Ons is medewerkers in diens van God

3 Maart. 2013         1 Kor. 3 : 1 - 9 . Teksverse 1 Kor. 3 : 6 & 7

Lof-Psalm Ps. 89v1                 (OAB)

Na Wet Ps. 138 v 1                 (OAB)

Na Gebed Ps. 119 v 18 & 19   (NAB)

Slotsang Ps. 133 v1                 (OAB)

Inleiding

Hoe meet ons of die kerk besig is om te groei of nie? Ons is so geneig om te kyk na die gemeentes wie se getalle toeneem en dan dink ons dat daardie gemeente lewenskragtig is. Volgens daardie maatstaf groei ons gemeente beslis nie. Is dit hoe die Bybel groei definieer?

Wat leer die Here ons in sy Woord oor wat groei in die kerk is?

In hierdie brief aan die gemeente aan Korinte wys die Here ons wat belemmer groei in die kerk. Daardeur leer Hy ons ook wat groei werklik is. Om die boodskap te verstaan is dit nodig dat ons so bietjie van die gemeente in Korinte te wete kom. In Handelinge 18 sien ons dat Paulus die gemeente tydens sy tweede sendingreis gestig het. Die mense in die stad Korinte het van oor die hele bekende wêreld van daardie tyd gekom en as gevolg daarvan was daar ’n hoë vlak van sedeloosheid. Prostitusie en afgodsdiens het daar hoogty gevier en dit het ook ’n invloed op die gemeente gehad. Paulus skryf hierdie brief om sekere sake waarvan hy verneem het reg te stel asook om sekere vrae oor praktiese probleme wat die gemeente gevra het te beantwoord. As ons moet saamvat waaroor die briewe gaan kan ons dit as volg opsom: “Briewe aan ’n probleemgemeente.”

In ons teksgedeelte sien ons dan ook hoe hierdie probleme wat die gemeente ondervind negatief op die gemeente inwerk. In 1 Kor. 3 : 1 – 9 spreek Paulus die probleem van verdeeldheid aan. Daar was twis en jaloesie onder die gemeentelede aanwesig en alhoewel hulle verlostes is, tree hulle in praktyk soos die heidene op. Die groepe wat so gevorm het, het dan ook vir Paulus teenoor Apollos wat na hom gekom het afgespeel. Paulus verwys hier na sy lesers as babatjies en verduidelik met hierdie beeld dat hulle bakleiery en kliekvorming veroorsaak dat die gemeente nog in sy babaskoene staan terwyl hulle al eintlik baie verder gevorderd moes wees.

’n Belangrike beginsel wat hier na vore kom is dat dit nie die gemeente se ouderdom of getalle is wat bepaal of hulle groei of nie. Hulle groei word bepaal deur die vordering in hulle geloofslewe. Hierin het hulle nog bitter min gevorder en die bewys daarvan is dat hulle nog steeds soos die heidense gemeenskap om hulle optree. Dieselfde onsedelikheid en bakleiery wat daar voorkom is ook in die gemeente teenwoordig. Daarom beskryf Paulus hulle nog as babatjies wat slegs melk kan drink en nog nie gereed is om vaste kos in te neem nie.

Die vraag wat ons onsself vandag moet afvra, het ons gemeente al gegroei? Hoe het ons met ons geloofslewe gevorder? Lyk ons nog soos die wêreld om ons? As daar ’n wet teen Christenskap uitgebring word, sal die toepasers van daardie wet genoeg getuienis teen ons kan insamel om ons aan te kla? Hoe lyk ons geloofsgroei en het ons enigsins in die afgelope drie jaar verdiep in ons geloof? Het ons tot ’n dieper besef van God se genade in Jesus Christus gekom? Is Jesus se kruisiging en sy opstanding net iets wat ons net met die verstand van kennis neem of is dit ’n hartsaak wat ons tot ’n diepere besef van God se groot genade bring? Is daardie verdieping in ons lewens sigbaar?

Kan die gemeenskap daarbuite sien dat ons gemeente ’n verskil in Reddersburg maak of is ons nog net soos babatjies wat net melkkos kan inneem? As ons nog net in ons babaskoene staan, dan is ons nog nie besig om die roeping van hierdie gemeente uit te voer nie. As my geloofslewe nog so oppervlakkig is dat daar nie ’n verskil merkbaar is nie, kan ek mos nie met oortuiging aan iemand gaan vertel dat Jesus Christus ’n verskil in sy lewe maak nie!

Hoe vind geloofsverdieping in my lewe plaas? Dit gebeur wanneer ek ’n hartsverstaan van God se genade in Jesus Christus begin ontwikkel. Ek self kan dit nie doen nie. In 1 Kor. 3:1 hoor ons hoe mense wat hulle deur die Gees van God laat lei al hoe meer volwasse in hul geloofslewe word. Hoe meer die Gees beheer van my lewe oorneem en hoe minder ek deur my sondige natuur gelei word, hoe meer groei ek in die geloof. Hoe meer volwasse ek in my geloof word, hoe meer word ek bruikbaar in God se Koninkryk.

Die gemeente in Korinte wou Paulus en Apollos teenoor mekaar afspeel, maar Paulus wys hulle daarop dat die werk in God se koninkryk nie om wedywering gaan nie. In die wêreld lê die klem daarop dat mens beter as die mense om jou moet wees om bo uit te kom en as dit nodig word, dan moet jy op mense trap om bo uit te kom! Elkeen vir homself en die duiwel vang die agterste ou! In die kerk van die Here werk dit egter nie so nie. Elkeen het sy spesifieke werk, maar ding nie met mekaar mee nie. Paulus verduidelik hierdie beginsel so mooi wanneer hy vir die Korinte skryf (1 Kor. 3:6&7):

Ek het geplant, Apollos het natgegooi, maar dit is God wat laat groei het. Dit gaan dus nie om die een wat plant of die een wat natgooi nie, maar om God wat laat groei.

Elkeen het sy werk volgens die gawes wat God vir ons gegee het. Die volgende beginsel wat ook hier ter sprake kom is dat ons so dikwels bekommer oor die opbrengs van die werk wat ons doen. Ons wil resultate sien en wanneer dit nie volgens ons standaard plaasvind nie, wil ons inklim en maak en breek om sake reg te kry. Hierdie houding is een van die grootste bronne wat konflik tussen gemeentelede veroorsaak. Hier leer die Here ons egter dat dit nie ons is wat groei veroorsaak nie. Ons moet die werk doen. Ons moet plant en natgooi, maar dit is die Here wat laat groei.

Elkeen in die gemeente moet sy werk doen waarvoor die Here ons geroep het. Deur al die aktiwiteite stel dit die gemeente in staat om haar roeping uit te leef. Die een is egter nie belangriker as die ander nie soos ons hoor in 1 Kor. 3:8:

Die een wat plant en die een wat natgooi, staan op gelyke voet

Hiermee voeg die Here ’n belangrike beginsel by. Hy beoordeel die gehalte van elkeen se werk. God sal elkeen beloon volgens sy werk. Ons is so geneig om dop te hou hoe goed die ander werk dat ons vergeet om self goed te werk. God besluit egter oor die gehalte van ons werk en daarvolgens sal ons, ons genadeloon ontvang.

Die laaste beginsel wat hier na vore kom is dat ons saam moet werk soos ons hoor in 1 Kor. 3:9:

Ons is medewerkers  in diens van God,

Die Griekse woord wat medewerkers vertaal is, beteken letterlik om saam met mekaar te werk op so ’n manier dat die een die ander ondersteun. In die saailand van God moet elkeen volgens sy gawes plant, natgooi, onkruid uittrek ens. Dit is egter God wat laat groei.

Samevatting

Sonde belemmer geloofsgroei in die gemeente en dit veroorsaak dat ons nie geestelik groei nie. Om geestelik te groei moet ons, ons lewens deur die Gees van God laat lei sodat Jesus Christus se sterwe en opstanding ’n hartsaak word. Dan is ons in staat om elkeen volgens ons Godgegewe gawes te werk en mekaar in daardie werk te ondersteun.

As ons die werk doen hoef ons nie verder daaroor te bekommer nie, want dis God wat laat groei. Ons moet net sorg dat die evangelie boodskap geplant en natgegooi word, God sal sorg dat dit in die harte van mense groei.

