Stel jou hoop op die Beloftegewer

26 Jun. 2016 GKE

Skriflesing

Ps. 13:2 – 3; Gen. 12 v 1 – 3; Gen. 15 v 1 – 6 ; Gen. 17 v 1 – 6;
Gen. 21 v 1 – 7; Gen. 22 v 1 – 19

Teksvers Gen. 22:8

Sing

Ps. 146-1 v 1 - 3

Ps. 130-1 v 1 - 4

Ps. 141-1 v 1

Ps. 42-1 v 1 – 7

Hoe lank gaan U my nog bly vergeet, Here? Vir altyd? Hoe lank gaan U nog van my af weg kyk? Hoe lank moet ek nog my eie planne maak en my dae met kommer deurbring? Hoe lank sal die vyand my nog oorheers?

Dis amper asof die Psalmdigter Ps. 13 vir ons geskryf het. Hoe lank nog Here? Hoe lank moet ons nog in hierdie politieke en ekonomiese onsekerheid leef? Hoe lank nog voordat die droogte gebreek word? Hoe lank nog moet ek met hierdie siekte stoei? Hoe lank gaan ons nog swaarkry voordat dit beter gaan?

Telkemale vra “Hoe die Psalmdigter “Hoe lank nog Here?” Lees maar deur die Psalms en let op hoeveel maal word hierdie vraag gevra. Net soos die Psalmdigter vra, vra ons vandag nog steeds “Hoe lank nog Here?” Wanneer die Psalmdigter hierdie vraag vra dan antwoord hy dit gewoonlik ook soos ons ook in Ps. 13:6 hoor:

Ek hou vas aan u troue liefde, oor die uitkoms wat U gee, juig my hart.

Ek wil sing tot eer van die Here, omdat Hy aan my goed gedoen het.

Abraham moes ook wag op die Here. Die Here het hom belowe dat al die volke van die aarde in Hom geseën sal wees. Hy het hom belowe dat sy nageslag so baie soos die sterre in die hemel of die sand by die see sal wees. 

En hy moes wag vir daardie belofte. Kan u uself indink hoe dit vir Abraham en Sarai moes gewees het om op die belofte van die Here te wag? Terwyl hulle nog jonk was het hulle met afwagting gewag, maar die tyd het aangestap en hulle het al ouer geword en nog steeds was daar nie ’n kind vir hulle nie.

Hulle het selfs op ’n keer selfs probeer help om die belofte tot vervulling te bring. Gaan lees gerus maar weer die geskiedenis van Hagar en Ismael daar in Gen. 16. 

Maar op die uiteinde Het hulle bly glo in die belofte wat die Here aan Abraham gemaak het soos in ons voorgelese teksgedeeltes gehoor het. 

In Rom. 4:18 word dit mooi saamgevat:

Toe daar geen hoop meer was nie, het Abraham nog gehoop en geglo, en so die vader van baie nasies geword volgens die belofte: “So sal jou nageslag wees.”

 

Ons hoor hoe die Here telkemale sy beloftes aan Abraham bevestig het en daarom kon Abraham bly glo. Die belofte van die Here en veral ook sy herhaaldelike bevestiging dat Hy sy belofte sal nakom loop soos ’n goue draad deur die verhaal van Abraham.

Die verhaal van Abraham gee vir ons hoop in tye van donkerte. Daar is egter ’n probleem. Ons kan nie die beloftes wat die Here aan Abraham gemaak het neem en dit netso op onsself van toepassing maak nie. As ons dit doen, dan misbruik ons die Bybel. Dit is ’n baie oppervlakkige lees van die Bybel om te sê dat die Here aan Abraham voorspoed en seën beloof het en daarom SAL Hy ons ook seën deur ons voorspoedig te maak. Dit werk ongelukkig nie so nie!

Daar is ook ’n verdere bekommernis met hierdie verhaal van Abraham. Telkemale het die Here met Abraham gepraat en sy beloftes weer en weer aan Abraham bevestig. Dis maklik om op die Here te wag wanneer daar ’n gewaarborgde goeie uitkoms is. Die probleem is egter dat daar nie noodwendig altyd so ’n goeie uitkoms gewaarborg word nie. Ons het geen waarborg dat die geweld en misdaad in ons land binnekort gaan ophou nie. Ons het geen waarborg dat die droogte sal breek voor die volgende plantseisoen nie. Daar is geen waarborg dat daardie siekte van my genees gaan word nie.

Een van my dosente het die stryd teen kanker verloor. Sy was nog jonk. Haar seun was saam met Miekie in matriek. As daar een ding was wat uitgestaan het van haar stryd teen kanker was dit haar moedigheid. Telkemale as die chemo haar so siek gemaak het, het sy gesê dit gaan goed. Haar geloof het haar gedra. En tog het sy as jong vrou die stryd verloor.

Dit is nie so maklik om op die Here te wag wanneer die uitkoms onseker is nie. Inderdaad is dit bitter moeilik, veral wanneer dit voel asof God binne in hierdie krisis van my stilbly en daar geen antwoorde is nie. Here as ek tog maar net ook so ’n bevestiging soos Abraham kon kry. Ons moet egter erken dat daar in die meeste van ons persoonlike krisisse nie so ’n bevestiging is nie.

Ons moet oppas vir die valstrik waarin ons so maklik trap om ons hoop te vestig op beloftes en ons verwagtinge van die uitkomste wat ons wil hê. Ons maak so maklik die fout wat Abraham gemaak het met hagar en Ismael. Here ek het hierdie probleem, maar moenie bekommer nie. Ek het gesien wat die oplossing is. U moet dit nou net moontlik maak dat die oplossing kan plaasvind. By die Here werk dit egter nie so nie! Ons kan nie aan Hom voorskryf nie.

Met ’n oppervlakkige lees van die verhaal van Abraham kan ons so maklik dink dat Abraham sy hoop op die beloftes van God gestel het. Deel van hierdie groot verhaal van Abraham en al God se beloftes aan hom wat Hy in Izak begin vervul het, is die verhaal waar die Here vir Abraham vra om Izak te offer.

 

Waarop het Abraham sy hoop gestel? As dit op die beloftes van God was sou hy nie bereid gewees het om Izak te offer nie. Gen. 22:8 sê vir ons waarop Abraham sy hoop gevestig het.

“My seun, God sal sy eie offerlam voorsien.”

In Heb. 11 v 17-19 hoor ons

Omdat Abraham geglo het, het hy, toe hy op die proef gestel is, Isak as offer afgestaan. Ja, hy wat die belofte ontvang het en aan wie gesê is: “Uit Isak sal jou nageslag gebore word,” het gereed gestaan om sy enigste seun te offer. Hy was daarvan oortuig dat God by magte is om uit die dood op te wek, waaruit Abraham vir Isak ook, om dit so te stel, terug ontvang het

 

Abraham se geloof was nie in God se belofte alleen gevestig nie. Sy geloof was in die Beloftegewer gevestig. Sy geloof was nie gevestig in wat God vir hom sou doen nie, nee sy geloof was in God self gevestig. Abraham was bereid om te waag en daarom was hy bereid om te doen wat ook al God van hom gevra het om te doen. Hy het nie aan ’n spesifieke uitkoms vasgehou nie. Hy het aan God self vasgehou. Toe Abraham op die Here gewag het, het dit sy geloof versterk. Dit het hom geleer dat God getrou is en dat God in staat was om te voorsien wat ook al nodig was.

