Jesus gee lewende water aan almal wat dors het

 

Joh. 4v1 – 42 Teksverse Joh. 4v10, 14 & 23-24 2020 Vertaling

Die verhaal van die Samaritaanse vrou by die put wys vir ons hoe Jesus ’n mens se lewe verander. Jesus is op pad van Judea af na Galilea toe en Hy “moes” deur Samaria gaan. Dit is nie omdat dit die beste of kortste pad was nie. Hy moes deur Samaria gaan want Hy het ’n afspraak met ’n vrou gehad wat deur die lewe eenkant toe gestoot is. Dit was ’n afspraak wat haar lewe verander het.

Hierdie vrou was op ’n plek in haar lewe waar sy eintlik nie wou wees nie. Sy pas nie binne die sosiale kringe in die dorp nie, want sy kom op die hitte van die dag water haal en nie vroeg oggend saam met die ander vroue nie. Verder het sy die lewe vir haarself nog moeiliker gemaak met die verkeerde keuses wat sy gemaak het.

En dan onverwags kom Jesus in haar lewe in met ’n versoek vir ’n bietjie water. Dit is egter ’n versoek wat die vrou bewus maak van ’n veel dieper dors as ’n fisiese dors na water.

So half onwillig word sy gelei om na binne te kyk, daardie selfondersoek wat ’n mens maar eerder wil vermy omdat dit ongemaklike waarhede aan die lig bring. Aanvanklik is sy so half ongeërg met Jesus: Die Samaritaanse vrou sê toe vir Hom: “Hoe is dit moontlik dat u wat 'n Jood is, vir my, 'n Samaritaanse vrou, water vra om te drink?”

Die Samaritane en die Jode het nie goed met mekaar oor die weg gekom nie omdat die Jode die Samaritane as tweede klas burgers behandel het omdat die Samaritane van gemengde afkoms was. Hulle was die nageslag van die Israeliete wat met die Assiriërs ondertrou het nadat dié hulle in Ballingskap weggevoer het.

Jesus laat Hom egter nie deur hierdie rassediskriminasie tussen die Jode en die Samaritane afsit nie. Sy antwoord bring die diepste nood van hierdie vrou na vore: “As jy van die gawe van God geweet het, en wie dit is wat vir jou vra, ‘Gee vir My water om te drink,’ sou jy Hom gevra het, en Hy sou vir jou lewende water gegee het. ”

Die vrou verstaan egter nog nie werklik nie. Sy dink dit gaan nog steeds oor fisiese water en sy antwoord so half en half met ’n afjak. “Meneer, u het nie eers 'n skepding nie, en die put is diep. Waarvandaan kry u dan die lewende water? U is tog nie belangriker as ons vader Jakob nie, hy wat die put aan ons gegee het, en self daaruit gedrink het, en ook sy seuns en sy vee?”

Geliefdes is dit nie hoe dit ook maar in ons lewens gaan nie? Hierdie vrou het ’n behoefte na iets meer in die lewe as wat sy tans het. En dan kom die Here in haar lewe in en wys dit vir haar, maar sy sien dit nog nie raak nie. Hoeveel keer gryp die Here nie in ons lewens in en dan sien ons nie die werklike rede daarvoor raak nie?

Hoeveel maal sien ons net soos hierdie vrou net die fisiese materiële behoeftes raak, maar ons mis die geestelike behoeftes? Here help tog net asb. met hierdie probleem wat ek het. Laat dit asb. tog net beter gaan met my geldsake. Here as ek tog net ’n ander motor kan kry. As dit tog maar net beter met my gesondheid kan gaan. En so raak ons verstrengel in die oppervlakkigheid van die materialistiese hier en nou. Is ons slegs bekommerd oor die tydelike dinge in ons lewens, maar ons mis die dieper geestelike sake wat ewigheidswaarde het.

Jesus raak egter nie ongeduldig met die vrou nie. Hy verduidelik nog verder vir haar dat enige iemand wat maar net van hierdie fisiese water drink, dit wil sê vashaak by die wêreldse dinge maar net weer dors gaan kry. Solank as wat ons, ons geestelike dors met wêreldse dinge probeer les gaan dit nooit geles word nie.

Net die lewende water wat Jesus self vir ons gee kan daardie dors les. ...... wie van die water drink wat Ek hom gee, sal tot in ewigheid nooit dors kry nie. Die water wat Ek hom gee, sal in hom 'n fontein van water word wat opborrel tot die ewige lewe.

Wat is hierdie “lewende water” waarvan Jesus praat?

Dit is die ewige lewe en die geestelike vernuwing wat die Heilige Gees in mens werk.

Die lewende water wat Jesus verniet gee, het Hom baie duur gekos. Hy moes met sy lewe aan ’n vervloekte kruishout daarvoor betaal sodat ons kan lewe. Sodat ons in vrede met mekaar en in vrede met God kan leef. Sodat ons werklik by die dinge kan uitkom wat saak maak in die lewe deur vir mekaar om te gee.

Nou eers besef die vrou waarvan Jesus praat en sy vra vir Hom om vir haar van daardie water te gee. Voordat sy egter van die water kan kry moet daar nog iets gebeur. Sy moet eers haar eie hulpeloosheid vanweë haar sonde raaksien en daarom sê Jesus vir haar: “Gaan roep jou man en kom terug hierheen.”

Sy probeer nog wegskram deur te sê dat sy nie ’n man het nie, maar daar is niks wat ’n mens vir God kan wegsteek nie. Wanneer Jesus die volle werklikheid vir haar blootlê probeer sy nog ’n maal. Sy maak gebruik van die taktiek wat ons as kinders vervolmaak het. So binne die eerste vyf minute vra iemand vir die wiskunde onnie iets oor die naweek se rugby en voor jy jou oë kan uitvee is die periode om.

So probeer sy om die aandag van haarself af weg te lei met vraag oor waar daar aanbid moet word. Ons doen dit vandag nog geliefdes. So neem ons ook die fokus van Jesus af weg deur ons besig te hou met allerlei kleinighede soos wat die presiese modestyl moet wees waaraan ons kleredrag moet voldoen wanneer ons kerk toe gaan of watter liedere ons mag en nie mag sing nie of wat die grote moet wees van die houers waaruit ons Nagmaalwyn moet drink.

