Christus se sterwe en begrafnis is ons versekering van die ewige lewe

6 Okt. 2019 GKE

Mat 27 v 45 - 66  Teksverse Mat 27 v 46 & 50

Heidelbergse Kategismus

SONDAG 16

40  Vraag:  Waarom was dit noodsaaklik dat Christus Hom tot in die dood toe verneder het?

Antwoord:  Weens die geregtigheid en waarheid van God (a) kon nie anders as deur die dood van die Seun van God vir ons sondes betaal word nie (b).

(a) Gen 2:17.  (b) Rom 8:3, 4;  Heb 2:14, 15.

41  Vraag:  Waarom is Hy begrawe?

Antwoord:  Om daarmee die versekering te gee dat Hy werklik gesterf het (a).

(a) Hand 13:29;  Matt 27:59, 60;  Luk 23:53;  Joh 19:38.

42  Vraag:  As Christus dan vir ons gesterf het, waarom moet ons ook nog sterwe?

Antwoord:  Ons dood is nie 'n betaling vir ons sondes nie (a), maar slegs 'n afsterwe van die sondes en 'n deurgang tot die ewige lewe (b).

(a) Mark 8:37;  Ps 49:8.  (b) Fil 1:23;  Joh 5:24;  Rom 7:24.

43  Vraag:  Watter nut verkry ons nog verder uit die offer en dood van Christus aan die kruis?

Antwoord:  Deur sy krag word ons ou mens saam met Hom gekruisig, gedood en begrawe (a).  Gevolglik kan ons sondige begeertes nie meer oor ons heers nie, (b) maar kan ons onsself as 'n dankoffer aan Hom toewy (c).

(a) Rom 6:6.  (b) Rom 6:6, 12.  (c) Rom 12:1.

44  Vraag:  Waarom volg daar:  en neergedaal het na die hel?

Antwoord:  Sodat ek in my swaarste aanvegtinge verseker kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus Christus my van die hel se benoudheid en pyn verlos het (a).  Hierdie verlossing het Hy bewerk deur sy onuitspreeklike angs, smarte en verskrikking (b) wat Hy ook aan sy siel deur sy hele lewe, maar veral aan die kruis gely het.

(a) Jes 53:5.  (b) Ps 18:5, 6;  116:3;  Matt 26:38;  27:46 Heb 5:7

Inleiding

“Eli, Eli, lemá sabagtani !” Dis 'n hulproep van Godverlatenheid! 

My God, my God, waarom het U my verlaat! 

Het u al gevoel of God u verlaat het? Sien u die prentjie van Christus se bange uitroep, “Eli, Eli, lemá sabagtani”, daar waar Hy aan die kruis hang? Die fisiese pyn wat Hy ervaar het was niks in vergelyking met die Godverlatenheid wat Hy ervaar het nie. 

Nadat Christus sy laaste asem uitgeblaas het, het die voorhangsel van die tempel van bo tot onder middeldeur geskeur. Die aarde het geskud, en die rotse het uitmekaar gebars. Grafte het oopgegaan, en baie gelowiges wat dood was, is opgewek, en hulle het uit hulle grafte uitgegaan.

Kan u uself indink wat daardie dag gebeur het? 

Ons het nog so ’n idee van Christus se fisiese lyding, maar ons sal nooit werklik weet wat dit beteken om deur God verlaat te word nie. Altans elkeen wat bely dat Jesus Christus die Seun van God is wat vir ons sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het, sal nooit werklik weet wat dit beteken om deur God verlaat te word nie. 

Wanneer ons bely dat Christus die angste van die hel tot die dood toe ondergaan het, bely ons dat ons nooit sal nodig hê om daardie Godverlatenheid te ervaar nie.

In Sondag 16 is daar twee hoofgedagtes wat in ons belydenis na vore kom.

1.    Die eerste is Christus sterf in ons plek sodat ons dood net ’n deurgang is na die ewigheid saam met God waar daar geen hartseer, pyn, lyding of dood sal wees nie (vrg en antw 40-43)

2.    en die tweede is Christus ly helse angs en pyn om ons daarvan te verlos (vrg en antwoord 44).

In die eerste plek dan wat beteken ons belydenis dat:

Christus sterf in ons plek sodat ons dood net ’n deurgang is na die ewige lewe (vrg. en antw. 40-43)

In Mat. 27 v 50 hoor ons:

Jesus het weer hard uitgeroep en die laaste asem uitgeblaas.

Wat beteken dit werklik vir ons? 

Maak dit regtig saak of Jesus gesterf het of nie? 

Geliefdes, die Christelike geloof staan of val by Jesus se sterwe en opstanding! Jesus hét gesterf. Sy begrafenis is die versekering, die bewys, dat Hy werklik gesterf het. Jesus se sterwe hou vir ons ’n wonderlike troos in. Dit is waarmee Christene mekaar troos wanneer hulle voor ’n oop graf staan, want vir ’n Christen is die liggaamlike dood nie die einde nie. Dit is die Christelike hoop waaraan ons vashou. Die dood hou vir ons geen verskrikking meer in nie.

Ons dood is geen betaling vir sondes nie, maar ’n afsterwing daarvan. Ons dood is ’n deurgang na die ewige heerlikheid saam met God. 

Ons leef nog in ’n wêreld wat deur sonde geteister word. Ons voel dit daagliks aan die lyf. Ons word nog kwaad. Ons vertel soms nog leuens. Ons voer ’n ewige stryd met sonde in ons lewens en ons ly nog as gevolg van ons eie sondige keuses en die sondige keuses van mense om ons. Christus se dood hou vir ons die troos in dat ons van hierdie gevolge van die sonde verlos gaan word. In die nuwe Jerusalem sondig ons as gelowiges nie meer nie.