Kom ons verdiep ons geloof deur ons deur die Gees van God te laat lei sodat ons ook medewerkers in diens van God kan wees.

Amen

God gebruik die bietjie wat ons het tot groot seën in sy koninkryk

24 Feb. 2013         Luk. 9:1 - 17 . Teksverse Luk. 9:13

Lof-Psalm Ps. 66v1                 (OAB)

Na Wet Ps. 130 v 1 & 2          (OAB)

Na Gebed Ps. 86 v 1 & 7                  (OAB)

Slotsang Sb 17-1 v1 & 6                   (OAB)

Sien ons kans vir die uitdagings om in God se Koninkryk te werk? Dis nie altyd maklik nie. Hosea moes met ’n prostituut trou, Paulus is gestenig en vir dood agtergelaat en Stefanus is vir sy geloof doodgemaak. As ons so na die uitdagings kyk dan voel dit dikwels vir ons dat ons nie kan nie. As ons so na die geskiedenis kyk dan sien ons dat Moses die verskoning gehad het dat hy nie goed kon praat nie, Timoteus het gevoel dat hy te jonk is en Petrus het bang geword vir die golwe en die wind en later het hy bang geword vir wat die mense sou sê en doen as hulle geweet het dat hy Jesus ken. Jesus se dissipels het net die probleem raakgesien en hulle verskoning was dat dit te duur sal kos om meer as 5 000 mense kos te gee.

Met hierdie verhaal oor die wonder van die vermeerdering van brood leer die Here ons dat ons nie nodig het om onwaardig te voel vir die koninkrykswerk waarvoor God ons roep nie, want God gebruik die bietjie wat ons het tot groot seën in sy koninkryk.

In ons teksgedeelte hoor ons dat Jesus en sy dissipels ’n besige tyd beleef het. Die dissipels het uitgegaan om die evangelie te verkondig en dit het so ’n groot impak gemaak dat selfs die koning daarvan gehoor het. Daarom het Jesus sy dissipels saamgeneem in die rigting van die dorp Betsaida waar hulle alleen kon wees. Maar helaas, ’n bietjie rustigheid was hulle nie beskore nie, want die skare mense het hulle gevolg. Hier sien ons so ietsie van God se genade want Jesus het hulle verwelkom en met hulle gepraat oor die koninkryk van God. In Mat 14:14 wat oor dieselfde gedeelte handel hoor ons Hy het hulle innig jammer gekry het en dat Hy die siekes onder hulle gesond gemaak.

Tog gaan hierdie verhaal nie in hoofsaak oor die skare wat Jesus geleer en kos voor gegee het nie. Dit gaan hier oor die dissipels en ons wat moes leer dat die Here in alles sal voorsien vir die Koninkrykswerk waarvoor Hy ons roep. Hierdie verhaal antwoord die vraag van Herodes oor wie Jesus is. Jesus is die Voorsiener van die mens se basiese behoeftes en dat Hy daarom ook oorvloedig sal voorsien vir die sendingtaak waarvoor Hy ons roep.

Hier teen die einde van die dag besef die dissipels dat hier ’n probleem op pad is. Waar gaan hulle kos kry vir al hierdie mense? Hulle het ’n eenvoudige oplossing vir die probleem soos ons hoor in Luk. 9:12

“Stuur die mense weg dat hulle by die dorpe en plase in die omtrek slaapplek en kos kan gaan soek, want ons is hier op ’n verlate plek.”

Is dit nie maar ook hoe ons alte dikwels reageer wanneer ons met die probleme te make het wat saam met die Koninkrykswerk gepaard gaan nie? Ek sien nie kans vir die werk nie want: Ek het nie die gawes om as ouderling of diaken te dien nie. Ek is te jonk of nog net ’n kind. Ek weet nie wat om vir my medegelowige te sê in tye van nood nie. Hoe kan ek hulle dan bemoedig? Ek het nie die vrymoedigheid om met mense oor die evangelie te praat nie. Here, ek sien nie kans hiervoor nie. Laat hierdie probleem asb. tog net weggaan!

Die dissipels wil ’n eenvoudige maklike oplossing hê. Hulle wou eintlik maar net weer rustig en alleen saam met Jesus wees. Is dit nie maar ook wat ons as gemeente van die Here vra nie? Here kan ons klompie Doppers nie maar net rustig en alleen saam met U verkeer nie? Ons wil regtig nie nog gepla wees met die probleem van evangelisasie nie? Ons wil regtig waar nie verder sukkel met hierdie probleem van ons finansies nie. Laat hierdie probleme asb. tog net weggaan!

Die probleem is egter dat die eenvoudige oplossing van die dissipels nie die probleem opgelos het nie, maar dat dit maar net die probleem na ’n ander plek verskuif het. Die dorpies in daardie omgewing was maar klein en sou onmoontlik in die behoeftes van so ’n groot skare mense kon omsien. Is ons oplossing nie maar net soos die dissipels sin nie? As ons klompie Doppers maar net rustig voortgaan en hier na binne gerig mekaar warm broei, dan mis ons die hele doel waarom ons kerk van die Here is!

Jesus het die behoefte van die skare raakgesien en Hy het hulle innig jammer gekry. Ons is so dikwels op onsself ingerig dat ons nie die seer en behoeftes van die mense daar buite raaksien nie. Die grootste seer wat ’n mens kan hê is om deur sonde van God vervreem te wees. Dit veroorsaak al die seer en gebrokenheid wat ons in die lewe sien en ervaar. Daarom is die Here se opdrag aan sy kerk dat hulle die goeie nuus van Jesus se Verlossing na die wêreld toe moet bring sodat daar genesing kan kom. Wanneer mens se verhouding met God herstel is dan kan mens die uitdagings van die lewe weer in die oë kyk.

Die dissipels het ’n eenvoudige oplossing gehad en daarom moes hulle die ontnugterende antwoord hoor dat Jesus nie te vinde is daarvoor nie. Hulle wil die probleem eenkant toe skuif, maar Jesus gee dit direk terug vir hulle soos ons hoor in Luk. 9:13

“Gee julle vir hulle iets om te eet,”

Ontsteld en vol verontwaardiging antwoord hulle Jesus:

“Ons het hier niks meer as vyf brode en twee visse nie . Of moet ons self vir hierdie klomp mense gaan kos koop?”

Is dit nie maar ook so dikwels ons antwoord aan die Here wanneer Hy die skynbare onmoontlike van ons verwag nie? Here ek het maar net twee visse en vyf brode en dit is heeltemal onvoldoende vir dit wat U van my vra! Waar moet ek die vermoë en middele vandaan kry vir dit wat U van my verwag? Here dit is ONMOONTLIK! En so kom ons ook maar met allerlei verskonings na vore oor waarom ons nie kan.

Die verbasendste van hierdie verhaal vir my is hoedat die dissipels so vinnig vergeet hoe die Here kort van tevore in alles wat hulle vir hul sendingtaak nodig gehad, voorsien het. Hy het hulle sonder enige iets uitgestuur en opgewonde het hulle teruggekom om te vertel van al die wonders wat gebeur het. Vergeet ons nie ook maar al te maklik hoe die Here ons deur sy genade in die verlede gedra het nie?

Weereens skyn die Here se genade soos ’n helder lig op ’n donker aand. Hy verwyt nie die dissipels nie. Met die bietjie wat hulle het (vyf brode en twee visse) verrig die Here ’n wonderwerk! Die dissipels was egter nie passief nie. Jesus het die wonder verrig, maar hulle moes die werk doen. Hulle moes die mense in groepe laat sit en die kos uitdeel. Hier is egter ’n belangrike beginsel wat na vore kom. ELKE dissipel het gewerk! Daar was nie net een of twee wat gewerk het terwyl die ander toegekyk het nie. Elkeen het gehelp. Jesus gebruik sy volgelinge om die werk te doen, maar dis Hy wat die wonders verrig.

Al wat hulle moes doen was om maar net dit wat hulle gehad het, twee visse en vyf broodjies na Hom toe te bring en Hom te vertrou. Daarmee het Hy meer as 5000 mense kos gegee op so ’n oorvloedige wyse dat daar twaalf mandjies vol oorskietkos oorgebly het. Die Here vra nie van ons wat ons nie het om te gee nie. Al wat Hy vra is bring jouself. Bring jou hande, raak betrokke. Wees beskikbaar!