Jesus laat egter nie toe dat die vrou die fokus verskuif nie. Hy bring die gesprek weer terug na wat werklik saak maak. Hy sê vir haar: “Vrou, glo My, daar kom 'n tyd dat julle die Vader nóg op hierdie berg, nóg in Jerusalem sal aanbid. Julle aanbid dit wat julle nie verstaan nie; ons aanbid dit wat ons verstaan, want die verlossing kom uit die Jode. Daar kom egter 'n tyd, en dit is nou, dat die ware aanbidders die Vader in gees en waarheid sal aanbid, want die Vader wil juis sulke aanbidders hê. God is Gees, en wie Hom aanbid, moet in gees en waarheid aanbid. ”

Jesus se antwoord aan die vrou dring tot die kern deur. Hy sê vir haar waaroor dit werklik gaan. Dit gaan nie oor waar jy aanbid nie, maar oor jou hart ingesteldheid. Hoe lyk jou hart? Aanbidding is nie aan ’n plek of kultuur vasgebind nie. Dit gaan oor ’n ware ontmoeting met God. Deur die Heilige Gees maak God dit moontlik om by die waarheid Jesus Christus uit te kom. Om by God uit te kom, moet jy by Christus, die Messias uitkom want Hy is die een wat die Vader gestuur het om die volk te red.

Nou kom die Samaritaanse vrou by die dieptepunt van haar geestelike dors uit waarheen Jesus haar gelei het. Sy sê: “Ek weet die Messias kom wat Christus genoem word. Wanneer Hy kom, sal Hy alles aan ons bekend maak. ” En dan antwoord Jesus haar: “Ek Is, is die Een wat met jou praat.”

Jesus stel Homself as “EK IS” aan haar voor. Reeds in Eksodus 3:14 stel God Homself as “EK IS wat EK IS” voor. Hier identifiseer Jesus Homself as God wat naby gekom het. Hy is Emmanuel, “God by ons”. Dis God wat die lewende water van die ewige lewe gee. Jesus het ’n Goddelike afspraak gehad met hierdie vrou. Daarom “MOES” Hy deur Samaria gaan.

En haar ontmoeting verander haar hele lewe. Ons sien in hierdie verhaal watter radikale invloed Jesus se lewende water op die lewe van hierdie vrou gehad het. Sy wat uitgestoot was en haarself eenkant gehou het en wat nie eens water saam met die ander vroue by die put water kom haal het nie, gaan nou uit en vertel aan almal wat sy tot nou toe vermy het die Goeie Nuus van die lewende water wat Jesus vir haar gegee het.

Geliefdes, Jesus het vandag ’n afspraak met jou. Hy bring vir jou die lewende water van die ewige lewe. Hy is Emmanuel, God met jou en Hy vra dat jy Hom in Gees en waarheid sal aanbid. Uit sy genade gee Hy alles. Na sy Hemelvaart het Hy die Heilige Gees gestuur om elke oomblik van elke dag by jou te wees.

Uit genade gee God vir jou sy liefde. Hy gee vir jou die waarheid dat jy deur geloof in Jesus Christus die lewende water van die ewige lewe ontvang. Jy hoef niks te doen om God se liefde te verdien nie. Hoe gaan jy op God se liefde reageer? Genade beteken dat God alles doen, maar daarmee maak Hy ons nie passiewe robotte nie. Deur die Heilige Gees lei Hy ons na die waarheid van Jesus Christus. Gaan jy liefde teruggee? Gaan jy uit God se genade begin leef? Die ewige lewe wat God gee begin nou reeds sodat jy jou lewenspad hiervandaan saam met God kan stap.

Begin jou dag met gebed sodat jy intens van God se teenwoordigheid in jou lewe bewus kan wees. Deel jou dag met God soos jy deur die dag gaan. Hy sê vir ons, bid gedurig. Praat met God. Laat Hy deel wees van jou lewe. Laat Hom toe om jou laste te dra wat die lewe oor jou pad bring. Maak tyd in jou dag om na God se stem uit sy Ewige Lewende Woord te luister. Sluit jou dag af met gebed. Aanbid God in Gees en in Waarheid.

Geliefdes, het jy dors? Kom dan na Jesus toe want Hy gee lewende water aan almal wat dors het.

Amen

Emanuel – ’n teken van hoop of oordeel

 

Jes. 7:1-25 teksverse Jes. 7:10 – 14 OAV

Inleiding

Oor 18 dae vier ons Kersfees. Christene herdenk met Kersfees dat Christus as ’n mens gebore is. In die Ou Testament kry ons talle beloftes van die Messias wat gaan kom. In Jesaja 7 word die beloofde Messias “Emanuel” genoem wat beteken “God met ons”.

Met ander woorde God is ’n “vêr” God wat nie omgee nie. Dit beteken dat God omgee en dat Hy elke dag persoonlik in jou lewe teenwoordig is.

Ons gaan vandag bietjie stilstaan by wat beteken die belofte van “Emanuel”. In Jesaja 7 word die belofte van die teken “Emanuel” in die eerste plek aan die huis van Dawid gegee, maar dit is ’n belofte wat ook ’n verdere vervulling het in die geboorte van Christus.

Ons gaan dus eerste stilstaan by wat die betekenis was van die Emanuel teken vir die eerste hoorders en daarna hoe daardie betekenis deurgetrek word na Christus toe en wat daar belofte van Emanuel vir ons vandag hier en nou beteken.

Wat beteken die teken van Emanuel vir die eerste hoorders daar in die tyd van Jesaja.

Ons hoor hier in Jesaja 7 van ’n krisis situasie. Die gebeure speel af tydens die Siro-Efraimitiese oorlog 734 v.C.

Konings Pekah van Israel en Resin van Sirië wil koning Agas van Juda dwing om hulle te help in hulle oorlog teen Assirië. Agas weier egter en daarom wil hulle hom onderwerp om hom te dwing.

Juda se koning, Agas en die volk, is bang, paniekerig en vol ongeloof. God stuur egter sy profeet Jesaja om vir hulle te sê: “Moenie vrees nie. Ek sal julle red.”

God gaan so ver om vir Agas ’n buitengewone teken aan te bied. Agas kan kies watter bonatuurlike of selfs kosmiese teken hy wil hê.

Agas weier egter en op die oog af klink dit vroom, want Deut. 6:16 verbied die volk om God te “versoek”. maar in Jes. 7 is dit God wat die teken aanbied. Deur sy weiering rebelleer Agas eintlik teen God. Ons lees in 2 Kon. 16:7-8 dat hy reeds besluit het om eerder op Assirië te vertrou en daardeur het hy die verbondstrou van God verwerp.

Daarom berispe God in Jes. 7:13 Dawidshuis:

Luister tog, o huis van Dawid! Is dit vir julle nie genoeg om mense te vermoei, dat julle my God ook vermoei nie?

Dit wys vir ons dat Agas nie net namens sy eie naam optree nie maar dat hy die hele koninklike dinastie se roeping versaak.

Agas word egter nie toegelaat om God se raadsplan te keer nie en daarom Gee God self sy eie teken soos ons hoor in Jes. 7:14:

Daarom sal die Here self aan julle 'n teken gee: Kyk, die maagd sal swanger word en 'n seun baar en hom Immánuel noem.

Hierdie teken het eerstens ’n onmiddellike betekenis vir Juda, maar dit het ook ’n verreikende groter betekenis vir die hele mensdom.

