Sonder liefde beteken ons suiwer leer en onvermoeide arbeid niks nie!

26 Feb. 2012 (RB) 

Open. 2 v 1 tot 7; teksvers Open. 2  v 4

Sing    Lofsang:  Ps. 92 v 1           (OAB)

           Na wet:     Ps. 38 v 1           (OAB)

           Na gebed Ps. 42 v 1           (OAB)

           Slotsang   Ps. 18 v 1           (OAB)

Inleiding

As liefde nie meer in die kerk teenwoordig is nie, dan is selfs ’n kerk met suiwer leer en onvermoeide arbeid nie meer die moeite werd nie. In hierdie brief wat Christus aan sy kerk geskryf het, gebruik Hy die beeld van liefde tussen ’n bruid en bruidegom om aan ons te verduidelik wat beteken om werklik kerk van die Here te wees.

In hierdie brief is daar twee sake wat aangespreek word. Die eerste is: Julle liefde het afgekoel en die tweede saak is: Bekeer julle en doen weer wat julle in die begin gedoen het.. In kort sê hierdie brief vir ons: Sonder liefde beteken ons suiwer leer en onvermoeide arbeid niks nie! Hierdie brief is deel van die Bybel omdat Christus bedoel het dat dit ’n brief is wat gerig is aan sy kerk van alle tye, ook aan die Gereformeerde Kerk Reddersburg. Dit is in die eerste plek gerig aan die kerk in Efese en daarom is dit nodig dat ons ook die agtergrond van die kerk in Efese moet in ag neem om die boodskap van hierdie brief te verstaan.

Historiese agtergrond van Efese

Efese was een van die belangrikste stede in Klein-Asië tydens die Romeinse bewind. Dit was ’n belangrike hawestad waar die Ooste en die Westerse handelsroetes bymekaargekom het. Dit was ook ’n belangrike stad wat ’n rigting gewende rol gespeel het ten opsigte van die godsdienste van daardie tyd. Die tempel vir die vrugbaarheidsgodin Artemis of Diana soos sy ook bekend was onder die Romeine, was ’n baie prominente kenmerk van die stad en dit is inderdaad ook beskou as een van die sewe wonders van die antieke wêreld. Die stad is ook beskou as die bewaker van die keiserkultus waar die keiser as ’n god beskou en aanbid is. Verder was daar ook ’n lewendige belangstelling in die toorkunste soos ons in Hand. 19:19-20 hoor.

Dit is binne hierdie omstandighede wat die gemeente in Efese wat deur Priscilla en Akwila gestig is, moes funksioneer. In die brief wat Christus aan die gemeente gerig het moes hulle die ontstellende aanklag hoor:

Julle liefde het afgekoel!

Uit hulle omstandighede is dit verstaanbaar dat hulle baie hard moes stry teen valse leraars wat allerlei valse leer wou inbring. Christus beskryf hierdie omstandighede in Open. 2 v 2-3:

Ek weet alles wat julle doen. Ek ken julle onvermoeide arbeid en julle volharding. Julle kan nie slegte mense verdra nie. Julle het ondersoek ingestel na die mense wat voorgee dat hulle apostels is, en dit nie is nie, en gevind dat hulle leuenaars is. Verder volhard julle ook; julle het baie vir my Naam verduur, en julle het nie moeg geword nie.

Die gemeente het inderdaad ’n stryd oor oorlewing gehad. Hulle moes stoei teen valse leerstellings soos teen die Judaïseerders. Dit is hulle wat geleer het dat die wette van die Ou Testament streng nagekom moet word en dat mens se pad na saligheid in die nakoming van die wet lê. Dan waar daar die sogenaamde Dosetiste wat ontken het dat Jesus mens geword het om sondaars te red. Verder was daar die Gnostiese groep wat Jesus se menswording ontken het. Aan die ander kant was daar ’n groep wat teen die wet was en ’n baie liberale leefstyl voorgestaan het. En ook die Nikolaïte wat die gelowiges met sedelike en godsdienstige kompromieë wou verlei. Verder was die samelewing ook baie vyandig teenoor die gelowiges soos ons ook in Hand 19 hoor waar Paulus aangekla is deur ’n oproerige skare daar in Efese.

