God word verheerlik deur Jesus se selfopofferende liefde en dit verander jou lewe

25 Aug. 2019 - Nagmaal

Joh. 13 v 31 – 35

Geliefdes ons het die voorreg om vandag weer saam Nagmaal te gebruik. Die gevaar is egter dat ons so maklik net by die praktyk van Nagmaal gebruik vashaak en dat ons nie die diepere betekenis daarvan raaksien nie.

In ons teksgedeelte vir vandag berei Jesus sy dissipels voor vir sy kruisdood waarheen Hy op pad is en in hierdie voorbereiding maak Hy dit duidelik wat is die praktiese implikasie van sy kruisdood wat ons met Nagmaal herdenk.

Jesus lig hier vir sy dissipels drie faktore uit oor hoe 'n Christin se lewe anders is as die wêreld daar buite:

1) Hulle sal 'n Nuwe heerlikheid aanskou v 31 & 32

2) Hulle sal 'n situasie beleef V 33

3) Hulle moet 'n nuwe opdrag leef v 34 & 35

1. 'n Nuwe heerlikheid

In 1 Joh. 13 v 31 & 32 hoor ons:

Toe Judas uit is, sê Jesus: “Nou word die Seun van die mens verheerlik, en God word deur Hom verheerlik. En aangesien God deur Hom verheerlik word, sal God self Hom ook verheerlik; en Hy sal Hom binnekort verheerlik.

In Joh. 13 v 18 – 30 hoor ons hoe Jesus Judas as sy verraaier identifiseer. Vers 31 begin met Judas wat Jesus en die dissipels verlaat. Hier word die gebeure van Jesus se kruisiging aan die gang gesit. Judas is op pad om Jesus te verraai. Wat op die oog af na 'n nederlaag lyk, is inderwaarheid God se grootste oomblik. Judas wat die groep verlaat het sê vir ons dat die gebeure wat daartoe gaan ly dat God verheerlik gaan word is aan die gang gesit.

Die Vader word verheerlik omdat Jesus ten volle gehoorsaam is aan Hom en deur sy gehoorsaamheid word Jesus ook verheerlik. God se plan om verlore sondaars van die slawekettings van die sonde te verlos is aan die gang gesit.

Jesus het Homself verneder deur van sy Godheid afstand te doen om volledig mens te word. Hy word nou aan dieselfde versoekings as die mens onderwerp. Die enigste verskil is dat Hy sonder sonde was. Hy het die wet ten volle gehoorsaam. Hy was getrou aan die wet soos dit in die liefdes gebod opgesom word, naamlik liefde vir God en liefde vir die mens (sy naaste).

Sy liefde vir die Vader wys Hy deurdat Hy Homself ten volle aan die wil van die Vader onderwerp deurdat Hy die straf vir die sonde (die dood) ten volle op Hom geneem het toe Hy op die kruis gesterf het. Deurdat Hy bereid was om te sterf vir die sonde bewys Hy ook sy liefde vir 'n verlore mensdom.

2 'n Nuwe situasie.

In Joh. 13 v 33 hoor ons:

My kinders, Ek is nog net ’n klein rukkie by julle. Dan sal julle My soek, en soos Ek vir die Jode gesê het, sê Ek nou vir julle ook: Waar Ek heen gaan, kan julle nie kom nie.

Sy dissipels moes die skokkende nuus hoor dat Jesus weggaan. Op daardie stadium het sy dissipels nog nie verstaan dat Hy moes sterf nie. Dit het vir hulle gelyk of Jesus verslaan is deur die vyand. Hulle moes leer dat dit wat vir hulle soos 'n nederlaag gelyk het, God se grootste oorwinning was.

Jesus noem sy dissipels hier “My kinders” en daarmee sê Hy vir hulle dat Hy hulle moet verlaat omdat Hy so lief is vir hulle. Hy verlaat hulle nie omdat Hy nie meer vir hulle omgee nie, nee, dit is uit liefde uit.

Hierdie boodskap aan sy dissipels is vandag nog vir ons ook relevant. Die lewe werk nie altyd uit soos ons dit wil hê nie. Ons moet God egter vertrou, al lyk dit of die lewe heeltemal in 'n verkeerde koers ingaan. God is steeds in beheer en Hy is steeds besig om sy ewige raadsplan uit te voer. Ons sien nie die einddoel, die groter prentjie waarmee Hy besig is nie, maar ons moet Hom vertrou.

Jesus sê vir sy dissipels dat Hy nog net 'n klein rukkie saam met hulle sal wees. Daarmee sê Hy: “koop die tyd uit.” Benut die tyd wat julle nou het. Hiermee sê God vir ons ook: “MOENIE UITSTEL NIE!” Ons leef so maklik met die gedagte gang dat “môre is nog 'n dag.” Nie een van ons weet of daar vir ons 'n môre gaan wees nie. Daarom, maak nou gebruik van die geleenthede om goed te doen wat God oor jou pad stuur.

Wanneer Jesus vir sy dissipels sê “julle sal my soek”, sê Hy vir hulle dat daar 'n nuwe situasie gaan wees. Jesus gaan nie meer fisies persoonlik met hulle wees nie. Hulle moet nou self aangaan om sy opdragte uit te voer. Hy laat hulle egter nie soos weeskinders alleen agter nie soos ons in Joh. 14:18 hoor. Hy stuur die Heilige Gees in sy plek.

Dit sê vir ons dat alhoewel ons Jesus nie meer persoonlik kan sien en hier fisies saam met Hom wees nie, is ons nie alleen nie. Die Heilige Gees is steeds met ons en daarmee sê Jesus dan ook dat die fisiese kameraadskap verander na 'n geestelike saamwees.

Jesus sê ook vir sy dissipels dat hulle Hom nie kan volg nie. Die pad deur die dood om sonde te oorwin is iets wat Net Hy kan doen. Niemand kan Hom daarmee help nie. Dit sê ook vir ons dat Jesus die enigste weg is na verlossing van die sonde. Dis nie iets wat ons kan doen nie. Dis net Jesus wat dit kan doen.

Jesus sê ook hiermee, dat hulle Hom nie kan volg nie, want daar is nog werk vir hulle om te doen. Die taak wat ons ook opgelê is. “Gaan dan heen en maak dissipels, (dit wil sê volgelinge van Jesus) en leer hulle om my bevele (God se liefdes gebod) te gehoorsaam.

3 Nuwe Opdrag

Noudat u geloof versterk is met die gebruik van die Nagmaal, luister nou na Jesus se nuwe opdrag.

In Joh. 13 v 34^a hoor ons:

Ek gee julle ’n nuwe gebod: julle moet mekaar liefhê.

Soos Ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê.

Hier hoor ons die nuwe opdrag wat saam met 'n ou gebod saamgaan. Ons het immers vanoggend reeds in Lev. 19 v 18 gehoor dat God ons beveel: “jy moet jou naaste soos jouself liefhê.”

Hoe is dit dan nou 'n nuwe opdrag? Jesus maak die verskil. In die opdrag van die wet word 'n maatstaf gestel waarteen jy gemeet word. Is jy gehoorsaam aan die opdrag? Die wet het egter geen mag om jou aan die opdrag gehoorsaam te maak nie.

Met Jesus se kruisdood en opstanding het daar 'n nuwe dimensie bygekom. Daardeur het Jesus die mag van die sonde gebreek. Jesus stel ons in staat om aan sy opdrag gehoorsaam te wees. Nou is dit nie meer jy in jou sondige menslike natuur wat die opdrag moet gehoorsaam nie.