In die eerste plek is hierdie ’n teken van hoop vir Juda, maar dit is inderdaad ook ’n teken van oordeel. Die Here bied in die eerste plek vir Agas hierdie teken as ’n teken van hoop waar Hy sê: “Moenie bang wees nie. Die plan van hierdie twee konings sal nie slaag nie. Agas, jy hoef nie bang te wees nie. God is met julle.”

Agas se ongeloof verander dit egter in ’n teken van oordeel omdat hy doelbewus die Here se verlossing verwerp soos ons ook hoor in Jes. 7:17

Maar die Here sal oor jou en jou volk en die huis van jou vader dae laat kom soos daar nie gekom het van die dag dat Efraim van Juda afgeval het nie — die koning van Assur!

Agas het inderdaad ook tot ’n droewige einde gekom soos ook verder aan die Bybel in 2 Kron. 28:22-27 hoor.

Die betekenis van die teken is dus duidelik ’n boodskap van hoop vir diegene wat in geloofsvertroue hulle vertroue ten volle op God plaas, maar vir hulle wat in ongeloof vanaf God wegdraai is dit ’n teken oordeel.

Wat beteken die Emanuel teken vir ons vandag?

Die Bybel gee nie vir ons veel detail oor die teken se onmiddellike vervulling nie. Wat wel duidelik is, is dat die teken wel in vervulling gegaan het as bewys dat God getrou is aan sy woord. Dit word egter nie in detail uitgespel nie, want die fokus is op die verdere belofte van hoop wat in die teken vir ons gegee word.

In Matteus 1 hoor ons wat die groter belofte was van die teken in Jes. 7:14. Daar het ’n engel vir Josef verduidelik van sy verloofde wat swanger was deur die Heilige Gees en dat Jesus ons Verlosser gebore sou word.

In Mat. 1:22 & 23 hoor ons
²²En dit het alles gebeur, sodat die woord vervul sou word wat die Here deur die profeet gespreek het:

²³ Kyk, die maagd sal swanger word en 'n seun baar, en hulle sal Hom Emmánuel noem, dit is, as dit vertaal word: God met ons.

Die kind Emmanuel (God met ons) is vir ons gebore en dit is wat ons as Christene met dankbare eerbied teenoor God met Kersfees in gedagtenis bring.

Oorspronklik het die teken van Emmanuel God se verbondstrou aan Juda te midde van oorlogsbedreiging bevestig. Die teken het vir Juda bevestig dat God se teenwoordigheid werklik is en dit is wat Emmanuel vandag nog vir ons ook doen.

Dit het vir Juda van God se verbondsliefde, beskerming en heerskappy verseker en net so verseker dit ons vandag ook van God se verbondsliefde, beskerming en heerskappy in ons lewens.

God self het in menslike gestalte by ons kom woon en daarom kan ons verseker weet God werklik teenwoordig is in ons lewens in Christus, deur die Gees, nou én tot die voleinding toe.

Net soos die oorspronklike Immanuel teken Jes. 7 hoop gebring te midde van onsekerheid en vrees bring die vervulling van die Immanuel teken in Christus vir ons hoop, want God is teenwoordig by ons in ’n wêreld vol van onsekerheid en vrees.

Matteus sê dat Jesus die finale, volkome Immanuel is, en daarmee beantwoord hy dieselfde vraag vir elke gelowige deur alle eeue heen: God het nie net ’n boodskap gestuur nie. Hy het self gekom!

Wat sê dit vir ons geliefdes?

Ø Jou geloof rus nie op jou eie prestasie of geestelike standvastigheid nie, maar op God se nabyheid.

Ø Jy hoef nie jou lewe alleen te dra, bestuur of reg te maak nie—Immanuel dra jou.

Ø Wanneer jy konflik, onsekerheid of pyn beleef, hoef jy nie te vra “Waar is God?” nie.

Ø God ís hier by jou. In Christus en in die Gees. Hy sal jou nie alleen los nie, want Hy is elke oomblik van elke dag by jou.

Immanuel is God wat verlossing bring deur oordeel heen. In Jes. 7 het ons gehoor dat Immanuel ’n teken van hoop is vir diegene wat op God vertrou, maar dat dit ook ’n teken van oordeel is vir diegene wat God verwerp.

En by die kruis klim hierdie spanning tot ’n hoogtepunt. Christus dra self die oordeel aan die kruis en maak die vloek van die dood tot niet met sy opstanding sodat God se Immanuel teenwoordigheid vir jou ’n werklikheid kan wees.

Jesus is Immanuel, God by jou. Daarom kan jy verseker weet dat jou hele lewe, jou werk, huis, familie, woede, vrese, siekte plaasvind binne God se teenwoordigheid. Niks in jou lewe gebeur buite Christus se hand nie.

Immanuel gee vir ons ’n lewende hoop dat ons op pad is na ’n ewige heerlikheid saam met God waar daar geen trane, hartseer, pyn of dood gaan wees nie. Vir ewig en altyd in God se teenwoordigheid.

Immanuel is ’n teken van hoop vir elkeen wat in Jesus Christus glo en wat sy volle vertroue en hoop op God alleen plaas en saam met Hom wandel.

Dit is egter ook ’n teken van oordeel vir elkeen wat sy rug op God draai. Die hoop van God se teenwoordigheid in jou lewe is net vir diegene wat in Jesus Christus as sy enigste Verlosser en Saligmaker glo.

Omhels Immanuel, d.w.s gryp God se teenwoordigheid in jou lewe met geloof vas. Leef deur jou geloof in Jesus Christus die lewe wat God vir jou beplan het sodat Immanuel nie vir jou ’n teken van oordeel word nie.

Amen

Jesus het mens geword sodat ons in oorvloed kan lewe

 

Genesis 3
Teksvers Gen. 3 v 20

Die jaar snel ten einde en ons is al weer by daardie tyd van die jaar waar ons begin regmaak vir Kersfees. Kersfees beteken baie dinge vir verskillende mense. Met Kersfees onthou Christene dat God mens geword het toe Jesus so bietjie meer as 2000 jaar gelede gebore is.

So tussen deur die regmaak en beplanning vir al die feestelikhede is dit goed dat ons net so bietjie stil word om na te dink wat Christus se geboorte vir ons beteken. Daarmee saam om ook net weer te besef wat se verskil dit aan ons lewe maak.

Om werklik die betekenis te verstaan van dit wat ons met Kersfees herdenk, gaan ons vandag eers weer terug na daardie gebeurtenis in die geskiedenis van die mensdom wat dit nodig gemaak het dat God in Jesus Christus mens geword het.

Wanneer ons aan Genesis 3 dink, dan haak ons so maklik vas by die vrug en die slang en die gebeure rondom dit. Vandag gaan ons so bietjie besin oor wat die implikasies was van daardie hap aan die vrug.

