God bring verlossing uit die verslawing van sonde.

5 Jul 2015

Jes. 40:1-11

Ps. 100-1 v 1 – 4

Ps. 25-1 v 1 & 2

Ps. 119-1 v 39 & 52

Ps. 86-1 v 1 & 3

Ons glo almal met die hart en bely met die mond dat daar 'n enige en enkelvoudige geestelike Wese is wat ons God noem.  Hy is ewig, onbegryplik, onsienlik, onveranderlik, oneindig, almagtig, volkome wys, regverdig, goed en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is.

Hoekom glo ons dit? Ons glo dit omdat God Homself aan ons openbaar. As God Homself nie aan ons bekend stel nie, sal ons nooit kan weet dat daar ’n God is nie en ook nie wie en wat Hy is nie. Hier in Jes. 40 leer ons God op ’n besondere manier ken. Ons leer Hom ken as die almagtige God wat omgee vir die swaarkry van mense.

In Jesaja 1-39 hoor ons hoe sonde en ongehoorsaamheid aan God veroorsaak dat Israel as slawe in Babilon beland. Dit is wat sonde in ’n mens lewe doen. Aanvanklik lyk dit so onskuldig. Sonde beloof dat mens gelukkig en beter af sal wees en dat jy vry sal wees om te doen wat jy wil. Op die uiteinde is die nare werklikheid egter iets totaal anders. In plaas van geluk en vreugde bring sonde hartseer, verdriet en verlies aan vryheid. ’n Rower dink aan die geluk en vryheid wat hy sal kan geniet wanneer hy ’n bank beroof. Op die uiteinde beland hy egter in die tronk en daar is die lewe allesbehalwe lekker. Hy smaak niks van die lekker lewe en vryheid wat hy aanvanklik gedink het hy sou kry nie. Dit is wat sonde in ’n mens se lewe bring. Daar in Babel het Israel die bitter vrugte van sonde geproe.

In Jes. 40 hoor ons dat daar hoop is om los te kom uit die doodloopstraat waarin sonde mens laat beland.

Die uitkoms is hier! Die uitkoms is hier!

Dit, sê julle God, moet julle vir my volk sê.

Letterlik staan hier Troos, troos my volk. Dit is die boodskap wat die ballinge hoor wat op moedverloor se vlakte daar in Babel vasgevang is. Hulle hoor die troosvolle boodskap dat die Here uitkoms gaan gee vir die slegte omstandighede van die ballingskap. Dit bring vir hulle die verwagting dat iets totaal nuuts gaan gebeur met die volk wat sonder hoop of toekomsperspektief daar in ballingskap vasgevang is.

Bring vir Jerusalem die goeie tyding ,sê vir hom sy swaarkry is verby,

hy het geboet vir sy sonde,

hy het van die Here die volle straf ontvang vir al sy sondes.

Die inhoud van die troosboodskap is die goeie nuus dat hulle tyd van swaarkry verby is. Hulle het geboet vir hulle sonde, die skuld is betaal. God het hulle vergewe en nou gaan Hy met sy ballingskapsvolk ’n nuwe begin maak.

Dan hoor hulle die opdrag van die Here:

“Maak vir die Here ’n pad in die woestyn, maak in die barre wêreld

’n grootpad vir ons God! Elke laagte moet opgevul word, elke berg en rant

moet gelykgrond word. Elke bult moet ’n gelykte word en elke koppie ’n vlakte.

Dan sal die mag van die Here geopenbaar word; al wat leef, sal dit sien.

Die Here self het dit gesê.”

Die gebruik in daardie tyd van Babel was dat die pad vir ’n koning wat ’n oorwinning behaal het gereed gemaak moet word sodat hy triomfantlik in die stad ingelei kan word. Wanneer die mense sien hoe daar gewerkskaf word weet hulle dat die koning op pad is en dat hulle, hulself gereed moet maak. Hierdie boodskap het dus vir ballinge gesê om hulself gereed te maak om terug te keer na hulle land toe en dat God self hulle uit die ballingskap gaan uitlei. Dit herinner hulle ook aan die verlossing uit Egipte waar God saam met die volk na die beloofde land getrek het.

Altwee hierdie verlossings het profeties vooruitgewys na nog ’n groter verlossing wat sou kom. In Mat 3:1-3 hoor ons hoe Johannes die Doper met hierdie selfde boodskap die koms van Jesus Christus aankondig:

In daardie tyd het Johannes die Doper in die woestyn van Judea begin preek en gesê: “Bekeer julle, want die koninkryk van die hemel het naby gekom.

”Hy is die een wat die profeet Jesaja bedoel het toe hy gesê het:

“Iemand roep in die woestyn: Maak die pad vir die Here gereed, maak

die paaie vir Hom reguit.”

In Jesaja hoor ons hoe Israel verlos word uit die slawerny van hul ballingskap en dit is die profesie van Christus wat gekom het om sondaars te verlos uit die slawerny van hul eie sonde. Dit is God wat die volk uit ballingskap verlos het en dit is Hy in die persoon van Jesus Christus wat ons kom verlos uit die slawerny van die sonde. Christus het die volle straf vir die sonde namens ons gedra en daarom kan ons ook van die slawerny van sonde verlos word.

In Jes. 40:6 & 7 hoor ons:

Alle mense is soos gras, alles waarop hulle staatmaak, is soos ’n veldblom:

gras verdor en blomme verwelk as die Here sy wind daaroor laat waai.”

Die vraag wat dit vooraf gaan is “wat kan ek roep?” Wat kan daar vir ’n volk in ballingskap gesê word wat alles verloor het, hulle land, hulle tempel en hul God? Watter hoop kan daar vir nietige mense wees wat verdor soos gras en so maklik soos ’n veldblom vergaan?

Die antwoord is dat alhoewel die mens maar nietig is, kom die verlossing van God self af. Die mens kan nie self uit die kloue van die sonde loskom nie, maar God kan hom vrymaak. Teenoor ons tydelikheid en nietigheid staan die ewige belofte van God vas.

Gras verdor en blomme verwelk,

maar die woord van ons God bly vir ewig.

Hoe maklik raak ons nie maar weer vasgevang in die kloue van die sonde nie? Hoe maklik neem selfsug en haatdraendheid my nie weer gevange nie? Die Here som sy wet op met liefde. Hoekom vind ons dit so moeilik om die Here se liefdesgebod te gehoorsaam? Is dit nie maar omdat ek vasgevang is in my eie belange nie? Die gevolg is dat ons vasgevang word in ons eie wêreldjie waar ons nooit die vreugde smaak van wat dit beteken om vir ander om te gee nie. Ons hoef nie in hierdie tronk van die sonde te bly sit nie. Ons kan wel nie op ons eie daarvan loskom nie, maar God kan ons verlos. Dit is die goeie nuus, die evangelie wat God vir ons in sy ewige Woord gee. Jesus het die straf vir die sonde namens ons gedra omdat God omgee vir gebroke mense.

