Bid tot God in verootmoediging

2 Kronieke 7:11-22  teksverse 13-14

GKE 15 Nov 2015

Sing:

Ps. 34-1:1,2 & 5

Ps. 103-1:1 & 2

Ps. 34-1:6

Sb 9-1:1,2,4 & 11

Die afgelope tyd het daar verskeie oproepe uit allerhande oorde opgegaan dat ons vir reën moet bid. Daar was selfs ’n versoek van ons kerkverband se Deputate Ekumenies Binnelands dat vandag as ’n biddag vir reën afgesonder word. Dikwels word 2 Kron. 7:13 & 14 by so ’n versoek aangehaak. Gegewe die droogte toestand in ons land en veral hier in KZN is dit nie ’n onbillike versoek nie. Die Here sê dan vir ons in 2 Kron. 7:13 & 14 dat ons moet bid wanneer dit droog is met die belofte daarby dat Hy ons land sal laat herstel. Die probleem wat egter dikwels met sulke versoeke voorkom, veral die wat oor die sosiale media soos FB en WhatsApp of per epos gerig word, is die manier en motivering waarmee die versoeke gerig word.

Die probleem is dat daar baie selektief met 2 Kron. 7:13 & 14 omgegaan word en dat die oproep die vorm van ’n sogenaamde “kettinggebed” aanneem. ’n Kettinggebed behels gewoonlik dat mense aangespoor word om soveel as moontlik mense te kry om te bid “Here gee vir ons reën”. Die probleem wat hier na vore kom is dat dit die doel van gebed soos die Bybel ons leer mis. Eintlik kom dit op manipulasie neer. As ons net genoeg mense kan kry om saam te bid. Dikwels gaan die kettinggebed versoek ook met ’n spesifieke doelwit saam van hoeveel mense moet saambid. As soveel mense bid, dan MOET God luister, so asof ons enigsins vir God kan dwing om iets te doen.

Soos ek gesê het, is daar nie ’n probleem met ’n versoek om vir ’n saak te bid nie. Die Here sê immers vir ons op verskeie plekke in die Bybel dat ons moet bid. Hy sê ook vir ons hoe en waarvoor ons moet bid. In ons teks vanoggend is daar dan ook baie spesifieke riglyne van hoe en waarvoor ons moet bid.

Ons kan nie net tekste soos 2 Kron. 7:13 & 14 in isolasie neem sonder om in ag te neem wat voor dit en daarna in die Bybel staan nie. Om te verstaan wat die Here vir ons sê, moet ons die konteks van ’n Skrifgedeelte in ag neem. Met ander woorde wat is die agtergrond waaroor dit gaan?

In 2 Kron. 6 & 7 hoor ons dat dit hier gaan oor die inwyding van die tempel wat Salomo laat bou het. Dawid wou ’n tempel laat bou, maar die Here het gesê nee. Salomo (Dawid se seun) het die opdrag gekry om die tempel te laat bou en hier hoor ons dat hy dit gedoen het en hoe die tempel ingewy word.

In 2 Kron. 6 hoor ons Salomo se gebed tot die Here waar hy vra dat God die tempel sal seën en die gebede sal verhoor wat die volk daar tot God bid. In 2 Kron. 7 hoër ons hoe God daardie gebed van Salomo beantwoord. In 2 Kron. 7:1 hoor ons hoe daar vuur uit die hemel gekom het en die brandoffers verteer het wat daar met die inwyding van die tempel gebring is. Daarmee het die Here aangedui dat Hy die brandoffers wat gebring is, aanvaar het. Sy magtige teenwoordigheid het die tempel gevul. Ons moenie die fout maak dat die Here beperk was tot die tempel nie soos ons hoor in 2 Kron. 6:18:

Die hemel, selfs die hoogste hemel, kan U nie bevat nie, hoe dan nog hierdie tempel wat ek gebou het!

Die tempel was slegs die plek waar die volk God kon ontmoet.

in 2 Kron. 7:11-22 het die Here in ’n droom aan Salomo verskyn en aan hom bevestig dat Hy sy gebed verhoor het en dat Hy die tempel gekies het as die plek waar die volk hom met hul offerandes kon ontmoet. Hy waarsku Salomo ook wat sal gebeur as die volk van Hom afvallig word en sê ook wat die volk moet doen wanneer die rampe hulle tref as hulle afvallig geword het.

Ons moet ook nie die fout maak om die tempel van die Ou Testament aan ons kerkgeboue gelyk te stel nie. Die tempel van die Ou Testament was die ontmoetingsplek met God en dit het heengewys na Jesus Christus wat versoening tussen God en die mens gebring het. Die offerhande wat gebring is wys heen na die finale offer wat Jesus aan die kruis gebring het. In Joh. 2:21 bevestig Jesus dat Hy nou die tempel is deur wie ons God ontmoet. Die offers en tempel van die Ou Testament het vorentoe gekyk na die soenoffer van Jesus terwyl ons in ’n nuwe bedeling terugkyk daarna. In 2 Kron. 7:13 & 14 kry die volk die opdrag om te bid by die tempel waar Hy beloof het om na hulle gebede te luister. Ons as Nuwe Testamentiese kerk het die opdrag om in die Naam van Jesus Christus te bid soos ons in Joh. 16:23 hoor. Met ander woorde ons moet erken dat ons die voorreg het om tot God te bid omdat Hy ons in Jesus aangeneem het as sy kinders.

Die Here sê ook in hierdie gedeelte vir ons waarvoor ons moet bid. Daar staan nie dat ons soveel as moontlik mense moet aanspoor om te bid “Here gee asb. tog vir ons reën nie.”

In 2 Kron. 7:14 hoor ons

en my volk oor wie my Naam uitgeroep is, toon berou en bid en vra na my wil en draai terug van hulle bose weë af, sal Ek luister uit die hemel en hulle sonde vergewe en hulle land laat herstel.

Die eerste aspek wat hier na vore kom is “toon berou.” In die 1953 vertaling staan daar “hulle verootmoedig” en in die Engelse vertaling is dit “humble themselves.” Die eerste ding wat ons moet doen is om te erken dat ons nie onskuldig is oor wat hier gebeur nie. Ons moet ons afhanklikheid van God erken. Een van die groot probleme wat Israel gehad het was dat hulle, na ander gode gedraai het en daarmee het hulle gesê dat hulle sonder God kan klaarkom. Dit is nog steeds een van ons probleme. Ons leef asof God nie bestaan nie. Ons sê wel dat ons in Hom glo maar ons lewens wys net mooi die teenoorgestelde.

Ons moet ons verootmoedig, met ander woorde ons moet ons sonde bely en berou toon daaroor. Ons moet berou toon ons nie ten volle leef soos wat dit kinders van God betaam nie. Ons het God en ons naaste nie so lief soos wat ons moet nie. Ons as gemeente is nie so ywerig as wat ons moet wees in ons diens tot God nie. Ons voer nie ons sending opdrag uit soos wat ons moet nie omdat ons nie ’n hart het vir die mense wat verlore gaan het nie. Ons bid nie genoeg vir ons regering nie. Ons bid nie genoeg vir ons vyande nie. Elkeen weet wat die sondes is wat nog in my lewe aanwesig is. Erken en bely ons daardie sonde teenoor die Here? Vra ons dat die Heilige Gees ons help om van daardie sondes in ons lewens ontslae te raak? Laat ons die Heilige Gees ons lewens beheer of bedroef ons die Gees met ons lewens? Gebruik ons God as ’n noodwiel en bid slegs wanneer ons in ’n krisis beland?

Die volgende opdrag is: “bid en vra na my wil.” Waarvoor moet ons bid? Sekerlik kan en mag ons vra dat die Here vir ons reën stuur. Hy leer ons tog in die Onse Vader gebed om te vra vir ons daaglikse brood, dit wil sê om te vra vir die lewensmiddele wat ons nodig het. Dit behels egter net een sinnetjie in die Onse Vader gebed en daarom moet dit nie die hoofsaak wees waarvoor ons nou ook moet bid nie. As ons gebede in hierdie krisis tye net daaruit bestaan dat ons die Here vra om reën te stuur, dan bid ons nie volgens sy wil soos wat Hy dit in sy Woord openbaar nie.

