Roep in gebed tot God in tye van nood

Lees: Jona 1 & 2 

Teksverse Jona 2

8 Okt 2017 GKE

Sing:

Ps. 46-1 v 1 & 6

Ps. 102-2 v 1 & 9

Ps. 130-1 v 1 - 4

Sb 14-2

Jona en die vis is seker een van die bekendste verhale in die Bybel. En tog gaan die verhaal nie eintlik oor die vis nie. Wanneer daar oor die verhaal gepraat word land die gesprek so maklik op ’n syspoor van watse tipe vis was dit nou eintlik? Was dit dalk ’n walvis, maar ’n walvis kan nie ’n mens insluk nie. Is dit ’n ware verhaal of is dit net ’n gelykenis? En met al hierdie gesprekke word die hele boodskap van hierdie verhaal gemis! Dit gaan nie hier oor die vis nie, maar wel oor hoe groot God se genade is!

Hierdie verhaal beskryf vir ons hoe God se kinders deur middel van krisisse in hul lewens op daardie punt kom waar hulle net nie meer kan aangaan nie. Dit vertel vir ons van God se liefde en sorg en dat sy verbintenis om sy beloftes na te kom groter is as die sonde van sy kinders.

Ons hoor hier die verhaal van ’n profeet wat eerder van God af wou wegvlug as om Hom te gehoorsaam. Die Here gee aan Jona die opdrag om die Assiriërs, Israel se grootse vyande, te waarsku oor God se komende oordeel. Jona wil egter nie want hy is bang dat die Assiriërs hulself gaan bekeer en dat God dan genade aan hulle gaan betoon. Daarom besluit hy om van God af weg te vlug.

Ons hoor die refrein in die verhaal, weg van die Here af wat herhaal word en dan ook hoe Jona afgaan het. Eers af na Joppe toe waar hy op ’n skip probeer wegvaar van die Here af en dan oorboord weer verder af in die vis tot op die bodem van die see, by die fondamente van die berge.

Hier waar Jona op sy laagste is beskryf vir ons die swaarkry, die pyn en lyding, die verwarring wat pyn en lyding in ’n mens se lewe verteenwoordig. Dit is wat Jona daar in die maag van die vis met die seegrasse om sy kop beleef het. In sommige gevalle, soos met Jona is dit deur jou eie toedoen, maar in ander gevalle is deur die toedoen van ander of die omstandighede in die lewe wat maak dat jy jouself onder in die vis se maag met die seegrasse om jou kop daar by die fondamente van die berge bevind.

Hierdie verhaal gee vir ons hoop want wanneer Jona daar diep in die see binne in die vis van die maag is nadat hy sover as moontlik van die Here af probeer wegvlug het vind ons dat die Here juis daar teenwoordig is! Met hierdie verhaal sê die Here vir elkeen van ons dat Hy veral in die moeilike omstandighede in ons lewens teenwoordig is.

Die gebed van Jona gee vir ons die bril waardeer ons na die donker plekke in ons lewens moet kyk. Of dit nou deur ons eie toedoen is of deur die toedoen van ander of a.g.v. omstandighede waaroor ons geen beheer het nie wys die Here vir ons met Jona hoe ons perspektief kan kry daaroor.

Deur gebed beleef jy op ’n besondere manier hoe jou verhouding met die Here jou dra in tye van swaarkry. In Jona 2 v 2 hoor ons hoe Jona in sy nood tot die Here roep toe hy nie meer geweet het waarnatoe nie. Soms raak jou lewe so buite beheer dat jy nie meer weet watter kant toe nie en al wat jy kan doen is om in jou nood uit te roep “Help my!”

En dan hoor ons die wonderlike troos “Hy het my gebed verhoor. Diep in die doderyk het ek hulp gevra,en U, Here, het my gehoor.” Die ironie, daar waar Jona veronderstel is om op sy verste van die Here te wees, is die Here intens teenwoordig. Ons dink so maklik dat God ons verlaat het wanneer ons swaarkry en dat Hy nie oor ons omgee nie. Hier bevestig God opnuut weer dat Hy jou nooit alleen laat nie. Hy luister wanneer jy in nood na Hom roep en Hy weet presies waar jy is. Jy is nie alleen nie!

In Jona 2v3 hoor ons die verbasende waarheid, ons kan amper sê die ontstellende waarheid!

U het my die diepte ingegooi, diep in die see, en die watermassa het my omring. U het golf na golf oor my laat gaan.

Dit is deur die Here se toedoen dat Jona in die vis se maag is. Is dit God se skuld dat ons swaarkry? Straf Hy ons met swaarkry?

Nee geliefdes, God is nie besig met straf nie, dit is juis sy genade wat so helder skyn. Hier sien ons dat selfs die moeilikste en onmoontlikste omstandighede nie buite God se beheer is nie. Hy is nie afwesig nie, maar anders as wat ons sou verwag weerhou Hy nie altyd die swaarkry van ons af nie. Soms gebruik die Here swaarkry juis om ons weer by daai punt te bring sodat ons kan besef hoe afhanklik ons van Hom is en dat ons nie sonder Hom kan wees nie.

In Jona 2 v 4 hoor ons dan juis hoe Jona se swaarkry hom opnuut weer laat besef hoe nodig hy God het.

Ek het gedink ek het uit u gesig verdwyn, maar tog sal ek weer u heilige tempel aanskou.

Jona wou vry van God wees en hy het aanvanklik gedink dit sal baie lekker wees. Want dan kan hy doen wat hy wil en is hy nie meer gepla met al die moets en moenies wat sy pret bederf nie. Nou besef hy dat dit wat hy so graag wou gehad het baie sleg en nie lekker is nie! Hy besef nou eers hoe nodig hy God werklik het.