Jou verlossing en die teenwoordigheid van die Heilige Gees in jou lewe gee aan jou goddelike mag om teen die sonde te baklei. Daar waar jou sondige natuur nog geneig is om God en jou naaste te haat, plant God sy liefde in jou en deur die hulp van die Heilige Gees is jy nou in staat om jou naaste lief te hê.

Jesus is dan ook die voorbeeld wat ons moet navolg. Dit is wel so dat ons in hierdie bedeling nooit Jesus se perfekte voorbeeld sal kan navolg nie, maar dit is waarna ons streef. Hoe meer jy in jou geloof groei, hoe nader kom jy daaraan. Daar waar jy reeds gehoorsaam is aan die gebod, sien raak dat dit God se liefde is wat in jou werk.

In Joh. 13 v 35 hoor ons:

As julle mekaar liefhet, sal almal weet dat julle dissipels van My is.”

Die nuwe opdrag begin by die binnekring binne in die gesin (gemeente) waar God jou geplaas het. Die voorbeeld wat Jesus vir ons gestel het, is ook die voorbeeld wat ons aan die wêreld moet wys. Ons sal nie buitestaanders oortuig van God se liefde as hulle dit nie in ons verhouding met nekaar raaksien nie. Mense hoor nie wat ons sê nie. Hulle hoor dit wat hulle ons sien doen.

Geliefdes, u het nou vanoggend in die tekens van brood en wyn gesien hoe Christus ons van ons sondes bevry het en ook hoe die Heilige Gees ons geloof versterk om as dissipels van Jesus uit te gaan en vir die wêreld te wys hoe lyk God se liefde.

Wanneer u hier weggaan terug in die wêreld in, gaan leef die nuwe lewe waar die slawekettings van die sonde wat jou so vasgebind het nou gebreek is deur Christus. Wys vir die wêreld daar buite hoe lyk God se liefde.

Amen

Vroue, julle is kosbaar

Gen. 2 v 18 – 3 v 23 

Teksvers Gen. 2:18

11 Aug. 2019

Ons het die afgelope Vrydag nasionale Vrouedag herdenk. Hoekom vind ons dit nodig om so 'n gedenkdag in te stel? In die geskiedenis van die mensdom trek vroue aan die kortste end. In baie kulture word vroue as tweedeklas burgers behandel. Deur die loop van die geskiedenis is vroue eerder as mans se besittings behandel en nie as hulle gelykwaardige metgeselle nie. En selfs in hierdie moderne eeu waarin ons leef is diskriminasie teen vroue steeds 'n probleem.

In 'n navorsingsverslag wat deur die Verenigde Nasies wat in 2012 opgestel is, word die stelling gemaak dat ten spyte van vordering wat gemaak is teen diskriminasie teen vroue, bly dit steeds 'n probleem dwarsoor die wêreld. Die gevolg is dat vroue as gevolg van dit dikwels hulself as minderwaardig beskou. As jy heeltyd hoor en beleef dat jy minderwaardig is dan begin jy dit naderhand glo en dit veroorsaak dat jy die rol van 'n minderwaardige persoon begin uitleef.

Die ironie is dat diskriminasie teen vroue ook in die kerk teenwoordig is. In die geskiedenis van die kerk is die vrou as minder belangrik beskou. Ek onthou byvoorbeeld 'n tyd nie so lank terug nie, dat vroue in ons kerkverband nie stemreg gehad het nie wanneer daar in 'n gemeentevergadering oor sake dmv stemming beslis is. Dit het by my die vraag laat opkom, “hoekom word daar teen vroue op grond van hul geslag gediskrimineer?”

Om 'n sinvolle antwoord te kry is dit nodig dat ons net weer 'n slag kyk na wat die Bybel ons hieroor leer. As ons so deur die Bybel blaai dan sien ons dat God 'n besondere plek aan vroue in sy Verlossingsplan toestaan. Inderdaad is dit 'n onderwerp wat in baie teksgedeeltes na vore kom en dit is baie wyer is as wat mens in een preek kan aanspreek. Ek het besluit om vir vandag net stil te staan by die begin en wat die Here ons in Genesis daaroor leer.

Reg in die begin sê God dat dit nie goed is dat daar nie vroue is nie soos in Gen. 2:18 hoor.

Verder het die Here God gesê: “Dit is nie goed dat die mens alleen is nie. Ek sal vir hom iemand maak wat hom kan help, sy gelyke.”

In hierdie perfekte wêreld wat God geskep het, is daar een ding wat nie goed is nie. Dis nie goed dat daar nie 'n vrou is nie. Neem in ag dat dit nog was voordat die sondeval se verwoestende effek op die skepping plaasgevind het. Binne die perfektheid van die skepping het daar iets geskort. 'n Vrou.

Toe God die vrou geskep het, het Hy dit op 'n besondere manier gedoen. Toe Hy die man geskep het, het Hy hom uit die stof van die aarde gemaak en sy lewensasem in sy neus geblaas. God gebruik egter 'n ribbebeen van die man om die vrou te maak. Die besondere manier waarop God die vrou geskep het, beteken dat sy nie 'n andersoortige wese as die man is nie. Sy is nie minderwaardig nie want sy is van dieselfde materie as die man gemaak. Die feit dat sy op so 'n unieke manier geskep is, wat anders is as al die ander skepsels, beklemtoon dat sy baie besonders is in die oë van God. Sy is net soos die man ook 'n beelddraer van God. God is nie minderwaardig nie en daarom kan die vrou ook nie minderwaardig wees nie.

In Gen. 2 v 23 hoor ons hoe die man 'n liefdeslied sing oor die vrou wat God vir hom gemaak het:

Toe sê die mens: “Hierdie keer is dit een uit myself, een soos ek. Daarom sal sy ‘vrou’  genoem word; sy is uit die man geneem.”

Ons hoor hier die verwondering in hierdie lied, maar dis nie verwondering oor haar skoonheid nie. Op drie verskillende maniere bevestig die lied die eenheid van die man en vrou. Daar is geen twyfel oor die verhouding tussen die man en die vrou nie. Dis 'n verhouding van gelyke status met verskillende rolle.

Selfs in die naam wat die man vir haar gee word die gelykheid tussen hulle beklemtoon want in Hebreeus is die naam maar net die vroulike vorm van man. Man en vrou kan net werklik sielsgenote word wanneer hulle erken dat hulle gelyke status het en mekaar ook as sulks aanvaar en hul verskille sien as geleenthede om mekaar aan te vul.

In Gen. 2 v 24 hoor ons dat die man sy moeder en vader sal verlaat om een te word met sy vrou. Dit beteken nie dat die man sy ouers nou moet weggooi nie. Dit is die selfstandigmaking van die nuwe eenheid wat agting en aanvulling vir mekaar teweeg bring. Dit veroorsaak dat man en vrou mekaar totaal aanvaar wat ook al die verskille en gebreke is. Selfs wanneer hulle weerloos en kaal teenoor mekaar staan, is hulle nie skaam nie.

Die verhaal van die skepping van die man en vrou vertel vir ons dat God se doel is dat mans nie vrouens moet oorheers nie, maar dat hulle met respek en agting behandel moet word. Die sondeval het egter 'n struikelblok in die pad geplaas van die vervulling van hierdie doel. Direk na die sondeval kom daar 'n vervreemding tussen die man en vrou. Daar is nou onmin en 'n gebrek aan respek tussen die man en sy vrou. Nou verwys hy na haar as ‘die vrou’ eerder as ‘my vrou’ soos hy gedoen het in sy liefdeslied nadat God die vrou aan hom gegee het.

