Jy is duur gekoop, want die prys vir jou is met bloed betaal!

19 Nov 2017 GKE Nagmaal
1 Kor. 7 v 17 – 24
Teksvers 1 Kor. 7 v 23
Sondag 1 Heidelbergse Kategismus

Vraag 1:     Wat is jou enigste troos in lewe en in sterwe ?

Antwoord:   Dat ek met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan myself nie maar aan my getroue Verlosser, Jesus Christus, behoort. Hy het met sy kosbare bloed vir al my sondes ten volle betaal en my uit alle heerskappy van die duiwel verlos. Hy bewaar my op so ’n wyse dat, sonder die wil van my hemelse Vader, geen haar van my kop kan val nie. Alles moet inderdaad tot my saligheid dien. Daarom verseker Hy my ook deur sy Heilige Gees van die ewige lewe en maak Hy my van harte gewillig en bereid om voortaan vir Hom te lewe.

Vraag 2:     Hoeveel dinge moet jy weet om in hierdie troos salig te kan lewe en sterwe ?

Antwoord:   Drie dinge: Ten eerste hoe groot my sonde en ellende is; ten tweede hoe ek van al my sonde en ellende verlos kan word en ten derde hoe ek God vir so ’n verlossing dankbaar moet wees.

Jy is duur gekoop, want die prys vir jou is met bloed betaal! Daar is geen duurder prys wat gevra kon word nie en daar was net een persoon wat daardie prys kon bekostig. Daarom het jy nou ’n nuwe eienaar. Jy behoort nie meer aan die slawedrywer wat jou deur middel van sonde vasgeketting het nie. Jy is nou vry van die troosteloosheid wat jou gevangene gehou het, want jy behoort nou aan Jesus Christus.

Twee van die groot vrae in die lewe is:

1) waarom is daar soveel onreg in die wêreld?

2) wat wag anderkant die dood vir my?

Die antwoorde wat hierdie wêreld op bg. twee vrae bied laat ons met ’n troosteloosheid waarvoor ons nie antwoorde het nie.

Ons Here troos ons met antwoorde op bg vrae wat onuitspreeklike vrede gee.

Waarom is daar soveel onreg in die wêreld?

Die kort antwoord is sonde. In die plek van God se liefde bring sonde haat, onmin, ongeregtigheid, selfsug, angstigheid, onsekerheid. Al die dinge wat ’n mens se gemoed kwel. Sonde is in sy diepste wese opstand teen God se gesag en dit het die verhouding tussen God en die mens beskadig. Dit veroorsaak ook dat die verhouding tussen mense stukkend is. Pleks daarvan om vir mekaar om te gee, soek mense nou mekaar se ondergang. Mense steel, lieg en bedrieg. Ons hoor dit daagliks oor die nuus. Nog korrupsie waar die armes uitgebuit word. Boere word op plase vermoor. Geweld teen vroue en kinders. Sonde is die oorsaak van die gebrokenheid in hierdie lewe en daarom word ons so deur siektes en rampe geteister. Sonde oorsaak dat ons in hierdie lewe ongeluk en angstigheid ervaar.

Al hierdie onreg maak dat ons troos soek en daar is net een Bron van ware troos. Jou troos vir hierdie lewe is dat jy duur gekoop is, want die prys vir jou is met bloed betaal! Dit verseker jou van ’n onuitspreeklike troos want die vrede wat net God kan gee vervang nou die onrus en onsekerheid van jou daaglikse lewe. Jy behoort in hierdie lewe aan Jesus Christus. Dit beteken dat die gebrokenheid van die wêreld nie meer jou lot bepaal nie. Jou geluk in die lewe hang nie meer van die wispelturigheid van hierdie wêreld af nie. Jy het nou ’n vaste anker om aan vas te hou. Jou omstandighede bepaal nie meer of jy vrede het of nie. Jou vrede is nou aan die vaste anker van God vasgemaak, maak nie saak wat jou omstandighede is nie.

Dit is egter nie net die onsekerhede van hierdie lewe wat jou gemoed kwel nie. Die vraag: “wat wag vir ons anderkant die dood?” veroorsaak net soveel onrus in ’n mens se lewe.

Soos wat ons ouer word kom die realiteit van hierdie vraag al hoe nader. Elke keer wanneer ons vir ’n geliefde die laaste keer totsiens sê bring dit hierdie vraag net weer in fokus. In ons alledaagse lewens bêre ons hierdie vraag daar in ’n agterste laai wanneer ons besig raak met die dinge van ons dag tot dag bestaan. Ongelukkig laat hierdie vraag nie toe dat jy so maklik van hom ontslae raak nie. Wanneer jy dit die minste verwag dan spring dit uit die laai uit waarin jy dit so sorgvuldig gebêre het. Dan word jy opnuut weer gekonfronteer oor wat wag vir jou anderkant die dood?

Jou onrus oor wat wag anderkant die dood word ook beantwoord deur die wete is dat jy duur gekoop is, want die prys vir jou is met bloed betaal! Dit gee vir jou gerustheid wanneer jy met die onsekerheid van die vraag oor wat anderkant die dood lê gekonfronteer word, want jy behoort aan Jesus Christus en Hy wag vir jou met ope arms wanneer jy die onsekerheid van anderkant die dood betree.

In 1 Kor. 7 v 23 hoor ons “Julle is duur gekoop.” Dit beteken jy is vrygekoop van die onreg van hierdie wêreld wat deur sonde veroorsaak word. Jy is vrygekoop van die onsekerheid van wat anderkant die dood wag. Daarom bely ons ook

Ek behoort met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan myself nie maar aan my getroue Verlosser, Jesus Christus.

Wanneer jy belydenis van geloof aflê is dit wat jy bely. Die Heilige Gees verseker my deur Woordbediening en deur die sakramente dat hierdie belydenis van my waar is. Kom sit nou aan by die tafel van die Here en beleef hoe die Heilige Gees deur die gebruik van Nagmaal jou verseker dat jy met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan jouself nie maar aan jou getroue Verlosser, Jesus Christus, behoort.

Nagmaal

Nabetragting.

Dat jy met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan jouself nie maar aan jou getroue Verlosser, Jesus Christus, behoort, beteken dat jy binne in jou huidige omstandighede die Here moet dien. In 1 Kor. 7v17 hoor ons:

Verder moet elkeen in die omstandighede bly wat die Here vir hom gegee het.

Jou omstandighede bepaal nie of dit goed of sleg met jou gaan nie. Die Heilige Gees het nou met Nagmaal jou vaste geloof bevestig dat jy duur gekoop is, want die prys vir jou is met bloed betaal! Dit is wat jou vrede in die lewe gee. Of jou omstandighede dus moeilik of maklik is, leef vanuit die troos dat jy met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan jouself nie maar aan jou getroue Verlosser, Jesus Christus, behoort.

Amen

Saam met Jesus kan ons staande bly wanneer dit swaar gaan

22 Okt. 2017 (GKE)

Mat. 7v24-28 Teksvers Joh. 16v33

Sing    Lofsang: Ps. 48-1  v 1 & 4

           Na wet:    Ps. 130-1 v 2

           Na gebed Ps. 86-1 v 3 & 6

           Slotsang  Ps. 18-1 v 1 & 14

Inleiding

Hoekom moet hierdie ramp my tref? Waarom ek? Waarom moes dit met my gebeur? Hoe dikwels vra ons nie hierdie vrae wanneer dit met ons sleg gaan nie? Is dit werklik so eienaardig dat dinge in my lewe skeefloop? Eintlik sou dit meer logies wees om te vra “hoekom nie ek nie?” Die Here sê dan vir ons in Joh. 16v33

In die wêreld sal julle dit moeilik hê.

