Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?

12 Nov 2017 GKE

Rom 7:12 – 25 Teksverse Rom. 7:15, 19, 24 & 25

Die lewe is ’n stryd en dit is nie altyd maklik nie. Een van die moeilikste dinge in die lewe is wanneer die lewe my voor ’n spieël plaas waar ek myself onder die soeklig moet plaas. Dis nie ’n lekker plek om te wees nie, daarom kyk ek eerder na wat by my buurman aangaan. Dit is maklik om na iemand anders te kyk en uit te wys wat verkeerd is in sy lewe. Dit is nie so maklik om na my eie lewe te kyk en vas te stel waar ek te kort skiet nie.

In ons teks ontmoet ons Paulus waar hy voor die spieël staan en kyk na sy eie lewe. Hy deel hier met ons ’n hartsgeheim, naamlik dat hy ook stoei met sonde in sy lewe. Dit is nie maklik om te erken dat daar nog steeds sonde in jou lewe teenwoordig is nie. En tog is dit wat die Here van ons verwag.

Ons vier volgende week as die Here wil die heilige Nagmaal en Nagmaal vra van ons dat ons moet voorberei. Voorbereiding vra dat ek voor die spieël gaan staan en my lewe onder die soeklig plaas. Ek moet ’n antwoord op die vraag kry: “Is ek waardig om te kom aansit by die tafel van die Here?” Om ’n antwoord op hierdie vraag te kry moet ek eerlik na myself kyk en my lewe onder die soeklig plaas.

Dit help nie dat ek oneerlik is en probeer afmaak dat daar by my nie probleme is nie, want ek kan niks vir God weggesteek nie. Verder is dit ook so dat as ek nie eerlik is met myself nie, dan hou Nagmaal ook nie werklik betekenis vir my in nie. Om werklik die diepere betekenis van Nagmaal te beleef, moet ek eerlik met myself wees in die proses van self ondersoek.

In ons teks wys die Here vir ons deur middel van die lewe van Paulus hoe om opreg en in diepte selfondersoek te doen. Ons hoor hier dat die wet heilig is en dat die wet sonde uitwys en veroordeel. Die wet is dus die maatstaf waaraan ek my lewe moet meet. Dit is wat Paulus gedoen het en hy kom tot die gevolgtrekking dat hy nie die toets geslaag het nie.

Hy vind in sy lewe hierdie geweldige tweestryd. Hy weet wat reg is. Daar is selfs by hom die begeerte om te doen wat reg is, maar...... en hier begin sy stryd, hy doen nie wat hy homself voorneem om te doen nie. Inteendeel hy doen net mooi die teenoorgestelde. Dit wat hy haat, juis dit doen hy!

Rom 7:15
Ek begryp self nie wat ek doen nie, want wat ek wil doen, dit doen ek nie, maar wat ek haat, juis dit doen ek.

Is dit nie maar ook ons probleem nie? Ek weet ek moenie kwaad word nie, maar ek doen. Ek weet ek moenie iets sê wat sal seermaak nie, maar voor ek my kan kry het ek dit gesê. Ek is seker elkeen van ons kan aan verskeie sulke voorbeelde in ons lewe dink.

Dit bring ons ook by die verdere vraag: “Ek glo dat ek verlos is, maar hoekom sukkel ek dan nog met hiermee?” Dit kan so maklik gebeur dat hierdie stryd my moedeloos maak en dit is net wat die duiwel wil hê. Hy wil hê dat jy moedeloos word en dat daar geloofstwyfel by jou moet wees. Dit is die strategie wat hy van die begin af daar in die Paradys ingespan het en hy gebruik dit nog steeds, want dit werk so goed! Sy hoofdoel is om jou te oortuig dat jy God nie kan vertrou nie! Hy wil hê dat jy moet glo jy is nie goed genoeg vir God nie.

Dit is op hierdie punt waar Paulus dan ook die noodroep uiter: “Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?” Want hy weet wat die wet bepaal, naamlik dat sonde met die dood gestraf moet word. Hy weet dit is nie die wet wat jou doodmaak nie, maar dat dit sonde is.

En dit is dan ook hierdie geweldige stryd waarmee elkeen van ons daagliks worstel. Dit is amper asof daar twee persone tegelyk hier in my liggaam teenwoordig is. My kop sê vir my wat reg is en wat ek nie moet doen nie, en dan kom hierdie ander outjie in my en hy laat my net mooi doen wat my kop vir my sê ek nie moet doen nie. En dan kom koggel die ou duiwel my. Sien jy wat jy gedoen het? Wys jou net, jy is nie goed genoeg vir God nie. En dit maak my moedeloos, want ek weet dat die straf vir sonde die ewige dood is, vir ewig sonder God. Dit is juis hierdie moedeloosheid waarna Paulus verwys wanneer hy vra “Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?”

Die antwoord op hierdie vraag is gebore uit hoop. Die lewende hoop wat elke Christen koester.

Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons Here.

Dit is die hoop wat die Nagmaal bevestig. Daar waar ons op ’n sigbare wyse deur die tekens van brood en wyn sien hoe die evangelie werk. Daar sien ons dat die moedeloosheid van dood in die sonde deur Christus Jesus gebreek is. Hy het sy lewe gegee en daarmee het hy die vloek van die sonde gebreek. Met sy opstanding het Hy vir ons ’n nuwe lewe gegee.

Rom. 7:25 sluit af met:

So is dit dus met my gesteld: met my gees dien ek die wet van God, maar in my doen en late die wet van die sonde.

Dit is ’n opsomming van hierdie sondestryd waarmee ons daagliks sukkel. Dit sê vir ons dat die stryd nog nie klaar is nie, maar ook dat daar hoop is om te wen. Dit sê vir jou dat dit waarvan die duiwel jou probeer oortuig nie waar is nie. Jy is nie ’n hopelose sondaar wat nie goed genoeg vir God is nie. Jy is ’n Koningskind wat vir God oneindig kosbaar is. So kosbaar dat Hy sy lewe vir jou neergelê het sodat jy kan lewe.

Dit sê ook vir jou dat die stryd nie verby is nie. Solank Ons in die wêreld is, is dit ’n daaglikse stryd. Dit is egter nie die stryd van ’n verlore sondaar met geen hoop op oorwinning nie. Dit is die stryd van ’n Koningskind wat in die krag van God teen die sonde stry en wat die sonde kan oorwin.

Wat beteken dit prakties? Dit beteken dat jy jou stryd, jou twyfel, na God toe kan bring. Vir God is niks te ver, te verlore, te groot om te herstel nie. God is nie bang vir jou twyfel, jou vrae of jou woede nie. Jesus het mens geword sodat jy die versekering kan hê dat Hy weet waardeur jy gaan en waarmee jy stoei. As mens het Hy ook daarmee gestoei. Wat God nie van hou nie is wanneer jy probeer om hierdie stryd op jou eie te voer.

Dit is die duiwel se doelwit om jou van God te vervreem. Moenie in sy valstrik trap nie. Bring jou onsekerheid, jou hartseer, die struikelblokke in jou lewe, daardie onmoontlike saak na God toe. Bring jou sonde na God toe en Hy sal jou rus gee, want Hy weet waardeur jy gaan. Hy wil vir jou lewe gee i.p.v. die doodsbestaan waarin sonde jou dompel. Bring jou onsekerheid na God toe en ervaar die vrede wat net Hy kan gee.

Amen

Voordat jy nie die diepte van jou eie sondigheid raaksien nie, sal jy nie die grootsheid van God se genade ken nie!

Simon Petrus

24 Apr. 2016 GKE

Luk. 22:31-34 & Mat 26:31-35 & Mark 14:27–31

Luk. 22:54-62

Joh. 21:15-19

Teksverse Mat. 26 v 33; Luk 22. v 62 & Joh. 21 v 19

Sing:

Ps. 118-1 : 1 & 9

Sb. 9-3:1 & 2

Ps. 119-1 : 1, 52, 62 & 63

Ps. 130-1 : 1 – 4

Petrus is een van die interessante persone in die Bybel. Hy was ’n man van durf en daad. ’n Man wat die bul by die horings gepak het. ’n Leier en voorloper. Hy was saam met Andreas, Johannes en Jakobus een van die binnekring van Jesus se dissipels. Hy was die een wat gewoonlik namens die ander gepraat het. Sommige sal hom selfs as voortvarend beskryf as iemand wat bietjies te voor op die wa was. Iemand wat eers gedoen het en dan gedink het.