Wie moet hierdie goeie nuus in die wêreld uitdra? In Jes. 40:9-11 hoor ons die opdrag:

Klim op ’n hoë berg en roep  hard, Sion, jy wat die goeie tyding moet bring;

roep hard, Jerusalem, jy wat die goeie tyding moet bring,

moenie bang wees nie. Sê vir die stede van Juda:

“Julle God is hier!” Die Here God kom,

Hy is die Magtige, Hy regeer. Hy bring die volk saam wat Hy Syne gemaak het,

dié wat aan Hom behoort, is by Hom.

Soos ’n herder versorg Hy sy kudde:

 die lammers maak Hy bymekaar in sy arms

en Hy dra hulle teen sy bors Hy sorg vir die lammerooie

Dit is Sion, met ander woorde die gebroke Israel wat in ballingskap weggevoer is. Hulle wat verlos word moet ook die boodskap van verlossing in die wêreld uitdra. Dit is ook die opdrag wat ons ontvang. Ons, die gebroke sondaars wat Jesus uit die kloue van die sonde kom red het, moet die goeie nuus, die evangelie van Jesus se verlossing na die wêreld uitdra.

Hou vas aan God se genade en verkondig dit aan die hele wêreld: God gee om vir elke gebroke mens. Hy sorg vir jou. In sy arms is jy veilig.

Amen

Leef die lewe wat Jesus vir jou as geskenk gegee het.

Kol 3:1-17 teksvers Kol 3:1

28 Jun. 2015

Sb 12-3 : 1 & 2

Sb 9-3 : 1 & 2

Ps. 40-1:4

Ps. 133-1:1 & 2

Inleiding

Jy ontvang ’n geskenk wat jou hele lewe kan verander. As jy daardie geskenk egter in ’n kas bere om stof te vergader gaan jy geen voordeel daaruit trek nie. Om werklik die voordele van hierdie geskenk te geniet, moet jy dit gebruik. In Kol 3:1 sê die Here vir ons dat ons so ’n geskenk ontvang het.

Aangesien julle saam met Christus uit die dood opgewek is

Dit is ’n geskenk van lewe saam met God. ’n lewe hier op aarde, maar ook ’n lewe in die hiernamaals wat op hierdie aardse lewe volg.

Die geskenk van die lewe

Wie ontvang hierdie geskenk? In Rom. 10:3 sê die Here vir ons:

As jy met jou mond bely dat Jesus die Here is, en met jou hart glo dat God Hom uit die dood opgewek het, sal jy gered word.

Elkeen wat in Jesus Christus glo ontvang die kosbare geskenk van die lewe. As jy nog onseker is of jy ook die geskenk ontvang mag ontvang, vra jouself net af of jy waarlik in Jesus Christus glo. Elkeen wat glo is ’n kind van God soos ons in Joh. 1:12 & 13 ook hoor:

Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word. Hulle is dit nie van nature nie, nie deur die drang van ’n mens of die besluit van ’n man nie, maar hulle is uit God gebore.

In Kol 2:13 & 14 sê die Here vir ons dat elkeen wat dit glo kan verseker weet:

God het julle egter saam met Christus lewend gemaak deurdat Hy ons al ons sondes vergewe het. Hy het die skuldbewys met sy eise teen ons tot niet gemaak. Deur dit aan die kruis te spyker, het Hy dit vir goed weggeneem.

Die Here sê nie net vir ons dat ons die geskenk van die lewe ontvang het nie. Hy verduidelik ook hoe ons dit moet leef om die volle voordeel daarvan te ontvang. In Kol 3:1 sê Hy:

Aangesien julle saam met Christus uit die dood opgewek is, moet julle strewe na die dinge daarbo waar Christus is, waar Hy aan die regterhand van God sit.

Strewe na die dinge daarbo. Leef die lewe wat Jesus vir jou as geskenk gegee het. Die Here verduidelik ook op ’n baie praktiese manier hoe. Daar is twee basiese goed. 1) Raak ontslae van jou ou sondige lewe en 2) wees lief vir mekaar.

1) Raak ontslae van jou ou sondige lewe

In Kol 3:5-17 word die ou en die nuwe lewe teenoor mekaar gestel. Hier maak die Here dit duidelik dat jy jou nuwe lewe moet leef om daarin te deel. In verse 5 tot 7 sê die Here vir ons hoe om die ou lewe te beëindig. Hier noem die Here die sondes wat deel was van die gemeente se heidense bestaan voor hulle die Here geken het, naamlik: “onsedelikheid, onreinheid, wellus, slegte begeertes, en gierigheid, wat afgodery is.” Daar waar hierdie sondes nog deel van ons lewens is, moet ons dit doodmaak.

Die tweede groep sondes wat die Here noem is daardie sondes wat dikwels nog steeds in Christene se lewens teenwoordig is. Dit is die sondes wat verhoudings tussen mense versuur, naamlik: “woede, haat, nyd en gevloek. Vuil taal moet daar nie uit julle mond kom nie. En moenie vir mekaar lieg nie.” Met hierdie optrede kom gelowiges mekaar te na en berokken mekaar skade. Met hierdie sondes breek gemeentelede die eenheid in die gemeente af wat daar moet wees.

Woede en haat . Dit gebeur wanneer ek myself nie in toom kan hou nie en dan bars ek uit teenoor ander. Dit gaan hier om ek en myself. Dinge is nie volgens my sin nie en daarom vaar ek uit teen iemand en dikwels sê ek goed wat die ander persoon bitter seermaak. Ek veralgemeen in my beskuldigings. In kort kom dit daarop neer dat my kwade gevoelens by my mond uitborrel.

Nydigheid is daardie behoefte wat by ons is om die ander persoon seer te maak of kwaad aan te doen. Nyd word dikwels agter ’n glimlag weggesteek en dit maak nog seerder. Woede is gewoonlik ’n uitbarsting waar mens goed sê voordat jy dink. Nyd gaan egter met fyn beplanning saam om iemand seer te maak daar waar hy kwesbaar is.

Woede en nyd ontaard dan ook daarin dat ons mekaar met slegte taal slegsê deur hom te vloek. Dit is ook hier waar leuens maklik ingespan word om my posisie te versterk of om my swak optrede mee te verdedig. Soms is ’n leuen baie subtiel. Ek vertel nie noodwendig ’n onwaarheid nie, maar ek vertel ook nie die volle waarheid nie. Ek is baie selektief met my feite en los dit uit wat nie my argument ondersteun nie.

Sulke gedrag liefdeloos. Ek neem net my eie gevoelens in ag, maar nie die ander sin nie. Hierdie is dan ook die gedrag wat keer dat ons die vreugde van die nuwe lewe in Christus beleef. Wat ons nie maklik insien nie, is dat woede, haat en nyd meer skade aan myself aanrig as wat dit doen aan die persoon teen wie dit gerig word.

Hiermee sê die Here vir ons wat ons nie moet doen nie. Hy sê ook vir ons wat ons wel moet doen:

2) Wees lief vir mekaar

Die Here beskryf vir ons op ’n baie praktiese manier hoe om lief te wees vir mekaar. Wees meelewend, goedgesind, nederig, sagmoedig en verdraagsaam. Wees geduldig met mekaar en vergewe mekaar as die een iets teen die ander het. Vergifnis is een van die dinge in die lewe wat baie moeilik is. Mense verstaan ook dikwels nie wat vergifnis werklik is nie. Vergifnis beteken nie dat ek die verkeerde optrede wat plaasgevind het nou goedpraat nie. Dit wat verkeerd is, is verkeerd. Vergifnis beteken dat ek nie die reg om wraak te neem vir myself toeëien nie. Die sleutel tot vergifnis lê daarin dat ons altyd moet onthou hoeveel sonde God in óns lewens vergewe het.  As jy diep onder die besef van God se vergifnis en liefde is, sal jy ook beter in staat wees om ander lief te hê en te vergewe.

