Struikelblokke op ons pad van geloofsgroei – Ondankbaarheid

Luk. 17 v 11 tot 19 teksverse Luk 17 v 17 & 19

21 Jan 2018 GKE

Wanneer dink jy aan jou noodwiel? Net wanneer jy dit nodig het. In jou dag tot dag lewe is jou noodwiel nie juis iets wat voor in jou gedagtes is nie. Jy is wel bewus dat daar een in jou motor is, maar verder dink jy nie aktief daaraan nie. Wanneer jy egter in ’n krisis is met ’n pap band wat keer dat jy verder kan ry onthou jy baie gou van jou noodwiel.

Hoe dikwels gebruik ons God nie ook maar net soos ’n noodwiel nie? Solank dit goed gaan in my lewe is ek so besig dat ek nie regtig by God uitkom nie. My lewe is so besig dat ek selfs nie eers tyd het om op ’n Sondag saam met my broers en susters na Hom kan kom luister nie.

Wanneer daar egter ’n krisis oor my pad kom, dan onthou ek baie gou van God en is ek vinnig om in gebed tot Hom te nader. Die hoofsaak van hierdie gebed is dan ook :”Here vat tog asseblief hierdie moeilikheid uit my pad uit.” Wat is my reaksie wanneer Jesus die klip uit my pad rol? Is dit dankbaarheid of is dit dat ek maar net weer my noodwiel bere tot ’n volgende krisis oor my pad kom?

In hierdie verhaal leer ons hoe dankbaarheid ons nader aan God bring. Ons leer dat dankbaarheid ons help om in geloof te groei.

Ons hoor hier die verhaal van tien mans wat melaats was. Melaatsheid was ’n verskriklike siekte wat jou vel en jou senuwee stelsel aangetas het. In die gevorderde fase van die siekte het jy van jou ledemate begin verloor en begin blind word.

Wat hierdie siekte ook baie erg gemaak het was nie net die fisiese gevolge daarvan nie, maar ook dat dit jou sosiaal geïsoleer het. Volgens Moses se wet (Num 5 v 2 – 3 ; Lev 13: 45 – 46) moes jy jouself afsonder en mag jy nie naby iemand gekom het wat gesond was nie. As iemand nader gekom het moes jy daardie persoon waarsku deur hard te skree “onrein, onrein.”

Dit was hoekom hierdie mans op ’n afstand gebly het en geroep het. Hulle was inderdaad midde in ’n groot krisis en daarom het hulle gevra dat Jesus Hom oor hulle moes ontferm.

Jesus weet wat hulle behoefte is en daarom stuur Hy hulle sonder omhaal van woorde na die priester wat volgens Moses se opdragte in Levitikus 13 en 14 die enigste instansie was wat sulke mense weer rein kon verklaar en dan hoor ons dat ’n wonder plaasgevind het deurdat hulle op pad na die priester genees is.

In hierdie verhaal is daar nie baie detail oor die wonder self nie, want die hoofsaak is nie die wondergenesing opsigself nie. Die hoofsaak is die mans se reaksie op die weldaad wat Jesus vir hulle gedoen het. Ons hoor dat daar net een van die tien mans terug gedraai het en God geloof het en vir Jesus kom dankie sê het. Bowendien was hy nie eers ’n Jood nie, maar ’n Samaritaan! Die Jode was die uitverkore volk, maar hier sien ons dat God se genade vir alle mense bedoel is.

Die feit dat hy omgedraai het om Jesus te dank wys vir ons dat Jesus se wonders tekens is dat Hy God is en dat die man dit erken het deur om te draai. Hy loof God en sê vir Jesus dankie en dit bind hom persoonlik aan Jesus. Dit is juis sy dankbaarheid wat hom nader aan Jesus bring. Hy bind homself nie net aan Jesus omdat hy gesond geword het nie, maar ook omdat hy in Jesus iemand sien wat meer as net ’n blote wonderdoener is. Hy sien Jesus nie net as ’n spaarwiel nie.