Hoe jy ook al oor hom dink, een ding staan uit. Hy was baie selfversekerd. Ons hoor in Luk 22 v 33 hoe hy Jesus antwoord nadat Jesus vir hulle vertel het dat Hy doodgemaak gaan word en dat almal Hom in die steek sal laat sodat Hy alleen staan:

Here, ek is bereid om saam met U selfs gevangenskap en dood in te gaan.”

Hy het ook nogal gedink dat hy so ’n bietjie beter en meer getrou as die ander dissipels was soos ons hoor in Mat 26:33

“Al sal hulle U ook almal in die steek laat, ék sal U nooit in die steek laat nie.”

Jesus se antwoord in Luk 22:34 moes vir Petrus en die ander dissipels seker ’n skok gewees het.

“Petrus, Ek sê vir jou: Die haan sal vannag nie kraai voordat jy My drie maal verloën het deur te sê dat jy My nie ken nie.”

In Mar 14:31 hoor ons dat Petrus egter voet by stuk gehou het

Maar Petrus het nadruklik gesê: “Al moet ek saam met U sterwe, ek sal U beslis nie verloën nie!” En al die ander het dieselfde gesê.

So leer ons Petrus ken, seker van homself en vasberade. Hy weet waar hy staan in die lewe.

Ek moet sê dat wanneer ek so terugkyk oor my lewe, dan sien ek so ’n stukkie van Petrus in my lewe raak. Ons het vanoggend in ons sang (daar waar ons as gemeente ook met die Here praat) met Ps. 18 begin: “Ek het U hartlik lief o Heer.......” En wanneer ons dit sing, dan bedoel ons dit opreg. Petrus was ook opreg in dit wat hy Jesus belowe het. Hy het nie maar net voorgegee om ander te beïndruk nie. Dit was sy vaste voorneme soos ons ook verder aan sien.

Nadat hulle Jesus gevange geneem en die ander dissipels inderdaad gevlug het, hoor ons in Luk 22:54 & 55

⁵⁴Hulle het Jesus toe gevange geneem en Hom weggelei en in die huis van die hoëpriester gebring. Petrus het op ’n afstand agterna gekom. ⁵⁵In die middel van die binneplaas was daar ’n vuur, en daar het mense bymekaar gesit. Petrus het tussen hulle gaan sit.

Aanvanklik het Petrus sy gelofte gestand gedoen. Hy was vasbeslote om Jesus by te staan soos hy gesê het. Hy het saamgegaan en daar in die hoëpriester se binneplaas by die vuur gestaan terwyl hulle binne besig was om Jesus te verhoor.

Maar dan kom daar ’n oomblik van waarheid in sy lewe. Hy kom voor ’n toets te staan wat vir hom sou wys wie hy regtig was. Hy was nie heeltemal hierdie goeie mens wat hy gedink het hy was nie. Ons hoor hoe hy drie keer ontken dat hy Jesus geken het of dat hy een van sy volgelinge was. In Mat 26:74 hoor ons dat hy selfs gevloek en gesweer het dat hy Jesus nie ken nie! Van sy bravade was daar nou niks meer te sprake nie.

En dan kom die oomblik van waarheid! Toe Petrus opkyk, kyk hy in die oë van Jesus vas met die haan se gekraai wat in sy ore weergalm. Dit herinner hom aan Jesus se woorde “Voordat die haan vannag kraai, sal jy My drie maal verloën.”

Petrus se reaksie wys vir ons dat dit nie ’n lekker plek is om te wees nie.

En Petrus het buitentoe gegaan en bitterlik gehuil.

Wanneer jy as te ware voor die spieël staan en jy kyk in die dieptes van jou siel in en dit wat jy daar sien strook nie met dit wie jy gedink het jy was nie. Daardie gevoel wat by jou opkom: “Nee, dit kan nie waar wees nie!” Jy wil eerder wegdraai, maar jy kan nie.

Petrus het bitterlik gehuil. Die Griekse woord wat met bitterlik vertaal word beskryf vir ons ’n toestand van onbeheerbare trane wat in wanhoop en foltering gestort word. ’n Toestand van intense geestelike lyding. Petrus was by die dieptepunt van sy eie sondige natuur. Hy het op daai oomblik besef dat hy ’n lafaard was, maar nog erger as dit, hy was ’n verraaier! Dit is nie wie hy wou wees nie. Dis nie wie hy gedink het hy was nie, maar hy was nou op daardie punt waar hy gesien het, “ek is nie die goeie mens wie ek gedink het ek is nie.”

Geliefdes, het u al uitgegaan en bitterlik gehuil? Dit is eers nadat Petrus in die oë van Jesus gekyk het dat hy daar gekom het. Dit is eers wanneer jy in die teenwoordigheid van die Here is dat jy werklik op hierdie punt kan kom. Dit is eers wanneer jy jouself sien in ver gelyking met die Heilige God dat jy werklik by die dieptepunt van jou sonde uitkom.

Is dit dalk hoekom soveel mense wegskram van die Here af? Want dit is beslis nie ’n lekker plek om te wees nie, maar as jy nie by die dieptepunt van jou sonde uitkom nie, sal jy nooit die grootsheid van God se genade en liefde leer ken nie. Voordat jy nie daar uitgekom het nie, kyk jy nog oppervlakkig na God se liefde. Dan verval mens so maklik in die vangstrik van die redenasie wat sê “aag dis nie so erg as ek sonde doen nie, Jesus het mos vir my sonde gesterf, God het my mos vergewe.”

Wanneer ons Petrus weer ontmoet is dit daar op die strand van die See van Tiberias. Jesus het daar weer aan ’n paar van sy dissipels verskyn. Hulle het heel aand probeer visvang, maar het niks gekry nie. Toe hulle terugkom na die vrugtelose nag was Jesus daar op die strand, maar hulle het Hom nie dadelik herken nie. Eers nadat hulle op sy bevel die nette weer aan die regterkant van die skuit uitgegooi het en hulle soveel vis gevang het dat hulle nette wou skeur dat hulle besef het, dit is Jesus. Petrus het teruggekeer na sy ou lewe toe, Jesus bring hom terug na sy roeping toe.

Nadat hulle ontbyt saam met Jesus geëet het, neem Jesus Petrus een kant toe. Daar was geen verwyte nie. Jesus sê nie vir Petrus, sien jy nou. Ek het mos gesê dat jy my gaan verraai. Nee. Hy vra of Petrus Hom liefhet? Drie maal vra Jesus na sy liefde. Met hierdie drie vrae bevestig Jesus dat Hy Petrus in sy swakheid lief het. Drie maal het Petrus vir Jesus verloën. Drie maal kry hy geleentheid om sy liefde vir die Here te bevestig.

Geliefdes, wanneer ons die Here dien en in ons ywer ons liefde teenoor Hom verklaar, is ons opreg, maar ons verklaar ons liefde in swakheid. Die Here het ons lief, nie omdat ons sulke goeie en getroue Christene is nie. Inteendeel as ons werklik voor die spieël staan moet ons erken dat dit allermins is wie ons is. Maar tog het die Here ons lief. In Rom. 5:8 hoor ons:

Maar God bewys sy liefde vir ons juis hierin dat Christus vir ons gesterf het toe ons nog sondaars was.

Petrus het Jesus verraai. Hy het ontken dat hy Jesus geken het. Tog het Jesus vir hom ook gesterf. God se liefde is groter as ons sonde.

God het ons lief net soos ons is, maar Hy het ons te lief om ons daar te los. Hy het iets beter vir ons in gedagte. Sy drie opdragte aan Petrus, “Laat my lammers wei, Pas my skape op en Laat my skape wei.” is hoe Jesus vir Petrus weer oprig en hom versterk sodat hy weer kan uitgaan en ander versterk. Hy bevestig weer Petrus se ware roeping. Petrus is nie meer net ’n gewone visserman nie. Nee, hy is nou ’n visser van mense!