Is dit nie ook maar dikwels ons probleem nie? Ons wil tog maar net so bietjie vry van God se gesag wees. Moet ek al weer Sondag gaan luister na al die dinge wat ek nie mag doen nie? Ek wil tog net so bietjie wegkom van die kerk dinge. Dan kom ek op ’n stadium agter dat om sonder God te wees nie so lekker is nie! Dit is net God wat lewe gee en nie een van ons kan sonder Hom bestaan nie.

Verder in die gebed hoor ons hoe Jona besef dat dit nie net is dat hy God nodig het nie, maar dat God al is wat hy nodig het soos ons hoor in Jona 2:5&6:

Die waters het my toegevou, die groot water het my omring, seegras was om my kop gedraai. Ek het afgesak tot by die fondamente van die berge, die aarde het my vir altyd toegesluit. Maar U, Here my God, het my van die dood gered.

Hy het niks meer nodig gehad nie. Daar waar hy in die maag van die vis was het hy in homself niks gehad wat hom uit sy situasie kon red nie. Dit is net God wat hom kon red en God het ook soos Jona bevestig met die woorde “Maar U, Here my God, het my van die dood gered.”

Hier besef Jona dat dit beter is om saam met God in die vis se maag te wees as wat dit sou wees om sonder God in Tarsis te wees. Dit is beter om saam met God in die moeilikste omstandighede te wees as wat dit sonder God sal wees in die mees gunstigste omstandighede. Dit is juis deur swaarkry wat ons intens weer die liefde en trou van God ervaar en dat ons dan weereens besef dat ons niks anders as God nodig het nie.

In Jona 2 v 7 hoor ons hoe Jona onthou wat God alles in sy lewe al vir hom gedoen het. Hy het weer onthou hoe spesiaal dit is om in ’n verhouding met God te leef.

Geliefdes, onthou u wat het God al alles in u lewe beteken? Onthou u hoe spesiaal u vir Hom is? So spesiaal dat Hy bereid was om Homself so te verneder om ’n eenvoudige mens te word. Dat Hy bereid was om die vernedering van ’n vervloekte kruisdood in u plek te dra! Dat Hy die dood oorwin het sodat jy kan lewe en dat Hy dit gedoen het uit liefde sodat jy weer in ’n verhouding met Hom kan leef. Onthou hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek sodat jy weer heeltemal met die volheid van God vervul kan word. Onthou dat dit nie saak maak wat met jou gebeur nie want daar is niks wat jou van die liefde van God kan skei nie.

In Jona 2 v 8 hoor ons hoe Jona besef dat die afgod van die eie ek net ellende bring. Toe Jona weggevlug het van die Here af, het hy op die afgod van self staat gemaak. Nou hoor ons hoe hy tot die besef kom dat die afgod van die eie ek niks anders as ellende bring nie. En dit bring hom om in aanbidding tot die Here te nader soos ons hoor in Jona 2v9:

Terwyl ek ’n loflied sing, wil ek aan U ’n offer bring; wat ek beloof het, sal ek doen. Hulp kom net van die Here af.”

En in Jona 2v10 hoor ons die wonderlike belofte dat tye van swaarkry nie vir altyd aanhou nie. Dit word beter, nie net in hierdie lewe nie, maar ons sien uit na die tyd wanneer ons ewig saam met God sal wees sonder al die swaarkry van hierdie lewe.

Soms bring die lewe jou op ’n plek waar jy niks anders kan doen as om in jou nood na die Here te roep nie. Dit is dan wanneer jy besef dat die Here in die grootste swaarkry en onmoontlikste omstandighede intens teenwoordig is. Dit is dan wanneer jy besef dat niks buite God se beheer is nie. Dit is dan wanneer jy werklik begin verstaan dat jy God nodig het en dat jy niks anders as God nodig het nie. Wanneer jy in gebed in jou nood tot die Here roep onthou wat God alles vir jou gedoen het. Onthou dat Hy sy Seun gestuur het om aan ’n vervloekte kruishout vir jou sondes te sterf sodat jy in ’n verhouding met Hom kan leef. Onthou dat daar niks is wat jou van sy liefde kan skei nie. Onthou dat die afgod van die eie ek net ellende bring en buig in aanbidding tot God om werklik die grootheid van sy liefde in jou lewe te ervaar.

Roep in gebed tot God in tye van nood.

Amen

Hoe ons bid bepaal hoe ons verhouding met God is

9 Jun. 2013 Mat. 6:1-18 Fokusgedeelte : Mat. 6:1

Lof-Psalm Ps. 145:1 & 12       (OAB)

Na Wet Ps. 32:1                      (OAB)

Na Gebed Ps. 31:1                  (OAB)

Slotsang Ps. 30:1                    (OAB)

Inleiding

Hoe bid ons? In hierdie teksgedeelte leer ons dat die gesindheid waarmee ons bid vir ons wys hoe ons verhouding met God is. Dit wys vir ons of ons besig is met blote leë godsdienstige rituele en of ons werklik besig is om in ’n lewende verhouding met God te leef. Wanneer mens besig is met leë godsdienstige rituele, dan gaan dit daaroor oor watter voordeel jy uit die verhouding kan kry. Ons ken almal die mooiweersvriende wat mens net ken solank hulle iets uit die vriendskap kan kry sonder om ooit iets terug te gee. Ons herken dadelik die oppervlakkigheid van so ’n vriendskapsverhouding en tog trap ons so maklik in die strik om in so ’n verhouding met God te wil saamleef.

