Dood vir die sonde, maar lewend vir God

6 Okt. 2013 GKE

Skriflesing Rom. 6 teksvers Rom. 6:23

Liturgie

na Votum        Ps. 111-2 v 1 & 4  (NAB)

Na Wet            Ps. 1-1 v 1 & 3  (OAB)

Na gebed         Ps. 119-2 v 14 , 18 & 27  (NAB)

Slotsang          SB. 14-1 v 1 , 2 & 3

Inleiding

As jy voor die keuse gestel moet word waar die een alternatief lewe is en die ander dood, wat sal jy kies? Ek is seker dat elkeen van ons lewe sal kies. Die probleem is egter dat die keuse van lewe ’n prys het. ’n Prys wat so duur is dat dit onmoontlik is om daardie prys te betaal soos byvoorbeeld R100 biljoen rand. As ons nie die prys kan betaal nie is die enigste oorblywende keuse die dood.

Genade en genade alleen

Terwyl jy oppad is om tereggestel te word kom iemand en sê vir jou: “jy is vry want ek sal in jou plek tereggestel word. Moenie bekommer nie, want ek neem jou identiteit aan.” Wanneer hulle my doodmaak sal dit net so goed wees dat hulle jou doodgemaak het. Met ander woorde die persoon wat tereggestel moet word en die Redder het in so mate plekke omgeruil dat hulle as te ware identiteite omruil. Dit is wat Christus vir ons kom doen het. Dit is wat die Here in Rom. 6:5 vir ons sê dat as met Hom een geword het ons ook in sy dood met Hom een is. Christus se sterwe aan die kruis is asof ons self aan die kruis vasgespyker was en die prys vir die sonde betaal het soos ons ook in Rom. 6:6 hoor:

Ons weet tog dat die sondige mens wat ons was, saam met Christus gekruisig is, sodat ons sondige bestaan beëindig kon word.

As iemand in bogenoemde voorbeeld dus na die tyd sou navraag doen by daai tronk waar die teregstelling plaasgevind het om na ons te verneem sal hulle sê: “Jammer daardie persoon is nie meer met ons nie. Hy/sy is dood!” Iemand wat vir ’n oortreding doodgemaak is, kan tog nie aanhou om daardie oortreding te begaan nie, soos ons hoor in Rom. 8:7:

Iemand wat gesterf het, is immers vry van die mag van die sonde.

Die logiese gevolg hiervan is dat ons lewe in plaas van om dood te wees. Net soos wat ons een is met Christus in sy dood deel ons ook in die lewe wat Hy met sy opstanding verkry het soos wat ons hoor in Rom. 6:5:

Aangesien ons met Hom een geword het in sy dood, sal ons sekerlik ook met Hom een wees in sy opstanding.

Christus het die prys ten volle betaal. Hy het die mag van die sonde gebreek daarom gee Hy aan ons die lewe.

Om een te wees met Christus in sy sterwe en opstanding is dat dit net so goed is asof onsself doodgemaak is en die dood oorwin het. Hoe word ons een met Christus sodat ons een met Hom kan wees in sy dood en opstanding? Alleen maar deur die geloof wat die Heilige Gees verniet aan ons gee. Dit is wat God se genade is. In plaas van die dood kry ons die lewe sonder dat ons iets hoef te doen of gee om dit te verdien.

Wat beteken dit vir ons? Ons staan nie meer onder die wet nie soos ons in Rom. 6:15 hoor omdat een van die funksies van die wet is om ons te wys wat ons sonde is soos ons hoor in Rom. 5:20

Die wet het bygekom om die oortredinge nog meer te maak; en hoe meer die sonde geword het, hoe oorvloediger het die genade geword.

Omdat ons deel in die genade is ons nie meer onderworpe aan die oordeel van die wet nie en daarom staan ons nie meer onder die wet nie. Dit beteken dat dit nie meer van my pogings om die wet te onderhou afhang of ek vir God aanvaarbaar is nie. Ek hoef nie vir God te bewys dat ek sy liefde verdien nie. Met ander woorde, my gehoorsaamheid aan die wet bepaal nie hoe lief God my het nie!

Maar wat van die wet?

Bogenoemde boodskap van genade laat die vraag ontstaan: “maak dit nie van ons onverskillige en lui Christene nie? Ek kan mos maar sonde doen, God vergewe my mos. Dit is ’n vraag wat twee keer in ons teksgedeelte gevra word soos ons hoor in Rom. 6:1

Wat moet ons nou hiervan sê? Moet ons aanhou sonde doen sodat die genade kan toeneem?

En ook weer in Rom. 6:15

Wat beteken dit? Kan ons nou maar sonde doen omdat ons nie onder die wet van Moses staan nie maar onder die genade?

Die antwoord hierop is baie duidelik soos ons hoor in Rom. 6:2

Beslis nie. Hoe kan ons wat dood is vir die sonde, nog daarin voortlewe?

En ook weer in Rom. 6:16

Beslis nie. Julle weet tog: as julle, julle aan iemand onderwerp om hom as slawe te gehoorsaam, is julle die slawe van dié een aan wie julle gehoorsaam is. As dit die sonde is, beteken dit vir julle die dood; as dit gehoorsaamheid aan God is, beteken dit vryspraak en lewe.

Die Griekse woorde wat met “beslis nie” vertaal is, beteken letterlik dat dit nie kan gebeur nie. Daar staan nie dat dit nie moet gebeur nie of nie behoort te gebeur nie. Dit KAN NIE, met ander woorde dit is onmoontlik! ’n Vuur wat brand is warm. ’n Vlam kan nie koud wees nie!

Die beeld wat hier gebruik word om dit te verduidelik is die van ’n slaaf. ’n Slaaf kan nie anders as om aan sy meester gehoorsaam te wees nie. Hy het geen vryheid nie en MOET doen wat sy baas vir hom sê om te doen. As daardie slaaf dan sy vryheid ontvang is hy nie meer gebonde aan daardie slawemeester nie. Jesus het ons juis kom verlos van die slawerny van die sonde. Om terug te keer na ons beeld van die gevange wat van die doodstraf bevry is. As jy bevry is van ’n lot waar jy doodgemaak sou word gaan jy tog nie vrywillig weer terugkeer en aanmeld by daardie tronk nie! As jy uit ’n rioolput gered is en jy is skoongewas en jou siektes wat jy daar opgedoen is genees gaan mens tog nie weer vrywillig in daardie rioolput terugklim nie!

Dis wat God vir ons sê in ons teksvers Rom. 6:23:

Die loon wat die sonde gee, is die dood; die genadegawe wat God gee, is die ewige lewe in Christus Jesus ons Here.

Met ander woorde: “Ek het jou bevry van die dood en gee aan jou die lewe. Leef nou die nuwe lewe wat jy ontvang het.” Ons roeping is om roeping is om vir God te leef, nie vir die sonde nie.

Wat beteken dit prakties? Beteken dit dat ons nie meer sonde doen nie? Nee, geliefdes, want die Here sê ook baie duidelik vir ons in 1 Joh. 1:8:

As ons beweer dat ons nie sonde het nie, bedrieg ons onsself en is die waarheid nie in ons nie.

Wat dit wel beteken is dat ek nie meer verskoning soek vir my sonde nie. Dit beteken dat ek al hoe meer bewus raak van my sonde omdat ek al hoe meer sensitief raak vir die Heilige Gees wat besig is met God se heiligmakingsproses in my lewe. Dit beteken dat ek besef dat dit God se genade is daar waar ek wel gehoorsaam word aan sy liefdesopdrag. Dit beteken dat ek nie meer op myself nie, maar wel op God se genade roem. Dit beteken dat ek die vreugde begin smaak om aan God gehoorsaam te wees. Dit beteken dat ek God se teenwoordigheid in my lewe begin raak sien en dat sonde al hoe meer afstootlik word vir my. Met ander woorde ek sien nie sonde as iets lekkers wat ek moet prysgee nie, maar dat dit iets afstootlik is wat ek nie meer wil doen nie.