Die Griekse woord wat met moeilik vertaal is, beteken letterlik om platgedruk te word, inmekaar verfrommel te word. Hierdie waarskuwing van Jesus verwys dus nie na die klein probleempies wat ons in die lewe ervaar nie. Dit gaan nie oor daardie keer wat ek per ongeluk my toon gestamp het nie, en nou wonder ek waarom nie. Nee geliefdes, dit gaan oor die GROOT probleme in die lewe. Daardie probleme wat jou op die grond neergooi sodat jy nie krag het om op te staan nie. Daardie dinge wat hartseer en droefheid oor ons pad bring. Daardie geleentheid waar die smart so swaar op jou bors druk dat jy nie eers kan asem haal nie.

Hoe kan ons staande bly wanneer die storms van die lewe ons tref. Hoe kan ons regop bly wanneer die stormwind orkaansterkte bereik? In ons teks gebruik Jesus die voorbeeld van ’n huis wat deur ’n orkaansterkte stormwind getref word.

²⁴“Elkeen dan wat hierdie woorde van My hoor en daarvolgens handel, kan vergelyk word met ’n verstandige man wat sy huis op rots gebou het. ²⁵Die stortreën het geval, vloedwaters het afgekom, winde het teen daardie huis gewaai en daaraan geruk, en tog het dit nie ingestort nie, want die fondament was op rots.

As daardie huis se fondament op die rots vasgeanker is, sal dit staande bly. In Luk 6v48 word dit nog duideliker gestel. Die grond moet diep uitgegrawe word totdat rotsbedding bereik word. Dit is op daardie rotsbedding wat vas en stewig staan waarop die huis se fondament vasgeanker moet word.

Wanneer die vloedwaters en die stormwinde kom sal daardie huis bly staan en nie vernietig word nie. Die vloedwaters en stormwinde wanneer iemand wat baie na aan ons is, doodgaan. Die pyn om my kind, man, broer, suster, vrou of daardie geliefde persoon wat so na aan my was aan die dood af te staan. Die vloedwaters en stormwinde van daardie angswekkende woorde “Ek is jammer, maar jy het kanker!” Die gewas in jou brein is kwaadaardig. Die vloedwaters en stormwinde wanneer die geweld van ’n egskeiding ’n gesin uitmekaar ruk. Die vloedwaters en stormwinde van ’n loopbaan wat deur rasionalisasie tot ’n onverwagse einde kom. Die vloedwaters en stormwinde van depressie wat die lig en die wil om te lewe uit doof.

Dit is net die Rots Jesus Christus wat ’n mens staande kan hou teen sulke storms in die lewe. In ons teksvers hoor ons dat ons NET in Jesus Christus vrede kan vind.

Dit sê Ek vir julle, sodat julle vrede kan vind in My.

Is dit moontlik om vrede te vind wanneer my hele wêreld om my inmekaar val? Dit is moontlik geliefdes, mits die vrede op die regte plek gesoek word. Dit is slegs moontlik wanneer ons vashou aan die kruis van Jesus Christus en wat dit vir my persoonlik beteken.

Jesus verduidelik egter ook wat gebeur as ons, ons fondamente op die sand bou. Wanneer bou ons op die sand? Ek bou op die sand wanneer ek in my eie vermoëns vertrou. Ek bou op die sand wanneer ek op my status en my geld vertrou. Ek bou op die sand wanneer ek al my vertroue in mense stel. Wanneer ons dit doen is daar geen hoop midde in die storms nie! (vgl. Mat 7v26-27)

²⁶En elkeen wat hierdie woorde van My hoor en nie daarvolgens handel nie, kan vergelyk word met ’n dwaas wat sy huis op sand gebou het. ²⁷Die stortreën het geval, vloedwaters het afgekom, winde het teen daardie huis gewaai en daaraan geruk, en die huis het ingestort en is heeltemal verwoes.”

As ek my vertroue op iemand of iets anders as Jesus Christus stel gaan ek heeltemal verwoes word in die storm.

Hoe kan ek staande bly as die storms van die lewe om my woed? Slegs as ek my fondament op die rots van Jesus Christus vasanker en nie op die sand bou nie. Hier is egter ’n belangrike beginsel geliefdes. Ek moet my fondamente so gou as moontlik terwyl dit nog stil is op die rots vasanker. Dit help nie dat ek begin grou om na die rotsbedding te soek wanneer die stormwinde hier om my bome uit die grond ruk nie. Dan is dit te laat en dan dop daardie storm my ook om. Het u al probeer om iets buite te doen as die wind teen 100 of 150 km/u waai?

Is dit nie wat ons so dikwels in ons geloofslewe probeer doen nie? Wanneer dit mooiweer is dan gaan ek met my lewe aan asof God nie bestaan nie. Ek maak nie tyd om Bybel te lees nie en ek bid nie eintlik nie. My dag tot dag optrede getuig eerder daarvan dat ek God nie ken nie. Wanneer dit egter begin swaar gaan in my lewe, dan wil ek skielik vir God soos ’n noodwiel gebruik. My gebede bestaan uitsluitlik net uit versoeke tot God en wanneer ek in die nood is, probeer ek met God onderhandel sodat die slegte gevolge van my sonde my tog net nie moet tref nie. Wanneer die lewe my omdop, dan is ek kwaad vir God en kla ek net. Hoekom gebeur dit met my. Hoekom tref hierdie ramp my nou? Dan maak ons maar ook net soos Israel van ouds waar die profeet Maleagi geskryf het in Mal. 2v17

Julle het die Here moeg gemaak met wat julle gesê het, en dan vra julle nog:

“Waarmee het ons Hom moeg gemaak?” Julle het dit gedoen toe julle gesê het: “Vir die Here is almal wat verkeerd doen, goeie mense, Hy hou van hulle,” of toe julle gevra het: “Waar is die God wat reg moet laat geskied?”

As ek egter reeds my fondament op die rots van Jesus Christus se kruisdood en opstanding vasgeanker het terwyl dit nog goed gaan in my lewe, dan is dit maklik om moed te hou deurdat ons dan in vaste vertroue vas en seker sal weet dat Jesus die wêreld reeds klaar oorwin het. (vgl Joh. 16v33c)

maar hou moed : Ek het die wêreld klaar oorwin.”

Dan kan ek staande bly wanneer die storms van die lewe kom. Dan kan ons saam met Paulus getuig (2 Tim. 4v7)

Ek het die goeie wedloop afgelê; ek het die wenstreep bereik; ek het gelowig end-uit volgehou.

Maar wat dan nou as die lewe my omgedop het? Wat maak ek as plat op die aarde lê en ek het nie eers krag om op my knieë te staan nie, wat nog van opstaan? Ek het nie meer krag om te bid of Bybel te lees nie, want die lewe het vir my net te veel geword! Geliefdes, dit is juis hier waar God se genade op sy helderste skyn soos die Here in Jes. 42:3 vir ons sê:

’n Geknakte riet sal hy nie afbreek nie, ’n lamppit wat dof brand, sal hy nie uitdoof nie.

Hou vas aan Jesus Christus se uitnodiging in Mat 11v28-30

²⁸ “Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee. ²⁹Neem my juk op julle en leer van My, want Ek is sagmoedig en nederig van hart, en julle sal rus kry vir julle gemoed. ³⁰My juk is sag en my las is lig.”