In Jesus se reaksie sien ons dat daar ’n verskil is tussen die nege ondankbares en die dankbare man se eindbestemming. Die nege wat nie omgedraai het nie is wel ook genees, maar hulle kom nie by die dieper band met Jesus uit nie. Vir hulle was Jesus maar net ’n noodwiel.

Ons hoor so ’n stukkie hartseer in Jesus se vraag: “Was daar nie tien wat gesond gemaak is nie? Waar is die ander nege dan?” Dit is hartseer wanneer mens die nabyheid van God ontbeer. Hulle ondankbaarheid was nie die oorsaak dat hulle nie ’n band met Jesus opgebou het nie. Dit was maar slegs ’n simptoom van ’n dieper liggende probleem.

Jesus se antwoord aan die een wat omgedraai het wys vir ons dat ongeloof die oorsaak van hulle ondankbaarheid was. Jesus sê nie vir hom jou geloof het jou gesond gemaak nie. Ons geloof is nie die oorsaak van God se genade nie. God gee sy genade onverdiend uit sonder dat jy iets moet doen om dit te ontvang.

Jesus se antwoord was: “Staan op en gaan huis toe. Jou geloof het jou gered.” Jesus sien die dieper nood raak wat by hierdie man teenwoordig was. Hy het nie net nodig gehad om gesond gemaak te word nie, maar ook dat hy gered moes word. Sy dankbaarheid was maar net die gevolg. Sy geloof het gemaak dat hy dankbaar was.

Geliefdes, jou dankbaarheid is een van die maatstawwe wat jy kan gebruik om te meet of jy in geloof gegroei het. Het jy sedert Januarie 2017 in jou verhouding nader aan God beweeg? Hoe lyk jou dankbaarheid teenoor God? Gee jy aan God die eer vir alles wat jy in die lewe het? Gee jy aan God die eer dat Hy jou deur daardie krisis wat oor jou pad gekom het gedra het? Of het jy God maar net as ’n noodwiel gebruik en Hom weer weggebêre totdat die volgende krisis oor jou pad kom?

Hoe lyk jou gebede? Is dit wat jy vra baie meer en meer prominent as dit waarvoor jy dankie sê? In die Onse Vader is daar maar net een sinnetjie wat vra dat God in ons daaglikse behoeftes moet voorsien. Waarvoor het jy die afgelope week vir God dankie gesê?

Wat maak jy wanneer jy agterkom dat jy God maar eintlik net vir ’n noodwiel gebruik het?

Die antwoord is nie dat jy jou dankbaarheids-sokkies moet optrek nie!

Beweeg in geloof nader aan God. Beleef die wonder van die evangelie in jou lewe en jy sal vind dat jy groei in jou dankbaarheid teenoor God. Geloof maak jou bewus van God se teenwoordigheid in jou lewe en dan sal jy Hom dank vir dit wat Hy in jou lewe doen. Werk aan jou verhouding met God. Luister na sy stem in sy Woord. Spandeer tyd saam met Hom in gebed waar jy jou verwonder oor God se genade in jou lewe. Groei in geloof.

Amen

Ons geloof verseker ons dat die Here ons gebede verhoor en dat ons Hom alleen moet gehoorsaam

24 Okt. 2015 (GKE) Ps. 116 Teksverse Ps. 116 v 6 & 14

Sing    Lofsang: Ps. 116  v 1 (OAB)

           Na wet:    Ps. 116 v 7 (OAB)

           Na gebed Ps. 116 v 2 & 3 (OAB)

           Slotsang  Ps. 116 v 1 , 5 , 8 & 10 (OAB)

Inleiding

Hoe vind ek ’n genadige God? Dit is ’n vraag waarmee Maartin Luther gespook het en wat daartoe aanleiding gegee het dat hy ’n priester geword het. In sy stryd om ’n antwoord op bogenoemde vraag te kry het Luther eventueel vertroosting in Rom. 1v17 gevind:

In die evangelie kom juis tot openbaring dat God mense van hulle sonde vryspreek enkel en alleen omdat hulle glo. Dit is soos daar geskrywe staan: “Elkeen wat deur God vrygespreek is omdat hy glo, sal lewe.”