Iemand wat nog nie rêrig bewus is van sy eie sondegebrokenheid nie is nog ver van God se genade af. Iemand wat die houding het van: “ag God gee mos sy genade aan my so dit maak nie saak of ek in die sonde volhard of nie” verstaan nog niks van God se genade nie!

Wat doen ek met die sonde wat nog deel is van my lewe? Die Here sê vir ons in 1 Joh. 1:9:

Maar as ons, ons sondes bely—Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons, ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid.

Slot

Beteken God se genade dat ons nou maar ’n roekelose lewe kan ly want God vergewe ons mos? Nee geliefdes, dit beteken dat ek al hoe meer bewus raak van sonde in my lewe en my afhanklikheid van God om dit te oorwin. Dit beteken dat sonde nie meer vir my iets lekker is waarvan ek my moet weerhou nie, maar wel dat sonde vir my iets afstootlik is wat ek nie meer wil doen nie. Dit beteken dat ek al hoe meer verlang na God se teenwoordigheid in my lewe deur opnuut weer bewus te word van sy genade in Jesus Christus. Dit beteken dat ek al hoe meer besef dat ek met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan myself nie, maar aan my getroue Verlosser, Jesus Christus behoort.

Geliefdes kom ons wy ons lewens aan God want die loon wat die sonde gee, is die dood, maar die genadegawe wat God gee, is die ewige lewe in Christus Jesus ons Here.

Amen

God gee vir ons al die verskillende gawes om ons van sy liefde te leer

Son. 22 Sep 2013 GKE

Inleiding

Verlede week het ons gehoor dat God liefde is en daarom kan en behoort ons mekaar ook lief te hê. Omdat God ons eerste liefgehad het met Jesus Christus se soendood aan die kruis kan ons ook liefhê. Die vraag is: “hoe moet ons mekaar lief hê?” Liefde is ’n woord wat so maklik verkeerd verstaan kan word. Ons dink so maklik sentimenteel oor liefde. Liefde is egter baie meer as twee jong verliefdes wat handjies vashou en verlore in mekaar se oë staar.

In 1 Kor. 13 verduidelik die Here presies wat liefde werklik is. Wanneer ons na hierdie gedeelte luister dan is dit belangrik dat ons kennis neem van die konteks waarbinne die Here dit vir ons gee. Ons moenie die fout maak om te dink dat dit maar net ’n sentimentele liefdeslied wat losstaande binne hierdie brief voorkom nie. Paulus is eintlik besig om die gemeente uit trap! Net in die vorige hoofstuk beskryf Paulus die verskillende gawes wat die Heilige Gees aan sy kerk gee. Hierdie gawes was ook teenwoordig in die kerk in Korinte. Die probleem was egter dat hulle sommige geestesgawes belangriker as ander beskou en in hulle hoogmoed daarna gestrewe om aansien te bekom, deur die beoefening van sogenaamd belangrike gawes.

In hierdie gedeelte verduidelik Paulus vir die gemeente in Korinte dat al die geestelike gawes een doel voor oë het en dit is om die gemeente te leer hoe hulle God se liefde teenoor mekaar moet uitleef. Hiermee leer die Here ons ook wat die liefde prakties is en hoe ons dit teenoor mekaar moet uitleef.

In 1 Kor. 13 leer die Here ons drie belangrike aspekte van die liefde:

1) Die liefde is noodsaaklik

2) Wat is die aard van liefde en

3) Die liefde is vir altyd.

Die liefde is noodsaaklik

Sonder liefde is die beoefening van al die geestelike gawes nutteloos en sinneloos. Wat help dit dat ’n mens die gawe van tale het as dit nie liefde bevorder nie? Sonder liefde is die gawes van die verstand, van wonders en onthouding heeltemal nutteloos! In Hoofstuk 12 wys Paulus die Korintiërs daarop dat hulle strewe na beter of hoër gawes liefdeloos is.

Hulle het die gawe van spreek in tale gebruik om te wys hoe belangrik hulle was. As jy nie in tale gespreek het nie was jy as minderwaardig beskou. Ons vind hierdie siening vandag nog onder sommige gelowiges. Hulle heg ’n soort rangorde daaraan en die spreek in tale wys dat jy al baie gevorder het en dat dit as te ware van jou ’n “superchristen” maak.

Paulus wys ons egter dat die spreek in tale eintlik maar selfsugtige handeling is omdat dit op jouself gerig is soos ons hoor in 1 Kor. 14:4

Die een wat ongewone tale of klanke gebruik, bou net homself op

Die geestesgawes moet dus gebruik word om mekaar op te bou. Liefde het ten doel om jou naaste se belange te bevorder en nie om jou eie belange ten koste van jou naaste te bevorder nie. As jy dit doen dan is jy soos ’n leë blik wat ’n groot geraas maak. Dit trek baie aandag, maar dit is leeg en nutteloos.

As die geestelike gawes dus op ’n liefdelose manier gebruik word om eie belange te bevorder is dit nutteloos omdat die doel van geestelike gawes is om die gemeente te leer hoe hulle God se liefde teenoor mekaar moet uitleef.

Wat is die aard van liefde?

In 1 Kor. 13:4-7 verduidelik Paulus vir die Korintiërs hoe die liefde prakties lyk. Dit is moeilik om ’n abstrakte begrip soos liefde te definieer. Dink maar bietjie na oor hoe julle dit sal doen as iemand vir jou vra: “Wat liefde nou eintlik is? Verduidelik dit asb. vir my.” Wat sal jy hom antwoord? Hiermee leer die Here ons wat ware liefde is. Hy doen dit deur aan ons te vertel wat liefde wel is en ook om aan ons uit te wys wat liefde nie is nie.

Paulus beskryf die liefde as geduld met mense wie jy sukkel om lief te hê. Bly altyd vriendelik. Vriendelikheid soek steeds die toenadering en wil verhinder dat vervreemding tussen persone of partye intree. Dit is nogal ’n uitdaging. Dit is maklik om geduldig en vriendelik te wees met mense van wie jy hou. Dit is nie so maklik met mense van wie jy nie so baie hou nie. Hoe tree ons teenoor mekaar op as ons nie heeltemal oor ’n saak saamstem nie? Is ons ’n voorbeeld vir die wêreld daarbuite wat ons mat valkoë dophou?

Dan beskryf Paulus wat liefde nie is nie. Die liefde is nie afgunstig nie. Jaloesie bly maar altyd ’n probleem by ons. Gun ons mekaar werklik die seëninge wat God aan ons uitdeel? Die liefde is nie grootpraterig nie en is nie verwaand nie. Net so ’n moeilike een. Hoe maklik dink ons nie dat ons so ’n bietjie beter as ander is nie? Dis waar die geskinder vandaan kom. Het jy gehoor so en so het al weer dit of dat gedoen? Dit word gewoonlik oorvertel met gesindheid “ek sal dit darem nie doen nie!” Ons sien so maklik ander se foute raak, maar nie ons eie foute nie en dan dink ons dat ons beter as ander mense is.

