Stry vir suiwer geloof

Son 4 Nov. 2018 GKE

Judas

Teksverse Judas v 20 – 23

Sing

Ps. 50-1 v 1

Ps. 119-1 v 49

Sb. 15-7 v 4 & 5

Ps. 1-1 v 1 tot 3

Inleiding

Wanneer is die kerk nie meer relevant nie? Dit is wanneer die kerk maar net soos die wêreld begin lyk. Wanneer Christene hulle identiteit as Christene begin verloor. As daar geen verskil is tussen die kerk en wêreld nie, is die kerk nie meer nodig nie. Nou moet ons mooi onthou, ONS IS die kerk! Dit wil sê wanneer my lewe maar net dieselfde as die ongelowiges se lewens lyk. Is dit nie die rede hoekom ons kerke al hoe kleiner word nie? Omdat die kerk nie meer relevant in die wêreld is nie omdat die kerk maar net soos die wêreld lyk.

Die prediker het gesê dat daar niks nuuts onder son is nie en hierdie opsig is dit ook waar. Dieselfde probleem waarmee ons vandag sukkel was ook ʼn probleem in die vroeë kerk gewees. In hierdie brief roep Judas die gelowiges op om te stry vir suiwer geloof  om die probleem van die kerk wat net soos die wêreld begin lyk aan te spreek. In Jud. 3 tot 19 word aangetoon hoekom ons moet stry vir ware geloof en dan hoor ons hoe om te stry vir ʼn ware geloof.

Die aanhef van die brief gee vir ons ʼn baie duidelike riglyn oor hoe om die brief te verstaan soos ons hoor in Jud. 1b & 2:

Aan dié vir wie God die Vader geroep het, wat Hy liefhet en deur Jesus Christus bewaar.

Mag barmhartigheid, vrede en liefde in oorvloed aan julle geskenk word!

In die brief wys Judas die gelowiges op hul roeping om vir die ware geloof te stry, maar voordat hy dit doen wys Judas eers op dit wat die gelowiges van God ontvang.

Net soos die eerste lesers van die brief gee God vir ons ook wat Hy aan hulle gegee het. God het ons geroep. Hy het ons lief en daarom bewaar Hy ons ook. God vra nie meer as wat Hy reeds gegee het nie. As Christen het jy reeds alles wat jy nodig het om as God se kind te kan lewe. Dit is belangrik dat jy moet verstaan dat jy nie moet stry vir die ware geloof om gered te word nie.

God het redding reeds vir ons uit sy liefde en genade gegee. Joh. 3:16:

God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Omdat Hy ons gered het vra Hy van ons om te leef soos kinders van God wat Hy uit die sonde gered het.

Hoekom moet ons stry vir ware geloof?

In Jud. 3-19 verduidelik Judas hoekom ons moet stry vir ware geloof. Die gevaar bestaan altyd dat dwaalleer die kerk ongemerk kan binnedring. Daar was mense wat voorgegee het dat hulle Christene is, maar uit die manier waarop hulle gelewe het, was dit duidelik dat hulle nie aan die ware geloof vasgehou het nie.

Hulle het hul losbandigheid en sonde probeer goedpraat. Dit gebeur vandag maar nog steeds. Mense van binne die kerk probeer die definisie van wat God met die huwelik bedoel het verander. God is die outeur van die huwelik en wanneer die jy die huwelik anders benader as wat God bedoel het pleeg jy sonde. Bv. Die wêreld se benadering om eers saam te bly voor die huwelik bevestig word. Dink verder aan die groot debat wat probeer om ʼn huweliksverbintenis van dieselfde geslag te regverdig.

Judas bevestig dat mense wat willens en wetens sondig en aan God ongehoorsaam is, definitief gestraf gaan word deur drie voorbeelde. Die volk Israel wat uit Egipte verlos is, maar wat nie die beloofde land binnegaan het nie. Die engele wat alhoewel hulle rein en heilig geskape is en by God geleef het, teen Hom in opstand gekom het. Die inwoners van Sodom en Gomorra wat so vol sonde was dat die Here hulle van die aarde af verdelg het.

Judas haal ook uit ʼn paar buite Bybelse bronne aan om sy punt te staaf. Daarmee impliseer hy nie dat hierdie buite Bybelse boeke ook in die Bybel moet wees en daarom dieselfde gesag as die Bybel dra nie. Hy gebruik dit net as illustrasie-materiaal wat die eerste lesers goed ken om te beklemtoon dat God die goddelose dinge wat mense doen, straf.

Verder haal Judas ook uit die leer van die apostels aan om sy punt verder te bevestig. Een van die dwaalleringe wat vandag ook kop uitsteek is dat die mens niks van God se straf wil weet nie. In hierdie brief hoor ons van die werklikheid van God se straf en dat ons nie op sleeptou geneem moet word deur diegene wat God se straf afmaak as niks en dat sonde daarom nie so erg is nie.

Wat ook duidelik in hierdie brief uitgewys word is dat ons versigtig moet wees om onsself in die posisie van regter en bevelhebber te plaas nie. In Jud. 9 hoor ons:

Nie eens die aartsengel Migael het so iets gedoen nie. Toe hy met die duiwel gestry het oor die liggaam van Moses, het hy hom dit nie veroorloof om die duiwel te beledig en te veroordeel nie, maar hy het vir hom gesê: “Die Here sal jou straf.”

Migael matig homself nie as regter of bevelhebber aan nie, maar erken dat die alleenheerskappy en gesag aan God alleen behoort.

Die plek om te begin is by myself. Dit gaan nie hier alleen oor sedeloosheid nie, maar oor alle gedrag wat die Christen sy identiteit laat verloor en hom/haar soos die wêreld laat lyk. Daar waar die praktyke van die sondige natuur soos bv. onsedelikheid, onreinheid, losbandigheid, afgodsdiens, towery, vyandskap, haat, naywer, woede, rusies, verdeeldheid, skeuring, afguns, dronkenskap, uitspattigheid en al dergelike dinge ook my lewe teenwoordig is, moet ek teen stry.

Hoe moet ons stry vir ware geloof?