Is dit nie maar waarmee ons ook sukkel nie? Ons leef in ’n samelewing waar allerlei ander leerstellings verkondig word binne en buite die Christelike geloof. Binne die Christelike geloof is daar diegene wat daarop aandring dat slegs deur streng wetsgehoorsaamheid saligheid gevind kan word. Hulle val daarop terug dat die Ou Testamentiese voorskrifte nagekom MOET word soos byvoorbeeld dat die Sabbat op die sewende dag, dit wil sê Saterdag onderhou moet word. Daarmee ontken hulle dat ons verlossing alleen op grond van die genade in Christus geleë is.

Aan die ander kant is daar ook diegene wat alles oorboord gooi en ’n onsedelike lewensstyl voorhou, want Christus het mos vir ons sondes gesterf en daarom maak dit nie saak as ons onsedelik leef nie. Verder is daar ’n al hoe groter wordende beweging wat sekularisme voorhou, dit wil sê dat God nie werklik bestaan nie en dat alles net deur natuurlike prosesse beheer word sonder dat God daarby betrokke is. Ook hulle wat voorhou dat alle gelowe ewe goed is en dat mens daarin saligheid kan vind. Vir die Christene is dit deur Christus, vir die Moslems deur Mohammed en vir die Bhudiste deur Bhuda. Hierdie valse leer waarteen ons vandag in die kerk stry, is maar dieselfde valse leer waarteen die gelowiges in Efese so hard moet stry. Die inhoud is dieselfde, dit is net die verpakking wat so effens anders lyk.

Die gemeente in Efese het baie hard gestry teen hierdie valse leer. Christus gee erkenning aan die gemeente daarvoor soos ons hoor in Open 2 v 2:

Ek ken julle onvermoeide arbeid en julle volharding

In Open 2 v 3 hoor ons dat hulle deurgedruk met volharding en dat hulle selfs gely het vir die kerk. In daardie samelewing waar keiseraanbidding as ’n prioriteit gestel is, kan ons nogal verstaan dat hulle swaargekry het. Hoor net die mooi woorde wat Christus aan hulle rig:

Verder volhard julle ook; julle het baie vir my Naam verduur, en julle het nie moeg geword nie.

Dit is voorwaar woorde waarop mens trots kan wees. Ons kan selfs ook vir ons die vraag vra: “is ons as kerk so ywerig vir die Here?”

Daardie gemeente was werklik hardwerkend en ywerig en daarom moes die volgende woorde van Open 2 v 4 soos ’n glas yskoue water in die gesig gewees het:

Maar Ek het dít teen julle: julle het My nie meer so lief soos in die begin nie.

Die “maar” waarmee hierdie sin begin word, kanselleer effektief al die mooi en die goed van die vooraf gedeelte! Was dit dan verkeerd om so streng te waak teen die verkeerde leer? Nee geliefdes, die probleem is net dat iets verlore geraak het in die stryd. In Ef. 1 v 15 & 6 hoor ons:

Daarom, vandat ek gehoor het van julle geloof in die Here Jesus en van julle liefde vir al die gelowiges, hou ek ook nie op om God vir julle te dank nie.

Nou, 40 / 59 jaar later het hulle liefde verlore geraak. Wanneer die liefde verlore raak, raak die prys vir regsinnigheid te hoog!

Die probleem met hierdie gemeente was dat hulle entoesiasme en Gees-drif plek gemaak het vir kliniese kilheid. Hulle liefde vir hulle broers en susters het getaan en plek gemaak vir selfsug en agterdog. In 1 Joh. 3 v 17 hoor ons:

Wie aardse besittings het en sy broer sien gebrek ly, maar geen gevoel vir hom het nie—hoe kan die liefde van God in hom wees?

Om ons naaste sonder voorbehoud lief te hê, is die sigbare bewys dat ons God lief het.

Hoe lyk die liefde in ons gemeente? Gee ons nog werklik vir mekaar om? Kom ek noem net een praktiese voorbeeld wat elkeen vir homself kan afvra? Ons kondig elke Sondag af (vanaf die kansel en/of in die nuusbrief) van ons broeders en susters wat beproef word en deur moeilike omstandighede gaan. Doen ons werklik moeite om hulle te ondersteun deur net ’n oproep of selfs ’n kuiertjie? Die belangrikste is, bid ons vir hulle? Sonder liefde beteken suiwer woordverkondiging, suiwere bediening van die sakramente en toepassing van die tug niks nie. Een van die belangrikste kenmerke van ’n kerk is ware liefde.

