Voordat jy nie die diepte van jou eie sondigheid raaksien nie, sal jy nie die grootsheid van God se genade ken nie!

Simon Petrus

24 Apr. 2016 GKE

Luk. 22:31-34 & Mat 26:31-35 & Mark 14:27–31

Luk. 22:54-62

Joh. 21:15-19

Teksverse Mat. 26 v 33; Luk 22. v 62 & Joh. 21 v 19

Sing:

Ps. 118-1 : 1 & 9

Sb. 9-3:1 & 2

Ps. 119-1 : 1, 52, 62 & 63

Ps. 130-1 : 1 – 4

Petrus is een van die interessante persone in die Bybel. Hy was ’n man van durf en daad. ’n Man wat die bul by die horings gepak het. ’n Leier en voorloper. Hy was saam met Andreas, Johannes en Jakobus een van die binnekring van Jesus se dissipels. Hy was die een wat gewoonlik namens die ander gepraat het. Sommige sal hom selfs as voortvarend beskryf as iemand wat bietjies te voor op die wa was. Iemand wat eers gedoen het en dan gedink het.

Hoe jy ook al oor hom dink, een ding staan uit. Hy was baie selfversekerd. Ons hoor in Luk 22 v 33 hoe hy Jesus antwoord nadat Jesus vir hulle vertel het dat Hy doodgemaak gaan word en dat almal Hom in die steek sal laat sodat Hy alleen staan:

Here, ek is bereid om saam met U selfs gevangenskap en dood in te gaan.”

Hy het ook nogal gedink dat hy so ’n bietjie beter en meer getrou as die ander dissipels was soos ons hoor in Mat 26:33

“Al sal hulle U ook almal in die steek laat, ék sal U nooit in die steek laat nie.”

Jesus se antwoord in Luk 22:34 moes vir Petrus en die ander dissipels seker ’n skok gewees het.

“Petrus, Ek sê vir jou: Die haan sal vannag nie kraai voordat jy My drie maal verloën het deur te sê dat jy My nie ken nie.”

In Mar 14:31 hoor ons dat Petrus egter voet by stuk gehou het

Maar Petrus het nadruklik gesê: “Al moet ek saam met U sterwe, ek sal U beslis nie verloën nie!” En al die ander het dieselfde gesê.

So leer ons Petrus ken, seker van homself en vasberade. Hy weet waar hy staan in die lewe.

Ek moet sê dat wanneer ek so terugkyk oor my lewe, dan sien ek so ’n stukkie van Petrus in my lewe raak. Ons het vanoggend in ons sang (daar waar ons as gemeente ook met die Here praat) met Ps. 18 begin: “Ek het U hartlik lief o Heer.......” En wanneer ons dit sing, dan bedoel ons dit opreg. Petrus was ook opreg in dit wat hy Jesus belowe het. Hy het nie maar net voorgegee om ander te beïndruk nie. Dit was sy vaste voorneme soos ons ook verder aan sien.

Nadat hulle Jesus gevange geneem en die ander dissipels inderdaad gevlug het, hoor ons in Luk 22:54 & 55

⁵⁴Hulle het Jesus toe gevange geneem en Hom weggelei en in die huis van die hoëpriester gebring. Petrus het op ’n afstand agterna gekom. ⁵⁵In die middel van die binneplaas was daar ’n vuur, en daar het mense bymekaar gesit. Petrus het tussen hulle gaan sit.

Aanvanklik het Petrus sy gelofte gestand gedoen. Hy was vasbeslote om Jesus by te staan soos hy gesê het. Hy het saamgegaan en daar in die hoëpriester se binneplaas by die vuur gestaan terwyl hulle binne besig was om Jesus te verhoor.

Maar dan kom daar ’n oomblik van waarheid in sy lewe. Hy kom voor ’n toets te staan wat vir hom sou wys wie hy regtig was. Hy was nie heeltemal hierdie goeie mens wat hy gedink het hy was nie. Ons hoor hoe hy drie keer ontken dat hy Jesus geken het of dat hy een van sy volgelinge was. In Mat 26:74 hoor ons dat hy selfs gevloek en gesweer het dat hy Jesus nie ken nie! Van sy bravade was daar nou niks meer te sprake nie.

En dan kom die oomblik van waarheid! Toe Petrus opkyk, kyk hy in die oë van Jesus vas met die haan se gekraai wat in sy ore weergalm. Dit herinner hom aan Jesus se woorde “Voordat die haan vannag kraai, sal jy My drie maal verloën.”

Petrus se reaksie wys vir ons dat dit nie ’n lekker plek is om te wees nie.

En Petrus het buitentoe gegaan en bitterlik gehuil.

Wanneer jy as te ware voor die spieël staan en jy kyk in die dieptes van jou siel in en dit wat jy daar sien strook nie met dit wie jy gedink het jy was nie. Daardie gevoel wat by jou opkom: “Nee, dit kan nie waar wees nie!” Jy wil eerder wegdraai, maar jy kan nie.

Petrus het bitterlik gehuil. Die Griekse woord wat met bitterlik vertaal word beskryf vir ons ’n toestand van onbeheerbare trane wat in wanhoop en foltering gestort word. ’n Toestand van intense geestelike lyding. Petrus was by die dieptepunt van sy eie sondige natuur. Hy het op daai oomblik besef dat hy ’n lafaard was, maar nog erger as dit, hy was ’n verraaier! Dit is nie wie hy wou wees nie. Dis nie wie hy gedink het hy was nie, maar hy was nou op daardie punt waar hy gesien het, “ek is nie die goeie mens wie ek gedink het ek is nie.”

Geliefdes, het u al uitgegaan en bitterlik gehuil? Dit is eers nadat Petrus in die oë van Jesus gekyk het dat hy daar gekom het. Dit is eers wanneer jy in die teenwoordigheid van die Here is dat jy werklik op hierdie punt kan kom. Dit is eers wanneer jy jouself sien in ver gelyking met die Heilige God dat jy werklik by die dieptepunt van jou sonde uitkom.

Is dit dalk hoekom soveel mense wegskram van die Here af? Want dit is beslis nie ’n lekker plek om te wees nie, maar as jy nie by die dieptepunt van jou sonde uitkom nie, sal jy nooit die grootsheid van God se genade en liefde leer ken nie. Voordat jy nie daar uitgekom het nie, kyk jy nog oppervlakkig na God se liefde. Dan verval mens so maklik in die vangstrik van die redenasie wat sê “aag dis nie so erg as ek sonde doen nie, Jesus het mos vir my sonde gesterf, God het my mos vergewe.”

Wanneer ons Petrus weer ontmoet is dit daar op die strand van die See van Tiberias. Jesus het daar weer aan ’n paar van sy dissipels verskyn. Hulle het heel aand probeer visvang, maar het niks gekry nie. Toe hulle terugkom na die vrugtelose nag was Jesus daar op die strand, maar hulle het Hom nie dadelik herken nie. Eers nadat hulle op sy bevel die nette weer aan die regterkant van die skuit uitgegooi het en hulle soveel vis gevang het dat hulle nette wou skeur dat hulle besef het, dit is Jesus. Petrus het teruggekeer na sy ou lewe toe, Jesus bring hom terug na sy roeping toe.

Nadat hulle ontbyt saam met Jesus geëet het, neem Jesus Petrus een kant toe. Daar was geen verwyte nie. Jesus sê nie vir Petrus, sien jy nou. Ek het mos gesê dat jy my gaan verraai. Nee. Hy vra of Petrus Hom liefhet? Drie maal vra Jesus na sy liefde. Met hierdie drie vrae bevestig Jesus dat Hy Petrus in sy swakheid lief het. Drie maal het Petrus vir Jesus verloën. Drie maal kry hy geleentheid om sy liefde vir die Here te bevestig.

Geliefdes, wanneer ons die Here dien en in ons ywer ons liefde teenoor Hom verklaar, is ons opreg, maar ons verklaar ons liefde in swakheid. Die Here het ons lief, nie omdat ons sulke goeie en getroue Christene is nie. Inteendeel as ons werklik voor die spieël staan moet ons erken dat dit allermins is wie ons is. Maar tog het die Here ons lief. In Rom. 5:8 hoor ons:

Maar God bewys sy liefde vir ons juis hierin dat Christus vir ons gesterf het toe ons nog sondaars was.

