Vertrou op die Here in 2014 sodat ons vir ander ’n seën kan wees

5 Jan 2014 (GKE) Gen. 11:27 – 12:9 tv Gen. 12:3b

Sing    Lofsang: Ps. 91-1:1 & 6

           Na wet:    Ps. 99-1 v 1  & 5

           Na gebed Sb. 15-7 v 4 & 5

           Slotsang  Ps. 46-1 v 1 & 6

Inleiding

2014 lê uitgestrek voor ons. Kenners gee oorsigte oor wat ons in die komende jaar kan verwag, maar een ding is seker, ons nie weet wat die jaar vir ons gaan inhou nie! Hoe beplan mens die jaar as die enigste sekerheid wat jy het is dat jy nie regtig weet wat in hierdie jaar vir jou voorlê nie? Die enigste sinvolle manier is om te glo dat jy hulp sal ontvang om wat ook al oor jou pad kom te kan hanteer. Jy moet jou vertroue op iets of iemand stel sodat jy die storms wat gaan kom, sal kan hanteer.

Ten spyte daarvan dat ons nie regtig weet wat in die jaar vir ons voorlê nie, het ons tog sekere doelwitte wat ons in die komende jaar wil bereik. Ons kinders wil die volgende standerd in die skool deurkom en vir sommige lê die finale skooljaar voor. Ander wil begin met universiteit of selfs ’n werk. Party van ons grootmense het baie spesifieke doelwitte wat ons wil bereik terwyl daar ook van ons is wat weet dat ek teen die einde van die jaar nie presies dieselfde mens gaan wees wat ek nou is nie. Ek gaan ouer wees en hopelik sal ek so bietjie meer lewenswysheid hê.

Vertrou op die Here

Ek wonder wat in Abram se gemoed omgegaan het toe die Here vir hom gesê het:

“Trek uit jou land uit, weg van jou mense en jou familie af na die land toe wat Ek vir jou sal aanwys.

In die verhaal hier in Genesis 12 hoor ons egter nie wat in Abram se gemoed omgegaan het nie. Wat ons wel weet is dat hy gehoorsaam was aan die Here en dat hy op Hom vertrou het op die onbekende pad wat vir hom voorgelê het.

Abram het toe weggetrek, gehoorsaam aan die woord van die Here, en Lot het saam met hom getrek.

Voor hierdie ontmoeting met God het Abram Hom nie geken nie. Abram is een van die geloofshelde waarvan daar meer as 300 keer melding gemaak word in die Bybel. Ons vergeet dus maklik dat hy eers op 75 jarige ouderdom die Here leer ken het. Hy het groot geword in ’n huis waarin sy pa Tera afgode aanbid het, heelwaarskynlik die maangod Sin wat in Ur sowel as in Haran vereer is. Dink net hoe aangrypend hierdie roeping van ’n God was wat vir Abram tot op daardie stadium onbekend was.

Die Here kom met twee spesifieke opdragte na Abram toe gekoppel aan sekere beloftes by elkeen. Die eerste opdrag was:

Trek uit jou land uit, weg van jou mense en jou familie af na die land toe wat Ek vir jou sal aanwys.

Die Here het met hierdie roeping van Abram ’n baie spesifieke doel gehad. Sy gehoorsaamheid het ’n groot seën tot gevolg gehad. Die drie beloftes wat met hierdie roeping gepaard gegaan het was

i.  ’n Groot nageslag

ii.  ’n seëning vir Abram en

iii. dat die Here hom ’n man van groot betekenis sou maak.

Die gehoorsaamheid aan die eerste opdrag het hom in staat gestel om die tweede opdrag na te kom:

jy moet tot ’n seën wees

Weereens is daar drie beloftes:

i.  Ek sal seën wie jou seën

ii.  hom vervloek wat jou vervloek

iii. In jou sal al die volke van die aarde geseën wees.

Met ander woorde, as Abram die Here vertrou sal die Here hom in staat stel om die opdrag na te kom. Dit is dus nie Abram wat seën uitdeel nie, dit kom van die Here af. Verder sal die Here hom beskerm teen vyande wat hom vervloek. Hy wil Abram as instrument gebruik om sy seën na die mensdom te bring.

Ons kan hierdie roeping van Abraham soos volg opsom: God sê vir Abram “vertrou My want Ek wil jou gebruik om My seën op die mensdom uit te stort.” Dink net bietjie na oor hoe ’n groot besluit dit vir Abram moes gewees het. Hy moes alles wat vir hom bekend was agterlaat en ’n nuwe begin aanpak. Verder het hy ook nie presies geweet waarheen hy op pad was nie en dit in opdrag van ’n God wat hy tot nou toe nog nie geken het nie! Hoe sou jy reageer het as jy in Abram se skoene was?

Abram se reaksie wys vir ons wat ’n ware geloof is. Hy het die Here vertrou soos ons hoor in Gen. 12:4-5:

Abram het toe weggetrek, gehoorsaam aan die woord van die Here, en Lot het saam met hom getrek. Abram was vyf en sewentig toe hy uit Haran weggetrek het. Hy het sy vrou Sarai en sy broerskind Lot en al die besittings wat hulle bymekaargemaak het en al die slawe wat hulle in Haran aangeskaf het, saamgevat en hulle het weggetrek na Kanaän toe.

In Heb. 11:1 verduidelik die Here vir ons wat geloof is:

Om te glo , is om seker te wees van die dinge wat ons hoop , om oortuig te wees van die dinge wat ons nie sien nie.

Dit is wat Abram gedoen het soos ons hoor in Heb. 11:8

Omdat Abraham geglo het, het hy gehoor gegee toe God hom geroep het om weg te trek na die plek toe wat hy as erfdeel sou ontvang. Hy het weggetrek sonder om te weet waar hy sou uitkom.

Toe Abram wel by sy bestemming uitgekom het, het hy met ’n skok ontdek dat die land reeds deur die Kanaäniete bewoon is. Die Here het hom egter gerusgestel soos ons hoor in Gen. 12:7

“Aan jou nageslag gee Ek hierdie land.”

Aan hierdie belofte het Abram vasgehou. Die Here se tydsberekening werk baie maal anders as ons sin. Abram het vasgehou aan God se belofte sonder om te sien hoe dit vervul is soos ons hoor in Heb. 11:13

Terwyl hulle steeds geglo het, het al hierdie mense gesterwe sonder om te verkry wat beloof is, maar hulle het dit uit die verte gesien en daaroor gejuig, en hulle het erken dat hulle hier op aarde slegs vreemdelinge en bywoners is.

Dit is wat dit beteken om die Here te vertrou. Ons sien nie altyd die groter prentjie waarmee Hy besig is nie. Ons moet egter doen waarvoor Hy ons roep met die vaste vertroue dat Hy ook met dit wat Hy van ons vra, besig is om sy doel te bereik.

Wees ’n seën vir die volke van die aarde.

Hoe het Abram gehoor gegee aan die opdrag van die Here om ’n seën te wees vir die volke van die aarde? Hy het gedoen wat die Here van hom gevra het. Hy het geglo en daardie geloof uitgeleef. Toe hy by die Kanaäniete se aanbiddingsplek in Sigem aangekom het, het hy ’n altaar vir die Here gebou. Met ander woorde hy het die Here se naam uitgedra te midde van die afgodsdiens in daardie land. Toe hy by Bet-El kom, het hy dit weer gedoen.

Wat was die Here se groter doel wat Abram nie gesien het nie? Uit sy nageslag is die Verlosser amper 2 000 jaar later gebore wat sou kom om die Koninkryk van God weer te vestig om sodoende die wêreld wat deur die vyand ingeneem is, terug te neem vir God. Abram het met sy altare wat hy opgerig het, begin om Kanaän terug te neem van die heidense afgodsaanbidding. Selfs dit het Abram nie in sy leeftyd gesien nie. Die seën wat die Here deur Abram gebring het, is dat die uitverkore kinders van God weer deur Jesus Christus na God toe gebring word.

Ons opdrag vir 2014

Wat sê hierdie roeping en seën van Abram vir ons vir die jaar wat voorlê? Die Here se opdrag aan Abram was: “Trek uit jou land uit, weg van jou mense en jou familie af na die land toe wat Ek vir jou sal aanwys.” Met ander woorde: “vertrou My en kom weg van die heidense invloed op jou lewe.”