In Gen. 2 v 16 & 17 hoor ons dat God die mens ’n opdrag gee en wat die gevolge sal wees indien die mens nie gehoorsaam is aan daardie opdrag nie.

¹⁶Die Here God het die mens beveel: “Van al die bome in die tuin mag jy eet soos jy wil, ¹⁷maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy.”

Ongehoorsaamheid hou baie ernstige gevolge in. Met ongehoorsaamheid word lewe vir dood verruil. In Gen. 3 hoor ons dan ook die hartseer verhaal hoe die mens en sy vrou die lewe vir dood verruil het.

En die vrou het van sy vrugte gepluk en geëet. Sy het ook vir haar man by haar gegee, en hy het geëet.

God het vir hulle gesê hulle moenie, maar hulle het besluit hulle wil en toe het hulle die vrug van die boom van die kennis van goed en kwaad geëet.

Die gevolge van hierdie daad het verrykende gevolge vir hulle en hul nageslag ingehou. Hulle het lewe verruil vir dood. Van daardie oomblik af was hulle liggame onderwerp aan aftakeling wat op die uiteinde tot liggaamlike dood lei, nie net vir hulle nie, maar vir hulle hele nageslag.

Verder ook het hulle hele bestaan nou moeite geword soos ons hoor in Gen. 3:16-19:

¹⁶Vir die vrou het die Here God gesê: “Ek sal jou baie swaar laat kry met jou swangerskappe: met pyn sal jy kinders in die wêreld bring.

Na jou man sal jy hunker, en hy sal oor jou heers.”

¹⁷Vir die mens het die Here God gesê: “Omdat jy na jou vrou geluister het en geëet het van die boom waarvan Ek jou verbied het om te eet, is die aarde deur jou toedoen vervloek; met swaarkry sal jy daaruit ’n bestaan maak, jou lewe lank; ¹⁸die aarde sal vir jou dorings en dissels laat uitspruit, en jy sal veldplante eet; ¹⁹net deur harde werk sal jy kan eet, totdat jy terugkeer na die aarde toe, want daaruit is jy geneem. Stof is jy, en jy sal weer stof word.”

Die leefwêreld van die mens wat vir hulle vreugde verskaf het, het verander in ’n omgewing wat moeite en lyding veroorsaak.

Die ergste is dat daar ’n vervreemding tussen God en die mens ingetree het. In die plek van liefde in hul verhouding met God is nou vrees. Die mens het bang geword vir God en daarom het hulle probeer wegkruip toe hulle God hoor naderkom.

As die verhaal hiermee geëindig het, sou dit inderdaad ’n baie droewige hartseer verhaal gewees het. Dan het dood die laaste sê gehad. Dood het egter nie die laaste sê nie, want verweef binne in die verhaal tussen al die hartseer gebeure, is ’n boodskap van hoop.

Ons hoor dit reeds in Gen. 3 v 15 met ’n belofte van vyandskap tussen die nageslag van die mens en die bose. Die vyandskap bring verwydering tussen die mens en die bose en daarmee saam ook die belofte dat die bose oorwin gaan word. Die bose het nie die laaste sê nie.

In Gen. 3 v 20 hoor ons hoe die man hierdie boodskap van hoop aangryp. Tot nou toe is daar na die mense in hierdie verhaal net verwys as man en vrou. Nou gee die man vir sy vrou ’n naam. “Die mens het sy vrou Eva genoem.” Die betekenis van die Hebreeuse woord wat in ons Bybel met Eva vertaal is, beteken lewe.

Adam verklaar: “Sy is Lewe, want God sal deur haar lewe voortbring.” Die naam “Eva – Lewe” bevestig God se verlossingsplan. Dit is ’n boodskap van hoop van voortgaande lewe ná die sondeval en die belofte van die uiteindelike koms van die Messias.

En dan bevestig die verteller van die verhaal dat daar inderdaad lewe vanuit die vrou voortgevloei het. “sy was die moeder van al die mense.” Eva is die moeder van die mensdom en sy is die draer van God se belofte van verlossing. Eva is inderdaad ’n geloofsverklaring dat God se lewegewende belofte sal voortgaan ondanks die sondeval en dat dit uiteindelik in Christus vervul sal word.

En dan sluit die verhaal af met nog ’n boodskap van hoop op lewe. Ons hoor hoedat hulle uit die tuin verban was sodat hulle nie toegang tot die boom van lewe sou verkry het nie. Op die oog af klink dit of dit deel is van hulle straf, maar dit is nie. Dit vertel vir ons van God se genade. Hy keer hiermee dat hulle in hul sondige toestand van die boom van die lewe eet en so vir ewig in hul sondige toestand vasgevang sou word.

As hulle op daardie stadium van die boom van die lewe sou eet sou dit nie lewe gee nie, maar dood waar hulle vir ewig van God vervreem sou wees vanweë hulle sonde. Deur hulle uit die tuin te verban, maak God dit moontlik dat die beloftes wat Hy gegee het dat die bose oorwin sal word, waar word.

Wat beteken hierdie verhaal uit ons oeroue geskiedenis vir ons vandag en hoe pas dit in by Kersfees? In Joh. 10 v 10 hoor ons die volgende woorde van Jesus:

Ek het gekom sodat hulle die lewe kan hê, en dit in oorvloed.

Hiermee bevestig Jesus die belofte van lewe wat ons reeds in Gen. 3 gehoor het. Hy is die Verlosser wat mens geword het uit die nageslag van EVA wat lewe beteken en hier bevestig Hy dat Hy gekom het om lewe te bring.

Met Kersfees herdenk ons dat Jesus wat God is, as mens gebore is. Hy is as mens gebore sodat die belofte van lewe in Gen. 3 waar kon word. Dit is egter nie net gewone lewe wat Jesus bring nie. Dit is lewe in oorvloed! Dit beteken dat elkeen wat die belofte van lewe in Jesus Christus met geloof omhels, deel in daardie lewe van oorvloed wat Jesus gebring het.

Wat beteken Kersfees dus prakties vir ons, geliefdes? Dit beteken dat die vloek van ’n doodsbestaan nie meer die laaste sê het in ons lewens nie. Dit is waar dat ons nog nie heeltemal bevry is van die gevolge van die sonde nie. Ons lewens is nie nou van terugslae en swaarkry vrygeskeld nie, maar die terugslae en swaarkry het nie die laaste sê nie. Midde in die terugslae en swaarkry beleef ons God se liefdevolle teenwoordigheid en ons beleef hoe Hy ons daardeur dra.

Die belofte van lewe in Gen. 3 wat deur Jesus waar geword het, beteken dat die vervreemding wat sonde tussen jou en God gebring het, nie meer daar is nie. Jy kan reeds in hierdie lewe die oorvloed van God se liefde beleef, veral hoe Hy jou dra deur ’n lewe wat nie perfek is nie.