Ons is nie almal dieselfde nie en ons dink nie altyd dieselfde nie en daarom gebeur dit dat daar meningsverskille onder ons plaasvind. Om in liefde en vrede saam te leef beteken dat ons ondanks ons verskille in liefde moet saamwerk. Hierdie soort liefde is nie ’n gevoel nie, maar ’n besluit om vir mekaar om te gee en na mekaar uit te reik. As ons nie in vrede saamleef nie, dan breek ons eerder af as wat ons opbou. Wanneer ons in vrede met mekaar saamleef word ons bruikbaar in God se koninkryk. Dan kan ons, ons roeping as gemeente nakom om die evangelie uit te dra.

Samevatting

Raak ontslae van die dinge van jou ou sondige lewe. Wees lief vir mekaar. Leef die lewe wat Jesus vir jou as geskenk gegee het.

Amen

Hou aan bid en hou aan glo terwyl jy geduldig wag

GKE 14 Jun. 2015

Luk 18:1-8

Ps. 34-1:1,2 & 5

Ps. 130-1:1,2 & 4

Ps. 119-2:7,11 & 18

Ps. 68-1 : 1 & 3

Hoe lank nog? Dit is ’n versugting wat die mens deur al die eeue heen teenoor God uiter. In Ps. 94:3 hoor ons hoe die Psalmdigter byna 3000 jaar van tevore teenoor God sug:

Hoe lank, Here, hoe lank sal die goddeloses hulle nog verlustig in die leed van ander mense?

As ons so na die misdaad en die onreg in die samelewing van ons tyd kyk, dan voel dit of daardie noodroep van die Psalmdigter vir ons bedoel is. Ons het twee weke gelede by Fanie van Geopende deure gehoor hoe Christene vervolg word en selfs doodgemaak word. Elke week hoor ons van al hoe meer gruweldade wat van die IS teenoor Christene pleeg.

In ons eie land lyk dit ook nie so rooskleurig nie. Daar word al hoe meer teenoor Christene gediskrimineer. Dink nou maar aan die hofsaak wat aanhandig gemaak is teen 6 skole om hulle te verbied om ’n Christelike etos in die skool uit te leef. Sou daardie hofsaak slaag sal die verbod spoedig op alle skole van toepassing gemaak word.

Die krimpende getalle in ons kerke is ’n verdere bekommernis. Ons is bekommerd oor ons eie gemeente. Verder is daar nog die misdaad wat ons so teister om nie eens te praat van die korrupsie en morele verval wat so hoogty vier nie. As ons so oor dit als nadink dan kan ons maklik moedeloos word. As mens so moedeloos word kan dit maklik gebeur dat jy ophou bid. Moedeloosheid kan mens maklik by daai punt bring waar jy sê: “wat help dit tog? Dit lyk tog nie of God luister of omgee nie?” Het u nie al gewens dat die wederkoms nou maar moet gebeur sodat ons van al hierdie sonde en ellende om ons ontslae kan raak nie? Wanneer vind die wederkoms dan plaas?

Dit is ’n vraag wat die Fariseërs ook graag antwoorde op wou hê soos ons in Luk 17:20 hoor waar die hulle vir Jesus gevra het: “wanneer gaan die koninkryk van God dan kom?” Jesus verduidelik vir hulle dat die koms van die koninkryk van God nie iets is wat ’n mens kan voorspel nie. Na dit vertel Jesus vir sy dissipels ’n gelykenis om aan sy dissipels te verduidelik wat hulle moet doen om nie moedeloos te raak terwyl hulle wag nie. Hulle moet aanhou bid. Dit geld natuurlik vandag nog vir ons ook. Wanneer ons deur die moeilikhede van die lewe in die gesig gestaar word, terwyl ons op die wederkoms wag moet ons nie moedeloos word nie, maar ons moet aanhou bid terwyl ons bly glo dat God steeds in beheer is. Daarom is dit so belangrik dat ons ’n biddende kerk moet wees want gebed voed ons geloof.

Om dit te verduidelik vertel Jesus vir hulle ’n gelykenis oor ’n arm weduwee en ’n onregverdige regter . Om hierdie gelykenis behoorlik te verstaan is dit nodig dat ons kennis neem van die omstandighede van die karakters in hierdie gelykenis. Die dissipels het geweet wat dit is sonder dat dit vir hulle verduidelik moes word. Die howe van daardie tyd was nie in ’n hofgebou soos ons dit vandag ken nie. Die regter het met ’n paar handlangers rondgereis van plek tot plek en dan ’n tent opgeslaan en daar sake aangehoor. Om jou saak verhoor te kry was dit gewoonlik nodig om omkoopgeld aan een van die handlangers te betaal en dan het hy met die regter gereël om die saak aan te hoor.

Vir die weduwee aan die ander kant het alles teen haar getel. Sy het geen aansien in die samelewing gehad nie omdat sy ’n vrou was en verder was sy brandarm omdat sy nie meer ’n man gehad wat vir haar kon sorg nie. Sy kon dus nie enige omkoopgeld bekostig nie en dit sou beteken dat haar saak nie verhoor sou word nie. Die persoon wat haar verontreg het sou dus daarmee wegkom.

Die weduwee het egter een ding in haar guns gehad. Sy was knaend en het sonder ophou by die regter aangedring om haar saak te verhoor. Soveel so dat die regter naderhand ingestem het om aan haar reg te laat geskied. Sy motivering daarvoor was nie omdat hy nou skielik ’n hartsverandering ondergaan het nie. Sy motivering was eintlik baie selfsugtig. Hy wou maar net van die verpesting van die weduwee ontslae raak wat sy lewe so versuur het.

As ’n onregverdige regter tog op die uiteinde aan die weduwee vir wie hy geen agting of ontsag gehad nie, reg laat geskied hoeveel te meer sal die Regverdige God nie omsien na sy uitverkorenes vir wie Hy omgee en liefhet nie? Die weduwee word dus met die kerk vergelyk terwyl die regter met God vergelyk word. Dit is egter nie ’n vergelyking van ooreenkomste nie. Nee, dit is ’n vergelyking van teenoorgesteldes!

Die weduwee was ’n vreemdeling waarvoor niemand omgegee het nie. Teenoor dit sorg God vir sy kinders. Die weduwee het nie direkte toegang tot die regter gehad nie, terwyl die kinders van God enige tyd direk by Hom kan aanklop. Die weduwee het niemand gehad wat vir haar kon instaan nie terwyl Jesus ’n tussenganger vir die gelowiges is. Hy onderhandel nie net nie, maar Hy het ons skuld op Hom geneem. Die weduwee was die verontregte party in die saak terwyl ons die skuldiges is. Jesus neem egter ons skuld op Hom sodat ons vrygespreek kan word.