Dan moet ons soveel te meer vashou aan die genade van Jesus Christus se kruisdood en opstanding wat vir ons die versekering gee dat God ons nooit alleen sal laat nie, selfs nie eers wanneer dit vir ons so voel nie. Dit is nie ons gevoel wat bepaal of God sy beloftes gestand doen nie, maar sy genade en liefde:

Rom 8:37-39

³⁷Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. ³⁸Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ³⁹of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Geliefdes, wanneer die storms van die lewe om ons woed: hou vas aan God se genade in Jesus Christus, want

Saam met Jesus kan ons staande bly wanneer dit swaar gaan.

Amen

Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?

12 Nov 2017 GKE

Rom 7:12 – 25 Teksverse Rom. 7:15, 19, 24 & 25

Die lewe is ’n stryd en dit is nie altyd maklik nie. Een van die moeilikste dinge in die lewe is wanneer die lewe my voor ’n spieël plaas waar ek myself onder die soeklig moet plaas. Dis nie ’n lekker plek om te wees nie, daarom kyk ek eerder na wat by my buurman aangaan. Dit is maklik om na iemand anders te kyk en uit te wys wat verkeerd is in sy lewe. Dit is nie so maklik om na my eie lewe te kyk en vas te stel waar ek te kort skiet nie.

In ons teks ontmoet ons Paulus waar hy voor die spieël staan en kyk na sy eie lewe. Hy deel hier met ons ’n hartsgeheim, naamlik dat hy ook stoei met sonde in sy lewe. Dit is nie maklik om te erken dat daar nog steeds sonde in jou lewe teenwoordig is nie. En tog is dit wat die Here van ons verwag.

Ons vier volgende week as die Here wil die heilige Nagmaal en Nagmaal vra van ons dat ons moet voorberei. Voorbereiding vra dat ek voor die spieël gaan staan en my lewe onder die soeklig plaas. Ek moet ’n antwoord op die vraag kry: “Is ek waardig om te kom aansit by die tafel van die Here?” Om ’n antwoord op hierdie vraag te kry moet ek eerlik na myself kyk en my lewe onder die soeklig plaas.

Dit help nie dat ek oneerlik is en probeer afmaak dat daar by my nie probleme is nie, want ek kan niks vir God weggesteek nie. Verder is dit ook so dat as ek nie eerlik is met myself nie, dan hou Nagmaal ook nie werklik betekenis vir my in nie. Om werklik die diepere betekenis van Nagmaal te beleef, moet ek eerlik met myself wees in die proses van self ondersoek.

In ons teks wys die Here vir ons deur middel van die lewe van Paulus hoe om opreg en in diepte selfondersoek te doen. Ons hoor hier dat die wet heilig is en dat die wet sonde uitwys en veroordeel. Die wet is dus die maatstaf waaraan ek my lewe moet meet. Dit is wat Paulus gedoen het en hy kom tot die gevolgtrekking dat hy nie die toets geslaag het nie.

Hy vind in sy lewe hierdie geweldige tweestryd. Hy weet wat reg is. Daar is selfs by hom die begeerte om te doen wat reg is, maar...... en hier begin sy stryd, hy doen nie wat hy homself voorneem om te doen nie. Inteendeel hy doen net mooi die teenoorgestelde. Dit wat hy haat, juis dit doen hy!

Rom 7:15
Ek begryp self nie wat ek doen nie, want wat ek wil doen, dit doen ek nie, maar wat ek haat, juis dit doen ek.

Is dit nie maar ook ons probleem nie? Ek weet ek moenie kwaad word nie, maar ek doen. Ek weet ek moenie iets sê wat sal seermaak nie, maar voor ek my kan kry het ek dit gesê. Ek is seker elkeen van ons kan aan verskeie sulke voorbeelde in ons lewe dink.

Dit bring ons ook by die verdere vraag: “Ek glo dat ek verlos is, maar hoekom sukkel ek dan nog met hiermee?” Dit kan so maklik gebeur dat hierdie stryd my moedeloos maak en dit is net wat die duiwel wil hê. Hy wil hê dat jy moedeloos word en dat daar geloofstwyfel by jou moet wees. Dit is die strategie wat hy van die begin af daar in die Paradys ingespan het en hy gebruik dit nog steeds, want dit werk so goed! Sy hoofdoel is om jou te oortuig dat jy God nie kan vertrou nie! Hy wil hê dat jy moet glo jy is nie goed genoeg vir God nie.

Dit is op hierdie punt waar Paulus dan ook die noodroep uiter: “Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?” Want hy weet wat die wet bepaal, naamlik dat sonde met die dood gestraf moet word. Hy weet dit is nie die wet wat jou doodmaak nie, maar dat dit sonde is.

En dit is dan ook hierdie geweldige stryd waarmee elkeen van ons daagliks worstel. Dit is amper asof daar twee persone tegelyk hier in my liggaam teenwoordig is. My kop sê vir my wat reg is en wat ek nie moet doen nie, en dan kom hierdie ander outjie in my en hy laat my net mooi doen wat my kop vir my sê ek nie moet doen nie. En dan kom koggel die ou duiwel my. Sien jy wat jy gedoen het? Wys jou net, jy is nie goed genoeg vir God nie. En dit maak my moedeloos, want ek weet dat die straf vir sonde die ewige dood is, vir ewig sonder God. Dit is juis hierdie moedeloosheid waarna Paulus verwys wanneer hy vra “Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?”

Die antwoord op hierdie vraag is gebore uit hoop. Die lewende hoop wat elke Christen koester.

Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons Here.

Dit is die hoop wat die Nagmaal bevestig. Daar waar ons op ’n sigbare wyse deur die tekens van brood en wyn sien hoe die evangelie werk. Daar sien ons dat die moedeloosheid van dood in die sonde deur Christus Jesus gebreek is. Hy het sy lewe gegee en daarmee het hy die vloek van die sonde gebreek. Met sy opstanding het Hy vir ons ’n nuwe lewe gegee.

Rom. 7:25 sluit af met:

So is dit dus met my gesteld: met my gees dien ek die wet van God, maar in my doen en late die wet van die sonde.

Dit is ’n opsomming van hierdie sondestryd waarmee ons daagliks sukkel. Dit sê vir ons dat die stryd nog nie klaar is nie, maar ook dat daar hoop is om te wen. Dit sê vir jou dat dit waarvan die duiwel jou probeer oortuig nie waar is nie. Jy is nie ’n hopelose sondaar wat nie goed genoeg vir God is nie. Jy is ’n Koningskind wat vir God oneindig kosbaar is. So kosbaar dat Hy sy lewe vir jou neergelê het sodat jy kan lewe.

Dit sê ook vir jou dat die stryd nie verby is nie. Solank Ons in die wêreld is, is dit ’n daaglikse stryd. Dit is egter nie die stryd van ’n verlore sondaar met geen hoop op oorwinning nie. Dit is die stryd van ’n Koningskind wat in die krag van God teen die sonde stry en wat die sonde kan oorwin.

Wat beteken dit prakties? Dit beteken dat jy jou stryd, jou twyfel, na God toe kan bring. Vir God is niks te ver, te verlore, te groot om te herstel nie. God is nie bang vir jou twyfel, jou vrae of jou woede nie. Jesus het mens geword sodat jy die versekering kan hê dat Hy weet waardeur jy gaan en waarmee jy stoei. As mens het Hy ook daarmee gestoei. Wat God nie van hou nie is wanneer jy probeer om hierdie stryd op jou eie te voer.

