God antwoord gebede op 3 maniere

2 Jun. 2013 Mat. 7:7-11 Fokusgedeelte : Mat. 7:11

Lof-Psalm Ps. 89:1 & 3           (OAB)

Na Wet Ps. 1:1                        (OAB)

Na Gebed Ps. 31:1                  (OAB)

Slotsang Ps. 18:2 & 3              (OAB)

Verlede week het ons gehoor dat ons elke dag biddend voor God moet leef. Tog gebeur dit soms dat dit soms vir ons voel of God nie luister wanneer ons bid nie. Ons bid worstelend en smeek die Here en dan voel dit asof die Here nie doen wat ons vra nie!

Hoe moet ons dit dan verstaan as Jesus ons in Matteus 7:7-8 leer dat ons moet bid en dat die Here dan ons gebed sal verhoor?  Op ses verskillende maniere dra Jesus hierdie waarheid oor.  Hy sê:

 “Vra, en vir julle sal gegee word; soek, en julle sal kry; klop, en vir julle sal oopgemaak word, want elkeen wat vra, ontvang; en elkeen wat soek, kry; en vir elkeen wat klop, sal oopgemaak word.”

In Jesus se tyd is die woorde “vra”, “soek” en “klop” as alternatiewe maniere gebruik om te dui op bid. 

• In gebed vra jy immers. 
• As jy meer ernstig bid, dan soek jy die aangesig van die Here. 
• As jy op jou ernstigste en in groot nood tot die Here roep, dan klop jy by wyse van spreke aan die poorte van die hemel.

§      Nou leer Jesus dat as jy biddend vra, jy sal ontvang.

§      As jy ernstig die aangesig van die Here soek, sal jy Hom vind.

§      En as jy aan die poorte van die hemel klop, sal daar vir jou oopgemaak word.

As hierdie dinge wat Jesus leer waar is, waarom voel dit soms asof die Here ons nie gee wat ons vra nie, en nie hoor as ons klop nie?

Sommige predikers het ʼn antwoord op hierdie probleem.  Hulle sê dat ons nie ontvang nie, omdat ons nie sterk genoeg glo nie, of nie hard genoeg bid nie.  Voorbeelde van hierdie tipe denke is legio:

§      Iemand kan byvoorbeeld terminaal siek wees.  Nou leer hierdie predikers dat daardie persoon tot die Here moet bid om genesing.  Daar moet opreg en ernstig gebid word.  Volgens hierdie predikers sál daardie persoon nou gesond word, want God gee aan almal wat in geloofsvertroue vra.  Word daardie persoon nie gesond nie, dan het daardie persoon óf nie hard genoeg gebid nie, óf daardie persoon het nie sterk genoeg geglo nie.

Dink net hoe moedeloos en ontnugterd so ʼn persoon is as sy gebed nie verhoor word nie?  Hy dink dan dat hy nie reg bid nie, of dat hy nie hard genoeg glo nie.  Dan begin so ʼn persoon twyfel of hy regtig ʼn kind van die Here is, en selfs of die Here regtig bestaan.

Wat hierdie twyfel nog erger kan maak, is dat mens soms sulke wonderbaarlike stories van gebedsverhoring hoor.  Stories soos:

§      Iemand vertel dat hy dringend X-bedrag geld nodig gehad het.  Sonder om enigiemand iets daarvan te sê, het hy ernstig tot die Here hieroor gebid.  Die volgende oggend was daardie bedrag tot op die sent na in sy rekening gedeponeer deur iemand wat hy nie ken nie.

God is almagtig en kan so iets laat gebeur.  Meeste van ons ervaar nie hierdie dinge nie.  Ons hoor egter hierdie stories en dan begin ons wonder:

Ø      “Hoekom gebeur hierdie dinge nie as óns bid nie?”  

Ø      “Bid ons verkeerd?” 

Ø      “Glo ons nie sterk genoeg nie?” 

Ons kan ontnugterd raak in ons geloof.  Ons kan moedeloos raak in ons geloof en gebedslewe.  Dit lyk dan immers nie of God sy beloftes aangaande gebedverhoring aan ons nakom nie!

Weet julle – dit is so onnodig om ontnugterd te raak in ons geloof!  Want predikers wat Matteus 7:7-11 uitlê op die manier wat nou net genoem is, is besig om Matteus 7:7-11 verkeerd te lees, verkeerd uit te lê en ʼn dwaal voorspoedsevangelie te verkondig.

Teenoor hierdie wanhoop en twyfel wat deur hierdie dwalings in ons gewek kan word, skep ʼn regte verstaan van ons teks ʼn ongelooflike troos en bemoediging in ons binneste – selfs wanneer dit vir ons voel dat

§      ons vra, en niks ontvang nie,

§      soek en niks vind nie,

§      klop en daar nie vir ons oopgemaak word nie.

Ja, ʼn regte verstaan van ons teks toon aan ons dat al voel dit asof ons vra en niks ontvang nie, soek en niks vind nie, klop en daar nie oopgemaak word nie, ons juis die rykste seëninge van ons Vader in die hemel ontvang...

Hoe moet ons, ons teksverse

reg lees om hierdie bemoediging te ontvang?

Geliefdes, in verse 9 en 10 kry ons die sleutel om ons teks te verstaan.  In hierdie verse vra Jesus twee voor die hand liggende vrae: “Watter mens onder julle sal vir sy seun ’n klip gee as hy brood vra, ¹⁰of ’n slang as hy vis vra?”

§      ’n Seun wat honger is en sy pa brood vra, sal nie ’n onteetbare klip (wat dalk selfs soos ’n stuk brood kan lyk) ontvang nie.  Sy pa weet dat sy seun honger is en kos nodig het. Sy pa sal hom iets gee om sy honger te stil.

§      ’n Seun wat honger is en sy pa ’n stuk vis vra, sal ook nie ’n slang van sy pa kry nie.  Sy pa weet dat sy seun honger is en kos nodig het.  Sy pa sal hom iets gee om sy honger te stil.

In opvolging op hierdie twee opmerkings, maak Jesus dan die volgende stelling: “As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie dinge te gee, hoeveel te meer sal julle Vader wat in die hemel is, goeie gawes gee aan dié wat dit van Hom vra?”

Let op die herhaaldelike gebruik van die woordjie “goed” in ons teksvers:

o        Eers word gesê dat aardse vaders weet om “goeie dinge” vir hul kinders te gee. 

Wat is hierdie goeie dinge?

Hierdie goeie dinge is dit wat die kinders nodig het!

Let op hoe word die aardse vaders getipeer: “Julle wat sleg is”

Hiermee bedoel Jesus dat aarde vaders (wat in hierdie sondige wêreld leef en self onvolmaak is) weet wat hul kinders nodig het  en vir hulle kinders gee wat hul nodig het.

o        Hierna maak Jesus ʼn vergelyking: As (sondige, onvolmaakte) aardse vaders weet om vir hulle kinders te gee wat hulle nodig het, hoeveel te meer weet ons (sondelose en volmaakte) hemelse Vader nie wat ons nodig het nie.  Hy weet wat ons nodig het en sal ook daarin voorsien! 

Hierdie is die sleutel wat ons nodig het om te verstaan hoe ons kan vra en ontvang, soek en vind, klop en vir ons oopgemaak sal word.

Wanneer ons bid, sal die Here (as ons volmaakte hemelse Vader) op een van drie maniere ons bede antwoord.  (Hy sal ons op een van drie maniere laat ontvang, vind en vir ons oopmaak.)