Die grootste verskil is egter dat die weduwee na ’n hof moes gaan terwyl ons voor God se genadetroon verskyn, nie as beskuldiges nie, maar as kinders van God wat ’n liefdevolle Vader het wat sy kinders beskerm en na hulle omsien. Die ander kontras is die onregverdige regter teenoor die regverdige God. Die regter tree uit selfsug op terwyl God se optrede deur sy opregte liefde en geregtigheid gedryf word.

Met hierdie gelykenis het Jesus verduidelik hoe absoluut seker dit is dat God vir sy uitverkore kinders wat in Hom glo sal sorg.

Sal God dan nie aan sy uitverkorenes, wat dag en nag tot Hom roep, reg doen nie? Sal Hy hulle lank laat wag? Ek sê vir julle: Hy sal hulle help, en gou ook!

Jesus bedoel nie met hierdie gelykenis dat ons God met ons gebede moet verpes soos die weduwee die regter verpes het nie, totdat Hy naderhand nie anders kan as om ons te help nie.

Wat Jesus wel hier sê is dat gebed so natuurlik deel van ’n gelowige se lewe is soos wat asemhaal vir ’n mens is. Die mens dink nie eers daaraan dat hy moet asemhaal nie, hy doen dit outomaties. Net so moet gebed so natuurlik deel van ons lewens wees dat ons nie daaroor moet nadink om te bid nie, maar dat ons dit doen omdat dit deel van ons lewe is. As mens sou ophou asemhaal sal jy doodgaan. As jy ophou bid, gaan jy geestelik doodgaan.

Maar tog is hier ook ’n spanning teenwoordig in Jesus se uitspraak. “Hy sal hulle help, en gou ook!” Dit is hier waar die probleem inkom wat ons moedeloos maak. Vir ons voel dit nie of dit “gou” is nie omdat ons nie God se tydsraamwerk verstaan nie. Jesus het voor sy hemelvaart belowe dat Hy gou weer sou terugkom en nou is dat reeds 2000 jaar later en ons ly nog steeds as gevolg van die gevolge van sonde. Dit is hier waar geloof en vertroue in God so noodsaaklik is. Ons moet aanhou glo dat God in beheer is, veral wanneer dit nie so lyk nie.

Jesus sluit die gelykenis af deur te vra: (vgl. Luk 18:8)

“Maar sal die Seun van die mens by sy koms nog geloof op die aarde vind?”

Hiermee wys Jesus dat Hy weet dat ’n mens se geloof swak is en daarom het Hy die Heilige Gees gestuur om ons te dra in ons gebede soos ons hoor in Rom. 8:26

Die Gees staan ons ook in ons swakheid by: ons weet nie wat en hoe ons behoort te bid nie, maar die Gees self pleit vir ons met versugtinge wat nie met woorde gesê word nie.

In Jud. 20 hoor ons

Julle, geliefdes, moet egter voortgaan om julle lewe te bou op julle allerheiligste geloof. Bid altyd deur die krag van die Heilige Gees.

Hoe bid mens deur die krag van die Heilige Gees? Eenvoudig. Erken maar net dat jy nie in eie krag kan nie en vra vir God dat Hy jou sterk maak in jou geloofstryd. Wanneer die omstandighede jou tot moedeloosheid dryf, bid. Hou aan om te bid en hou aan om te glo terwyl jy geduldig op God wag.

Amen

Stort jou hart voor God uit en beleef die krag van gebed in jou lewe want Hy is vir ons ’n toevlug

7 Jul 2015 GKE

Sing:

Ps. 42-1:1 & 2

Ps. 119-2 : 7,9 & 11

Ps. 42-1:3 & 5

Ps. 46-1 : 1,3 & 6

Vertrou. ’n Klein woordjie met ’n groot betekenis. Wat beteken dit om op iemand te vertrou? Om iemand te vertrou beteken dat jy seker is oor die integriteit en vermoëns van iemand om ’n sekere uitkoms te bereik. As ek sê dat ek jou vertrou om ’n sekere taak te verrig dan sê ek dat absoluut vas glo dat jy dit sal doen, maar ook dat jy dit kan doen. Wanneer ek sê dat ek jou vertrou, dan sê ek daarmee dat ek glo dat jy my beste belange op die hart dra en dat jy my nie sal seermaak of skade berokken nie.

Ek sal nie my diepste hartsgeheime bloot lê aan iemand wat ek nie vertrou nie. Ongelukkig is dit egter ook so dat ons dikwels teleur gesteld word omdat ons iemand vertrou het wat nie voldoen het aan die verwagting van my vertroue nie. Lewenservaring het ons geleer om nie sommer enige iemand net goedsmoeds te vertrou nie.  Wie kan ons dan vertrou?

In Psalm 62 hoor ons dat Dawid God onvoorwaardelik vertrou het. In verse 4 en 5 hoor ons dat Dawid deur ’n swaar tyd gegaan het. Hy het vyande wat beskuldigings oor hom maak en dat hulle selfs probeer om hom dood te maak. Uit die geskiedenis van Dawid weet ons dat hy ’n hele paar kere deur moeilike tye gegaan het. Dink maar hoe hy moes vlug toe Saul hom wou doodmaak of selfs die keer toe sy eie seun Absolom die troon by hom wou afvat. In Psalm 62 word egter nie gemeld watter gebeurtenis dit was nie. Wat ons wel weet is dat dit vir hom bitter moeilik was. Hy was soos ’n muur wat maklik wou omval. ’n Klipmuur wat iemand maklik kon omstoot.

Die fokus van hierdie Psalm is egter nie op sy swaarkry nie. In verse 2 en 3 beskryf hy waar hy hulp gaan soek en gevind het.

Net by God vind ek rus, van Hom kom my redding.

Net Hy is my rots en my redding, my veilige vesting,

sodat ek vas en stewig staan.

Om sy vertroue te beklemtoon herhaal hy dit weer byna woordeliks in verse 6 & 7

Net by God vind ek rus, want op Hom vertrou ek.

Net Hy is my rots en my redding, my veilige vesting,

sodat ek stewig staan.

In vers 8 gee Dawid die rede waarom hy so ’n vaste vertroue in God het.

       God is my redding .........

Omdat God sy redding is vind hy sy sterkte en krag by God en het hy in vertroue na God gegaan in sy tye van swaarkry.

God is Dawid se redding en Hy is ook ons redding. In Joh. 3:16 hoor ons waarom God ons en Dawid se redding is:

God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Dit is maklik om te sê vertrou op God, maar ons mag nooit uit die oog verloor dat dit geloof in Jesus Christus is wat ons redding waarborg nie soos ons hoor in Joh. 3:17 hoor:

God het nie sy Seun na die wêreld toe gestuur om die wêreld te veroordeel nie, maar sodat die wêreld deur Hom gered kan word.

In Joh. 3:18 maak die Here dit vir ons duidelik dat sonder geloof in Jesus niemand kan aanspraak maak op God se redding nie:

Wie in Hom glo, word nie veroordeel nie; wie nie glo nie, is reeds veroordeel omdat hy nie in die enigste Seun van God glo nie.

