Stel jou hoop op die Beloftegewer

26 Jun. 2016 GKE

Skriflesing

Ps. 13:2 – 3; Gen. 12 v 1 – 3; Gen. 15 v 1 – 6 ; Gen. 17 v 1 – 6;
Gen. 21 v 1 – 7; Gen. 22 v 1 – 19

Teksvers Gen. 22:8

Sing

Ps. 146-1 v 1 - 3

Ps. 130-1 v 1 - 4

Ps. 141-1 v 1

Ps. 42-1 v 1 – 7

Hoe lank gaan U my nog bly vergeet, Here? Vir altyd? Hoe lank gaan U nog van my af weg kyk? Hoe lank moet ek nog my eie planne maak en my dae met kommer deurbring? Hoe lank sal die vyand my nog oorheers?

Dis amper asof die Psalmdigter Ps. 13 vir ons geskryf het. Hoe lank nog Here? Hoe lank moet ons nog in hierdie politieke en ekonomiese onsekerheid leef? Hoe lank nog voordat die droogte gebreek word? Hoe lank nog moet ek met hierdie siekte stoei? Hoe lank gaan ons nog swaarkry voordat dit beter gaan?

Telkemale vra “Hoe die Psalmdigter “Hoe lank nog Here?” Lees maar deur die Psalms en let op hoeveel maal word hierdie vraag gevra. Net soos die Psalmdigter vra, vra ons vandag nog steeds “Hoe lank nog Here?” Wanneer die Psalmdigter hierdie vraag vra dan antwoord hy dit gewoonlik ook soos ons ook in Ps. 13:6 hoor:

Ek hou vas aan u troue liefde, oor die uitkoms wat U gee, juig my hart.

Ek wil sing tot eer van die Here, omdat Hy aan my goed gedoen het.

Abraham moes ook wag op die Here. Die Here het hom belowe dat al die volke van die aarde in Hom geseën sal wees. Hy het hom belowe dat sy nageslag so baie soos die sterre in die hemel of die sand by die see sal wees. 

En hy moes wag vir daardie belofte. Kan u uself indink hoe dit vir Abraham en Sarai moes gewees het om op die belofte van die Here te wag? Terwyl hulle nog jonk was het hulle met afwagting gewag, maar die tyd het aangestap en hulle het al ouer geword en nog steeds was daar nie ’n kind vir hulle nie.

Hulle het selfs op ’n keer selfs probeer help om die belofte tot vervulling te bring. Gaan lees gerus maar weer die geskiedenis van Hagar en Ismael daar in Gen. 16. 

Maar op die uiteinde Het hulle bly glo in die belofte wat die Here aan Abraham gemaak het soos in ons voorgelese teksgedeeltes gehoor het. 

In Rom. 4:18 word dit mooi saamgevat:

Toe daar geen hoop meer was nie, het Abraham nog gehoop en geglo, en so die vader van baie nasies geword volgens die belofte: “So sal jou nageslag wees.”

 

Ons hoor hoe die Here telkemale sy beloftes aan Abraham bevestig het en daarom kon Abraham bly glo. Die belofte van die Here en veral ook sy herhaaldelike bevestiging dat Hy sy belofte sal nakom loop soos ’n goue draad deur die verhaal van Abraham.

Die verhaal van Abraham gee vir ons hoop in tye van donkerte. Daar is egter ’n probleem. Ons kan nie die beloftes wat die Here aan Abraham gemaak het neem en dit netso op onsself van toepassing maak nie. As ons dit doen, dan misbruik ons die Bybel. Dit is ’n baie oppervlakkige lees van die Bybel om te sê dat die Here aan Abraham voorspoed en seën beloof het en daarom SAL Hy ons ook seën deur ons voorspoedig te maak. Dit werk ongelukkig nie so nie!