Wat is die Here se roeping vir ons? “Vertrou My en kom weg van die wêreldse manier van dink waarin julle vasgevang is. Maak julle los van die najaag na wêreldse goed en besittings.” Is ons bereid om die Here te vertrou op die onbekende pad wat in 2014 vir ons voorlê? Is ons bereid om ons los te maak van die wêreldse invloed in ons lewens?

Die tweede opdrag aan Abram was om ’n seën te wees. Hy was ’n seën deurdat hy die Here se naam aangeroep en uitgedra het te midde van die heidense wêreld om hom. So het hy die Here se aanspraak op sy eiendom help vestig. Deur sy gehoorsaamheid is die Verlosser uit sy nageslag gebore.

Wat is die Here se tweede opdrag aan ons? Jesus se laaste opdrag aan sy kerk voor Hy opgevaar het, was: (Mat 28:19-20)

Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het. En onthou: Ek is by julle al die dae tot die voleinding van die wêreld.”

Hoe gaan die Gereformeerde Kerk in Empangeni ’n verskil in hierdie wêreld maak in 2014? Gaan ons die Here vertrou, selfs met die wete dat ons nie noodwendig enige resultate op ons werk gaan sien nie? Gaan ons wegbreek van die wêreldse manier van doen en dink? Gaan ons ’n seën vir die wêreld in 2014 wees? Gaan ons soos Abram ook gehoorsaam aan die Here se roeping wees?

Kom ons Vertrou op die Here in 2014 sodat ons vir ander ’n seën kan wees.

Amen

God beantwoord die hartseer en pyn wat ons sonde veroorsaak met genade

29 Des. 2013 (GKE) Gen. 6:1-8  & Heb. 12:1-3 Teksv. Gen. 6:8

Sing    Lofsang: Ps. 100-1:1 - 4 

           Na wet:    Ps. 1-1 v 1  & 4

           Na gebed Ps. 112-2 v 1 - 3

           Slotsang  Sb. 14-1 v 1

Inleiding

Hier teen die einde van die jaar kyk mense gewoonlik terug na die gebeure van die afgelope jaar. Radio en TV programme neem die afgelope jaar se nuus in oënskou en lewer kommentaar daarop. Dit is goed dat ons so bietjie terugkyk, want dit help ons om te verstaan waar ons nou is.

In ons teksgedeelte hoor ons hoe God ook terugkyk na die geskiedenis van die mensdom wat Hy geskep het en dit wat Hy sien is nie ’n mooi prentjie nie. Adam en Eva se rebelse opstand. Kain wat vir Abel vermoor het. Lameg wat dreig met geweld en so word dit net al hoe erger. Tog is daar ook uitsonderings. Henog het naby God geleef en hierin sien ons reeds God se genade. Hierdie ligpuntjie word egter heeltemal oorskadu deur die geweldige gevolge van die sonde wat net van krag tot krag gaan.

Verdorwenheid van die mens

Dit bring ons by Gen. 6 met ’n baie vreemde vertelling van hemelwesens wat na die dogters van die mense toe gekom het. Hierdie is ’n gedeelte wat baie maklik misverstaan kan word indien ons die konteks daarvan ignoreer. Ons vind hier dat ’n standpunt beskryf word wat in die antieke wêreld geheers het. Daar is geglo dat reuse, sterk mense en manne van naam nie bloot net gewone mense is nie. Hulle is beskou as ’n verbintenis tussen mense en hemelwesens.

Hierdie gedagtes druis egter teen alles in wat God in die res van die Bybel oor Homself en hemelwesens vir ons leer. Die verkeerdheid van bogenoemde siening word vir ons hier in Gen. 6:1-4 duidelik uitgewys. Eers word die sondige standpunt in Gen. 6:1 & 2 aangetoon

Toe die mense baie begin word het op die aarde en daar vir hulle dogters gebore is, ²het die hemelwesens gesien die dogters van die mense is mooi en het hulle getrou met die dogters van hulle keuse.

en dan weer in Gen. 6:4 herhaal.

⁴In daardie tyd was daar reuse op die aarde, en ook daarna wanneer die hemelwesens na die dogters van die mense toe gekom en kinders by hulle gehad het. Hulle was die sterk mense van die ou tyd, die manne van naam.

Die twee herhalings vou as te ware soos ’n toebroodjie om Gen. 6:3 wat dit weerspreek.

³Toe sê die Here: “My Gees sal nie meer so lank in die mens bly nie, want hy is sterflik. Sy lewensduur sal nou honderd en twintig jaar wees.”

Dit is ’n skryfstyl in Hebreeus wat dikwels in die Bybel gebruik word om ’n saak te beklemtoon. Die sondigheid van die mens se opstand teen God word uitgewys terwyl God se oordeel daaroor beklemtoon word.

Ons sien hier die verdere gevolge van die sonde (die mens se rebelse opstand teen God) waar mense hulself as gode begin beskou. Die mens wat nie tevrede is om homself aan God se gesag te onderwerp nie word vir ons hier uitgelig. Ons sien hier hoe die mens self god wil wees! So is hierdie vertelling net deel van die groter prentjie oor die geskiedenis van die mensdom en soos ons reeds gesien het, is dit nie ’n mooi prentjie nie!

Droefheid en pyn van die sonde

In verse 5-7 kry ons so ’n kykie na die pyn in God se hart wat deur die sonde veroorsaak is. Wanneer die Here terugkyk oor sy skepping sien Hy hoe groot die mens se opstand teen God geword het. In Gen. 6:5 hoor ons:

Toe die Here sien hoe groot die verdorwenheid van die mens op aarde is en dat hy sy lewe lank net slegte dinge bedink, .......

Terwyl God goeie dinge vir die mens doen, antwoord die mens met slegte dinge. Die mens sien egter net die “goed” in sy eie optrede raak, soveel so dat die mens homself as ’n godheid begin sien, maar God sien die ware toestand van sake raak.

In Gen. 6:6 hoor ons wat dit aan God doen:

....... die Here was bedroef daaroor dat hy die mens op die aarde gemaak het. Dit het Hom diep gegrief.

Die Hebreeuse woord wat hier met bedroef vertaal is, beskryf vir ons God se onsteltenis. Ons hoor hier ’n noodkreet uit God se hart oor sy skepping. Dit is ’n emosionele pyn soortgelyk aan wat ’n ouer ervaar wanneer ’n kind waarvoor jy lief is, ondanks al jou waarskuwings steeds verkeerde keuses in die lewe maak wat verwoestende gevolge dra.

Die Hebreeuse woord wat hier met diep gegrief vertaal is beteken letterlik “sy hart was vol smart.” Dieselfde woord word in Gen. 3:16 gebruik om die pyn waarmee die vrou kinders in die wêreld bring te beskryf en in Gen. 3:17 die swaarkry van die man om ’n bestaan te maak. Hier sien ons hoe die pyn en swaarkry van die mens na God toe oorspoel. Die mens se pyn en swaarkry vanweë sy verkeerde keuses het God se pyn en swaarkry geword, net soos wat ’n kind se lyding ook sy ouers se lyding word.

Kyk terug na 2013

Wat sien ons wanneer ons terugkyk na 2013? Sien ons ook soos die mense van destyds dat ons eintlik nie so sleg gevaar het nie? Inteendeel as ons kyk na die vername dinge wat die mens bereik het, is ons nogal heel oraait! Ons noem nou wel nie die belangrike mense meer gode nie, maar ons behandel hulle so. Dan is dit natuurlik nogal maklik om myself met die mense om my te vergelyk. Ek is darem nie so korrup soos party van ons volksgenote nie! Ons is darem nie deel van die kultuur van selfverryking en selfsug nie! En hoe meer ons na ons goeie hoedanighede kyk, hoe meer kom ons tot die slotsom dat ek eintlik glad nie so sleg is nie! Ons vergeet so maklik dat ons beste werke so met sonde besmet is dat dit soos ’n vuil stuk lap is waaraan mens nie eers met ’n stok wil raak nie.

Wat sien God wanneer Hy terugkyk na 2013? Is Hy nog steeds bedroef en sy hart met smart gevul? Gen. 6:7 beskryf vir ons die verskriklike gevolge wat sonde inhou:

Die Here het gesê: “Ek sal die mens wat Ek geskep het, wegvee van die aarde af; mens en dier, ook dié wat kruip, en die voëls, want Ek is bedroef daaroor dat Ek hulle gemaak het.”

Ons is so geneig om die gevolge van sonde ligtelik op te neem, maar die verskriklike werklikheid van sonde is dat die gevolge daarvan die dood is!