Die een manier waarop die Here op ons gebed kan reageer is, om dat

Hy kan “nee” sê vir dit wat ons vra.

Soms vra ons dinge wat nie goed is vir ons nie.  ʼn Seun vra soms iets van sy pa en die pa weet dat dit wat die seun vra nie goed is vir die seun nie.  Deur “nee” te sê, doen die pa wat die beste is vir die seun, al hou die seun nie van die antwoord nie.

Kom ek gebruik ʼn voorbeeld.  ʼn Seuntjie van 4 jaar kom by sy pa en vra vir ʼn skeermes.  Sal die pa vir die vier-jarige seuntjie ʼn skeermes gee?  Hoekom?

Nee, die pa sal nie die skeermes gee nie, want ten eerste sal die seuntjie homself daarmee seermaak – hy weet immers nog nie hoe om dit te gebruik nie.  Ten tweede het die seuntjie dit ook nog nie nodig nie.

As die pa nie vir die seuntjie die skeermes gee nie, het die pa nie die seuntjie se versoek gehoor nie?

Nee, die pa het gehoor. Die pa het egter geweet dat dit nie goed is om sy seun se versoek te beantwoord nie.  Tog, die pa kon dalk agterkom dat die seuntjie behoefte het aan ʼn speelding, en dan kon hy ʼn ander speelding vir die seun gee...

Soms vra ons dinge van die Here, en as hemelse Vader weet Hy dat dit wat ons vra nie vir ons goed is nie. Dan moet ons tevrede wees as Hy nie ons versoek toestaan nie.  Ons moet ons berus in die wete dat Hy die beste weet.

As die Here nie gee wat ons vra nie, beteken dit dus nie dat ons geloof te swak is, of dat die Here Hom nie aan ons steur nie.  Nee, die Here weet dat dit wat ons vra, nie die beste vir ons is nie – dit kan dalk self tot ons eie nadeel wees.  Nou gee Hy nie aan ons wat ons vra nie.

ʼn Tweede manier waarop die Here ons gebede kan antwoord, is dat

Hy kan “ja” sê vir dit wat ons vra.

Soms vra ons dinge wat ons regtig nodig het.  Wanneer ʼn dogter met ʼn billike versoek na haar ma kom vir iets wat sy regtig benodig, sal die ma die versoek toestaan.  Die ma weet wat die beste vir haar dogter is en deur “ja” te sê, doen sy wat die beste vir haar dogter is.

Terug na die voorbeeld van die skeermes. Gestel ʼn seun van so 14-15 kom by sy pa en vra vir ʼn skeermes.  Sal die pa hom ʼn skeermes gee?

Na alle waarskynlikheid, ja!  Hoekom?

Want die seun het die skeermes nou nodig en sal ook weet hoe om dit te hanteer sodat hy homself nie seermaak nie.

As ons moet ʼn billike versoek na die Here kom vir iets wat ons regtig nodig het, sal die Here as ons hemelse Vader ons versoek toestaan en gee wat ons vra as Hy weet ons dit regtig nodig het!

Let egter op, dit hang nie van ons af om te bepaal wat ons waarlik nodig het nie.  Ons hemelse Vader weet wat ons waarlik nodig het!  Dinge wat ons dink ons waarlik nodig het, is dalk nie regtig so nodig het nie.

Ons troos is dat ons op ons hemelse Vader kan vertrou.  Hy weet wat ons regtig nodig het.  Hy sal ons gee wat ons regtig nodig het. 

ʼn Derde manier waarop die Here op ons gebede kan antwoord, is dat

Hy kan sê “wag” as ons iets vra.

Soms vra ons dinge wat nie goed is om nou dadelik te kry nie.  Ons moet dalk eers ryper word of ander perspektiewe in die lewe verkry. 

Daardie seuntjie van 4-jaar wat ʼn skeermes wou gehad het, moes 10-jaar wag.  Hy moes eers grootword en ryp word.

Soms laat die Here ons ook wag as ons van Hom iets vra.  Ons moet eers grootword en ryp word vir dit wat ons wil hê.  ʼn Jong, onervare vlieënier wat pas maar geleer het om ʼn klein vliegtuigie te vlieg, kan immers nie dadelik ʼn groot passasierstraler vlieg nie.  Hy moet wag, leer, ervaring opdoen en ryp word voor dit kan gebeur.

Soms vra ons dinge van die Here wat ons nodig het, maar waarvoor ons nog nie ryp genoeg is nie.  Dan hoor die Here, maar as alwyse Vader laat Hy ons wag tot die tyd ryp is...

Samevatting

Geliefdes, wat het ons vanoggend weer gehoor?

Ons het gehoor dat ons met vrymoedigheid tot die Here kan bid.  Ons mag en moet tot Hom bid.  Ons mag vra.  Ons moet soek.  Ons mag in gebed aan die poorte van die hemel klop.

God sal ʼn antwoord hierop gee.  God sal ons laat vind.  God sal vir ons oopmaak.

As alwyse Vader sal Hy ons egter nie altyd gee en laat vind wat ons wil hê nie.  Goddank nie!  Nee, veel beter: Hy is ons hemelse Vader en weet wat ons nodig het. 

• Hy sal ons gee wat ons regtig nodig het.
• Hy sal ons laat vind wat die beste vir ons is.
• Hy sal vir ons die beste seëninge oopmaak wat Hy as hemelse Vader vir ons kan gee.

Bid daarom met vrymoedigheid. 

Weet God hoor. 

§      Berus met vreugde in sy beswil as Hy sê “nee” of “wag”. 

§      Prys Hom as Hy dadelik “ja” sê!

AMEN

Ons situasie, ons gebede en ons verwagtings

25 Mei. 2013 Hand. 12:1-19 Fokusgedeelte : Hand. 12:12-17

Lof-Psalm Ps. 118:1                 (OAB)

Na Wet Ps. 130:1 & 4              (OAB)

Na Gebed Ps. 46:1                   (OAB)

Slotsang Ps. 89:1                     (OAB)

Inleiding

Geliefdes, glo u dat gebed werklik werk? U sal moontlik vir my vra: “Hoe kan jy so-iets vra ds.?” Voordat u egter dit vra, vra uself af:

Bid ek elke dag?

Maak ek werklik tyd om met die Here te praat?

Hoeveel tyd spandeer ek per dag in gebed?

Vyftien minute, of dalk tien of dalk minder as vyf? As ek hierdie vra vir myself beantwoord het, dan moet ek in die lig van my antwoorde weer ernstig besin of ek glo dat gebed werk! Hiermee saam moet ons ook vra: “Wat is ons verwagtings van die Here oor die beantwoording van ons gebede?”

in ons teksgedeelte word ʼn stukkie geskiedenis van die vroeë kerk aan ons oorvertel en daarmee gee die Here vir ons ’n beter insig waaroor gebed werklik gaan.

Agtergrond.

Petrus is in die tronk en gaan doodgemaak word. Dit was nou enkele jare na die stigting van die Nuwe Testamentiese kerk.  ʼn Kleinseun van die Herodus wat die klein seuntjies kort na Jesus se geboorte in Jerusalem doodgemaak het, was nou deur die Romeine aangestel as koning oor onder ander Judea en Jerusalem.  Hierdie Herodus wou graag in die goeie boekies van die Jode kom sodat hy vrede en stabiliteit in sy land kon hê. 