Waarvoor moet ons nog bid? “Vra na sy wil” of “laat U wil geskied...” soos die Onse Vader gebed ons leer. Letterlik staan daar “soek my aangesig.” Met ander woorde ons moet nader aan God beweeg en vra dat sy teenwoordigheid al hoe meer word in ons lewens. Watter deel van my dag behoort aan die Here? Begin ek my dag met gebed? Eindig ek my dag met gebed af? Wat van tussenin? Die Here sê vir ons dat ons gedurig moet bid. Die Here moet elke oomblik van elke dag deel van my lewe wees. Dis eenvoudig geliefdes. Byvoorbeeld wanneer ek in ’n situasie beland waar ek gewoonlik verkeerd optree, besef dit, want deel van ons gebede en afhanklikheid van die Heilige Gees is dat ons Hom moet vra om ons bewus te maak van sulke tye. Wanneer ek midde in die situasie is, vra Here rig U my gedagtes en optrede. Dis hoe mens jou lewe deur die Gees laat beheers. Voordat ek na ’n vergadering toe gaan of met iemand moet gesels, vra vir die Heilige Gees om vir jou wysheid te gee.

Die opdrag is verder draai terug van julle bose weë. As ons weer toegegee het aan ons sonde, bely jou sonde teenoor God en vra vergifnis. Vra dat die Gees ons vorentoe sal sterk maak sodat ons nie aanhou struikel oor dieselfde sonde nie. Dit help nie ons vra na die wil van God en ons doen dit nie. Ons het ’n verantwoordelikheid en dit verg inspanning van ons kant af. Dit gebeur nie outomaties nie. Die troos is egter dat hoe meer ons dit doen hoe makliker word dit.

Dan gee die Here die belofte dat Hy uit die hemel sal luister en ons sondes vergewe en die land herstel. Hou vas aan die belofte, veral wanneer die Here se antwoord nie binne ons tydsraamwerk inpas nie. Vertrou God dat Hy sy beloftes sal nakom.

Ons het vandag toegewy as ’n biddag vir reën. Ons moenie die fout maak om te dink dat as hierdie erediens verby is dat ons nou ons plig gedoen het nie. Die opdrag is hier aan die volk gerig. Dit is iets wat hulle moet gaan doen! Dit is my taak om vir die gemeente voorbidding te doen, maar ek is nie die enigste een nie. Julle moet ook bid en julle moet veral vir my ook bid. Ons wat hier teenwoordig is het verder ook ’n verantwoordelikheid. Wat van ons broers en susters wat nie vandag hier was nie? Wat van hulle wat bitter min of nooit kom nie? Hulle is ook ons verantwoordelikheid. Ons moet in die eerste plek bid vir hulle. Bid dat hulle geloof versterk sal word. Bid die gebed wat die Here vir ons in Ef. 3:14-21 gegee het. Nader hulle in liefde.

Die Here het vandag vir ons almal werk gegee vir die week wat voorlê. Kom ons gaan doen dit. Verootmoedig julle voor die Here en toon berou. Bid en vra na sy wil. Soek sy aangesig op en draai weg van julle bose weë af. Bid tot God in verootmoediging.

Amen

Ons vertrou dat God ons Vader in goeie en slegte tye vir ons sorg

Habakuk  Teksverse Hab. 1v2-4; Hab. 2v5-6; Hab. 3:17-19

8 Nov. 2015 GKE

Lof-Lied - Lied 163  Soos `n wildsbok

Na Wet Sb. 9-2 v 1 & 9 (Sb 26 in ou swart Psalmboek)

Na Gebed Ps. 32-1 v 1 & 6

Slotsang Sb. 14-2 (Al sou die vyeboom beryming van Hab. 3v17-19)

Sondag 10

27  Vraag:  Wat verstaan jy onder die voorsienigheid van God?

Antwoord:  Die almagtige en oralteenwoordige krag van God (a)  waardeur Hy hemel en aarde en al die skepsels asof met sy hand nog onderhou en so regeer (b) dat lower en gras, reën en droogte (c), vrugbare en onvrugbare jare, voedsel en drank, gesondheid en siekte (d), rykdom en armoede (e) en alles, ons nie per toeval nie, maar uit sy Vaderhand toekom (f).

(a) Hand 17:25-28;  Jer 23:23, 24;  Jes 29:15, 16;  Eseg 8:12.  (b) Heb 1:3.  (c) Jer 5:24;  Hand 14:17.  (d) Joh 9:3.  (e) Spr 22:2.  (f) Matt 10:29;  Spr 16:33.

28  Vraag:  Wat baat dit ons dat ons weet dat God alles geskep het en dit nog deur sy voorsienigheid onderhou?

Antwoord:  Dat ons in alle teëspoed geduldig (a) en in voorspoed dankbaar (b) kan wees.  Verder dat ons ook vir die toekoms 'n vaste vertroue in ons getroue God en Vader (c) kan stel dat geen skepsel ons van sy liefde sal skei nie (d), aangesien alle skepsels so in sy hand is dat hulle sonder sy wil nie kan roer of beweeg nie (e).

(a) Rom 5:3;  Jak 1:3;  Ps 39:10;  Job 1:21, 22.  (b) 1 Tess 5:18;  Deut 8:10.  (c) Ps 55:23;  Rom 5:4.  (d) Rom 8:38, 39.  (e) Job 1:12;  2:6;  Spr 21:1;  Hand 17:2.

As God ons Vader is, hoekom gaan dit nie altyd goed met ons nie? Ons bely op grond van dit wat God vir ons in sy ewige Woord sê dat Hy die hemel en die aarde uit niks geskep het. Verder bely ons dat God sy skepping nog steeds versorg en in stand hou. Net soos ’n ouer vir sy kinders sorg, sorg God vir ons as sy kinders in alle omstandighede. Dit is tog immers wat ons in Sondag 10 van die Heidelbergse Kategismus bely. Ons bely tog dat niks toevallig gebeur nie. Dit wil sê dat dit wat daagliks met ons gebeur van God af kom. Die seën van die oorvloedige reën in die vorige jare het van God af gekom, maar ook die verwoestende droogte wat ons nou beleef.

Dink maar byvoorbeeld aan iets wat baie moontlik is in die Suid-Afrika waarin ons tans woon. ’n Vrou wat van ’n Bybelstudie af teruggekom het, is deur boosdoeners oorval, beroof en verkrag. As God dan in beheer is, waar was Hy toe dit gebeur het? Elkeen van ons kan heelwaarskynlik talle soortgelyke situasies in ons eie lewens opnoem. Situasies wat aanleiding gee dat ons saam met die profeet Habakuk vra: (Vgl. Hab. 1v2-4)

² Hoe lank moet ek om hulp roep voordat U hoor, Here, moet ek by U bly kla oor geweld voordat U red? ³ Waarom laat u my die onreg sien wat gedoen word, waarom kyk U toe as daar soveel ellende is? Oral rondom my is daar onderdrukking en geweld, en word daar getwis en gebaklei. ⁴ Die wet het nie meer krag nie, en daar geskied nie meer reg nie. Slegte mense het die oorhand oor die goeies, en so word die reg verkrag.

Hoe voel u oor God se antwoord op hierdie vraag? (Vgl. Hab. 2v5-6)

⁵ Die Here het geantwoord: Kyk na die ander nasies: julle sal verstom staan oor wat julle sien. Ek gaan nog tydens julle lewe iets doen wat julle nie sal glo as dit vir julle vertel word nie. ⁶ Ek gaan die Galdeërs laat kom, die wrede, woeste nasie wat dwarsoor die aarde rondtrek om lande te verower wat nie hulle s’n is nie.

En dan gaan die Here aan om te verduidelik hoe wreed en woes die Babiloniërs is wat Israel in ballingskap gaan wegvoer.

Kan u nog steeds bely: dat ek in teëspoed geduldig moet wees? U wonder dalk nou waarheen is hierdie preek op pad? Die kern van Sondag 9 is dat God, die Skepper van hemel en aarde in Christus my Vader is op wie ek kan vertrou. As ons werklik wil bely met ander woorde dit onomwonde stel dat ons vas en seker glo dat God ons Vader is wat vir ons sorg in alles wat ons nodig het, dan moet ons God kan vertrou, veral wanneer ons omstandighede duidelik vir ons sê dat ons God nie kan vertrou nie. Daardie tye wanneer die ou duiwel ons so lekker uitkoggel: “kyk hoe gaan dit in jou lewe. Jy kan God nie vertrou nie!”

