Wat is die mens dan dat U aan hom dink?

 

Psalm 8

¹Vir die koorleier: met musiek.

'n Psalm van Dawid.

²Here, ons Here,

hoe wonderbaar is u Naam oor die hele aarde,

hoe glansryk alles wat U in die hemelruim geplaas het!

³Kinders en suigelinge besing die magtige werk

wat U tot stand gebring het.

So word u teëstanders,

die vyande en wraakgieriges, tot swye gebring.

⁴As ek u hemel aanskou,

die werk van u vingers,

die maan en die sterre waaraan U 'n plek gegee het,

⁵wat is die mens dan

dat U aan hom dink,

die mensekind dat U na hom omsien?

⁶U het hom net 'n bietjie minder as 'n hemelse wese gemaak

en hom met aansien en eer gekroon,

⁷U laat hom heers oor die werk van u hande,

U het alles aan hom onderwerp:

⁸skape en beeste, alles;

selfs die diere in die veld,

⁹die voëls in die lug,

en die visse in die see

wat die oseane deurkruis.

¹⁰Here, ons Here,

hoe wonderbaar is u Naam oor die hele aarde!

Here, ons Here, hoe wonderbaar is u Naam oor die hele aarde, hoe glansryk alles wat U in die hemelruim geplaas het!

Wanneer mens na die grootsheid van God se Skepping kyk, dan bring dit die gedagte na vore dat die mens nietig en onbelangrik is.

Wanneer ons kyk na hoe glansryk alles is wat God in die hemelruim geplaas het, dan sien ons die grootsheid van God se almag.

In vergelyking met die grootte van ons son is die aarde maar net ’n klein kolletjie. Ons son is maar een van ongeveer 200 biljoen sterre binne die melkweg sterrestelsel. Binne die sigbare heelal; met ander woorde dit wat ons kan waarneem; is daar bereken dat daar ongeveer 2000 triljoen sterre stelsels is wat elkeen biljoene sterre in het. Dis maar net wat ons kan waarneem met die beste teleskope wat ons tans het.

Maar daar is nog meer as dit. Buiten dit wat ons kan waarneem, strek die heelal in oneindigheid uit. In vergelyking met die ondenkbare groot hoeveelheid sterre en planete in die heelal is die aarde nie eers ’n stofdeeltjie nie.

As ons die hemel aanskou, die werk van die Here se vingers, die maan en die sterre waaraan Hy 'n plek gegee het, kan ons inderdaad saam met Dawid vra:

“wat is die mens dan dat U aan hom dink, die mensekind dat U na hom omsien?”

Die antwoord van die sekulêre denke van ons tyd op hierdie vraag is dat die aarde en die mens geen spesiale betekenis op die groot kosmiese skaal het nie, en inderdaad staan die heelal onverskillig teenoor ons bestaan.

Met ander woorde, binne die groter skema van dinge het jou lewe volgens die sekulêre denke, geen betekenis nie. Wat ’n troostelose boodskap is dit vir jou oor die betekenis van jou eie lewe? Wat ’n troostelose boodskap is dit vir iemand wat ’n geliefde aan die dood afgestaan het?

Teenoor hierdie troostelose boodskap van die wêreld sê die Here vir ons:

U het hom net 'n bietjie minder as 'n hemelse wese gemaak en hom met aansien en eer gekroon, U laat hom heers oor die werk van u hande, U het alles aan hom onderwerp:

Psalm 8 begin met lofprysing vir die Here wat hierdie ondenkbare groot en wonderbaarlike heelal waarin ons woon, geskep het. En dit sê vir ons dat God groter is as die verbysterende groot skepping.

In vergelyking met die grootsheid van God en sy skepping is die mens niks. Maar dit is juis hierin waarin ons troos vind in die wonder van God se genade dat Hy juis aan sulke mense dink en na hul omsien.

Dieselfde mens wat niks is nie, beklee ’n ereplek binne God se skepping. God het hom net ’n bietjie minder as ’n hemelse wese gemaak. Hy kroon hom met aansien en eer. Hy maak ons nietige mensies konings en Hy stel ons aan om namens Hom te regeer.

Dit sê vir ons iets van hoe spesiaal die neerbuigende liefde en goedheid van God teenoor die mens is.

In die Nuwe Testament word Psalm 8 ook op verskeie plekke aangehaal om te wys hoe spesiaal ons werklik vir God is en hoe diep sy liefde werklik vir ons strek. Byvoorbeeld in Heb. 2:5-9 hoor ons:

⁵Dit is nie aan engele dat Hy die toekomstige wêreld, waarvan ons praat, onderwerp het nie. ⁶Inteendeel, iemand het êrens getuig en gesê:

“Wat is 'n mens dat U aan hom dink,

'n mensekind dat U na hom omsien?

⁷U het hom 'n kort tydjie minder as die engele gemaak; U het hom met heerlikheid en eer gekroon;

⁸U het alles aan hom onderwerp.”

By die onderwerping van alle dinge aan die mens is niks uitgesluit nie. Alles is aan hom onderwerp. Nou sien ons nog nie dat alle dinge reeds aan die mens onderwerp is nie. ⁹Maar ons sien Jesus, met eer en heerlikheid gekroon op grond van sy lyding en dood. Hy is 'n kort tydjie minder gemaak as die engele, sodat Hy deur die genade van God vir almal sou sterwe.

In sy oorspronklike konteks verwys Psalm 8 na die mensdom in die algemeen, as God se verteenwoordiger op aarde. As gevolg van die sonde het hierdie verhouding skipbreuk gely.

Christus vervul die oorspronklike roeping van die mens om oor die skepping te heers en deur sy lyding herstel Hy die mens se waardigheid en roeping.

Psalm 8 vra: “Wat is die mens dat U aan hom dink?” In Hebreërs 2:8&9 is die antwoord: “Kyk na Jesus.” Hy is die volmaakte mens, die ware beeld van God, en deur Hom word ons roeping en waardigheid herstel.

Ons hoor hier dat ons so spesiaal vir God is dat Hy Homself in die persoon van Jesus Christus verneder het tot die status van ’n nietige mens sodat ons, ons roeping kan vervul waarvoor God ons geskep het.

In 1 Kor. 15:25-27 word Psalm 8 ook aangehaal om nog verder vir ons te wys hoe spesiaal ons werklik vir God is:

²⁵Hy moet as koning heers totdat die Vader al sy vyande aan Hom onderwerp het. ²⁶Die laaste vyand wat vernietig word, is die dood. ²⁷Daar staan immers geskrywe: “Alles het Hy aan Hom onderwerp.”

Die dood is die finale vyand van God se skepping en van die mens en daarom hou dit vir ons so ’n verskrikking in.