Ek is seker dat elkeen van ons kan terugkyk hoe God ons gedra het deur die stampe en die stote van die lewe. Ons sien ook uit na die belofte dat die swaarkry in hierdie lewe net tydelik is. Ons het ’n lewende hoop op ’n ewigdurende lewe saam met God sonder hartseer trane of pyn.

Kersfees herinner ons net weer dat God ons ook in die toekoms sal dra deur die stampe en die stote van die lewe. Kersfees herinner ons dat die swaarkry van hierdie lewe net tydelik is en dat ons op pad is na ’n ewige heerlikheid saam met God sonder hartseer trane of pyn.

Kersfees sê vir ons dat Jesus mens geword het sodat ons in oorvloed kan lewe.

Amen

Uit die wanhoop van die doodloopstrate van sonde, gee die Here lewe en hoop

Eseg. 37v1 tot 14

Teksvers Eseg. 37v3

Mens, kan daar in hierdie bene weer lewe kom? Dit is seker een van die ingrypendste vrae wat die Here vir ’n mens kan vra. Kan daar weer lewe kom in dit waar daar geen hoop meer vir lewe is nie?

Die Here gebruik hier ’n baie grafiese beeld om ’n situasie van doodsheid uit te beeld. Dit beskryf die situasie van die Jode wat in Ballingskap weggevoer is. Hier sit hulle in Babel in ’n vreemde land ver van hulle eie land sonder ’n tempel waar hulle God kan aanbid. Die tempel wat die sentrum is van die Jode se ontmoeting met God in Jerusalem is afgebreek.

Esegiël het as profeet opgetree in hierdie tyd van die Jode se Ballingskap. Hier in ons teksgedeelte gebruik die Here hierdie beeld om die Jode se wanhoop en hopeloosheid vir ons te teken. In Ps. 137 kry ons ook ’n idee van die Jode se hopelose situasie:

¹By die riviere van Babel,

daar het ons gesit,

en ons trane het gevloei

as ons aan Sion dink.

²Aan die wilgerbome in daardie land

het ons ons liere opgehang

³toe dié wat vir ons gevange

weggevoer het,

ons gevra het om ’n lied te sing,

toe dié wat vir ons leed aangedoen het,

van ons vrolikheid wou hê:

“Sing vir ons ’n lied oor Sion!”

⁴Hoe kan ons die lied van die Here sing in ’n vreemde land?

Kan u hierdie prentjie sien wat die Here vir ons skets? ’n Laagte vol bene! Dink net as ons so op die kruin van die laagte se rand staan. Hier voor ons lê die hele laagte vol ou uitgedroogte mensbeendere alles deurmekaar en uitgebleik deur die son en die weer. Hulle is al so droog en uitgebleik dat die bekende doodsreuk van ’n dooie nie eers meer daar is nie.

Effektief beskryf hierdie beeld die doodsheid wat daar bestaan het in Israel se verhouding met die Here. Vanweë hulle afgodery is daar van hulle verbondsverhouding met die Here geen sprake meer nie. Daar is vir hulle geen lewe meer in die verbondswoorde nie:

julle sal my volk wees en Ek sal julle God wees

Dit is wat sonde doen. Dit bring verwydering tussen ’n mens en die Bron van lewe. As jy byvoorbeeld ’n tak van ’n boom afbreek dan is dit verwyder van die hoofstam wat lewe verskaf. Daardie tak verdroog en gaan dood. Dit is dan ook daardie geestelike doodsheid wat hier beskryf word. Israel het bly afdwaal en wegdraai van God af.

Die Here beskryf vir ons in Eseg. 36v18-19 wat die gevolg was van Israel se sondes:

¹⁸Ek het my toorn oor hulle laat losbreek oor die bloed wat hulle vergiet het en oor die afgode  waarmee hulle die land verontreinig het. ¹⁹Ek het hulle verstrooi onder die ander nasies en hulle na ander lande toe uitmekaargejaag. Ek het hulle gestraf oor hulle optrede en hulle gedrag.

Die vraag is nou geliefdes: “Wat het hierdie donker somber prentjie van Israel se geskiedenis van bykans twee en ’n half duisend jaar gelede met ons te maak? Is dit nodig dat ons met so ’n swartgallige prentjie van ’n vallei vol doodsbeendere gekonfronteer word? Het ons nie eerder ’n boodskap van hoop nodig om ons te inspireer vir die pad vorentoe nie?

Geliefdes, hierdie IS ’n boodskap van hoop!

Hierdie verhaal beskryf vir ons hoe die Here ook vir ons uit die wanhoop van ons doodloopstrate weer nuwe lewe en hoop kan gee. Dit is nodig dat ons opnuut weer ’n voorraadopname maak van waar ons staan met ons verhouding met die Here. Ons raak so maklik in ’n gemaksone vasgevang. Ons is mos besig met godsdiensbeoefening. Ons kom dan kerk toe. Ons doen al die “regte” dinge. Die probleem is egter dat ons so maklik in ’n valse gerustheid vasgevang kan word net soos Simson was toe Delila hom aan die Filistyne oorgegee het. (Vgl. Rig. 16v19-20)

¹⁹Sy het vir Simson op haar skoot aan die slaap gemaak en ’n man geroep, en hy het Simson se sewe haarlokke afgeskeer. So het sy hom laat swak word, sy krag het verdwyn. ²⁰Toe sy sê: “Die Filistyne is hier, Simson!” het hy wakker geskrik en gedink: ek sal weer uitstap soos die vorige kere en my losruk.

Maar hy het nie besef dat die Here hom verlaat het nie.

Ons wonder dikwels hoekom groei die kerk nie? Is dit nie maar ook omdat daar ’n geestelike doodsheid in die kerk teenwoordig is nie? Is die beskrywing van 2 Tim. 3v5 nie ook waar van ons nie?

Hulle sal nog die uiterlike skyn van die godsdiens hê, maar die krag van die godsdiens sal hulle nie ken nie.

Is die krag van die Heilige Gees nog in ons lewens teenwoordig? Dit is ’n vraag wat elkeen persoonlik antwoorde voor moet gaan soek. Die Here gee vandag vir ons boodskap van troos. Uit die wanhoop van doodloopstrate gee die Here lewe en hoop.

 Hy beveel vir Esegiël om vir daardie dooie bene te profeteer. Met ander woorde, Esegiël moet die Woord van God verkondig. Wanneer hy dit doen dan gebeur daar ’n wonderwerk.

(Vgl. Eseg. 37v7-8a)

⁷Ek het toe as profeet opgetree soos ek beveel is, en terwyl ek dit doen, hoor ek ’n gedreun: die bene het na mekaar toe beweeg, elkeen na die been toe wat by hom pas. ⁸Terwyl ek kyk, kom daar senings en vleis aan hulle en word daar vel bo-oor getrek.

