Vertrou op God alleen

16 Jun. 2013 Hand. 20:17-38 Fokusgedeelte : Hand. 20:32

Lof-Psalm Ps. 48:1 & 12          (OAB)

Na Wet Ps. 25:4 & 4                (OAB)

Na Gebed Ps. 119:2                 (OAB)

Slotsang Ps. 42:1 & 5              (OAB)

Inleiding

Om totsiens te sê is nie altyd maklik nie. Wat sê mens by ’n afskeid? Watter afskeidswoorde kan ’n mens agterlaat wat blywende waarde sal hê? Ek wonder of Paulus ook met hierdie vrae gespook het toe hy die ouderlinge van Efese na Milete laat roep het om afskeid te neem. Of hy nou wel met hierdie vrae gespook het of nie, weet ons nie. Ek kan egter nietemin by dit wat Paulus vir die gemeente in Efese gelaat het vir die pad vorentoe antwoorde vind vir my vrae hierbo.

Efese was ’n belangrike handelstad en een van die drie invloedrykste stede in die oostelike deel van die Romeinse Ryk. Die tempel van Artemis, wat in Efese geleë was, was een van die wonders van die antieke wêreld en die vervaardiging van afgodsbeeldjies was ’n belangrike bron van inkomste vir die stad. Die gemeente in Efese is tydens Paulus se tweede sendingreis gestig en Paulus het ongeveer drie jaar lank in Efese gewerk. Paulus is nou op pad na Jerusalem en daarom het hy die ouderlinge van Efese laat roep om te groet terwyl sy skip vir ’n paar dae in Milete oorlê (wat ongeveer 45km suid van efese was).

In hierdie afskeidsboodskap van Paulus aan die gemeente in Efese kom daar twee hoofsake na vore. Hy gee ’n terugblik op die verlede en ’n toekomsblik.

’n Terugblik op die verlede

Paulus herinner hulle aan die drie jaar wat hy by hulle vertoef het en dat hy die Here in nederigheid in die tyd gedien het. Hierin is daar vir ons ook ’n les. Ons moet die Here met nederigheid dien. Diens aan die Here gaan nie oor eie belang nie. Dit is onselfsugtige gehoorsaamheid aan die Here. Paulus het nie sy eie gerief of gemak voorop gestel nie, inteendeel hy is vervolg, met klippe gegooi en vir dood agtergelaat. Hy moes dikwels vir sy lewe vlug en tog het dit hom nie gekeer nie. Hy het nie die Here gedien om te wys hoe belangrik hy was nie, maar om maar net gehoorsaam te wees aan die wil van die Here.

Die voorbeeld wat Paulus hier gestel het is wat die Here vir ons voorhou. Dien die Here in nederigheid. Moenie toelaat dat eie gemak, gerief of aansien in die pad van die werk van die Here staan nie. Hou aan om die Here in nederigheid te dien en moenie toelaat dat die gewone menslike verskonings wat ons so maklik voorhou keer dat ons diensbaar is in sy gemeente nie.

In sy onderrig aan die gemeente het Paulus niks teruggehou nie, maar hy het die heilsplan van God in sy volle omvang aan hulle verkondig. Die kern van sy onderrig aan hulle was Jesus Christus soos ons in Hand. 20 :21 hoor

Ek het sowel die Jode as die Grieke ernstig vermaan om hulle tot God te bekeer en in ons Here Jesus te glo.

Dit moet ons onthou. Ons as kerk is die bruid van Jesus Christus en Hy moet die kern van ons kerkwees uitmaak soos Paulus ook aan die gemeente in Korintiërs geskryf het in 1 Kor. 1:23-24

Die Jode vra wondertekens en die Grieke soek wysheid, maar ons verkondig Christus wat gekruisig is. Vir die Jode is dit ’n aanstoot en vir die ander is dit onsin, maar vir dié wat deur God geroep is, Jode sowel as Grieke, is Christus die krag van God en die wysheid van God.

Jesus Christus moenie verdring word deur allerlei menslike oorwegings en gebruike wat die kerk probeer binnedring nie. Hou vas aan die suiwer leer soos ons ook in ons belydenisskrifte bely.

’n Toekomsblik

Paulus vertel ook dat die Heilige Gees hom van swaarkry verseker op sy pad vorentoe (verse 22-24). Dit het hom egter nie afgeskrik of van koers af gebring nie, want hy het steeds vertrou dat God hom sou dra. Hiermee sê die Here vir ons dat ons geloofslewe nie net een lang suksesverhaal is nie. Partykeer is die pad van die geloof styl en vol struikelblokke, maar ons moenie toelaat dat dit ons van koers af bring nie. Ons moet steeds net op God alleen vertrou.

In verse 26 – 27 wys Paulus die gemeente op hul eie verantwoordelikheid. Ons moet nooit die fout maak om die skuld van ons foute op ander te probeer pak nie. In v 28 moedig Paulus hulle aan om na hul eie en mekaar se geestelike lewens om te sien. Mens kan nie na ander se geestelike lewens omsien as jou eie geestelike lewe nie reg is nie.

Paulus waarsku hulle ook om waaksaam te wees teen die gevaar van dwaalleer deur gebruik te maak van ’n beeld wat die boerdery gemeenskap hier baie goed sal verstaan soos ons hoor in Hand. 20:29

Ek weet dat daar ná my vertrek wrede wolwe onder julle sal indring, en hulle sal die kudde nie ontsien nie.

Die ontstellende aspek hiervan is dat dit mense uit hulle eie geledere is wat hulle met leuens sal probeer verlei. Dit ervaar ons ook hier in Reddersburg. Mense wat hulself Christene noem, dit wil sê broers en susters in die geloof kom hier aan met allerlei valse leerstellings wat strydig is met dit wat die Here ons in sy Woord leer. Twee sake wat veral in die laaste tyd na vore gekom het, is die leer oor die sabatsonderhouding en dat mens NET grootgedoop mag word! Hier was so ’n paar maande gelede iemand wat ’n boekie versprei het waarin mense gewaarsku word om te bely dat kinderdoop sonde is en so word mense in verwarring gebring.

Ander kom weer en saai verwarring veral onder kinders deur daarop aan te dring dat mens ’n dag en ’n datum van bekering moet kan wys waarop jy bekeer is. Daarmee ignoreer hulle die waarheid van die Skrif wat vir ons leer dat mens wel op ’n spesifieke tyd ’n omkeer in jou lewe kan hê soos Paulus, maar hulle ignoreer dat die Skrif ons ook leer dat mens van kleins af in die geloof grootgemaak kan word soos wat dit met Timoteus die geval was. Dit wat hulle basies leer is dat is ’n Christus plus teologie. Christus plus sabatsonderhouding. Christus plus groot doop. Christus plus dag en datum van bekering.

Paulus wys die gemeente van Efese hoe hulle teen hierdie gevaar moet waak wat soos wolwe onder die skape kom maai soos ons hoor in Hand. 20:31

Wees waaksaam. Onthou dat ek elkeen van julle drie jaar lank onderrig het, aanhoudend, dag en nag, baiekeer met trane.

Moenie net elke vreemde leer goedsmoeds aanvaar nie, maar toets dit aan die gesonde leer soos wat hier verkondig is en waarin die gemeente onderrig is.

In Hand. 20:32 wys Paulus hulle daarop waar hulle, hul anker moet vind vir die pad vorentoe waar daar soveel gevare lê en wag

Maar nou vertrou ek julle aan God toe en aan die woord van sy genade. Die woord is magtig om julle op te bou en julle in die seëninge te laat deel wat Hy aan al die gelowiges as erfdeel belowe het.

