Waar vind jy hoop in die dieptes van vertwyfeling?

Datum: 10 Mei 2020 Gereformeerde Kerk Empangeni  Ds. George van der Walt

Skriflesing: Psalm 42 & 43

Die preek is ook in video formaat beskikbaar

Sing

Ps. 42-1 v 1

Ps. 42-1 v 3 & 5

Psalm 42 en 43 is eintlik een psalm wat in twee dele verdeel is. Dit is 'n klaaglied van iemand wat swaarkry en ervaar dat die Here hom vergeet het. Hierdie psalm is nogal baie relevant vir ons huidige situasie, veral in die lig dat Christine daarvan weerhou word om fisies eredienste by te woon. Mense smag daarna om net weer kontak met mekaar te hê en dis veral enkellopendes wat alleen is in hierdie tyd van afsondering wat swaarkry.

In hierdie psalm praat die psalmdigter met homself. In die meeste van die psalms is die psalmdigter in gesprek met God, maar in hierdie psalm praat hy met homself. Dit beklemtoon sy gevoel van Godverlatenheid.

Die psalmdigter begin met 'n beeld van 'n bok wat smag na water. Om hierdie beeld reg te verstaan moet ons kennis neem dat hy nie net 'n bok beskryf wat dors is nie. Dis 'n bok wat desperaat smag na water. Die gevoel wat die bok sal hê tydens 'n droogte wanneer hy na 'n watergat toe gaan en die gat droog vind.

Dis hoe die psalmdigter sy geestelike dors en verlange na God beskryf. In hierdie psalm is dit nie as gevolg van 'n skuldgevoel oor sonde soos in psalm 51 nie. Dit is ook nie as gevolg van vyande wat hom bedreig soos in psalm 35 nie. Die vyande wat in hierdie psalm genoem word dryf die spot met hom omdat dit vir hom voel dat God hom verlaat het.

Hier beskryf die psalmdigter iets wat gelowiges van tyd tot tyd oorkom. Daardie gevoel dat God ver is en dat hy 'n diep geestelike dors het na die lewende God. Op hierdie stadium voel dit vir hom of God nie werklik is nie.

Die psalmdigter noem 'n paar redes waarom hy nie op hierdie stadium God se teenwoordigheid in sy lewe voel nie. In Ps. 42 v 3 vra hy: “Wanneer kan ek voor God verskyn?” In Ps. 42 v 5 hoor ons hoe hy verlang om na die woonplek van God op te gaan. Daar is dus 'n ontwrigting wat keer dat hy God in die tempel kan ontmoet.

Ons kan op hierdie stadium baie goed met die psalmdigter hieroor identifiseer. Alhoewel ons as Nuwe Testamentiese kerk nie meer na 'n tempel opgaan nie, mis ons steeds ons gesamentlike ontmoeting met God waar ons fisies bymekaar gekom het om te aanbid. Alhoewel ons die voorreg het om via sosiale media op 'n afstand saam te kom vir eredienste, bly daar 'n verlange na werklike fisiese samekomste.

Verder is dit ook dat sy omstandighede nie goed is nie. Hy is tussen heidene wat die spot met hom dryf. Sy normale roetine is ook ontwrig. Ons hoor in Ps. 42 v 4 dat hy dag en nag in trane is. Hy slaap dus nie goed nie. Dit gaan dus nie goed in sy lewe nie en dit voel vir die psalmdigter of God hom in die steek gelaat het.

Dit voel vir die psalmdigter of hy in die diepte van sy wese nie meer aan God verbind is nie. Ons hoor in Ps. 42 v 6 hoe hy sy nood bekla: “waarom is ek so in vertwyfeling?”

Ons hoor ook in hierdie psalms hoe die psalmdigter hierdie nood aanspreek en dit gee vir ons ook riglyne wat om te doen wanneer dit vir jou voel of God nie naby is nie. Wanneer dit vir jou voel of God ver is skep dit inderdaad 'n gevoel van hopeloosheid.

In Psalm 42 en 43 vind ons 'n bron van hoop wanneer jy deur hopeloosheid oorweldig word. Die troos is dat daar lig is op die pad vorentoe. Die versekering dat alhoewel dit soms vir jou kan voel of God ver is, dat Hy inderdaad nie ver is nie en dat Hy ons nooit sal verlaat nie.

Hoe deel jy in hierdie troos?

Die Psalmdigter sê vir ons hoe hy troos gevind het.