Petrus het Jesus verraai. Hy het ontken dat hy Jesus geken het. Tog het Jesus vir hom ook gesterf. God se liefde is groter as ons sonde.

God het ons lief net soos ons is, maar Hy het ons te lief om ons daar te los. Hy het iets beter vir ons in gedagte. Sy drie opdragte aan Petrus, “Laat my lammers wei, Pas my skape op en Laat my skape wei.” is hoe Jesus vir Petrus weer oprig en hom versterk sodat hy weer kan uitgaan en ander versterk. Hy bevestig weer Petrus se ware roeping. Petrus is nie meer net ’n gewone visserman nie. Nee, hy is nou ’n visser van mense!

Ons is ook geroep om uit te gaan en die evangelie te verkondig. Sommige voltyds, ander deeltyds. Jesus gee nie die opdrag aan iemand wat dit verdien nie. Hy gee nie die opdrag aan Petrus omdat Petrus so getrou was nie. Inteendeel dit is Petrus wat Hom verraai het. Dit is egter nie meer Petrus wat daar langs die vuur gestaan en vloek en skel het nie. Dit is ’n Petrus wat deur God se liefde nuutgemaak is. En dan gee Jesus sy finale opdrag aan Petrus: “Volg My!”

Geliefdes, wanneer jy eers die diepte van jou eie sondigheid raakgesien het, sal jy die grootsheid van God se genade leer ken. Kom na die Here toe en ervaar sy liefde en genade. Luister na sy opdrag: “Volg My!”

Amen

Jesus is lief vir jou. Glo jy dit?

17 Apr. 2016 GKE

Mar 4:35-41 teksvers 37

Skielik het daar ’n groot storm losgebars, en die golwe het in die skuit geslaan, sodat die skuit al begin vol word het.

Sing:

Ps. 147-1: 1 & 2

Sb. 9-1 : 1 & 11

Sb. 15-7:4

Ps. 31-1 v 1 - 3

Jesus het ’n lang dag agter die rug waarin hy die skare deur gelykenisse geleer het. Aan die einde van die dag versoek Jesus sy dissipels om na die oorkant van die meer te vaar. Hy was heel waarskynlik moeg na die lang dag en daarom het Hy agter in die skuit aan die slaap geraak terwyl hulle na die oorkant toe gevaar het. In die ligte laatmiddag briese het hulle daar weg weggevaar. Toe hulle ongeveer in die middel van die meer was het daar skielik ’n storm opgesteek.

Die see van Galilea is daarvoor bekend dat storms skielik sonder waarskuwing opsteek. Die rede daarvoor is omdat dit in die skeurvallei waarin die Jordaanrivier afvloei geleë is. Die meer is ongeveer 213m onder seevlak met berge aan weerskante van die meer wat tot 600m hoog is aan die oostekant. Die koel droë lug van bo-op die bergtoppe sak dan af in die vallei waar dit met die warm vogtige lug van die meer in kontak kom. Dit veroorsaak lugdruk verskille en omdat die berge weerskante ’n tregter effek het kan daar baie vinnig ’n baie sterk windstorm oor die see opsteek. Die meer is ongeveer 21 km lank en 13 km breed. Dit is dus ’n groot wateroppervlak waar die wind groot golwe kan opwek. En dit is wat daardie dag gebeur het.

Hierdie storm gee vir die dissipels die geleentheid om toets of hulle dit wat hulle van Jesus geleer het kan toepas in hulle lewens? Die laaste gelykenis wat Jesus daardie dag vertel het was die gelykenis van die mosterdsaad. Die Koninkryk van God word in die gelykenis voorgestel as ’n klein mosterdsaadjie wat groei tot dit ’n groot boom is. Met ander woorde dit is die klein groepie dissipels wat die begin is van die koninkryk wat die magtigste op aarde gaan word. Nou kry die dissipels die geleentheid om te toets of hulle glo dat die Here hul gaan bewaar om hierdie belofte te verwesentlik, want daar is ’n storm wat sê “nee, dit is nie so nie.”

Ons hoor in die verhaal wie Jesus werklik is en wat Hy vir sy volgelinge kan doen. Die verhaal begin met ’n groot storm. Daarna volg daar ’n groot stilte en die verhaal eindig met ’n groot ontsag.

Die groot storm.

 Ons hoor hoe Jesus ’n groot storm gebruik om ons geloof te toets. in Mar. 4:35 hoor ons hoe Jesus vir sy dissipels sê: “Kom ons vaar oorkant toe.” Hulle het in die storm beland omdat Jesus vir hulle gesê het om weg te vaar. As Jesus nie dit vir hulle gesê het nie, sou hulle nooit in die storm beland het nie. Die dissipels het in die storm beland omdat hulle gehoorsaam was. Hulle het nie in die storm beland omdat hulle iets verkeerd gedoen het nie! Nee, hulle het daar beland juis omdat hulle iets reg gedoen het!

In Mar. 4: 37 hoor ons:

Skielik het daar ’n groot storm losgebars, en die golwe het in die skuit geslaan, sodat die skuit al begin vol word het.

Hierdie was nie maar net ’n gewone storm nie. Die Griekse woord wat as groot vertaal word is “mega”. Dit is ’n woord wat in Afrikaans en Engels ook al gebruik word om die grootsheid van iets te beskryf. Dit beskryf iets meer as net groot. As ons storms op ’n skaal moet plaas van gewoon aan die onderkant en baie hewig aan die bokant, dan beskryf “mega” die bopunt van daardie skaal. Dit was ’n storm wat meer was as wat hulle kon hanteer. In Luk 4:23 hoor ons dat hulle lewens inderdaad in gevaar was. Toe hulle weggevaar het was daar geen teken dat daar ’n storm sou wees nie. Toe hulle in die middel van die meer kom het daar skielik ’n storm opgesteek.

In Mar 4:40 vra Jesus die vraag “Waarom is julle bang? Het julle dan nie geloof nie?” M.a.w. hierdie storm is ’n gelooftoets vir die dissipels en in die verhaal hoor ons wat die eienskappe van so ’n gelooftoets is.

Die eerste eienskap vir so ’n geloofstoets is ’n situasie wat menslik gesproke onmoontlik is om te hanteer. ’n Megastorm. Jesus plaas jou in ’n situasie wat jy nie alleen kan hanteer nie. ’n Situasie waar jy nie uitkoms van kan sien nie. Dit is nogal iets waarmee ons, ons kan vereenselwig want ervaring het ons geleer dat ons nie vrygeskeld word van die storms in die lewe nie. Christene beland in onmoontlike storms juis omdat hulle christene is! Jesus het sy dissipels beveel om weg te vaar.

Net soos daardie storm op die see van Galilea onstaan ons storms net so skielik uit die bloute. Die een oomblik is alles nog reg en dan ontvang jy die oproep, daar was ’n ongeluk. Alles verloop nog glad by die werk, dan word daar afgekondig dat die maatskappy herstruktureer moet word om koste te bespaar. Die gesprek met die dokter: “die resultate van die biopsie het positief vir kanker getoets.” Die ekonomie is nog redelik en dan word daar ’n politieke aankondiging gemaak wat veroorsaak dat daar in die loop van die naweek R500 biljoen se waarde op die aandelebeurs vernietig word en dat die wisselkoers van die rand teenoor buitelandse geldeenhede met 25% verswak. Dit tesame met die voortslepende droogte raak net te veel en besighede word gedwing om deure toe te maak.

Dit is die tipe situasies waarin ons beland. Die skuit is besig om vol water te word, die wind is oorweldigend. Al wat ons sien is die golwe wat bokant die skuit uittoring. Hierdie storm is besig om die oorhand te kry en dit lyk of ons dit nie gaan maak nie.

