6 Okt. 2019 GKE
Mat 27 v 45 - 66 Teksverse Mat 27 v 46 & 50
Heidelbergse
Kategismus
SONDAG 16
40 Vraag:
Waarom was dit noodsaaklik dat Christus Hom tot in die dood toe verneder
het?
Antwoord: Weens die geregtigheid en waarheid van God
(a) kon nie anders as deur die dood van die Seun van God vir ons sondes betaal
word nie (b).
(a) Gen 2:17. (b) Rom 8:3, 4; Heb 2:14, 15.
41 Vraag:
Waarom is Hy begrawe?
Antwoord: Om daarmee die versekering te gee dat Hy
werklik gesterf het (a).
(a) Hand 13:29; Matt 27:59, 60; Luk 23:53;
Joh 19:38.
42 Vraag:
As Christus dan vir ons gesterf het, waarom moet ons ook nog sterwe?
Antwoord: Ons dood is nie 'n betaling vir ons sondes
nie (a), maar slegs 'n afsterwe van die sondes en 'n deurgang tot die ewige
lewe (b).
(a) Mark 8:37; Ps 49:8.
(b) Fil 1:23; Joh 5:24; Rom 7:24.
43 Vraag:
Watter nut verkry ons nog verder uit die offer en dood van Christus aan
die kruis?
Antwoord: Deur sy krag word ons ou mens saam met Hom
gekruisig, gedood en begrawe (a).
Gevolglik kan ons sondige begeertes nie meer oor ons heers nie, (b) maar
kan ons onsself as 'n dankoffer aan Hom toewy (c).
(a) Rom 6:6. (b) Rom 6:6, 12. (c) Rom 12:1.
44 Vraag:
Waarom volg daar: en neergedaal
het na die hel?
Antwoord: Sodat ek in my swaarste aanvegtinge verseker
kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus Christus my van die
hel se benoudheid en pyn verlos het (a).
Hierdie verlossing het Hy bewerk deur sy onuitspreeklike angs, smarte en
verskrikking (b) wat Hy ook aan sy siel deur sy hele lewe, maar veral aan die
kruis gely het.
(a) Jes 53:5. (b) Ps 18:5, 6; 116:3;
Matt 26:38; 27:46 Heb 5:7
Inleiding
“Eli, Eli,
lemá sabagtani !” Dis 'n hulproep van Godverlatenheid!
My God, my God, waarom
het U my verlaat!
Het u al gevoel of God u verlaat het? Sien u die prentjie van
Christus se bange uitroep, “Eli, Eli, lemá sabagtani”, daar waar Hy aan die
kruis hang? Die fisiese pyn wat Hy ervaar het was niks in vergelyking met die
Godverlatenheid wat Hy ervaar het nie.
Nadat Christus sy laaste asem uitgeblaas
het, het die voorhangsel van die tempel van bo tot onder middeldeur geskeur.
Die aarde het geskud, en die rotse het uitmekaar gebars. Grafte het oopgegaan,
en baie gelowiges wat dood was, is opgewek, en hulle het uit hulle grafte
uitgegaan.
Kan u uself
indink wat daardie dag gebeur het?
Ons het nog so ’n idee van Christus se
fisiese lyding, maar ons sal nooit werklik weet wat dit beteken om deur God
verlaat te word nie. Altans elkeen wat bely dat Jesus Christus die Seun van God
is wat vir ons sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het, sal nooit werklik
weet wat dit beteken om deur God verlaat te word nie.
Wanneer ons bely dat
Christus die angste van die hel tot die dood toe ondergaan het, bely ons dat
ons nooit sal nodig hê om daardie Godverlatenheid te ervaar nie.
In Sondag 16
is daar twee hoofgedagtes wat in ons belydenis na vore kom.
1. Die
eerste is Christus sterf in ons plek sodat ons dood net ’n deurgang is na die
ewigheid saam met God waar daar geen hartseer, pyn, lyding of dood sal wees nie
(vrg en antw 40-43)
2. en
die tweede is Christus ly helse angs en pyn om ons daarvan te verlos (vrg en
antwoord 44).
In die eerste
plek dan wat beteken ons belydenis dat:
Christus
sterf in ons plek sodat ons dood net ’n deurgang is na die ewige lewe (vrg. en
antw. 40-43)
In Mat. 27 v
50 hoor ons:
Jesus
het weer hard uitgeroep en die laaste asem uitgeblaas.
Wat beteken
dit werklik vir ons?
Maak dit regtig saak of Jesus gesterf het of nie?
Geliefdes, die Christelike geloof staan of val by Jesus se sterwe en
opstanding! Jesus hét gesterf. Sy begrafenis is die versekering, die bewys, dat
Hy werklik gesterf het. Jesus se sterwe hou vir ons ’n wonderlike troos in. Dit
is waarmee Christene mekaar troos wanneer hulle voor ’n oop graf staan, want
vir ’n Christen is die liggaamlike dood nie die einde nie. Dit is die
Christelike hoop waaraan ons vashou. Die dood hou vir ons geen verskrikking
meer in nie.