In Ps. 42 v 5 hoor ons:

As ek my lewe voor my laat verbygaan, dink ek daaraan hoe ek opgetrek het na die woonplek van God, voor ’n skare uit na sy huis toe geloop het met gejuig en lofsang— ’n skare wat feesvier.

Letterlik staan daar: “Hieraan wil ek dink en my siel uitstort in my:”

Stort jou hart uit teenoor die Here. Praat met die Here. Veral wanneer dit vir jou voel of jou gebede teen die dak vasslaan, moenie ophou nie. Vertel vir die Here hoe jy voel. Sê vir Hom dat dit vir jou voel of Hy ver is. Praat met Hom en vertel vir Hom hoe jy na Hom verlang.

In Ps. 42 v 6, 12 en 43 v 5 hoor ons die refrein van die psalmdigter waar hy homself afvra: “waarom is ek so in vertwyfeling?” Hy herhaal dit drie keer en dit vertel vir ons van die opbouende intensiteit hiervan. Hy is besig om vir homself af te vra waarop plaas hy sy hoop?

Wanneer dit vir jou voel of God ver is, is dit 'n goeie geleentheid om introspeksie te doen en jouself eerlik af te vra waarop jy jou vertroue stel?

Deur jou hart, jou diepste wese af te vra waarop jy jou vertroue stel, sal vir jou wys of jy nie dalk jou vertroue op iets stel wat jou gaan teleurstel nie.

En dan telkemale wanneer die psalmdigter in vertwyfeling uitroep: “waarom is ek so in vertwyfeling?” volg hy dit op met: “vertrou op God!” Met ander woorde hy sê vir homself waarop hy sy vertroue moet plaas.

In Ps. 42 v 7 hoor ons:”

Uit my vertwyfeling roep ek na U hier van die Jordaangebied

In die 33/53 Bybelvertaling word dit meer letterlik gestel as: o My God, my siel buig hom neer in my; daarom dink ek aan U uit die land van die Jordaan

Hy dink na oor God en wat Hy in die verlede vir hom gedoen het. Wanneer jou hart in vertwyfeling is, onthou wat die Here vir jou gedoen het.

Wat die psalmdigter hier doen is om vir sy hart te preek. In plaas daarvan om na homself te luister, praat hy met homself. Hy herinner homself wat God alles vir hom gedoen het en dat hy daarom moet aanhou om op God te vertrou.

Dis 'n belangrike beginsel wat hier na vore kom. Hou op luister na die negatiewe in jou gedagtes. Hou op om om te luister na alles wat verkeerd is in jou lewe. Moenie luister na jou vrese nie. Vertel vir jouself van die positiewe. Plaas jou fokus op wie God is waarop jy jou vertroue moet stel (die Ewige Almagtige God wat die hemel en die aarde geskep het) en onthou ook wat Hy in die verlede vir jou gedoen het.

In Ps. 43 v 3 & 4 hoor ons:

“Stuur u lig en u waarheid dat dié my lei en my bring na u heilige berg, na u woning! Laat my ingaan na die altaar van God, die God oor wie ek wil jubel en juig, dat ek U kan loof met die lier, o God, my God!

In hierdie opsig het ons 'n voordeel bo die psalmdigter. Ons weet nog meer seker waarom ons na God toe kan gaan, waarom ons op Hom kan vertrou.

Die psalmdigter gebruik die beeld van 'n bok wat besig is om om te kom van dors. Jesus het aan die kruis uitgeroep “Ek is dors!” Sy vyande het Hom gespot: “As jy God is red jouself.”

Vir Jesus het dit nie net gevoel of God Hom verlaat nie. Hy was werklik deur God verlaat. Hy was werklik tot die dood toe dors. Almal het Hom in die steek gelaat. Hy het die verskriklikheid van die kruis alleen deurgemaak. Daar was niemand om Hom by te staan nie. Hy het in sy nood na God toe uitgeroep, “My God, My God, waarom het U my verlaat?” en God het Hom nie geantwoord nie.

Jesus het dit vir jou gedoen sodat jy in jou diepste vertwyfeling kan vashou aan die wete dat God jou NOOIT sal verlaat nie.