Daar het Luther geleer wat geloof vir hom beteken, veral wat geloof vir hom beteken het in die donker tye van vertwyfeling. Wat beteken geloof vir ons? Wat beteken geloof vir ons wanneer ons in ’n doodse benoudheid verkeer? In Psalm 116 leer die Here ons wat geloof vir ons beteken wanneer ons in doodsangs vasgevang is. Hier vind ons twee hooftemas:

i.        Ek roep die Naam van die Here aan en Hy verhoor my smeekgebede

ii.       My geloftes aan die Here sal ek betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk

Ek roep die Naam van die Here aan en Hy verhoor my smeekgebede

Die Psalmdigter beskryf ’n doodsbenoudheid waarin hy verkeer: (Vgl. Ps. 116v3)

Bande van die dood het my omsluit,

doodsangs het my aangegryp,

ek het benoud en bekommerd geword.

Hierdie was nie maar net ’n ongemaklike situasie waarin die Psalmdigter verkeer het nie. Dit was ’n lewensgevaarlike situasie waar daar menslik gesproke geen hoop meer was nie. Hy het in ’n absolute doodsbenoudheid verkeer met die aaklige besef dat daar geen uitkoms was nie. Daar was niemand na wie toe hy kon gaan om hom te help nie. (Vgl. Ps. 116v11)

en toe ek in my vertwyfeling besef het:

ek kan op geen mens staat maak nie.

En tog beskryf hierdie Psalm nie ’n wanhopige situasie nie! Ten spyte van die donker prentjie wat hier geskets word, is dit ’n lofpsalm waar die Psalmdigter die lof van die Here besing. (Vgl. Ps. 116v1)

Ek het die Here lief,

want Hy verhoor

my smeekgebede

Die Psalmdigter beskryf hier vir ons hoe hy die Naam van die Here aangeroep het. (Ps. 116v3&4)

³ Bande van die dood het my omsluit,

doodsangs het my aangegryp,

ek het benoud en bekommerd geword.

⁴ Toe het ek die Naam van die Here

aangeroep: “Here, red my tog!”

Daar is net een rede hoekom die Psalmdigter die Naam van die Here aangeroep het in sy benoudheid. Dit is omdat hy besef het dat dit net God is wat hom kon help. (Ps. 116v10-11)

¹⁰ Ek het in U bly glo,

selfs toe ek gedink het

dit is klaar met my

¹¹ en toe ek in my vertwyfeling besef het:

ek kan op geen mens staat maak nie.

Die vertroosting wat die Here vir ons met Ps. 116 gee is dat wanneer ons nie meer weet watter kant toe nie. Wanneer ons besef daar is nie meer alternatiewe nie, wanneer daar niemand meer is waarnatoe ek kan draai nie, dan sê die Here vir ons dat ons net op Hom alleen kan staatmaak. Wanneer ons werklik op daardie punt kom dat ons besef, ek kan nie meer nie, dan sê God vir ons Ek kan! Dit is dan ook waarom hierdie Psalm nie ’n wanhoopspsalm is nie. maar ’n Psalm van hoop en oorwinning.

God luister na ons nood. (Ps. 116v4-6)

⁴Toe het ek die Naam van die Here

aangeroep:

“Here, red my tog!”

⁵Die Here is genadig en regverdig,

ons God ontferm Hom oor ons.

⁶ Die Here beskerm die hulpeloses:

ek was magteloos, maar Hy het my gered.

Jesus het ook hierdie Psalm saam met sy dissipels gesing daar in die bovertrek net kort voor sy kruisiging toe Hy die Nagmaal ingestel het. Ironies genoeg, is hierdie psalm wat God dank vir verlossing uit die dood, die Psalm wat Jesus vir die dood voorberei het. God red ons van die dood deurdat Hy in sy Seun Jesus Christus die dood in ons plek gedra het. Dit is die rede waarom hierdie nie ’n wanhoopspsalm is nie maar ’n oorwinningspsalm. Jesus Christus het die dood oorwin en daarom verlos Hy ons ook uit die ewige dood. Ons kyk so dikwels net teen die benoudheid van hierdie lewe vas en ons vergeet so dikwels dat die eintlike benoudheid gaan oor die ewige dood waarin die sonde ons gedompel het.