Wanneer God die man en vrou tot verantwoording roep, hoor ons wat die verskriklike gevolge is van die sondeval. Vir die vrou beteken dit dat daar nou teenoor haar gediskrimineer gaan word soos ons in Gen. 3 v 16 hoor ons:

Vir die vrou het die Here God gesê: “Ek sal jou baie swaar laat kry met jou swangerskappe: met pyn sal jy kinders in die wêreld bring.

Na jou man sal jy hunker, en hy sal oor jou heers.”

Die lewe na die sondeval is vol moeite en swaarkry. Diskriminasie is nou die vrou se voorland en dit sien ons ook in die geskiedenis van die mensdom.

Op die oog af is dit 'n droewige en troostelose vooruitsig, maar daar is ook die belofte van hoop. God stel vyandskap tussen die vrou en die bose en dat die vrou se nageslag die bose sal oorwin soos ons in Gen. 3 v 15 hoor:

Ek stel vyandskap tussen jou en die vrou, tussen jou nageslag en haar nageslag.

   Haar nageslag sal jou kop vermorsel en jy sal hom in die hakskeen byt.”

Hier direk na die sondeval kry ons die belofte van 'n Verlosser wat die bose sal oorwin. Die Hebreeuse woord wat hier met byt vertaal is, beteken letterlik “dodelik tref” en dit dui ook op die manier hoe die bose oorwin gaan word. Deur sy dood aan die kruis oorwin Christus die bose.

Die belofte van hoop vir die vrou is dat haar verdrukking en oorheersing aan die kruis oorwin sal word. Dis hoe kosbaar sy vir God is. Hy het sy Seun gestuur om te sterf sodat sy ook verlos kan word. Dit beteken dat God haar oorspronklike skeppingsdoel herstel.

Daarom mag ons as mans ook nie meer vashou aan die idee dat die man oor die vrou moet heers nie. In Christus is daar nie 'n onderskeid in terme van status tussen gelowiges op grond van geslag, ras of sosiale status nie. Voor God staan ons gelyk. Dwarsdeur die geskiedenis het God vroue ook gebruik in sy verlossingsplan en derhalwe mag ons as mans nie in God se pad staan waar Hy vroue wil gebruik nie.

Daarom vroue, weet dat julle kosbaar is in God se oë. So kosbaar dat Jesus sy lewe vir julle afgelê het. Julle is nie tweedeklas burgers in sy Koninkryk nie. Leef volgens die lewensdoel wat God reeds met die skepping vir vroue bepaal het. Mans, moenie neersien op vroue nie. Behandel hulle met respek en agting. Stry teen diskriminasie teen vroue. Beskerm haar, nie omdat sy swak is nie, maar omdat sy kosbaar is. Bestry dit dmv die evangelie want dit is net die evangelie wat die harte van mense kan verander.

Amen

Die HERE se troue verbondsliefde tel ons op wanneer ons in wanhoop verval

Psalm 13 Teksvers Ps. 13v6

31 Apr. 2016 GKE

Aing:

Ps. 42-1 v 1 & 3

Ps. 32-1 v 1

Ps. 31-1 v 1

Ps. 86-1 v 1 & 3

Inleiding

Hoe lank nog HERE? Dis die noodroep van gelowiges oor al die eeue heen. Hoe lank gaan U ons vergeet Here? Hoe lank moet ons nog swaarkry in hierdie lewe? Hoe lank nog, Here, voordat U uitkoms gee?

In hierdie Psalm hoor ons ’n dringende roep na verlossing en dit is iets waarmee ons kan identifiseer. In hierdie Psalm hoor ons hoe Dawid sy nood na die Here toe bring. Ons weet nie presies wat die omstandighede was waarin Dawid verkeer het toe hy hierdie Psalm gedig het nie. Uit Dawid se geskiedenis weet ons wel dat hy tye in sy lewe beleef het waar hy onder erge vervolging gely het waar sy lewe in gevaar was. Dink maar aan die tyd toe hy as jongman vir sy lewe moes vlug toe koning Saul hom wou doodmaak of die tyd toe sy eie seun Absolom hom van die troon wou afsit om in sy plek koning te word.

In die Psalm self kry ons nie ’n aanduiding in watter van hierdie omstandighede Dawid in verkeer het nie. Wat wel duidelik is, is dat Dawid in ’n erge sielewroeging was toe hy hierdie Psalm geskryf het. Daarin sien ons hoe Dawid vorder vanaf wanhopige vrae na angstige versoeke tot by lofprysing en vertroue in die Here se liefde. Dawid se pad uit wanhoop deur gebed tot vertroue in die Here se liefde gee vir ons ook troos en hoop wanneer die stampe en die stote van die lewe ons moedeloos maak. Hierin sien ons hoe die Here se troue verbondsliefde ons optel wanneer ons wanhoop verval. In hierdie Psalm sien ons dat ons, ons nood na die Here toe mag bring. Ons mag vir uitkoms vra en ons sien dat ons op die Here se troue verbondsliefde kan vertrou.

Bring jou nood na die Here toe

Hierdie Psalm begin by wanhoop. Vier keer vra Dawid die vraag “Hoe lank nog?”

s   Hoe lank gaan U my nog bly vergeet, Here? Vir altyd?

s   Hoe lank gaan U nog van my af weg kyk?

s   Hoe lank moet ek nog my eie planne maak en my dae met kommer deurbring?

s   Hoe lank sal die vyand my nog oorheers?

Die viervoudige herhaling van die vraag wys vir ons sy intense lyding. Hierin sien ons ook dat hierdie lyding baie meer is as die fisiese omstandighede wat daartoe aanleiding gegee het. Dit is ’n absolute sielewroeging waarin Dawid verkeer. Dit voel vir hom of die Here van hom vergeet het en dat Hy nie Dawid se ellende raaksien nie. Dit voel vir hom of hy alleen staan in hierdie stryd en dat hy absoluut op homself aangewese is. Hy is op daardie punt dat hy net nie meer weet watter kant toe.

In hierdie worstelstryd van Dawid is daar vir ons geweldig baie troos. Wanneer dit voel of die lewe vir ons te veel word, dan mag ons, ons lot teenoor die Here bekla. Hier sien ons hoe Dawid wat een van die groot geloofshelde in die Bybel is na die Here toe kom met sy nood. Hiermee sê die Here vir ons: “jy mag na My toe kom wanneer die lewe vir jou te veel word.” Ons mag na die Here toe kom en vir Hom sê: “Here ek kan nie meer nie. Ek sien nie meer kans nie!” Wanneer die lewe te veel word, bring jou nood na die Here toe.

Vra vir uitkoms

Dawid het sy nood na die Here toe gebring en daarmee saam het hy die Here gesmeek om uitkoms te gee. Hy bring ’n dringende pleidooi na die HERE toe:

Luister tog en antwoord my, Here my God! Gee my tog nuwe lewenskrag. Ek wil nie sterwe nie, anders sê my vyand hy het my oorwin en juig my verdrukkers oor my ondergang.

Te midde van sy diepste vertwyfeling roep Dawid angstig tot Here vir uitkoms. As sy vyand oorwin, dan oorwin die boosheid die goeie en dan is alles verlore.

Soms is dit nodig dat ons tot die besef gebring moet word dat die enigste werklike uitkoms alleen by God te vinde is. In hierdie situasie besef Dawid dat daar alleen by die Here uitkoms is en daarom sy dringende gebed dat die HERE hom moet antwoord. Hy kan nie meer nie en daarom vra hy dat die HERE vir nuwe lewenskrag gee.

