Abba! - Vader

Datum: 31 Mei 2020 Gereformeerde Kerk Empangeni – Ds. George van der Walt

Skriflesing: Rom. 8 v 14 & 15 en Ps. 40

Teksvers: Rom. 8 v 15

 Sing

 Ps. 33-1 v 11

 Ps. 86-1 v 1

Die preek is ook in video formaat beskikbaar:

1 Volledige erediens op facebook Gereformeerde Kerk Empangeni

2 Net die preek op YouTube

 

Jesus het belowe dat Hy ons nie as weeskinders sal agterlaat na sy hemelvaart nie en Hy het ook nie. Daarom herdenk ons vandag die gebeure wat in Handelinge 2 vir ons beskryf word waar Jesus se dissipels op 'n plek bymekaar was en hoe hulle iets soos vuur gesien wat in tonge verdeel en op elkeen van hulle gekom het en almal met die Heilige Gees vervul is. Ons noem hierdie gebeure Pinkster of die uitstorting van die Heilige Gees.

 

Die Heilige Gees is nou by ons en dit is 'n geweldige troos vir gelowiges soos ons ook in Rom. 8 v 14 en 15 hoor:

Almal wat hulle deur die Gees van God laat lei, is kinders van God. Die Gees wat aan julle gegee is, maak julle nie tot slawe nie en laat julle nie weer in vrees lewe nie; nee, julle het die Gees ontvang wat julle tot kinders van God maak en wat ons tot God laat roep: “Abba!” Dit beteken Vader

 

Elkeen wat hom of haar deur die Gees van God laat lei om te glo in Jesus Christus as jou persoonlike Verlosser is 'n kind van God. Daarom het ons as kinders van God die vrymoedigheid om tot ons Vader te roep wanneer ons in nood verkeer.

 

Ons het op 19 Mei 2020 'n oproep vanaf Klassis Potchefstroom ontvang om op 31 Mei 2020 'n dag van verootmoediging en gebed te hou. Ons gee daarom ook gehoor aan hierdie oproep om vandag as 'n dag van gebed en verootmoediging te hou waarin ons na ons Vader uitroep – Abba! Help ons. Wees ons genadig.

 

Die Here help ons ook in ons gebede en daarom het Hy vir ons die Psalms gegee. Die Psalmboek in die Bybel is inderdaad 'n gebedsboek. Met die Onse Vader gebed wat Jesus vir ons gegee het, leer Hy ons wat ons moet bid en in die Psalms leer die Here ons hoe ons moet bid.

 

Ons gaan vanoggend stilstaan by die gebed van Psalm 40. Die opskrif wat die Bybelvertalers van die 1983 vertaling vir die Psalm gegee het, is “Here, red my tog!” In die HCSB word die opskrif “Thanksgiving and a Cry for Help” vir hierdie Psalm gebruik. Psalm 40 is inderdaad 'n gebed om redding in 'n tyd van nood.

 

In Ps. 40 v 2 – 5 hoor ons hoe die Psalmdigter ons vertel hoe die Here hom in die verlede verlos het toe hy in nood verkeer het. Toe hy gesmag het na die Here, het die Here sy hulpgeroep gehoor. God het, hom uit die put waarin hy beland het uitgetrek en weer op 'n rots laat staan en daarom kan hy weer 'n loflied sing.

 

Wat dit vir ons sê is dat dit goed gaan met die mens wat sy vertroue op die Here stel en nie op ander goed as die Here vertrou nie. Dit is die moeite werd om na die Here te smag.

 

Dan vertel die Psalmdigter vir ons in Ps. 40 v 6 – 11 van die Here se verlossingsdade en die verlossing wat hy ervaar het. In vers 6 bely hy dat hy eintlik nie woorde het om die grootheid van God te beskryf nie.

 

In verse 7 – 9 hoor ons dat God net een ding van sy kinders vra, naamlik gehoorsaamheid. Dit wat die Here van ons vra is dat ons mekaar moet liefhê. Hy som sy wet met liefde op: Liefde vir God en liefde vir jou naaste.

 

Die Psalmdigter se hartsbegeerte is om die wil van God te doen en as jy vandag hier as kind van God saambid moet dit ook jou hartsbegeerte wees, want dis die belydenis van iemand wat God se genade in sy lewe ontdek het.

 

In verse 10 & 11 maak die Psalmdigter dit duidelik dat hy nie oor God se genade kan stilbly nie. Daarom is dit ook so belangrik dat ons vir mekaar van God se genade in ons lewens moet vertel sodat dit ook jou medegelowiges se geloof kan versterk. Verder dien dit as getuienis vir diegene wat God nie ken nie.

 

In verse 12 -18 kom ons by die hart van hierdie Psalm uit waar die Psalmdigter bid om verlossing. Omdat hy reeds God se genade ervaar het, het hy nou die vrymoedigheid om met sy nood na God toe te gaan.

