03. Wat beteken dit om kerk van die Here te wees? Die kerk is 'n tempel wat deur lewende boustene gebou is

15 Sep. 2019

Skriflesing: 1 Pet. 2 v 1 - 10

Teksvers: 1 Pet. 2 v 5

Ons staan vandag stil by die beeld waar die kerk met die tempel vergelyk word. In die Ou Testament was die tempel die plek waar die volk God ontmoet het. Die priesters het namens die volk offers gebring by die altaar. Die offers en tempel het dan ook profeties heengewys na Christus se offer aan die kruis en sy kerk.

In die Nuwe Testament word die beeld van die tempel dan ook gebruik om vir ons te verduidelik wat die kerk is en hoe dit moet funksioneer. Ons fokus vandag op 1 Pet. 2 v 5 om te hoor wat die Heilige Gees vir ons ten opsigte van kerkwees wil sê.

In 1 Pet. 2 v 5 hoor ons:

Laat julle as lewende stene opbou tot ’n geestelike huis, om ’n heilige priesterdom te wees en geestelike offers te bring wat deur Jesus Christus vir God welgevallig is.

Hier word die beeld van boustene wat gesamentlik 'n gebou vorm gebruik om te verduidelik hoe die lidmate gesamentlik 'n eenheid moet wees. Elke steen is noodsaaklik vir die gebou om volledig te wees. As daar te veel van die stene weggeneem word val die gebou inmekaar.

Boustene vorm net 'n gebou/tempel wanneer hulle as 'n eenheid saam gebou word. Boustene wat nie deel die groter geheel vorm nie, is nie 'n tempel nie. Christene moet deel van die plaaslike kerk wees en kan nie maar net op sy eie as Christin funksioneer nie. Die argument dat jy by die huis bid en Bybellees en daarom nie nodig het om deel van die kerk te wees nie, is onbybels en strydig met Christus se bedoeling vir sy kerk.

Die boustene wat gebruik word om mee te bou is lewende boustene. Dit wil sê elkeen van ons wat lidmaat van die kerk is, is 'n bousteen wat Jesus gebruik om sy kerk te bou. Ons is die boustene wat vorm en doel aan die Gereformeerde Kerk Empangeni gee.

Anders as die lewelose boustene wat gebruik is om die tempel in die Ou Testament te bou, is die boustene wat gebruik word om die Nuwe Testamentiese kerk te bou, lewende boustene. Met ander woorde elke bousteen moet aktief meewerk om kerk van die Here te wees. Jy kan nie maar net passief wees nie, jy moet aktief deelneem.

Die lewende boustene word gebruik om 'n geestelike huis te bou. Die Ou Testamentiese kerk was die plek waar die volk God ontmoet het. Net so is die geestelike huis, dit wil sê die kerk die plek waar God ontmoet word en ook 'n woonplek vir die Heilige Gees.

In 1 Kor. 3:16 hoor ons dat ons die tempel van God is en dat die Heilige Gees in ons woon. Dit verwys nie net na die gelowige as individu nie. Die gebruik van die beeld waar daar na gelowiges as tempel dit wil sê as kerk verwys word, dui juis aan dat die woonplek van die Heilige Gees veral is in die eenheid van gelowiges wat as kerk saamgevoeg is.

Nou is dit nie meer 'n gebou of 'n fisiese plek nie. In die gesamentlike aanbidding ontmoet ons God. Daarom is erediens bywoning so belangrik, want in die gesamentlike aanbidding ontmoet jy God.

Mense het dikwels 'n verkeerde idee oor hoekom eredienste bygewoon moet word. Die primêre doel van erediens bywoning gaan nie daaroor oor wat ek daaruit kan kry nie. Dit gaan daaroor dat ek God in die erediens en gesamentlike aanbidding gaan ontmoet.

Jou erediensbywoning is vir jou 'n belangrike barometer om te bepaal hoe belangrik dit vir jou is om God te ontmoet. As jy die geleentheid het om iemand wat vir jou belangrik behoort te wees te ontmoet, maar jy maak nie van die geleenthede gebruik nie, sê dit tog vir jou hoe belangrik daardie persoon werklik vir jou is.

Wie bepaal dat jy een van die lewende boustene gaan wees waarmee die geestelike huis gebou word? In 1 Pet. 2 v 9 hoor ons:

Julle, daarenteen, is ’n uitverkore volk, ’n koninklike priesterdom

Wanneer 'n bouer 'n gebou bou dan kies hy die stene uit waarmee hy gaan bou. In Ef. 1 v 4 hoor ons dat God reeds voor die grondlegging van die wêreld besluit het wie boustene gaan wees.

Wat maak van jou 'n lewende bousteen? In 1 Pet. 2 v 4 hoor ons:

Kom na Hom toe, die lewende steen, wat deur die mense afgekeur is, maar deur God vir die ereplek uitverkies is.

Jesus is die lewende steen wat lewe gee. Hy het die dood oorwin en daarmee lewe verwerf en Hy gee dit aan elkeen wat in geloof na Hom toe kom.

In 1 Pet. 2 v 6 & 7 is dit duidelik dat geloof in die verlossingsdaad van Jesus Christus noodsaaklik is om verlos te word, dit wil sê om een van die lewende boustene te wees. Alhoewel die mense Hom verwerp het, het God vir Jesus uitgekies om die hoekklip, die fondament te wees waar die geestelike huis gebou word.

Vir hulle wat glo is Jesus die fondament waarop jy as lewende bousteen neergelê word. Indien jy egter nie glo nie, is Jesus vir jou 'n klip waarteen jy struikel en jou stamp. Die enigste weg om deel van die geestelike huis van Jesus Christus te wees is deur geloof in die evangelie van Jesus Christus.

In ons teksvers hoor ons hoekom ons as lewende boustene gebruik word om 'n geestelike huis te wees, dit wil sê hoekom is ons deel van die kerk van die Here. Dit is sodat ons 'n heilige priesterdom kan wees wat geestelike offers bring wat deur Jesus Christus vir God aanneemlik is.

Wat is 'n heilige priesterdom? In hierdie beeld van die tempel is die gelowiges ook 'n heilige priesterdom. In die Ou Testamentiese tempel het die priesters diens gedoen. Soos ons alreeds gehoor het, is die geestelike tempel 'n plek waar almal aktief betrokke is en hier hoor ons dat ons as gelowiges as priesters betrokke is.

Hier is nou weer 'n verskil tussen die Ou Testamentiese tempel en die geestelike huis van die Nuwe Testament. By die Ou Testamentiese tempel was daar net 'n sekere groep wat diens gedoen het as priesters. In die Nuwe Testamentiese geestelike huis doen al die gelowiges diens as priesters.

Hier word 'n verdere wanpersepsie wat by sommige mense bestaan reggestel. Dit is nie net die diakens, ouderlinge en predikant wat diens doen terwyl die res van die lidmate toeskouers is nie. Nee, elke lidmaat moet diens doen.

