Die HERE is my Herder.

Ps. 23 (OAV) en Joh. 10v1-21 (NAV) Teksverse Ps. 23 (hele Psalm)

17 Des. 2017

Inleiding

Hoeveel troos het die mensdom nie al uit hierdie Herderspsalm geput nie? Dit is maar net ses versies lank, maar tog is daar genoeg rykdom in die inhoud daarvan om ’n hele lewensboek mee vol te maak. Psalm 23 is ’n persoonlike belydenis van Dawid se absolute vertroue in die HERE se sorg.

In vers 1 stel Dawid sy absolute vertroue in die Here se sorg, in verse 2 tot 5 vertel Dawid wat daardie sorg van die Here behels en in vers 6 meld hy wat die gevolg van die Here se sorg is.

Hierdie Psalm was vir Dawid ’n groot vertroosting. Hoe kan ek die vertroosting van Ps. 23 ook my eie maak? Hoe kan ek ook met sekerheid sê die Here is my Herder en ek kom niks kort nie? Dit is alleen maar moontlik omdat daar ’n persoon was wat alles kortgekom het. Selfs sy enigste aardse besittings naamlik die klere aan sy lyf is onder die soldate uitgeloot. Hy het geen rus en vrede geniet in die groen weivelde langs die stille waters nie. Al wat Hy gekry het om sy dors mee te les was ’n klein bietjie bitter asynwater. Daar was vir Hom geen beskerming toe Hy deur die vallei van die dood moes gaan nie en in bange Godverlatenheid moes Hy uitroep :’My God, My God, waarom het U my verlaat?”

In Joh. 10v10b-11 sê die Here vir ons:

^10b Ek het gekom sodat hulle die lewe kan hê, en dit in oorvloed.

¹¹“Ek is die goeie herder. Die goeie herder lê sy lewe af vir die skape.

Elkeen wat in Jesus Christus glo kan net soos Dawid ook troos vind in Ps. 23 soos die gelowiges trouens deur al die eeu al gedoen het. Dit is egter net vir diegene wat glo in Jesus Christus. Sonder geloof in Jesus Christus kan daar geen aanspraak op die troos van Psalm 23 gemaak word nie.

In vers 1 begin Dawid met ’n persoonlike belydenis. Die Here is my Herder en daarom kom ek niks kort nie. Die enigste manier om hierdie belydenis ook op my persoonlik van toepassing te maak is om te glo in die verlossingsdaad van Jesus Christus aan die kruis en dat Hy die dood oorwin het. Kan u met volle vertroue en eerlikheid vanoggend saam met Dawid sê: Die Here is ook my Herder? As u dit nie kan doen nie, dan het u dalk nog nie by die hek van die skaapkraal uitgekom nie. (vgl. Joh. 10v1)

Wie nie deur die hek in die skaapkraal ingaan nie maar van ’n ander kant af inklim, is ’n dief en ’n rower.

Dan is dit nodig dat u die volle betekenis van Joh. 10v7-9 besef:

⁷Toe het Jesus verder gesê: “Dit verseker Ek julle: Ek is die ingang vir die skape. ⁸Almal wat voor My gekom het, is diewe en rowers; maar die skape het nie na hulle geluister nie. ⁹Ek is die ingang; as iemand deur My ingaan, sal hy gered word. Hy sal in en uit gaan en weiding kry.

In vers 2 beskryf Dawid die absolute rustigheid wat Hy ervaar in die teenwoordigheid van die Here:

Hy laat my neerlê in groen weivelde;

  na waters waar rus is, lei Hy my heen.

In die teenwoordigheid van die Here is daar rus en vrede weg van die dolle gejaag van ons daaglikse lewens. In vers 3 hoor ons hoe die Here aan Dawid nuwe lewe gee:

Hy verkwik my siel;

Hy lei my in die spore van geregtigheid, om sy Naam ontwil.

Hierna wys die Here vir Dawid wat die regte pad is sodat hy die nuwe lewe wat die Here vir hom gegee het, ten volle kan geniet.

Geniet u ook die rustige teenwoordigheid van die Here in u lewe, geliefdes? Of is die sorge van die lewe vir u soos die droë Vrystaatse grasstoppels wat in ’n erge droogte vasgevang is? Is u lewe soos ’n rustelose rivier wat besig is om vloed af te kom? Verlang u ook na die vrede en gemoedsrus van groen weivelde en die waters van rus by die Here? As u nog nie by hierdie groen weivelde en stil rustige waters uitgekom het nie, moet vir ’n slag weereens luister na Jesus se uitnodiging in Mat. 11v28:

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.

In vers 4 sien ons hoe groot Dawid se vertroue in die Here werklik is. Selfs in die aangesig van uiterste lewensgevaar en selfs in die aangesig van die dood, vertrou Dawid die Here tot so ’n mate hy geen onheil vrees nie. Hy het ’n absolute vertroue daarin dat die Here hom teen elke gevaar en selfs teen die dood sal beskerm.

Al gaan ek ook in ’n dal van doodskaduwee,

ek sal geen onheil vrees nie; want U is met my: u stok en u staf dié vertroos my.

Geliefdes, kan u ook soos Dawid met sekerheid sê dat geen onheil u sal tref wanneer u deur donker dieptes gaan? Is u ook seker van die Here se teenwoordigheid te midde van die skadu’s van die lewe wat oor ons hang? Volg u die leiding van ons Herder wanneer u in die werklikheid van siekte vaskyk, veral daardie siektes waar daar geen werklike genesing voor is nie? Vind u skuiling by die Here wanneer u huwelik deur hewige storms geteister word? Vind u vertroosting by die Here wanneer u met die dood gekonfronteer word? Het u vrede met u eie sterflikheid?

Indien nie, moet weer uitkom by Joh. 10v10^b

Ek (Jesus) het gekom sodat hulle die lewe kan hê, en dit in oorvloed.

Dan is dit nodig dat u weer verstaan wat Jak. 1v2 vir u beteken:

My broers, julle moet baie bly wees wanneer allerlei beproewings oor julle kom

Dan is dit nodig dat u verstaan dat die Here nie noodwendig die moeilike tye in die lewe van ons af weghou nie, maar dat Hy ons in alle omstandighede nooit alleen laat nie. Ons moet verstaan dat Jesus bange Godverlatenheid ervaar het sodat ons wat in Hom glo nooit deur God verlaat sal word nie. Dan sal ons ook in vertroue die Here volg (vgl. Joh. 10v40:

Wanneer hy al sy skape uitgebring het, loop hy voor hulle uit, en die skape volg hom, omdat hulle sy stem ken.

In vers 5 sien ons dat Dawid nie alleen net vertrou dat die Here vir hom rus sal gee en hom sal beskerm teen gevaar nie. Hy vertrou ook dat die Here vir hom sal sorg in oorvloed.

U berei die tafel voor my aangesig teenoor my teëstanders;

U maak my hoof vet met olie; my beker loop oor.