 

In verse 12 – 13 vra die Psalmdigter dat die Here hom nie moet verstoot nie. Hy bely dat ramp op ramp hom oorval het en dat hyself 'n rol daarin gespeel het. Sy ongeregtighede het hom ingehaal en daarom verootmoedig hy homself voor God.

 

Om tot God te nader en sy genade te ervaar, is dit nodig om jouself voor God te verootmoedig. Om jou sonde teenoor Hom te bely, want dit is eers wanneer jy erken dat net God jou kan help dat jy tot God kan nader in nood. Elkeen van ons moet gaan nadink tot watter mate het ons God eenkant toe gestoot in ons lewens en dat ons, ons teenoor God moet verootmoedig en erken dat dit net Hy is wat ons kan help.

 

In verse 14-16 word die Psalmdigter se gebed nog dringender in sy noodkreet tot God. Ons hoor ook hoe hy die Here smeek om hom te verlos van die wat hom spot en dat hulle, hul eie elende moet raaksien. Die mense wat Christene so spot oor ons kerkgeboue wat nou weer mag oopmaak besef nie hoe groot hulle eintlike nood is nie omdat hulle God nie ken nie. Die mens se grootste nood is om van God vervreem te wees.

 

In verse 17 – 18 hoor ons dat die Psalmdigter diep onder die indruk is dat hy hulpeloos en arm is. Hy weet dat hulp en redding net van God af kan kom. Daarom sluit hy sy gebed af met die dringende oproep: “U is my hulp en my redder; my God, moet tog nie talm nie!” en daarmee erken hy, dat hy net van God afhanklik is en dat dit net God is wat hom kan red.

 

Ons hoor in hierdie Psalm die belydenis van 'n verloste mens wat 'n kind van God is en wat sy genade ervaar het.

 

Wat sê Psalm 40 vandag vir ons wat midde in hierdie pandemie en al die gepaargaande chaos rondom dit staan?

 

Die Psalm herinner ons aan die geskiedenis van ons verlossing wat ons het. Dink na aan God se genade in jou lewe. Dit is net op grond van God se genade dat jy nou is waar jy is.

 

Daarom vra die Here ook vir ons met hierdie Psalm: Is jy dankbaar? Vertel jy vir ander van God se genade in jou lewe? Vertel jy vir ander wat Jesus se verlossing vir jou beteken? Is jy 'n positiewe invloed vir jou broers en suster in die gemeente en ook op die breër gemeenskap waarin God jou geplaas het? Is jy gehoorsaam aan God se liefdesgebod?

 

Dit sou liefdeloos wees om nie die volgende te sê nie: As jy nie 'n volgeling van Jesus Christus is nie, het hierdie psalm geen hoop en troos vir jou nie! Dit beteken nie dat jy in 'n hopelose situasie nie. Jy kan die hoop en troos van Psalm 40 jou eie maak deur in Jesus te glo as jou enigste Verlosser en Saligmaker.

 

Vir diegene van ons wat reeds God se verlossing in Jesus Christus ervaar het, herinner Psalm 40 jou daaraan dat jy Hom nodig het en dat dit net Hy is wat jou in jou donker oomblikke kan help.

Moenie wag nie. Neem jou toevlug tot God.

 

Abba! – Vader.

Amen

 

Jy is die man! Ware verootmoediging laat my die werklike vreugde van God se genade ervaar

24 Mei 2015 GKE

2 Sam 12 : 1 – 14 en Ps. 51

Teksverse Ps. 51: 14 en 19

Ps. 84-1 v 1 tot 3

Ps. 119-1 v 1 & 2

Ps. 89 v 1 & 6

Sb 9-3 v 1 & 2

Ons leef in ’n wêreld waar die mens nie skuldig voel oor hul eie sondige optrede nie. Ons is baie vinnig om ander se foute uit te wys, maar ons eie foute ignoreer ons! Daar is deesdae ’n kultuur in die samelewing waar mense die standpunt huldig dat “solank ek nie uitgevang word nie, is dit nie sonde nie.” As ek uitgevang word, dan is dit nooit my skuld nie.

Dawid het ook gedink hy kan met sy sonde wegkom. In 2 Sam 11 hoor ons hoe hy owerspel pleeg en daarna moord om te keer dat hy uitgevang word vir sy owerspel.

Op ’n dag het hy op die dak van sy paleis gaan rondstap. Sy paleis was hoog geleë en hy kon afkyk op die stad daar onder, ook op die huis van Urija die Hetiet. In daardie tyd het die huise nie badkamers met krane en lopende water gehad soos vandag nie. Die huise het plat dakke gehad en die badkamer was gewoonlik bo op die dak sodat dit privaatheid kon verskaf. Van die straat af kon mens glad nie sien wanneer iemand daar op die dak bad nie. Omdat die paleis egter hoër as die omliggende gebied was kon Dawid mooi afkyk op die huise hier om hom.