Ons is ook geroep om uit te gaan en die evangelie te verkondig. Sommige voltyds, ander deeltyds. Jesus gee nie die opdrag aan iemand wat dit verdien nie. Hy gee nie die opdrag aan Petrus omdat Petrus so getrou was nie. Inteendeel dit is Petrus wat Hom verraai het. Dit is egter nie meer Petrus wat daar langs die vuur gestaan en vloek en skel het nie. Dit is ’n Petrus wat deur God se liefde nuutgemaak is. En dan gee Jesus sy finale opdrag aan Petrus: “Volg My!”

Geliefdes, wanneer jy eers die diepte van jou eie sondigheid raakgesien het, sal jy die grootsheid van God se genade leer ken. Kom na die Here toe en ervaar sy liefde en genade. Luister na sy opdrag: “Volg My!”

Amen

Jy is die man! Ware verootmoediging laat my die werklike vreugde van God se genade ervaar

24 Mei 2015 GKE

2 Sam 12 : 1 – 14 en Ps. 51

Teksverse Ps. 51: 14 en 19

Ps. 84-1 v 1 tot 3

Ps. 119-1 v 1 & 2

Ps. 89 v 1 & 6

Sb 9-3 v 1 & 2

Ons leef in ’n wêreld waar die mens nie skuldig voel oor hul eie sondige optrede nie. Ons is baie vinnig om ander se foute uit te wys, maar ons eie foute ignoreer ons! Daar is deesdae ’n kultuur in die samelewing waar mense die standpunt huldig dat “solank ek nie uitgevang word nie, is dit nie sonde nie.” As ek uitgevang word, dan is dit nooit my skuld nie.

Dawid het ook gedink hy kan met sy sonde wegkom. In 2 Sam 11 hoor ons hoe hy owerspel pleeg en daarna moord om te keer dat hy uitgevang word vir sy owerspel.

Op ’n dag het hy op die dak van sy paleis gaan rondstap. Sy paleis was hoog geleë en hy kon afkyk op die stad daar onder, ook op die huis van Urija die Hetiet. In daardie tyd het die huise nie badkamers met krane en lopende water gehad soos vandag nie. Die huise het plat dakke gehad en die badkamer was gewoonlik bo op die dak sodat dit privaatheid kon verskaf. Van die straat af kon mens glad nie sien wanneer iemand daar op die dak bad nie. Omdat die paleis egter hoër as die omliggende gebied was kon Dawid mooi afkyk op die huise hier om hom.

Terwyl hy daar op die dak was het hy gesien hoe Urija se vrou bad en dit is net daar waar die moeilikheid begin het. Haar man was nie by die huis nie omdat hy besig was om teen die Ammoniete te veg. Dawid het haar laat haal en die uiteinde daarvan was dat hulle saam geslaap het. Sonde het egter altyd gevolge. Die gevolg vir Dawid was dat die vrou swanger geword het en sy het vir Dawid laat weet. Wanneer haar man teruggekom het van die oorlog en uitgevind het sy is swanger was sy in GROOT moeilikheid! Dawid moes nou help.

Dawid het dadelik ’n plan gemaak. Hy het vir Urija laat terugkom van die gevegsfront af met die verwagting dat hy by sy vrou sou slaap en dan sal niemand geweet het dat Dawid skuldig was nie. Dinge wou egter nie so uitwerk nie, want Urija se pligsbesef het gekeer dat hy by sy vrou gaan slaap terwyl sy makers besig was om te veg. Soos dit maar gaan ly die een verkeerde optrede tot ’n volgende. Urija moes nou uit die weg geruim word.

Dawid het vir die leer se bevelvoerder Joab laat weet dat hy Urija in die eerste linies van die gevegsfront moes laat veg en dat hy op ’n strategiese tyd sy manskappe moes terugtrek sodat Urija onbeskermd agtergelaat word. So gebeur dit toe dat Urija ook in die geveg dood is. Dawid het gedink dat sy probleme nou op ’n end is. Urija was dood en kon dus nie sê dat hy nie sy vrou swanger gemaak het nie.

Na ’n gepaste tyd van rou het Dawid met Urija se vrou getrou. Dawid het gedink dat niemand sou weet wat regtig gebeur het nie. Hy het egter vergeet dat God alwetend is en ons hoor in 2 Sam 11:26b

Maar wat Dawid gedoen het, was verkeerd in die oë van die Here

Die Here stuur vir Natan na Dawid toe met ’n storie oor ’n ryk man en ’n arm man wat naby mekaar gewoon het. Die ryk man het groot troppe beeste en skape gehad terwyl die arm man net een ooilammetjie gehad het wat so kosbaar vir die arm man was dat hy haar soos ’n kind in sy huis groot gemaak het. Die ooilammetjie het selfs uit sy beker gedrink en op sy skoot geslaap.

Alhoewel Dawid ’n groot sin vir regverdigheid gehad het is hy maar ook net soos alle mense wat moeilik objektief oor hulle eie sonde dink. Daarom vertel Natan vir Dawid hierdie storie op so ’n manier dat Dawid nie besef dat dit hyself is wat hier in die beskuldigingsbank staan nie. Dawid se reaksie wys dat hy verskriklik ontsteld was oor die onreg wat in hierdie storie uitgebeeld is. Die onreg moet gestraf word!

Is ons nie ook maar so nie? Ons sien die onreg in ons samelewing maklik raak. Ons sien die onsedelikheid, haat, naywer, onverdraagsaamheid en die inhaligheid en korrupsie en al die ander slegte dinge in ons samelewing raak. Luister maar net na die nuus. Daar is genoeg voorbeelde van onreg in ons samelewing. Ons reaksie is tereg ook dat die onreg gestraf moet word. Reg en geregtigheid moet geskied.

Die vraag is egter geliefdes: Wat sal my reaksie wees wanneer ek soos Dawid moet aanhoor: JY IS DIE MAN? In Dawid se geval gee die here vir ons ’n voorbeeld van wat egte berou is soos ons hoor in 2 Sam 12:13

Toe sê Dawid vir Natan: “Ek het gesondig teen die Here.”

Hy soek nie verskonings nie. Hy blameer nie ander nie. Dawid toon opregte berou, maar nogtans bly hy nie onaangeraak deur die gevolge van die sonde nie.

Sonde is nie maar net iets wat ek per ongeluk verkeerd gedoen het nie. In hierdie verhaal hoor ons dat enige oortreding van die wil van God, minagting van God self is! Wanneer ons optrede nie met dit wat ons bely ooreenstem nie, gee dit daartoe aanleiding dat God se Naam belaster word soos ons hoor in 2 Sam 12:13

Maar omdat jy deur hierdie daad die vyande van die Here aanleiding gegee het om Hom te laster, sal hierdie selfde kind wat vir jou gebore is, sterwe.”

Dink maar daaraan hoe my optrede ander mense se persepsie van Christene raak. Wanneer mense my lewe sien, is hulle reaksie “ek wil ook so wees” of is hulle reaksie “as dit is hoe Christene lewe wil ek nooit ’n Christen wees nie?”

Sonde dra geweldige gevolge. Nie net vir myself nie, maar ook vir ander. Dink byvoorbeeld daaraan as ek ’n bord laat val op die harde teëlvloer. Die gevolg is ’n stukkende bord. Nou sê ek vir die eienaar van die bord ek is jammer en ek bedoel dit opreg. Die bord se eienaar vergewe my. Maak dit dat die bord nou weer reg is? Selfs al is die breek van so ’n aard dat ek weer die stukke aanmekaar kan plak sal daardie bord nooit weer dieselfde wees nie. Sonde dra gevolge! Dit is eers wanneer daardie bord vervang word met ’n nuwe bord dat die skade herstel word.

Dawid se sonde het onder andere daartoe aanleiding gegee dat ’n onskuldige kind gesterf het. Ons sonde het daartoe aanleiding gegee dat ’n onskuldige Man aan ’n vervloekte kruishout gesterf het. Met sy sterwe en opstanding het Jesus ons weer ’n kans gegee om nuut te begin. Hoe kry ek deel in die nuwe lewe wat Christus vir my aan die kruis en met sy opstanding verwerf het?

Dit begin met ware berou en verootmoediging. Dit vra geloof dat die offer wat Christus vir my gebring het voldoende is om vir my sondeskuld te betaal. Dit vra ’n opregte begeerte om hiervandaan die nuwe lewe wat Christus vir my kom gee het te leef.