Wat is die diens dan wat ons in die geestelike huis moet verrig? Ons moet geestelike offers bring wat deur Jesus Christus vir God aanneemlik is.

Hoe lyk die geestelike offers wat ons moet bring? Jou hele lewe is 'n geestelike offer aan God, dit wil sê alles wat jy doen in jou dag tot dag lewe moet tot eer van God strek.

Dit is verder jou dank en lofprysing aan God. Dit wat jy by die huis doen in terme van jou Bybellees en gebede, dit wil sê jou persoonlike geloofslewe, maar dit sluit ook in ons gesamentlike aanbidding en lofprysing hier in die erediens. Wanneer jy nalaat om eredienste by te woon laat jy dus na om jou geestelike offer aan God te bring.

Dit is ook die liefdesdade deur goed te doen aan jou naaste. Veral die liefdesdade teenoor jou broers en susters in die geestelike huis waarvan julle lewende boustene is. Daar waar jy mense help in nood. Hierdie hulp is nie net finansiële ondersteuning nie, dit sluit ook emosionele ondersteuning in. Om daar te wees vir iemand wat swaar trek. 'n Woord van bemoediging en vertroosting. Voorbidding vir mense wat deur beproewing gaan.

Hierdie geestelike offers is egter net vir God aanneemlik wanneer dit deur Jesus Christus na Hom toe gebring word. Dit beteken dat jy in jou dag tot dag, uur na uur lewe nader aan Jesus moet beweeg.

Jy moet sy liefde ervaar deur die geestelike melk van sy woord te drink. Jy moet sy beloftes, sy opdragte, sy waarskuwings in sy Woord leer ken en daaraan vashou totdat jy so gevul is daarmee dat jy dit lewe.

In 1 Pet. 2 v9 hoor ons wat die rede vir geestelike offers is:

Julle, daarenteen, is ’n uitverkore volk, ’n koninklike priesterdom, ’n nasie wat vir God afgesonder is, die eiendomsvolk van God, die volk wat die verlossingsdade moet verkondig van Hom wat julle uit die duisternis geroep het na sy wonderbare lig.

Die kerk moet met woord en daad dit wil sê met die geestelike offers wat ons bring, die evangelie uitdra om hulle wat nog in die duisternis is, na die lig van Christus se verlossing te begelei.

Geliefdes ons is lewende boustene wat Jesus gebruik om sy geestelike huis, dit wil sê sy kerk te bou om 'n heilige priesterdom te wees wat geestelike offers van dank, lofprysing, aanbidding en liefdesdade deur Jesus bring om God te eer.

Geliefdes, Laat julle as lewende stene opbou tot ’n geestelike huis.

Amen

02. Wat beteken dit om kerk van die Here te wees? Die kerk is 'n huisgesin

8 Sep. 2019

Skriflesing: Luk. 15 v 11 - 32

Teksverse: Luk. 15 v 17 & 18 

Ons is besig om weer te fokus op wat dit beteken om kerk van die Here te wees deur te kyk hoe lyk die kerk na aanleiding van die verskillende beelde oor kerkwees wat ons in die Skrif vind. Deur middel van die beelde verduidelik die Heilige Gees vir ons hoe lyk die kerk van die Here en hoe dit moet funksioneer.

Ons het verlede week begin met die beeld, “Die kerk is die bruid van Christus.” Hierdie week staan ons stil by die beeld wat die kerk van die Here voorhou as 'n huisgesin van God.

Die beeld waar gelowiges as huisgesin voorgehou word loop soos 'n goue draad deur Bybel. Vandag kyk ons na die beeld van wat kerkwees is soos 'n huisgesin soos dit in die gelykenis van die verlore seun aan ons voorgehou word. Verlede week het ons gehoor dat ons aan Jesus onderdanig moet wees. In hierdie gelykenis verduidelik dat Heilige Gees aan ons wat dit werklik beteken om aan Jesus onderdanig te wees.

Daar is drie karakters in hierdie gelykenis. Die vader en sy twee seuns. As jy hierdie gelykenis net oppervlakkig lees kom jy maklik tot die verkeerde slotsom dat dit gaan oor die ‘slegte’ seun en die ‘goeie’ seun. Die gelykenis vertel egter 'n ander storie, want daar is twee verlore seuns, nie net een nie.

Ons sien maklik die rebelse sondige optrede van die jonger seun raak. In rebelse opstand teen sy vader se gesag, eis hy voortydig sy erfdeel en dan vertrek hy om dit op in 'n uitspattige immorele lewe uit te leef terwyl sy ouer broer gehoorsaam by die huis bly. Wanneer die jonger seun deur sy omstandighede gedwing word om tot inkeer te kom en terug te keer huis toe sien ons in sy vader se optrede God se grenslose liefde en genade vir verlore sondaars raak.

In die huisgesin van die kerk is daar baie jonger seuns wat wegraak omdat hulle deur die wêreld daarbuite ingesluk raak. Hulle is op die uiteinde van die dag net name op ons lidmaatregister.

Die fokus van hierdie gelykenis is egter nie net op die jonger broer nie, want die gelykenis stop nie hier nie. Die optrede van die ouer seun leer ons wat dit beteken om werklik kerk van die Here te wees.

Anders as sy jonger broer is hy die gehoorsame een. Hy is dus die ‘goeie’ seun. As ons net op 'n moralistiese wyse na hierdie gelykenis kyk, sal ons sê: “Moenie soos die jonger seun wees nie, volg die voorbeeld van die ouer broer se gehoorsaamheid.”

Die probleem hiermee is egter dat altwee seuns van die vader vervreem is. Ten spyte van sy gehoorsaamheid en getrouheid om agter te bly om te sorg dat alles aangaan is die ouer broer net so verlore soos sy rebelse jonger broer. Die vader moet altwee innooi om saam met hom fees te vier.

Die jonger seun gaan in, maar die ouer broer weier om in te gaan na die fees wat sy vader gereël het. Hy verneder as te ware sy vader. Sy vader moet na hom toe uitkom om by hom te pleit. Dit help egter niks nie. Die disrespekvolle manier wat die oudste seun sy vader aanspreek en sy argument bring sy ware gesindheid na vore.

Hy hou sy gehoorsaamheid as rede voor en insinueer daarmee dat sy vader hom iets skuld vir sy goeie gedrag. Hy is kwaad omdat sy vader dit wat na sy mening hom toekom, op sy jonger broer uitmors.

Altwee die seuns streef op die uiteinde na dieselfde doelwit na. Hulle stel nie regtig in die pa belang nie, hulle wil net sy goed hê. Hulle metodes verskil, maar hulle streef dieselfde uitkoms na. Die jonger broer rebelleer en eis sy vader goed, terwyl die ouer broer deur sy gehoorsaamheid en goeie gedrag die vader wil dwing om sy goed vir hom te gee. Nie een van die twee broers het die vader vir homself liefgehad nie. Hulle het maar net hul vader gebruik vir dit wat hulle uit hom kon kry.