Terwyl hy daar op die dak was het hy gesien hoe Urija se vrou bad en dit is net daar waar die moeilikheid begin het. Haar man was nie by die huis nie omdat hy besig was om teen die Ammoniete te veg. Dawid het haar laat haal en die uiteinde daarvan was dat hulle saam geslaap het. Sonde het egter altyd gevolge. Die gevolg vir Dawid was dat die vrou swanger geword het en sy het vir Dawid laat weet. Wanneer haar man teruggekom het van die oorlog en uitgevind het sy is swanger was sy in GROOT moeilikheid! Dawid moes nou help.

Dawid het dadelik ’n plan gemaak. Hy het vir Urija laat terugkom van die gevegsfront af met die verwagting dat hy by sy vrou sou slaap en dan sal niemand geweet het dat Dawid skuldig was nie. Dinge wou egter nie so uitwerk nie, want Urija se pligsbesef het gekeer dat hy by sy vrou gaan slaap terwyl sy makers besig was om te veg. Soos dit maar gaan ly die een verkeerde optrede tot ’n volgende. Urija moes nou uit die weg geruim word.

Dawid het vir die leer se bevelvoerder Joab laat weet dat hy Urija in die eerste linies van die gevegsfront moes laat veg en dat hy op ’n strategiese tyd sy manskappe moes terugtrek sodat Urija onbeskermd agtergelaat word. So gebeur dit toe dat Urija ook in die geveg dood is. Dawid het gedink dat sy probleme nou op ’n end is. Urija was dood en kon dus nie sê dat hy nie sy vrou swanger gemaak het nie.

Na ’n gepaste tyd van rou het Dawid met Urija se vrou getrou. Dawid het gedink dat niemand sou weet wat regtig gebeur het nie. Hy het egter vergeet dat God alwetend is en ons hoor in 2 Sam 11:26b

Maar wat Dawid gedoen het, was verkeerd in die oë van die Here

Die Here stuur vir Natan na Dawid toe met ’n storie oor ’n ryk man en ’n arm man wat naby mekaar gewoon het. Die ryk man het groot troppe beeste en skape gehad terwyl die arm man net een ooilammetjie gehad het wat so kosbaar vir die arm man was dat hy haar soos ’n kind in sy huis groot gemaak het. Die ooilammetjie het selfs uit sy beker gedrink en op sy skoot geslaap.

Alhoewel Dawid ’n groot sin vir regverdigheid gehad het is hy maar ook net soos alle mense wat moeilik objektief oor hulle eie sonde dink. Daarom vertel Natan vir Dawid hierdie storie op so ’n manier dat Dawid nie besef dat dit hyself is wat hier in die beskuldigingsbank staan nie. Dawid se reaksie wys dat hy verskriklik ontsteld was oor die onreg wat in hierdie storie uitgebeeld is. Die onreg moet gestraf word!

Is ons nie ook maar so nie? Ons sien die onreg in ons samelewing maklik raak. Ons sien die onsedelikheid, haat, naywer, onverdraagsaamheid en die inhaligheid en korrupsie en al die ander slegte dinge in ons samelewing raak. Luister maar net na die nuus. Daar is genoeg voorbeelde van onreg in ons samelewing. Ons reaksie is tereg ook dat die onreg gestraf moet word. Reg en geregtigheid moet geskied.

Die vraag is egter geliefdes: Wat sal my reaksie wees wanneer ek soos Dawid moet aanhoor: JY IS DIE MAN? In Dawid se geval gee die here vir ons ’n voorbeeld van wat egte berou is soos ons hoor in 2 Sam 12:13

Toe sê Dawid vir Natan: “Ek het gesondig teen die Here.”

Hy soek nie verskonings nie. Hy blameer nie ander nie. Dawid toon opregte berou, maar nogtans bly hy nie onaangeraak deur die gevolge van die sonde nie.

Sonde is nie maar net iets wat ek per ongeluk verkeerd gedoen het nie. In hierdie verhaal hoor ons dat enige oortreding van die wil van God, minagting van God self is! Wanneer ons optrede nie met dit wat ons bely ooreenstem nie, gee dit daartoe aanleiding dat God se Naam belaster word soos ons hoor in 2 Sam 12:13

Maar omdat jy deur hierdie daad die vyande van die Here aanleiding gegee het om Hom te laster, sal hierdie selfde kind wat vir jou gebore is, sterwe.”

Dink maar daaraan hoe my optrede ander mense se persepsie van Christene raak. Wanneer mense my lewe sien, is hulle reaksie “ek wil ook so wees” of is hulle reaksie “as dit is hoe Christene lewe wil ek nooit ’n Christen wees nie?”

Sonde dra geweldige gevolge. Nie net vir myself nie, maar ook vir ander. Dink byvoorbeeld daaraan as ek ’n bord laat val op die harde teëlvloer. Die gevolg is ’n stukkende bord. Nou sê ek vir die eienaar van die bord ek is jammer en ek bedoel dit opreg. Die bord se eienaar vergewe my. Maak dit dat die bord nou weer reg is? Selfs al is die breek van so ’n aard dat ek weer die stukke aanmekaar kan plak sal daardie bord nooit weer dieselfde wees nie. Sonde dra gevolge! Dit is eers wanneer daardie bord vervang word met ’n nuwe bord dat die skade herstel word.