Hier hoor ons dat Christus deur sy opstanding die mag van die dood gebreek het en daarom hoef gelowiges nie meer bang te wees vir die dood nie. Deur ons geloof in Jesus Christus heers ons saam met Hom oor die dood. Selfs die dood kan ons nie van die liefde van Christus skei nie.

Vir diegene wat God verwerp, is die dood inderdaad ’n droewige troosteloosheid. Maar vir diegene wat glo dat Jesus gesterwe maar ook opgestaan het is daar hoop. Die Here sê vir ons in 1 Tess. 4:14 dat God saam met Jesus die ontslapenes wat in Hom geglo het, na Hom toe sal neem.

Die wonderlike troos wat die Here hier vir ons gee, is dat die dood nie die einde is nie. Dit is slegs ’n deurgang na die ewige heerlikheid saam met God. Daarom treur ons nie, soos die ander mense wat geen hoop het nie. Wanneer ons vir ’n geliefde moet groet, is ons hartseer want hulle plekkie in ons lewens is leeg.

Dit is egter nie ’n moedelose hopeloosheid waarmee ons treur nie. Die Here troos ons met die wete dat daar lewe anderkant die dood is. Om net ’n idee te gee van die ewige lewe saam met God wil ek die volgende illustrasie gebruik. Dink aan ’n potloodstreep wat in die oneindigheid in strek. Ons lewe hier op aarde is slegs ’n potlood kolletjie op daardie lyn.

Elkeen wat in Jesus Christus glo is vir God so kosbaar dat Hy die ewigheid saam met hom wil spandeer.

Wat is die mens dan dat U aan hom dink?

Teenoor die wêreld daarbuite wat vir ons sê dat ons maar net ’n produk is van blote toeval wat geen betekenis het nie, sê God vir ons dat ons oneindig kosbaar is vir Hom.

Die troos van Psalm 8 is dat elkeen wat in Jesus Christus glo SO kosbaar is dat God ’n ewigheid saam met hulle wil spandeer.

Amen

Vertrou jy die Here?

Lees Daniel 3 - teksverse Dan. 3 v 17 & 18 

Vertrou jy die Here? Dit is 'n vraag wat maklik is om te antwoord wanneer alles goed gaan in jou lewe. Dit is egter moeiliker om hierdie vraag te beantwoord wanneer dit nie so goed gaan nie.

'n Vraag wat nog moeiliker is wat hiermee saamgaan is hoekom vertrou jy op die Here? In hierdie verhaal van Daniel se drie vriende maak die Here dit vir ons duidelik dat ons Hom kan vertrou en ook hoekom ons op Hom moet vertrou.

Koning Nebukadneser van Babilonië was 'n baie magtige koning. In Dan. 2 v 38 hoor ons dat hy oor die hele bewoonde wêreld geheers het. Babel was 'n groot en ryk stad en die koning het hoë aansien gehad. In sy droom van die beeld wat Daniel vir hom uitgelê het word hy verteenwoordig deur die beeld se goue kop. Van al die liggaamsdele van die beeld in sy droom is hy dan ook die belangrikste.

In ons teksgedeelte Daniel 3 hoor ons verder dat hy 'n massiewe goue beeld laat oprig het wat sy onderdane moes aanbid. Dit is nogal ironies as ons in ag neem dat hy in
Dan. 2:47 erken het dat die God wat Daniel en sy vriende aanbid het, die grootste oor al die gode.

Ons moet egter mooi verstaan wat hier met Nebukadneser gebeur het. Hy het God ontmoet deurdat Daniel sy droom uitgelê het, maar hy het homself nie aan God toegewy nie. God was nie vir hom die enigste God nie, maar net nog een van die gode. Hy het nie verwag dat net sy beeld aanbid moes word nie, maar hy het wel verwag dat sy beeld ook aanbid moes word.

Verder is dit duidelik dat daar ook 'n bietjie hoogmoed by hom aanwesig was. Hy is tog immers as die belangrikste deel van die beeld in sy droom. Daarom het hy ook besluit om 'n beeld te laat oprig wat as 'n god aanbid en vereer moes word deur sy onderdane. Daardeur sou hy as skepper van die beeld dan ook vereer word.

Dit is ook belangrik dat ons let op hoe hy sy onderdane gemotiveer het om die beeld te aanbid. Aan die een kant d.m.v. oorreding. Musiek is gewoonlik iets aangenaam en vrolik en dit is wat hy as positiewe motivering gebruik het soos ons hoor in Dan. 3 v 5. Aan die ander kant het hy hulle met vrees dwing om die beeld te aanbid. Wie die beeld nie aanbid nie, sou in 'n vuuroond verbrand word.

Daniel se drie vriende het egter ten spyte van die positiewe en negatiewe motivering vas bly staan en nie die beeld aanbid nie. Dit is ook belangrik dat ons oplet hoe hulle die saak hanteer het. Hulle het nie probeer om die beeld af te breek en die res van die bevolking probeer dwing om hulle standpunt na te volg nie. Hulle het bloot net nie met die praktyk saamgegaan nie. Deur hulle voorbeeld het hulle 'n sterker getuienis uitgedra. Die mense het dit ook raakgesien en daarom is hulle aangekla by die koning.

Verder het hulle ook vas by hul oortuiging bly staan. Ten spyte daarvan dat die koning met oorreding en vrees hulle wou oorreed om tog sy bevel te gehoorsaam, het hulle dit nie gedoen nie. In hulle antwoord aan die koning sien ons hoekom hulle dit kon regkry om vas te staan by hul oortuigings soos ons hoor in Dan 3 v 17 & 18:

Ons het ons God vir wie ons dien. Hy het die mag om ons te red uit die brandende oond, en Hy sal ons ook red uit u mag. Selfs as Hy dit nie doen nie, moet u weet dat ons u god nie sal dien nie, die goue beeld wat u laat oprig het, nie sal aanbid nie.”

Hulle bely aan wie hulle gehoorsaam is, die enigste ware God. Hulle vertrou op Hom. Hulle glo dat Hy hulle sal red. Hulle vertroue is so groot dat hulle sal bly glo in Hom en op Hom vertrou, selfs al gee Hy nie die uitkoms wat hulle graag sou wou hê nie.

Dan hoor ons ook in hierdie verhaal dat hulle geloof en vertroue in God nie ongegrond was nie. Hulle was nie alleen in die oond nie. God het hulle bewaar. Hulle het God nie vertrou vir dit wat hulle verwag het Hy sou gee nie. Hulle het Hom vertrou omdat Hy die enigste ware God is waarop hulle kon vertrou om na hulle beste belang om te sien op die manier wat Hy bepaal het.