Ons het dieselfde waarborg wat Abraham gehad het. Hy sal alles voorsien wat ons nodig het. Inderdaad het ons nog sterker bevestiging as wat Abraham gehad het. Op Izak se vraag waar die offerlam was het Abraham geantwoord “My seun, God sal sy eie offerlam voorsien.”

 

Ons dink so maklik dat dit onregverdig was om Izak te offer, maar dit sal maar net gewees het wat elkeen van ons verdien, ook hy en Abraham, naamlik die dood. Die straf vir sonde is die dood en elke mens op aarde is skuldig aan sonde. Die skaapram wat Abraham ontvang het om in die plek van Izak te offer was maar slegs ’n heenwysing na die ware offerlam. Ons het die wonderlike voorreg om te weet wie die ware offerlam was wat in ons plek geoffer is, naamlik Jesus Christus. Christus het die prys vir ons sonde op Homself geneem. Hy het ’n vervloekte kruisdood gesterf sodat ons kan lewe.

Christus is ons waarborg dat ons op God kan vertrou. Kyk wat het Hy reeds vir ons gedoen daar op Golgota. Sal Hy ons nou in die steek laat? God het Abraham laat wag en dit het die verhouding tussen God en Abraham intiemer gemaak. Hy laat ons ook wag vir dieselfde rede. Goud word deur vuur gelouter. Ons geloof word deur die vuur van beproewing gelouter sodat ons daardeur nader aan Hom kan beweeg. Hy is besig met jou om jou nader aan Hom te bring. God is daardeur besig om ons na die beeld van Christus te verander. Daarom moet ons God se liefde ook in die vuur van beproewing raaksien.

Hou in geloof vas aan Jesus en dit wat Hy reeds vir jou gedoen het. Hou vas aan Hom eerder as om jou hoop op jou idee van uitkomstes te stel. Ons weet nie wat die toekoms vir ons inhou nie, maar God weet wat ons nodig het. Ons perspektief is op die hier en die nou gerig, maar God se perspektief is op die ewigheid gerig. Vertrou dat Hy op sy perfekte tyd vir jou alles sal gee wat jy nodig het. Beleef die nabyheid van God, veral midde in die beproewings in jou lewe. Moenie op jou hoop op jou persepsies van uitkomste stel nie. Stel jou hoop op die Beloftegewer.

Amen.

Glo jy werklik dat God in beheer is van jou lewe?

19 Jun. 2016 GKE

Gen. 45 & Gen. 50:16-20

Teksverse

Gen. 39:2           Die Here was by Josef en dit het baie goed gegaan met hom.

Gen. 39:21          Terwyl Josef daar in die tronk was, ²¹was die Here by hom, en Hy het Josef sy troue liefde laat ondervind

Gen. 45:5           God het my voor julle uit gestuur om lewens te red.

Gen. 45:7 & 8      ⁷God het my voor julle uit gestuur om vir julle ’n oorblyfsel in hierdie land te laat oorbly, om julle aan die lewe te hou en sodat baie aan die dood sal ontkom. ⁸Dis nie júlle wat my hierheen gestuur het nie, maar God. Hy het my laat aanstel as die farao se raadgewer en as bevelhebber oor sy huis en as regeerder oor die hele Egipte.

Gen. 50:19 & 20   ¹⁹Maar Josef het hulle geantwoord: “Moenie bang wees nie. Ek is nie God nie. ²⁰Julle wou my kwaad aandoen, maar God wou daarmee goed doen: Hy het gesorg dat ’n groot volk nou in die lewe gebly het.

Sing:

Ps. 48-1:1,4 & 5

Ps. 86-1:1,3 & 6

Sb 15-7:4 & 5

Ps. 121-1:1 & 4

Hoe sal jou lewe lyk as jy rêrig glo dat God in elke situasie van jou lewe teenwoordig is? Sien jy God se hand raak in daardie siekte wat God oor jou pad gebring het? Dis maklik om dit te sê wanneer dit goed gaan met jou, maar glo jy dit steeds in die teenspoed in jou lewe? Sien jy God se hand raak wanneer die behandeling nie suksesvol was nie? Sien jy God se hand raak in al die korrupsie in die land? Sien jy God se hand raak in die misdaad wat besig is om hand uit te ruk? Sien jy God se hand raak in jou persoonlike swaarkry?

In die verhaal van Josef sien ons wat dit beteken om in volle afhanklikheid van God te leef. Josef se verhaal begin eintlik met die belofte wat God aan Abraham gemaak het dat sy nageslag soveel soos die sterre in die hemel of die sand van die see sal wees. Hy moes geduldig wag vir Izak wag totdat dit menslik gesproke onmoontlik was. Izak se twee seuns was Jakob en Esau. Jakob het twaalf seuns gehad waarvan Josef die tweede jongste was. In die verhaal van Josef hoor ons hoe dit gekom het dat hierdie twaalf seuns se nageslag ’n groot nasie geword het.

Jakob het Josef voorgetrek en dit het daartoe gelei dat sy broers hom byna doodgemaak het, maar op die uiteinde het hulle hom aan die Midianiete as slaaf verkoop. 

Die Midianiete het vir Josef in Egipte verkoop aan Potifar, die hoof van Farao se lyfwag. Hier sit Josef. Hy het nie werklik verdien om as slaaf verkoop te word nie. Het die Here van hom vergeet?

Ons hoor in Gen. 39:2:

Die Here was by Josef en dit het baie goed gegaan met hom.

Die Here was by hom. Dit beteken nie dat hy nou nie meer ’n slaaf was en dat hy kon terugkeer huis toe nie. Nee hy was steeds ’n slaaf, maar die Here was by hom midde in sy omstandighede. Die Here het hom geseën en gevolglik was Potifar hom goedgesind. Hy het Josef oor sy hele huishouding aangestel. Alhoewel Josef dus nog steeds ’n slaaf was het dit onder omstandighede goed gegaan met hom.

Maar net toe dit begin goed gaan het die volgende ramp hom getref. Potifar se vrou het by hom aangelê en toe hy weier het sy hom van verkragting beskuldig. 

Die gevolg was dat hy onskuldig in die tronk beland het. 

Hier sit Josef nou onskuldig in die tronk. Hy het die regte ding probeer doen en nou is hy as gevolg daarvan in die tronk! Hoekom laat die Here hierdie onreg toe? Gee Hy dan nie om nie? 