Wanneer Hy van ons vra om die evangelie uit te dra dan los Hy ons nie alleen nie. Hy het ons na sy hemelvaart nie alleen agtergelaat nie. Die Heilige Gees is elke oomblik by ons en selfs dit wat ons moet sê sal Hy ons voorsê soos ons hoor in Mar. 13:11

moet julle nie vooruit bekommer oor wat julle sal sê nie, maar julle moet praat soos dit op daardie oomblik aan julle gegee sal word, want dit is nie julle wat praat nie, maar die Heilige Gees.

Die Heilige Gees het reeds vir ons die evangelie boodskap gegee wat ons aan die wêreld moet bring soos ons byvoorbeeld in Joh. 3:16 hoor:

“God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Nog ’n voorbeeld is Joh. 11:25-26:

“Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook; en elkeen wat lewe en in My glo, sal in alle ewigheid nooit sterwe nie. Glo jy dit?”

Voordat ons kan uitgaan om die evangelie te verkondig is daar ’n belangrik vraag: “Glo jy dit?” Dit is ’n belangrike vraag wat elkeen vir homself moet afvra. Glo ek dat Jesus die opstanding en die lewe is? Glo ek dat wie ook al in Jesus glo sal lewe, al sterwe hulle ook? Glo ek dat ek die ewige lewe het?

Ons kan nie die goeie nuus aan ander oordra as dit nie vir onsself ook goeie nuus is nie. Ook hierin vra die here nie van ons wat ons nie het nie. Selfs die geloof wat Hy van ons vra gee Hy vir ons. Bring jou twyfelende geloof na die Here toe en Hy sal dit so in oorvloed seën dat daar aan die einde meer sal oorbly as wat jy nodig het.

Geliefdes as ons nie brandende passie van die goeie nuus in ons het nie, dan sal ons nie in sy koninkryk kan werk nie. Elkeen moet eerlik vir homself afvra: Is ek aktief betrokke by die gemeente waarin die Here my geplaas het? Is ek ’n lewende bousteen in hierdie gemeente? Is ek nog deel van die groep wat maklik vinger wys en sê “hulle moet die werk doen,” of is ek deel van die “hulle” wat die werk doen? Ons is ’n klein gemeente en ons kan nie bekostig dat net sommiges die werk doen nie. Die dissipels het uitgegaan en die evangelie verkondig, maar hulle het ook die praktiese werk gedoen soos om die mense te organiseer en die kos uit te deel. Die vraag wat elkeen van ons vir onsself moet afvra is “waar is ek betrokke by die koninkrykswerk in hierdie gemeente? Of strek dit niks verder as dat ek so dan en wan ’n erediens op Sondag bywoon nie?” Die maklike vraag wat mense vra is “wat beteken dit vir my en wat doen hulle vir my?” Die moeilike vraag is “wat beteken ek vir die res van die gemeente?” As ek nog aan die gemeente dink as hulle en nie as ons nie, dan is dit nodig dat ek weereens by die Here se genade in Jesus Christus uitkom sodat ek weer die brandende begeerte kan kry vir die koninkrykswerk waarvoor die Here my geroep het. Om by sy genade uit te kom is eenvoudig. Ek moet glo dat die wonder van Jesus Verlossing ook vir my ’n werklikheid is.

Dan sal ek vind dat dit nie moeilik is om beskikbaar wees en aktief betrokke wees in die gemeente daar waar dit nodig is nie. Dan sal dit nie moeilik wees om uit te reik na behoeftige mense nie. Dan sal ek die seer van mense raak sien en uitreik na hulle toe. Dan sal dit ’n brandende begeerte by my wees om die goeie nuus van God se genade in Jesus Christus aan almal te verkondig.

Opsom

Wanneer ons voor probleme te staan kom is die maklike oplossing: “Here neem ons probleem weg.” Weet u wat geliefdes? Die Here gaan dit doen nie! Hoor u wat die Here vir ons sê? “gee julle vir hulle kos” Reik uit na stukkende mense en bring die evangelie aan hulle. Vertel vir hulle die goeie nuus van Jesus wat gekom het om ’n stukkende wêreld heel te maak. Mense wat die goeie nuus ontvang word soldate wat saam met ons werk om die Koninkryk van God sigbaar te maak. Dit is die taak van die kerk. Niemand kan passief wees nie!

Elkeen moet sy gawes aanbied en aktief betrokke wees in die gemeente. Wees beskikbaar vir die werk wat gedoen moet word sodat ons gemeente haar roeping kan vervul. As daar aksies is wat nodig is om fondse in te samel sodat ons gemeente die evangelie kan verkondig moet almal saamwerk met die gawes wat die Here vir ons gegee het. Al is my gawes hoe min, dit is nie ’n probleem nie, want met my bietjie verrig die Here ’n wonderwerk! Ek moet net beskikbaar wees om die wonder wat die Here verrig uit te deel.

Die Here los ons nie alleen om die onmoontlike te doen nie. Hy doen die onmoontlike vir ons. God gebruik die bietjie wat ons het tot groot seën in sy koninkryk.

Amen

Bly gefokus op Jesus, veral wanneer jy die krisis van ’n storm beleef

10 Feb. 2013         Mat. 14:22 - 36 . Teksvers Mat. 14:27

Lof-Psalm Ps. 147v1 (OAB)

Na Wet Ps. 20 v 1 & 2 (OAB)

Na Gebed Ps. 9 v 1 & 7 (OAB)

Slotsang Ps. 147v3 & 2 (OAB)

Daar is een ding wat alle storms in gemeen het. Hulle krap die kalmte en rustigheid in ons lewens deurmekaar. Of dit nou ’n storm is waar die donderweer blits en die wind alles uitmekaar wil skeur en of dit nou ’n storm in jou gemoed is wat deur een of ander krisis in jou lewe veroorsaak word, die effek daarvan is dieselfde. Die rustigheid wat jy voor die storm beleef het is daarmee heen.

Uit die rustigheid waar die dissipels die wonder beleef het waar Jesus vir meer as 5 000 mense kos gegee het met net twee visse en vyf brode, bevind die dissipels hulself midde in ’n storm. Die skuit waarin hulle gevaar het was deur die golwe geteister en hulle kon beswaarlik vordering maak, want die wind was van voor. Uit hierdie gebeure waarin die dissipels in ’n storm vasgevang is, kan ons ook leer hoe om die storms in ons lewens te hanteer.

Die eerste les wat ons leer: Jesus het my tot hier gebring.

Het Jesus geweet dat daar ’n storm oppad was toe Hy sy dissipels vooruit gestuur het? Verseker! En tog het hy hulle gestuur. Dit is op hierdie punt dat ons voor een van die moeilikste lewensvrae te staan kom. As ek ’n goeie lewe ly, waarom kry ek nog swaar in die lewe? Baiemaal maak ons die fout om te glo dat as ek aan God gehoorsaam is, sal dit net goed gaan in my lewe. Daar is predikers wat ’n valse troostelose boodskap verkondig. “Glo net en dit sal goed gaan. As dit nie goed gaan nie, glo jy nie sterk genoeg nie!” Dit is nie waar nie! In Joh. 16:33 sê die Here vir ons: “In die wêreld sal julle dit moeilik hê.”

Daar is twee tipes lewensstorms waarin mens kan beland. Die een tipe is wanneer mens buite God se wil beweeg. Soos byvoorbeeld die lewenskrisis wat iemand beleef wat hom aan drank en dwelms oorgee of wanneer hy/sy ontrou in hul huwelik is. Dit verstaan ons. Wat ons egter nie verstaan nie is die storms waarin ons beland ten spyte daarvan dat ons werklik probeer om binne God se wil te leef. Ons moet nooit die fout maak om te dink dat ons vrede en sekuriteit van ons omstandighede afhanklik is nie. Ons is veiliger in ’n storm terwyl ons soek na God se wil as wat ons in ’n skynbare rustigheid is buite God se wil.