Die rede hoekom hulle God kon glo en vertrou is omdat Hy sy Seun gestuur het. Jesus het in 'n vuuroond van die kruis beland. Anders as Daniel se vriende was daar nie saam met Hom iemand wat Hom beskerm het nie. Jesus het alleen daardeur gegaan sodat ons kan weet dat God sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Maak nie saak in watter vuuroond jy beland nie, jy is nie alleen nie. God is daar. Die Heilige Gees is elke oomblik van elke dag saam met jou. Jy staan nie alleen in die lewe nie.

In die optrede van Nebukadneser sien ons ook 'n ander belangrike saak wat ons kennis van moet neem. Sy optrede het verreikende gevolge gehad vir die mense wat naaste aan Hom was.

In sy woede het hy beveel dat die oond sewe maal warmer gemaak moes word as gewoonlik. Dit het tot gevolg gehad dat die sterkste manne in sy lyfwag wat Daniel se drie vriende in die oond moes gooi ook doodgebrand het.

Sy lyfwagte het sy veiligheid verseker. En nou het sy optrede veroorsaak dat hulle wat die belangrikste was vir daardie taak, naamlik die sterkste manne, doodgebrand het. Nie net het sy optrede die wat naaste aan hom was benadeel nie, maar dit het homself ook benadeel.

Verder het dit ook 'n groot effek op die mense om hom gehad. Daniel se drie vriende wat belangrike manne in sy administrasie was, is aan gevaar blootgestel. Verder het sy opdrag om die beeld te aanbid ook in die pad gestaan dat sy onderdane die enigste ware God kon leer ken.

Wanneer ons na hierdie bekende verhaal van Daniel se drie vriende luister dan is ons geneig onsself met hulle te vereenselwig. Die “goeie manne” en ons moet hulle voorbeeld navolg.

En tog is dit nodig dat ons nadink of ons nie ook maar in 'n sekere mate soos Nebukadneser is nie. Ons hoor van God. Ons sien sy almag raak, maar tog het dit nie 'n blywende effek nie. Dit bring nie 'n verandering in ons lewens nie en daarom kring dit ook daarop uit dat die mense naaste aan ons in gevaar gestel word.

Dit benadeel ook die groter gemeenskap om ons omdat ons nie ligdraers is nie. Die mense om my sien nie dat ek anders as die wêreld is nie, omdat ek maar net soos die wêreld om my lyk.

Dan kan ons ook die alternatief sien wat deur Daniel se drie vriende uitgebeeld word. Hoe kan ek anders lyk in die wêreld? Hoe kan ek 'n ligdraer wees? Daniel se drie vriende het in God geglo. Hulle het vertrou dat Hy hulle beste belang op die hart dra en dat Hy lief is vir hulle.

Jy kan alleen soos Daniel se drie vriende word wanneer jy God glo en vertrou. Wanneer jy glo dat God jou so lief het dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê. Dan kan jy vertrou dat God jou sal bewaar en dat jou vertroue so groot is dat self al gee God nie die uitkoms wat jy graag sou wou hê nie, dat Hy jou nooit alleen sal laat wanneer jy in die vuuroond van die lewe beland nie.

Glo in God. Vertrou dat Hy jou so lief het dat Hy sy enigste Seun gestuur het sodat jy nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal kry. Vertrou dat Hy jou nooit alleen sal laat wanneer in die vuuroond van die lewe beland nie. Vertrou Hom nie vir dit wat jy verwag Hy vir jou moet gee nie. Vertrou Hom omdat Hy die enigste ware God is waarop jy kan vertrou om na jou beste belang om te sien op die manier wat Hy bepaal het.

Amen

Is God deel van jou lewe?

 Skriflesing: 1 Joh. 1:1 – 2:2

Teksvers: 1 Joh. 1:9

Ons vier DV(Deo Volente - as die Here wil) volgende week die Heilige Nagmaal en daarom gaan ons vandag stilstaan by wat dit beteken wanneer ons van Voorbereiding praat.

Wanneer ons van Voorbereiding praat, dan verwys ons na die selfondersoek wat ons voordat ons Nagmaal gaan gebruik, moet doen. Die Formulier vir die viering van die Heilige Nagmaal beskryf die ware selfondersoek as volg.

ð  Ons moet nadink oor ons sonde en vervloeking en ons met diepe berou voor God verootmoedig.

ð  Ons moet die vaste belofte van God glo dat al ons sondes alleen op grond van die soenverdienste van Christus vergewe is en dat sy volkome geregtigheid ons toegereken en geskenk is.

ð  Ons moet die opregte begeerte hê om met ons hele lewe dank aan God te bewys, opreg voor Hom te wandel en in ware liefde en eensgesindheid met ons naaste te lewe.

Ons gaan hierdie selfondersoek belig soos die Here dit vir ons in 1 Joh. 1 voorhou.

In 1 Joh. 1:1-4 vertel die apostel Johannes ons dat hy ’n ooggetuie was van hoe God wat van ewigheid bestaan het mens geword het in Jesus Christus en dat ons Jesus moet onderskei van God die Vader. Hierdie vier verse bevat genoeg om ons hele lewe mee te vul.

Hierin hoor ons van die perfekte gemeenskap wat daar in die Drie-Eenheid van God bestaan en dat Johannes en sy mede apostels daarin gedeel het. Johannes spreek dan ook sy begeerte uit dat sy mede gelowiges ook daarin moet deel, want om in gemeenskap met God te leef beteken dat jou lewe die doel bereik waarvoor God jou geskape het.

Wat beteken dit om in gemeenskap met iemand te leef? Die Griekse woord ‘koinonia’ wat ons met gemeenskap vertaal het, het ’n ryke betekenis. Dit beteken om in 'n hegte, intieme verhouding met iemand te deel wat gekenmerk word deur wedersydse deelname, gedeelde belangstellings en 'n gevoel van samesyn.

Dit bring ons by die ongemaklike vraag wat elkeen vir hom of haarself moet afvra: “Leef ek in gemeenskap met God?” Is God deel van jou lewe?

Verhoudings word gekenmerk deur:

ð  Weet van iemand: - byvoorbeeld ons weet van die Amerikaanse president Donald Trump, maar ons ken hom nie en hy ken ons ook nie. Daar kan dus nie sprake wees dat ons in ’n verhouding met hom saamleef nie.

ð  Verhouding waar jy iemand ken:- byvoorbeeld, ek kom by ’n vriend en hy stel my voor aan iemand wat daar saam met hom is. Wanneer ek weer daar kom en die persoon is weer daar dan groet ons mekaar, maar ons enigste band met mekaar is dat ons albei vriende is met my vriend.

ð  Intieme verhouding, waar jy in ’n noue intieme verhouding met iemand saamleef, byvoorbeeld jou huweliksmaat.

