Jesus is die enigste ware deur tot God

7 Apr. 2013 Joh. 10:1-21; Teksverse – Joh. 10:7 & 9

Lof-Psalm Ps. 100 v 1 & 4      (OAB)

Na Wet Ps. 25 v 2                   (OAB)

Na Gebed Ps. 33 v 11             (OAB)

Slotsang Ps. 23 v1                  (OAB)

Inleiding

Kan ons God sonder Jesus leer ken? Jesus gebruik hier in Joh. 10 die beeld van ’n skaapboerdery om hierdie vraag te beantwoord. God as Herder en sy volk as skape is ’n beeld wat baie in die Bybel gebruik word. Dink maar aan die geliefde Ps. 23. Die beeld van ’n herder en sy skape is ook die beeld wat Jesus gebruik om die groot verskil tussen Hom en die Joodse leiers te verduidelik. Hiermee verduidelik Jesus waarom dit noodsaaklik is dat ons in Hom moet glo. Verse een tot vyf is ’n storie wat Jesus vertel sodat die ons die beeld skaapboerdery sal verstaan wat Hy hier gebruik. Vanaf vers sewe pas Hy die beeld dan op Homself toe om aan ons te verduidelik dat Hy uniek is en dat daar geen ander alternatief is om weer met God versoen te word nie.

In Joh. 10:1 & 2 word twee groepe mense teenoor mekaar gestel, naamlik die rowers wat nie by die hek ingaan nie teenoor die herder wat wel daar ingaan. Die ingang tot die skaapkraal is die plek waar besluit word of iemand eg is of nie. In Joh. 10:3 vertel Jesus van die verhouding tussen die herder en sy skape is. Die skape luister net na die herder se stem en sal nie ’n vreemde volg nie. In Joh. 10:4&5 word ons vertel van die vertroue wat die skape in die herder het en die noue band wat daar tussen hulle is. In die hierdie teksgedeelte hoor ons dat Jesus die ingang en die Herder vir sy skape is. Vandag fokus ons op die ingang gedeelte waar Jesus met nog ’n “Ek is” uitspraak verduidelik wie en wat Hy werklik is. Met die volgende diens gaan ons op die Herder fokus.

Agtergrond

Om die beeld wat Jesus hier gebruik te verstaan moet ek net eers kortliks verduidelik hoe die skaapboerdery in die Bybelse tyd gewerk het. Elke trop skape het ’n spesifieke herder gehad wat hulle opgepas het. Bedags het die herder hulle na die weiveld geneem en snags het hy hulle weer terug gebring na die veiligheid van die skaapkraal. Hierdie krale het gewoonlik klipmure gehad wat hoog genoeg was sodat die skape nie oor dit kon klim nie.

Daar was net een opening wat dan as ingang tot die skaapkraal gedien het. Verder het hy ook gewoonlik doringtakke bo-op die mure gepak om die ongediertes uit te hou. Daar was dus net een manier om by die kraal in te kom, naamlik deur die opening wat as deur gedien het. In die nag het die herder dan ook binne daardie ingang geslaap. Die skape kon dus nie uitgaan sonder dat die herder dit geweet het nie en geen ongewenste persone of ongediertes kon sonder sy medewete inkom nie.

Wanneer Jesus dus sê “Ek is die ingang vir die skape” verduidelik Hy dat Hy die enigste ingang na die ewige lewe en God is. Hy is die Herder wat ingang daartoe bewaak en niemand kon sonder Hom inkom nie. In hierdie konteks het die beeld van ’n deur of ingang dan ook ’n baie spesifieke betekenis.

’n Deur bring skeiding.

In die eerste plek skei ’n deur die wat binne is af van die wat buite is. Diegene wat binne is lyk anders as hulle wat buite is. Uitverkore kinders van God leef anders as hulle wat God nie ken nie. Die wêreld se manier van doen en die wêreld se waardes lyk anders as die gelowiges se waardes en manier van doen. Gelowiges word baie maal verkleineer omdat hulle anders as die wêreld lewe. Dit moet ons weet dat ons nie gewild sal wees onder die wêreld nie en dat ons ook nie enigsins moet poog om deur die wêreld aanvaar te word nie. Wie werklik binne in Jesus se skaapkraal is moet verwag dat die wêreld hulle sal spot en verkleineer net soos Jesus ook bespot en verkleineer is.

’n Deur beteken ’n besluit om nie die waarheid vir die leuen te veruil nie

Ons leef vandag in ’n wêreld waar die leuen as waarheid voorgehou word en waarheid as leuen. Daar word verkondig dat elkeen sy eie waarheid het. Wat waar is vir een is nie noodwendig waar vir ’n ander nie. In wese kom dit daarop neer dat daar geen waarheid is nie! Hiermee word dan verkondig dat elkeen deur sy eie geloof by God uitkom. Die Christen deur sy geloof in Christus, die Hindoe deur sy geloof, die Moslem deur sy geloof in Mohammed, selfs al is al hierdie gelowe verskillend van mekaar. Jesus ontbloot die onwaarheid hiervan wanneer Hy in Joh. 10:9 sê:

Ek is die ingang; as iemand deur My ingaan, sal hy gered word. Hy sal in en uit gaan en weiding kry.

Die onsinnigheid van die post modernistiese siening word duidelik wanneer mens logies daaroor nadink. As daar gesê word dat daar geen waarheid is nie, hoe kan ons weet of die stelling dat daar geen waarheid is nie waar is? In ons dag tot dag lewe leef ons ook nie so nie. As ek iemand R100 skuld kan ek mos nie R10 betaal deur te redeneer dat vir my is ’n Rand eintlik R10 werd en daarom kan ek met R10 my skuld van R100 afbetaal nie!

Die waarheid is dat daar net een deur is na die ewige lewe saam met God, naamlik Jesus Christus. ’n Geloof wat nie Jesus Christus as die middelpunt het nie kan mens nie by God uitbring nie.

’n Deur beteken verlossing.

Jesus Christus beteken vir ons dat ons gered word en dit beteken dat ons lewe en daarom sê Jesus vir ons:

as iemand deur My ingaan, sal hy gered word. Hy sal in en uit gaan en weiding kry

Ons gaan by die deur in wanneer ons glo dat Jesus Christus vir ons sondes gesterf het en dat Hy met sy opstanding aan ons die ewige lewe gee. Verlossing beteken dat al ons sondes vergewe is en dat ons daarom kinders van God is. Verlossing gee aan ons die sekerheid dat ons gered is. Ons hoef nie daaroor te twyfel nie. As ek in Jesus Christus glo kan ek verseker weet dat ek verlos is.

Verlossing beteken dat ons vry is. Vryheid beteken nie dat ons maar kan voortgaan om te sondig nie. Dis nie vryheid nie, want dan is ons nog slawe van die sonde! Vryheid beteken dat ons die voorreg het om Jesus Christus te volg en die lewe te leef tot Gods eer wat Hy van die begin af vir ons beplan het. Dan word ons deur waarheid beheer en deur liefde aangespoor. Dan is ons los van die negatiwiteit van ons sondige lewe. Dan het ons hoop en nie meer die wanhoop van ’n troostelose bestaan waar alles tot niks kom nie.

Verlossing beteken geluk en vrede selfs wanneer ons deur moeilike tye gaan. Dit beteken dat wanneer die storms van die lewe om my begin woed dat ek by God gaan skuiling soek met die wete dat Hy my deur dit sal dra.

Slot

Jesus is die deur wat vir ons toegang tot God en die ewige lewe gee. As ons deur die deur gegaan het is daar skeiding tussen ons en die wêreldse manier van doen. Ons voel anders en tree anders op. Jesus Christus as deur beteken vir ons die waarheid dat ons slegs deur sy soenverdienste met God versoen kan word. Jesus Christus as deur beteken dat ons waarlik lewe vanuit sy genade. Moenie deur ’n ander deur tot God probeer nader nie want Jesus Christus is die enigste ware deur tot God.