Christene word nie vrygeskeld van die storms in die lewe nie. Die Here plaas ons in hierdie storms om ons geloof te toets. Jesus het die dissipels beveel om te gaan, maar Hy het hulle nie alleen laat gaan nie. Hy het saam gegaan. Jesus was saam met die dissipels in die skuit en net so is die Heilige Gees saam met ons, ook wanneer ons midde in die megastorms van die lewe beland.

Die eerste eienskap van ’n geloofstoets is ’n onmoontlike situasie, maar daar is ook ’n tweede eienskap, naamlik Jesus wat stilbly. Ek bevind myself in ’n onmoontlike situasie en wanneer ek omdraai is Jesus aan die slaap agter in die boot! Wat moet ek doen wanneer ek in die storm van lewe is en die Here antwoord my nie? Is dit nie hoe ons dikwels voel nie? Ek bid en daar is nie antwoorde nie. Ek bid en my geliefde word nie gesond nie. Ek bid en ek kry nie die werk nie. Ek bid en die persoon vir wie ek bid word nie gelowig nie. Dan begin mens wonder, Here waarom slaap U?

Geloof word nie getoets wanneer dit mooiweer is nie. Vertrou jy Jesus in die storm? Vertrou jy sy stilte? Vertrou jy wanneer jy nie die antwoorde ontvang wat jy verwag nie? Vertrou jy wanneer die omstandighede nie is soos wat jy dink dit behoort te wees nie? Vertrou jy wanneer jy net die oorweldigende golwe om jou sien? Vertrou jy wanneer jou boot vol water begin word en Jesus is aan die slaap agter in die boot? Vertrou jy dat die Here vir jou omgee wanneer dit lyk of alles in die lewe teen jou is?

Let op wat die dissipels gesê het. Die megastorm tesame met Jesus se stilte het die ware toestand van die dissipels se geloof blootgelê. Die dissipels gaan nie Jesus en vra, Here doen iets nie. Nee in Mar. 4:38 hoor ons:

“Meester, gee U dan nie om dat ons vergaan nie?”

Die dissipels bevraagteken nie die mag van Jesus nie. Nee, hulle bevraagteken sy liefde!

Dit is die dieptepunt van ’n geloofskrisis. Ons glo dat die Here in staat is om te help, maar ons bevraagteken of Hy wil help! Gee Hy werklik om? Sien die Here ooit raak waardeur ek gaan? Ek dien die Here al solank. Ek bid gereeld. Ek probeer werklik om na die beste van my vermoë volgens die wil van God te leef. Het die Here van my vergeet?

Luister hoe beantwoord Jesus hierdie aantyging van die dissipels “Waarom is julle bang? Het julle dan nie geloof nie?” Met ander woorde “hoe is dit dat julle My nog nie vertrou nie? Hoe is dit dat julle My liefde bevraagteken? Dink julle werklik dat Ek nie omgee nie?” Geloof is die vaste vertroue dat die Here werklik vir my omgee en dat Hy my onvoorwaardelik liefhet.

Ons moet verstaan dat die Here aan geloofstoetse onderwerp omdat Hy ons liefhet. In Jak 1:2-4 hoor ons dat ons aan geloofstoetse onderwerp word sodat ons tot volle geestelike rypheid kom sonder enige tekortkominge. Net soos ’n spier sterk word wanneer jy dit oefen word ons geloof sterker deur gelooftoetse. God het ons te lief om jou met ’n twyfelende geloof te los. Hy wil hê dat jy deur jou geloof die werklike diepte van sy liefde leer ken. Hy wil hê dat ons in geloof moet groei sodat ons kan leer wie Hy werklik is.

Die groot stilte

Na die groot storm kom die groot stilte. Dieselfde woord wat gebruik word om die groot storm word in vers 39 gebruik om die groot stilte te omskryf. ’n Megastorm en nou ’n Megastilte. Dit is nie net ’n gewone stilte of kalmte nie. Dit is ’n buitengewone kalmte wat daar na die storm neerdaal.

Dit is belangrik om te verstaan dat die storm dadelik gekalmeer het. Jesus het die storm beveel “Hou op! Bedaar!” en dadelik het die wind gaan lê en die golwe kalmeer. Dit was nie ’n geleidelik afskaal van die storm nie. Dit wys vir ons op die almag van Jesus. As die storm maar net natuurlik bedaar het sou dit nog ’n lang ruk geduur het. Die golwe het egter dadelik bedaar en dit is net God wat dit kan doen. Dit bevestig absoluut dat Jesus God is.

Die groot ontsag.

En dit het sy dissipels met ’n groot ontsag vervul. Dit is belangrik dat ons moet verstaan dat hierdie magsvertoon nie net is om te bewys dat Jesus God is nie. Dit is ’n magsvertoon na aanleiding van die dissipel se vraag: “Meester, gee U dan nie om dat ons vergaan nie?” Jesus word nie wakker en bestraf die dissipels nie. Hy bestraf die wind as ’n antwoord op hulle vraag, “ja Ek gee om vir julle.” Hy gebruik sy almag om vir sy dissipels te wys hoeveel Hy werklik vir hulle omgee om hulle te verlos. Hiermee wys Hy nie net vir sy dissipels hoe groot sy mag is nie, maar hoe groot sy liefde is. Later het Hy die grote van sy liefde aan die kruis bevestig en die grote van sy mag met sy oorwinning oor die dood. Dit is die evangelie, die goeie nuus dat Jesus gekom het om ons te red uit die grootste storm wat daar in ’n mens se lewe kan wees. Die storm van God se toorn en wraak oor ons sonde.

In hierdie verhaal sê Jesus vir jou: 

“Ek is lief vir jou. 

Glo jy dit?”

Amen

Vandag het ek ’n kans om reg te maak, lief te hê en God te dank

Son 3 Apr. 2016 GKE

Sing:

Ps. 9-1:1,7, 9 & 10

Ps. 38-1:1

Ps. 33-1:11

Ps. 103-1:1,2 & 9

’n Kans om weer te begin. Om reg te maak waar ek verbrou het. Vir iemand in die moeilikheid is, is dit ’n wonderlike vooruitsig. Dit is die goeie nuus wat die Bybel ons vertel. By Jesus is daar weer ’n kans soos wat ons ook weereens in hierdie verhaal van die vrou wat op owerspel betrap is hoor. Dit is ’n verhaal van hoop vir elke verlore sondaar.

In hierdie verhaal is daar drie partye. Daar is die vrou wat aangekla word. Dan is daar die skrifgeleerdes en Fariseërs wat die vrou aankla by Jesus wat oor die saak moet oordeel. Op die oog af is dit ’n eenvoudige saak. Die vrou is op heterdaad betrap en sy is skuldig. Tot die dood toe skuldig, want Moses se wet stel dit duidelik dat sulke vrouens gestenig moet word soos ons in Joh. 8:3 & 4 hoor. Watter ander uitspraak kan daar dan wees?

Tog is daar baie meer aan die verhaal as net dit. As ek so na die verhaal luister dan sien ek daardie arme vrou asof ek een van die omstanders is wat daar was. Ek sien hoe verneder sy voel en hoe sy in skaamte haar kop laat hang want hier word sy voor die bekende leermeester gebring. Haar sonde word in die openbaar uitbasuin. Sy het owerspel gepleeg! Ons het haar op heterdaad betrap! Ek sien die beskuldigende oë van die omstanders. Kan u uself indink hoe bang sy moes gewees het want haar aanklaers eis haar lewe?

Moontlik kan ons op hierdie punt dink, maar sy verdien dit. Sy is dan skuldig. Daar is geen twyfel oor die getuienis daarvan nie en nêrens in die verhaal ontken sy dit nie. As sy nie wil hoor nie, moet sy voel! Sy moes geweet het waarvoor sy haar inlaat. Dis tog tipies die mens se reaksie wanneer ons nie in die beskuldigingsbank staan nie. As ons eerlik met onsself wil wees dan moet ons erken dit is hoe ons voel oor die lewe en die mense om ons. God se Wet is tog duidelik oor owerspel. Ons kan tog nie sonde goedpraat nie!