Ons het gesien dat die pyn wat sonde veroorsaak soortgelyk is aan die pyn wat ’n ouer voel wanneer sy kind verkeerde keuses in die lewe maak. Daar is egter ’n verskil. Wanneer ons en ons kinders keuses maak is daar nie eintlik iets wat ons kan doen om die gevolge om te keer nie. In Gen. 6:8 hoor ons dat God wel iets kon doen en gedoen het:

Maar Noag is deur die Here begenadig.

God se genade kos Hom egter baie duur! In plaas daarvan dat ons die prys (dit wil sê die dood) moet betaal het God sy Seun gestuur om Mens te word sodat Hy die prys in ons plek kon betaal soos ons hoor in 1 Joh. 4:9-19:

Híerin is God se liefde vir ons geopenbaar: sy enigste Seun het Hy na die wêreld toe gestuur sodat ons deur Hom die lewe kan hê. Werklike liefde is dít: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes.

Diegene wat egter God se genade verwerp, dra self die gevolge van sonde, naamlik die ewige dood. Deur geloof het Noag genade ontvang soos ons hoor in Heb. 11:7

Omdat Noag geglo het, het hy God eerbiedig gehoorsaam toe hy gewaarsku is oor dinge wat nog nie gesien kon word nie. Daarom het hy die ark gebou om sy huisgesin te red. Sy geloof was ’n veroordeling van die wêreld, maar dit het hom erfgenaam gemaak van die vryspraak wat deur die geloof kom.

Deur geloof kry ons ook deel aan God se genade soos ons hoor in Heb. 12:1 & 2

Terwyl ons dan so ’n groot skare geloofsgetuies rondom ons het, laat ons elke las van ons afgooi, ook die sonde wat ons so maklik verstrik, en laat ons die wedloop wat vir ons voorlê, met volharding  hardloop, die oog gevestig op Jesus, die Begin en Voleinder van die geloof.  Ter wille van die vreugde wat vir Hom in die vooruitsig was, het Hy die kruis verduur sonder om vir die skande daarvan terug te deins, en Hy sit nou aan die regterkant van die troon van God.

Slot

Wanneer ons terugkyk oor die afgelope jaar moet ons God se genade raaksien en nie ons eie menslike prestasies nie. Sien God se genade raak in die mooi dinge wat ons beleef het. Sien sy genade raak ook in die slegte dinge, veral daar waar ons deur verkeerde keuses van die spoor af geloop het, God beantwoord die hartseer en pyn wat ons sonde veroorsaak met genade.

Kom ons gryp vas aan sy genade sodat ons vir die pad vorentoe vir Christus voor oë kan hou soos ons hoor in Heb. 12:3:

Hou Hom voor oë wat so ’n vyandige optrede van die sondaars teen Hom verdra het. Dan sal julle nie geestelik moeg word en uitsak nie.

Amen

Die ware blydskap van Kersfees: Die Koning van die heelal is as ’n eenvoudige Mens vir my gebore!

25 Des. 2013 (GKE) Luk. 2 v 1 - 20 Teksverse Luk. 2v10 & 11

Sing    Lofsang: Sb. 4-6 

           Na wet:    Sb. 16-1 v 1 (Laat julle kinders tot my nader – Sb 15 swart Ps.Boek)

           Na gebed Sb. 4-8-1 v 1 & 2

           Slotsang  Ps. 48-1 v 1 & 5

Hoekom is ons bly oor Kersfees? Is dit die lekker geskenke of is dit die vooruitsig van lekker partytjies saam met vriende? Vir sommige mense hou Kersfees net hartseer in en is daar geen blydskap nie. In ons teks sê die Here vir ons wat is die enigste bron van ware blydskap. Dit is die goeie boodskap ’n Verlosser vir wêreld gebore is. Hierdie Verlosser is die Koning van die Heelal soos ons hoor in Luk. 2v10 & 11:

¹⁰ Toe sê die engel vir hulle: “Moenie bang wees nie, want kyk, ek bring vir julle ’n goeie tyding van groot blydskap wat vir die hele volk bestem is.

¹¹ Vandag is daar vir julle in die stad van Dawid die Verlosser gebore, Christus die Here!

Die ware blydskap van Kersfees is dat die Koning van die heelal vir my gebore is. Dit is juis die eenvoud van Christus se geboorte wat aan my die versekering gee dat Hy ook vir my persoonlik gebore is.

In Luk 2v1 & 2 hoor ons hoe God die belangrikste man van die destydse wêreld as sy dienskneg gebruik om die profesie van Miga 5v1 te laat plaasvind:

Maar jy, Betlehem-Efrata, jy is klein onder die families in Juda, maar uit jou sal daar iemand kom wat aan My behoort en hy sal in Israel regeer. Sy begin lê ver terug, in die gryse verlede!

Selfs die belangrikste mens op aarde is nie so belangrik dat hy nie deur God gebruik kan word nie, selfs al weet hy nie eers dat God hom gebruik nie.

Keiser Augustus het ’n bevel uitgevaardig dat daar ’n volkstelling gehou moes word. Die rede vir so ’n volkstelling was sodat die Romeinse ryk se belasting inkomste bereken en beplan kon word. Daardie sensus het egter anders as ons sensus gewerk. In plaas van dat die sensusopnemer na jou huis toe gekom het, is daar bepaal dat jy na jou vaderstad moes gaan, dit wil sê die plek waar jou familie vandaan gekom het. Josef het van Dawid afgestam en Dawid is in Betlehem gebore, daarom het Josef na Betlehem gegaan. Omdat Maria aan Josef verloof was, was sy reeds deel van sy familie en daarom het sy saam met Josef na Betlehem gegaan.

Kersfees word dikwels voorgestel as ’n stil en rustige tyd waar vrede heers. Daardie eerste Kersfees was egter alles behalwe stil en rustig. Stel jouself voor die besige chaos wat geheers het. Betlehem was oorlopens toe vol. Daar is nie plek vir ’n muis nie. Na ’n lang en vermoeiende reis van ongeveer 85 km agter op ’n donkie kom Maria en Josef moeg en uitgeput in Betlehem aan. Dink net hoe moeg moes die arme swanger Maria gewees het. Dink net hoe moedeloos Josef moes gevoel het toe hy nie eens vir hulle ’n blyplek kon kry nie. Keer op keer moes hy hoor, jammer hier is nie meer plek nie.

Dit was vir seker vir hom en Maria nie ’n stil, rustige vredevolle tyd gewees nie. Toe hulle ten einde laaste wel ’n plekkie kry daar tussen die diere kom die volgende krisis! Ek dink die een ding wat Maria nie daardie aand wou gehad het nie, is dat die baba daar gebore moes word nie. Arme Josef, wat weet hy daarvan om ’n vrou te help wat ’n babatjie gaan kry. Dit was sekerlik nie ’n stil en rustige tydjie vir Josef en Maria nie. Maar ten spyte van al die chaos verloop die geboorte goed af en Maria draai die babatjie volgens die gebruik van daardie tyd styf in doeke toe.

Wat ’n teenstrydigheid. Die Verlosser van die wêreld is hulpeloos in doeke toegedraai. Die enigste plek vir die Koning wat uit die geslag van Dawid gebore is, is in ’n bak waaruit diere geëet het. Nederiger kon dit nie. Die gebeure wat hier vir ons beskryf word kon net sowel die geboorte van die armste kind van destyds gewees het. Dit alles wys vir ons op die doodgewone aard van Jesus Christus se menswees. Dit is inderdaad Emmanuel, God met ons vir doodgewone mense soos ek en jy.

Verder kies God ook die heel eenvoudigste mense uit om hierdie blye boodskap uit te dra. In die tyd van Dawid was ’n skaapwagter ’n eervolle beroep, maar in die tyd van Jesus se geboorte, was dit nie meer so nie. Die enigste mense wat skaapwagters was, was daardie mense wat niks anders in die lewe kon vind om te doen nie. Skaapwagters was verag en as onbetroubaar beskou. Die woord van ’n skaapwagter is slegs aanvaar as dit deur iemand wat nie ’n skaapwagter is nie, bevestig kon word. Juis hulle wat deur die samelewing verwerp word, kies God om hierdie belangrike boodskap vir die eerste keer te gaan uitdra.

