Markus 4 v 35 - 41
Jesus
het ’n lang dag agter die rug waarin hy die skare deur gelykenisse geleer het. Aan
die einde van die dag versoek Jesus sy dissipels om na die oorkant van die meer
te vaar.
Hy was heel waarskynlik moeg na die lang dag en daarom het Hy agter in die skuit aan die slaap geraak terwyl hulle na die oorkant toe gevaar het. In die ligte laatmiddag briese het hulle daar weg weggevaar.
Toe hulle ongeveer in die
middel van die meer was het daar skielik ’n storm opgesteek.
Die
see van Galilea is daarvoor bekend dat storms skielik sonder waarskuwing
opsteek. Die rede daarvoor is omdat dit in die skeurvallei waarin die
Jordaanrivier afvloei geleë is. Die meer is ongeveer 213m onder seevlak met
berge aan weerskante van die meer wat tot 600m hoog is aan die oostekant. Die
koel droë lug van bo-op die bergtoppe sak dan af in die vallei waar dit met die
warm vogtige lug van die meer in kontak kom. Dit veroorsaak lugdruk verskille
en omdat die berge weerskante ’n tregter effek het kan daar baie vinnig ’n baie
sterk windstorm oor die see opsteek. Die meer is ongeveer 21 km lank en 13 km
breed. Dit is dus ’n groot wateroppervlak waar die wind groot golwe kan opwek. En
dit is wat daardie dag gebeur het.
Hierdie
storm gee vir die dissipels die geleentheid om toets of hulle dit wat hulle van
Jesus geleer het kan toepas in hulle lewens. Die laaste gelykenis wat Jesus
daardie dag vertel het was die gelykenis van die mosterdsaad. Die Koninkryk van
God word in die gelykenis voorgestel as ’n klein mosterdsaadjie wat groei tot
dit ’n groot boom is. Met ander woorde dit is die klein groepie dissipels wat
die begin is van die koninkryk wat die magtigste op aarde gaan word. Nou kry
die dissipels die geleentheid om te toets of hulle glo dat die Here hul gaan
bewaar om hierdie belofte te verwesentlik, want daar is ’n storm wat sê “nee,
dit is nie so nie.”
Ons
hoor in die verhaal wie Jesus werklik is en wat Hy vir sy volgelinge kan doen.
Die verhaal begin met ’n groot storm. Daarna volg daar ’n groot stilte en die
verhaal eindig met ’n groot ontsag.
Die
groot storm.
Ons hoor hoe Jesus ’n groot storm gebruik om ons geloof te toets. in Mar. 4:35 hoor ons hoe Jesus vir sy dissipels sê: “Kom ons vaar oorkant toe.” Hulle het in die storm beland omdat Jesus vir hulle gesê het om weg te vaar. As Jesus nie dit vir hulle gesê het nie, sou hulle nooit in die storm beland het nie. Die dissipels het in die storm beland omdat hulle gehoorsaam was. Hulle het nie in die storm beland omdat hulle iets verkeerd gedoen het nie! Nee, hulle het daar beland juis omdat hulle iets reg gedoen het!
In
Mar. 4: 37 hoor ons:
Skielik het daar ’n groot
storm losgebars, en die golwe het in die skuit geslaan, sodat die skuit al
begin vol word het.
Hierdie
was nie maar net ’n gewone storm nie. Die Griekse woord wat as groot vertaal
word is “mega”. Dit is ’n woord wat in Afrikaans en Engels ook al gebruik word om
die grootsheid van iets te beskryf. Dit beskryf iets meer as net groot. As ons
storms op ’n skaal moet plaas van gewoon aan die onderkant en baie hewig aan
die bokant, dan beskryf “mega” die bopunt van daardie skaal. Dit was ’n storm
wat meer was as wat hulle kon hanteer. In Luk 4:23 hoor ons dat hulle lewens
inderdaad in gevaar was. Toe hulle weggevaar het was daar geen teken dat daar
’n storm sou wees nie. Toe hulle in die middel van die meer kom het daar
skielik ’n storm opgesteek.