Hierdie gedeelte word ingelei met die motivering wat mens het om ander te help. ’n Verkeerde motivering is die simptoom van ’n dieper liggende probleem. Help ek ander om te wys hoe ’n goeie mens ek is? Elkeen moet maar weer eerlik gaan nadink oor wat sy werklike motiewe is wanneer hy goeddoen. As dit enigsins daaroor gaan dat ek darem vir die mense wil wys dat ek eintlik ’n goeie mens is, dan moet ons die gevaarligte begin raaksien.

Die tweede toets waarna ons moet kyk is na die manier waarop ons bid. Gebed is die kern van ons verhouding met God en in die Bybelse tyd het dit dikwels met vas gepaardgegaan. Die doel van vas is sodat mens meer ernstig op jou gebedslewe kan fokus sonder dat dit onderbreek word. Moenie dink dat vas net te doen het om nie te eet nie. Dit gaan daaroor om vir ’n tyd weg te bly van dinge wat jou aandag van God af wegneem wanneer jy tyd saam met Hom moet spandeer. Byvoorbeeld TV kyk, internet, selfone.

Jesus wys vir ons twee groot gevare hier uit. Die gevaar om mense te probeer beïndruk en die gevaar om God te probeer dwing om te doen wat ons wil hê.

Die gevaar om mense te probeer beïndruk

Jesus waarsku ons oor die gevaar om mense te probeer beïndruk soos ons hoor Mat 6:1:

“Moenie julle godsdienstige pligte in die openbaar nakom om deur mense gesien te word nie, want dan kry julle geen beloning van julle Vader wat in die hemel is nie.

Mat 6:2:

“As jy byvoorbeeld armes help, moet dit nie uitbasuin nie. Dit doen die skynheiliges in die sinagoges en op straat, sodat mense met lof van hulle kan praat.

Mat 6:5

“Verder, as julle bid, moet julle nie soos die skynheiliges wees nie. Hulle hou daarvan om in die sinagoges en op die straathoeke te staan en bid sodat die mense hulle kan sien.

Mat 6:16

“As julle vas, moet julle nie soos skynheiliges met lang gesigte rondloop nie. Hulle mismaak hulle gesigte sodat die mense kan sien dat hulle vas.

Wanneer ek godsdienstige handelinge uitvoer sodat mense kan sien hoe goed en heilig ek is dan is ek nie meer besig met ’n lewende verhouding met God nie. Dan gaan dit net oor myself. Dan dink ek dat as die mense kan raaksien hoe heilig ek is, MOET God dit ook raaksien en dan kan Hy nie anders as om my te seën nie! Met ander woorde ek probeer om God te manipuleer.

Die tweede gevaar is:

Om God te probeer dwing om te doen wat ons wil hê

soos ons hoor in Mat 6:7

“Wanneer julle bid, moet julle nie soos die heidene ’n stortvloed van woorde gebruik nie. Hulle verbeel hulle, hulle gebede sal verhoor word omdat hulle baie woorde gebruik.

Ons moet versigtig wees wanneer ons oor iets bid dat ons nie in die strik van kettinggebede vasval nie soos byvoorbeeld: Iemand is ernstig siek en nou probeer ons soveel as moontlik mense bymekaarmaak om daarvoor te bid. Dit kom daarop neer dat mens naderhand dink dat as daar net genoeg mense vir die saak kan bid, dan MOET God luister en gee presies wat ons vra!

Ek sê nie dat ons nie moet voorbidding doen en of vra nie. Die Here sê ook nie hier dat ons nie voor ander moet bid nie. Dit gaan hier oor die gesindheid waarmee gebid word. Is ons gesindheid waar ons, ons nood in nederige afhanklikheid voor die Here lê, of is die gesindheid dat ons God wil dwing om te doen wat ons wil hê? My gebed moet ’n ware gesprek met God wees.

Wanneer ons bid moet dit nie ’n lang hoogdawerende gebed wees waarin ons oor en oor dieselfde ding vra deur dit elke slag net op ’n verskillende manier te stel nie. Die Here sê vir ons dat gebed ’n eenvoudige gesprek met Hom is soos Hy verduidelik met voorbeeld van die Onse Vader gebed wat Hy vir ons gee. Hiermee word ons nie oorweldig met ’n uitgebreide stel voorskrifte oor gebed nie. Met hierdie gebed wys die Here vir ons dat ons gebede twee hoofsake moet aanspreek, naamlik die essensie van Goddelike heerskappy en ons nood wat ons na die Here bring.

Met die drie U bedes en die drie ons bedes word God en mens verbind. Die Here leer ons dat ons Hom prys, vir sy werk in die wêreld moet bid, vir ons daaglikse behoeftes moet bid en vra vir hulp in ons daaglikse stryd. Dit gaan nie hier oor die presiese herhaling van die woorde in Mat. 6:9-13 nie, maar oor die inhoud van ons gebede. Wanneer ons die woorde van die Onse Vader bid, moet ons bogenoemde inhoud daarin raaksien.

In gebed gaan dit dus nie oor om vir mense te bewys hoe heilig ons is nie. Dit gaan oor ’n intieme gesprek met God.

Wat is die gevolge van bogenoemde gevare.

As ek in die slaggat van bogenoemde gevare trap wys dit vir my op die simptoom van ’n dieperliggende probleem met my verhouding met God. Ek wil nie God dien nie! Ek probeer my bes dat Hy my moet dien! As ek op hierdie spoor is, is daar vir my geen beloning nie.