Hulle kry die boodskap dat ’n hulle ’n kind sal vind in ’n krip wat in doeke toegedraai is. Niks spesiaal nie. Maar tog is daardie kind die Koning van alle konings wat gekom het om die wêreld van hulle sonde te verlos. Die Griekse woord wat hier met goeie tyding vertaal is, word ook in Afrikaans as evangelie weergegee. Daardie Griekse woord is in daardie tyd gebruik om die koms van ’n koning te beskryf. Almal wat dus die boodskap van die evangelie in daardie tyd gehoor het sou dadelik verstaan dat hierdie doodgewone geboorte wat beskryf word, die geboorte van ’n Koning is. Daardeur wys die Here vir ons dat die goeie nuus oor Christus se geboorte vir alle mense bedoel is, selfs vir diegene wat deur die samelewing verwerp en verstoot word en wat as nikswerd beskou word.

Die vraag vanoggend is: “wat beteken hierdie geboorte wat ongeveer 2000 jaar gelede plaasgevind het vir ons hier aan die einde van 2011?” Die gebeure wat hier in Lukas 2 beskryf word gee vir ons alle rede om vol blydskap te wees. Veral as ek nie juis voel dat daar gedurende Kersfees enige rede vir my is om bly te voel nie. As my lewe in chaos is, of selfs net deurmekaar, dan sê die doodeenvoudige aard van Christus se geboorte dat Hy ook in my lewe ’n verskil kan maak. Hy sê dan vir ons in Mat 11v28:

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee

Christus is die Koning van alle konings, maar tog het Hy tyd vir my. Jesus Christus kan my ook verlos uit die tronk van eensaamheid en verstotenheid. Al is my lewe in die grootste gemors ooit, dan sê hierdie geboorte van ’n eenvoudige kind vir my dat daar vir my ook plek is by die Koning van die heelal. Dalk is hierdie die eerste Kersfees wat ek sonder ’n geliefde moet deurbring of dalk herinner dit my aan ’n geliefde wat aan die dood afgestaan is. Dalk is my kinders daar ver in die vreemde en ek verlang na hulle. Dalk voel ek dankbaar oor die seëninge in my lewe dan weet ons dat Jesus Christus ons bron van blydskap is. Dan weet ons dat Jesus Christus my help om die verlange na ’n geliefde wat dood is of dalk ver is te verwerk. As ek sukkel met ’n lewe wat in Chaos gedompel is, dan weet ek dat Jesus Christus vir my ’n anker is die storm.

Geliefdes, kom ons maak Jesus Christus die ware bron van ons kersvreugde, want die Koning van die heelal is as ’n eenvoudige Mens vir my gebore!

Amen

Christus verander die donker wanhoop in my lewe na lig en hoop

Skriflesing:     Jes. 8v19 – 9v7 Teksvers Jes. 9v1

Liturgie  GKE 22 Des 2013

na Votum Ps. 66 v 1  (OAB)

Na Wet Ps. 32 v 1 (OAB)

Na gebed Ps. 86 v 6  (OAB)

Slotsang Sb. 3-1 v 1 – 3  (Die volk wat in donker wandel)

Die jaar is besig om ten einde te snel en Kersfees lê om die draai. Dit is daardie tyd van die jaar dat ons almal besig is om voor te berei vir die vakansie en daar is so ’n gevoel van feestelikheid in die lug. Dit is ’n tyd dat ons daarna uitsien om weer saam met ons geliefdes deur te bring. Vir baie mense is dit egter ook ’n tyd van eensaamheid en is dit ook so dat die aantal selfmoorde in hierdie tyd van die jaar toeneem. Hierdie tyd van die jaar is inderdaad ’n donker tyd vir baie mense. Kersfeestyd is nie vir almal altyd so vreugdevol soos wat ons gewoonlik dink nie. Dalk is dit omdat my kinders ver is of dalk is dit die eerste Kersfees wat ek sonder my geliefde moet deurbring. Daar is baie dinge in die lewe wat dit vir ons donker maak.

In ons teks sien ons dat Israel ook ’n donker tyd beleef het. In die tyd van Jesaja het Koning Tiglat-Pelser van Assirië reeds die Noordelike deel van Israel in Ballingskap weggevoer. Die gebiede Sebulon en Naftalie in die Noorde daar by die meer van Galilea was van die eerste gebiede wat deur Assirië oorval is. Die Israeliete wat in Ballingskap weggevoer was, het inderdaad donker tye beleef.

In Jes. 9v1 hoor ons egter dat daar hoop is vir Israel:

Die volk wat in donkerte geleef het, het ’n groot lig gesien, oor dié wat in die donker land was, het ’n lig geskyn.

Die profeet is so seker daarvan dat hy die verlede tyd praat asof dit reeds gebeur het. Israel sien net donkerte om hulle. Hulle land is verwoes. Hulle is ver van Jerusalem af en hulle het nie meer ’n tempel nie. Dit voel vir hulle of hulle heeltemal van God verwyder is. In Jes. 7v14 en 8v8 het die profeet reeds aan hulle die belofte van Immanuel gegee, God met ons. Nou gebruik die profeet die beeld van lig om die volk te bemoedig sodat hulle, hulle nie moet blindstaar teen die huidige donker omstandighede nie. Daar is hoop!

Verder gebruik hy nog twee beelde om vir die volk hoop te gee binne hulle huidige donker omstandighede. Eers gebruik hy die beeld van vreugde tydens oestyd en ook die blydskap van soldate wanneer die veldtog verby is en hulle die buit verdeel soos ons in Jes. 9v2-4 hoor. Die resultaat is dat alle vyandighede teen die volk van God gestaak gaan word.

In Jes. 9v5 hoor ons die rede vir die hoop waarvan die profeet praat:

Vir ons is ’n Seun gebore, aan ons is ’n Seun gegee;

Weereens stel die profeet dit in die verlede tyd om die absolute sekerheid aan te dui dat dit wel gaan gebeur. Alhoewel Jesaja nie die woord Messias gebruik nie, verwys hy hier na ’n Koning wat uit die geslag van Dawid sal kom wat deur God aangestel is en wat as verlosser van sy volk sal optree soos die Here aan Dawid belowe het in 2 Sam. 7. Die Hebreeuse woord wat gebruik word om na so ’n koning te verwys is Messias terwyl die Griekse woord Christus is. In Afrikaans gebruik ons beide Messias en Christus. Hier is dus ’n belofte van ’n Koning wat ’n ewige vrederyk tot stand gaan bring.

Die kroning van die Messiaskoning word vir ons hier beskryf. Uit Psalm 2 weet ons dat ’n nuwe koning by sy kroning as seun van God aangeneem word en dat hy by dié geleentheid ’n nuwe naam kry. Dit presies dit wat vir ons hier in Jes. 9v2-5 beskryf word. Eers bely die volk: “vir ons is ’n Seun gebore, en aan ons is ’n Seun gegee” en dit verwys na die Messiaskoning wat die troon bestyg. Nou heers hy en by sy troonbestyging kry hy vier name wat sy heerskappy beskryf:

·        Wonderbare Raadsman - hy sal geen raad van ander nodig hê nie, want God is sy raadsman.

·        Magtige God – die Messiaskoning is God se direkte verteenwoordiger op aarde. Wie hom sien, sien as’t ware vir God.

·        Ewige Vader – soos dit ’n koning betaam is hy vir sy onderdane ’n vader wat voortdurend vir hulle sorg.

·        Vredevors – onder sy heerskappy sal daar harmonie wees sodat elke mens ongehinderd vir God kan dien.

In Mat. 4v12 – 16 hoor ons hoe hierdie profesie in Jesus Christus vervul is:

¹² Toe Jesus hoor dat Herodes vir Johannes in die tronk laat opsluit het, het Hy na Galilea toe gegaan. ¹³ Hy het nie in Nasaret gaan bly nie, maar Hom gaan vestig in Kapernaum by die see, in die gebied van Sebulon en Naftali. ¹⁴ So moes vervul word wat deur die profeet Jesaja gesê is:

¹⁵“Jy, gebied van Sebulon en gebied van Naftali, aan die seekant en oorkant die Jordaan, Galilea waar die heidene woon! ¹⁶ Die volk wat in duisternis woon, het ’n groot lig gesien; hulle wat in die skemerland van die dood lewe, vir hulle het die lig opgegaan.”

Watter troos hou hierdie profesie van ’n Messiaskoning wat 2000 jaar gelede gebore is vir ons in wat haastig op is na die einde van 2013? Vir elke donker oomblik in ons lewens is daar die hoop van Lig wat die duisternis sal verdryf. Ons is so geneig om tydens Kerstyd in die rooi Kersvaders wat ho ho ho sê vas te kyk. Hoe dikwels kyk ons net in die blink liggies en die reklame van Kerstyd vas en dan is ons verbaas omdat daar soveel donkerte in hierdie tyd is.