Wat moet ons doen as ons vind dat daar by ons ’n gebrek aan liefde is? Heel eenvoudig geliefdes. Dit wat die Here vir die kerk in Efese gesê het en wat Hy ook aan ons sê:

Bekeer julle en doen weer wat julle in die begin gedoen het.

In Open 2 v 5 sê die Here vir ons wat ons moet doen wanneer ons agterkom dat daar by ons ’n gebrek aan liefde is:

Dink daaraan hoe ver julle al agteruitgegaan het. Bekeer julle en doen weer wat julle in die begin gedoen het.

1) Onthou: Dink terug aan hoe dit was, met ander woorde ons moet erken dat iets verlore is. 
2) Bekering, dit wil sê draai terug: Met ander woorde: “neem verantwoordelikheid vir dit wat verkeerd gegaan het, sonder om die blaam op iemand anders te pak.” 
3) Doen: begin die lewe leef wat God vir ons gee. Die wonder van liefde is dat wanneer jy liefde uitdeel dat jy dubbel soveel terug ontvang. Hoe meer liefde ons gee, hoe meer ontvang ons terug.

Ons moet ag slaan op die ernstige waarskuwing wat die Here gee in Open 2 v 5:

as julle, julle nie bekeer nie, kom Ek na julle toe en sal Ek julle lamp van sy plek af wegvat!

As ons as kerk van die Here nie die lig laat skyn in sy koninkryk nie, sal ons die voorreg verloor om dit doen. Die opdrag van die Here is dat ons mekaar lief moet hê sodat ons daarmee die evangelie kan uitdra in ’n donker wêreld wat die Here nie ken nie.

Na hierdie ernstige waarskuwing van die Here ontvang die gemeente weer bemoediging soos ons hoor in Open 2 v 6:

Maar dít het julle darem in julle guns: julle verafsku wat die Nikolaïete doen, net soos Ek dit ook verafsku.

Die Nikolaïete het kompromieë met die heidense gebruike van die wêreld en ’n verdraagsaamheid daarmee voorgehou. Hiermee sê die Here dat ons nie moet ophou met die goeie dinge wat in die begin van die brief genoem is nie. Geliefdes, hoor ons wat die Gees vir ons gemeente sê? Hoor ons die wonderlike belofte wat die Here in Open 2 v 7 gee?

Aan elkeen wat die oorwinning behaal, sal Ek te ete gee van die boom van die lewe, wat in die paradys van God is.

As ons werklik die liefdesgebod van God begin uitleef, sal ons nou reeds begin deel in die nuwe lewe wat God uit genade vir ons gee. Hou vas aan die waarheid, maar moenie die liefde verwaarloos nie.

Slot

In hierdie brief sê die Here vir ons: Sonder liefde beteken ons suiwer leer en onvermoeide arbeid niks nie! Kom ons wees ware kerk van die Here deur vas te hou aan die waarheid sonder om die liefde vir mekaar en die Here te vergeet. 

Amen

Wie in Jesus glo sal ewig léwe, nou en in die hiernamaals

19 Feb. 2012 (RB) Joh. 6 v 22 - 59; teksverse Joh. 6:53 & 54

Sing    Lofsang:  Ps. 107 v 1 & 10          (OAB)

           Na wet:     Ps. 119 v 45                 (OAB)

           Na gebed Ps. 119 v 19                 (OAB)

           Slotsang   Sb. 12-3 v 1 & 2          (Enigste Here, enkele Wese)

Wat is jou kosbaarste besitting wat jy nie wil of mag verloor nie? Wat is dit in my lewe waarvan ons sê: “hulle kan alles van my wegvat, maar net nie dit nie?”

Geloof is die een ding in die lewe wat dit die moeite werd maak. Ons is so geneig om te dink dat geloof net betrekking het op die toekoms vir wanneer ons eendag doodgaan, maar dit is nie waar nie! Die ewige lewe begin nie eers dan nie, maar dit begin nou reeds wanneer ons lewe saam met God begin en daarvoor het ons geloof nodig.