Dawid se sonde het onder andere daartoe aanleiding gegee dat ’n onskuldige kind gesterf het. Ons sonde het daartoe aanleiding gegee dat ’n onskuldige Man aan ’n vervloekte kruishout gesterf het. Met sy sterwe en opstanding het Jesus ons weer ’n kans gegee om nuut te begin. Hoe kry ek deel in die nuwe lewe wat Christus vir my aan die kruis en met sy opstanding verwerf het?

Dit begin met ware berou en verootmoediging. Dit vra geloof dat die offer wat Christus vir my gebring het voldoende is om vir my sondeskuld te betaal. Dit vra ’n opregte begeerte om hiervandaan die nuwe lewe wat Christus vir my kom gee het te leef.

Ons vier DV volgende week weer die Heilige Nagmaal. In die aanloop daartoe begin ons met voorbereiding. Voorbereiding behels opregte berou en verootmoediging soos ons hoor in Ps. 51:18 &19

’n Offer vra U nie, anders sou ek dit bring; ’n brandoffer wil U nie hê nie.

Die offer wat U wil hê, o God, is verootmoediging:

U sal ’n hart vol ootmoed en berou nie gering ag nie, o God.

Die Here vra nie allerlei rituele en optredes nie. Hy vra ’n opregte hart en gesindheid.

Dit begin met gebed en daarom is gebed so ’n belangrike deel van ons geloofslewe. En daarom moet ons fokus ook wees om ’n biddende gemeente te wees. In Ps. 51 gee die Here vir ons ’n voorbeeld van hoe opregte berou en verootmoediging lyk. Dit is ’n gebed, dit wil sê ’n gesprek met God.

Waaroor moet ons met God praat? Wanneer ek werklik berou het erken ek teenoor God: “ek is ’n sondaar.” Wanneer die Here vir my in sy Woord wys “JY IS DIE MAN”, moet ek opreg vir Hom vertel hoe jammer ek is. Daar moet ’n gesindheid van opregte berou by my wees. Ek moet besef wat my sonde is. Dit is ’n baie persoonlike saak tussen my en God. Nie net ’n vae algemene rympie van “vergeef my sonde nie.” Nee, dit moet baie spesifiek wees!

In Dawid se geval was dit owerspel en moord. Wat is dit in my geval? Miskien dat ek sukkel om my humeur te beteuel. Dalk sukkel ek om te vergewe. Elkeen van ons weet wat is die sonde wat tussen my en die Here staan. As jy nie weet nie, vra die Here dat Hy deur sy Gees jou sal ly om dit te ontdek. Praat met die Here. Verduidelik vir Hom waarmee jy sukkel en hoekom jy daarmee sukkel. Daar moet by my ’n innige verlange en begeerte wees om te verander en ek moet besef dat ek nie sonder God se hulp kan verander nie.

Wanneer ek God so in ootmoed en berou benader sal ek ook volgende week die ryke troos van vergifnis in volgende week se Nagmaal beleef. Dan sal ons ook saam met Dawid kan sê (vgl. Ps. 51v14)

Laat my weer die blydskap ervaar van iemand wat deur U verlos is,

laat my U weer met toewyding dien.

Geliefdes kom ons gaan bid in hierdie komende week. Kom ons praat met God oor ware berou en verootmoediging oor die sonde wat tussen my en God staan sodat ons ook die vreugde van sy vergifnis en vernuwing kan beleef wanneer ons volgende week by sy tafel kom aansit.

Amen

Hoe hanteer ons al die misdaad en geweld om ons?

U sal ’n hart vol ootmoed en berou nie gering ag nie, o God

Lees 2 Kron. 7:11-22 tv 13 & 14

^{10 Mei 2015}

Ps.90-1 v 1

Ps. 6-1 v 1 & 3

Ps. 4-1 v 1

Ps. 91-1 v 1 & 6

As ek so na ons plaaslike nuus kyk voel dit vir my asof ons oorval word deur ’n vlaag van misdaad. “Ma veg verbete om haar kind deur kapers te beskerm” is die opskrif op die plakkate wat ons langs die pad gegroet het. Nou onlangs was daar weer ’n gewapende roof by een van die banke in ons dorp. In die week vertel ’n motorwag vir my hoe ’n vrou vroegoggend daar in die parkeerterrein deur gewapende rowers oorval is en hoe dit byna op ’n skietgeveg uitgeloop het toe die polisie daar aankom. Om nie eens te praat van al die huisrowe wat gereeld plaasvind nie. Beurtkrag is vir hierdie rowers ’n gulde geleentheid. As ons so na die droogte kyk wat ons so benoud maak dan voel dit asof selfs die natuur teen ons gedraai het.

Hoe moet ons dit hanteer? Ons bly reeds in tronke waar mens selfs in die dag jou sekuriteitshekke gesluit moet hou. Dit lyk asof die bose besig is om die oorhand te kry. Wat moet ons doen? In ons teksgedeelte hoor ons wat mens te doen staan in tye van nood en benoudheid.