Beleef u ook die oorvloed van God se genade in u lewe? Verstaan u hoe groot sy genade vir ons werklik is? Verstaan u dat daar niks in hierdie lewe is wat ons kan doen om die Here meer van ons te laat hou nie? Of dat ook niks wat ons kan doen dat Hy minder lief vir ons sal wees nie? Besef u dat u met u goeie werke niks van God se guns kan verdien nie? As u nog sukkel om uit die oorvloed van God se genade te leef dan is dit nodig dat u weer eens God se vertroosting van Ef. 2v8-10 u eie maak:

⁸Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. ⁹Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie. ¹⁰Nee, God het ons gemaak wat ons nou is: in Christus Jesus het Hy ons geskep om ons lewe te wy aan die goeie dade waarvoor Hy ons bestem het.

In vers 6 bely Dawid dat dit in die teenwoordigheid van die Here net goed met hom sal gaan, selfs wanneer hy in gevaar is en dat die Here op grond van sy troue verbondsliefde vir hom sal sorg.

Net goedheid en guns sal my volg al die dae van my lewe;

en ek sal in die huis van die HERE bly in lengte van dae.

Geliefdes, is u seker van u ewige bestemming of twyfel u soms daaroor? As dit wel so is geliefdes dan is dit nodig dat u weereens seker maak van die vaste sekerheid wat die Here vir ons in sy Woord gee (vgl. byvoorbeeld Hand. 16v31):

“Glo in die Here Jesus, en jy sal gered word, jy en jou huisgesin.”

of Rom. 5v9-10 om maar net enkele voorbeelde te noem:

⁹Aangesien ons nou vrygespreek is op grond van sy versoeningsdood, staan dit soveel vaster dat ons deur Hom ook van die straf van God gered sal word. 

¹⁰ Aangesien ons, toe ons nog vyande was, deur die dood van sy Seun met God versoen is, staan dit soveel vaster dat ons, noudat ons versoen is, deur die lewe van sy Seun gered sal word. 

Geliefdes as ons aan die soenverdienste van Jesus Christus vashou met die geloof wat God gee, kan ons ook met sekerheid weet dat Open. 21v3 vir ons waar sal wees, nou in hierdie bedeling en ook in die toekomstige bedeling na die wederkoms van ons Here:

Toe het ek ’n harde stem van die troon af hoor sê: “Kyk, die woonplek van God is nou by die mense. Hy sal by hulle bly; hulle sal sy volke wees, en God self sal by hulle wees as hulle God.

Dan sal ons ook saam met Dawid kan bely:

ek sal in die huis van die HERE bly in lengte van dae.

Slot

Die HERE is my Herder.

Is dit ook u persoonlike belydenis en anker in die lewe?

Amen

Soli Deo Gloria - Aan God alleen die eer

Geloftediens 16 Des 2017

Deut 6 v 1 - 9

Honderd nege en sewentig jaar gelede het ons voorvaders ’n gelofte teenoor die Here afgelê. Dit was ’n gelofte wat uit nood gebore was, want dit was ’n donker tyd vir die Voortrekkers in Natal. Hulle het totale uitwissing in die gesig gestaar en dit het met hulle bitter ellendig gegaan.

•     In Febr. 1838 is Piet Retief en sy afvaardiging op ʼn verraderlike wyse deur Dingaan by sy kraal vermoor.

•     Kort daarna volg die gruwel massamoorde teen die hange van die Drakensberge: Moordspruit, Bloukrans, Weenen.

•     In April het Piet Uys en sy seun Dirkie in ’n mislukte vergeldingspoging by Italeni gesneuwel

•     Om sake te vererger trek Andries Potgieter terug na Transvaal

•     In Aug./Sept. seëvier die doodsengel weer eens toe ’n maselepidemie die reeds moedelose en verswakte Voortrekkers nog verder uitgedun het.

•     Die kroon op hulle ellende was toe die 41 jarige Gerrit Maritz op 23 Sept. aan die Klein Tugela sterf.

Die Voortrekkers was nou uitgedun, leierloos, moedeloos – ja, weerloos uitgelewer. Hulle het vir hulself geen toekoms meer in die vooruitsig gestel nie. In sy voorsienigheid beskik God dat die bekwame Andries Pretorius twee maande later (in Nov.) hom by die Voortrekkers in Natal aansluit. Binne enkele dae het hy op baie bedrewe wyse die hele situasie daar in Natal opgesom en besluit dat daar nie anders kan as om in geloof teen Dingaan op te tree nie.

Dit word vertel dat toe die boere kommando opgeruk het na die vesting van Dingaan, Sarel Cilliers en Andries Pretorius volgens gewoonte alleen vooruit gery het. Dit was volgens oorlewering by dié geleentheid terwyl hulle oor die gevare en probleme van hul onderneming en die geweldige getalle oormag van die vyand gepraat het, dat Sarel Cilliers aan die generaal voorgestel het dat hulle ’n gelofte voor die Here God moet aflê – hulle moet hul krag van Hom alleen soek.

Op die aand van 7 Des 1838 is die gelofte die 1ste maal afgelê in die vorm van ’n erediens onder leiding van Sarel Cilliers.

Die gelofte kan kortliks soos volg uiteengesit word:

Hier staan ons voor U onse Vader, die heilige God van hemel en aarde, om 'n Gelofte aan U te doen dat as U ons sal beskerm en ons vyand in ons hand sal gee, ons 'n Huis tot U eer sal stig waar dit U behaag, en dat ons ook aan ons kinders sal sê dat hulle met ons daarin moet deel tot nagedagtenis ook vir die opkomende geslagte, want die eer van U Naam sal verheerlik word deur die roem en die eer van oorwinning aan U te gee. Ons smeek hiermee ook U hulp en bystand af om hierdie Gelofte verseker te kan volbring, in die Naam van U Seun en ons Verlosser, Jesus Christus. Amen

Die gelofte is daarna elke aand herhaal en op Sondag 16 Des 1838 het God die onmoontlike moontlik gemaak. Minder as 500 Boere kommandolede het ’n oormag van meer as 10 000 Zoeloe krygers verslaan. Nie een van die boeremagte is gedood nie en slegs ’n paar het ligte snywonde opgedoen. God het aan die noodroep van sy kinders gehoor gegee en Hy het hulle beskerm en die vyand in hul hand gegee.

Die vraag is nou: “waar staan ons vandag ten opsigte van die gelofte en wat is die verpligting vir ons, die nageslag?” Daar is twee sake wat ons voorvaders beloof het:

Eerstens dat ’n huis tot eer van God gestig sal word waar dit Hom behaag. Dit gaan nie hier oor ’n kerkgebou nie. Dit gaan hieroor om kerk te wees in die land wat God aan ons gegee het. Dit sluit aan by ons teks in Deut. 6:5

Daarom moet jy die Here jou God liefhê met hart en siel, met al jou krag.

Dit is onmoontlik om God uit jou eie lief te hê. In 1 Joh. 4:19 hoor ons:

Ons het lief omdat God ons eerste liefgehad het.