Die liefde handel nie onwelvoeglik nie. d.w.s. dit tree nie ongemanierd op nie. Dieselfde woord kom in 1 Kor. 7:36 voor, waar dit gaan om ’n oneerbare handeling teenoor die verloofde. Ons moet dus dink aan ’n optrede waardeur die gevoel van ’n ander seergemaak word. Die liefde sal altyd gevoelig genoeg wees om sulke ruwe optrede uit te skakel.

Die liefde is nie liggeraak nie. Dit lees nie kwade bedoelings in iemand se optrede of gesprek nie. Hoe maklik neem ons nie aanstoot van iets wat iemand heel onskuldig gesê of gedoen het nie?

Die Here leer ons dat die aard van liefde daaruit bestaan dat ware liefde in alle opsigte onselfsugtig is, dit vra nie: “wat kan ek kry?” nie, maar eerder: “wat kan ek gee?”

Die liefde is vir altyd

Liefde het ewigheidswaarde. In 1 Joh. 4:12 hoor ons:

Niemand het God nog ooit gesien nie, maar as ons mekaar liefhet, bly God in ons en het sy liefde in ons sy doel volkome bereik.

God se doel met ons is dat sy liefde in ons volkome sal word. In hierdie lewe is ons nog onvolmaak in ons liefde, maar God gee die gawes wat Hy aan elkeen uitdeel sodat Hy daardeur ons liefde tot volmaaktheid kan slyp. Wanneer daardie doel bereik word, is die gawe van profesie en die ander geestelike gawes nie meer nodig nie. Daarom sien ons ook uit na die volmaaktheid waar ons ewig saam met God sal wees.

Wat die hede betref roep Paulus ons op om nie meer soos kinders te wees in ons geloofslewe nie. Kinders is liggeraak en tree onvolwasse op. Paulus se oproep is dat ons die kinderagtigheid agterwee moet laat en volwasse te word sodat ons die onderskeidingsvermoë kan ontwikkel en kan groei na die volmaaktheid van God se liefde.

Ware Christelike liefde is seker die omvattendste menslike eienskap wat daar is.  Dit het tot gevolg dat ’n mens onselfsugtige naastediens verrig; dit is dus die bewys dat jy opreg omgee.  “Geloof” is die vashou aan God en dit vorm die fondament en kern van ons bestaan;  “hoop” dui op die gelowige gesindheid en verwagting, en “liefde” op die daadwerklike optrede. As ’n mens geloof en hoop het, is jy ook toegerus om waarlik lief te hê, want dan verstaan jy hoe God liefgehad het.

Samevatting

Liefde is noodsaaklik. As die geestelike gawes dus op ’n liefdelose manier gebruik word om eie belange te bevorder is dit nutteloos omdat die doel van geestelike gawes is om die gemeente te leer hoe hulle God se liefde teenoor mekaar moet uitleef.

Die Here leer ons dat die aard van liefde daaruit bestaan dat ware liefde is in alle opsigte onselfsugtig is, dit vra nie: “wat kan ek kry?” nie, maar eerder: “wat kan ek gee?”

God se volmaakte Liefde is die einddoel wat God met ons wil bereik en Hy gee aan ons sy geestelike gawes sodat ons daardeur mekaar kan slyp tot volmaakte liefde.

Kom ons wees gehoorsaam aan God deur mekaar onselfsugtig lief te hê.

Amen

Genade Onbeskryflik Groot: Die Liefde van God Maak Vry!

Jes. 52:13 – 53:12 tv 5 veral “deur sý wonde het daar vir ons genesing gekom.”

Ps. 84:1, 3 & 6

Ps. 103 : 1, 2 & 9

Ps. 86: 1, 3 & 6

Ps. 23:3 – Ps. 116

Sb 7-2: 1 & 2

GENADE. Dit is ’n reusewoord. Amper TE GROOT om te verstaan omdat genade ons OORMAAK. Genade is God se liefde aan die werk. Genade is dat ons nie ontvang wat ons verdien nie. Ons verdien die dood, want dit is wat die straf is omdat ons teen God gerebeleer het. Met ons sonde het ons die perfekte leefwêreld wat God vir ons gegee het verander in die stukkende wêreld waarin ons vandag leef.

Dit is een van die grootste krisisse in die geskiedenis van die wêreld, want as God nie ingryp nie dan is alle hoop verlore. Die manier waarop God besluit het om in te gryp is vir die mensdom onverstaanbaar. Iets waaraan hulle nooit eers gedink het nie soos ons hoor in Jes. 52:15 & 53:1

Maar hy gaan baie nasies laat opspring van verbasing. Konings sal sprakeloos wees oor hom, want hulle sal iets sien wat nie aan hulle vertel is nie, hulle sal iets te wete kom wat hulle nog nooit gehoor het nie. Wie sal ons glo as ons hiervan vertel? Wie sal die mag van die Here hierin kan raaksien?

God se manier is vir die mens onsinnig want die helde van mense werk anders. Die mens se helde is imposante figure. Iemand wat respek afdwing en wat met krag en mag oorwin. God se Dienaar wie Hy gekies het om die grootste krisis van die mensdom op te los is, nie iemand waarna jy twee so kyk as jy Hom op straat sou raakloop nie soos ons hoor in Jes. 53:2b - 3

Hy het nie skoonheid of prag gehad dat ons na hom sou kyk nie, nie die voorkoms dat ons van hom sou hou nie. Hy was verag en deur die mense verstoot, ’n man van lyding wat pyn geken het, iemand vir wie die mense die gesig wegdraai. Hy was verag, ons het hom nie gereken nie.

Waar het jy nou al gehoor van ’n held wat doodgemaak word. In ons verwysingsraamwerk oorwin die held altyd, maak nie saak watse gevare hy aan blootgestel word nie. By God werk sy genade egter anders soos ons hoor in Jes. 53:4 & 5

Tog het hy óns lyding op hom geneem, óns siektes het hy gedra. Maar ons het hom beskou as een wat gestraf word, wat deur God geslaan en gepynig word. Oor ons oortredings is hy deurboor, oor óns sondes is hy verbrysel; die straf wat vir ons vrede moes bring, was op hom, deur sý wonde het daar vir ons genesing gekom.

Dit is dan ook wat ons elke keer met die Nagmaal herdenk soos ons hoor in 1 Kor. 11:26

Elke keer as julle van hierdie brood eet en uit die beker drink, verkondig julle die dood van die Here totdat Hy kom.

Hierdeur herinner God ons dat die wonde wat die lewe ons toegedien deur Christus se wonde genees word. Dat die gees in my wat deur die sonde gedood is weer lewend gemaak word deur Christus se dood aan die kruis. Hoe verduidelik mens iets abstraks wat jy nie kan sien nie? Jy gebruik ’n voorbeeld uit die leefwêreld wat almal ken en verstaan.

Dit is wat God met brood en die wyn doen tydens Nagmaal. Hy verduidelik twee sake naamlik hoe Christus dit gedoen het. Net soos wat die brood gebreek word, is Christus se liggaam aan die kruis gebreek en net soos die wyn uitgegooi word, is Jesus se bloed uitgestort. Verder verduidelik die brood en wyn ook hoe daar deur sý wonde vir ons genesing gekom het. Net soos wat brood en wyn die liggaam se krag hernu sodat die liggaam die wonde wat opgedoen word kan genees net so word ons geloofskrag in die verlossing wat Christus bewerk het deur die Heilige Gees hernu. Die Heilige Gees bind ons deur die geloof al hoe stywer aan Christus vas sodat daar vir ons genesing kan kom van die geestelike wonde wat ons opdoen.