Daar is verskillende vlakke tussenin, maar dit is eers in die laasgenoemde geval van ’n intieme verhouding waar jy kan sê dat jy in gemeenskap met die persoon saamleef.

Waar staan jy in jou verhouding met God? Weet jy net van Hom of ken jy hom dalk net so in die verbygaan? Is God deel van jou lewe?

In 1 Joh. 1:5 hoor ons:

God is lig, en daar is geen duisternis in Hom nie.

Met ander woorde, God is heilig en daar is geen sonde in Hom nie. En dit bring ons by die struikelblok wat keer dat ons in gemeenskap met God kan saamleef. SONDE!

En dit bring ons dan ook by die eerste punt van selfondersoek. Ons moet nadink oor ons sonde en vervloeking en ons met diepe berou voor God verootmoedig.

Dit is juis hier waar ons so dikwels struikel. Ons lewe in ’n samelewing wat nie meer oor sonde wil praat nie. Daar word allerlei mooi woorde en terme uitgedink om sonde sagter op die oor te laat klink.

Dit het die verdere komplikasie dat ons ook nie eintlik meer aan ons eie sonde wil dink of dit erken nie. Ons praat nog oor sonde en ons kan dit maklik uitwys en ons stem saam dat dit ’n skreiende skande is dat die samelewing al hoe meer gemoedkomend is oor sonde. Maar wanneer dit by ons eie sondes kom, dan skram ons weg.

Dis nie maklik om voor die spieël te staan en jouself in die gesig te kyk nie. Ek is mos ’n goeie mens. Ek kom dan kerk toe. Ek gee so dan en wan ietsie vir die armes.

Die ware selfondersoek vra dat ons krities na onsself moet kyk. Die vraag is: “Wat staan tussen my en God?” Wat maak dat God maar net ’n veraf kennis of ’n teoretiese konsep by my is? Hoeveel tyd maak ek vir God in my lewe? Watter prioriteit het God in my kalender en my begroting?

Hoe maklik vind ek ’n gerieflike verskoning om die erediens af te skaf? Of is ek al op daardie punt dat ek nie eers meer verskonings uitdink nie? Ek bly sommer maar net weg!

Hoe lyk my verhouding met my naaste? Hoeveel jaloesie en afguns is daar in my lewe? Hoeveel ongeduld het ek teenoor mense, veral hulle wat volgens my nie so ’n belangrike posisie in die samelewing beklee nie. Die kassiere, skoonmakers.

Tot hoe ’n mate verhef ek myself bo ander mense? Hoe belangrik is die eie ek in my lewe?

Voordat ons nie die harde werklikheid van ons sondes in die oë gekyk het nie, sal ons nie in gemeenskap met God kan saamleef nie en wanneer ons dit gedoen het kan ons eers begin om ’n oplossing daarvoor te vind.

Wat is die oplossing? Die verkeerde antwoord is dat ons nou ons sokkies moet optrek. Daardie gedagte dat ek myself nou moet regruk is totaal nutteloos, want jy gaan dit nie regkry nie! Moontlik gaan dit vir ’n rukkie beter gaan, maar kort voor baie lank is jy maar weer op dieselfde spoor.

In 1 Joh. 1:9 hoor ons:

Maar as ons ons sondes bely – Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid.

Wanneer jy nog op die gedagte is dat jy jouself moet regruk, is daar nog geen sprake van gemeenskap met God nie. Gemeenskap met God begin wanneer jy bid dat die Gees vir jy wys watter sondes in jou lewe is en dit gebeur wanneer jy na God luister deur besig te wees met sy Woord en dat jy bid dat die Heilige Gees die Woord vir jou oopmaak.

Luister na die Woord in die eredienste, luister na die Woord in gesamentlike Bybelstudie en veral ook in persoonlike Bybelstudie.

Wanneer jy jou sonde teenoor God bely, is jy besig om die sonde struikelblokke wat tussen jou en God staan uit die weg te ruim.

Die volgende punt van die selfondersoek is:

Ons moet die vaste belofte van God glo dat al ons sondes alleen op grond van die soenverdienste van Christus vergewe is en dat sy volkome geregtigheid ons toegereken en geskenk is.

Weereens haak ons hier ook op ’n dwaalspoor vas. Verstaan ons werklik wat dit beteken? Die persepsie vat so maklik grond dat wanneer ons, ons sondes bely dan vergewe Jesus die sondes. Soortgelyk aan vee dit maar onder die mat in. Dit werk nie so nie! Dit is hierdie verkeerde verstaan wat veroorsaak dat daar nie werklike verandering en bekering in ons lewens plaasvind nie.

Om in gemeenskap met God te leef, beteken om werklik te verstaan wat dit God gekos het. In 1 Joh. 1:7 hoor ons dis die bloed van Christus wat ons van ons sondes reinig. Bloed verwys hier na lewe. Deur jou bloed te gee, gee jy jou lewe deur opoffering.

Dit gaan baie verder as net die fisiese pyn en leiding aan die kruis. Dit gaan verder as die vernedering dat Jesus wat God is as ’n nederige mens gebore is en die lyding wat Hy moes verduur hier op aarde. Die dieptepunt van sy lyding was Godverlatenheid. Die perfekte gemeenskap tussen Vader, Seun en Heilige Gees wat van ewigheid bestaan het is versteur.

Dis nie net Jesus wat Godverlatenheid ervaar het nie. Die Vader en Heilige Gees het net sulke erge Godverlatenheid ervaar as Jesus self. Ek dink nie ons sal ooit die werklike diepte van daardie lyding verstaan of die diepte van God se liefde vir ons omdat Hy dit vir ons gedoen het nie.

Ons sondes word nie maar net vergewe of onder die mat ingevee nie. Dit het God ondenkbare lyding gekos, die dood, d.w.s Godverlatenheid.

Wanneer jy begin verstaan watter lyding God uit liefde vir jou ervaar het, begin jy verstaan wat dit beteken om in gemeenskap met God saam te leef. Dit kan nie anders as om lewensveranderend te wees nie.

En dit bring ons by die derde punt van selfondersoek:

Ons moet die opregte begeerte hê om met ons hele lewe dank aan God te bewys, opreg voor Hom te wandel en in ware liefde en eensgesindheid met ons naaste te lewe.

D.w.s ons moet die opregte begeerte hê om in gemeenskap met God saam te leef. Om in 'n hegte, intieme verhouding met God te deel wat gekenmerk word deur wedersydse deelname, gedeelde belangstellings en 'n gevoel van samesyn.

Wanneer dit deel van jou lewe is, kan jy ook nie anders as om dit te deel nie. Wanneer daar iets wonderliks met jou gebeur, wil ons dit mos met ander deel.