Dit is die duiwel se doelwit om jou van God te vervreem. Moenie in sy valstrik trap nie. Bring jou onsekerheid, jou hartseer, die struikelblokke in jou lewe, daardie onmoontlike saak na God toe. Bring jou sonde na God toe en Hy sal jou rus gee, want Hy weet waardeur jy gaan. Hy wil vir jou lewe gee i.p.v. die doodsbestaan waarin sonde jou dompel. Bring jou onsekerheid na God toe en ervaar die vrede wat net Hy kan gee.

Amen

Geen ander Evangelie nie!

Gal 1 v 1 -12 Teksvers Gal 1 v 8 & 9

O

p 31 Okt 1517, 500 jaar gelede weerklink die hamerhoue deur die oggendstilte van Wittenberg. Maarten Luther is besig om sy 95 stellings teen die Roomse leer aan die kerkdeur vas te spyker. Dit was een van die draaipunte in die kerkgeskiedenis wat die wêreld verander het. Daardie hamerhoue wat die Reformasie aan die gang gesit het, het as te ware dwarsdeur die hele Europa weerklink en hulle ego’s is nou nog dwarsoor die wêreld hoorbaar.

Die Protestantse Reformasie het nasies verander, politieke rigtings bepaal en oorloë aan die gang gesit. Dit het tot innovasie in die wetenskap, industrieë, ekonomie en medisyne gelei. Dit het tot eksplorasie en kolonialisasie aanleiding gegee. Die Protestantse werketiek, die opkoms van demokratiese regerings en wêreld sending was ’n direkte gevolg van die Reformasie.

Die belangrikste is egter dat dit die Bybelse waarheid oor die verlossing van die mens, aanbidding en Bybelse gesag herstel het. Dit het nuwe lewe in die kerk geblaas. Die Reformasie het so ’n groot invloed op die wêreld gehad dat ons 500 jaar later steeds daaraan dink.

Hoekom is die Reformasie so belangrik? Met die tyd saam het die kerk al hoe verder van die Woord af wegbeweeg met die gevolg dat ’n valse evangelie die ware evangelie verdring het. Die gesag van die Woord is deur Pouslike uitsprake en kerktradisies verdring. Genade het nie meer ’n plek gehad nie want dit was verdring deur die geloof dat die mens sy saligheid moet verdien. Die dwaling dat jy jou saligheid kon koop met die sogenaamde aflaatbriewe was aan die orde van die dag. Dit is teen hierdie valse evangelie wat Luther standpunt ingeneem het met sy 95 stellings.

Hoekom was hierdie saak so belangrik dat Luther bereid was om sy lewe op die spel te plaas? Want ’n Valse evangelie bring jou ewigheid in gedrang! In hierdie brief wat Paulus aan die gemeentes in Galasië geskryf het is dit duidelik hoe ernstig God is oor die dwaalleer van ’n valse evangelie.

In Gal 1:8 & 9 hoor ons:

Maar al sou een van ons of selfs ’n engel uit die hemel aan julle ’n evangelie verkondig wat in stryd is met die evangelie wat ons aan julle verkondig het—die vloek van God sal hom tref! Ons het dit voorheen al gesê en ek sê dit nou weer: as iemand aan julle ’n evangelie verkondig wat in stryd is met die evangelie wat julle ontvang het—die vloek van God sal hom tref!

In sy briewe wat Paulus aan die verskillende gemeentes geskryf het is daar altyd iets in die gemeente waaroor hy vir God dankie sê. Net na die aanhef kom hierdie dankbetuiging gewoonlik aan die woord. Selfs die gemeente in Korinte wat alom as die probleem gemeente bekend gestaan het, vind Paulus iets waaroor hy dankbaar kan wees. Ten spyte die onenigheid en die onsedelikheid in die gemeente in Korinte, vind Paulus iets om oor dankbaar te wees soos ons hoor in 1 Kor. 1:4-7:

Ek dank my God altyd oor julle vir die genade wat Hy in Christus Jesus aan julle geskenk het, 5want in Hom het God julle in alles ryklik geseën, veral in die gawes van woord en kennis. 6Die boodskap van Christus is onder julle so goed gevestig dat dit julle nie aan ’n enkele genadegawe ontbreek nie. Julle bly ook vol verwagting uitsien na die verskyning van ons Here Jesus Christus.

In hierdie brief aan Galasië begin Paulus die inhoud van sy brief egter nie met die gebruiklike lofprysing en waardering vir die getrouheid en geloof van die gemeentes in Galasië nie. Nee, hy val direk weg met ‘n brutale teregwysing:

Dit verbaas my dat julle so gou van God wat julle deur die genade van Christus geroep het, afvallig word en ’n ander evangelie aanneem. Daar is geen ander evangelie nie!

Daar is nie plek in die kerk vir ’n valse evangelie nie. Die valse evangelie wat daar in Galasië aan die orde van die dag was, is dat dit wat Jesus gedoen het nie genoeg was nie. Hierdie vals evangelie het die hart van die ware evangelie aangetas met die dwaalleer dat God se genade nie genoeg was nie.

Hierdie valse evangelie wat by die Galasiërs teenwoordig was, is maar in wese dieselfde valse evangelie wat in die kerk 500 jaar gelede teenwoordig was naamlik dat Christus se genade nie genoeg is nie. Dit was ’n Christus plus leer.

In Galasië was dit Christus plus al die Joodse wette soos bv dat seuns steeds besny moes word. Dat gelowiges nog steeds streng die Joodse kosjer eetgewoontes moes handhaaf. Bv dat melk en melkprodukte soos kaas nie saam met vleis geëet kon word. Dat gelowiges steeds al die honderde reëls en regulasies wat deur die Joodse rabies opgestel was moes nakom.

In die tyd van Luther was die kerk weer besig met ’n Christus plus leer. Christus plus dit wat die pous in sy pouslike uitsprake bepaal het. Die gesag van die Skrif is dus aan pouslike uitsprake onderhewig gemaak. Die valse evangelie dat die moeder Maria in plaas van Christus die tussenganger tussen God en die mens is. Christus plus die aflaatbriewe wat hulle moes koop in die plek van boetedoening vir hul sondes.

Teenoor hierdie dwaalleer dat Christus plus iets anders nodig is vir jou verlossing het Paulus in hierdie brief baie duidelik aangetoon dat dit wat Christus gedoen het genoeg was om ons te verlos uit die mag van hierdie goddelose wêreld en dat dit alles volgens die wil van God gebeur het soos ons ook in Gal. 1:3 & 4 hoor:

³Genade en vrede vir julle van God ons Vader en die Here Jesus Christus, ⁴wat Homself vir ons sondes gegee het om ons te verlos uit hierdie goddelose wêreld en so die wil van God ons Vader te volbring.

Ons hoor hier in die inleiding tot die brief hoe absoluut belangrik Jesus se opstanding uit die dood is en dat God aan gelowiges genade en vrede in die diepste sin van die woord gee. Ons hoor dat Jesus in ons plek gesterf het en dat ons daarom nie meer aan die werksaamhede van die bose magte in die wêreld uitgelewer is nie. Ons hoor dat God sy plan uitvoer en dat niks buite God se beheer is nie. Daarom moet elke gelowige se lewe daarop gerig wees om God te loof.

Behalwe dat dit nou ’n interessante stuk geskiedenis is, watse betekenis het die Reformasie vandag vir ons? Ons moet steeds bly waak teen die valse evangelie wat die rondte doen. Bv. die valse evangelie van die voorspoed teologie. Jy moet sorg dat jy ’n goeie Christin is en dan sal God jou ryk maak. Die valse evangelie God wat met jou praat sonder die Bybel. Die valse evangelie dat jy getrou sekere gewoontes en tradisies moet nakom.