Wat is die beloning waarvan hier gepraat word? Die beloning is om in ’n intieme verhouding met God te leef, om God werklik te ken as ewig, onbegryplik, onsienlik, onveranderlik, oneindig, almagtig, volkome wys, regverdig, goed en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is (Art 1 NGB). As ek God probeer manipuleer dan mis ek uit op die geleentheid om die wonderlikste Wese in die heelal persoonlik te leer ken. Dan mis ek uit op sy liefde, sy goedheid, sy sorg, sy deernis. Dan sal ek nooit werklik die hart van God leer ken nie.

Dit is ook dan wanneer ek God beleef as kwaai en veroordelend en dan sien ek nie sy genade en liefde raak nie. ’n Liefde wat alle verstand te bowe gaan soos ons hoor in 1 Joh. 4:9-10:

Híerin is God se liefde vir ons geopenbaar: sy enigste Seun het Hy na die wêreld toe gestuur sodat ons deur Hom die lewe kan hê. Werklike liefde is dít: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes.

Samevatting

Hoe ons bid bepaal hoe ons verhouding met God is. Daar is twee groot gevare waaraan ons onself kan blootstel: Die gevaar om mense te probeer beïndruk en die gevaar om God te probeer dwing om te doen wat ons wil hê. Hierdie gevare is die simptoom van ’n dieperliggende probleem met my verhouding met God. Ek wil nie God dien nie! Ek probeer my bes dat Hy my moet dien! Dan mis ek uit op die beloning om werklik die hart van God te leer ken en dan sien ek nie sy liefde en genade raak nie.

Moenie in die slaggat van bogenoemde twee gevare trap nie. Gryp vas aan sy genade en liefde in Jesus Christus met die geloof wat die Heilige Gees vir ons gee. Kom ons leef in ’n werklike intieme verhouding met God saam.

Amen

God antwoord gebede op 3 maniere

2 Jun. 2013 Mat. 7:7-11 Fokusgedeelte : Mat. 7:11

Lof-Psalm Ps. 89:1 & 3           (OAB)

Na Wet Ps. 1:1                        (OAB)

Na Gebed Ps. 31:1                  (OAB)

Slotsang Ps. 18:2 & 3              (OAB)

Verlede week het ons gehoor dat ons elke dag biddend voor God moet leef. Tog gebeur dit soms dat dit soms vir ons voel of God nie luister wanneer ons bid nie. Ons bid worstelend en smeek die Here en dan voel dit asof die Here nie doen wat ons vra nie!

Hoe moet ons dit dan verstaan as Jesus ons in Matteus 7:7-8 leer dat ons moet bid en dat die Here dan ons gebed sal verhoor?  Op ses verskillende maniere dra Jesus hierdie waarheid oor.  Hy sê:

 “Vra, en vir julle sal gegee word; soek, en julle sal kry; klop, en vir julle sal oopgemaak word, want elkeen wat vra, ontvang; en elkeen wat soek, kry; en vir elkeen wat klop, sal oopgemaak word.”

In Jesus se tyd is die woorde “vra”, “soek” en “klop” as alternatiewe maniere gebruik om te dui op bid. 

• In gebed vra jy immers. 
• As jy meer ernstig bid, dan soek jy die aangesig van die Here. 
• As jy op jou ernstigste en in groot nood tot die Here roep, dan klop jy by wyse van spreke aan die poorte van die hemel.

§      Nou leer Jesus dat as jy biddend vra, jy sal ontvang.

§      As jy ernstig die aangesig van die Here soek, sal jy Hom vind.

§      En as jy aan die poorte van die hemel klop, sal daar vir jou oopgemaak word.

As hierdie dinge wat Jesus leer waar is, waarom voel dit soms asof die Here ons nie gee wat ons vra nie, en nie hoor as ons klop nie?

Sommige predikers het ʼn antwoord op hierdie probleem.  Hulle sê dat ons nie ontvang nie, omdat ons nie sterk genoeg glo nie, of nie hard genoeg bid nie.  Voorbeelde van hierdie tipe denke is legio:

§      Iemand kan byvoorbeeld terminaal siek wees.  Nou leer hierdie predikers dat daardie persoon tot die Here moet bid om genesing.  Daar moet opreg en ernstig gebid word.  Volgens hierdie predikers sál daardie persoon nou gesond word, want God gee aan almal wat in geloofsvertroue vra.  Word daardie persoon nie gesond nie, dan het daardie persoon óf nie hard genoeg gebid nie, óf daardie persoon het nie sterk genoeg geglo nie.

Dink net hoe moedeloos en ontnugterd so ʼn persoon is as sy gebed nie verhoor word nie?  Hy dink dan dat hy nie reg bid nie, of dat hy nie hard genoeg glo nie.  Dan begin so ʼn persoon twyfel of hy regtig ʼn kind van die Here is, en selfs of die Here regtig bestaan.

Wat hierdie twyfel nog erger kan maak, is dat mens soms sulke wonderbaarlike stories van gebedsverhoring hoor.  Stories soos:

§      Iemand vertel dat hy dringend X-bedrag geld nodig gehad het.  Sonder om enigiemand iets daarvan te sê, het hy ernstig tot die Here hieroor gebid.  Die volgende oggend was daardie bedrag tot op die sent na in sy rekening gedeponeer deur iemand wat hy nie ken nie.

God is almagtig en kan so iets laat gebeur.  Meeste van ons ervaar nie hierdie dinge nie.  Ons hoor egter hierdie stories en dan begin ons wonder:

Ø      “Hoekom gebeur hierdie dinge nie as óns bid nie?”  

Ø      “Bid ons verkeerd?” 