In Gen. 39:20b & 21 hoor ons dat Here wel omgee:

Terwyl Josef daar in die tronk was, was die Here by hom, en Hy het Josef sy troue liefde laat ondervind

Alhoewel Josef se omstandighede nie was wat hy wou gehad het nie, het die Here hom nie alleen gelaat nie. Die Here se teenwoordigheid in jou lewe beteken nie dat jy gevrywaar word van moeilike omstandighede nie. Dit beteken wel dat die Here met jou is net soos wat Hy saam met Josef was, want die Here was besig met iets groter in Josef se lewe as net sy onmiddellike omstandighede.

Terwyl hy in die tronk was, is die koning se skinker en bakker ook in die tronk gegooi omdat hulle verkeerd teenoor die koning opgetree het. Hier sien ons dat God besig is met ’n groter plan as Josef se onmiddellike omstandighede daar in die tronk. Met die uitlê van hul drome word die weg gebaan vir Josef om uit die tronk te kom sodat sy pa en broers ook Egipte toe kon kom waar die volk Israel uit hulle nageslag ontstaan het.

 

In Gen. 45 hoor ons hoe Josef homself uiteindelik aan sy broers bekend maak. 

Sy broers was met reg vreesbevange toe hulle uitvind dat Josef leef en dat hy so ’n belangrike amptenaar in Egipte was. Wat sou hulle lot gewees het as Josef nie God se hand in sy lewe raakgesien het nie? Hier het Josef nou uiteindelik die persone wat hom soveel ellende en verdriet veroorsaak het in sy mag.  Josef sien egter God se hand raak in die verloop van sy lewe soos ons hoor in Gen. 45:5

God het my voor julle uit gestuur om lewens te red.

en ook in Gen. 45:7 & 8

⁷God het my voor julle uit gestuur om vir julle ’n oorblyfsel in hierdie land te laat oorbly, om julle aan die lewe te hou en sodat baie aan die dood sal ontkom. ⁸Dis nie júlle wat my hierheen gestuur het nie, maar God. Hy het my laat aanstel as die farao se raadgewer en as bevelhebber oor sy huis en as regeerder oor die hele Egipte.

Selfs nadat hulle in Egipte gevestig was, was Josef se broers steeds bang dat hy wou wraak neem na Jakob se dood, maar Josef het verstaan dat God ’n groter plan in sy lewe gehad het soos ons hoor in Gen. 50:19-20

¹⁹Maar Josef het hulle geantwoord: “Moenie bang wees nie. Ek is nie God nie. ²⁰Julle wou my kwaad aandoen, maar God wou daarmee goed doen: Hy het gesorg dat ’n groot volk nou in die lewe gebly het.

 

Hy ontken nie dat dit wat sy broers gedoen het verkeerd was nie. Hulle doel was om kwaad te doen. God het egter nie toegelaat dat hulle bose doelwit bereik word nie. Self in dit wat verkeerd was het God dit weggedraai van hul bose doelwitte sodat selfs dit ten goede meewerk in die groter raadsplan van God. Josef maak nie die verkeerde optrede van sy broers af asof dit nie ernstig was nie. Hy ontken nie die pyn daarvan nie, maar in dit sien hy raak dat God steeds in beheer is.

Sien ons God raak midde in die pyn van hierdie lewe? Ons raak so maklik vasgevang in die vrees dat dinge buite beheer raak. As ons so na die misdaad om ons kyk en selfs daar waar ons ook slagoffers daarvan is gebeur dit so maklik dat ons nie meer vertrou dat God in beheer is nie.

Sien ons die groter doel raak waarmee God besig is? Josef het God se hand raakgesien in die pyn wat hy in sy lewe deurgemaak het, maar selfs hy het nie die groter doel gesien waarmee God besig was nie. God het aan Abraham ’n belofte gemaak soos ons in Gen. 22:18 hoor:

In jou nageslag sal al die nasies van die aarde geseën wees, want jy het My gehoorsaam.

In Gal 3:8 kry ons meer duidelikheid oor wat God met hierdie belofte bedoel het:

Die Skrif het vooruit geweet dat God ook mense wat nie Jode is nie, sou vryspreek as hulle glo. Daarom het die Skrif al voorheen die goeie nuus vir Abraham gebring: “In jou sal al die nasies geseën word.”

In die lewe van Josef was God besig met sy groter doel om ’n Verlosser na die wêreld toe te stuur. Uit die nageslag van Jakob wat God daar in Egipte gered het is ’n Verlosser gebore. Die lewe van Josef het profeties heen gewys na Jesus Christus. Josef het swaar gekry in sy lewe sodat hy sy familie van hongersnood kon red. Jesus het nie net swaar gekry nie. Hy het met sy lewe geboet om ons van die sonde oorheersing te red.

God gebruik mense om sy raadsplan uit te werk. Hy het vir Josef gebruik en Hy gebruik vandag nog vir jou en my om sy raadsplan uit te voer om Jesus op die troon te plaas. God is met jou in elke situasie. Deur die lewe van Josef het Hy sy plan uitgevoer om ’n Verlosser te stuur sodat ons gered kan word. Deur ons lewens is Hy nog steeds besig om sy koninkryk uit te bou. Deur my lewe in die goeie, maar veral ook die swaarkry tye is God besig om mense tot bekering te bring.

Ons sien nie altyd die resultate of selfs die groter doel raak nie, maar as ons God vertrou dan word ons bruikbare instrumente in sy hand.

Hoe sal jou lewe lyk as jy rêrig glo dat God in elke situasie van jou lewe teenwoordig is? Glo jy werklik dat God in beheer is van jou lewe?

Amen

Vertrou dat God vir ons sorg al lyk dit nie altyd so nie

Gen. 40v1 – 41v16; teksverse Gen. 40 v 8 en 41 v 16

12 Jun. 2016 GKE

Lof-Psalm Ps. 23-1 v 1 & 2

Na Wet Ps. 119-1 v 1 & 2

Na Gebed Ps. 92-1 v 1

Slotsang Ps. 31-1 v 1 & 3

Inleiding

Het Josef ook moedeloos geword terwyl hy daar in die tronk gewag het? As ons so na die lewe van Josef kyk dan wil dit voorkom asof hy hierdie super gelowige is wat alles net reg doen. As jong seun het hy ’n paar foute gemaak (soos om groot praterig te wees en stories oor sy broers aan te dra), maar daarvandaan doen hy net die regte ding. As ons dit as voorbeeld wil neem om daarvolgens ons lewens te wil inrig, kan dit maklik gebeur dat ons langs die pad moedeloos raak en uitsak.

Die Here sê nie direk vir ons hier of Josef moedeloos geraak het of nie. Tog kan ons uit die verhaal in Gen. 40 waar Josef die drome van die bakker en die skinker uitlê agterkom dat hy ook gehoop het op iets beter. Die agtergrond vir die verhaal in Gen. 41 waar Josef die Farao se drome uitlê word in Gen. 40 vir ons geskets. Dit is nou elf jaar later nadat ons vir Josef die eerste keer as Jakob gunsteling seun ontmoet het, daar waar hy as sewentienjarige seun sy broers met sy stories en drome geïrriteer het. Ons weet nie presies hoe lank hy al die tronk was nie, maar wat ons wel weet is dat dit ’n hele lang ruk was volgens Gen. 40v4.