Dit is hoe die liefde van God ons vrymaak. Sy genade in aksie. Dit beweeg ons vanaf ons sondige natuur na God se genadegewende liefde. Die troos wat ons ontvang is dat ons nie God se liefde hoef te verdien nie. Goddelike genade stel nie voorwaardes nie, het nie verwagtinge nie, deel nie reëls uit nie en verwyt nooit nie. Dit sê: Ek het jou lief net soos jy is. Jy hoef nie ’n eers-mens te wees nie: iemand wat eers moet doen, werk, lyk, gee en dien nie. Ek gee aan jou My vergifnis, aanvaarding en liefde terwyl jy is wat jy is. Want Ek het gekom om uitgetorringde lappiesmense se lewe aanmekaar te werk tot ’n hemelse eenheid. Hy gee dit net eenvoudig vir ons sonder dat ons iets in ruil daarvoor hoef te gee.

Genade neem die onbruikbare stukkies van ons laslappielewe en werk dit, nog voor ons vra, aanmekaar in pragtige heelwees-prentjies. Dit neem die hart wat deur die modder gesleep is na die hemelse wassery toe en hang dit weer - silwerskoon en netjies gestryk - op die hanger van die lewe. Dit maak moedeloses weer mense van hoop, verander bitterheid in vergifnis en herskep verlorenes in Ewigheidskinders. Deur genade word ’n troostelose toekoms omskep in ’n lewe wat uitsien na more.

Geliefdes kom ons gaan sit nou aan by die tafel van die Here sodat Hy ons geloof kan versterk waarmee ons vasgryp aan sy genade.

Amen

Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne

17 Aug. 2013 Jes. 42:18 – 43:28

Fokusgedeelte : Jes. 43:1

Lof-Psalm   Ps. 42:1 & 3       (OAB)

Na Wet       Ps. 38:1 & 17     (OAB)

Na Gebed   Ps. 118:1 2         (OAB)

Slotsang     Ps. 42:5 & 7       (OAB)

Inleiding

Vandag is ons voorbereidingsdiens vir Nagmaal volgende week. Die rede daarvoor vind ons 1 Kor. 11:28

Maar elkeen moet eers homself ondersoek voor hy van die brood eet en uit die beker drink

Dit is ’n geleentheid wat God ons gee om weer te gaan nadink oor wat die Nagmaal werklik vir ons beteken. Die vraag is nou geliefdes: “Hoe berei ons, ons voor vir die Heilige Nagmaal?”

In die Nagmaalsformulier word dit vir ons soos volg verduidelik:

Die ware selfondersoek bevat drie hoofpunte:

1) Ons moet nadink oor ons sonde en vervloeking en ons met diepe berou hieroor voor God verootmoedig. (Erken dat ek verkeerd gedoen het)

2) Ons moet die vaste belofte van God glo dat al ons sondes alleen op grond van die soenverdienste van Christus vergewe is en dat sy volkome geregtigheid ons toegereken en geskenk is.

3) Ons moet die opregte begeerte hê om met ons hele lewe dank aan God te bewys, opreg voor Hom te wandel en in ware liefde en eensgesindheid met ons naaste te lewe.

In ons teksgedeelte gee die Here vir ons so ’n bietjie perspektief oor bogenoemde drie sake wat soos ’n goue draad dwarsdeur die Bybel loop: sonde, verlossing en dankbaarheid.

Sonde

Die boek Jesaja kan in twee hoofdele opgedeel word. Jes. 1-39 en Jes. 40-66. Die eerste deel handel oor die tyd toe Juda en Israel gevaar geloop het om deur die Assiriërs ingeneem en in ballingskap weggevoer te word. Die tweede deel handel oor die tyd toe Juda in ballingskap was, ongeveer een en ’n half eeu na die tyd van die profeet Jesaja. Die gedeelte is gerig aan ’n platgeslane volk en verkondig dat die Here die Skepper en Verlosser is, die regeerder van alles. Daarom kan Hy red.

Die Here het sy volk telkemale gewaarsku om hulself te bekeer, maar hulle wou nie luister nie en daarom is hulle in ballingskap weggevoer soos ons hoor in Jes. 42:24 & 25^a

Wie het van Jakob ’n gevangene gemaak, wie het vir Israel oorgegee aan dié wat buit gemaak het? Is dit nie die Here nie, Hy teen wie ons gesondig het? Ons wou nie sy wil doen nie, ons wou nie na sy woord luister nie. Daarom het Hy sy toorn teen hulle laat ontvlam: die geweld van oorlog.

Sonde beteken om in opstand teen God te kom deur ongehoorsaam te wees aan Hom. Dit beteken om nie God se gesag in ons lewens te aanvaar nie. Om net mooi die teenoorgestelde te doen wat God vir ons sê om te doen. Dit beteken om liefde vir selfsug en haat te veruil. Sonde is om teen my beterwete van God af weg te draai en dit hou baie ernstige gevolge vir in. In Jes. 42:25^b waarsku die Here sy volk hierteen:

Daar was vlamme rondom hulle, maar hulle wou nie verstaan nie; dit het hulle gebrand, maar hulle wou dit nie ter harte neem nie.

Die gevolg vir Israel was dat hulle in ballingskap weggevoer is na ’n vreemde land weg van alles wat vir hulle kosbaar was. Hulle het nie meer grond besit nie. Hulle was weg van die tempel af waar hulle God aanbid het.

Dit is wat sonde in ons lewens ook doen. Dit bring verwydering tussen ons en God en daarom sien ons dat die gevolge van hierdie opstand teen God ook in ons lewens raak. Die vrug hiervan is vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring en afguns wat in ons lewens teenwoordig is.

Die eerste aspek van my voorbereiding is dus dat ek teenoor God moet erken dat ek ’n probleem het (verootmoediging) met die verhouding tussen my en God en dat ek moet besef dat ek dit nie self kan oplos nie. Dit is seker een van die moeilikste dinge vir ’n mens om te doen. As dit nie vir die Heilige Gees was wat my daartoe lei nie sal ek dit uit my eie nooit kan doen nie.

Verlossing

Vir die Israeliete wat in sak en as in Ballingskap sit kom daar ’n wonderlike troos van verlossing soos ons hoor in Jes.43:1-3^a

Luister, so sê die Here wat jou geskep het, Jakob, wat jou gevorm het, Israel: Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne. As jy deur water moet gaan, is Ek by jou, deur riviere, hulle sal jou nie wegspoel nie; as jy deur vuur moet gaan, sal dit jou nie skroei nie, die vlamme sal jou nie brand nie, want Ek is die Here jou God, die Heilige van Israel, jou Redder.

Israel is as ’n klomp slawe weggevoer na ’n vreemde land toe en hulle kan absoluut niks daaraan doen nie. Vir hierdie slawevolk bring die Here die wonderlike troos: “Alhoewel julle niks kan doen nie, Ek kan alles doen!” Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne

Die klem val hier op die Here wat sy volk red en hulle verlos uit die slawerny waarin hulle vasgevang is. Die Here sê: “Ek verlos jou” en in Jes. 43:11 sê die Here

Ek, Ek is die Here, buiten My is daar geen redder nie.

Dit is dikwels hier waar ons die denkfout maak oor voorbereiding. Ons kry so maklik die persepsie dat ek vir die Here moet wys dat ek eintlik nie so sleg is nie. Ja, ek het nou wel so bietjie droog gemaak, maar ek gaan van nou af harder probeer. As ons mooi luister na wat die Here hier en in die res van die Bybel vir ons sê, sal ons agterkom dat dit nie ek is wat myself moet regruk en verander nie. Ek kan nie al wil ek ook. Die Here vat my en Hy red my omdat Hy vir my lief is soos Hy vir ons sê:

Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne.