Die manier hoe om hierteen te stry is om die suiwer geloof te bewaar. In Jud. 20-23 hoor ons dan ook presies hoe om dit prakties te doen:

Julle, geliefdes, moet egter voortgaan om julle lewe te bou op julle allerheiligste geloof. Bid altyd deur die krag van die Heilige Gees. Bly in die liefde van God. Vestig steeds julle verwagting op die barmhartigheid van ons Here Jesus Christus wat die ewige lewe aan julle sal gee.

Oor dié wat in twyfel verkeer, moet julle julle ontferm. Ander moet julle red deur hulle uit die vuur te ruk. Oor ander moet julle julle met versigtigheid ontferm; en verafsku selfs die klere wat deur hulle sondige luste besmet is.

Jou reaksie op vals leraars moet dus veral wees dat jy jou des te meer beywer om ’n intieme persoonlike en lewende verhouding met die Here te hê.  Dit is die beste manier om die invloed van vals leraars te neutraliseer. Jy bou jou eie geloof deur ʼn lewe van gebed, ʼn lewe van liefde en ʼn lewe van verwagting.

Jy lewe ʼn lewe van gebed deur ʼn biddende Christen te wees wat in alles in afhanklikheid van God wil lewe. Die troos is wanneer jy deur die krag van die Heilige Gees bid is dat jy kan weet dat al is jou gebed ook krom en skeef, die Heilige Gees sal sorg dat jou diepste behoeftes perfek by God gehoor sal word. Jy kan van twee dinge seker wees. God hoor jou (deur die Heilige Gees) en God verhoor jou (deur Jesus Christus)!

Jy lewe ʼn lewe van liefde wanneer jy self eers goed verstaan wat die Bybelse liefde is waarvan Judas hier praat soos ons ook in 1 Joh. 4 v 10 hoor:

Werklike liefde is dít: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes.

Ware liefde is selfopofferend. Verdiep jou daarin dat jy God se liefde onverdiend uit genade ontvang en tree dan onselfsugtig, dienend en opofferend op teenoor jou naaste.

Jy lewe ʼn lewe van verwagting wanneer jy met opgewondenheid die ewige lewe wat God vir jou gegee het, omhels met die wete dat jy nou reeds die teenwoordigheid van God in jou lewe kan ervaar en dat jy daarom ook met opgewondenheid uitsien na die terugkeer van Jesus. Moedig jouself aan om getrou en gelowig aan die werk in die koninkryk van die hemel te bly.

Jy moet egter nie net na binne gefokus wees nie. Jy moet ook uitreik na ander. Dit is egter belangrik dat jou eie verhouding met God reg is sodat jy na ander kan uitreik. Jy reik uit na ander deur jou oor hulle te ontferm, nie te swyg oor dit wat verkeerd is nie en ook om versigtig te wees.

Jy ontferm jou oor ander deur om te gee omdat jy besef hoe God Hom oor jou ontferm het en dat Hy jou ook as instrument gebruik om Hom oor ander te ontferm. Help mense wat twyfel deur hulle met woord en daad te wys dat ʼn lewe wat volledig op God vertrou moontlik is en dat dit tot vrede en blydskap lei.

Verder moet jy ook nie swyg oor dit wat verkeerd is nie. Dit is soms nodig om ernstig met ander oor hul sonde te praat. Dit sal egter eers vrugte afwerp nadat jy jou opreg oor hulle ontferm het en vir hulle gewys het dat jy regtig omgee. Verder is dit ook belangrik dat jy nie as regter optree wanneer jy dit doen nie.

Jy moet egter ook versigtig wees deur te onthou dat sonde ʼn aansteeklike siekte is. Paulus waarsku ons dan ook in 1 Kor.10v12:

Daarom, wie meen dat hy staan, moet oppas dat hy nie val nie.

Bly daarom altyd bewus van die feit dat dit nie jy is wat mense tot bekering bring nie, maar dat dit die Heilige Gees is wat dit doen. God gebruik jou bloot as boodskapper en instrument. Moet dus nie nalaat om die evangelie te verkondig wanneer jy mense tot bekering roep nie.

Judas se brief eindig soos dit begin met ’n positiewe versekering.  God se krag stel gelowiges in staat om teen vals leraars weerstand te bied. Daar is baie vals leraars en hulle is beslis gevaarlik, maar solank as wat jy op God vertrou en dit met jou lewe bevestig, sal vals leraars jou nie van stryk bring nie.

Maak erns daarmee om jou geloof nie net te bely nie, maar ook om dit uit te leef. Maak dit jou biddende voorneme, in die vaste verwagting dat jy sal beërf wat God in Christus beloof het:  die ewige lewe, terwyl jy as onbevlekte nie net die heerlikheid van Christus aanskou nie, maar ook daarin deel.

Stry vir die ware geloof

Amen

Ons kan alleen deur ’n ware geloof deel kry aan die verlossing van sondes deur Jesus Christus

17 Jul 2016 GKE

Heb. 11v1-12v3. Teksverse Heb. 11 v 17-19 & Son 7 HK

Sing       Lofsang: Ps. 31-1 v 1 & 3

              Na wet:    Ps. 25-1 v 1,3 & 5

              Na gebed Ps. 33-1 v 5 & 11

              Slotsang   Ps. 31-1 v 17 & 19

Heidelbergse Kategismus Sondag 7

20  Vraag:  Word al die mense dan weer deur Christus salig soos hulle deur Adam verlore gegaan het?

Antwoord:  Nee;  (a);  maar slegs die wat deur 'n ware geloof in Hom ingelyf word en al sy weldade aanneem (b).

(a) Matt 7:14;  22:14.  (b) Mark 16:16;  Joh 1:12;  3:16, 18, 36;  Jes 53:11;  Ps 2:12;  Rom 11:20;  3:22;  Heb 4:3;  5:9;  10:39;  11:6.

21  Vraag:  Wat is 'n ware geloof?

Antwoord:  'n Ware geloof is nie alleen 'n vasstaande kennis waardeur ek alles wat God in sy Woord aan ons geopenbaar het (a) vir waar aanvaar nie, maar ook 'n vaste vertroue (b) wat die Heilige Gees (c) deur die evangelie in my hart werk (d), naamlik dat God nie net aan ander nie, maar ook aan my uit loutere genade, slegs op grond van die verdienste van Christus (e), vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid (f) geskenk het.