Die bakker en die skinker het elkeen ’n droom gehad en Josef vertel vir hulle die betekenis van hulle drome. Die skinker sal in sy amp herstel word terwyl die bakker die doodstraf ontvang. In Gen. 40v14-15 hoor ons dat Josef vir die Skinker vra om sy saak by die koning te stel.

¹⁴ Maar wanneer dit goed gaan met jou, moet jy aan my dink en moet jy my ’n guns bewys. Jy moet my saak vir hom stel en sorg dat ek uit hierdie plek uitkom. ¹⁵ Ek is uit die land van die Hebreërs gesteel en ook hier het ek niks gedoen waaroor hulle my in hierdie gat kon gooi nie.”

Josef hoop op iets beter as die tronklewe, want die hoof van die skinkers is ’n baie belangrike man. Hy is naby aan die koning. Hy moet toesien dat die koning nie deur sy vyande vergiftig word nie. Hy gee persoonlik die koning se drinkbeker aan nadat hyself eers geproe het of daar nie gif in is nie.

En dan hoor ons hierdie hartseer woorde in Gen. 40v23:

Maar die hoof van die skinkers het nie aan Josef gedink nie, hy het van Josef vergeet.

Elf jaar al gaan dit sleg met Josef. Eers is hy as slaaf verkoop en daarna onskuldig in die tronk gegooi en uiteindelik is daar vir hom hoop dat dit beter met hom kan gaan. As die hoof van die skinkers tog net sy saak by die koning wil stel. As hy net vir die koning wil verduidelik dat Josef onskuldig in die tronk is. Maar helaas, alles tevergeefs. Die hoof van die skinkers het van Josef vergeet. Vir nog twee lange jare sit Josef vergete daar in die tronk.

Gaan dit nie maar met ons soms ook so nie geliefdes? Nes dit lyk of dinge dalk nou wil beter gaan, dan val alles weer plat. Ek het tog net gehoop dat die Here vir my weer ’n werk wil gee, maar nou dat ek dit het lyk dit nie of dinge wil uitwerk nie. My baas is moeilik en ek sien eintlik daarna op om werk toe te gaan. Nes dit lyk of dinge in my lewe beter wil gaan, dan tref daar weer ’n ramp! Dan wonder mens soms so half skuldig, “het God dan van my vergeet?”

Die doel van hierdie verhaal van Josef is nie om ons te leer om Josef se perfekte voorbeeld na te volg nie. Die doel is wel om ons te leer om op God te vertrou. Dit is die een ding wat Josef gedoen het dwarsdeur al sy swaarkry. Hy het vasgehou aan God se genade. In Gen. 40v8 hoor ons hoedat Josef nie in homself die antwoorde soek nie. Hy vertrou op God om vir hom die drome se uitleg te gee. Weer ook in die geval van Farao se drome Sê hy vir die Farao (vgl. Gen. 41v16)

“Nie ek nie! God gee dié goeie antwoord vir u.”

Volgens die omstandighede het dit op die oogaf gelyk of die Here Josef vergeet het, maar Hy het nie.

Josef word uit die tronk gehaal, nie omdat hy iets reg of goed gedoen het nie, maar omdat die Here hom nie vergeet het nie. In Gen. 39v20-21 hoor ons dat die Here by Josef was en dat Hy vir Josef met sy troue liefde gedra het terwyl hy in die tronk was. En nou op die regte tyd gee die Here vir Farao ’n droom wat hom baie onstel en daardeur verfris die Here die hoof van die skinkers se geheue sodat Josef uit die tronk gehaal word. Josef word geskeer en skoon klere aangetrek sodat hy voor die Farao kan verskyn.

Weereens sien ons dat Josef se vertroue net in God alleen is. Toe Farao vir hom vra na die drome se betekenis verklaar Josef onomwonde (vgl. Gen. 41v16)

“Nie ek nie! God gee dié goeie antwoord vir u.”

Dit is belangrik dat ons hier moet insien dat dit net God is wat in beheer is. Die Farao wat self as ’n god beskou is vra by God raad. God gebruik die simbole van die god van vrugbaarheid in sy droom, naamlik die koeie en die are, maar nie hy of sy waarsêers kan verklaar wat dit beteken nie. As God dit nie vir hom duidelik maak nie is die selfaangestelde god nie in staat om iets te doen nie.

Josef verklaar die drome omdat God vir hom die insig gee en omdat hy op God daarvoor vertrou. God gee sewe jaar oorvloed waarna daar sewe jaar van hongersnood gaan volg. Josef gaan egter verder as om bloot net die drome te verklaar. Hy gee ook die raad wat gedoen moet word op grond van die verklaring van die drome. Die gevolg is dat Josef as tweede in bevel oor die hele Egipte aangestel word. Net die Farao is bo hom. (vgl. Gen. 41v44)

Toe het die farao vir Josef gesê: “Ek bly die farao, maar sonder jou toestemming mag niemand in Egipte ’n vinger verroer of ’n voet versit nie.”

Josef word in ’n baie vername posisie aangestel, nie omdat hy so goed is nie, maar omdat God hom daarin aanstel. God gebruik Josef in sy plan om die volk Israel wat Hy uitverkies te red. Dit is egter belangrik dat ons daarop let hoe die Here vir Josef gebruik. Hy gebruik hom binne die heidense stelsel volgens die heidense manier van doen. Hy gee selfs vir Josef ’n heidense vrou wat die dogter is van ’n priester wat moes omsien na die sonaanbidding.

Met hierdie aanstelling sien ons dan ook hoe die belofte die Here aan Abraham in Gen. 12v3 gemaak het dat al die nasies in hom geseën sal wees, gedeeltelik in vervulling gaan. God het egter nog ’n groter plan as selfs die onmiddellike redding van hongersnood. Uit die nageslag van Jakob is Jesus gebore waardeur al die volke van die wêreld geseën word.

Hoe kan ons soos Josef Vertrou dat God vir ons sorg al lyk dit nie altyd so nie? Ons kan dit alleen doen omdat Jesus Christus deur sy kruisdood en opstanding weer versoening tussen ons en God bewerkstellig het. Dit is die rede waarom Josef kon vertrou en dit is die rede waarom ons op God kan vertrou. As Josef deur die bril van sy omstandighede gekyk het dan het hy nie die troue sorg en die liefde van God raakgesien nie. Jesus Christus het gekom sodat die skewe beeld wat ons van God het wat deur die sonde veroorsaak is weer herstel kan word.