Amen

Jesus is die lig vir die wêreld en daarom kan ons ligmense wees

24 Mar. 2013 Gen. 1:1-3 ; Joh. 1:1-12; ; Joh. 3:19-21; Joh. 8:12; Joh. 12:35-36

Teksverse – Joh. 8:12

Lof-Psalm Ps. 107 v 1             (OAB)

Na Wet Ps. 19 v 4                   (OAB)

Na Gebed Ps. 1 v 1 & 4          (NAB)

Slotsang Ps. 119 v39               (OAB)

Vooraf

Soos ons verlede Sondag gehoor het, is ons tans besig met die sewe “Ek is....” uitsprakevan Jesus.

i      Ek is die Brood wat lewe gee – Joh. 6:35

ii     Ek is die Lig vir die wêreld – Joh. 8:12

iii     Ek is die opstanding en die lewe – Joh. 11:25

iv     Ek is die ingang vir die skape – Joh. 10:7,9

v     Ek is die goeie Herder – Joh. 10:11

vi     Ek is die weg en die waarheid en die lewe – Joh. 14:6

vii    Ek is die ware wingerdstok – Joh. 15:1

Ons het verlede stilgestaan by “Ek is die Brood wat lewe gee” waar ons gehoor het dat Jesus ons geestelike honger versadig met die Brood wat lewe gee. Vandag is ons by die tweede “Ek is...” uitspraak:  Ek is die Lig vir die wêreld; waar die Here vir ons sê dat ons ligmense is omdat Jesus die Lig vir die wêreld is.

Inleiding

Sonder lig is lewe onmoontlik. Voordat daar lig was daar nie lewe nie. In Gen. 1:2 hoor ons dat voor daar lig was, was die aarde heeltemal onbewoonbaar en alles was in duisternis gehul. Maar God vat die duisternis uit sy skepping weg deur net te sê: “Laat daar lig wees!” En daar was lig. Hierna volg die skeppings gebeure waarvan ons in Gen. 1 hoor. God skep lewe en Hy sê dit is baie goed. Die oomblik toe God lig bring, kom daar lewe. Lewe vir plante, diere, voëls en eindelik vir die mens.

Wanneer Jesus dus in Joh. 8:12 sê: “Ek is die lig vir die wêreld” verwys Hy terug na hierdie skeppingsgebeure. Hy verduidelik vir ons hiermee wie en wat Hy werklik is en Hy vertel ook vir ons daarmee wat Hy vir ons doen en wat ons deur Hom kan word. In Joh. 1:2-5 hoor ons:

Hy was reeds in die begin by God. Alles het deur Hom tot stand gekom: ja, nie ’n enkele ding wat bestaan, het sonder Hom tot stand gekom nie. In Hom was daar lewe, en dié lewe was die lig vir die mense. Die lig skyn in die duisternis, die duisternis kon dit nie uitdoof nie.

Jesus is die bron van lig en lewe en lig en lewe is onafskeidbaar deel van mekaar. Wanneer Jesus dus vir ons sê: “Ek is die lig vir die wêreld”, sê Hy vir ons Hy is die Bron, die Kern en die Oorsprong van alle lig.

Duisternis

Direk nadat Jesus daar in die tempel by die offergawekiste uitgeroep het “Ek is die lig vir die wêreld”, sê Hy:

Wie My volg, sal nooit in die duisternis lewe nie

Lig wys na God en duisternis na dit wat boos is, sonde en die in sonde gevalle wêreld. Kort na die skeppings gebeure kom daar weer ’n diep donkerte oor die aarde. Die mens val in sonde en dit bring die swart donkerte van sonde, dood en die hel.

In die plek van vreugde en vrede kom daar, hopeloosheid, ongeluk, onmin. Weer is daar duisternis oor God se skepping, maar tog hou God aan om lig te wees. Die duisternis van die sonde kon nie die lig uitdoof nie soos ons hoor in Joh. 1:5:

Die lig skyn in die duisternis, die duisternis kon dit nie uitdoof nie.

Jesus is die ware Lig wat na die wêreld toe gekom het. Jesus het die houvas van donkerte op ons lewens gebreek en daarom hoef die uitverkore kinders van God nie meer in die duisternis van die sonde te leef nie.

Hoe weet mens of hierdie belofte vir jou bedoel is? In Joh. 1:12 hoor ons:

Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word.

Elkeen wat die Lig van Jesus in geloof aanneem hoef nie meer in die duisternis te leef nie. Die teendeel is egter ook waar soos ons hoor in Joh. 3:19-20:

En so kom die skeiding: die lig het na die wêreld toe gekom, en tog het die mense eerder die duisternis as die lig liefgehad, want hulle dade was sleg. Elkeen wat kwaad doen, haat immers die lig en kom nie na die lig toe nie, sodat sy dade nie aan die kaak gestel moet word nie.

Hoe weet mens dus dat jy ’n kind van God is? In Joh. 3:21 hoor ons:

Maar wie volgens die waarheid handel, kom na die lig toe, sodat dit duidelik kan blyk dat sy dade in gehoorsaamheid aan God gedoen is.

As jy na die Lig toe kom, dan weet jy dat jy ’n kind van die Lig is. As jy Jesus volg hoef jy nie meer in duisternis te leef nie.

Kinders van die Lig

Wat ’n wonderlike troos is dit nie! Ons kan kinders van die Lig wees! Volgelinge van Jesus kry die wonderlike troos dat hulle nie meer in die donkerte van die sonde vasgevang is nie, inteendeel hulle sal die lig hê wat lewe gee. Dit is die belofte wat Jesus maak wanneer Hy sê: “Ek is die Lig vir die wêreld. Wie My volg sal die lig hê wat lewe gee.” Die vraag wat elkeen vanoggend van ons vir onsself moet vra is: “Is ek ’n volgeling van Jesus Christus?” Want om die Here se ligglans in my lewe te ervaar moet ek Jesus ken en liefhê. As ek deur die Gees gelei word om te sê: “ja Here, ek het U waarlik lief met alles wat in my is, dan het ek die Lig wat lewe gee!

Wat beteken dit vir my as ek die Lig het wat lewe gee? Dit beteken ek is ’n kind van die LIG. Iets van God se Lig moet nou deurbreek in my lewe, in my gedagtes, in my beplanning, in my besluite en my dade. My lig is moontlik die enigste Bybel wat baie mense ooit sal lees!

Dit is belangrik dat ons moet verstaan dat dit nie my eie krag is wat my lig laat skyn nie. Ons is soos hierdie ligte wat mens in die son los sodat sy battery gelaai kan word en wanneer die donker kom dan skyn dit omdat die son die batterye gelaai het.

Hoe laai ek my geestelike batterye sodat ek as ligdraer vir Jesus kan skyn? In Ps. 119:105 sê die Here vir ons:

U woord is die lamp wat my die weg wys, die lig op my pad.

As ek gereeld die Woord lees en daarmee besig is in Bybelstudies en eredienste, word my geestelike batterye gelaai. As ek nie my geestelike batterye laai nie raak dit al hoe moeiliker om op die donker onseker pad van die lewe te beweeg. As my battery gelaai is, kan die lig van die Woord so skyn dat ek weet wat om te doen wanneer ek voor moeilike keuses in die lewe te staan kom.

Hoe skyn my lig om die donkerte van die mense wat die Here oor my pad stuur te verlig? Hoe reageer ek wanneer die besige winkel assistent ’n fout maak? Hoe reageer ek wanneer die ou mens net so ’n bietjie geselsskap en tyd uit my besige skedule vra? Maak ek tyd vir my gesin? Is ek net so ongeskik terug wanneer ek met ’n ongepoetse ongeskikte mens gekonfronteer word? In kort kan ek myself afvra: “is ek ’n ligmens?”

Amen

Jesus versadig ons geestelike honger met die Brood wat lewe gee

17 Mar. 2013         Joh. 6:22-59 . Teksvers Joh. 6:35

Lof-Psalm Ps. 18 v 1              (OAB)

Na Wet Ps. 86 v 3 & 6            (OAB)

Na Gebed Ps. 33 v 11             (NAB)

Slotsang Sb. 17-1 v1 & 6        (OAB)

Vooraf

Ons het verlede week gehoor dat God Homself as “Ek is wat Ek is” bekendstel. Vandag hoor ons hoe Jesus Homself ook as “Ek is” bekendstel. In die evangelie volgens Johannes vind ons die sewe bekende “Ek is” uitsprake van Jesus:

i   Ek is die Brood wat lewe gee – Joh. 6:35

ii   Ek is die Lig vir die wêreld – Joh. 8:12

iii  Ek is die opstanding en die lewe – Joh. 11:25

iv  Ek is die ingang vir die skape – Joh. 10:7,9

v  Ek is die goeie Herder – Joh. 10:11

vi  Ek is die weg en die waarheid en die lewe – Joh. 14:6

vii Ek is die ware wingerdstok – Joh. 15:1

Met hierdie “Ek is” uitsprake verduidelik Jesus nie net wie en wat Hy werklik is nie, maar Hy vertel ook daarmee wat Hy vir ons doen en wat ons deur Hom kan word. Met die eerste “Ek is” uitspraak sê Hy vir ons, “as julle geestelik honger is, kom kry by My die Brood van die lewe.”