Wanneer dit met ons goed gaan dan vergeet ons so maklik dat dit maar alleen die HERE se genade is wat ons staande laat bly. As dit met my goedgaan dan dink ek maklik dat ek nie die HERE nodig het nie. Soms is dit nodig dat ’n krisis in my lewe my tot die besef moet bring dat dit net God is wat my hierdeur kan dra. Wanneer dit goed gaan plaas ons so maklik ons vertroue in ander dinge en nie op die HERE nie. Daarom moet ons weet dat ons in die goeie tye en die slegte tye alleen op die HERE moet vertrou.

Die krisisse in ons lewens help ons om te besef dat ons in goeie en slegte tye alleen op Hom moet vertrou. Wanneer die lewe te veel word mag ons, ons nood na die Here toe bring en ons mag vir uitkoms vra. Dit sal ons by die punt bring waar ons die HERE kan loof en prys uit dankbaarheid vir sy troue verbondliefde.

Vertrou op die HERE se troue verbondsliefde

Die Psalm se einde verskil radikaal van sy begin. Dawid se wanhoop het verander in ’n loflied van dankbaarheid omdat hy nou God se liefde raaksien. In Ps. 13v6 hoor ons:

Ek hou vas aan u troue liefde, oor die uitkoms wat U gee, juig my hart. Ek wil sing tot eer van die Here, omdat Hy aan my goed gedoen het.

Dawid se vertroue staan op die HERE se troue verbondsliefde. Hierin sien ons die liefdevolle karakter van God raak. Hy kan ons nie laat gaan nie omdat dit teen sy natuur sou wees om dit te doen.

God het Homself voorgeneem om sy liefde aan ons te gee. Daardie liefde sien ons raak in sy handelinge deur al die eeue heen. Nadat Adam en Eva teen Hom gerebelleer het, het Hy steeds in liefde na hulle toe uitgereik. Uit sy liefde het Hy ’n ewige verbond met Abraham aangegaan. “Ek sal vir jou ’n God wees en jy en jou nageslag moet My dien.” Daardie verbond het Hy weer met Abraham se nageslag bevestig by Sinai. Hy het aan Dawid belowe dat een uit Dawid se nageslag vir ewig Koning sal wees. Dit is hierdie troue verbondsliefde wat Dawid deur sy krisis gedra het.

Die belofte van ’n ewige Koning het in Jesus Christus vir ons waar geword. In sy diepste nood het Jesus Christus in bange Godverlatenheid uitgeroep:

“Eloï, Eloï, lemá sabagtani?” Dit beteken: My God, my God, waarom het U My verlaat? (Mat 15v34)

Hy het dit gedoen sodat ons kan weet dat ons selfs in ons diepste krisis en nood nooit alleen sal wees nie, omdat God daar by ons is. Deur ons diepste nood en krisisse dra God se liefde ons, daardie liefde wat Hy vir ons in Jesus Christus aan die kruis bewys het. Wanneer ons na die kruis kyk, dan weet ons dat ons op die HERE se troue verbondsliefde kan vertrou.

Samevatting

Wanneer ons in nood verkeer moet ons nie die fout maak om ons blind te staar teen die omstandighede nie. Ons moet ons krisisse sien teen die wyer agtergrond van God se liefdesdade teenoor ons. God se liefde wat ons so duidelik sien teen die agtergrond van die kruisgebeure beteken nie dat ons nooit in ’n krisis sal beland nie. Dit beteken wel dat wanneer ons daarin beland dat sy troue verbondsliefde ons daardeur dra.

Wanneer ons dus in ’n krisis beland moet ons weet dat ons, ons nood voor die HERE se voete mag kom neerlê. Ons mag vir Hom vra om uitkoms te gee en ons moet weet dat sy liefde ons daardeur sal dra net soos Hy ons in die verlede gedra het. Hou dus vas aan die wete dat Die HERE se troue verbondsliefde ons optel wanneer ons in wanhoop verval.

Amen

Voordat jy nie die diepte van jou eie sondigheid raaksien nie, sal jy nie die grootsheid van God se genade ken nie!

Simon Petrus

24 Apr. 2016 GKE

Luk. 22:31-34 & Mat 26:31-35 & Mark 14:27–31

Luk. 22:54-62

Joh. 21:15-19

Teksverse Mat. 26 v 33; Luk 22. v 62 & Joh. 21 v 19

Sing:

Ps. 118-1 : 1 & 9

Sb. 9-3:1 & 2

Ps. 119-1 : 1, 52, 62 & 63

Ps. 130-1 : 1 – 4

Petrus is een van die interessante persone in die Bybel. Hy was ’n man van durf en daad. ’n Man wat die bul by die horings gepak het. ’n Leier en voorloper. Hy was saam met Andreas, Johannes en Jakobus een van die binnekring van Jesus se dissipels. Hy was die een wat gewoonlik namens die ander gepraat het. Sommige sal hom selfs as voortvarend beskryf as iemand wat bietjies te voor op die wa was. Iemand wat eers gedoen het en dan gedink het.

Hoe jy ook al oor hom dink, een ding staan uit. Hy was baie selfversekerd. Ons hoor in Luk 22 v 33 hoe hy Jesus antwoord nadat Jesus vir hulle vertel het dat Hy doodgemaak gaan word en dat almal Hom in die steek sal laat sodat Hy alleen staan:

Here, ek is bereid om saam met U selfs gevangenskap en dood in te gaan.”

Hy het ook nogal gedink dat hy so ’n bietjie beter en meer getrou as die ander dissipels was soos ons hoor in Mat 26:33

“Al sal hulle U ook almal in die steek laat, ék sal U nooit in die steek laat nie.”

Jesus se antwoord in Luk 22:34 moes vir Petrus en die ander dissipels seker ’n skok gewees het.

“Petrus, Ek sê vir jou: Die haan sal vannag nie kraai voordat jy My drie maal verloën het deur te sê dat jy My nie ken nie.”

In Mar 14:31 hoor ons dat Petrus egter voet by stuk gehou het

Maar Petrus het nadruklik gesê: “Al moet ek saam met U sterwe, ek sal U beslis nie verloën nie!” En al die ander het dieselfde gesê.

So leer ons Petrus ken, seker van homself en vasberade. Hy weet waar hy staan in die lewe.

Ek moet sê dat wanneer ek so terugkyk oor my lewe, dan sien ek so ’n stukkie van Petrus in my lewe raak. Ons het vanoggend in ons sang (daar waar ons as gemeente ook met die Here praat) met Ps. 18 begin: “Ek het U hartlik lief o Heer.......” En wanneer ons dit sing, dan bedoel ons dit opreg. Petrus was ook opreg in dit wat hy Jesus belowe het. Hy het nie maar net voorgegee om ander te beïndruk nie. Dit was sy vaste voorneme soos ons ook verder aan sien.

Nadat hulle Jesus gevange geneem en die ander dissipels inderdaad gevlug het, hoor ons in Luk 22:54 & 55

⁵⁴Hulle het Jesus toe gevange geneem en Hom weggelei en in die huis van die hoëpriester gebring. Petrus het op ’n afstand agterna gekom. ⁵⁵In die middel van die binneplaas was daar ’n vuur, en daar het mense bymekaar gesit. Petrus het tussen hulle gaan sit.