Verder het Jesus ook nog vir ons die Heilige Gees gestuur as Trooster en Helper na sy hemelvaart sodat ons in geloof kan vashou aan God se genade. Hy sê immers vir ons in Mat 6v31-33:

³¹“Julle moet julle dus nie bekommer en vra: ‘Wat moet ons eet of wat moet ons drink of wat moet ons aantrek?’ nie. ³² Dit is alles dinge waaroor die ongelowiges begaan is. Julle hemelse Vader weet tog dat julle dit alles nodig het. ³³ Nee, beywer julle allereers vir die koninkryk van God en vir die wil van God, dan sal Hy julle ook al hierdie dinge gee.

Geliefdes Josef het in vertroue op God die werk met ywer aangepak wat die Here vir hom gegee het, hetsy of dit as slaaf was, of in die tronk of as tweede in bevel van die hele Egipte. Hy kon dit alleen doen omdat hy God vertrou het. Christus maak dit moontlik dat ons ook op God kan vertrou en daarom moet ons ook die werk in vertroue aanpak wat die Here vir ons gegee het, naamlik om sy koninkryk uit te brei. Ons moet dit doen of ons nou net ’n kantoorklerk, ’n plaasboer of selfs ’n vername besigheidsman of self in die kabinet as God ons daartoe roep. As God ons wil gebruik binne die heidense strukture dan moet ons dit daar ook doen. Die belangrikste is dat ons sal onthou wat die uiteindelike doel is, naamlik om God se koninkryk uit te bou daar waar ons is met die vaste vertroue dat God vir ons sal sorg. Daarom geliefdes kom ons doen die werk wat die Here vir ons gegee het en Vertrou dat God vir ons sorg al lyk dit nie altyd so nie

Amen

Jou geloof in Jesus Christus gee aan jou ware lewe

29 Mei 2016 (GKE - Nagmaal)

Kol. 2 Teksverse kol. 2v6&7

Sing    Lofsang: Ps. 91 v 1 & 5        (OAB)

           Na wet:    Ps. 32 v 1               (Sb 26 in swart Psalmboek)

           Na gebed                                Ps. 33 v 1 & 5  (OAB)

           Slotsang  Ps. 48 v 1 & 4        (OAB)

Inleiding

Verlede week het ons gehoor dat die grootste struikelblok wat tussen ons en God staan, ons eie godsdienstigheid is. Dit wil sê wanneer ons nog steeds aan die wettiese godsdienstige reëls van hierdie wêreld gebonde is, is ons ver van God af. Wanneer ons nog steeds allerlei voorskrifte soos “Hieraan mag jy nie vat nie!” “Daaraan mag jy jou mond nie sit nie!” “Daaraan mag jy nie raak nie!” as voorvereiste aanvaar om God se guns te wen is ons nog in die doodsheid van die sonde vasgevang.

In Kol 2 hoor ons dat jou geloof in Jesus Christus aan jou die ware lewe gee. Met ander woorde, leef deur geloof in verbondenheid met Jesus Christus. Hoe doen mens dit? Waar begin ons en hoe begin ons om in verbondenheid met Jesus Christus te leef?

Waar begin ons?

In Kol 2: 13 sê die Here vir ons waar ons begin:

Julle was dood deurdat julle gesondig het en deurdat julle sondige natuur nog nie weggeneem was nie.

Wat ’n troostelose vooruitsig! Is daar vir ’n dooie enige hoop om vooruit te gaan? Nee, daar is geen hoop nie! Dit is ’n situasie waarin elke mens homself bevind. Hy besef dat hy binne homself geen rus of vrede kan vind nie. In homself vind die mens geen sin en betekenis in die lewe nie en daarom gaan soek die mens dit buite homself.

Die probleem is dat die ons altyd op die verkeerde plek gaan soek. Sommige van ons soek dit in geld en besittings. Dit hou egter geen bevrediging in nie, want mens kan nooit genoeg hê nie. Hoeveel geld en besittings is genoeg? Net nog ’n bietjie meer! Ander soek dit weer in status en magsposisies in die samelewing. Dit is egter ook leeg sonder inhoud en bring geen bevrediging nie. Die soeke na mag en status laat mens altyd bang en swak voel. Hoe meer mag en status mens het, hoe groter is jou gebrek aan vertroue in mense. Jy vertrou niemand nie en daar is altyd die agterdog dat iemand jou van jou mag wil beroof en daarom soek mens net na al hoe meer mag om hierdie vrees te besweer.

Sommige van ons soek dit in ons uiterlike voorkoms. Vrouens in skoonheid en fietse lyfies en mans in spiere. Ook dit bring geen bevrediging nie. Hoe meer jy skoonheid en voorkoms najaag, hoe meer voel dit of jy lelik en onaantreklik is. Dink maar aan jong meisies wat so fanaties oor gewig raak dat hulle hulself letterlik so uithonger dat dit hul dood kos. ’n Ander plek waar die mens na sin en betekenis in die lewe soek is deur middel van sy intellek. Dit word ’n obsessie dat almal kan sien hoeveel kennis ek het en dit is op daardie kennis wat ek my sekerheid bou. Ook dit is ’n gejaag na wind. Hoe meer ek my sekerheid in kennis soek, hoe meer voel dit vir my dat ek te min weet en jaag die vrees my dat almal eventueel gaan agterkom dat ek nie werklik soveel kennis het as wat ek voorgee nie.

Die hartseer is dat die mens se soeke na sin en betekenis hom al hoe verder daarvan wegneem. Ten spyte van die mens se beste pogings kan hy dit nie vind nie.

Hoe kan die mens lewend word uit die doodstoestand waarin hy homself gedompel het?

In Kol 2:13b-14 sê die Here vir ons:

God het julle egter saam met Christus lewend gemaak deurdat Hy ons al ons sondes vergewe het. Hy het die skuldbewys met sy eise teen ons tot niet gemaak.

Deur God se genade en liefde gee hy aan ons dit wat ons nooit self kan doen of verdien nie. Die mens is dood in sy sonde en kan daarom nie rus en vrede in sy gemoed vind nie. Hy kan dit egter ook nie buite homself vind nie en daarom gryp God op ’n radikale wyse in. Christus gee sy bestaan op Godgelyke wyse prys deur die gestalte van ’n slaaf aan te neem soos ons hoor in Fil. 2:5-8:

Hy wat in die gestalte van God was, het sy bestaan op Godgelyke wyse nie beskou as iets waaraan Hy Hom moes vasklem nie, maar Hy het Homself verneder deur die gestalte van ’n slaaf aan te neem en aan mense gelyk te word. En toe Hy as mens verskyn het, het Hy Homself verder verneder. Hy was gehoorsaam tot in die dood, ja, die dood aan die kruis.

Dit wat die mens nie kon doen nie het God self vir die mens kom doen. Hy bring die mens weer by die ware bron van rus en vrede uit naamlik Hyself. Dit is dan ook wat God op ’n sigbare wyse deur middel van die Nagmaal aan ons wys. God die Vader stuur sy Seun wat gewillig die straf vir die sonde in ons plek dra. God die Heilige Gees wek die mens op uit sy doodsbestaan en gee aan die mens hierdie versoeningswonder. Die proses waardeur Hy dit doen is om aan die mens geloof te gee om daaraan vas te hou. Met Nagmaal versterk God daardie geloof wat Hy aan ons gee sodat ons die nuwe lewe kan leef wat Jesus vir ons verwerf het.