Inleiding

Elke mens het ’n natuurlike geestelike behoefte wat bevredig moet word. By baie mense word daardie behoefte nie bevredig nie omdat hulle op die verkeerde plekke bevrediging daarvoor soek. Die Bybel bied die enigste ware antwoord vir hierdie diepste soeke van die mens, maar die mens wil nie daar gaan soek nie, want die Bybel is ’n spieël wat vir ons wys hoe ons werklik lyk. Die prentjie wat ons vir die wêreld wys lyk heelwat anders, mooi, beskaaf, baie vroom! Die ware prentjie, daardie een wat ons nie eens vir hulle wat die naaste aan ons is wil wys nie, lyk egter heelwat anders. Ons sien daar wat in ons harte skuil en dit is nie ’n mooi prentjie nie!

Ons soek op die verkeerde plek na geestelike voedsel

Elkeen van ons glo dat ons eintlik goeie mense is en daarom is dit nie lekker wanneer mens sien dat dit nie waar is nie. Die algemene reaksie wat ons het is om dit wat ons daar sien te ontken. Ek wil nie werklik die donker geheime sien wat in my hart weggesteek is nie, want dit wys vir my dat ek nie werklik hierdie goeie mens is wat ek dink ek is nie. As ek in die lig van God se Woord na myself kyk dan sien ek hoe vuil die sonde in my lewe my werklik gemaak het. Dan sien ek dat ek eintlik hierdie selfsugtige mens is wat net sy eie belange wil bevorder ten koste van almal om hom. Dan sien ek in myself raak dit wat ek so verafsku wanneer ek dit in ander mense sien.

Wat is die maklikste om weg te kom van hierdie ontstellende prentjie? Ontkenning! Dit kan nie waar wees nie, daar MOET iewers ’n fout wees! Solank as wat ons dit egter ontken gaan ons nooit ware vrede ervaar nie omdat hierdie sonde in ons lewens, dit wat ons nie eens teenoor onsself wil erken nie veroorsaak dat daar tussen my en God ’n afstand is. Hierdie afstand veroorsaak ’n gemis in my lewe. Daardie gevoel van hier kort iets.

Dit sien ons ook by die mense wat Jesus gevolg het. Net kort nadat Hy hulle gevoed het met die wonder van die vermeerdering van die brood vra die mense vir Jesus “Rabbi, wanneer het u hierheen gekom?” In Jesus se antwoord wys Hy hulle dat hulle Jesus maar net volg om hul eie selfsugtige redes soos ons hoor in Joh. 6:26

“Dít verseker Ek julle: Julle soek My, nie omdat julle die wondertekens gesien het nie, maar omdat julle van die brood geëet en versadig geword het. Julle moet nie werk vir die voedsel wat vergaan nie, maar vir die voedsel wat nie vergaan nie en wat ewige lewe gee. Dit sal die Seun van die mens vir julle gee, want God die Vader het Hom die mag daartoe verleen.”

Nou vra die mense wat moet hulle doen? Jesus se antwoord is heel eenvoudig: “Wat God van julle verlang, is dat julle moet glo in Hom wat Hy gestuur het.” Dit is egter nie wat die mense wil hoor nie en daarom vra hulle : “Watter wonderteken kan u doen sodat ons dit kan sien en in u kan glo?” Dit is ons probleem ook. Ons wil nie hoor wat God vir ons sê nie. Hierdie mense het nie werklik agter Jesus aangekom ter wille van Homself nie. Hulle wou net die vermaak ervaar van sy wonders. Dit is die probleem wat ons ook het. Solank as wat ons nie die waarheid van ons sonde in onsself konfronteer nie, gaan ons op die verkeerde manier na God soek. Dan kom ons ook net na God toe vir dit wat Hy vir ons kan doen om ons eie selfsugtige behoeftes te bevredig.

Dit veroorsaak ook dat ons na die verkeerde oplossing gryp om hierdie diepe soeke in ons stil te maak. Dan soek ons na emosionele bevrediging in plaas van ’n diepe geestelike verhouding met God. Dit is dan wanneer ek kerk toe kom met die verwagting oor wat gaan ek daaruit kry terwyl ek eerder kerk toe moet kom om die Lewende God te ontmoet en die vrede van sy teenwoordigheid te ervaar. Ek wil my behoeftes bevredig in plaas daarvan die sondigheid van my hart aanspreek. Ek sien Jesus as ’n goeie leermeester en ’n goeie voorbeeld om na te volg, maar ek sien Hom nie as my Here en Verlosser nie. In kort kom dit daarop neer dat ek ’n god soek wat my kan dien eerder as wat ek God dien! Die Here ken ons en daarom vra Hy ook vir ons (Jes. 55:2):

Waarom betaal julle vir iets wat nie brood is nie, waarom werk julle vir iets wat nie kan versadig nie?

Die enigste bron wat ons geestelike honger bevredig

Jesus gebruik die voorbeeld van brood wat mens se liggaam voed om te verduidelik wat is die ware oplossing vir die diepe soeke wat ons hier in ons hart ervaar soos ons hoor in Joh. 6:35

“Ek is die brood wat lewe gee. Wie na My toe kom, sal nooit weer honger kry nie, en wie in My glo, sal nooit weer dors kry nie.

Die Here het die mens so gemaak dat hy honger word om hom te herinner dat hy kos moet eet om sy liggaam te voed. Net so is daar ’n geestelike honger na die teenwoordigheid van God in ons lewe. Soos mens brood eet en dit deel word van jou en dit jou liggaam voed en sterk maak en lewe gee, moet ons Jesus deur geloof ontvang en dit voed ons geestelik en gee aan ons die ewige lewe.

Dit is net Jesus wat die Brood van die lewe is. Enige iets anders is nie brood nie en dit kan ons nie versadig maak nie. Net soos wat ons sal sterf as ons nie eet nie, sal ons geestelik doodgaan as ons nie Jesus Christus in geloof ontvang nie.

Hoe eet en drink ons die liggaam en bloed van Jesus Christus? Ons doen dit deur in Hom te glo en sy lewende Woord deur die Heilige Gees in ons harte te ontvang. Wanneer ons dit doen dan word hierdie geestelike honger na God versadig. Dit is eers dan wanneer ons ware vrede in ons gemoed ervaar, selfs al staan ons binne in ’n verwoede lewensstorm. Dit is dan dat ons nie bang is nie omdat ons weet dat God hier langs my is en dat Hy my vashou wanneer die lewe te veel word.

Slot

Ek wil nie graag binne in die donkerheid van ons harte inkyk nie omdat ek nie graag wil sien dat ek nie werklik so ’n goeie mens is as wat ek voorgee nie. Diep hier binne in my skuil ’n stuk selfsug wat veroorsaak dat ek van God vervreem word. Dit veroorsaak ’n diepe geestelike honger en verlange binne in my gemoed. As ek nie die ware oorsaak van hierdie geestelike honger vierkantig in die oë kyk nie, dan soek ek verlossing daarvan op die verkeerde plek. As ek dit nie by God soek nie sal ek nooit daarvan ontslae kan raak nie. Jesus Christus is die Brood van die lewe. Ons eet hierdie lewende Brood deur in Jesus te glo en deur die Heilige Gees sy Woord in ons harte te ontvang.

Om ontslae te raak van hierdie diepe geestelike honger en soeke na God, kom na Jesus toe want dit is net Hy wat ons geestelike honger kan versadig met die Brood wat lewe gee.

Amen

Die ewige God roep ons om die nood van die wêreld te verlig, daarom mag ons nie vol verskonings wees nie.