Aanvanklik het Petrus sy gelofte gestand gedoen. Hy was vasbeslote om Jesus by te staan soos hy gesê het. Hy het saamgegaan en daar in die hoëpriester se binneplaas by die vuur gestaan terwyl hulle binne besig was om Jesus te verhoor.

Maar dan kom daar ’n oomblik van waarheid in sy lewe. Hy kom voor ’n toets te staan wat vir hom sou wys wie hy regtig was. Hy was nie heeltemal hierdie goeie mens wat hy gedink het hy was nie. Ons hoor hoe hy drie keer ontken dat hy Jesus geken het of dat hy een van sy volgelinge was. In Mat 26:74 hoor ons dat hy selfs gevloek en gesweer het dat hy Jesus nie ken nie! Van sy bravade was daar nou niks meer te sprake nie.

En dan kom die oomblik van waarheid! Toe Petrus opkyk, kyk hy in die oë van Jesus vas met die haan se gekraai wat in sy ore weergalm. Dit herinner hom aan Jesus se woorde “Voordat die haan vannag kraai, sal jy My drie maal verloën.”

Petrus se reaksie wys vir ons dat dit nie ’n lekker plek is om te wees nie.

En Petrus het buitentoe gegaan en bitterlik gehuil.

Wanneer jy as te ware voor die spieël staan en jy kyk in die dieptes van jou siel in en dit wat jy daar sien strook nie met dit wie jy gedink het jy was nie. Daardie gevoel wat by jou opkom: “Nee, dit kan nie waar wees nie!” Jy wil eerder wegdraai, maar jy kan nie.

Petrus het bitterlik gehuil. Die Griekse woord wat met bitterlik vertaal word beskryf vir ons ’n toestand van onbeheerbare trane wat in wanhoop en foltering gestort word. ’n Toestand van intense geestelike lyding. Petrus was by die dieptepunt van sy eie sondige natuur. Hy het op daai oomblik besef dat hy ’n lafaard was, maar nog erger as dit, hy was ’n verraaier! Dit is nie wie hy wou wees nie. Dis nie wie hy gedink het hy was nie, maar hy was nou op daardie punt waar hy gesien het, “ek is nie die goeie mens wie ek gedink het ek is nie.”

Geliefdes, het u al uitgegaan en bitterlik gehuil? Dit is eers nadat Petrus in die oë van Jesus gekyk het dat hy daar gekom het. Dit is eers wanneer jy in die teenwoordigheid van die Here is dat jy werklik op hierdie punt kan kom. Dit is eers wanneer jy jouself sien in ver gelyking met die Heilige God dat jy werklik by die dieptepunt van jou sonde uitkom.

Is dit dalk hoekom soveel mense wegskram van die Here af? Want dit is beslis nie ’n lekker plek om te wees nie, maar as jy nie by die dieptepunt van jou sonde uitkom nie, sal jy nooit die grootsheid van God se genade en liefde leer ken nie. Voordat jy nie daar uitgekom het nie, kyk jy nog oppervlakkig na God se liefde. Dan verval mens so maklik in die vangstrik van die redenasie wat sê “aag dis nie so erg as ek sonde doen nie, Jesus het mos vir my sonde gesterf, God het my mos vergewe.”

Wanneer ons Petrus weer ontmoet is dit daar op die strand van die See van Tiberias. Jesus het daar weer aan ’n paar van sy dissipels verskyn. Hulle het heel aand probeer visvang, maar het niks gekry nie. Toe hulle terugkom na die vrugtelose nag was Jesus daar op die strand, maar hulle het Hom nie dadelik herken nie. Eers nadat hulle op sy bevel die nette weer aan die regterkant van die skuit uitgegooi het en hulle soveel vis gevang het dat hulle nette wou skeur dat hulle besef het, dit is Jesus. Petrus het teruggekeer na sy ou lewe toe, Jesus bring hom terug na sy roeping toe.

Nadat hulle ontbyt saam met Jesus geëet het, neem Jesus Petrus een kant toe. Daar was geen verwyte nie. Jesus sê nie vir Petrus, sien jy nou. Ek het mos gesê dat jy my gaan verraai. Nee. Hy vra of Petrus Hom liefhet? Drie maal vra Jesus na sy liefde. Met hierdie drie vrae bevestig Jesus dat Hy Petrus in sy swakheid lief het. Drie maal het Petrus vir Jesus verloën. Drie maal kry hy geleentheid om sy liefde vir die Here te bevestig.

Geliefdes, wanneer ons die Here dien en in ons ywer ons liefde teenoor Hom verklaar, is ons opreg, maar ons verklaar ons liefde in swakheid. Die Here het ons lief, nie omdat ons sulke goeie en getroue Christene is nie. Inteendeel as ons werklik voor die spieël staan moet ons erken dat dit allermins is wie ons is. Maar tog het die Here ons lief. In Rom. 5:8 hoor ons:

Maar God bewys sy liefde vir ons juis hierin dat Christus vir ons gesterf het toe ons nog sondaars was.

Petrus het Jesus verraai. Hy het ontken dat hy Jesus geken het. Tog het Jesus vir hom ook gesterf. God se liefde is groter as ons sonde.

God het ons lief net soos ons is, maar Hy het ons te lief om ons daar te los. Hy het iets beter vir ons in gedagte. Sy drie opdragte aan Petrus, “Laat my lammers wei, Pas my skape op en Laat my skape wei.” is hoe Jesus vir Petrus weer oprig en hom versterk sodat hy weer kan uitgaan en ander versterk. Hy bevestig weer Petrus se ware roeping. Petrus is nie meer net ’n gewone visserman nie. Nee, hy is nou ’n visser van mense!

Ons is ook geroep om uit te gaan en die evangelie te verkondig. Sommige voltyds, ander deeltyds. Jesus gee nie die opdrag aan iemand wat dit verdien nie. Hy gee nie die opdrag aan Petrus omdat Petrus so getrou was nie. Inteendeel dit is Petrus wat Hom verraai het. Dit is egter nie meer Petrus wat daar langs die vuur gestaan en vloek en skel het nie. Dit is ’n Petrus wat deur God se liefde nuutgemaak is. En dan gee Jesus sy finale opdrag aan Petrus: “Volg My!”

Geliefdes, wanneer jy eers die diepte van jou eie sondigheid raakgesien het, sal jy die grootsheid van God se genade leer ken. Kom na die Here toe en ervaar sy liefde en genade. Luister na sy opdrag: “Volg My!”

Amen

Jesus is lief vir jou. Glo jy dit?

17 Apr. 2016 GKE

Mar 4:35-41 teksvers 37

Skielik het daar ’n groot storm losgebars, en die golwe het in die skuit geslaan, sodat die skuit al begin vol word het.

Sing:

Ps. 147-1: 1 & 2

Sb. 9-1 : 1 & 11

Sb. 15-7:4

Ps. 31-1 v 1 - 3

Jesus het ’n lang dag agter die rug waarin hy die skare deur gelykenisse geleer het. Aan die einde van die dag versoek Jesus sy dissipels om na die oorkant van die meer te vaar. Hy was heel waarskynlik moeg na die lang dag en daarom het Hy agter in die skuit aan die slaap geraak terwyl hulle na die oorkant toe gevaar het. In die ligte laatmiddag briese het hulle daar weg weggevaar. Toe hulle ongeveer in die middel van die meer was het daar skielik ’n storm opgesteek.