Wanneer ons in ’n storm beland selfs wanneer ons binne God se wil probeer bly, moet ons weet: Hy het ons tot hier gebring en Hy sal ons nie nou alleen laat nie. Dit is ’n sekuriteit waaraan ons kan vashou al verstaan ons nie altyd God se groter doel nie. God gebruik soms krisisse in ons lewens om ons te vorm net soos die beeldhouer ’n skerp beitel en hamer gebruik om ’n beeld te vorm.

Die tweede les wat ons leer: Jesus bid vir ons

In Mar. 6:48 wat oor dieselfde verhaal gaan hoor ons dat Jesus terwyl Hy nog besig was om te bid, gesien het hoe swaar hulle roei en dat die wind teen hulle was. Jesus is nie blind vir ons probleme nie. Hy weet daarvan en Hy gee om. Ons as sy kerk is vandag nog as te ware besig om te roei op ’n stormagtige see waar ons teen die sonde van die wêreld in stryd is. In Rom. 8:34 hoor ons dat Jesus aan die regterhand van God sit en dat Hy vir ons pleit. Jesus is nie blind vir ons krisisse nie en Hy dra ons deur sy gebede.

Die derde les wat ons leer: Jesus kom na ons toe in die storm

Dit voel dikwels vir ons of die Here ons in die steek gelaat het wanneer die lewe op sy swaarste is. Dis daardie tye in mens se lewe wat dit vir my voel of ek net teen die plafon vas bid en die Here hoor nie. Die dissipels het ook alleen gevoel terwyl hulle daar teen die golwe en die wind gestoei het en toe hulle Jesus wel sien het hulle Hom nie herken nie!

In Mat 14:26 hoor ons:

Toe sy dissipels Hom op die see sien loop, het hulle groot geskrik en gesê: “Dis ’n spook!” Van angs het hulle hard begin skreeu.

Hoe dikwels herken ons ook nie die hand van die Here in die krisistye in ons lewens nie? En tog, Hy is daar en dan hoor ons sy gerusstellende stem:

“Wees gerus, dit is Ek. Moenie bang wees nie.”

Ons is dikwels bang vir die moeilike tye in ons lewens en dan vind ons daarmee uit dat dit ons nader aan Jesus gebring het.

Die vierde les wat ons leer: Jesus help ons om te groei in ons geloofslewe

Die dissipels moes met hierdie storm leer dat hulle net op Jesus moes vertrou, al was Hy nie dadelik by hulle nie en al het dit gelyk of Hy nie omgee nie. Die fokus val hier op Petrus. Hy het Jesus vertrou en daarom het hy die moed gehad om uit die skuit te klim.

Een van die vrae wat my altyd oor hierdie verhaal laat wonder is waarom Petrus toe hy amper by Jesus was, so naby dat hy aan Hom kon vat, sy oë van Jesus af gehaal het en op die wind en golwe begin fokus het? Die rede vind ons in Jesus se vriendelike vermaning wat ons in Mat 14:31 hoor:

“Kleingelowige, waarom het jy begin twyfel?”

Die Griekse woord wat in Afrikaans met twyfel vertaal is beteken letterlik om by ’n vurk in die pad te kom en nie te weet watter pad om te kies nie. Ons kan sê dat Petrus op pad na Jesus toe gekom waar daar ’n afdraai paadjie was. Voor hom was Jesus en langs hom was die wind en die golwe en by daardie afdraai paadjie het hy begin twyfel, soveel so dat hy nie meer vir Jesus raak gesien het nie, maar net die wind en die golwe hier om hom.

Petrus se fokus was nie meer op Jesus nie en daarom het hy begin sink. Hoe dikwels is dit nie ook maar ons probleem nie? Ons is besig om op die geloofspad in volle vertroue te stap en dan begin ons twyfel wanneer ons by ’n afdraai paadjie verbygaan. Dan kyk ons vir die golwe in plaas van om na Jesus te kyk! Dit is wanneer ons op die probleem begin fokus in plaas van op Jesus dat ons begin sink. As my fokus van Jesus af is raak die lewe te veel vir my.

Hier sien ons ook hoe groot God se genade is. Na Petrus se hulpkreet het Jesus dadelik sy hand uitgesteek en hom gegryp. Ons geloofspad is nie maklik nie. Dikwels moet ons tussen die golwe en die wind in geloof loop. Ek is voortdurend bewus van my twyfel en dikwels sink ek, maar die Here red my elke keer. Wanneer ons die Here se stem hoor: kom, dan moet ons weet dat Hy wil hê dat ons dit sal waag op die pad van radikale liefde en gehoorsaamheid en so ons bangheid en kleingeloof oorkom. Geloof beteken nie om te glo ten spyte van die bewyse nie, maar veel eerder om gehoorsaam te wees ten spyte van die gevolge. Te midde van die storms en krisisse in ons lewens moet ons net op Jesus vertrou en gehoorsaam wees ongeag wat die omstandighede mag wees.

Die vyfde les wat ons leer: Jesus loop al die pad saam

As Jesus sê “kom”, dan moet ons weet dat dit wat Hy begin Hy sal klaarmaak. Ons mag dalk struikel langs die pad, maar ons moet weet dat God nie gekeer sal word nie. Jesus en Petrus het saam na die skuit toe teruggestap op die water. Nadat hulle in die skuit geklim het, het die storm bedaar en die dissipels het gesien dat God groter is as enige storm.

Die dissipels was binne in ’n storm, maar hulle was nie alleen nie. Jesus was wel ook in ’n storm waar ’n vervloekte kruisdood Hom in die gesig gestaar het. Daar was egter nie vir Hom hulp nie. Hy moes daardie storm alleen trotseer. Hy het egter enduit deurgedruk ten spyte daarvan dat Hy bloed gesweet het in antisipasie daarvan en dat Hy in bange Godverlatenheid moes uitroep: “My God My God, waarom het u My verlaat?” Hy het enduit volgehou en die dood oorwin met sy opstanding sodat ons kan lewe. Jesus loop al die pad saam met ons op die geloofspad waartoe Hy ons geroep het. Die ergste wat in een van ons lewensstorms kan gebeur is dat ons liggame kan sterf en as dit gebeur dan staan Jesus aan die ander kant en wag.

Samevatting

In die storms van die lewe moet ons weet:

Jesus het ons tot hier gebring: en Hy sal ons nie nou alleen laat nie

Jesus bid vir ons: want Hy is nie blind vir ons krisisse nie en Hy dra ons deur sy gebede.

Jesus kom na ons toe in die storm: Ons is dikwels bang vir die moeilike tye in ons lewens en dan vind ons daarmee uit dat dit ons nader aan Jesus gebring het.

Jesus help ons om te groei in ons geloofslewe: Te midde van die storms en krisisse in ons lewens moet ons net op Jesus vertrou en gehoorsaam wees ongeag wat die omstandighede mag wees.

Jesus loop al die pad saam met ons op die geloofspad waartoe Hy ons geroep het: Die ergste wat in een van ons lewensstorms kan gebeur is dat ons liggame kan sterf en as dit gebeur dan staan Jesus aan die ander kant en wag.

Lewensstorms is onvermydelik. Wanneer hulle kom vertrou net op Jesus deur op Hom alleen te fokus en moenie na die stormwind en golwe om julle kyk nie.

Amen

Verkondig die evangelie aan die hele mensdom

Lees vooraf eers :Mar. 16:9 - 20

Fokusgedeelte : Mar. 16:15 & 16

¹⁵Hy het vir hulle gesê: “Gaan uit, die hele wêreld in, en verkondig die evangelie aan die hele mensdom. ¹⁶Wie tot geloof gekom het en gedoop is, sal gered word; wie nie glo nie, sal veroordeel word.

Wat is die doel van Jesus se kerk hier op aarde? Hoekom is ons lidmate van die Gereformeerde Kerk Reddersburg? Ons trap so maklik in die slaggat om te dink dat die kerk oor my en my behoeftes gaan. Die kerk het een belangrike doel en dit is om die koninkryk van God sigbaar te maak deur die evangelie aan die hele mensdom te verkondig. Onthou, ons wat hier binne sit is die kerk, nie die gebou waarin ons sit nie! Ons het ’n werk om te doen. Daardie werk word duidelik uitgespel in Jesus se opdrag aan sy dissipels na sy opstanding en net kort voor sy hemelvaart soos ons hoor in Mar. 16:15:

“Gaan uit, die hele wêreld in, en verkondig die evangelie aan die hele mensdom.