Wanneer ons dit besef, dan eers verstaan ons wat die bande en strikke van die dood waarvan die Psalmdigter praat, werklik beteken. Dit is eers dan wat ons werklik tot rus kom omdat die Here aan ons goed gedoen het. Dan verstaan ons werklik die Here se genade dat Hy ons van die dood gered het en ’n einde aan ons trane maak (v7&8). Dit is eers dan wat ons verstaan wat ons geloof wat die Heilige Gees vir ons gee werklik vir ons beteken.(Ps. 116v6)

Die Here beskerm die hulpeloses:

ek was magteloos,

maar Hy het my gered.

Uit genade luister die Here na ons smeekgebede en kan ons ook tereg saam met die Psalmdigter vra:

Hoe sal ek die Here vergoed

vir al sy weldade aan my?

My geloftes aan die Here sal ek betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk

Ons dankbaarheidslewe is nie ’n sware plig wat ons teen wil en dank moet nakom om die Here tevrede te probeer stel nie. Dit is gewoonlik op hierdie punt dat die kerk ontspoor. Dit is waar die Rooms Katolieke Kerk ontspoor het. Gehoorsaamheid aan God is duidelik iets wat mens doen omdat jy dankbaar is vir die verlossing wat die Here gee soos die Here dit ook duidelik in Psalm 116 aantoon.

Die Rooms Katolieke Kerk het dit egter ’n voorwaarde gemaak om deur die Here gered te word. Hulle erken wel Jesus Christus se verlossingsdade, maar voeg by dat die mens ook met sy goeie werke moet help vir met sy verlossing. Die mens moet God dus help om hom van die dood te red. In die tyd van Luther was daar selfs die praktyk dat jy jou verlossing kon koop met aflaatbriewe. Daarmee wou die RKK geld insamel om die st Peters kerk in Rome te bou. Dit is teen die agtergrond hiervan dat die Reformasie plaasgevind het wat ons vandag op 31 Oktober herdenk.

Wanneer mens deur middel van goeie werke probeer om God se redding te verdien, is daar geen vreugde meer in nie. Dan word dit ontmoontlik om te sing

God het ek lief, want die getroue Heer hoor na my stem uit vrye welbehae...

Die herdenking van die Reformasie herinner ons opnuut weer dat ons uit genade gered is op grond van die soenverdienste van Jesus Christus. Dit is eers dan wanneer ons werklik besef dat die Here die hulpeloses beskerm. Eers wanneer ek besef dat ek magteloos is, maar dat die Here my gered het, kan ek werklik die vreugde kan ervaar om saam met die Psalmdigter te verklaar

My geloftes aan die Here sal ek betaal

in die teenwoordigheid van sy hele volk.

Dan is dit nie vir my moeite om vir die Here te werk nie. Dan is dit nie vir my moeite om in liefde na my naaste uit te ryk nie. Dan is dit nie vir my moeite om ’n dankoffer vir die Here te gee nie en soek ek ook nie allerlei verskonings om dit nie te doen nie. Wanneer ek besef hoe groot die genade van die Here is en dat hy vir my uit die benoudheid van die dood verlos het, is dit vir my ’n vreugde om gereeld sy Woordverkondiging op te soek. Dan sal ons nie iets soos byvoorbeeld my besittings in die plek van die Here wil aanbid nie. Dan sal Sondag die hoogtepunt van ons week wees en sal dit vir ons ’n vreugde wees om kerk toe gaan.

Dan sal dit vir ons ’n vreugde wees om gehoorsaam te wees aan die gesag wat die Here oor ons gestel het. Dan sal ons nie ander mense wil seermaak of vermoor met ons woorde en dade nie. Dan sal dit vir ons ’n vreugde wees om aan ons lewensmaat getrou te wees. Dan sal ons eerder maniere soek om aan ander te gee as wat ons maniere soek om mekaar te verneuk en dit te neem wat nie myne is nie. Dan sal ons nie sleg praat van mekaar nie. Dan sal ons enigste begeerte slegs wees dat God meer en meer word in ons lewens.