Wat sou ʼn makliker manier wees om die guns van die Jode te wen as om die Christene kwaad aan te doen – die Jode het immers die Christene gehaat!

Om hierdie rede het Herodus dus een van die sterkste leiers van die Christelike kerk (die apostel Jakobus) gevange laat neem en hom met die swaard laat doodmaak.  Hierdie wrede daad het byval gevind.  Herodus het gesien sy plan werk en het daarom ook die apostel Petrus gevange laat neem.  Petrus is kort voor die Paasfees gevange geneem en in die tronk gehou.

Herodus het sy tydsberekening fyn beplan sodat Petrus is onder streng bewaking in die tronk gedurende die Paasfees sou wees. Baie Jode was in Jerusalem vir die Paasfees en hulle het van Petrus se gevangeneming geweet en daaroor gepraat.  Sy vonnisoplegging – wat eintlik maar net ʼn formaliteit was – en beplande teregstelling is vir na die Paasfees geskeduleer.  Die rede hiervoor was ook sodat die Jode tydens die week van die Paasfees daaroor kon praat en Herodus maksimum publisiteit daaruit kon kry.

Petrus in die tronk - die gemeente bid

Wat het Petrus medegelowiges gedoen nadat hy gevange geneem is? In Hand. 12:5 sê die Here vir wat die gemeente gedoen het:

die gemeente het aanhoudend vir hom tot God gebid.

Die Griekse woord wat met aanhoudend vertaal is beteken letterlik kontinue ernstige vurige, ywerige en baie spesifiek. Die hele tyd wat Petrus in die tronk was, was die gelowiges besig om hom aan die Here op te dra. Dit was ’n intense gebed wat nie maar net twee of drie minute lank aangehou het nie.

Die Bybel gee nie vir ons die spesifieke inhoud van hulle gebede nie. Ons kan egter aanvaar dat hulle heel waarskynlik gebid het dat die Here vir Petrus rustigheid sou gee en dit het die Here ook gedoen. Petrus het soveel gemoedsrus gehad dat hy vas geslaap het terwyl hy aan twee wagte vasgeboei was. Verder kan ons redelik seker wees dat hulle gebid het vir Petrus se vrylating.

En dan gebeur die wonder.  God verhoor die gebede van die gemeente!

Petrus word uit die tronk bevry.

Ons hoor hier hoe die Here op ’n wonderbaarlike wyse die gebede verhoor. Terwyl Petrus rustig lê en slaap is hy wakker gemaak deur ’n engel. Die boeie het van sy hande afgeval. Hy en die engel het binne die tronk by twee sekuriteitspunte verbygestap, en die yster buitedeur van die tronk het outomaties voor hulle oopgegaan. Aanvanklik het Petrus gedink hy sien ʼn visioen – dit gebeur nie regtig nie.  Eers nadat die engel hom verlaat het, het hy geweet dat dit regtig gebeur het.

Petrus is toe na die huis waar die gelowiges saam besig was om vir hom te bid en ook hulle was verbaas.  Rodé, die diensmeisie, was so verbyster en bly om Petrus se stem te hoor, dat sy nie eers die deur oopgemaak het nie, maar dadelik die gelowiges gaan vertel het.  Die gelowiges was so verras dat hulle haar nie wou glo nie.  Hulle kon nie glo dat dit regtig Petrus is wat voor die deur staan nie.

Toe Rodé volhou om te sê dat dit Petrus is, toe sê hulle dat dit sy gees is. Hoe ironies tog! Hulle het vir Petrus gebid.  Hulle het lang ure vir hom gebid.  Hulle het spesiale byeenkomste gereël om vir hom te bid.  Maar toe God hulle gebede verhoor, kon hulle nie glo dat die Here hom uit die tronk bevry het nie! Hulle was nie net so ligweg verbaas nie. Nee geliefdes, baie meer as dit. Die Griekse woord wat met verbaas vertaal is beteken letterlik, dat hulle absoluut stom geslaan was van verbasing. Hulle kon nie glo wat hulle sien nie! Dit was vir hulle net ʼn te onmoontlike gedagte!

Ons kan maklik die Jerusalemse gelowiges wat vir Petrus gebid het kritiseer. Maar voordat ons nou te krities oor hierdie gelowiges raak moet ons, onself afvra: “Is dit nie ook hoe ons so dikwels reageer nie?” Hierin sien ons God se genade. Hy was nie veroordelend teenoor die Jerusalem se gelowiges nie en Hy is ook nie teenoor ons veroordelend nie. Inteendeel, dit is sy liefde en nie sy oordeel wat hier uitstaan. Liefde wat Jesus aan die kruis vir ons bewys en daarom kan en mag ons bid met die wete dat God luister en dat Hy ons gebede antwoord. God se genade is nie van ons afhanklik nie. Hy gee dit op grond van sy liefde. Op grond van sy liefde leer Hy ons vandag uit hierdie teksgedeelte ’n paar baie belangrike sake oor gebed en wat dit vir ons beteken.

Die betekenis van hierdie Bybelse gebeure vir ons lewens van vandag

Die eerste saak wat ons kan leer is dat:

ons veel meer van gebed moet maak as wat ons meestal doen.

ʼn Kind wat se pa ver weg bly, mis op baie uit al stuur sy pa elke maand geld vir die kind se versorging.  Al sorg die Here vir ons in alles wat ons nodig het, maar ons praat nie daagliks met Hom nie, mis ons op baie uit. Die ironie is dat ons hemelse Vader nie ʼn veraf God is nie.  Hy is so naby aan ons.  Hy woon deur sy Gees in ons.  Ons kan enige tyd  -  dag of nag, waar ons ook al is – tussen mense of in afsondering, met Hom praat.

Hoekom moet ons, ons gebede tot Hom beperk tot bloot ʼn minuut of wat in die oggend, en ʼn minuut in die aand? Dit is nie nodig om net ’n rympie op te sê nie. Ons kan normaal met die Here praat sonder hoogdawerende woorde of sinne.  Hoekom kan ek nie te midde van my daaglikse roetine (in die kar, voor die lessenaar, in die kombuis, in die klas – waar ook al) in stilte met my hemelse Vader praat nie?

Die gemeente in Jerusalem het doelbewus tyd gemaak om te bid. Hulle het doelbewus geleenthede geskep om saam met mekaar te bid. As ons nie doelbewus tyd maak om met die Here te praat nie, en onsself nie voortdurend opskerp om dit te doen nie, mis ons op baie geleenthede uit om met Hom te praat. Maak ons werklik van die wonderlike geleentheid gebruik wat die Here ons gee om met Hom persoonlik te praat?

Die tweede saak wat ons by die Jerusalemse gemeente kan leer:

is dat ons doelbewus en ernstig vir mekaar moet bid.

Die gelowiges in Jerusalem het nie maar net elkeen individueel twee minute vir Petrus gebid en toe opgehou nie.  Nee, gedurende die hele tyd van sy gevangenskap het hulle doelbewus en aanhoudend en ernstig vir Hom gebid.

As daar ’n ernstige saak is wat op ons harte lê dan kan en mag en moet ons aanhoudend daaroor bid. Weens die liefde wat die hemelse Vader aan ons deur Jesus Christus betoon het, is ons wat in Jesus glo nou kinders van die hemelse Vader.  Ons verander van mense wat bloot op onsself ingestel is, na mense wat ingestel is op die mense rondom ons. Soos die gelowiges op Petrus ingestel was en niks anders kon as om vir hom te bid nie, so moet ons ook vir mekaar lief wees.  Ons moet mekaar help waar ons kan. Ons moet vir mekaar bid waar ons kan. Bid ons genoeg vir mekaar?