Dit is dan die opdrag wat Jesus vir sy kerk gee: “verkondig die evangelie!” Wat moet ons dan nou eintlik aan die hele mensdom verkondig? Wat is die evangelie? “Evangelie” is afgelei van die Griekse woord wat iets soos “goeie nuus” beteken. Letterlik beteken dit nuus wat mens bly maak. Wanneer ons dus die evangelie verkondig, dan moet ons aan die hele mensdom die goeie nuus verkondig wat hulle sal bly maak.

Wat is die boodskap van hierdie goeie nuus dan nou eintlik dat dit so belangrik is dat ons dit aan die hele mensdom moet verkondig? Die evangelie / goeie nuus is die verhaal van God se reddende genade met die mensdom. Dit is wat God vir ons vertel in die Bybel wat sy Lewende Woord is. Die geskiedenis van die pad wat God met die mens gekom het van die begin af toe Hy alles geskep het. Eers direk met die mensdom (Genesis 1 – 11), dan deur Israel met die mensdom (Genesis 12 – Maleagi), dan deur Jesus met die mensdom, Israel ingesluit (die Nuwe Testament).

Dit is ’n geskiedenis waarin God voortdurend eerste sy hand na die rebelse mens uitsteek, waar Hy voortdurend teleurgesteld word, maar nogtans ten spyte van die teleurstellings weer na die mens toe uitreik. In hierdie geskiedenis van die pad wat God met die mens saam gekom het, is daar een ding wat soos ’n paal bo water uitstaan, God se geduld en trou.

Die klimaks van die goeie nuus is die koms van Jesus Christus. God word mens en Hy kom herstel sy heerskappy (die Koninkryk van God) nadat die bose magte die wêreld oorgeneem het. Die Koninkryk van God beteken dat God in die harte van mense regeer wat Jesus Christus in geloof aanvaar het en so word sy heerskappy sigbaar in ’n wêreld wat God nie as Koning erken nie.

Jesus het gekom om die mens met God te versoen deur Homself as offer te gee deurdat Hy ’n vervloekte kruisdood gesterf het. Daarna het Hy die dood oorwin met sy opstanding sodat die mens se aardsvyand, die dood nie meer ’n houvas op die mens het nie. Met hierdie oorwinning gee Hy aan elkeen wat voor die skepping van die wêreld verkies is, die ewige lewe.

Hy roep ons om die evangelie te glo en ons lewe aan Hom toe te wy soos ons hoor in Mar. 16:16a

       “Wie tot geloof gekom het en gedoop is, sal gered word.”

Hy versamel sy kinders as ’n groot familie om God Drie-Enig (Vader, Seun en Heilige Gees) te verheerlik. Hulle dra sy genade boodskap (goeie nuus / evangelie) deur die krag van die Heilige Gees met woord en daad die wêreld in om in sy Naam die nood van mense te verlig (die mens se grootste nood is sy gebroke verhouding met die enigste Lewende God).

Met Nagmaal word die goeie nuus dan ook op ’n sigbare wyse deur die tekens van brood en wyn aan ons verkondig sodat dit brandend in ons harte kan wees en dit ons dring om die goeie nuus uit te dra. Hierdie sending opdrag word uitgevoer deur alle mense wat God nie ken nie, uit te nooi om die evangelie van Jesus deur die genade van God te glo. Die uitverkore kinders van God hoor die goeie nuus / evangelie en word gered; Wie nie glo nie en in hul ongeloof volhard sal veroordeel word soos ons hoor in Mar. 16:16b:

wie nie glo nie, sal veroordeel word.

Jesus se volgelinge / dissipels / kerk wag gespanne op sy koms om die stukkende wêreld heel te maak.

Dit is die goeie nuus / evangelie wat aan die hele mensdom verkondig moet word. Die Goeie Nuus kan in die volgende drie punte opgesom word:

1) Hoe groot is my sonde en elende

2) Hoe kan ek gered word (Jesus Christus)

3) My dankbaarheid (Hoe leef ek vir Jesus Christus)

Die Goeie Nuus is Jesus Christus!

Is ons (dit wil sê die Gereformeerde kerk Reddersburg) gehoorsaam aan Jesus se opdrag aan sy kerk? Nog nader geliefdes: Glo ek die goeie nuus? Indien ek glo, aan hoeveel mense het ek al hierdie goeie nuus vertel?

Amen

Die HERE hou ons vas, veral wanneer ons deur ’n vuuroond moet gaan

27 Jan. 2013 (RB)

Dan. 3 Teksverse Dan. 3:17-18

Sing    Lofsang: Ps. 31 v 1 & 3        (OAB)

           Na wet:    Ps. 103 v 2             (OAB)

           Na gebed                                Ps. 33 v 5 & 6  (OAB)

           Slotsang  Sb 14-2                  (Al sou die vyeboom nie bot nie)

Inleiding

Word u ook soms moedeloos oor die uitdagings wat ons in die gesig staar? Waar die kerk op ’n stadium ’n baie belangrike deel van die samelewing uitgemaak het, word die invloed van die kerk al hoe kleiner. Verlede jaar het die NG Kerk met ongeveer 4 gemeentes gekrimp en in ons eie kerkverband gaan dit nie veel beter nie. Op die platteland sukkel gemeentes om te oorleef en word dit deesdae as ’n luuksheid beskou om twee of drie gemeentes van verskillende denominasies op die klein dorpies te hê.

Verder is daar al hoe meer onrus wat in die land aan die broei is soos die geweldadige betogings in Sasolburg en ander Vrystaatse dorpe die afgelope week. Dink maar aan die geweld wat hoogty gevier het met staking van plaasarbeiders in die onlangse verlede. Op persoonlike vlak gaan dit nie veel beter nie. Dit raak deesdae ’n stryd om te oorleef met brandstofpryse en kragtariewe wat die hoogte inskiet om van kospryse nie eens te praat nie. Dan kom daar ook nog ander probleme wat baie van ons tref soos siektes, huwelike wat verbrokkel en nog vele meer. As ons so na ons samelewing van vandag kyk, dan moet ons erken dat dit maklik is om moedeloos te raak!

Daniel se drie vriende Sadrag, Mesag en Abednego, was ook in ’n situasie waar hulle maklik moedeloos kon word. Hulle was van die eerste ballinge wat in 605vC uit Jerusalem deur koning Nebukadneser van Babel weggevoer is. In hierdie verhaal van Daniel se drie vriende in Daniel 3 hoor ons hoe Koning Nebukadneser ’n groot beeld gemaak het wat met goud oorgetrek was. Hy het ’n wet uitgevaardig dat almal voor die beeld moet buig en dit aanbid. Daniel en sy drie vriende Sadrag, Mesag en Abednego weier egter om te buig en die beeld te aanbid. Sadrag, Mesag en Abednego word by die koning verkla wat daartoe lei dat hulle in ’n baie warm vuuroond gegooi word. Sadrag, Mesag en Abednego kom egter niks oor nie! Saam met hulle is ’n engel wat hulle beskerm. So word hulle gered uit die vuur, hulle klere is nie eens gebrand en een van hulle ruik na rook nie.

In hierdie verhaal waar Daniel se drie vriende Sadrag, Mesag en Abednego voor die keuse te staan gekom het of hulle sou buig of nie voor die goue beeld wat koning Nebukadneser opgerig het, leer ons hoe God sy kinders beskerm in tye van krisis. Al wat Hy van ons verwag is getrouheid. Die wyse waarop ons te midde van beproewings leef dra dikwels ’n boodskap uit na ander sodat dit hulle oë kan open om God raak te sien. Die twee hoofsake wat in hierdie verhaal uitstaan is:

1) Vertrou op die HERE en

2) Soms moet ons in die vuuroond beland.

Vertrou op die HERE

Hierdie drie vriende van Daniel vertrou so sterk op God dat hulle God steeds vertrou al red Hy hulle nie uit die vuuroond nie, want hulle weet dat selfs die dood hulle nie van God se troue liefde kan skei nie. Hulle bly getrou aan die HERE selfs tot in die uiterste omstandighede. Aanvanklik was dit makliker, daar waar hulle as te ware tussen al die mense weggesteek was. Die koning kon hulle nie sien nie, maar toe hulle verkla is en hulle voor die koning verskyn bly hulle steeds getrou aan die HERE. Die koning bied hulle nog ’n kans om voor die beeld te buig. Hierdie keer is daar geen uitkomkans nie. As hulle nie buig nie, gaan hulle summier in die brandende vuuroond gegooi word!