As ons na Jesus se reaksie en hantering van die saak luister dan noop dit ons egter om weer te dink. Want as ek so oor die saak dink dat daardie vrou verdien wat sy gekry het, dan plaas dit my in dieselfde kraal as die skrifgeleerdes en Fariseërs wat haar aangekla het. En dit is ’n gedagte my nogal ongemaklik laat voel. Hoekom voel ek ongemaklik om saam met die Skrifgeleerdes en Fariseërs gereken te word? Hulle was tog die belangrike mense in die samelewing. Die Fariseërs het bekend gestaan vir hul hoë agting vir die wet. Die Skrifgeleerdes het die Skrif geken. Hulle was tog persone van aansien in die samelewing. En tog voel ek ongemaklik om saam met hulle gereken te word. Hoekom?

Op die oog af is dit hulle motief om te sorg dat die wet gehandhaaf word, maar as ons na die detail van die verhaal kyk dan kom ons agter dat hulle motiewe tog nie so suiwer is nie. Hulle was bereid om die wet so bietjie te buig om hulle saak te pas. Hulle was kenners van die wet en kon tog nie die verskoning gebruik dat hulle nie geweet het nie. Byvoorbeeld, waar is die man? As hulle die vrou op heterdaad betrap het, moes hy tog ook daar gewees het! ’n Vrou kan tog nie sonder ’n man owerspel pleeg nie! Hoekom word net sy aangekla?

In Joh. 8:6 hoor ons:

Dit het hulle gevra om Hom uit te lok, sodat hulle iets kon kry waaroor hulle Hom kon aankla.

Hulle optrede word nie soseer deur ’n afkeer van die sonde aangespoor nie. Hulle ware motivering is om Jesus in ’n lokval te lei. As Jesus sou antwoord dat die vrou gestenig moet word volgens die wet van Moses is Hy in stryd met die landswette van sy tyd wat deur die Romeine daargestel was. Die Jode mag nie doodstraf toegepas het nie en verder nog was owerspel volgens die Romeinse wette nie met die dood strafbaar nie. Dit sou dus vir die skrifgeleerdes en Fariseërs rede gee om Jesus by die Romeinse owerhede aan te kla as ’n oproermaker.

Sou Jesus egter aan die ander kant geantwoord het dat sy nie gestenig moes word nie, sou dit wys dat Hy die wet van Moses minag en dat Hy selfs owerspel goedkeur. Dit sou dit vir hulle rede gee om sy aansien onder die volk skade aan te doen en sou hulle Hom ook by die Joodse Raad kon aankla.

Wat hulle dus eintlik hier wou doen is om Jesus aan te kla en die vrou was maar net ’n gerieflike verskoning wat hulle in staat sou stel om dit reg te kry. Hulle motiewe was dus nie suiwer nie en hulle wou as te ware die wet misbruik om hul eie selfsugtige nydige doelwitte na te jaag. Hulle pas die wet dus baie selektief toe en ignoreer die gedeeltes wat nie hulle agenda pas nie. Byvoorbeeld Lev. 19:18 word heeltemal geïgnoreer:

Jy mag nie wraak neem of ’n grief koester teenoor jou volksgenoot nie, jy moet jou naaste liefhê soos jouself. Ek is die Here.

Wraak en haat was hulle dryfveer, nie liefde nie.

In sy antwoord wys Jesus hulle dat Hy die ware Regter is wat nie toelaat dat die mens Hom aankla nie. Jesus se aanvanklike reaksie is om hulle te ignoreer en met sy vinger op die grond te skryf. Daar is baie bespiegeling oor wat Jesus daar geskryf het, maar dit help nie om daaroor te bespiegel nie, want die Skrif sê nie vir ons wat Hy geskryf het nie. Wat ons wel hierin sien is dat Hy die aanklaers tyd gee om weer te besin oor hulle aanklag. Wanneer hulle aandring op ’n antwoord, kry hulle iets wat hulle nie verwag het nie.

“Laat die een van julle wat ’n skoon gewete het, eerste ’n klip op haar gooi.”

Jesus verander die aanklaers in die aangeklaagdes. Hy konfronteer hulle met hulle eie sondigheid. Voordat jy iemand en op die uiteinde God aankla moet jy baie mooi besin oor wat jou motiewe daarmee is.

Weereens buk Jesus af om in die grond te skryf om hulle die geleentheid te gee om na hulself in die spieël te kyk. En dit wat hulle gesien het was nie mooi nie. Een vir een het hul weggedraai totdat net Jesus en die vrou alleen agtergebly het. Nadat alles weggestroop is bly die mens naak voor God staan. Dis net ek en my sonde wat daar voor God staan. Al my eie geregtigheid en selfregverdiging verdwyn soos mis voor die son in die teenwoordigheid van God. Ek is skuldig, tot die dood toe skuldig!

En anders as mens sou dink is dit die beste posisie om in te wees, want dan sien mens hoe groot God se liefde en genade werklik is. Met net Jesus en die vrou wat agter gebly het, vra Hy haar:

“Mevrou, waar is hulle? Het nie een van hulle die oordeel oor jou voltrek nie?”

Want op die uiteinde is dit net God wat die oordeel kan voltrek. Die verrassende einde van die verhaal is dat hierdie vrou wat die doodstraf verdien nie veroordeel word nie. Inteendeel let op hoe sagkens praat Jesus met haar. Geen verwyte en “hoekom het jy dit gedoen?” vrae nie! Net die sagte liefdevolle antwoord: “Ek veroordeel jou nie.” Want Jesus gee om vir die sondaarmens wat agter die sonde staan.

Beteken dit dat Jesus nou die sonde ignoreer? Deur die vrou nie te veroordeel nie, het hy nou vir gesê: “ag toemaar, owerspel (of watter ander sonde ook al) is nie so erg nie”? Nee geliefdes, die Bybel is baie duidelik daaroor dat God se Heiligheid geen sonde kan verduur nie. Jesus het haar nie veroordeel nie omdat Hy haar oordeel op Homself geneem het. Die doodstraf wat sy verdien het, het Hy ontvang.

Waar pas ons in hierdie verhaal in? Is ons soos die Fariseërs en Skrifgeleerdes wat vol eie geregtigheid dit op ons neem om die oordeel uit te spreek? Ek is mos ’n goeie mens. Ek is nie so sondig soos hierdie ander mense nie! En dan plaas ons God ook sommer in die beskuldigingsbank. Ek verdien nie om so behandel te word nie. Hoekom moet ek so opgeskeep sit met hierdie ander wat nog nie my vlak van heiligheid beryk het nie? As almal tog net soos ek kon wees. As dit is waar ek is dan moet ek gaan besin oor waar ek in die lewe staan. Pasop dat u nie rondom u kyk en besluit, broeder of suster so en so moet oppas want hulle is net soos daardie Skrifgeleerdes en Fariseërs. As ek so dink, is dit ’n duidelike teken dat ek ook daar is en ek moet weet dat ek net soos die Skrifgeleerdes en die Fariseërs in die verhaal êrens langs die pad voor die spieël gaan moet staan. God het nogal ’n manier om mens op ’n ongewone tyd en manier met jou lewe te konfronteer wanneer jy dit die minste verwag.

Dit is nie maklik om in die spieël te kyk nie, en ons natuurlike reaksie is om soos die Fariseërs en die Skrifgeleerdes weg te draai. Dit is maklik om ander mense se lewens te beoordeel, maar as die kollig op my gedraai word is dit nie so maklik nie. Die probleem is dat as ek wegdraai ek steeds onder die oordeel van God staan.

Wat nodig is, is dat ek soos daardie vrou voor God moet staan met my sonde oop en bloot voor Hom. Daar is niks wat ek kan wegsteek nie. En wanneer ek dit doen sal ek ook God se genade beleef. Want dan staan ek voor Jesus en ek hoor: “Ek veroordeel jou nie want Ek het die oordeel in jou plek gedra.” Glo u dit, geliefdes? Want dit is al wat God van ons vra. Glo dat Jesus die oordeel in jou plek gedra het. Moenie soos die Fariseërs en Skrifgeleerdes van Jesus wegdraai nie.