10 Mar. 2013         Eks. 3 : 1 – 4 : 17 . Teksverse Eks. 3 : 14 & 15

Lof-Psalm Ps. 33 v 1 & 2         (OAB)

Na Wet Ps. 103 v 1 & 2           (OAB)

Na Gebed Ps. 119 v 18            (NAB)

Slotsang Sb. 2-4 v1 & 3           (OAB)

Inleiding

Soms voel dit of God ons vergeet het en ons nie weet waarheen ons met ons lewens op pad is nie. Ek wonder of Moses nie ook so gevoel het toe hy daar in Midian sy skoonpa se skape moes oppas nie. Moses wat in ’n koningspaleis as ’n prins grootgemaak is, is nou maar net ’n gewone skaapwagter. Onthou hoe sy ma hom in ’n mandjie op die Nyl tussen die biesies versteek het toe die koning van Egipte beveel het dat al die seuntjie babas van die Israeliete doodgemaak moet word en hoe die koning se dogter hom daar gevind het en hom geneem het en as prins in die paleis grootgemaak het.

Moses het egter nooit vergeet dat hy ’n Israeliet is nie en daarom het hy as volwasse man ook weer op ’n keer gaan kyk hoe dit met sy volkgenote gaan. Dit is dan ook hier waar die ongeluk hom getref het. Hy het gesien hoe ’n Egiptenaar een van die Israelitiese slawe mishandel en hy was woedend daaroor. Die gevolg was dat hy die Egiptenaar doodgemaak het en dat hy op die uiteinde vir sy lewe moes vlug die vreemde in. Dit is dan hier waar ons Moses baie jare later vind. Hy is nou al ’n grootman wat getroud is en kinders het, maar hy is net ’n gewone skaapwagter.

Kom ons nie ook maar op ’n punt in mens se lewe waar ek voel, waarheen is ek nou eintlik op pad heen met my lewe nie? As jongmens het ek soveel drome gehad en hier sit ek nou in ’n doodloopstraat. Dit is op hierdie punt in Moses se lewe waar hy skielik vir God ontmoet toe hy dit die minste verwag het. Is dit nie ook maar tekenend van ons ervaring in die lewe nie? Wanneer ek nog dink dat God my nie in my nood hoor nie, stap Hy skielik in my lewe in!

In hierdie verhaal van Moses leer ons dan ook dat God ’n spesifieke doel met elkeen van ons het. Ons leer:

i       dat God gewone mense roep om die nood van die wêreld te verlig;

ii      Wie God werklik is wat ons roep en

iii     dat mens so maklik vol verskonings kan wees vir die werk waarvoor God ons roep!

God roep gewone mense om die nood van die wêreld te verlig

Ons ontmoet Moses hier waar hy maar net ’n gewone skaapwagter was. Hy was niks spesiaal nie, maar net nog ’n gewone mens van sy tyd net soos wat ons ook maar gewone mense van ons tyd is. Op ’n dag verskyn die Here aan Moses in ’n brandende doringbos terwyl hy besig was om skape op te pas. Moses was besig met ’n alledaagse dagtaak ver van enige altaar af toe die Here aan hom verskyn het.

Ons is so geneig om God in die buitegewone te soek, maar God is in ons alledaagse lewe teenwoordig, daar waar ons besig is om ons dagtaak te verrig. God het egter ’n spesiale roeping vir Moses gehad soos ons hoor in Eks 3:7:

Daarna sê die Here: “Ek het die ellende van my volk in Egipte duidelik gesien en hulle noodkrete oor die slawedrywers gehoor. Ek het hulle lyding ter harte geneem.

Moses is geroep om die Israeliete uit die ellende van hul slawerny in Egipte te gaan verlos.

Hoor ons die noodkrete van mense wat in sonde vasgevang is? Sien ons die ellende daarvan raak? God hoor en sien dit en Hy neem hulle lyding ter harte. God sien die nood van mense wat Hom nie ken nie raak. Hy gebruik gewone mense soos ek en julle om verligting te bring vir die nood van die wêreld.

Eksodus vertel vir ons die verhaal waar God die Israeliete verlos het uit die slawerny van Egipte. Die Jode wat in ballingskap was het moed geput uit hierdie verhaal dat hulle uit die ballingskap verlos sou word en beide die verlossings wys heen na Jesus Christus wat die mensdom uit hul nood van sondeslawerny kom verlos het.

God roep ons as gewone mense om diegene wat in die slawerny van sonde vasgevang is van hul nood en ellende te verlos deur die goeie nuus van Jesus Christus se verlossing na hulle te bring.

Wie is God is hierdie God wat ons roep?

In Eks 3:5 & 6 hoor ons:

Die Here sê toe vir hom: “Moenie nóg nader kom nie. Trek uit jou skoene, want die plek waarop jy staan, is gewyde grond.” Verder sê Hy: “Ek is die God van jou voorvaders, die God van Abraham, die God van Isak, die God van Jakob.”

God is heilig en dit is Hy wat vanaf die begin die God van die voorvaders was. Moses is egter nog onseker en daarom vra hy wat is God se eienaam?

Dan antwoord God vir Moses soos ons hoor in Eks 3:14 & 15:

Toe sê God vir Moses: “Ek is wat Ek is. Jy moet vir die Israeliete sê: ‘Ek is’ het my na julle toe gestuur.”

Verder sê God vir Moses: “Jy moet ook nog vir die Israeliete sê: ‘Die Here die God van julle voorvaders, die God van Abraham, die God van Isak, die God van Jakob, het my na julle toe gestuur.’ Dit is ewig my Naam , dit is die Naam waarmee Ek aangeroep moet word van geslag tot geslag.

In die eerste plek antwoord die Here met “Ek is wat Ek is.” Hy is die enigste ware God wat van die begin af daar is en ook in die toekoms daar sal wees, want die Hebreeus vir Ek is wat Ek is kan ook met Ek sal wees wat Ek sal wees vertaal word. Christus sluit ook hierby aan met die “Ek is” uitsprake wat ons in die evangelie volgens Johannes hoor en waarby ons ook DV in die volgende paar Sondae se prediking gaan stilstaan. In Open. 21:6 hoor ons:

Ek is die Alfa en die Omega, die Begin en die Einde. Aan elkeen wat dors het, sal Ek te drinke gee uit die fontein met die water van die lewe, verniet.

En hiermee saam maak God ook sy verbondsnaam bekend. In Hebreeus word dit met die konsonante JHWH weergegee. Die Jode het die naam nie uitgespreek nie uit eerbied vir die gebod dat mens nie die naam van God mag misbruik nie. Wanneer hulle die naam JHWH moes lees het hulle dit uit respek vervang met Adonai wat Heer of meneer beteken. In die Afrikaanse Bybels word die naam met Here / HERE vertaal terwyl dit in Engels met Lord vertaal word. Daar is ’n baie ryke betekenis aan hierdie Naam gekoppel. In wese beteken dit: “die Een wat altyd teenwoordig is” en dit beklemtoon God se vaste voorneme om altyd daar te wees vir sy kinders. Dit het Hy ook weer bevestig met Jesus Christus, Immanuel dit wil sê God by ons.

Dit is die alomteenwoordige God wat van die begin af daar was en wat ook in die toekoms daar sal wees wat ons roep om die nood van mense wat in sonde vasgevang is te verlig.

Verskonings, verskonings, verskonings!

Ten spyte van die wonderbaarlike verskyning van God in die brandende doringbos en ook dat Hy persoonlik vir Moses vertel wie en wat Hy werklik is, het Moses nog steeds verskonings! “Sê nou die Israeliete glo my nie en hulle luister nie na my nie en hulle sê die Here het nie aan my verskyn nie?” Vir hierdie verskoning het die Here ’n antwoord. Die wonderteken van Moses se kierie wat in ’n slang verander en weer terug na ’n kierie toe. Sy hand wat melaats word en weer gesond word. Die water wat in bloed verander!

Nou kom Moses met ’n tweede verskoning soos ons hoor in Eks. 4:10:

“Ag, Here, ek kan nie goed praat nie; ek kon nie vroeër nie en ek kan ook nie nou, hier waar U met my praat nie. Ek praat swaar, en my tong sukkel.”