God is nog altyd daar vir die gemeente en Hy sal ons nooit in die steek laat nie. Sy ewige Woord is nog steeds daar om die gemeente op te bou en hul te laat deel kry aan sy seëninge wat Hy belowe.

Paulus sluit af deur die gemeente daarop te wys dat hulle nie net na mekaar se geestelike welstand moet omsien nie, maar dat hulle ook na mekaar se fisiese welstand moet omsien. Hou aan om aan die diakonie fondse te voorsien sodat hulle diegene wat swaarkry op materiële gebied kan versorg.

Samevatting

Geliefdes in hierdie afskeid van Paulus van die gemeente in Efese is daar ook vir Reddersburg ’n afskeidsboodskap. Dien die Here in nederigheid en moenie in jul dienswerk laat slaplê nie. Glo in Jesus Christus. Glo dat Hy vir ons sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het en dat Hy met sy opstanding vir ons die ewige lewe verwerf het. Weet dat dit net God se genade is wat ons red en dat ons sleg deur geloof wat die Heilige Gees aan ons gee daaraan kan deel kry. Weet dat die pad vorentoe soms moeilik kan wees en dat ons in die Here alleen moet vertrou op daardie pad. Sien om na julle geestelike lewens en gee ook op mekaar ag. Wees waaksaam teen die dwaalleer wat so maklik in die kerk indring. Gee ook ag op mekaar se fisiese welstand. Vertrou op God alleen.

Nadat Paulus dit gesê het, het hy saam met hulle almal gekniel en gebid.

Geliefdes, kom ons bid saam:

Gebed.

Ons troue Hemelse Vader

Op U almag alleen vertrou ons.

Ons bid dat U genade en U Woord ons sal dra op die pad vorentoe

Aan U behoort die koninkryk en die krag en die heerlikheid tot in alle ewigheid

Amen

Hoe ons bid bepaal hoe ons verhouding met God is

9 Jun. 2013 Mat. 6:1-18 Fokusgedeelte : Mat. 6:1

Lof-Psalm Ps. 145:1 & 12       (OAB)

Na Wet Ps. 32:1                      (OAB)

Na Gebed Ps. 31:1                  (OAB)

Slotsang Ps. 30:1                    (OAB)

Inleiding

Hoe bid ons? In hierdie teksgedeelte leer ons dat die gesindheid waarmee ons bid vir ons wys hoe ons verhouding met God is. Dit wys vir ons of ons besig is met blote leë godsdienstige rituele en of ons werklik besig is om in ’n lewende verhouding met God te leef. Wanneer mens besig is met leë godsdienstige rituele, dan gaan dit daaroor oor watter voordeel jy uit die verhouding kan kry. Ons ken almal die mooiweersvriende wat mens net ken solank hulle iets uit die vriendskap kan kry sonder om ooit iets terug te gee. Ons herken dadelik die oppervlakkigheid van so ’n vriendskapsverhouding en tog trap ons so maklik in die strik om in so ’n verhouding met God te wil saamleef.

Hierdie gedeelte word ingelei met die motivering wat mens het om ander te help. ’n Verkeerde motivering is die simptoom van ’n dieper liggende probleem. Help ek ander om te wys hoe ’n goeie mens ek is? Elkeen moet maar weer eerlik gaan nadink oor wat sy werklike motiewe is wanneer hy goeddoen. As dit enigsins daaroor gaan dat ek darem vir die mense wil wys dat ek eintlik ’n goeie mens is, dan moet ons die gevaarligte begin raaksien.

Die tweede toets waarna ons moet kyk is na die manier waarop ons bid. Gebed is die kern van ons verhouding met God en in die Bybelse tyd het dit dikwels met vas gepaardgegaan. Die doel van vas is sodat mens meer ernstig op jou gebedslewe kan fokus sonder dat dit onderbreek word. Moenie dink dat vas net te doen het om nie te eet nie. Dit gaan daaroor om vir ’n tyd weg te bly van dinge wat jou aandag van God af wegneem wanneer jy tyd saam met Hom moet spandeer. Byvoorbeeld TV kyk, internet, selfone.

Jesus wys vir ons twee groot gevare hier uit. Die gevaar om mense te probeer beïndruk en die gevaar om God te probeer dwing om te doen wat ons wil hê.

Die gevaar om mense te probeer beïndruk

Jesus waarsku ons oor die gevaar om mense te probeer beïndruk soos ons hoor Mat 6:1:

“Moenie julle godsdienstige pligte in die openbaar nakom om deur mense gesien te word nie, want dan kry julle geen beloning van julle Vader wat in die hemel is nie.

Mat 6:2:

“As jy byvoorbeeld armes help, moet dit nie uitbasuin nie. Dit doen die skynheiliges in die sinagoges en op straat, sodat mense met lof van hulle kan praat.

Mat 6:5

“Verder, as julle bid, moet julle nie soos die skynheiliges wees nie. Hulle hou daarvan om in die sinagoges en op die straathoeke te staan en bid sodat die mense hulle kan sien.

Mat 6:16

“As julle vas, moet julle nie soos skynheiliges met lang gesigte rondloop nie. Hulle mismaak hulle gesigte sodat die mense kan sien dat hulle vas.

Wanneer ek godsdienstige handelinge uitvoer sodat mense kan sien hoe goed en heilig ek is dan is ek nie meer besig met ’n lewende verhouding met God nie. Dan gaan dit net oor myself. Dan dink ek dat as die mense kan raaksien hoe heilig ek is, MOET God dit ook raaksien en dan kan Hy nie anders as om my te seën nie! Met ander woorde ek probeer om God te manipuleer.

Die tweede gevaar is:

Om God te probeer dwing om te doen wat ons wil hê

soos ons hoor in Mat 6:7

“Wanneer julle bid, moet julle nie soos die heidene ’n stortvloed van woorde gebruik nie. Hulle verbeel hulle, hulle gebede sal verhoor word omdat hulle baie woorde gebruik.

Ons moet versigtig wees wanneer ons oor iets bid dat ons nie in die strik van kettinggebede vasval nie soos byvoorbeeld: Iemand is ernstig siek en nou probeer ons soveel as moontlik mense bymekaarmaak om daarvoor te bid. Dit kom daarop neer dat mens naderhand dink dat as daar net genoeg mense vir die saak kan bid, dan MOET God luister en gee presies wat ons vra!

Ek sê nie dat ons nie moet voorbidding doen en of vra nie. Die Here sê ook nie hier dat ons nie voor ander moet bid nie. Dit gaan hier oor die gesindheid waarmee gebid word. Is ons gesindheid waar ons, ons nood in nederige afhanklikheid voor die Here lê, of is die gesindheid dat ons God wil dwing om te doen wat ons wil hê? My gebed moet ’n ware gesprek met God wees.

Wanneer ons bid moet dit nie ’n lang hoogdawerende gebed wees waarin ons oor en oor dieselfde ding vra deur dit elke slag net op ’n verskillende manier te stel nie. Die Here sê vir ons dat gebed ’n eenvoudige gesprek met Hom is soos Hy verduidelik met voorbeeld van die Onse Vader gebed wat Hy vir ons gee. Hiermee word ons nie oorweldig met ’n uitgebreide stel voorskrifte oor gebed nie. Met hierdie gebed wys die Here vir ons dat ons gebede twee hoofsake moet aanspreek, naamlik die essensie van Goddelike heerskappy en ons nood wat ons na die Here bring.