Ons vier DV volgende week weer die Heilige Nagmaal. In die aanloop daartoe begin ons met voorbereiding. Voorbereiding behels opregte berou en verootmoediging soos ons hoor in Ps. 51:18 &19

’n Offer vra U nie, anders sou ek dit bring; ’n brandoffer wil U nie hê nie.

Die offer wat U wil hê, o God, is verootmoediging:

U sal ’n hart vol ootmoed en berou nie gering ag nie, o God.

Die Here vra nie allerlei rituele en optredes nie. Hy vra ’n opregte hart en gesindheid.

Dit begin met gebed en daarom is gebed so ’n belangrike deel van ons geloofslewe. En daarom moet ons fokus ook wees om ’n biddende gemeente te wees. In Ps. 51 gee die Here vir ons ’n voorbeeld van hoe opregte berou en verootmoediging lyk. Dit is ’n gebed, dit wil sê ’n gesprek met God.

Waaroor moet ons met God praat? Wanneer ek werklik berou het erken ek teenoor God: “ek is ’n sondaar.” Wanneer die Here vir my in sy Woord wys “JY IS DIE MAN”, moet ek opreg vir Hom vertel hoe jammer ek is. Daar moet ’n gesindheid van opregte berou by my wees. Ek moet besef wat my sonde is. Dit is ’n baie persoonlike saak tussen my en God. Nie net ’n vae algemene rympie van “vergeef my sonde nie.” Nee, dit moet baie spesifiek wees!

In Dawid se geval was dit owerspel en moord. Wat is dit in my geval? Miskien dat ek sukkel om my humeur te beteuel. Dalk sukkel ek om te vergewe. Elkeen van ons weet wat is die sonde wat tussen my en die Here staan. As jy nie weet nie, vra die Here dat Hy deur sy Gees jou sal ly om dit te ontdek. Praat met die Here. Verduidelik vir Hom waarmee jy sukkel en hoekom jy daarmee sukkel. Daar moet by my ’n innige verlange en begeerte wees om te verander en ek moet besef dat ek nie sonder God se hulp kan verander nie.

Wanneer ek God so in ootmoed en berou benader sal ek ook volgende week die ryke troos van vergifnis in volgende week se Nagmaal beleef. Dan sal ons ook saam met Dawid kan sê (vgl. Ps. 51v14)

Laat my weer die blydskap ervaar van iemand wat deur U verlos is,

laat my U weer met toewyding dien.

Geliefdes kom ons gaan bid in hierdie komende week. Kom ons praat met God oor ware berou en verootmoediging oor die sonde wat tussen my en God staan sodat ons ook die vreugde van sy vergifnis en vernuwing kan beleef wanneer ons volgende week by sy tafel kom aansit.

Amen

Hoe hanteer ons al die misdaad en geweld om ons?

U sal ’n hart vol ootmoed en berou nie gering ag nie, o God

Lees 2 Kron. 7:11-22 tv 13 & 14

^{10 Mei 2015}

Ps.90-1 v 1

Ps. 6-1 v 1 & 3

Ps. 4-1 v 1

Ps. 91-1 v 1 & 6

As ek so na ons plaaslike nuus kyk voel dit vir my asof ons oorval word deur ’n vlaag van misdaad. “Ma veg verbete om haar kind deur kapers te beskerm” is die opskrif op die plakkate wat ons langs die pad gegroet het. Nou onlangs was daar weer ’n gewapende roof by een van die banke in ons dorp. In die week vertel ’n motorwag vir my hoe ’n vrou vroegoggend daar in die parkeerterrein deur gewapende rowers oorval is en hoe dit byna op ’n skietgeveg uitgeloop het toe die polisie daar aankom. Om nie eens te praat van al die huisrowe wat gereeld plaasvind nie. Beurtkrag is vir hierdie rowers ’n gulde geleentheid. As ons so na die droogte kyk wat ons so benoud maak dan voel dit asof selfs die natuur teen ons gedraai het.

Hoe moet ons dit hanteer? Ons bly reeds in tronke waar mens selfs in die dag jou sekuriteitshekke gesluit moet hou. Dit lyk asof die bose besig is om die oorhand te kry. Wat moet ons doen? In ons teksgedeelte hoor ons wat mens te doen staan in tye van nood en benoudheid.

Hierdie gesprek tussen God en Salomo vind plaas kort nadat die bouwerk aan die tempel en sy paleis voltooi is. Ons hoor hier in 2 Kron. 7 dat die tempel die hart van Israel se godsdiens is en hoe die Here vanweë sy groot liefde gesê het daar is ’n plek waar Hy gevind kan word. Op verskillende maniere en by verskillende geleenthede het Hy gewys en bevestig dat die tempel die plek is waar Hy sy volk wil ontmoet. Daar moet Hy aanbid en gedien word deur die offerandes en die dienswerk van die priesters. Daar moet die volk bymekaar kom om in sy Naam fees te vier.

Ons moet egter nie die fout maak om ’n kerkgebou aan die tempel gelyk te stel nie. Die tempel van die Ou Testament was ’n heenwysing na Christus soos ons in Joh. 2:19-22 hoor:

Jesus het hulle geantwoord: “Breek hierdie tempel af en in drie dae sal Ek hom oprig.” Die Jode sê toe: “Ses en veertig jaar lank is daar aan hierdie tempel gebou, en u sal hom in drie dae oprig?” Met “hierdie tempel” het Hy egter sy liggaam bedoel. Later, nadat Hy uit die dood opgewek is, het sy dissipels daaraan gedink dat Hy dit gesê het, en hulle het die Skrif en die woorde van Jesus geglo.

Daarom is Jesus in ons tyd die plek waar God gevind kan word. Deur Jesus het ons ’n liefdevolle Vader wat luister en help. Daarom sluit ons ook ons gebede af met “in die Naam van Jesus Christus.” Daarmee erken ek dat ek glo dat Jesus vir my sondes gesterf het en dat ek nou sonder veroordeling tot God in gebed mag nader.

In ons teksgedeelte hoor ons hoe ons God in gebed kan nader. Dit is egter nie ’n lys van voorwaardes wat gestel word nie. Dis nie ’n lysie wat ons kan afmerk nie. Dit wys hier op die gesindheid waarmee ons God moet nader ook in tye van nood.

Hier in 2 Kron. 7:11-22 hoor ons hoe God vir Salomo antwoord op sy gebed wat hy tydens die inwyding van die tempel gebid het. In hierdie antwoorde kom daar ’n paar belangrike aspekte na vore. Die eerste woorde van God is “Ek het jou gebed verhoor...” (Vgl. 2 Kron. 7:12) Salomo ontvang die versekering dat God ’n naby-God is wat sal luister. Hierdie versekering is ook vir ons bedoel.

Ons moet egter nie die fout maak om verkeerd van God te dink nie. Dat God maar net hierdie goedige omie is nie. God is ’n God van liefde, maar Hy is ook ’n regverdige God wat nie onreg kan verdra nie. Al die rampe waarvan God hier praat het inderdaad vir Israel getref. Dink maar net toe hulle in Ballingskap weggevoer is. Hulle was egter nie maar net onskuldige slagoffers nie. Daarom sê God vir hulle in 2 Kron. 7v13:

As Ek die hemel gesluit hou sodat daar geen reën is nie, of as Ek die sprinkaan beveel om die land kaal te vreet, of as Ek pes onder my volk stuur,

God is egter nie vol oordeel nie en daarom voeg Hy by soos ons in 2 Kron. 7:14 hoor:

en my volk oor wie my Naam uitgeroep is, toon berou en bid en vra na my wil en draai terug van hulle bose weë af, sal Ek luister uit die hemel en hulle sonde vergewe en hulle land laat herstel.

Dit gaan nie hier daaroor dat Israel moet bewys dat hulle goed genoeg is vir God nie. Nee daarom sê Hy “my volk oor wie my Naam uitgeroep.” Daar is net een manier hoe mens gered kan word. Dit is deur God se genade in Jesus Christus. Net soos Hy vir ons sondes gesterf het, het Hy ook vir die sondes van die mense in die Ou Testament gesterf.

Ons hoor hier wat God van sy kinders verwag. Ons hoor hier vier dinge wat kenmerke wat ’n kind van God se optrede behoort te wees.

i   toon berou

ii  bid

iii vra na my wil

iv  draai terug van hulle bose weë af

In die eerste plek vra Hy: Toon berou.