In 'n sekere mate is die ouer broer se optrede gevaarliker as die jonger broer sin. Die jonger broer kom op 'n stadium tot inkeer en kom terug na die vader toe en vier saam met hom fees. Die ouer broer gaan egter nie in na die fees toe nie. As jy meen dat daar nie fout is by jou nie, sal jy nie tot inkeer kom nie. As jy besef dat jy siek is, sal jy dokter toe gaan, maar as jy nie wil erken dat jy siek is nie sal jy nie die dokter besoek nie en die gevolge daarvan kan lewensgevaarlik wees.

In hierdie gelykenis word ons gekonfronteer met die ware karakter van sonde. Sonde is nie net 'n lys reëls wat jy oortree nie. Die ouer broer het nie die reëls oortree nie, maar hy was ook verlore. Die probleem is dat jy die regte ding kan doen, maar dan is dit nog steeds verkeerd. Die vraag is: “wat is jou motivering?” Is jy gehoorsaam aan God omdat jy vir Hom lief is, of is jy gehoorsaam bloot net vir die seëninge wat jy van God wil ontvang. Ek is mos 'n goeie Christin, daarom moet God sorg dat dit goed gaan met my.

Dis maklik om die jonger broer gesindheid by my raak te sien. Die vraag is egter: “sien ek ook die ouer broer gesindheid by myself raak?” 'n Toets is om jouself af te vra: “hoe beleef jy jou lewe in die huisgesin van God?” Is dit gevul met vreugde of is dit net 'n moeitevolle pligsbesef soos dit was in die geval met die ouer broer in die gelykenis wat met bitterheid vir sy pa sê: “Kyk, al die jare werk ek soos ’n slaaf vir Pa?” Die probleem is dat hy nie sy vader se liefde raaksien en beleef nie.

In almal van ons is daar 'n stukkie van die jonger broer, maar ook die ouer broer teenwoordig. Die vraag is: “hoe word ek daarvan bevry?”

Eerstens moet jy dus besef dat jy verlore is. Die jonger broer het tot inkeer gekom en sy sondes teenoor sy vader gaan bely. Dit moet jy doen of jy nou 'n jonger broer of 'n ouer broer is. Jy moet jouself voor God verootmoedig want voordat jy nie besef hoe verlore jy sonder God is nie, sal jy ook nie die volle diepte van sy liefde en genade verstaan nie.

Dit is egter nie al nie. Hierdie gelykenis word voorafgegaan deur die gelykenisse van die verlore skaap en die verlore penning. Ons kan hulle inderdaad die drie gelykenisse van verlorenheid noem. In al drie word iets verloor en ook teruggevind. Daar is egter ook 'n verskil tussen die eerste twee en die laaste een. In die eerste twee het iemand uitgegaan en gesoek totdat dit wat verlore is weer teruggevind is. Met die verlore seun het dit nie gebeur nie.

Dit is wat die ouer broer moes doen, maar hy het nie. In Jesus vind ons egter die ouer broer wat uitgaan en soek. Hy is die ware ouer broer.

Daar was egter 'n koste aan verbonde om die jonger broer terug te neem wat die ouer broer nie bereid was om te betaal nie. Toe die jongste sy erfdeel geëis het, is dit wat oorgebly die ouer broer sin. Om die jonger broer terug te neem in die huishouding het, beteken dus dat die ouer broer sy erfdeel wat oorgebly het met die jonger broer sou moes deel. Dis deel van die rede hoekom die ouer broer so ongelukkig was dat die vader die jongste terug geneem het.

Om verlore sondaars terug te bring in God se huishouding vra 'n duurder prys as wat die ouer broer in die gelykenis moes betaal. Jesus moes met sy lewe boet en uit liefde het Hy dit gedoen.

Dis wat ons moet verstaan. Dit is net God se genade en liefde wat ons verlos van ons verlorenheid. Die jongste seun het sy vader se vergifnis aanvaar en ingegaan na die feesmaal toe. Die oudste seun het gedink dat hy dit kon verdien, maar dis nie sy dade wat hom gered het nie. Dis die vader se liefde.

Hy moes dit net aanvaar, maar hy wou nie. Indien jy nie God se genade en liefde aanvaar nie deel jy nie in die feesmaal nie. Die oudste seun het nie in die feesmaal gedeel nie omdat hy hardnekkig geweier het. Dit was nie die vader wat hom uitgehou het nie. Dit was sy eie hardkoppigheid. Geliefdes moenie dat jou hardkoppigheid en eie geregtigheid in die pad staan om saam met God fees te vier nie.

God wil hê dat ons, sy kinders saam met Hom kom feesvier. Dis wat ons nou reeds moet doen in ons kerkwees as huisgesin van God en waar ons, ons moet voorberei vir die groot feesmaal, die bruilof van die Lam wanneer Jesus weer kom.

Geliefdes beleef die vreugde daarvan om deel van God se huisgesin te wees in die gemeente waar Hy ons in geplaas het. Doen dit vir wie God is en nie met bybedoelings vir dit wat ons kan kry nie. Doen dit met die diepe besef wat dit ons ouer broer Jesus gekos het om ons weer met God te versoen. Dink daaraan dat Jesus sy lewe vir jou gegee het en jou met sy bloed gekoop het sodat jy saam met jou broers en susters kan deel in God se feesmaal. In ons Kerkwees is 'n huisgesin wat moet omgee vir mekaar. Leef daarom ook soos God se huisgesin in liefde saam.

Amen

01. Wat beteken dit om kerk van die Here te wees? Die kerk is die bruid van Christus

1 Sep. 2019

Skriflesing: Ef. 5 v 21 tot 33

Teksverse: Ef. 5 v 31 & 32

Ons leef in 'n wêreld waar die kerk so maklik opsy geskuif word. Die kerk is vir die moderne mens net nie meer belangrik nie. Ons samelewing is so gefokus op ek en wat is vir my belangrik en al die ander goed is sekondêr. Ons is so besig dat daar nie eintlik tyd is vir die kerk nie. Daar waar ek betrokke is by die kerk, gaan dit eintlik maar oor watse voordele hou dit vir my in. Dat kerklidmate daar moet wees om te dien vorm nie eintlik deel van die moderne denkpatrone nie. Ons hanteer ons kerklidmaatskap asof ons aan 'n klub behoort. Ek besluit of en wanneer ek betrokke wil wees.

Hierdie denkwyse het 'n groot negatiewe invloed op die gesondheid van die kerk. Ons sien dit in ons kerkverband met gemeentes wat al hoe kleiner word en al hoe meer gemeentes wat deure sluit. Ons sien dit ook in ons eie gemeente. Ons sien dit in ons erediensbywoning. Ons sien dit in ons dankbaarheidslewe. Ons sien dit in ons meelewing.

Waar lê die probleem? Een van die oorsake is dat ons nie mooi verstaan wat dit beteken om kerk van die Here te wees nie. Derhalwe is dit nodig dat ons net weer terug gaan na die Bybel toe sodat die Heilige Gees ons kan leer wat beteken dit om kerk te wees.