Dawid het geweet dat God sy redding is en hy het daaraan vasgehou. 3000 jaar later weet ons hoekom God ook ons redding is. Elkeen wat glo dat Jesus die Here is en dat Hy vir my sondes aan die kruis gesterf het, maar ook opgestaan het kan verseker weet dat God sy redding is.

Tot en met vers 8 van Psalm 62 het Dawid sy vertroue in God beskryf. Vanaf vers 9 moedig hy elkeen aan wat die Psalm hoor en sy redding by God soek om ook sy vertroue op God alleen te stel. “Vertrou altyd op Hom my volk” Wanneer Dawid sê “altyd” bedoel hy in die goeie en slegte tye.

Hy waarsku ons ook teen die gevare van misgeplaasde vertroue. Dit is maklik om God te vertrou wanneer alles goed gaan. Dit is egter ’n ander saak om te sê ek vertrou God wanneer my omstandighede moeilik is en die ou duiwel ewe spottend vir my vra “En waar is jou God dan nou? Kyk net na al jou moeilikheid.” En dan maak hy maar net soos wat hy daar in die Paradys met Eva gemaak het. Hy probeer ons oortuig dat ons God nie kan vertrou nie.

Sy doelwit is om ons te laat twyfel in God en net soos Eva trap ons so maklik in die slaggat om dan ons vertroue op ander dinge of mense te stel. Ook hierteen waarsku Dawid ons. In vers 10 waarsku hy ons om nie die vertroue wat ons op God moet hê in mense te stel nie, want mens kan en sal jou teleur stel.

In vers 11 waarsku hy ons om nie op geweld te vertrou nie. Hoe maklik gebeur dit nie dat ek my moeilikheid wil reg baklei nie. Byvoorbeeld, as die kassier by die Spar onvriendelik is, is ek nog onvriendeliker terug in plaas daarvan om op God te vertrou wanneer Hy vir my leer dat liefde baie meer vermag as haat en woede. In Spreuke 15v1 hoor ons:

’n Sagte antwoord laat woede bedaar; ’n krenkende woord laat woede ontvlam.

Vertrou ek God dat dit die waarheid is? Dit help nie dat ek sê dat ek God vertrou, maar dat my gedrag dit nie bewys nie. Vertroue word nie gesê nie, dit word gewys.

Die ander slaggat waarin ons so maklik trap is om op rykdom staat te maak. Ek konsentreer so maklik daarop om soveel as moontlik rykdom bymekaar te maak dat ek dit my god maak. My rykdom sal vir my sorg. Solank ek genoeg geld het dan het ek niks en niemand nodig nie, ook nie vir God nie, want ek sal vir myself sorg. Moenie die groot leuen van die ou duiwel glo nie: “as jy net eers ’n miljoenêr is gaan jy baie gelukkig wees en dit sal al jou probleme oplos.”

Soos ons reeds gehoor het, het Dawid hierdie Psalm geskryf in ’n tyd toe hy baie swaar gekry het. In ons teksvers hoor ons wat ons moet doen wanneer die lewe moeilik raak. “Vertrou altyd op Hom, my volk” En dan sê hy vir ons hoe: stort jou hart voor Hom uit! Die beeld wat hy hier gebruik is ’n kruik wat vol vloeistof is wat mens moet omkeer om dit heeltemal leeg te maak. As jy die kruik onderstebo hou moet dit heeltemal leeg wees. Met ander woorde maak jou hart leeg teenoor God. Net soos wat jy jou hart oopmaak teenoor ’n goeie vriend moet jy jou hart uitstort voor God. Hy wíl dit hoor en Hy wíl jou help en raad gee. Moenie skaam wees nie en moenie dink dat dit wat jy vra te groot of te veel is nie. Kom daarmee vorendag, al het jy sakke vol nood.

Kom uit met alles; God is groter en sterker en meer gewillig as al ons oortredings. Moenie terughou nie. Bring jou nood voor God en Hy sal jou deur dit dra. Lê jou hartseer voor Hom neer. Gee jou bekommernisse vir hom. Moet dit egter nie net vir die swaar tye hou nie. Deel ook jou vreugdes met God en dank Hom daarvoor.

Stort jou hart voor Hom uit en beleef die krag van gebed in jou lewe want Hy is vir ons ’n toevlug.

Amen

By Jesus vind ek rus vir my onrustige gemoed

^{31 Mei. 2015 GKE Nagmaal}

Mat. 11:25 - 30 Fokusgedeelte : Mat 11:28

Lof-Psalm Ps. 18-1:1               

Na Wet Sb 9-3:1 & 2               

Na Gebed Ps. 33-1:5 & 11                   

Slotsang Ps. 84-1:2 & 6                      

Voel dit soms vir jou dat die lewe te swaar raak? Voel dit vir jou of jy nie meer kan nie? Is daar ’n onrustigheid in jou gemoed wat keer dat jy ware vrede beleef?

In ons teks rig Jesus sy uitnodiging aan almal wat uitgeput is omdat hulle ’n swaar las dra. Die Griekse woord wat met “uitgeput” vertaal is beteken letterlik om emosioneel afgemat te wees as gevolg van ’n groot worstelstryd. Dit beskryf daardie punt in mens se lewe waar jy moed opgee en die lewe vir jou net te veel word.

Jesus rig hierdie uitnodiging in die eerste plek aan die Jode wat die las moes dra van die verkeerde manier waarop die Fariseërs die wet vertolk het. Jesus gebruik ook hier die beeld van ’n Juk. ’n Juk is ’n swaar hout wat op ’n os wat ’n wa moes trek se nek gesit is en wat ’n las en moeite was.

Net soos wat die juk ’n swaar las op die osse se nekke was, was die Fariseërs se vertolking van die wet ’n swaar las op die mense. Daar was geweldig baie reëls wat hulle moes nakom. Daar was byvoorbeeld ’n reël dat jy nie op ’n Sabbatdag buite op ’n stoel mag sit nie want as jy per ongeluk die stoel skuif en dit trek ’n voortjie in die grond wat beteken dat jy besig is om te ploeg. Ploeg is werk en jy mag nie op die Sabbat werk nie.

Al hierdie reëls was soos ’n swaar vrag wat die mense moes dra omdat dit daarop neergekom het dat jy vir God moes bewys dat jy goed genoeg is vir Hom. Dit vind ons vandag nog. Mense interpreteer ’n sekere saak in die Bybel op ’n baie wettiese manier en verwag dan dat almal volgens hulle interpretasie moet lewe. As jy nie so lewe nie word jy verdoem.

Jesus se uitnodiging sê KOM. Die Fariseërs se interpretasie se DOEN. Jou saligheid hang af van dit wat jy doen. Jesus se uitnodiging “Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.” gee vir ons die vertroosting dat ons saligheid nie afhang van wat ons doen nie, maar dat dit van Hom alleen afhang. Hy het alles gedoen wat nodig is om my van my sonde te verlos. Daar is niks wat ek kan bydra nie.

In Mat 11:25 hoor ons dat hierdie geheimenis aan eenvoudiges bekend gemaak word en dat dit vir slim mense verberg word. Diegene wat met hulle verstand dit probeer uitredenaar eindig saam met die Fariseërs op in ’n klomp moets en moenies wat die lewe vir almal moeilik maak. God vra dat ons met kinderlike geloof moet glo dat Jesus Christus vir my sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het.