Die derde saak wat by die Jerusalemse gelowiges kan leer is dat:

God ons gebede verhoor.

God het die gelowiges in Jerusalem se gebede verhoor. Dit was dalk nie soos hulle verwag het nie, soos dit duidelik blyk uit hul reaksie, maar God het hul gebede verhoor. Daar is nie ʼn gebed wat Hy nie verhoor nie.  Ja, Hy antwoord nie altyd soos ons graag geantwoord wil wees nie, maar Hy antwoord.  Soms sê Hy:  “Wag eers”, ander kere: “Nee”, en ander kere “nie op hierdie manier nie, maar wel op hierdie manier”, en nog ander kere “ja!”

Verder leer ons uit hierdie gebeure dat God baie magtiger is as wat ons ooit kan dink.  Hy werk ook soms op baie anderster maniere as wat ons verwag.  Soms beantwoord Hy ons gebede op sulke maniere wat totaal en al bo ons verwagtings uitgaan.

En dit bring ons by die vierde saak wat ons by die Jerusalemse gelowiges kan leer:

Ons word deur gebed wonderbaarlik in ons geloof opgebou.

Hoe is die gelowiges nie deur Petrus se bevryding opgebou nie.  Hulle moes totaal uit die veld geslaan gewees het.  Hulle het Petrus se dood verwag, en hier is hulle toeskouers van ʼn ongelooflike wonderwerk! Wat is die doel van gebed? Is die doel van gebed om God te dwing om te doen wat ons graag gedoen wil hê?  Het die Jerusalemse gelowiges aanhoudend gebid om daardeur die Here te probeer dwing om Petrus te bevry? Nee, dit was nie hulle doel nie!  Die saak van Petrus was eenvoudig slegs van soveel erns dat dit die heeltyd in hulle gedagtes was en hulle nie anders kon as om daaroor en daarvoor te bid en Petrus aan die Here op te dra nie!

Ja, dit is verkeerd as ons kettinggebede of lang gebedsbyeenkomste reël en dink ons kan deur ons lang gebede die Here dwing om ons gebede te verhoor.  God laat Hom nie deur ons dwing nie. Maar wat is dan die doel van gebed? Gebed is om ons harte voor die Here oop te maak en met Hom te praat.  Ons dra nie ons laste alleen nie.  Hy dra ons en ons laste deur hierdie lewe.  Hy beskik oor ons en alles wat met ons gebeur.  Deur gebed raak ons opnuut bewus van sy sorg en sy versorging in die lewe! Hoe meer ons bid, hoe meer ons voorbidding doen, hoe meer begin ons God se werk raaksien, hoe meer begin ons ook God se almag raaksien.  Ja, en soms, juis as gevolg van gebed, word ons skoon uit die veld geslaan deur die wonderbaarlike wyse waarop God vandag nog werk.  As ons nie bid nie, gaan dit alles by ons verby.

Aanmoediging

Moet daarom nie net tevrede wees met twee of drie minute se gebed per dag nie. Geliefdes, kom ons streef daarna om elke oomblik van die dag biddend voor God te leef. Kom ons skerp onsself daartoe in, want ons is lui om dit te doen. Kom ons leef biddend voor God en beleef hoe Hy ons totale uitkyk op die lewe en wat gebeur, verander.  Ons sal leer dat ons nie alleen staan nie, want ons staan in die arms van die Here wat ons versorg en dra deur alles wat met ons gebeur.

Moenie bang wees om met opgewondenheid op die Here te wag om te sien hoe Hy ons gebede verhoor nie.

AMEN

By Jesus vind ek rus vir my onrustige gemoed

19 Mei. 2013 Mat. 11:25 - 30 Fokusgedeelte : Mat 11:28

Lof-Psalm Ps. 18:1                  (OAB)

Na Wet Ps. 40:4                      (OAB)

Na Gebed Ps. 33:5                   (OAB)

Slotsang Ps. 84:2 & 6              (OAB)

Inleiding

Die een ding in die lewe waaroor ons seker kan wees is dat dit nie sonder sorge is nie. Niemand van ons kan sê dat hy geen bekommernisse het nie. Elkeen het een of ander bekommernis waaroor ons, ons kwel. Sommige se bekommernisse is groter as ander, maar elkeen het sy eie bekommernisse. Dit is hierdie sorge van die lewe wat ons van gemoedsrus beroof. Dit keer dat ons werklik ware vrede beleef.

By elke mens is daar ’n soeke om van hierdie onrus ontslae te raak. Sommige soek dit in geld en besittings. Ander soek dit drank of selfs dwelms. Party mense soek dit in aansien en roem of om so vêr as moontlik teen die korporatiewe leer te vorder. Ongelukkig bring nie een van hierdie metodes ware vrede vir die mens nie. Die enigste plek waar mens ware rus en vrede vind is by Jesus Christus.

Verlede week het ons gehoor dat die ware rus van die Sabbat in Jesus Christus is. Hierdie week luister ons na hoe mens rus vind in Jesus Christus want dit is net by Jesus waar ons rus vind vir ons onrustige gemoed.

Die sorge van die lewe

Ons teksvers beskryf vir ons wat die sorge van die lewe aan ’n mens doen

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, .....

Die sorge van die lewe maak mens uitgeput en dit oorlaai mens. Die Griekse woord wat met “uitgeput” vertaal is beteken letterlik om emosioneel afgemat te wees as gevolg van ’n groot worstelstryd. Dit beskryf daardie punt in mens se lewe waar jy moed opgee omdat jy nie kans sien om aan te gaan nie. Daardie punt waar die lewe vir jou net te veel word. En dit is omdat jy oorlaai is met bekommernisse en moeilike omstandighede.

Elkeen se bekommernisse is uniek en verskil van mekaar. Dit wat vir my na iets onbenulligs lyk is vir die volgende persoon ’n groot bekommernis en probleem. Die effek daarvan is egter dieselfde naamlik dat dit ’n mens eventueel uitput en oorlaai. Elkeen van ons dra die las van die sorge van die lewe. Vir party is dit ’n huweliksverhouding wat maar net nie wil uitwerk nie, vir ander finansiële oorlewing. Gaan ek more nog ’n werk hê? Of dalk is dit eensaamheid. Noem maar op. Elkeen van ons weet maar alte goed watter bekommernisse ons in die lewe het.

Daar is maar net een rede waarom die sorge en bekommernisse van die lewe so swaar op mens rus. Sonde! My eie sonde en ook die effek wat ander mense se sonde op my lewe het. Ons leef in ’n gebroke wêreld waar sonde ’n direkte en indirekte effek op elkeen van ons het. My sondige en selfsugtige optrede raak my negatief en dit raak die mense om my negatief. Die mense om my se sondige selfsug raak my negatief. Kom ons neem ’n eenvoudige voorbeeld om dit prakties te verduidelik. Wanneer ek van iemand skinder benadeel dit persoon van wie ek skinder. Dit benadeel my en diegene teenoor wie ek skinder. Wanneer iemand van my skinder word ek die slagoffer van ’n ander mens se selfsug en die hartseer is dat ek ook skuldig is om ander mense ongelukkig te maak. En so kan ons elk van ons sorge se oorsprong in die gebrokenheid van hierdie wêreld vind.