Dit is dan finaal en vir altyd en volkome verby met ons sondes en ons sondige geaardheid. Dit beteken dat ons nie meer aan die lyding van misdaad blootgestel gaan wees nie. Dit beteken dat ons kwaadwillige geneigdheid waarteen ons so moet stry in hierdie lewe, nie meer daar gaan wees nie. 

Christus se dood beteken ook dat ons in hierdie lewe teen die sonde kan stry en ook oorwin. Dit beteken dat jy nie tevergeefs teen die sonde stry nie.

Hierdie belydenis van ons begin prakties iets beteken wanneer ons met die dood gekonfronteer word. Dit gee vir ons die vrede wanneer ons met ons eie sterflikheid gekonfronteer word. Geliefdes wanneer mens die dood in die oë staar is dit ’n wonderlike troos om aan vas te hou. Dit gee ook vir ons die troos dat ons nie moedeloos hoef te word in ons stryd teen die sonde nie.

In die tweede plek

Christus ly helse angs en pyn om ons daarvan te verlos (vrg. en antw. 44)

Het u al ooit in die lewe gevoel dat almal u in die steek gelaat het?

Het dit al ooit vir u gevoel of u nie weet watter kant toe nie? 

In ons belydenis dat Christus die angste van die hel tot die dood toe ondergaan het, lê ’n onuitspreeklike troos. Dit is die anker waaraan ons vashou wanneer alles rondom ons ineenstort. Wanneer dit vir jou voel of die lewe sy rug op jou gedraai het, dan is dit die troos waaraan jy moet vashou.

In ons kategismus bely ons dat ons Here Jesus onuitspreeklike angs, smarte en verskrikking gely het. 

In Mat 27 v 46 hoor ons hoe Jesus se smarte en angste ’n hoogtepunt bereik:

Teen drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dit is: My God, my God, waarom het U My verlaat?

Hiermee verseker Jesus jou dat jy nooit daardie doodsbenoudheid hoef te verduur nie.

Wat beteken dit prakties vir ons? 

In die kategismus bely ons: 

"Sodat ek in my swaarste aanvegtinge verseker kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus Christus my van die hel se benoudheid en pyn verlos het.”

Dit beteken dat wanneer dit vir jou voel of die lewe sy rug op jou gedraai het, dat jy nie alleen staan nie. Mense kan jou in die steek laat, maar God sal jou nooit in die steek laat nie. 

Hierdie belydenis van ons word so mooi bevestig in Rom. 8 v 35-39:

³⁵ Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? ³⁶ Daar staan immers geskrywe: “Dit is oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig, dat ons soos slagskape behandel word.” ³⁷ Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. ³⁸ Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ³⁹ of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Dis die wonderlike troos en betekenis van Jesus Christus se lyde en sterwe. Mense kan ons in die steek laat, hulle kan alles van ons wegvat, selfs ons lewe, maar hulle kan ons nooit uit die hand van God ruk nie.

Ons belydenis in Sondag 16 oor die sterwe en begrafnis van Jesus Christus beteken vir ons dat ons nie vir die dood hoef bang te wees nie omdat ons liggaamlike dood slegs ’n deurgang is na die ewige heerlikheid saam met God.

Christus het deur sy hele lewe op aarde helse smart en pyn gely wat ’n hoogtepunt op die kruis bereik het toe Hy in Godverlatenheid uitgeroep het 

“My God, My God waarom het U My verlaat?” 

Hy het dit vir ons gedoen sodat ons verseker kan wees dat ons nooit deur God verlaat sal word nie. 

Alles kan van my af weggeneem word, selfs my lewe, maar niks of niemand kan my uit God se hand ruk nie.

Amen

Wees diensbaar – die plek van die Diaken in die gemeente

29 Sep. 2019 GKE

Skrifgedeelte: Hand. 6 v 1 – 7 & 1 Tim. 3 v 8 – 13

Hoekom het ons diakens in die gemeente? Wat doen hulle nou eintlik behalwe om met kollekte sakkies rond te loop en by die deur te staan?

Die werk van die diakens is 'n onmisbare deel in die gemeente en as hulle werk nie gedoen word nie ly die gemeente skade. In ons teksgedeelte hoor ons hoekom daar diakens in die kerk moet wees. In Hand. 3 v 7 hoor ons dat nadat die diakens begin werk het in die gemeente dat die woord van God verder versprei het en dat die getal gelowiges gegroei het.

In Hand. 6 v 1 hoor ons dat daar praktiese probleme in die gemeente ontstaan het omdat hulle al hoe meer geword het. Die Griekssprekende weduwees is afgeskeep in die daaglikse versorging.

In die tyd van daardie eerste gemeentes, is weduwees van die kerk afhanklik gewees vir hul versorging en hier het nou 'n probleem ontstaan. Tot op daardie stadium het die apostels die werk van die daaglikse versorging gedoen. Weens die feit dat die gemeente al hoe groter geword het, kon hulle nie meer by alles bykom nie. Om die versorgingstaak na behore te doen sou beteken dat die apostels hulle primêre taak, naamlik die verkondiging van die woord sou moes afskeep.

Om hierdie probleem aan te spreek het die apostels die hele gemeente bymekaar geroep sodat hulle 'n oplossing vir die probleem kon vind. Die apostel het voorgestel dat sewe manne aangestel word om die werk van die versorging oor te neem. Dit sou die apostels losmaak om te fokus op hulle primêre taak, naamlik die gebed en die bediening van die woord.

Hier is 'n paar sake wat na vore kom. Daar is verskillende fokus areas binne die gemeente. Die hoof fokus area is die geestelike versorging van die gemeente naamlik gebede en woordverkondiging. Om dit moontlik te maak is daar egter praktiese sake wat ook aandag verg.