Met die Nagmaal word ons herinner aan dit wat Jesus vir ons gedoen het. Hiermee verseker die Heilige Gees my dat ek ook deel het aan Christus se verlossing. Net so seker as wat ek met my oë sien dat die brood van die Here vir my gebreek en die beker aan my gegee word, is sy liggaam vir my aan die kruis geoffer en gebreek en is sy bloed vir my gestort. Net soos ek liggaamlik deur brood en wyn gevoed word, net so word my geloof geestelik gevoed. Soos wat die brood en wyn deel word van my liggaam, so word ek deel van Jesus se verlossing.

Jesus nooi ons uit: “kom na My toe almal wat uitgeput en oorlaai is” en daarmee saam gee Hy vir die vaste belofte “en Ek sal vir julle rus gee.”

Kom ons gaan sit aan by die tafel van die Here

Nabetragting

Neem Jesus se juk op, met ander woorde vertrou op Hom alleen. Gee al jou sorge vir Hom en stap die pad saam met Hom. Dit beteken wees sy dissipel.

Verder sê Hy ook daarmee saam “en leer van My.” Leer wat is die ware betekenis van die wet. Die Fariseër maak van die wet ’n swaar las wat onmoontlik word om te dra. Jesus leer ons wat die ware betekenis van die wet is. Liefde vir God en liefde vir ons naaste. In Rom. 13:8 - 10 verduidelik die Here dit soos volg vir ons:

Julle moet niemand iets verskuldig wees nie, behalwe om mekaar lief te hê. Wie sy medemens liefhet, voer die hele wet van God uit. Al die gebooie: “Jy mag nie egbreuk pleeg nie, jy mag nie moord pleeg nie, jy mag nie steel nie, jy mag nie begeer nie,” of watter ander gebod daar ook al is, word immers in hierdie een gebod saamgevat: “Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.” Die liefde doen die naaste geen kwaad aan nie. Daarom is die liefde die volle uitvoering van die wet.

Neem Jesus se uitnodiging aan

“Kom na My toe, almal wat uitgeput  en oorlaai is, en Ek sal julle rus  gee. Neem my juk op julle en leer van My, want Ek is sagmoedig en nederig van hart, en julle sal rus kry vir julle gemoed. My juk is sag en my las is lig.”

Amen

Jy is die man! Ware verootmoediging laat my die werklike vreugde van God se genade ervaar

24 Mei 2015 GKE

2 Sam 12 : 1 – 14 en Ps. 51

Teksverse Ps. 51: 14 en 19

Ps. 84-1 v 1 tot 3

Ps. 119-1 v 1 & 2

Ps. 89 v 1 & 6

Sb 9-3 v 1 & 2

Ons leef in ’n wêreld waar die mens nie skuldig voel oor hul eie sondige optrede nie. Ons is baie vinnig om ander se foute uit te wys, maar ons eie foute ignoreer ons! Daar is deesdae ’n kultuur in die samelewing waar mense die standpunt huldig dat “solank ek nie uitgevang word nie, is dit nie sonde nie.” As ek uitgevang word, dan is dit nooit my skuld nie.

Dawid het ook gedink hy kan met sy sonde wegkom. In 2 Sam 11 hoor ons hoe hy owerspel pleeg en daarna moord om te keer dat hy uitgevang word vir sy owerspel.

Op ’n dag het hy op die dak van sy paleis gaan rondstap. Sy paleis was hoog geleë en hy kon afkyk op die stad daar onder, ook op die huis van Urija die Hetiet. In daardie tyd het die huise nie badkamers met krane en lopende water gehad soos vandag nie. Die huise het plat dakke gehad en die badkamer was gewoonlik bo op die dak sodat dit privaatheid kon verskaf. Van die straat af kon mens glad nie sien wanneer iemand daar op die dak bad nie. Omdat die paleis egter hoër as die omliggende gebied was kon Dawid mooi afkyk op die huise hier om hom.

Terwyl hy daar op die dak was het hy gesien hoe Urija se vrou bad en dit is net daar waar die moeilikheid begin het. Haar man was nie by die huis nie omdat hy besig was om teen die Ammoniete te veg. Dawid het haar laat haal en die uiteinde daarvan was dat hulle saam geslaap het. Sonde het egter altyd gevolge. Die gevolg vir Dawid was dat die vrou swanger geword het en sy het vir Dawid laat weet. Wanneer haar man teruggekom het van die oorlog en uitgevind het sy is swanger was sy in GROOT moeilikheid! Dawid moes nou help.

Dawid het dadelik ’n plan gemaak. Hy het vir Urija laat terugkom van die gevegsfront af met die verwagting dat hy by sy vrou sou slaap en dan sal niemand geweet het dat Dawid skuldig was nie. Dinge wou egter nie so uitwerk nie, want Urija se pligsbesef het gekeer dat hy by sy vrou gaan slaap terwyl sy makers besig was om te veg. Soos dit maar gaan ly die een verkeerde optrede tot ’n volgende. Urija moes nou uit die weg geruim word.

Dawid het vir die leer se bevelvoerder Joab laat weet dat hy Urija in die eerste linies van die gevegsfront moes laat veg en dat hy op ’n strategiese tyd sy manskappe moes terugtrek sodat Urija onbeskermd agtergelaat word. So gebeur dit toe dat Urija ook in die geveg dood is. Dawid het gedink dat sy probleme nou op ’n end is. Urija was dood en kon dus nie sê dat hy nie sy vrou swanger gemaak het nie.

Na ’n gepaste tyd van rou het Dawid met Urija se vrou getrou. Dawid het gedink dat niemand sou weet wat regtig gebeur het nie. Hy het egter vergeet dat God alwetend is en ons hoor in 2 Sam 11:26b

Maar wat Dawid gedoen het, was verkeerd in die oë van die Here

Die Here stuur vir Natan na Dawid toe met ’n storie oor ’n ryk man en ’n arm man wat naby mekaar gewoon het. Die ryk man het groot troppe beeste en skape gehad terwyl die arm man net een ooilammetjie gehad het wat so kosbaar vir die arm man was dat hy haar soos ’n kind in sy huis groot gemaak het. Die ooilammetjie het selfs uit sy beker gedrink en op sy skoot geslaap.

Alhoewel Dawid ’n groot sin vir regverdigheid gehad het is hy maar ook net soos alle mense wat moeilik objektief oor hulle eie sonde dink. Daarom vertel Natan vir Dawid hierdie storie op so ’n manier dat Dawid nie besef dat dit hyself is wat hier in die beskuldigingsbank staan nie. Dawid se reaksie wys dat hy verskriklik ontsteld was oor die onreg wat in hierdie storie uitgebeeld is. Die onreg moet gestraf word!

Is ons nie ook maar so nie? Ons sien die onreg in ons samelewing maklik raak. Ons sien die onsedelikheid, haat, naywer, onverdraagsaamheid en die inhaligheid en korrupsie en al die ander slegte dinge in ons samelewing raak. Luister maar net na die nuus. Daar is genoeg voorbeelde van onreg in ons samelewing. Ons reaksie is tereg ook dat die onreg gestraf moet word. Reg en geregtigheid moet geskied.