Waar vind jy hoop in die dieptes van vertwyfeling? Stort jou hart teenoor God uit want Hy luister na jou. Net soos wat Hy in die verlede saam met jou was, sal Hy ook in die toekoms saam met jou wees, nie net in die goeie tye wanneer jy intens bewus is van Hom nie, maar veral in die donkerte van vertwyfeling wanneer dit vir jou voel of Hy nie daar is nie. Dit is juis dan wanneer Hy die naaste aan jou is. Dit is juis dan wanneer Hy jou dra en jou vashou.

Geliefdes, God is te lief vir jou om jou ooit in die steek te laat en daarom kan jy verseker wees dat Hy dit nooit sal doen nie!

Amen

Christus se sterwe en begrafnis is ons versekering van die ewige lewe

6 Okt. 2019 GKE

Mat 27 v 45 - 66  Teksverse Mat 27 v 46 & 50

Heidelbergse Kategismus

SONDAG 16

40  Vraag:  Waarom was dit noodsaaklik dat Christus Hom tot in die dood toe verneder het?

Antwoord:  Weens die geregtigheid en waarheid van God (a) kon nie anders as deur die dood van die Seun van God vir ons sondes betaal word nie (b).

(a) Gen 2:17.  (b) Rom 8:3, 4;  Heb 2:14, 15.

41  Vraag:  Waarom is Hy begrawe?

Antwoord:  Om daarmee die versekering te gee dat Hy werklik gesterf het (a).

(a) Hand 13:29;  Matt 27:59, 60;  Luk 23:53;  Joh 19:38.

42  Vraag:  As Christus dan vir ons gesterf het, waarom moet ons ook nog sterwe?

Antwoord:  Ons dood is nie 'n betaling vir ons sondes nie (a), maar slegs 'n afsterwe van die sondes en 'n deurgang tot die ewige lewe (b).

(a) Mark 8:37;  Ps 49:8.  (b) Fil 1:23;  Joh 5:24;  Rom 7:24.

43  Vraag:  Watter nut verkry ons nog verder uit die offer en dood van Christus aan die kruis?

Antwoord:  Deur sy krag word ons ou mens saam met Hom gekruisig, gedood en begrawe (a).  Gevolglik kan ons sondige begeertes nie meer oor ons heers nie, (b) maar kan ons onsself as 'n dankoffer aan Hom toewy (c).

(a) Rom 6:6.  (b) Rom 6:6, 12.  (c) Rom 12:1.

44  Vraag:  Waarom volg daar:  en neergedaal het na die hel?

Antwoord:  Sodat ek in my swaarste aanvegtinge verseker kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus Christus my van die hel se benoudheid en pyn verlos het (a).  Hierdie verlossing het Hy bewerk deur sy onuitspreeklike angs, smarte en verskrikking (b) wat Hy ook aan sy siel deur sy hele lewe, maar veral aan die kruis gely het.

(a) Jes 53:5.  (b) Ps 18:5, 6;  116:3;  Matt 26:38;  27:46 Heb 5:7

Inleiding

“Eli, Eli, lemá sabagtani !” Dis 'n hulproep van Godverlatenheid! 

My God, my God, waarom het U my verlaat! 

Het u al gevoel of God u verlaat het? Sien u die prentjie van Christus se bange uitroep, “Eli, Eli, lemá sabagtani”, daar waar Hy aan die kruis hang? Die fisiese pyn wat Hy ervaar het was niks in vergelyking met die Godverlatenheid wat Hy ervaar het nie. 

Nadat Christus sy laaste asem uitgeblaas het, het die voorhangsel van die tempel van bo tot onder middeldeur geskeur. Die aarde het geskud, en die rotse het uitmekaar gebars. Grafte het oopgegaan, en baie gelowiges wat dood was, is opgewek, en hulle het uit hulle grafte uitgegaan.

Kan u uself indink wat daardie dag gebeur het? 

Ons het nog so ’n idee van Christus se fisiese lyding, maar ons sal nooit werklik weet wat dit beteken om deur God verlaat te word nie. Altans elkeen wat bely dat Jesus Christus die Seun van God is wat vir ons sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het, sal nooit werklik weet wat dit beteken om deur God verlaat te word nie. 

Wanneer ons bely dat Christus die angste van die hel tot die dood toe ondergaan het, bely ons dat ons nooit sal nodig hê om daardie Godverlatenheid te ervaar nie.

In Sondag 16 is daar twee hoofgedagtes wat in ons belydenis na vore kom.