Daar is ook ’n verdere bekommernis met hierdie verhaal van Abraham. Telkemale het die Here met Abraham gepraat en sy beloftes weer en weer aan Abraham bevestig. Dis maklik om op die Here te wag wanneer daar ’n gewaarborgde goeie uitkoms is. Die probleem is egter dat daar nie noodwendig altyd so ’n goeie uitkoms gewaarborg word nie. Ons het geen waarborg dat die geweld en misdaad in ons land binnekort gaan ophou nie. Ons het geen waarborg dat die droogte sal breek voor die volgende plantseisoen nie. Daar is geen waarborg dat daardie siekte van my genees gaan word nie.

Een van my dosente het die stryd teen kanker verloor. Sy was nog jonk. Haar seun was saam met Miekie in matriek. As daar een ding was wat uitgestaan het van haar stryd teen kanker was dit haar moedigheid. Telkemale as die chemo haar so siek gemaak het, het sy gesê dit gaan goed. Haar geloof het haar gedra. En tog het sy as jong vrou die stryd verloor.

Dit is nie so maklik om op die Here te wag wanneer die uitkoms onseker is nie. Inderdaad is dit bitter moeilik, veral wanneer dit voel asof God binne in hierdie krisis van my stilbly en daar geen antwoorde is nie. Here as ek tog maar net ook so ’n bevestiging soos Abraham kon kry. Ons moet egter erken dat daar in die meeste van ons persoonlike krisisse nie so ’n bevestiging is nie.

Ons moet oppas vir die valstrik waarin ons so maklik trap om ons hoop te vestig op beloftes en ons verwagtinge van die uitkomste wat ons wil hê. Ons maak so maklik die fout wat Abraham gemaak het met hagar en Ismael. Here ek het hierdie probleem, maar moenie bekommer nie. Ek het gesien wat die oplossing is. U moet dit nou net moontlik maak dat die oplossing kan plaasvind. By die Here werk dit egter nie so nie! Ons kan nie aan Hom voorskryf nie.

Met ’n oppervlakkige lees van die verhaal van Abraham kan ons so maklik dink dat Abraham sy hoop op die beloftes van God gestel het. Deel van hierdie groot verhaal van Abraham en al God se beloftes aan hom wat Hy in Izak begin vervul het, is die verhaal waar die Here vir Abraham vra om Izak te offer.

 

Waarop het Abraham sy hoop gestel? As dit op die beloftes van God was sou hy nie bereid gewees het om Izak te offer nie. Gen. 22:8 sê vir ons waarop Abraham sy hoop gevestig het.

“My seun, God sal sy eie offerlam voorsien.”

In Heb. 11 v 17-19 hoor ons

Omdat Abraham geglo het, het hy, toe hy op die proef gestel is, Isak as offer afgestaan. Ja, hy wat die belofte ontvang het en aan wie gesê is: “Uit Isak sal jou nageslag gebore word,” het gereed gestaan om sy enigste seun te offer. Hy was daarvan oortuig dat God by magte is om uit die dood op te wek, waaruit Abraham vir Isak ook, om dit so te stel, terug ontvang het

 

Abraham se geloof was nie in God se belofte alleen gevestig nie. Sy geloof was in die Beloftegewer gevestig. Sy geloof was nie gevestig in wat God vir hom sou doen nie, nee sy geloof was in God self gevestig. Abraham was bereid om te waag en daarom was hy bereid om te doen wat ook al God van hom gevra het om te doen. Hy het nie aan ’n spesifieke uitkoms vasgehou nie. Hy het aan God self vasgehou. Toe Abraham op die Here gewag het, het dit sy geloof versterk. Dit het hom geleer dat God getrou is en dat God in staat was om te voorsien wat ook al nodig was.

Ons het dieselfde waarborg wat Abraham gehad het. Hy sal alles voorsien wat ons nodig het. Inderdaad het ons nog sterker bevestiging as wat Abraham gehad het. Op Izak se vraag waar die offerlam was het Abraham geantwoord “My seun, God sal sy eie offerlam voorsien.”