Hierdie verhaal van die owerspelige vrou begin met die hopeloosheid van aanklagte en oordeel en dit eindig met hoop en vryspraak. Die vrou hoor dat sy vrygespreek is en dan stuur Jesus haar weg met die woorde:

“Gaan maar en moet van nou af nie meer sonde doen nie.”

Sy kry ’n kans om reg te máák, lief te hê en God te dank. “Moenie meer sonde doen nie!” Met ander woorde “Ek het jou vry gemaak van jou ou sondige natuur. Jy is nie meer vasgebind aan die haat, onmin en lelike sondigheid van hierdie wêreld nie. Gaan nou en leef die liefde wat Ek in jou hart geplant uit.”

Geliefdes, staan u ook voor God soos daardie vrou wat niks het om te gee nie? Dis net my sonde wat oop en bloot hier voor God lê. Luister na God se genade wanneer Jesus ook vir jou sê: “Ek veroordeel jou nie. Gaan maar en moet van nou af nie meer sonde doen nie.”

Vandag het jy ’n kans om reg te máák, lief te hê en God te dank. Gebruik dit.

Amen

Jesus het regtig opgestaan!

Jesus het regtig opgestaan!

Mat. 28 : 1-15 teksvers Mat. 28:6   Son 27 Mar 2016 GKE

SONDAG 17

45  Vraag:  Watter nut het die opstanding van Christus vir ons?

Antwoord:  Ten eerste het Hy deur sy opstanding die dood oorwin sodat Hy ons die geregtigheid wat Hy deur sy dood verwerf het, deelagtig kon maak (a). 

Ten tweede word ons nou ook deur sy krag tot 'n nuwe lewe opgewek (b). 

Ten derde is die opstanding van Christus vir ons ’n betroubare waarborg van ons salige opstanding (c).

(a) Rom. 4:25;  1 Pet 1:3;  1 Kor. 15:16.  (b) Rom. 6:4;  Kol 3:1, 5;  Ef. 2:5, 6.  (c) 1 Kor. 15:20, 21.

Sing

Sb. 12-3 v 1 & 2

Sb. 9-2 v 1, 8 & 9

Sb. 15-7 v 4

Sb. 18-7 v 1, 10 & 12

Het Jesus regtig opgestaan? Reeds van die begin af word daar twyfel gesaai oor Jesus se opstanding. Net na Jesus se opstanding het die priesterhoofde en familiehoofde alreeds saamgesweer om Jesus se opstanding te ontken. Hulle het vir die soldate wat getuies van die opstanding was ’n groot som geld gegee en gesê: “Julle moet sê: ‘Sy dissipels het in die nag gekom en sy liggaam gesteel terwyl ons geslaap het. En getrou aan die sondige aard van die mens het die wagte toe die geld gevat en gemaak soos hulle voorgesê is.

Vandag nog is daar baie mense wat skepties is oor Jesus se opstanding. Volgens sekulêre denke van ons tyd word verklaar: “Die wetenskap en ons ervaring het bewys: dood is dood en klaar!” Daarom kan die opstanding van Jesus Christus nie as ’n werklikheid, as ’n historiese feit, aanvaar word nie. Dit pas gewoon net nie in ons denkraamwerk in nie. Daarom word dit as ’n mite en ’n legende afgeskryf.

Selfs mense wat hulself steeds Christene noem verklaar dat Jesus nooit werklik opgestaan het nie. Dit word hoogstens as ’n simbool beskou wat vir ons sê: “Hy leef in my hart”, of “Ek ontmoet Hom in die prediking.” Mens wonder wat die inhoud van sulke prediking is? So word ’n gees van skeptisisme gesaai wat selfs opregte gelowiges kan begin laat wonder of Jesus werklik opgestaan het?

Die probleem daarmee is dat twyfel in die opstanding van Jesus is inderdaad twyfel in die wese van ons Christelike geloof. Die Christelike geloof staan of val by die werklikheid dat Jesus waaragtig uit die dood opgestaan het. As Christus egter in die dood vasgehaak het onstaan die vraag: “hoe moet mens die bestaan en voortbestaan van die kerk verklaar?” Sonder die opstanding is ons geloof waardeloos soos ons inderdaad ook in 1 Kor. 15:17-19 hoor:

En as Christus nie opgewek is nie, is julle geloof waardeloos en is julle nog gevange in julle sondes. Dan is ook dié wat in Christus gesterf het, verlore. As ons net vir hierdie lewe ons hoop op Christus vestig, is ons die bejammerenswaardigste van alle mense.

As Christus nie opgestaan het nie, dan is alles wat ons hier as kerk saam doen tevergeefs. Dis tevergeefs dat ons, ons kinders laat doop. Dis tevergeefs dat ons eredienste bywoon. Dis tevergeefs dat ons enigsins as kerk bestaan.

Wat maak ons dan met die aanklag dat ons as Christene maar net ’n blinde geloof het wat teen al die bewyse die onmoontlike en onlogiese glo? As gelowiges glo ons inderdaad dat dit ’n historiese feit is dat Jesus uit die dood opgestaan het want die Woord van God laat hoegenaamd geen twyfel hieroor nie. Volgens die Bybel is die Opstanding ’n feit. Dit het werklik gebeur. Dwarsdeur die Nuwe Testament weerklink dit: Die Here het regtig opgestaan! As mens dit nie wil aanvaar nie, watter geloofwaardigheid het die res van die Nuwe Testament of die Bybel nog? Watter sin sou dit in elk geval maak om ’n dooie Heer en Meester te verkondig of tot Hom te bid, as Hy tog nie kan hoor nie?

Ten spyte van ’n aanklag van ’n irrasionele onlogiese geloof teen alle bewyse in, maak ons geloof in die historiese opstanding juis sin omdat dit die beste verduideliking gee vir die feite rondom dit. Die eerste historiese feit rondom die saak is die leë graf van Jesus. Byna al die erkende navorsers aanvaar die leë graf as ’n historiese feit wat deur die getuienis daaroor bevestig word. Enkele van hierdie getuienisse is byvoorbeeld die feit dat die opstanding verkondig is in die stad waar dit plaasgevind het. As die graf nie leeg was nie sou hierdie verkondiging geen geloofwaardigheid gehad het nie.

’n Volgende getuienis is dat die Jode wat teen Jesus was erken het dat die graf leeg was en daarom het hulle die wagte omgekoop om die storie te versprei dat Jesus se liggaam gesteel was soos ons hoor in Mat 28 : 11-15. Dit word ook bevestig in vroeë Joodse geskrifte. Daar is ook bewyse dat selfs in die tweede eeu NC die Jode nog steeds erken dat die graf leeg was en dat hulle allerlei verskonings gehad het om te verduidelik hoekom. Die leë graf het nie juis in hulle guns getel nie, maar tog het hulle dit erken omdat die bewyse daarvoor onomstootlik moes gewees het. As daar nie ’n leë graf was nie sou dit hulle saak versterk en sou hulle dit beslis as argument ter verdediging van hulle teenstand gebruik het.

Markus se weergawe van die leë graf en opstanding dateer so ver terug as net 7 jaar NC. Die beskrywing van Josef van Arimethea as die een wat Jesus begrawe het bevestig Markus se verhaal want hy was ’n bekende in die Joodse samelewing van sy tyd en daarom sal Markus nie valse berigte oor hom kon versprei nie. Dit sal dadelik deur die mense van sy tyd as vals uitgewys gewees het. Verder is dit ook so dat die vroeë datering van die Evangelie volgens Markus daarop wys dat daar nie genoegsame tyd verloop het vir legendes om te ontwikkel het nie. Legendes onstaan eers baie lank (eeue) na die gebeure waaroor die legende gaan.

Jesus het eerste aan die vroue verskyn soos ons hoor in al vier die Evangelies. In daardie tyd het vroue se getuienis nie getel nie. Hulle mag nie eers as getuies in die hof getuig het nie. As die verhaal van Jesus se opstanding ’n mite was sou vroue nooit as eerste getuienisse voorgehou gewees het nie, want hulle getuienis het dan geen waarde gehad nie. Die feit dat Hy eerste aan die vroue verskyn het, is nog ’n verdere bewys van die historiese akkuraatheid van die opstandingsverhaal. Dit is ook die bewys dat Jesus die volle waardigheid van vroue in die samelewing herstel.