Die uiteinde van sonde is dat dit tussen mens en God kom staan. En dit is op die uiteinde die werklike rede van onvrede en onrus in ’n mens se lewe.

Wat is die oplossing vir die sorge van die lewe?

As geld of besittings of aansien of drank nie rus en vrede bring van die sorge van die lewe nie, wat dan? Daar is maar net een antwoord:

“Kom na My toe, almal wat uitgeput  en oorlaai  is, en Ek sal julle rus  gee.

In Mat 11:27 is dit duidelik dat dit net Jesus is wat hierdie gebroke verhouding met die Vader kan herstel en dit is eers wanneer hierdie verhouding met God herstel is dat ons ware vrede kan vind.

In Mat 11:26 sê die Here vir ons dat dit slegs uit God se genade is en in vers 25 sê Hy vir ons dat God se genade nie iets is wat mens met jou verstand kan uitredeneer of verdien nie. Dit is iets wat ons met kinderlike geloof moet aanvaar. God se genade word met Nagmaal dan ook op ’n sigbare wyse deur die brood en wyn vir ons uitgebeeld. Dis ’n misterie wat baie dieper is as die sigbare tekens van brood en wyn. Die Heilige Gees versterk hiermee ons geloof sodat ons die vrede en rus vir ons gemoed kan ervaar wat Christus vir ons in Mat 11:29 belowe.

Die troos wat ons ontvang is dat die lewe saam met Christus nie ’n sware las is wat mens moet dra nie. Die beeld wat hier gebruik word van ’n juk verduidelik dit mooi. ’n Juk is ’n swaar hout wat op ’n os wat ’n wa moes trek se nek gesit is wat ’n las en moeite was. Nou sê Jesus vir ons dat sy las lig is en glad nie so swaar is soos die juk wat op ’n os se nek gesit is nie. Die swaar juk verwys na die swaar las van die wet terwyl Jesus se juk verwys na ’n liefdevolle verhouding met God. Hiermee sê die Here vir ons dat ons nie nodig het om ’n klomp godsdienstige reëls na te kom om rus en vrede by Hom te vind nie. Jesus se uitnodiging is eenvoudig:

“Kom na My toe, almal wat uitgeput  en oorlaai  is, en Ek sal julle rus gee.

Kom ons gaan sit nou aan by die tafel van die Here sodat ons kan deel in die enigste ware rus wat net by Jesus beskikbaar is.

Amen

Hoekom vier ons nie die sabbat op die sewende dag(Saterdag) nie?

12 Mei. 2013 Kol. 2 & Eks 20:8-10. Fokusgedeelte : Kol. 2:16 & Art 25 NGB

Lof-Psalm Ps. 42:1 & 7           (OAB)

Na Wet Ps. 116:3 & 4              (OAB)

Na Gebed Ps. 23:2                   (NAB)

Slotsang Ps. 84:1 & 2              (OAB)

Hoekom vier ons nie die sabbat op die sewende dag(Saterdag) nie? As die Here ons dan in Eksodus 20:10 uitdruklik beveel om die sabbat op die sewende dag te vier, waarom vier Christene dan nou die Sondag (eerste dag van die week) en nie die Saterdag (sewende dag van die week) nie?

Ons word al hoe meer gekonfronteer met die aanklag dat Christene wat nie die sewende dag as sabbat vier nie, besig is om die vierde gebod te oortree en dat hulle daarom doemwaardig is. Die aanklag is verder ook dat die Sondag wat vandag gevier word by die kerke, 'n heidense feesdag ter ere van die Songod is. Dit was Konstantyn gewees wat die Christendom met die heidendom wou laat verbaster, wat die Sondag ingevoer het en die Roomse kerk was hom behulpsaam om dit te laat geskied.

Om hierdie vraag te beantwoord gaan ons luister na wat die Here ons in die Skrif oor die sabbat leer en nie net by een versie wat buite konteks gebruik word, vashaak nie. Die woord Sabbat beteken "rus". So het God dit na die skeppingsdae ingestel en dan staan daar dat God gerus het. Vandaar die Sabbat en na aanleiding van God se rus, word nou ook in die vierde gebod bepaal dat die mens moet rus.

Indien ons die Ou Testament onbevange lees, moet erken dat die nadruk nie juis val op uitwendige seremonies nie, maar juis op die inhoudelike. God eis nie offerandes nie, maar gehoorsaamheid en oorgawe van hart. (Ps. 51:18-19)

’n Offer vra U nie, anders sou ek dit bring; ’n brandoffer wil U nie hê nie. Die offer wat U wil hê, o God, is verootmoediging: U sal ’n hart vol ootmoed en berou nie gering ag nie, o God.

Op dieselfde wyse antwoord Christus aan die Samaritaanse vrou, as dit gaan oor Jerusalem of Gerisim, "Daar kom 'n uur, en dit is nou, wanneer die ware aanbidders die Vader in gees en waarheid sal aanbid". (Joh. 4:23). Dit gaan dus nie oor uitwendige dinge, soos die plek as sodanig nie. Ewe-eens gaan dit nie oor dag en datum nie, maar oor aanbidding in gees en waarheid. Inderdaad, Paulus voeg hieraan toe "Die een ag die een dag bo die ander, die ander ag al die dae gelyk. Laat elkeen in sy eie gemoed ten volle oortuig wees". (Rom. 14:5).

Jesus en sy dissipels het die Sabbat vergeestelik, verdiep, dit in die heilsopenbaring 'n eie plek gegee het. Dit gaan tog nie om die Sabbat as sodanig nie, maar om die mens en sy verhouding tot God. Waarlik daar sou tog baie geleenthede gewees het waarop hierdie eenvoudige gebod aan die kerk van die Nuwe Testament as eis sou gestel gewees het en tog is dit nie gedoen nie! As bv. die kerk vir die eerste keer in apostel-samekoms byeen is (Hand. 15), kon tog aan die kerke gesê gewees het: julle moet die Sabbat hou. Maar ons lees iets gans anders. As na Petrus se Pinksterrede die skare in radeloosheid vra: Wat moet ons doen, broeders? (Hand. 1:37), kon Petrus tog geantwoord het: Julle moet op die sewende dag Sabbat hou. Maar ons lees iets gans anders.'

In teenstelling met die voorstaanders van die sewende dag se wense, vind ons juis dat die apostels van die begin af aan op die eerste dag van die week saamgekom het en dit ook genoem het die dag van die HERE. (Hand. 20:7, 1 Kor. 16:2, Openb. 1:10).

Die Christelike Sondag of rusdag word nie verniet op die eerste dag van die week gevier nie. Ons rus in die verdienstes van Christus om daarna uit te gaan om in die krag van Christus te gaan werk. Sondag is opstandingsdag, en dit is 'n opstandingsgeloof wat ons moet kenmerk. Die lewende Christus is ons Middelaar. Hierdie Christus is ons alles en Hy het alles vir ons gedoen: gely, gesterf, begrawe, opgestaan, na die hemel gevaar. Hierdie Christus het ook vir ons en in ons plek gerus. Die wonderlike is juis dat die Skrif weergee dat Christus drie dae in die graf was: Vrydag, Saterdag en Sondag. Van hierdie drie dae was Hy net die hele Saterdag in die graf. Dit is die Sabbatdag van die Ou Testament. Christus volbring die Sabbatsgebod deur volkome op die Sabbat te rus. En nadat Hy gerus het, staan Hy op die eerste dag, vroeg in die môre op.