Die valse evangelie waar jy as gelowige begin dink dat jy so bietjie beter as ander mense is. Wanneer jy genade misbruik om sonde te doen want Christus het mos vir my sondes gesterf, nou kan ek maar aanhou sonde doen. Nog erger dat jy genade misbruik om sekere sondes goed te praat asof dit nie meer sondes is nie. As jy net vir jouself leef en jou begin afskei van jou broers en susters. Daardie argument van ek het die kerk nie meer nodig nie want ek bid en lees mos my Bybel. Ek hoef nie meer eredienste by te woon nie.

Die probleem met so ’n valse evangelie is dat dit ’n troostelose evangelie is, want jy gaan naderhand agterkom dat dit wat by Christus bygevoeg word vir jou saligheid onmoontlik is om na te kom. Maak nie saak hoe hard jy probeer nie, dit gaan nie goed genoeg wees nie.

Daar is geen ander evangelie nie. Enige ander evangelie bring jou ewigheid in gedrang. Die vloek van die sonde bly dan rus op jou. Daar is dan geen verlossing vir jou nie.  Want, daar is net verlossing in Christus beskikbaar.  Daar is geen ander evangelie nie.

Dit is vandag nog net so nodig dat ons moet reformeer, dat ons moet terugdraai na God weg van die dwaalleer af as wat dit 500 jaar gelede nodig was of bykans 2000 jaar gelede daar in Galasië nodig was.

Draai terug na die waarheid van die Woord dat ons bloot uit genade gered word. Hou in geloof vas aan Jesus Christus wat vir jou sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het en dat Hy met sy opstanding vir jou ’n nuwe lewe gee. Leef vanuit die genade van die ware evangelie tot eer van God.

Amen

Roep in gebed tot God in tye van nood

Lees: Jona 1 & 2 

Teksverse Jona 2

8 Okt 2017 GKE

Sing:

Ps. 46-1 v 1 & 6

Ps. 102-2 v 1 & 9

Ps. 130-1 v 1 - 4

Sb 14-2

Jona en die vis is seker een van die bekendste verhale in die Bybel. En tog gaan die verhaal nie eintlik oor die vis nie. Wanneer daar oor die verhaal gepraat word land die gesprek so maklik op ’n syspoor van watse tipe vis was dit nou eintlik? Was dit dalk ’n walvis, maar ’n walvis kan nie ’n mens insluk nie. Is dit ’n ware verhaal of is dit net ’n gelykenis? En met al hierdie gesprekke word die hele boodskap van hierdie verhaal gemis! Dit gaan nie hier oor die vis nie, maar wel oor hoe groot God se genade is!

Hierdie verhaal beskryf vir ons hoe God se kinders deur middel van krisisse in hul lewens op daardie punt kom waar hulle net nie meer kan aangaan nie. Dit vertel vir ons van God se liefde en sorg en dat sy verbintenis om sy beloftes na te kom groter is as die sonde van sy kinders.

Ons hoor hier die verhaal van ’n profeet wat eerder van God af wou wegvlug as om Hom te gehoorsaam. Die Here gee aan Jona die opdrag om die Assiriërs, Israel se grootse vyande, te waarsku oor God se komende oordeel. Jona wil egter nie want hy is bang dat die Assiriërs hulself gaan bekeer en dat God dan genade aan hulle gaan betoon. Daarom besluit hy om van God af weg te vlug.

Ons hoor die refrein in die verhaal, weg van die Here af wat herhaal word en dan ook hoe Jona afgaan het. Eers af na Joppe toe waar hy op ’n skip probeer wegvaar van die Here af en dan oorboord weer verder af in die vis tot op die bodem van die see, by die fondamente van die berge.

Hier waar Jona op sy laagste is beskryf vir ons die swaarkry, die pyn en lyding, die verwarring wat pyn en lyding in ’n mens se lewe verteenwoordig. Dit is wat Jona daar in die maag van die vis met die seegrasse om sy kop beleef het. In sommige gevalle, soos met Jona is dit deur jou eie toedoen, maar in ander gevalle is deur die toedoen van ander of die omstandighede in die lewe wat maak dat jy jouself onder in die vis se maag met die seegrasse om jou kop daar by die fondamente van die berge bevind.

Hierdie verhaal gee vir ons hoop want wanneer Jona daar diep in die see binne in die vis van die maag is nadat hy sover as moontlik van die Here af probeer wegvlug het vind ons dat die Here juis daar teenwoordig is! Met hierdie verhaal sê die Here vir elkeen van ons dat Hy veral in die moeilike omstandighede in ons lewens teenwoordig is.

Die gebed van Jona gee vir ons die bril waardeer ons na die donker plekke in ons lewens moet kyk. Of dit nou deur ons eie toedoen is of deur die toedoen van ander of a.g.v. omstandighede waaroor ons geen beheer het nie wys die Here vir ons met Jona hoe ons perspektief kan kry daaroor.

Deur gebed beleef jy op ’n besondere manier hoe jou verhouding met die Here jou dra in tye van swaarkry. In Jona 2 v 2 hoor ons hoe Jona in sy nood tot die Here roep toe hy nie meer geweet het waarnatoe nie. Soms raak jou lewe so buite beheer dat jy nie meer weet watter kant toe nie en al wat jy kan doen is om in jou nood uit te roep “Help my!”

En dan hoor ons die wonderlike troos “Hy het my gebed verhoor. Diep in die doderyk het ek hulp gevra,en U, Here, het my gehoor.” Die ironie, daar waar Jona veronderstel is om op sy verste van die Here te wees, is die Here intens teenwoordig. Ons dink so maklik dat God ons verlaat het wanneer ons swaarkry en dat Hy nie oor ons omgee nie. Hier bevestig God opnuut weer dat Hy jou nooit alleen laat nie. Hy luister wanneer jy in nood na Hom roep en Hy weet presies waar jy is. Jy is nie alleen nie!

In Jona 2v3 hoor ons die verbasende waarheid, ons kan amper sê die ontstellende waarheid!

U het my die diepte ingegooi, diep in die see, en die watermassa het my omring. U het golf na golf oor my laat gaan.

Dit is deur die Here se toedoen dat Jona in die vis se maag is. Is dit God se skuld dat ons swaarkry? Straf Hy ons met swaarkry?

Nee geliefdes, God is nie besig met straf nie, dit is juis sy genade wat so helder skyn. Hier sien ons dat selfs die moeilikste en onmoontlikste omstandighede nie buite God se beheer is nie. Hy is nie afwesig nie, maar anders as wat ons sou verwag weerhou Hy nie altyd die swaarkry van ons af nie. Soms gebruik die Here swaarkry juis om ons weer by daai punt te bring sodat ons kan besef hoe afhanklik ons van Hom is en dat ons nie sonder Hom kan wees nie.

In Jona 2 v 4 hoor ons dan juis hoe Jona se swaarkry hom opnuut weer laat besef hoe nodig hy God het.

Ek het gedink ek het uit u gesig verdwyn, maar tog sal ek weer u heilige tempel aanskou.

Jona wou vry van God wees en hy het aanvanklik gedink dit sal baie lekker wees. Want dan kan hy doen wat hy wil en is hy nie meer gepla met al die moets en moenies wat sy pret bederf nie. Nou besef hy dat dit wat hy so graag wou gehad het baie sleg en nie lekker is nie! Hy besef nou eers hoe nodig hy God werklik het.