En dan sê die Here vir Moses dat ook dit nie ’n probleem is nie en Hy sê vir hom: “Gaan nou, Ek sal jou help met die praat en jou leer wat jy moet sê.”

Nou het Moses nie meer verskonings nie, maar nog steeds is hy onwillig: “Asseblief tog, Here, stuur liewer iemand anders.” Is dit nie hoe ons ook maar is nie geliefdes? Eers het ons allerlei verskonings wat op die oog af klink of dit baie meriete het. Ons het elkeen goeie redes oor waarom ons nie betrokke kan wees in die gemeente met die werk wat nodig is sodat die evangelie van Jesus Christus uitgedra kan word nie. Ek het ’n besige skedule, ek het nie tyd nie, ek is nie daarvoor geskik nie, ek kan nie goed praat nie, ek is te oud, ek is te jonk. U weet wat al die verskonings is wat ons so maklik voorhou. Geliefdes, hoe lank wil ons nog die Here se geduld beproef?

Slot

Die Here roep ons om die nood van die wêreld te verlos met die goeie nuus van Jesus Christus se verlossing. Hy rus ons toe vir die werk. Ons staan nie alleen nie, want ons is daar om mekaar te ondersteun. Laat ons Hom daarom nie kwaad maak met al ons verskonings nie!

Amen

Ons is medewerkers in diens van God

3 Maart. 2013         1 Kor. 3 : 1 - 9 . Teksverse 1 Kor. 3 : 6 & 7

Lof-Psalm Ps. 89v1                 (OAB)

Na Wet Ps. 138 v 1                 (OAB)

Na Gebed Ps. 119 v 18 & 19   (NAB)

Slotsang Ps. 133 v1                 (OAB)

Inleiding

Hoe meet ons of die kerk besig is om te groei of nie? Ons is so geneig om te kyk na die gemeentes wie se getalle toeneem en dan dink ons dat daardie gemeente lewenskragtig is. Volgens daardie maatstaf groei ons gemeente beslis nie. Is dit hoe die Bybel groei definieer?

Wat leer die Here ons in sy Woord oor wat groei in die kerk is?

In hierdie brief aan die gemeente aan Korinte wys die Here ons wat belemmer groei in die kerk. Daardeur leer Hy ons ook wat groei werklik is. Om die boodskap te verstaan is dit nodig dat ons so bietjie van die gemeente in Korinte te wete kom. In Handelinge 18 sien ons dat Paulus die gemeente tydens sy tweede sendingreis gestig het. Die mense in die stad Korinte het van oor die hele bekende wêreld van daardie tyd gekom en as gevolg daarvan was daar ’n hoë vlak van sedeloosheid. Prostitusie en afgodsdiens het daar hoogty gevier en dit het ook ’n invloed op die gemeente gehad. Paulus skryf hierdie brief om sekere sake waarvan hy verneem het reg te stel asook om sekere vrae oor praktiese probleme wat die gemeente gevra het te beantwoord. As ons moet saamvat waaroor die briewe gaan kan ons dit as volg opsom: “Briewe aan ’n probleemgemeente.”

In ons teksgedeelte sien ons dan ook hoe hierdie probleme wat die gemeente ondervind negatief op die gemeente inwerk. In 1 Kor. 3 : 1 – 9 spreek Paulus die probleem van verdeeldheid aan. Daar was twis en jaloesie onder die gemeentelede aanwesig en alhoewel hulle verlostes is, tree hulle in praktyk soos die heidene op. Die groepe wat so gevorm het, het dan ook vir Paulus teenoor Apollos wat na hom gekom het afgespeel. Paulus verwys hier na sy lesers as babatjies en verduidelik met hierdie beeld dat hulle bakleiery en kliekvorming veroorsaak dat die gemeente nog in sy babaskoene staan terwyl hulle al eintlik baie verder gevorderd moes wees.

’n Belangrike beginsel wat hier na vore kom is dat dit nie die gemeente se ouderdom of getalle is wat bepaal of hulle groei of nie. Hulle groei word bepaal deur die vordering in hulle geloofslewe. Hierin het hulle nog bitter min gevorder en die bewys daarvan is dat hulle nog steeds soos die heidense gemeenskap om hulle optree. Dieselfde onsedelikheid en bakleiery wat daar voorkom is ook in die gemeente teenwoordig. Daarom beskryf Paulus hulle nog as babatjies wat slegs melk kan drink en nog nie gereed is om vaste kos in te neem nie.

Die vraag wat ons onsself vandag moet afvra, het ons gemeente al gegroei? Hoe het ons met ons geloofslewe gevorder? Lyk ons nog soos die wêreld om ons? As daar ’n wet teen Christenskap uitgebring word, sal die toepasers van daardie wet genoeg getuienis teen ons kan insamel om ons aan te kla? Hoe lyk ons geloofsgroei en het ons enigsins in die afgelope drie jaar verdiep in ons geloof? Het ons tot ’n dieper besef van God se genade in Jesus Christus gekom? Is Jesus se kruisiging en sy opstanding net iets wat ons net met die verstand van kennis neem of is dit ’n hartsaak wat ons tot ’n diepere besef van God se groot genade bring? Is daardie verdieping in ons lewens sigbaar?

Kan die gemeenskap daarbuite sien dat ons gemeente ’n verskil in Reddersburg maak of is ons nog net soos babatjies wat net melkkos kan inneem? As ons nog net in ons babaskoene staan, dan is ons nog nie besig om die roeping van hierdie gemeente uit te voer nie. As my geloofslewe nog so oppervlakkig is dat daar nie ’n verskil merkbaar is nie, kan ek mos nie met oortuiging aan iemand gaan vertel dat Jesus Christus ’n verskil in sy lewe maak nie!

Hoe vind geloofsverdieping in my lewe plaas? Dit gebeur wanneer ek ’n hartsverstaan van God se genade in Jesus Christus begin ontwikkel. Ek self kan dit nie doen nie. In 1 Kor. 3:1 hoor ons hoe mense wat hulle deur die Gees van God laat lei al hoe meer volwasse in hul geloofslewe word. Hoe meer die Gees beheer van my lewe oorneem en hoe minder ek deur my sondige natuur gelei word, hoe meer groei ek in die geloof. Hoe meer volwasse ek in my geloof word, hoe meer word ek bruikbaar in God se Koninkryk.

Die gemeente in Korinte wou Paulus en Apollos teenoor mekaar afspeel, maar Paulus wys hulle daarop dat die werk in God se koninkryk nie om wedywering gaan nie. In die wêreld lê die klem daarop dat mens beter as die mense om jou moet wees om bo uit te kom en as dit nodig word, dan moet jy op mense trap om bo uit te kom! Elkeen vir homself en die duiwel vang die agterste ou! In die kerk van die Here werk dit egter nie so nie. Elkeen het sy spesifieke werk, maar ding nie met mekaar mee nie. Paulus verduidelik hierdie beginsel so mooi wanneer hy vir die Korinte skryf (1 Kor. 3:6&7):

Ek het geplant, Apollos het natgegooi, maar dit is God wat laat groei het. Dit gaan dus nie om die een wat plant of die een wat natgooi nie, maar om God wat laat groei.

Elkeen het sy werk volgens die gawes wat God vir ons gegee het. Die volgende beginsel wat ook hier ter sprake kom is dat ons so dikwels bekommer oor die opbrengs van die werk wat ons doen. Ons wil resultate sien en wanneer dit nie volgens ons standaard plaasvind nie, wil ons inklim en maak en breek om sake reg te kry. Hierdie houding is een van die grootste bronne wat konflik tussen gemeentelede veroorsaak. Hier leer die Here ons egter dat dit nie ons is wat groei veroorsaak nie. Ons moet die werk doen. Ons moet plant en natgooi, maar dit is die Here wat laat groei.

Elkeen in die gemeente moet sy werk doen waarvoor die Here ons geroep het. Deur al die aktiwiteite stel dit die gemeente in staat om haar roeping uit te leef. Die een is egter nie belangriker as die ander nie soos ons hoor in 1 Kor. 3:8:

Die een wat plant en die een wat natgooi, staan op gelyke voet

Hiermee voeg die Here ’n belangrike beginsel by. Hy beoordeel die gehalte van elkeen se werk. God sal elkeen beloon volgens sy werk. Ons is so geneig om dop te hou hoe goed die ander werk dat ons vergeet om self goed te werk. God besluit egter oor die gehalte van ons werk en daarvolgens sal ons, ons genadeloon ontvang.