Daarom is daar dan onderskeid tussen ouderlinge en diakens in 'n gemeente. Die ouderlinge is verantwoordelik vir die geestelike versorging van die gemeente. Hier moet ons onthou dat die predikant eintlik ook 'n ouderling is. Die diakens is die praktiese ondersteuningsnetwerk wat dit vir die ouderlinge moontlik maak om die geestelike versorging te kan doen.

Die ander gemeente lede is egter nie passief nie. Hulle het steeds 'n verantwoordelikheid en daarom het die gemeente tesame besluit oor die aanstel van diakens.

Hoe werk dit prakties in die hedendaagse kerk? Gewoonlik word daar deur die kerkraad persone aan die gemeente voorgehou. Die gemeente het ook die verantwoordelikheid om name vir ampsdraers aan die kerkraad deur te gee.

Daar is twee maniere hoe die verkiesing plaasvind. Indien daar meer name is as wat nodig is, word 'n gemeente vergadering gehou en die gemeente stem dan wie verkies word. Ongelukkig is daar nie altyd genoeg name om 'n verkiesing te hou nie en dan word die name in die gemeente afgekondig.

Die persone word dus ter approbasie aan die gemeente voorgehou en hulle name word vir drie Sondae afgekondig. Dit gee aan die gemeente geleentheid om dit onder die kerkraad se aandag te bring indien hulle bewus is van 'n rede hoekom 'n persoon nie in die amp kan dien nie.

In ons teks hoor ons ook wat die eienskappe moet wees van persone wat verkies kan word vir dienswerk. In Hand. 6 v 3 hoor ons hulle moet vol van die Heilige Gees wees en dat hulle wysheid moet hê.

In de eerste plek word genoem: “vol van die Heilige Gees.” Dit wil sê dit moet iemand wees wat 'n gelowige is, wat die evangelie glo. Dit wil sê dit moet iemand wees wat êrens maak met sy geloofslewe.

In Gal. 5 v 5 & 6 hoor ons wat dit beteken om vol van die Heilige Gees te wees:

Wat ons betref, deur die werking van die Gees is dit ons hoop en verwagting dat ons deur te glo, vrygespreek sal word. In Christus Jesus is dit nie van belang of jy besny is of nie. Al wat van belang is, is geloof wat deur die liefde tot dade oorgaan.

Dit is dus jou geloof wat jou tot dienswerk aanspoor.

Verder moet die persoon wysheid hê sodat hy/sy verantwoordelik kan wees in die uitvoering van die dienswerk in die Koninkryk van God. Die wysheid wat hier benodig word is wysheid wat die Heilige Gees gee en daarom is dit noodsaaklik dat persone in die uitoefening van hul dienswerk, hulle lewe steeds deur die Gees van God beheers word.

In 1 Tim. 3 v 8 tot 12 gee Paulus vir ons meer detail hieroor. Hier word vir ons beskryf hoe die karakter van beide mans en vroue moet lyk en ek is daarvan oortuig dat vroue ook as diakens in die vroeë kerk gedien het.

Hulle moet van goeie karakter wees, dit wil sê hulle moet eerlik wees en nie gierig wees om hulself deur middel van oneerlike winsbejag te verryk nie. Hulle moet verder ook nie aan drank verslaaf wees nie. Hulle moenie skinder nie en in alles nugter en betroubaar wees, dit wil sê hulle moet wysheid hê.

Hulle moet vashou aan die ware geloof en nie in dwaalleer verval nie. Verder moet hulle ook nie onkuis lewe deur ontrou aan hulle huweliksmaats te wees nie.

Die enigste manier om aan hierdie vereistes te voldoen is om in geloof vas te hou aan die evangelie. Om vas te glo dat Jesus Christus vir jou sondes aan 'n vervloekte kruishout gesterf het en dat Hy met sy opstanding die dood oorwin het om aan jou 'n nuwe lewe te gee waar jou lewe deur die Heilige Gees beheers word. In 1 Tim. 3 v 13 hoor ons dat jou dienswerk as diaken jou laat groei in die geloof.

In ons teksgedeelte hoor ons hoe die karakter van 'n diaken moet lyk. Daar word egter bitter min gesê wat presies hulle prakties moet doen. Die werk wat hulle moet doen is liefdeswerk soos dit ook in verskeie plekke in die Skrif verduidelik word. Dit is liefdeswerk wat deur elke gelowige gedoen moet word, of jy nou in die amp van ouderling, diaken of gelowige dien.

In die bevestigingsformulier vir diakens word die liefdeswerk van die diaken dan ook soos volg uit die Skrif saamgevat. Christus roep deur middel van sy kerk mense tot besondere diens om gelowiges vir hul dienswerk toe te rus tot opbouing van die liggaam van Christus.

Dit is dus nie ’n geval dat die diakonie dienaars is wat die gemeente bedien terwyl die gemeente agteroor sit nie. Die hele gemeente moet diensbaar wees en die diakonie rus die gelowiges toe, ondersteun hulle en neem leiding daarin.

Verder moet die diakens die wat behoeftig, eensaam, oud of siek is, bemoedig. Hulle moet sorg dra dat niemand as gevolg van bogenoemde of ander redes van die geloofsgemeenskap vervreem raak nie.

Die verantwoordelikheid wat die gemeente teenoor die diakens het is om hulle as dienaars van God te aanvaar. Dat u hulle met u liefdesgawes in staat sal stel om hul liefdeswerk te kan doen om mense te help wat behoefte het.

In Hand. 6 v 6 hoor ons dat die gemeente vir die diakens wat gekies is, gebid het. Moenie die diakens vergeet in u gebede nie.