In Heb. 1v1-2 sê die Here vir ons dat Jesus Christus die Woord van God is:

¹In die verlede het God baiekeer en op baie maniere met ons voorvaders gepraat deur die profete, ²maar nou, in hierdie laaste dae, het Hy met ons gepraat deur die Seun.

In Joh. 1v1 sê Hy dit ook baie pertinent vir ons:

In die begin was die Woord daar, en die Woord was by God, en die Woord was self God.

Daar is net een manier waarop herlewing kan plaasvind vir diegene wat vassit in die doodloopstrate van wanhoop. Jesus Christus is die antwoord. Daar kort egter ook nog iets: In Eseg. 37v8b hoor ons:

Maar daar was nog nie gees in hulle nie.

Die Hebreeuse woord wat hier met gees vertaal is het ook die betekenis van asem of wind. Ons kan dus ook sê dat hierdie klomp beendere nou in liggame verander is, maar dat daar nog geen lewensasem in hulle is nie. Daarom gee die Here dan ook die opdrag in Eseg. 3v9-10:

⁹Toe sê die Here vir my: “Praat nou as profeet met die gees, tree op as profeet, mens, sê vir die gees: So sê die Here my God: Kom uit die vier windstreke, gees, blaas in hierdie dooies in dat hulle kan lewe.”

¹⁰Ek het as profeet opgetree soos die Here my beveel het, en toe kom die gees in hulle, en hulle lewe en gaan staan regop. Dit was ’n baie groot menigte.

Sonder die Heilige Gees kan ons nie deel in die lewe wat Jesus Christus vir ons verwerf het met sy kruisiging en opstanding nie. Dan gaan dit in ons lewens ook maar net soos met daardie doodsbeendere. ’n Groot gedruis en baie beweging, maar sonder die Heilige Gees se lewendgewende asem bly hulle maar net ’n klomp dooie liggame. Dit is hier waar God se genade op sy duidelikste skyn, want Hy weet dat die mens op sy eie niks kan vermag nie. Daarom gee Hy ook die belofte in Eseg. 37v14:

Ek sal my Gees in julle laat kom sodat julle kan lewe

Geliefdes, God gee nuwe lewe uit die wanhoop van doodloopstrate waarin sonde ons laat beland soos die Here ook in Tit. 3v5 vir ons bevestig:

Hy het ons verlos, nie op grond van iets wat ons vir ons vryspraak gedoen het nie, maar op grond van sy eie ontferming. Dit het Hy gedoen deur die wedergeboorte wat die sonde afwas, en deur die Heilige Gees wat nuwe lewe gee.

Geliefdes, staan u vandag in ’n doodloopstraat en u weet nie watter kant toe nie? By Jesus is daar uitkoms. Die enigste bron van vrede en blydskap is Jesus Christus, want Hy is die enigste bron van lewe.

Ons kan daardie lewe alleen verkry wanneer God dit vir ons gee. As die Heilige Gees nie vir ons die ware lewe gee nie, dan sal daar geen lewe wees nie. Die Here belowe ons egter in Luk. 11v13 dat hy die Heilige Gees sal gee as ons daarvoor bid.

As julle wat sleg is, dan weet om vir julle kinders goeie dinge te gee — die Vader in die hemel nog baie meer! Hy sal die Heilige Gees gee vir dié wat vra.”

Geliefdes om die nuwe lewe te ervaar wat die Here ons gee: glo in Jesus Christus. Glo dat Hy vir jou sondes aan die kruis gesterf het. Glo dat Hy die dood met sy opstanding oorwin het en bid vir die krag wat die Heilige Gees ons gee. Bid dat die Heilige Gees nuwe lewe in jou verhouding met God sal gee.

Amen

Ware geloof erken God se genade en reageer met dankbare aanbidding

 

Skrif: Lukas 17:11-19

Teksverse: Luk. 17:15,16 & 19

Die HERE wys weer vandag vir ons met Nagmaal hoe lief Hy ons werklik het. Hy het ons gered van die ewige dood deurdat Hy sy lewe in ons plek gegee het.

Die indringende vraag wat Here vandag vir ons met sy  woordverkondiging vra is: “Hoe verander dit jou lewe?”

Verstaan ons nog die diepere betekenis van dit wat Jesus vir ons gedoen het?

God gee sy seëninge aan alle mense, maar nie alle mense word gered nie. Ons hoor in Mat. 7:11

“Gaan deur die nou poort in. Die poort wat na die verderf lei, is wyd en die pad daarheen breed, en dié wat daardeur ingaan, is baie. Maar die poort wat na die lewe lei, is nou en die pad daarheen smal, en dié wat dit kry, is min.”

In hierdie verhaal wat Lukas vertel hoor ons dat net een persoon uit tien gered was daardie dag!

Dis ’n eenvoudige verhaal. Terwyl Jesus en sy dissipels op pad was na Jerusalem het Jesus die mense wat hulle teëgekom het geleer van die Koninkryk van God en wat dit beteken om ware burgers van die Koninkryk te wees.

En terwyl hulle op pad was na ’n sekere dorpie toe het hulle tien mans teëgekom wat melaats was. Iemand wat melaats was moes hulself afskei van die samelewing en daarom was hierdie tien buite die dorp. Terwyl hulle nog op ’n afstand was het hulle om hulp geroep.

Jesus se reaksie wys sy deernis en dat Hy omgee. Hy beveel hulle om hulself aan die priester te gaan wys, want dis net ’n priester wat kon verklaar dat ’n melaatse genees is. Jesus het nie eers gevra dat hulle een of ander voorwaarde moes nakom nie. Hy het hulle dadelik genees en beveel dat hulle na die priester toe moes gaan sodat die priester bevestig dat hulle genees is. En dis hoe God se genade werk. Hy gee vrylik sonder om iets te vra.

Maar om die volle rykdom van God se genade te ontvang vra geloof. Geloof is die hande waarmee jy die volle rykdom van God se genade jou eie maak. Ware geloof erken God se genade en reageer met dankbare aanbidding daarop.

Hier is tien mans wat smeek om hulp en elkeen ontvang uiterlike genesing. Net een van die mans, ’n Samaritaan ontvang egter iets meer.

Wat is die verskil tussen die Samaritaan en die ander nege?

Die nege Jode ontvang God se seën en gaan aan met hul lewens. Die Samaritaan draai terug en aanbid God in dankbaarheid. Hy sien God se genade raak en reageer met dankbare aanbidding.

Geliefdes, hoe dikwels is ons lewens nie ook maar net soos die nege Jode wat nie terug gedraai het nie? Wanneer daar ’n krisis is, bid ons tot God en wanneer God ons daardeur help, gaan ons aan met ons lewens asof God nie bestaan nie.

Dis maklik om noodwiel gebede te bid en meeste mense doen dit dikwels, selfs ongelowiges doen dit van tyd tot tyd. Hoe werk ’n noodwiel? Terwyl jou bande reg is en jy ry met jou motor dink jy nie eens aan die noodwiel in jou kattebak nie.