 

Ons dink so maklik dat dit onregverdig was om Izak te offer, maar dit sal maar net gewees het wat elkeen van ons verdien, ook hy en Abraham, naamlik die dood. Die straf vir sonde is die dood en elke mens op aarde is skuldig aan sonde. Die skaapram wat Abraham ontvang het om in die plek van Izak te offer was maar slegs ’n heenwysing na die ware offerlam. Ons het die wonderlike voorreg om te weet wie die ware offerlam was wat in ons plek geoffer is, naamlik Jesus Christus. Christus het die prys vir ons sonde op Homself geneem. Hy het ’n vervloekte kruisdood gesterf sodat ons kan lewe.

Christus is ons waarborg dat ons op God kan vertrou. Kyk wat het Hy reeds vir ons gedoen daar op Golgota. Sal Hy ons nou in die steek laat? God het Abraham laat wag en dit het die verhouding tussen God en Abraham intiemer gemaak. Hy laat ons ook wag vir dieselfde rede. Goud word deur vuur gelouter. Ons geloof word deur die vuur van beproewing gelouter sodat ons daardeur nader aan Hom kan beweeg. Hy is besig met jou om jou nader aan Hom te bring. God is daardeur besig om ons na die beeld van Christus te verander. Daarom moet ons God se liefde ook in die vuur van beproewing raaksien.

Hou in geloof vas aan Jesus en dit wat Hy reeds vir jou gedoen het. Hou vas aan Hom eerder as om jou hoop op jou idee van uitkomstes te stel. Ons weet nie wat die toekoms vir ons inhou nie, maar God weet wat ons nodig het. Ons perspektief is op die hier en die nou gerig, maar God se perspektief is op die ewigheid gerig. Vertrou dat Hy op sy perfekte tyd vir jou alles sal gee wat jy nodig het. Beleef die nabyheid van God, veral midde in die beproewings in jou lewe. Moenie op jou hoop op jou persepsies van uitkomste stel nie. Stel jou hoop op die Beloftegewer.

Amen.

Vertrou op die Here in 2014 sodat ons vir ander ’n seën kan wees

5 Jan 2014 (GKE) Gen. 11:27 – 12:9 tv Gen. 12:3b

Sing    Lofsang: Ps. 91-1:1 & 6

           Na wet:    Ps. 99-1 v 1  & 5

           Na gebed Sb. 15-7 v 4 & 5

           Slotsang  Ps. 46-1 v 1 & 6

Inleiding

2014 lê uitgestrek voor ons. Kenners gee oorsigte oor wat ons in die komende jaar kan verwag, maar een ding is seker, ons nie weet wat die jaar vir ons gaan inhou nie! Hoe beplan mens die jaar as die enigste sekerheid wat jy het is dat jy nie regtig weet wat in hierdie jaar vir jou voorlê nie? Die enigste sinvolle manier is om te glo dat jy hulp sal ontvang om wat ook al oor jou pad kom te kan hanteer. Jy moet jou vertroue op iets of iemand stel sodat jy die storms wat gaan kom, sal kan hanteer.

Ten spyte daarvan dat ons nie regtig weet wat in die jaar vir ons voorlê nie, het ons tog sekere doelwitte wat ons in die komende jaar wil bereik. Ons kinders wil die volgende standerd in die skool deurkom en vir sommige lê die finale skooljaar voor. Ander wil begin met universiteit of selfs ’n werk. Party van ons grootmense het baie spesifieke doelwitte wat ons wil bereik terwyl daar ook van ons is wat weet dat ek teen die einde van die jaar nie presies dieselfde mens gaan wees wat ek nou is nie. Ek gaan ouer wees en hopelik sal ek so bietjie meer lewenswysheid hê.

Vertrou op die Here

Ek wonder wat in Abram se gemoed omgegaan het toe die Here vir hom gesê het:

“Trek uit jou land uit, weg van jou mense en jou familie af na die land toe wat Ek vir jou sal aanwys.

