Son. 22 Sep 2013
GKE
Inleiding
Verlede
week het ons gehoor dat God liefde is en daarom kan en behoort ons mekaar ook
lief te hê. Omdat God ons eerste liefgehad het met Jesus Christus se soendood
aan die kruis kan ons ook liefhê. Die vraag is: “hoe moet ons mekaar lief hê?”
Liefde is ’n woord wat so maklik verkeerd verstaan kan word. Ons dink so maklik
sentimenteel oor liefde. Liefde is egter baie meer as twee jong verliefdes wat
handjies vashou en verlore in mekaar se oë staar.
In
1 Kor. 13 verduidelik die Here presies wat liefde werklik is. Wanneer ons na
hierdie gedeelte luister dan is dit belangrik dat ons kennis neem van die
konteks waarbinne die Here dit vir ons gee. Ons moenie die fout maak om te dink
dat dit maar net ’n sentimentele liefdeslied wat losstaande binne hierdie brief
voorkom nie. Paulus is eintlik besig om die gemeente uit trap! Net in die
vorige hoofstuk beskryf Paulus die verskillende gawes wat die Heilige Gees aan
sy kerk gee. Hierdie gawes was ook teenwoordig in die kerk in Korinte. Die
probleem was egter dat hulle sommige geestesgawes belangriker as ander beskou
en in hulle hoogmoed daarna gestrewe om aansien te bekom, deur die beoefening
van sogenaamd belangrike gawes.
In
hierdie gedeelte verduidelik Paulus vir die gemeente in Korinte dat al die
geestelike gawes een doel voor oë het en dit is om die gemeente te leer hoe
hulle God se liefde teenoor mekaar moet uitleef. Hiermee leer die Here ons ook
wat die liefde prakties is en hoe ons dit teenoor mekaar moet uitleef.
In
1 Kor. 13 leer die Here ons drie belangrike aspekte van die liefde:
1)
Die liefde is noodsaaklik
2)
Wat is die aard van liefde en
3)
Die liefde is vir altyd.
Die
liefde is noodsaaklik
Sonder
liefde is die beoefening van al die geestelike gawes nutteloos en sinneloos. Wat
help dit dat ’n mens die gawe van tale het as dit nie liefde bevorder nie?
Sonder liefde is die gawes van die verstand, van wonders en onthouding
heeltemal nutteloos! In Hoofstuk 12 wys Paulus die Korintiërs daarop dat hulle
strewe na beter of hoër gawes liefdeloos is.
Hulle
het die gawe van spreek in tale gebruik om te wys hoe belangrik hulle was. As
jy nie in tale gespreek het nie was jy as minderwaardig beskou. Ons vind hierdie
siening vandag nog onder sommige gelowiges. Hulle heg ’n soort rangorde daaraan
en die spreek in tale wys dat jy al baie gevorder het en dat dit as te ware van
jou ’n “superchristen” maak.
Paulus
wys ons egter dat die spreek in tale eintlik maar selfsugtige handeling is
omdat dit op jouself gerig is soos ons hoor in 1 Kor. 14:4
Die een wat ongewone tale of klanke gebruik, bou
net homself op
Die
geestesgawes moet dus gebruik word om mekaar op te bou. Liefde het ten doel om
jou naaste se belange te bevorder en nie om jou eie belange ten koste van jou
naaste te bevorder nie. As jy dit doen dan is jy soos ’n leë blik wat ’n groot
geraas maak. Dit trek baie aandag, maar dit is leeg en nutteloos.
As
die geestelike gawes dus op ’n liefdelose manier gebruik word om eie belange te
bevorder is dit nutteloos omdat die doel van geestelike gawes is om die
gemeente te leer hoe hulle God se liefde teenoor mekaar moet uitleef.
Wat
is die aard van liefde?
In
1 Kor. 13:4-7 verduidelik Paulus vir die Korintiërs hoe die liefde prakties
lyk. Dit is moeilik om ’n abstrakte begrip soos liefde te definieer. Dink maar
bietjie na oor hoe julle dit sal doen as iemand vir jou vra: “Wat liefde nou
eintlik is? Verduidelik dit asb. vir my.” Wat sal jy hom antwoord? Hiermee leer
die Here ons wat ware liefde is. Hy doen dit deur aan ons te vertel wat liefde
wel is en ook om aan ons uit te wys wat liefde nie is nie.