Nou kan ons maklik sê, maar dis nie my skuld dat die boewe so boos is en inbreek en nie ’n duit vir ’n mens se lewe omgee nie. Dink egter mooi daaroor. Hoeveel haat is daar nie by my teenwoordig nie? Kan ek met ’n rein gewete sê dat ek gehoorsaam is aan Jesus se opdrag (vgl. Mat 5:43 & 44)?

“Julle het gehoor dat daar gesê is: ‘Jou naaste moet jy liefhê en jou vyand moet jy haat. Maar Ek sê vir julle: Julle moet julle vyande liefhê, en julle moet bid vir dié wat vir julle vervolg

Hoe gereeld bid ek vir die boosdoeners? Hoeveel maal wens ek hul nie die kwaad toe wat hulle ander aandoen nie? Hoeveel maal wil ek by God oorneem met die vergelding? Hy sê tog vir ons in Rom. 12:19:

Moenie self wraak neem nie, geliefdes, maar laat dit oor aan die oordeel van God. Daar staan immers geskrywe: “Dit is mý reg om te straf; Ék sal vergeld,” sê die Here.

Is ons bereid om die oordeel aan God oor te laat?

Die Here sê vir ons “toon berou”, verootmoedig julself. Erken jou sonde. Draai weg van die eie ek af.

In die tweede plek sê die Here vir ons: Bid.

Roep die Naam van God aan. Bid alleen tot die enige ware lewende God wat hemel en aarde geskep het. Hoe maklik skeep ons nie ons gebedslewe af nie? Moet ook nie in die wêreldse slaggat trap van meditasie nie. Meditasie gaan in wese daaroor dat jy by jouself nadink oor geestelike sake. Gebed daarteenoor is ’n aktiewe gesprek met God en nie net nadenke by jouself nie.

In die derde plek sê die Here: vra na my wil

Letterlik staan daar in die oorspronklike taal “soek my aangesig.” Hierdie opdrag is wel ook dat ons na God se wil moet soek, maar dit gaan oor meer as net dit. Dit gaan daaroor om God al hoe beter te leer ken vir wie en wat Hy werklik is. Dit gaan daaroor dat ek my verhouding met God moet bou vir die persoon wie Hy is en nie net vir die voordele wat ek uit God kan kry nie. Dit gaan daaroor dat ek myself moet verdiep in sy Woord, want dit is hoe Hy besluit het om Homself en sy wil aan ons bekend te maak. Deur sy woord. Mens gaan God nie vind as jy net oor Hom probeer mediteer nie. Jy gaan slegs die ware Drie-Enige God in sy lewendige Woord vind. Hoeveel tyd spandeer ons werklik met God se Woord? Is daar by ons die brandende begeerte om God beter te leer ken? Jesus sê vir ons in Mat 11:28

“Kom  na My toe, almal wat uitgeput  en oorlaai  is, en Ek sal julle rus  gee.

In die laaste plek sê die Here vir ons: draai terug van julle bose weë af

Met ander woorde, bekeer jou. Draai om op die verkeerde pad waarop jy is en kom terug na die regte pad wat God vir ons uitgelê het. Hou op om te sondig!

Geliefdes, as ons so na die bogenoemde opdrag van God luister, dan moet ons erken dat ons dit in eie krag nooit sal kan doen nie. Inteendeel, ons hoop die skuld teen ons elke dag net hoër op. Christus het ons reeds van ons sondes verlos en daarom moet ons soos verloste kinders lewe. Ons kan dit alleen doen deur die krag van die Heilige Gees. In Luk 12v10 sê die Here vir ons dat Hy die Heilige Gees sal gee vir dié wat vra. Sien u hoe belangrik gebed is geliefdes?

Die Here gee in hierdie gedeelte egter ook ’n baie ernstige waarskuwing (vgl. 2 Kron. 7v19-22). Diegene wat hulle rug op God draai staar baie ernstige gevolge in die gesig. As jy Christus verwerp, spreek jy daarmee ’n oordeel oor jouself uit soos ons ook in Joh. 3:18 hoor:

Wie in Hom glo, word nie veroordeel nie; wie nie glo nie, is reeds veroordeel omdat hy nie in die enigste Seun van God glo nie.

Geliefdes, hoe hanteer ons al die misdaad en geweld om ons? Deur middel van gebed. Bid tot God dat die Gees in ons lewens sal werk. Bid dat die Gees die sondes in ons lewens sal uitwys. Bid dat die Gees ’n diepe berou en verootmoediging daaroor in my sal opwek. Bid dat die Gees God se woord vir my sal oopmaak sodat ek Hom werklik sal leer ken. Bid dat die Gees die wil in my sal wakker maak om die sonde in my lewe al hoe meer te haat en dat ek al hoe meer na God se wil vra en minder hunker na my eie sondige wil.

Geliefdes, toon berou; Bid; Soek die aangesig van God, draai terug van julle bose weë af.

Amen

Christus Jesus het in die wêreld gekom om sondaars te verlos. Van hulle is ek die grootste.

1 Tim 1 teksvers 1 Tim 1:15

15 Feb. 2015 GKE

Sb 12-3 v 1 & 2

Sb 9-1 v 1 & 11

Ps. 143-1:1

Gebed na die preek SB 10-1 v 1 - 4

Sb 3-4 v 1 – 5

Inleiding

Twee weke gelede het ons gehoor dat die kerk van die Here onsigbaar word in die wêreld wanneer die kerk aan die sondige wêreld gelyk word. Verlede week het ons gehoor hoedat ’n verkeerde verstaan van wat kerkwees eintlik is ons as kerk kan verhoed om ’n verskil te maak in hierdie wêreld. Hierdie week gaan ons na nog ’n rede kyk wat kan veroorsaak dat die kerk onsigbaar word in die wêreld (dit wil sê, die kerk is nie meer effektief om die koninkryk van God in die wêreld sigbaar te maak nie). Hoogmoed, wat ’n groot struikelblok vir ’n Christen kan wees. Ek begin dink dat ek so ’n bietjie beter as ander mense is. Ek kyk so bietjie neer op ander mense. Ek is darem nie sleg soos hulle nie. Mense wat nie op my standaard is nie gaan in die hel brand. Mense wat nie my godsdiens rituele of tradisies onderhou of op my manier aanbid nie is in die moeilikheid by God.

Hoogmoed is ’n klip waaroor ons as Doppers baie maklik val. Hoogmoed is een van die sondes wat die Here haat soos ons in Spr. 6:16 – 19 hoor

Die Here haat ses dinge, nee, daar is sewe waarvan Hy ’n afsku het:

oë wat straal van hoogmoed, ’n tong wat lieg, hande wat met bloed bevlek is, gedagtes wat met komplotte besig is, voete wat net een koers ken, dié van die kwaad, ’n getuie wat lieg

en iemand wat rusie stook tussen broers.

Hoogmoed word 1ste genoem!

Hoogmoed is nie net ’n probleem van ons tyd nie. Dit is iets wat deel is van die mense se geskiedenis vanaf die vroegste jare. Dis hoogmoed wat die satan tot ’n val gebring het en dit is hoogmoed wat veroorsaak het dat die mens in opstand teen God se gesag gekom het. Hoogmoed was ook ’n probleem in Efese waar Timoteus gearbei het. In hoofstuk 1 van die eerste brief wat Paulus aan Timoteus geskryf het om hom te bemoedig gee Paulus vir Timoteus raad oor hoe om die probleem aan te spreek.

Paulus gee aan hom ’n opdrag wat ons in twee dele kan onderskei. Hy moet keer dat sekere dinge nie plaasvind nie en daar is sekere dinge wat wel gedoen moet word.

Wat mag nie gebeur nie?

In 1 Tim 1:3^b & 4 hoor ons

Daar is sekere mense wat vals leerstellings versprei, en jy moet hulle dit verbied. Hulle moet hulle nie met verdigsels en eindelose geslagsregisters besig hou nie. Sulke dinge gee eerder aanleiding tot twisgesprekke as dat dit die vorming bevorder wat God deur die geloof gee.

Vals leerstellings is nie altyd so maklik om te onderskei nie omdat die mense wat hulle daarmee besig hou dit baie subtiel en onskuldig inbring. Hier vind ons ’n paar riglyne wat ons kan help om dit te onderskei.