Samevatting

In ons benoudheid roep ons die Naam van die Here aan met die vertroue dat Hy ons smeekgebede hoor. Die natuurlike gevolg is dat ons met ons hele lewe dank aan God wil bewys. Ons geloftes aan die Here sal ons betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk.

Amen

Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik hulle van God is

15 Feb. 2014         Mat 5:1-11 Teksvers Mat 5:3

Lof-Psalm     Sb. 11-3:1 & 3   

Na Wet         Ps. 147-1:1 & 2 

Na Gebed     Sb. 15-1:1 - 4     

Slotsang       Ps. 146-1 : 2 & 3

Inleiding

’n Mens wil nie afhanklik wees nie. Nie van jou medemens nie en veral nie van God nie want dit beteken dat jy jouself aan Hom moet onderwerp, dat jy Hom moet gehoorsaam en vertrou. My trots laat dit nie maklik toe nie! Geliefdes as u nou enigsins dink, gelukkig is ek darem nie so nie. Ek is darem nie so sleg nie dan wys hierdie gedagtes juis vir my dat daar so ’n tikkie hoogmoed by my teenwoordig.

Wat is my reaksie wanneer die ouderling met my praat oor een of ander aspek van my lewe wat nie reg is nie? Voel ek verontwaardig? Is my reaksie “Wie is die kerk om vir my te kom voorsê?” Ek besluit self en niks of niemand gaan my kom voorskryf nie! Is dit nie maar hoogmoed nie? Hoogmoed en vriendskap met die wêreld is boesemvriende. Is ek nog betrokke by wêreldse praktyke soos byvoorbeeld onsedelikheid, onreinheid, losbandigheid met ander woorde owerspel (dit wil sê om in ’n seksuele verhouding buite die huwelik te wees)? Is daar nog vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring, afguns, dronkenskap in my lewe teenwoordig?

(Ootmoed) Erken my opstand teen God se gesag in my lewe.

Solank as wat ek sonde in my lewe goedpraat met allerlei verskonings is ek nog in opstand teen God se gesag in my lewe. Dan aanvaar ek nie dat ek van God afhanklik is nie en is hoogmoed nog ’n kenmerk van my lewe.

Die hele Skrif is duidelik dat God hoogmoed verag, en tog is dit deel van ons daaglikse lewe. Dit is ’n sonde waarvan elke mens hom elke dag moet bekeer. Solank as wat ek nog die lewe in hoogmoedige onafhanklikheid benader sal ek nie God se seën in my lewe ervaar nie. Solank as wat ek nog in vriendskap met die wêreldse dinge handhaaf bedroef ek die Heilige Gees. Die Gees eis ons heeltemal vir God alleen op en word bedroef as ons vriende van die wêreld is.

Juis omdat die Gees die mens opeis vir die Here, skenk Hy meer genade, sodat die band met die Here kan groei. Die genade word nie aan die hoogmoediges gegee nie, maar aan die nederiges. Die hoogmoediges is hulle wat hulle teen God se gesag in opstand kom, wat op hulself vertrou en selfs gebed misbruik om hul eie sondige begeertes te bevredig.

As ek God se seën in my lewe wil ervaar is dit nodig dat ek vas oortuig moet wees dat ek met my hoogmoedige onafhanklikheid geen seën of vrede in die lewe kan vind nie.

(Verlossing) Waar vind ek dan seën en ware vrede?

Die nederiges aan die ander kant is hulle wat weet dat hulle alleen van God afhanklik is en voor Hom in ootmoed buig. (Ootmoed beteken om teenoor God te erken dat ek nie vir Hom luister nie en dat ek my eie kop volg.) Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik hulle van God is. Die Griekse woorde wat met “weet hoe afhanklik” vertaal is, beteken letterlik om arm van gees te wees. Dit dui op ’n totale afhanklikheid van God. Dit beteken nie om agterlik en eenvoudig te wees nie. Arm van gees staan in teenstelling met die wêreldse waardes van eie waan en hoogmoed. Dit is ’n absolute eerlikheid waarin ek erken dat ek voor God met leë hande staan en dat ek niks het om te gee nie. Om te verstaan dat daar niks is wat ek kan doen om te maak dat God my moet liefhê nie.