Die rus is voltooi, soos sy offer aan die kruis vir ons voltooi is. Ons mag en moet nou rus in al die verkreë verdienstes van ons Here en Meester. Daar is vir die kerk van die Nuwe Testament net één rusdag, die rus op die eerste dag van die week, die rus in die opgestane Heiland.

Wat bely ons hieroor?

Artikel 25 NGB

Die seremoniële wet in Christus vervul

Ons glo dat die seremonies en heenwysings na die wet met die koms van Christus opgehou het en dat alle voorafskaduwing tot 'n einde gekom het.  Die gebruik daarvan moet derhalwe onder die Christene afgeskaf word.  Die waarheid en inhoud daarvan bly nogtans vir ons in Christus Jesus bestaan:  in Hom het hierdie seremonies en heenwysings juis hulle vervulling.  Ons gaan ook nog voort om die getuienisse van die wet en die profete te gebruik om ons in die evangelie te bevestig en ook om ons lewe in alle eerbaarheid tot eer van God en volgens sy wil in te rig.

Hierdie belydenis staan op die Woord van God.

Moenie dat iemand julle mislei nie

Kol 2:16-23

¹⁶Daarom moet julle nie dat iemand vir julle voorskrywe wat julle moet eet en drink nie of dat julle die jaarlikse feeste of die nuwemaansfees of die sabbatdag moet vier nie. ¹⁷Dit is alles maar net die skaduwee van wat sou kom; die werklikheid is Christus. ¹⁸Moenie dat iemand wat behae skep in danige nederigheid en in die aanbidding van engele en wat voorgee dat hy allerhande visioene gesien het, julle daarmee mislei nie. So iemand verhef hom oor wat hy in eiewaan van homself dink, ¹⁹en hy hou nie aan die hoof, aan Christus, vas nie. Uit Christus groei die hele liggaam, ondersteun deur die gewrigte en saamgebind deur die spiere, soos God dit laat groei.

²⁰Julle het saam met Christus gesterwe en is dus dood vir die wettiese godsdienstige reëls van hierdie wêreld. Waarom lewe julle dan nog asof julle aan hierdie wêreld behoort? Waarom gehoorsaam julle allerhande voorskrifte ²¹soos: “Hieraan mag jy nie vat nie!” “Daaraan mag jy jou mond nie sit nie!” “Daaraan mag jy nie raak nie!”?²²Dit gaan alles oor dinge wat bedoel is om gebruik te word en te vergaan, en dit is maar net gebooie en leerstellings van mense. ²³Hierdie leerstellings het wel ’n skyn van wysheid met hulle selfgemaakte godsdiens, danige nederigheid en streng beheersing van die liggaam, maar dit het geen waarde vir die beteueling van die sondige drifte nie.

Christus alleen is die Middelaar. Hy alleen is waaragtig God en waaragtig mens. Hy alleen kan en het die wil van God volkome volbring. Hy alleen het vir ons versoening met sy Vader bewerk. Deur die geloof in Christus alléén is ons geregverdig – onskuldig verklaar voor die aangesig van God en ons gewete. Die geloof self is geen verdienste nie – alleen maar ’n middel aan ons gegee deur die Heilige Gees om die verdienste van Christus vir ons toe te eien. Selfs ons werke, dade en liefdesbetoning wat van ons kom, bewerk die Heilige Gees ook maar in ons.

Christus bepaal die inhoud en betekenis van die Sabbat. Met sy kruisiging het Hy die rus van die Sabbat voltooi en daarom word die eerste dag as opstandingsdag van die Christus herdenk. (vgl. Hand 20:7: En op die eerste dag van die week, toe die dissipels vergader het om brood te breek, het Paulus hulle toegespreek, omdat hy die volgende dag sou vertrek, en hy het sy rede gerek tot middernag toe. Ou Vertaling of Ons het die Sondag bymekaargekom vir die gemeenskaplike maaltyd)

1 Kor. 16:2 : Elke Sondag moet elkeen van julle na sy vermoë tuis iets opsy sit en dit opspaar, sodat die geldinsameling nie eers plaasvind as ek kom nie.

God se doel met die rusdag is nie om die lewe moeilik te maak en in te perk nie. Christus se dissipels het self are gepluk en geëet op die Sabbat (Vgl. Mat 12:1-8). Omdat Christus die wet volkome vervul het, kan elke gelowige nou sy rus in Christus vind. Die rus wat die gelowige vind is die vrede en wete dat hy/sy in Christus volkome geregverdig is en daarom kan niemand hom/haar voor God aankla nie. Wat Christus verwag is ’n dankbaarheidslewe in gehoorsaamheid met sy gebod om liefde aan mekaar te bewys en daarmee liefde vir God te betoon. Hy verwag nie die nakom van reël op reël of dit mag jy en dit mag jy nie. As die inhoud van die Sabbat bestaan uit ’n klomp moets en moenies, dan word die rus in Christus in die Sabbat gemis.

Kom ons vind ons rus in die verdienste van Christus sodat ons hiervandaan kan uitgaan om die krag van Christus in sy koninkryk te werk.                                         Amen

By Jesus is dood nie regtig dood nie en daarom kan ek ook lewe

28 Apr. 2013 Joh. 11:1-44; Teksverse – Joh. 11:25 & 26

Lof-Psalm Ps. 33 v 1 &           (OAB)

Na Wet Ps. 40 v 4                             (OAB)

Na Gebed Ps. 33 v 5                (NAB)

Slotsang Ps. 46 v 1 & 6           (OAB)

Wat is lewe? Wat is ware lewe? Wat is dood en wat veroorsaak die dood? Lewe, dood, twee begrippe wat onlosmaaklik deel is van elke mens se bestaan. Met hierdie verhaal van Lasarus verduidelik die Here vir ons wat dit beteken om waarlik te leef en wat veroorsaak dood.

Jesus was besig om die mense te leer toe Hy die onstellende berig ontvang dat sy goeie vriend Lasarus siek is. By die aanhoor van die nuus tree Jesus baie vreemd op. Hy verklaar dat die siekte nie op die dood sal uitloop nie, en Hy is ook nie juis haastig om na Lasarus toe gaan nie! Wanneer Jesus uiteindelik by Lasarus en sy susters uitkom groet Marta met so half verwytend: “Here, as U hier was, sou my broer nie gesterwe het nie. Maar selfs nou weet ek dat God U alles sal gee wat U van Hom vra.” Sy glo, maar tog is dit nog net ’n teoretiese abstrakte geloof wat nog nie werklik ’n impak op haar lewe het nie. Toe Jesus die graf wou oopmaak waarsku sy: “Here, hy ruik al, want dit is al die vierde dag.” Vir haar is die opstanding van haar broer net ’n teoretiese geloofsaak wat nie praktiese implikasies in haar lewe het nie.

Voel ons nie ook dikwels so nie? Ons bid tot die Here en dan wag ons en ons wag. Dit is dan wanneer ons die fout maak om te dink dat God nie omgee nie. Soms sê ons ook dat ons God vertrou, maar dit bly maar net ’n teoretiese saak wat nie werklik ’n impak op ons lewens het nie. Dit is dan wanneer ons moet verstaan dat God besig is met iets wat beter is as wat ons nou vra en dat ons ook moet vertrou dat Hy wel uitkoms sal gee. Ons moenie vra en dan dink dit sal nie gebeur nie. Soms moet ons wag op die Here met die wete dat sy vertragings met sy seën gepaardgaan. Toe Jesus die berig van Lasarus se siekte ontvang het Hy vir sy dissipels

gesê

“Hierdie siekte sal nie op die dood uitloop nie maar op die openbaring van die wonderbaarlike mag van God sodat die Seun van God daardeur verheerlik kan word.”

