Roep in gebed tot God in tye van nood

Lees: Jona 1 & 2 

Teksverse Jona 2

8 Okt 2017 GKE

Sing:

Ps. 46-1 v 1 & 6

Ps. 102-2 v 1 & 9

Ps. 130-1 v 1 - 4

Sb 14-2

Jona en die vis is seker een van die bekendste verhale in die Bybel. En tog gaan die verhaal nie eintlik oor die vis nie. Wanneer daar oor die verhaal gepraat word land die gesprek so maklik op ’n syspoor van watse tipe vis was dit nou eintlik? Was dit dalk ’n walvis, maar ’n walvis kan nie ’n mens insluk nie. Is dit ’n ware verhaal of is dit net ’n gelykenis? En met al hierdie gesprekke word die hele boodskap van hierdie verhaal gemis! Dit gaan nie hier oor die vis nie, maar wel oor hoe groot God se genade is!

Hierdie verhaal beskryf vir ons hoe God se kinders deur middel van krisisse in hul lewens op daardie punt kom waar hulle net nie meer kan aangaan nie. Dit vertel vir ons van God se liefde en sorg en dat sy verbintenis om sy beloftes na te kom groter is as die sonde van sy kinders.

Ons hoor hier die verhaal van ’n profeet wat eerder van God af wou wegvlug as om Hom te gehoorsaam. Die Here gee aan Jona die opdrag om die Assiriërs, Israel se grootse vyande, te waarsku oor God se komende oordeel. Jona wil egter nie want hy is bang dat die Assiriërs hulself gaan bekeer en dat God dan genade aan hulle gaan betoon. Daarom besluit hy om van God af weg te vlug.

Ons hoor die refrein in die verhaal, weg van die Here af wat herhaal word en dan ook hoe Jona afgaan het. Eers af na Joppe toe waar hy op ’n skip probeer wegvaar van die Here af en dan oorboord weer verder af in die vis tot op die bodem van die see, by die fondamente van die berge.

Hier waar Jona op sy laagste is beskryf vir ons die swaarkry, die pyn en lyding, die verwarring wat pyn en lyding in ’n mens se lewe verteenwoordig. Dit is wat Jona daar in die maag van die vis met die seegrasse om sy kop beleef het. In sommige gevalle, soos met Jona is dit deur jou eie toedoen, maar in ander gevalle is deur die toedoen van ander of die omstandighede in die lewe wat maak dat jy jouself onder in die vis se maag met die seegrasse om jou kop daar by die fondamente van die berge bevind.

Hierdie verhaal gee vir ons hoop want wanneer Jona daar diep in die see binne in die vis van die maag is nadat hy sover as moontlik van die Here af probeer wegvlug het vind ons dat die Here juis daar teenwoordig is! Met hierdie verhaal sê die Here vir elkeen van ons dat Hy veral in die moeilike omstandighede in ons lewens teenwoordig is.

Die gebed van Jona gee vir ons die bril waardeer ons na die donker plekke in ons lewens moet kyk. Of dit nou deur ons eie toedoen is of deur die toedoen van ander of a.g.v. omstandighede waaroor ons geen beheer het nie wys die Here vir ons met Jona hoe ons perspektief kan kry daaroor.

Deur gebed beleef jy op ’n besondere manier hoe jou verhouding met die Here jou dra in tye van swaarkry. In Jona 2 v 2 hoor ons hoe Jona in sy nood tot die Here roep toe hy nie meer geweet het waarnatoe nie. Soms raak jou lewe so buite beheer dat jy nie meer weet watter kant toe nie en al wat jy kan doen is om in jou nood uit te roep “Help my!”

En dan hoor ons die wonderlike troos “Hy het my gebed verhoor. Diep in die doderyk het ek hulp gevra,en U, Here, het my gehoor.” Die ironie, daar waar Jona veronderstel is om op sy verste van die Here te wees, is die Here intens teenwoordig. Ons dink so maklik dat God ons verlaat het wanneer ons swaarkry en dat Hy nie oor ons omgee nie. Hier bevestig God opnuut weer dat Hy jou nooit alleen laat nie. Hy luister wanneer jy in nood na Hom roep en Hy weet presies waar jy is. Jy is nie alleen nie!

In Jona 2v3 hoor ons die verbasende waarheid, ons kan amper sê die ontstellende waarheid!

U het my die diepte ingegooi, diep in die see, en die watermassa het my omring. U het golf na golf oor my laat gaan.

Dit is deur die Here se toedoen dat Jona in die vis se maag is. Is dit God se skuld dat ons swaarkry? Straf Hy ons met swaarkry?

Nee geliefdes, God is nie besig met straf nie, dit is juis sy genade wat so helder skyn. Hier sien ons dat selfs die moeilikste en onmoontlikste omstandighede nie buite God se beheer is nie. Hy is nie afwesig nie, maar anders as wat ons sou verwag weerhou Hy nie altyd die swaarkry van ons af nie. Soms gebruik die Here swaarkry juis om ons weer by daai punt te bring sodat ons kan besef hoe afhanklik ons van Hom is en dat ons nie sonder Hom kan wees nie.

In Jona 2 v 4 hoor ons dan juis hoe Jona se swaarkry hom opnuut weer laat besef hoe nodig hy God het.

Ek het gedink ek het uit u gesig verdwyn, maar tog sal ek weer u heilige tempel aanskou.

Jona wou vry van God wees en hy het aanvanklik gedink dit sal baie lekker wees. Want dan kan hy doen wat hy wil en is hy nie meer gepla met al die moets en moenies wat sy pret bederf nie. Nou besef hy dat dit wat hy so graag wou gehad het baie sleg en nie lekker is nie! Hy besef nou eers hoe nodig hy God werklik het.

Is dit nie ook maar dikwels ons probleem nie? Ons wil tog maar net so bietjie vry van God se gesag wees. Moet ek al weer Sondag gaan luister na al die dinge wat ek nie mag doen nie? Ek wil tog net so bietjie wegkom van die kerk dinge. Dan kom ek op ’n stadium agter dat om sonder God te wees nie so lekker is nie! Dit is net God wat lewe gee en nie een van ons kan sonder Hom bestaan nie.

Verder in die gebed hoor ons hoe Jona besef dat dit nie net is dat hy God nodig het nie, maar dat God al is wat hy nodig het soos ons hoor in Jona 2:5&6:

Die waters het my toegevou, die groot water het my omring, seegras was om my kop gedraai. Ek het afgesak tot by die fondamente van die berge, die aarde het my vir altyd toegesluit. Maar U, Here my God, het my van die dood gered.

Hy het niks meer nodig gehad nie. Daar waar hy in die maag van die vis was het hy in homself niks gehad wat hom uit sy situasie kon red nie. Dit is net God wat hom kon red en God het ook soos Jona bevestig met die woorde “Maar U, Here my God, het my van die dood gered.”