(a) Jak 2:19.  (b) Heb 11:1, 7;  Rom 4:18-21;  10:10;  Ef 3:12;  Heb 4:16;  Jak 1:6.  (c) Gal 5:22;  Matt 16:17;  2 Kor 4:13;  Joh 6:29;  Ef 2:8;  Fil 1:19;  Hand 16:14.  (d) Rom 1:16;  10:17;  1 Kor 1:21;  Hand 10:44;  16:14.  (e) Ef 2:8;  Rom 3:24;  5:19;  Luk 1:77, 78.  (f) Rom 1:17;  Gal 3:11;  Heb 10:10, 38;  Gal 2:16.

22  Vraag:  Wat moet 'n Christen glo?

Antwoord:  Alles wat in die evangelie aan ons beloof word (a) en wat die artikels van ons algemene en ongetwyfelde Christelike geloof ons in hoofsaak leer.

(a) Joh 20:31;  Matt 28:19;  Mark 1:15.

23  Vraag:  Hoe lui die artikels?

Antwoord:  (1) Ek glo in God die Vader, die Almagtige, die Skepper van die hemel en die aarde.  (2) En in Jesus Christus, sy eniggebore Seun, ons Here;  (3) wat ontvang is van die Heilige Gees, gebore uit die maagd Maria;  (4) wat gely het onder Pontius Pilatus, gekruisig is, gesterf het en begrawe is en neergedaal het na die hel;  (5) wat op die derde dag weer opgestaan het uit die dood;  (6) opgevaar het na die hemel en sit aan die regterhand van God, die almagtige Vader, (7) waarvandaan Hy sal kom om die lewendes en die dooies te oordeel.  (8) Ek glo in die Heilige Gees.  (9) Ek glo aan 'n heilige, algemene, Christelike kerk, die gemeenskap van die heiliges;  (10) die vergewing van sondes;  (I1) die opstanding van die liggaam (12) en 'n ewige lewe.

Inleiding

Hoe kan ek God leer ken? Dit is een van die belangrikste vrae waarop elkeen ’n antwoord moet kry! Die Bybel leer ons dat daar maar net een manier is: (vgl. Heb. 11v6^b ) Wie tot God nader, moet glo dat Hy bestaan. Sonder geloof is dit onmoontlik om God te ken. Glo, geloof, loop soos ’n goue draad dwarsdeur die Bybel. Daarom is dit ’n sentrale aspek van die Christelike godsdiens.

Wat beteken dit wanneer ons sê dat ons glo? Hoe doen mens dit prakties? Ons belydenis in Sondag 7 van die Heidelbergse Kategismus gee vir ons ’n duidelike verklaring daarvan. Ons kan ons belydenis in Sondag 7 soos volg opsom:

Ons kan alleen deur ’n ware geloof deel kry aan die verlossing van sondes deur Jesus Christus.

Die volgende drie aspekte kom in ons belydenis na vore:

1.   Ek moet glo

2.   Wat is ’n ware geloof?

3.   Wat moet ek glo?

Ek moet glo

Alle mense is verlore as gevolg van Adam se rebelse opstand teen God soos wat ons ook in Sondag 3 van die Heidelbergse Kategismus bely. In Sondag 6 bely ons dat Jesus Christus vir ons verlossing bewerk. Die vraag is nou of alle mense deur Christus verlos word? Die duidelike antwoord is NEE, alle mense word nie gered nie. In Joh. 3v36 sê die Here vir ons:

Wie in die Seun glo, het die ewige lewe; wie egter aan die Seun ongehoorsaam is, sal die lewe nie sien nie, maar die straf van God bly op hom.

Daarom bely ons in Sondag 7 vraag en antwoord 20:

slegs die wat deur 'n ware geloof in Hom ingelyf word en al sy weldade aanneem

Dit is hieruit duidelik dat dit Geloof is wat die verskil maak of ’n mens gered word of verlore gaan. Alle mense word nie gered nie, net diegene wat glo word gered. God se genade kom hier duidelik na vore. Hy gee aan ons die opdrag om te glo (Joh. 14v1)

Glo in God; glo ook in My.

Tog is die aksie van geloof ook genade, want selfs die geloof wat God vra gee Hy ook aan ons (Ef. 2v8)

Julle is inderdaad uit genade gered, deur geloof. Hierdie redding kom nie uit julleself nie; dit is ’n gawe van God.

As ons gered wil word, dan is dit duidelik: Ons MOET glo soos die Here ook in Heb. 11v6 vir ons sê:

Wie tot God nader, moet glo dat Hy bestaan en dat Hy dié wat Hom soek, beloon.

Wanneer ek my geloof bely, dan MOET ek glo!

As my geloof egter nie ’n ware geloof is nie dan help dit my egter niks nie soos die Here ons in Jak 2v19 leer:

Glo jy dat daar net een God is? Dit is reg. Die bose geeste glo dit ook—en hulle sidder van angs.

 

Wat is ’n ware geloof?

Hier in Heb. 11 leer die Here ons wat ’n ware geloof is. In Heb. 11v1 sê die Here vir ons:

Om te glo, is om seker te wees van die dinge wat ons hoop , om oortuig te wees van die dinge wat ons nie sien nie.

Hierin kom daar twee aspekte duidelik na vore. Ons het ’n hoop, dit wil sê ons moet weet wat ons hoop en ons moet seker wees, dit wil sê ons moet vertrou. Om te glo is dus om ’n verwagting te hê dat die hoop wat ons het verseker waar gaan word.

Daarom bly ons ook

'n Ware geloof is nie alleen 'n vasstaande kennis waardeur ek alles wat God in sy Woord aan ons geopenbaar het vir waar aanvaar nie, maar ook 'n vaste vertroue wat die Heilige Gees deur die evangelie in my hart werk

In Heb. 11v1 verduidelik die Here vir ons die teorie van ’n ware geloof. Daarna gee Hy vir ons hele klomp voorbeelde uit die Ou Testament van mense wat geglo het. (’n Groot skare geloofsgetuies Heb12v1). Vanaf Kain en Abel reg deur tot by Moses en ook die profete in die Ou Testament. Een van die bekendste voorbeelde is Abraham wat Isak moes gaan offer het:

Heb. 11v17-19

^17–18Omdat Abraham geglo het, het hy, toe hy op die proef gestel is, Isak as offer afgestaan. Ja, hy wat die belofte ontvang het en aan wie gesê is: “Uit Isak sal jou nageslag gebore word,” het gereed gestaan om sy enigste seun te offer. ¹⁹Hy was daarvan oortuig dat God by magte is om uit die dood op te wek, waaruit Abraham vir Isak ook, om dit so te stel, terug ontvang het.