Lei dit tot onenigheid? Mense hou so maklik aan rituele en tradisionele gebruike vas. Die argument van “maar ons het nog altyd sus of so gemaak” word dikwels in ’n twisgesprek gebruik waarmee daar gepoog word om iemand se gewete te bind. Met ander woorde as jy nie op my manier aanbid nie is jy in die moeilikheid by God. Dit dui dikwels op ’n vorm van hoogmoed.

Is ons besig met teologiese haarklowery? Daar in Efese het dit gegaan oor geslagsregister. Geslagsregisters was in daardie tyd baie belangrik vir die Jode want daarmee kon hulle bewys dat hulle van Joodse afkoms (dit wil sê die uitverkore volk) was. Die valse leerstelling wat hierin vasgevang is, is dat jou Joodse afkoms jou saligheid verseker. Ons stry nie vandag meer oor geslagsregisters nie, maar daar is baie ander sake waaroor ons wel stry. Dink maar aan die debatte wat vandag in die kerk woed.

Die sake waaroor gestry word is dikwels so ingewikkeld dat dit jou eintlik hoofpyn gee wanneer jy probeer bepaal wat is nou eintlik reg en wat is verkeerd. As ’n teologiese saak nie ly tot Jesus se verlossingswerk en liefde bevorder nie moet mens versigtig wees daarvoor.

Dan word die wet (dit wil sê die Skrif) dikwels aangehaal om ’n standpunt te regverdig. Paulus gee hier vir ons duidelik die doel van die wet. Die hooftaak van die wet is om aan te toon wat sonde is. Ons gebruik so dikwels die wet (die Bybel) om ander se sonde raak te sien. As ek nie op daardie punt kom dat die wet (Bybel) my oortuig van die sonde in my eie lewe nie, dan moet ek myself die vraag afvra of ek nie dalk in die valstrik van hoogmoed getrap het nie.

Ons moet versigtig wees om nie soveel tyd aan die klein puntjies in die Bybel spandeer nie dat ons nie meer tyd het vir die hoofsaak, dit wil sê die evangelie in die Bybel het nie. Hiermee het ons gehoor wat die evangelie nie is nie.

Wat is die evangelie dan wel?

Die woord evangelie is ’n Griekse leenwoord wat goeie nuus beteken. In ons teks hoor ons wat is hierdie goeie nuus is. In 1 Tim. 1:14 hoor ons wat die fondament van die evangelie is:

Ons Here het my oorlaai met sy genade en met geloof en liefde wat ons deel is in Christus Jesus.

God se genade en nie omdat ek so oulik of goed is nie. Wat is genade? Dit is God se liefde wat jou opsoek wanneer jy niks het om in ruil te gee nie.

Dan hoor ons wat die hart van die evangelie is in 1 Tim 1:15

Dit is ’n betroubare woord en kan sonder voorbehoud aanvaar word: Christus Jesus het in die wêreld gekom om sondaars te verlos. Van hulle is ek die grootste.

Jesus Christus het as ’n eenvoudige mens in die wêreld ingekom. Hy het die prys van die sonde betaal sodat sondaars verlos kan word. Dit is die waarheid van die evangelie. Die valstrik van hoogmoed is in stryd met die evangelie. Hoogmoed sê: “kyk hoe goed en oulik is ek. Omdat ek so goed en oulik is, is God verplig om my saligheid vir my te gee. Dit gaan nie oor God nie, maar oor myself! Kan u insien hoe hoogmoed in die pad staan van ’n Christin se koninkrykswerk. Wanneer dit net oor myself gaan sien ek nie die nood van ander mense raak nie.

Teenoor dit staan die evangelie. Deur God se genade gee Hy vir my, my saligheid deur middel van Christus Jesus wat in die wêreld gekom het om sondaars te verlos. Dan voeg Paulus in 1 Tim 1:15 by: Van die sondaars wat Jesus gekom het om te verlos, is ek die grootste! Ons kan gerus so bietjie na onsself kyk en vra: “het ek al ooit so van myself gedink?” Die grootste sondaar onder al die sondaars wat daar is!

Ons vier DV oor twee weke die Heilige Nagmaal en daarom is ons nou in ’n tyd van voorbereiding. Voorbereiding gaan ten diepste daaroor dat ek bietjie introspeksie doen en biddend vir God vra om die hoogmoed van my sonde uit te wys. Voordat ek nie onder diepe besef van my eie onvermoë om my saligheid te bewerk kom nie, sal ek nooit die werklike diepte van God se genade in Christus Jesus begryp nie. As ek ook soos Paulus kan bely dat onder die sondaars wat Jesus gekom het om te verlos dat ek die grootste is, dan sal die Nagmaal my geloof versterk sodat ek ook saam met Paulus kan bely (vgl. 1 Tim 1:16):

God was my genadig sodat Christus Jesus aan my, as die grootste sondaar, al sy verdraagsaamheid sou betoon en ek ’n voorbeeld kan wees vir almal wat in die toekoms in Hom sou glo om die ewige lewe te verkry.

Slot

Geliefdes, laat ons hierdie week ingaan met die vaste voorneme om die goeie stryd te stry en vas te aan die geloof terwyl ons nie in stryd met ons gewetens optree nie. Onthou die kern van ons geloof is die goeie nuus (evangelie) naamlik Christus Jesus het in die wêreld gekom om sondaars te verlos. Van hulle is ek die grootste.

Amen

God is juis daar waar ons Hom nie verwag nie

GKE 15 Jun. 2014

Skriflesing Psalm 14

Ps. 42-1:1,2 & 5

Ps. 1-1:1-4

Ps. 119-2:1,11 & 15

Ps. 14-2:1,3 & 6

Inleiding

As ons na die lewe om ons kyk dan sien ons dat verdraaide morele waardes aan die orde van die dag is. Kyk maar na die korrupsie wat besig is om al hoe erger te word op alle vlakke van die samelewing. Die gewelddadige mynstakings wat veroorsaak dat die gemeenskap in Rustenburg en omgewing in armoede gedompel word. Verder het dit daartoe bygedra dat Suid-Afrika se kredietgradering afgeskaal is wat meebring dat die ekonomie ook negatief geraak gaan word. Ons moet onself in tronke toesluit omdat misdaad besig is om ons veiligheid dag na dag te bedreig. Die haat en onmin en wantroue wat veroorsaak dat mense mekaar met woorde en dade daagliks doodslaan en so kan ons aangaan.

In Ps. 14 gee die Here vir ons hoop hiervoor. Al lyk dit of Hy nie meer daar is nie en dat die onreg besig is om te wen, moet ons nie wanhopig raak nie, want God is juis daar waar ons Hom nie verwag nie. In Ps. 14 hoor ons van die mens se opstand teen God, die gevolge van die mens se opstand en dat God redding bring.

Die mens se opstand teen God

In die tyd van Dawid is Israel bedreig deur vyande wat nie die morele waardestelsel wat God in wet voorskryf gehoorsaam het nie. Verder is hulle ook van binne bedreig deur hul eie morele verval. Met Ps. 14 het die Here Israel verseker en hoop gegee dat die bose nie sou oorwin in tye van bedreiging nie. Hierin is daar ook vir ons ’n tydlose boodskap van versekering opgesluit dat God juis daar is waar ’n mens Hom nie verwag nie en dat Hy ons daarom ook sal beskerm.

In Ps. 14:1 sê die Psalmdigter basies

Net dwase sê vir hulleself: “Daar is geen God nie.” Hulle is korrup en hulle dade is boos. Niemand doen die goeie nie!

Die normale betekenis van ’n dwaas is iemand wat dom is en geen verstand het nie. Die Hebreeuse woord, nabal wat hier met dwaas vertaal is, beteken iets meer as net sonder verstand of dom. Letterlik beteken dit iemand wie se morele waardes korrup is. Sy morele waardes is korrup omdat hy nie die regverdigheid van God se wet wil aanvaar nie. Die bose mens leef dus asof die geregtigheid van God nie bestaan nie. Met ander woorde die bose mens is in opstand teen God se gesag. Wanneer jy ontken dat God bestaan, ontken jy ook sy gesag. Wanneer God se gesag ontken word maak elkeen maar net soos hy wil.