Geliefdes ontvang nou die broeder en susters wat nou bevestig gaan word as dienaars van God in die gemeente.

Bevestig diakens – bevestigingsformulier p. 149

Amen

By die HERE skuil ek

Son 22 Sep. 2019 GKE

Skriflesing Ps. 11

Teksverse Ps. 11:1a & 7a

Ons almal kom soms in 'n situasie waar dit vir jou voel of jou omstandighede jou gaan oorweldig. Dit voel of jy in 'n storm vasgevang is wat jou gaan versmoor.

Die redes verskil vir elkeen van ons. Vir party is dit jou gesondheid, siektes soos kanker, hartprobleme en al die ander siektes wat dreig om jou lewensvreugde te steel. Vir ander is dit weer finansiële probleme, moeilike werksomstandighede. Die verlies van 'n geliefde, veral as dit heeltemal onverwags is.

Die huidige politieke situasie in die land waar dit lyk of ons vryhede al hoe meer ingeperk is en die gebrek aan werksgeleenthede en armoede wat mense tot moedeloosheid dwing.

Die vraag is wat maak jy wanneer die lewe dreig om jou te oorweldig? Watse ankers het jy om aan vas te hou wanneer jy midde in die storm is?

Dawid het ook baie lewenskrisisse beleef. Dink maar aan die keer toe hy vir sy lewe moes vlug omdat Saul hom wou doodmaak. Of die keer toe sy seun Absolom die troon met geweld by hom moes afvat.

Hy het Psalm 11 gedig na aanleiding van een van sy lewenskrisisse. Presies watter een word nie aan ons bekend gemaak nie. Wat wel seker is, is dat dit 'n situasie was wat hy nie alleen kon hanteer nie.

In verse 1 tot 3 hoor ons dat sy raadgewers nie eintlik van hulp was met hul raad nie. Dawid luister egter nie na hulle nie want in Ps. 11:1^a hoor ons wat sy antwoord is op die raad wat hy ontvang:

By die Here skuil ek

Hy vind sy ankers by die Here in tye van nood.

In die Hebreeuse grammatika word die werkwoord gewoonlik eerste geplaas. Wanneer dit nie gedoen word nie, is dit om 'n saak te beklemtoon soos dit ook in Psalm 11 die geval is. In ons teksvers is die werkwoord skuil nie eerste geplaas nie

Die sin begin met “by die Here” en dan volg die werkwoord, skuil.

By die Here skuil ek.

Dit is om te beklemtoon by wie Dawid skuil in tye van nood. Hy skuil by die Here.

In die woordjie skuil lê die gedagte van eie onvermoë en dit beklemtoon die onsekerheid en hulpeloosheid van selfs die sterkste van mans. Die beklemtoning dat hy by die Here skuil bevestig sy vertroue in die Here se alvermoë. Om by die Here te skuil, beteken om op Hom alleen te vertrou vir verlossing en beskerming.

Geliefdes, dit is maklik om te sê: “Skuil by die Here.” Die vraag is egter: “Hoekom kan ons by die Here skuil?” In Ps. 11 v 4 tot 7 sê Dawid waarom hy eerder by die Here skuil as om sy raadgewers se raad te volg. In Ps. 11 v 1 ^b gee sy raadgewers vir hom die raad:

“Vlug na die berge toe soos ’n voël!

Met ander woorde die bose het die oorhand gekry. Hulle is nou in beheer en die enigste raad is om te vlug. Geliefdes, hoe dikwels is dit nie ons reaksie wanneer die lewe moeilik raak nie? Ek wil net van alles wegkom. Ek sien nie meer kans hiervoor nie.

In Ps. 11 v 4 sê Dawid vir sy raadgewers hoekom hy nie gaan vlug nie:

Die Here is in sy heilige tempel!

Die Here is op sy troon in die hemel!

Sy oë is oop, sy oë keur die mensekinders.

Met ander woorde die goddeloses is nie in beheer nie. Die Here IS in beheer. Sy oë is oop, hy sien wat gebeur. Die goddeloses gaan nie met hul boosheid wegkom nie.

Wanneer ons in 'n krisis is en die ou duiwel probeer jou oortuig dat God nie in beheer is nie, skep hy werklik 'n hopelose situasie. Die lewe is voorwaar donker as daar nie meer hoop is nie. Dit is inderwaarheid om soos op 'n vliegtuig te wees sonder 'n loods wat besig is om die vliegtuig te vlieg.

Wat die Here hier vir ons sê is: “ja die vliegtuig is besig om deur 'n storm te vlieg en die vliegtuig word deur die stormwind rond geruk, maar moenie bekommerd wees nie, want Ek is in beheer.” Die Here is aan stuur van sake en Hy SAL die vliegtuig veilig deur die storm bring.

In Ps. 11 v 2 motiveer Dawid se raadgewers waarom dit beter is om na die berge toe te vlug:

Kyk, die goddeloses span hulle boë,

en hulle lê aan met die pyl op die snaar;

hulle staan reg om uit die donker

die opregtes van hart te tref.

Met ander woorde die reg en orde het in duie gestort. Reg en geregtigheid vind nie meer plaas nie. Die goddeloses maak net wat hulle wil.

Dan antwoord Dawid in Ps. 11 v 5 & 6 dat dit nie so is nie:

Die Here onderskei tussen regverdige en goddelose.

Wie geweld liefhet, haat Hy.

Hy laat vuur en swael reën op die goddeloses,

’n skroeiende wind: dit is die beker wat hulle sal drink

Die goddeloses sal nie met hulle boosheid wegkom nie. Hulle wandade sal nie ongestraf bly nie. Hulle sal nie God se oordeel vryspring nie.