Met die drie U bedes en die drie ons bedes word God en mens verbind. Die Here leer ons dat ons Hom prys, vir sy werk in die wêreld moet bid, vir ons daaglikse behoeftes moet bid en vra vir hulp in ons daaglikse stryd. Dit gaan nie hier oor die presiese herhaling van die woorde in Mat. 6:9-13 nie, maar oor die inhoud van ons gebede. Wanneer ons die woorde van die Onse Vader bid, moet ons bogenoemde inhoud daarin raaksien.

In gebed gaan dit dus nie oor om vir mense te bewys hoe heilig ons is nie. Dit gaan oor ’n intieme gesprek met God.

Wat is die gevolge van bogenoemde gevare.

As ek in die slaggat van bogenoemde gevare trap wys dit vir my op die simptoom van ’n dieperliggende probleem met my verhouding met God. Ek wil nie God dien nie! Ek probeer my bes dat Hy my moet dien! As ek op hierdie spoor is, is daar vir my geen beloning nie.

Wat is die beloning waarvan hier gepraat word? Die beloning is om in ’n intieme verhouding met God te leef, om God werklik te ken as ewig, onbegryplik, onsienlik, onveranderlik, oneindig, almagtig, volkome wys, regverdig, goed en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is (Art 1 NGB). As ek God probeer manipuleer dan mis ek uit op die geleentheid om die wonderlikste Wese in die heelal persoonlik te leer ken. Dan mis ek uit op sy liefde, sy goedheid, sy sorg, sy deernis. Dan sal ek nooit werklik die hart van God leer ken nie.

Dit is ook dan wanneer ek God beleef as kwaai en veroordelend en dan sien ek nie sy genade en liefde raak nie. ’n Liefde wat alle verstand te bowe gaan soos ons hoor in 1 Joh. 4:9-10:

Híerin is God se liefde vir ons geopenbaar: sy enigste Seun het Hy na die wêreld toe gestuur sodat ons deur Hom die lewe kan hê. Werklike liefde is dít: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes.

Samevatting

Hoe ons bid bepaal hoe ons verhouding met God is. Daar is twee groot gevare waaraan ons onself kan blootstel: Die gevaar om mense te probeer beïndruk en die gevaar om God te probeer dwing om te doen wat ons wil hê. Hierdie gevare is die simptoom van ’n dieperliggende probleem met my verhouding met God. Ek wil nie God dien nie! Ek probeer my bes dat Hy my moet dien! Dan mis ek uit op die beloning om werklik die hart van God te leer ken en dan sien ek nie sy liefde en genade raak nie.

Moenie in die slaggat van bogenoemde twee gevare trap nie. Gryp vas aan sy genade en liefde in Jesus Christus met die geloof wat die Heilige Gees vir ons gee. Kom ons leef in ’n werklike intieme verhouding met God saam.

Amen

God antwoord gebede op 3 maniere

2 Jun. 2013 Mat. 7:7-11 Fokusgedeelte : Mat. 7:11

Lof-Psalm Ps. 89:1 & 3           (OAB)

Na Wet Ps. 1:1                        (OAB)

Na Gebed Ps. 31:1                  (OAB)

Slotsang Ps. 18:2 & 3              (OAB)

Verlede week het ons gehoor dat ons elke dag biddend voor God moet leef. Tog gebeur dit soms dat dit soms vir ons voel of God nie luister wanneer ons bid nie. Ons bid worstelend en smeek die Here en dan voel dit asof die Here nie doen wat ons vra nie!

Hoe moet ons dit dan verstaan as Jesus ons in Matteus 7:7-8 leer dat ons moet bid en dat die Here dan ons gebed sal verhoor?  Op ses verskillende maniere dra Jesus hierdie waarheid oor.  Hy sê:

 “Vra, en vir julle sal gegee word; soek, en julle sal kry; klop, en vir julle sal oopgemaak word, want elkeen wat vra, ontvang; en elkeen wat soek, kry; en vir elkeen wat klop, sal oopgemaak word.”

In Jesus se tyd is die woorde “vra”, “soek” en “klop” as alternatiewe maniere gebruik om te dui op bid. 

• In gebed vra jy immers. 
• As jy meer ernstig bid, dan soek jy die aangesig van die Here. 
• As jy op jou ernstigste en in groot nood tot die Here roep, dan klop jy by wyse van spreke aan die poorte van die hemel.

§      Nou leer Jesus dat as jy biddend vra, jy sal ontvang.

§      As jy ernstig die aangesig van die Here soek, sal jy Hom vind.

§      En as jy aan die poorte van die hemel klop, sal daar vir jou oopgemaak word.

As hierdie dinge wat Jesus leer waar is, waarom voel dit soms asof die Here ons nie gee wat ons vra nie, en nie hoor as ons klop nie?

Sommige predikers het ʼn antwoord op hierdie probleem.  Hulle sê dat ons nie ontvang nie, omdat ons nie sterk genoeg glo nie, of nie hard genoeg bid nie.  Voorbeelde van hierdie tipe denke is legio:

§      Iemand kan byvoorbeeld terminaal siek wees.  Nou leer hierdie predikers dat daardie persoon tot die Here moet bid om genesing.  Daar moet opreg en ernstig gebid word.  Volgens hierdie predikers sál daardie persoon nou gesond word, want God gee aan almal wat in geloofsvertroue vra.  Word daardie persoon nie gesond nie, dan het daardie persoon óf nie hard genoeg gebid nie, óf daardie persoon het nie sterk genoeg geglo nie.

Dink net hoe moedeloos en ontnugterd so ʼn persoon is as sy gebed nie verhoor word nie?  Hy dink dan dat hy nie reg bid nie, of dat hy nie hard genoeg glo nie.  Dan begin so ʼn persoon twyfel of hy regtig ʼn kind van die Here is, en selfs of die Here regtig bestaan.

Wat hierdie twyfel nog erger kan maak, is dat mens soms sulke wonderbaarlike stories van gebedsverhoring hoor.  Stories soos:

§      Iemand vertel dat hy dringend X-bedrag geld nodig gehad het.  Sonder om enigiemand iets daarvan te sê, het hy ernstig tot die Here hieroor gebid.  Die volgende oggend was daardie bedrag tot op die sent na in sy rekening gedeponeer deur iemand wat hy nie ken nie.

God is almagtig en kan so iets laat gebeur.  Meeste van ons ervaar nie hierdie dinge nie.  Ons hoor egter hierdie stories en dan begin ons wonder:

Ø      “Hoekom gebeur hierdie dinge nie as óns bid nie?”  

Ø      “Bid ons verkeerd?” 

Ø      “Glo ons nie sterk genoeg nie?” 

Ons kan ontnugterd raak in ons geloof.  Ons kan moedeloos raak in ons geloof en gebedslewe.  Dit lyk dan immers nie of God sy beloftes aangaande gebedverhoring aan ons nakom nie!

Weet julle – dit is so onnodig om ontnugterd te raak in ons geloof!  Want predikers wat Matteus 7:7-11 uitlê op die manier wat nou net genoem is, is besig om Matteus 7:7-11 verkeerd te lees, verkeerd uit te lê en ʼn dwaal voorspoedsevangelie te verkondig.

Teenoor hierdie wanhoop en twyfel wat deur hierdie dwalings in ons gewek kan word, skep ʼn regte verstaan van ons teks ʼn ongelooflike troos en bemoediging in ons binneste – selfs wanneer dit vir ons voel dat

§      ons vra, en niks ontvang nie,

§      soek en niks vind nie,

§      klop en daar nie vir ons oopgemaak word nie.