God praat met ons deur middel van sy Lewende Woord op verskillende maniere. Een van die maniere is om van beeldspraak gebruik te maak. Dit is om iets konkreets in die alledaagse lewe as voorbeeld te gebruik om 'n abstrakte begrip wat moeilik is om te verduidelik, makliker maak om te verstaan. Byvoorbeeld’ hoe verduidelik ek vir jou intense pyn? Ek gebruik 'n voorbeeld. Almal van ons het al jouself op een of ander manier gebrand. Die seer wat jy het wanneer jy aan iets baie warm gevat het of deur 'n vlam gebrand is, is intense pyn.

So help die Heilige Gees ons deur middel van beeldspraak om die misterie van God te verstaan.

Die Bybel maak dit duidelik dat 'n Christin lid van 'n kerk moet wees. Tog is daar nie 'n spesifieke teksvers waar ons die opdrag kry, “jy moet by 'n kerk aansluit nie.” Die Bybel beveel ons nie net om by 'n kerk aan te sluit nie - dit doen iets beter. Die Heilige Gees verduidelik hoe lyk die verhouding tussen die kerk en sy lidmate met verskillende beelde. Hiermee daag die Heilige Gees ons uit om weer te kyk na ons sondige geneigdheid tot individualisme, selfvoorsiening, trots.

As die Bybel bloot sou sê: 'Sluit aan by 'n kerk', kan ons so maklik kerklidmaatskap benader asof dit net nog taak op 'n taaklys is wat ons moet afhandel. Maar deur die kerk en sy lidmate, deur die verskillende beelde soos byvoorbeeld 'n tempel, 'n kudde en 'n gesin uit te beeld, dwing die Bybel ons om nie net by 'n kerk aan te sluit nie, maar ook om te besin oor hoe goed my lewe by die Bybelse beeld pas.

Hierdie beelde dwing ons om te vra: 'Lyk my lidmaatskap van die kerk so?' Is ek regtig 'n familielid in my kerk of is ek eerder meer soos die buurman langsaan? Is ek regtig 'n hand of 'n voet in die lyf, of is ek maar net soos 'n skoen wat nie altyd nodig is nie? Om lid van die kerk te wees is meer as om bloot net my naam op die lidmaatregister te hê.

Ons gaan in die volgende paar weke stilstaan by 'n paar van die beelde sodat ons beter kan verstaan wat dit beteken om lid van die kerk te wees. Vandag staan ons stil by die beeld van die kerk as bruid van Christus.

God het die mens as 'n verhoudingswese geskape. In die eerste plek staan die mens in 'n verhouding teenoor God en dan staan die mens ook in onderlinge verhoudings teenoor ander mense. Jou verhoeding met ander mense wys hoe lyk jou verhoeding met God.

Die huwelik is die mees intiemste verhouding wat daar tussen mense kan wees en hier in ons teks gebruik God die huwelik om aan ons te verduidelik hoe die verhouding tussen Christus en sy kerk moet wees.

In ons teks beskryf Paulus dit uit twee teenoorgestelde hoekpunte. Eerstens gebruik hy die verhouding tussen Christus en sy kerk as voorbeeld vir die verhouding tussen man en vrou in die huwelik en dan ruil hy die rolle om. Dan stel hy dat God die verhouding tussen man en vrou gebruik om die geheimenis van die intieme eenheid tussen Christus en sy kerk sigbaar te maak.

Ef. 5 v 21 begin met die opdrag: “wees uit eerbied vir Christus aan mekaar onderdanig.” Die beginsel wat hier vir ons voorgehou word, is dat Christus se verhouding met ons en ons verhouding met Hom die bepalende faktor in ons verhoudings teenoor mekaar is. Ons word dus opgeroep om ons verhouding met Christus as model te gebruik vir ons onderlinge verhoudings.

In Ef. 5 v 22 – 24 gee Paulus die opdrag aan vroue en in Ef. 5 v 25 – 30 die opdrag aan mans. Ef. 5 v 22 – 24 word dikwels buite konteks gebruik om die oorheersing van die vrou te regverdig. Die opdrag kan egter net reg verstaan word wanneer dit saam met die opdrag aan die man gelees word.

In Ef. 5 v 22 hoor ons:

Vrouens, wees aan julle mans onderdanig, net soos julle aan die Here onderdanig is.

En in Ef. 5:25 hoor ons:

Mans, julle moet julle vrouens liefhê soos Christus die kerk liefgehad en sy lewe daarvoor afgelê het.

Wanneer hierdie verse los van mekaar gelees word kan die slotsom gemaak word dat vrouens net moet onderwerp en mans moet net liefhê. Die verse hou met mekaar verband en moet saamgelees word met
Ef. 5 v 21 dat albei partye aan mekaar onderdanig moet wees. In 1 Joh. 4 v 7 kry ons ook die opdrag dat ons mekaar moet liefhê. Dit is dus duidelik dat gelowiges aan mekaar moet onderdanig wees en mekaar moet liefhê.

Binne die huwelik is daar egter 'n besondere fokus. Binne die huwelik moet die vrou uitmunt in onderdanigheid en die man in selfopofferende liefde vir sy vrou.

Die verhouding tussen Christus en sy kerk dien as voorbeeld hoe die vrou se onderdanigheid moet lyk en ook hoe die man se liefde moet lyk. Soos die kerk uit eerbied Christus se gesag respekteer en hulself daaraan onderwerp moet die vrou binne die huwelik haar man respekteer en haar aan sy gesag as hoof van die huisgesin onderwerp.

Dit beteken egter nie dat mans in tirannie oor hulle vroue moet heers nie. Christus heers nie soos 'n tiran oor sy kerk nie. Sy gesag kom in liefde en opoffering na vore. Hy het alles vir sy bruid, die kerk opgeoffer. Die grootste prys wat betaal kan word, sy lewe, het hy betaal. Die beginsel wat hier na vore kom, is dat die man alles moet gee om sy vrou se belang te bevorder. Dit wat hy doen en besluit moet tot haar voordeel strek en nie tot haar nadeel nie.

Christus het uit liefde alles vir die kerk opgeoffer om haar van sonde te reinig sodat Hy die kerk in volle heerlikheid by Hom kan neem, sonder vlek of rimpel of iets dergeliks, heilig en onberispelik.

Christus is steeds besig om die kerk te reinig deur die werk van die Heilige Gees.

In Ef. 5 v 31 – 33 word die rolle nou omgeruil. Hier gebruik God nou die verhouding tussen man en vrou om in die geheimenis van die intieme eenheid tussen man en vrou te wys hoe die intieme eenheid tussen Christus en sy kerk sigbaar moet word.

Geliefdes hierdie beeld van die kerk bruid van Christus, bring ons voor die vraag te staan. “Is ons as kerk van Christus nog onderdanig aan Hom? Aanvaar ons sy gesag oor ons? Sien ons nog raak wat Christus in liefde vir ons opgeoffer het?”