Om in gemeenskap met God te leef, beteken ook dat ons in gemeenskap wil leef met ons broers en susters wat ook in gemeenskap met God leef. Dit beteken ook dat ons dit wil deel met hulle wat dit nie ken, want hoe meer deel daarvan word, hoe groter word ons blydskap.

Dis ons roeping om God se liefde uit te dra aan die donker wêreld wat Hom nie ken.

Gaan dink daaroor na. Is God deel van jou lewe? Wil jy hê dat Hy deel van jou lewe moet wees?

Amen

Dien God en wees lief vir Hom omdat Hy God is

 3 Aug. 2025 GK BSH & RB

Skriflesing Job 1

Teksvers Job 1:9

Kyk na ʼn oorsig oor die boek Job by https://youtu.be/xQwnH8th_fs

Job is moontlik een van die Ou Testament se moeilikste boeke om te verstaan. Tog bied dit sinvolle antwoorde op lewensvrae wat moeilik is om te beantwoord waarop daar nie altyd maklik antwoorde is nie.

Ons stil by die vraag: Hoe help lyding jou om te verstaan hoekom jy God moet dien en vir Hom moet lief wees?

Mooiweersvriende. Almal weet wat ʼn mooiweersvriend is. Iemand wat net in voorspoed jou vriend is, op wie jy nie kan reken nie wanneer jy moeilikheid het nie.

Die satan beskuldig Job dat hy net ʼn mooiweer gelowige is. Wanneer God Job se vroomheid en opregtheid voorhou antwoord die satan Hom: Job 1:9 tot 11

⁹Toe antwoord die Satan die Here: “Dit is nie sonder rede dat Job U dien nie! ¹⁰U beskerm hom dan, en sy huis en al sy goed. U maak alles wat hy doen, voorspoedig. Selfs sy vee teel vinnig aan. ¹¹Maar raak nou net aan sy besittings en kyk of hy U nie in u gesig vervloek nie.”

Die satan se aanklag is, Job is maar slegs ʼn mooiweer gelowige. Hy dien God slegs omdat die Here hom seën. As die omgekeerde gebeur sal Job totaal anders reageer en sal hy sy rug op die Here draai.

Om hierdie gesprek reg te verstaan moet ons net eers bietjie stilstaan by agtergrond van die boek Job. Die boek Job is een van die wysheidsliteratuur boeke in die Bybel soos Spreuke ook is.

Die doel van wysheidsliteratuur is om sekere groot lewens vraagstukke aan te spreek.

Die vraagstuk wat in ons teks na vore kom is of jy sal aanhou om in ʼn verhouding met God te leef as die enigste voordeel wat jy uit die verhouding kry, God self is?

Dit gaan nie hier daaroor of God hier saam met die duiwel besig is met ʼn dobbelspel om die lotgeval van mense te bepaal nie. Die woord satan beteken letterlik “aanklaer.” In Hebreeus is die lidwoord die deel van die woord satan en in daardie konteks gee dit die betekenis van ʼn titel eerder as ʼn eienaam. Hiermee saam is die satan dan ook ʼn moeilikheidmaker. Hierdie gesprek tussen God en die satan bring die vraagstuk na vore. “Wat is jou motivering waarom jy God dien?”

Die aanklaer impliseer dat Job nie getrou en gehoorsaam is ter wille van God self nie, maar slegs omdat hy allerlei byvoordele uit die verhouding kry. Neem daardie byvoordele weg en Job sal God vervloek.

Met ander woorde Job sal God verwerp omdat hy sal reken dat God vir hom waardeloos is. Neem net al die gunste en gawes weg en Job sal sy verhouding met God verbreek omdat hy dan sal reken dat God nie meer sy liefde en vertroue werd is nie.

Die valse evangelie van die voorspoed teologie moedig jou aan om ʼn mooiweer gelowige te wees. Jy moet net glo en dan sal God jou “seën” met rykdom, goeie gesondheid en dit sal baie voorspoedig met jou gaan. In ons teks word die valsheid van hierdie evangelie ontbloot.

Hierdie vraagstuk wat in Job na vore kom is nie maar net ʼn teoretiese akademiese vraagstuk nie. Dit is iets wat elkeen van ons ten diepste raak. Gaan jy God nog steeds dien as Hy alles van jou af wegvat. Jou besittings, jou gesondheid, jou kinders? As jy kaal gestroop word, gaan jy jou rug op God draai of nie?

Alles wat ons het is God se genade. Niks wat jy het, het jy gekry omdat jy dit verdien het deurdat jy ʼn goeie en vroom mens is nie. Jou gesondheid, jou verstand, jou talente en vermoëns, al jou besittings het jy enkel alleen op grond van God se genade. In Job leer ons die ongemaklike waarheid dat dit nie altyd goed gaan in jou lewe nie. Soms neem God tydelik sy materiële seëninge van jou weg en plaas Hy jou in ʼn posisie waar dit op die oog af lyk of Hy eerder jou vyand is.

Job het nooit insig gehad oor wat daar in die troonkamer van God gebeur het nie. Net so weet ons ook nie wat die rede is hoekom God sekere dinge in sy ewige raadsplan toelaat in ons lewens nie. Dit mag dalk voorkom asof God van jou vergeet het. Dat Hy nie omgee wat met jou gebeur nie.

Om sin te maak hiervan moet ons onthou wat die werklike perspektief van lyding is. In Job 1:1 hoor ons dat Job vroom en opreg was en dat hy God gedien het en die kwaad vermy het. Voorwaar ʼn navolgingswaardige voorbeeld. Tog was Job nie perfek nie soos wat ons verder aan in die boek hoor.

Daar was net een mens wat werklik onskuldig was en wat die aller verskriklikste lyding denkbaar deurgaan het. In die persoon van Jesus Christus het God self meer gely as wat Job of enige mens ooit gely het. Jesus het God verlatenheid ervaar sodat ons nooit weer deur God verlaat sou word nie. Hy het alles verloor, sy klere en al sy aardse besittings, selfs sy lewe en ook God se teenwoordigheid.

Jesus was nie die enigste wat gely het nie. In die perfekte verhouding wat daar tussen Vader Seun en Heilige Gees was, was daar nie meer harmonie nie. Die Vader en die Heilige Gees het saam met Christus gely. God het die ergste lyding wat daar denkbaar is verduur sodat Hy daardeur die gebroke verhouding tussen God en mens kon herstel.

Deur sy lyding het God Homself aan die mens terug gegee. Die doel van die evangelie is om die verhouding tussen God en mens te herstel, nie om allerhande beloftes van voorspoed en rykdom te verkry nie.