Die see van Galilea is daarvoor bekend dat storms skielik sonder waarskuwing opsteek. Die rede daarvoor is omdat dit in die skeurvallei waarin die Jordaanrivier afvloei geleë is. Die meer is ongeveer 213m onder seevlak met berge aan weerskante van die meer wat tot 600m hoog is aan die oostekant. Die koel droë lug van bo-op die bergtoppe sak dan af in die vallei waar dit met die warm vogtige lug van die meer in kontak kom. Dit veroorsaak lugdruk verskille en omdat die berge weerskante ’n tregter effek het kan daar baie vinnig ’n baie sterk windstorm oor die see opsteek. Die meer is ongeveer 21 km lank en 13 km breed. Dit is dus ’n groot wateroppervlak waar die wind groot golwe kan opwek. En dit is wat daardie dag gebeur het.

Hierdie storm gee vir die dissipels die geleentheid om toets of hulle dit wat hulle van Jesus geleer het kan toepas in hulle lewens? Die laaste gelykenis wat Jesus daardie dag vertel het was die gelykenis van die mosterdsaad. Die Koninkryk van God word in die gelykenis voorgestel as ’n klein mosterdsaadjie wat groei tot dit ’n groot boom is. Met ander woorde dit is die klein groepie dissipels wat die begin is van die koninkryk wat die magtigste op aarde gaan word. Nou kry die dissipels die geleentheid om te toets of hulle glo dat die Here hul gaan bewaar om hierdie belofte te verwesentlik, want daar is ’n storm wat sê “nee, dit is nie so nie.”

Ons hoor in die verhaal wie Jesus werklik is en wat Hy vir sy volgelinge kan doen. Die verhaal begin met ’n groot storm. Daarna volg daar ’n groot stilte en die verhaal eindig met ’n groot ontsag.

Die groot storm.

 Ons hoor hoe Jesus ’n groot storm gebruik om ons geloof te toets. in Mar. 4:35 hoor ons hoe Jesus vir sy dissipels sê: “Kom ons vaar oorkant toe.” Hulle het in die storm beland omdat Jesus vir hulle gesê het om weg te vaar. As Jesus nie dit vir hulle gesê het nie, sou hulle nooit in die storm beland het nie. Die dissipels het in die storm beland omdat hulle gehoorsaam was. Hulle het nie in die storm beland omdat hulle iets verkeerd gedoen het nie! Nee, hulle het daar beland juis omdat hulle iets reg gedoen het!

In Mar. 4: 37 hoor ons:

Skielik het daar ’n groot storm losgebars, en die golwe het in die skuit geslaan, sodat die skuit al begin vol word het.

Hierdie was nie maar net ’n gewone storm nie. Die Griekse woord wat as groot vertaal word is “mega”. Dit is ’n woord wat in Afrikaans en Engels ook al gebruik word om die grootsheid van iets te beskryf. Dit beskryf iets meer as net groot. As ons storms op ’n skaal moet plaas van gewoon aan die onderkant en baie hewig aan die bokant, dan beskryf “mega” die bopunt van daardie skaal. Dit was ’n storm wat meer was as wat hulle kon hanteer. In Luk 4:23 hoor ons dat hulle lewens inderdaad in gevaar was. Toe hulle weggevaar het was daar geen teken dat daar ’n storm sou wees nie. Toe hulle in die middel van die meer kom het daar skielik ’n storm opgesteek.

In Mar 4:40 vra Jesus die vraag “Waarom is julle bang? Het julle dan nie geloof nie?” M.a.w. hierdie storm is ’n gelooftoets vir die dissipels en in die verhaal hoor ons wat die eienskappe van so ’n gelooftoets is.

Die eerste eienskap vir so ’n geloofstoets is ’n situasie wat menslik gesproke onmoontlik is om te hanteer. ’n Megastorm. Jesus plaas jou in ’n situasie wat jy nie alleen kan hanteer nie. ’n Situasie waar jy nie uitkoms van kan sien nie. Dit is nogal iets waarmee ons, ons kan vereenselwig want ervaring het ons geleer dat ons nie vrygeskeld word van die storms in die lewe nie. Christene beland in onmoontlike storms juis omdat hulle christene is! Jesus het sy dissipels beveel om weg te vaar.

Net soos daardie storm op die see van Galilea onstaan ons storms net so skielik uit die bloute. Die een oomblik is alles nog reg en dan ontvang jy die oproep, daar was ’n ongeluk. Alles verloop nog glad by die werk, dan word daar afgekondig dat die maatskappy herstruktureer moet word om koste te bespaar. Die gesprek met die dokter: “die resultate van die biopsie het positief vir kanker getoets.” Die ekonomie is nog redelik en dan word daar ’n politieke aankondiging gemaak wat veroorsaak dat daar in die loop van die naweek R500 biljoen se waarde op die aandelebeurs vernietig word en dat die wisselkoers van die rand teenoor buitelandse geldeenhede met 25% verswak. Dit tesame met die voortslepende droogte raak net te veel en besighede word gedwing om deure toe te maak.

Dit is die tipe situasies waarin ons beland. Die skuit is besig om vol water te word, die wind is oorweldigend. Al wat ons sien is die golwe wat bokant die skuit uittoring. Hierdie storm is besig om die oorhand te kry en dit lyk of ons dit nie gaan maak nie.

Christene word nie vrygeskeld van die storms in die lewe nie. Die Here plaas ons in hierdie storms om ons geloof te toets. Jesus het die dissipels beveel om te gaan, maar Hy het hulle nie alleen laat gaan nie. Hy het saam gegaan. Jesus was saam met die dissipels in die skuit en net so is die Heilige Gees saam met ons, ook wanneer ons midde in die megastorms van die lewe beland.

Die eerste eienskap van ’n geloofstoets is ’n onmoontlike situasie, maar daar is ook ’n tweede eienskap, naamlik Jesus wat stilbly. Ek bevind myself in ’n onmoontlike situasie en wanneer ek omdraai is Jesus aan die slaap agter in die boot! Wat moet ek doen wanneer ek in die storm van lewe is en die Here antwoord my nie? Is dit nie hoe ons dikwels voel nie? Ek bid en daar is nie antwoorde nie. Ek bid en my geliefde word nie gesond nie. Ek bid en ek kry nie die werk nie. Ek bid en die persoon vir wie ek bid word nie gelowig nie. Dan begin mens wonder, Here waarom slaap U?

Geloof word nie getoets wanneer dit mooiweer is nie. Vertrou jy Jesus in die storm? Vertrou jy sy stilte? Vertrou jy wanneer jy nie die antwoorde ontvang wat jy verwag nie? Vertrou jy wanneer die omstandighede nie is soos wat jy dink dit behoort te wees nie? Vertrou jy wanneer jy net die oorweldigende golwe om jou sien? Vertrou jy wanneer jou boot vol water begin word en Jesus is aan die slaap agter in die boot? Vertrou jy dat die Here vir jou omgee wanneer dit lyk of alles in die lewe teen jou is?

Let op wat die dissipels gesê het. Die megastorm tesame met Jesus se stilte het die ware toestand van die dissipels se geloof blootgelê. Die dissipels gaan nie Jesus en vra, Here doen iets nie. Nee in Mar. 4:38 hoor ons:

“Meester, gee U dan nie om dat ons vergaan nie?”

Die dissipels bevraagteken nie die mag van Jesus nie. Nee, hulle bevraagteken sy liefde!

Dit is die dieptepunt van ’n geloofskrisis. Ons glo dat die Here in staat is om te help, maar ons bevraagteken of Hy wil help! Gee Hy werklik om? Sien die Here ooit raak waardeur ek gaan? Ek dien die Here al solank. Ek bid gereeld. Ek probeer werklik om na die beste van my vermoë volgens die wil van God te leef. Het die Here van my vergeet?