Hy dra ons wanneer ons deur diep waters moet gaan in die lewe. Daar waar die lewe te swaar word dra Hy ons. Daar waar dit vir my voel ek kan nie meer nie, gee Hy vir ons die krag om aan te gaan. Daar waar die vuur van my opstandigheid teen die Here dreig om my heeltemal te verskroei beskerm Hy ons omdat Hyself deur die water en vuur van die kruis vir ons gegaan het. Christus het die duurste prys betaal wat ’n mens kan. Hy het met sy lewe betaal en dit is wat ons met die Heilige Nagmaal kom herdenk sodat die Heilige Gees daarmee ons geloof kan versterk. En die troos wat ons ontvang is die sekere en vaste wete dat ons met Christus verenig is deur ’n onbreekbare band van die Heilige Gees.

Dit beteken prakties dat ek verseker kan weet dat selfs in my slegste tye en diepste oomblikke van donkerte God nooit spyt was dat Hy my gered het nie. NOOIT NIE! Soos Hy in Jes. 43:4 bevestig:

Omdat jy vir My kosbaar is, omdat Ek jou hoog ag en jou liefhet, gee Ek mense in jou plek, volke in ruil vir jou lewe.

Die tweede aspek van my voorbereiding gaan dus daaroor dat ek besef dat ek nie meer kan nie en dat die enigste uitweg by God self lê. Dat ek sal besef dat die waarborg van my verhouding met God nie in my swak hande lê nie, maar in die sterk band van geloof wat God self in persoon van die Heilige Gees aan my gee. Dis nie ek wat moet goed wees nie. Dit is God se genade wat my red.

Dankbaarheid

In Jes. 43:18 sê die Here vir die volk

Maar moenie net aan die vroeëre dinge dink en by die verlede stilstaan nie.

Dit wat in die verlede is, is klaar afgehandel. Wanneer die Here sonde vergewe het dink Hy nooit weer daaraan nie soos ons hoor in Ps. 103:12

So ver as die ooste van die weste af is,
so ver verwyder Hy ons oortredinge van ons af.

Nou is dit vorentoe. Dit is hoe dit vir ons ook moet wees. Die sonde in my verlede is soos ’n donker gat in die diepste binneste van ’n tronk. As ek daarvan gered is en vrygemaak is, gaan ek tog nie weer vrywillig daarnatoe terugkeer nie! God het vir my ’n nuwe lewe gegee waar ek verlos is van die selfsug en haat en ongeluk. Waarom sou ek daarnatoe wou terugkeer? Uit dankbaarheid wil ek weer leef en nie vasgevang wees in die doodsheid van die sonde nie. Ek kan hierdie nuwe lewe leef omdat die Gees my dra en in staat stel om dit te doen.

Slot

Waaroor gaan voorbereiding? Drie eenvoudige sake. Sonde, verlossing en dankbaarheid. Geliefdes kom ons maak hierdie week wat voorlê erns met ons voorbereiding sodat ons die volle troos kan ontvang wat die Here vir ons met die Nagmaal gee.

Amen.

Jesus bring hoop vir moedelose en gebroke mense

11 Aug. 2013 Jes. 42:1-9 & 2 Kor. 12:7-10

Fokusgedeelte : Jes. 42:3 & 2 Kor.:12:9

Lof-Psalm Ps. 111:1, 2 & 3      (NAB)

Na Wet Sb. 9-1:1 & 11            (Sb 26 in swart Psalmboek)

Na Gebed Ps. 34:1, 2 & 5        (OAB)

Slotsang Ps. 147:1, 2 & 3         (OAB)

Ons leef in ’n wêreld wat nie baie geduld met swakheid het nie. As jy nie meer funksioneer soos daar van jou verwag word nie, word jy eenkant toe gestoot en weggegooi. Daar is nie tyd of plek vir swakheid nie. Daar word van jou verwag om sterk te wees. Moenie vir die wêreld wys dat jy kwesbaar is nie. Maak nie saak hoe moeilik dit gaan nie, sorg dat jy glimlag. Daarom kry ons ook sulke motiverende spreukwoorde soos: “maak nie saak hoe jy voel nie, staan op, trek aan en veg vir wat joune is” of “wat die lewe na jou kant toe bring, selfs as dit seermaak, wees net sterk en maak of alles goed en reg is. Onthou sterk mure skud, maar hulle val nie om nie.”

Dit klink alles baie mooi, maar eintlik skuil daar ’n troostelose boodskap agter sulke mooi klinkende spreukwoorde. Wat sê dit eintlik vir jou? Moenie vir die wêreld jou swaarkry wys nie, want niemand gee om nie! Sorteer jou probleme by jouself uit en moenie ander daarmee pla nie! Die wêreld is ingestel op dit wat mens kan bereik. Hulle wat nie die paal haal nie word eenkant toe gestoot. Die wêreld het nie tyd of plek vir moedelose en stukkende mense nie. Die probleem is egter die dat wêreld vol is van stukkende en moedelose mense.

God het ons geroep om as sy kerk sy lig in ’n donker wêreld in te dra wat Hom nie ken. Die probleem is egter dat elkeen van ons ook maar een of ander stukkie seer het wat ons met ons saamdra. Hoe kan ons God se troos aan ’n moedelose en stukkende wêreld bring wanneer ons self ook soms stukkend en moedeloos is? As ons volgens wêreldse maatstawe meet is ons nie goed genoeg nie, maar God werk egter anders as die wêreld. Sy werk word gedoen deur gebroke mense, mense wat die nood en seerkry van die wêreld verstaan. In Jes. 42 leer die Here ons dat Hy deur middel van ons gebrokenheid en onvolmaaktheid sy wil met die wêreld bereik.

Jesaja 40 – 66 is geskryf om die Israeliete wat daar in die vreemde in gevangenskap is te bemoedig. Vir hierdie klein hopelose klompie Israeliete sê God deur sy profeet Jesaja dat daar hoop is vir die toekoms. Die boodskap van hoop is nie net in die verlossing van Israel uit ballingskap nie. Dit is veel groter want God wil deur die swak, nederige, magtelose groepie ballinge sy verlossingswerk laat uitkring tot aan die uithoeke van die aarde. God gee aan hulle die spesiale taak om sy wil aan al die nasies bekend te maak en om die moedelose mense te inspireer om weer lig te sien soos ons hoor in Jes.42:1-9.

Die beginsel dat God deur gebrokenheid sy wil met die wêreld bereik word vir ons duidelik gewys deur die lewe en werk van Jesus Christus. In Hom kry die “onlogiese” logika van God prakties gestalte. God bereik sy wil met die wêreld nie deur magsvertoon en bloedvergieting nie. Nie deur konings en wêreldbeheersers nie, maar deur gebrokenheid selfs die dood heen.

God roep ons ook in ons gebrokenheid om sy wil aan die wêreld bekend te maak. Die troos wat ons het is dat Hy ons met sy Gees toerus om die werk te doen waartoe Hy ons geroep het. Volgens die manier wat Christus sy werk gedoen het moet ons ook in sagkens werk en deernis betoon aan dié wat gebroke en moedeloos is. Ons kan dit doen omdat God met ons ook sagkens werk en dat Hy vol deernis is vir ons gebrokenheid soos ons hoor in Jes. 42:3

’n Geknakte riet sal hy nie afbreek nie, ’n lamppit wat dof brand, sal hy nie uitdoof nie.