Ja, ʼn regte verstaan van ons teks toon aan ons dat al voel dit asof ons vra en niks ontvang nie, soek en niks vind nie, klop en daar nie oopgemaak word nie, ons juis die rykste seëninge van ons Vader in die hemel ontvang...

Hoe moet ons, ons teksverse

reg lees om hierdie bemoediging te ontvang?

Geliefdes, in verse 9 en 10 kry ons die sleutel om ons teks te verstaan.  In hierdie verse vra Jesus twee voor die hand liggende vrae: “Watter mens onder julle sal vir sy seun ’n klip gee as hy brood vra, ¹⁰of ’n slang as hy vis vra?”

§      ’n Seun wat honger is en sy pa brood vra, sal nie ’n onteetbare klip (wat dalk selfs soos ’n stuk brood kan lyk) ontvang nie.  Sy pa weet dat sy seun honger is en kos nodig het. Sy pa sal hom iets gee om sy honger te stil.

§      ’n Seun wat honger is en sy pa ’n stuk vis vra, sal ook nie ’n slang van sy pa kry nie.  Sy pa weet dat sy seun honger is en kos nodig het.  Sy pa sal hom iets gee om sy honger te stil.

In opvolging op hierdie twee opmerkings, maak Jesus dan die volgende stelling: “As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie dinge te gee, hoeveel te meer sal julle Vader wat in die hemel is, goeie gawes gee aan dié wat dit van Hom vra?”

Let op die herhaaldelike gebruik van die woordjie “goed” in ons teksvers:

o        Eers word gesê dat aardse vaders weet om “goeie dinge” vir hul kinders te gee. 

Wat is hierdie goeie dinge?

Hierdie goeie dinge is dit wat die kinders nodig het!

Let op hoe word die aardse vaders getipeer: “Julle wat sleg is”

Hiermee bedoel Jesus dat aarde vaders (wat in hierdie sondige wêreld leef en self onvolmaak is) weet wat hul kinders nodig het  en vir hulle kinders gee wat hul nodig het.

o        Hierna maak Jesus ʼn vergelyking: As (sondige, onvolmaakte) aardse vaders weet om vir hulle kinders te gee wat hulle nodig het, hoeveel te meer weet ons (sondelose en volmaakte) hemelse Vader nie wat ons nodig het nie.  Hy weet wat ons nodig het en sal ook daarin voorsien! 

Hierdie is die sleutel wat ons nodig het om te verstaan hoe ons kan vra en ontvang, soek en vind, klop en vir ons oopgemaak sal word.

Wanneer ons bid, sal die Here (as ons volmaakte hemelse Vader) op een van drie maniere ons bede antwoord.  (Hy sal ons op een van drie maniere laat ontvang, vind en vir ons oopmaak.)

Die een manier waarop die Here op ons gebed kan reageer is, om dat

Hy kan “nee” sê vir dit wat ons vra.

Soms vra ons dinge wat nie goed is vir ons nie.  ʼn Seun vra soms iets van sy pa en die pa weet dat dit wat die seun vra nie goed is vir die seun nie.  Deur “nee” te sê, doen die pa wat die beste is vir die seun, al hou die seun nie van die antwoord nie.

Kom ek gebruik ʼn voorbeeld.  ʼn Seuntjie van 4 jaar kom by sy pa en vra vir ʼn skeermes.  Sal die pa vir die vier-jarige seuntjie ʼn skeermes gee?  Hoekom?

Nee, die pa sal nie die skeermes gee nie, want ten eerste sal die seuntjie homself daarmee seermaak – hy weet immers nog nie hoe om dit te gebruik nie.  Ten tweede het die seuntjie dit ook nog nie nodig nie.

As die pa nie vir die seuntjie die skeermes gee nie, het die pa nie die seuntjie se versoek gehoor nie?

Nee, die pa het gehoor. Die pa het egter geweet dat dit nie goed is om sy seun se versoek te beantwoord nie.  Tog, die pa kon dalk agterkom dat die seuntjie behoefte het aan ʼn speelding, en dan kon hy ʼn ander speelding vir die seun gee...

Soms vra ons dinge van die Here, en as hemelse Vader weet Hy dat dit wat ons vra nie vir ons goed is nie. Dan moet ons tevrede wees as Hy nie ons versoek toestaan nie.  Ons moet ons berus in die wete dat Hy die beste weet.

As die Here nie gee wat ons vra nie, beteken dit dus nie dat ons geloof te swak is, of dat die Here Hom nie aan ons steur nie.  Nee, die Here weet dat dit wat ons vra, nie die beste vir ons is nie – dit kan dalk self tot ons eie nadeel wees.  Nou gee Hy nie aan ons wat ons vra nie.

ʼn Tweede manier waarop die Here ons gebede kan antwoord, is dat

Hy kan “ja” sê vir dit wat ons vra.

Soms vra ons dinge wat ons regtig nodig het.  Wanneer ʼn dogter met ʼn billike versoek na haar ma kom vir iets wat sy regtig benodig, sal die ma die versoek toestaan.  Die ma weet wat die beste vir haar dogter is en deur “ja” te sê, doen sy wat die beste vir haar dogter is.

Terug na die voorbeeld van die skeermes. Gestel ʼn seun van so 14-15 kom by sy pa en vra vir ʼn skeermes.  Sal die pa hom ʼn skeermes gee?

Na alle waarskynlikheid, ja!  Hoekom?

Want die seun het die skeermes nou nodig en sal ook weet hoe om dit te hanteer sodat hy homself nie seermaak nie.

As ons moet ʼn billike versoek na die Here kom vir iets wat ons regtig nodig het, sal die Here as ons hemelse Vader ons versoek toestaan en gee wat ons vra as Hy weet ons dit regtig nodig het!

Let egter op, dit hang nie van ons af om te bepaal wat ons waarlik nodig het nie.  Ons hemelse Vader weet wat ons waarlik nodig het!  Dinge wat ons dink ons waarlik nodig het, is dalk nie regtig so nodig het nie.

Ons troos is dat ons op ons hemelse Vader kan vertrou.  Hy weet wat ons regtig nodig het.  Hy sal ons gee wat ons regtig nodig het. 

ʼn Derde manier waarop die Here op ons gebede kan antwoord, is dat

Hy kan sê “wag” as ons iets vra.

Soms vra ons dinge wat nie goed is om nou dadelik te kry nie.  Ons moet dalk eers ryper word of ander perspektiewe in die lewe verkry. 

Daardie seuntjie van 4-jaar wat ʼn skeermes wou gehad het, moes 10-jaar wag.  Hy moes eers grootword en ryp word.

Soms laat die Here ons ook wag as ons van Hom iets vra.  Ons moet eers grootword en ryp word vir dit wat ons wil hê.  ʼn Jong, onervare vlieënier wat pas maar geleer het om ʼn klein vliegtuigie te vlieg, kan immers nie dadelik ʼn groot passasierstraler vlieg nie.  Hy moet wag, leer, ervaring opdoen en ryp word voor dit kan gebeur.

Soms vra ons dinge van die Here wat ons nodig het, maar waarvoor ons nog nie ryp genoeg is nie.  Dan hoor die Here, maar as alwyse Vader laat Hy ons wag tot die tyd ryp is...

Samevatting

Geliefdes, wat het ons vanoggend weer gehoor?