In
Mar 4:40 vra Jesus die vraag “Waarom is julle bang? Het julle dan nie geloof
nie?” M.a.w. hierdie storm is ’n gelooftoets vir die dissipels en in die
verhaal hoor ons wat die eienskappe van so ’n gelooftoets is.
Die eerste
eienskap vir so ’n geloofstoets is ’n situasie wat menslik gesproke
onmoontlik is om te hanteer. ’n Megastorm. Jesus plaas jou in ’n situasie wat
jy nie alleen kan hanteer nie. ’n Situasie waar jy nie uitkoms van kan sien
nie. Dit is nogal iets waarmee ons, ons kan vereenselwig, want ervaring het ons
geleer dat ons nie vrygeskeld word van die storms in die lewe nie. Christene
beland in onmoontlike storms juis omdat hulle christene is! Jesus het sy
dissipels beveel om weg te vaar en dit het hulle in die storm laat beland. Hy
bring ons in die storms.
Net
soos daardie storm op die see van Galilea, ontstaan ons storms net so skielik
uit die bloute. Die een oomblik is alles nog reg en dan ontvang jy die oproep,
daar was ’n ongeluk. Alles verloop nog glad by die werk, dan word daar
afgekondig dat die maatskappy herstruktureer moet word om koste te bespaar. Die
gesprek met die dokter: “die resultate van die biopsie het positief vir kanker
getoets.” Die ekonomie is nog redelik en dan word daar ’n politieke
aankondiging gemaak wat veroorsaak dat daar in die loop van die naweek R500
biljoen se waarde op die aandelebeurs vernietig word en dat die wisselkoers van
die rand teenoor buitelandse geldeenhede met 25% verswak. Dit tesame met die
voortslepende droogte raak net te veel en besighede word gedwing om deure toe
te maak.
Dit
is die tipe situasies waarin ons beland. Die skuit is besig om vol water te
word, die wind is oorweldigend. Al wat ons sien is die golwe wat bokant die
skuit uittoring. Hierdie storm is besig om die oorhand te kry en dit lyk of ons
dit nie gaan maak nie.
Christene
word nie vrygeskeld van die storms in die lewe nie. Die Here plaas ons in
hierdie storms om ons geloof te toets. Jesus het die dissipels beveel om te
gaan, maar Hy het hulle nie alleen laat gaan nie. Hy het saam gegaan. Jesus was
saam met die dissipels in die skuit en net so is die Heilige Gees saam met ons,
ook wanneer ons midde in die megastorms van die lewe beland.
Die
eerste eienskap van ’n geloofstoets is ’n onmoontlike situasie, maar daar is
ook ’n tweede eienskap, naamlik Jesus wat stilbly. Ek bevind myself in
’n onmoontlike situasie en wanneer ek omdraai is Jesus aan die slaap agter in
die boot! Wat moet ek doen wanneer ek in die storm van lewe is en die Here
antwoord my nie? Is dit nie hoe ons dikwels voel nie? Ek bid en daar is nie
antwoorde nie. Ek bid en my geliefde word nie gesond nie. Ek bid en ek kry nie
die werk nie. Ek bid en die persoon vir wie ek bid word nie gelowig nie. Dan
begin mens wonder, Here waarom slaap U?
Geloof
word nie getoets wanneer dit mooiweer is nie. Vertrou jy Jesus in die storm?
Vertrou jy sy stilte? Vertrou jy wanneer jy nie die antwoorde ontvang wat jy
verwag nie? Vertrou jy wanneer die omstandighede nie is soos wat jy dink dit
behoort te wees nie? Vertrou jy wanneer jy net die oorweldigende golwe om jou
sien? Vertrou jy wanneer jou boot vol water begin word en Jesus is aan die
slaap agter in die boot? Vertrou jy dat die Here vir jou omgee wanneer dit lyk
of alles in die lewe teen jou is?