Die beeld van ’n lamppit wat dof brand is dalk nie so bekend met ons jonger mense nie. Die lamppit is ’n langwerpige stuk linne ongeveer so 2cm breed en 3mm dik. Die doel van die lamppit is om die olie wat onder in die lamp is op te suig en boontoe te bring na daar waar die vlam brand. Wanneer die lamppit egter te kort raak en dit nie meer in die olie hang nie, brand die vlammetjie al hoe flouer omdat daar nie meer olie is om te brand nie. So ’n vlammetjie wat flou brand word dan ook maklik uitgedoof.

Is dit nie hoe ons ook maar baie maal voel nie? ’n Vlammetjie wat so flou brand dat die geringste windjie dit sal uitblaas. Elkeen van ons het elkeen maar sy eie bekommernisse wat ons met ons saamdra. Dikwels voel dit vir ons dat ons nie eens genoeg lig het om ons eie donkerte in die lewe te verlig nie, wat nog daarvan om ’n lig te wees vir ander? Die troos wat die Here vir ons gee is dat dit juis dan is wanneer ons bruikbaar is soos ons ook hoor in 2 Kor. 12:9a

My krag kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.

Wanneer ons nie meer krag het om aan te gaan nie is dit juis Christus se krag wat ons dra soos ons hoor in 2 Kor. 12:9b & 10

Daarom sal ek baie liewer oor my swakhede roem, sodat die krag van Christus my beskutting kan wees. Daarom is ek bly oor swakhede, beledigings, ontberings, vervolging en moeilikhede ter wille van Christus, want as ek swak is, is ek sterk.

Die wêreld is in nood omdat sonde veroorsaak dat die mens se verhouding met God deur sonde vernietig is. Dit het meegebring dat mense se onderlinge verhoudings ook beskadig is. In Jes. 42:6 & 7 hoor ons dat God vir Christus as sy dienaar geroep het om die gebroke verhouding tussen God en die mens en tussen mense onderling te herstel.

Ek is die Here. Omdat Ek getrou is aan my verbond, het Ek jou geroep. Ek hou jou vas, Ek beskerm jou en Ek maak jou my verbond met my volk, my lig vir die nasies. Jy sal blindes laat sien, jy sal gevangenes uit die tronk bevry; wie in die donkerte van die gevangenis sit, sal jy laat uitgaan.

God se verbond is ’n vaste ooreenkoms wat Hy reeds met Abraham gemaak het en telkemale weer bevestig het met die gelowiges wie Hy uitverkies het. Die inhoud van daardie ooreenkoms is dat Hy onderneem om ons God te wees en dat ons sy volk moet wees. Met ander woorde God onderneem om die gebroke verhouding wat deur ons sonde veroorsaak is te herstel. In Jes. 42:7 hoor ons dat Hy sy verbond deur Jesus Christus bekragtig. Jesus Christus het met sy offer aan die kruis die gebroke verhouding tussen God en die mense kom herstel. Dit is die goeie nuus, dit wil sê die evangelie wat ons aan die wêreld moet uitdra. Jesus laat mense wat deur sonde verblind word vir God se liefde weer sien dat God liefde is. Dat mense wat deur sonde vasgevang is daarvan bevry kan word. Hierdie werk van God word in ons gebrokenheid gedoen en ons kan dit doen omdat ons krag in Jesus Christus gesetel is.

Die wonderlike troos hierin is dat Jesus nie net vir ons sondes in die verlede gesterf het nie. Hy het ook gesterf vir alles wat ons nou in die lewe moet deurmaak omdat Jesus hoop bring vir moedelose en gebroke mense. Die wêreld is ingestel op dit wat mens kan bereik en het nie tyd of plek vir moedelose en stukkende mense nie. In Jesus Christus bereik God sy wil met die wêreld nie deur magsvertoon en bloedvergieting nie. Nie deur konings en wêreldbeheersers nie, maar deur gebrokenheid selfs die dood heen.

Geliefdes, As die lewe jou moedeloos maak gemaak het. As jy uitgeput en oorlaai is kom na Jesus toe en Hy sal julle rus gee.

Amen

Ken ek God net met my kop of ken ek Hom met my hart ook?

Luk 24:1 – 35 teksvers 32

Sondag 7 v&a 21 Heidelbergse Kategismus

21  Vraag:  Wat is 'n ware geloof?

Antwoord:  'n Ware geloof is nie alleen 'n vasstaande kennis waardeur ek alles wat God in sy Woord aan ons geopenbaar het vir waar aanvaar nie, maar ook 'n vaste vertroue wat die Heilige Gees deur die evangelie in my hart werk, naamlik dat God nie net aan ander nie, maar ook aan my uit loutere genade, slegs op grond van die verdienste van Christus, vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid geskenk het.

Inleiding

Is ons nog opgewonde oor die Goeie Nuus van Jesus Christus? Weet ons wat die Goeie Nuus vir ons beteken? Onthou ons nog dat ons elke Sondag die opstanding van Jesus Christus as ’n feesdag behoort te vier? Ons verwys ook na die Goeie Nuus van Jesus Christus as die Evangelie. Wat is die Evangelie? Kan ons die Evangelie glo as ons nie weet wat dit is nie? Kan ons aan iemand anders vertel wat die Evangelie is as ons self nie weet wat dit is nie?

Die Evangelie, dit wil sê die Goeie Nuus van Jesus Christus is dat Hy vir my sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het en dat Hy die dood oorwin deur sy opstanding. Sy opstanding is die bewys dat God my sondes vergewe het sonder dat ek iets hoef te doen om dit te verdien en daarom kan ek nou met ’n lewe wat aan God toegewy is vir Hom dankie sê.

Nou dat ons weet wat die Evangelie is, moet ons nog ’n vraag vra: “glo ons dit?” Daar is twee kante van die saak. ’n Kopkennis van wat die Evangelie is en ’n hartskennis, dit wil sê ek glo dat die Evangelie ook vir my waar is. In die verhaal van die Emmausgangers sien ons hoe dit prakties werk. Daar sien ons wat se invloed dit op ’n mens se lewe het wanneer die kopkennis van die Evangelie in ’n hartskennis verander.

Kopkennis

’n Kopkennis alleen help nie. Jesus se volgelinge het geweet dat Hy gekruisig moes word, maar ook dat Hy uit die dood moes opstaan. Jesus het dit immers op ten minste drie geleenthede vir hulle vertel soos ons in Luk 9:21, 9:44 en 18:25 hoor. Verder het die vroue wat van die leë graf af terug gekom het dit ook vir hulle vertel. Maar hulle het dit nie geglo nie soos ons hoor in Luk 24:11

Maar vir hulle het hierdie verhaal na onsin gelyk en hulle het die vroue nie geglo nie.

Hulle het vergeet wat Jesus self vir hulle hieroor gesê het en nou dat die vroue vir hulle daarvan vertel het, het hulle dit nie geglo nie! Is dit nie ook maar hoe dit in ons lewens gaan Nie geliefdes? Hoeveel maal hoor ons nie van God se trou en liefde in sy Ewige Woord nie? En wanneer ons daaraan herinner word, dan glo ons nie. Dink maar aan die woorde van Psalm 46 soos ons dit ook so dikwels al gesing het. “God is ’n toevlug in die nood .........” En wanneer die lewe begin druk? Glo ons dit?

Wat is die effek wat hierdie ongeloof op ’n mens se lewe het? In die verhaal hoor ons hoedat hulle uitmekaar begin gaan het en dat hulle met moedeloosheid oorval is soos ons hoor in Luk 24:17.

Hy vra hulle toe: “Wat is dit wat julle so ernstig met mekaar loop en bespreek?”