Dit is hier waar ons werklik sien wat beteken dit om werklik op die Here te vertrou! Abraham was bereid om vir Isak te offer omdat hy geweet het God is almagtig en omdat hy vertrou het dat God weer vir Isak uit die dood sou opwek. Hy het vertrou dat God hom ook in die moeilike tye sou kon help. Dit is waar ons geloofsvertroue ook prakties na vore kom. Dit is maklik om te glo en vertrou wanneer dit goed gaan in die lewe. Dit is egter ’n ander saak wanneer dit moeilik gaan in my lewe. Wanneer al die omstandighede om my daarop dui dat ek God nie kan vertrou. Dit is dan wanneer my geloof my dra. Ek het geleer dat God goed is en dat Hy net my beste belange op die hart dra. Ek het geleer dat God vir my net die beste wil hê en nou moet ek ook vertrou dat dit die waarheid is.

Hierdie geloof van ons is ook nie net op die hier en nou van toepassing nie. Dit het ook ewigheidswaarde. Abraham het nie nodig gehad om vir Isak te offer nie. God het egter sy Seun Jesus Christus aan die kruis geoffer sodat ons kan lewe. Daarom bely ons ook:

dat God nie net aan ander nie, maar ook aan my uit loutere genade, slegs op grond van die verdienste van Christus, vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid geskenk het.

Geloof begin eers werklik betekenis kry wanneer dit persoonlik raak. Dit is maar redelik algemeen wanneer ons sê dat Jesus vir die sondaars gesterf het. Dit begin egter eers werklik betekenis kry wanneer ons op daardie punt kom wat ek dit my eie maak. Dit is nie net vir ander waar nie. Dit is vir MY waar. Ek word ook gered van die ewige dood. Jesus Christus het vir MY sondes aan die kruis gesterf. Dit is die geloofsanker waaraan ons moet vashou sodat ons staande kan bly wanneer die moeilike tye oor ons pad kom soos die Here ook vir ons sê in Heb. 12v3

Hou Hom (Jesus Christus) voor oë wat so ’n vyandige optrede van die sondaars teen Hom verdra het. Dan sal julle nie geestelik moeg word en uitsak nie.

Wat moet ek glo?

Alles wat in die evangelie aan ons beloof word en wat die artikels van ons algemene en ongetwyfelde Christelike geloof ons in hoofsaak leer.

(1) Ek glo in God die Vader, die Almagtige, die Skepper van die hemel en die aarde. 

(2) En in Jesus Christus, sy eniggebore Seun, ons Here; 

(3) wat ontvang is van die Heilige Gees, gebore uit die maagd Maria; 

(4) wat gely het onder Pontius Pilatus, gekruisig is, gesterf het en begrawe is en wat die angste van die hel tot die dood toe ondergaan het; 

(5) wat op die derde dag weer opgestaan het uit die dood; 

(6) opgevaar het na die hemel en sit aan die regterhand van God, die almagtige Vader,

(7) waarvandaan Hy sal kom om die lewendes en die dooies te oordeel. 

(8) Ek glo in die Heilige Gees. 

(9) Ek glo aan 'n heilige, algemene, Christelike kerk, die gemeenskap van die heiliges; 

(10) die vergewing van sondes; 

(I1) die opstanding van die liggaam

(12) en 'n ewige lewe.

Amen

Jou geloof in Jesus Christus gee aan jou ware lewe

29 Mei 2016 (GKE - Nagmaal)

Kol. 2 Teksverse kol. 2v6&7

Sing    Lofsang: Ps. 91 v 1 & 5        (OAB)

           Na wet:    Ps. 32 v 1               (Sb 26 in swart Psalmboek)

           Na gebed                                Ps. 33 v 1 & 5  (OAB)

           Slotsang  Ps. 48 v 1 & 4        (OAB)

Inleiding

Verlede week het ons gehoor dat die grootste struikelblok wat tussen ons en God staan, ons eie godsdienstigheid is. Dit wil sê wanneer ons nog steeds aan die wettiese godsdienstige reëls van hierdie wêreld gebonde is, is ons ver van God af. Wanneer ons nog steeds allerlei voorskrifte soos “Hieraan mag jy nie vat nie!” “Daaraan mag jy jou mond nie sit nie!” “Daaraan mag jy nie raak nie!” as voorvereiste aanvaar om God se guns te wen is ons nog in die doodsheid van die sonde vasgevang.

In Kol 2 hoor ons dat jou geloof in Jesus Christus aan jou die ware lewe gee. Met ander woorde, leef deur geloof in verbondenheid met Jesus Christus. Hoe doen mens dit? Waar begin ons en hoe begin ons om in verbondenheid met Jesus Christus te leef?

Waar begin ons?

In Kol 2: 13 sê die Here vir ons waar ons begin:

Julle was dood deurdat julle gesondig het en deurdat julle sondige natuur nog nie weggeneem was nie.

Wat ’n troostelose vooruitsig! Is daar vir ’n dooie enige hoop om vooruit te gaan? Nee, daar is geen hoop nie! Dit is ’n situasie waarin elke mens homself bevind. Hy besef dat hy binne homself geen rus of vrede kan vind nie. In homself vind die mens geen sin en betekenis in die lewe nie en daarom gaan soek die mens dit buite homself.

Die probleem is dat die ons altyd op die verkeerde plek gaan soek. Sommige van ons soek dit in geld en besittings. Dit hou egter geen bevrediging in nie, want mens kan nooit genoeg hê nie. Hoeveel geld en besittings is genoeg? Net nog ’n bietjie meer! Ander soek dit weer in status en magsposisies in die samelewing. Dit is egter ook leeg sonder inhoud en bring geen bevrediging nie. Die soeke na mag en status laat mens altyd bang en swak voel. Hoe meer mag en status mens het, hoe groter is jou gebrek aan vertroue in mense. Jy vertrou niemand nie en daar is altyd die agterdog dat iemand jou van jou mag wil beroof en daarom soek mens net na al hoe meer mag om hierdie vrees te besweer.