Geliefdes, voel dit nie vir u ook soms asof daar geen reg en geregtigheid is nie? Voel dit nie soms so dat dit goedgaan met die goddeloses terwyl die regverdiges moet swaarkry nie?

Moenie jouself aan moedeloosheid oorgee nie. Die Here is in beheer. Ons is nie op 'n vliegtuig sonder 'n loods nie. Moenie soos Petrus teen die golwe en die wind vaskyk nie, maar sien vir Jesus raak wat veilig daar tussen die golwe is terwyl Hy sy hand na jou toe uitsteek.

In Ps. 11 v 3 motiveer Dawid se raadgewers nog verder waarom dit beter is om na die berge toe te vlug:

As die fondamente ondermyn word,

wat kan die regverdige daaraan doen?

Met ander woorde daar is niks wat ons daaraan kan doen nie. Hoor u die hopeloosheid en moedeloosheid wat hier na vore kom?

Die lewe is voorwaar donker wanneer daar nie meer hoop is nie. Voel dit nie soms vir u ook of daar geen hoop meer is nie? Dat die lewe net nie meer die moeite werd is nie?

Luister na Dawid se antwoord in Ps. 11 v 7 op hierdie hopelose moedeloosheid van sy raadgewers:

Die Here is regverdig.

Hy het die mense lief wat regverdig en opreg handel,

en Hy sal by hulle wees.

Met ander woorde op grond van die regverdigheid van die Here sal Hy die wat regverdig is verlos.

Nou mag u dalk nog steeds moedeloos voel, want wie van ons kan daarop roem dat ons geregtig is? Dis hier duidelik dat die Here se guns en liefde net vir die regverdiges bedoel is. Hoe nou want die Here sê ook vir ons in Ps. 14 v 3 en Ps. 53 v 4:

Almal het afgedwaal, die laaste een het ontaard,

daar is niemand wat goed doen nie, selfs nie één nie.

En in Rom. 3 v 10 & 12 word dit weer bevestig.

Geliefdes, dit gaan nie oor ons geregtighede nie, maar oor Christus se geregtighede in ons. Die Vader sien die werke (geregtigheid) van sy Seun in ons en Hy het die werke van sy Seun lief. Ja, Christus en sy werke gee ons sekerheid in die krisis: dat die HERE by ons is en ons lief het. Sy geregtighede word ons toegereken; sy geregtighede bedek al ons ongeregtighede.

As jy opreg glo dat Jesus vir jou sondes aan 'n vervloekte kruishout gesterf het en dat Hy die dood oorwin het en dat dit die waarborg is dat Hy jou ongeregtighede op Hom geneem het en dat Hy sy geregtigheid vir jou gegee het, kan jy vir seker weet dat God jou lief het en dat Hy saam met jou is. Hy sal jou nie alleen los in die krisis tye in jou lewe nie. Hy is daar. Hy gee om.

Geliefdes, wanneer die lewensstorms om jou woed, skuil by die Here. Hou vas aan sy beloftes dat Hy jou sal red. Vertrou dat Hy steeds in beheer is. Vertroue in sy alvermoë. Hy het immers die hemel en die aarde gemaak. Vertrou dat Hy jou ook deur jou lewenskrisis kan en sal dra. Vertrou dat Hy jou op grond van Jesus se soenverdienste aan die kruis jou liefhet en dat Hy jou nooit in die steek sal laat nie.

Amen

03. Wat beteken dit om kerk van die Here te wees? Die kerk is 'n tempel wat deur lewende boustene gebou is

15 Sep. 2019

Skriflesing: 1 Pet. 2 v 1 - 10

Teksvers: 1 Pet. 2 v 5

Ons staan vandag stil by die beeld waar die kerk met die tempel vergelyk word. In die Ou Testament was die tempel die plek waar die volk God ontmoet het. Die priesters het namens die volk offers gebring by die altaar. Die offers en tempel het dan ook profeties heengewys na Christus se offer aan die kruis en sy kerk.

In die Nuwe Testament word die beeld van die tempel dan ook gebruik om vir ons te verduidelik wat die kerk is en hoe dit moet funksioneer. Ons fokus vandag op 1 Pet. 2 v 5 om te hoor wat die Heilige Gees vir ons ten opsigte van kerkwees wil sê.

In 1 Pet. 2 v 5 hoor ons:

Laat julle as lewende stene opbou tot ’n geestelike huis, om ’n heilige priesterdom te wees en geestelike offers te bring wat deur Jesus Christus vir God welgevallig is.

Hier word die beeld van boustene wat gesamentlik 'n gebou vorm gebruik om te verduidelik hoe die lidmate gesamentlik 'n eenheid moet wees. Elke steen is noodsaaklik vir die gebou om volledig te wees. As daar te veel van die stene weggeneem word val die gebou inmekaar.

Boustene vorm net 'n gebou/tempel wanneer hulle as 'n eenheid saam gebou word. Boustene wat nie deel die groter geheel vorm nie, is nie 'n tempel nie. Christene moet deel van die plaaslike kerk wees en kan nie maar net op sy eie as Christin funksioneer nie. Die argument dat jy by die huis bid en Bybellees en daarom nie nodig het om deel van die kerk te wees nie, is onbybels en strydig met Christus se bedoeling vir sy kerk.

Die boustene wat gebruik word om mee te bou is lewende boustene. Dit wil sê elkeen van ons wat lidmaat van die kerk is, is 'n bousteen wat Jesus gebruik om sy kerk te bou. Ons is die boustene wat vorm en doel aan die Gereformeerde Kerk Empangeni gee.