Hoe leef ons die nuwe lewe?

In Kol 2:14b hoor ons hoe Christus met sy soenoffer aan die kruis die mag van die sonde gebreek het:

Deur dit aan die kruis te spyker, het Hy dit vir goed weggeneem.

Die mag van die sonde is gebreek, maar die mens is so geneig om terug te draai na sy sondige natuur. Die opdrag wat uit Nagmaal voortvloei is daarom ook dat die mens nie moet terugdraai na die valse gode van geld, mag, uiterlike voorkoms of intellek nie. Moenie na sin en betekenis soek in die nakom van leë godsdienstige rituele nie soos ons hoor in Kol 2:16:

Daarom moet julle nie dat iemand vir julle voorskrywe wat julle moet eet en drink nie of dat julle die jaarlikse feeste of die nuwemaansfees of die Sabbatdag moet vier nie.

Wanneer mens dit doen, dan word ons maar net weer vasgevang in die leegheid van godsdienstige rituele wat net so frustrerend en onbevredigend is as die wêreldse dinge waarin ons voorheen sin en betekenis gesoek het. Dit is ’n leë dop wat geen krag het nie. Godsdienstige rituele is nie die nuwe lewe wat God vir ons gee nie!

Die nuwe lewe wat God vir ons gee behels dat ons die aardse dinge doodmaak wat nog deel van ons lewe is: onsedelikheid, onreinheid, wellus, slegte begeertes, en gierigheid, wat afgodery is soos ons in Kol 3:5 hoor. Die nuwe lewe word geleef deur te breek met die ou sondige natuur soos ons hoor in Kol 3:8-10:

Maar nou moet julle al hierdie dinge laat staan: woede, haat, nyd en gevloek. Vuil taal moet daar nie uit julle mond kom nie. En moenie vir mekaar lieg nie. Julle het met die ou, sondige mens en sy gewoontes gebreek en leef nou die lewe van die nuwe mens, wat al hoe meer vernuwe word na die beeld van sy Skepper en tot die volle kennis van God

Slot

Ons kan ons self nie verlos uit die doodsheid van die sonde nie. Dit is alleen God se genade in Jesus Christus wat ons daaruit kan lewend maak. Uit die krag van Jesus Christus se soendood aan die kruis word ons lewend gemaak en kan ons die nuwe lewe leef wat God aan ons gee. Ons kan dit maar alleen doen wanneer ons deur ons geloof leef in verbondenheid met Jesus Christus. Ons doen dit wanneer ons besef hoe groot ons sonde en ellende is en dat ons slegs deur Jesus Christus daarvan verlos kan word. Wanneer ons dit doen dan wil ons ook in dankbaarheid die nuwe lewe leef wat God aan ons gee. Kom ons soek die sin en betekenis van die lewe in Jesus Christus om te leef deur ons geloof in verbondenheid met Jesus Christus.

Amen

Die grootste struikelblok wat tussen ons en God staan is ons eie godsdienstigheid.

22 Mei 2016 GKE

Luk 15 v 11-32 tv’e 28-30

sing:

Ps. 111-2 v 1 & 3

Ps. 18-1 v 1

Ps. 42-1 v 1

Sb 2-4 v 1 tot 3

Die gelykenis van die verlore seun is ’n baie bekende gelykenis. Ons hoor hier van ’n seun wat van sy vader wegbreek. Hy vra sy erfdeel en gaan dan die wye wêreld in waar hy ’n wilde lewe van oorvloed en partytjies leef. Nadat hy alles uitgeleef het en sy mooiweersvriende hom verlaat het kom hy tot inkeer en keer terug na sy vaderhuis waar sy vader hom vergewe en onvoorwaardelik terugneem. Dis die gelykenis wat ons vertel van God se onvoorwaardelike liefde vir verlore sondaars.

Ons kan maklik die fout maak om al die aandag op hierdie deel van die gelykenis te vestig. Dit is egter nie die hoof boodskap van hierdie gelykenis nie. Die vertelling van die jongste seun fokus eintlik die aandag op die gehoorsame ouer broer, want die ouer broer is net so verlore indien nie nog meer nie as die jonger broer. “Die gelykenis van twee verlore seuns” sou ’n meer gepaste opskrif vir hierdie gelykenis wees.

Uit die vertelling is dit duidelik dat die jongste broer verlore was. Ons sien maklik die jonger broers raak in die lewe. Ons sien egter nie so maklik die verlorenheid van die ouer broer raak nie, veral omdat ons self diep in ons harte ook ouer broers is! Selfs jonger broers wat tot bekering gekom het loop ook die gevaar om soos die ouer broer te word. Dit is die grootste gevaar wat elkeen wat hom of haarself ’n christen noem in die oë staar.

Die ouer broer in hierdie gelykenis is op die oog af ’n goeie mens. Soos ons in Luk. 15: 29 hoor is hy hardwerkend en getrou in sy diens. Hy is gehoorsaam en voer die opdragte van die vader getrou en stiptelik uit. Die probleem lê egter in sy gesindheid. Uit sy antwoord is dit duidelik dat hy meen dat sy getrouheid en gehoorsaamheid die vader onder ’n verpligting plaas om hom te beloon daarvoor. Hy is veral kwaad omdat sy pa sy jonger broer vergewe het. Hy wil vergelding en straf sien en nie genade nie. Dit is egter straf vir sy broer want hyself lewe mos voorbeeldig. Hy is so verhard in sy hart dat hy nie meer die jongste seun as sy broer erken nie. Hy noem hom eerder “hierdie seun van Pa, wat Pa se goed met prostitute deurgebring het.”

Die probleem met die ouer broer was dat alhoewel hy naby aan die vader was, het hy nie ’n verhouding met die vader gehad nie. Hy het sy gehoorsaamheid gebruik as ’n manier om die vader te manipuleer. Dit is ’n groot gevaar wat ons as gelowiges bedreig. Ons het in die kerk grootgeword. Ons is godsdienstig. Ons lewe “goeie” lewens. Ons hou nie wilde partytjies en drink ons dronk nie. Ons slaap nie rond nie.

Ons verval maklik in die tendens om onsself as goed en die ooglopende sondaars as sleg te tipeer. As ons van sondaars praat, dan is dit “hulle”. Kyk na daardie dronkaards. Daardie mense wat homoseksualisme probeer regverdig verdien om in die hel te brand. Ons eis vergelding en straf en in die proses vergeet ons dat onsself eintlik ook maar net van genade afhanklik is. Ons is mos goed, God moet daarom ook vir ons goed wees.