Hier besef Jona dat dit beter is om saam met God in die vis se maag te wees as wat dit sou wees om sonder God in Tarsis te wees. Dit is beter om saam met God in die moeilikste omstandighede te wees as wat dit sonder God sal wees in die mees gunstigste omstandighede. Dit is juis deur swaarkry wat ons intens weer die liefde en trou van God ervaar en dat ons dan weereens besef dat ons niks anders as God nodig het nie.

In Jona 2 v 7 hoor ons hoe Jona onthou wat God alles in sy lewe al vir hom gedoen het. Hy het weer onthou hoe spesiaal dit is om in ’n verhouding met God te leef.

Geliefdes, onthou u wat het God al alles in u lewe beteken? Onthou u hoe spesiaal u vir Hom is? So spesiaal dat Hy bereid was om Homself so te verneder om ’n eenvoudige mens te word. Dat Hy bereid was om die vernedering van ’n vervloekte kruisdood in u plek te dra! Dat Hy die dood oorwin het sodat jy kan lewe en dat Hy dit gedoen het uit liefde sodat jy weer in ’n verhouding met Hom kan leef. Onthou hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek sodat jy weer heeltemal met die volheid van God vervul kan word. Onthou dat dit nie saak maak wat met jou gebeur nie want daar is niks wat jou van die liefde van God kan skei nie.

In Jona 2 v 8 hoor ons hoe Jona besef dat die afgod van die eie ek net ellende bring. Toe Jona weggevlug het van die Here af, het hy op die afgod van self staat gemaak. Nou hoor ons hoe hy tot die besef kom dat die afgod van die eie ek niks anders as ellende bring nie. En dit bring hom om in aanbidding tot die Here te nader soos ons hoor in Jona 2v9:

Terwyl ek ’n loflied sing, wil ek aan U ’n offer bring; wat ek beloof het, sal ek doen. Hulp kom net van die Here af.”

En in Jona 2v10 hoor ons die wonderlike belofte dat tye van swaarkry nie vir altyd aanhou nie. Dit word beter, nie net in hierdie lewe nie, maar ons sien uit na die tyd wanneer ons ewig saam met God sal wees sonder al die swaarkry van hierdie lewe.

Soms bring die lewe jou op ’n plek waar jy niks anders kan doen as om in jou nood na die Here te roep nie. Dit is dan wanneer jy besef dat die Here in die grootste swaarkry en onmoontlikste omstandighede intens teenwoordig is. Dit is dan wanneer jy besef dat niks buite God se beheer is nie. Dit is dan wanneer jy werklik begin verstaan dat jy God nodig het en dat jy niks anders as God nodig het nie. Wanneer jy in gebed in jou nood tot die Here roep onthou wat God alles vir jou gedoen het. Onthou dat Hy sy Seun gestuur het om aan ’n vervloekte kruishout vir jou sondes te sterf sodat jy in ’n verhouding met Hom kan leef. Onthou dat daar niks is wat jou van sy liefde kan skei nie. Onthou dat die afgod van die eie ek net ellende bring en buig in aanbidding tot God om werklik die grootheid van sy liefde in jou lewe te ervaar.

Roep in gebed tot God in tye van nood.

Amen

Wanneer jy nie God se teenwoordigheid ervaar nie, maak staat op wie Hy is.

Teksvers Ps. 22 v 2

5 Feb 2017 GKE

Sing

Ps. 23-1 v 1

Ps. 33-1 v 5

Ps. 86-1 v 1 & 6

Sb. 17-1 v 1 , 4 & 6

My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep? Dit is ’n hulproep van gelowiges oor al die eeue heen. Daar kom tye in ‘n mens lewe waar alles net verkeerd loop. Jy is nog besig om te probeer bepaal hoe jy die huidige krisis moet hanteer, dan slaan die volgende een jou ook onderstebo. Dit voel vir jou of jy heeltemal aan jou eie lot oorgelaat is en dat die Here nie eers jou nood raaksien nie. Jou gebede voel leeg en dit voel vir jou of daar geen antwoord is nie.

Het u al so gevoel geliefdes? Voel u dalk nou so? Wil u ook saam met die Psalmdigter uitroep: My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep? My God, ek roep bedags en U antwoord nie, ook snags, maar ek kry geen rus nie. Moet tog nie so ver van my af weg bly nie, want die nood is naby en daar is niemand wat help nie. Here, moet tog nie so ver bly nie,  help my tog gou! Luister dan na hoe die Here ons hulproep met Ps. 22 antwoord.

As ons na die verlede en so om ons heen kyk is dit egter duidelik dat ons nie alleen staan in beproewing nie. Dit help om te weet dat daar ook ander gelowiges is wat deur beproewing geteister word, maar tog bied dit nie 100% troos nie. Om te voel dat God ver van my is, is ’n angswekkende gevoel.

In Ps. 22:2 & 3 hoor ons hoe verlore en verlate Dawid voel, maar dit wat hy volgende sê in vers 4 & 5 gee vir ons perspektief.

U is tog die Heilige wat woon waar die lofsange van Israel weerklink!

Op U het ons voorvaders vertrou. Hulle het vertrou en U het hulle gered.

Ten spyte daarvan dat Dawid verlore en verworpe voel fokus hy op twee waarhede. God regeer in heiligheid en Hy is getrou om sy om sy uitverkorenes te red.

Vertrou op die waarheid en nie jou gevoelens nie

Wanneer dit vir jou voel of God ver is, vertrou op sy karakter, wie Hy werklik is. God leer ons in sy Woord dat Hy oral teenwoordig is en dat Hy regeer. Dit voel dalk vir my of God ver is, maar die waarheid is dat Hy nie is nie. Die waarheid is dat ek nie alleen is nie.

Aan die ander kant beteken God se heiligheid dat ek nie verdien om naby God te wees nie. God leer ons ook in sy Woord van sy genade. Een van die sewe kruiswoorde wat Jesus uitgeroep het is juis Ps. 22v2. In Mat 27:46 hoor ons:

Teen drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dit is: My God, my God, waarom het U My verlaat?

 

In Ps. 22 hoor ons die profesie van die enigste mens wat werklik deur God verlaat is. Jesus wat aan ’n vervloekte kruishout in ware Godverlatenheid gehang het sodat ons nooit weer deur God verlaat sal word nie. Jesus Christus is ons waarborg dat ons altyd toegang tot God het.

Wanneer jy nie die krag van God se teenwoordigheid ervaar nie, vertrou op sy troue verbondsliefde waarmee Hy ons red. In Ps. 22:4-6 hoor ons hoe Dawid onthou het hoe God sy voorvaders gered het.

Wonder u soms of God jou dalk nie vergeet het nie? Het Hy dalk hierdie keer nie tyd om na my nood om te sien nie? Wanneer u so voel geliefdes, hou vas aan God se beloftes wat Hy in sy Woord vir ons gee. Die kruis verseker ons van God se genade en dat Hy na ons omsien.

Wanneer dit vir jou voel of God ver is, laat die waarheid jou gevoel verander.