Ø      “Glo ons nie sterk genoeg nie?” 

Ons kan ontnugterd raak in ons geloof.  Ons kan moedeloos raak in ons geloof en gebedslewe.  Dit lyk dan immers nie of God sy beloftes aangaande gebedverhoring aan ons nakom nie!

Weet julle – dit is so onnodig om ontnugterd te raak in ons geloof!  Want predikers wat Matteus 7:7-11 uitlê op die manier wat nou net genoem is, is besig om Matteus 7:7-11 verkeerd te lees, verkeerd uit te lê en ʼn dwaal voorspoedsevangelie te verkondig.

Teenoor hierdie wanhoop en twyfel wat deur hierdie dwalings in ons gewek kan word, skep ʼn regte verstaan van ons teks ʼn ongelooflike troos en bemoediging in ons binneste – selfs wanneer dit vir ons voel dat

§      ons vra, en niks ontvang nie,

§      soek en niks vind nie,

§      klop en daar nie vir ons oopgemaak word nie.

Ja, ʼn regte verstaan van ons teks toon aan ons dat al voel dit asof ons vra en niks ontvang nie, soek en niks vind nie, klop en daar nie oopgemaak word nie, ons juis die rykste seëninge van ons Vader in die hemel ontvang...

Hoe moet ons, ons teksverse

reg lees om hierdie bemoediging te ontvang?

Geliefdes, in verse 9 en 10 kry ons die sleutel om ons teks te verstaan.  In hierdie verse vra Jesus twee voor die hand liggende vrae: “Watter mens onder julle sal vir sy seun ’n klip gee as hy brood vra, ¹⁰of ’n slang as hy vis vra?”

§      ’n Seun wat honger is en sy pa brood vra, sal nie ’n onteetbare klip (wat dalk selfs soos ’n stuk brood kan lyk) ontvang nie.  Sy pa weet dat sy seun honger is en kos nodig het. Sy pa sal hom iets gee om sy honger te stil.

§      ’n Seun wat honger is en sy pa ’n stuk vis vra, sal ook nie ’n slang van sy pa kry nie.  Sy pa weet dat sy seun honger is en kos nodig het.  Sy pa sal hom iets gee om sy honger te stil.

In opvolging op hierdie twee opmerkings, maak Jesus dan die volgende stelling: “As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie dinge te gee, hoeveel te meer sal julle Vader wat in die hemel is, goeie gawes gee aan dié wat dit van Hom vra?”

Let op die herhaaldelike gebruik van die woordjie “goed” in ons teksvers:

o        Eers word gesê dat aardse vaders weet om “goeie dinge” vir hul kinders te gee. 

Wat is hierdie goeie dinge?

Hierdie goeie dinge is dit wat die kinders nodig het!

Let op hoe word die aardse vaders getipeer: “Julle wat sleg is”

Hiermee bedoel Jesus dat aarde vaders (wat in hierdie sondige wêreld leef en self onvolmaak is) weet wat hul kinders nodig het  en vir hulle kinders gee wat hul nodig het.

o        Hierna maak Jesus ʼn vergelyking: As (sondige, onvolmaakte) aardse vaders weet om vir hulle kinders te gee wat hulle nodig het, hoeveel te meer weet ons (sondelose en volmaakte) hemelse Vader nie wat ons nodig het nie.  Hy weet wat ons nodig het en sal ook daarin voorsien! 

Hierdie is die sleutel wat ons nodig het om te verstaan hoe ons kan vra en ontvang, soek en vind, klop en vir ons oopgemaak sal word.

Wanneer ons bid, sal die Here (as ons volmaakte hemelse Vader) op een van drie maniere ons bede antwoord.  (Hy sal ons op een van drie maniere laat ontvang, vind en vir ons oopmaak.)

Die een manier waarop die Here op ons gebed kan reageer is, om dat

Hy kan “nee” sê vir dit wat ons vra.

Soms vra ons dinge wat nie goed is vir ons nie.  ʼn Seun vra soms iets van sy pa en die pa weet dat dit wat die seun vra nie goed is vir die seun nie.  Deur “nee” te sê, doen die pa wat die beste is vir die seun, al hou die seun nie van die antwoord nie.

Kom ek gebruik ʼn voorbeeld.  ʼn Seuntjie van 4 jaar kom by sy pa en vra vir ʼn skeermes.  Sal die pa vir die vier-jarige seuntjie ʼn skeermes gee?  Hoekom?

Nee, die pa sal nie die skeermes gee nie, want ten eerste sal die seuntjie homself daarmee seermaak – hy weet immers nog nie hoe om dit te gebruik nie.  Ten tweede het die seuntjie dit ook nog nie nodig nie.

As die pa nie vir die seuntjie die skeermes gee nie, het die pa nie die seuntjie se versoek gehoor nie?

Nee, die pa het gehoor. Die pa het egter geweet dat dit nie goed is om sy seun se versoek te beantwoord nie.  Tog, die pa kon dalk agterkom dat die seuntjie behoefte het aan ʼn speelding, en dan kon hy ʼn ander speelding vir die seun gee...

Soms vra ons dinge van die Here, en as hemelse Vader weet Hy dat dit wat ons vra nie vir ons goed is nie. Dan moet ons tevrede wees as Hy nie ons versoek toestaan nie.  Ons moet ons berus in die wete dat Hy die beste weet.

As die Here nie gee wat ons vra nie, beteken dit dus nie dat ons geloof te swak is, of dat die Here Hom nie aan ons steur nie.  Nee, die Here weet dat dit wat ons vra, nie die beste vir ons is nie – dit kan dalk self tot ons eie nadeel wees.  Nou gee Hy nie aan ons wat ons vra nie.