Wat gebeur eintlik hier in Habakuk 1 en 2? God word in die beskuldigingsbank geplaas! Die mens neem God onder kruisverhoor en beskuldig God dat Hy nie die mens se beste belange op die hart dra nie. Presies wat in die Paradys gebeur het met die sondeval. Daarom moet ons die perspektief van God se antwoord raaksien. Israel het hardnekkig aangehou met afgodery. Dit wil sê hulle het iets of iemand anders in die plek van God geplaas. Dit is nie God wat in die beskuldigingsbank hoort nie, maar die mens self wat God beskuldig. God gebruik die Galdeërs om Israel tot inkeer te bring. Nou moet ons baie mooi verstaan. God beskik nie die kwaad nie, want selfs die boosheid van die Galdeërs gaan gestraf word soos die Here vir ons sê in Habakuk 2v5 tot 20. Telkemale hoor ons “Ellende wag vir hom wat verkeerd doen.”

Wat wel hier gebeur is dat God die kwaad wat van die sonde af kom, gebruik om iets goed te laat voortkom. Die sondigheid van mense veroorsaak baie ellende vir ander mense. Dink maar net hoeveel hartseer veroorsaak gierigheid nie. Mense wat ander mense doodmaak om hulle besittings in die hande te kry. Jaloesie, haat woede onkuisheid noem maar op. Dit veroorsaak baie ellende in hierdie lewe en nie een van ons kan werklik sê dat ons onskuldig is nie.

Nou moet u mooi verstaan. Die aard van sonde en die rimpeleffek daarvan is nie altyd reglynig nie. Met ander woorde: Ek moenie die fout maak om reglynige oorsaak en gevolg vir alle situasies in my lewe te soek nie. Reglynige oorsake is ook daar, soos byvoorbeeld as ek myself aan drank vergryp en ek hou aan daarmee dan sal ek naderhand die gevolge daarvan op my gesondheid voel. Daar is egter ook indirekte gevolge. As ek beroof en aangerand word, is dit nie noodwendig die direkte oorsaak van iets wat ek in my lewe verkeerd gedoen nie. Dit is wel die gevolg van die rimpeleffek wat sonde op die mensdom het.

’n Verdere indirekte effek van sonde is dat die Skepping as gevolg van die sondeval aan die verydeling onderwerp is soos die Here vir ons in Rom. 8v2 sê:

Die skepping is immers nog aan verydeling onderworpe, nie uit eie keuse nie, maar omdat God dit daaraan onderwerp het.

Dit is die rede hoekom daar natuurrampe en vloede en droogtes plaasvind. Dit is die rede waarom mense wat nog in die fleur van hul lewens is deur siektes geteister word en dat hulle daarvan doodgaan.

Binne die teëspoed wat deur sonde veroorsaak word kan ons net werklik bely dat ek in teenspoed geduldig sal wees as ek God vertrou. As ek vertrou dat God in beheer is en dat Hy selfs dit wat sleg is in my lewe tot my beswil kan gebruik. Dink maar net aan die verhaal van Josef. Hoe dink u het Josef gevoel toe hy daar in die put gelê het waar sy broers hom ingegooi het? Hoe het hy gevoel toe hy as slaaf was op pad na Egipte? Dit is eers baie jare later dat hy as tweede in bevel van Egipte vir sy broers wat hom verkoop het kon help uit die gevolg van die hongersnood waarin hulle beland het. Ons sien nie altyd dadelik die goeie gevolge wat uit die slegte voortspruit nie. Soms neem dit baie jare en tog is ek seker dat elkeen van ons ’n voorbeeld in ons lewens kan aanhaal waar die Here dinge in ons lewens wat aanvanklik sleg was, ten goede laat meewerk het.

Uit die nageslag van Josef se broer Juda is Jesus gebore. Dit is ’n gebeurtenis wat nie in Josef se lewe plaasgevind het nie. Dit het eers baie, baie geslagte later gebeur. Tog het Israel vasgehou aan die belofte van ’n Messias wat sou kom en die verlossing wat Hy sou bring. Dit is ’n belofte wat die Jode deur die pyn van hul Ballingskap gedra het. Dit is net die verlossingswerk van Jesus Christus wat dit moontlik maak dat ons God kan vertrou. Dat ons dankbaar is wanneer Hy ons seën en dat ons geduldig is wanneer ons beproef word.

Ons geloof in Jesus Christus maak dit moontlik dat ons God ons Vader kan vertrou. Die Heilige Gees is altyd by ons en dra ons deur die goeie en die swaar tye. Die Heilige Gees gee vir ons die geloof om vas te hou in God se genade wat Jesus Christus vir ons gebring het. Daarom kan ons ook saam met Habakuk sing:

(Hab. 3:17-19)

¹⁷ Al sou die vyeboom nie bot nie en daar geen druiwe aan die wingerde wees nie, al sou die olyfoes misluk en die lande geen oes lewer nie, al sou daar geen kleinvee in die kampe meer wees nie en die beeskrale sonder beeste wees, ¹⁸ nogtans sal ek in die Here jubel, sal ek juig in God, my Redder.¹⁹ Die Here my God gee vir my krag. Hy maak my voete soos dié van ’n ribbok, op hoë plekke laat Hy my veilig loop.

Hou in geloof vas aan God se genade en vertrou dat Hy steeds in beheer is. Glo dat God jou Vader is omdat Christus vir jou sondes gesterf het. Dink daaroor na wat God al alles in jou lewe vir jou gedoen het. Dink daaroor na wat dit vir jou beteken dat Christus vir jou sondes ’n vervloekte dood aan ’n kruishout gesterf het. Glo en vertrou dat Hy net ons beste belange op die hart dra. Dan sal ons ook kan bely:

Ons vertrou dat God ons Vader in goeie en slegte tye vir ons sorg.

Amen

God se genade en seën bepaal my toekoms, nie my sondige verlede nie!

1 Nov. 2015 GKE

Gen. 3 - Teksvers Gen. 3v15

Sing    Lofsang: Ps. 118-1 v 1

           Na wet:    Sb. 9-1 v 1 , 2 & 11

           Na gebed                                Ps. 130-1 v 1 tot 4

           Slotsang  Ps. 86 v 3 & 6

Gister 31 Okt. het ons weer herdenk dat Luther op 31 Okt. 1517 sy 95 stellings teen die kerkdeur van Wittenberg vasgespyker het. Sy doel was om die dwaalleer wat in die Rooms Katolieke Kerk ingeslyp het, aan te spreek. Ons herdenk elke jaar hierdie dag want dit herinner ons dat ons gedurig moet reformeer. Met ander woorde moet terugdraai na die waarheid van God se Woord. Hoekom dwaal ons so gedurig af van die waarheid? Die rede vind ons heel aan die begin van die Bybel daar in Genesis 3.

In Genesis 3 hoor ons die verhaal van ’n ramp wat wêreldwyd die mensdom in ellende gedompel het. Daarin hoor ons hoe die mens se rebelse opstand teen God tot gevolg gehad het dat elke mens op aarde daagliks in ’n dodelike stryd teen die bose betrokke is. Dit het tot gevolg dat ’n eens perfekte wêreld nou verander het in een waar mens slegs met moeite ’n bestaan kan maak. Pyn het ’n harde werklikheid geword.

Waar daar eens harmonie en vrede tussen mense was, is daar nou ’n magstryd wat selfs die intiemste verhouding tussen man en vrou versuur. In die plek van gelukkige samesyn is daar nou beskuldigings wat heen en weer geslinger word. Onmin in plaas van vrede is nou die kenmerk van verhoudings. In die plek van liefde, vreugde, vrede, geduld en vriendelikheid heers daar nou vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring en afguns. ’n Eens mooi perfekte wêreld het nou ’n lelike onperfekte wêreld geword.