Die vraag is egter geliefdes: Wat sal my reaksie wees wanneer ek soos Dawid moet aanhoor: JY IS DIE MAN? In Dawid se geval gee die here vir ons ’n voorbeeld van wat egte berou is soos ons hoor in 2 Sam 12:13

Toe sê Dawid vir Natan: “Ek het gesondig teen die Here.”

Hy soek nie verskonings nie. Hy blameer nie ander nie. Dawid toon opregte berou, maar nogtans bly hy nie onaangeraak deur die gevolge van die sonde nie.

Sonde is nie maar net iets wat ek per ongeluk verkeerd gedoen het nie. In hierdie verhaal hoor ons dat enige oortreding van die wil van God, minagting van God self is! Wanneer ons optrede nie met dit wat ons bely ooreenstem nie, gee dit daartoe aanleiding dat God se Naam belaster word soos ons hoor in 2 Sam 12:13

Maar omdat jy deur hierdie daad die vyande van die Here aanleiding gegee het om Hom te laster, sal hierdie selfde kind wat vir jou gebore is, sterwe.”

Dink maar daaraan hoe my optrede ander mense se persepsie van Christene raak. Wanneer mense my lewe sien, is hulle reaksie “ek wil ook so wees” of is hulle reaksie “as dit is hoe Christene lewe wil ek nooit ’n Christen wees nie?”

Sonde dra geweldige gevolge. Nie net vir myself nie, maar ook vir ander. Dink byvoorbeeld daaraan as ek ’n bord laat val op die harde teëlvloer. Die gevolg is ’n stukkende bord. Nou sê ek vir die eienaar van die bord ek is jammer en ek bedoel dit opreg. Die bord se eienaar vergewe my. Maak dit dat die bord nou weer reg is? Selfs al is die breek van so ’n aard dat ek weer die stukke aanmekaar kan plak sal daardie bord nooit weer dieselfde wees nie. Sonde dra gevolge! Dit is eers wanneer daardie bord vervang word met ’n nuwe bord dat die skade herstel word.

Dawid se sonde het onder andere daartoe aanleiding gegee dat ’n onskuldige kind gesterf het. Ons sonde het daartoe aanleiding gegee dat ’n onskuldige Man aan ’n vervloekte kruishout gesterf het. Met sy sterwe en opstanding het Jesus ons weer ’n kans gegee om nuut te begin. Hoe kry ek deel in die nuwe lewe wat Christus vir my aan die kruis en met sy opstanding verwerf het?

Dit begin met ware berou en verootmoediging. Dit vra geloof dat die offer wat Christus vir my gebring het voldoende is om vir my sondeskuld te betaal. Dit vra ’n opregte begeerte om hiervandaan die nuwe lewe wat Christus vir my kom gee het te leef.

Ons vier DV volgende week weer die Heilige Nagmaal. In die aanloop daartoe begin ons met voorbereiding. Voorbereiding behels opregte berou en verootmoediging soos ons hoor in Ps. 51:18 &19

’n Offer vra U nie, anders sou ek dit bring; ’n brandoffer wil U nie hê nie.

Die offer wat U wil hê, o God, is verootmoediging:

U sal ’n hart vol ootmoed en berou nie gering ag nie, o God.

Die Here vra nie allerlei rituele en optredes nie. Hy vra ’n opregte hart en gesindheid.

Dit begin met gebed en daarom is gebed so ’n belangrike deel van ons geloofslewe. En daarom moet ons fokus ook wees om ’n biddende gemeente te wees. In Ps. 51 gee die Here vir ons ’n voorbeeld van hoe opregte berou en verootmoediging lyk. Dit is ’n gebed, dit wil sê ’n gesprek met God.

Waaroor moet ons met God praat? Wanneer ek werklik berou het erken ek teenoor God: “ek is ’n sondaar.” Wanneer die Here vir my in sy Woord wys “JY IS DIE MAN”, moet ek opreg vir Hom vertel hoe jammer ek is. Daar moet ’n gesindheid van opregte berou by my wees. Ek moet besef wat my sonde is. Dit is ’n baie persoonlike saak tussen my en God. Nie net ’n vae algemene rympie van “vergeef my sonde nie.” Nee, dit moet baie spesifiek wees!

In Dawid se geval was dit owerspel en moord. Wat is dit in my geval? Miskien dat ek sukkel om my humeur te beteuel. Dalk sukkel ek om te vergewe. Elkeen van ons weet wat is die sonde wat tussen my en die Here staan. As jy nie weet nie, vra die Here dat Hy deur sy Gees jou sal ly om dit te ontdek. Praat met die Here. Verduidelik vir Hom waarmee jy sukkel en hoekom jy daarmee sukkel. Daar moet by my ’n innige verlange en begeerte wees om te verander en ek moet besef dat ek nie sonder God se hulp kan verander nie.

Wanneer ek God so in ootmoed en berou benader sal ek ook volgende week die ryke troos van vergifnis in volgende week se Nagmaal beleef. Dan sal ons ook saam met Dawid kan sê (vgl. Ps. 51v14)

Laat my weer die blydskap ervaar van iemand wat deur U verlos is,

laat my U weer met toewyding dien.

Geliefdes kom ons gaan bid in hierdie komende week. Kom ons praat met God oor ware berou en verootmoediging oor die sonde wat tussen my en God staan sodat ons ook die vreugde van sy vergifnis en vernuwing kan beleef wanneer ons volgende week by sy tafel kom aansit.

Amen

Jesus Christus IS die pad na die hemel toe

17 Mei 2015

Joh. 14 v 1 – 14 tv’e 2 , 6 , 12 & 14

Sb 4-6

Sb 9-3 v 1 & 2

Sb 10-1 v 1 - 4

Sb 18-7 v 1, 3, 11 & 12

Inleiding

Wat maak mens wanneer jy op ’n reis gaan na ’n bestemming waarheen jy nog nie tevore was nie? Jy beplan, jy raadpleeg ’n padkaart en doen navorsing om jou voor te berei vir die pad, want as jy dit nie doen nie, gaan jy heel moontlik verdwaal op die pad en by ’n verkeerde bestemming uitkom. Ons is op pad na ’n bestemming waarheen ons nog nooit was nie. Ons is besig met ons lewensreis en ons eindbestemming is die ewige heerlikheid saam met God. Daar waar daar geen hartseer, trane, pyn of dood meer sal wees nie. Hierdie bestemming staan ook as die hemel bekend. Ons padkaart na hierdie bestemming is ons Bybels.

In Joh. 14 is daar baie belangrike inligting wat ons help met die voorbereiding op ons lewensreis na ons ewige bestemming toe. In Joh. 14v1 hoor ons wat die sleutel is om te verseker dat ons op die regte pad is.

Julle moet nie ontsteld wees nie. Glo in God; glo ook in My.

Geloof is die sleutel. Met ander woorde ons moet Jesus vertrou en ons moet God vertrou wat Jesus gestuur om ons op die pad te help.