Anders as die lewelose boustene wat gebruik is om die tempel in die Ou Testament te bou, is die boustene wat gebruik word om die Nuwe Testamentiese kerk te bou, lewende boustene. Met ander woorde elke bousteen moet aktief meewerk om kerk van die Here te wees. Jy kan nie maar net passief wees nie, jy moet aktief deelneem.

Die lewende boustene word gebruik om 'n geestelike huis te bou. Die Ou Testamentiese kerk was die plek waar die volk God ontmoet het. Net so is die geestelike huis, dit wil sê die kerk die plek waar God ontmoet word en ook 'n woonplek vir die Heilige Gees.

In 1 Kor. 3:16 hoor ons dat ons die tempel van God is en dat die Heilige Gees in ons woon. Dit verwys nie net na die gelowige as individu nie. Die gebruik van die beeld waar daar na gelowiges as tempel dit wil sê as kerk verwys word, dui juis aan dat die woonplek van die Heilige Gees veral is in die eenheid van gelowiges wat as kerk saamgevoeg is.

Nou is dit nie meer 'n gebou of 'n fisiese plek nie. In die gesamentlike aanbidding ontmoet ons God. Daarom is erediens bywoning so belangrik, want in die gesamentlike aanbidding ontmoet jy God.

Mense het dikwels 'n verkeerde idee oor hoekom eredienste bygewoon moet word. Die primêre doel van erediens bywoning gaan nie daaroor oor wat ek daaruit kan kry nie. Dit gaan daaroor dat ek God in die erediens en gesamentlike aanbidding gaan ontmoet.

Jou erediensbywoning is vir jou 'n belangrike barometer om te bepaal hoe belangrik dit vir jou is om God te ontmoet. As jy die geleentheid het om iemand wat vir jou belangrik behoort te wees te ontmoet, maar jy maak nie van die geleenthede gebruik nie, sê dit tog vir jou hoe belangrik daardie persoon werklik vir jou is.

Wie bepaal dat jy een van die lewende boustene gaan wees waarmee die geestelike huis gebou word? In 1 Pet. 2 v 9 hoor ons:

Julle, daarenteen, is ’n uitverkore volk, ’n koninklike priesterdom

Wanneer 'n bouer 'n gebou bou dan kies hy die stene uit waarmee hy gaan bou. In Ef. 1 v 4 hoor ons dat God reeds voor die grondlegging van die wêreld besluit het wie boustene gaan wees.

Wat maak van jou 'n lewende bousteen? In 1 Pet. 2 v 4 hoor ons:

Kom na Hom toe, die lewende steen, wat deur die mense afgekeur is, maar deur God vir die ereplek uitverkies is.

Jesus is die lewende steen wat lewe gee. Hy het die dood oorwin en daarmee lewe verwerf en Hy gee dit aan elkeen wat in geloof na Hom toe kom.

In 1 Pet. 2 v 6 & 7 is dit duidelik dat geloof in die verlossingsdaad van Jesus Christus noodsaaklik is om verlos te word, dit wil sê om een van die lewende boustene te wees. Alhoewel die mense Hom verwerp het, het God vir Jesus uitgekies om die hoekklip, die fondament te wees waar die geestelike huis gebou word.

Vir hulle wat glo is Jesus die fondament waarop jy as lewende bousteen neergelê word. Indien jy egter nie glo nie, is Jesus vir jou 'n klip waarteen jy struikel en jou stamp. Die enigste weg om deel van die geestelike huis van Jesus Christus te wees is deur geloof in die evangelie van Jesus Christus.

In ons teksvers hoor ons hoekom ons as lewende boustene gebruik word om 'n geestelike huis te wees, dit wil sê hoekom is ons deel van die kerk van die Here. Dit is sodat ons 'n heilige priesterdom kan wees wat geestelike offers bring wat deur Jesus Christus vir God aanneemlik is.

Wat is 'n heilige priesterdom? In hierdie beeld van die tempel is die gelowiges ook 'n heilige priesterdom. In die Ou Testamentiese tempel het die priesters diens gedoen. Soos ons alreeds gehoor het, is die geestelike tempel 'n plek waar almal aktief betrokke is en hier hoor ons dat ons as gelowiges as priesters betrokke is.

Hier is nou weer 'n verskil tussen die Ou Testamentiese tempel en die geestelike huis van die Nuwe Testament. By die Ou Testamentiese tempel was daar net 'n sekere groep wat diens gedoen het as priesters. In die Nuwe Testamentiese geestelike huis doen al die gelowiges diens as priesters.

Hier word 'n verdere wanpersepsie wat by sommige mense bestaan reggestel. Dit is nie net die diakens, ouderlinge en predikant wat diens doen terwyl die res van die lidmate toeskouers is nie. Nee, elke lidmaat moet diens doen.

Wat is die diens dan wat ons in die geestelike huis moet verrig? Ons moet geestelike offers bring wat deur Jesus Christus vir God aanneemlik is.

Hoe lyk die geestelike offers wat ons moet bring? Jou hele lewe is 'n geestelike offer aan God, dit wil sê alles wat jy doen in jou dag tot dag lewe moet tot eer van God strek.

Dit is verder jou dank en lofprysing aan God. Dit wat jy by die huis doen in terme van jou Bybellees en gebede, dit wil sê jou persoonlike geloofslewe, maar dit sluit ook in ons gesamentlike aanbidding en lofprysing hier in die erediens. Wanneer jy nalaat om eredienste by te woon laat jy dus na om jou geestelike offer aan God te bring.

Dit is ook die liefdesdade deur goed te doen aan jou naaste. Veral die liefdesdade teenoor jou broers en susters in die geestelike huis waarvan julle lewende boustene is. Daar waar jy mense help in nood. Hierdie hulp is nie net finansiële ondersteuning nie, dit sluit ook emosionele ondersteuning in. Om daar te wees vir iemand wat swaar trek. 'n Woord van bemoediging en vertroosting. Voorbidding vir mense wat deur beproewing gaan.