Ons het gehoor dat ons met vrymoedigheid tot die Here kan bid.  Ons mag en moet tot Hom bid.  Ons mag vra.  Ons moet soek.  Ons mag in gebed aan die poorte van die hemel klop.

God sal ʼn antwoord hierop gee.  God sal ons laat vind.  God sal vir ons oopmaak.

As alwyse Vader sal Hy ons egter nie altyd gee en laat vind wat ons wil hê nie.  Goddank nie!  Nee, veel beter: Hy is ons hemelse Vader en weet wat ons nodig het. 

• Hy sal ons gee wat ons regtig nodig het.
• Hy sal ons laat vind wat die beste vir ons is.
• Hy sal vir ons die beste seëninge oopmaak wat Hy as hemelse Vader vir ons kan gee.

Bid daarom met vrymoedigheid. 

Weet God hoor. 

§      Berus met vreugde in sy beswil as Hy sê “nee” of “wag”. 

§      Prys Hom as Hy dadelik “ja” sê!

AMEN

Ons situasie, ons gebede en ons verwagtings

25 Mei. 2013 Hand. 12:1-19 Fokusgedeelte : Hand. 12:12-17

Lof-Psalm Ps. 118:1                 (OAB)

Na Wet Ps. 130:1 & 4              (OAB)

Na Gebed Ps. 46:1                   (OAB)

Slotsang Ps. 89:1                     (OAB)

Inleiding

Geliefdes, glo u dat gebed werklik werk? U sal moontlik vir my vra: “Hoe kan jy so-iets vra ds.?” Voordat u egter dit vra, vra uself af:

Bid ek elke dag?

Maak ek werklik tyd om met die Here te praat?

Hoeveel tyd spandeer ek per dag in gebed?

Vyftien minute, of dalk tien of dalk minder as vyf? As ek hierdie vra vir myself beantwoord het, dan moet ek in die lig van my antwoorde weer ernstig besin of ek glo dat gebed werk! Hiermee saam moet ons ook vra: “Wat is ons verwagtings van die Here oor die beantwoording van ons gebede?”

in ons teksgedeelte word ʼn stukkie geskiedenis van die vroeë kerk aan ons oorvertel en daarmee gee die Here vir ons ’n beter insig waaroor gebed werklik gaan.

Agtergrond.

Petrus is in die tronk en gaan doodgemaak word. Dit was nou enkele jare na die stigting van die Nuwe Testamentiese kerk.  ʼn Kleinseun van die Herodus wat die klein seuntjies kort na Jesus se geboorte in Jerusalem doodgemaak het, was nou deur die Romeine aangestel as koning oor onder ander Judea en Jerusalem.  Hierdie Herodus wou graag in die goeie boekies van die Jode kom sodat hy vrede en stabiliteit in sy land kon hê. 

Wat sou ʼn makliker manier wees om die guns van die Jode te wen as om die Christene kwaad aan te doen – die Jode het immers die Christene gehaat!

Om hierdie rede het Herodus dus een van die sterkste leiers van die Christelike kerk (die apostel Jakobus) gevange laat neem en hom met die swaard laat doodmaak.  Hierdie wrede daad het byval gevind.  Herodus het gesien sy plan werk en het daarom ook die apostel Petrus gevange laat neem.  Petrus is kort voor die Paasfees gevange geneem en in die tronk gehou.

Herodus het sy tydsberekening fyn beplan sodat Petrus is onder streng bewaking in die tronk gedurende die Paasfees sou wees. Baie Jode was in Jerusalem vir die Paasfees en hulle het van Petrus se gevangeneming geweet en daaroor gepraat.  Sy vonnisoplegging – wat eintlik maar net ʼn formaliteit was – en beplande teregstelling is vir na die Paasfees geskeduleer.  Die rede hiervoor was ook sodat die Jode tydens die week van die Paasfees daaroor kon praat en Herodus maksimum publisiteit daaruit kon kry.

Petrus in die tronk - die gemeente bid

Wat het Petrus medegelowiges gedoen nadat hy gevange geneem is? In Hand. 12:5 sê die Here vir wat die gemeente gedoen het:

die gemeente het aanhoudend vir hom tot God gebid.

Die Griekse woord wat met aanhoudend vertaal is beteken letterlik kontinue ernstige vurige, ywerige en baie spesifiek. Die hele tyd wat Petrus in die tronk was, was die gelowiges besig om hom aan die Here op te dra. Dit was ’n intense gebed wat nie maar net twee of drie minute lank aangehou het nie.

Die Bybel gee nie vir ons die spesifieke inhoud van hulle gebede nie. Ons kan egter aanvaar dat hulle heel waarskynlik gebid het dat die Here vir Petrus rustigheid sou gee en dit het die Here ook gedoen. Petrus het soveel gemoedsrus gehad dat hy vas geslaap het terwyl hy aan twee wagte vasgeboei was. Verder kan ons redelik seker wees dat hulle gebid het vir Petrus se vrylating.

En dan gebeur die wonder.  God verhoor die gebede van die gemeente!

Petrus word uit die tronk bevry.

Ons hoor hier hoe die Here op ’n wonderbaarlike wyse die gebede verhoor. Terwyl Petrus rustig lê en slaap is hy wakker gemaak deur ’n engel. Die boeie het van sy hande afgeval. Hy en die engel het binne die tronk by twee sekuriteitspunte verbygestap, en die yster buitedeur van die tronk het outomaties voor hulle oopgegaan. Aanvanklik het Petrus gedink hy sien ʼn visioen – dit gebeur nie regtig nie.  Eers nadat die engel hom verlaat het, het hy geweet dat dit regtig gebeur het.

Petrus is toe na die huis waar die gelowiges saam besig was om vir hom te bid en ook hulle was verbaas.  Rodé, die diensmeisie, was so verbyster en bly om Petrus se stem te hoor, dat sy nie eers die deur oopgemaak het nie, maar dadelik die gelowiges gaan vertel het.  Die gelowiges was so verras dat hulle haar nie wou glo nie.  Hulle kon nie glo dat dit regtig Petrus is wat voor die deur staan nie.

Toe Rodé volhou om te sê dat dit Petrus is, toe sê hulle dat dit sy gees is. Hoe ironies tog! Hulle het vir Petrus gebid.  Hulle het lang ure vir hom gebid.  Hulle het spesiale byeenkomste gereël om vir hom te bid.  Maar toe God hulle gebede verhoor, kon hulle nie glo dat die Here hom uit die tronk bevry het nie! Hulle was nie net so ligweg verbaas nie. Nee geliefdes, baie meer as dit. Die Griekse woord wat met verbaas vertaal is beteken letterlik, dat hulle absoluut stom geslaan was van verbasing. Hulle kon nie glo wat hulle sien nie! Dit was vir hulle net ʼn te onmoontlike gedagte!

Ons kan maklik die Jerusalemse gelowiges wat vir Petrus gebid het kritiseer. Maar voordat ons nou te krities oor hierdie gelowiges raak moet ons, onself afvra: “Is dit nie ook hoe ons so dikwels reageer nie?” Hierin sien ons God se genade. Hy was nie veroordelend teenoor die Jerusalem se gelowiges nie en Hy is ook nie teenoor ons veroordelend nie. Inteendeel, dit is sy liefde en nie sy oordeel wat hier uitstaan. Liefde wat Jesus aan die kruis vir ons bewys en daarom kan en mag ons bid met die wete dat God luister en dat Hy ons gebede antwoord. God se genade is nie van ons afhanklik nie. Hy gee dit op grond van sy liefde. Op grond van sy liefde leer Hy ons vandag uit hierdie teksgedeelte ’n paar baie belangrike sake oor gebed en wat dit vir ons beteken.