Die belangrikste besitting in ’n mens se lewe wat jy nie mag verloor nie is jou geloof in Jesus Christus! Daarsonder is alles tevergeefs soos die HERE vir ons sê in Ps. 127 v 1 & 2:

As die Here die huis nie bou nie, swoeg  dié wat daaraan bou, tevergeefs. As die Here die stad nie beskerm nie, waak dié wat dit beskerm, tevergeefs. Tevergeefs dat julle vroeg opstaan en laat gaan slaap om met moeite ’n bestaan te maak.

Hier in Joh. 6 sê die Here vir ons met die beeld van lewende brood hoe ons, ons geloof kan voed en bewaar. Ons ontvang ons geloof alleen op grond van God se genade. Die Heilige Gees gee vir ons geloof, maar tog kan ons die Gees bedroef soos ons hoor in Ef. 4 v 30

En moenie die Heilige Gees van God bedroef nie, want Hy het julle as die eiendom van God beseël met die oog op die verlossingsdag.

Ons kan die werking van die Gees teenstaan soos ons hoor in 1 Tess. 5 v 19:

Moenie die werking van die Heilige Gees teenstaan nie.

In 2 Tim 1 v 6 sê die Here vir ons dat ons die genadegawe van geloof moet aanblaas soos wat mens ’n vuur wat wil doodgaan weer moet aanblaas. Ons geloof word deur die soenverdienste van Jesus Christus gevoed en versterk wanneer ons Nagmaal gebruik.

In Joh. 6 v 53 sê Jesus:

“Dit verseker Ek julle: As julle nie die liggaam van die Seun van die mens eet en sy bloed drink nie, het julle nie die lewe in julle nie.

Bedoel Jesus dat ons kannibale moet word? Nee geliefdes, Jesus gebruik hier in Joh. 6 die beeld van aardse en sigbare brood en wyn as teken van sy liggaam en bloed. Jesus is aan die kruis geoffer vir ons. Ons maak daardie offer van Jesus Christus ons eie asof self vir ons sondes betaal het wanneer ons geestelik sy liggaam eet en sy bloed drink soos ons dan ook hoor in Joh. 6 v 54:

Wie my liggaam eet en my bloed drink, het die ewige lewe, en Ek sal hom op die laaste dag uit die dood laat opstaan.

Die manier waarop ons die liggaam en bloed van Jesus eet en drink is nie met ons mond nie, maar met die Gees deur geloof. Geloof is dan wat die Here ons ook beveel soos ons hoor in Joh. 6 v 28 & 29

²⁸ Hulle vra Hom toe: “Wat moet ons doen om te doen wat God van ons verlang?”

²⁹ En Jesus antwoord hulle: “Wat God van julle verlang, is dat julle moet glo in Hom wat Hy gestuur het.”

Die Here gebruik die Nagmaal om op ’n eenvoudige sigbare wyse vir ons te verduidelik hoe ons geestelik deur sy liggaam en bloed gevoed en versterk word. Net soos wat brood en wyn ons liggame fisies voed en versterk, net so voed, versterk en vertroos Hy ons siel as ons sy liggaam eet en verkwik en herstel hy dit as ons sy bloed drink. Om dit eenvoudig te stel, wanneer ons van harte glo dat Jesus Christus vir my sondes aan die kruis gesterf het en dat Hy vir my die dood oorwin het met sy opstanding dan “eet” en “drink” ons die liggaam van Christus op ’n geestelike wyse en dan word die wonderlike belofte wat die Here vir ons in  Joh. 6 v 35 gee vir ons waar:

“Ek is die brood wat lewe gee. Wie na My toe kom, sal nooit weer honger kry nie, en wie in My glo, sal nooit weer dors kry nie.

Die Heilige Gees gee vir ons die geloof wat ons nodig het om die liggaam en bloed van Christus te eet en te drink en deur die Nagmaal versterk die Heilige Gees ook ons geloof. Geloof is my belangrikste besitting, want daarmee kry ek deel aan die ewige lewe soos die Here vir ons belowe in Joh. 6 v 54:

Wie my liggaam eet en my bloed drink, het die ewige lewe, en Ek sal hom op die laaste dag uit die dood laat opstaan.