Hierdie gesprek tussen God en Salomo vind plaas kort nadat die bouwerk aan die tempel en sy paleis voltooi is. Ons hoor hier in 2 Kron. 7 dat die tempel die hart van Israel se godsdiens is en hoe die Here vanweë sy groot liefde gesê het daar is ’n plek waar Hy gevind kan word. Op verskillende maniere en by verskillende geleenthede het Hy gewys en bevestig dat die tempel die plek is waar Hy sy volk wil ontmoet. Daar moet Hy aanbid en gedien word deur die offerandes en die dienswerk van die priesters. Daar moet die volk bymekaar kom om in sy Naam fees te vier.

Ons moet egter nie die fout maak om ’n kerkgebou aan die tempel gelyk te stel nie. Die tempel van die Ou Testament was ’n heenwysing na Christus soos ons in Joh. 2:19-22 hoor:

Jesus het hulle geantwoord: “Breek hierdie tempel af en in drie dae sal Ek hom oprig.” Die Jode sê toe: “Ses en veertig jaar lank is daar aan hierdie tempel gebou, en u sal hom in drie dae oprig?” Met “hierdie tempel” het Hy egter sy liggaam bedoel. Later, nadat Hy uit die dood opgewek is, het sy dissipels daaraan gedink dat Hy dit gesê het, en hulle het die Skrif en die woorde van Jesus geglo.

Daarom is Jesus in ons tyd die plek waar God gevind kan word. Deur Jesus het ons ’n liefdevolle Vader wat luister en help. Daarom sluit ons ook ons gebede af met “in die Naam van Jesus Christus.” Daarmee erken ek dat ek glo dat Jesus vir my sondes gesterf het en dat ek nou sonder veroordeling tot God in gebed mag nader.

In ons teksgedeelte hoor ons hoe ons God in gebed kan nader. Dit is egter nie ’n lys van voorwaardes wat gestel word nie. Dis nie ’n lysie wat ons kan afmerk nie. Dit wys hier op die gesindheid waarmee ons God moet nader ook in tye van nood.

Hier in 2 Kron. 7:11-22 hoor ons hoe God vir Salomo antwoord op sy gebed wat hy tydens die inwyding van die tempel gebid het. In hierdie antwoorde kom daar ’n paar belangrike aspekte na vore. Die eerste woorde van God is “Ek het jou gebed verhoor...” (Vgl. 2 Kron. 7:12) Salomo ontvang die versekering dat God ’n naby-God is wat sal luister. Hierdie versekering is ook vir ons bedoel.

Ons moet egter nie die fout maak om verkeerd van God te dink nie. Dat God maar net hierdie goedige omie is nie. God is ’n God van liefde, maar Hy is ook ’n regverdige God wat nie onreg kan verdra nie. Al die rampe waarvan God hier praat het inderdaad vir Israel getref. Dink maar net toe hulle in Ballingskap weggevoer is. Hulle was egter nie maar net onskuldige slagoffers nie. Daarom sê God vir hulle in 2 Kron. 7v13:

As Ek die hemel gesluit hou sodat daar geen reën is nie, of as Ek die sprinkaan beveel om die land kaal te vreet, of as Ek pes onder my volk stuur,

God is egter nie vol oordeel nie en daarom voeg Hy by soos ons in 2 Kron. 7:14 hoor:

en my volk oor wie my Naam uitgeroep is, toon berou en bid en vra na my wil en draai terug van hulle bose weë af, sal Ek luister uit die hemel en hulle sonde vergewe en hulle land laat herstel.

Dit gaan nie hier daaroor dat Israel moet bewys dat hulle goed genoeg is vir God nie. Nee daarom sê Hy “my volk oor wie my Naam uitgeroep.” Daar is net een manier hoe mens gered kan word. Dit is deur God se genade in Jesus Christus. Net soos Hy vir ons sondes gesterf het, het Hy ook vir die sondes van die mense in die Ou Testament gesterf.

Ons hoor hier wat God van sy kinders verwag. Ons hoor hier vier dinge wat kenmerke wat ’n kind van God se optrede behoort te wees.

i   toon berou

ii  bid

iii vra na my wil

iv  draai terug van hulle bose weë af

In die eerste plek vra Hy: Toon berou.

Nou kan ons maklik sê, maar dis nie my skuld dat die boewe so boos is en inbreek en nie ’n duit vir ’n mens se lewe omgee nie. Dink egter mooi daaroor. Hoeveel haat is daar nie by my teenwoordig nie? Kan ek met ’n rein gewete sê dat ek gehoorsaam is aan Jesus se opdrag (vgl. Mat 5:43 & 44)?