Sonde bepaal nou die toekoms van die mens. Die mens is as te ware vasgevang in die dodelike tentakels van die sonde waaruit hy op sy eie nie kan loskom nie. Die effek daarvan is so erg dat wanneer die mens voor die keuse gestel word tussen goed en sleg, dan kies die mens elke keer net dit wat sleg is. Hy kan nie meer die goeie kies nie. Die omvang van hierdie ramp was so erg dat dit nie net die mense wat daar teenwoordig was beïnvloed het nie, maar dit het ook hulle nageslag beïnvloed. Elke mens wat daarna gebore is, word deur die geweldige nagevolge van daardie ramp beïnvloed.

As dit nie vir God se genade was nie, sou die gevolge van hierdie ramp vir ewig deel van ons bestaan gewees het. God los egter nie die mens in hierdie ellende nie, Hy tree op. Hy stel vyandskap tussen die mens en die bose. Op die oog af lyk dit of God se optrede die mens straf, maar eintlik doen Hy dit vir die mens se eie beswil. Daarmee maak God seker dat Sy seën die mens se toekoms bepaal en nie die mens se sonde nie.

In Gen. 3:15 hoor ons:

Ek stel vyandskap tussen jou en die vrou, tussen jou nageslag en haar nageslag. Haar nageslag sal jou kop vermorsel en jy sal hom in die hakskeen byt.”

Uit hierdie optrede van God skyn sy genade soos ’n helder lig. Die ewige stryd tussen die mens en die slang word dan ook ’n simbool van die stryd tussen die mens en die kwaad. Vyandskap, met ’n dodelike stryd tussen die mens en die bose lyk op die oog af of God hiermee net straf. Daagliks is die mens in ’n dodelike stryd met die bose gewikkel. Vermorsel en byt is dieselfde woord in Hebreeus en dit beteken letterlik dodelik tref. Hierdie stryd is nie maar net ’n ligte skermutseling nie. Nee geliefdes, dit is ’n stryd tot die dood toe!

Hoekom is die mens onderwerp aan hierdie stryd? Hoekom moet ons in daaglikse vyandskap met die kwaad betrokke wees? Dit is om die mens te beskerm. Vyande leef tog nie hand om die lyf saam met mekaar nie. Dit is om te keer dat die mens absoluut onder die invloed van die kwaad kom. As dit sou gebeur sou daar geen hoop vir ons wees nie.

Wanneer ons met sonde deurmekaar raak (soos ons tog so lief is om te doen) ontstaan daar ’n geweldige spanning by ’n mens. Daar is hierdie geweldige tweestryd. Aan die een kant is daar die hunkering agter sonde aan, want dis asof ons vasgebind is aan die sonde, maar aan die ander is daar die wete dat dit wat ek nou doen verkeerd is.

Rom. 7:21-23 spel hierdie stryd so duidelik uit.

So vind ek dan hierdie wet in my: ek wil die goeie doen, maar al wat ek doen, is die slegte. Diep in my wese vind ek vreugde in die wet van God, maar ek vind in my doen en late ’n ander wet, wat stryd voer teen die wet van my gees. Dit maak my ’n gevangene van die wet van die sonde wat in my doen en late aan die werk is.

Die vyandskap wat God tussen die mens en die bose ingestel het, is die rede vir hierdie tweestryd. Die gevolg hiervan is dat mens so vasgevang word dat jou sondige lewe die bepalende faktor van jou lewe is.

Die mens self kan hierdie stryd nooit wen nie. As gevolg van God se genade is daar egter vir die mens hoop, want uit sy nageslag kom daar ’n Mens voort wat ook Goddelike krag het om die bose te oorwin. In Heb. 2:14-15 hoor ons:

Aangesien hierdie kinders mense van vlees en bloed is, het Hy ook net soos hulle mens geword. Dit het Hy gedoen om deur sy dood dié een wat mag het oor die dood, dit is die duiwel, te vernietig en om hulle wat uit vrees vir die dood hulle hele lewe lank in slawerny was, te bevry.

Christus oorwin die bose en daarmee bevry Hy ons van die slawekettings van die sonde. Die oorwinning word egter op ’n radikale wyse verkry—nie deur mag en geweld nie, maar deur te ly en te sterwe; nie deur ’n magsdaad nie, maar deur ’n liefdesdaad van gehoorsaamheid en skynbare swakheid.

Wanneer ons aan die reformasie dink, dan gebeur dit maklik dat ons vinger wys na ander. Julle beter sorg dat julle wegdraai van julle verkeerde weë af. Die reformasie gaan egter ten diepste daaroor dat ek na my eie lewe moet kyk. Waar het ek van die waarheid afgedwaal? Waar is ek besig om op ’n verkeerde pad te loop?

Ons wys maklik die vinger na ander, want dit is bitter moeilik om werklik krities oor myself en my lewe te wees. Inteendeel, as ek dit in eie krag probeer doen, is dit absoluut onmoontlik! Die belofte wat ek in Gen. 3:15 ontvang is dat ek nie alleen die stryd teen die bose in my lewe hoef aan te durf nie.

As mens werklik eerlik na jou lewe kyk dan is dit maklik om moedeloos te word en die fatalistiese houding in te neem: “dit is nou maar eenmaal soos ek is. Ek kan nie verander nie”  Ek is ’n reguit mens. Mense moet dit maar so aanvaar. Wat ek eintlik hiermee sê is dat ek mense seer maak en as jy nie daarvan hou nie, is dit jou probleem, nie myne nie.

Die troos wat God se Woord vandag vir ons bring is dat ek nie meer deur my verlede vasgebind word nie. My verlede is wel die wegspringplek waarvandaan ek in die toekoms ingaan, maar dit bepaal nie my toekoms nie! My verlede bepaal nie wie en wat ek in die toekoms gaan wees nie. Al die slegte dinge in my verlede het nie meer ’n houvas op my nie. My humeur beheer nie meer my gedrag nie. Ek is nie onlosmaaklik daaraan vasgebind nie.

In Jesus Christus het ek ’n blink toekoms wat vir my voorlê. My toekoms word nie bepaal deur dit wat in my verlede gebeur het nie. My verlede bepaal nie my eindbestemming nie. Jesus Christus bepaal my toekoms!

Wanneer mens in ’n motor ry kyk jy deur die vooruit om by jou bestemming uit te kom. Jy kyk nie deur die agteruit om te sien waarheen jy op pad is nie. Net so kyk ek nie terug na my verlede om te sien waarheen ek op pad is nie. Ek kyk vooruit na ’n toekoms saam met Jesus Christus. Wanneer ek byvoorbeeld in ’n situasie beland waar ek my humeur gewoonlik verloor, gee ek die situasie in gebed aan God oor. Vra vir die Heilige Gees om oor te neem en laat die eie ek terugstaan.

Hoe reformeer ek my lewe? Wanneer ek terugkyk na my sondes dan kan ek weet, dat alhoewel ek self nie die stryd teen die sonde kan wen nie, Christus reeds die stryd vir my gewen het. Om daardie oorwinning my eie te maak moet ek in geloof vashou aan Christus se oorwinning. Ek moet weet dat ek vorentoe toe kan kyk na ’n eindbestemming saam met God en dat ek nie alleen op pad is daarnatoe nie omdat God self saam met my die pad loop. Die Heilige Gees is altyd saam met my om my te help om die oorwinning wat Christus reeds oor die bose en die sonde behaal het my eie te maak sodat ek die pad vorentoe met vertroue kan aanpak met oë gerig op Jesus Christus.

Deur God se genade het Hy vyandskap tussen my en die bose ingestel. Jesus Christus het die bose oorwin en deur God se genade laat die Heilige Gees my deel in daardie oorwinning. Daarom geliefdes, moenie vasgevang word deur jou sondige verlede nie. Jou verlede bepaal nie jou eindbestemming nie. Kyk vorentoe na ’n toekoms saam met God, want God se genade en seën bepaal ons toekoms en nie ons sondige verlede nie!

Amen

Ons geloof verseker ons dat die Here ons gebede verhoor en dat ons Hom alleen moet gehoorsaam

24 Okt. 2015 (GKE) Ps. 116 Teksverse Ps. 116 v 6 & 14

Sing    Lofsang: Ps. 116  v 1 (OAB)

           Na wet:    Ps. 116 v 7 (OAB)

           Na gebed Ps. 116 v 2 & 3 (OAB)

           Slotsang  Ps. 116 v 1 , 5 , 8 & 10 (OAB)

Inleiding

Hoe vind ek ’n genadige God? Dit is ’n vraag waarmee Maartin Luther gespook het en wat daartoe aanleiding gegee het dat hy ’n priester geword het. In sy stryd om ’n antwoord op bogenoemde vraag te kry het Luther eventueel vertroosting in Rom. 1v17 gevind:

In die evangelie kom juis tot openbaring dat God mense van hulle sonde vryspreek enkel en alleen omdat hulle glo. Dit is soos daar geskrywe staan: “Elkeen wat deur God vrygespreek is omdat hy glo, sal lewe.”