Die betekenis van hierdie Bybelse gebeure vir ons lewens van vandag

Die eerste saak wat ons kan leer is dat:

ons veel meer van gebed moet maak as wat ons meestal doen.

ʼn Kind wat se pa ver weg bly, mis op baie uit al stuur sy pa elke maand geld vir die kind se versorging.  Al sorg die Here vir ons in alles wat ons nodig het, maar ons praat nie daagliks met Hom nie, mis ons op baie uit. Die ironie is dat ons hemelse Vader nie ʼn veraf God is nie.  Hy is so naby aan ons.  Hy woon deur sy Gees in ons.  Ons kan enige tyd  -  dag of nag, waar ons ook al is – tussen mense of in afsondering, met Hom praat.

Hoekom moet ons, ons gebede tot Hom beperk tot bloot ʼn minuut of wat in die oggend, en ʼn minuut in die aand? Dit is nie nodig om net ’n rympie op te sê nie. Ons kan normaal met die Here praat sonder hoogdawerende woorde of sinne.  Hoekom kan ek nie te midde van my daaglikse roetine (in die kar, voor die lessenaar, in die kombuis, in die klas – waar ook al) in stilte met my hemelse Vader praat nie?

Die gemeente in Jerusalem het doelbewus tyd gemaak om te bid. Hulle het doelbewus geleenthede geskep om saam met mekaar te bid. As ons nie doelbewus tyd maak om met die Here te praat nie, en onsself nie voortdurend opskerp om dit te doen nie, mis ons op baie geleenthede uit om met Hom te praat. Maak ons werklik van die wonderlike geleentheid gebruik wat die Here ons gee om met Hom persoonlik te praat?

Die tweede saak wat ons by die Jerusalemse gemeente kan leer:

is dat ons doelbewus en ernstig vir mekaar moet bid.

Die gelowiges in Jerusalem het nie maar net elkeen individueel twee minute vir Petrus gebid en toe opgehou nie.  Nee, gedurende die hele tyd van sy gevangenskap het hulle doelbewus en aanhoudend en ernstig vir Hom gebid.

As daar ’n ernstige saak is wat op ons harte lê dan kan en mag en moet ons aanhoudend daaroor bid. Weens die liefde wat die hemelse Vader aan ons deur Jesus Christus betoon het, is ons wat in Jesus glo nou kinders van die hemelse Vader.  Ons verander van mense wat bloot op onsself ingestel is, na mense wat ingestel is op die mense rondom ons. Soos die gelowiges op Petrus ingestel was en niks anders kon as om vir hom te bid nie, so moet ons ook vir mekaar lief wees.  Ons moet mekaar help waar ons kan. Ons moet vir mekaar bid waar ons kan. Bid ons genoeg vir mekaar?

Die derde saak wat by die Jerusalemse gelowiges kan leer is dat:

God ons gebede verhoor.

God het die gelowiges in Jerusalem se gebede verhoor. Dit was dalk nie soos hulle verwag het nie, soos dit duidelik blyk uit hul reaksie, maar God het hul gebede verhoor. Daar is nie ʼn gebed wat Hy nie verhoor nie.  Ja, Hy antwoord nie altyd soos ons graag geantwoord wil wees nie, maar Hy antwoord.  Soms sê Hy:  “Wag eers”, ander kere: “Nee”, en ander kere “nie op hierdie manier nie, maar wel op hierdie manier”, en nog ander kere “ja!”

Verder leer ons uit hierdie gebeure dat God baie magtiger is as wat ons ooit kan dink.  Hy werk ook soms op baie anderster maniere as wat ons verwag.  Soms beantwoord Hy ons gebede op sulke maniere wat totaal en al bo ons verwagtings uitgaan.

En dit bring ons by die vierde saak wat ons by die Jerusalemse gelowiges kan leer:

Ons word deur gebed wonderbaarlik in ons geloof opgebou.

Hoe is die gelowiges nie deur Petrus se bevryding opgebou nie.  Hulle moes totaal uit die veld geslaan gewees het.  Hulle het Petrus se dood verwag, en hier is hulle toeskouers van ʼn ongelooflike wonderwerk! Wat is die doel van gebed? Is die doel van gebed om God te dwing om te doen wat ons graag gedoen wil hê?  Het die Jerusalemse gelowiges aanhoudend gebid om daardeur die Here te probeer dwing om Petrus te bevry? Nee, dit was nie hulle doel nie!  Die saak van Petrus was eenvoudig slegs van soveel erns dat dit die heeltyd in hulle gedagtes was en hulle nie anders kon as om daaroor en daarvoor te bid en Petrus aan die Here op te dra nie!

Ja, dit is verkeerd as ons kettinggebede of lang gebedsbyeenkomste reël en dink ons kan deur ons lang gebede die Here dwing om ons gebede te verhoor.  God laat Hom nie deur ons dwing nie. Maar wat is dan die doel van gebed? Gebed is om ons harte voor die Here oop te maak en met Hom te praat.  Ons dra nie ons laste alleen nie.  Hy dra ons en ons laste deur hierdie lewe.  Hy beskik oor ons en alles wat met ons gebeur.  Deur gebed raak ons opnuut bewus van sy sorg en sy versorging in die lewe! Hoe meer ons bid, hoe meer ons voorbidding doen, hoe meer begin ons God se werk raaksien, hoe meer begin ons ook God se almag raaksien.  Ja, en soms, juis as gevolg van gebed, word ons skoon uit die veld geslaan deur die wonderbaarlike wyse waarop God vandag nog werk.  As ons nie bid nie, gaan dit alles by ons verby.

Aanmoediging

Moet daarom nie net tevrede wees met twee of drie minute se gebed per dag nie. Geliefdes, kom ons streef daarna om elke oomblik van die dag biddend voor God te leef. Kom ons skerp onsself daartoe in, want ons is lui om dit te doen. Kom ons leef biddend voor God en beleef hoe Hy ons totale uitkyk op die lewe en wat gebeur, verander.  Ons sal leer dat ons nie alleen staan nie, want ons staan in die arms van die Here wat ons versorg en dra deur alles wat met ons gebeur.

Moenie bang wees om met opgewondenheid op die Here te wag om te sien hoe Hy ons gebede verhoor nie.

AMEN

By Jesus vind ek rus vir my onrustige gemoed

19 Mei. 2013 Mat. 11:25 - 30 Fokusgedeelte : Mat 11:28

Lof-Psalm Ps. 18:1                  (OAB)

Na Wet Ps. 40:4                      (OAB)

Na Gebed Ps. 33:5                   (OAB)

Slotsang Ps. 84:2 & 6              (OAB)

Inleiding

Die een ding in die lewe waaroor ons seker kan wees is dat dit nie sonder sorge is nie. Niemand van ons kan sê dat hy geen bekommernisse het nie. Elkeen het een of ander bekommernis waaroor ons, ons kwel. Sommige se bekommernisse is groter as ander, maar elkeen het sy eie bekommernisse. Dit is hierdie sorge van die lewe wat ons van gemoedsrus beroof. Dit keer dat ons werklik ware vrede beleef.

By elke mens is daar ’n soeke om van hierdie onrus ontslae te raak. Sommige soek dit in geld en besittings. Ander soek dit drank of selfs dwelms. Party mense soek dit in aansien en roem of om so vêr as moontlik teen die korporatiewe leer te vorder. Ongelukkig bring nie een van hierdie metodes ware vrede vir die mens nie. Die enigste plek waar mens ware rus en vrede vind is by Jesus Christus.