Met somber gesigte gaan hulle staan

En dan vertel hulle vir Jesus hoe hulle hoop teleurgestel is, daardie hoop wat hulle gehad het dat Israel verlos sou word is nou tot niet.

Hier is twee dinge duidelik. Hulle het die belofte van hoop en redding verkeerd verstaan en hulle het die waarheid wat die vroue vertel het onstellend gevind omdat dit nie ingepas het by hul verkeerde verwagting nie.

Is dit nie ook maar ons probleem nie? Is daar nie maar by ons ook ’n gebrek aan vreugde en opgewondenheid oor die evangelie nie? Raak ons nie maar ook al hoe minder nie? Volgens die Kerkalmanak was die aantal belydende lidmate in 2001 216 en nou is ons skaars 120. Hoeveel van die 120 woon gereeld eredienste by? Is die gebrek aan vreugde en opgewondenheid oor die Evangelie nie dalk die rede waarom mense nie meer ywerig is om daarna te kom luister nie? Is daar nie dalk ook maar ’n mate van gebrek van geloof by ons teenwoordig nie. Glo ons werklik dat die Evangelie hier en nou ’n verskil in ons lewens kan maak? Word ons nie ook maar ontsteld wanneer ons die waarheid hoor dat ons nie werklik sulke goeie mense is soos wat ons dink nie?

Wat is die rede daarvoor? In Luk 24:25 hoor ons Jesus se antwoord op hulle swaarmoedigheid:

Toe sê Hy vir hulle: “Wat ’n gebrek aan begrip en wat ’n traagheid van gees! Glo julle dan nie al die dinge wat die profete gesê het nie? Moes die Christus nie hierdie dinge ly om in sy heerlikheid in te gaan nie?”

’n Gebrek aan begrip. Hulle het nie verstaan nie. En hoekom nie? Daar was ’n traagheid van Gees teenwoordig om werklik by die Woord uit te kom en daarom het hulle nie geglo dat dit persoonlik op hulle van toepassing was nie. Dit was maar net ’n kopkennis en nie ’n hartskennis nie.

Hartskennis

Wat is die oplossing vir die probleem? Ons kopkennis moet in ’n hartskennis verander. Hoe gebeur dit? In Luk 24:27 hoor ons hoe Jesus hulle na die Woord toe terug geneem het:

Daarna het Hy by Moses en al die profete begin en al die Skrifuitsprake wat op Hom betrekking het, vir hulle uitgelê.

Hulle het Jesus nie dadelik herken nie, maar daar het ’n verandering by hulle begin gebeur soos ons hoor in Luk 24:32:

Hulle sê toe vir mekaar: “Het ons hart nie warm geword toe Hy op die pad met ons gepraat en vir ons die Skrif uitgelê het nie?”

Dit het veroorsaak dat daar ’n begeerte by hulle was om nog meer van Jesus se teenwoordigheid te ervaar, selfs al het hulle Hom nog nie herken nie.

Wat het gebeur nadat Hulle Jesus herken het? Dit het oorgekook in hulle soos ons hoor in Luk 24:33:

Hulle het dadelik opgestaan en na Jerusalem toe teruggegaan.

Hulle het weer betrokke geraak by die ander gelowiges en hulle kon nie stilbly oor wat met hulle gebeur het nie. Hulle swaarmoedigheid is in vreugde en opgewondenheid verander oor God se teenwoordigheid in hul lewens.

Wat is die oplossing vir ons gebrek van vreugde en opgewondenheid? Keer terug na die Woord toe. Luister na wat die Heilige Gees vir ons daar wil sê en leer. Selfs al herken ons nie dadelik God se teenwoordigheid in ons lewens nie, is Hy teenwoordig en verander Hy ons kopkennis in hartskennis. Die wonder van sy genade is dat as ons met sy Woord besig is, sal ons Hom ook eventueel in ons lewens raaksien en sy liefde en vrede in ons lewens ervaar. Dit sal ’n vreugde en opgewondenheid in ons lewens aan die brand steek wat ons nie sal kan wegsteek nie. Dit sal soos ’n helder ligbaken uitstaan en almal sal dit sien.

Geliefdes verstaan u nou ons belydenis oor wat ’n ware geloof is in Sondag 7 van die Heidelbergse Kategismus?

'n Ware geloof is nie alleen 'n vasstaande kennis waardeur ek alles wat God in sy Woord aan ons geopenbaar het vir waar aanvaar nie, maar ook 'n vaste vertroue wat die Heilige Gees deur die evangelie in my hart werk, naamlik dat God nie net aan ander nie, maar ook aan my uit loutere genade, slegs op grond van die verdienste van Christus, vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid geskenk het.

Geliefdes as u nie dadelik verstaan nie, moenie bekommer nie. Bly net besig met God se Woord en luister na die stem van die Heilige Gees. God sal dan ook ’n vuur in ons harte aansteek wat van ver af gesien en gehoor sal word.

Daardie vuur sal ons ook laat ervaar hoe God ons gebruik om sy Koninkryk hier op aarde te laat uitbrei. Geliefdes, kom ons keer terug na God se Woord en die beloftes van die Evangelie sodat ons kopkennis ook in hartskennis kan verander.

Amen

Sola Gratia. Deur die genade van God alleen.

21 Jul. 2013 Ef. 2:1-10 Fokusgedeelte : Ef. 2:8 & 9 Sondag 1 HK

Lof-Psalm Ps. 18:1 & 3           (OAB)

Na Wet Ps. 1:1 & 3                 (OAB)

Na Gebed Ps. 18:13 & 4          (OAB)

Slotsang Ps. 8:1, 4, 5 & 8        (OAB)

SONDAG 1.

1  Vraag:  Wat is jou enigste troos in lewe en in sterwe?

Antwoord:  Dat ek met liggaam en siel in lewe en in sterwe (a) nie aan myself (b) nie, maar aan my getroue Verlosser, Jesus Christus behoort (c).  Hy het met sy kosbare bloed vir al my sondes ten volle betaal (d) en my uit alle heerskappy van die duiwel verlos (e).  Hy bewaar my op so 'n wyse dat sonder die wil van my hemelse Vader, geen haar van my kop kan val nie (g).  Alles moet inderdaad tot my saligheid dien (h).  Daarom verseker (i) Hy my ook deur sy Heilige Gees van die ewige lewe en maak Hy my van harte gewillig en bereid om voortaan vir Hom te lewe (k).

(a) Rom 14:8.  (b) 1 Kor 6:19.  (c) 1 Kor 3:22;  Tit 2:14:  (d) 1 Pet 1:18, 19;1 Joh 1:7;  2:2, 12.  (e) Heb 2:14;1 Joh 3:8;  Joh 8:34-36.  (f) Joh 6:39;  10:28;  2 Tess 3:3;  1 Pet 1:5.  (g) Matt 10:30;  Luk 21:18.  (h) Rom 8:28.  (i) 2 Kor 1:22;  5:5;  Ef 1:14;  Rom 8:16.  (k) Rom 8:14;1 Joh 3:3:

2  Vraag:  Hoeveel dinge moet jy weet om in hierdie troos salig te kan lewe en sterwe?

Antwoord:  Drie dinge (a):  Ten eerste, hoe groot my sonde en ellende is (b);  ten tweede;  hoe ek van al my sonde en ellende verlos word (c) en ten derde hoe ek God vir so 'n verlossing dankbaar moet wees (d).