Luister hoe beantwoord Jesus hierdie aantyging van die dissipels “Waarom is julle bang? Het julle dan nie geloof nie?” Met ander woorde “hoe is dit dat julle My nog nie vertrou nie? Hoe is dit dat julle My liefde bevraagteken? Dink julle werklik dat Ek nie omgee nie?” Geloof is die vaste vertroue dat die Here werklik vir my omgee en dat Hy my onvoorwaardelik liefhet.

Ons moet verstaan dat die Here aan geloofstoetse onderwerp omdat Hy ons liefhet. In Jak 1:2-4 hoor ons dat ons aan geloofstoetse onderwerp word sodat ons tot volle geestelike rypheid kom sonder enige tekortkominge. Net soos ’n spier sterk word wanneer jy dit oefen word ons geloof sterker deur gelooftoetse. God het ons te lief om jou met ’n twyfelende geloof te los. Hy wil hê dat jy deur jou geloof die werklike diepte van sy liefde leer ken. Hy wil hê dat ons in geloof moet groei sodat ons kan leer wie Hy werklik is.

Die groot stilte

Na die groot storm kom die groot stilte. Dieselfde woord wat gebruik word om die groot storm word in vers 39 gebruik om die groot stilte te omskryf. ’n Megastorm en nou ’n Megastilte. Dit is nie net ’n gewone stilte of kalmte nie. Dit is ’n buitengewone kalmte wat daar na die storm neerdaal.

Dit is belangrik om te verstaan dat die storm dadelik gekalmeer het. Jesus het die storm beveel “Hou op! Bedaar!” en dadelik het die wind gaan lê en die golwe kalmeer. Dit was nie ’n geleidelik afskaal van die storm nie. Dit wys vir ons op die almag van Jesus. As die storm maar net natuurlik bedaar het sou dit nog ’n lang ruk geduur het. Die golwe het egter dadelik bedaar en dit is net God wat dit kan doen. Dit bevestig absoluut dat Jesus God is.

Die groot ontsag.

En dit het sy dissipels met ’n groot ontsag vervul. Dit is belangrik dat ons moet verstaan dat hierdie magsvertoon nie net is om te bewys dat Jesus God is nie. Dit is ’n magsvertoon na aanleiding van die dissipel se vraag: “Meester, gee U dan nie om dat ons vergaan nie?” Jesus word nie wakker en bestraf die dissipels nie. Hy bestraf die wind as ’n antwoord op hulle vraag, “ja Ek gee om vir julle.” Hy gebruik sy almag om vir sy dissipels te wys hoeveel Hy werklik vir hulle omgee om hulle te verlos. Hiermee wys Hy nie net vir sy dissipels hoe groot sy mag is nie, maar hoe groot sy liefde is. Later het Hy die grote van sy liefde aan die kruis bevestig en die grote van sy mag met sy oorwinning oor die dood. Dit is die evangelie, die goeie nuus dat Jesus gekom het om ons te red uit die grootste storm wat daar in ’n mens se lewe kan wees. Die storm van God se toorn en wraak oor ons sonde.

In hierdie verhaal sê Jesus vir jou: 

“Ek is lief vir jou. 

Glo jy dit?”

Amen

Vandag het ek ’n kans om reg te maak, lief te hê en God te dank

Son 3 Apr. 2016 GKE

Sing:

Ps. 9-1:1,7, 9 & 10

Ps. 38-1:1

Ps. 33-1:11

Ps. 103-1:1,2 & 9

’n Kans om weer te begin. Om reg te maak waar ek verbrou het. Vir iemand in die moeilikheid is, is dit ’n wonderlike vooruitsig. Dit is die goeie nuus wat die Bybel ons vertel. By Jesus is daar weer ’n kans soos wat ons ook weereens in hierdie verhaal van die vrou wat op owerspel betrap is hoor. Dit is ’n verhaal van hoop vir elke verlore sondaar.

In hierdie verhaal is daar drie partye. Daar is die vrou wat aangekla word. Dan is daar die skrifgeleerdes en Fariseërs wat die vrou aankla by Jesus wat oor die saak moet oordeel. Op die oog af is dit ’n eenvoudige saak. Die vrou is op heterdaad betrap en sy is skuldig. Tot die dood toe skuldig, want Moses se wet stel dit duidelik dat sulke vrouens gestenig moet word soos ons in Joh. 8:3 & 4 hoor. Watter ander uitspraak kan daar dan wees?

Tog is daar baie meer aan die verhaal as net dit. As ek so na die verhaal luister dan sien ek daardie arme vrou asof ek een van die omstanders is wat daar was. Ek sien hoe verneder sy voel en hoe sy in skaamte haar kop laat hang want hier word sy voor die bekende leermeester gebring. Haar sonde word in die openbaar uitbasuin. Sy het owerspel gepleeg! Ons het haar op heterdaad betrap! Ek sien die beskuldigende oë van die omstanders. Kan u uself indink hoe bang sy moes gewees het want haar aanklaers eis haar lewe?

Moontlik kan ons op hierdie punt dink, maar sy verdien dit. Sy is dan skuldig. Daar is geen twyfel oor die getuienis daarvan nie en nêrens in die verhaal ontken sy dit nie. As sy nie wil hoor nie, moet sy voel! Sy moes geweet het waarvoor sy haar inlaat. Dis tog tipies die mens se reaksie wanneer ons nie in die beskuldigingsbank staan nie. As ons eerlik met onsself wil wees dan moet ons erken dit is hoe ons voel oor die lewe en die mense om ons. God se Wet is tog duidelik oor owerspel. Ons kan tog nie sonde goedpraat nie!

As ons na Jesus se reaksie en hantering van die saak luister dan noop dit ons egter om weer te dink. Want as ek so oor die saak dink dat daardie vrou verdien wat sy gekry het, dan plaas dit my in dieselfde kraal as die skrifgeleerdes en Fariseërs wat haar aangekla het. En dit is ’n gedagte my nogal ongemaklik laat voel. Hoekom voel ek ongemaklik om saam met die Skrifgeleerdes en Fariseërs gereken te word? Hulle was tog die belangrike mense in die samelewing. Die Fariseërs het bekend gestaan vir hul hoë agting vir die wet. Die Skrifgeleerdes het die Skrif geken. Hulle was tog persone van aansien in die samelewing. En tog voel ek ongemaklik om saam met hulle gereken te word. Hoekom?

Op die oog af is dit hulle motief om te sorg dat die wet gehandhaaf word, maar as ons na die detail van die verhaal kyk dan kom ons agter dat hulle motiewe tog nie so suiwer is nie. Hulle was bereid om die wet so bietjie te buig om hulle saak te pas. Hulle was kenners van die wet en kon tog nie die verskoning gebruik dat hulle nie geweet het nie. Byvoorbeeld, waar is die man? As hulle die vrou op heterdaad betrap het, moes hy tog ook daar gewees het! ’n Vrou kan tog nie sonder ’n man owerspel pleeg nie! Hoekom word net sy aangekla?

In Joh. 8:6 hoor ons:

Dit het hulle gevra om Hom uit te lok, sodat hulle iets kon kry waaroor hulle Hom kon aankla.