Ons gaan in die volgende paar weke stilstaan by die verskillende beelde wat die Skrif vir ons voorhou om te verduidelik hoe lyk die kerk van ons Here en hoe moet dit funksioneer. Is u bereid om uself in onderdanigheid aan Christus te onderwerp om kerk van die Here te wees?

Amen.

Kinders is geskenke van die HERE.

Ps. 127 tv Ps. 127 v 3

Alles wat ons het, het ons ontvang op grond van die genade van die Here. Met ander woorde niks wat ons het, het ons gekry omdat ons dit verdien nie. Ons kan nie daarop aanspraak maak nie. Die Here besluit in sy ewige raadsplan watter genadegawes Hy vir ons gee.

Ook die kinders wat die Here aan ouers se sorg toevertrou, gee Hy alleen op grond van sy genade soos ons Ps. 127 v 3 hoor:

Seuns is geskenke van die Here, kinders word deur Hom gegee.

Ps. 127 v 3 is die middelpunt van hierdie Psalm en dit dui vir ons die fokus aan, die kinders wat Hy aan die sorg van ouers toevertrou. Die eerste twee verse gebruik twee beelde om vir ons te verduidelik dat sonder die Here alles tevergeefs is en die laaste twee verse word die beeld van pyle in 'n pylkoker gebruik om aan ons te verduidelik hoe die Here ons seën wanneer Hy die middelpunt van ons en ons kinders se lewens is.

In Psalm 127 sê die Here dus vir ons dat wanneer Hy kinders aan jou sorg toevertrou, dat Hy daarmee saam ook aan jou 'n groot verantwoordelikheid gee.

Die verantwoordelikheid wat Hy aan ons gee, is om ons kinders so groot te maak dat hulle die Here ken. Kinders is vir die Here kosbaar en daarom moet ons die kinders wat die Here aan ons toevertrou met soveel sorg en aandag grootmaak.

In hierdie Psalm hoor ons van 'n baie belangrike beginsel wat ons moet onthou met die grootmaak van die kinders wat die Here aan ons toevertrou. In Ps. 127 v 1 hoor ons:

As die Here die huis nie bou nie, swoeg dié wat daaraan bou, tevergeefs. As die Here die stad nie beskerm nie,

waak dié wat dit beskerm, tevergeefs.

Hierdie teks gaan nie oor die fisiese bou van huise of stede nie. Die verwysing na kinders wat geskenke van die Here is in vers 3 verduidelik dat dit hier gaan oor die geestelike huis en stad waarin ons woon. Jou gesinslewe en die groter gesin, die gemeente waarvan jou gesin deel is.

In Ps. 127 v 2 hoor ons:

Tevergeefs dat julle vroeg opstaan en laat gaan slaap

om met moeite ’n bestaan te maak.

Vir dié wat Hy liefhet, gee die Here dit in hulle slaap.

As jy op jou eie krag en insigte staatmaak is alles wat jy aanpak tevergeefs.

Die Afrikaanse woord swoeg wat in die 83 vertaling gebruik is, gee die bedoeling van die Hebreeus mooi weer. Dit dui op ’n tevergeefse gestoei wat geen resultate oplewer nie. Absolute hartverskeurende moeitevolle arbeid wat geen resultaat lewer nie.

Wanneer mens hard werk en jy bereik iets daarmee dan is dit vreugdevolle bevredigende arbeid. As mens egter ten spyte daarvan dat jy alles gegee het, niks vir jou moeite bereik nie, los dit ’n moedelose hopeloosheid by jou agter.

Die Psalmdigter beskryf hier vir ons dat as die Here nie deel is van die proses nie, inderdaad as die Here nie leiding neem nie, dan is alles tevergeefs. As die Here nie die hoofinhoud van my lewe en my kinders se opvoeding is nie, dan kan ek dit maar net sowel los.

In Mat. 19 v 14 hoor ons:

Maar Jesus het gesê: “Laat staan die kindertjies en moet hulle nie verhinder om na My toe te kom nie, want die koninkryk van die hemel is juis vir mense soos hulle.”

Die Here kan alleen die hoofinhoud van my en my kinders se lewe word deur die soenverdienste van Jesus omdat Hy vir ons sonde aan 'n vervloekte kruishout gesterf het.

Wanneer die opvoeding wat ek vir my kinders gee, vrygemaak is van die mag van die sonde, kan dit effektief verrig word. As Jesus Christus nie die middelpunt van my lewe is nie, dan sal ook die opvoeding van my kinders tevergeefs wees. Wanneer Christus egter die kern is waarom alles draai sal my opvoeding geseënd wees. Dan is dit inderdaad nie meer moeite nie want vir dié wat Hy liefhet, gee die Here dit in hulle slaap.

Die opvoeding van my kinders is dat ek deur my lewe vir hulle moet wys wat dit beteken om die Here te ken. Kinders leer deur dit wat hulle ons sien doen en nie deur dit wat ons vir hulle sê om te doen nie.

Getuig jou lewe daarvan dat jy naby God leef? Hoe lyk jou betrokkenheid met die lede van jou gesin en is jy aktief deel van jou gemeente? Wys jy vir jou kinders deur jou voorbeeld dat hulle aktief deel moet wees van die gemeente waarbinne die Here julle geplaas het? Jy kan dit alleen doen wanneer jy glo dat Jesus jou persoonlike Verlosser en saligmaker is.

In Ps. 127 v 4 hoor ons:

Soos pyle in die hand van ’n krygsman,

so is seuns wat gebore is toe hulle vader nog jonk was.

Dit gaan goed met die man wat sy pylkoker so gevul het!

Sulke mense het niks te vrees as hulle met die vyand

in die stadspoort onderhandel nie.

Hier hoor ons hoekom ons ons kinders moet grootmaak om die Here te ken. Die beeld van pyle in 'n pylkoker word gebruik om te verduidelik dat ons, ons kinders moet uitstuur in die wêreld om te leef vir Christus.

'n Pyl se doel is om geskiet te word, om uit te gaan. As ons in die grootmaak van ons kinders hulle leer om die Here te ken, dan sal hulle 'n verskil kan maak in die wêreld daar buite.

Hiermee saam ontvang ons 'n belofte van seën. Die seën van die ewige lewe en dat as ons, ons kinders leer om die Here te ken dat hulle ook die ewige lewe sal ontvang.

Is dit nie ’n wonderlike belofte wat die Here aan ons gee nie? Dis ook die belofte wat Hy met die doop aan ons gee. Daarmee wys die Here vir ons op ’n sigbare wyse dat ons en ons kinders aan Hom behoort. Ons en ons kinders is sy kosbare eiendom.

Ons kan nie op grond van ons eie verdienste vergifnis van die sonde kry nie en ons kan dit ook nie vir ons kinders doen nie. As ons dit sou probeer dan sal dit wees soos die hartverskeurende moeitevolle arbeid wat die Psalmdigter hier vir ons beskryf. Die troos is egter, dat ons dit nie hoef te doen. Vir die wat Hy liefhet gee die Here vergifnis van die sonde in hul slaap.