Is dit nie ook maar dikwels ons probleem nie? Ons wil tog maar net so bietjie vry van God se gesag wees. Moet ek al weer Sondag gaan luister na al die dinge wat ek nie mag doen nie? Ek wil tog net so bietjie wegkom van die kerk dinge. Dan kom ek op ’n stadium agter dat om sonder God te wees nie so lekker is nie! Dit is net God wat lewe gee en nie een van ons kan sonder Hom bestaan nie.

Verder in die gebed hoor ons hoe Jona besef dat dit nie net is dat hy God nodig het nie, maar dat God al is wat hy nodig het soos ons hoor in Jona 2:5&6:

Die waters het my toegevou, die groot water het my omring, seegras was om my kop gedraai. Ek het afgesak tot by die fondamente van die berge, die aarde het my vir altyd toegesluit. Maar U, Here my God, het my van die dood gered.

Hy het niks meer nodig gehad nie. Daar waar hy in die maag van die vis was het hy in homself niks gehad wat hom uit sy situasie kon red nie. Dit is net God wat hom kon red en God het ook soos Jona bevestig met die woorde “Maar U, Here my God, het my van die dood gered.”

Hier besef Jona dat dit beter is om saam met God in die vis se maag te wees as wat dit sou wees om sonder God in Tarsis te wees. Dit is beter om saam met God in die moeilikste omstandighede te wees as wat dit sonder God sal wees in die mees gunstigste omstandighede. Dit is juis deur swaarkry wat ons intens weer die liefde en trou van God ervaar en dat ons dan weereens besef dat ons niks anders as God nodig het nie.

In Jona 2 v 7 hoor ons hoe Jona onthou wat God alles in sy lewe al vir hom gedoen het. Hy het weer onthou hoe spesiaal dit is om in ’n verhouding met God te leef.

Geliefdes, onthou u wat het God al alles in u lewe beteken? Onthou u hoe spesiaal u vir Hom is? So spesiaal dat Hy bereid was om Homself so te verneder om ’n eenvoudige mens te word. Dat Hy bereid was om die vernedering van ’n vervloekte kruisdood in u plek te dra! Dat Hy die dood oorwin het sodat jy kan lewe en dat Hy dit gedoen het uit liefde sodat jy weer in ’n verhouding met Hom kan leef. Onthou hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek sodat jy weer heeltemal met die volheid van God vervul kan word. Onthou dat dit nie saak maak wat met jou gebeur nie want daar is niks wat jou van die liefde van God kan skei nie.

In Jona 2 v 8 hoor ons hoe Jona besef dat die afgod van die eie ek net ellende bring. Toe Jona weggevlug het van die Here af, het hy op die afgod van self staat gemaak. Nou hoor ons hoe hy tot die besef kom dat die afgod van die eie ek niks anders as ellende bring nie. En dit bring hom om in aanbidding tot die Here te nader soos ons hoor in Jona 2v9:

Terwyl ek ’n loflied sing, wil ek aan U ’n offer bring; wat ek beloof het, sal ek doen. Hulp kom net van die Here af.”

En in Jona 2v10 hoor ons die wonderlike belofte dat tye van swaarkry nie vir altyd aanhou nie. Dit word beter, nie net in hierdie lewe nie, maar ons sien uit na die tyd wanneer ons ewig saam met God sal wees sonder al die swaarkry van hierdie lewe.

Soms bring die lewe jou op ’n plek waar jy niks anders kan doen as om in jou nood na die Here te roep nie. Dit is dan wanneer jy besef dat die Here in die grootste swaarkry en onmoontlikste omstandighede intens teenwoordig is. Dit is dan wanneer jy besef dat niks buite God se beheer is nie. Dit is dan wanneer jy werklik begin verstaan dat jy God nodig het en dat jy niks anders as God nodig het nie. Wanneer jy in gebed in jou nood tot die Here roep onthou wat God alles vir jou gedoen het. Onthou dat Hy sy Seun gestuur het om aan ’n vervloekte kruishout vir jou sondes te sterf sodat jy in ’n verhouding met Hom kan leef. Onthou dat daar niks is wat jou van sy liefde kan skei nie. Onthou dat die afgod van die eie ek net ellende bring en buig in aanbidding tot God om werklik die grootheid van sy liefde in jou lewe te ervaar.

Roep in gebed tot God in tye van nood.

Amen

Wanneer jy nie God se teenwoordigheid ervaar nie, maak staat op wie Hy is.

Teksvers Ps. 22 v 2

5 Feb 2017 GKE

Sing

Ps. 23-1 v 1

Ps. 33-1 v 5

Ps. 86-1 v 1 & 6

Sb. 17-1 v 1 , 4 & 6

My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep? Dit is ’n hulproep van gelowiges oor al die eeue heen. Daar kom tye in ‘n mens lewe waar alles net verkeerd loop. Jy is nog besig om te probeer bepaal hoe jy die huidige krisis moet hanteer, dan slaan die volgende een jou ook onderstebo. Dit voel vir jou of jy heeltemal aan jou eie lot oorgelaat is en dat die Here nie eers jou nood raaksien nie. Jou gebede voel leeg en dit voel vir jou of daar geen antwoord is nie.

Het u al so gevoel geliefdes? Voel u dalk nou so? Wil u ook saam met die Psalmdigter uitroep: My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep? My God, ek roep bedags en U antwoord nie, ook snags, maar ek kry geen rus nie. Moet tog nie so ver van my af weg bly nie, want die nood is naby en daar is niemand wat help nie. Here, moet tog nie so ver bly nie,  help my tog gou! Luister dan na hoe die Here ons hulproep met Ps. 22 antwoord.

As ons na die verlede en so om ons heen kyk is dit egter duidelik dat ons nie alleen staan in beproewing nie. Dit help om te weet dat daar ook ander gelowiges is wat deur beproewing geteister word, maar tog bied dit nie 100% troos nie. Om te voel dat God ver van my is, is ’n angswekkende gevoel.

In Ps. 22:2 & 3 hoor ons hoe verlore en verlate Dawid voel, maar dit wat hy volgende sê in vers 4 & 5 gee vir ons perspektief.

U is tog die Heilige wat woon waar die lofsange van Israel weerklink!

Op U het ons voorvaders vertrou. Hulle het vertrou en U het hulle gered.

Ten spyte daarvan dat Dawid verlore en verworpe voel fokus hy op twee waarhede. God regeer in heiligheid en Hy is getrou om sy om sy uitverkorenes te red.

Vertrou op die waarheid en nie jou gevoelens nie

Wanneer dit vir jou voel of God ver is, vertrou op sy karakter, wie Hy werklik is. God leer ons in sy Woord dat Hy oral teenwoordig is en dat Hy regeer. Dit voel dalk vir my of God ver is, maar die waarheid is dat Hy nie is nie. Die waarheid is dat ek nie alleen is nie.

Aan die ander kant beteken God se heiligheid dat ek nie verdien om naby God te wees nie. God leer ons ook in sy Woord van sy genade. Een van die sewe kruiswoorde wat Jesus uitgeroep het is juis Ps. 22v2. In Mat 27:46 hoor ons:

Teen drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dit is: My God, my God, waarom het U My verlaat?

 

In Ps. 22 hoor ons die profesie van die enigste mens wat werklik deur God verlaat is. Jesus wat aan ’n vervloekte kruishout in ware Godverlatenheid gehang het sodat ons nooit weer deur God verlaat sal word nie. Jesus Christus is ons waarborg dat ons altyd toegang tot God het.