Daar het Luther geleer wat geloof vir hom beteken, veral wat geloof vir hom beteken het in die donker tye van vertwyfeling. Wat beteken geloof vir ons? Wat beteken geloof vir ons wanneer ons in ’n doodse benoudheid verkeer? In Psalm 116 leer die Here ons wat geloof vir ons beteken wanneer ons in doodsangs vasgevang is. Hier vind ons twee hooftemas:

i.        Ek roep die Naam van die Here aan en Hy verhoor my smeekgebede

ii.       My geloftes aan die Here sal ek betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk

Ek roep die Naam van die Here aan en Hy verhoor my smeekgebede

Die Psalmdigter beskryf ’n doodsbenoudheid waarin hy verkeer: (Vgl. Ps. 116v3)

Bande van die dood het my omsluit,

doodsangs het my aangegryp,

ek het benoud en bekommerd geword.

Hierdie was nie maar net ’n ongemaklike situasie waarin die Psalmdigter verkeer het nie. Dit was ’n lewensgevaarlike situasie waar daar menslik gesproke geen hoop meer was nie. Hy het in ’n absolute doodsbenoudheid verkeer met die aaklige besef dat daar geen uitkoms was nie. Daar was niemand na wie toe hy kon gaan om hom te help nie. (Vgl. Ps. 116v11)

en toe ek in my vertwyfeling besef het:

ek kan op geen mens staat maak nie.

En tog beskryf hierdie Psalm nie ’n wanhopige situasie nie! Ten spyte van die donker prentjie wat hier geskets word, is dit ’n lofpsalm waar die Psalmdigter die lof van die Here besing. (Vgl. Ps. 116v1)

Ek het die Here lief,

want Hy verhoor

my smeekgebede

Die Psalmdigter beskryf hier vir ons hoe hy die Naam van die Here aangeroep het. (Ps. 116v3&4)

³ Bande van die dood het my omsluit,

doodsangs het my aangegryp,

ek het benoud en bekommerd geword.

⁴ Toe het ek die Naam van die Here

aangeroep: “Here, red my tog!”

Daar is net een rede hoekom die Psalmdigter die Naam van die Here aangeroep het in sy benoudheid. Dit is omdat hy besef het dat dit net God is wat hom kon help. (Ps. 116v10-11)

¹⁰ Ek het in U bly glo,

selfs toe ek gedink het

dit is klaar met my

¹¹ en toe ek in my vertwyfeling besef het:

ek kan op geen mens staat maak nie.

Die vertroosting wat die Here vir ons met Ps. 116 gee is dat wanneer ons nie meer weet watter kant toe nie. Wanneer ons besef daar is nie meer alternatiewe nie, wanneer daar niemand meer is waarnatoe ek kan draai nie, dan sê die Here vir ons dat ons net op Hom alleen kan staatmaak. Wanneer ons werklik op daardie punt kom dat ons besef, ek kan nie meer nie, dan sê God vir ons Ek kan! Dit is dan ook waarom hierdie Psalm nie ’n wanhoopspsalm is nie. maar ’n Psalm van hoop en oorwinning.

God luister na ons nood. (Ps. 116v4-6)

⁴Toe het ek die Naam van die Here

aangeroep:

“Here, red my tog!”

⁵Die Here is genadig en regverdig,

ons God ontferm Hom oor ons.

⁶ Die Here beskerm die hulpeloses:

ek was magteloos, maar Hy het my gered.

Jesus het ook hierdie Psalm saam met sy dissipels gesing daar in die bovertrek net kort voor sy kruisiging toe Hy die Nagmaal ingestel het. Ironies genoeg, is hierdie psalm wat God dank vir verlossing uit die dood, die Psalm wat Jesus vir die dood voorberei het. God red ons van die dood deurdat Hy in sy Seun Jesus Christus die dood in ons plek gedra het. Dit is die rede waarom hierdie nie ’n wanhoopspsalm is nie maar ’n oorwinningspsalm. Jesus Christus het die dood oorwin en daarom verlos Hy ons ook uit die ewige dood. Ons kyk so dikwels net teen die benoudheid van hierdie lewe vas en ons vergeet so dikwels dat die eintlike benoudheid gaan oor die ewige dood waarin die sonde ons gedompel het.

Wanneer ons dit besef, dan eers verstaan ons wat die bande en strikke van die dood waarvan die Psalmdigter praat, werklik beteken. Dit is eers dan wat ons werklik tot rus kom omdat die Here aan ons goed gedoen het. Dan verstaan ons werklik die Here se genade dat Hy ons van die dood gered het en ’n einde aan ons trane maak (v7&8). Dit is eers dan wat ons verstaan wat ons geloof wat die Heilige Gees vir ons gee werklik vir ons beteken.(Ps. 116v6)

Die Here beskerm die hulpeloses:

ek was magteloos,

maar Hy het my gered.

Uit genade luister die Here na ons smeekgebede en kan ons ook tereg saam met die Psalmdigter vra:

Hoe sal ek die Here vergoed

vir al sy weldade aan my?

My geloftes aan die Here sal ek betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk

Ons dankbaarheidslewe is nie ’n sware plig wat ons teen wil en dank moet nakom om die Here tevrede te probeer stel nie. Dit is gewoonlik op hierdie punt dat die kerk ontspoor. Dit is waar die Rooms Katolieke Kerk ontspoor het. Gehoorsaamheid aan God is duidelik iets wat mens doen omdat jy dankbaar is vir die verlossing wat die Here gee soos die Here dit ook duidelik in Psalm 116 aantoon.

Die Rooms Katolieke Kerk het dit egter ’n voorwaarde gemaak om deur die Here gered te word. Hulle erken wel Jesus Christus se verlossingsdade, maar voeg by dat die mens ook met sy goeie werke moet help vir met sy verlossing. Die mens moet God dus help om hom van die dood te red. In die tyd van Luther was daar selfs die praktyk dat jy jou verlossing kon koop met aflaatbriewe. Daarmee wou die RKK geld insamel om die st Peters kerk in Rome te bou. Dit is teen die agtergrond hiervan dat die Reformasie plaasgevind het wat ons vandag op 31 Oktober herdenk.

Wanneer mens deur middel van goeie werke probeer om God se redding te verdien, is daar geen vreugde meer in nie. Dan word dit ontmoontlik om te sing

God het ek lief, want die getroue Heer hoor na my stem uit vrye welbehae...

Die herdenking van die Reformasie herinner ons opnuut weer dat ons uit genade gered is op grond van die soenverdienste van Jesus Christus. Dit is eers dan wanneer ons werklik besef dat die Here die hulpeloses beskerm. Eers wanneer ek besef dat ek magteloos is, maar dat die Here my gered het, kan ek werklik die vreugde kan ervaar om saam met die Psalmdigter te verklaar

My geloftes aan die Here sal ek betaal

in die teenwoordigheid van sy hele volk.

Dan is dit nie vir my moeite om vir die Here te werk nie. Dan is dit nie vir my moeite om in liefde na my naaste uit te ryk nie. Dan is dit nie vir my moeite om ’n dankoffer vir die Here te gee nie en soek ek ook nie allerlei verskonings om dit nie te doen nie. Wanneer ek besef hoe groot die genade van die Here is en dat hy vir my uit die benoudheid van die dood verlos het, is dit vir my ’n vreugde om gereeld sy Woordverkondiging op te soek. Dan sal ons nie iets soos byvoorbeeld my besittings in die plek van die Here wil aanbid nie. Dan sal Sondag die hoogtepunt van ons week wees en sal dit vir ons ’n vreugde wees om kerk toe gaan.