ʼn Tweede manier waarop die Here ons gebede kan antwoord, is dat

Hy kan “ja” sê vir dit wat ons vra.

Soms vra ons dinge wat ons regtig nodig het.  Wanneer ʼn dogter met ʼn billike versoek na haar ma kom vir iets wat sy regtig benodig, sal die ma die versoek toestaan.  Die ma weet wat die beste vir haar dogter is en deur “ja” te sê, doen sy wat die beste vir haar dogter is.

Terug na die voorbeeld van die skeermes. Gestel ʼn seun van so 14-15 kom by sy pa en vra vir ʼn skeermes.  Sal die pa hom ʼn skeermes gee?

Na alle waarskynlikheid, ja!  Hoekom?

Want die seun het die skeermes nou nodig en sal ook weet hoe om dit te hanteer sodat hy homself nie seermaak nie.

As ons moet ʼn billike versoek na die Here kom vir iets wat ons regtig nodig het, sal die Here as ons hemelse Vader ons versoek toestaan en gee wat ons vra as Hy weet ons dit regtig nodig het!

Let egter op, dit hang nie van ons af om te bepaal wat ons waarlik nodig het nie.  Ons hemelse Vader weet wat ons waarlik nodig het!  Dinge wat ons dink ons waarlik nodig het, is dalk nie regtig so nodig het nie.

Ons troos is dat ons op ons hemelse Vader kan vertrou.  Hy weet wat ons regtig nodig het.  Hy sal ons gee wat ons regtig nodig het. 

ʼn Derde manier waarop die Here op ons gebede kan antwoord, is dat

Hy kan sê “wag” as ons iets vra.

Soms vra ons dinge wat nie goed is om nou dadelik te kry nie.  Ons moet dalk eers ryper word of ander perspektiewe in die lewe verkry. 

Daardie seuntjie van 4-jaar wat ʼn skeermes wou gehad het, moes 10-jaar wag.  Hy moes eers grootword en ryp word.

Soms laat die Here ons ook wag as ons van Hom iets vra.  Ons moet eers grootword en ryp word vir dit wat ons wil hê.  ʼn Jong, onervare vlieënier wat pas maar geleer het om ʼn klein vliegtuigie te vlieg, kan immers nie dadelik ʼn groot passasierstraler vlieg nie.  Hy moet wag, leer, ervaring opdoen en ryp word voor dit kan gebeur.

Soms vra ons dinge van die Here wat ons nodig het, maar waarvoor ons nog nie ryp genoeg is nie.  Dan hoor die Here, maar as alwyse Vader laat Hy ons wag tot die tyd ryp is...

Samevatting

Geliefdes, wat het ons vanoggend weer gehoor?

Ons het gehoor dat ons met vrymoedigheid tot die Here kan bid.  Ons mag en moet tot Hom bid.  Ons mag vra.  Ons moet soek.  Ons mag in gebed aan die poorte van die hemel klop.

God sal ʼn antwoord hierop gee.  God sal ons laat vind.  God sal vir ons oopmaak.

As alwyse Vader sal Hy ons egter nie altyd gee en laat vind wat ons wil hê nie.  Goddank nie!  Nee, veel beter: Hy is ons hemelse Vader en weet wat ons nodig het. 

• Hy sal ons gee wat ons regtig nodig het.
• Hy sal ons laat vind wat die beste vir ons is.
• Hy sal vir ons die beste seëninge oopmaak wat Hy as hemelse Vader vir ons kan gee.

Bid daarom met vrymoedigheid. 

Weet God hoor. 

§      Berus met vreugde in sy beswil as Hy sê “nee” of “wag”. 

§      Prys Hom as Hy dadelik “ja” sê!

AMEN

Ons situasie, ons gebede en ons verwagtings

25 Mei. 2013 Hand. 12:1-19 Fokusgedeelte : Hand. 12:12-17

Lof-Psalm Ps. 118:1                 (OAB)

Na Wet Ps. 130:1 & 4              (OAB)

Na Gebed Ps. 46:1                   (OAB)

Slotsang Ps. 89:1                     (OAB)

Inleiding

Geliefdes, glo u dat gebed werklik werk? U sal moontlik vir my vra: “Hoe kan jy so-iets vra ds.?” Voordat u egter dit vra, vra uself af:

Bid ek elke dag?

Maak ek werklik tyd om met die Here te praat?

Hoeveel tyd spandeer ek per dag in gebed?

Vyftien minute, of dalk tien of dalk minder as vyf? As ek hierdie vra vir myself beantwoord het, dan moet ek in die lig van my antwoorde weer ernstig besin of ek glo dat gebed werk! Hiermee saam moet ons ook vra: “Wat is ons verwagtings van die Here oor die beantwoording van ons gebede?”

in ons teksgedeelte word ʼn stukkie geskiedenis van die vroeë kerk aan ons oorvertel en daarmee gee die Here vir ons ’n beter insig waaroor gebed werklik gaan.

Agtergrond.

Petrus is in die tronk en gaan doodgemaak word. Dit was nou enkele jare na die stigting van die Nuwe Testamentiese kerk.  ʼn Kleinseun van die Herodus wat die klein seuntjies kort na Jesus se geboorte in Jerusalem doodgemaak het, was nou deur die Romeine aangestel as koning oor onder ander Judea en Jerusalem.  Hierdie Herodus wou graag in die goeie boekies van die Jode kom sodat hy vrede en stabiliteit in sy land kon hê. 