Wat is hierdie liefde van God? In 1 Joh. 4 9 & 10

Híerin is God se liefde vir ons geopenbaar: sy enigste Seun het Hy na die wêreld toe gestuur sodat ons deur Hom die lewe kan hê. Werklike liefde is dít: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes.

Die verpligting wat die gelofte van ons voorvaders aan ons opgelê het, is om kerk van die Here te wees deur te glo in Jesus Christus. Verder is die verpligting om as kerk van die Here die liefde wat Hy vir ons gegee het, hier in Suid-Afrika te gaan uitleef. Dit beteken om weg te beweeg van die vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid wat so algemeen hier in Suid-Afrika aan die orde van die dag is. Dit beteken dat ons as Christene ligdraers moet wees om van Suid-Afrika ’n beter plek te maak.

Tweedens gaan dit daaroor dat ons, ons kinders daaroor moet opvoed sodat hulle daarin kan deel tot nagedagtenis ook vir die opkomende geslagte. Dit sluit aan by ons teks in Deut 6:6 & 7

“Hierdie gebooie wat ek jou vandag gegee het, moet in jou gedagtes bly. Jy moet dit inskerp by jou kinders en met hulle daaroor praat as jy in jou huis is en as jy op pad is, as jy gaan slaap en as jy opstaan.

Die tweede verpligting wat die gelofte van ons voorvaders aan ons oplê is dat ons erns moet maak met die doopbelofte van ons kinders. Ons moet ons kinders leer wie die Here is sodat ook die volgende geslag kan voortgaan om kerk van die Here te wees. Ons moet ons kinders leer wie Jesus is en wat Hy vir ons aan die kruis gedoen het.

Ons moet ons kinders leer dat Jesus se opstanding beteken dat elkeen wat in Jesus glo ’n nuwe lewe het en dat sonde nie meer heerskappy oor jou lewe voer nie. Die verpligting van ons voorvaders se gelofte is dat ons, ons kinders moet leer hoe om as Christene ’n positiewe bydrae te maak in hierdie mooi land waarin die Here ons die voorreg gegee het om te bly.

In eie krag is dit egter onmoontlik om bg. verpligtinge na te kom en daarom is ons voorvaders se gebed ook gewees dat die Heilige Gees ons in staat sal stel om bg. verpligtinge na te kom.

16 Des gaan oor ’n gelofte wat ons voorvaders aan God gemaak het en die doel van die gelofte is om aan God alleen die eer te gee dat Hy jou en jou nageslag in hierdie land toegelaat het. God het ons voorvaders op daardie dag van 16 Des 1838 die oorwinning gegee sodat ons die lig van die Evangelie kan dra.

Leef tot eer van God deur jou roeping uit te leef. Wees ’n ligdraer van die evangelie in hierdie mooi land van ons. Geliefdes, wanneer jy nadink oor die gelofte van ons voorvaders, herinner jouself en jou kinders daaraan dat gaan oor die eer van God omdat Hy jou en jou nageslag in hierdie land toegelaat het om ligdraers van die evangelie te wees. Wees getrou aan daardie roeping elke dag van die jaar en nie net op 16 Des. nie.

Amen

Jesus se menswording gee vir ons `n lewende hoop

10 Des 2017 GKE

2 Sam 7 v 1 – 16 teksverse 2 Sam 7 v11b & 16

Sing  °¯

Ps. 118-1 v 12 & 14

Ps. 130-1 v 1, 3 & 4

Ps. 119-2 v 10 & 26

Ps. 146 v 1 tot 3

 Wat is ware Bybelse hoop regtig?

Verlede week het ons gehoor hoe die mens se rebelse ongehoorsaamheid die hele mensdom se toekoms vooruitsigte in hopeloosheid gedompel het. Ons het ook gehoor van God se genade wat vir die mens hoop gee met die belofte dat daar iemand uit sy nageslag sal kom wat die bose gaan oorwin.

Hierdie belofte word dwarsdeur die Ou Testament herhaal. Abraham kry in Gen 12 v 3 die belofte dat sy nageslag ’n seën vir die wêreld sal wees. Daar is hoop. Die bose sal nie die laaste sê hê nie. Moses kry in Deut. 18 v 15 die belofte dat daar na ’n hom ’n profeet na vore sal kom wat soos die Here is. Hierdie is maar enkele voorbeelde van die belofte wat soos ’n goue draad dwarsdeur die Bybel loop.

In ons teks 2 Sam 7 v 11b en 16 hoor ons hoe die Here hierdie belofte van hoop ook aan Dawid maak.

Ek maak aan jou bekend dat Ek vir jou ’n koningshuis gaan vestig. ....

......... Jou koningshuis en jou koningskap sal vir altyd vas staan; jou troon sal altyd voortbestaan.”

Dit gaan nie oor wat die mens met sy godsdiens vir God wil doen nie, maar wel oor wat God vir die mens wil doen en dat die mens by God se wil moet inpas. God woon nie in ’n tempel nie, maar in die wel en wee van mense. Dawid wil vir die Here ’n huis bou, maar die Here sê vir Dawid nee. Ek het nie ’n rusplek nodig nie, maar ek gee vir jou ’n rusplek. Jy gaan nie vir my ’n huis bou nie, maar Ek gaan vir jou ’n koningshuis bou wat vir altyd gaan bestaan.

Hiermee sê die Here vir Dawid dat Hy vir hom ’n besondere nageslag gaan gee. In Hand 2:29 tot 31 hoor ons:

 “Broers, wat ons voorvader Dawid betref, moet ek dit vir julle duidelik stel: Hy het gesterwe en is begrawe, en sy graf is nou nog hier by ons. Maar hy was ’n profeet en hy het geweet dat God met ’n eed aan hom belowe het dat een van sy nakomelinge op sy troon sou sit. Daarom het hy die opstanding van die Christus vooruit gesien en gesê:

“Hy is nie aan die doderyk oorgelaat nie, en sy liggaam het nie vergaan nie.”

Die belofte van koningshuis wat vir altyd sal bly bestaan wys na Jesus. Hy is die seun van Dawid, die Messias, die gesalfde van God wat vir altyd op die troon sal sit.

Hiermee herhaal die Here net weereens daardie belofte van hoop wat Hy reeds in Gen 3 gemaak het. Daar is hoop want daar sal iemand uit die nageslag kom wat die mensdom gaan verlos uit hul hopelose slawerny waarin die bose hulle vasgevang het.

Die vraag is nou: “wat presies is hierdie hoop?” Hoop is die verwagting dat die toekoms iets beters inhou. Wat is hierdie iets beters? Ons kan hier onderskei tussen wêreldse hoop en Bybelse hoop. Wêreldse hoop is die optimisme dat daar ’n kans is dat dinge vorentoe beter sal gaan. Die verwagting dat my omstandighede beter gaan word. Daar is egter nie ’n vaste basis wat kan waarborg dat dit sal gebeur of waarom dit sal gebeur nie. Daar is ’n moontlikheid dat dinge ook slegter kan word. Daar is dus geen waarborge nie.