Job het alles verloor, behalwe sy lewe omdat God die satan verbied het om Job se lewe te neem. Ten spyte daarvan dat Job alles verloor het, het hy een ding nie verloor nie, nl. God self. Job het niks anders as sy lewe en God gehad nie, maar nog steeds het hy God nie verwerp nie soos ons hoor in Job 1 v 20 tot 22:

²⁰Toe het Job opgestaan en sy klere geskeur. Hy het ook sy hare afgeskeer. Daarna het hy op die grond gaan lê en gesê:
²¹“Sonder iets het ek in die wêreld gekom en sonder iets gaan ek daaruit.
Die Here het gegee en die Here het geneem.
Prys die Naam van die Here.”
²²Onder alles het Job nie gesondig of God iets verwyt nie.

Die troos wat ons het is dat al verloor ons alles in die lewe, selfs die lewe self, dan het ons nog steeds vir God. Elkeen wat in Jesus Christus glo kan absoluut vashou aan die troos van Rom. 8:38 & 39

³⁸Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ³⁹of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Die teendeel is egter ook waar. As jy nie in Jesus Christus glo nie, gaan jy alles verloor, want as jy nie vir God het nie, dan het jy niks.

Geliefdes, Christus het aan die kruis gesterf sodat God deel van jou lewe kan wees. Moenie God verruil vir wêreldse dinge nie. Moenie val vir die leuens van die voorspoed teologie nie.

Die feit dat ʼn boek in ʼn Christelike boekwinkel verkoop word, beteken nie dat dit noodwendig die waarheid bevat nie. As daar ʼn prediker of boodskap in ʼn boek is wat jou beloof dat dit net goed met jou sal gaan en dat jy ryk en voorspoedig sal wees omdat jy glo of dit van God opeis, weet dit is ʼn leuen.

Moenie ʼn mooiweer gelowige wees nie. Dien God en wees lief vir Hom omdat Hy God is.

Amen.

Selfs die dood kan ons nie van die liefde van Christus skei nie

 

Psalm 23 (OAV) Lukas 21:17-19

Hier in Lukas 21 v 17 – 19 ontmoet ons Jesus waar Hy besig was om sy volgelinge by die tempel met gelykenisse te leer. Onder andere het Hy hulle ook vertel van wat in die toekoms gaan gebeur. In Lukas 21 wat ook as die profetiese rede bekendstaan vertel Hy hulle in vers 17 van vervolging wat op Christene wag: “En julle sal ter wille van my Naam deur almal gehaat word.”

En dit is inderdaad wat gebeur het en wat tans nog besig is om te gebeur. Kort na Jesus se Hemelvaart moes Christene uit Jerusalem vlug vir hul lewens en tans staan meer Christene onder vervolging as enige tyd in die geskiedenis.

Jesus voeg egter die troos by: “maar daar sal selfs nie eens 'n haar van julle kop af val nie.” Jesus beklemtoon God se sorg en beskerming vir gelowiges, selfs te midde van lyding en verdrukking.

In Luk. 21 v 16 Waarsku Jesus dat party doodgemaak sal word en hier in Luk. 21 v 18 gee Hy die versekering dat self wanneer jy sterf, dat niemand jou van die ewige lewe kan beroof nie.

Daarom moet ons volhard in geloof soos ons ook hoor in Luk. 21 v 19: “Deur julle volharding moet julle julleself red.” Bly glo in God se sorg en beskerming.

Hou in geloof vas aan die belofte dat “geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here,” soos ons hoor in Rom. 8:38 & 39.

In Psalm 23 vind ons ook hierdie belofte van God se sorg en beskerming. In Psalm 23 v 1 hoor ons: “Die Here is my herder, ek kom niks kort nie.” Hier gebruik die Here die beeld van ’n herder wat vir sy skape sorg en hulle beskerm om God se sorg en beskerming vir ons te verduidelik.

Dan hoor ons in Psalm 23: 2 & 3

Hy laat my rus in groen weivelde.

Hy bring my by waters waar daar vrede is.

Hy gee my nuwe krag.

Hy lei my op die regte paaie tot die eer van sy Naam.

Sien in julle gedagtes hierdie prentjie wat die Here vir ons skets. Die herder saam met sy skape in ’n pragtige groen weiveld met bome en skaduwee langs ’n stil meer waar die skape kan drink. Daar waar hulle veilig is in die sorg van hul herder. Sien u die kalmte en rus raak in hierdie prentjie? In God se teenwoordigheid is daar rus vir jou siel.

Die lewe kan egter ook onstuimig wees soos Jesus vir sy dissipels gesê het daar in Luk. 21 v 18 en hier in Psalm 23 v 4 kry ons ook die versekering van God se sorg wanneer die lewe moeilik en onstuimig word.

Selfs wanneer ons deur donker dieptes gaan is die Here by ons en is ons veilig in sy hande. Die geweldige troos wat die Here vir ons hier gee is dat sy sorg verder strek as net hierdie lewe.

Al gaan ek ook in 'n dal van doodskaduwee, ek sal geen onheil vrees nie; want U is met my: u stok en u staf dié vertroos my.

Selfs die dood kan ons nie van die liefde van Christus skei nie.

Jesus gebruik ook die beeld van ’n herder wat vir sy skape sorg om te verduidelik hoe lief Hy ons het.

Ons hoor in Joh. 10 v 14 & 15:

Ek is die goeie herder. Ek ken my skape, en my skape ken My, net soos die Vader My ken en Ek die Vader ken; en Ek lê my lewe af vir die skape.

Jesus het vir ons aan ’n vervloekte kruishout gesterf om die verskrikking van die dood van ons af weg te neem.

In 1 Kor. 15 v 54 & 55 hoor ons:

En wanneer hierdie verganklike liggaam met die onverganklike beklee is, en hierdie sterflike liggaam met die onsterflike, dan sal die woord wat geskrywe staan, vervul word:

“Die dood is vernietig, die oorwinning is behaal.”

“Dood, waar is jou oorwinning? Dood, waar is jou angel?”

Die dood is nie die einde nie! Die angel van die dood is die sonde wat skeiding bring tussen ons en God. En dit is wat Jesus vir ons kom doen het. Hy het sy lewe vir ons afgelê sodat die angel van die dood ons nie meer kan seermaak nie.

Hy het ons sondes op Hom geneem en die prys daarvoor betaal met sy dood en met sy opstanding het Hy die mag van die dood gebreek.

Daarom hoef ons nie bang te wees vir die dood nie en kan ons saam met Paulus triomfantlik uitroep: “Dood, waar is jou oorwinning? Dood, waar is jou angel?”

Vir elkeen wat in Jesus Christus glo is die dood nie die einde nie. Die dood is die begin van ’n nuwe bedeling in ons lewens waar ons ewig saam met God sal wees waar daar geen dood, hartseer, pyn of leiding meer sal wees nie.