Dan sal dit vir ons ’n vreugde wees om gehoorsaam te wees aan die gesag wat die Here oor ons gestel het. Dan sal ons nie ander mense wil seermaak of vermoor met ons woorde en dade nie. Dan sal dit vir ons ’n vreugde wees om aan ons lewensmaat getrou te wees. Dan sal ons eerder maniere soek om aan ander te gee as wat ons maniere soek om mekaar te verneuk en dit te neem wat nie myne is nie. Dan sal ons nie sleg praat van mekaar nie. Dan sal ons enigste begeerte slegs wees dat God meer en meer word in ons lewens.

Samevatting

In ons benoudheid roep ons die Naam van die Here aan met die vertroue dat Hy ons smeekgebede hoor. Die natuurlike gevolg is dat ons met ons hele lewe dank aan God wil bewys. Ons geloftes aan die Here sal ons betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk.

Amen

Deel 2 - Hoe moet ons bid om die krag van gebed te beleef?

Ef. 1:15-23 Teksverse 18 – 23

11 Okt. 2015 GKE

Ps. 111-2 v 1 tot 4

Ps. 112-2 v 1 & 2.

Ps. 130-1. v 1 & 4

Sb. 15-1 v 1 tot 4

Inleiding

In die vorige preek oor Ef. 1:13-23 waar ons gefokus het op verse 13 – 17 oor die vraag: “Hoe moet ons bid om die krag van gebed te beleef?” het ons gehoor dat ons God moet prys en dank vir die seëninge in ons lewens. Ons moet vra dat ons die volheid van sy seëninge in ons lewens sal raaksien en verstaan wat dit werklik beteken. Deur gebed leer ons God persoonlik ken. Wanneer ek God ken, dan kyk ek anders na die lewe en dan lewe ek anders. 

Vandag hoor ons wat is die seëninge wat God aan ons gee. In hierdie teksgedeelte beskryf die Here dit in terme van drie dinge. In die eerste plek is dit die hoop wat sy roeping inhou. Tweedens die rykdom van sy heerlike erfenis en derdens hoe groot God se krag is wat in ons werk.

Die hoop van God se roeping

Die hoop waarvan ons hier hoor is nie ’n onsekere verwagting dat van die wêreld nie. Soos byvoorbeeld die hoop wat ons almal het dat die bokke die Wêreldbeker gaan huis toe bring. Ons hou duim vas dat dit sal gebeur, maar daar is ’n moontlikheid dat hulle dit nie gaan regkry nie. Die hoop in Ef. 1:18 verwys na die vaste wete dat dit wat ons hoop waar gaan wees. Verder wys dit op die verwagting op iets beters. Hoop in die Bybelse sin beteken dus die vaste sekere verwagting op iets beters.

Wat is die iets beters wat ons hoop? Dit is om vry te wees van die slawekettings van die sonde. Die sekere wete dat God se oordeel nie meer op ons rus nie. Die sekere wete dat my saak met God reg is en dat hierdie herstelde verhouding die basis is van my verhoudings met my medemens. Die vrug van my sondige natuur naamlik: vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring, afguns het nou plek gemaak vir die vrug van die Gees naamlik: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing. Die vaste sekere wete dat die evangelie, dit wil sê die goeie nuus van Jesus Christus se verlossing vir my waar is.

Hierdie hoop is terselfdertyd ook ons roeping om die goeie nuus aan die wêreld te gaan verkondig. Ons moet bid dat die Heilige Gees ons al hoe meer sal laat verstaan wat is ons hoop wat op die fondament van die evangelie staan en dat die Gees ons bemagtig om hierdie hoop in die manier hoe leef en wat ons sê aan die wêreld te verkondig.

Die rykdom van ons heerlike erfenis.

Die hoop en ons roeping kyk terug na ons verlossing wat Jesus Christus vir ons gegee het. Ons erfenis kyk vorentoe na die nuwe lewe wat God vir ons beplan het. Ons het nou reeds deel aan hierdie erfnis en dit wys vir ons heen na die perfektheid daarvan wat vir ons in die hiernamaals wag.

Ons kry nou reeds ’n voorsmaak daarvan om in vrede met God en ons medemens te leef, maar daardie vrede is nog nie volmaak nie en daarom sien ons met verlange uit na die volmaaktheid daarvan. Daardie verwagting dat ons God sal sien en dat ons soos Jesus verheerlik sal wees.

Daarom moet ons ook bid dat die Heilige Gees die rykdom van ons erfenis al hoe duideliker aan ons sal wys.

Die grootheid van God se krag wat in ons werk

Daar is twee dinge in hierdie wêreld waaroor ons geen mag het nie. Dit is die dood en die doodsheid van sonde. Maak nie saak wat ons doen nie, ons kan die dood nie vryspring nie. In Ef. 19b tot 21 hoor ons dat God wel mag oor die dood het:

Dit is dieselfde kragtige werking van sy mag wat Hy uitgeoefen het toe Hy Christus uit die dood opgewek het

Jesus se opstanding uit die dood is vir ons die ewige bewys dat daar ook lewe anderkant die liggaamlike dood is. Daarom hoef ons nie meer in vrees en onsekerheid vasgevang te wees oor ons liggaamlike dood nie, want God wat die hemel en die aarde geskep het is nou hier by ons. Hy stap die pad saam met ons deur die doodsvallei en Hy sal daar wees saam met ons aan die anderkant van die dood.

Die ander saak waaroor ons geen mag het nie is die doodsheid van ons sonde. In Ef. 1:20 & 21 hoor ons dat Christus ook mag het oor die sonde:

en Hom in die hemel aan sy regterhand laat sit het: hoog bo elke mag en gesag, elke krag en heerskappy, en wat daar ook al sprake van mag wees, nie net in hierdie bedeling nie, maar ook in die bedeling wat kom.

Christus regeer en daar is niks en niemand wat nie daaraan onderwerp is nie. Selfs diegene wat nie sy heerskappy wil erken nie staan ten spyte daarvan steeds daaronder. Diegene wat volhard in hul rebelsheid teenoor God sal die verskriklike gevolge daarvan dra.

Christus het ook mag oor die sonde deur die Heilige Gees kan ons ook die sonde oorwin. Wanneer ons, ons lewens deur die Gees laat beheers dan kan ons die sonde oorwin. As ons egter in eie krag die sonde aanvat, gaan ons dit nie regkry nie. Hoe laat mens jou lewe deur die Heilige Gees beheers word? Eenvoudig, bid daarvoor. Bid dat die Gees kragtig in jou lewe teenwoordig sal wees en dat jy in God se mag stry en baklei teen die sonde.

Paulus sluit hierdie eerste gebed af deur die eenheid van Christus en sy kerk te erken. Hy gebruik die beeld van ’n kop en ’n liggaam wat onlosmaaklik deel van mekaar is. Verder bely hy dat dit net God is wat ons volledig kan maak. Daar is niks anders in hierdie wêreld wat die plek van God kan inneem nie. As mens probeer om dit met iets anders soos byvoorbeeld die soeke na rykdom en beroemdheid of die oppervlakkige gejaag na wêreldse geluk sal jy teleurgesteld wees.

Dit is net deur die krag van God wat daardie leegheid in jou lewe volgemaak kan word.

Samevatting

Gebed is die belangrikste deel van ons dankbaarheidslewe. Doel van gebed is om God beter te leer ken. Ons Leer God ken deur Hom in dankbaarheid te loof en prys vir die seëninge wat Hy vir ons bestem het. Ons leer God ken wanneer ons werklik verstaan wat die hoop van ons verlossing beteken en wat ons roeping ten opsigte van hierdie hoop is. Ons leer God ken wanneer ons weet wat die rykdom van ons ewige erfnis is. Ons leer God ken in sy groot krag wat Hy deur die Gees in ons lewens uitoefen.

Om die krag van gebed te beleef moet ons bid. Prys God in jou gebed vir al die seëninge wat hy so ryklik oor ons uitstort. Bid dat jy God werklik kan leer ken. Bid dat jy die hoop van jou roeping sal verstaan. Bid dat jy die rykdom van jou erfnis sal begryp. Bid dat die Gees kragtig in jou lewe sal werk en dat jou lewe deur die Gees beheers sal word.

Wanneer jy so bid, sal jy die volheid van God in jou lewe ervaar.

Amen

Deel 1 - Hoe moet ons bid om die krag van gebed te beleef?