1.    Die eerste is Christus sterf in ons plek sodat ons dood net ’n deurgang is na die ewigheid saam met God waar daar geen hartseer, pyn, lyding of dood sal wees nie (vrg en antw 40-43)

2.    en die tweede is Christus ly helse angs en pyn om ons daarvan te verlos (vrg en antwoord 44).

In die eerste plek dan wat beteken ons belydenis dat:

Christus sterf in ons plek sodat ons dood net ’n deurgang is na die ewige lewe (vrg. en antw. 40-43)

In Mat. 27 v 50 hoor ons:

Jesus het weer hard uitgeroep en die laaste asem uitgeblaas.

Wat beteken dit werklik vir ons? 

Maak dit regtig saak of Jesus gesterf het of nie? 

Geliefdes, die Christelike geloof staan of val by Jesus se sterwe en opstanding! Jesus hét gesterf. Sy begrafenis is die versekering, die bewys, dat Hy werklik gesterf het. Jesus se sterwe hou vir ons ’n wonderlike troos in. Dit is waarmee Christene mekaar troos wanneer hulle voor ’n oop graf staan, want vir ’n Christen is die liggaamlike dood nie die einde nie. Dit is die Christelike hoop waaraan ons vashou. Die dood hou vir ons geen verskrikking meer in nie.

Ons dood is geen betaling vir sondes nie, maar ’n afsterwing daarvan. Ons dood is ’n deurgang na die ewige heerlikheid saam met God. 

Ons leef nog in ’n wêreld wat deur sonde geteister word. Ons voel dit daagliks aan die lyf. Ons word nog kwaad. Ons vertel soms nog leuens. Ons voer ’n ewige stryd met sonde in ons lewens en ons ly nog as gevolg van ons eie sondige keuses en die sondige keuses van mense om ons. Christus se dood hou vir ons die troos in dat ons van hierdie gevolge van die sonde verlos gaan word. In die nuwe Jerusalem sondig ons as gelowiges nie meer nie.

Dit is dan finaal en vir altyd en volkome verby met ons sondes en ons sondige geaardheid. Dit beteken dat ons nie meer aan die lyding van misdaad blootgestel gaan wees nie. Dit beteken dat ons kwaadwillige geneigdheid waarteen ons so moet stry in hierdie lewe, nie meer daar gaan wees nie. 

Christus se dood beteken ook dat ons in hierdie lewe teen die sonde kan stry en ook oorwin. Dit beteken dat jy nie tevergeefs teen die sonde stry nie.

Hierdie belydenis van ons begin prakties iets beteken wanneer ons met die dood gekonfronteer word. Dit gee vir ons die vrede wanneer ons met ons eie sterflikheid gekonfronteer word. Geliefdes wanneer mens die dood in die oë staar is dit ’n wonderlike troos om aan vas te hou. Dit gee ook vir ons die troos dat ons nie moedeloos hoef te word in ons stryd teen die sonde nie.

In die tweede plek

Christus ly helse angs en pyn om ons daarvan te verlos (vrg. en antw. 44)

Het u al ooit in die lewe gevoel dat almal u in die steek gelaat het?

Het dit al ooit vir u gevoel of u nie weet watter kant toe nie? 

In ons belydenis dat Christus die angste van die hel tot die dood toe ondergaan het, lê ’n onuitspreeklike troos. Dit is die anker waaraan ons vashou wanneer alles rondom ons ineenstort. Wanneer dit vir jou voel of die lewe sy rug op jou gedraai het, dan is dit die troos waaraan jy moet vashou.

In ons kategismus bely ons dat ons Here Jesus onuitspreeklike angs, smarte en verskrikking gely het. 

In Mat 27 v 46 hoor ons hoe Jesus se smarte en angste ’n hoogtepunt bereik:

Teen drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dit is: My God, my God, waarom het U My verlaat?

Hiermee verseker Jesus jou dat jy nooit daardie doodsbenoudheid hoef te verduur nie.

Wat beteken dit prakties vir ons? 

In die kategismus bely ons: 

"Sodat ek in my swaarste aanvegtinge verseker kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus Christus my van die hel se benoudheid en pyn verlos het.”

Dit beteken dat wanneer dit vir jou voel of die lewe sy rug op jou gedraai het, dat jy nie alleen staan nie. Mense kan jou in die steek laat, maar God sal jou nooit in die steek laat nie. 