Sommige van ons soek dit in ons uiterlike voorkoms. Vrouens in skoonheid en fietse lyfies en mans in spiere. Ook dit bring geen bevrediging nie. Hoe meer jy skoonheid en voorkoms najaag, hoe meer voel dit of jy lelik en onaantreklik is. Dink maar aan jong meisies wat so fanaties oor gewig raak dat hulle hulself letterlik so uithonger dat dit hul dood kos. ’n Ander plek waar die mens na sin en betekenis in die lewe soek is deur middel van sy intellek. Dit word ’n obsessie dat almal kan sien hoeveel kennis ek het en dit is op daardie kennis wat ek my sekerheid bou. Ook dit is ’n gejaag na wind. Hoe meer ek my sekerheid in kennis soek, hoe meer voel dit vir my dat ek te min weet en jaag die vrees my dat almal eventueel gaan agterkom dat ek nie werklik soveel kennis het as wat ek voorgee nie.

Die hartseer is dat die mens se soeke na sin en betekenis hom al hoe verder daarvan wegneem. Ten spyte van die mens se beste pogings kan hy dit nie vind nie.

Hoe kan die mens lewend word uit die doodstoestand waarin hy homself gedompel het?

In Kol 2:13b-14 sê die Here vir ons:

God het julle egter saam met Christus lewend gemaak deurdat Hy ons al ons sondes vergewe het. Hy het die skuldbewys met sy eise teen ons tot niet gemaak.

Deur God se genade en liefde gee hy aan ons dit wat ons nooit self kan doen of verdien nie. Die mens is dood in sy sonde en kan daarom nie rus en vrede in sy gemoed vind nie. Hy kan dit egter ook nie buite homself vind nie en daarom gryp God op ’n radikale wyse in. Christus gee sy bestaan op Godgelyke wyse prys deur die gestalte van ’n slaaf aan te neem soos ons hoor in Fil. 2:5-8:

Hy wat in die gestalte van God was, het sy bestaan op Godgelyke wyse nie beskou as iets waaraan Hy Hom moes vasklem nie, maar Hy het Homself verneder deur die gestalte van ’n slaaf aan te neem en aan mense gelyk te word. En toe Hy as mens verskyn het, het Hy Homself verder verneder. Hy was gehoorsaam tot in die dood, ja, die dood aan die kruis.

Dit wat die mens nie kon doen nie het God self vir die mens kom doen. Hy bring die mens weer by die ware bron van rus en vrede uit naamlik Hyself. Dit is dan ook wat God op ’n sigbare wyse deur middel van die Nagmaal aan ons wys. God die Vader stuur sy Seun wat gewillig die straf vir die sonde in ons plek dra. God die Heilige Gees wek die mens op uit sy doodsbestaan en gee aan die mens hierdie versoeningswonder. Die proses waardeur Hy dit doen is om aan die mens geloof te gee om daaraan vas te hou. Met Nagmaal versterk God daardie geloof wat Hy aan ons gee sodat ons die nuwe lewe kan leef wat Jesus vir ons verwerf het.

Hoe leef ons die nuwe lewe?

In Kol 2:14b hoor ons hoe Christus met sy soenoffer aan die kruis die mag van die sonde gebreek het:

Deur dit aan die kruis te spyker, het Hy dit vir goed weggeneem.

Die mag van die sonde is gebreek, maar die mens is so geneig om terug te draai na sy sondige natuur. Die opdrag wat uit Nagmaal voortvloei is daarom ook dat die mens nie moet terugdraai na die valse gode van geld, mag, uiterlike voorkoms of intellek nie. Moenie na sin en betekenis soek in die nakom van leë godsdienstige rituele nie soos ons hoor in Kol 2:16:

Daarom moet julle nie dat iemand vir julle voorskrywe wat julle moet eet en drink nie of dat julle die jaarlikse feeste of die nuwemaansfees of die Sabbatdag moet vier nie.

Wanneer mens dit doen, dan word ons maar net weer vasgevang in die leegheid van godsdienstige rituele wat net so frustrerend en onbevredigend is as die wêreldse dinge waarin ons voorheen sin en betekenis gesoek het. Dit is ’n leë dop wat geen krag het nie. Godsdienstige rituele is nie die nuwe lewe wat God vir ons gee nie!

Die nuwe lewe wat God vir ons gee behels dat ons die aardse dinge doodmaak wat nog deel van ons lewe is: onsedelikheid, onreinheid, wellus, slegte begeertes, en gierigheid, wat afgodery is soos ons in Kol 3:5 hoor. Die nuwe lewe word geleef deur te breek met die ou sondige natuur soos ons hoor in Kol 3:8-10:

Maar nou moet julle al hierdie dinge laat staan: woede, haat, nyd en gevloek. Vuil taal moet daar nie uit julle mond kom nie. En moenie vir mekaar lieg nie. Julle het met die ou, sondige mens en sy gewoontes gebreek en leef nou die lewe van die nuwe mens, wat al hoe meer vernuwe word na die beeld van sy Skepper en tot die volle kennis van God

Slot

Ons kan ons self nie verlos uit die doodsheid van die sonde nie. Dit is alleen God se genade in Jesus Christus wat ons daaruit kan lewend maak. Uit die krag van Jesus Christus se soendood aan die kruis word ons lewend gemaak en kan ons die nuwe lewe leef wat God aan ons gee. Ons kan dit maar alleen doen wanneer ons deur ons geloof leef in verbondenheid met Jesus Christus. Ons doen dit wanneer ons besef hoe groot ons sonde en ellende is en dat ons slegs deur Jesus Christus daarvan verlos kan word. Wanneer ons dit doen dan wil ons ook in dankbaarheid die nuwe lewe leef wat God aan ons gee. Kom ons soek die sin en betekenis van die lewe in Jesus Christus om te leef deur ons geloof in verbondenheid met Jesus Christus.