So is daar nog baie vaste bewyse dat Jesus se graf leeg was en die opstanding van Jesus gee die beste verduideliking vir die historiese feit dat Jesus se graf leeg was.

Nog enkele bewyse is die feit van die dissipels se prediking. As hulle Jesus se liggaam gesteel het sou hulle geweet het dat hulle ’n leun verkondig. Hulle prediking het daartoe gely dat hulle vervolg en gemartel is en selfs doodgemaak is. Hoekom sou hulle dit verduur het om ’n leuen te verkondig?

Hierdie bewyse is nie die basis van ons geloof nie. Ons baseer nie ons geloof op historiese feite nie. Ons glo omdat die Heilige Gees ons oortuig dat die Skrif die waarheid is. Bogenoemde bewyse bevestig egter dat ons geloof nie irrasioneel of onsinnig is nie. Inderdaad gee ons geloof die beste verduideliking vir die historiese feite wat daar oor Jesus se opstanding is.

Waarom is die opstanding van Jesus Christus so belangrik? Hoekom maak dit saak? Wat beteken dit vir elke gelowige se lewe?

Die Opstanding bevestig dat Jesus se aanspraak dat Hy God is, waar is. As Jesus as ’n dooie in die graf agtergebly het sou dit onsinnig wees om sy aanspraak dat Hy God is te glo. Maar omdat Hy werklik opgestaan het sal dit dwaas wees om nie te glo dat Jesus God is nie. Inderdaad bevestig die Opstanding dat dit wat Jesus oor Homself gesê het, naamlik dat Hy ten volle God en mens is, die waarheid is.

Is daar enigsins rede om te glo dat die Bybel waar is? Of is die Bybel maar net outydse mites en legendes? As Jesus opgestaan het bevestig dit dat Hy God is. As Hy God is dan is sy uitsprake ten opsigte van die Bybel waar en gesagvol. Daarom moet die Bybel die waarheid wees en daarom kan ons glo dat die Bybel waar is en dat dit deur God as sy openbaring geïnspireer is. Daarom kan ons sonder twyfel vashou aan God se beloftes van hoop in die Bybel.

Ons Here leef en daarom is ons godsdiens nie ’n terugkyk nie, maar is dit inderdaad ’n toekomsperspektief. Ons kan die enigste lewende God ken en ons lewenspad vorentoe saam met Hom stap. Ons is nie alleen in die lewe nie. Daarom bely ons ook dat Jesus die straf van die sonde naamlik die dood oorwin het en dat ons inderdaad deel in sy geregtigheid. Ons kan die Skrif glo dat ons op grond van Jesus se kruisiging en opstanding voor God staan asof ons nooit enige sonde gedoen het nie. Jesus het vir al ons sondes ten volle betaal en daardeur word die wortel van die dood afgesny.

Ons bely ook verder dat Hy ons deur sy krag ons tot ’n nuwe lewe opgewek het. Ons is nie meer vasgevang in die negatiewe van die sondige wêreld nie. Ons is nie meer gevangenis van die haat, onmin, verdeeldheid, vyandskap en al die negatiewe dinge van die lewe. Ons het nou deel aan die ware lewe waarin liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing deel is van ons lewe. Ons kan deel hê aan die positiewe in die lewe te midde van die hartseer gevolge van die sonde waarin die wêreld nog vasgevang is. Ons kan bo dit uitstyg.

Ons bely ook dat sy dood en opstanding ook ons dood en opstanding is. Die dood is nie meer iets wat ons vrees nie en die verskrikking en hopeloosheid wat die dood gehad het, het nie meer ’n houvas op ons nie. Die dood is nie meer ’n koning van verskrikking nie, maar ’n deurgang tot die ewige lewe.

Met Paasfees herdenk ons in besonder die kruisdood en opstanding van ons Here. Dit is egter nie iets wat net tot een maal ’n jaar beperk is nie. Jesus se opstanding het ’n effek op elke dag van ons lewe en daarom herdenk ons inderdaad elke Sondag sy opstanding waar ons, ons krag vandaan kry om die lewe wat Hy met sy opstanding vir ons gegee het, te gaan lewe.

Jesus het regtig opgestaan, gaan daarom hiervan uit en lewe Jesus se opstanding!

Amen

My God my God, waarom het U my verlaat?

Mat 27 : 45-56 & Ps. 22:2 tv 46

Goeie Vrydag 25 Mar 2016 GKE

Sing: Ps. 22-1 : 1 & 2 of Sb 5-1 : 1 & 4.

Lied 380 : 1 & 2 Jesus, Lam gelei ter slagting

Sb 5-4 : 1 tot 6

Eli, Eli, lemá sabagtani?

Elke keer wanneer ek hierdie woorde hoor dan dink ek aan daardie Vrydag so bietjie meer as 2000 jaar gelede. Ek sien die prentjie van ’n Man wat daar aan die kruis hang en ek hoor daardie ontsettende woorde. Ek sien die pyn en Godverlatenheid in sy oë. Ek voel die onsekerheid van die mense oor die skielike duisternis wat so drie ure gelede neergedaal het.

Sien u ook die dieptepunt van lyding raak wat Jesus verduur het daar aan die kruis? “My God, my God, waarom het U my verlaat?” is die middelste en dieptepunt van die sewe kruiswoorde wat Jesus aan die kruis geuiter het. Ontsettende woorde wat ’n mens se hart aangryp en dit laat mens wonder hoe kon Hy wat God is, werklik deur God verlaat word? In die woorde van Johannes die doper (Joh. 1:29) lê die antwoord vir hierdie vraag opgesluit.

Die volgende dag sien Johannes vir Jesus na hom toe kom. Hy sê toe: “Dáár is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!

Ons aanvaar so maklik dat Jesus die sonde laat “weggaan” het. Wanneer ons hoor dat Jesus gekom het om ons van ons sondes te verlos vergeet ons so maklik wat dit Hom werklik gekos het. Ons haak so maklik vas by die verkeerde persepsie dat Jesus die sonde eenkant toe geskuif het net soos wat mens stof onder ’n mat sou invee. Met hierdie uitroep van Jesus aan die kruis hoor ons hoe Hy dit gedoen het en hoe diep dit Hom werklik geraak het. Hoe verskriklik moes daardie oomblik nie vir Hom gewees het nie?

Wanneer ons die uitroep hoor “My God my God, waarom het U my verlaat?” moet ons dit nie hoor as God wat deur God verlaat is nie. Dis die uitroep van God wat mens geword het en wat die sonde van die mensdom op Hom geneem het. Dit is die hartverskeurende uitroep van elke mens op aarde wat deur sonde van God afgesny is. Die lyding daarvan is so groot dat Hy nie anders kan as om in bange Godverlatenheid na God te roep vir verlossing nie.

Dit is ons pyn, ons seer, ons wanhoop wat uiteindelik ’n stem kry. Dit is die uitroep van God wat as mens ons gebrokenheid op Hom geneem het en die volle wanhoop, angs en sielepyn ervaar om van God geskei te word. “My God, my God, waarom het U my verlaat?” is die gebreekte verhouding met God wat woorde kry. Daardie leë gevoel en die soeke na iets meer in die lewe wat hoorbaar word.

Wanneer dit vir jou voel of God jou in die steek gelaat het. Wanneer jy wakker lê en bang is vir wat die toekoms vir jou inhou. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Wanneer dit lyk asof die bose besig is om oor te neem en dit voel of die wêreld buite beheer raak. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Wanneer dit voel asof God nie meer omgee nie en dat Hy niks doen om ons te beskerm nie. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Wanneer dit vir jou voel of niemand vir jou omgee nie en almal jou weggegooi het en jy vergete en eensaam eenkant verstoot is. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?”

Wanneer dit vir jou voel of die verhoudings in jou lewe net nie meer wil werk nie. Ek en my huweliksmaat is besig om al hoe verder van mekaar weg te dryf. My verhouding met my kinders bestaan byna nie meer nie. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?”