Ons hoor hoe Dawid deur verskeie verse sy klagtes teenoor die Here uitstort. Hy onthou van God se heiligheid en sy verlossing. Tog is hy eerlik oor sy gevoelens. Ons bv hoor in Ps. 22:15 & 16:

Ek is soos uitgestorte water, al my bene het uitmekaar geval, my hart het soos was geword, dit smelt weg in my. Ek is so min werd soos ’n potskerf, my tong kleef aan my verhemelte, U laat lê my asof ek dood is.

Moenie skaam wees om jou hart teenoor die Here uit te stort nie. Om die waarheid van die Here se heiligheid en sy genade te ken beteken egter nie dat ons nie ons gevoelens teenoor die Here mag verwoord nie. Vertel die Here hoe jy die swaarkry in jou lewe beleef. Hy verstaan beter as enige een hoe jy voel. Praat met die Here.

Soos ons met Ps. 22 vorder hoor ons hoe iets merkwaardigs met Dawid gebeur. Terwyl hy sy hart teenoor die Here uitstort verander die waarheid sy gevoelens. In Ps. 22:23-25 hoor ons hoe sy wanhopige klagtes in sekerheid en vertroue verander.

U het my gebed verhoor! Ek sal tot eer van u Naam getuig in die gemeente, U in die volle vergadering prys. Julle wat die Here dien, prys Hom! Vereer Hom, nageslag van Jakob! Betoon Hom eerbied, nageslag van Israel! Die nood van die hulpelose het Hy nie verontagsaam en gering geskat nie, Hom daarvan nie teruggetrek nie, maar die hulpgeroep na Hom het Hy gehoor.

Soos wat ons besig is met God se woord, word ons hopeloosheid verander in hoop. Dit is nie ons gevoelens wat bepaal of God naby of ver is nie. Dit is sy karakter, wie Hy is. En deur sy Woord leer ons God ken. Wanneer dit vir jou voel of God ver is, weet dat jy niks hoef te doen om God nader te bring nie, want Hy is reeds naby! God se genade word nie bepaal deur wat ons doen nie, maar wel deur wie en wat Hy werklik is.

Wanneer die lewe te veel word, hou vas aan God se beloftes. Moenie dat jou gevoelens jou op ’n dwaalspoor lei nie. Laat die waarheid van God se karakter jou gevoel verander. Neem Jesus se belofte in Mat. 11:28 ernstig op en kom na die enigste bron van vrede en rus.

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.

Amen

Die Here stuur arbeiders om in sy Koninkryk te werk.

31 Jul 2016 GKE

Skriflesing (Mat 9:35-38)

Sb 1-1 v 1 & 2

Ps. 119-1 v 1 & 2

Ps. 119-2 v 26 & 27

Sb 15-2 v 1 & 3

“Die oes is groot, maar die arbeiders min. Bid dan die Here aan wie die oes behoort, om arbeiders uit te stuur vir sy oes.”

Jesus het die mense in hulle sinagoges geleer deur die evangelie van die koninkryk te verkondig. Wat is hierdie evangelie van die koninkryk?

Die verhaal oor die Koninkryk is die groot verhaal van die Bybel. Dit begin in Genesis en dit gaan regdeur tot in Openbaring. Ons hoor hoedat God die perfekte koninkryk skep waar Hy regeer en alles binne die koninkryk in harmonie is. Daar is geen onreg nie en die mense leef in liefde met mekaar en met God saam. God is die Koning en Hy heers oor alles en almal en die burgers van die koninkryk leef almal in vrede saam.

Dan daal daar ’n duisternis oor die koninkryk neer. Die burgers kom in opstand teen hulle Koning en dit veroorsaak groot hartseer en ellende. Daar waar alles eens op ’n tyd perfek was, heers nou chaos. Vrede word met onvrede vervang en dit gaan selfs so ver dat die burgers mekaar doodmaak. Mense is in opstand teen mekaar en oorloë is aan die orde van die dag. God die Koning is nog steeds in beheer, maar nie al die burgers wil dit erken. Dit is voorwaar ’ donker tyd in die koninkryk. So donker dat die meeste inwoners nie eers meer hulle Koning herken nie!

Die Koning het egter ’n plan om weer orde te herstel. Hy gaan sy Seun stuur om sy vyande te oorwin. Sy Seun kom egter nie oorlog voer in die tradisionele sin van die woord nie. Hy kom nie met ’n weermag nie. Hy is nie in ’n paleis as ’n prins gebore nie. Nee Hy het gekom as een van die onbelangrikste mense van sy tyd, sonder aansien, sonder vertoon. So eenvoudig was sy geboorte dat Hy in ’n stal gebore is. Ten spyte daarvan is Hy tog deur ’n hemelse koor van engele geëer en as Verlosser bekend gestel.

Gedurende sy hele tyd op aarde het die Joodse raad en owerhede Hom geminag en selfs sy getroue volgelinge het Hom in die steek gelaat tydens sy diepste nood. Een het Hom verraai en die ander het weggehardloop toe Hy gevange geneem is. Een van die binnekring volgelinge het selfs ontken dat hy Hom geken het. Op die oog af het dit gelyk of Hy gefaal het en almal wat op Hom as Verlosser vertrou het was moedverlore. Hy is aan ’n kruis opgehang tussen misdadigers en daar het Hy gesterf.

Wat soos sy grootste mislukking gelyk het, was egter sy grootste oorwinning oor die vyand. Na drie dae in die graf het Hy uit die dood opgestaan en hiermee het Hy die vyand se houvas op die mense gebreek. Hy het aan almal wat vir die dood bestem is, lewe gegee. Hierna is Hy weer terug na sy Hemelse Vader waarvandaan Hy as Koning regeer.

Alhoewel dit ’n groot oorwinning was, is dit egter nog nie die finale oorwinning nie. Die finale oorwinning gaan eers kom wanneer die Koning weer terugkom om die wat hulle by die koninkryk van die sonde geskaar het te oordeel. Na hierdie finale oorwinning oor die bose waar die vyand finaal verslaan, gaan word gaan die gevolge van die sonde finaal beëindig word.

Intussen is daar baie werk vir sy volgelinge. Hulle moet die koninkryk sigbaar maak. Die manier hoe hulle dit moet doen is om die evangelie, die goeie nuus oor Jesus se oorwinning aan die kruis te gaan verkondig. Elkeen wat dit glo en sy eie maak word deel van die koninkryk. Hulle moet verkondig dat God regeer en die Jesus die dood oorwin het en dat sy koninkryk daarom in teenstelling met die koninkryk van die sondige wêreld staan. Hoe meer mense dit hoor en glo, hoe sigbaarder word die koninkryk. Die wat egter nie wil glo nie moet hoor van die Koning se oordeel wat kom.

Hy het egter nie sy volgelinge alleen gelaat met hierdie groot taak nie. Die Heilige Gees het na sy terugkeer na sy Vader toe in sy plek gekom om sy volgelinge met hierdie groot taak te help. Hierdie taak het begin nog voordat Jesus na sy Vader toe teruggekeer het. Hy het vooraf reeds sy volgelinge uitgestuur as voorbereiding vir die groot taak wat voorlê na sy hemelvaart. Eers die twaalf en toe later die twee en sewentig waarvan ons in Mat. 10 en Luk 10 hoor. Dit wat Hy begin het moes hulle klaar maak.