Hiermee verduidelik Jesus dat die opwekking van Lasarus wys op die betekenis van sy se eie opstanding uit die dood. Sy dissipels het gehoor dat Lasarus se dood ’n groter doel gehad het, maar Marta en Maria het nie geweet nie. Hulle moes net vertrou en geduldig op die Here wag.

Wanneer Jesus by Marta kom verstaan sy nog steeds nie toe Hy vir haar vertel dat Lasarus gaan opstaan uit die dood nie. Sy glo in ’n opstanding wat eendag daar ver teen die einde gaan plaasvind. Jesus sê vir haar egter vir haar dat dit nou gaan gebeur, maar nog steeds verstaan sy nie. Dan sê Jesus vir haar:

“Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook; en elkeen wat lewe en in My glo, sal in alle ewigheid nooit sterwe nie. Glo jy dit?”

Hierin lê ’n geweldige troos vir elke gelowige met die versekering dat ek sal lewe al het ek gesterwe as ek in Jesus Christus glo. Dit sê ook vir my dat as ek eers die ewige lewe ontvang het, dat ek dit nooit in alle ewigheid weer sal verloor nie.

Jesus se “Ek is” uitspraak is baie belangrik. Marta se stelling dat sy in die opstanding glo is vir haar nog net ’n abstrakte begrip sonder dat dit nog werklik betekenis vir haar het. Jesus stel dit as ’n feit wat met Hom as persoon geïdentifiseer word. Hy sê nie dat Hy die dooies sal laat opstaan nie. Hy IS die opstanding want Hy is die lewe. Hy beklemtoon dat die mens alleen onsterflik kan wees deur onlosmaaklik in geloof aan Hom verbind te wees. Teenoor die Fariseërs wat die opstanding aan die einde verkondig, kom sê Jesus nou ook dat ons deur Hom die opstanding en lewe in die hede kan ervaar. Dit kan nie deur die dood vernietig kan word nie. Lewe bly gebonde aan Jesus Christus deur geloof. Elkeen wat glo in Jesus, betree die ewige lewe en sal geestelik in alle ewigheid nooit sterwe nie.

Voordat Jesus vir Lasarus opwek gebeur daar egter eers iets baie belangriks. Jesus huil! Die Jode wat daar was het gedink dat Jesus hartseer was omdat Lasarus gesterf het. Maar dit is nie hoekom Jesus gehuil het nie. Hy het tog geweet dat Hy binnekort vir Lasarus gaan opwek. Jesus se trane wys vir ons dat Hy omgee vir ons hartseer en pyn in die lewe. Hy is nie ongevoelig vir ons swaarkry in die lewe nie. Jesus huil oor die sonde wat soveel ellende in die lewe veroorsaak. Hy huil oor die sonde wat ons so maklik in ’n doodloopstraat laat beland. Jesus huil oor my sondes! Jesus huil omdat Hy mens geword het en dat Hy daarom weet wat se hartseer ons in die lewe ervaar. Jesus huil vir en saam met ons!

Dan bewerk Jesus die wonderwerk van Lasarus se opstanding toe Hy met ’n harde stem roep” “Lasarus kom uit!” Die wonder lê nie daarin dat Hy Lasarus wat al vier dae dood was weer lewend gemaak het nie want Lasarus sou tog weer liggaamlik sterf. Die wonder is dat Jesus die mag het om die ewige lewe te gee aan elkeen wat in Hom glo. Vir die ongelowige beteken die dood die einde, maar iemand wat in Jesus glo, bly lewe al het hy ook fisiek gesterf.

Omdat Jesus vir ons sê “Ek is die opstanding en die lewe” kan elkeen van ons sê:

·        Ek is vergewe

·        Ek is weer heel gemaak

·        Ek is weer herstel as God se kind

·        Ek is weer vry van die slawebande van die sonde

·        Ek is weer lewendig en ek lewe ’n lewe van oorvloed

·        Ek is beskerm

·        Ek is geliefd

·        Ek is voorspoedig

·        Ek is ’n oorwinnaar

·        Ek is geseënd en

·        Ek is ’n seën vir ander.

In die plek van hopeloosheid het ek hoop vir die toekoms omdat ek weet dat die toekoms in God se hand is. Ek weet nie wat die toekoms inhou nie, maar ek weet dat God my nooit alleen sal laat nie. God sal my nooit eenkant gooi en van my vergeet nie. Die tydelike hartseer wat ek in hierdie lewe ervaar sal verander in vreugde omdat ek weet dat ek ewig saam met God is.

Die opwekking van Lasarus wys op die betekenis van Jesus se eie opstanding uit die dood en die groot betekenis wat dit vir ons het wat in Jesus Christus glo. By Jesus is dood nie regtig dood nie en daarom kan ek ook lewe. Solank as wat dit egter net ’n teoretiese geloof is, hou dit nog nie veel troos in nie. Kom ons gryp Jesus se verlossing met geloof aan sodat die lewe wat daar in Hom en sy opstanding is prakties deel van my lewe kan word want by Jesus is dood nie regtig dood nie.

Amen

Jesus is die Goeie Herder wat ons beskerm teen die gevare in die lewe omdat ons vir Hom kosbaar is

14 Apr. 2013 Joh. 10:1-21; Teksverse – Joh. 10:14 & 15

Lof-Psalm Ps. 136 v 1 & 2      (OAB)

Na Wet Ps. 84 v 1 & 3            (OAB)

Na Gebed Ps. 23 v 1 - 3          (OAB)

Slotsang Ps. 119 v63               (OAB)

Inleiding

Besef ons werklik hoe kosbaar ons vir God is? Met die beeld van ’n Herder teenoor sy skape verduidelik die Here vir ons hoe kosbaar ons werklik is. Verlede week het ons stilgestaan by die “Ek is die deur vir die skape” uitspraak van Jesus waar Hy vir ons verduidelik het dat Hy die enigste ingang tot God is. Hierdie week fokus ons op sy “Ek is die goeie Herder” uitspraak waar Hy aan ons verduidelik hoe kosbaar ons vir Hom is.

Wanneer Jesus sê: “Ek is die goeie herder” dan verduidelik Hy met hierdie beeld van ’n skaapboerdery hoe kosbaar ons vir Hom is. In die teks kom daar vyf aspekte van ’n goeie Herder na vore naamlik:

1) Die liefde van die Herder vir sy skape

2) Elke skaap het ’n naam en is daarom spesiaal

3) Skape ken die stem van die Herder

4) Diewe en rowers wil die skape van koers af bring

5) Jesus se bedoeling vir ons is ’n lewe in oorvloed

Ons kan dit saamvat deur te sê:

Jesus is die Goeie Herder wat ons beskerm teen die gevare in die lewe omdat ons vir Hom kosbaar is.

1 Die liefde van die Herder vir die skape – bereid om sy lewe af te lê

Die omstandighede waarin skape in Israel moes oorleef is weerbarstig, droog en hard. Daar is baie gevare wat hulle bedreig soos byvoorbeeld dat hulle kan verdwaal en in ’n rotsskeur val of deur wilde diere oorval word. Daarom kan die kudde nie sonder ’n herder oorleef nie. Wanneer Jesus sê: “Ek is die goeie Herder” dan sê Hy vir ons dat net soos die skape ’n herder nodig het om na hulle om te sien het ons ook ’n Herder nodig om na ons om te sien sodat ons nie verlore gaan nie.