(a) Matt 11:28-30;  Ef 5:8.  (b) Joh 9:41;  Matt 9:12;  Rom 3:10;1 Joh 1:9;10.  (c) Joh 17:3;  Hand 4:12 10:43.  (d) Ef 5:10;  Ps 50:14;  Matt 5:16;  1 Pet 2:12;  Rom 6:13;  2 Tim 2:15:

Inleiding

As ons in een sin moet opsom waaroor Christenskap gaan, hoe sou ons dit doen? Daar is basies drie hoofsake waaroor dit gaan. Hoe groot is my sonde en ellende. Hoe kan ek van al my sonde en ellende verlos word en hoe moet ek dankbaar wees teenoor God vir so ’n verlossing. As ons mooi daaroor nadink dan is dit in kort waaroor Christenskap gaan en dit is hoe dit kortliks in ons teksgedeelte opgesom word.

Hoe groot is my Sonde en ellende?

Ons hoor in Ef. 2:1-3

Julle was dood as gevolg van julle oortredings en sondes wat voorheen julle lewenswyse gekenmerk het. Julle het gelewe soos hierdie sondige wêreld en julle laat lei deur die vors van die onsigbare magte, die gees wat daar nou aan die werk is in die mense wat aan God ongehoorsaam is. So het ons trouens vroeër ook almal gelewe. Ons is deur ons sondige begeertes oorheers en het gedoen net waartoe ons luste ons gelei het en wat in ons gedagtes opgekom het. Vanweë ons sondige natuur sou ons net soos die ander mense deur God gestraf moes word.

Die eerste saak is dus dat mense as gevolg van sonde ver van God af is. Hoe lyk die mens wat in hierdie sondige toestand is? God het nie ’n invloed op sy lewe nie. Hy erken nie God se gesag nie, met ander woorde dit wat God in die Bybel sê wat reg en verkeerd is, stem hy nie mee saam nie. So ’n persoon is inderdaad in opstand teen God se gesag in sy lewe. Hy laat hom lei deur die satan en sy eie sondige natuur. Hy aanvaar nie self verantwoordelikheid vir sy doen en late nie. Ander kry die skuld vir sy verkeerde optrede.

As ons na Ef. 2:2 luister dan sal ons maklik sê dat dit die ou duiwel se skuld is dat ek sondig. In vers 3 is dit egter duidelik dat dit ons eie sondige natuur en begeertes is wat ons lei. Niemand anders buiten onself moet die skuld dra vir ons verkeerde optrede nie. As ons die skuld op die satan pak, dan beskuldig ons eintlik vir God, want Hy het toegelaat dat die satan ons verlei. Eva en Adam het ook probeer om die skuld op iemand anders te pak. Eva het die slang beskuldig. Adam het Eva beskuldig en op die uiteinde vir God self. God sê egter duidelik vir ons dat elkeen self verantwoordelik is vir sy sonde. God het vir elke mens ’n vrye wil gegee en daarom kan ons nie ander mense die skuld gee vir ons sondige optrede nie.

Die gevolge van die sonde is egter verskriklik. God se oordeel en straf rus nou op die mens. Die mens se eie wil het so verwronge geraak dat hy net die sonde wil najaag en so is die mens se natuurlike geaardheid nie meer om goed te doen nie maar om verkeerd te doen. Hoe lyk die mens se sondige natuur wat hy navolg? In Gal 5:19 spel die Here dit vir ons uit:

Die praktyke van die sondige natuur is algemeen bekend: onsedelikheid, onreinheid, losbandigheid, afgodsdiens, towery, vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring, afguns, dronkenskap, uitspattigheid en al dergelike dinge.

Ons kan maar net weer gaan kyk tot watter mate hierdie dinge nog deel is van my lewe.

Hoe kan ek van al my sonde en ellende verlos word?

Die probleem is dat ek so diep in my sonde en ellende vasgevang is dat ek nie self daaruit kan kom nie. Wat ’n droewige toestand verkeer die mens nie in nie? Hy is vasgevang in die sondige ellendigheid van hierdie wêreld en hy kan niks doen om daarvan verlos te word nie. Die Here sê vir ons in Ef. 2:1

Julle was dood as gevolg van julle oortredings en sondes

As God nie ingryp nie, dan sal ons vir ewig vasgevang wees in ’n hopelose toestand ver van God af.

Genadig het God ingegryp. Omdat Hy ons innig liefhet, het Hy ons wat dood was as gevolg van ons oortredings, saam met Christus lewend gemaak. In Ef. 2:8 & 9 hoor ons:

Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God. Dit kom nie deur julle eie verdienste nie, en daarom het niemand enige rede om op homself trots te wees nie.

God se genade beteken dat ons nie vir God hoef te bewys dat ons goed genoeg is vir Hom nie. Dis wat genade beteken. Daar is niks wat ons kan doen sodat God meer lief vir ons sal wees nie en die teendeel is ook waar. Daar is niks wat ons gedoen het wat sal maak dat God minder lief is vir ons nie.

Jesus het gesterf en opgestaan. Dit wat letterlik met Jesus gebeur het, geld figuurlik vir die gelowiges. Soos Christus dood was, maar opgewek is, so het God die gelowige lewend gemaak sodat ons nou die ewige lewe kan hê. Dit wat met Jesus gebeur het, geld egter ook letterlik vir die gelowige. Jou liggaam gaan letterlik doodgaan, maar God gaan ook jou dooie liggaam lewendig maak, en dan gaan jy na liggaam en gees ewig saam met Christus regeer.

God se genade beteken dat Hy alles vir ons gee sonder dat ons iets hoef te doen om dit te verdien. Ons deel in hierdie genade deur geloof en selfs die geloof wat God vra is ’n gawe van God sodat ons kan weet dat ons deel het aan sy ewige genade.

Hoe moet ons vir God dankie sê vir hierdie verlossing?

Ons was dood as gevolg van ons sonde en God het ons in Christus Jesus lewend gemaak deur ons te verlos van die doodsbestaan waarin die sonde ons vasvang soos ons hoor in Ef. 2:10

Nee, God het ons gemaak wat ons nou is: in Christus Jesus het Hy ons geskep om ons lewe te wy aan die goeie dade waarvoor Hy ons bestem het.

Besef u wat dit vir ons beteken? Ons is nie meer vasgevang in die negatiwiteite van die lewe nie. In die plek van vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid en skeuring kan liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid en goedhartigheid ons lewens kenmerk. God wil vir ons net die beste gee en daarom kan ons nou begin deel in die goeie wat Hy vir ons bestem het.

Samevatting

Christenskap gaan daaroor dat daar ’n radikale verandering in die lewe van ’n gelowige plaasvind. Deur God se genade in Jesus Christus is ons nie meer dood as gevolg van ons sonde nie. Ons is saam met Christus opgewek tot ’n nuwe lewe. Ons is nie meer vasgebind aan ’n negatiewe sondige bestaan wat deur liefdeloosheid gekenmerk word nie. In die plek daarvan het God vir ons ’n lewe gegee wat deur liefde en omgee gekenmerk word en daarmee saam ’n lewende hoop dat ons liggaamlike dood maar slegs ’n heerlike deurgang is tot ’n ewige heerlikheid saam met God.

Om getroos in hierdie lewe te leef moet ek weet hoe groot my sonde en ellende is, hoe ek daarvan verlos kan word en hoe ek vir God dankie moet sê vir die nuwe lewe wat Hy uit genade aan ons skenk.

Geliefdes, kom ons kyk opnuut weer na daardie areas van ons lewens wat nog deur sonde gekenmerk word. Kom ons bely ons sonde teenoor God, want Hy is getrou en regverdig. Hy vergewe ons, ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid. Kom ons glo in Jesus Christus en kom ons wees lief vir mekaar ooreenkomstig sy gebod wat Hy vir ons gegee het.

Amen