Let
op wat die dissipels gesê het. Die megastorm tesame met Jesus se stilte het die
ware toestand van die dissipels se geloof blootgelê. Die dissipels gaan nie na Jesus
en vra, Here doen iets nie. Nee in Mar. 4:38 hoor ons:
“Meester, gee U dan nie om
dat ons vergaan nie?”
Die
dissipels bevraagteken nie die mag van Jesus nie. Nee, hulle bevraagteken sy
liefde!
Dit
is die dieptepunt van ’n geloofskrisis. Ons glo dat die Here in staat is om te
help, maar ons bevraagteken of Hy wil help! Gee Hy werklik om? Sien die Here
ooit raak waardeur ek gaan? Ek dien die Here al solank. Ek bid gereeld. Ek
probeer werklik om na die beste van my vermoë volgens die wil van God te leef.
Het die Here van my vergeet?
Luister
hoe beantwoord Jesus hierdie aantyging van die dissipels “Waarom is julle bang?
Het julle dan nie geloof nie?” Met ander woorde “hoe is dit dat julle My nog
nie vertrou nie? Hoe is dit dat julle My liefde bevraagteken? Dink julle
werklik dat Ek nie omgee nie?” Geloof is die vaste vertroue dat die Here
werklik vir my omgee en dat Hy my onvoorwaardelik liefhet.
Ons
moet verstaan dat die Here aan geloofstoetse onderwerp omdat Hy ons liefhet. In
Jak 1:2-4 hoor ons dat ons aan geloofstoetse onderwerp word sodat ons tot volle
geestelike rypheid kom sonder enige tekortkominge. Net soos ’n spier sterk word
wanneer jy dit oefen word ons geloof sterker deur gelooftoetse. God het ons te
lief om jou met ’n twyfelende geloof te los. Hy wil hê dat jy deur jou geloof
die werklike diepte van sy liefde leer ken. Hy wil hê dat ons in geloof moet
groei sodat ons kan leer wie Hy werklik is.
Die
groot stilte
Na
die groot storm kom die groot stilte. Dieselfde woord wat gebruik word om die
groot storm word in vers 39 gebruik om die groot stilte te omskryf. ’n
Megastorm en nou ’n Megastilte. Dit is nie net ’n gewone stilte of kalmte nie.
Dit is ’n buitengewone kalmte wat daar na die storm neerdaal.
Dit
is belangrik om te verstaan dat die storm dadelik gekalmeer het. Jesus het die
storm beveel “Hou op! Bedaar!” en dadelik het die wind gaan lê en die golwe
kalmeer. Dit was nie ’n geleidelik afskaal van die storm nie. Dit wys vir ons
op die almag van Jesus. As die storm maar net natuurlik bedaar het sou dit nog
’n lang ruk geduur het. Die golwe het egter dadelik bedaar en dit is net God
wat dit kan doen. Dit bevestig absoluut dat Jesus God is.
Die
groot ontsag.
En
dit het sy dissipels met ’n groot ontsag vervul. Dit is belangrik dat ons moet
verstaan dat hierdie magsvertoon nie net is om te bewys dat Jesus God is nie.
Dit is ’n magsvertoon na aanleiding van die dissipel se vraag: “Meester, gee
U dan nie om dat ons vergaan nie?” Jesus word nie wakker en bestraf die
dissipels nie. Hy bestraf die wind as ’n antwoord op hulle vraag, “ja Ek gee om
vir julle.” Hy gebruik sy almag om vir sy dissipels te wys hoeveel Hy werklik
vir hulle omgee om hulle te verlos. Hiermee wys Hy nie net vir sy dissipels hoe
groot sy mag is nie, maar hoe groot sy liefde is. Later het Hy die grote van sy
liefde aan die kruis bevestig en die grote van sy mag met sy oorwinning oor die
dood. Dit is die evangelie, die goeie nuus dat Jesus gekom het om ons te red
uit die grootste storm wat daar in ’n mens se lewe kan wees. Die storm van God
se toorn en wraak oor ons sonde.
In
hierdie verhaal sê Jesus vir jou: “Ek is lief vir jou. Glo jy dit?”
Amen