Teenoor dit het ons die Bybelse hoop. Bybelse hoop is nie op omstandighede gebaseer nie. Die basis van Bybelse hoop is op God gebaseer. Die Hebreeuse woorde wat ons in die Ou Testament met hoop vertaal, beteken letterlik om te wag. Dit verwys na die spanning wat in ’n tou of lyn opbou wanneer jy dit trek totdat daardie spanning te veel word en die tou breek. Die afwagting in die spanning dat daar iets gaan gebeur. Hoop is dus om te wag met ’n verwagting.

Die vraag is: “waarvoor is die verwagting?” In Jesaja hoor ons hoe die volk in Ballingskap weggevoer is en hoe die profeet vir die volk sê dat die Here sy aangesig vir Israel verberg het, maar dat hulle enigste redding is om op God te hoop. Hulle omstandighede wys nie dat dit gaan beter word nie en daarom hoop hulle op God alleen want daar is niks anders waarop hulle, hul hoop kan plaas nie. Hulle wag op die Here.

Bybelse hoop is dus op God gefokus en nie op omstandighede nie. Die mense in die Bybel wat hoop, sien raak dat daar geen bewyse is dat jou omstandighede beter sal raak nie, maar hulle hoop in elk geval en daardie hoop is op God gevestig. Dit wat God in die verlede gedoen het, is die motivering vir die hoop in die toekoms. Ons kyk dus vorentoe deur terug te kyk na wat God reeds gedoen het. Bybelse hoop is net op God se karakter gevestig en op niks anders nie soos ons ook in Ps. 39:8 hoor.

Is daar nog hoop vir my, Here? U is my enigste hoop.

In die Nuwe Testament hoor ons ook hoe Jesus se volgelinge gehoop het. Jesus se geboorte, sy lewe, dood en opstanding is God se antwoord op ons verslawing van boosheid en dood.  

In 1 Pet 1 v 3 & 4 hoor ons:

Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! In sy groot ontferming het Hy ons die nuwe lewe geskenk deur die opstanding van Jesus Christus uit die dood. Nou het ons ’n lewende hoop op die onverganklike, onbesmette en onverwelklike erfenis wat in die hemel ook vir julle in bewaring gehou word.

Bybelse hoop is gefokus op die persoon van Jesus. Dis die lewende hoop dat elkeen wat die goeie nuus oor Jesus Christus glo, as nuwe mense weergebore sal word. Bybelse hoop is op God, Vader Seun en Heilige Gees gevestig. Die Vader wat die Seun gestuur het. Die Seun wat gehoorsaam was en as mens gebore is met die hulp van die Heilige Gees. Die Heilige Gees wat geloof gee sodat ons dit wat Jesus op aarde gedoen het, geboorte, lewe, kruisiging en opstanding ons eie kan maak.

Dit is die belofte van hoop wat reeds in Genesis gemaak is en wat dwarsdeur die Ou Testament herhaal word. Dit is die hoop op dit wat God beplan vir die heelal, naamlik dat dit losgemaak gaan word van die verydeling en sondeslawerny waarin die mens dit gedompel het. Bybelse hoop, is die hoop dat dit wat met die sondeval gebreek is, weer herstel sal word. Die verhouding met God wat gebreek is, is weer deur Jesus Christus herstel omdat Hy as mens gebore is so bietjie meer as 2000 jaar gelede en wat in sy kruisiging en opstanding geëindig het.

Bybelse hoop is nie op optimisme van ’n onsekere kans dat omstandighede sal beter word, gevestig nie. Bybelse hoop is op God wat die bepaler van ons omstandighede is, gevestig. Daarom, selfs al is ons omstandighede nou nie baie goed nie en al is daar geen bewyse dat dinge gaan beter word nie, hoop ons nog steeds, want ons hoop is op God gevestig. Daarom vertrou ons dat God in beheer is en ons vertrou op sy tydsberekening.

Bybelse hoop beteken om te wag op die Here en daarom, geliefdes, wag op die Here!

Amen

Jesus het mens geword sodat ons in oorvloed kan lewe.

3 Des 2017 GKE

Gen 3 Teksvers Gen 3 v 20

¯ Sing ¯

Sb. 3-3 v 1 & 6
Sb. 2-4 v 1 & 3
Sb. 3-4 v 1 & 5
Sb. 1-3 v 1

Die jaar snel ten einde en ons is al weer by daardie tyd van die jaar waar ons begin regmaak vir Kersfees. Kersfees beteken baie dinge vir verskillende mense. Met Kersfees onthou Christene dat God mens geword het toe Jesus so bietjie meer as 2000 jaar gelede gebore is.

So tussen deur die regmaak en beplanning vir al die feestelikhede is dit goed dat ons net so bietjie stil word om na te dink wat Christus se geboorte vir ons beteken. Daarmee saam om ook net weer te besef wat se verskil dit aan ons lewe maak.

Om werklik die betekenis te verstaan van dit wat ons met Kersfees herdenk gaan ons vandag eers weer terug na daardie gebeurtenis in die geskiedenis van die mensdom wat dit nodig gemaak het dat God in Jesus Christus mens geword het.

Wanneer ons aan Genesis 3 dink dan haak ons so maklik vas by die vrug en die slang en die gebeure rondom dit. Vandag gaan ons so bietjie besin oor wat die implikasies was van daardie hap aan die vrug.

In Gen 2 v 16 & 17 hoor ons dat God die mens ’n opdrag gee en wat die gevolge sal wees indien die mens nie gehoorsaam is aan daardie opdrag nie.

¹⁶Die Here God het die mens beveel: “Van al die bome in die tuin mag jy eet soos jy wil, ¹⁷maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy.”

Ongehoorsaamheid hou baie ernstige gevolge in. Met ongehoorsaamheid word lewe vir dood verruil. In Gen 3 hoor ons dan ook die hartseer verhaal hoe die mens en sy vrou die lewe vir dood verruil het.

En die vrou het van sy vrugte gepluk en geëet. Sy het ook vir haar man by haar gegee, en hy het geëet.

God het vir hulle gesê hulle moenie, maar hulle het besluit hulle wil en toe het hulle die vrug van die boom van die kennis van goed en kwaad geëet.

Die gevolge van hierdie daad het verrykende gevolge vir hulle en hul nageslag ingehou. Hulle het lewe verruil vir dood. Van daardie oomblik af was hulle liggame onderwerp aan aftakeling wat op die uiteinde tot liggaamlike dood lei, nie net vir hulle nie, maar vir hulle hele nageslag.

Verder ook het hulle hele bestaan nou moeite geword soos ons hoor in Gen 3:16-19:

¹⁶Vir die vrou het die Here God gesê: “Ek sal jou baie swaar laat kry

met jou swangerskappe: met pyn sal jy kinders in die wêreld bring.

Na jou man sal jy hunker, en hy sal oor jou heers.”

¹⁷Vir die mens het die Here God gesê: “Omdat jy na jou vrou geluister het en geëet het van die boom waarvan Ek jou verbied het om te eet,

is die aarde deur jou toedoen vervloek; met swaarkry sal jy daaruit ’n bestaan maak, jou lewe lank; ¹⁸die aarde sal vir jou dorings en dissels laat uitspruit, en jy sal veldplante eet; ¹⁹net deur harde werk sal jy kan eet, totdat jy terugkeer na die aarde toe, want daaruit is jy geneem. Stof is jy, en jy sal weer stof word.”