In Jes. 8v19 hoor ons:

Mense sê julle moet mediums en spiritiste raadpleeg wat fluister en mompel, maar moet ’n volk nie sy God raadpleeg nie? Waarom sou ’n mens dooies in belang van lewendes raadpleeg?

As ons op die dooie dinge van hierdie wêreld vertrou dan sal daar in ons lewens ook niks anders as benoudheid en donkerte nie wees nie. Met Kersfees sê die Here vir ons ook: in die land waar daar duisternis is, sal daar nie langer donkerte wees nie, want Vir ons is ’n Seun gebore, aan ons is ’n Seun gegee; Hy sal heers, en Hy sal genoem word: Wonderbare Raadsman, Magtige God, Ewige Vader, Vredevors.

Geliefdes ons sien ook saam met Israel uit na ’n Koninkryk waar daar ewige vrede sal heers. Ons hou vas aan die belofte van die woonplek van God wat nou by die mense sal wees. Hy sal by ons bly; ons sal sy volke wees, en God self sal by ons wees as ons God. Hy sal al die trane van ons oë afdroog. Die dood sal daar nie meer wees nie. Ook leed, smart en pyn sal daar nie meer wees nie. Die dinge van vroeër het verbygegaan.”
(Open 21v3&4).

Geliefdes moenie in hierdie feestyd u vreugde in die dooie dinge van die wêreld soek nie. Daar is net een ware bron van vrede soos die Here ook in .Fil. 4:6 & 7 vir ons bevestig:

⁶ Moet oor niks besorg wees nie, maar maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking en met danksegging aan God bekend. ⁷ En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus.

Hou vas aan die troos en vrede wat daar net by Jesus Christus te vinde is want Christus verander die donker wanhoop in ons lewe na lig en hoop.

Amen

God is getrou aan sy verbond, daarom is daar vir ons hoop in ’n toekoms wat donker lyk.

Teks: Pred. 4v17 - 5v6; Ef. 3v14 – 20. Teksvers Pred. 5v3

GK Empangeni 15 Des 2013

175 jaar gelede het ons voorvaders ’n gelofte teenoor die Here afgelê. Daarmee het hulle ’n verpligting op ons geplaas omdat daardie gelofte onder andere gemeld het dat: “ons ook aan ons kinders sal sê dat hulle met ons daarin moet deel tot nagedagtenis ook vir die opkomende geslagte” Alhoewel daar sommige van ons volkgenote is wat daarteen rebelleer, bly ons gebonde aan daardie gelofte. Die Here waarsku ons dat ons versigtig moet wees wanneer ons ’n vrywillige gelofte teenoor Hom aflê soos ons hoor in Pred. 5v3:

As jy aan God ’n gelofte gedoen het, moet jy nie versuim om dit te betaal nie. Hy hou nie van ligsinnige mense nie. Wat jy beloof het, moet jy betaal.

Op ’n ander plek in Deut. 23V21-23 sê die Here:

²¹“Wanneer jy ’n gelofte aflê teenoor die Here jou God, moet jy nie traag wees om dit na te kom nie, anders sal die Here jou God jou tot verantwoording roep en sal jy skuldig wees. ²² Wanneer jy nie ’n gelofte aflê nie, sal jy nie skuldig wees nie, ²³ maar as jy vrywillig ’n gelofte teenoor die Here jou God aflê, moet jy versigtig wees met wat jy sê en moet jy die gelofte nakom.

Die vraag is nou: “kom ons daardie gelofte wat afgelê is na?”

Voordat ons dit kan doen moet ons net eers kortliks weer gaan kyk presies wat die inhoud van die gelofte is en hoekom dit afgelê is? Daarna gaan ons stilstaan by die verpligting wat op ons rus vanweë die gelofte en wat is die Bybelse perspektief t.o.v. die gelofte.

Wat het aanleiding tot die gelofte gegee?

Die Voortrekkers in Natal het totale uitwissing in die gesig gestaar. Dit het met hulle bitter ellendig gegaan.

•     In Febr. 1838 is Piet Retief en sy afvaardiging

       op ʼn verraderlike wyse deur Dingaan by sy kraal vermoor.

•     Kort daarna volg die gruwel massamoorde

       teen die hange van die Drakensberge: Moordspruit, Bloukrans,        Weenen.

•     In April het Piet Uys en sy seun Dirkie in ’n mislukte vergeldingspoging by Italeni gesneuwel

•     Om sake te vererger trek Andries Potgieter terug na Transvaal

•     In Aug./Sept. seëvier die doodsengel weer eens toe ’n maselepidemie die reeds moedelose en verswakte Voortrekkers nog verder uitgedun het.

•     Die kroon op hulle ellende was toe die 41 jarige Gerrit Maritz op 23 Sept. aan die Klein Tugela sterf.

Die Voortrekkers was nou uitgedun, leierloos, moedeloos – ja, weerloos uitgelewer. Hulle het op daardie stadium geen toekoms vir hulself meer gesien nie. In sy voorsienigheid beskik God dat die bekwame Andries Pretorius twee maande later (in Nov.) hom by die Voortrekkers in Natal aansluit. Binne enkele dae het hy die hele situasie daar in Natal opgesom en besluit dat hulle nie anders kan as om in geloof teen Dingaan op te tree nie.

Dit word vertel dat toe die boere kommando opgeruk het na die vesting van Dingaan, Sarel Cilliers en Andries Pretorius volgens gewoonte alleen vooruit gery het. Dit was volgens oorlewering by dié geleentheid terwyl hulle oor die gevare en probleme van hul onderneming en die geweldige getalle oormag van die vyand gepraat het, dat Sarel Cilliers aan die generaal voorgestel het dat hulle ’n gelofte voor die Here God moet aflê – hulle moet hul krag van Hom alleen soek.

Op die aand van 7 Des 1838 is die gelofte die 1ste maal afgelê in die vorm van ’n erediens onder leiding van Sarel Cilliers. Die gelofte kan kortliks soos volg uiteengesit word:

Die voorneme om ’n gelofte te doen:

"Hier staan ons voor die heilige GOD van hemel en aarde om 'n gelofte aan Hom te doen

Voorwaarde:- dit wil sê wat van God gevra is

dat as Hy ons sal beskerm en ons vyand in ons hand sal gee,

Belofte:- wat in ruil vir dit wat van God gevra is, gedoen sal word

1) ons die dag en datum elke jaar as 'n dankdag soos 'n Sabbat sal deurbring,

2) en dat ons 'n huis tot sy eer sal oprig waar dit Hom behaag,

3) en dat ons ook aan ons kinders sal sê dat hulle met ons daarin moet deel tot nagedagtenis ook vir die opkomende geslagte

Doel:- om aan God alleen die eer te gee

want die eer van Sy naam sal verheerlik word deur die roem en die eer van oorwinning aan hom te gee."

Die gelofte is daarna elke aand herhaal en op Sondag 16 Des 1838 het God die onmoontlike moontlik gemaak. Minder as 500 Boere kommandolede met ongeveer 200 agterryers het ’n oormag van meer as 10 000 Zoeloe krygers verslaan. Nie een van die boeremagte is gedood nie en slegs ’n paar het ligte snywonde opgedoen. God het aan die noodroep van sy kinders gehoor gegee en Hy het hulle beskerm en die vyand in hul hand gegee. God HET gedoen wat hulle van Hom gevra het.

Hiermee is egter ’n verpligting op die nageslag van die verbondmakers geplaas. Wat is die verpligting wat op ons as die nageslag geplaas is? In kort dat ons moet herdenk dat die Here in ’n tyd van nood vir ons voorvaders uitkoms gegee het en dat ons dit aan die volgende geslag moet oordra sodat die Here se Naam daardeur geëer kan word. Nou kom ons weer by die vraag wat ons in die begin gevra het, het ons die verpligting van die gelofte nagekom? Is ons gehoorsaam aan wat die Here in Pred. 5:3 vir ons sê?

As jy aan God ’n gelofte gedoen het, moet jy nie versuim om dit te betaal nie.