In die verhaal hier in Genesis 12 hoor ons egter nie wat in Abram se gemoed omgegaan het nie. Wat ons wel weet is dat hy gehoorsaam was aan die Here en dat hy op Hom vertrou het op die onbekende pad wat vir hom voorgelê het.

Abram het toe weggetrek, gehoorsaam aan die woord van die Here, en Lot het saam met hom getrek.

Voor hierdie ontmoeting met God het Abram Hom nie geken nie. Abram is een van die geloofshelde waarvan daar meer as 300 keer melding gemaak word in die Bybel. Ons vergeet dus maklik dat hy eers op 75 jarige ouderdom die Here leer ken het. Hy het groot geword in ’n huis waarin sy pa Tera afgode aanbid het, heelwaarskynlik die maangod Sin wat in Ur sowel as in Haran vereer is. Dink net hoe aangrypend hierdie roeping van ’n God was wat vir Abram tot op daardie stadium onbekend was.

Die Here kom met twee spesifieke opdragte na Abram toe gekoppel aan sekere beloftes by elkeen. Die eerste opdrag was:

Trek uit jou land uit, weg van jou mense en jou familie af na die land toe wat Ek vir jou sal aanwys.

Die Here het met hierdie roeping van Abram ’n baie spesifieke doel gehad. Sy gehoorsaamheid het ’n groot seën tot gevolg gehad. Die drie beloftes wat met hierdie roeping gepaard gegaan het was

i.  ’n Groot nageslag

ii.  ’n seëning vir Abram en

iii. dat die Here hom ’n man van groot betekenis sou maak.

Die gehoorsaamheid aan die eerste opdrag het hom in staat gestel om die tweede opdrag na te kom:

jy moet tot ’n seën wees

Weereens is daar drie beloftes:

i.  Ek sal seën wie jou seën

ii.  hom vervloek wat jou vervloek

iii. In jou sal al die volke van die aarde geseën wees.

Met ander woorde, as Abram die Here vertrou sal die Here hom in staat stel om die opdrag na te kom. Dit is dus nie Abram wat seën uitdeel nie, dit kom van die Here af. Verder sal die Here hom beskerm teen vyande wat hom vervloek. Hy wil Abram as instrument gebruik om sy seën na die mensdom te bring.

Ons kan hierdie roeping van Abraham soos volg opsom: God sê vir Abram “vertrou My want Ek wil jou gebruik om My seën op die mensdom uit te stort.” Dink net bietjie na oor hoe ’n groot besluit dit vir Abram moes gewees het. Hy moes alles wat vir hom bekend was agterlaat en ’n nuwe begin aanpak. Verder het hy ook nie presies geweet waarheen hy op pad was nie en dit in opdrag van ’n God wat hy tot nou toe nog nie geken het nie! Hoe sou jy reageer het as jy in Abram se skoene was?

Abram se reaksie wys vir ons wat ’n ware geloof is. Hy het die Here vertrou soos ons hoor in Gen. 12:4-5:

Abram het toe weggetrek, gehoorsaam aan die woord van die Here, en Lot het saam met hom getrek. Abram was vyf en sewentig toe hy uit Haran weggetrek het. Hy het sy vrou Sarai en sy broerskind Lot en al die besittings wat hulle bymekaargemaak het en al die slawe wat hulle in Haran aangeskaf het, saamgevat en hulle het weggetrek na Kanaän toe.

In Heb. 11:1 verduidelik die Here vir ons wat geloof is:

Om te glo , is om seker te wees van die dinge wat ons hoop , om oortuig te wees van die dinge wat ons nie sien nie.

Dit is wat Abram gedoen het soos ons hoor in Heb. 11:8

Omdat Abraham geglo het, het hy gehoor gegee toe God hom geroep het om weg te trek na die plek toe wat hy as erfdeel sou ontvang. Hy het weggetrek sonder om te weet waar hy sou uitkom.

Toe Abram wel by sy bestemming uitgekom het, het hy met ’n skok ontdek dat die land reeds deur die Kanaäniete bewoon is. Die Here het hom egter gerusgestel soos ons hoor in Gen. 12:7

“Aan jou nageslag gee Ek hierdie land.”