Die mense wat nog nie die koninkryk kan raaksien nie leef in ellende want hulle was moeg en hulpeloos soos skape wat nie ’n wagter het nie. Jesus het begin omgesien na hulle deur hulle geestelike nood aan te spreek (die gebrek aan kennis van die koninkryk van God) en ook hulle fisiese nood (deur elke soort siekte en kwaal gesond te maak). Jesus se volgelinge moes egter die werk voortsit. Die eerste twaalf volgelinge was te min want die oes is groot en daarom moes hulle tot die Here bid om arbeiders te stuur om die oes (dit wil sê die verlorenes wat nog buite die koninkryk gestaan het) in te samel.

Dit is waarmee die Koning se volgelinge vandag nog mee besig is. Naamlik om die oes in te samel en die koninkryk sigbaar te maak. Omdat die oes so groot is het Hy ook die werk in verskillende take ingedeel en daarom roep Hy ook gelowiges om op hierdie verskillende take te konsentreer. Hy roep gelowiges net as gewone gelowiges en uit hulle roep Hy mense om te spesialiseer as ouderlinge, predikante en ook diakens. Elkeen van hulle het dan ook sy eie unieke taak wat hulle moet verrig sodat die Koning se oes ingesamel kan word.

Jesus het die opdrag gegee dat ons moet bid dat die Here arbeiders stuur. Ons het gebid en Hy het vir ons twee diakens gestuur wat vanoggend in hulle amp bevestig gaan word.

Ons vra nou dat die twee susters wat geroep is na vore kom sodat hulle saam met die gemeente kan hoor wat behels die werk van die diakens in die insameling van die Koning se oes.

Formulier vir die bevestiging van diakens

Geliefdes in ons Here Jesus Christus, U weet hoe ons nou verskillende male die naam/name afgekondig het van ons medebroeder/suster(s) wat as diaken(s) van hierdie gemeente verkies is, ten einde te verneem of iemand iets het waarom hy/hulle nie in sy/hulle diens bevestig mag word nie. Aangesien niemand egter enige wettige beswaar teen sy/haar/hulle bevestiging voorgelê het nie, sal ons hom/haar/hulle nou in sy/haar/hulle diens bevestig. Vir die doel moet u broeder/susters(s) wat bevestig word, en ook alle aanwesiges eers uit die Woord van God 'n kort uiteensetting van die instelling en ampswerk van die diakens aanhoor.

'n Diens om die gemeente as een gemeenskap in Christus te laat lewe, het spoedig in die apostoliese kerke nodig geword[1]. Hierdie diens word duidelik onderskei van die diens van die Woord en gebede asook van die diens van regering[2].

As diaken(s), geliefde broeder/susters(s), word u geroep om sorg te dra dat die gemeente hulle eenheid in Christus in daadwerklike onderlinge liefde beoefen. U moet ook toesien dat die gelowiges aan almal goed doen, sodat die liefde van Christus op hierdie wyse openbaar kan word. Saam met u medediakens moet u almal besoek en hulle aanspoor om daadwerklike liefde teenoor die medegelowiges en alle mense te bewys; deur elkeen te besoek sorg dra dat nie een deur armoede, eensaamheid, ouderdom, siekte of om ander redes van die geloofsgemeenskap vervreem raak nie; die middele wat gegee word tot diens van die wat in nood verkeer, sorgvuldig beheer, met wysheid bestee en met vertroosting uit die Skrif uitdeel.

Sodoende moet u Christus, u medegelowiges en die gemeente tot diens toerus en die liefde van Christus tot verheerliking van God in die wêreld laat skitter.

U het gehoor wat u opdrag is. Ons vra u nou om opreg op die volgende vrae te antwoord:

Is u in u hart daarvan oortuig dat u wettig deur die gemeente van God en daarom deur God self tot hierdie heilige diens geroep is?

Glo u dat die Heilige Skrif die Woord van God is en dat dit die volmaakte leer van die saligheid bevat, en verwerp u alle leringe wat daarmee in stryd is?

Belowe u om u Goddelike opdrag getrou en met ywer in ooreenstemming met hierdie leer uit te voer en volgens hierdie leer te lewe?

Belowe u om u aan die kerklike vermanings en tug te onderwerp as u miskien in leer of lewe afwyk?

Hierop vra die bedienaar: N, wat is hierop u antwoord? Hierop moet hy/sy/hulle antwoord: Ja.

Daarop moet die bedienaar sê: Mag die alvermoënde God en Vader u sy genade skenk om in hierdie diens getrou en vrugbaar werksaam te wees! Verder moet hy hom/haar/hulle sowel as die hele gemeente soos volg vermaan:

Wees dan toegewyd in u diens. Stel vas wat die nood van die gelowiges is, en kom hulle te hulp. Spoor almal tot mededeelsaamheid aan. Wees versigtig in die besteding van die middele wat aan u sorg toevertrou is. Wees getrou in u diens en wees ('n) goeie voorganger(s) vir die hele gemeente[3]. So sal u vir uself 'n eervolle plek in die gemeente verwerf en groot vrymoedigheid in u geloof in Christus verkry en na hierdie lewe in die vreugde van die Here ingaan[4].

En u, geliefde gemeente, ontvang hierdie man(ne)/vrou(e) as dienaar(s) van God. Laat u, in die beoefening van die gemeenskap van die heiliges, deur die diakens lei[5] en wees ('n) goeie voorganger(s) vir die hele gemeente. Gee sonder bybedoelings en dwang, want God het mense lief wat blymoedig gee[6]. Doen u daaglikse werk getrou, sodat u ook hulle kan help wat behoefte het[7]. Dink aan die diakens in u gebede.

Maar omdat ons dit uit onsself nie kan doen nie, laat ons die almagtige God aanroep.

Gebed

Ons Vader, Ons dank U dat u hierdie man(ne) deur u Gees gelei het om die roeping op te volg. Ons bid U, gee aan hom/hulle steeds meer die gawes wat hy/hulle nodig het om sy/hulle diens te verrig. Skenk aan hom/hulle wysheid, skranderheid, onderskeidingsvermoë en liefde. Verleen hom/hulle genade om getrou in die diens te volhard en nooit deur teleurstelling, moeite, verdriet of vervolging van die wêreld te verslap nie. Seën, Here, die gemeente waaroor u hom/hulle gestel het. Voorsien die gemeente genadiglik van die nodige middele om ryk te kan wees in vrygewigheid en alle goeie werke. Leer ons, deur die liefde van ons Here Jesus Christus, om aan mekaar se belange te dink. Laat so u heilige Naam geëer word en die ryk van u Seun Christus kom. Verhoor ons, o Vader, deur u geliefde Seun.

Amen.

[1] Handelinge 2:42, 44-46; Handelinge 4:32-37; Handelinge 6:1-4

[2] 1 Timoteus 3:2,8; Filippense 1

[3] 1 Timoteus 3:13

[4] Matteus 25:21,23

[5] Romeine 12:8

[6] 2 Korintiërs 9:7

[7] Efesiërs 4:28.