Wanneer iets vir jou onbekend is, is dit natuurlik dat daar ’n bekommernis of ’n onrustigheid by jou daaroor sal wees. Hoe groter die onsekerheid, hoe groter is die bekommernis. Ons weet nie waar ons eindbestemming van ons lewensreis is nie en ons weet ook nie hoe dit daar gaan wees nie of wanneer ons daar gaan aankom nie. Gaan daar vir elkeen van ons plek wees daar? Jesus sê vir ons om nie daaroor bekommerd te wees. Ons moet Hom net vertrou en dan gee Hy ook vir ons die versekering oor ons eindbestemming.

In die huis van my Vader is daar baie woonplek. As dit nie so was nie, sou Ek nie vir julle gesê het

In hierdie teksgedeelte hoor ons hoe om veilig by die eindbestemming van ons lewensreis te kom. In die eerste plek verseker Jesus ons dat Hy vooruit gaan om die pad te beveilig. Dan sê Hy in die tweede plek presies watter pad ons moet volg sodat ons daar sal kom. Laastens verseker Hy ons ook dat ons veilig op hierdie lewensreis van ons sal wees.

Jesus gaan vooruit.

Die pad waarlangs ons, ons lewensreis moet aflê is ’n baie gevaarlike pad, en daarom gee Jesus vir ons die versekering dat Hy vooruit gaan om die pad te beveilig.

Ek gaan om vir julle plek gereed te maak nie. En as Ek gegaan het en vir julle plek gereed gemaak het, kom Ek terug en sal julle na My toe neem, sodat julle ook kan wees waar Ek is.

Joh 14:2-3

Jesus gaan vooruit om vir ons plek gereed te maak en om die toegangsprys te betaal. Die toegangsprys is baie duurder as wat ons ooit in staat sal wees om te betaal, soos ons in Gen. 2:17 hoor

“Van al die bome in die tuin mag jy eet soos jy wil, maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy.”

Jesus het vooruitgegaan en die volle prys betaal. Die gesprek in Joh. 14 met Jesus se dissipels het plaasgevind kort voor sy kruisiging. Deel van sy voorbereiding wat Hy gaan tref het was om die prys te betaal met sy eie lewe. Daarmee het Hy vir ons die reg verkry om by die eindbestemming te mag ingaan.

Jesus het vooruitgegaan, maar hoe weet ons watter pad ons moet volg?

Tomas vra die vraag wat elkeen van ons ook wil vra, maar nie altyd die moed het om te vra nie:

“Here, ons weet nie waarheen U gaan nie; hoe kan ons dan die weg daarheen ken?”

Joh. 14:5

Jesus bevestig met sy antwoord aan Tomas dat daar net een weg is om by die ewige lewe uit te kom soos ons in Joh. 14 v 6 hoor:

Jesus het vir hom gesê: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie.

Wat bedoel Jesus wanneer Hy sê dat Hy die weg en die waarheid en die lewe is?

Gestel jy kom in ’n vreemde dorp aan en jy vra vir iemand padaanwysings en die persoon antwoord: “gaan twee blokke aan en draai dan regs. Na die volgende blok draai links en loop vir nog drie blokke tot by die fontein. Draai dan regs en dadelik weer links ...............” en so gaan die instruksies aan. Vergelyk dit nou met iemand wat vir jou sê: “Ek sal jou na jou bestemming toe vat. Loop net saam met my.” In die eerste geval vertel die persoon jou net van die roete, maar in die tweede geval word hy as te ware die roete want hy loop die pad saam met jou. Hy is jou waarborg dat jy die regte pad sal loop en dat jy BESLIS by die regte plek sal uitkom. Jesus IS die

weg, die waarheid en die lewe.

En dan hoor ons in Joh. 14 v 6 tot 11 hoe Filipus twyfel. Dit is soos om vir die persoon wat nou net aangebied het om jou na jou bestemming te neem, te vra of hy seker is dat hy die pad ken. Jesus se antwoord bevestig wat Hy in die begin gesê het: “glo in my”. Met ander woorde vertrou my, ek ken die pad.

Die persoon wat egter nie vir Jesus vertrou nie, dit wil sê nie in Jesus glo nie gaan by ’n verkeerde bestemming uitkom. In plaas daarvan om by die ewige lewe saam met God uit te kom gaan daardie persoon by die ewige dood uitkom.

Jesus verseker ons dat ons veilig op ons lewenspad sal wees, wanneer ons Hom volg.

Jesus het belowe dat Hy sal terugkom om ons te kom haal. Hy het ook belowe dat ons nie alleen op die pad sal wees terwyl Hy weg is om sy voorbereidings te tref nie. In Joh. 14 v 16 belowe Hy:

Ek sal die Vader vra, en Hy sal vir julle ’n ander Voorspraak stuur om vir ewig by julle te wees, naamlik die Gees van die waarheid.

Na Jesus se hemelvaart is die Heilige Gees uitgestort net nadat Hy na die hemel opgevaar het en sedertdien is die Heilige Gees permanent saam met elke gelowige.

Die Heilige Gees help ons om die pad te stap waarop Jesus vooruitgegaan het. Die Heilige Gees help ons ook wanneer ons begin twyfel om steeds te glo, met ander woorde om Jesus steeds te bly vertrou.

Verder gee Jesus ook die belofte dat Hy net ’n gebedsoproep ver is wanneer ons Hom nodig het.

Wat julle ook al in my Naam vra, sal Ek doen, sodat die Vader deur die Seun verheerlik kan word. As julle My iets in my Naam vra, sal Ek dit doen.”

Joh. 14:13-14

Ons moenie hierdie belofte van Jesus misverstaan om te dink dat ek nou maar enige selfsugtige versoek kan maak soos byvoorbeeld dat ek nou ’n Ferarie wil hê en dat God dit moet gee nie.

Wat Hy hier belowe is dat God al ons gebede verhoor, maar dit moet ons ook weet. God gee nie altyd wat ons vra nie, maar Hy gee ALTYD wat ons nodig het. Soms is dit nodig dat Hy sê nee. As ’n kleuter vir sy ma ’n mes vra om mee te speel, sal sy beslis vir sê nee! Soms moet ons so bietjie wag en tevrede wees wanneer God vir ons sê “later.” Ander kere sê Hy ja. Wat ons wel verseker kan weet is dat God al ons gebede verhoor.

Samevatting

Alhoewel ons nie presies weet waar die eindbestemming van ons lewensreis is of hoe dit presies daar gaan lyk nie, kan ons rustig wees. Ons hoef nie daaroor te bekommer nie. Ons moet Jesus net vertrou en in Hom glo dat Hy al die voorbereidings sal tref wat nodig is en dat Hy reeds die prys betaal het sodat ons daar mag wees. Ons moet glo en vertrou dat die Gees ons veilig sal ly op die pad totdat Hy weer kom om ons na Hom te neem waar ons ewig saam met Hom sal wees. Wanneer ons benoud raak langs die pad kan ons verseker weet dat God net ’n gebedsoproep ver is en dat Hy AL ons gebede verhoor.

Met Jesus se hemelvaart het Hy vooruit gegaan om vir ons plek voor te bery. Wanneer jou lewensreis moeilik raak, glo in Hom. Vertrou Hom dat Hy alles gedoen het om te verseker dat ons veilig by ons eindbestemming sal uitkom waar ons ewig saam met God sal wees, daar waar daar geen trane, hartseer, pyn of dood meer sal wees nie.

Amen