Ten spyte van die doodsgevaar waarin hulle verkeer, bly hulle egter steeds op die HERE vertrou. Wanneer die koning ewe vermakerig vra: “watter god sal julle uit my mag kan red?” antwoord hulle

Ons het ons God vir wie ons dien. Hy het die mag om ons te red uit die brandende oond, en Hy sal ons ook red uit u mag. Selfs as Hy dit nie doen nie, moet u weet dat ons u god nie sal dien nie, die goue beeld wat u laat oprig het, nie sal aanbid nie.”

Dit is maklik om as deel van ’n massa ons vertroue op die HERE te stel. Toe Daniel se drie vriende daar met die inwyding van die beeld as te ware tussen die massa versteek was buite die sig van die koning was die kanse goed dat hulle nie tot verantwoording geroep sou word nie. Die ware toets het gekom toe hulle voor die koning gestaan het. Hulle het vertrou dat die HERE hulle kon red uit die oond en uit die mag van die koning, maar hulle het ook rekening gehou daarmee dat die HERE dit dalk anders sou beskik. Selfs as die HERE hulle nie uit die oond gered het nie, het hulle nog steeds getrou gebly aan Hom.

Die ou duiwel gebruik vandag nog die strategie wat die koning gebruik het. Hy dreig dat verskriklike gevolge ons sal tref en dan vra hy ook ewe smalend “watter god sal julle uit my mag kan red?” Sy doel hiermee is dat ons die HERE moet wantrou. Dit was sy doel toe hy vir Eva gevra het “Het God werklik gesê julle mag van geen boom in die tuin eet nie?” Dit is nog steeds sy doel wanneer hy ons omstandighede aan ons voorhou. Wanneer hy vir ons wys dat ons gemeente klein en swak geword het met min vooruitsigte dat ons weer die gloriedae van ons verlede sal beleef toe ons vorige kerkgebou te klein geword het en ons hierdie kerkgebou moes bou sodat daar plek kan wees vir almal. Wanneer hy vir ons wys hoe die wêreld aan die brand gesteek word deur geweldadige betogings. Wanneer die gedagte by ons opkom dat daar nie meer ’n toekoms vir ons in hierdie land is nie. Die gedagte dat ons gemeente sy einde nader dan is dit of ons hoor “watter god sal julle uit my mag kan red?”

Wat is ons reaksie wanneer die ou duiwel vir ons vra “watter god sal julle uit my mag kan red?” Wat sal my reaksie wees wanneer die dokter vir my moet sê “ek is jammer, maar die kanker het versprei en daar is nie veel wat ons daaraan kan doen nie.” Wat sal my reaksie wees wanneer die ouderdom se greep al hoe sterker word en ek al hoe swakker word? Daniel se vriende het besef dat daar ’n moontlikheid is dat die HERE hulle nie uit daardie spesifieke omstandighede sou red nie en nog steeds het hulle in vertroue aan die HERE bly vashou.

Selfs as Hy dit nie doen nie, moet u weet dat ons u god nie sal dien nie, die goue beeld wat u laat oprig het, nie sal aanbid nie.

Soms moet ons in die vuuroond beland

Daniel se drie vriende het geglo dat God kon keer dat hulle in die vuuroond beland, maar hulle het ook geweet dat God anders kon besluit. Oor die algemeen glo ons ook dat God kan keer dat slegte gebeure in ons lewens plaasvind. Soms laat Hy dit egter toe omdat Hy ’n groter doel daarmee het. Die HERE het toegelaat dat Sadrag, Mesag en Abednego in die vuuroond gegooi word. Dit beteken egter nie dat Hy hulle in die steek gelaat het nie. Hy het ’n beskermengel gestuur om hulle teen die onheil te bewaar. Wanneer God toelaat dat slegte gebeure in ons lewens plaasvind dan laat Hy ons nie in die steek nie. Die satan wil graag hê dat ons moet glo dat ons God nie kan vertrou nie en dat Hy ons in steek laat. Dit is ’n leuen net soos alles wat die satan ons van wil oortuig leuens is. Moet hom nie glo nie!

God laat ons nooit in die steek nie en wanneer Hy toelaat dat moeilike omstandighede oor ons pad kom moet ons weet dat Hy dan besondere sorg aan die dag lê om ons daardeur te dra. God laat soms toe dat ons in die vuuroond beland omdat Hy ’n groter doel daarmee het wat ons nie altyd kan raaksien nie. Sadrag, Mesag en Abednego het in die vuuroond beland sodat die HERE dit kon gebruik om die Jode wat later in ballingskap weggevoer is te bemoedig. Later toe die Jode moes toekyk hoe hulle tempel deur Antioges van IV Epifanes ontheilig is, gebruik die HERE die ballingskapverhaal van Daniel en sy drie vriende Sadrag, Mesag en Abednego om hulle te bemoedig. Hy gebruik vandag nog hierdie gebeure om ons te bemoedig dat Hy met ons sal wees te midde van moeilike omstandighede.

Hoe weet ons dat ons net soos Daniel se vriende op die HERE kan vertrou en dat ons nie die satan se leuen moet glo dat God nie betroubaar is nie? God self oortuig ons daarvan. Hy het mens geword om ons van die sondegreep van die satan te verlos. Toe die duiwel Hom in die woestyn versoek het, het Hy nie toegegee nie. Die duiwel wou Hom oortuig Hy die maklike pad kon vat en die smarte van die kruis kon vryspring. Jesus het egter geweet dat Hy deur die vuuroond van die kruis moes gaan en daarom antwoord Hy die duiwel soos ons hoor in Mat 4:11:

“Gaan weg, Satan, want daar staan geskrywe: Die Here jou God moet jy aanbid en Hom alleen dien.”

Toe Hy egter deur die vuuroond gegaan het was Hy alleen. Daar was niemand wat Hom kon dra nie. Hy is nie ongeskonde uit die oond gered nie. Sy liggaam is gebreek en sy bloed is uitgestort sodat ons nie die smarte van die ewige verdoemenis hoef te dra nie. Ons weet ons kan die HERE vertrou omdat die Heilige Gees ons oortuig dat Jesus ons verlos het van die ewige verdoemenis en daarom kan ons ook soos Daniel se vriende die duiwel antwoord wanneer hy ons vra “watter god sal julle uit my mag kan red?” Dan kan ons met vertroue antwoord:

Ons het ons God vir wie ons dien. Hy het die mag om ons te red uit die brandende oond, en Hy sal ons ook red uit u mag. Selfs as Hy dit nie doen nie, moet u weet dat ons u god nie sal dien nie, die goue beeld wat u laat oprig het, nie sal aanbid nie.”

Die wyse waarop ons te midde van beproewings leef dra dikwels ’n boodskap uit na ander sodat dit hulle oë kan open om God raak te sien. Waar koning Nebukadneser voorheen smalend gevra het “watter god sal julle uit my mag kan red?” erken hy nou “daar is immers geen ander god wat in staat is om so te red nie.”

Slot

Die ou duiwel probeer ons oortuig dat ons die HERE nie kan vertrou nie en dan wys hy ons al die slegte omstandighede wat ons in die gesig staar. Dan vra hy ewe smalend “watter god sal julle uit my mag kan red?”

Die HERE kan ons red van die vuuroonde in die lewe, maar soms is dit nodig dat ons deur ’n vuuroond van die lewe moet gaan. Wanneer dit gebeur verwag God getrouheid van ons. Dan moet ons weet dat ons die HERE kan vertrou omdat Jesus ter wille van ons alleen deur die vuuroond van die kruis gegaan het. Daarom kan ons weet dat wanneer ons in ’n vuuroond beland die Here ’n doel daarmee het en dat ons Hom kan vertrou omdat niks ons van sy liefde kan skei nie, selfs nie eens die dood nie! Daarom geliefdes, wanneer ons voor die vuuroond van die lewe staan, vertrou die HERE dat Hy ons sal vashou, selfs wanneer ons deur ’n vuuroond moet gaan. Vertrou op die HERE, selfs al moet ons in die vuuroond beland.