Die laaste beginsel wat hier na vore kom is dat ons saam moet werk soos ons hoor in 1 Kor. 3:9:

Ons is medewerkers  in diens van God,

Die Griekse woord wat medewerkers vertaal is, beteken letterlik om saam met mekaar te werk op so ’n manier dat die een die ander ondersteun. In die saailand van God moet elkeen volgens sy gawes plant, natgooi, onkruid uittrek ens. Dit is egter God wat laat groei.

Samevatting

Sonde belemmer geloofsgroei in die gemeente en dit veroorsaak dat ons nie geestelik groei nie. Om geestelik te groei moet ons, ons lewens deur die Gees van God laat lei sodat Jesus Christus se sterwe en opstanding ’n hartsaak word. Dan is ons in staat om elkeen volgens ons Godgegewe gawes te werk en mekaar in daardie werk te ondersteun.

As ons die werk doen hoef ons nie verder daaroor te bekommer nie, want dis God wat laat groei. Ons moet net sorg dat die evangelie boodskap geplant en natgegooi word, God sal sorg dat dit in die harte van mense groei.

Kom ons verdiep ons geloof deur ons deur die Gees van God te laat lei sodat ons ook medewerkers in diens van God kan wees.

Amen

God gebruik die bietjie wat ons het tot groot seën in sy koninkryk

24 Feb. 2013         Luk. 9:1 - 17 . Teksverse Luk. 9:13

Lof-Psalm Ps. 66v1                 (OAB)

Na Wet Ps. 130 v 1 & 2          (OAB)

Na Gebed Ps. 86 v 1 & 7                  (OAB)

Slotsang Sb 17-1 v1 & 6                   (OAB)

Sien ons kans vir die uitdagings om in God se Koninkryk te werk? Dis nie altyd maklik nie. Hosea moes met ’n prostituut trou, Paulus is gestenig en vir dood agtergelaat en Stefanus is vir sy geloof doodgemaak. As ons so na die uitdagings kyk dan voel dit dikwels vir ons dat ons nie kan nie. As ons so na die geskiedenis kyk dan sien ons dat Moses die verskoning gehad het dat hy nie goed kon praat nie, Timoteus het gevoel dat hy te jonk is en Petrus het bang geword vir die golwe en die wind en later het hy bang geword vir wat die mense sou sê en doen as hulle geweet het dat hy Jesus ken. Jesus se dissipels het net die probleem raakgesien en hulle verskoning was dat dit te duur sal kos om meer as 5 000 mense kos te gee.

Met hierdie verhaal oor die wonder van die vermeerdering van brood leer die Here ons dat ons nie nodig het om onwaardig te voel vir die koninkrykswerk waarvoor God ons roep nie, want God gebruik die bietjie wat ons het tot groot seën in sy koninkryk.

In ons teksgedeelte hoor ons dat Jesus en sy dissipels ’n besige tyd beleef het. Die dissipels het uitgegaan om die evangelie te verkondig en dit het so ’n groot impak gemaak dat selfs die koning daarvan gehoor het. Daarom het Jesus sy dissipels saamgeneem in die rigting van die dorp Betsaida waar hulle alleen kon wees. Maar helaas, ’n bietjie rustigheid was hulle nie beskore nie, want die skare mense het hulle gevolg. Hier sien ons so ietsie van God se genade want Jesus het hulle verwelkom en met hulle gepraat oor die koninkryk van God. In Mat 14:14 wat oor dieselfde gedeelte handel hoor ons Hy het hulle innig jammer gekry het en dat Hy die siekes onder hulle gesond gemaak.

Tog gaan hierdie verhaal nie in hoofsaak oor die skare wat Jesus geleer en kos voor gegee het nie. Dit gaan hier oor die dissipels en ons wat moes leer dat die Here in alles sal voorsien vir die Koninkrykswerk waarvoor Hy ons roep. Hierdie verhaal antwoord die vraag van Herodes oor wie Jesus is. Jesus is die Voorsiener van die mens se basiese behoeftes en dat Hy daarom ook oorvloedig sal voorsien vir die sendingtaak waarvoor Hy ons roep.

Hier teen die einde van die dag besef die dissipels dat hier ’n probleem op pad is. Waar gaan hulle kos kry vir al hierdie mense? Hulle het ’n eenvoudige oplossing vir die probleem soos ons hoor in Luk. 9:12

“Stuur die mense weg dat hulle by die dorpe en plase in die omtrek slaapplek en kos kan gaan soek, want ons is hier op ’n verlate plek.”

Is dit nie maar ook hoe ons alte dikwels reageer wanneer ons met die probleme te make het wat saam met die Koninkrykswerk gepaard gaan nie? Ek sien nie kans vir die werk nie want: Ek het nie die gawes om as ouderling of diaken te dien nie. Ek is te jonk of nog net ’n kind. Ek weet nie wat om vir my medegelowige te sê in tye van nood nie. Hoe kan ek hulle dan bemoedig? Ek het nie die vrymoedigheid om met mense oor die evangelie te praat nie. Here, ek sien nie kans hiervoor nie. Laat hierdie probleem asb. tog net weggaan!

Die dissipels wil ’n eenvoudige maklike oplossing hê. Hulle wou eintlik maar net weer rustig en alleen saam met Jesus wees. Is dit nie maar ook wat ons as gemeente van die Here vra nie? Here kan ons klompie Doppers nie maar net rustig en alleen saam met U verkeer nie? Ons wil regtig nie nog gepla wees met die probleem van evangelisasie nie? Ons wil regtig waar nie verder sukkel met hierdie probleem van ons finansies nie. Laat hierdie probleme asb. tog net weggaan!

Die probleem is egter dat die eenvoudige oplossing van die dissipels nie die probleem opgelos het nie, maar dat dit maar net die probleem na ’n ander plek verskuif het. Die dorpies in daardie omgewing was maar klein en sou onmoontlik in die behoeftes van so ’n groot skare mense kon omsien. Is ons oplossing nie maar net soos die dissipels sin nie? As ons klompie Doppers maar net rustig voortgaan en hier na binne gerig mekaar warm broei, dan mis ons die hele doel waarom ons kerk van die Here is!

Jesus het die behoefte van die skare raakgesien en Hy het hulle innig jammer gekry. Ons is so dikwels op onsself ingerig dat ons nie die seer en behoeftes van die mense daar buite raaksien nie. Die grootste seer wat ’n mens kan hê is om deur sonde van God vervreem te wees. Dit veroorsaak al die seer en gebrokenheid wat ons in die lewe sien en ervaar. Daarom is die Here se opdrag aan sy kerk dat hulle die goeie nuus van Jesus se Verlossing na die wêreld toe moet bring sodat daar genesing kan kom. Wanneer mens se verhouding met God herstel is dan kan mens die uitdagings van die lewe weer in die oë kyk.

Die dissipels het ’n eenvoudige oplossing gehad en daarom moes hulle die ontnugterende antwoord hoor dat Jesus nie te vinde is daarvoor nie. Hulle wil die probleem eenkant toe skuif, maar Jesus gee dit direk terug vir hulle soos ons hoor in Luk. 9:13

“Gee julle vir hulle iets om te eet,”

Ontsteld en vol verontwaardiging antwoord hulle Jesus:

“Ons het hier niks meer as vyf brode en twee visse nie . Of moet ons self vir hierdie klomp mense gaan kos koop?”

Is dit nie maar ook so dikwels ons antwoord aan die Here wanneer Hy die skynbare onmoontlike van ons verwag nie? Here ek het maar net twee visse en vyf brode en dit is heeltemal onvoldoende vir dit wat U van my vra! Waar moet ek die vermoë en middele vandaan kry vir dit wat U van my verwag? Here dit is ONMOONTLIK! En so kom ons ook maar met allerlei verskonings na vore oor waarom ons nie kan.

Die verbasendste van hierdie verhaal vir my is hoedat die dissipels so vinnig vergeet hoe die Here kort van tevore in alles wat hulle vir hul sendingtaak nodig gehad, voorsien het. Hy het hulle sonder enige iets uitgestuur en opgewonde het hulle teruggekom om te vertel van al die wonders wat gebeur het. Vergeet ons nie ook maar al te maklik hoe die Here ons deur sy genade in die verlede gedra het nie?