Hoe weet ek of ek aan die ouer broer sindroom ly? Is daar onvergewensgesindheid by my aanwesig? Ek hou boek van die kwaad? Ek sal jou vergewe, maar moenie dink ek gaan vergeet wat jy gedoen het nie! Word ek kwaad wanneer die lewe nie verloop soos ek dit graag sou wou hê nie? Sien ek net ander se foute raak? Vergelyk ek my “goeie” dade met ander se sondigheid? Ek skinder darem nie soos so en so nie. Ek woon darem die eredienste by ens ens.

Ek is baie krities oor ander mense, veral as dit kom by die manier hoe ons moet aanbid. Ek kom my godsdienstige verpligtinge uit pligsbesef na en ek ervaar nie werklik enige vreugde daarin nie. Dit is vir my ’n moeite om eredienste by te woon maar ek doen dit maar sodat die predikant en ouderling tog net kan sien ek kom ook in die kerk.

My gebedslewe is maar droog of bestaan glad nie. Ek kry nie juis tyd om Bybel te lees nie en wanneer ek bid bestaan my gebed hoofsaaklik uit ’n versoek lysie wat God moet laat gebeur. Daar is min of geen verwondering oor my belewenis met God nie. Op die oog af lyk dit of dit goedgaan op godsdienstige vlak, maar dit is eintlik maar net skyn sonder enige inhoud.

Daar is ’n gebrek aan sekerheid oor die Vader se liefde. Ek dien God sodat ek nie sy straf hoef te verduur nie, dit wil sê ek dien Hom omdat ek bang is vir Hom. En op ’n manier probeer ek eintlik om God met my godsdienstigheid te manipuleer sodat Hy goed moet wees vir my.

Solank as wat ek nie werklik besef dat ek God se genade net soveel nodig het as die slegste sondaar waaraan ek kan dink nie, sal ek steeds ’n ouer broer bly. Dit is waaroor voorbereiding dan ook gaan dat ek opnuut weer gaan besin hoe nodig ek God het. Dat ek insien dat ek ten spyte van my “goeie” lewe steeds verlore is as God nie sy genade vir my gee nie.

Waarom was die oudste seun nog verder so verontwaardig? Dat sy pa so onverantwoordelik was om die vetgemaakte kalf te slag. Genade is nie goedkoop nie. Die vader het sy eie waardigheid eenkant toe gestoot. Hy wat die hoof van die huis was het na die jongste toe gehardloop, iets wat heeltemal benede die waardigheid van hoof van huisgesin was in daardie tyd. Hy het die jongste weer ingeneem sodat hy weer deel gehad het aan al die besittings van die Vader, ten spyte daarvan dat hy sy deel reeds uitgemors het. Die vader het ook sy waardigheid vir die oudste seun ingeboet. Hy wat die vader van die huis was het agter die oudste seun aan uit gegaan en selfs met hom gepleit.

Vergifnis is nie goedkoop nie. Die een wat vergewe moet die verlies dra van die kwaad wat Hom aangedoen is. Jesus het sy waardigheid as God eenkant toe gestoot en ’n eenvoudige mens geword sodat Hy die straf in ons plek kon dra. Hy het met sy lewe geboet sodat ons kan lewe. Genade is verniet vir die een wat dit ontvang, maar dit is baie duur vir die een wat dit gee. Met voorbereiding moet ons weer gaan besin wat dit God gekos het om sy genade na ons toe uit te hou. Ons sal nooit die prys kan betaal nie en daarom moet enige gedagtes wat ek het dat God my iets skuld verban word.

 

Vir die jongste seun eindig sy ontmoeting met sy vader op ’n hoë noot. Hy ontvang vergifnis en word weer met die vader herenig. Die vader se ontmoeting met die oudste seun hang egter in die lug. Wat het hy gedoen na sy vader se pleidooi oor die jongste? Die vertelling eindig net daar sonder om te sê. Het hy ingegaan na sy vader toe of het hy buite gebly? Die vraag hang in die lug, want wat gaan ons wat ook maar net oudste broers is doen? Jesus se uitnodiging staan. “Kom na my toe.” Wat gaan jy doen? Gaan jy ingaan of gaan jy buite bly?

Amen

As die HERE nie bou nie werk ons tevergeefs, maar wanneer Hy bou word ons arbeid geseën

Psalm 127 teksvers Ps. 127:2

15 Mei 2016 GKE

Sing

Ps. 84-1 v 3 & 6

Ps. 86-1 v 3 & 6

Ps. 118-1 v 12

Ps. 128-1 v 1 tot 4

Inleiding

Tevergeefs. Dit is so ’n klein woordjie. Tog is dit ’n woord wat ’n gevoel van moedeloosheid oproep. Tevergeefs ! Ag wat help dit tog, ons kan dit maar net sowel los!

As ons die betekenis van tevergeefs in die woordeboek opsoek, dan gee die woordeboek die volgende verduideliking:

nutteloos sonder doel / sonder resultaat / leeg sonder inhoud / waardeloos / stel die hoop wat daarop gevestig is teleur

Tevergeefs! Dit is die woord waarmee ons teksvers begin.

“Tevergeefs dat julle vroeg opstaan en laat gaan slaap om met moeite ’n bestaan te maak.

In kontras met hierdie moedelose hopeloosheid staan die Here se genade

Vir dié wat Hy liefhet, gee die Here dit in hulle slaap.

Dit is dan ook die twee hooftemas wat in die Psalm na vore kom nl.

1)  ’n Tevergeefse hopeloosheid en teenoor dit,

2)  die seën van die Here.

Die Psalm begin met ’n beskrywing van

1) ’n Tevergeefse hopeloosheid

Dit is ’n tevergeefse hopeloosheid as die Here nie bou nie.

Dit is ’n tevergeefse hopeloosheid as die Here nie beskerm nie.

As die Here nie bou nie, as die Here nie beskerm nie dan

(NAV)Tevergeefs dat julle vroeg opstaan en laat gaan slaap om met moeite ’n bestaan te maak.

(OAV) Tevergeefs dat julle vroeg opstaan, laat opbly, brood van smarte eet

Die Hebreeuse woord wat in vers 1 met swoeg vertaal is, dui op hartverskeurende moeitevolle werk

wat geen bevrediging bied nie. Dit is ’n geswoeg en gesweet wat net frustrasie bring.

Dit is nie net harde werk nie. Dit is werk wat geen bevrediging gee nie. Dit is werk wat mens moedeloos maak omdat jy daarmee niks bereik nie. Dit help nie dat jy die werk doen nie, want na al die moeite kan jy geen verskil sien nie. Dit help nie dat jy dit gedoen het nie. Jy kon dit maar net sowel gelos het, want dit sal geen verskil gemaak het nie!

Die werk op sig self is nie die probleem nie, want God beveel die mens om te werk Gen. 1 v 28.

 Toe het God hulle geseën en vir hulle gesê:
“Wees vrugbaar, word baie, bewoon die aarde en bewerk dit.”

Sonde is die probleem, want na die sondeval het werk verander in moeitevolle arbeid. Gen. 3 v 17b

die aarde deur jou toedoen vervloek;

met swaarkry sal jy daaruit ’n bestaan maak, jou lewe lank;

Dit is die mens se lot omdat hy God verwerp het. Die mens, d.w.s. elkeen van ons het teen God gerebelleer en dit is die resultaat daarvan.