Hierdie geestelike offers is egter net vir God aanneemlik wanneer dit deur Jesus Christus na Hom toe gebring word. Dit beteken dat jy in jou dag tot dag, uur na uur lewe nader aan Jesus moet beweeg.

Jy moet sy liefde ervaar deur die geestelike melk van sy woord te drink. Jy moet sy beloftes, sy opdragte, sy waarskuwings in sy Woord leer ken en daaraan vashou totdat jy so gevul is daarmee dat jy dit lewe.

In 1 Pet. 2 v9 hoor ons wat die rede vir geestelike offers is:

Julle, daarenteen, is ’n uitverkore volk, ’n koninklike priesterdom, ’n nasie wat vir God afgesonder is, die eiendomsvolk van God, die volk wat die verlossingsdade moet verkondig van Hom wat julle uit die duisternis geroep het na sy wonderbare lig.

Die kerk moet met woord en daad dit wil sê met die geestelike offers wat ons bring, die evangelie uitdra om hulle wat nog in die duisternis is, na die lig van Christus se verlossing te begelei.

Geliefdes ons is lewende boustene wat Jesus gebruik om sy geestelike huis, dit wil sê sy kerk te bou om 'n heilige priesterdom te wees wat geestelike offers van dank, lofprysing, aanbidding en liefdesdade deur Jesus bring om God te eer.

Geliefdes, Laat julle as lewende stene opbou tot ’n geestelike huis.

Amen

02. Wat beteken dit om kerk van die Here te wees? Die kerk is 'n huisgesin

8 Sep. 2019

Skriflesing: Luk. 15 v 11 - 32

Teksverse: Luk. 15 v 17 & 18 

Ons is besig om weer te fokus op wat dit beteken om kerk van die Here te wees deur te kyk hoe lyk die kerk na aanleiding van die verskillende beelde oor kerkwees wat ons in die Skrif vind. Deur middel van die beelde verduidelik die Heilige Gees vir ons hoe lyk die kerk van die Here en hoe dit moet funksioneer.

Ons het verlede week begin met die beeld, “Die kerk is die bruid van Christus.” Hierdie week staan ons stil by die beeld wat die kerk van die Here voorhou as 'n huisgesin van God.

Die beeld waar gelowiges as huisgesin voorgehou word loop soos 'n goue draad deur Bybel. Vandag kyk ons na die beeld van wat kerkwees is soos 'n huisgesin soos dit in die gelykenis van die verlore seun aan ons voorgehou word. Verlede week het ons gehoor dat ons aan Jesus onderdanig moet wees. In hierdie gelykenis verduidelik dat Heilige Gees aan ons wat dit werklik beteken om aan Jesus onderdanig te wees.

Daar is drie karakters in hierdie gelykenis. Die vader en sy twee seuns. As jy hierdie gelykenis net oppervlakkig lees kom jy maklik tot die verkeerde slotsom dat dit gaan oor die ‘slegte’ seun en die ‘goeie’ seun. Die gelykenis vertel egter 'n ander storie, want daar is twee verlore seuns, nie net een nie.

Ons sien maklik die rebelse sondige optrede van die jonger seun raak. In rebelse opstand teen sy vader se gesag, eis hy voortydig sy erfdeel en dan vertrek hy om dit op in 'n uitspattige immorele lewe uit te leef terwyl sy ouer broer gehoorsaam by die huis bly. Wanneer die jonger seun deur sy omstandighede gedwing word om tot inkeer te kom en terug te keer huis toe sien ons in sy vader se optrede God se grenslose liefde en genade vir verlore sondaars raak.

In die huisgesin van die kerk is daar baie jonger seuns wat wegraak omdat hulle deur die wêreld daarbuite ingesluk raak. Hulle is op die uiteinde van die dag net name op ons lidmaatregister.

Die fokus van hierdie gelykenis is egter nie net op die jonger broer nie, want die gelykenis stop nie hier nie. Die optrede van die ouer seun leer ons wat dit beteken om werklik kerk van die Here te wees.

Anders as sy jonger broer is hy die gehoorsame een. Hy is dus die ‘goeie’ seun. As ons net op 'n moralistiese wyse na hierdie gelykenis kyk, sal ons sê: “Moenie soos die jonger seun wees nie, volg die voorbeeld van die ouer broer se gehoorsaamheid.”

Die probleem hiermee is egter dat altwee seuns van die vader vervreem is. Ten spyte van sy gehoorsaamheid en getrouheid om agter te bly om te sorg dat alles aangaan is die ouer broer net so verlore soos sy rebelse jonger broer. Die vader moet altwee innooi om saam met hom fees te vier.

Die jonger seun gaan in, maar die ouer broer weier om in te gaan na die fees wat sy vader gereël het. Hy verneder as te ware sy vader. Sy vader moet na hom toe uitkom om by hom te pleit. Dit help egter niks nie. Die disrespekvolle manier wat die oudste seun sy vader aanspreek en sy argument bring sy ware gesindheid na vore.

Hy hou sy gehoorsaamheid as rede voor en insinueer daarmee dat sy vader hom iets skuld vir sy goeie gedrag. Hy is kwaad omdat sy vader dit wat na sy mening hom toekom, op sy jonger broer uitmors.

Altwee die seuns streef op die uiteinde na dieselfde doelwit na. Hulle stel nie regtig in die pa belang nie, hulle wil net sy goed hê. Hulle metodes verskil, maar hulle streef dieselfde uitkoms na. Die jonger broer rebelleer en eis sy vader goed, terwyl die ouer broer deur sy gehoorsaamheid en goeie gedrag die vader wil dwing om sy goed vir hom te gee. Nie een van die twee broers het die vader vir homself liefgehad nie. Hulle het maar net hul vader gebruik vir dit wat hulle uit hom kon kry.