Dit is om voor God te staan en te erken ek is skuldig. Ek verdien die dood en niks meer nie. Om te weet dat ek geen aanspraak kan maak op goeie gesondheid, ’n goeie werk nie of van God kan eis dat dit met my moet goed gaan nie. Dat ek nie enige reg het om kwaad te word wanneer daar teenspoed oor my pad kom nie. Daar is absoluut niks waarop ek aanspraak kan maak nie. Dat ek maar alleen om genade kan pleit.

Ons kan nie werklik weet hoe afhanklik ons van God is nie as die Heilige Gees dit nie aan ons openbaar nie. In Luk 11:13 hoor ons

As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie dinge te gee—die Vader in die hemel nog baie meer! Hy sal die Heilige Gees gee vir dié wat vra.

Daarom moet ons tot die Here bid sodat die Gees ons kan laat glo dat ons geseën is wanneer ons weet hoe afhanklik ons van God se genade in Jesus Christus is.

Die Here sê vir ons dat wanneer ons by hierdie punt kom, dat ons geseën is. Om geseënd te wees beteken dat God se genade oor ons skyn. Sy genade wat Jesus Christus aan die kruis vir ons verwerf het en dat ons daarom weer in die regte verhouding tot God kan staan. Dit alleen verskaf geluk en vrede selfs te midde van beproewings soos honger en vervolging.

Om te weet hoe afhanklik ons van God is, is om vas en seker te glo dat ons alleen in Christus van ons eie selfsugtige hoogmoed gered kan word.

(Dankbaarheid) Ontvang die ewige lewe

Elkeen wat erken hoe afhanklik hulle van God is, ontvang ’n wonderlike belofte.

(Mat 5:3)

Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik  hulle van God is, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemel.

Om die ewige lewe te ontvang beteken om in die regte verhouding met God te leef. Elkeen wat in ’n regte verhouding tot God leef is aan God gehoorsaam en aanvaar wat God sê wat reg en verkeerd is en verstaan ook hoekom God sê dat sekere praktyke wat vir die wêreld aanvaarbaar is, verkeerd is. Wanneer ek die koninkryk van God ontvang is daar ’n opregte begeerte by my om werklik los te breek van die sonde wat nog in my lewe teenwoordig is. Ek bid dat die Heilige Gees my daarmee sal help sodat ek in dankbaarheid in ware liefde en eensgesindheid met my naaste kan leef.

Slot

Geliefdes ons vier volgende week die Heilige Nagmaal. Laat ons daarom in hierdie week wat voorlê opnuut met die Heilige Gees se hulp die sondes wat nog in my lewe teenwoordig is, identifiseer sodat ek kan besef hoe afhanklik ek van God is. Kom ons hou vas aan God se belofte van genade in Jesus Christus sodat ons ook deel kan hê aan sy koninkryk waar God se liefde in plaas van die wêreld se haat en selfsug heers. Kom ons hou vas aan die belofte van God wat Hy vanoggend vir ons gegee het:

Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik  hulle van God is, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemel.

Amen

Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne

17 Aug. 2013 Jes. 42:18 – 43:28

Fokusgedeelte : Jes. 43:1

Lof-Psalm   Ps. 42:1 & 3       (OAB)

Na Wet       Ps. 38:1 & 17     (OAB)

Na Gebed   Ps. 118:1 2         (OAB)

Slotsang     Ps. 42:5 & 7       (OAB)

Inleiding

Vandag is ons voorbereidingsdiens vir Nagmaal volgende week. Die rede daarvoor vind ons 1 Kor. 11:28

Maar elkeen moet eers homself ondersoek voor hy van die brood eet en uit die beker drink

Dit is ’n geleentheid wat God ons gee om weer te gaan nadink oor wat die Nagmaal werklik vir ons beteken. Die vraag is nou geliefdes: “Hoe berei ons, ons voor vir die Heilige Nagmaal?”