Hiermee wys die Here vir ons dat ewige lewe reeds nou begin wanneer ons saam met God die lewe begin leef wat Hy nou reeds vir ons beplan het. Dit beteken nie dat ons nie meer gaan swaarkry nie. Wat dit wel beteken is dat wanneer die swaarkry tye in ons lewe verbykom dat ons daardeur kan gaan omdat ons weet dat ons nie alleen is nie omdat God by ons is. Wanneer dit goed gaan in ons lewens dan weet ons dat ons geseën word. Dan kan ons inderdaad ook geduldig wees in tye van swaarkry en dankbaar in tye van voorspoed.

Sonder geloof loop mens inderdaad die pad van die ateïs wat God blameer vir sy swaarkry en wat homself prys wanneer dit goed gaan in sy lewe. In Ef. 4 v 17 – 19 hoor ons hoe die ongelowige se pad loop:

In die Naam van die Here doen ek ’n ernstige beroep op julle: Moenie langer soos heidene lewe nie. Hulle gedagtes lei tot niks, hulle verstand is verduister, en hulle het geen deel aan die lewe wat God skenk nie, omdat hulle hardnekkig in hulle onkunde volhard. Hulle het heeltemal afgestomp geraak en hulle met ’n onversadigbare drang aan losbandigheid oorgegee om al wat vuil is, te doen.

Dit is die pad waar die boosheid van die hart aanleiding gee tot bose gedagtes wat aanleiding gee tot bose dade. Dit lei tot morele verval en ’n ontrekking van ons Christelike broeders en susters. Dan begin die twyfel en as mens aanhou op daardie pad lei dit tot aktiewe verwerping van God in mens se lewe wat lei tot ’n leë en sinnelose bestaan hier op aarde. Sonder God beteken die beste huis en die duurste motor niks. Sonder God lei mens se verhoudings skipbreuk en word mens se lewe doelloos en sinneloos en leeg.

Geliefdes, kom ons voed en versterk ons geloof nou deur aan te sit by die tafel van die Here met wete dat diegene wat in Jesus glo ewig sal lewe, nou en in die hiernamaals.

Amen

Om waarlik kerk van die Here te wees hou vir ons groot waarde in

12 Feb. 2012 (RB) Ef. 1; teksverse Ef. 1:22 & 23

Sing    Lofsang: Ps. 146 v 1 , 2 & 8       (OAB)

           Na wet:    Ps. 19 v 4 & 5               (OAB)

           Na gebed Ps. 89 v 1 & 2              (OAB)

           Slotsang  Sb. 1-1 v 1 , 2 & 7        (Sb 24 swart Psalmboek)

Inleiding

Besef u wat dit beteken om waarlik kerk van die Here te wees? ’n Verkeerde verstaan van kerkwees bring mee dat ons nie werklik die krag van die Here in ons lewens ervaar nie. Dan mis ons die lewensvreugde om waarlik saam met God te wandel en dan kry die lewe ons maklik onder wanneer die moeilike tye in ons lewe verbykom. As ons ’n verkeerde kerkbegrip het dan is dit ook vir ons ’n sware las en ’n moeite om kerk van die Here te wees terwyl dit vir ons ’n vreugde en ’n seën is om werklik kerk van die Here te wees. Dan besef ons dat om werklik kerk van die Here te wees vir ons groot waarde inhou.

Die Here leer ons wat dit beteken om waarlik kerk van die Here te wees. Ons gaan eerstens luister hoe die Here vir ons vertel wie en wat die kerk is en daarna wat dit vir ons beteken om waarlik kerk van die Here te wees.

Wie en wat is die kerk?

Om te verstaan wie en wat die kerk is gaan ons eers kyk na wat die kerk nie is nie en daarna luister na wie en wat die kerk werklik is.