Wat sou ʼn makliker manier wees om die guns van die Jode te wen as om die Christene kwaad aan te doen – die Jode het immers die Christene gehaat!

Om hierdie rede het Herodus dus een van die sterkste leiers van die Christelike kerk (die apostel Jakobus) gevange laat neem en hom met die swaard laat doodmaak.  Hierdie wrede daad het byval gevind.  Herodus het gesien sy plan werk en het daarom ook die apostel Petrus gevange laat neem.  Petrus is kort voor die Paasfees gevange geneem en in die tronk gehou.

Herodus het sy tydsberekening fyn beplan sodat Petrus is onder streng bewaking in die tronk gedurende die Paasfees sou wees. Baie Jode was in Jerusalem vir die Paasfees en hulle het van Petrus se gevangeneming geweet en daaroor gepraat.  Sy vonnisoplegging – wat eintlik maar net ʼn formaliteit was – en beplande teregstelling is vir na die Paasfees geskeduleer.  Die rede hiervoor was ook sodat die Jode tydens die week van die Paasfees daaroor kon praat en Herodus maksimum publisiteit daaruit kon kry.

Petrus in die tronk - die gemeente bid

Wat het Petrus medegelowiges gedoen nadat hy gevange geneem is? In Hand. 12:5 sê die Here vir wat die gemeente gedoen het:

die gemeente het aanhoudend vir hom tot God gebid.

Die Griekse woord wat met aanhoudend vertaal is beteken letterlik kontinue ernstige vurige, ywerige en baie spesifiek. Die hele tyd wat Petrus in die tronk was, was die gelowiges besig om hom aan die Here op te dra. Dit was ’n intense gebed wat nie maar net twee of drie minute lank aangehou het nie.

Die Bybel gee nie vir ons die spesifieke inhoud van hulle gebede nie. Ons kan egter aanvaar dat hulle heel waarskynlik gebid het dat die Here vir Petrus rustigheid sou gee en dit het die Here ook gedoen. Petrus het soveel gemoedsrus gehad dat hy vas geslaap het terwyl hy aan twee wagte vasgeboei was. Verder kan ons redelik seker wees dat hulle gebid het vir Petrus se vrylating.

En dan gebeur die wonder.  God verhoor die gebede van die gemeente!

Petrus word uit die tronk bevry.

Ons hoor hier hoe die Here op ’n wonderbaarlike wyse die gebede verhoor. Terwyl Petrus rustig lê en slaap is hy wakker gemaak deur ’n engel. Die boeie het van sy hande afgeval. Hy en die engel het binne die tronk by twee sekuriteitspunte verbygestap, en die yster buitedeur van die tronk het outomaties voor hulle oopgegaan. Aanvanklik het Petrus gedink hy sien ʼn visioen – dit gebeur nie regtig nie.  Eers nadat die engel hom verlaat het, het hy geweet dat dit regtig gebeur het.

Petrus is toe na die huis waar die gelowiges saam besig was om vir hom te bid en ook hulle was verbaas.  Rodé, die diensmeisie, was so verbyster en bly om Petrus se stem te hoor, dat sy nie eers die deur oopgemaak het nie, maar dadelik die gelowiges gaan vertel het.  Die gelowiges was so verras dat hulle haar nie wou glo nie.  Hulle kon nie glo dat dit regtig Petrus is wat voor die deur staan nie.

Toe Rodé volhou om te sê dat dit Petrus is, toe sê hulle dat dit sy gees is. Hoe ironies tog! Hulle het vir Petrus gebid.  Hulle het lang ure vir hom gebid.  Hulle het spesiale byeenkomste gereël om vir hom te bid.  Maar toe God hulle gebede verhoor, kon hulle nie glo dat die Here hom uit die tronk bevry het nie! Hulle was nie net so ligweg verbaas nie. Nee geliefdes, baie meer as dit. Die Griekse woord wat met verbaas vertaal is beteken letterlik, dat hulle absoluut stom geslaan was van verbasing. Hulle kon nie glo wat hulle sien nie! Dit was vir hulle net ʼn te onmoontlike gedagte!

Ons kan maklik die Jerusalemse gelowiges wat vir Petrus gebid het kritiseer. Maar voordat ons nou te krities oor hierdie gelowiges raak moet ons, onself afvra: “Is dit nie ook hoe ons so dikwels reageer nie?” Hierin sien ons God se genade. Hy was nie veroordelend teenoor die Jerusalem se gelowiges nie en Hy is ook nie teenoor ons veroordelend nie. Inteendeel, dit is sy liefde en nie sy oordeel wat hier uitstaan. Liefde wat Jesus aan die kruis vir ons bewys en daarom kan en mag ons bid met die wete dat God luister en dat Hy ons gebede antwoord. God se genade is nie van ons afhanklik nie. Hy gee dit op grond van sy liefde. Op grond van sy liefde leer Hy ons vandag uit hierdie teksgedeelte ’n paar baie belangrike sake oor gebed en wat dit vir ons beteken.

Die betekenis van hierdie Bybelse gebeure vir ons lewens van vandag

Die eerste saak wat ons kan leer is dat:

ons veel meer van gebed moet maak as wat ons meestal doen.

ʼn Kind wat se pa ver weg bly, mis op baie uit al stuur sy pa elke maand geld vir die kind se versorging.  Al sorg die Here vir ons in alles wat ons nodig het, maar ons praat nie daagliks met Hom nie, mis ons op baie uit. Die ironie is dat ons hemelse Vader nie ʼn veraf God is nie.  Hy is so naby aan ons.  Hy woon deur sy Gees in ons.  Ons kan enige tyd  -  dag of nag, waar ons ook al is – tussen mense of in afsondering, met Hom praat.