Weereens skyn die Here se genade soos ’n helder lig op ’n donker aand. Hy verwyt nie die dissipels nie. Met die bietjie wat hulle het (vyf brode en twee visse) verrig die Here ’n wonderwerk! Die dissipels was egter nie passief nie. Jesus het die wonder verrig, maar hulle moes die werk doen. Hulle moes die mense in groepe laat sit en die kos uitdeel. Hier is egter ’n belangrike beginsel wat na vore kom. ELKE dissipel het gewerk! Daar was nie net een of twee wat gewerk het terwyl die ander toegekyk het nie. Elkeen het gehelp. Jesus gebruik sy volgelinge om die werk te doen, maar dis Hy wat die wonders verrig.

Al wat hulle moes doen was om maar net dit wat hulle gehad het, twee visse en vyf broodjies na Hom toe te bring en Hom te vertrou. Daarmee het Hy meer as 5000 mense kos gegee op so ’n oorvloedige wyse dat daar twaalf mandjies vol oorskietkos oorgebly het. Die Here vra nie van ons wat ons nie het om te gee nie. Al wat Hy vra is bring jouself. Bring jou hande, raak betrokke. Wees beskikbaar!

Wanneer Hy van ons vra om die evangelie uit te dra dan los Hy ons nie alleen nie. Hy het ons na sy hemelvaart nie alleen agtergelaat nie. Die Heilige Gees is elke oomblik by ons en selfs dit wat ons moet sê sal Hy ons voorsê soos ons hoor in Mar. 13:11

moet julle nie vooruit bekommer oor wat julle sal sê nie, maar julle moet praat soos dit op daardie oomblik aan julle gegee sal word, want dit is nie julle wat praat nie, maar die Heilige Gees.

Die Heilige Gees het reeds vir ons die evangelie boodskap gegee wat ons aan die wêreld moet bring soos ons byvoorbeeld in Joh. 3:16 hoor:

“God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Nog ’n voorbeeld is Joh. 11:25-26:

“Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook; en elkeen wat lewe en in My glo, sal in alle ewigheid nooit sterwe nie. Glo jy dit?”

Voordat ons kan uitgaan om die evangelie te verkondig is daar ’n belangrik vraag: “Glo jy dit?” Dit is ’n belangrike vraag wat elkeen vir homself moet afvra. Glo ek dat Jesus die opstanding en die lewe is? Glo ek dat wie ook al in Jesus glo sal lewe, al sterwe hulle ook? Glo ek dat ek die ewige lewe het?

Ons kan nie die goeie nuus aan ander oordra as dit nie vir onsself ook goeie nuus is nie. Ook hierin vra die here nie van ons wat ons nie het nie. Selfs die geloof wat Hy van ons vra gee Hy vir ons. Bring jou twyfelende geloof na die Here toe en Hy sal dit so in oorvloed seën dat daar aan die einde meer sal oorbly as wat jy nodig het.

Geliefdes as ons nie brandende passie van die goeie nuus in ons het nie, dan sal ons nie in sy koninkryk kan werk nie. Elkeen moet eerlik vir homself afvra: Is ek aktief betrokke by die gemeente waarin die Here my geplaas het? Is ek ’n lewende bousteen in hierdie gemeente? Is ek nog deel van die groep wat maklik vinger wys en sê “hulle moet die werk doen,” of is ek deel van die “hulle” wat die werk doen? Ons is ’n klein gemeente en ons kan nie bekostig dat net sommiges die werk doen nie. Die dissipels het uitgegaan en die evangelie verkondig, maar hulle het ook die praktiese werk gedoen soos om die mense te organiseer en die kos uit te deel. Die vraag wat elkeen van ons vir onsself moet afvra is “waar is ek betrokke by die koninkrykswerk in hierdie gemeente? Of strek dit niks verder as dat ek so dan en wan ’n erediens op Sondag bywoon nie?” Die maklike vraag wat mense vra is “wat beteken dit vir my en wat doen hulle vir my?” Die moeilike vraag is “wat beteken ek vir die res van die gemeente?” As ek nog aan die gemeente dink as hulle en nie as ons nie, dan is dit nodig dat ek weereens by die Here se genade in Jesus Christus uitkom sodat ek weer die brandende begeerte kan kry vir die koninkrykswerk waarvoor die Here my geroep het. Om by sy genade uit te kom is eenvoudig. Ek moet glo dat die wonder van Jesus Verlossing ook vir my ’n werklikheid is.

Dan sal ek vind dat dit nie moeilik is om beskikbaar wees en aktief betrokke wees in die gemeente daar waar dit nodig is nie. Dan sal dit nie moeilik wees om uit te reik na behoeftige mense nie. Dan sal ek die seer van mense raak sien en uitreik na hulle toe. Dan sal dit ’n brandende begeerte by my wees om die goeie nuus van God se genade in Jesus Christus aan almal te verkondig.

Opsom

Wanneer ons voor probleme te staan kom is die maklike oplossing: “Here neem ons probleem weg.” Weet u wat geliefdes? Die Here gaan dit doen nie! Hoor u wat die Here vir ons sê? “gee julle vir hulle kos” Reik uit na stukkende mense en bring die evangelie aan hulle. Vertel vir hulle die goeie nuus van Jesus wat gekom het om ’n stukkende wêreld heel te maak. Mense wat die goeie nuus ontvang word soldate wat saam met ons werk om die Koninkryk van God sigbaar te maak. Dit is die taak van die kerk. Niemand kan passief wees nie!

Elkeen moet sy gawes aanbied en aktief betrokke wees in die gemeente. Wees beskikbaar vir die werk wat gedoen moet word sodat ons gemeente haar roeping kan vervul. As daar aksies is wat nodig is om fondse in te samel sodat ons gemeente die evangelie kan verkondig moet almal saamwerk met die gawes wat die Here vir ons gegee het. Al is my gawes hoe min, dit is nie ’n probleem nie, want met my bietjie verrig die Here ’n wonderwerk! Ek moet net beskikbaar wees om die wonder wat die Here verrig uit te deel.

Die Here los ons nie alleen om die onmoontlike te doen nie. Hy doen die onmoontlike vir ons. God gebruik die bietjie wat ons het tot groot seën in sy koninkryk.

Amen

Bly gefokus op Jesus, veral wanneer jy die krisis van ’n storm beleef

10 Feb. 2013         Mat. 14:22 - 36 . Teksvers Mat. 14:27

Lof-Psalm Ps. 147v1 (OAB)

Na Wet Ps. 20 v 1 & 2 (OAB)

Na Gebed Ps. 9 v 1 & 7 (OAB)

Slotsang Ps. 147v3 & 2 (OAB)

Daar is een ding wat alle storms in gemeen het. Hulle krap die kalmte en rustigheid in ons lewens deurmekaar. Of dit nou ’n storm is waar die donderweer blits en die wind alles uitmekaar wil skeur en of dit nou ’n storm in jou gemoed is wat deur een of ander krisis in jou lewe veroorsaak word, die effek daarvan is dieselfde. Die rustigheid wat jy voor die storm beleef het is daarmee heen.

Uit die rustigheid waar die dissipels die wonder beleef het waar Jesus vir meer as 5 000 mense kos gegee het met net twee visse en vyf brode, bevind die dissipels hulself midde in ’n storm. Die skuit waarin hulle gevaar het was deur die golwe geteister en hulle kon beswaarlik vordering maak, want die wind was van voor. Uit hierdie gebeure waarin die dissipels in ’n storm vasgevang is, kan ons ook leer hoe om die storms in ons lewens te hanteer.

Die eerste les wat ons leer: Jesus het my tot hier gebring.

Het Jesus geweet dat daar ’n storm oppad was toe Hy sy dissipels vooruit gestuur het? Verseker! En tog het hy hulle gestuur. Dit is op hierdie punt dat ons voor een van die moeilikste lewensvrae te staan kom. As ek ’n goeie lewe ly, waarom kry ek nog swaar in die lewe? Baiemaal maak ons die fout om te glo dat as ek aan God gehoorsaam is, sal dit net goed gaan in my lewe. Daar is predikers wat ’n valse troostelose boodskap verkondig. “Glo net en dit sal goed gaan. As dit nie goed gaan nie, glo jy nie sterk genoeg nie!” Dit is nie waar nie! In Joh. 16:33 sê die Here vir ons: “In die wêreld sal julle dit moeilik hê.”