Wat is die kerk van die Here nie

Ons kry so maklik ’n verkeerde idee van wie en wat die kerk van die Here is. Ons weet dat die kerk nie hierdie gebou is waarin Sondae bymekaarkom nie, want ons die lidmate is die kerk. Tog dink ons so dikwels nog steeds verkeerd oor die kerk. Ons dink so maklik dat die kerk ’n organisasie is waarby ons as lede aansluit soos byvoorbeeld ’n klub waar ’n sekere stokperdjie beoefen word. Hoe werk so ’n organisasie? Jy besluit self of jy lid daarvan wil wees of nie en verder besluit jy ook self tot watter mate jy betrokke gaan wees. Gaan ek net ’n gewone lid wees wat so dan en wan byeenkomste en vergaderings bywoon, of gaan ek baie betrokke wees en elke geleentheid bywoon en selfs op die bestuur van die klub dien?

Wat is die gevolge as ek so oor die kerk van ons Here dink? Dan draai dit net om my en my grille en giere. Ek sien die kerk as ’n instansie wat my moet vermaak. Dan verwag ek dat dienste deel (ons kan nie hier van erediens praat nie, want dit gaan nie oor die eer van die Here nie, maar wel oor my) van daardie vermaak moet wees. Ek betaal mos my lidmaatgeld (my maandelikse bydra)! Ek verdien dus waarde vir my geld! Ek kom kerk toe as ’n toeskouer en ek besluit wanneer wil ek die genot van ’n diens beleef. As ek die Sondag nie lus voel nie dan kom ek nie na die diens toe nie. Die diens is net nog een van die aktiwiteite in my lewe wat saam met al die ander aktiwiteite moet meeding vir my tyd en aandag en daarom skuif ek maklik die diens op sy. Eintlik gaan dit nie om erediens nie, maar wel vermaaklikheidsdiens.

Wanneer ek wel ’n diens bywoon, dan woon ek dit net as toeskouer by en ek verwag dat ek bedien moet word. Die manier hoe die diens moet verloop, moet aan my smaak voldoen. Hier kan dit na twee kante toe uitval. Aan die een kant bly ek vasklou aan ou tradisies en gebruike wat ek al tot beginsels verhef het en ek verwag dat almal volgens my smaak en oordeel moet inval. Aan die ander kant verwag ek dat alles verander moet word en dat die diens radikaal anders moet wees selfs tot so ’n mate dat woordverkondiging maar afgeskeep kan word. Dit maak ook verder dat ek maklik besluit om te loop as dinge nie na my smaak is nie. As die predikant of ouderling durf om my aan te spreek oor een of ander aangeleentheid, dan loop ek.

Ek besluit self tot watter mate ek betrokke is by die kerk. Gewoonlik is daardie betrokkenheid beperk tot een of twee Sondae per maand. Verder wil ek nie in die week met kerklike dinge gepla word nie. Die sogenaamde Sondag Christen waar ek bloot ’n toeskouer is wat glad nie verder by die kerk betrokke wil wees nie. Die predikant en die kerkraad is mos daar om te sien dat dinge aan die gang bly. In baie gevalle is my naam net op die kerk se lidmaatregister, maar ek is nie aktief betrokke by die kerk nie.

In kort kom hierdie siening daarop neer dat ek self besluit of ek deel van die kerk wil wees en dat dit net oor my en my behoeftes gaan. Die gevolg is dat kerkwees vir my ’n moeite is en dat ek die vreugde van ware kerkwees in my lewe mis.

Wie en wat is die kerk van die Here werklik

Teenoor hierdie verkeerde idee leer die Here ons hier in die brief aan die Efesiërs wie en wat die kerk van Here die werklik is. Die brief aan die Efesiërs word dan ook beskryf as die brief oor die kerk. Die Griekse woord wat in die Bybel met kerk vertaal is beteken letterlik “die uitgeroepenes”. Hierdie woord word in die Bybel ook net ten opsigte van gelowiges wat in God glo gebruik en nooit om enige ander groep mense of geloofsoortuiging aan te dui nie. Dit is duidelik dat die Bybel die woord net gebruik om mense aan te dui wat deur God uitverkies is. In Ef. 1 v 4 & 5 word die betekenis van kerk dan ook duidelik uitgespel:

⁴ So het Hy, nog voordat die wêreld geskep is, ons in Christus uitverkies om heilig en onberispelik voor Hom te wees. ⁵ In sy liefde het Hy ons, volgens sy genadige beskikking, toe ook al daarvoor bestem om deur Jesus Christus sy kinders te wees.