Hoekom moet ons, ons gebede tot Hom beperk tot bloot ʼn minuut of wat in die oggend, en ʼn minuut in die aand? Dit is nie nodig om net ’n rympie op te sê nie. Ons kan normaal met die Here praat sonder hoogdawerende woorde of sinne.  Hoekom kan ek nie te midde van my daaglikse roetine (in die kar, voor die lessenaar, in die kombuis, in die klas – waar ook al) in stilte met my hemelse Vader praat nie?

Die gemeente in Jerusalem het doelbewus tyd gemaak om te bid. Hulle het doelbewus geleenthede geskep om saam met mekaar te bid. As ons nie doelbewus tyd maak om met die Here te praat nie, en onsself nie voortdurend opskerp om dit te doen nie, mis ons op baie geleenthede uit om met Hom te praat. Maak ons werklik van die wonderlike geleentheid gebruik wat die Here ons gee om met Hom persoonlik te praat?

Die tweede saak wat ons by die Jerusalemse gemeente kan leer:

is dat ons doelbewus en ernstig vir mekaar moet bid.

Die gelowiges in Jerusalem het nie maar net elkeen individueel twee minute vir Petrus gebid en toe opgehou nie.  Nee, gedurende die hele tyd van sy gevangenskap het hulle doelbewus en aanhoudend en ernstig vir Hom gebid.

As daar ’n ernstige saak is wat op ons harte lê dan kan en mag en moet ons aanhoudend daaroor bid. Weens die liefde wat die hemelse Vader aan ons deur Jesus Christus betoon het, is ons wat in Jesus glo nou kinders van die hemelse Vader.  Ons verander van mense wat bloot op onsself ingestel is, na mense wat ingestel is op die mense rondom ons. Soos die gelowiges op Petrus ingestel was en niks anders kon as om vir hom te bid nie, so moet ons ook vir mekaar lief wees.  Ons moet mekaar help waar ons kan. Ons moet vir mekaar bid waar ons kan. Bid ons genoeg vir mekaar?

Die derde saak wat by die Jerusalemse gelowiges kan leer is dat:

God ons gebede verhoor.

God het die gelowiges in Jerusalem se gebede verhoor. Dit was dalk nie soos hulle verwag het nie, soos dit duidelik blyk uit hul reaksie, maar God het hul gebede verhoor. Daar is nie ʼn gebed wat Hy nie verhoor nie.  Ja, Hy antwoord nie altyd soos ons graag geantwoord wil wees nie, maar Hy antwoord.  Soms sê Hy:  “Wag eers”, ander kere: “Nee”, en ander kere “nie op hierdie manier nie, maar wel op hierdie manier”, en nog ander kere “ja!”

Verder leer ons uit hierdie gebeure dat God baie magtiger is as wat ons ooit kan dink.  Hy werk ook soms op baie anderster maniere as wat ons verwag.  Soms beantwoord Hy ons gebede op sulke maniere wat totaal en al bo ons verwagtings uitgaan.

En dit bring ons by die vierde saak wat ons by die Jerusalemse gelowiges kan leer:

Ons word deur gebed wonderbaarlik in ons geloof opgebou.

Hoe is die gelowiges nie deur Petrus se bevryding opgebou nie.  Hulle moes totaal uit die veld geslaan gewees het.  Hulle het Petrus se dood verwag, en hier is hulle toeskouers van ʼn ongelooflike wonderwerk! Wat is die doel van gebed? Is die doel van gebed om God te dwing om te doen wat ons graag gedoen wil hê?  Het die Jerusalemse gelowiges aanhoudend gebid om daardeur die Here te probeer dwing om Petrus te bevry? Nee, dit was nie hulle doel nie!  Die saak van Petrus was eenvoudig slegs van soveel erns dat dit die heeltyd in hulle gedagtes was en hulle nie anders kon as om daaroor en daarvoor te bid en Petrus aan die Here op te dra nie!

Ja, dit is verkeerd as ons kettinggebede of lang gebedsbyeenkomste reël en dink ons kan deur ons lang gebede die Here dwing om ons gebede te verhoor.  God laat Hom nie deur ons dwing nie. Maar wat is dan die doel van gebed? Gebed is om ons harte voor die Here oop te maak en met Hom te praat.  Ons dra nie ons laste alleen nie.  Hy dra ons en ons laste deur hierdie lewe.  Hy beskik oor ons en alles wat met ons gebeur.  Deur gebed raak ons opnuut bewus van sy sorg en sy versorging in die lewe! Hoe meer ons bid, hoe meer ons voorbidding doen, hoe meer begin ons God se werk raaksien, hoe meer begin ons ook God se almag raaksien.  Ja, en soms, juis as gevolg van gebed, word ons skoon uit die veld geslaan deur die wonderbaarlike wyse waarop God vandag nog werk.  As ons nie bid nie, gaan dit alles by ons verby.

Aanmoediging

Moet daarom nie net tevrede wees met twee of drie minute se gebed per dag nie. Geliefdes, kom ons streef daarna om elke oomblik van die dag biddend voor God te leef. Kom ons skerp onsself daartoe in, want ons is lui om dit te doen. Kom ons leef biddend voor God en beleef hoe Hy ons totale uitkyk op die lewe en wat gebeur, verander.  Ons sal leer dat ons nie alleen staan nie, want ons staan in die arms van die Here wat ons versorg en dra deur alles wat met ons gebeur.

Moenie bang wees om met opgewondenheid op die Here te wag om te sien hoe Hy ons gebede verhoor nie.

AMEN