Die leefwêreld van die mens wat vir hulle vreugde verskaf het, het verander in ’n omgewing wat moeite en lyding veroorsaak.

Die ergste is dat daar ’n vervreemding tussen God en die mens ingetree het. Liefde in hul verhouding met God het nou plek gemaak vir vrees. Die mens het bang vir God geword en daarom het hulle probeer wegkruip toe God hoor naderkom.

As die verhaal hiermee geëindig het, sou dit inderdaad ’n baie droewige hartseer verhaal gewees het. Dan het dood die laaste sê gehad. Dood het egter nie die laaste sê nie, want verweef binne in die verhaal tussen al die hartseer gebeure, is ’n boodskap van hoop.

Ons hoor dit reeds in Gen 3 v 15 met ’n belofte van vyandskap tussen die nageslag van die mens en die bose. Die vyandskap bring verwydering tussen die mens en die bose en daarmee saam ook die belofte dat die bose oorwin gaan word. Die bose het nie die laaste sê nie.

In Gen 3 v 20 hoor ons hoe die man hierdie boodskap van hoop aangryp. Tot nou toe is daar na die mense in hierdie verhaal net verwys as man en vrou. Nou gee die man vir sy vrou ’n naam. “Die mens het sy vrou Eva genoem.” Die betekenis van die Hebreeuse woord wat in ons Bybel met Eva vertaal is, beteken lewe. En dan bevestig die verteller van die verhaal dat daar inderdaad lewe vanuit die vrou voortgevloei het. “sy was die moeder van al die mense.”

En dan sluit die verhaal af met nog ’n boodskap van hoop op lewe. Ons hoor hoedat hulle uit die tuin verban was sodat hulle nie toegang tot die boom van lewe sou verkry het nie. Op die oog af klink dit of dit deel is van hulle straf, maar dit is nie. Dit vertel vir ons van God se genade. Hy keer hiermee dat hulle in hul sondige toestand van die boom van die lewe eet en so vir ewig in hul sondige toestand vasgevang sou word.

As hulle op daardie stadium van die boom van die lewe sou eet sou dit nie lewe gee nie, maar dood waar hulle vir ewig van God vervreem sou wees vanweë hulle sonde. Deur hulle uit die tuin te verban, maak God dit moontlik dat die beloftes wat Hy gegee het dat die bose oorwin sal word, waar word.

Wat beteken hierdie verhaal uit ons oeroue geskiedenis vir ons vandag en hoe pas dit in by Kersfees? In Joh. 10 v 10 hoor ons die volgende woorde van Jesus:

Ek het gekom sodat hulle die lewe kan hê, en dit in oorvloed.

Hiermee bevestig Jesus die belofte van lewe wat ons reeds in Gen 3 gehoor het. Hy het mens geword uit die nageslag van EVA wat lewe beteken en hier bevestig Hy dat Hy gekom het om lewe te bring. Met Kersfees herdenk ons dat Jesus wat God is, as mens gebore is. Hy is as mens gebore sodat die belofte van lewe in Gen 3 waar kon word. Dit is egter nie net gewone lewe wat Jesus bring nie. Dit is lewe in oorvloed! Dit beteken dat elkeen wat die belofte van lewe in Jesus Christus met geloof omhels, deel in daardie lewe van oorvloed wat Jesus gebring het.

Wat beteken Kersfees dus prakties vir ons, geliefdes? Dit beteken dat die vloek van ’n doodsbestaan nie meer die laaste sê het in ons lewens nie. Dit is waar dat ons nog nie heeltemal bevry is van die gevolge van die sonde nie. Ons lewens is nie nou van terugslae vrygeskeld nie, maar die terugslae het nie die laaste sê nie. Midde in die terugslae en swaarkry beleef ons God se liefdevolle teenwoordigheid en ons beleef hoe Hy ons daardeur dra.

Die belofte van lewe in Gen 3 wat deur Jesus waar geword het, beteken dat die vervreemding wat sonde tussen jou en God gebring het, nie meer daar is nie. Jy kan reeds in hierdie lewe die oorvloed van God se liefde beleef, veral hoe Hy jou dra deur ’n lewe wat nie perfek is nie. Ek is seker dat elkeen van ons kan terugkyk hoe God ons gedra het deur die stampe en die stote van die lewe. Ons sien ook uit na die belofte dat die swaarkry in hierdie lewe net tydelik is. Ons het ’n lewende hoop op ’n ewigdurende lewe saam met God sonder hartseer trane of pyn.

Kersfees herinner ons net weer dat God ons ook in die toekoms sal dra deur die stampe en die stote van die lewe. Kersfees herinner ons dat die swaarkry van hierdie lewe net tydelik is en dat ons op pad is na ’n ewige heerlikheid saam met God sonder hartseer trane of pyn. Kersfees sê vir ons dat Jesus mens geword het sodat ons in oorvloed kan lewe.

Amen

Jy is duur gekoop, want die prys vir jou is met bloed betaal!

19 Nov 2017 GKE Nagmaal
1 Kor. 7 v 17 – 24
Teksvers 1 Kor. 7 v 23
Sondag 1 Heidelbergse Kategismus

Vraag 1:     Wat is jou enigste troos in lewe en in sterwe ?

Antwoord:   Dat ek met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan myself nie maar aan my getroue Verlosser, Jesus Christus, behoort. Hy het met sy kosbare bloed vir al my sondes ten volle betaal en my uit alle heerskappy van die duiwel verlos. Hy bewaar my op so ’n wyse dat, sonder die wil van my hemelse Vader, geen haar van my kop kan val nie. Alles moet inderdaad tot my saligheid dien. Daarom verseker Hy my ook deur sy Heilige Gees van die ewige lewe en maak Hy my van harte gewillig en bereid om voortaan vir Hom te lewe.

Vraag 2:     Hoeveel dinge moet jy weet om in hierdie troos salig te kan lewe en sterwe ?

Antwoord:   Drie dinge: Ten eerste hoe groot my sonde en ellende is; ten tweede hoe ek van al my sonde en ellende verlos kan word en ten derde hoe ek God vir so ’n verlossing dankbaar moet wees.

Jy is duur gekoop, want die prys vir jou is met bloed betaal! Daar is geen duurder prys wat gevra kon word nie en daar was net een persoon wat daardie prys kon bekostig. Daarom het jy nou ’n nuwe eienaar. Jy behoort nie meer aan die slawedrywer wat jou deur middel van sonde vasgeketting het nie. Jy is nou vry van die troosteloosheid wat jou gevangene gehou het, want jy behoort nou aan Jesus Christus.

Twee van die groot vrae in die lewe is:

1) waarom is daar soveel onreg in die wêreld?

2) wat wag anderkant die dood vir my?