Ef. 1:15-23 Teksverse 15,16 & 17 (Preek oor gebed in Ef. 1 v 15 tot 23)

27 Sep 2015 GKE

Sb. 2-4 v 1

Sb 7-2 v 1 & 2.

Sb 17-1. v 1 & 6

Sb. 3-4 v 1 & 5

Inleiding

Beleef ons die werklike krag van gebed? Gebed is die belangrikste deel van ons dankbaarheidslewe en tog gebeur dit dat ons nie werklik die volle krag daarvan in ons geloofslewe gebruik nie. Ons fokus so maklik in ons gebede op die fisiese dinge van ons dag tot dag lewe. Kos, klere beskerming teen inbrekers, al die dinge wat deel maak van ons dag tot dag bestaan. Dit is nie verkeerd om vir hierdie dinge te bid nie, want die Here leer ons tog immers om ook te bid vir ons daaglikse brood. As ons egter hoofsaaklik net daarvoor bid, mis ons die ware rykdom van gebed en kan dit selfs vir ons voel of God nie ons gebede verhoor nie want Hy gee nie altyd vir ons al die fisiese dinge waarvoor ons vra nie.

As ons net op die fisiese dinge konsentreer, skeep ons die geestelike dimensie van ons menswees af. Die Here leer ons dat ons volledig liggaam siel en gees is wat onlosmaaklik deel van mekaar is. Dis soos twee kante van ’n muntstuk. Jy kan die kop en stertkant van ’n muntstuk onderskei, maar jy kan hulle nie losmaak van mekaar nie. Net so kan jy nie die fisiese van die geestelike in die mens skei nie. As mens net op die fisiese sy van jou menswees fokus, mis jy uit op die ware vreugde van die lewe. Jy kan ’n miljoenêr wees, maar nog steeds sielsongelukkig. Die ware vrede wat net God kan gee kom juis deur gebed.

In hierdie gebed wat Paulus vir die gemeente in Efese bid leer ons hoe om deur middel van gebed daardie vrede van God deel van ons lewe te maak. In hierdie gebed is daar twee sake wat duidelik uitstaan, naamlik dankie en vra.

Dankie

In Ef. 1 v 15 hoor ons:

Daarom, vandat ek gehoor het van julle geloof in die Here Jesus en van julle liefde vir al die gelowiges, hou ek ook nie op om God vir julle te dank nie.

Dank God vir ons geloof wat in liefde sigbaar word. Ons haak so maklik vas by ons sonde dat ons nie meer raaksien wat God besig is om in ons lewens te doen nie. Ons moet die vrug van die Gees in ons lewens raaksien en God daarvoor dank. Dit is alleen uit sy genade wat dit moontlik is. Ons moet God dank vir die geloofsgroei wat Hy in ons lewens bewerkstellig en ons moet Hom daarvoor prys. Gebede begin met lofprysing en dank aan God Drie-enig, Vader Seun en Heilige Gees.

Ons mag vra ook

Ons moet God prys en dank vir die seëninge wat Hy aan ons skenk, maar ons moet ook vra dat Hy ons oë open om die volheid van sy seëninge te verstaan. In Christus het God ons ryklik geseën, maar ons begryp dit nie altyd nie en sien dit nie raak nie. Christus het nie halwe werk gedoen nie, en daarom ontvang ons nie net gedeeltelik die seëninge nie. Die volle seën van God is daar vir ons, ons moet dit net begin leef.

Ek wil die volgende voorbeeld gebruik om dit te verduidelik. Eskom se beurtkrag was vir my ’n groot frustrasie omdat ek nooit seker was presies wanneer dit gaan inskop nie en ek nie daarvoor kon beplan nie. Tog het ek ’n stuk gereedskap by my gehad wat my presies kon inlig of daar beurtkrag gaan wees of nie en wanneer dit sal plaasvind indien daar wel beurtkrag was. Daar is ’n toepassing op die selfoon wat jou waarsku as daar beurtkrag kom en ook vir jou presies sê wanneer dit gaan plaasvind. Die toepassing was beskikbaar op my selfoon, maar solank ek dit nie gebruik het nie, het ek nie die voordeel daarvan benut nie. Dit is eers nadat ek dit begin gebruik het dat ek die volle voordeel daarvan ervaar het.

In die begin het ek nie die toepassing gebruik nie omdat ek nie geweet het daar is so ’n toepassing nie. Dit was eers nadat iemand my daarvan vertel het dat ek dit kon gebruik. Dit werk net so met God se seëninge in ons lewe. Solank ons dit nie gebruik nie, geniet ons nie die volheid van die nuwe lewe in Christus wat ons uit genade van God ontvang het nie.

Daarom is dit so belangrik dat ons God vra dat Hy deur sy Gees sy seëninge in ons lewens ’n werklikheid maak. Solank as wat ons gebede net om ons fisiese behoeftes draai, sal ons nie die rykdom van God se geestelike gawes beleef nie. Dan gebeur dit dat ons maar net so maklike terugval in ons ou sondige natuur. Daarom gebeur dat in plaas van die vrug van liefde, die bitter vrugte van ons sondige natuur in ons lewens sigbaar word soos byvoorbeeld woede, rusies, verdeeldheid, skeuring.

In hierdie gebed van Paulus leer ons waarvoor ons moet bid. Hy bid dat ons God werklik moet leer ken soos ons hoor in Ef. 1 v 17.

Wanneer ek in my gebede aan julle dink, bid ek dat die God van ons Here Jesus Christus, die Vader aan wie die heerlikheid behoort, deur sy Gees aan julle wysheid gee en Hom so aan julle openbaar dat julle Hom werklik kan ken.

Niemand kan God ooit volledig ken nie, maar ons kan Hom ken ten opsigte van dit wat Hy in sy woord openbaar.

Die Griekse woord wat hier met ken vertaal word, dra die betekenis van om iemand intens te ken. Dit dui op die kennis wat twee persone van mekaar het wat in ’n hegte verhouding saamleef. Dis baie meer as blote kennis. Daar is ’n verskil om bloot net te weet van iemand en om daardie persoon baie goed te ken. Ek weet wie die huidige kaptein is van die Springbok rugbyspan is, maar ek ken hom nie werklik nie. Aan die ander kant ken ek vir Antoinette baie goed. Ek ken haar hart. Ek weet wie sy is.

Paulus bid hier dat ons God intiem persoonlik moet leer ken. Solank ons net weet van God sal ons ook nie ’n ware begrip hê van wat sy ryke seëninge in ons lewe beteken nie. As ek God intiem persoonlik ken, is dit maklik om Hom te vertrou. Dan sal die ou duiwel nêrens kom met sy skinderpraatjies nie. Sy gunsteling taktiek is om ons te laat twyfel in God se liefde en goedheid. Hy wil ons so graag oortuig dat ons God nie kan vertrou nie. As ons God egter intiem persoonlik ken, dan help sy skinderpraatjies egter niks nie, want as hy vir my sê dat God onbetroubaar is, glo ek hom nie, want ek weet wie God is.

As ek God ken dan weet ek wat dit beteken om sy kind te wees. As ek God ken dan sal ek sy liefde verstaan en ook verstaan wat dit in my lewe beteken. As ek God ken dan sal die vrug van my sondige natuur plek maak vir die vrug van die Gees, naamlik liefde wat in vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid sigbaar word. As ek God ken dan sal die moeilike dinge in die lewe my nie moedeloos maak nie, want ek weet God is daar en dat Hy my deur hierdie uitdaging wat voor my lê sal dra. Ek gaan nie alleen in daardie operasiesaal in nie. Ek weet dat God by my is.

As ek God ken dan sal ek die vreugde beleef om na mense om my uit te reik. Dan sal ek verstaan wat dit beteken en watse vreugde dit inhou om ’n verskil te maak in my medemens se lewe.

Samevatting

Hoe moet ons bid om die krag van gebed te beleef? Prys God en dank Hom vir die seëninge in jou lewe. Vra dat jy die volheid van sy seëninge in jou lewe sal raaksien en verstaan wat dit werklik beteken. Deur gebed leer ons God persoonlik ken. Wanneer ek God ken, dan kyk ek anders na die lewe en dan lewe ek anders.  

Prys God en dank Hom. Bid dat Hy ons oë sal open sodat ons die volle heerlikheid van sy seëninge in ons lewens sal raaksien en beleef.