Maar wanneer jy ’n pap band het, onthou jy van jou noodwiel en vir die kort tydjie dat jy dit gebruik is dit baie belangrik vir jou. Daarna gaan jy weer met jou lewe aan sonder om daaraan te dink totdat jy dit weer nodig kry. Hoe dikwels maak ons nie ook maar so met God nie?

Teenoor die nege is die Samaritaan egter totaal anders. Jesus sê vir hom:

“Staan op en gaan huis toe. Jou geloof het jou gered.”

Die Griekse woord wat ons met gered vertaal beteken meer as die fisiese genesing wat hy ontvang het. Dit sluit ook geestelike redding in. Met ander woorde sy verhouding met God is herstel en dit bring hom daartoe om God in sy lewe te erken.

Hoe erken mens God in jou lewe? Jy sien raak waar Hy in jou lewe besig is. Jy sien sy hand van genade raak en dank Hom daarvoor. Jy gebruik Hom nie net soos ’n noodwiel om die probleme in die lewe te systap nie.

Ons leef nie in ’n perfekte wêreld nie. Ons voel nog elke dag die gevolge van die sonde aan die lyf. Maar dit is ook so dat selfs te midde van dit is God se seën teenwoordig. Sê jy nog elke dag vir God dankie vir die mooi en die goed in jou lewe?

Sê jy vir Hom dankie dat Hy daar is vir jou wanneer die lewe jou op ’n grondpad neem? Eer en dank jy God nog as die Almagtige Skepper wat moeite met jou maak? Is jy nog intens bewus van wat Jesus vir jou aan die kruis gedoen het?

Hoe verander dit jou lewe? Waarvoor bid jy wanneer jy in moeilike omstandighede beland? Bid jy net dat God dit moet wegvat of vra jy ook dat die Heilige Gees vir jou die geduld gee om dit te hanteer? Het jy darem nog ’n vriendelike woord vir die persoon agter die toonbank nadat jy vir twee ure in die tou gestaan het?

Skel jy net die trokdrywer met wraakgedagtes wat so amper in jou vasgery het of bid jy dat die Here sy gesindheid op die pad verander? Met ander woorde dra jy hom ook aan die Here op? Vra jy die Here om jou ook te help om te vergewe?.

Ons hoor in Luk. 17:16 dat die Samaritaan voor die voete van Jesus neergeval het en Hom gedank het. Dan word daar baie pertinent genoem dat hy ’n Samaritaan was. Vir die Jode wat hierdie verhaal gehoor het was dit ’n skokkende onthulling, want hulle het neergesien op die Samaritane.

Wat die Here hier vir ons sê is dat dit nie jou afkoms is of wie jy is wat vir jou redding gee nie. Ons val so maklik in die slaggat dat ons dink dat omdat ons naam op die lidmaatregister is, dat dit genoeg is. Die Jode het gedink, ek is mos ’n Jood, ’n afstammeling van Abraham. Ek is mos ’n Christin. Ek behoort mos aan ’n kerk, maar in my dag tot dag bestaan lyk ek niks anders as die wêreld daarbuite nie. Die vraag is egter, is ek net ’n inskrywing op ’n lidmaatregister, of is ek ’n aktiewe lidmaat in die gemeente?

Die Here wys hier vir ons dat dit net geloof is wat jou red. Geloof wat God se genade erken en met dankbare aanbidding daarop reageer.

Ons gaan nou aansit by die tafel van die Here. Kom ons kyk met nuwe oë na dit wat Jesus vir ons gedoen het. Kom ons sien weer raak dat sy liggaam vir ons gebreek was en dat sy bloed vir ons uitgegiet is.

Kom ons antwoord in geloof daarop deur God se genade te erken en met dankbare aanbidding daarop te reageer.

Amen

Waar was God toe dit gebeur het?

 

Psalm 22 

Teksvers Ps. 22:2

My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep?

Waar was God toe dit gebeur het? Waar was God toe die inbrekers ons in ons huis oorval het? Waar was God toe die ongeluk gebeur het? Hoekom het Hy dit nie gekeer nie? So is daar so baie situasies in ons lewe wat aanleiding gee tot hierdie vrae. Elkeen van ons beleef op een of ander stadium die ellende van die lewe en dit is een van die tergendste vrae wat daar oor die lewe is. Hiermee saam probeer die satan ons oortuig dat God nie omgee nie.

Waar was God toe dit gebeur het? Dit is ’n vraag wat deur al die eeue heen maar net dieselfde bly. Die omstandighede wat aanleiding tot die vraag gee het dalk verander, maar die noodroep bly dieselfde. Ons weet nie wat Dawid se omstandighede was toe hy Psalm 22 gedig het nie. Moontlik was dit toe hy vir sy lewe moes vlug toe Saul hom wou doodmaak. Moontlik daardie keer toe sy eie seun Absolom sy troon wou afneem. Ons weet nie, maar wat wel duidelik in die Psalm is, is dat dit die dieptes van ellende beskryf wat Dawid op ’n stadium ervaar het.

Die diepste nood wat ’n gelowige kan beleef is die ervaring dat God ons verlaat het. Dit is die ervaring wat Dawid verwoord in Ps. 22:2

My God, my God, waarom het U my verlaat en bly U ver as ek om hulp roep?

Ons hoor hierin sy intense pyn wat hy beleef het. Die God wat my God is. Die God met wie ek ’n persoonlike verhouding het, het Hom van my onttrek. Hy was nie daar toe ek Hom nodig gehad het nie!

Sy teleurstelling is nog meer intens as ons luister na wat sy voorvaders beleef het in soortgelyke omstandighede soos ons hoor in Ps. 22:5

Op U het ons voorvaders vertrou. Hulle het vertrou en U het hulle gered

Sy ervaring is egter presies die teenoorgestelde. Hy voel soos ’n wurm, ’n voorwerp van bespotting. Sy situasie is so hopeloos dat mense vir hom lag en met hom spot omdat hy in sulke omstandighede nog steeds aan die Here bly vashou. As hy dan so baie van die Here hou, laat Hy hom dan red. So klink die spotstem van hulle wat op hul eie vermoëns staatmaak.

Tog het hy in die verlede ervaar dat God daar is. Dis dan God wat hom sy eerste lewenslig laat sien het en van sy geboorte by hom betrokke was. Dit is wat sy lyding soveel erger maak. Dit voel vir hom of God hom in die steek gelaat het.

Dit is wat lyding aan ’n mens doen. Dit laat jou voel of jy so weerloos is soos water wat uitgestort is. Dis asof jou bene uitmekaar val en jou hart so sag soos was word. Dit voel vir jou of jou lewe net so min as ’n potskerf werd is soos ons hoor in Ps. 22 v 16.