Amen

As die HERE nie saamgaan nie, durf ons nie 2013 aanpak nie!

6 Jan. 2013 (RB)

Eks. 33 Teksvers Eks. 33:15

Sing    Lofsang:  Ps. 8 v 1 & 4          (OAB)

           Na wet:     Ps. 119 v 11          (OAB)

           Na gebed Ps. 116 v 1 & 7     (OAB)

           Slotsang   Ps. 32 v 1 & 3       (OAB)

Hier aan die begin van 2013 lê die hele jaar nog voor ons uitgestrek. In ons beplanning vir die jaar wat voorlê moet ons onself afvra: “Is die teenwoordigheid van die HERE deel van ons beplanning vir die jaar wat voorlê of nie?”

Israel was ook op reis na die beloofde land en hulle het voor die harde werklikheid te staan gekom dat die HERE nie die reis sou meemaak nie as gevolg van hulle moedswillige eiewilligheid om hulle eie kop te volg soos ons hoor in Eks.33:3:

Julle is so ’n moedswillige volk dat Ek nie sal saamtrek na hierdie land wat oorloop van melk en heuning nie, want dan verdelg Ek julle op pad daarheen.

In Eks 32 hoor ons hoe die volk in weerwil van die HERE se opdrag eiewillig ’n goue kalf gemaak het om te aanbid. Die HERE kan nie in ’n beeld vasgevang word nie, maar nogtans wou hulle ’n sigbare beeld hê wanneer hulle aanbid. Nou staan hulle voor die verskriklike werklikheid dat hulle sonder die HERE verder moet trek na die beloofde land toe! Selfs in hierdie aankondiging van die HERE skyn sy genade soos ’n helder lig op ’n donker aand. Die HERE wil nie saamtrek nie want die volk se sonde sal sorg dat hulle verdelg word. Hierin sien ons ook die karakter van God duidelik raak. Hy is regverdig en genadig. Hy is regverdig en daarom moet Hy die sonde straf. Hy is genadig omdat Hy sy volk verlos van hulle sondes.

Dit is juis hierdie aspek wat in vandag se tyd baie onpopulêr is. Die mensdom wil nie hoor van ’n regverdige God nie, dit wil sê hulle wil nie hoor van God se oordeel oor die sonde nie. Hulle wil net hoor van ’n liefdevolle, genadige God en maak enige sprake van God wat sonde straf as veroordelend af. Die ironie van die saak is egter dat as God nie regverdig is nie, is daar GEEN genade nie! God is heilig, dit wil sê sonder sonde en daarom moet die sonde uitgedelg word. As God sonde verdra het deur dit nie te straf nie en maar net te verskoon, dan sou ons vir ewig in sondige gebroke wêreld moes leef.

Dit is op hierdie punt waar die volk met ’n groot dilemma sit. Hulle kan nie sonder God die beloofde land intrek nie, maar as gevolg van hulle sonde staar vernietiging hulle in die gesig as God wel saamgaan. Sonde het ’n geweldige effek op ons en dit dra verskriklike gevolge. Die volk moet God se teenwoordigheid ontbeer. Sonde bring verwydering tussen die mens en God en eindig in die dood soos uitgebeeld word deur die 3000 Israeliete wat gesterf het op daardie dag (vgl. Eks. 32:28). Die straf vir sonde is die ewige dood waar die mens ewig verwyder word uit die teenwoordigheid van God.

Moses besef hierdie dilemma van die volk en daarom tree hy namens die volk in by God. Hy is selfs bereid om in hulle plek die straf vir die sonde te dra soos ons hoor in Eks. 32:31-32:

Moses het toe na die Here toe teruggegaan en gesê: “Hierdie volk het ’n ernstige sonde gedoen deur vir hulle ’n god van goud te maak. Vergewe tog hulle sonde. As dit nie kan nie, moet U my naam maar uitvee uit die boek wat U geskrywe het.”

Moses pleit by God en hy rig self buite die laer ’n tent van ontmoeting op waar hy vir die volk kan intree by God. Die HERE luister na Moses daarom vra Hy vir Moses “Moet Ek self saamgaan en vir jou vrede gee?” soos ons hoor in Eks 33:14

Is die dilemma van die volk nie maar ook ons dilemma nie? Ons durf nie 2013 binnegaan sonder God nie, maar as gevolg van ons sonde sal die teenwoordigheid van God ons vernietig! Moses het vir die volk ingetree by God en daarmee het hy na Jesus Christus heengewys. Moses kon nie die finale prys betaal soos wat hy bereid was om te doen nie, omdat hy ook maar net ’n sondige mens was. Sy bereidwilligheid om die prys vir sonde te betaal wys heen na Christus wat die volle prys betaal het. vgl. Joh. 10:17 – 18:

“Die Vader het My lief omdat Ek my lewe aflê om dit weer op te neem. Niemand neem dit van My af nie, maar Ek lê dit uit my eie af. Ek het die volmag om dit af te lê, en Ek het die volmag om dit weer op te neem. Dit is die opdrag wat Ek van my Vader ontvang het.”

Christus het die finale prys betaal sodat daar versoening tussen God en die Israeliete kon wees sodat hulle saam met God kon trek na die beloofde land toe en dat Hy saam met hulle in die beloofde land was. Christus het ook die prys betaal sodat ons weer met God versoen kon word.

Wat beteken dit om weer met God versoen te wees? Moses se begeerte om die heerlikheid van God te aanskou wys vir ons wat dit beteken. Hy stel nie belang in die gawes of voordele wat dit sal inhou as God saam met die volk trek nie. Sy begeerte is om in die heerlike teenwoordigheid van God te wees. Wanneer mens die teenwoordigheid van God geniet dan geniet mens outomaties die gawes van God, maar die gawes is nie die hoofsaak waaroor dit gaan nie.

As ons 2013 aanpak saam met God moet ons dit nie om die verkeerde redes doen nie. As ons hoofverwagting is dat ons 2013 wil deurmaak saam met God omdat ons verwag dat Hy al die struikelblokke uit die weg moet ruim en vir die voordele wat dit sal inhou doen ons dit vir die verkeerde redes! Dan wil ons God eintlik net gebruik vir ons eie selfsugtige behoeftes. Die doel moet wees om 2013 deur te gaan saam met die mees wonderlike Wese wat daar is omdat Hy ewig, onbegryplik, onsienlik, onveranderlik, oneindig, almagtig, volkome wys, regverdig, goed en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is, is!

Hoe gaan ons 2013 saam met God in? Deur in geloof vas te hou aan die soenoffer van Jesus Christus wat ons voorspraak by God is. Kom ons soek God se teenwoordigheid in alles wat ons in 2013 aanpak. Laat ons leuse vir 2013 wees “As U nie self saamgaan nie, moet U ons nie van hier af laat wegtrek nie”, want as die HERE nie saamgaan nie, durf ons nie 2013 aanpak nie!

Amen

Geloof gee aan ons verlede betekenis en hoop vir die toekoms

30 Des. 2012 (RB)

2 Tim. 4 v 6 – 18 Teksverse 2 Tim. 4 v 7 & 8a

Sing    Lofsang:    Ps. 9 v 1 & 7          (OAB)

           Na wet:       Ps. 38 v 1               (OAB)

           Na gebed   Ps. 20 v 1               (OAB)

           Slotsang     Ps. 23 v 1 & 2        (OAB)

Inleiding

Hier teen die einde van die jaar kyk ons terug na die jaar wat verby is en ons kyk ook vorentoe na die jaar wat vir ons voorlê. In hierdie tweede brief wat Paulus aan Timoteus skryf om hom uit sy dodesel te bemoedig kyk hy ook terug oor sy lewe en kyk hy vorentoe vir dit wat vir hom voorlê. Hiermee wil Paulus dan vir Timoteus bemoedig vir die pad wat voorlê en gee die Here aan ons ook perspektief wanneer ons vorentoe kyk vir dit wat vir ons voorlê.

Uit ons teksverse is daar twee aspekte waarop ons gaan fokus, naamlik:

’n Terugblik op die verlede en ’n vorentoe blik oor hoe om die toekoms te benader.