Met swaarkry sal jy brood van smarte eet!

Die mens het sy rug op God gedraai en die gevolg is? Die mens wat sonder God is, eet brood van smarte!

Om sonder God se seën te werk is tevergeefs. Ons is almal instrumente in God se hand waarmee Hy die werk doen. M.a.w., God gebruik ons om sy werk te doen. Wanneer ons besef dat dit eintlik die Here is wat ons gebruik om sy werk te doen (sy koninkryk uit te bou), dan sal ons werk nie tevergeefs wees nie.

In Psalm 127 sê die Here baie duidelik vir ons dat ons nie in eie krag moet bou nie. Ons het die voorreg van gerieflike kerkgeboue, maar dit is nie die gebou van God waaraan ons bou nie. Paulus verduidelik dit soos volg aan die gemeente in Korinte:

1 Kor. 3 v 9b tot 11

^9bJulle is ook die gebou van God.

M.a.w. Ons, die lidmate, is die gebou van God. Dan sê hy verder:

¹⁰Volgens die genade wat God my gegee het, het ek soos ’n goeie bouer die fondament gelê, en ’n ander bou daarop. Maar hy moet mooi kyk hoe hy verder bou,
¹¹want niemand kan ’n ander fondament lê as wat reeds gelê is nie. Die fondament is Jesus Christus.

Wanneer ons terugkyk dan sien ons die groot genade van die Here soos Hy ons gedra het. Wanneer ons vorentoe kyk sien ons dat daar nog baie werk is wat vir ons voorlê. Daarom is dit belangrik dat ons as gemeente ook vandag moet hoor wat die Here in sy Woord vir ons sê. Dit is nie alleen die dominee of die kerkraad wat dit moet hoor nie, maar die hele gemeente, want ons almal grootmense en kinders is instrumente in sy Hand waarmee Hy bou.

Die Here sê vanoggend vir ons baie duidelik :

As die Here die huis nie bou nie,
swoeg dié wat daaraan bou, tevergeefs.
As die Here die stad nie beskerm nie,
waak dié wat dit beskerm, tevergeefs.

Tevergeefs dat julle vroeg opstaan en laat gaan slaap
om met moeite ’n bestaan te maak..

As ons nie op die fondament van Jesus Christus se verlossing bou nie, sal al ons werk tevergeefs wees. Die Here belowe sy seën en genade aan elkeen wat glo dat Jesus Christus vir jou sondes aan die kruis gesterf het. Elkeen wat vashou aan die wete dat Jesus met sy opstanding, die dood oorwin het en weet dit beteken dat ook ons uit ons sondedood opgewek is deel ons in sy groot genade. Diegene wat egter Jesus Christus en sy verlossing verwerp, het geen deel aan God se genade nie.

Teenoor die tevergeefse hopeloosheid van hulle wat sonder God is, beleef God se uitverkore kinders

2) Die Seën van die Here

Luister weer na die wonderlike belofte van die Here

Vir dié wat Hy liefhet, gee die Here dit in hulle slaap.

Hierdie sin kan ook soos volg vertaal word:

Vir dié wat Hy liefhet, gee die Here slaap.

Dit beteken doodeenvoudig, die Here gee alles wat ons nodig het, selfs ook rus. Ons kan in vrede slaap en ons hoef nie in die nag te lê en rondrol van bekommernis nie, want die Here gee aan ons alles wat ons nodig het! So gee die Heilige Gees aan ons selfs die geloof wat Hy van vra. Wanneer God vir ons sê, “glo in Jesus Christus” dan gee Hy eers daardie geloof aan ons wat Hy vra. Daarom moet ons met geloof en vertroue in afhanklikheid van die Here ons dagtaak aanpak, dan sal ons werk geseënd wees.

Nou vertel die Here ons verder in vers 3 van ’n besondere seën wat Hy aan sy geliefdes gee:

Seuns is geskenke van die Here, kinders word deur Hom gegee

Ons kan die vers ook soos volg vertaal:

Kinders is ’n gawe van die Here; ’n vrug van die moederskoot

Geliefdes, kinders is besonder kosbaar vir die Here. Die Here se besorgheid oor weerlose kinders loop soos ’n goue draad dwarsdeur die Bybel. Ons sien bv. hierdie besorgheid raak toe Jesus se dissipels wou keer dat die mense die kinders na Hom toe bring om geseën te word:

Mark 10 v 13 en 14

¹³Die mense het kindertjies na Jesus toe gebring dat Hy hulle moet aanraak. Sy dissipels het met die mense daaroor geraas. 

¹⁴Maar toe Jesus dit sien, was Hy verontwaardig en het Hy vir hulle gesê: “Laat die kindertjies na My toe kom en moet hulle nie verhinder nie, want die koninkryk van God is juis vir mense soos hulle. 

God se besorgheid oor die kinders is so groot dat Hy sy eie seun nie gespaar het.

Joh. 3 v16

“God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Tesame met hierdie geskenk van die Here gee Hy ook aan ons ’n besondere verantwoordelikheid. Ons moet ons kinders wat Hy aan ons toevertrou het leer van God se liefde vir hulle. Ons moet hulle leer dat hulle so kosbaar is vir Hom dat Hy sy eie Seun gestuur om vir hulle sondes te sterf.

Verder het ons as gemeente ook die verantwoordelikheid dat ons mekaar moet lief hê. Hierdie opdrag word telkemale herhaal soos bv. In Rom. 13 v 8

Julle moet niemand iets verskuldig wees nie, behalwe om mekaar lief te hê. Wie sy medemens liefhet, voer die hele wet van God uit.

Gaan kyk maar hoeveel keer word hierdie opdrag in die Bybel herhaal.

Dit beteken dat ons ook ons kinders wat God aan ons toevertrou het moet liefhê. Elkeen kan homself maar afvra tot watter mate hierdie opdrag nagekom is. Tog is die Here se genade so groot dat wanneer ons in afhanklikheid van Hom die opdrag om mekaar lief te hê uit voer, kan ons dit doen en dat Hy ons daarin sal seën. As ons dit egter sonder Hom probeer doen, dan is dit moeitevolle werk wat geen resultate sal oplewer nie.

Wanneer die Here ons werk seën dan sal ons vind dat dit goed gaan met ons. Dan sal die belofte van die Here in vers 5 ook vir ons waar word.

Dit gaan goed met die man wat sy pylkoker so gevul het! Sulke mense het niks te vrees as hulle met die vyand in die stadspoort onderhandel nie.

Wanneer ons die vyand tegemoet gaan, d.w.s. die geestelike stryd teen die satan, sal ons nie beskaamd wees nie.

Hou vas aan die Here se belofte in Ps. 127:

As die HERE nie bou nie werk ons tevergeefs, maar wanneer Hy bou word ons arbeid geseën.

Amen