Verlede week het ons gehoor dat die ware rus van die Sabbat in Jesus Christus is. Hierdie week luister ons na hoe mens rus vind in Jesus Christus want dit is net by Jesus waar ons rus vind vir ons onrustige gemoed.

Die sorge van die lewe

Ons teksvers beskryf vir ons wat die sorge van die lewe aan ’n mens doen

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, .....

Die sorge van die lewe maak mens uitgeput en dit oorlaai mens. Die Griekse woord wat met “uitgeput” vertaal is beteken letterlik om emosioneel afgemat te wees as gevolg van ’n groot worstelstryd. Dit beskryf daardie punt in mens se lewe waar jy moed opgee omdat jy nie kans sien om aan te gaan nie. Daardie punt waar die lewe vir jou net te veel word. En dit is omdat jy oorlaai is met bekommernisse en moeilike omstandighede.

Elkeen se bekommernisse is uniek en verskil van mekaar. Dit wat vir my na iets onbenulligs lyk is vir die volgende persoon ’n groot bekommernis en probleem. Die effek daarvan is egter dieselfde naamlik dat dit ’n mens eventueel uitput en oorlaai. Elkeen van ons dra die las van die sorge van die lewe. Vir party is dit ’n huweliksverhouding wat maar net nie wil uitwerk nie, vir ander finansiële oorlewing. Gaan ek more nog ’n werk hê? Of dalk is dit eensaamheid. Noem maar op. Elkeen van ons weet maar alte goed watter bekommernisse ons in die lewe het.

Daar is maar net een rede waarom die sorge en bekommernisse van die lewe so swaar op mens rus. Sonde! My eie sonde en ook die effek wat ander mense se sonde op my lewe het. Ons leef in ’n gebroke wêreld waar sonde ’n direkte en indirekte effek op elkeen van ons het. My sondige en selfsugtige optrede raak my negatief en dit raak die mense om my negatief. Die mense om my se sondige selfsug raak my negatief. Kom ons neem ’n eenvoudige voorbeeld om dit prakties te verduidelik. Wanneer ek van iemand skinder benadeel dit persoon van wie ek skinder. Dit benadeel my en diegene teenoor wie ek skinder. Wanneer iemand van my skinder word ek die slagoffer van ’n ander mens se selfsug en die hartseer is dat ek ook skuldig is om ander mense ongelukkig te maak. En so kan ons elk van ons sorge se oorsprong in die gebrokenheid van hierdie wêreld vind.

Die uiteinde van sonde is dat dit tussen mens en God kom staan. En dit is op die uiteinde die werklike rede van onvrede en onrus in ’n mens se lewe.

Wat is die oplossing vir die sorge van die lewe?

As geld of besittings of aansien of drank nie rus en vrede bring van die sorge van die lewe nie, wat dan? Daar is maar net een antwoord:

“Kom na My toe, almal wat uitgeput  en oorlaai  is, en Ek sal julle rus  gee.

In Mat 11:27 is dit duidelik dat dit net Jesus is wat hierdie gebroke verhouding met die Vader kan herstel en dit is eers wanneer hierdie verhouding met God herstel is dat ons ware vrede kan vind.

In Mat 11:26 sê die Here vir ons dat dit slegs uit God se genade is en in vers 25 sê Hy vir ons dat God se genade nie iets is wat mens met jou verstand kan uitredeneer of verdien nie. Dit is iets wat ons met kinderlike geloof moet aanvaar. God se genade word met Nagmaal dan ook op ’n sigbare wyse deur die brood en wyn vir ons uitgebeeld. Dis ’n misterie wat baie dieper is as die sigbare tekens van brood en wyn. Die Heilige Gees versterk hiermee ons geloof sodat ons die vrede en rus vir ons gemoed kan ervaar wat Christus vir ons in Mat 11:29 belowe.

Die troos wat ons ontvang is dat die lewe saam met Christus nie ’n sware las is wat mens moet dra nie. Die beeld wat hier gebruik word van ’n juk verduidelik dit mooi. ’n Juk is ’n swaar hout wat op ’n os wat ’n wa moes trek se nek gesit is wat ’n las en moeite was. Nou sê Jesus vir ons dat sy las lig is en glad nie so swaar is soos die juk wat op ’n os se nek gesit is nie. Die swaar juk verwys na die swaar las van die wet terwyl Jesus se juk verwys na ’n liefdevolle verhouding met God. Hiermee sê die Here vir ons dat ons nie nodig het om ’n klomp godsdienstige reëls na te kom om rus en vrede by Hom te vind nie. Jesus se uitnodiging is eenvoudig:

“Kom na My toe, almal wat uitgeput  en oorlaai  is, en Ek sal julle rus gee.

Kom ons gaan sit nou aan by die tafel van die Here sodat ons kan deel in die enigste ware rus wat net by Jesus beskikbaar is.

Amen

Hoekom vier ons nie die sabbat op die sewende dag(Saterdag) nie?

12 Mei. 2013 Kol. 2 & Eks 20:8-10. Fokusgedeelte : Kol. 2:16 & Art 25 NGB

Lof-Psalm Ps. 42:1 & 7           (OAB)

Na Wet Ps. 116:3 & 4              (OAB)

Na Gebed Ps. 23:2                   (NAB)

Slotsang Ps. 84:1 & 2              (OAB)

Hoekom vier ons nie die sabbat op die sewende dag(Saterdag) nie? As die Here ons dan in Eksodus 20:10 uitdruklik beveel om die sabbat op die sewende dag te vier, waarom vier Christene dan nou die Sondag (eerste dag van die week) en nie die Saterdag (sewende dag van die week) nie?

Ons word al hoe meer gekonfronteer met die aanklag dat Christene wat nie die sewende dag as sabbat vier nie, besig is om die vierde gebod te oortree en dat hulle daarom doemwaardig is. Die aanklag is verder ook dat die Sondag wat vandag gevier word by die kerke, 'n heidense feesdag ter ere van die Songod is. Dit was Konstantyn gewees wat die Christendom met die heidendom wou laat verbaster, wat die Sondag ingevoer het en die Roomse kerk was hom behulpsaam om dit te laat geskied.

Om hierdie vraag te beantwoord gaan ons luister na wat die Here ons in die Skrif oor die sabbat leer en nie net by een versie wat buite konteks gebruik word, vashaak nie. Die woord Sabbat beteken "rus". So het God dit na die skeppingsdae ingestel en dan staan daar dat God gerus het. Vandaar die Sabbat en na aanleiding van God se rus, word nou ook in die vierde gebod bepaal dat die mens moet rus.

Indien ons die Ou Testament onbevange lees, moet erken dat die nadruk nie juis val op uitwendige seremonies nie, maar juis op die inhoudelike. God eis nie offerandes nie, maar gehoorsaamheid en oorgawe van hart. (Ps. 51:18-19)

’n Offer vra U nie, anders sou ek dit bring; ’n brandoffer wil U nie hê nie. Die offer wat U wil hê, o God, is verootmoediging: U sal ’n hart vol ootmoed en berou nie gering ag nie, o God.

Op dieselfde wyse antwoord Christus aan die Samaritaanse vrou, as dit gaan oor Jerusalem of Gerisim, "Daar kom 'n uur, en dit is nou, wanneer die ware aanbidders die Vader in gees en waarheid sal aanbid". (Joh. 4:23). Dit gaan dus nie oor uitwendige dinge, soos die plek as sodanig nie. Ewe-eens gaan dit nie oor dag en datum nie, maar oor aanbidding in gees en waarheid. Inderdaad, Paulus voeg hieraan toe "Die een ag die een dag bo die ander, die ander ag al die dae gelyk. Laat elkeen in sy eie gemoed ten volle oortuig wees". (Rom. 14:5).