God is een enige Wese in wie drie Persone is

24 Jul 2016 GKE

Ef. 1 .  Heidelbergse Kategismus Sondag 8

Teksvers Ef. 1v3

Sing       Lofsang: Ps. 111-2 v 1 & 4

              Na wet:    Sb 9-1 v 1 & 11

              Na gebed Sb 15-7 v 1 & 4

              Slotsang   Ps. 48-1 v 1

Sondag 8

24  Vraag:  Hoe word hierdie artikels ingedeel?

Antwoord:  In drie dele:  die eerste handel oor God die Vader en ons skepping;  die tweede oor God die Seun en ons verlossing;  die derde oor God die Heilige Gees en ons heiligmaking.

25  Vraag:  Terwyl daar maar tog net een, enige Goddelike Wese is, waarom praat jy van drie, naamlik die Vader, Seun en Heilige Gees (a)?

Antwoord:  Omdat God Hom so in sy Woord geopenbaar het (b) dat hierdie drie onderskeie Persone die enige, ware en ewige God is.

(a) Deut 6:4;  Ef 4:6;  Jes 44:6;  45:5;  1 Kor 8:4, 6.  (b) Jes 61:1;  Luk 4:18;  Gen 1:2, 3;  Ps 33:6;  Jes 48:16;  Matt 3:16, 17;  28:19;  1 Joh 5:7;  Jes 6:1, 3;  Joh 14:26;  15:26;  2 Kor 13:13;  Gal 4:6;  Ef 2:l8;  Tit 3:5, 6.

Inleiding

Hoe beskryf mens die onbeskryflike? Hoe verduidelik mens dit wat jy self nie eens verstaan nie? Terwyl daar tog maar net een, enige Goddelike Wese is, waarom praat ons van drie, naamlik die Vader, Seun en Heilige Gees? Daar is maar net een antwoord op die vraag: Ons glo dit omdat God Hom so in sy Woord geopenbaar het dat hierdie drie onderskeie Persone die enige, ware en ewige God is. Kan ons ooit werklik die Drie-Eenheid van God begryp? Nee, geliefdes. Ons verstaan dit nie, maar ons glo dit omdat God Homself so in sy ewige Woord aan ons openbaar soos Hy byvoorbeeld ook in Ef. 1v3 doen:

Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! Hy het ons in Christus geseën met al die seëninge van die Gees wat daar in die hemel is.

God is een enige Wese in wie drie Persone is, God die Vader, sy Seun Jesus Christus en die Heilige Gees. Die drie persone is onderskeie, nie gedeel nie en ook nie vermeng nie. Die Vader is nie die Seun nie, Die Seun is nie die Vader nie en die Heilige Gees is nie die Vader en ook nie die Seun nie. Hierdie onderskeiding van die drie persone verander niks aan die feit dat Hy slegs een enige God is nie soos die Hy ook vir ons sê in Deut. 6v4:

Luister, Israel, die Here is ons God, Hy is die enigste Here.

Verder is dit ook uit die Skrif duidelik dat God in elk van die drie onderskeie persone ’n unieke werk doen en daarom bely ons ook in die kategismus soos volg oor die drie Persone van God: God die Vader en ons skepping, God die Seun en ons verlossing, God die Heilige Gees en ons heiligmaking.

Vanweë die sondeval het daar ’n skeiding tussen die mens en God gekom en daarom is daar ook soveel elende in die wêreld teenwoordig. Uit homself kan die mens niks doen om weer met God versoen te word nie, maar in sy genade verlos God Drie-Enig ons uit die godverlatenheid waarin die sondeval ons gedompel het. Vader, Seun en Heilige Gees werk saam om ons te bring tot die ewige heerlikheid.

Ons bely God die Vader en ons skepping:

God die Vader bestem ons vir die ewige heerlikheid nog voordat Hy die wêreld geskep het Ef. 1v4:

So het Hy, nog voordat die wêreld geskep is, ons in Christus uitverkies om heilig en onberispelik voor Hom te wees.

Ons bely God die Seun en ons verlossing:

In Jesus Christus het God ons verlos van die greep van die sonde Ef. 1v5-7:

In sy liefde het Hy ons, volgens sy genadige beskikking, toe ook al daarvoor bestem om deur Jesus Christus sy kinders te wees. 6Daarom moet ons God prys vir sy wonderlike genade wat Hy in die Geliefde vrylik aan ons geskenk het. 7Deur die bloed van sy Seun is ons verlos en is ons oortredinge vergewe kragtens die ryke genade van God

Ons bely God die Heilige Gees en ons heiligmaking:

Die Heilige Gees gee aan ons hierdie verlossing wat Jesus Christus vir ons verwerf het Ef. 1v3 & 13b-14:

3 Hy het ons in Christus geseën met al die seëninge van die Gees wat daar in die hemel is.

13b In Christus het die Heilige Gees wat deur God belowe is, julle as die eiendom van God beseël. 14Die Heilige Gees is die waarborg dat ons ook verder sal ontvang wat God belowe het, wanneer Hy almal wat aan Hom behoort, volkome sal verlos. Daarom moet ons sy grootheid prys.

Die Drie-Enigheid van God is ’n geheimenis waarin ons dikwels verstrik raak as ons dit met ons verstand probeer uitredeneer. Iemand het eendag gesê rakende die Drie-Eenheid van God:

Probeer dit verstaan en jy raak van jou verstand af. Ontken dit en jy verloor die ewige lewe.

Ons is so dikwels geneig om te probeer om die verhouding tussen die drie Persone van God te probeer ontrafel dat ons nie by die werklike doel uitkom naamlik om God werklik te leer ken nie soos ook duidelik is uit Paulus se gebed vir die kerk Ef. 1v17:

bid ek dat die God van ons Here Jesus Christus, die Vader aan wie die heerlikheid behoort, deur sy Gees aan julle wysheid gee en Hom so aan julle openbaar dat julle Hom werklik kan ken.

In plaas daarvan om die geheimenis van die Drie-Eenheid te probeer ontrafel, moet ons eerder fokus op ons verhouding met die Drie-Enige God. Die verhouding wat ons met God die Vader het as ons Skepper. Hy is die bron, oorsprong en draer van alles. Hy het ons geskape en laat lewe. Ons is die maaksel van sy hande. Hy is ons Skepper en ook ons Vader. En soos ’n vader sorg vir sy kinders, so sorg Hy vir ons (Ps. 103:13):

Soos ’n vader hom ontferm oor sy kinders, so ontferm die Here Hom oor dié wat Hom dien.

Hy dra ons deur die lewe en voorsien in wat ons nodig het. Hy laat alles ten goede meewerk vir die wat Hom lief het (Rom. 8:28):

Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is.

Die verhouding wat ons met God die Seun het. Deur die sonde het daar ’n kloof tussen God en ons gekom en ons het die dood oor onsself gebring. Maar deur Jesus Christus is die wêreld met God versoen en is die dood oorwin. Hy was bereid om Homself te verneder deur ’n mens te word sodat Hy ons straf vir die Sondes aan die kruis kon dra. Deur sy opstanding uit die dood het Hy vir ons die ewige lewe verwerf.