In vers 2 hoor ons dat die Here niemand vind wat vra na sy wil nie. Hiermee sê die Here vir ons hoe belangrik regverdigheid vir Hom is en dat dit die ideaal is waarna die mens moet streef. In vers 3 hoor dat almal afgedwaal het en dat daar nie een is wat regverdig is nie daarom kan ons net by die Here regverdigheid vind. Dit is tipies nie wat die mens wat in opstand teen God se gesag is wil hê nie. Dit is die wese van die sondeval naamlik dat die mens nie wil hê dat God moet besluit wat goed en reg is nie, maar dat hyself wil besluit.

Die gevolge van die mens se opstand teen God

In vers 4 hoor ons wat die gevolge is van die mens se opstand teen God. Daar is absolute morele verval. Die beeld wat hier gebruik word is dat net soos iemand wat brood verorber, oorval die onregverdiges die mense wat volgens God se wil, wil leef. Daardeur bewys hul ook hul opstand teen God. Dit wat hulle nodig het om te oorleef verkry hulle deur oneerlike metodes. God se regverdigheid word in skrille kontras met die onregverdigheid van die bose mense voorgehou.

Dit is wat ons vandag ook sien in ons samelewing. Ons moet egter versigtig wees om net die vinger na ander te wil wys, want dan hoef ons nie na onsself te kyk nie. Dis maklik om die korrupsie by ander raak te sien, maar wat van die oneerlike gedagtes in my hart? Ons verdoem maklik die geweld en onreg by misdadigers (met reg), maar ons sien nie die geweld in ons eie lewens raak nie. Wat van die haatdraendheid en onvergewingsgesindheid in ons eie lewens?

In vers 5 hoor ons dat die mens se opstand nie sonder gevolge is nie. God is heilig (dit wil sê sonder sonde) en daarom straf Hy die sonde. God kan nie toelaat dat sonde sy heiligheid aantas en besoedel nie en daarom moet die sonde met wortel en tak uitgeroei word deur dit te straf met die dood. Die mens wat teen God in opstand kom sal nie sy oordeel vryspring nie.

Die Here bring redding

In vers 5b, 6 & 7 hoor ons dat daar hoop is. Daar waar die lewe op sy donkerste is en dit lyk of ons hulpeloos staan teen die mag van die sonde ontmoet ons God in sy genade. In vers 6 hoor ons dat die boosdoeners nie sal oorwin nie. Daar is hoop om die verwoesting wat die sonde in mense se lewens veroorsaak te oorwin. Daardie hoop word by die Here alleen gevind. Vir die regverdige wat by God skuil is daar hoop. Die volk word teen die boosheid van hul vyande beskerm deurdat hulle op God vertrou. Hulle geloof in God maak hulle regverdig.

In vers 7 hoor ons die Psalmdigter se gebed vir redding. Dis ’n baie spesifieke gebed vir redding uit Sion uit. Die verwysing na Sion dui baie spesifiek op die belofte waaraan Israel vashou, naamlik dat daar ’n Messias, dit wil sê ’n Koning deur God gestuur sal word om die volk te red.

Hoe kry ons troos en hoop uit Ps. 14?

Die mens het God se gesag verwerp. Ons is self ook skuldig. As ons in gedagte hou dat die Here dit duidelik gestel het in vers 1 dat daar nie een is wat goed nie en dan beklemtoon Hy dit weer in vers 3 met die woorde:

daar is niemand wat goed doen nie, selfs nie één nie.

Die implikasie daarvan is dat elkeen van ons onder die oordeel staan wat in vers 5 aangekondig word.

Die hartseer gevolge van die opstand teen God se gesag is dat die hele mensdom as gevolg daarvan korrup geraak het.  Dit veroorsaak lyding. Ons ly oor ons eie sondige optrede, maar ook as gevolg van die sondige optrede van ons medemens. In hierdie donker hopelose toestand gee die Here ons met Ps. 14 die versekering dat die sonde en die gevolge van die sonde nie sal oorwin nie. Al lyk dit soms of God nie daar is nie, is Hy juis daar waar ons Hom nie verwag nie.

Daarom kan ons ook saam met die Psalmdigter bid:

“Ag, mag daar tog uit Sion vir ons redding kom!”  Mag daar vir ons ’n Messias Koning kom wat ons sal red uit die doodsbestaan van hierdie sondige wêreld. In die Nuwe Testament kry ons dan ook die versekering dat daardie Koning wel gekom het soos ons hoor in:

Matt 21:5

“Sê vir Sion: Kyk, jou Koning kom na jou toe; Hy is nederig en Hy ry op ’n donkie, op die vul van ’n pakdier.” 

Johan 12:15

“Moenie bang wees nie, Sion! Kyk, jou Koning kom, en Hy ry op ’n donkie.” 

Romein 9:33

“Kyk, Ek sit in Sion ’n klip neer waaroor ’n mens struikel, ’n rots waarteen jy jou stamp, maar wie in Hom glo, sal nie teleurgestel word nie.” 

Romein 11:26

en op hierdie manier sal die hele Israel gered word. So staan daar geskrywe: “Uit Sion sal die Redder kom, en Hy sal die goddeloosheid van sy volk Jakob verwyder.

1 Petr 2:6

Daarom staan daar in die Skrif: “Kyk, Ek lê in Sion ’n hoekklip, uitverkies vir die ereplek. Wie in Hom glo, word nooit teleurgestel nie.” 

Daardie Koning het gekom. Hy het die doodstraf in ons plek gedra wat vir die goddelose bestem is sodat ons kan lewe. In Ps. 14 is die troos dat elkeen wat by die Here skuiling soek gered sal word. Ons vind skuiling by die Here deur in Jesus Christus te glo. Die oproep in Ps. 14 tot Israel is dat hulle by die Here moet skuiling vind en sodoende sal hulle lewenswandel in gehoorsaamheid aan die voorskrifte van die Here bewaar bly. Hulle ontvang die belofte dat hul redding uit Sion sal kom.

Die oproep tot ons in Ps. 14 is dat ons by die Here in Jesus Christus moet skuiling soek teen ons doodsvyand die sonde en die gevolge daarvan. Ons vind skuiling deur in Jesus Christus te glo. Die belofte wat gemaak is van ’n Redder uit Sion is in Jesus Christus vervul en daarom kan ons ook nou ’n lewe begin leef vry van die slawebande van die sonde. Die wat nie in Jesus Christus glo nie staan egter nog steeds onder die oordeel van God.

Geliefdes kom ons skuil by God wanneer die aanslae van die sonde dreig om ons te oorweldig deur te glo in die verlossing wat Jesus Christus vir ons gebring het. Hoe meer mense dit doen hoe beter plek sal ons samelewing word. Die evangelie is die enigste antwoord vir die korrupsie, geweld en onreg in ons samelewing. Kom ons leef die evangelie en vertel almal daarvan.

Amen

God beantwoord die hartseer en pyn wat ons sonde veroorsaak met genade

29 Des. 2013 (GKE) Gen. 6:1-8  & Heb. 12:1-3 Teksv. Gen. 6:8

Sing    Lofsang: Ps. 100-1:1 - 4 

           Na wet:    Ps. 1-1 v 1  & 4

           Na gebed Ps. 112-2 v 1 - 3

           Slotsang  Sb. 14-1 v 1

Inleiding

Hier teen die einde van die jaar kyk mense gewoonlik terug na die gebeure van die afgelope jaar. Radio en TV programme neem die afgelope jaar se nuus in oënskou en lewer kommentaar daarop. Dit is goed dat ons so bietjie terugkyk, want dit help ons om te verstaan waar ons nou is.

In ons teksgedeelte hoor ons hoe God ook terugkyk na die geskiedenis van die mensdom wat Hy geskep het en dit wat Hy sien is nie ’n mooi prentjie nie. Adam en Eva se rebelse opstand. Kain wat vir Abel vermoor het. Lameg wat dreig met geweld en so word dit net al hoe erger. Tog is daar ook uitsonderings. Henog het naby God geleef en hierin sien ons reeds God se genade. Hierdie ligpuntjie word egter heeltemal oorskadu deur die geweldige gevolge van die sonde wat net van krag tot krag gaan.