As ons doodeerlik moet wees dan moet ons sê “NEE”. 16 Des. is eers na 1910 as ’n nasionale gedenkdag ingestel. Tot watter mate het ons werklik aan ons kinders oorgedra hoe God vir ons voorvaders in tyd van nood gesorg het? Ken ons kinders die geskiedenis van Bloedrivier? Ken ons kinders die geskiedenis van Bloedrivier en dat die herdenking van geloftedag nie oor politiek gaan nie, maar dat dit gaan oor hoe God sy kinders wat op Hom vertrou het beskerm het? Weet ons kinders dat die hoofsaak nie hier gaan oor ’n oorwinning van witmense oor swartmense nie? Daar was tog immers ook bykans 200 swartmense in daardie laer wat saam met die boere geveg het. Leer ons, ons kinders dat Geloftedag nie oor rassehaat gaan nie? Weet hulle dat ons Geloftedag herdenk om aan God die eer te gee omdat Hy sy gelowige kinders teen ’n oormag ongelowiges beskerm het?

Tot watter mate getuig ons lewens daarvan dat ons net van God afhanklik is om vir ons te sorg? Sien ons kinders in ons voorbeeld dat ons op God se alleen vertrou? Gee ons met dit wat ons doen en sê die eer aan God alleen? Nee geliefdes, ons lewens getuig eerder van rebelse opstand teenoor God!

Toe Sarel Cilliers daardie gelofte in die week voor die slag van Bloedrivier teenoor die Here afgelê het, het die Here geweet dat ons nie 100% getrou gaan wees aan die beloftes wat gemaak is nie. Ten spyte daarvan het Hy nog steeds in sy groot genade gehoor gegee aan die pleidooi van die Voortrekkers, want Hy het lank reeds van sy kant af ’n ewige verbond met sy uitverkore kinders aangegaan waarin Hy sy ewige trou beloof het. Alhoewel ons nie getrou die beloftes kan nakom wat ons teenoor die Here maak het nie, is daar Een wat wel 100% getrou in alles is en was.
In Heb. 3v1 & 2:

Daarom, broers wat vir die Here afgesonder is en deelgenote is van die hemelse roeping, moet julle noukeurig let op Jesus, die Apostel en Hoëpriester van die geloof wat ons bely. Hy is getrou aan God wat Hom aangestel het

Watter troos kan ons daaruit put? Toe die toekoms vir ons voorvaders donker gelyk het na die moord op Retief, Andries Potgieter wat na Transvaal teruggetrek het en die dood van Maritz het hulle, hulle krag in die Here en in sy groot mag gesoek (Ef. 6v10). Hulle het deur die Heilige Gees krag ontvang om innerlik sterk te word. (Efesiërs 3:16). Christus het deur die geloof in hulle harte gewoon en hulle was in sy liefde gegrondves. (Efesiërs 3:17). Hulle was in staat om saam met al die gelowiges te begryp hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus gestrek het! (Efesiërs 3:18).

Hier is baie dinge wat die toekoms vir ons ook donker laat lyk. Die ekonomie wat maar net nie op dreef wil kom nie. Die dreigemente van ons plase wat deur herverdeling van grond afgevat kan word. Regstellende aksie wat ons en ons kinders van loopbaangeleenthede ontneem. Die golf van misdaad en korrupsie wat so oor ons spoel. Ons kan en ons moet net soos ons voorvaders ons krag in die Here en in sy groot mag soek. Ons kan dit alleen doen wanneer ons deur die Heilige Gees krag ontvang om innerlik sterk te wees. Ons kan dit alleen doen wanneer Christus deur die geloof in ons harte woon en wanneer ons in sy liefde gegrondves is. Dit is eers wanneer ons Christus soek vir wie Hy is en nie omdat hy net nuttig is vir die seëninge wat Hy gee nie. Dit is eers wanneer ons Christus onweerstaanbaar vind net vir wie Hy is dat ons werklik op God kan vertrou.

In wese behels die gelofte dat ons, ons kinders van God se troue verbondliefde leer. Kom ons bly getrou aan die gelofte van ons voorvaders deur ons kinders met die voorbeeld wat ons stel te leer: God is getrou aan sy verbond, daarom is daar vir ons hoop in ’n toekoms wat donker lyk.

Amen

Jesus gee lewende water aan almal wat dors het

Skriflesing:     Joh. 4v1 – 30 Teksverse Joh. 4v10

Preek Sondag 8 Des. 2013 (GKE)

na Votum Sb 4-6  

Na Wet Ps. 99-2 v 1 & 4 (NAB)

Na gebed Ps. 119-2 v 8 & 9  (NAB)

Slotsang Ps. 84-1 v 1 tot 3 (OAB)

Woorddiens

Een van die dae herdenk ons weer die geboorte van Jesus Christus. Dit is weer ’n tyd om te besin wat die menswording van God almagtig in die persoon van Jesus Christus werklik vir ons beteken.

Die verhaal van die Samaritaanse vrou by die put wys vir ons hoe Jesus ’n mens se lewe verander. Dit is ’n bekende verhaal wat so baie sê dat daar elke slag iets nuut uitstaan wanneer ons weer daarna luister.

Dit vertel die verhaal van ’n vrou wat deur die lewe eenkant toe gestoot is. Verder het sy die lewe vir haarself nog moeiliker gemaak met die verkeerde keuses wat sy gemaak het. En dan onverwags kom Jesus in haar lewe in met ’n versoek vir ’n bietjie water. Dit is egter ’n versoek wat die vrou bewus maak van ’n veel dieper dors as ’n fisiese dors na water.

So half onwillig word sy gelei om na binne te kyk, daardie selfondersoek wat ’n mens maar eerder wil vermy omdat dit ongemaklike waarhede aan die lig bring. Aanvanklik is sy so half ongeërg met Jesus: “Hoe vra jy, wat ’n Jood is, vir my, ’n Samaritaanse vrou, water om te drink?”

Die Samaritane en die Jode het nie goed met mekaar oor die weg gekom nie omdat die Jode die Samaritane as tweede klas burgers behandel het omdat die Samaritane van gemengde afkoms was. Hulle was die nageslag van die Israeliete wat met die Assiriërs ondertrou het nadat dié hulle in Ballingskap weggevoer het.

Jesus laat Hom egter nie deur hierdie rassediskriminasie tussen die Jode en die Samaritane afsit nie. Sy antwoord bring die diepste nood van hierdie vrou na vore: “As jy geweet het wat God gee, en wie dit is wat vir jou sê: ‘Gee My ’n bietjie water om te drink,’ sou jy Hom gevra het, en Hy sou vir jou lewende water gegee het.”

Die vrou verstaan egter nog nie werklik nie. Sy dink dit gaan nog steeds oor fisiese water en sy antwoord so half en half met ’n afjak. “Meneer, jy het nie eens ’n skepding nie, en die put is diep. Waar gaan jy die lewende water vandaan kry? Jy is tog nie tot meer in staat as ons voorvader Jakob wat hierdie put vir ons gegee het en self saam met sy seuns en sy diere daaruit gedrink het nie?”

Geliefdes is dit nie hoe dit ook maar in ons lewens gaan nie? Hierdie vrou het ’n behoefte na iets meer in die lewe as wat sy tans het. En dan kom die Here in haar lewe in en wys dit vir haar, maar sy sien dit nog nie raak nie. Hoeveel keer gryp die Here nie in ons lewens in en dan sien ons nie die werklike rede daarvoor raak nie?

Hoeveel maal sien ons net soos hierdie vrou net die fisiese materiële behoeftes raak, maar ons mis die geestelike behoeftes? Here help tog net asb. met hierdie probleem wat ek het. Laat dit asb. tog net beter gaan met my geldsake. Here as ek tog net ’n ander motor kan kry. As dit tog maar net beter met my gesondheid kan gaan. En so raak ons verstrengel in die oppervlakkigheid van die materialistiese hier en nou. Is ons slegs bekommerd oor die tydelike dinge in ons lewens, maar ons mis die dieper geestelike sake wat ewigheidswaarde het.

Jesus raak egter nie ongeduldig met die vrou nie. Hy verduidelik nog verder vir haar dat enige iemand wat maar net van hierdie fisiese water drink, dit wil sê vashaak by die wêreldse dinge maar net weer dors gaan kry. Solank as wat ons, ons geestelike dors met wêreldse dinge probeer les gaan dit nooit geles word nie. Partytjies, drank, dwelms rykdom, mag gaan nooit ons geestelike dors les nie.

Net die lewende water wat Jesus self vir ons gee kan daardie dors les. .....wie van die water gedrink het wat Ek hom sal gee, sal in alle ewigheid nooit dors kry nie. Nee, die water wat Ek hom sal gee, sal in hom ’n fontein wees met water wat opborrel en vir hom die ewige lewe gee.