“Julle het gehoor dat daar gesê is: ‘Jou naaste moet jy liefhê en jou vyand moet jy haat. Maar Ek sê vir julle: Julle moet julle vyande liefhê, en julle moet bid vir dié wat vir julle vervolg

Hoe gereeld bid ek vir die boosdoeners? Hoeveel maal wens ek hul nie die kwaad toe wat hulle ander aandoen nie? Hoeveel maal wil ek by God oorneem met die vergelding? Hy sê tog vir ons in Rom. 12:19:

Moenie self wraak neem nie, geliefdes, maar laat dit oor aan die oordeel van God. Daar staan immers geskrywe: “Dit is mý reg om te straf; Ék sal vergeld,” sê die Here.

Is ons bereid om die oordeel aan God oor te laat?

Die Here sê vir ons “toon berou”, verootmoedig julself. Erken jou sonde. Draai weg van die eie ek af.

In die tweede plek sê die Here vir ons: Bid.

Roep die Naam van God aan. Bid alleen tot die enige ware lewende God wat hemel en aarde geskep het. Hoe maklik skeep ons nie ons gebedslewe af nie? Moet ook nie in die wêreldse slaggat trap van meditasie nie. Meditasie gaan in wese daaroor dat jy by jouself nadink oor geestelike sake. Gebed daarteenoor is ’n aktiewe gesprek met God en nie net nadenke by jouself nie.

In die derde plek sê die Here: vra na my wil

Letterlik staan daar in die oorspronklike taal “soek my aangesig.” Hierdie opdrag is wel ook dat ons na God se wil moet soek, maar dit gaan oor meer as net dit. Dit gaan daaroor om God al hoe beter te leer ken vir wie en wat Hy werklik is. Dit gaan daaroor dat ek my verhouding met God moet bou vir die persoon wie Hy is en nie net vir die voordele wat ek uit God kan kry nie. Dit gaan daaroor dat ek myself moet verdiep in sy Woord, want dit is hoe Hy besluit het om Homself en sy wil aan ons bekend te maak. Deur sy woord. Mens gaan God nie vind as jy net oor Hom probeer mediteer nie. Jy gaan slegs die ware Drie-Enige God in sy lewendige Woord vind. Hoeveel tyd spandeer ons werklik met God se Woord? Is daar by ons die brandende begeerte om God beter te leer ken? Jesus sê vir ons in Mat 11:28

“Kom  na My toe, almal wat uitgeput  en oorlaai  is, en Ek sal julle rus  gee.

In die laaste plek sê die Here vir ons: draai terug van julle bose weë af

Met ander woorde, bekeer jou. Draai om op die verkeerde pad waarop jy is en kom terug na die regte pad wat God vir ons uitgelê het. Hou op om te sondig!

Geliefdes, as ons so na die bogenoemde opdrag van God luister, dan moet ons erken dat ons dit in eie krag nooit sal kan doen nie. Inteendeel, ons hoop die skuld teen ons elke dag net hoër op. Christus het ons reeds van ons sondes verlos en daarom moet ons soos verloste kinders lewe. Ons kan dit alleen doen deur die krag van die Heilige Gees. In Luk 12v10 sê die Here vir ons dat Hy die Heilige Gees sal gee vir dié wat vra. Sien u hoe belangrik gebed is geliefdes?

Die Here gee in hierdie gedeelte egter ook ’n baie ernstige waarskuwing (vgl. 2 Kron. 7v19-22). Diegene wat hulle rug op God draai staar baie ernstige gevolge in die gesig. As jy Christus verwerp, spreek jy daarmee ’n oordeel oor jouself uit soos ons ook in Joh. 3:18 hoor:

Wie in Hom glo, word nie veroordeel nie; wie nie glo nie, is reeds veroordeel omdat hy nie in die enigste Seun van God glo nie.

Geliefdes, hoe hanteer ons al die misdaad en geweld om ons? Deur middel van gebed. Bid tot God dat die Gees in ons lewens sal werk. Bid dat die Gees die sondes in ons lewens sal uitwys. Bid dat die Gees ’n diepe berou en verootmoediging daaroor in my sal opwek. Bid dat die Gees God se woord vir my sal oopmaak sodat ek Hom werklik sal leer ken. Bid dat die Gees die wil in my sal wakker maak om die sonde in my lewe al hoe meer te haat en dat ek al hoe meer na God se wil vra en minder hunker na my eie sondige wil.

Geliefdes, toon berou; Bid; Soek die aangesig van God, draai terug van julle bose weë af.

Amen

Jesus, dink ook aan my!

GKE 29 Mar 2015

Luk. 23:26-43 & Mat. 1:21

Teks Luk. 23:43

Sing:

Sb 5-3v1 & 2

Ps. 51-1 v 8

Sb 5–1 v 2

Ps. 73–1 v 9, 10 & 11

Inleiding

Kruisig Hom! Kruisig Hom! So het die skare nog kort tevore geskreeu tydens Jesus se verhoor. En nou is Hy op pad na Golgota, die kopbeenplek toe. So uitgeput is Hy dat Hy nie in staat is om selfs die dwarsbalk van sy kruis dra nie. ’n Sekere Simon van Serena word gedwing om dit te dra. Hoe eensaam is dit nie? Niemand is bereid om Hom te help nie.