Die antwoorde wat hierdie wêreld op bg. twee vrae bied laat ons met ’n troosteloosheid waarvoor ons nie antwoorde het nie.

Ons Here troos ons met antwoorde op bg vrae wat onuitspreeklike vrede gee.

Waarom is daar soveel onreg in die wêreld?

Die kort antwoord is sonde. In die plek van God se liefde bring sonde haat, onmin, ongeregtigheid, selfsug, angstigheid, onsekerheid. Al die dinge wat ’n mens se gemoed kwel. Sonde is in sy diepste wese opstand teen God se gesag en dit het die verhouding tussen God en die mens beskadig. Dit veroorsaak ook dat die verhouding tussen mense stukkend is. Pleks daarvan om vir mekaar om te gee, soek mense nou mekaar se ondergang. Mense steel, lieg en bedrieg. Ons hoor dit daagliks oor die nuus. Nog korrupsie waar die armes uitgebuit word. Boere word op plase vermoor. Geweld teen vroue en kinders. Sonde is die oorsaak van die gebrokenheid in hierdie lewe en daarom word ons so deur siektes en rampe geteister. Sonde oorsaak dat ons in hierdie lewe ongeluk en angstigheid ervaar.

Al hierdie onreg maak dat ons troos soek en daar is net een Bron van ware troos. Jou troos vir hierdie lewe is dat jy duur gekoop is, want die prys vir jou is met bloed betaal! Dit verseker jou van ’n onuitspreeklike troos want die vrede wat net God kan gee vervang nou die onrus en onsekerheid van jou daaglikse lewe. Jy behoort in hierdie lewe aan Jesus Christus. Dit beteken dat die gebrokenheid van die wêreld nie meer jou lot bepaal nie. Jou geluk in die lewe hang nie meer van die wispelturigheid van hierdie wêreld af nie. Jy het nou ’n vaste anker om aan vas te hou. Jou omstandighede bepaal nie meer of jy vrede het of nie. Jou vrede is nou aan die vaste anker van God vasgemaak, maak nie saak wat jou omstandighede is nie.

Dit is egter nie net die onsekerhede van hierdie lewe wat jou gemoed kwel nie. Die vraag: “wat wag vir ons anderkant die dood?” veroorsaak net soveel onrus in ’n mens se lewe.

Soos wat ons ouer word kom die realiteit van hierdie vraag al hoe nader. Elke keer wanneer ons vir ’n geliefde die laaste keer totsiens sê bring dit hierdie vraag net weer in fokus. In ons alledaagse lewens bêre ons hierdie vraag daar in ’n agterste laai wanneer ons besig raak met die dinge van ons dag tot dag bestaan. Ongelukkig laat hierdie vraag nie toe dat jy so maklik van hom ontslae raak nie. Wanneer jy dit die minste verwag dan spring dit uit die laai uit waarin jy dit so sorgvuldig gebêre het. Dan word jy opnuut weer gekonfronteer oor wat wag vir jou anderkant die dood?

Jou onrus oor wat wag anderkant die dood word ook beantwoord deur die wete is dat jy duur gekoop is, want die prys vir jou is met bloed betaal! Dit gee vir jou gerustheid wanneer jy met die onsekerheid van die vraag oor wat anderkant die dood lê gekonfronteer word, want jy behoort aan Jesus Christus en Hy wag vir jou met ope arms wanneer jy die onsekerheid van anderkant die dood betree.

In 1 Kor. 7 v 23 hoor ons “Julle is duur gekoop.” Dit beteken jy is vrygekoop van die onreg van hierdie wêreld wat deur sonde veroorsaak word. Jy is vrygekoop van die onsekerheid van wat anderkant die dood wag. Daarom bely ons ook

Ek behoort met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan myself nie maar aan my getroue Verlosser, Jesus Christus.

Wanneer jy belydenis van geloof aflê is dit wat jy bely. Die Heilige Gees verseker my deur Woordbediening en deur die sakramente dat hierdie belydenis van my waar is. Kom sit nou aan by die tafel van die Here en beleef hoe die Heilige Gees deur die gebruik van Nagmaal jou verseker dat jy met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan jouself nie maar aan jou getroue Verlosser, Jesus Christus, behoort.

Nagmaal

Nabetragting.

Dat jy met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan jouself nie maar aan jou getroue Verlosser, Jesus Christus, behoort, beteken dat jy binne in jou huidige omstandighede die Here moet dien. In 1 Kor. 7v17 hoor ons:

Verder moet elkeen in die omstandighede bly wat die Here vir hom gegee het.

Jou omstandighede bepaal nie of dit goed of sleg met jou gaan nie. Die Heilige Gees het nou met Nagmaal jou vaste geloof bevestig dat jy duur gekoop is, want die prys vir jou is met bloed betaal! Dit is wat jou vrede in die lewe gee. Of jou omstandighede dus moeilik of maklik is, leef vanuit die troos dat jy met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan jouself nie maar aan jou getroue Verlosser, Jesus Christus, behoort.

Amen

Saam met Jesus kan ons staande bly wanneer dit swaar gaan

22 Okt. 2017 (GKE)

Mat. 7v24-28 Teksvers Joh. 16v33

Sing    Lofsang: Ps. 48-1  v 1 & 4

           Na wet:    Ps. 130-1 v 2

           Na gebed Ps. 86-1 v 3 & 6

           Slotsang  Ps. 18-1 v 1 & 14

Inleiding

Hoekom moet hierdie ramp my tref? Waarom ek? Waarom moes dit met my gebeur? Hoe dikwels vra ons nie hierdie vrae wanneer dit met ons sleg gaan nie? Is dit werklik so eienaardig dat dinge in my lewe skeefloop? Eintlik sou dit meer logies wees om te vra “hoekom nie ek nie?” Die Here sê dan vir ons in Joh. 16v33

In die wêreld sal julle dit moeilik hê.

Die Griekse woord wat met moeilik vertaal is, beteken letterlik om platgedruk te word, inmekaar verfrommel te word. Hierdie waarskuwing van Jesus verwys dus nie na die klein probleempies wat ons in die lewe ervaar nie. Dit gaan nie oor daardie keer wat ek per ongeluk my toon gestamp het nie, en nou wonder ek waarom nie. Nee geliefdes, dit gaan oor die GROOT probleme in die lewe. Daardie probleme wat jou op die grond neergooi sodat jy nie krag het om op te staan nie. Daardie dinge wat hartseer en droefheid oor ons pad bring. Daardie geleentheid waar die smart so swaar op jou bors druk dat jy nie eers kan asem haal nie.

Hoe kan ons staande bly wanneer die storms van die lewe ons tref. Hoe kan ons regop bly wanneer die stormwind orkaansterkte bereik? In ons teks gebruik Jesus die voorbeeld van ’n huis wat deur ’n orkaansterkte stormwind getref word.

²⁴“Elkeen dan wat hierdie woorde van My hoor en daarvolgens handel, kan vergelyk word met ’n verstandige man wat sy huis op rots gebou het. ²⁵Die stortreën het geval, vloedwaters het afgekom, winde het teen daardie huis gewaai en daaraan geruk, en tog het dit nie ingestort nie, want die fondament was op rots.