In 'n sekere mate is die ouer broer se optrede gevaarliker as die jonger broer sin. Die jonger broer kom op 'n stadium tot inkeer en kom terug na die vader toe en vier saam met hom fees. Die ouer broer gaan egter nie in na die fees toe nie. As jy meen dat daar nie fout is by jou nie, sal jy nie tot inkeer kom nie. As jy besef dat jy siek is, sal jy dokter toe gaan, maar as jy nie wil erken dat jy siek is nie sal jy nie die dokter besoek nie en die gevolge daarvan kan lewensgevaarlik wees.

In hierdie gelykenis word ons gekonfronteer met die ware karakter van sonde. Sonde is nie net 'n lys reëls wat jy oortree nie. Die ouer broer het nie die reëls oortree nie, maar hy was ook verlore. Die probleem is dat jy die regte ding kan doen, maar dan is dit nog steeds verkeerd. Die vraag is: “wat is jou motivering?” Is jy gehoorsaam aan God omdat jy vir Hom lief is, of is jy gehoorsaam bloot net vir die seëninge wat jy van God wil ontvang. Ek is mos 'n goeie Christin, daarom moet God sorg dat dit goed gaan met my.

Dis maklik om die jonger broer gesindheid by my raak te sien. Die vraag is egter: “sien ek ook die ouer broer gesindheid by myself raak?” 'n Toets is om jouself af te vra: “hoe beleef jy jou lewe in die huisgesin van God?” Is dit gevul met vreugde of is dit net 'n moeitevolle pligsbesef soos dit was in die geval met die ouer broer in die gelykenis wat met bitterheid vir sy pa sê: “Kyk, al die jare werk ek soos ’n slaaf vir Pa?” Die probleem is dat hy nie sy vader se liefde raaksien en beleef nie.

In almal van ons is daar 'n stukkie van die jonger broer, maar ook die ouer broer teenwoordig. Die vraag is: “hoe word ek daarvan bevry?”

Eerstens moet jy dus besef dat jy verlore is. Die jonger broer het tot inkeer gekom en sy sondes teenoor sy vader gaan bely. Dit moet jy doen of jy nou 'n jonger broer of 'n ouer broer is. Jy moet jouself voor God verootmoedig want voordat jy nie besef hoe verlore jy sonder God is nie, sal jy ook nie die volle diepte van sy liefde en genade verstaan nie.

Dit is egter nie al nie. Hierdie gelykenis word voorafgegaan deur die gelykenisse van die verlore skaap en die verlore penning. Ons kan hulle inderdaad die drie gelykenisse van verlorenheid noem. In al drie word iets verloor en ook teruggevind. Daar is egter ook 'n verskil tussen die eerste twee en die laaste een. In die eerste twee het iemand uitgegaan en gesoek totdat dit wat verlore is weer teruggevind is. Met die verlore seun het dit nie gebeur nie.

Dit is wat die ouer broer moes doen, maar hy het nie. In Jesus vind ons egter die ouer broer wat uitgaan en soek. Hy is die ware ouer broer.

Daar was egter 'n koste aan verbonde om die jonger broer terug te neem wat die ouer broer nie bereid was om te betaal nie. Toe die jongste sy erfdeel geëis het, is dit wat oorgebly die ouer broer sin. Om die jonger broer terug te neem in die huishouding het, beteken dus dat die ouer broer sy erfdeel wat oorgebly het met die jonger broer sou moes deel. Dis deel van die rede hoekom die ouer broer so ongelukkig was dat die vader die jongste terug geneem het.

Om verlore sondaars terug te bring in God se huishouding vra 'n duurder prys as wat die ouer broer in die gelykenis moes betaal. Jesus moes met sy lewe boet en uit liefde het Hy dit gedoen.

Dis wat ons moet verstaan. Dit is net God se genade en liefde wat ons verlos van ons verlorenheid. Die jongste seun het sy vader se vergifnis aanvaar en ingegaan na die feesmaal toe. Die oudste seun het gedink dat hy dit kon verdien, maar dis nie sy dade wat hom gered het nie. Dis die vader se liefde.

Hy moes dit net aanvaar, maar hy wou nie. Indien jy nie God se genade en liefde aanvaar nie deel jy nie in die feesmaal nie. Die oudste seun het nie in die feesmaal gedeel nie omdat hy hardnekkig geweier het. Dit was nie die vader wat hom uitgehou het nie. Dit was sy eie hardkoppigheid. Geliefdes moenie dat jou hardkoppigheid en eie geregtigheid in die pad staan om saam met God fees te vier nie.

God wil hê dat ons, sy kinders saam met Hom kom feesvier. Dis wat ons nou reeds moet doen in ons kerkwees as huisgesin van God en waar ons, ons moet voorberei vir die groot feesmaal, die bruilof van die Lam wanneer Jesus weer kom.

Geliefdes beleef die vreugde daarvan om deel van God se huisgesin te wees in die gemeente waar Hy ons in geplaas het. Doen dit vir wie God is en nie met bybedoelings vir dit wat ons kan kry nie. Doen dit met die diepe besef wat dit ons ouer broer Jesus gekos het om ons weer met God te versoen. Dink daaraan dat Jesus sy lewe vir jou gegee het en jou met sy bloed gekoop het sodat jy saam met jou broers en susters kan deel in God se feesmaal. In ons Kerkwees is 'n huisgesin wat moet omgee vir mekaar. Leef daarom ook soos God se huisgesin in liefde saam.

Amen