Ef. 1v7-8

7 Deur die bloed van sy Seun is ons verlos en is ons oortredinge vergewe kragtens die ryke genade van God 8 wat Hy in al sy wysheid en insig so oorvloedig aan ons geskenk het.

Die verhouding wat ons met God die Heilige Gees het. Die Heilige Gees gee aan ons deur die gawe van geloof hierdie ewige lewe wat Christus vir ons verwerf het. Ef. 2v8:

Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God.

In Ef. 1v17-19 sê die Here vir ons watter groot waarde dit inhou om in ’n verhouding met die Drie-Enige God te leef:

Wanneer ek in my gebede aan julle dink, 17bid ek dat die God van ons Here Jesus Christus, die Vader aan wie die heerlikheid behoort, deur sy Gees aan julle wysheid gee en Hom so aan julle openbaar dat julle Hom werklik kan ken. 18Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan weet watter hoop sy roeping inhou, en watter rykdom daar is in die heerlike erfenis wat Hy vir die gelowiges bestem het, 19en hoe geweldig groot sy krag is wat Hy uitoefen in ons wat glo. Dit is dieselfde kragtige werking van sy mag

In die eerste plek beteken dit dat ons ’n heerlike hoop as gelowige het. Hiermee kry ons die versekering dat ons vir ewig aan God behoort en dat niks ons van sy liefde kan skei nie.

In die tweede plek beteken dit dat ons nou al weet watter heerlike rykdom dit inhou om ’n kind van God te wees. Ons is nou reeds deel van Jesus Christus se kerk en daarom deel ons nou reeds in die heerlikheid om God te ken. Die ewige lewe wat God aan ons uit genade skenk is nou reeds ons deel en dit hou tot in alle ewigheid aan.

In die derde plek beteken dit dat die Here ’n geweldige groot krag in ons uitoefen. Die Heilige Gees wek ons op tot ’n nuwe lewe en stel ons in staat om te begin leef uit die genade van God. Wanneer ons uit die Gees leef dan kan ons werklik die nuwe lewe wat God vir ons bestem het begin beleef.

God is een enige Wese  in wie drie Persone is, God die Vader, sy Seun Jesus Christus en die Heilige Gees. Die drie persone is onderskeie, nie gedeel nie en ook nie vermeng nie. Daarom bely ons soos volg oor God Drie-Enig: God die Vader en ons skepping, God die Seun en ons verlossing, God die Heilige Gees en ons heiligmaking. Vader, Seun en Heilige Gees werk saam om ons te bring tot die ewige heerlikheid om weer die skeiding te oorbrug wat deur die sondeval veroorsaak is. Die Here is ons God, Hy is die enigste Here onderskei in drie Persone. Ons verstaan dit nie maar ons glo dit, want dit is God Homself in sy Woord openbaar.

Amen

Ons kan alleen deur ’n ware geloof deel kry aan die verlossing van sondes deur Jesus Christus

17 Jul 2016 GKE

Heb. 11v1-12v3. Teksverse Heb. 11 v 17-19 & Son 7 HK

Sing       Lofsang: Ps. 31-1 v 1 & 3

              Na wet:    Ps. 25-1 v 1,3 & 5

              Na gebed Ps. 33-1 v 5 & 11

              Slotsang   Ps. 31-1 v 17 & 19

Heidelbergse Kategismus Sondag 7

20  Vraag:  Word al die mense dan weer deur Christus salig soos hulle deur Adam verlore gegaan het?

Antwoord:  Nee;  (a);  maar slegs die wat deur 'n ware geloof in Hom ingelyf word en al sy weldade aanneem (b).

(a) Matt 7:14;  22:14.  (b) Mark 16:16;  Joh 1:12;  3:16, 18, 36;  Jes 53:11;  Ps 2:12;  Rom 11:20;  3:22;  Heb 4:3;  5:9;  10:39;  11:6.

21  Vraag:  Wat is 'n ware geloof?

Antwoord:  'n Ware geloof is nie alleen 'n vasstaande kennis waardeur ek alles wat God in sy Woord aan ons geopenbaar het (a) vir waar aanvaar nie, maar ook 'n vaste vertroue (b) wat die Heilige Gees (c) deur die evangelie in my hart werk (d), naamlik dat God nie net aan ander nie, maar ook aan my uit loutere genade, slegs op grond van die verdienste van Christus (e), vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid (f) geskenk het.

(a) Jak 2:19.  (b) Heb 11:1, 7;  Rom 4:18-21;  10:10;  Ef 3:12;  Heb 4:16;  Jak 1:6.  (c) Gal 5:22;  Matt 16:17;  2 Kor 4:13;  Joh 6:29;  Ef 2:8;  Fil 1:19;  Hand 16:14.  (d) Rom 1:16;  10:17;  1 Kor 1:21;  Hand 10:44;  16:14.  (e) Ef 2:8;  Rom 3:24;  5:19;  Luk 1:77, 78.  (f) Rom 1:17;  Gal 3:11;  Heb 10:10, 38;  Gal 2:16.

22  Vraag:  Wat moet 'n Christen glo?

Antwoord:  Alles wat in die evangelie aan ons beloof word (a) en wat die artikels van ons algemene en ongetwyfelde Christelike geloof ons in hoofsaak leer.

(a) Joh 20:31;  Matt 28:19;  Mark 1:15.

23  Vraag:  Hoe lui die artikels?

Antwoord:  (1) Ek glo in God die Vader, die Almagtige, die Skepper van die hemel en die aarde.  (2) En in Jesus Christus, sy eniggebore Seun, ons Here;  (3) wat ontvang is van die Heilige Gees, gebore uit die maagd Maria;  (4) wat gely het onder Pontius Pilatus, gekruisig is, gesterf het en begrawe is en neergedaal het na die hel;  (5) wat op die derde dag weer opgestaan het uit die dood;  (6) opgevaar het na die hemel en sit aan die regterhand van God, die almagtige Vader, (7) waarvandaan Hy sal kom om die lewendes en die dooies te oordeel.  (8) Ek glo in die Heilige Gees.  (9) Ek glo aan 'n heilige, algemene, Christelike kerk, die gemeenskap van die heiliges;  (10) die vergewing van sondes;  (I1) die opstanding van die liggaam (12) en 'n ewige lewe.

Inleiding

Hoe kan ek God leer ken? Dit is een van die belangrikste vrae waarop elkeen ’n antwoord moet kry! Die Bybel leer ons dat daar maar net een manier is: (vgl. Heb. 11v6^b ) Wie tot God nader, moet glo dat Hy bestaan. Sonder geloof is dit onmoontlik om God te ken. Glo, geloof, loop soos ’n goue draad dwarsdeur die Bybel. Daarom is dit ’n sentrale aspek van die Christelike godsdiens.