Wanneer dit vir jou voel of jy God teleur gestel het omdat jy alweer in sonde geval het. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” Wanneer jy so sukkel om teen die sonde te stry en dit vir jou voel of jy alleen staan in die stryd. Jesus weet hoe jy voel en Hy roep namens jou uit: “My God, my God, waarom het U my verlaat?”

Die uitroep van Jesus aan die kruis “My God, my God, waarom het U my verlaat” is nie net die uitroep van Jesus nie. Dit is ons uitroep. Hy het my angs beleef, my verlatenheid. Die groot verskil tussen Jesus se uitroep en ons gevoel van Godverlatenheid is dat ons verdien om deur God verlaat te word terwyl Jesus onskuldig is. Nogtans het Hy gekies om ware Godverlatenheid in ons plek te dra. Die ander groot verskil is dat alhoewel dit soms vir ons voel of God ons verlaat het, het Hy nie omdat Jesus gekies het om namens ons deur God verlaat te word.

Dit is ’n troos waaraan ons kan vashou. Maak nie saak wat in my lewe gebeur nie, God is daar en Hy sal my nooit alleen laat nie soos ons ook hoor in Rom. 8:38&39

Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Hierdie troos is net beskikbaar vir diegene wat die evangelie van Jesus Christus glo. Dis net beskore vir daardie mense wat opreg glo dat Jesus vir my sondes aan die kruis gesterf het en dat Hy Godverlatenheid in my plek gedra het sodat ek nooit weer deur God verlaat is. Diegene wat egter hardnekkig aanhou om die evangelie van Jesus Christus te minag moet weet dat die verskrikking van Godverlatenheid op hulle wag.

Kom vind jou vrede in Jesus Christus. Neem sy belofte aan. Neem sy woorde “Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.” te harte, want Jesus het eenmaal in bange Godverlatenheid uitgeroep “My God, my God waarom het U my verlaat?” sodat ons nooit sal nodig hê om ware Godverlatenheid te verduur nie.

Amen

Ons kan waag om weer te droom, Geloof en gebed gee hoop vir die toekoms

Mar 11:12-25 tv’e 13 & 24

20 Mar 2016

Ps. 42-1:1 – 3

Sb 9-3 : 1 & 2

Sb 15-1:1 – 4

Ps. 91-1:1 & 6

Is daar nog hoop vir die toekoms? Durf ons nog waag om te droom binne die harde werklikheid van Suid-Afrika in 2016? Om hierdie vrae te kan beantwoord gaan put ons krag uit die bron van Hoop in hierdie wêreld.

Hier in Mar 10 tot 15 hoor ons die verhaal van een van die grootste gebeure in die geskiedenis van die mensdom. Dit beskryf die gebeure daardie laaste week voor Jesus se kruisiging en sy opstanding drie dae later. Binne in hierdie groter verhaal hoor ons van ’n skynbaar terloopse insident van ’n vyeboom wat nie vrugte gedra het nie. Ons lees so maklik daaroor en mis dan die belangrike boodskap wat dit vir ons inhou. As die Here vir ons iets in die Bybel sê, dan doen Hy dit nie sonder goeie rede nie.

Dit beskryf vir ons die gebeure op die Maandag voor Jesus gekruisig is en Hy weereens op pad na die tempel toe. Mens sou wonder wat het die vyeboom en die gebeure wat daardie dag by die tempel plaasgevind het met mekaar te doen? Hierdie gebeure het ’n baie noue verband, want dit bring ’n boodskap van hoop vir ’n wêreld wat sonder hoop sit. Ons kan waag om weer te droom want Geloof en gebed gee hoop vir die toekoms.

Op pad na die tempel stap Jesus en sy dissipels by ’n vyeboom verby. Omdat Jesus honger was het Hy nader gestap om te kyk of Hy nie dalk ’n vy daaraan kon kry nie. Ten spyte van die pragtige groen blare aan die boom was daar egter nie ’n enkele vrug aan die boom nie.

Dan hoor ons hierdie skokkende woorde: “Van jou sal niemand tot in der ewigheid ooit weer vye eet nie.” Dit is Jesus se enigste oordeelswonder. By al die ander wonders word iemand beter. Hongeriges kry kos, storms kom tot bedaring. Drie maal laat hy mense wat gesterf het weer lewe, maar hierdie vyeboom laat Hy doodgaan!

Was Jesus gefrustreerd omdat Hy nie kon kry wat Hy wou hê nie? Was dit dalk die spanning van wat die komende Vrydag op Hom gewag het? Nee geliefdes, Jesus gebruik nooit sy wondermag om Homself te bevoordeel nie. Al sy wonders dra ’n boodskap.

Die vervloeking van die vyeboom en die skoonmaak van die tempel is albei simboliese aksies wat op die geestelike bankrotskap van die mens wys. Uiterlik geen vrugte nie en innerlik korrup.

Jesus het nie die vyeboom vervloek omdat Hy kwaad was vir die vyeboom nie. Sy woede was eerder gerig op alles waarvan daardie vrugtelose boom ’n simbool is: lou, selftevrede en hoogmoedige gelowiges. Die Here het nie behae in geloof wat lou is nie. Hy hou nie van skyn-godsdiens nie.

Dit is juis die soort godsdiens wat Hy in sy tyd as mens in die wêreld gevind het. Die mense was gedurig besig om alles wat Hy gedoen en sê het te kritiseer. Hulle het sy dissipels gekritiseer omdat hulle op die verkeerde tyd geëet het. Hulle het Hom gekritiseer omdat Hy die verkeerde mense vergewe het. Hulle het gekla omdat Hy nie met die “regte” mense gemeng het nie en dat Hy ’n “slegte” invloed op die kinders gehad het. Elke keer as Hy mense bevry het, het hulle probeer om hulle in hulle ou vormgodsdiens terug te druk.

Waar staan ons in hierdie opsig? Is ons nie ook soms te krities en veroordelend omdat mense nie presies ons oorgelewerde gebruike en rituele nakom nie? In watter mate is ons in vormgodsdiens vasgevang? Dra ons die vrug van die Gees? Getuig ons lewens van liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid,  nederigheid en selfbeheersing?

Dit is maklik om net vinger te wys en te sê: “kyk wat doen julle!” Is daar dalk iemand wat jou te na gekom het wat jy moet vergewe? Het ek dalk anderpad gekyk toe daardie moedelose persoon oor my pad gekom het? Dra ons mekaar se laste? Het die situasie in my lewe en in ons land my ook al op moedverloor se vlakte? Doen ek ook maar net mee aan die moedelose praatjies of sien ek hoop vir die toekoms?

Wat verwag Jesus van ons? Hy verwag meer van ons as net blare van skyngodsdiens. Hy verwag meer as daardie front wat ons so maklik voorhou. Hy wil meer as dit hê, want Hy weet dat ’n skyn vormgodsdiens ’n inherente doodsheid in het. Ervaar jy die vreugde wat ’n verhouding met God inhou? Jesus verwag vrug by ons. Hy wil hê dat die vrug van die Gees duidelik sigbaar is in ons lewens.

Verwag Jesus nie te veel nie? Ons hoor tog duidelik in Mar. 11:13 dat dit nie vyetyd was nie. Was dit nie onbillik van Jesus om ’n vrug aan daardie vyeboom te wou vind terwyl dit nie vyetyd was nie? Verwag Jesus nie van ons ook vrugte wanneer ons soms nie het om te gee nie? Die feit dat dit nie vyetyd was nie, wys vir ons dat daar nie seisoene is waarin ons moet vrug dra nie. Ons moet heel jaar vrugte dra.