Amen

Ons geloof verseker ons dat die Here ons gebede verhoor en dat ons Hom alleen moet gehoorsaam

24 Okt. 2015 (GKE) Ps. 116 Teksverse Ps. 116 v 6 & 14

Sing    Lofsang: Ps. 116  v 1 (OAB)

           Na wet:    Ps. 116 v 7 (OAB)

           Na gebed Ps. 116 v 2 & 3 (OAB)

           Slotsang  Ps. 116 v 1 , 5 , 8 & 10 (OAB)

Inleiding

Hoe vind ek ’n genadige God? Dit is ’n vraag waarmee Maartin Luther gespook het en wat daartoe aanleiding gegee het dat hy ’n priester geword het. In sy stryd om ’n antwoord op bogenoemde vraag te kry het Luther eventueel vertroosting in Rom. 1v17 gevind:

In die evangelie kom juis tot openbaring dat God mense van hulle sonde vryspreek enkel en alleen omdat hulle glo. Dit is soos daar geskrywe staan: “Elkeen wat deur God vrygespreek is omdat hy glo, sal lewe.”

Daar het Luther geleer wat geloof vir hom beteken, veral wat geloof vir hom beteken het in die donker tye van vertwyfeling. Wat beteken geloof vir ons? Wat beteken geloof vir ons wanneer ons in ’n doodse benoudheid verkeer? In Psalm 116 leer die Here ons wat geloof vir ons beteken wanneer ons in doodsangs vasgevang is. Hier vind ons twee hooftemas:

i.        Ek roep die Naam van die Here aan en Hy verhoor my smeekgebede

ii.       My geloftes aan die Here sal ek betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk

Ek roep die Naam van die Here aan en Hy verhoor my smeekgebede

Die Psalmdigter beskryf ’n doodsbenoudheid waarin hy verkeer: (Vgl. Ps. 116v3)

Bande van die dood het my omsluit,

doodsangs het my aangegryp,

ek het benoud en bekommerd geword.

Hierdie was nie maar net ’n ongemaklike situasie waarin die Psalmdigter verkeer het nie. Dit was ’n lewensgevaarlike situasie waar daar menslik gesproke geen hoop meer was nie. Hy het in ’n absolute doodsbenoudheid verkeer met die aaklige besef dat daar geen uitkoms was nie. Daar was niemand na wie toe hy kon gaan om hom te help nie. (Vgl. Ps. 116v11)

en toe ek in my vertwyfeling besef het:

ek kan op geen mens staat maak nie.

En tog beskryf hierdie Psalm nie ’n wanhopige situasie nie! Ten spyte van die donker prentjie wat hier geskets word, is dit ’n lofpsalm waar die Psalmdigter die lof van die Here besing. (Vgl. Ps. 116v1)

Ek het die Here lief,

want Hy verhoor

my smeekgebede

Die Psalmdigter beskryf hier vir ons hoe hy die Naam van die Here aangeroep het. (Ps. 116v3&4)

³ Bande van die dood het my omsluit,

doodsangs het my aangegryp,

ek het benoud en bekommerd geword.

⁴ Toe het ek die Naam van die Here

aangeroep: “Here, red my tog!”

Daar is net een rede hoekom die Psalmdigter die Naam van die Here aangeroep het in sy benoudheid. Dit is omdat hy besef het dat dit net God is wat hom kon help. (Ps. 116v10-11)

¹⁰ Ek het in U bly glo,

selfs toe ek gedink het

dit is klaar met my

¹¹ en toe ek in my vertwyfeling besef het:

ek kan op geen mens staat maak nie.

Die vertroosting wat die Here vir ons met Ps. 116 gee is dat wanneer ons nie meer weet watter kant toe nie. Wanneer ons besef daar is nie meer alternatiewe nie, wanneer daar niemand meer is waarnatoe ek kan draai nie, dan sê die Here vir ons dat ons net op Hom alleen kan staatmaak. Wanneer ons werklik op daardie punt kom dat ons besef, ek kan nie meer nie, dan sê God vir ons Ek kan! Dit is dan ook waarom hierdie Psalm nie ’n wanhoopspsalm is nie. maar ’n Psalm van hoop en oorwinning.

God luister na ons nood. (Ps. 116v4-6)

⁴Toe het ek die Naam van die Here

aangeroep:

“Here, red my tog!”

⁵Die Here is genadig en regverdig,

ons God ontferm Hom oor ons.

⁶ Die Here beskerm die hulpeloses:

ek was magteloos, maar Hy het my gered.

Jesus het ook hierdie Psalm saam met sy dissipels gesing daar in die bovertrek net kort voor sy kruisiging toe Hy die Nagmaal ingestel het. Ironies genoeg, is hierdie psalm wat God dank vir verlossing uit die dood, die Psalm wat Jesus vir die dood voorberei het. God red ons van die dood deurdat Hy in sy Seun Jesus Christus die dood in ons plek gedra het. Dit is die rede waarom hierdie nie ’n wanhoopspsalm is nie maar ’n oorwinningspsalm. Jesus Christus het die dood oorwin en daarom verlos Hy ons ook uit die ewige dood. Ons kyk so dikwels net teen die benoudheid van hierdie lewe vas en ons vergeet so dikwels dat die eintlike benoudheid gaan oor die ewige dood waarin die sonde ons gedompel het.

Wanneer ons dit besef, dan eers verstaan ons wat die bande en strikke van die dood waarvan die Psalmdigter praat, werklik beteken. Dit is eers dan wat ons werklik tot rus kom omdat die Here aan ons goed gedoen het. Dan verstaan ons werklik die Here se genade dat Hy ons van die dood gered het en ’n einde aan ons trane maak (v7&8). Dit is eers dan wat ons verstaan wat ons geloof wat die Heilige Gees vir ons gee werklik vir ons beteken.(Ps. 116v6)

Die Here beskerm die hulpeloses:

ek was magteloos,

maar Hy het my gered.

Uit genade luister die Here na ons smeekgebede en kan ons ook tereg saam met die Psalmdigter vra:

Hoe sal ek die Here vergoed

vir al sy weldade aan my?

My geloftes aan die Here sal ek betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk

Ons dankbaarheidslewe is nie ’n sware plig wat ons teen wil en dank moet nakom om die Here tevrede te probeer stel nie. Dit is gewoonlik op hierdie punt dat die kerk ontspoor. Dit is waar die Rooms Katolieke Kerk ontspoor het. Gehoorsaamheid aan God is duidelik iets wat mens doen omdat jy dankbaar is vir die verlossing wat die Here gee soos die Here dit ook duidelik in Psalm 116 aantoon.