Wat beteken dit wanneer ons sê dat ons glo? Hoe doen mens dit prakties? Ons belydenis in Sondag 7 van die Heidelbergse Kategismus gee vir ons ’n duidelike verklaring daarvan. Ons kan ons belydenis in Sondag 7 soos volg opsom:

Ons kan alleen deur ’n ware geloof deel kry aan die verlossing van sondes deur Jesus Christus.

Die volgende drie aspekte kom in ons belydenis na vore:

1.   Ek moet glo

2.   Wat is ’n ware geloof?

3.   Wat moet ek glo?

Ek moet glo

Alle mense is verlore as gevolg van Adam se rebelse opstand teen God soos wat ons ook in Sondag 3 van die Heidelbergse Kategismus bely. In Sondag 6 bely ons dat Jesus Christus vir ons verlossing bewerk. Die vraag is nou of alle mense deur Christus verlos word? Die duidelike antwoord is NEE, alle mense word nie gered nie. In Joh. 3v36 sê die Here vir ons:

Wie in die Seun glo, het die ewige lewe; wie egter aan die Seun ongehoorsaam is, sal die lewe nie sien nie, maar die straf van God bly op hom.

Daarom bely ons in Sondag 7 vraag en antwoord 20:

slegs die wat deur 'n ware geloof in Hom ingelyf word en al sy weldade aanneem

Dit is hieruit duidelik dat dit Geloof is wat die verskil maak of ’n mens gered word of verlore gaan. Alle mense word nie gered nie, net diegene wat glo word gered. God se genade kom hier duidelik na vore. Hy gee aan ons die opdrag om te glo (Joh. 14v1)

Glo in God; glo ook in My.

Tog is die aksie van geloof ook genade, want selfs die geloof wat God vra gee Hy ook aan ons (Ef. 2v8)

Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God.

As ons gered wil word, dan is dit duidelik: Ons MOET glo soos die Here ook in Heb. 11v6 vir ons sê:

Wie tot God nader, moet glo dat Hy bestaan en dat Hy dié wat Hom soek, beloon.

Wanneer ek my geloof bely, dan MOET ek glo!

As my geloof egter nie ’n ware geloof is nie dan help dit my egter niks nie soos die Here ons in Jak 2v19 leer:

Glo jy dat daar net een God is? Dit is reg. Die bose geeste glo dit ook—en hulle sidder van angs.

 

Wat is ’n ware geloof?

Hier in Heb. 11 leer die Here ons wat ’n ware geloof is. In Heb. 11v1 sê die Here vir ons:

Om te glo, is om seker te wees van die dinge wat ons hoop , om oortuig te wees van die dinge wat ons nie sien nie.

Hierin kom daar twee aspekte duidelik na vore. Ons het ’n hoop, dit wil sê ons moet weet wat ons hoop en ons moet seker wees, dit wil sê ons moet vertrou. Om te glo is dus om ’n verwagting te hê dat die hoop wat ons het verseker waar gaan word.

Daarom bly ons ook

'n Ware geloof is nie alleen 'n vasstaande kennis waardeur ek alles wat God in sy Woord aan ons geopenbaar het vir waar aanvaar nie, maar ook 'n vaste vertroue wat die Heilige Gees deur die evangelie in my hart werk

In Heb. 11v1 verduidelik die Here vir ons die teorie van ’n ware geloof. Daarna gee Hy vir ons hele klomp voorbeelde uit die Ou Testament van mense wat geglo het. (’n Groot skare geloofsgetuies Heb12v1). Vanaf Kain en Abel reg deur tot by Moses en ook die profete in die Ou Testament. Een van die bekendste voorbeelde is Abraham wat Isak moes gaan offer het:

Heb. 11v17-19

^17–18Omdat Abraham geglo het, het hy, toe hy op die proef gestel is, Isak as offer afgestaan. Ja, hy wat die belofte ontvang het en aan wie gesê is: “Uit Isak sal jou nageslag gebore word,” het gereed gestaan om sy enigste seun te offer. ¹⁹Hy was daarvan oortuig dat God by magte is om uit die dood op te wek, waaruit Abraham vir Isak ook, om dit so te stel, terug ontvang het.

Dit is hier waar ons werklik sien wat beteken dit om werklik op die Here te vertrou! Abraham was bereid om vir Isak te offer omdat hy geweet het God is almagtig en omdat hy vertrou het dat God weer vir Isak uit die dood sou opwek. Hy het vertrou dat God hom ook in die moeilike tye sou kon help. Dit is waar ons geloofsvertroue ook prakties na vore kom. Dit is maklik om te glo en vertrou wanneer dit goed gaan in die lewe. Dit is egter ’n ander saak wanneer dit moeilik gaan in my lewe. Wanneer al die omstandighede om my daarop dui dat ek God nie kan vertrou. Dit is dan wanneer my geloof my dra. Ek het geleer dat God goed is en dat Hy net my beste belange op die hart dra. Ek het geleer dat God vir my net die beste wil hê en nou moet ek ook vertrou dat dit die waarheid is.

Hierdie geloof van ons is ook nie net op die hier en nou van toepassing nie. Dit het ook ewigheidswaarde. Abraham het nie nodig gehad om vir Isak te offer nie. God het egter sy Seun Jesus Christus aan die kruis geoffer sodat ons kan lewe. Daarom bely ons ook:

dat God nie net aan ander nie, maar ook aan my uit loutere genade, slegs op grond van die verdienste van Christus, vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid geskenk het.

Geloof begin eers werklik betekenis kry wanneer dit persoonlik raak. Dit is maar redelik algemeen wanneer ons sê dat Jesus vir die sondaars gesterf het. Dit begin egter eers werklik betekenis kry wanneer ons op daardie punt kom wat ek dit my eie maak. Dit is nie net vir ander waar nie. Dit is vir MY waar. Ek word ook gered van die ewige dood. Jesus Christus het vir MY sondes aan die kruis gesterf. Dit is die geloofsanker waaraan ons moet vashou sodat ons staande kan bly wanneer die moeilike tye oor ons pad kom soos die Here ook vir ons sê in Heb. 12v3

Hou Hom (Jesus Christus) voor oë wat so ’n vyandige optrede van die sondaars teen Hom verdra het. Dan sal julle nie geestelik moeg word en uitsak nie.

Wat moet ek glo?

Alles wat in die evangelie aan ons beloof word en wat die artikels van ons algemene en ongetwyfelde Christelike geloof ons in hoofsaak leer.

(1) Ek glo in God die Vader, die Almagtige, die Skepper van die hemel en die aarde. 

(2) En in Jesus Christus, sy eniggebore Seun, ons Here; 

(3) wat ontvang is van die Heilige Gees, gebore uit die maagd Maria; 

(4) wat gely het onder Pontius Pilatus, gekruisig is, gesterf het en begrawe is en wat die angste van die hel tot die dood toe ondergaan het; 

(5) wat op die derde dag weer opgestaan het uit die dood; 

(6) opgevaar het na die hemel en sit aan die regterhand van God, die almagtige Vader,

(7) waarvandaan Hy sal kom om die lewendes en die dooies te oordeel. 

(8) Ek glo in die Heilige Gees. 