Jesus en sy dissipels het die Sabbat vergeestelik, verdiep, dit in die heilsopenbaring 'n eie plek gegee het. Dit gaan tog nie om die Sabbat as sodanig nie, maar om die mens en sy verhouding tot God. Waarlik daar sou tog baie geleenthede gewees het waarop hierdie eenvoudige gebod aan die kerk van die Nuwe Testament as eis sou gestel gewees het en tog is dit nie gedoen nie! As bv. die kerk vir die eerste keer in apostel-samekoms byeen is (Hand. 15), kon tog aan die kerke gesê gewees het: julle moet die Sabbat hou. Maar ons lees iets gans anders. As na Petrus se Pinksterrede die skare in radeloosheid vra: Wat moet ons doen, broeders? (Hand. 1:37), kon Petrus tog geantwoord het: Julle moet op die sewende dag Sabbat hou. Maar ons lees iets gans anders.'

In teenstelling met die voorstaanders van die sewende dag se wense, vind ons juis dat die apostels van die begin af aan op die eerste dag van die week saamgekom het en dit ook genoem het die dag van die HERE. (Hand. 20:7, 1 Kor. 16:2, Openb. 1:10).

Die Christelike Sondag of rusdag word nie verniet op die eerste dag van die week gevier nie. Ons rus in die verdienstes van Christus om daarna uit te gaan om in die krag van Christus te gaan werk. Sondag is opstandingsdag, en dit is 'n opstandingsgeloof wat ons moet kenmerk. Die lewende Christus is ons Middelaar. Hierdie Christus is ons alles en Hy het alles vir ons gedoen: gely, gesterf, begrawe, opgestaan, na die hemel gevaar. Hierdie Christus het ook vir ons en in ons plek gerus. Die wonderlike is juis dat die Skrif weergee dat Christus drie dae in die graf was: Vrydag, Saterdag en Sondag. Van hierdie drie dae was Hy net die hele Saterdag in die graf. Dit is die Sabbatdag van die Ou Testament. Christus volbring die Sabbatsgebod deur volkome op die Sabbat te rus. En nadat Hy gerus het, staan Hy op die eerste dag, vroeg in die môre op.

Die rus is voltooi, soos sy offer aan die kruis vir ons voltooi is. Ons mag en moet nou rus in al die verkreë verdienstes van ons Here en Meester. Daar is vir die kerk van die Nuwe Testament net één rusdag, die rus op die eerste dag van die week, die rus in die opgestane Heiland.

Wat bely ons hieroor?

Artikel 25 NGB

Die seremoniële wet in Christus vervul

Ons glo dat die seremonies en heenwysings na die wet met die koms van Christus opgehou het en dat alle voorafskaduwing tot 'n einde gekom het.  Die gebruik daarvan moet derhalwe onder die Christene afgeskaf word.  Die waarheid en inhoud daarvan bly nogtans vir ons in Christus Jesus bestaan:  in Hom het hierdie seremonies en heenwysings juis hulle vervulling.  Ons gaan ook nog voort om die getuienisse van die wet en die profete te gebruik om ons in die evangelie te bevestig en ook om ons lewe in alle eerbaarheid tot eer van God en volgens sy wil in te rig.

Hierdie belydenis staan op die Woord van God.

Moenie dat iemand julle mislei nie

Kol 2:16-23

¹⁶Daarom moet julle nie dat iemand vir julle voorskrywe wat julle moet eet en drink nie of dat julle die jaarlikse feeste of die nuwemaansfees of die sabbatdag moet vier nie. ¹⁷Dit is alles maar net die skaduwee van wat sou kom; die werklikheid is Christus. ¹⁸Moenie dat iemand wat behae skep in danige nederigheid en in die aanbidding van engele en wat voorgee dat hy allerhande visioene gesien het, julle daarmee mislei nie. So iemand verhef hom oor wat hy in eiewaan van homself dink, ¹⁹en hy hou nie aan die hoof, aan Christus, vas nie. Uit Christus groei die hele liggaam, ondersteun deur die gewrigte en saamgebind deur die spiere, soos God dit laat groei.

²⁰Julle het saam met Christus gesterwe en is dus dood vir die wettiese godsdienstige reëls van hierdie wêreld. Waarom lewe julle dan nog asof julle aan hierdie wêreld behoort? Waarom gehoorsaam julle allerhande voorskrifte ²¹soos: “Hieraan mag jy nie vat nie!” “Daaraan mag jy jou mond nie sit nie!” “Daaraan mag jy nie raak nie!”?²²Dit gaan alles oor dinge wat bedoel is om gebruik te word en te vergaan, en dit is maar net gebooie en leerstellings van mense. ²³Hierdie leerstellings het wel ’n skyn van wysheid met hulle selfgemaakte godsdiens, danige nederigheid en streng beheersing van die liggaam, maar dit het geen waarde vir die beteueling van die sondige drifte nie.

Christus alleen is die Middelaar. Hy alleen is waaragtig God en waaragtig mens. Hy alleen kan en het die wil van God volkome volbring. Hy alleen het vir ons versoening met sy Vader bewerk. Deur die geloof in Christus alléén is ons geregverdig – onskuldig verklaar voor die aangesig van God en ons gewete. Die geloof self is geen verdienste nie – alleen maar ’n middel aan ons gegee deur die Heilige Gees om die verdienste van Christus vir ons toe te eien. Selfs ons werke, dade en liefdesbetoning wat van ons kom, bewerk die Heilige Gees ook maar in ons.

Christus bepaal die inhoud en betekenis van die Sabbat. Met sy kruisiging het Hy die rus van die Sabbat voltooi en daarom word die eerste dag as opstandingsdag van die Christus herdenk. (vgl. Hand 20:7: En op die eerste dag van die week, toe die dissipels vergader het om brood te breek, het Paulus hulle toegespreek, omdat hy die volgende dag sou vertrek, en hy het sy rede gerek tot middernag toe. Ou Vertaling of Ons het die Sondag bymekaargekom vir die gemeenskaplike maaltyd)

1 Kor. 16:2 : Elke Sondag moet elkeen van julle na sy vermoë tuis iets opsy sit en dit opspaar, sodat die geldinsameling nie eers plaasvind as ek kom nie.

God se doel met die rusdag is nie om die lewe moeilik te maak en in te perk nie. Christus se dissipels het self are gepluk en geëet op die Sabbat (Vgl. Mat 12:1-8). Omdat Christus die wet volkome vervul het, kan elke gelowige nou sy rus in Christus vind. Die rus wat die gelowige vind is die vrede en wete dat hy/sy in Christus volkome geregverdig is en daarom kan niemand hom/haar voor God aankla nie. Wat Christus verwag is ’n dankbaarheidslewe in gehoorsaamheid met sy gebod om liefde aan mekaar te bewys en daarmee liefde vir God te betoon. Hy verwag nie die nakom van reël op reël of dit mag jy en dit mag jy nie. As die inhoud van die Sabbat bestaan uit ’n klomp moets en moenies, dan word die rus in Christus in die Sabbat gemis.

Kom ons vind ons rus in die verdienste van Christus sodat ons hiervandaan kan uitgaan om die krag van Christus in sy koninkryk te werk.                                         Amen