Jesus word gekruisig

’n Groot klomp mense loop agterna om te sien wat gaan gebeur. Onder hulle is daar ook ’n groep vroue wat by voorbaat oor Hom getreur en gehuil het. Jesus se reaksie hieroor is op die oog af vreemd. Hy sê vir die vroue om nie oor Hom te huil nie, maar dat hulle oor hulself moet huil. Wat Hy hiermee bedoel is dat die oordeel van God oppad is daarom moet hulle daaroor bekommerd wees want niemand gaan dit vryspring nie. Jesus verwag nie simpatie nie. Wat Hy verwag is geloof, berou en bekering.

Uiteindelik bereik die stoet Golgota met die skedelagtige voorkoms net buite Jerusalem langs ’n groot pad. Die Romeinse soldate het die regop paal in die grond ingeplant. Nadat hulle Jesus se klere uitgetrek het moes Hy op sy rug met sy arms oopgesper bo-op die dwarsbalk gaan lê sodat hulle Hom daarop kon vasspyker. Daarna is Hy met dwarsbalk en al aan die regop paal opgehys en daarna is die twee balke aan mekaar vasgebind. Laastens is sy voete aan die regop paal vasgespyker. Bokant sy kop is daar ’n bord wat sy sogenaamde misdaad aangedui het: “die Koning van die Jode” in drie tale sodat almal kon verstaan, maar hoeveel het werklik verstaan?

So is daar ook twee misdadigers saam met Hom gekruisig en nou hang Hy tussen hulle, een aan sy linkerkant en een aan sy regterkant. So is die profesie van Jes. 53 en Ps. 22 vervul. Hy is as misdadiger beskou. Die soldate verdeel sy klere onder mekaar, maar loot oor wie sy onderkleed moet kry.

Jesus se reaksie

Jesus se reaksie hierop is nie woede en verbittering nie, maar vergifnis:

“Vader, vergeef hulle, want hulle weet nie wat hulle doen nie!”

Hier demonstreer Jesus sy opdrag, julle moet julle vyande liefhê (Mat 5:44)

“Julle moet julle vyande liefhê en julle moet bid vir dié wat julle vervolg”

maar ten spyte van hierdie liefdesdaad is daar nog steeds mense wat onaangeraak is daardeur. Die raadslede lag Hom uit en spot Hom. Smalend snou hulle Hom toe (vgl. Luk. 23:25):

Laat hy homself red as hy die Christus is wat deur God uitverkies is.

Die soldate neem ook deel aan hierdie gespottery. Selfs een van die misdadigers wat saam met Hom die pyn van die kruis ervaar, doen mee aan die gespottery.

Twee antwoorde op God se genade: negatief of positief:

Negatief

In hierdie misdadiger sien ons die kenmerkende reaksie van mense wat geen berou het oor hul dade nie. Hulle sien nie hul eie foute raak nie, maar die foute van ander mense sien hulle alte maklik raak. Hulle sien nie die erns van hul probleem raak nie. Mense sonder sondebesef mis die genade van God. Dis mense wat God die skuld gee vir hul eie sondige optrede. Dit is nooit hulle skuld wanneer dinge verkeerd loop nie, maar altyd iemand anders se skuld. Dis een van die belangrikste kentekens van ’n geharde sondaar en ons sien dit reeds direk na die sondeval daar in die paradys. Dis nie my skuld, maar altyd iemand anders se skuld. Eva het die slang blameer, Adam het Eva blameer en op die uiteinde het hy God blameer. Dit is wat hierdie misdadiger doen. Hy blameer God.

Positief

Teenoor hierdie misdadiger se optrede is die ander misdadiger. Tot hier toe het hulle dieselfde lot gehad. Beide het ’n lewe van misdaad gekies. Beide ontvang nou die straf waarmee misdaad beloon word, maar op die kruis langs Christus loop hul paaie uitmekaar. Die een kies die ewige dood en die ander kies die ewige lewe. Beide het Jesus se gebed gehoor: (vgl. Luk 23:33)

“Vader, vergeef hulle, want hulle weet nie wat hulle doen nie!”

In hierdie gebed hoor ons die Evangelie, die goeie nuus van verlossing deur Jesus Christus. In dit wat Hy hier bid, vra Hy die Vader: “moet hulle nie straf nie, maar straf my!” Een misdadiger verhard sy hart en die een hoor die Evangelie, die goeie nuus dat daar deur Christus vergifnis van sonde is omdat Hyself die straf daarvoor dra. Die Evangelie van die kruis stel elke mens voor ’n besliste keuse: verharding of bekering. Die kruise aan weerskante van die Christus dui die pad na bo, maar ook die pad na onder.

In die gebed van die tweede misdadiger (Luk. 23:42):

“Jesus, dink aan my wanneer U in u koninkryk kom.”

hoor ons die onmisbare vereiste vir die gebed van iemand wat Hom voor God verootmoedig. Hy het sy skuld ontdek en besef hoe verlore hy voor die regverdige oordeel van God staan. Hy besef dat hy reeds verlore is, maar hy gryp na die reddingstou van liefde wat Jesus met die gebed van sy eerste kruiswoorde na hom toe uitgegooi het. Hy besef dat Hy in homself niks goed het wat hom kan red nie. Al waarop hy sy hoop kan plaas is God se genade.