Hierdie belydenis van ons word so mooi bevestig in Rom. 8 v 35-39:

³⁵ Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? ³⁶ Daar staan immers geskrywe: “Dit is oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig, dat ons soos slagskape behandel word.” ³⁷ Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. ³⁸ Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ³⁹ of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Dis die wonderlike troos en betekenis van Jesus Christus se lyde en sterwe. Mense kan ons in die steek laat, hulle kan alles van ons wegvat, selfs ons lewe, maar hulle kan ons nooit uit die hand van God ruk nie.

Ons belydenis in Sondag 16 oor die sterwe en begrafnis van Jesus Christus beteken vir ons dat ons nie vir die dood hoef bang te wees nie omdat ons liggaamlike dood slegs ’n deurgang is na die ewige heerlikheid saam met God.

Christus het deur sy hele lewe op aarde helse smart en pyn gely wat ’n hoogtepunt op die kruis bereik het toe Hy in Godverlatenheid uitgeroep het 

“My God, My God waarom het U My verlaat?” 

Hy het dit vir ons gedoen sodat ons verseker kan wees dat ons nooit deur God verlaat sal word nie. 

Alles kan van my af weggeneem word, selfs my lewe, maar niks of niemand kan my uit God se hand ruk nie.

Amen

Wanneer jy nie God se teenwoordigheid ervaar nie, maak staat op wie Hy is.

Teksvers Ps. 22 v 2

5 Feb 2017 GKE

Sing

Ps. 23-1 v 1

Ps. 33-1 v 5

Ps. 86-1 v 1 & 6

Sb. 17-1 v 1 , 4 & 6

My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep? Dit is ’n hulproep van gelowiges oor al die eeue heen. Daar kom tye in ‘n mens lewe waar alles net verkeerd loop. Jy is nog besig om te probeer bepaal hoe jy die huidige krisis moet hanteer, dan slaan die volgende een jou ook onderstebo. Dit voel vir jou of jy heeltemal aan jou eie lot oorgelaat is en dat die Here nie eers jou nood raaksien nie. Jou gebede voel leeg en dit voel vir jou of daar geen antwoord is nie.

Het u al so gevoel geliefdes? Voel u dalk nou so? Wil u ook saam met die Psalmdigter uitroep: My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep? My God, ek roep bedags en U antwoord nie, ook snags, maar ek kry geen rus nie. Moet tog nie so ver van my af weg bly nie, want die nood is naby en daar is niemand wat help nie. Here, moet tog nie so ver bly nie,  help my tog gou! Luister dan na hoe die Here ons hulproep met Ps. 22 antwoord.

As ons na die verlede en so om ons heen kyk is dit egter duidelik dat ons nie alleen staan in beproewing nie. Dit help om te weet dat daar ook ander gelowiges is wat deur beproewing geteister word, maar tog bied dit nie 100% troos nie. Om te voel dat God ver van my is, is ’n angswekkende gevoel.

In Ps. 22:2 & 3 hoor ons hoe verlore en verlate Dawid voel, maar dit wat hy volgende sê in vers 4 & 5 gee vir ons perspektief.

U is tog die Heilige wat woon waar die lofsange van Israel weerklink!

Op U het ons voorvaders vertrou. Hulle het vertrou en U het hulle gered.

Ten spyte daarvan dat Dawid verlore en verworpe voel fokus hy op twee waarhede. God regeer in heiligheid en Hy is getrou om sy om sy uitverkorenes te red.

Vertrou op die waarheid en nie jou gevoelens nie

Wanneer dit vir jou voel of God ver is, vertrou op sy karakter, wie Hy werklik is. God leer ons in sy Woord dat Hy oral teenwoordig is en dat Hy regeer. Dit voel dalk vir my of God ver is, maar die waarheid is dat Hy nie is nie. Die waarheid is dat ek nie alleen is nie.

Aan die ander kant beteken God se heiligheid dat ek nie verdien om naby God te wees nie. God leer ons ook in sy Woord van sy genade. Een van die sewe kruiswoorde wat Jesus uitgeroep het is juis Ps. 22v2. In Mat 27:46 hoor ons:

Teen drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dit is: My God, my God, waarom het U My verlaat?

 

In Ps. 22 hoor ons die profesie van die enigste mens wat werklik deur God verlaat is. Jesus wat aan ’n vervloekte kruishout in ware Godverlatenheid gehang het sodat ons nooit weer deur God verlaat sal word nie. Jesus Christus is ons waarborg dat ons altyd toegang tot God het.