Paulus
beskryf die liefde as geduld met mense wie jy sukkel om lief te hê. Bly altyd
vriendelik. Vriendelikheid soek steeds die toenadering en wil verhinder dat
vervreemding tussen persone of partye intree. Dit is nogal ’n uitdaging. Dit is
maklik om geduldig en vriendelik te wees met mense van wie jy hou. Dit is nie
so maklik met mense van wie jy nie so baie hou nie. Hoe tree ons teenoor mekaar
op as ons nie heeltemal oor ’n saak saamstem nie? Is ons ’n voorbeeld vir die
wêreld daarbuite wat ons mat valkoë dophou?
Dan
beskryf Paulus wat liefde nie is nie. Die liefde is nie afgunstig nie. Jaloesie
bly maar altyd ’n probleem by ons. Gun ons mekaar werklik die seëninge wat God
aan ons uitdeel? Die liefde is nie grootpraterig nie en is nie verwaand nie.
Net so ’n moeilike een. Hoe maklik dink ons nie dat ons so ’n bietjie beter as
ander is nie? Dis waar die geskinder vandaan kom. Het jy gehoor so en so het al
weer dit of dat gedoen? Dit word gewoonlik oorvertel met gesindheid “ek sal dit
darem nie doen nie!” Ons sien so maklik ander se foute raak, maar nie ons eie
foute nie en dan dink ons dat ons beter as ander mense is.
Die
liefde handel nie onwelvoeglik nie. d.w.s. dit tree nie ongemanierd op nie.
Dieselfde woord kom in 1 Kor. 7:36 voor, waar dit gaan om ’n oneerbare
handeling teenoor die verloofde. Ons moet dus dink aan ’n optrede waardeur die
gevoel van ’n ander seergemaak word. Die liefde sal altyd gevoelig genoeg wees
om sulke ruwe optrede uit te skakel.
Die
liefde is nie liggeraak nie. Dit lees nie kwade bedoelings in iemand se optrede
of gesprek nie. Hoe maklik neem ons nie aanstoot van iets wat iemand heel
onskuldig gesê of gedoen het nie?
Die
Here leer ons dat die aard van liefde daaruit bestaan dat ware liefde in alle
opsigte onselfsugtig is, dit vra nie: “wat kan ek kry?” nie, maar eerder: “wat
kan ek gee?”
Die
liefde is vir altyd
Liefde
het ewigheidswaarde. In 1 Joh. 4:12 hoor ons:
Niemand het God nog ooit gesien nie, maar as ons
mekaar liefhet, bly God in ons en het sy liefde in ons sy doel volkome bereik.
God
se doel met ons is dat sy liefde in ons volkome sal word. In hierdie lewe is
ons nog onvolmaak in ons liefde, maar God gee die gawes wat Hy aan elkeen
uitdeel sodat Hy daardeur ons liefde tot volmaaktheid kan slyp. Wanneer daardie
doel bereik word, is die gawe van profesie en die ander geestelike gawes nie
meer nodig nie. Daarom sien ons ook uit na die volmaaktheid waar ons ewig saam
met God sal wees.
Wat
die hede betref roep Paulus ons op om nie meer soos kinders te wees in ons
geloofslewe nie. Kinders is liggeraak en tree onvolwasse op. Paulus se oproep
is dat ons die kinderagtigheid agterwee moet laat en volwasse te word sodat ons
die onderskeidingsvermoë kan ontwikkel en kan groei na die volmaaktheid van God
se liefde.
Ware
Christelike liefde is seker die omvattendste menslike eienskap wat daar
is. Dit het tot gevolg dat ’n mens
onselfsugtige naastediens verrig; dit is dus die bewys dat jy opreg omgee. “Geloof” is die vashou aan God en dit vorm
die fondament en kern van ons bestaan;
“hoop” dui op die gelowige gesindheid en verwagting, en “liefde” op die
daadwerklike optrede. As ’n mens geloof en hoop het, is jy ook toegerus om
waarlik lief te hê, want dan verstaan jy hoe God liefgehad het.
Samevatting
Liefde
is noodsaaklik. As die geestelike gawes dus op ’n liefdelose manier gebruik
word om eie belange te bevorder is dit nutteloos omdat die doel van geestelike
gawes is om die gemeente te leer hoe hulle God se liefde teenoor mekaar moet
uitleef.
Die
Here leer ons dat die aard van liefde daaruit bestaan dat ware liefde is in
alle opsigte onselfsugtig is, dit vra nie: “wat kan ek kry?” nie, maar eerder:
“wat kan ek gee?”
God
se volmaakte Liefde is die einddoel wat God met ons wil bereik en Hy gee aan
ons sy geestelike gawes sodat ons daardeur mekaar kan slyp tot volmaakte
liefde.
Kom
ons wees gehoorsaam aan God deur mekaar onselfsugtig lief te hê.
Amen