Die lewende water wat Jesus verniet gee, het Hom baie duur gekos. Hy moes met sy lewe aan ’n vervloekte kruishout daarvoor betaal sodat ons kan lewe. Sodat ons in vrede met mekaar en in vrede met God kan leef. Sodat ons werklik by die dinge kan uitkom wat saak maak in die lewe deur vir mekaar om te gee.

Nou eers besef die vrou waarvan Jesus praat en sy vra vir Hom om vir haar van daardie water te gee. Voordat sy egter van die water kan kry moet daar nog iets gebeur. Sy moet eers haar eie hulpeloosheid vanweë haar sonde raaksien en daarom sê Jesus vir haar: “Gaan roep jou man en kom terug hierheen.”

Sy probeer nog wegskram deur te sê dat sy nie ’n man het nie, maar daar is niks wat ’n mens vir God kan wegsteek nie. Wanneer Jesus die volle werklikheid vir haar blootlê probeer sy nog ’n maal. Sy maak gebruik van die taktiek wat ons as kinders vervolmaak het. So binne die eerste vyf minute vra iemand vir die wiskunde onnie iets oor die naweek se rugby en voor jy jou oë kan uitvee is die periode om.

So probeer sy om die aandag van haarself af weg te lei met vraag oor waar daar aanbid moet word. Ons doen dit vandag nog geliefdes. So neem ons ook die fokus van Jesus af weg deur ons besig te hou met allerlei kleinighede soos wat die presiese modestyl moet wees waaraan ons kleredrag moet voldoen of watter liedere ons mag en nie mag sing nie of wat die grote moet wees van die houers waaruit ons Nagmaalwyn moet drink.

Jesus laat egter nie toe dat die vrou die fokus verskuif nie. Hy bring die gesprek weer terug na wat werklik saak maak. As ons nie met Gees en in waarheid ons fokus op Jesus gerig hou nie raak ons die spoor byster.

Ons sien ook in hierdie verhaal watter radikale invloed Jesus se lewende water het op die lewe van hierdie vrou. Sy wat uitgestoot was en haarself eenkant gehou het en wat nie eens water saam met die ander vroue by die put water kom haal het nie, gaan nou uit en vertel aan almal wat sy tot nou toe vermy het die Goeie Nuus van die lewende water wat Jesus vir haar gegee het.

As ons eers eenmaal van Jesus se lewende water gedrink het kan ons nie maar net op die ou trant aangaan nie. As Jesus se lewende water nog nie soos ’n fontein in my opborrel en oorloop nie moet ek myself afvra of ek nie nog steeds besig is met die vermydingstaktieke wat hierdie vrou probeer het nie.

Hierdie verhaal hou ook vir elkeen ’n geweldige troos in. As Jesus bereid was om geduldig tyd te spandeer aan ’n vrou wat deur die samelewing eenkant toe gestoot is sodat sy van die lewendgewende water kon drink wat net by Hom beskikbaar is, kan ek ook weet dat Jesus vir my ook van sy lewende water wil gee.

Jesus is soos water wat lewe oor die dor woestyn van my lewe bring. Hierdie verhaal bring elkeen van ons voor ’n besliste keuse. Gaan ek aanvaar dat Jesus die Messias is wat my van die dorre sondeslawerny kom verlos het? En as ek dit aanvaar, is ek bereid om die implikasies daarvan te aanvaar dat ek ’n nuwe lewe saam met God gaan stap? Gaan ek aanvaar dat ek God se wil in my lewe moet aanvaar?

Geliefdes, het jy dors? Kom dan na Jesus toe want Hy gee lewende water aan almal wat dors het.

Amen

Die Wet van God is die spieël waarin ons die werklikheid van ons sonde leer ken

Preek Rom. 3 Sondag 2 op 10 Nov. 2013

Tema: Die Wet van God is die spieël waarin ons die werklikheid van ons sonde leer ken

Ps. 42-2 v 1

Ps. 38-1 v 1 & 17

Sb. 15-1 v 1 - 4

Ps. 130-1 v 1 – 4

Sondag 2

3  Vraag:  Waaruit ken jy jou ellende?

Antwoord:  Uit die wet van God (a).

(a) Rom 3:20.

4  Vraag:  Wat eis die wet van God van ons?

Antwoord:  Dit leer Christus ons samevattend in Matteus 22:37-40:  Jy moet die Here jou God liefhê met jou hele hart en met jou hele siel en met jou hele verstand.  Dit is die eerste en groot gebod.  En die tweede wat hiermee gelyk staan:  Jy moet jou naaste liefhê  soos jouself.  Aan hierdie twee gebooie hang die hele wet en die profete (a).

(a) Deut 6:5;  Lev 19:18;  Mark 12:30;  Luk 10:27

5  Vraag:  Kan jy dit alles ten volle nakom?

Antwoord:  Nee (a), want ek is van nature geneig om God en my naaste te haat (b).

(a) Rom 3:10, 20, 23;1 Joh 1:8, 10.  (b) Rom 8:7;  2:3;  Tit 3:3;  Gen 6:5;  8:21;  Jer 17:9;  Rom 7:23.

Inleiding

Ons ly almal aan ’n dodelike siekte! Die probleem is net dat ons dit nie eintlik van self kan agterkom nie. Dit is nie ’n siekte soos griep waar mens duidelik aan die simptome kan voel dat jy siek is nie. Dit is ’n siektetoestand soos byvoorbeeld hoë bloeddruk wat geen simptome wys nie. As die dokter nie jou bloeddruk met ’n bloeddruk apparaat meet nie, kom jy nie sommer agter dat jy aan hoë bloeddruk ly nie. Hierdie siekte is net so, as jy dit nie met ’n eksterne apparaat meet nie, sal jy nie maklik agterkom dat jy daaraan ly nie. Die gevolge van hierdie siekte is egter baie ernstig. As daar nie iets aan gedoen word nie, is daar maar net een uiteinde. Die ewige dood!

Wat is hierdie vreeslike siekte geliefdes?

Dit is die vloek van God wat Hy oor die oor die mensdom uitgespreek het omdat hulle in ’n rebelse sondige opstand teen Hom gerebelleer het. Elke mens wat hieraan skuldig is staan onder doodsvonnis wat deur God in Gen. 2v17 uitgespreek is:

“Die dag as jy van die boom van kennis, goed en kwaad eet sterf jy!”

Alhoewel daar mense is wat dink dat hulle nie aan die vloek onderwerp is nie, is elke mens op aarde skuldig: Rom. 3v10b – 12

^10b“Daar is nie een wat regverdig is nie,

selfs nie een nie.

¹¹Daar is nie een wat verstandig is nie;

daar is nie een wat na die wil van God vra nie.

¹²“Almal het afgedwaal, almal het ontaard.

Daar is nie een wat goed doen nie,

selfs nie een nie.

Die probleem waarmee ons egter hier te make het is dat ons dikwels hierdie vorige teksgedeelte baie onpersoonlik benader. Met ons verstand sê ons baie maklik, ja dit is waar, maar met ons hart aanvaar ons nie werklik dat dit op my persoonlik van toepassing is nie. As iemand vir jou sê dat jy moontlik aan hoë bloeddruk ly gaan ons dit nie sommer meer net so aanvaar nie. Dit is eers wanneer ek by die dokter was en hy my bloeddruk geneem het en op grond daarvan vir my sê dat ek aan hoë bloeddruk ly dat ek dit sal aanvaar.

Hoe weet ons dat ons skuldig staan voor God?

In Sondag 2 van die Heidelbergse Kategismus kry ons ’n goeie riglyn. Daar bely ons met vraag en antwoord 3:

Vraag 3 Waaruit ken jy jou ellende?

Die antwoord is misleidend eenvoudig: Uit die wet van God. Dan kry ons ’n verklaring in vraag en antwoord 4 oor wat die essensie van die Wet van God is, naamlik soos Jesus die wet in Mat. 22:37-40 opsom: Jy moet God bo alles liefhê en jy moet jou naaste soos jouself liefhê. In Vraag en antwoord 5 bely ons dat ons hierdie eenvoudige gebod nie kan nakom nie omdat ons van nature geneig is om God en ons naaste te haat. Soos ek gesê het, misleidend eenvoudig!