As daardie huis se fondament op die rots vasgeanker is, sal dit staande bly. In Luk 6v48 word dit nog duideliker gestel. Die grond moet diep uitgegrawe word totdat rotsbedding bereik word. Dit is op daardie rotsbedding wat vas en stewig staan waarop die huis se fondament vasgeanker moet word.

Wanneer die vloedwaters en die stormwinde kom sal daardie huis bly staan en nie vernietig word nie. Die vloedwaters en stormwinde wanneer iemand wat baie na aan ons is, doodgaan. Die pyn om my kind, man, broer, suster, vrou of daardie geliefde persoon wat so na aan my was aan die dood af te staan. Die vloedwaters en stormwinde van daardie angswekkende woorde “Ek is jammer, maar jy het kanker!” Die gewas in jou brein is kwaadaardig. Die vloedwaters en stormwinde wanneer die geweld van ’n egskeiding ’n gesin uitmekaar ruk. Die vloedwaters en stormwinde van ’n loopbaan wat deur rasionalisasie tot ’n onverwagse einde kom. Die vloedwaters en stormwinde van depressie wat die lig en die wil om te lewe uit doof.

Dit is net die Rots Jesus Christus wat ’n mens staande kan hou teen sulke storms in die lewe. In ons teksvers hoor ons dat ons NET in Jesus Christus vrede kan vind.

Dit sê Ek vir julle, sodat julle vrede kan vind in My.

Is dit moontlik om vrede te vind wanneer my hele wêreld om my inmekaar val? Dit is moontlik geliefdes, mits die vrede op die regte plek gesoek word. Dit is slegs moontlik wanneer ons vashou aan die kruis van Jesus Christus en wat dit vir my persoonlik beteken.

Jesus verduidelik egter ook wat gebeur as ons, ons fondamente op die sand bou. Wanneer bou ons op die sand? Ek bou op die sand wanneer ek in my eie vermoëns vertrou. Ek bou op die sand wanneer ek op my status en my geld vertrou. Ek bou op die sand wanneer ek al my vertroue in mense stel. Wanneer ons dit doen is daar geen hoop midde in die storms nie! (vgl. Mat 7v26-27)

²⁶En elkeen wat hierdie woorde van My hoor en nie daarvolgens handel nie, kan vergelyk word met ’n dwaas wat sy huis op sand gebou het. ²⁷Die stortreën het geval, vloedwaters het afgekom, winde het teen daardie huis gewaai en daaraan geruk, en die huis het ingestort en is heeltemal verwoes.”

As ek my vertroue op iemand of iets anders as Jesus Christus stel gaan ek heeltemal verwoes word in die storm.

Hoe kan ek staande bly as die storms van die lewe om my woed? Slegs as ek my fondament op die rots van Jesus Christus vasanker en nie op die sand bou nie. Hier is egter ’n belangrike beginsel geliefdes. Ek moet my fondamente so gou as moontlik terwyl dit nog stil is op die rots vasanker. Dit help nie dat ek begin grou om na die rotsbedding te soek wanneer die stormwinde hier om my bome uit die grond ruk nie. Dan is dit te laat en dan dop daardie storm my ook om. Het u al probeer om iets buite te doen as die wind teen 100 of 150 km/u waai?

Is dit nie wat ons so dikwels in ons geloofslewe probeer doen nie? Wanneer dit mooiweer is dan gaan ek met my lewe aan asof God nie bestaan nie. Ek maak nie tyd om Bybel te lees nie en ek bid nie eintlik nie. My dag tot dag optrede getuig eerder daarvan dat ek God nie ken nie. Wanneer dit egter begin swaar gaan in my lewe, dan wil ek skielik vir God soos ’n noodwiel gebruik. My gebede bestaan uitsluitlik net uit versoeke tot God en wanneer ek in die nood is, probeer ek met God onderhandel sodat die slegte gevolge van my sonde my tog net nie moet tref nie. Wanneer die lewe my omdop, dan is ek kwaad vir God en kla ek net. Hoekom gebeur dit met my. Hoekom tref hierdie ramp my nou? Dan maak ons maar ook net soos Israel van ouds waar die profeet Maleagi geskryf het in Mal. 2v17

Julle het die Here moeg gemaak met wat julle gesê het, en dan vra julle nog:

“Waarmee het ons Hom moeg gemaak?” Julle het dit gedoen toe julle gesê het: “Vir die Here is almal wat verkeerd doen, goeie mense, Hy hou van hulle,” of toe julle gevra het: “Waar is die God wat reg moet laat geskied?”

As ek egter reeds my fondament op die rots van Jesus Christus se kruisdood en opstanding vasgeanker het terwyl dit nog goed gaan in my lewe, dan is dit maklik om moed te hou deurdat ons dan in vaste vertroue vas en seker sal weet dat Jesus die wêreld reeds klaar oorwin het. (vgl Joh. 16v33c)

maar hou moed : Ek het die wêreld klaar oorwin.”

Dan kan ek staande bly wanneer die storms van die lewe kom. Dan kan ons saam met Paulus getuig (2 Tim. 4v7)

Ek het die goeie wedloop afgelê; ek het die wenstreep bereik; ek het gelowig end-uit volgehou.

Maar wat dan nou as die lewe my omgedop het? Wat maak ek as plat op die aarde lê en ek het nie eers krag om op my knieë te staan nie, wat nog van opstaan? Ek het nie meer krag om te bid of Bybel te lees nie, want die lewe het vir my net te veel geword! Geliefdes, dit is juis hier waar God se genade op sy helderste skyn soos die Here in Jes. 42:3 vir ons sê:

’n Geknakte riet sal hy nie afbreek nie, ’n lamppit wat dof brand, sal hy nie uitdoof nie.

Hou vas aan Jesus Christus se uitnodiging in Mat 11v28-30

²⁸ “Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee. ²⁹Neem my juk op julle en leer van My, want Ek is sagmoedig en nederig van hart, en julle sal rus kry vir julle gemoed. ³⁰My juk is sag en my las is lig.”

Dan moet ons soveel te meer vashou aan die genade van Jesus Christus se kruisdood en opstanding wat vir ons die versekering gee dat God ons nooit alleen sal laat nie, selfs nie eers wanneer dit vir ons so voel nie. Dit is nie ons gevoel wat bepaal of God sy beloftes gestand doen nie, maar sy genade en liefde:

Rom 8:37-39

³⁷Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. ³⁸Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ³⁹of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Geliefdes, wanneer die storms van die lewe om ons woed: hou vas aan God se genade in Jesus Christus, want

Saam met Jesus kan ons staande bly wanneer dit swaar gaan.

Amen

Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?

12 Nov 2017 GKE

Rom 7:12 – 25 Teksverse Rom. 7:15, 19, 24 & 25

Die lewe is ’n stryd en dit is nie altyd maklik nie. Een van die moeilikste dinge in die lewe is wanneer die lewe my voor ’n spieël plaas waar ek myself onder die soeklig moet plaas. Dis nie ’n lekker plek om te wees nie, daarom kyk ek eerder na wat by my buurman aangaan. Dit is maklik om na iemand anders te kyk en uit te wys wat verkeerd is in sy lewe. Dit is nie so maklik om na my eie lewe te kyk en vas te stel waar ek te kort skiet nie.