Verdorwenheid van die mens

Dit bring ons by Gen. 6 met ’n baie vreemde vertelling van hemelwesens wat na die dogters van die mense toe gekom het. Hierdie is ’n gedeelte wat baie maklik misverstaan kan word indien ons die konteks daarvan ignoreer. Ons vind hier dat ’n standpunt beskryf word wat in die antieke wêreld geheers het. Daar is geglo dat reuse, sterk mense en manne van naam nie bloot net gewone mense is nie. Hulle is beskou as ’n verbintenis tussen mense en hemelwesens.

Hierdie gedagtes druis egter teen alles in wat God in die res van die Bybel oor Homself en hemelwesens vir ons leer. Die verkeerdheid van bogenoemde siening word vir ons hier in Gen. 6:1-4 duidelik uitgewys. Eers word die sondige standpunt in Gen. 6:1 & 2 aangetoon

Toe die mense baie begin word het op die aarde en daar vir hulle dogters gebore is, ²het die hemelwesens gesien die dogters van die mense is mooi en het hulle getrou met die dogters van hulle keuse.

en dan weer in Gen. 6:4 herhaal.

⁴In daardie tyd was daar reuse op die aarde, en ook daarna wanneer die hemelwesens na die dogters van die mense toe gekom en kinders by hulle gehad het. Hulle was die sterk mense van die ou tyd, die manne van naam.

Die twee herhalings vou as te ware soos ’n toebroodjie om Gen. 6:3 wat dit weerspreek.

³Toe sê die Here: “My Gees sal nie meer so lank in die mens bly nie, want hy is sterflik. Sy lewensduur sal nou honderd en twintig jaar wees.”

Dit is ’n skryfstyl in Hebreeus wat dikwels in die Bybel gebruik word om ’n saak te beklemtoon. Die sondigheid van die mens se opstand teen God word uitgewys terwyl God se oordeel daaroor beklemtoon word.

Ons sien hier die verdere gevolge van die sonde (die mens se rebelse opstand teen God) waar mense hulself as gode begin beskou. Die mens wat nie tevrede is om homself aan God se gesag te onderwerp nie word vir ons hier uitgelig. Ons sien hier hoe die mens self god wil wees! So is hierdie vertelling net deel van die groter prentjie oor die geskiedenis van die mensdom en soos ons reeds gesien het, is dit nie ’n mooi prentjie nie!

Droefheid en pyn van die sonde

In verse 5-7 kry ons so ’n kykie na die pyn in God se hart wat deur die sonde veroorsaak is. Wanneer die Here terugkyk oor sy skepping sien Hy hoe groot die mens se opstand teen God geword het. In Gen. 6:5 hoor ons:

Toe die Here sien hoe groot die verdorwenheid van die mens op aarde is en dat hy sy lewe lank net slegte dinge bedink, .......

Terwyl God goeie dinge vir die mens doen, antwoord die mens met slegte dinge. Die mens sien egter net die “goed” in sy eie optrede raak, soveel so dat die mens homself as ’n godheid begin sien, maar God sien die ware toestand van sake raak.

In Gen. 6:6 hoor ons wat dit aan God doen:

....... die Here was bedroef daaroor dat hy die mens op die aarde gemaak het. Dit het Hom diep gegrief.

Die Hebreeuse woord wat hier met bedroef vertaal is, beskryf vir ons God se onsteltenis. Ons hoor hier ’n noodkreet uit God se hart oor sy skepping. Dit is ’n emosionele pyn soortgelyk aan wat ’n ouer ervaar wanneer ’n kind waarvoor jy lief is, ondanks al jou waarskuwings steeds verkeerde keuses in die lewe maak wat verwoestende gevolge dra.

Die Hebreeuse woord wat hier met diep gegrief vertaal is beteken letterlik “sy hart was vol smart.” Dieselfde woord word in Gen. 3:16 gebruik om die pyn waarmee die vrou kinders in die wêreld bring te beskryf en in Gen. 3:17 die swaarkry van die man om ’n bestaan te maak. Hier sien ons hoe die pyn en swaarkry van die mens na God toe oorspoel. Die mens se pyn en swaarkry vanweë sy verkeerde keuses het God se pyn en swaarkry geword, net soos wat ’n kind se lyding ook sy ouers se lyding word.

Kyk terug na 2013

Wat sien ons wanneer ons terugkyk na 2013? Sien ons ook soos die mense van destyds dat ons eintlik nie so sleg gevaar het nie? Inteendeel as ons kyk na die vername dinge wat die mens bereik het, is ons nogal heel oraait! Ons noem nou wel nie die belangrike mense meer gode nie, maar ons behandel hulle so. Dan is dit natuurlik nogal maklik om myself met die mense om my te vergelyk. Ek is darem nie so korrup soos party van ons volksgenote nie! Ons is darem nie deel van die kultuur van selfverryking en selfsug nie! En hoe meer ons na ons goeie hoedanighede kyk, hoe meer kom ons tot die slotsom dat ek eintlik glad nie so sleg is nie! Ons vergeet so maklik dat ons beste werke so met sonde besmet is dat dit soos ’n vuil stuk lap is waaraan mens nie eers met ’n stok wil raak nie.

Wat sien God wanneer Hy terugkyk na 2013? Is Hy nog steeds bedroef en sy hart met smart gevul? Gen. 6:7 beskryf vir ons die verskriklike gevolge wat sonde inhou:

Die Here het gesê: “Ek sal die mens wat Ek geskep het, wegvee van die aarde af; mens en dier, ook dié wat kruip, en die voëls, want Ek is bedroef daaroor dat Ek hulle gemaak het.”

Ons is so geneig om die gevolge van sonde ligtelik op te neem, maar die verskriklike werklikheid van sonde is dat die gevolge daarvan die dood is!

Ons het gesien dat die pyn wat sonde veroorsaak soortgelyk is aan die pyn wat ’n ouer voel wanneer sy kind verkeerde keuses in die lewe maak. Daar is egter ’n verskil. Wanneer ons en ons kinders keuses maak is daar nie eintlik iets wat ons kan doen om die gevolge om te keer nie. In Gen. 6:8 hoor ons dat God wel iets kon doen en gedoen het:

Maar Noag is deur die Here begenadig.

God se genade kos Hom egter baie duur! In plaas daarvan dat ons die prys (dit wil sê die dood) moet betaal het God sy Seun gestuur om Mens te word sodat Hy die prys in ons plek kon betaal soos ons hoor in 1 Joh. 4:9-19:

Híerin is God se liefde vir ons geopenbaar: sy enigste Seun het Hy na die wêreld toe gestuur sodat ons deur Hom die lewe kan hê. Werklike liefde is dít: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes.

Diegene wat egter God se genade verwerp, dra self die gevolge van sonde, naamlik die ewige dood. Deur geloof het Noag genade ontvang soos ons hoor in Heb. 11:7

Omdat Noag geglo het, het hy God eerbiedig gehoorsaam toe hy gewaarsku is oor dinge wat nog nie gesien kon word nie. Daarom het hy die ark gebou om sy huisgesin te red. Sy geloof was ’n veroordeling van die wêreld, maar dit het hom erfgenaam gemaak van die vryspraak wat deur die geloof kom.

Deur geloof kry ons ook deel aan God se genade soos ons hoor in Heb. 12:1 & 2

Terwyl ons dan so ’n groot skare geloofsgetuies rondom ons het, laat ons elke las van ons afgooi, ook die sonde wat ons so maklik verstrik, en laat ons die wedloop wat vir ons voorlê, met volharding  hardloop, die oog gevestig op Jesus, die Begin en Voleinder van die geloof.  Ter wille van die vreugde wat vir Hom in die vooruitsig was, het Hy die kruis verduur sonder om vir die skande daarvan terug te deins, en Hy sit nou aan die regterkant van die troon van God.

Slot

Wanneer ons terugkyk oor die afgelope jaar moet ons God se genade raaksien en nie ons eie menslike prestasies nie. Sien God se genade raak in die mooi dinge wat ons beleef het. Sien sy genade raak ook in die slegte dinge, veral daar waar ons deur verkeerde keuses van die spoor af geloop het, God beantwoord die hartseer en pyn wat ons sonde veroorsaak met genade.

Kom ons gryp vas aan sy genade sodat ons vir die pad vorentoe vir Christus voor oë kan hou soos ons hoor in Heb. 12:3:

Hou Hom voor oë wat so ’n vyandige optrede van die sondaars teen Hom verdra het. Dan sal julle nie geestelik moeg word en uitsak nie.

Amen