Maar as ons werklik by die volle betekenis van hierdie belydenis van ons stilstaan dan is dit nie heeltemal so eenvoudig nie geliefdes! Die saak raak baie ongemaklik, want dit raak my persoonlik. Dit raak ’n aspek van my lewe wat ek liewers nie na vore wil bring nie. Ons wil nie graag hê dat ons sondes en oortredings onder die vergrootglas geplaas moet word nie. Dit is alles in orde wanneer ons na ander se sondes en ellende kyk solank my eie nie deel van die pakket uitmaak nie. In Rom. 3v20b sê God vanoggend vir ons dat die doel van die wet is om juis my sonde aan die lig te bring!

“deur die wet  leer  ’n mens wat sonde  is.”

Daarom gaan ons vanoggend stilstaan by twee aspekte naamlik:

1)    Wat doen die wet van God?

2)    Wat doen die wet van God nie?

Wat doen die wet van God?

Vraag 3 in Sondag twee vra die eenvoudige vraag “Waaruit ken jy jou ellende?” en verskaf dan ’n ewe eenvoudige antwoord “Uit die wet van God”. Solank ons hierdie saak nie as ’n persoonlike saak hanteer nie, bly dit maklik en eenvoudig. Solank dit ander mense se sondes is wat onder die vergrootglas geplaas word is dit maklik. Dit moet net nie na my kant toe kom nie.

Om te keer dat ek onder die vergrootglas geplaas word het ek gewoonlik verskillende verdedigingsmeganismes. Daar is diegene wat sê dat ons tog nie so verknog moet raak aan die wet nie. So het ek byvoorbeeld op ’n keer by iemand gehoor dat hulle van ’n sekere kerk se eredienste hou omdat nie die wet daar voorlees nie. Aan die ander kant gaan ons op “autopilot” wanneer ons wel in ’n erediens is waar die wet voorgelees word. Sodra die ds. die wet begin lees skakel ek af totdat dit verby is. As ek nie toelaat dat die Heilige Gees met my praat deur die wet nie, dan word ek mos nie in die ongemaklike posisie geplaas dat my sondes onder die vergrootglas geplaas word nie.

Nog ’n populêre verdedigingsmeganisme is dat ons, ons goeie hoedanighede voor hou om ons sondes daaragter weg te steek. Ek kom mos gereeld kerk toe. Ek vloek nie en ek drink nie. Kyk net hoe gereeld gee ek iets vir die armes! Noem maar op, daar is baie goeie werke waaragter ek kan wegkruip. Die probleem is dat hierdie strategie soms so goed werk dat ek self nie eers meer eie sondes raak sien! Dit is dan wanneer ek begin dink dat ek so ’n bietjie beter is as ander mense. Dan begin ek so bietjie hooghartig raak en ek begin neersien op die mense om my wat nie aan my maatstawwe voldoen nie. Dan begin ek selfs teenoor God grootdoenerig raak. Kyk net hoe getrou is ek. God kan nie anders as om my te beloon nie.

Dit is op hierdie punt dat ek nie eers meer raaksien hoe liefdeloos ek teenoor God en my naaste is nie! Dit is presies op hierdie punt waar die Jode was toe Paulus die brief aan die Christene in Rome geskryf het. Die Joodse Christene het hulself so ’n bietjie beter as die ander geag. Hulle was mos die uitverkore volk van God aan wie God sy wet gegee het. Is ons nie maar ook in ’n groot mate so nie geliefdes? Ons is mos Doppers wat vashou aan die suiwer woordverkondiging! Ons is so ’n bietjie beter as die ander Christene wat nie saam met ons in die gemeente is nie. Verder is ons nogal baie krities teenoor mekaar wat nie presies met my manier van doen wil saamgaan nie. Paulus skryf vir die Jode wat daardie meerderwaardigheids gevoel het om aan hulle presies te verduidelik wat dit beteken om die wet te hê.

Rom. 3v1

“Het dit dan enige voordeel om ’n Jood te wees, en het die besnydenis enige nut?

In Rom. 3v20 sê Paulus met klem dat geen mens op grond van wetsonderhouding regverdig of onskuldig verklaar sal word nie. Hy voeg daaraan toe: inteendeel, deur die wet leer ’n mens wat sonde is. Die ironie is dat die wet nie in staat is om ’n mens van sonde kwyt te skeld nie soos ons ook bely in vraag en antwoord 5 in Sondag 2.

Kan jy die Here jou God liefhê met jou hele hart en met jou hele siel en met jou hele verstand en kan jy jou naaste soos jouself liefhê?

Antwoord:  Nee, want ek is van nature geneig om God en my naaste te haat.

Dit is by hierdie punt dat ons leer wat die wet nie doen nie.

Wat doen die wet van God nie?

Die wet spreek ons nie vry nie. Dit wys juis daarop dat ons tot die dood toe skuldig is. Voordat ek nie by daardie punt kom dat ek besef dat ek vanweë my sonde tot die dood toe skuldig is nie, is ek nie gereed om God se genade te ontvang nie. Solank as wat ek in eiegeregtigheid agter my eie goeie hoedanighede wegkruip is ek nog besmet met die dodelike siekte. Dan is my eie sonde nog steeds ’n doodsvonnis wat bo my kop hang. Dit help nie dat ek met my mond bely dat ek glo in die genade van Jesus Christus terwyl my dade en lewenswandel net mooi die teenoorgestelde bewys nie! Terwyl ek in hierdie doodstoestand verkeer raak die wet van God my nie aan nie en hoor ek dit nie eers wanneer dit in die kerk voorgelees word nie.

Dit is eers wanneer ek deur die wet aan die hart gegryp word en ek werklik voor die besef staan dat ek tot die dood toe skuldig is dat ek by God se genade kan uitkom. Dit is nie ek wat die wet lewendig maak nie, maar wel die Heilige Gees wat dit doen. Eers as ek nie die Gees bedroef nie, kom ek voor die werklikheid van Rom. 3v20 te staan:

Daarom sal geen mens op grond van wetsonderhouding deur God vrygespreek word nie; inteendeel, deur die wet  leer  ’n mens wat sonde  is

Voordat ek nie by die punt kom dat ek besef dat ek in myself niks kan doen om God se genade te verdien nie, kan ek ook nie deel daarin nie. Eers wanneer ek besef ek is net so skuldig soos die beste voorbeeld van ’n sondige mens wat ek aan kan dink dat ek reg is vir God se genade. Eers wanneer ek vir seker weet en ten volle verstaan dat ek in my wese in rebelse opstand is teenoor God dat ek kan baat vind by sy genade wat Hy in Rom. 3v21-22 aan ons meedeel.

²¹Maar nou het die vryspraak deur God waarvan die wet en die profete getuig, in werking getree. Dit is die vryspraak wat nie verkry word deur die wet te onderhou nie, ²²maar deur in Jesus Christus te glo. God gee dit sonder onderskeid aan almal wat glo. ²³Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid van God nie, ²⁴maar hulle word, sonder dat hulle dit verdien, op grond van sy genade vrygespreek vanweë die verlossing deur Jesus Christus.

Dit is ook nie ’n eenmalige proses nie. Ons word wel net eenmaal vrygespreek en weergebore. Christus het net eenmaal aan die kruis vir ons sondes gesterf. Dit is egter nodig dat ons daagliks daaraan herinner moet word, want anders gebeur dit so maklik dat ek in eie geregtigheid hooghartig word en op grond van my eie verdienste aanspraak maak op God se seën en guns. Dan behels my daaglikse bekering niks meer as dat ek dink dat ek elke dag my sokkies moet optrek sodat ek God se wet kan onderhou. Dit is nie wat dit is nie geliefdes. My daaglikse bekering behels dat ek elke dag besef dat ek uit my eie niks voor God kan verdien nie en dat ek maar net op Jesus Christus se soenverdienste en sy oorwinning van die dood moet staatmaak.

Dit is wat die Heilige Gees deur middel van God se wet vir my doen. Dan leef ek uit God se genade en besef ek dat dit wat ek hoe sukkelend ook al in ooreenstemming met God se wet doen, slegs genade is en dat ek daarom geen rede het om op myself te roem of daarom te dink dat ek beter is as iemand wat ook maar net uit God se genade leef nie. Dan sal ek wanneer ek in ’n ander amp as gelowige geroep word uit God se genade onberispelik leef soos Hy in sy Woord vir ons sê. Kom ons hou vas aan die wete dat die Wet van God die spieël is waarin ons die werklikheid van ons sonde leer ken. Dan sal ons inderdaad ook uit genade die lewe begin leef wat God vir ons beplan het.

Amen