(9) Ek glo aan 'n heilige, algemene, Christelike kerk, die gemeenskap van die heiliges; 

(10) die vergewing van sondes; 

(I1) die opstanding van die liggaam

(12) en 'n ewige lewe.

Amen

Moenie toelaat dat bekommernisse jou lewensvreugde steel nie

Sondag 10 Jul 2016 GKE

Mat 6:24 – 34 Teksv. Mat 6:25 Moet julle nie bekommer oor julle lewe en Mat 5:3

Sing

Ps. 46-1 v 1 & 6

Lied 292 v 1 & 2 Jou Enigste Troos

Ps. 42-1 v 1 & 7

Sb 17-1 v 1 – 6

Bekommernis. Wie van ons kan sê dat ek nog nooit bekommerd was nie? Om te bekommer is ’n eg menslike eienskap. Elkeen van ons is bekommerd tot een of ander mate oor die lewe. Oor die algemeen is ons bekommernisse nie van so aard dat dit beheer van ons lewens neem nie. Daar kom egter situasies in die lewe waar bekommernis jou hele bestaan oorheers en jy naderhand absoluut lamgelê word daardeur, want kommer is absolute negatiewe energie wat jou liggaam behoorlik afbreek.

Kommer is die vrees wat jou lamlê dat die slegste moontlike uitkoms waar gaan word. Die saak waaroor jy bekommer oorheers naderhand al jou gedagtes en dit keer dat jy op enigiets anders kan konsentreer. Kommer kan selfs ’n negatiewe uitwerking op jou verhouding met die mense om jou hê. Ten diepste beïnvloed dit jou verhouding met God negatief sodat jy naderhand nie meer op God vertrou nie.

Kommer moet egter nie met besorgdheid of voorsorg verwar word nie. Besorgdheid is positiewe energie waar jy beplan vir gebeurlikhede. Teenoor kommer wat jou lamlê spoor voorsorg of besorgdheid jou tot positiewe aksie aan. Kommer se dryfveer is vrees en angs terwyl voorsorg en besorgdheid deur vertroue gemotiveer word. Dit is goed om te beplan vir wat voorlê want dit help jou om na te dink oor jou doelwitte en die maniere waarop jy hulle kan bereik met die wete dat jy op God kan vertrou. Selfs wanneer dinge nie altyd uitwerk soos jy beplan nie vertrou jy steeds op God dat Hy vir jou sal sorg.

In ons teksgedeelte leer die Here ons om nie toe te laat dat bekommernisse ons lewensvreugde steel nie. As jy die gedeelte net oppervlakkig lees kan jy maklik tot die verkeerde gevolgtrekking kom dat jy maar net op die verhewe dinge moet konsentreer en die res sal vanself kom. Dit gebeur juis wanneer jy voorsorg met kommer verwar. Jesus sê nie hier dat ons nie voorsorg hoef te tref nie. Nee dit moet ons doen want Hy leer ons ook baie spesifiek, wie nie saai nie sal ook nie oes nie.

Wat Hy ons wel hier leer is dat ons, ons nie moet bekommer nie. Ons moenie so in die geskarrel om ’n dak oor jou kop te kry en kos op die tafel kry, vasgevang word dat ons die lewe mis nie. ’n Lewe saam met God waarin ons ook die geestelike dimensie van ons bestaan kan geniet. Dit wat eintlik sin en betekenis aan die lewe gee. Die probleem kom in wanneer daar ’n oordrewe fokus op besittings is. Wanneer mens so op die materiële aspekte van die lewe gefokus is dat jy nie by God uitkom nie.

Jesus gebruik hier twee beelde. Net soos ons hemelse Vader vir die voëls sorg, sal Hy ook vir ons sorg. Die lelies van die veld wat van verbygaande aard is, versier God met soveel prag dat dit selfs mooier is as die prag van Salomo. As God soveel sorg vir sulke tydelike goed het soos veldblomme, sal Hy sekerlik vir ons ook sorg.

Hoe kom ons vry van lewensangs en die bekommernisse van die lewe? Jesus antwoord in Mat 6:33:

beywer julle allereers vir die koninkryk van God en vir die wil van God, dan sal Hy julle ook al hierdie dinge gee.

Wat beteken dit om jouself vir die koninkryk van God te beywer? Jesus begin die bergrede waarvan hierdie gedeelte oor bekommernis deel is met (Mat 5v2)

“Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik hulle van God is,

want aan hulle behoort die koninkryk van die hemel.

 

In die Bergrede wat ons in Mat 5 tot 7 vind, hoor ons hoe volgelinge van Jesus moet leef. Die lewens van burgers van die Koninkryk van God lyk radikaal anders die lewens van ongelowiges. Hier hoor ons hoe anders dit is soos ons byvoorbeeld in Mat 6:31 - 33 hoor:

“Julle moet julle dus nie bekommer en vra: ‘Wat moet ons eet of wat moet ons drink of wat moet ons aantrek?’ nie. Dit is alles dinge waaroor die ongelowiges begaan is. Julle hemelse Vader weet tog dat julle dit alles nodig het. Nee, beywer julle allereers vir die koninkryk van God en vir die wil van God, dan sal Hy julle ook al hierdie dinge gee.

Burgers van God se Koninkryk weet dat God vir hulle sal sorg en dat hulle daarom geen bekommernis daaroor hoef te hê nie.

Die sleutel hoe mens daarby uitkom lê daarin dat jy moet verstaan dat jy geheel en al alleen van God afhanklik is. Wanneer jy jou desperate nood vir God leer ken en jou totale gebrek aan eie geestelike gawes verstaan, dan begin jy leef uit God se genade.

In Mat 5:3 staan daar letterlik “Salig is die wat arm van gees is, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemele.” Dit gaan nie hier armoede in die tradisionele sin nie, nie oor ’n gebrek aan besittings en middele nie. Dit gaan oor die wete dat ek geestelik bankrot is voor God. Dat ek in myself niks het wat ek God kan bied nie. Die besef dat ek totaal van Hom afhanklik is.

Wanneer ek dit verstaan, dan sal ek ook begin om God se liefde te verstaan. Kyk wat het Jesus aan die kruis vir my gedoen. As Hy bereid was om sy lewe vir my op te offer dan moet ek tog baie kosbaar vir God wees. Wanneer ek God se liefde verstaan sal ek ook verstaan dat Hy vir my sal sorg. Sal ek verstaan dat Hy my nooit alleen sal laat nie. Sal ek verstaan dat Hy in alles by my sal bly, my fisiese versorging, in siekte, by die werk, in alles fisies en geestelik. Sal ek verstaan dat ek totaal en al van Hom afhanklik is en dat alles wat ek het uit sy liefdevolle Vaderhand kom.

Dit bring ’n dieper perspektief op God se liefde wat ons onder andere ook in Joh. 3:16 hoor:

God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Glo jy dit? 

As jy dit glo dan sal jy ook glo dat God net jou beste belange op die hart dra en dat jy Hom kan vertrou om in alles vir jou te sorg.

Moet daarom nie toelaat dat bekommernisse jou lewensvreugde steel nie. God sal in alles vir jou sorg.

Amen