Wanneer jy nie die krag van God se teenwoordigheid ervaar nie, vertrou op sy troue verbondsliefde waarmee Hy ons red. In Ps. 22:4-6 hoor ons hoe Dawid onthou het hoe God sy voorvaders gered het.

Wonder u soms of God jou dalk nie vergeet het nie? Het Hy dalk hierdie keer nie tyd om na my nood om te sien nie? Wanneer u so voel geliefdes, hou vas aan God se beloftes wat Hy in sy Woord vir ons gee. Die kruis verseker ons van God se genade en dat Hy na ons omsien.

Wanneer dit vir jou voel of God ver is, laat die waarheid jou gevoel verander.

Ons hoor hoe Dawid deur verskeie verse sy klagtes teenoor die Here uitstort. Hy onthou van God se heiligheid en sy verlossing. Tog is hy eerlik oor sy gevoelens. Ons bv hoor in Ps. 22:15 & 16:

Ek is soos uitgestorte water, al my bene het uitmekaar geval, my hart het soos was geword, dit smelt weg in my. Ek is so min werd soos ’n potskerf, my tong kleef aan my verhemelte, U laat lê my asof ek dood is.

Moenie skaam wees om jou hart teenoor die Here uit te stort nie. Om die waarheid van die Here se heiligheid en sy genade te ken beteken egter nie dat ons nie ons gevoelens teenoor die Here mag verwoord nie. Vertel die Here hoe jy die swaarkry in jou lewe beleef. Hy verstaan beter as enige een hoe jy voel. Praat met die Here.

Soos ons met Ps. 22 vorder hoor ons hoe iets merkwaardigs met Dawid gebeur. Terwyl hy sy hart teenoor die Here uitstort verander die waarheid sy gevoelens. In Ps. 22:23-25 hoor ons hoe sy wanhopige klagtes in sekerheid en vertroue verander.

U het my gebed verhoor! Ek sal tot eer van u Naam getuig in die gemeente, U in die volle vergadering prys. Julle wat die Here dien, prys Hom! Vereer Hom, nageslag van Jakob! Betoon Hom eerbied, nageslag van Israel! Die nood van die hulpelose het Hy nie verontagsaam en gering geskat nie, Hom daarvan nie teruggetrek nie, maar die hulpgeroep na Hom het Hy gehoor.

Soos wat ons besig is met God se woord, word ons hopeloosheid verander in hoop. Dit is nie ons gevoelens wat bepaal of God naby of ver is nie. Dit is sy karakter, wie Hy is. En deur sy Woord leer ons God ken. Wanneer dit vir jou voel of God ver is, weet dat jy niks hoef te doen om God nader te bring nie, want Hy is reeds naby! God se genade word nie bepaal deur wat ons doen nie, maar wel deur wie en wat Hy werklik is.

Wanneer die lewe te veel word, hou vas aan God se beloftes. Moenie dat jou gevoelens jou op ’n dwaalspoor lei nie. Laat die waarheid van God se karakter jou gevoel verander. Neem Jesus se belofte in Mat. 11:28 ernstig op en kom na die enigste bron van vrede en rus.

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.

Amen

My God my God, waarom het U my verlaat?

Mat 27 : 45-56 & Ps. 22:2 tv 46

Goeie Vrydag 25 Mar 2016 GKE

Sing: Ps. 22-1 : 1 & 2 of Sb 5-1 : 1 & 4.

Lied 380 : 1 & 2 Jesus, Lam gelei ter slagting

Sb 5-4 : 1 tot 6

Eli, Eli, lemá sabagtani?

Elke keer wanneer ek hierdie woorde hoor dan dink ek aan daardie Vrydag so bietjie meer as 2000 jaar gelede. Ek sien die prentjie van ’n Man wat daar aan die kruis hang en ek hoor daardie ontsettende woorde. Ek sien die pyn en Godverlatenheid in sy oë. Ek voel die onsekerheid van die mense oor die skielike duisternis wat so drie ure gelede neergedaal het.

Sien u ook die dieptepunt van lyding raak wat Jesus verduur het daar aan die kruis? “My God, my God, waarom het U my verlaat?” is die middelste en dieptepunt van die sewe kruiswoorde wat Jesus aan die kruis geuiter het. Ontsettende woorde wat ’n mens se hart aangryp en dit laat mens wonder hoe kon Hy wat God is, werklik deur God verlaat word? In die woorde van Johannes die doper (Joh. 1:29) lê die antwoord vir hierdie vraag opgesluit.