Aan hierdie belofte het Abram vasgehou. Die Here se tydsberekening werk baie maal anders as ons sin. Abram het vasgehou aan God se belofte sonder om te sien hoe dit vervul is soos ons hoor in Heb. 11:13

Terwyl hulle steeds geglo het, het al hierdie mense gesterwe sonder om te verkry wat beloof is, maar hulle het dit uit die verte gesien en daaroor gejuig, en hulle het erken dat hulle hier op aarde slegs vreemdelinge en bywoners is.

Dit is wat dit beteken om die Here te vertrou. Ons sien nie altyd die groter prentjie waarmee Hy besig is nie. Ons moet egter doen waarvoor Hy ons roep met die vaste vertroue dat Hy ook met dit wat Hy van ons vra, besig is om sy doel te bereik.

Wees ’n seën vir die volke van die aarde.

Hoe het Abram gehoor gegee aan die opdrag van die Here om ’n seën te wees vir die volke van die aarde? Hy het gedoen wat die Here van hom gevra het. Hy het geglo en daardie geloof uitgeleef. Toe hy by die Kanaäniete se aanbiddingsplek in Sigem aangekom het, het hy ’n altaar vir die Here gebou. Met ander woorde hy het die Here se naam uitgedra te midde van die afgodsdiens in daardie land. Toe hy by Bet-El kom, het hy dit weer gedoen.

Wat was die Here se groter doel wat Abram nie gesien het nie? Uit sy nageslag is die Verlosser amper 2 000 jaar later gebore wat sou kom om die Koninkryk van God weer te vestig om sodoende die wêreld wat deur die vyand ingeneem is, terug te neem vir God. Abram het met sy altare wat hy opgerig het, begin om Kanaän terug te neem van die heidense afgodsaanbidding. Selfs dit het Abram nie in sy leeftyd gesien nie. Die seën wat die Here deur Abram gebring het, is dat die uitverkore kinders van God weer deur Jesus Christus na God toe gebring word.

Ons opdrag vir 2014

Wat sê hierdie roeping en seën van Abram vir ons vir die jaar wat voorlê? Die Here se opdrag aan Abram was: “Trek uit jou land uit, weg van jou mense en jou familie af na die land toe wat Ek vir jou sal aanwys.” Met ander woorde: “vertrou My en kom weg van die heidense invloed op jou lewe.”

Wat is die Here se roeping vir ons? “Vertrou My en kom weg van die wêreldse manier van dink waarin julle vasgevang is. Maak julle los van die najaag na wêreldse goed en besittings.” Is ons bereid om die Here te vertrou op die onbekende pad wat in 2014 vir ons voorlê? Is ons bereid om ons los te maak van die wêreldse invloed in ons lewens?

Die tweede opdrag aan Abram was om ’n seën te wees. Hy was ’n seën deurdat hy die Here se naam aangeroep en uitgedra het te midde van die heidense wêreld om hom. So het hy die Here se aanspraak op sy eiendom help vestig. Deur sy gehoorsaamheid is die Verlosser uit sy nageslag gebore.

Wat is die Here se tweede opdrag aan ons? Jesus se laaste opdrag aan sy kerk voor Hy opgevaar het, was: (Mat 28:19-20)

Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het. En onthou: Ek is by julle al die dae tot die voleinding van die wêreld.”

Hoe gaan die Gereformeerde Kerk in Empangeni ’n verskil in hierdie wêreld maak in 2014? Gaan ons die Here vertrou, selfs met die wete dat ons nie noodwendig enige resultate op ons werk gaan sien nie? Gaan ons wegbreek van die wêreldse manier van doen en dink? Gaan ons ’n seën vir die wêreld in 2014 wees? Gaan ons soos Abram ook gehoorsaam aan die Here se roeping wees?

Kom ons Vertrou op die Here in 2014 sodat ons vir ander ’n seën kan wees.

Amen