Die Rooms Katolieke Kerk het dit egter ’n voorwaarde gemaak om deur die Here gered te word. Hulle erken wel Jesus Christus se verlossingsdade, maar voeg by dat die mens ook met sy goeie werke moet help vir met sy verlossing. Die mens moet God dus help om hom van die dood te red. In die tyd van Luther was daar selfs die praktyk dat jy jou verlossing kon koop met aflaatbriewe. Daarmee wou die RKK geld insamel om die st Peters kerk in Rome te bou. Dit is teen die agtergrond hiervan dat die Reformasie plaasgevind het wat ons vandag op 31 Oktober herdenk.

Wanneer mens deur middel van goeie werke probeer om God se redding te verdien, is daar geen vreugde meer in nie. Dan word dit ontmoontlik om te sing

God het ek lief, want die getroue Heer hoor na my stem uit vrye welbehae...

Die herdenking van die Reformasie herinner ons opnuut weer dat ons uit genade gered is op grond van die soenverdienste van Jesus Christus. Dit is eers dan wanneer ons werklik besef dat die Here die hulpeloses beskerm. Eers wanneer ek besef dat ek magteloos is, maar dat die Here my gered het, kan ek werklik die vreugde kan ervaar om saam met die Psalmdigter te verklaar

My geloftes aan die Here sal ek betaal

in die teenwoordigheid van sy hele volk.

Dan is dit nie vir my moeite om vir die Here te werk nie. Dan is dit nie vir my moeite om in liefde na my naaste uit te ryk nie. Dan is dit nie vir my moeite om ’n dankoffer vir die Here te gee nie en soek ek ook nie allerlei verskonings om dit nie te doen nie. Wanneer ek besef hoe groot die genade van die Here is en dat hy vir my uit die benoudheid van die dood verlos het, is dit vir my ’n vreugde om gereeld sy Woordverkondiging op te soek. Dan sal ons nie iets soos byvoorbeeld my besittings in die plek van die Here wil aanbid nie. Dan sal Sondag die hoogtepunt van ons week wees en sal dit vir ons ’n vreugde wees om kerk toe gaan.

Dan sal dit vir ons ’n vreugde wees om gehoorsaam te wees aan die gesag wat die Here oor ons gestel het. Dan sal ons nie ander mense wil seermaak of vermoor met ons woorde en dade nie. Dan sal dit vir ons ’n vreugde wees om aan ons lewensmaat getrou te wees. Dan sal ons eerder maniere soek om aan ander te gee as wat ons maniere soek om mekaar te verneuk en dit te neem wat nie myne is nie. Dan sal ons nie sleg praat van mekaar nie. Dan sal ons enigste begeerte slegs wees dat God meer en meer word in ons lewens.

Samevatting

In ons benoudheid roep ons die Naam van die Here aan met die vertroue dat Hy ons smeekgebede hoor. Die natuurlike gevolg is dat ons met ons hele lewe dank aan God wil bewys. Ons geloftes aan die Here sal ons betaal in die teenwoordigheid van sy hele volk.

Amen

Jesus lei ons op die pad van ongeloof tot geloof

Joh. 20 v 19-31; teksvers Joh. 20 v 31

04 Mei. 2014 GKE

Lof-Psalm Ps. 42 v 1 & 7(OAB)

Na Wet Ps. 103 v 2 (OAB)

Na Gebed Ps. 9 v 1 & 7 (OAB)

Slotsang Ps. 42 v 2 & 3 & 5

Inleiding

Sien is glo. Dit was Tomas se benadering tot die lewe. Hiermee het Tomas dan ook die bynaam gekry van ongelowige Tomas. Ongeloof! Hoe dikwels sukkel ons nie ook maar self daarmee nie? Dis gewoonlik nie iets wat ons maklik openlik erken nie, maar dit is daar om ons te treiter. Daardie stemmetjie hier in die agterkop: “jy kan God nie vertrou nie!” Ons erken dit nie maklik nie, maar dit maak nie dat dit makliker is nie. Inteendeel, dit maak die hele saak net moeiliker!

Wat maak ’n mens wanneer hierdie twyfelstorms binne jou gemoed woed? In hierdie verhaal van Tomas se twyfelstorms sien ons hoe onbeholpe mense reageer wanneer die twyfelstorms van ongeloof toeslaan en aan die ander kant sien ons God se genade en liefde midde in die twyfelstorms van ongeloof. Wanneer geloofstwyfel oor ons pad kom dan lei Jesus ons op die pad van ongeloof tot geloof.

Die mens se onbeholpenheid binne die twyfelstorms van die lewe

Tomas beleef seker een van die grootste krisisse in sy lewe met Jesus se kruisdood. Vir drie jaar het hy Jesus gevolg. Hy was self bereid om vir Jesus te sterf soos ons in Joh. 11v16 hoor toe Jesus na Lasarus toe gegaan het en die dissipels bang was vir die Jode:

Tomas, wat ook Didimus genoem is, sê toe vir die ander dissipels: “Kom ons gaan ook, sodat ons saam met Hom kan sterwe.”

En nou is Jesus dood. Al die hoop wat hulle gekoester het dat Jesus hulle sou verlos is nou daarmee heen. Tomas het sy vertroue in Jesus verloor. Hierdie teleurstelling was vir hom net een te veel. Daarom sonder hy homself ook eenkant af van die ander dissipels. Daarmee mis hy die eerste geleentheid om die opgestane Here te sien. Maak ons nie ook dikwels so nie? Een of ander gebeurtenis in ons lewens veroorsaak dat dit vir ons voel dat die Here ons in die steek gelaat het. Nou begin die twyfelstorms van ongeloof in ons binneste woed. Daardie stemmetjie wil net nie stilbly nie “Jy kan die Here nie vertrou nie!” En wat maak ons? Ons vermy ons broeders en susters in die geloof. Ek sien nie kans om kerk toe te gaan nie.

Wat doen ons wanneer ons geloofsgenote ons wel opsoek? Ek stel onredelike voorwaardes en glo nie wat hulle vir my sê nie! Ons maak maar net soos Tomas gemaak het (vgl Joh. 20v25)

Die ander dissipels sê toe vir hom: “Ons het die Here gesien!”