Wanneer jy nie die krag van God se teenwoordigheid ervaar nie, vertrou op sy troue verbondsliefde waarmee Hy ons red. In Ps. 22:4-6 hoor ons hoe Dawid onthou het hoe God sy voorvaders gered het.

Wonder u soms of God jou dalk nie vergeet het nie? Het Hy dalk hierdie keer nie tyd om na my nood om te sien nie? Wanneer u so voel geliefdes, hou vas aan God se beloftes wat Hy in sy Woord vir ons gee. Die kruis verseker ons van God se genade en dat Hy na ons omsien.

Wanneer dit vir jou voel of God ver is, laat die waarheid jou gevoel verander.

Ons hoor hoe Dawid deur verskeie verse sy klagtes teenoor die Here uitstort. Hy onthou van God se heiligheid en sy verlossing. Tog is hy eerlik oor sy gevoelens. Ons bv hoor in Ps. 22:15 & 16:

Ek is soos uitgestorte water, al my bene het uitmekaar geval, my hart het soos was geword, dit smelt weg in my. Ek is so min werd soos ’n potskerf, my tong kleef aan my verhemelte, U laat lê my asof ek dood is.

Moenie skaam wees om jou hart teenoor die Here uit te stort nie. Om die waarheid van die Here se heiligheid en sy genade te ken beteken egter nie dat ons nie ons gevoelens teenoor die Here mag verwoord nie. Vertel die Here hoe jy die swaarkry in jou lewe beleef. Hy verstaan beter as enige een hoe jy voel. Praat met die Here.

Soos ons met Ps. 22 vorder hoor ons hoe iets merkwaardigs met Dawid gebeur. Terwyl hy sy hart teenoor die Here uitstort verander die waarheid sy gevoelens. In Ps. 22:23-25 hoor ons hoe sy wanhopige klagtes in sekerheid en vertroue verander.

U het my gebed verhoor! Ek sal tot eer van u Naam getuig in die gemeente, U in die volle vergadering prys. Julle wat die Here dien, prys Hom! Vereer Hom, nageslag van Jakob! Betoon Hom eerbied, nageslag van Israel! Die nood van die hulpelose het Hy nie verontagsaam en gering geskat nie, Hom daarvan nie teruggetrek nie, maar die hulpgeroep na Hom het Hy gehoor.

Soos wat ons besig is met God se woord, word ons hopeloosheid verander in hoop. Dit is nie ons gevoelens wat bepaal of God naby of ver is nie. Dit is sy karakter, wie Hy is. En deur sy Woord leer ons God ken. Wanneer dit vir jou voel of God ver is, weet dat jy niks hoef te doen om God nader te bring nie, want Hy is reeds naby! God se genade word nie bepaal deur wat ons doen nie, maar wel deur wie en wat Hy werklik is.

Wanneer die lewe te veel word, hou vas aan God se beloftes. Moenie dat jou gevoelens jou op ’n dwaalspoor lei nie. Laat die waarheid van God se karakter jou gevoel verander. Neem Jesus se belofte in Mat. 11:28 ernstig op en kom na die enigste bron van vrede en rus.

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.

Amen

Die Here stuur arbeiders om in sy Koninkryk te werk.

31 Jul 2016 GKE

Skriflesing (Mat 9:35-38)

Sb 1-1 v 1 & 2

Ps. 119-1 v 1 & 2

Ps. 119-2 v 26 & 27

Sb 15-2 v 1 & 3

“Die oes is groot, maar die arbeiders min. Bid dan die Here aan wie die oes behoort, om arbeiders uit te stuur vir sy oes.”

Jesus het die mense in hulle sinagoges geleer deur die evangelie van die koninkryk te verkondig. Wat is hierdie evangelie van die koninkryk?

Die verhaal oor die Koninkryk is die groot verhaal van die Bybel. Dit begin in Genesis en dit gaan regdeur tot in Openbaring. Ons hoor hoedat God die perfekte koninkryk skep waar Hy regeer en alles binne die koninkryk in harmonie is. Daar is geen onreg nie en die mense leef in liefde met mekaar en met God saam. God is die Koning en Hy heers oor alles en almal en die burgers van die koninkryk leef almal in vrede saam.

Dan daal daar ’n duisternis oor die koninkryk neer. Die burgers kom in opstand teen hulle Koning en dit veroorsaak groot hartseer en ellende. Daar waar alles eens op ’n tyd perfek was, heers nou chaos. Vrede word met onvrede vervang en dit gaan selfs so ver dat die burgers mekaar doodmaak. Mense is in opstand teen mekaar en oorloë is aan die orde van die dag. God die Koning is nog steeds in beheer, maar nie al die burgers wil dit erken. Dit is voorwaar ’ donker tyd in die koninkryk. So donker dat die meeste inwoners nie eers meer hulle Koning herken nie!

Die Koning het egter ’n plan om weer orde te herstel. Hy gaan sy Seun stuur om sy vyande te oorwin. Sy Seun kom egter nie oorlog voer in die tradisionele sin van die woord nie. Hy kom nie met ’n weermag nie. Hy is nie in ’n paleis as ’n prins gebore nie. Nee Hy het gekom as een van die onbelangrikste mense van sy tyd, sonder aansien, sonder vertoon. So eenvoudig was sy geboorte dat Hy in ’n stal gebore is. Ten spyte daarvan is Hy tog deur ’n hemelse koor van engele geëer en as Verlosser bekend gestel.

Gedurende sy hele tyd op aarde het die Joodse raad en owerhede Hom geminag en selfs sy getroue volgelinge het Hom in die steek gelaat tydens sy diepste nood. Een het Hom verraai en die ander het weggehardloop toe Hy gevange geneem is. Een van die binnekring volgelinge het selfs ontken dat hy Hom geken het. Op die oog af het dit gelyk of Hy gefaal het en almal wat op Hom as Verlosser vertrou het was moedverlore. Hy is aan ’n kruis opgehang tussen misdadigers en daar het Hy gesterf.

Wat soos sy grootste mislukking gelyk het, was egter sy grootste oorwinning oor die vyand. Na drie dae in die graf het Hy uit die dood opgestaan en hiermee het Hy die vyand se houvas op die mense gebreek. Hy het aan almal wat vir die dood bestem is, lewe gegee. Hierna is Hy weer terug na sy Hemelse Vader waarvandaan Hy as Koning regeer.

Alhoewel dit ’n groot oorwinning was, is dit egter nog nie die finale oorwinning nie. Die finale oorwinning gaan eers kom wanneer die Koning weer terugkom om die wat hulle by die koninkryk van die sonde geskaar het te oordeel. Na hierdie finale oorwinning oor die bose waar die vyand finaal verslaan, gaan word gaan die gevolge van die sonde finaal beëindig word.

Intussen is daar baie werk vir sy volgelinge. Hulle moet die koninkryk sigbaar maak. Die manier hoe hulle dit moet doen is om die evangelie, die goeie nuus oor Jesus se oorwinning aan die kruis te gaan verkondig. Elkeen wat dit glo en sy eie maak word deel van die koninkryk. Hulle moet verkondig dat God regeer en die Jesus die dood oorwin het en dat sy koninkryk daarom in teenstelling met die koninkryk van die sondige wêreld staan. Hoe meer mense dit hoor en glo, hoe sigbaarder word die koninkryk. Die wat egter nie wil glo nie moet hoor van die Koning se oordeel wat kom.