Elkeen wat bely dat Jesus die Here is, en met jou hart glo dat God Hom uit die dood opgewek het, kan verseker wees van die ewige lewe. Die ewige lewe begin egter nie eers daar waar ons deur die dal van doodskaduwee gaan nie.

Die ewige lewe begin nou. Elkeen wat in Jesus Christus as sy enigste Verlosser en Saligmaker glo kan nou reeds verseker wees dat God saam met jou sal wees. Ons kry nou reeds ’n voorsmakie van ons ewige heerlikheid saam met God.

Jesus het na sy Hemelvaart vir ons die Heilige Gees gestuur om ewig saam met ons te wees, elke oomblik van elke dag. Jy is nie alleen nie.

Die Heilige Gees gee vir ons die geloof om vas te hou aan God se troos dat Hy vir ons rus vir ons siele gee. Die geloof om vas te hou aan die troos dat daar waar ons deur donker dieptes gaan, dat God by ons is en dat ons geen onheil hoef te vrees nie.

Wanneer ons by ’n oop graf van ’n geliefde staan gee die Here vir ons die troos van die ewige lewe in al sy volmaaktheid. Ons is hartseer want ons geliefde se plekkie is nou leeg in ons lewens en daarom treur ons. Ons moet treur, maar daar is ’n verskil. Ons treur nie, soos die ander mense wat geen hoop het nie, want God gee vir ons ’n lewende hoop van die ewige lewe.

Dit is met hartseer dat ons vandag hier afskeid neem van tannie Martie, maar ons doen dit ook met die troos dat selfs die dood ons nie van die liefde van Christus kan skei nie.

Amen

Jesus is lief vir jou. Glo jy dit?

 

Markus 4 v 35 - 41

Jesus het ’n lang dag agter die rug waarin hy die skare deur gelykenisse geleer het. Aan die einde van die dag versoek Jesus sy dissipels om na die oorkant van die meer te vaar. 

Hy was heel waarskynlik moeg na die lang dag en daarom het Hy agter in die skuit aan die slaap geraak terwyl hulle na die oorkant toe gevaar het. In die ligte laatmiddag briese het hulle daar weg weggevaar. 

Toe hulle ongeveer in die middel van die meer was het daar skielik ’n storm opgesteek.

Die see van Galilea is daarvoor bekend dat storms skielik sonder waarskuwing opsteek. Die rede daarvoor is omdat dit in die skeurvallei waarin die Jordaanrivier afvloei geleë is. Die meer is ongeveer 213m onder seevlak met berge aan weerskante van die meer wat tot 600m hoog is aan die oostekant. Die koel droë lug van bo-op die bergtoppe sak dan af in die vallei waar dit met die warm vogtige lug van die meer in kontak kom. Dit veroorsaak lugdruk verskille en omdat die berge weerskante ’n tregter effek het kan daar baie vinnig ’n baie sterk windstorm oor die see opsteek. Die meer is ongeveer 21 km lank en 13 km breed. Dit is dus ’n groot wateroppervlak waar die wind groot golwe kan opwek. En dit is wat daardie dag gebeur het.

Hierdie storm gee vir die dissipels die geleentheid om toets of hulle dit wat hulle van Jesus geleer het kan toepas in hulle lewens. Die laaste gelykenis wat Jesus daardie dag vertel het was die gelykenis van die mosterdsaad. Die Koninkryk van God word in die gelykenis voorgestel as ’n klein mosterdsaadjie wat groei tot dit ’n groot boom is. Met ander woorde dit is die klein groepie dissipels wat die begin is van die koninkryk wat die magtigste op aarde gaan word. Nou kry die dissipels die geleentheid om te toets of hulle glo dat die Here hul gaan bewaar om hierdie belofte te verwesentlik, want daar is ’n storm wat sê “nee, dit is nie so nie.”

Ons hoor in die verhaal wie Jesus werklik is en wat Hy vir sy volgelinge kan doen. Die verhaal begin met ’n groot storm. Daarna volg daar ’n groot stilte en die verhaal eindig met ’n groot ontsag.

Die groot storm.

Ons hoor hoe Jesus ’n groot storm gebruik om ons geloof te toets. in Mar. 4:35 hoor ons hoe Jesus vir sy dissipels sê: “Kom ons vaar oorkant toe.” Hulle het in die storm beland omdat Jesus vir hulle gesê het om weg te vaar. As Jesus nie dit vir hulle gesê het nie, sou hulle nooit in die storm beland het nie. Die dissipels het in die storm beland omdat hulle gehoorsaam was. Hulle het nie in die storm beland omdat hulle iets verkeerd gedoen het nie! Nee, hulle het daar beland juis omdat hulle iets reg gedoen het!

In Mar. 4: 37 hoor ons:

Skielik het daar ’n groot storm losgebars, en die golwe het in die skuit geslaan, sodat die skuit al begin vol word het.

Hierdie was nie maar net ’n gewone storm nie. Die Griekse woord wat as groot vertaal word is “mega”. Dit is ’n woord wat in Afrikaans en Engels ook al gebruik word om die grootsheid van iets te beskryf. Dit beskryf iets meer as net groot. As ons storms op ’n skaal moet plaas van gewoon aan die onderkant en baie hewig aan die bokant, dan beskryf “mega” die bopunt van daardie skaal. Dit was ’n storm wat meer was as wat hulle kon hanteer. In Luk 4:23 hoor ons dat hulle lewens inderdaad in gevaar was. Toe hulle weggevaar het was daar geen teken dat daar ’n storm sou wees nie. Toe hulle in die middel van die meer kom het daar skielik ’n storm opgesteek.

In Mar 4:40 vra Jesus die vraag “Waarom is julle bang? Het julle dan nie geloof nie?” M.a.w. hierdie storm is ’n gelooftoets vir die dissipels en in die verhaal hoor ons wat die eienskappe van so ’n gelooftoets is.

Die eerste eienskap vir so ’n geloofstoets is ’n situasie wat menslik gesproke onmoontlik is om te hanteer. ’n Megastorm. Jesus plaas jou in ’n situasie wat jy nie alleen kan hanteer nie. ’n Situasie waar jy nie uitkoms van kan sien nie. Dit is nogal iets waarmee ons, ons kan vereenselwig, want ervaring het ons geleer dat ons nie vrygeskeld word van die storms in die lewe nie. Christene beland in onmoontlike storms juis omdat hulle christene is! Jesus het sy dissipels beveel om weg te vaar en dit het hulle in die storm laat beland. Hy bring ons in die storms.