Hoe kry ons deel daaraan? Heel eenvoudig geliefdes. Ons moet die Evangelie glo. Ons moet die Goeie Nuus glo dat Jesus Christus vir ons sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het. Ons moet glo dat Hy die dood met sy opstanding oorwin het en dat Hy daarmee vir ons die ewige lewe gee. ’n Lewe wat nie meer vasgebind is aan die slawekettings van die sonde nie.

Dit is wat ons met die doop bely. Ek bely dat die Evangelie op my van toepassing is en met die doop van my kind bely ek dat ek die belofte van die Here glo dat die Evangelie ook op my kind van toepassing is. Vandag sien ons met die sakrament van die Doop dat Christus ons sondes afwas. Net soos water vuilheid afwas, net so reinig Christus se bloed jou van die sonde. Volgende week met die sakrament van die Nagmaal sien ons waarom die bloed van Jesus ons skoonwas van ons sondes. Jesus het sy lewe afgelê en met sy opstanding die ewige lewe vir ons verdien.

Psalm 127 sluit dan ook af met ’n wonderlike belofte. Die belofte dat ek oor die vyand sal seëvier. Die vyand, dit wil sê die satan sal ons nie oorwin nie. Wanneer hy kom om jou te probeer oortuig dat jy nikswerd is nie en dat jou kinders nie vir God belangrik is nie, hou vas aan hierdie belofte van die Doop dat ons en ons kinders vir God kosbaar is. So kosbaar dat Hy bereid was om sy lewe vir ons af te lê.

Ons het egter ook ’n verantwoordelikheid. Ons moet ons kinders leer wat die Evangelie is en hoe hulle deel kan kry daaraan. Ons moet die belofte wat ons by die Doop maak naamlik: “Ek beloof om my kinders, wanneer hulle tot hul verstand kom na die beste van my vermoë te leer wat die Evangelie is. Ek belowe ook om hulle te laat onderrig.”

Hier is twee dele in hierdie belofte. My verantwoordelikheid om my kinders te leer en ook my verantwoordelikheid om my kinders te bring dat hulle geleer kan word. Met ander woorde ek belowe dat ek hulle na die eredienste en katkisasie sal bring sodat hulle deur die Woord van God daar geleer kan word.

Geliefdes, kinders is geskenke van die Here en daarom is hulle kosbaar. Glo die beloftes van die Evangelie en glo dat hierdie beloftes ook vir u kinders bedoel is.

Amen

Hoop in 'n wêreld wat met hopeloosheid gevul is.

Skriflesing: 1 Pet. 1 v 3 – 9

Teksverse: 1 Pet. 1 v 3 & 4

Hoop is die een ding in die lewe wat die lewe die moeite werd maak. Ons lewe in 'n tyd waar mense deur hopeloosheid oorweldig word. Daar word gesê dat 'n mens tot veertig dae sonder kos, ongeveer drie dae sonder water, agt minute sonder lug, maar net 'n sekonde sonder hoop kan leef.

Al hoe meer mense wil weens die huidige toestand in ons land emigreer. Geweld en misdaad vier hoogty. Byna daagliks hoor ons oor die nuus van optogte en skares wat goed en infrastruktuur aan die brand steek in sogenaamde protes optogte. Studente steek universiteitsgeboue aan die brand en maak dit onmoontlik om onderrig te gee. Byna daagliks word vragmotors beroof en aan die brand gesteek met verskeie vragmotorbestuurders wat aan brandwonde beswyk het.

Die politiek is deurmekaar en byna daagliks hoor ons oor die nuus van een of ander politikus wat opruiende toesprake maak wat onderlinge haat en verdeeldheid onder die mense aanvuur. Daar is soveel korrupsie en dit lyk of die skuldiges daarmee wegkom. Eskom is bankrot en ons wonder hoe lank gaan die ligte nog aanbly. Al hierdie dinge werk negatief op die ekonomie in. Die nuutste werkloosheids-syfer is op rekord hoogtes.

Die regering is besig om wetgewing deur te voer wat dit moontlik maak om eiendom sonder vergoeding te onteien. Verder is hulle besig om die gesondheids-sorg radikaal te verander en kenners waarsku dat dit tot die ineenstorting daarvan kan lei.

Geliefdes, voel u ook soms moedeloos wanneer u so na die nuus luister? Voel dit ook vir u of ons deur hopeloosheid oorweldig word? Die hopeloosheid wat ons tans in ons land beleef is egter nie uniek in die geskiedenis van die mensdom nie.

Die hoofoorsaak daarvan is natuurlik die sondeval, dit wil sê die mens se rebelse opstand teen God. Dit het veroorsaak dat liefde en omgee vir mekaar verruil is vir haat, selfsug en eie belang wat tot gevolg het dat mense mekaar onderdruk.

Petrus skryf hierdie brief aan 'n groep gelowiges wat geweldige lyding moes verduur vanweë ernstige verontregting om hulle te bemoedig, vertroos en om aan hulle hulle hoop te gee. In hierdie brief gee hy dan ook riglyne oor hoe om die verontregting te hanteer. Hierdie gelowiges wat na alle aanduiding Jode was het geen burgerregte gehad nie. Al wat hulle gehad het was verblyfreg en niks meer as dit nie. Hulle mag egter nie eiendom besit het nie en was dus as bywoners uitgelewer aan die burgers wat vir hulle as bywoners blyplek gegee het.

As vreemdelinge en bywoners het hulle ook geen politieke regte gehad nie en kon hulle, hul dus ook nie tot geregshowe beroep nie. In hierdie brief word hulle bemoedig met die lewende hoop dat die Here aan hulle 'n nuwe status gee. Hulle is uitverkorenes en hulle kan verseker weet dat hulle burgers is van die koninkryk van God.

Hierdie brief is egter nie net vir die gelowiges wat daar in Asië gewoon het nie. Dit is deel van die lewende woord van God en daarom is dit daar om aan gelowiges moed en hoop te gee in 'n wêreld wat heeltyd dreig om hulle met hopeloosheid te oorweldig. Die vraagstuk wat die brief aanspreek is, is net so van toepassing op ons as wat dit vir hulle was.

Hoe kry jy dit reg om te midde van die chaos en hopeloosheid wat die wêreld jou bied, steeds in liefde uit te reik na jou naaste? Wanneer jou lewe omgedop word en in gevaar gestel word, wanneer jou werk in gevaar is, jou huwelik uitmekaar wil val, jou gesondheid jou in die steek laat, hoe kan jy die krag hê om in liefde uit te reik na die mense om jou? Hoe kry jy dit reg wanneer jou lewe uitmekaar val? Menslik gesproke in eie krag is dit onmoontlik. Jy kan dit slegs doen met krag wat buite jouself is.