Wie is die persone wat deur God uitgeroep is, dit wil sê kerk van die Here is? Almal van ons wat waarlik glo dat Jesus Christus vir ons sondes aan die kruis gesterf en ook weer uit die dood opgestaan het soos die Here vir ons sê in Ef. 1 v 11:

“Deur Christus het ons deel geword van die volk van God soos Hy dit vooruit al bestem het. So het Hy Hom dit voorgeneem. Hy wat alles laat gebeur volgens sy raadsbesluit.

Geliefdes, besef u wat staan in hierdie gedeeltes? Hier staan dat dit nie ons besluit is om deel van die volk van die Here (sy kerk) te wees nie.  Wanneer ons in Hom glo, ís ons deel van sy kerk!  Ons het nie 'n keuse om deel van die kerk te wees of nie. Ek is ʼn lidmaat van sy kerk. Die Here gebruik hier die beeld van ’n liggaam om die verhouding tussen Jesus en sy kerk vir ons te verduidelik soos ons hoor in ons teksverse Ef. 1 v 22 & 23:

²² Ja, aan Hom het God alles onderwerp, Hom bo alles verhef en Hom aangestel as hoof van die kerk. ²³ Die kerk is sy liggaam, die volheid van Hom wat alles in almal vervul.

Die woord lidmaat is net ʼn verbuigde vorm van die woord ledemaat. As jy glo dan is jy ’n lidmaat, dit wil sê ’n ledemaat van Christus se liggaam hier op aarde. As jy glo, dan is jy hande voete, oë en ore van Christus hier op aarde! Daar is net een baas in hierdie kerk, naamlik Jesus Christus. Verder is ons almal lidmate wat elkeen geroep is om ’n spesifieke taak in hierdie gemeente te verrig. Almal staan gelyk in hierdie diens en daarom is die predikant of die kerkraad nie bokant die gewone lidmate verhef nie. Elkeen het sy werk net soos wat hande, voete, oë en ore elkeen ’n spesifieke taak het. As een van die ledemate nie die taak verrig waarvoor hy of sy geroep is nie, dan ly almal daaronder.

Dit is ook nie toevallig dat ons lidmate is van die Gereformeerde kerk Reddersburg is nie, want by God is daar geen toeval nie. God het reeds voordat die aarde nog geskep was dit al besluit dat ons op hierdie tydstip lidmaat van hierdie kerk sal wees en daarom het Hy ons ook uitgeroep. Ons het nou nie ’n keuse nie, maar die plig en verantwoordelikheid om saam met ander gelowiges kerk van die Here te wees. Die feit dat ons nou hier is, is bevestiging dat die Here ons geroep het om hier kerk van die Here te wees.

Die verskil tussen ware kerkwees en verkeerde kerkwees beteken dat God my gekies het en dat ek aktief moet meewerk in die kerk van die Here omdat ek Christus se hande, voete oë en ore hier op aarde is. Teenoor dit is ’n verkeerde kerkbegrip dat ek besluit en dat ek bedien moet word in plaas van dat ek die een is wat dien. Wanneer ons waarlik kerk van die Here is, dan is kerkwees nie meer vir my ’n moeite en ’n las nie, maar ’n vreugde en vertroosting.

Wat beteken dit vir ons om waarlik kerk te wees?

Dit beteken dat ek ’n brandende begeerte het wat die Heilige Gees vir my gee om deel van die kerk te wees en dat ek tydens die eredienste deur die prediking en ook deur persoonlike Bybelstudie Jesus Christus waarlik sal leer ken. Dan sal ek die eredienste sien as ’n geleentheid waar ek God persoonlik ontmoet en waar ek ook sy seën ontvang. Die eredienste sal dan ook ’n prioriteit wees in my lewe en dan sal ek ook daarna uitsien om in antwoord op die Woord van God Hom te kom loof en prys vir die wonderlike genade wat Hy in Christus vrylik aan my geskenk het soos ons hoor in Ef. 1 v 6 & 12.