Net soos daardie storm op die see van Galilea, ontstaan ons storms net so skielik uit die bloute. Die een oomblik is alles nog reg en dan ontvang jy die oproep, daar was ’n ongeluk. Alles verloop nog glad by die werk, dan word daar afgekondig dat die maatskappy herstruktureer moet word om koste te bespaar. Die gesprek met die dokter: “die resultate van die biopsie het positief vir kanker getoets.” Die ekonomie is nog redelik en dan word daar ’n politieke aankondiging gemaak wat veroorsaak dat daar in die loop van die naweek R500 biljoen se waarde op die aandelebeurs vernietig word en dat die wisselkoers van die rand teenoor buitelandse geldeenhede met 25% verswak. Dit tesame met die voortslepende droogte raak net te veel en besighede word gedwing om deure toe te maak.

Dit is die tipe situasies waarin ons beland. Die skuit is besig om vol water te word, die wind is oorweldigend. Al wat ons sien is die golwe wat bokant die skuit uittoring. Hierdie storm is besig om die oorhand te kry en dit lyk of ons dit nie gaan maak nie.

Christene word nie vrygeskeld van die storms in die lewe nie. Die Here plaas ons in hierdie storms om ons geloof te toets. Jesus het die dissipels beveel om te gaan, maar Hy het hulle nie alleen laat gaan nie. Hy het saam gegaan. Jesus was saam met die dissipels in die skuit en net so is die Heilige Gees saam met ons, ook wanneer ons midde in die megastorms van die lewe beland.

Die eerste eienskap van ’n geloofstoets is ’n onmoontlike situasie, maar daar is ook ’n tweede eienskap, naamlik Jesus wat stilbly. Ek bevind myself in ’n onmoontlike situasie en wanneer ek omdraai is Jesus aan die slaap agter in die boot! Wat moet ek doen wanneer ek in die storm van lewe is en die Here antwoord my nie? Is dit nie hoe ons dikwels voel nie? Ek bid en daar is nie antwoorde nie. Ek bid en my geliefde word nie gesond nie. Ek bid en ek kry nie die werk nie. Ek bid en die persoon vir wie ek bid word nie gelowig nie. Dan begin mens wonder, Here waarom slaap U?

Geloof word nie getoets wanneer dit mooiweer is nie. Vertrou jy Jesus in die storm? Vertrou jy sy stilte? Vertrou jy wanneer jy nie die antwoorde ontvang wat jy verwag nie? Vertrou jy wanneer die omstandighede nie is soos wat jy dink dit behoort te wees nie? Vertrou jy wanneer jy net die oorweldigende golwe om jou sien? Vertrou jy wanneer jou boot vol water begin word en Jesus is aan die slaap agter in die boot? Vertrou jy dat die Here vir jou omgee wanneer dit lyk of alles in die lewe teen jou is?

Let op wat die dissipels gesê het. Die megastorm tesame met Jesus se stilte het die ware toestand van die dissipels se geloof blootgelê. Die dissipels gaan nie na Jesus en vra, Here doen iets nie. Nee in Mar. 4:38 hoor ons:

“Meester, gee U dan nie om dat ons vergaan nie?”

Die dissipels bevraagteken nie die mag van Jesus nie. Nee, hulle bevraagteken sy liefde!

Dit is die dieptepunt van ’n geloofskrisis. Ons glo dat die Here in staat is om te help, maar ons bevraagteken of Hy wil help! Gee Hy werklik om? Sien die Here ooit raak waardeur ek gaan? Ek dien die Here al solank. Ek bid gereeld. Ek probeer werklik om na die beste van my vermoë volgens die wil van God te leef. Het die Here van my vergeet?

Luister hoe beantwoord Jesus hierdie aantyging van die dissipels “Waarom is julle bang? Het julle dan nie geloof nie?” Met ander woorde “hoe is dit dat julle My nog nie vertrou nie? Hoe is dit dat julle My liefde bevraagteken? Dink julle werklik dat Ek nie omgee nie?” Geloof is die vaste vertroue dat die Here werklik vir my omgee en dat Hy my onvoorwaardelik liefhet.

Ons moet verstaan dat die Here aan geloofstoetse onderwerp omdat Hy ons liefhet. In Jak 1:2-4 hoor ons dat ons aan geloofstoetse onderwerp word sodat ons tot volle geestelike rypheid kom sonder enige tekortkominge. Net soos ’n spier sterk word wanneer jy dit oefen word ons geloof sterker deur gelooftoetse. God het ons te lief om jou met ’n twyfelende geloof te los. Hy wil hê dat jy deur jou geloof die werklike diepte van sy liefde leer ken. Hy wil hê dat ons in geloof moet groei sodat ons kan leer wie Hy werklik is.

Die groot stilte

Na die groot storm kom die groot stilte. Dieselfde woord wat gebruik word om die groot storm word in vers 39 gebruik om die groot stilte te omskryf. ’n Megastorm en nou ’n Megastilte. Dit is nie net ’n gewone stilte of kalmte nie. Dit is ’n buitengewone kalmte wat daar na die storm neerdaal.

Dit is belangrik om te verstaan dat die storm dadelik gekalmeer het. Jesus het die storm beveel “Hou op! Bedaar!” en dadelik het die wind gaan lê en die golwe kalmeer. Dit was nie ’n geleidelik afskaal van die storm nie. Dit wys vir ons op die almag van Jesus. As die storm maar net natuurlik bedaar het sou dit nog ’n lang ruk geduur het. Die golwe het egter dadelik bedaar en dit is net God wat dit kan doen. Dit bevestig absoluut dat Jesus God is.

Die groot ontsag.

En dit het sy dissipels met ’n groot ontsag vervul. Dit is belangrik dat ons moet verstaan dat hierdie magsvertoon nie net is om te bewys dat Jesus God is nie. Dit is ’n magsvertoon na aanleiding van die dissipel se vraag: “Meester, gee U dan nie om dat ons vergaan nie?” Jesus word nie wakker en bestraf die dissipels nie. Hy bestraf die wind as ’n antwoord op hulle vraag, “ja Ek gee om vir julle.” Hy gebruik sy almag om vir sy dissipels te wys hoeveel Hy werklik vir hulle omgee om hulle te verlos. Hiermee wys Hy nie net vir sy dissipels hoe groot sy mag is nie, maar hoe groot sy liefde is. Later het Hy die grote van sy liefde aan die kruis bevestig en die grote van sy mag met sy oorwinning oor die dood. Dit is die evangelie, die goeie nuus dat Jesus gekom het om ons te red uit die grootste storm wat daar in ’n mens se lewe kan wees. Die storm van God se toorn en wraak oor ons sonde.

In hierdie verhaal sê Jesus vir jou: “Ek is lief vir jou. Glo jy dit?”

Amen