Dis menslik om wanneer jou lewe uitmekaar val, die nood van die mense om jou te ignoreer sodat jy op jou eie nood kan fokus. Dit is egter nie wat die Bybel en veral hierdie brief van Petrus vir ons sê om te doen nie. Hy sê inderdaad vir ons dat hoe moeiliker jou lewe word, hoe meer moet jy in liefde uitreik na die nood van die mense om jou.

Christus het vir ons gely en vir ons daarmee die voorbeeld gestel hoe om op tree in die krisis tye in jou lewe. Hoe moet ons dit regkry? In 1 Pet. 1 v 3 kry ons die belofte van 'n lewende hoop.

Maar wat is hierdie lewende hoop? Om die vraag te beantwoord gaan ons nou stilstaan by die volgende drie vrae:

1. Wat is lewende hoop?

2. Hoe kry ek deel daaraan?

3. Hoe verander lewende hoop my lewe?

1. wat is lewende hoop?

Lewende hoop is anders as wêreldse hoop. Wêreldse hoop het 'n onsekere uitkoms. Die volgende voorbeeld kan dit verduidelik. Wanneer die bokke die naweek speel hoop ons dat hulle gaan wen. Daar is egter 'n kans dat hulle nie gaan wen nie. Die uitkoms van wêreldse hoop is onseker.

Lewende hoop daarteenoor is die sekere wete dat die uitkoms wat ons graag wil hê vir seker sal gebeur. Lewende hoop gee vir my die waarborg dat ek 'n burger is in die koninkryk van God en dat ek deel het aan al die voordele wat daarmee gepaard gaan soos ons in 1 Pet. 1 v 9 hoor:

Deur in Hom te glo, al sien julle Hom nou nie, het julle reeds deel aan die saligheid wat die einddoel van julle geloof is.

Die lewende hoop wat ek ontvang is 'n sekere wete dat God die krag het om 'n verandering in my lewe teweeg te bring.

2. Hoe kry ek deel daaraan?

In 1 Pet. 1 v 3 hoor ons:

Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! In sy groot ontferming het Hy ons die nuwe lewe geskenk deur die opstanding van Jesus Christus uit die dood. Nou het ons ’n lewende hoop op die onverganklike, onbesmette en onverwelklike erfenis wat in die hemel ook vir julle in bewaring gehou word.

Christus het die dood oorwin en daarmee ook die sondigheid van die mens. Dit is hier waar ons dit persoonlik moet maak. Christus het my sondes oorwin en sy opstanding uit die dood is die waarborg dat Hy vir my 'n nuwe lewe gee. God gee vir my die versekering dat my selfsugtige sondige natuur nie meer my lewe beheer nie. Lewende hoop is die evangelie, die goeie nuus van Jesus Christus.

In 1 Pet. 1 v 23 hoor ons:

Julle is immers weergebore, nie uit verganklike saad nie, maar uit onverganklike saad: die lewende en ewige woord van God.

Deur Woordverkondiging hoor jy die evangelie. Dan word jy deur die Heilige Gees weergebore om die evangelie boodskap wat jy gehoor het, te glo.

In 1 Pet. 1 v 9a hoor ons:

Deur in Hom te glo, al sien julle Hom nou nie, het julle reeds deel aan die saligheid wat die einddoel van julle geloof is.

Ons kry deel aan dit wanneer die Heilige Gees d.m.v. sy geïnspireerde woord die goeie nuus van Jesus Christus aan ons vertel.

Die Heilige Gees maak jou verstand oop sodat jy dit verstaan en Hy gee aan jou die geloof om te glo dat die evangelie vir jou waar is.

Wanneer jy dus die goeie nuus hoor dat Jesus vir jou sondes gesterf het en dat Hy die dood oorwin het en daarmee vir jou 'n nuwe lewe gee en jy glo dat dit vir jou waar is, het jy lewende hoop.

3. Hoe verander lewende hoop my lewe?

Die lewende hoop wat Jesus gee en wat ons deur geloof ons eie maak, laat ons anders na die wêreld  kyk. In 1 Pet. 1 v 5 hoor ons:

En omdat julle glo, word ook julle deur die krag van God veilig bewaar vir die saligheid wat reeds gereed is om aan die einde van die tyd geopenbaar te word.

Wanneer jou lewe uitmekaar val en die wêreld dreig om jou met hopeloosheid te oorval kan jy nie in eie krag met liefde na jou naaste uitreik nie. Jy het krag buite jouself nodig en hier hoor ons dat God vir ons die krag gee. Dit is nou nie meer in eie krag wat ons die wêreld moet aandurf nie. Die Krag van God, die Heilige Gees stel ons in staat om die wêreld aan te durf.

In 1 Pet. 1 v 6 hoor ons:

Verheug julle hieroor, selfs al is dit nodig dat julle ’n kort tydjie bedroef gemaak word deur allerhande beproewings sodat die egtheid van julle geloof getoets kan word.

Daar gaan beproewings oor ons pad kom en dit is die lewende hoop wat God gee wat ons in staat stel om daardie beproewings te bowe te kom.

Rom. 5 v 3 – 5 verduidelik so bietjie meer hoe dit werk:

Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet: swaarkry kweek volharding, en volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van geloof kweek hoop; en dié hoop beskaam nie, want God het sy liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het.

Omdat die Heilige Gees teenwoordig is in jou lewe, kyk jy anders na die wêreld want jy het nou 'n lewende hoop.

In 1 Pet. 1 v 9 hoor ons:

Deur in Hom te glo, al sien julle Hom nou nie, het julle reeds deel aan die saligheid wat die einddoel van julle geloof is. En dit vervul julle met ’n onuitspreeklike en heerlike blydskap.

Dit is nie jou omstandighede wat bepaal of jy vrede in jou lewe het of nie. Dit is die teenwoordigheid van God in jou lewe wat vir jou ware vrede gee.

Lewende hoop is 'n geskenk van God en dit is 'n geskenk wat ons met die wêreld moet deel wat in hopeloosheid vasgevang is.

Geliefdes, moenie teen die hopeloosheid van die wêreld vaskyk nie. Vind jou lewende hoop in die evangelie van Jesus Christus en deel die lewende hoop uit aan die wêreld wat in hopeloosheid vasgevang is.

Amen

Van Geloofstwyfel tot Geloofsvertroue

Joh. 20 v 19 – 31

Teksverse: Joh. 20 v 24, 25, 27 & 28

Geloofstwyfel. Dis iets wat elke gelowige op een of ander tyd in sy lewe ervaar. Dit gebeur gewoonlik wanneer jou lewe op 'n laagtepunt is. Wanneer jy op jou kwesbaarste is. Dan kom die ou duiwel en hy probeer jou oortuig dat God nie werklik vir jou omgee nie. Sy grootste aanslag is om jou te probeer oorreed dat God nie werklik bestaan nie.

Die verhaal van Tomas help om jou perspektief te gee wanneer jy in 'n geloofskrisis beland. Ons weet nie veel van Tomas nie en tog is hy alom bekend in die volksmond as ongelowige Tomas. In ons teks ontmoet ons Tomas in 'n tyd wat sy hele wêreld omgekeer is.