Hulle optrede word nie soseer deur ’n afkeer van die sonde aangespoor nie. Hulle ware motivering is om Jesus in ’n lokval te lei. As Jesus sou antwoord dat die vrou gestenig moet word volgens die wet van Moses is Hy in stryd met die landswette van sy tyd wat deur die Romeine daargestel was. Die Jode mag nie doodstraf toegepas het nie en verder nog was owerspel volgens die Romeinse wette nie met die dood strafbaar nie. Dit sou dus vir die skrifgeleerdes en Fariseërs rede gee om Jesus by die Romeinse owerhede aan te kla as ’n oproermaker.

Sou Jesus egter aan die ander kant geantwoord het dat sy nie gestenig moes word nie, sou dit wys dat Hy die wet van Moses minag en dat Hy selfs owerspel goedkeur. Dit sou dit vir hulle rede gee om sy aansien onder die volk skade aan te doen en sou hulle Hom ook by die Joodse Raad kon aankla.

Wat hulle dus eintlik hier wou doen is om Jesus aan te kla en die vrou was maar net ’n gerieflike verskoning wat hulle in staat sou stel om dit reg te kry. Hulle motiewe was dus nie suiwer nie en hulle wou as te ware die wet misbruik om hul eie selfsugtige nydige doelwitte na te jaag. Hulle pas die wet dus baie selektief toe en ignoreer die gedeeltes wat nie hulle agenda pas nie. Byvoorbeeld Lev. 19:18 word heeltemal geïgnoreer:

Jy mag nie wraak neem of ’n grief koester teenoor jou volksgenoot nie, jy moet jou naaste liefhê soos jouself. Ek is die Here.

Wraak en haat was hulle dryfveer, nie liefde nie.

In sy antwoord wys Jesus hulle dat Hy die ware Regter is wat nie toelaat dat die mens Hom aankla nie. Jesus se aanvanklike reaksie is om hulle te ignoreer en met sy vinger op die grond te skryf. Daar is baie bespiegeling oor wat Jesus daar geskryf het, maar dit help nie om daaroor te bespiegel nie, want die Skrif sê nie vir ons wat Hy geskryf het nie. Wat ons wel hierin sien is dat Hy die aanklaers tyd gee om weer te besin oor hulle aanklag. Wanneer hulle aandring op ’n antwoord, kry hulle iets wat hulle nie verwag het nie.

“Laat die een van julle wat ’n skoon gewete het, eerste ’n klip op haar gooi.”

Jesus verander die aanklaers in die aangeklaagdes. Hy konfronteer hulle met hulle eie sondigheid. Voordat jy iemand en op die uiteinde God aankla moet jy baie mooi besin oor wat jou motiewe daarmee is.

Weereens buk Jesus af om in die grond te skryf om hulle die geleentheid te gee om na hulself in die spieël te kyk. En dit wat hulle gesien het was nie mooi nie. Een vir een het hul weggedraai totdat net Jesus en die vrou alleen agtergebly het. Nadat alles weggestroop is bly die mens naak voor God staan. Dis net ek en my sonde wat daar voor God staan. Al my eie geregtigheid en selfregverdiging verdwyn soos mis voor die son in die teenwoordigheid van God. Ek is skuldig, tot die dood toe skuldig!

En anders as mens sou dink is dit die beste posisie om in te wees, want dan sien mens hoe groot God se liefde en genade werklik is. Met net Jesus en die vrou wat agter gebly het, vra Hy haar:

“Mevrou, waar is hulle? Het nie een van hulle die oordeel oor jou voltrek nie?”

Want op die uiteinde is dit net God wat die oordeel kan voltrek. Die verrassende einde van die verhaal is dat hierdie vrou wat die doodstraf verdien nie veroordeel word nie. Inteendeel let op hoe sagkens praat Jesus met haar. Geen verwyte en “hoekom het jy dit gedoen?” vrae nie! Net die sagte liefdevolle antwoord: “Ek veroordeel jou nie.” Want Jesus gee om vir die sondaarmens wat agter die sonde staan.

Beteken dit dat Jesus nou die sonde ignoreer? Deur die vrou nie te veroordeel nie, het hy nou vir gesê: “ag toemaar, owerspel (of watter ander sonde ook al) is nie so erg nie”? Nee geliefdes, die Bybel is baie duidelik daaroor dat God se Heiligheid geen sonde kan verduur nie. Jesus het haar nie veroordeel nie omdat Hy haar oordeel op Homself geneem het. Die doodstraf wat sy verdien het, het Hy ontvang.

Waar pas ons in hierdie verhaal in? Is ons soos die Fariseërs en Skrifgeleerdes wat vol eie geregtigheid dit op ons neem om die oordeel uit te spreek? Ek is mos ’n goeie mens. Ek is nie so sondig soos hierdie ander mense nie! En dan plaas ons God ook sommer in die beskuldigingsbank. Ek verdien nie om so behandel te word nie. Hoekom moet ek so opgeskeep sit met hierdie ander wat nog nie my vlak van heiligheid beryk het nie? As almal tog net soos ek kon wees. As dit is waar ek is dan moet ek gaan besin oor waar ek in die lewe staan. Pasop dat u nie rondom u kyk en besluit, broeder of suster so en so moet oppas want hulle is net soos daardie Skrifgeleerdes en Fariseërs. As ek so dink, is dit ’n duidelike teken dat ek ook daar is en ek moet weet dat ek net soos die Skrifgeleerdes en die Fariseërs in die verhaal êrens langs die pad voor die spieël gaan moet staan. God het nogal ’n manier om mens op ’n ongewone tyd en manier met jou lewe te konfronteer wanneer jy dit die minste verwag.

Dit is nie maklik om in die spieël te kyk nie, en ons natuurlike reaksie is om soos die Fariseërs en die Skrifgeleerdes weg te draai. Dit is maklik om ander mense se lewens te beoordeel, maar as die kollig op my gedraai word is dit nie so maklik nie. Die probleem is dat as ek wegdraai ek steeds onder die oordeel van God staan.

Wat nodig is, is dat ek soos daardie vrou voor God moet staan met my sonde oop en bloot voor Hom. Daar is niks wat ek kan wegsteek nie. En wanneer ek dit doen sal ek ook God se genade beleef. Want dan staan ek voor Jesus en ek hoor: “Ek veroordeel jou nie want Ek het die oordeel in jou plek gedra.” Glo u dit, geliefdes? Want dit is al wat God van ons vra. Glo dat Jesus die oordeel in jou plek gedra het. Moenie soos die Fariseërs en Skrifgeleerdes van Jesus wegdraai nie.

Hierdie verhaal van die owerspelige vrou begin met die hopeloosheid van aanklagte en oordeel en dit eindig met hoop en vryspraak. Die vrou hoor dat sy vrygespreek is en dan stuur Jesus haar weg met die woorde:

“Gaan maar en moet van nou af nie meer sonde doen nie.”

Sy kry ’n kans om reg te máák, lief te hê en God te dank. “Moenie meer sonde doen nie!” Met ander woorde “Ek het jou vry gemaak van jou ou sondige natuur. Jy is nie meer vasgebind aan die haat, onmin en lelike sondigheid van hierdie wêreld nie. Gaan nou en leef die liefde wat Ek in jou hart geplant uit.”

Geliefdes, staan u ook voor God soos daardie vrou wat niks het om te gee nie? Dis net my sonde wat oop en bloot hier voor God lê. Luister na God se genade wanneer Jesus ook vir jou sê: “Ek veroordeel jou nie. Gaan maar en moet van nou af nie meer sonde doen nie.”

Vandag het jy ’n kans om reg te máák, lief te hê en God te dank. Gebruik dit.

Amen