Die volgende dag sien Johannes vir Jesus na hom toe kom. Hy sê toe: “Dáár is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!

Ons aanvaar so maklik dat Jesus die sonde laat “weggaan” het. Wanneer ons hoor dat Jesus gekom het om ons van ons sondes te verlos vergeet ons so maklik wat dit Hom werklik gekos het. Ons haak so maklik vas by die verkeerde persepsie dat Jesus die sonde eenkant toe geskuif het net soos wat mens stof onder ’n mat sou invee. Met hierdie uitroep van Jesus aan die kruis hoor ons hoe Hy dit gedoen het en hoe diep dit Hom werklik geraak het. Hoe verskriklik moes daardie oomblik nie vir Hom gewees het nie?

Wanneer ons die uitroep hoor “My God my God, waarom het U my verlaat?” moet ons dit nie hoor as God wat deur God verlaat is nie. Dis die uitroep van God wat mens geword het en wat die sonde van die mensdom op Hom geneem het. Dit is die hartverskeurende uitroep van elke mens op aarde wat deur sonde van God afgesny is. Die lyding daarvan is so groot dat Hy nie anders kan as om in bange Godverlatenheid na God te roep vir verlossing nie.

Dit is ons pyn, ons seer, ons wanhoop wat uiteindelik ’n stem kry. Dit is die uitroep van God wat as mens ons gebrokenheid op Hom geneem het en die volle wanhoop, angs en sielepyn ervaar om van God geskei te word. “My God, my God, waarom het U my verlaat?” is die gebreekte verhouding met God wat woorde kry. Daardie leë gevoel en die soeke na iets meer in die lewe wat hoorbaar word.

Wanneer dit vir jou voel of God jou in die steek gelaat het. Wanneer jy wakker lê en bang is vir wat die toekoms vir jou inhou. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Wanneer dit lyk asof die bose besig is om oor te neem en dit voel of die wêreld buite beheer raak. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Wanneer dit voel asof God nie meer omgee nie en dat Hy niks doen om ons te beskerm nie. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Wanneer dit vir jou voel of niemand vir jou omgee nie en almal jou weggegooi het en jy vergete en eensaam eenkant verstoot is. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?”

Wanneer dit vir jou voel of die verhoudings in jou lewe net nie meer wil werk nie. Ek en my huweliksmaat is besig om al hoe verder van mekaar weg te dryf. My verhouding met my kinders bestaan byna nie meer nie. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?”

Wanneer dit vir jou voel of jy God teleur gestel het omdat jy alweer in sonde geval het. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Wanneer jy so sukkel om teen die sonde te stry en dit vir jou voel of jy alleen staan in die stryd. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?”

Die uitroep van Jesus aan die kruis “My God, my God, waarom het U my verlaat” is nie net die uitroep van Jesus nie. Dit is ons uitroep. Hy het my angs beleef, my verlatenheid. Die groot verskil tussen Jesus se uitroep en ons gevoel van Godverlatenheid is dat ons verdien om deur God verlaat te word terwyl Jesus onskuldig is. Nogtans het Hy gekies om ware Godverlatenheid in ons plek te dra. Die ander groot verskil is dat alhoewel dit soms vir ons voel of God ons verlaat het, het Hy nie omdat Jesus gekies het om namens ons deur God verlaat te word.

Dit is ’n troos waaraan ons kan vashou. Maak nie saak wat in my lewe gebeur nie, God is daar en Hy sal my nooit alleen laat nie soos ons ook hoor in Rom. 8:38&39

Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Hierdie troos is net beskikbaar vir diegene wat die evangelie van Jesus Christus glo. Dis net beskore vir daardie mense wat opreg glo dat Jesus vir my sondes aan die kruis gesterf het en dat Hy Godverlatenheid in my plek gedra het sodat ek nooit weer deur God verlaat is. Diegene wat egter hardnekkig aanhou om die evangelie van Jesus Christus te minag moet weet dat die verskrikking van Godverlatenheid op hulle wag.

Kom vind jou vrede in Jesus Christus. Neem sy belofte aan. Neem sy woorde “Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.” te harte, want Jesus het eenmaal in bange Godverlatenheid uitgeroep “My God, my God waarom het U my verlaat?” sodat ons nooit sal nodig hê om ware Godverlatenheid te verduur nie.

Amen