In die Nagmaalsformulier word dit vir ons soos volg verduidelik:

Die ware selfondersoek bevat drie hoofpunte:

1) Ons moet nadink oor ons sonde en vervloeking en ons met diepe berou hieroor voor God verootmoedig. (Erken dat ek verkeerd gedoen het)

2) Ons moet die vaste belofte van God glo dat al ons sondes alleen op grond van die soenverdienste van Christus vergewe is en dat sy volkome geregtigheid ons toegereken en geskenk is.

3) Ons moet die opregte begeerte hê om met ons hele lewe dank aan God te bewys, opreg voor Hom te wandel en in ware liefde en eensgesindheid met ons naaste te lewe.

In ons teksgedeelte gee die Here vir ons so ’n bietjie perspektief oor bogenoemde drie sake wat soos ’n goue draad dwarsdeur die Bybel loop: sonde, verlossing en dankbaarheid.

Sonde

Die boek Jesaja kan in twee hoofdele opgedeel word. Jes. 1-39 en Jes. 40-66. Die eerste deel handel oor die tyd toe Juda en Israel gevaar geloop het om deur die Assiriërs ingeneem en in ballingskap weggevoer te word. Die tweede deel handel oor die tyd toe Juda in ballingskap was, ongeveer een en ’n half eeu na die tyd van die profeet Jesaja. Die gedeelte is gerig aan ’n platgeslane volk en verkondig dat die Here die Skepper en Verlosser is, die regeerder van alles. Daarom kan Hy red.

Die Here het sy volk telkemale gewaarsku om hulself te bekeer, maar hulle wou nie luister nie en daarom is hulle in ballingskap weggevoer soos ons hoor in Jes. 42:24 & 25^a

Wie het van Jakob ’n gevangene gemaak, wie het vir Israel oorgegee aan dié wat buit gemaak het? Is dit nie die Here nie, Hy teen wie ons gesondig het? Ons wou nie sy wil doen nie, ons wou nie na sy woord luister nie. Daarom het Hy sy toorn teen hulle laat ontvlam: die geweld van oorlog.

Sonde beteken om in opstand teen God te kom deur ongehoorsaam te wees aan Hom. Dit beteken om nie God se gesag in ons lewens te aanvaar nie. Om net mooi die teenoorgestelde te doen wat God vir ons sê om te doen. Dit beteken om liefde vir selfsug en haat te veruil. Sonde is om teen my beterwete van God af weg te draai en dit hou baie ernstige gevolge vir in. In Jes. 42:25^b waarsku die Here sy volk hierteen:

Daar was vlamme rondom hulle, maar hulle wou nie verstaan nie; dit het hulle gebrand, maar hulle wou dit nie ter harte neem nie.

Die gevolg vir Israel was dat hulle in ballingskap weggevoer is na ’n vreemde land weg van alles wat vir hulle kosbaar was. Hulle het nie meer grond besit nie. Hulle was weg van die tempel af waar hulle God aanbid het.

Dit is wat sonde in ons lewens ook doen. Dit bring verwydering tussen ons en God en daarom sien ons dat die gevolge van hierdie opstand teen God ook in ons lewens raak. Die vrug hiervan is vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring en afguns wat in ons lewens teenwoordig is.

Die eerste aspek van my voorbereiding is dus dat ek teenoor God moet erken dat ek ’n probleem het (verootmoediging) met die verhouding tussen my en God en dat ek moet besef dat ek dit nie self kan oplos nie. Dit is seker een van die moeilikste dinge vir ’n mens om te doen. As dit nie vir die Heilige Gees was wat my daartoe lei nie sal ek dit uit my eie nooit kan doen nie.

Verlossing

Vir die Israeliete wat in sak en as in Ballingskap sit kom daar ’n wonderlike troos van verlossing soos ons hoor in Jes.43:1-3^a

Luister, so sê die Here wat jou geskep het, Jakob, wat jou gevorm het, Israel: Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne. As jy deur water moet gaan, is Ek by jou, deur riviere, hulle sal jou nie wegspoel nie; as jy deur vuur moet gaan, sal dit jou nie skroei nie, die vlamme sal jou nie brand nie, want Ek is die Here jou God, die Heilige van Israel, jou Redder.