Amen

God bring verlossing uit die verslawing van sonde.

5 Jul 2015

Jes. 40:1-11

Ps. 100-1 v 1 – 4

Ps. 25-1 v 1 & 2

Ps. 119-1 v 39 & 52

Ps. 86-1 v 1 & 3

Ons glo almal met die hart en bely met die mond dat daar 'n enige en enkelvoudige geestelike Wese is wat ons God noem.  Hy is ewig, onbegryplik, onsienlik, onveranderlik, oneindig, almagtig, volkome wys, regverdig, goed en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is.

Hoekom glo ons dit? Ons glo dit omdat God Homself aan ons openbaar. As God Homself nie aan ons bekend stel nie, sal ons nooit kan weet dat daar ’n God is nie en ook nie wie en wat Hy is nie. Hier in Jes. 40 leer ons God op ’n besondere manier ken. Ons leer Hom ken as die almagtige God wat omgee vir die swaarkry van mense.

In Jesaja 1-39 hoor ons hoe sonde en ongehoorsaamheid aan God veroorsaak dat Israel as slawe in Babilon beland. Dit is wat sonde in ’n mens lewe doen. Aanvanklik lyk dit so onskuldig. Sonde beloof dat mens gelukkig en beter af sal wees en dat jy vry sal wees om te doen wat jy wil. Op die uiteinde is die nare werklikheid egter iets totaal anders. In plaas van geluk en vreugde bring sonde hartseer, verdriet en verlies aan vryheid. ’n Rower dink aan die geluk en vryheid wat hy sal kan geniet wanneer hy ’n bank beroof. Op die uiteinde beland hy egter in die tronk en daar is die lewe allesbehalwe lekker. Hy smaak niks van die lekker lewe en vryheid wat hy aanvanklik gedink het hy sou kry nie. Dit is wat sonde in ’n mens se lewe bring. Daar in Babel het Israel die bitter vrugte van sonde geproe.

In Jes. 40 hoor ons dat daar hoop is om los te kom uit die doodloopstraat waarin sonde mens laat beland.

Die uitkoms is hier! Die uitkoms is hier!

Dit, sê julle God, moet julle vir my volk sê.

Letterlik staan hier Troos, troos my volk. Dit is die boodskap wat die ballinge hoor wat op moedverloor se vlakte daar in Babel vasgevang is. Hulle hoor die troosvolle boodskap dat die Here uitkoms gaan gee vir die slegte omstandighede van die ballingskap. Dit bring vir hulle die verwagting dat iets totaal nuuts gaan gebeur met die volk wat sonder hoop of toekomsperspektief daar in ballingskap vasgevang is.

Bring vir Jerusalem die goeie tyding ,sê vir hom sy swaarkry is verby,

hy het geboet vir sy sonde,

hy het van die Here die volle straf ontvang vir al sy sondes.

Die inhoud van die troosboodskap is die goeie nuus dat hulle tyd van swaarkry verby is. Hulle het geboet vir hulle sonde, die skuld is betaal. God het hulle vergewe en nou gaan Hy met sy ballingskapsvolk ’n nuwe begin maak.

Dan hoor hulle die opdrag van die Here:

“Maak vir die Here ’n pad in die woestyn, maak in die barre wêreld

’n grootpad vir ons God! Elke laagte moet opgevul word, elke berg en rant

moet gelykgrond word. Elke bult moet ’n gelykte word en elke koppie ’n vlakte.

Dan sal die mag van die Here geopenbaar word; al wat leef, sal dit sien.

Die Here self het dit gesê.”

Die gebruik in daardie tyd van Babel was dat die pad vir ’n koning wat ’n oorwinning behaal het gereed gemaak moet word sodat hy triomfantlik in die stad ingelei kan word. Wanneer die mense sien hoe daar gewerkskaf word weet hulle dat die koning op pad is en dat hulle, hulself gereed moet maak. Hierdie boodskap het dus vir ballinge gesê om hulself gereed te maak om terug te keer na hulle land toe en dat God self hulle uit die ballingskap gaan uitlei. Dit herinner hulle ook aan die verlossing uit Egipte waar God saam met die volk na die beloofde land getrek het.

Altwee hierdie verlossings het profeties vooruitgewys na nog ’n groter verlossing wat sou kom. In Mat 3:1-3 hoor ons hoe Johannes die Doper met hierdie selfde boodskap die koms van Jesus Christus aankondig:

In daardie tyd het Johannes die Doper in die woestyn van Judea begin preek en gesê: “Bekeer julle, want die koninkryk van die hemel het naby gekom.

”Hy is die een wat die profeet Jesaja bedoel het toe hy gesê het:

“Iemand roep in die woestyn: Maak die pad vir die Here gereed, maak

die paaie vir Hom reguit.”

In Jesaja hoor ons hoe Israel verlos word uit die slawerny van hul ballingskap en dit is die profesie van Christus wat gekom het om sondaars te verlos uit die slawerny van hul eie sonde. Dit is God wat die volk uit ballingskap verlos het en dit is Hy in die persoon van Jesus Christus wat ons kom verlos uit die slawerny van die sonde. Christus het die volle straf vir die sonde namens ons gedra en daarom kan ons ook van die slawerny van sonde verlos word.

In Jes. 40:6 & 7 hoor ons:

Alle mense is soos gras, alles waarop hulle staatmaak, is soos ’n veldblom:

gras verdor en blomme verwelk as die Here sy wind daaroor laat waai.”

Die vraag wat dit vooraf gaan is “wat kan ek roep?” Wat kan daar vir ’n volk in ballingskap gesê word wat alles verloor het, hulle land, hulle tempel en hul God? Watter hoop kan daar vir nietige mense wees wat verdor soos gras en so maklik soos ’n veldblom vergaan?

Die antwoord is dat alhoewel die mens maar nietig is, kom die verlossing van God self af. Die mens kan nie self uit die kloue van die sonde loskom nie, maar God kan hom vrymaak. Teenoor ons tydelikheid en nietigheid staan die ewige belofte van God vas.

Gras verdor en blomme verwelk,

maar die woord van ons God bly vir ewig.

Hoe maklik raak ons nie maar weer vasgevang in die kloue van die sonde nie? Hoe maklik neem selfsug en haatdraendheid my nie weer gevange nie? Die Here som sy wet op met liefde. Hoekom vind ons dit so moeilik om die Here se liefdesgebod te gehoorsaam? Is dit nie maar omdat ek vasgevang is in my eie belange nie? Die gevolg is dat ons vasgevang word in ons eie wêreldjie waar ons nooit die vreugde smaak van wat dit beteken om vir ander om te gee nie. Ons hoef nie in hierdie tronk van die sonde te bly sit nie. Ons kan wel nie op ons eie daarvan loskom nie, maar God kan ons verlos. Dit is die goeie nuus, die evangelie wat God vir ons in sy ewige Woord gee. Jesus het die straf vir die sonde namens ons gedra omdat God omgee vir gebroke mense.

Wie moet hierdie goeie nuus in die wêreld uitdra? In Jes. 40:9-11 hoor ons die opdrag:

Klim op ’n hoë berg en roep  hard, Sion, jy wat die goeie tyding moet bring;

roep hard, Jerusalem, jy wat die goeie tyding moet bring,

moenie bang wees nie. Sê vir die stede van Juda:

“Julle God is hier!” Die Here God kom,

Hy is die Magtige, Hy regeer. Hy bring die volk saam wat Hy Syne gemaak het,

dié wat aan Hom behoort, is by Hom.

Soos ’n herder versorg Hy sy kudde:

 die lammers maak Hy bymekaar in sy arms

en Hy dra hulle teen sy bors Hy sorg vir die lammerooie

Dit is Sion, met ander woorde die gebroke Israel wat in ballingskap weggevoer is. Hulle wat verlos word moet ook die boodskap van verlossing in die wêreld uitdra. Dit is ook die opdrag wat ons ontvang. Ons, die gebroke sondaars wat Jesus uit die kloue van die sonde kom red het, moet die goeie nuus, die evangelie van Jesus se verlossing na die wêreld uitdra.

Hou vas aan God se genade en verkondig dit aan die hele wêreld: God gee om vir elke gebroke mens. Hy sorg vir jou. In sy arms is jy veilig.

Amen