Sy Heer en Meester is dood. Vir drie jaar het hy Jesus gevolg as een van sy dissipels en nou het die owerhede Hom as 'n misdadiger gekruisig. Dit het hom en sy mededissipels se leefwêreld omgedop. Hierdie gebeure het Tomas in 'n geloofskrisis laat beland want sy sekerhede en ankers in die lewe is afgestroop. Met Jesus se sterwe het hy al sy hoop verloor.

In ons teks hoor ons hoe Jesus aan sy dissipels verskyn na sy opstanding. Hulle was almal skepties toe die vroue vir hulle kom vertel dat Jesus opgestaan het soos ons ook in
Luk 24 v 22 tot 24 hoor:

²²En nou het ’n paar vroue uit ons kring ons ook nog ontstel. Hulle was vanmôre vroeg by die graf ²³en kon sy liggaam nie kry nie. Hulle het kom vertel dat hulle ’n verskyning gesien het van engele wat gesê het Hy lewe. ²⁴Sommige van ons mense het ook na die graf toe gegaan en dit net so gekry soos die vroue gesê het, maar Hom het hulle nie gesien nie.”

Dit is nie net Tomas wat skepties was nie. Al die dissipels was aanvanklik skepties. Hulle was almal oorweldig deur die gebeure van die vorige dae. In ons teks hoor ons wat die verskil maak wanneer mens geloofstwyfel beleef. 'n Ontmoeting met Jesus. Die dissipels wat daar was, is versterk in hul geloof en het die vrede van Jesus ervaar wat Hy oor hul uitgespreek het.

Vir een of ander rede was Tomas egter nie saam met die ander dissipels by daardie eerste ontmoeting nie. Ons weet nie wat die rede was hoekom hy nie daar was nie, maar wat wel duidelik is, is dat hy uitgemis het op die vrede, vertroosting en geloofsversterking wat die ander dissipels van Jesus ontvang het. Hier vind ons 'n baie belangrike rede waarom ons nie ons erediens bywoning moet afskeep nie.

Toe die ander dissipels vir Tomas vertel het van hul ontmoeting met Jesus was hy baie skepties soos ons ook in ons teks in
Joh. 19 v 25 hoor:

²⁵Die ander dissipels sê toe vir hom: “Ons het die Here gesien!” Maar hy sê vir hulle: “As ek nie die merke van die spykers in sy hande sien en my vinger in die merke van die spykers steek en my hand in sy sy steek nie, sal ek nooit glo nie.”

Die gebrek aan gemeenskap met sy medegelowiges het bygedra tot sy ongeloof, want hy het nie die geloofsversterking en vrede ontvang wat die ander gekry het nie. Wanneer jy jou erediens bywoning afskeep, doen jy dit tot jou eie nadeel.

'n Week later het Jesus weer aan sy dissipels verskyn. Die verwysing na agt dae dui op die manier waarop die Jode getel het. Hulle het by die Sondag van Jesus se eerste verskyning begin tel tot en met die volgende Sondag wat agt dae is. Deesdae sou ons vanaf die Maandag tel wat op die Sondag volg wat dan sewe dae is.

Met hierdie tweede verskyning was Tomas ook teenwoordig en hier hoor ons wat se dramatiese verskil 'n ontmoeting met Jesus in Tomas se lewe gemaak het. Ons hoor ook hier van die deernis en geduld wat die Here met hom gehad het. Jesus verwyt hom nie, maar spreek tot sy ongeloof.

Tomas het gesê: “As ek nie die merke van die spykers in sy hande sien en my vinger in die merke van die spykers steek en my hand in sy sy steek nie, sal ek nooit glo nie.”

Jesus kom na Tomas en sê vir hom: “Bring jou vinger hier en kyk na my hande; en bring jou hand en steek hom in my sy; en moenie langer ongelowig wees nie, maar wees gelowig.”

Tomas was die mees skeptiese van al die dissipels, maar na sy ontmoeting met Jesus spreek hy die kragtige belydenis uit: “My Here en my God!” In hierdie belydenis van Tomas leer ons wat dit beteken om jouself in geloof aan Jesus te bind.

In die eerste plek maak hy dit persoonlik. “My Here, My God.” Baie keer haak mense net op 'n intellektuele akademiese vlak met die evangelie vas. Dit is egter eers wanneer jy dit persoonlik maak dat die evangelie jou lewe verander.

In die tweede plek hoor ons hoe Tomas homself aan die soewereiniteit van Jesus onderwerp. “My Here.” Hy erken dat Jesus nou Koning is in sy lewe en dat hy homself aan Jesus onderwerp. Jy kan nie 'n dissipel van Jesus word as jy jouself nie aan sy gesag oor jou lewe onderwerp nie.

In die derde plek erken hy die Godheid van Jesus. “My God.” Jesus is nie maar net 'n goeie voorbeeld vir ons nie. Hy is die tweede persoon van God Drie-enig, Die Skepper van die hemel en die aarde. Die Heerser oor die heelal en sodoende ook oor elke aspek van ons lewens.

Na Tomas se belydenis sê Jesus vir hom:

“Glo jy nou omdat jy My sien? Gelukkig is dié wat nie gesien het nie en tog glo.”

Geliefdes, ons kan Jesus nie meer fisies sien soos wat sy dissipels kon nie. Dit beteken egter nie dat ons nie die geloofsversterking, vertroosting, seën en vrede kan ontvang wat sy dissipels ontvang het nie.

Ons kan Jesus nie vanoggend fisies met ons oë sien nie, maar Hy is hier. Ons sien Hom nie met ons fisiese oë nie, maar wel met ons geloofsoë. Deur sy Woord en die woordverkondiging ontmoet ons Jesus net so seker as wat Jesus se dissipels Hom daardie Sondag ontmoet het 'n week na sy opstanding.

In Joh. 19 v 30 & 31 hoor ons wat die inhoud van die seëninge is wat ons ontvang wanneer ons Jesus ontmoet. Wanneer jy jou geloofsvertroue in Jesus stel ontvang jy die ewige lewe. Die ewige lewe is nie iets wat net daar in die verre toekoms gaan gebeur nie. Dit begin nou reeds. Jy kan nou reeds die vrede beleef van God se teenwoordigheid in jou lewe.

Tydens ons eredienste ontmoet ons Jesus en Hy herinner ons gedurig aan die kruis en sy opstanding wat lewensveranderd in ons lewe werk. Deur ons geloofsoë sien ons die merke van die spykers in sy hande en die spieswond in sy sy.

Wanneer jy begin twyfel in God se liefde, onthou die kruis waar Jesus sy lewe vir jou gegee het. Wanneer jy twyfel en vrees dat jy dalk in die hel mag beland, onthou sy wonde. Kyk deur jou geloofsoë na die merke van die spykers in sy hande en na die spieswond in sy sy en onthou dat Jesus jou deur sy bloed reinig van die sonde wat tussen jou en God staan.

Geliefdes, moenie langer ongelowig wees nie, maar wees gelowig.

Amen.