Ek is so min werd soos 'n potskerf,

my tong kleef aan my verhemelte,

U laat lê my asof ek dood is.

Hierdie beeld wat die digter gebruik, verwys na die erdepotte wat destyds in Israel gebruik is. Solank die erdepot heel is, is dit nuttig omdat mens allerlei goed daarin kan bere. Maar as dit gebreek is, is dit niks werd nie. Al wat mens met die stukkende potskerwe kan doen wat oorbly is om dit weg te gooi. Dit is wat lyding doen. Daardie gevoel dat God my in die steek gelaat het en dat ek nikswerd is nie. Groter nood kan geen mens hom voorstel nie.

Wat doen mens wanneer jy in so ’n situasie verkeer? Wat het Dawid gedoen? Ten spyte van sy negatiewe ervaring, vlug hy nog steeds na God toe, want hy weet daar is niemand anders wat kan help nie. Ps. 22:12 – 22 beskryf sy gebed om hulp. Hy beskryf sy lyding in beeldryke taal. Sy vyande is soos wilde beeste uit Basan wat hom omsingel. Hulle is soos verskeurende brullende leeus wat op hom afstorm.

Wat doen mens wanneer jy in so ’n situasie verkeer? Jy wend jou na God toe in gebed en jy stort jou hart teenoor Hom uit. Jy beskryf vir Hom presies hoe jy voel. Al jou emosies van woede en vrees stort jy voor die Here uit. Dit help nie om die emosies wat jy ervaar te onderdruk nie, want hulle is daar. Die Here verstaan dat jy so voel en daarom kan en moet jy dit vir Hom vertel.

Psalm 22 beskryf die intense lyding van ’n mens wat swaar gely het, maar dit beskryf ook sy dank teenoor die Here wat hom van sy smart verlos het. Alhoewel dit vir Dawid gevoel het dat die Here hom in die steek gelaat het en dit soms vir ons ook so voel, is die werklikheid dat daar net een mens in die hele geskiedenis van die mensdom is wat werklik deur God verlaat was.

In Mat 27:45-46 hoor ons hoe Jesus uitroep

⁴⁵Van twaalfuur af het daar duisternis oor die hele land gekom, en dit het tot drie-uur geduur. ⁴⁶Teen drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dit is: My God, my God, waarom het U My verlaat?

God is al deur die eeue ontelbaar baie keer aangeroep met die klag: “My God, waarom het u my verlaat?” Waar was God toe dit gebeur het? Maar tog was hierdie klag nog net een keer waar, naamlik toe Jesus dit aan die kruis uitgeroep het.

Hierdie middelste van sewe kruiswoorde is die dieptepunt van Jesus se lyding. Dit volg na drie ure van duisternis en stilte waar God en mense geswyg het. Wat het in daardie drie ure gebeur? Die Seun van God het die ewige dood van Godverlatenheid gely. Daarom kan elkeen wat glo in die verlossing van Jesus Christus verseker weet dat hulle nooit weer Godverlatenheid sal ervaar nie. Daarom kon Dawid ook in hierdie gebed waar hy sy ellende in gebed teenoor God verwoord, in die laaste gedeelte God ook dank vir die verlossing wat Hy gee.

Waar was God toe dit gebeur het? Hy was daar! Dit is Hy wat jou deur die krisis gedra het! Dit is Hy wat by jou is waar jy midde in die krisis staan. Dit is Hy wat die uitkoms gegee het. Dit is Hy wat jou vashou wanneer die aanslae van die lewe op hulle felste op jou afstorm. God is daar.

Ons moet verstaan dat God ons nie altyd uit die situasie neem nie. In hierdie wêreld is ons nog steeds onderwerp aan die gevolge van sonde. Die diepste nood wat ’n persoon kan ervaar, is om van God vervreem te wees. Dit is wat Jesus kom herstel het. Dit is wat Jesus kom herstel het. Met sy kruisdood en opstanding, het Hy die gebroke verhouding tussen God en mens herstel. Ons is egter nog in die wêreld en ons voel nog die nagevolge van die mens se opstand teen God. Ware vrede is nie om vry te wees van moeilike omstandighede nie, ware vrede vind ons in die teenwoordigheid van God.

Wanneer ons in moeilike omstandighede beland voel dit soms of God nie daar is nie, maar Hy is daar en dit is wat Dawid op die uiteinde ook besef het, naamlik dat God ook midde in sy moeilike omstandighede daar was. Daarom verklaar Dawid dat hy voor almal sal getuig wat God vir hom gedoen het en dit is waaroor ons ook moet getuig. Jesus het die skeidsmuur wat sonde tussen ons en God geplaas het, weggeneem en daarom kan ons verseker wees dat God ons nooit alleen sal laat nie. Deur sy Gees is Hy elke oomblik van elke dag by jou. Ons verstaan nie altyd hoekom sekere omstandighede oor ons pad kom nie, maar ons moet vertrou dat God in beheer is en dat Hy ons nooit alleen sal laat nie.

In Ps. 22:28-29 hoor ons

Mense oor die hele wêreld sal die Here erken en hulle tot Hom bekeer.

Alle volke sal Hom as koning erken, want die koningskap behoort aan die Here; Hy heers oor die volke.

Hier sien ons dat God besig is om die gebrokenheid van die sondige wêreld te herstel. Dit is die lewende hoop waaraan ons vashou. Daar kom ’n tyd waar ons nie meer aan die ellende van hierdie wêreld onderwerp gaan wees nie. Dit gee ook vir ons ’n perspektief op die huidige werklikheid waarin ons leef. Selfs die gebrokenheid van hierdie wêreld is nie groter as God nie. Wat is die ergste wat die ergste wat met ons kan gebeur in hierdie lewe? Ons kan ons lewe verloor en selfs wanneer dit gebeur, is God steeds daar. Die liggaamlike dood is nie die einde nie, maar slegs die begin van ’n ewigheid saam met God. Daarom hoef ons ook nie die dood te vrees nie.

Waar was God toe dit gebeur het? Hy is daar. Hy laat ons nooit alleen nie, selfs al voel dit soms of Hy nie daar is nie. Wanneer dit voel of God jou verlaat het, neem steeds jou toevlug tot Hom. Jesus het eenmaal ware Godverlatenheid ervaar sodat elkeen wat in Hom glo nooit weer sonder God sal wees nie. Wanneer die lewe vir jou te veel word, stort jou hart teenoor Hom uit en weet dat Hy daar is en dat Hy jou nooit alleen sal laat nie. Selfs al gebeur dit dat jou lewe geneem word is Hy steeds daar.

Wanneer jy in jou nood na God toe vlug en nie weg van Hom af nie sal jy ’n nuwe perspektief daarop ontdek sodat jy Hom selfs midde in jou nood kan loof en prys. Hou in vertroue vas aan God se genade en weet dat Hy daar is, selfs al voel dit nie altyd so nie.

Amen