In ons teks ontmoet ons Paulus waar hy voor die spieël staan en kyk na sy eie lewe. Hy deel hier met ons ’n hartsgeheim, naamlik dat hy ook stoei met sonde in sy lewe. Dit is nie maklik om te erken dat daar nog steeds sonde in jou lewe teenwoordig is nie. En tog is dit wat die Here van ons verwag.

Ons vier volgende week as die Here wil die heilige Nagmaal en Nagmaal vra van ons dat ons moet voorberei. Voorbereiding vra dat ek voor die spieël gaan staan en my lewe onder die soeklig plaas. Ek moet ’n antwoord op die vraag kry: “Is ek waardig om te kom aansit by die tafel van die Here?” Om ’n antwoord op hierdie vraag te kry moet ek eerlik na myself kyk en my lewe onder die soeklig plaas.

Dit help nie dat ek oneerlik is en probeer afmaak dat daar by my nie probleme is nie, want ek kan niks vir God weggesteek nie. Verder is dit ook so dat as ek nie eerlik is met myself nie, dan hou Nagmaal ook nie werklik betekenis vir my in nie. Om werklik die diepere betekenis van Nagmaal te beleef, moet ek eerlik met myself wees in die proses van self ondersoek.

In ons teks wys die Here vir ons deur middel van die lewe van Paulus hoe om opreg en in diepte selfondersoek te doen. Ons hoor hier dat die wet heilig is en dat die wet sonde uitwys en veroordeel. Die wet is dus die maatstaf waaraan ek my lewe moet meet. Dit is wat Paulus gedoen het en hy kom tot die gevolgtrekking dat hy nie die toets geslaag het nie.

Hy vind in sy lewe hierdie geweldige tweestryd. Hy weet wat reg is. Daar is selfs by hom die begeerte om te doen wat reg is, maar...... en hier begin sy stryd, hy doen nie wat hy homself voorneem om te doen nie. Inteendeel hy doen net mooi die teenoorgestelde. Dit wat hy haat, juis dit doen hy!

Rom 7:15
Ek begryp self nie wat ek doen nie, want wat ek wil doen, dit doen ek nie, maar wat ek haat, juis dit doen ek.

Is dit nie maar ook ons probleem nie? Ek weet ek moenie kwaad word nie, maar ek doen. Ek weet ek moenie iets sê wat sal seermaak nie, maar voor ek my kan kry het ek dit gesê. Ek is seker elkeen van ons kan aan verskeie sulke voorbeelde in ons lewe dink.

Dit bring ons ook by die verdere vraag: “Ek glo dat ek verlos is, maar hoekom sukkel ek dan nog met hiermee?” Dit kan so maklik gebeur dat hierdie stryd my moedeloos maak en dit is net wat die duiwel wil hê. Hy wil hê dat jy moedeloos word en dat daar geloofstwyfel by jou moet wees. Dit is die strategie wat hy van die begin af daar in die Paradys ingespan het en hy gebruik dit nog steeds, want dit werk so goed! Sy hoofdoel is om jou te oortuig dat jy God nie kan vertrou nie! Hy wil hê dat jy moet glo jy is nie goed genoeg vir God nie.

Dit is op hierdie punt waar Paulus dan ook die noodroep uiter: “Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?” Want hy weet wat die wet bepaal, naamlik dat sonde met die dood gestraf moet word. Hy weet dit is nie die wet wat jou doodmaak nie, maar dat dit sonde is.

En dit is dan ook hierdie geweldige stryd waarmee elkeen van ons daagliks worstel. Dit is amper asof daar twee persone tegelyk hier in my liggaam teenwoordig is. My kop sê vir my wat reg is en wat ek nie moet doen nie, en dan kom hierdie ander outjie in my en hy laat my net mooi doen wat my kop vir my sê ek nie moet doen nie. En dan kom koggel die ou duiwel my. Sien jy wat jy gedoen het? Wys jou net, jy is nie goed genoeg vir God nie. En dit maak my moedeloos, want ek weet dat die straf vir sonde die ewige dood is, vir ewig sonder God. Dit is juis hierdie moedeloosheid waarna Paulus verwys wanneer hy vra “Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?”

Die antwoord op hierdie vraag is gebore uit hoop. Die lewende hoop wat elke Christen koester.

Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons Here.

Dit is die hoop wat die Nagmaal bevestig. Daar waar ons op ’n sigbare wyse deur die tekens van brood en wyn sien hoe die evangelie werk. Daar sien ons dat die moedeloosheid van dood in die sonde deur Christus Jesus gebreek is. Hy het sy lewe gegee en daarmee het hy die vloek van die sonde gebreek. Met sy opstanding het Hy vir ons ’n nuwe lewe gegee.

Rom. 7:25 sluit af met:

So is dit dus met my gesteld: met my gees dien ek die wet van God, maar in my doen en late die wet van die sonde.

Dit is ’n opsomming van hierdie sondestryd waarmee ons daagliks sukkel. Dit sê vir ons dat die stryd nog nie klaar is nie, maar ook dat daar hoop is om te wen. Dit sê vir jou dat dit waarvan die duiwel jou probeer oortuig nie waar is nie. Jy is nie ’n hopelose sondaar wat nie goed genoeg vir God is nie. Jy is ’n Koningskind wat vir God oneindig kosbaar is. So kosbaar dat Hy sy lewe vir jou neergelê het sodat jy kan lewe.

Dit sê ook vir jou dat die stryd nie verby is nie. Solank Ons in die wêreld is, is dit ’n daaglikse stryd. Dit is egter nie die stryd van ’n verlore sondaar met geen hoop op oorwinning nie. Dit is die stryd van ’n Koningskind wat in die krag van God teen die sonde stry en wat die sonde kan oorwin.

Wat beteken dit prakties? Dit beteken dat jy jou stryd, jou twyfel, na God toe kan bring. Vir God is niks te ver, te verlore, te groot om te herstel nie. God is nie bang vir jou twyfel, jou vrae of jou woede nie. Jesus het mens geword sodat jy die versekering kan hê dat Hy weet waardeur jy gaan en waarmee jy stoei. As mens het Hy ook daarmee gestoei. Wat God nie van hou nie is wanneer jy probeer om hierdie stryd op jou eie te voer.

Dit is die duiwel se doelwit om jou van God te vervreem. Moenie in sy valstrik trap nie. Bring jou onsekerheid, jou hartseer, die struikelblokke in jou lewe, daardie onmoontlike saak na God toe. Bring jou sonde na God toe en Hy sal jou rus gee, want Hy weet waardeur jy gaan. Hy wil vir jou lewe gee i.p.v. die doodsbestaan waarin sonde jou dompel. Bring jou onsekerheid na God toe en ervaar die vrede wat net Hy kan gee.

Amen