’n Terugblik op die jaar wat verby is

In ons teksgedeelte hoor ons die afskeidsgroet van Paulus kort voor sy teregstelling. Dit is ’n aangrypende openbaring van triomf van die genade in die lewe van die kind van God. Ons kan dit inderdaad as ’n oorwinningslied uit die dodesel beskryf. Paulus is vir ’n tweede keer in die tronk en hierdie keer is daar nie hoop dat hy vrygelaat gaan word nie soos in 2 Tim 4:6 hoor:

Wat my betref, ek word alreeds as drankoffer uitgegiet. Die tyd van my dood is voor die deur.

Die beeld wat hier gebruik word is ’n beeld uit die offervoorskrifte van die Ou Testament. Die drankoffer is die laaste deel van die hele offerproses. Met hierdie beeld verduidelik Paulus dat mens se hele lewe aan die Here gewy moet word, veral die laaste deel van jou lewe. In die kerk van die Here tree mens nie af nie, maar moet jy enduit volhou soos wat ons dan ook in 2 Tim 4:7 hoor:

Ek het die goeie wedloop afgelê; ek het die wenstreep bereik; ek het gelowig end-uit volgehou.

Paulus gebruik hier ’n beeld waarin hy sy lewenspad met ’n wedloop vergelyk. Uit dit wat Paulus hier sê is dit duidelik dat hierdie wedloop nie maklik was nie. As ons terugkyk na die lewenspad wat ons die afgelope jaar geloop het is ek seker dat elkeen van ons sal kan getuig dat dit beslis nie maklik was nie. Dit is veral die geloofswedloop wat soms bitter moeilik was. Hoeveel keer het ons nie geval wanneer versoekings oor ons pad gekom het nie? Elkeen van ons weet waar die swakplek in ons geloofsmondering is. Een van die groot struikelblokke is dat ons nie altyd vertrou dat God ons sal dra nie. Het dit nie ook maar telkemale die afgelope jaar gebeur nie?

Uit Paulus se getuienis is dit duidelik dat hy die wedloop nie in eie krag voltooi het nie. Hy het die wenstreep bereik omdat hy deur sy geloof gedra is. As ons so terugkyk dan kan ons ook maar net getuig dat God ons deur die genade van geloof gedra het. As ons na die laagtepunte, daardie benoude tye van die afgelope jaar kyk, dan is een ding duidelik, God het ons gedra! Daardie keer toe ek nie meer kans gesien het nie, het God my gedra. Daarom is ek nou hier.

Dit is egter ook belangrik dat ons moet raaksien hoe God ons deur die goeie tye die afgelope jaar gedra het. Ons moet sy seënende hand raaksien in ons lewens. Wanneer Paulus sê dat hy die goeie stryd gestry het en die wedloop voltooi het, bedoel hy dat hy enduit die Here se genade in sy lewe raakgesien het en dat hy enduit op die Here vertrou het om hom te dra in sy roeping waarvoor die Here hom geroep het.

Wanneer ons terugkyk oor die afgelope jaar dan sien ons hoe die Here ons deur die goeie en swaar tye gedra het.

Kyk vooruit na die toekoms

Met die nuwe jaar wat hier vlak voor ons lê kyk ons ook vooruit na die toekoms. Wanneer Paulus vorentoe kyk dan sien hy dat die oorwinnaarskroon , dit wil sê die lewe by God op hom wag. Hierdie oorwinnaarskroon is ’n uitbreiding op die wedloopbeeld wat hy gebruik. By die atletiekbyeenkomste van destyds is ’n lourierkrans aan die wenners oorhandig. Dit het dan ook die draer van die lourierkrans sekere voordele gegee soos eerbewyse, gratis etes en uitnodigings na vername persone se huise.

So word die oorwinnaarskroon hier dan ook as ’n beeld gebruik om die ewige lewe saam met God aan te dui. Die heerlikheid van die ewige lewe, waar die gelowige verlos word van die gevolge van die sondige wêreld is die finale fase hiervan. Die wonderlike troos is dat die ewige lewe nou reeds begin deurdat ons deur ons geloof kan vashou aan God se genade ook in hierdie lewe totdat ons Here Jesus Christus weer kom op die wolke soos Hy beloof het. Wanneer ons terugkyk dan sien ons dat God ons gedra het en dit is deel van die ewige lewe saam met God. Dit is wat vir ons hoop gee wanneer ons vorentoe kyk vir die jaar wat voorlê.

Die wonderlike troos is dat hierdie oorwinnaarskroon vir my ook bedoel is soos ons 2 Tim. 4:8 hoor:

Op die dag dat Hy weer kom, sal die Here, die regverdige Regter, dit vir my gee, en nie net vir my nie, maar ook vir almal wat met verlange uitsien na sy koms.

Die sleutel om hierdie oorwinnaarskroon te ontvang is geloof. Paulus het gelowig end-uit volgehou om te vertrou op die Here. Dis my geloof wat vir my hoop gee vir die toekoms, my geloof in Jesus Christus, dat Hy vir my sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het en dat Hy vir my die lewe gee met sy oorwinning van die dood. Geloof dat ek op grond daarvan die oorwinnaarskroon van die ewige lewe kry. Geloof dat God my sal dra deur die jaar wat voorlê.

Wat beteken die oorwinnaarskroon van die ewige lewe vir my? Paulus was in die tronk met die sekere wete dat sy dood ophande was. Die laksman kan enige oomblik kom om die doodsvonnis te voltrek. Ten spyte daarvan dat ons nie in die tronk sit met ’n doodsvonnis wat oor ons koppe hang nie is ons in ’n sekere sin in dieselfde situasie as wat Paulus was. Nie een van ons weet wat die dag van more vir ons inhou nie. Tog het Paulus nie in sak en as gesit nie. Hy het nog steeds vir die toekoms beplan sodat hy elke oomblik wat hy op aarde was voluit kon leef.

Omdat hy weet dat God met hom is en hom dra gaan hy steeds aan met die lewe. Hy hanteer die krisis van Demas se vertrek en reël dat die werk deur medewerkers voortgaan soos ons hoor in die gedeelte van vers 9 tot 18. Ten spyte daarvan dat ons nie weet wat die komende jaar vir ons inhou nie, kan ons steeds volgens die beginsels wat hier gegee word gereed maak daarvoor. Ons moet end-uit voluit werk. Ons moet sorg dat die werk van die Here, dit wil sê die uitbouing van sy Koninkryk voortgaan.

Die opmerkings wat Paulus oor sy teenstanders en diegene wat hom in die steek gelaat het maak, leer ons dat ons die vergelding aan God moet oorlaat. Daar waar mense in die jaar wat voorlê vir ons ’n struikelblok gaan wees, moet ons nie wraak neem nie, maar die oordeel aan God oorlaat. Die oorwinnaarskroon van die ewige lewe stel ons in staat om Paulus se belydenis in 2 Tim. 4:18 ons eie te maak:

Die Here sal my red van elke onheil en my behoue in sy hemelse koninkryk bring. Aan Hom kom die eer toe tot in alle ewigheid!

Ons moet weet dat God se beskerming baie wyer strek as net die beskerming teen fisiese gevaar. Daar waar die Here fisieke gevaar in ons lewens toelaat moet ons vertrou dat Hy steeds in beheer is met die wete dat Hy ons geestelike redding en veilige aankoms in die hemelse koninkryk verseker .Ons moet met geloof vashou aan sy belofte dat niks ons van sy ewige liefde sal skei nie. Wanneer ons aan die jaar wat voorlê dink, kan ons verseker weet dat God ons sal dra vir die jaar wat voorlê.

Slot

Deur ons geloof weet ons dat God ons in die verlede deur goeie en slegte tye gedra het. Alhoewel ons nie weet wat in die toekoms vir ons wag nie, kan ons weet dat die Here ons sal dra sodat ons end-uit kan volhou. Ons geloof gee aan ons die vaste vertroue dat God ons deur die onsekerhede van die jaar wat voorlê sal dra en dat niks ons van sy liefde sal kan skei nie.

Geliefdes kom ons pak die jaar wat voorlê in geloof aan sodat ons aan die einde daarvan ook kan sê:

Ek het die goeie wedloop afgelê; ek het die wenstreep bereik; ek het gelowig end-uit volgehou.  Nou wag die oorwinnaarskroon vir my, die lewe by God.

Amen