Hy het egter nie sy volgelinge alleen gelaat met hierdie groot taak nie. Die Heilige Gees het na sy terugkeer na sy Vader toe in sy plek gekom om sy volgelinge met hierdie groot taak te help. Hierdie taak het begin nog voordat Jesus na sy Vader toe teruggekeer het. Hy het vooraf reeds sy volgelinge uitgestuur as voorbereiding vir die groot taak wat voorlê na sy hemelvaart. Eers die twaalf en toe later die twee en sewentig waarvan ons in Mat. 10 en Luk 10 hoor. Dit wat Hy begin het moes hulle klaar maak.

Die mense wat nog nie die koninkryk kan raaksien nie leef in ellende want hulle was moeg en hulpeloos soos skape wat nie ’n wagter het nie. Jesus het begin omgesien na hulle deur hulle geestelike nood aan te spreek (die gebrek aan kennis van die koninkryk van God) en ook hulle fisiese nood (deur elke soort siekte en kwaal gesond te maak). Jesus se volgelinge moes egter die werk voortsit. Die eerste twaalf volgelinge was te min want die oes is groot en daarom moes hulle tot die Here bid om arbeiders te stuur om die oes (dit wil sê die verlorenes wat nog buite die koninkryk gestaan het) in te samel.

Dit is waarmee die Koning se volgelinge vandag nog mee besig is. Naamlik om die oes in te samel en die koninkryk sigbaar te maak. Omdat die oes so groot is het Hy ook die werk in verskillende take ingedeel en daarom roep Hy ook gelowiges om op hierdie verskillende take te konsentreer. Hy roep gelowiges net as gewone gelowiges en uit hulle roep Hy mense om te spesialiseer as ouderlinge, predikante en ook diakens. Elkeen van hulle het dan ook sy eie unieke taak wat hulle moet verrig sodat die Koning se oes ingesamel kan word.

Jesus het die opdrag gegee dat ons moet bid dat die Here arbeiders stuur. Ons het gebid en Hy het vir ons twee diakens gestuur wat vanoggend in hulle amp bevestig gaan word.

Ons vra nou dat die twee susters wat geroep is na vore kom sodat hulle saam met die gemeente kan hoor wat behels die werk van die diakens in die insameling van die Koning se oes.

Formulier vir die bevestiging van diakens

Geliefdes in ons Here Jesus Christus, U weet hoe ons nou verskillende male die naam/name afgekondig het van ons medebroeder/suster(s) wat as diaken(s) van hierdie gemeente verkies is, ten einde te verneem of iemand iets het waarom hy/hulle nie in sy/hulle diens bevestig mag word nie. Aangesien niemand egter enige wettige beswaar teen sy/haar/hulle bevestiging voorgelê het nie, sal ons hom/haar/hulle nou in sy/haar/hulle diens bevestig. Vir die doel moet u broeder/susters(s) wat bevestig word, en ook alle aanwesiges eers uit die Woord van God 'n kort uiteensetting van die instelling en ampswerk van die diakens aanhoor.

'n Diens om die gemeente as een gemeenskap in Christus te laat lewe, het spoedig in die apostoliese kerke nodig geword[1]. Hierdie diens word duidelik onderskei van die diens van die Woord en gebede asook van die diens van regering[2].

As diaken(s), geliefde broeder/susters(s), word u geroep om sorg te dra dat die gemeente hulle eenheid in Christus in daadwerklike onderlinge liefde beoefen. U moet ook toesien dat die gelowiges aan almal goed doen, sodat die liefde van Christus op hierdie wyse openbaar kan word. Saam met u medediakens moet u almal besoek en hulle aanspoor om daadwerklike liefde teenoor die medegelowiges en alle mense te bewys; deur elkeen te besoek sorg dra dat nie een deur armoede, eensaamheid, ouderdom, siekte of om ander redes van die geloofsgemeenskap vervreem raak nie; die middele wat gegee word tot diens van die wat in nood verkeer, sorgvuldig beheer, met wysheid bestee en met vertroosting uit die Skrif uitdeel.

Sodoende moet u Christus, u medegelowiges en die gemeente tot diens toerus en die liefde van Christus tot verheerliking van God in die wêreld laat skitter.

U het gehoor wat u opdrag is. Ons vra u nou om opreg op die volgende vrae te antwoord:

Is u in u hart daarvan oortuig dat u wettig deur die gemeente van God en daarom deur God self tot hierdie heilige diens geroep is?

Glo u dat die Heilige Skrif die Woord van God is en dat dit die volmaakte leer van die saligheid bevat, en verwerp u alle leringe wat daarmee in stryd is?

Belowe u om u Goddelike opdrag getrou en met ywer in ooreenstemming met hierdie leer uit te voer en volgens hierdie leer te lewe?

Belowe u om u aan die kerklike vermanings en tug te onderwerp as u miskien in leer of lewe afwyk?

Hierop vra die bedienaar: N, wat is hierop u antwoord? Hierop moet hy/sy/hulle antwoord: Ja.

Daarop moet die bedienaar sê: Mag die alvermoënde God en Vader u sy genade skenk om in hierdie diens getrou en vrugbaar werksaam te wees! Verder moet hy hom/haar/hulle sowel as die hele gemeente soos volg vermaan:

Wees dan toegewyd in u diens. Stel vas wat die nood van die gelowiges is, en kom hulle te hulp. Spoor almal tot mededeelsaamheid aan. Wees versigtig in die besteding van die middele wat aan u sorg toevertrou is. Wees getrou in u diens en wees ('n) goeie voorganger(s) vir die hele gemeente[3]. So sal u vir uself 'n eervolle plek in die gemeente verwerf en groot vrymoedigheid in u geloof in Christus verkry en na hierdie lewe in die vreugde van die Here ingaan[4].

En u, geliefde gemeente, ontvang hierdie man(ne)/vrou(e) as dienaar(s) van God. Laat u, in die beoefening van die gemeenskap van die heiliges, deur die diakens lei[5] en wees ('n) goeie voorganger(s) vir die hele gemeente. Gee sonder bybedoelings en dwang, want God het mense lief wat blymoedig gee[6]. Doen u daaglikse werk getrou, sodat u ook hulle kan help wat behoefte het[7]. Dink aan die diakens in u gebede.

Maar omdat ons dit uit onsself nie kan doen nie, laat ons die almagtige God aanroep.

Gebed

Ons Vader, Ons dank U dat u hierdie man(ne) deur u Gees gelei het om die roeping op te volg. Ons bid U, gee aan hom/hulle steeds meer die gawes wat hy/hulle nodig het om sy/hulle diens te verrig. Skenk aan hom/hulle wysheid, skranderheid, onderskeidingsvermoë en liefde. Verleen hom/hulle genade om getrou in die diens te volhard en nooit deur teleurstelling, moeite, verdriet of vervolging van die wêreld te verslap nie. Seën, Here, die gemeente waaroor u hom/hulle gestel het. Voorsien die gemeente genadiglik van die nodige middele om ryk te kan wees in vrygewigheid en alle goeie werke. Leer ons, deur die liefde van ons Here Jesus Christus, om aan mekaar se belange te dink. Laat so u heilige Naam geëer word en die ryk van u Seun Christus kom. Verhoor ons, o Vader, deur u geliefde Seun.

Amen.

[1] Handelinge 2:42, 44-46; Handelinge 4:32-37; Handelinge 6:1-4

[2] 1 Timoteus 3:2,8; Filippense 1

[3] 1 Timoteus 3:13

[4] Matteus 25:21,23

[5] Romeine 12:8

[6] 2 Korintiërs 9:7

[7] Efesiërs 4:28.