Daar is twee tipes lewensstorms waarin mens kan beland. Die een tipe is wanneer mens buite God se wil beweeg. Soos byvoorbeeld die lewenskrisis wat iemand beleef wat hom aan drank en dwelms oorgee of wanneer hy/sy ontrou in hul huwelik is. Dit verstaan ons. Wat ons egter nie verstaan nie is die storms waarin ons beland ten spyte daarvan dat ons werklik probeer om binne God se wil te leef. Ons moet nooit die fout maak om te dink dat ons vrede en sekuriteit van ons omstandighede afhanklik is nie. Ons is veiliger in ’n storm terwyl ons soek na God se wil as wat ons in ’n skynbare rustigheid is buite God se wil.

Wanneer ons in ’n storm beland selfs wanneer ons binne God se wil probeer bly, moet ons weet: Hy het ons tot hier gebring en Hy sal ons nie nou alleen laat nie. Dit is ’n sekuriteit waaraan ons kan vashou al verstaan ons nie altyd God se groter doel nie. God gebruik soms krisisse in ons lewens om ons te vorm net soos die beeldhouer ’n skerp beitel en hamer gebruik om ’n beeld te vorm.

Die tweede les wat ons leer: Jesus bid vir ons

In Mar. 6:48 wat oor dieselfde verhaal gaan hoor ons dat Jesus terwyl Hy nog besig was om te bid, gesien het hoe swaar hulle roei en dat die wind teen hulle was. Jesus is nie blind vir ons probleme nie. Hy weet daarvan en Hy gee om. Ons as sy kerk is vandag nog as te ware besig om te roei op ’n stormagtige see waar ons teen die sonde van die wêreld in stryd is. In Rom. 8:34 hoor ons dat Jesus aan die regterhand van God sit en dat Hy vir ons pleit. Jesus is nie blind vir ons krisisse nie en Hy dra ons deur sy gebede.

Die derde les wat ons leer: Jesus kom na ons toe in die storm

Dit voel dikwels vir ons of die Here ons in die steek gelaat het wanneer die lewe op sy swaarste is. Dis daardie tye in mens se lewe wat dit vir my voel of ek net teen die plafon vas bid en die Here hoor nie. Die dissipels het ook alleen gevoel terwyl hulle daar teen die golwe en die wind gestoei het en toe hulle Jesus wel sien het hulle Hom nie herken nie!

In Mat 14:26 hoor ons:

Toe sy dissipels Hom op die see sien loop, het hulle groot geskrik en gesê: “Dis ’n spook!” Van angs het hulle hard begin skreeu.

Hoe dikwels herken ons ook nie die hand van die Here in die krisistye in ons lewens nie? En tog, Hy is daar en dan hoor ons sy gerusstellende stem:

“Wees gerus, dit is Ek. Moenie bang wees nie.”

Ons is dikwels bang vir die moeilike tye in ons lewens en dan vind ons daarmee uit dat dit ons nader aan Jesus gebring het.

Die vierde les wat ons leer: Jesus help ons om te groei in ons geloofslewe

Die dissipels moes met hierdie storm leer dat hulle net op Jesus moes vertrou, al was Hy nie dadelik by hulle nie en al het dit gelyk of Hy nie omgee nie. Die fokus val hier op Petrus. Hy het Jesus vertrou en daarom het hy die moed gehad om uit die skuit te klim.

Een van die vrae wat my altyd oor hierdie verhaal laat wonder is waarom Petrus toe hy amper by Jesus was, so naby dat hy aan Hom kon vat, sy oë van Jesus af gehaal het en op die wind en golwe begin fokus het? Die rede vind ons in Jesus se vriendelike vermaning wat ons in Mat 14:31 hoor:

“Kleingelowige, waarom het jy begin twyfel?”

Die Griekse woord wat in Afrikaans met twyfel vertaal is beteken letterlik om by ’n vurk in die pad te kom en nie te weet watter pad om te kies nie. Ons kan sê dat Petrus op pad na Jesus toe gekom waar daar ’n afdraai paadjie was. Voor hom was Jesus en langs hom was die wind en die golwe en by daardie afdraai paadjie het hy begin twyfel, soveel so dat hy nie meer vir Jesus raak gesien het nie, maar net die wind en die golwe hier om hom.

Petrus se fokus was nie meer op Jesus nie en daarom het hy begin sink. Hoe dikwels is dit nie ook maar ons probleem nie? Ons is besig om op die geloofspad in volle vertroue te stap en dan begin ons twyfel wanneer ons by ’n afdraai paadjie verbygaan. Dan kyk ons vir die golwe in plaas van om na Jesus te kyk! Dit is wanneer ons op die probleem begin fokus in plaas van op Jesus dat ons begin sink. As my fokus van Jesus af is raak die lewe te veel vir my.

Hier sien ons ook hoe groot God se genade is. Na Petrus se hulpkreet het Jesus dadelik sy hand uitgesteek en hom gegryp. Ons geloofspad is nie maklik nie. Dikwels moet ons tussen die golwe en die wind in geloof loop. Ek is voortdurend bewus van my twyfel en dikwels sink ek, maar die Here red my elke keer. Wanneer ons die Here se stem hoor: kom, dan moet ons weet dat Hy wil hê dat ons dit sal waag op die pad van radikale liefde en gehoorsaamheid en so ons bangheid en kleingeloof oorkom. Geloof beteken nie om te glo ten spyte van die bewyse nie, maar veel eerder om gehoorsaam te wees ten spyte van die gevolge. Te midde van die storms en krisisse in ons lewens moet ons net op Jesus vertrou en gehoorsaam wees ongeag wat die omstandighede mag wees.

Die vyfde les wat ons leer: Jesus loop al die pad saam

As Jesus sê “kom”, dan moet ons weet dat dit wat Hy begin Hy sal klaarmaak. Ons mag dalk struikel langs die pad, maar ons moet weet dat God nie gekeer sal word nie. Jesus en Petrus het saam na die skuit toe teruggestap op die water. Nadat hulle in die skuit geklim het, het die storm bedaar en die dissipels het gesien dat God groter is as enige storm.

Die dissipels was binne in ’n storm, maar hulle was nie alleen nie. Jesus was wel ook in ’n storm waar ’n vervloekte kruisdood Hom in die gesig gestaar het. Daar was egter nie vir Hom hulp nie. Hy moes daardie storm alleen trotseer. Hy het egter enduit deurgedruk ten spyte daarvan dat Hy bloed gesweet het in antisipasie daarvan en dat Hy in bange Godverlatenheid moes uitroep: “My God My God, waarom het u My verlaat?” Hy het enduit volgehou en die dood oorwin met sy opstanding sodat ons kan lewe. Jesus loop al die pad saam met ons op die geloofspad waartoe Hy ons geroep het. Die ergste wat in een van ons lewensstorms kan gebeur is dat ons liggame kan sterf en as dit gebeur dan staan Jesus aan die ander kant en wag.

Samevatting

In die storms van die lewe moet ons weet:

Jesus het ons tot hier gebring: en Hy sal ons nie nou alleen laat nie

Jesus bid vir ons: want Hy is nie blind vir ons krisisse nie en Hy dra ons deur sy gebede.

Jesus kom na ons toe in die storm: Ons is dikwels bang vir die moeilike tye in ons lewens en dan vind ons daarmee uit dat dit ons nader aan Jesus gebring het.

Jesus help ons om te groei in ons geloofslewe: Te midde van die storms en krisisse in ons lewens moet ons net op Jesus vertrou en gehoorsaam wees ongeag wat die omstandighede mag wees.

Jesus loop al die pad saam met ons op die geloofspad waartoe Hy ons geroep het: Die ergste wat in een van ons lewensstorms kan gebeur is dat ons liggame kan sterf en as dit gebeur dan staan Jesus aan die ander kant en wag.

Lewensstorms is onvermydelik. Wanneer hulle kom vertrou net op Jesus deur op Hom alleen te fokus en moenie na die stormwind en golwe om julle kyk nie.

Amen