Ons dood is
geen betaling vir sondes nie, maar ’n afsterwing daarvan. Ons dood is ’n deurgang na die ewige heerlikheid saam met God.
Ons leef nog in ’n wêreld
wat deur sonde geteister word. Ons voel dit daagliks aan die lyf. Ons word nog
kwaad. Ons vertel soms nog leuens. Ons voer ’n ewige stryd met sonde in ons
lewens en ons ly nog as gevolg van ons eie sondige keuses en die sondige keuses
van mense om ons. Christus se dood hou vir ons die troos in dat ons van hierdie
gevolge van die sonde verlos gaan word. In die nuwe Jerusalem sondig ons as
gelowiges nie meer nie.
Dit is dan finaal en vir altyd en volkome verby met ons sondes en ons sondige geaardheid.
Dit beteken dat ons nie meer aan die lyding van misdaad blootgestel gaan wees
nie. Dit beteken dat ons kwaadwillige geneigdheid waarteen ons so moet stry in
hierdie lewe, nie meer daar gaan wees nie.
Christus se dood beteken ook dat ons
in hierdie lewe teen die sonde kan stry en ook oorwin. Dit beteken dat jy nie
tevergeefs teen die sonde stry nie.
Hierdie
belydenis van ons begin prakties iets beteken wanneer ons met die dood
gekonfronteer word. Dit gee vir ons die vrede wanneer ons met ons eie
sterflikheid gekonfronteer word. Geliefdes wanneer mens die dood in die oë
staar is dit ’n wonderlike troos om aan vas te hou. Dit gee ook vir ons die
troos dat ons nie moedeloos hoef te word in ons stryd teen die sonde nie.
In die tweede
plek
Christus ly helse angs en pyn om ons daarvan te verlos (vrg. en antw. 44)
Het u al ooit
in die lewe gevoel dat almal u in die steek gelaat het?
Het dit al ooit vir u
gevoel of u nie weet watter kant toe nie?
In ons belydenis dat Christus die
angste van die hel tot die dood toe ondergaan het, lê ’n onuitspreeklike troos. Dit
is die anker waaraan ons vashou wanneer alles rondom ons ineenstort. Wanneer
dit vir jou voel of die lewe sy rug op jou gedraai het, dan is dit die troos
waaraan jy moet vashou.
In ons
kategismus bely ons dat ons Here Jesus onuitspreeklike angs, smarte en
verskrikking gely het.
In Mat 27 v 46 hoor ons hoe Jesus se smarte en angste ’n
hoogtepunt bereik:
Teen
drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dit is: My God,
my God, waarom het U My verlaat?
Hiermee
verseker Jesus jou dat jy nooit daardie doodsbenoudheid hoef te verduur nie.
Wat beteken
dit prakties vir ons?
In die kategismus bely ons:
"Sodat ek in my swaarste
aanvegtinge verseker kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus
Christus my van die hel se benoudheid en pyn verlos het.”
Dit beteken
dat wanneer dit vir jou voel of die lewe sy rug op jou gedraai het, dat jy nie
alleen staan nie. Mense kan jou in die steek laat, maar God sal jou nooit in
die steek laat nie.
Hierdie belydenis van ons word so mooi bevestig in Rom. 8 v
35-39:
35 Wie kan ons
van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of
naaktheid, gevaar of swaard? 36 Daar staan immers geskrywe: “Dit is
oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig, dat ons soos slagskape behandel
word.” 37 Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur
Hom wat vir ons liefhet. 38 Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe
of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte 39
of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde
van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.
Dis die
wonderlike troos en betekenis van Jesus Christus se lyde en sterwe. Mense kan ons in die steek laat, hulle kan alles van ons wegvat, selfs ons lewe, maar
hulle kan ons nooit uit die hand van God ruk nie.
Ons belydenis in Sondag 16 oor die sterwe en begrafnis van Jesus Christus
beteken vir ons dat ons nie vir die dood hoef bang te wees nie omdat ons
liggaamlike dood slegs ’n deurgang is na die ewige heerlikheid saam met God.
Christus het
deur sy hele lewe op aarde helse smart en pyn gely wat ’n hoogtepunt op die
kruis bereik het toe Hy in Godverlatenheid uitgeroep het
“My God, My God waarom
het U My verlaat?”
Hy het dit vir ons gedoen sodat ons verseker kan wees dat
ons nooit deur God verlaat sal word nie.
Alles kan van my af weggeneem word,
selfs my lewe, maar niks of niemand kan my uit God se hand ruk nie.
Amen