Hoe moet ons maak om nie net blare van vertoon dra nie, maar dat ons ook vrug dra? Wanneer Petrus die volgende dag vir Jesus noem dat die vyeboom wat Hy vervloek het heeltemal verdroog het, sou mens verwag dat Jesus vir hom sou sê dat hulle moet sorg dat hulle vrug dra, anders gaan hulle net so verdroog soos daardie vyeboom. Dit is tog immers die boodskap wat die wêreld elke dag aan ons uitbasuin. Jy moet sterk wees teen die aanslae van die wêreld. Ruk jouself reg. As jy geen ander opsie het as om sterk te wees nie sal jy anderkant uitkom. Kom, kom, sit net skouer aan die wiel. Die boodskap van die wêreld is ’n troostelose boodskap wat geen hoop bied nie, want wat moet ek doen as ek nie meer sterk kan wees nie? As dit die antwoord is wat Jesus gegee het, sal dit net soveel gehelp het as wat mens by ’n vrugtelose vyeboom staan en vir dit sê: “jy beter sorg dat jy vrugte dra!”

Genadiglik is dit nie die antwoord wat Jesus gegee het nie. Nee Jesus se antwoord was: (Mar. 11:22) “Julle moet geloof in God hê!” Dit wil sê, “vertrou op God.” Glo dat Jesus gekom het om jou vry te maak van ’n doodse vormgodsdiens. Dat Hy die prys betaal het sodat jy ook die lewe kan smaak. Geloof is die krag wat die vrug van die Gees in jou lewe sal laat groei. Geloof is die krag wat jou met nuwe oë na die wêreld laat kyk. Daarom, geliefdes. Glo dat die evangelie vir jou ook waar is.

Jesus gaan nog verder en deur te verduidelik hoe kragtig geloof werklik is soos ons hoor in Mar 11:23 “Dit verseker Ek julle: Elkeen wat vir hierdie berg sê: ‘Lig jou op en val in die see, en daarby nie in sy hart twyfel nie, maar glo dat wat hy sê, gebeur, vir hom sal dit gebeur.” Is daar in jou lewe ’n berg wat tussen jou en God staan? ’n Berg wat jou hoop so oorskadu dat dit naderhand heeltemal uitgedoof raak? Deur die krag van geloof kan jy daardie berg skuif.

In Mar 11:24 sê Jesus vir ons hoe ons daardie berg met behulp van geloof kan skuif: “Daarom sê Ek vir julle: Alles wat julle in die gebed vra, glo dat julle dit al ontvang het, en dit sal vir julle so wees.” Ons moet egter nie die konteks waarbinne hierdie belofte gemaak word miskyk nie. Die konteks is dat die Here wil hê dat jy Hom persoonlik moet ken. Dat jy moet verstaan hoe groot sy liefde vir jou is. Moet daarom nie hierdie belofte verskraal tot ’n manier om ’n deftiger motor of indrukwekkende salaris te verseker nie. Die belofte waarvan die Here praat is baie groter as aardse rykdom. Sy droom vir jou is meer as bevorderings en winsgrense.

Hy wil jou bevry van die sonde, vrees en dood. Dit is die berge wat Hy uit jou pad gehaal het. Hy wil hê dat jy Hom werklik moet leer ken en vertrou dat Hy jou sal dra. Hy wil vir jou hoop gee. Dit is die beloftes wat Hy sal verhoor. Waag dit weer om te droom. Gebruik geloof en gebed om hoop te vind vir die toekoms.

Amen

Prayer for the severe drought in South Africa

A call to prayer (Guidelines by Jericho Walls Prayer Network)

Jeremiah 14:7 - O LORD, though our iniquities testify against us, do it for Your name’s sake; for our backslidings are many, we have sinned against You.

Most of us are by now aware of the drought that is affecting our nation. Both people and animals are suffering because of the drought that already has, and will have an even more devastating effect on all of society and the economy of South Africa in the next year. We feel to encourage and suggest to local congregations to consider dedicated times of prayer during worship services for the next three Sundays to pray and seek God’s face concerning this issue in our nation:

15 November 2015

22 November 2015

29 November 2015

It is our duty and responsibility as Christians to come to God our Father, to humble ourselves before Him, to pray for mercy, and to call people to return to God. Local congregations are encouraged to consider using these guidelines to pray over the next three weeks. Also call to prayer other gatherings, weekly cell groups, Bible study groups, youth groups and prayer groups. It is important to do at least these things:

Humble ourselves before God and rend our hearts. (Joel 2:13; 1 Timothy 1:17).

Return to God. Hosea 6:1 – Come, and let us return to the LORD; For He has torn, but He will heal us; He has stricken, but He will bind us up.

Come with godly sorrow that produces repentance and lead to salvation. (2 Corinthians 7:9-10).

Plead for mercy. Daniel 9:9 – To the Lord our God belong mercy and forgiveness, though we have rebelled against Him.

Seek His face. Psalm 27:8 – When You said, “Seek My face,” My heart said to You, “Your face, LORD, I will seek.”

Devote ourselves to honour and obey God.

Our repentance must include the following:

Personal

For not loving God heart, mind, soul and strength. (Matthew 22:37).

For not loving my neighbours. (Matthew 22:38).

For the lack of respect for government; negligence to pray for government. (1 Timothy 2:1).

For not fulfilling the great commission given by Jesus. (Matthew 28:19-20).

For not taking care of the poor and needy. Galatians 2:10 - They desired only that we should remember the poor, the very thing which I also was eager to do.

Bloodshed, immorality, idolatry, unethical life styles and love for the world.

The church

As a church we need to repent before God:

For not living holy lives as we ought to and neglecting our God given commands: a) taking care of the poor and needy, b) boldly evangelising all people in our nation, c) preaching repentance and forgiveness of sin, d) and taking the gospel to the nations through missions.

That we are lukewarm. (Rev.3:15-17). For all kinds of sin in the church that quench and resist the work of the Holy Spirit. For living lives contrary to the clear commands and guidelines of God in Scripture. As Christians, to repent for openly living immoral lives, for rampant divorce numbers among Christians, for accepting bribery as normal, for being unmoved by the fact that many are dying without knowing Jesus and for many so guilty of the sin of prayerlessness.

For the love of money, the love for the things of this world and our carnal lifestyles. (1Timothy 6:10).

For the lack of compassion towards people in need. (James 1:27).

For so easily compromising the truth of the Bible as the only truth, as well as the Bible being the highest and final authority. (Isaiah 29:13). Also for many who perish for a lack of knowledge of God and the Scripture. (Hosea 4:6).

For syncretism in the church (the mixing of the worship of idols, other spirits/gods and the Living God). (Jeremiah 3:13).

Government

As believers we need to repent before God for what is wrong in our government:

Repent on behalf of our current government which is given over to corruption, fraud and bribery.

Repent before God that our current constitution and government do not acknowledge the supremacy of God and of the Bible.

Repent that currently our government, as well as other institutions are tampering with the judicial system.

Repent before God that especially people in influential positions in our nation do not submit themselves to the laws of the country.

The nation

As believers we also need to repent before God for what is wrong in our nation:

Repent for the increase of crime, violent crime and murders, more than ever before in history.

Repent for approving and the legalizing of abortion.

Repent for deliberate actions of removing God and the Bible (Christianity), out of all schools, tertiary institutions, the workplace, as well as the restraining of Christian practices like prayer.

Repent for all substance abuse, human-trafficking, rape and prostitution that are on the increase.

Repent for all forms of racism which is on the increase in all spheres of society.

Repent for all forms of idolatry, witchcraft and involvement in the occult.

Repent for all covenants that were and are being made with godless people controlled by godless ideologies and false religions opposed to the Living God.

After confessing these sins and humbling ourselves before God with godly sorrow, let us join in pleading with Him to send us rain. He explicitly says in Scripture, that when we humble ourselves in His presence that He will send us rain. When I shut up the heavens so that there is no rain, or command the locust to devour the land, or send pestilence among my people, 14 if my people who are called by my name humble themselves, and pray and seek my face and turn from their wicked ways, then I will hear from heaven and will forgive their sin and heal their land. 15 Now my eyes will be open and my ears attentive to the prayer that is made in this place (2 Chronicles 7:13-15). Father God, we acknowledge our dependence upon You as the only God who can send rain. Please let it rain again in our land. Restore to us all crops, and livestock, in Jesus Name. Amen." -Guidelines by Jericho Walls Prayer Network