Maar hy sê vir hulle: “As ek nie die merke van die spykers in sy hande sien en my vinger in die merke van die spykers steek en my hand in sy sy steek nie, sal ek nooit glo nie.”

Vol opgewondenheid kom die ander dissipels by Tomas met die goeie nuus dat Jesus opgestaan het, maar hy weier om hulle te glo. Die dissipels het ook aanvanklik gesukkel met ongeloof. Jesus het verskeie male vir hulle gesê dat Hy weer gaan opstaan uit die dood uit. Toe die vroue egter by hulle kom en hulle vertel dat Jesus opgestaan het en dat sy graf leeg is, het hulle ook nie geglo nie soos ons hoor in Luk. 24v11:

Maar vir hulle het hierdie verhaal na onsin gelyk en hulle het die vroue nie geglo nie.

Dit was dus nie net Tomas wat ongelowig was nie, maar die ander dissipels ook. Een of ander tyd beleef elkeen van ons ’n geloofskrisis. Die genade van die Here is egter dat Hy nie sy rug op ons draai nie. Kort na sy opstanding verskyn Jesus aan sy dissipels maar Tomas was nie daar nie. Wanneer ons onself afsonder van die geloofsgemeenskap dan verbeur ons die geleentheid om die Here te ontmoet.

Wat doen ons in tye van geloofskrisisse? Ons sonder ons af en ons stel onredelike verwagtings. Ons draai weg van God af en vertrou Hom nie meer nie. Ons glo nie meer nie. Daardeur mis ons die heerlike teenwoordigheid van ons Here.

Aan die ander kant betoon die Here eindelose genade en geduld met ons, want

God betoon sy genade en liefde midde in die twyfelstorms van ongeloof

Jesus verskyn aan sy dissipels en Hy herstel hul geloof. Die gevolg is dat hulle blydskap ervaar soos ons hoor in Joh. 20v20:

Die dissipels was baie bly toe hulle die Here sien.

Die Here doen nog meer. Hy stuur die Heilige Gees as Trooster om ewig by ons te bly soos Hy belowe het in Joh. 14v16-17:

¹⁶ Ek sal die Vader vra, en Hy sal vir julle ’n ander Voorspraak stuur om vir ewig by julle te wees, ¹⁷ naamlik die Gees van die waarheid.

In Joh. 20v22 word hierdie belofte nagekom:

Nadat Hy dit gesê het, blaas Hy oor hulle en sê: “Ontvang die Heilige Gees!

Hy betoon eindelose geduld. Alhoewel Tomas die eerste geleentheid gemis het, is daar tog weer nog ’n geleentheid soos ons hoor in Joh. 20v26&27:

²⁶ Ag dae later was Jesus se dissipels weer bymekaar, en Tomas was by julle. Hoewel die deure gesluit was, het Jesus gekom en tussen hulle gaan staan en gesê: “Vrede vir julle!”

²⁷ Daarna sê Hy vir Tomas: “Bring jou vinger hier en kyk na my hande; en bring jou hand en steek hom in my sy; en moenie langer ongelowig wees nie, maar wees gelowig.”

Die Here kom nie met verwyte en beskuldigings nie. Hy kom met liefde en geduld en daardeur herstel Hy ons geloof. Tomas het ’n absolute voorwaarde gestel voordat hy sou glo (Vgl. Joh. 20v25b):

“As ek nie die merke van die spykers in sy hande sien en my vinger in die merke van die spykers steek en my hand in sy sy steek nie, sal ek nooit glo nie.”

Die Here wys egter dat dit nie ons voorwaardes is wat geloof bring nie, maar dat dit die opgestane Jesus is soos ons hoor in Joh. 20v28:

En Tomas sê vir Hom: “My Here en my God!”

Toe Tomas die Here ontmoet het, het hy dadelik geglo sonder dat hy die spykermerke gevoel het soos hy vereis het.

Ons wil ook dikwels allerlei “bewyse” hê vir God se genade. Ons stel so dikwels voorwaardes wat gerig is op ons eie selfsugtige behoeftes. Wil ons nie ook die voorreg van die dissipels hê om God te sien nie? Het u al ooit gewonder hoe dit sou wees om die Here van aangesig tot aangesig te sien? Dit is egter nie nodig nie. Die Jode het Jesus ook in lewende lywe gesien en hulle het nie geglo nie. Ons ontmoet die Here deur sy Woord en die Heilige Gees wat Hy gestuur het om ewig by ons te bly. Ons het nie nodig om die Here fisies te sien nie soos Hy ook vir sê in Joh. 20v29:

Toe sê Jesus vir hom: “Glo jy nou omdat jy My sien? Gelukkig  is dié wat nie gesien het nie en tog glo. ”

Wat wel nodig is, is dat ons moet glo (vgl. Joh. 20v27)

moenie langer ongelowig wees nie, maar wees gelowig.

Die dissipels het Jesus gesien en geglo, maar vir ons wat na hulle kom het die Here ’n ander pad tot geloof bepaal soos hy in Rom. 10v14 vir ons sê:

Maar hoe kan ’n mens Hom aanroep as jy nie in Hom glo nie? En hoe kan jy in Hom glo as jy nie van Hom gehoor het nie? En hoe kan jy van Hom hoor sonder iemand wat preek?

Die Heilige Gees werk die geloof in ons harte deur die Woord van die Here en die verkondiging daarvan. Wanneer die geloof in Jesus wat opgestaan in ons harte begin brand dan kom ons ook soos Tomas tot die belydenis dat Jesus ook my Here en my God is.

Wat is die inhoud van ons geloof? Die Here sê vir ons in Joh. 20v31:

Maar hierdie wondertekens is beskrywe sodat julle kan glo dat Jesus die Christus is, die Seun van God, en sodat julle deur te glo, in sy Naam die lewe kan hê.

Ons moet glo dat Jesus ons Verlosser is en dat Hy die Seun van God is. Daardeur verkry ons die ewige lewe.

Slot

Geliefdes ons reaksie op die twyfelstorms van ongeloof is om van die Here weg te draai. Sy reaksie is om ons op te soek deur sy Woord en Prediking en daardeur lei Hy ons op die pad van ongeloof tot geloof. Maak dus tyd om na die Here te luister deur besig te wees met sy Woord deur Bybelstudie en deur te luister na die verkondiging daarvan.

Amen.