Die inhoud van die gebed van verootmoediging is dit wat net ’n mens wat sy eie onvermoë besef kan bid. Hy smeek nie vir ’n plek in die koninkryk nie, want hy besef dat hy geen aanspraak daarop kan maak nie. Al wat hy vra is dat Jesus maar net aan DINK. Hy smeek nie om saligheid of iets spesifiek nie, hy vra net die aandag van Jesus die Koning. Al wat hy vra is maar net ’n krummeltjie van God se genade want hy besef dat hy op niks aanspraak kan maak nie. Hy het alles prys gegee.

Hoe is so ’n eenvoudige, maar diep opregte gebed moontlik? Dit is alleen maar net moontlik wanneer die Heilige Gees ’n mens se hart verbrysel. Dit is wanneer die Gees die eiegeregtigheid en eie belangrikheid, die eie ek in my afbreek. Dit sien ons wanneer hy die ander misdadiger met sy verharde hart bestraf (vgl. Luk. 23:40&41):

“Is jy nie bang vir God nie? Jy ondergaan tog dieselfde straf as hierdie man! In ons geval is dit regverdig, want ons ontvang die verdiende straf vir ons dade. Maar hierdie man het niks verkeerds gedoen nie.”

Daarom durf hy eintlik nie om iets van Jesus te vra nie. Hy smeek maar net “Jesus, dink ook aan my!” God se genade vra nie, ’n hoogdawerende gebed nie. In eenvoud kan ons ook maar net gelowig bid, “Jesus, dink ook aan my!”

In Jesus se antwoord sien ons die grootheid van God se liefde en genade. Jesus kan en wil verlossing gee en daarom antwoord Hy hierdie misdager (vgl. Luk. 23:43):

“Ek verseker jou: Vandag sal jy saam met My in die paradys wees.”

In plaas van die krummeltjie wat hierdie misdadiger vra, gee Jesus alles, nie net kwytskelding van skuld nie, maar ook die heerlikheid van die Paradys. Om die Paradys te ontvang moet mens eers gelowig by Golgota verbygaan.

In sy antwoord maak Jesus ook die belofte “....... saam met My”. Wanneer Ek gaan, gaan jy ook! Dit is die klimaks van God se genade, naamlik om gemeenskap met God te beleef. God is by my en ek is in sy teenwoordigheid. Dit is ook nie maar net ’n vae belofte nie, nee dit is vas en seker. Jesus sê: “Ek verseker jou, vandag nog sal jy saam met My in die paradys wees.” Nie eers eendag daar ver nie, maar VANDAG nog. Die ewige lewe saam met God begin vandag nog waar ons die heerlike teenwoordigheid van God kan beleef.

Persoonlike boodskap

Die vraag is nou geliefdes: “wat hou die kruiswoorde van Jesus vir my in?” Wanneer ons voor die kruis van Jesus Christus te staan kom, kan ons nie maar net passief daaroor wees nie. Niemand word onaangeraak agtergelaat nie! Die kruis vra van elkeen wat is jou antwoord? Is dit die onverskilligheid van die eerste misdadiger? Ten spyte van die Evangelie wat ek gehoor het, gaan ek hier weg asof niks verander het nie. Ek onthou dalk vir so ’n kort rukkie die mooi preek, maar dit verander niks aan my lewe nie. Ek gaan maar net nog steeds aan en leef my lewe asof God nie bestaan nie. Die eerste misdadiger was so naby aan God, maar tog het Hy vir ewig verlore gegaan! Hy het sy Verlosser gesien en gehoor. Hy is gewaarsku, maar het nie gehoor gegee nie.

Of is my reaksie ook die eenvoudige gebed van die tweede misdadiger? “Jesus, dink ook aan my!” Die belofte op hierdie gebed word egter net vir my ontsluit wanneer ek dit in ware ootmoed bid. Dit tree slegs in werking wanneer ek my eie skuld ontdek en besef hoe verlore ek werklik is wanneer ek voor die regverdige oordeel van God staan. Luister ek na die stem van die Heilige Gees in my lewe? Gryp ek God se genade in geloof aan deur hulpeloos met opregte bekering uit die diepte van my elende te smeek: “Jesus, dink ook aan my!” As dit my reaksie is, dan kan ek met vaste sekerheid weet dat Jesus se antwoord: “Ek verseker jou: Vandag sal jy saam met My in die paradys wees.” ook vir my bedoel is.

Geliefdes, wat is my reaksie op die kruisboodskap van Jesus Christus? Is ek soos die eerste misdadigers wat ten spyte daarvan dat ek die Evangelie gehoor my hart verhard, of is ek soos die tweede misdadiger wat sy eie skuld ontdek het in die diepe besef van sy verlorenheid bid: “Jesus, dink ook aan my!”

Amen