’n Skaap wat in die sorg van ’n goeie herder is, beleef geborgenheid en vrede. Net so beleef ons vrede en geborgenheid in die sorg van Jesus. Jesus sorg vir ons deur middel van die Heilige Gees wat na ons toe gestuur is na Jesus se hemelvaart. Wanneer Jesus my Herder is, is ek nie meer in die mag van die ou duiwel nie omdat ek nou die eiendom van my Herder is soos ons ook in Sondag 1 van die Heidelbergse Kategismus bely:

My enigste troos in lewe en in sterwe is dat ek met liggaam en siel in lewe en in sterwe nie aan myself nie, maar aan my getroue Verlosser, Jesus Christus behoort.

Omdat Jesus my Herder is beteken dit dat Hy wil hê dat dit met my goed sal gaan omdat Hy deel van my lewe is. Omdat Jesus my Herder is weet ek dat Hy my nooit in die steek sal laat nie. Hy sal ons nie verlore laat gaan nie en sal die 99 skape wat veilig is los om na my wat verlore is te gaan soek. As ek op een van die afdwaalpaaie in die lewe beland wat mens weg van God af lei, sal Jesus my kom soek omdat Hy my oneindig baie lief het. Ek is so spesiaal dat Jesus bereid was om sy lewe vir my af te lê soos ons hoor in Joh. 10:17

Ek my lewe aflê om dit weer op te neem. Niemand neem dit van My af nie, maar Ek lê dit uit my eie af.

2 Elke skaap is so spesiaal dat hy/sy persoonlik op die naam geroep word

In Joh. 10:3b hoor ons:

Die skape luister na die herder se stem. Hy roep sy skape op hulle name en lei hulle uit.

Dit sê vir ons dat Jesus elkeen van sy skape persoonlik ken soos ons hoor in Joh. 10:14

Ek ken my skape, en my skape ken My, net soos die Vader My ken en Ek die Vader ken

Die diep verbondenheid tussen Herder en skape weerspieël die verbondenheid tussen Vader en Seun. Die verhouding tussen Vader en Seun is ’n volmaakte verhouding.

Omdat Jesus my Herder is, is daar ook ’n verhouding tussen my en die Vader en dit bring vir my die wonderlike troos dat die Vader vir my persoonlik omgee en kan ek ook getroos word met woorde van Jes. 43:1-3:

Luister, so sê die Here wat jou geskep het, Jakob, wat jou gevorm het, Israel: Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne. As jy deur water moet gaan, is Ek by jou, deur riviere, hulle sal jou nie wegspoel nie; as jy deur vuur moet gaan, sal dit jou nie skroei nie, die vlamme sal jou nie brand nie, want Ek is die Here jou God, die Heilige van Israel, jou Redder.

Die Here gee vir my om!

3. Skape ken die stem van die Herder – volg Hom. Loop ons op sy spoor?

’n Mens sou dink dit is onmoontlik om uit al die stemme wat vandag op ons afkom en ons van alles belowe, om daarin die stem van die Goeie Herder te herken. Die wonder van God se genade is egter dat Jesus se skape sy stem tussen al die verwarring uitken. Ons het ’n verantwoordelikheid om na die Herder se stem te luister.

Hoe weet ons wanneer is dit Jesus se stem? Jesus praat met ons deur sy Woord. As dit wat ons hoor strydig is met die Woord, dan is dit nie Jesus se stem nie. Ons hoor sy stem deur suiwere Woordverkondig. Ons sien sy stem in die suiwere bediening van die sakramente soos Hy dit in sy Woord aan ons openbaar. Ons voel sy stem in die toepassing van die tug en daarom is dit dan ook die kenmerke van die ware kerk.

Net soos die skape nooit ’n vreemde sal volg nie en van Hom af sal weghardloop, moet ons net na Jesus se stem luister en weghardloop van die vreemde stemme van die wêreld. Onthou hoe Josef van Potifar se vrou af weggehardloop het toe sy hom wou verlei. Daar is in ons tyd baie vreemde stemme wat in stryd is met God se Woord. Om werklik te weet of ons Jesus se stem hoor, moet ons die stem wat ons hoor aan sy woord gaan toets.

4 Pas op vir die diewe en rowers want daar is magte en kragte in hierdie wêreld wat ons van koers af wil bring

In Joh. 10:11-13 hoor ons:

“Ek is die goeie herder. Die goeie herder lê sy lewe af vir die skape. ’n Huurling is geen herder nie, en dit is nie sy eie skape nie. As hy ’n wolf sien kom, los hy die skape en hardloop weg, en die wolf vang die skape en jaag die trop uitmekaar. Hy is ’n huurling en bekommer hom nie oor die skape nie.

Daar is mense wat hulself as herders voordoen en voorgee dat hulle na die skape omsien. Hulle gee egter nie werklik vir die skape om nie en stel die skape aan gevaar bloot. Wanneer die gevaar dreig hardloop hulle weg.

Wanneer Jesus en sy opoffering aan die kruis nie sentraal staan in ’n predikant of pastoor se boodskap nie, is hy soos ’n huurling wat die skape aan die gevaar bloot stel. Moenie agter hulle aanloop nie. As Jesus nie sentraal in ons lewe staan nie, is ons op die verkeerde pad, want dit is slegs Jesus wat werklik vir sy skape omgee.

5 Jesus se bedoeling: lewe, en dit in oorvloed.

In Joh. 10:9-10 hoor ons:

Ek is die ingang; as iemand deur My ingaan, sal hy gered word. Hy sal in en uit gaan en weiding kry. 10’n Dief kom net steel en slag en uitroei; Ek het gekom sodat hulle die lewe kan hê, en dit in oorvloed.

Net soos ’n goeie Jesus se doel is om sy skape by die beste weiding uit te bring, is Jesus se doel dat ons ’n lewe in oorvloed kan hê.

Ons moet egter nie die oorvloed met die wêreldse definisie daarvan verwar nie. Oorvloed in diè sin verwys nie na ’n oorvloed materiële besittings en rykdom nie. Geld kan nie geluk en vrede koop nie. Die oorvloed waarna hier verwys word, is die oorvloed van God se genade. Sy eindelose geduld met ons en dat Hy ons elke slag weer optel wanneer ons geval het. Die oorvloed waarna hier verwys word, is die voorreg om God persoonlik te ken en om sy liefde te ervaar deur die soenverdienste van Jesus Christus.

Slot

Wanneer Jesus vir ons sê “Ek is die goeie Herder”, dan vertel Hy vir ons:

1) van sy liefde vir sy skape en dat Hy bereid is om sy lewe vir hulle af te lê;

2) dat elke skaap so spesiaal is dat Hy hom/haar persoonlik op die naam roep;

3) die skape die stem van die Herder ken en dat hulle net vir Hom volg.

4) om op te pas vir die diewe en rowers want daar is magte en kragte in hierdie wêreld wat ons van koers af wil bring en

5) dat sy bedoeling met ons die lewe is en dit in oorvloed!

Kom ervaar die vrede en geborgenheid van ons goeie Herder want Jesus is die Goeie Herder wat ons beskerm teen die gevare in die lewe omdat ons vir Hom kosbaar is.

Amen