Israel is as ’n klomp slawe weggevoer na ’n vreemde land toe en hulle kan absoluut niks daaraan doen nie. Vir hierdie slawevolk bring die Here die wonderlike troos: “Alhoewel julle niks kan doen nie, Ek kan alles doen!” Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne

Die klem val hier op die Here wat sy volk red en hulle verlos uit die slawerny waarin hulle vasgevang is. Die Here sê: “Ek verlos jou” en in Jes. 43:11 sê die Here

Ek, Ek is die Here, buiten My is daar geen redder nie.

Dit is dikwels hier waar ons die denkfout maak oor voorbereiding. Ons kry so maklik die persepsie dat ek vir die Here moet wys dat ek eintlik nie so sleg is nie. Ja, ek het nou wel so bietjie droog gemaak, maar ek gaan van nou af harder probeer. As ons mooi luister na wat die Here hier en in die res van die Bybel vir ons sê, sal ons agterkom dat dit nie ek is wat myself moet regruk en verander nie. Ek kan nie al wil ek ook. Die Here vat my en Hy red my omdat Hy vir my lief is soos Hy vir ons sê:

Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne.

Hy dra ons wanneer ons deur diep waters moet gaan in die lewe. Daar waar die lewe te swaar word dra Hy ons. Daar waar dit vir my voel ek kan nie meer nie, gee Hy vir ons die krag om aan te gaan. Daar waar die vuur van my opstandigheid teen die Here dreig om my heeltemal te verskroei beskerm Hy ons omdat Hyself deur die water en vuur van die kruis vir ons gegaan het. Christus het die duurste prys betaal wat ’n mens kan. Hy het met sy lewe betaal en dit is wat ons met die Heilige Nagmaal kom herdenk sodat die Heilige Gees daarmee ons geloof kan versterk. En die troos wat ons ontvang is die sekere en vaste wete dat ons met Christus verenig is deur ’n onbreekbare band van die Heilige Gees.

Dit beteken prakties dat ek verseker kan weet dat selfs in my slegste tye en diepste oomblikke van donkerte God nooit spyt was dat Hy my gered het nie. NOOIT NIE! Soos Hy in Jes. 43:4 bevestig:

Omdat jy vir My kosbaar is, omdat Ek jou hoog ag en jou liefhet, gee Ek mense in jou plek, volke in ruil vir jou lewe.

Die tweede aspek van my voorbereiding gaan dus daaroor dat ek besef dat ek nie meer kan nie en dat die enigste uitweg by God self lê. Dat ek sal besef dat die waarborg van my verhouding met God nie in my swak hande lê nie, maar in die sterk band van geloof wat God self in persoon van die Heilige Gees aan my gee. Dis nie ek wat moet goed wees nie. Dit is God se genade wat my red.

Dankbaarheid

In Jes. 43:18 sê die Here vir die volk

Maar moenie net aan die vroeëre dinge dink en by die verlede stilstaan nie.

Dit wat in die verlede is, is klaar afgehandel. Wanneer die Here sonde vergewe het dink Hy nooit weer daaraan nie soos ons hoor in Ps. 103:12

So ver as die ooste van die weste af is,
so ver verwyder Hy ons oortredinge van ons af.

Nou is dit vorentoe. Dit is hoe dit vir ons ook moet wees. Die sonde in my verlede is soos ’n donker gat in die diepste binneste van ’n tronk. As ek daarvan gered is en vrygemaak is, gaan ek tog nie weer vrywillig daarnatoe terugkeer nie! God het vir my ’n nuwe lewe gegee waar ek verlos is van die selfsug en haat en ongeluk. Waarom sou ek daarnatoe wou terugkeer? Uit dankbaarheid wil ek weer leef en nie vasgevang wees in die doodsheid van die sonde nie. Ek kan hierdie nuwe lewe leef omdat die Gees my dra en in staat stel om dit te doen.

Slot

Waaroor gaan voorbereiding? Drie eenvoudige sake. Sonde, verlossing en dankbaarheid. Geliefdes kom ons maak hierdie week wat voorlê erns met ons voorbereiding sodat ons die volle troos kan ontvang wat die Here vir ons met die Nagmaal gee.

Amen.