As ek nie die werking van die Heilige Gees teenstaan nie, dan sal die krag van die Heilige Gees ook in my lewe ’n werklikheid word. Dan sal ek ook ervaar hoe God my dra deur die lewe en hoe Hy my seën met al sy ryke seëninge. Dan sal ek nie bang wees vir die moeilike tye in my lewe nie omdat ek bewustelik sal weet dat God elke dag deel van my lewe is. Dan sal ek werklik die liefde van God in my lewe ervaar en sal ek ook die vreugde ervaar om daardie liefde uit te deel. Dan sal ek werklik weet watter hoop hierdie roeping van God vir my inhou en dan sal ek ook die brandende begeerte hê om my broers en susters wat weggeraak het weer te gaan opsoek omdat ek besef wat se leegheid daar in ’n mens is om sonder God en die geloofsgemeenskap van sy kerk te leef. Dit is elkeen van ons se plig om hulle wat weggeraak het en wie eintlik net ’n inskrywing op ons lidmaatregister is weer in liefde te gaan opsoek. Dan sal daar die brandende begeerte in ons wees om ook hulle te gaan haal wie se name nog nie in ons gemeente se lidmaatregister opgeteken is nie, maar wat tog deur God uitgeroep is.

Geliefdes kom ons bid dat die Here ons werklik die waarde sal laat besef van wat dit beteken om waarlik kerk van die Here te wees en nadat ons gebid het, kom ons wees waarlik kerk van die Here.

Amen

Gebed

Ons troue Hemelse Vader, ons wil U loof en prys want aan U kom al die lof toe. Ons val in eerbetoon voor U neer en ons buig en kniel voor die HERE ons Skepper. U is ons God en ons is U kudde, U skape wat deur U hand versorg word. Ons sê dankie vir U groot genade dat U deur U Gees vir ons die Geloof gee en dat U ons voor die grondlegging van die aarde In Christus Jesus uitverkies het om U kinders te wees. Dankie vir U liefde wat U so mildelik oor ons uitstort.

Ten spyte van U liefde verval ons so dikwels in sonde sodat ons nie raaksien hoe groot U krag is wat in ons werk nie. Ons handhaaf so dikwels ons eie siening van kerkwees waarmee ons net ons eie selfsugtige begeertes wil bevredig en daarmee dan nie u troos en vreugde in ons lewens ervaar nie.

Ons bely vanoggend saam met die Psalmdigter: “Wie sien sy eie dwalings? Moet ons tog nie straf vir sondes wat ons onwetend gedoen het nie. Weerhou ons van opsetlike sondes sodat dit nie oor ons heers nie. Dit is slegs met U hulp dat ons onberispelik en vry van hierdie groot sondes sal wees.”

Ons bid dat U ons sondes in Jesus Christus vergewe en ook dat ons liefde al hoe meer sal toeneem in begrip en fyn aanvoeling sodat ons die dinge kan onderskei waarop dit werklik aankom sodat ons op die dag wanneer Christus weer kom, onberispelik en sonder blaam sal wees en dat ons deur Jesus Christus geheel en al in die regte verhouding met God kan leef tot sy lof en eer alleen.

Ons nader vanoggend in gebed tot U wat God die Vader van ons Here Jesus Christus is en ons vra dat U deur U Gees aan ons die wysheid sal gee en U so aan ons openbaar dat ons U werklik sal ken. Ons bid dat U ons geestesoë so sal verhelder dat ons kan weet watter hoop U roeping vir ons inhou en ook watter rykdom daar is in die heerlike erfenis wat U vir ons bestem het. Help ons om te weet hoe geweldig groot U krag is wat U uitoefen in ons wat glo. Help ons om te verstaan dat dit dieselfde kragtige werking van U mag is wat U uitgeoefen het toe U Christus uit die dood opgewek en Hom in die hemel aan U regterhand laat sit het: hoog bo elke mag en gesag, elke krag en heerskappy, en wat daar ook al sprake van mag wees, nie net in hierdie bedeling nie, maar ook in die bedeling wat kom.

Ons erken en bely dat U alles aan Christus onderwerp het, dat U Hom bo alles verhef het en dat ons as kerk sy liggaam is, die volheid van Hom wat alles in almal vervul.

Amen

Keer terug na die ewige waarheid van Jesus Christus se verlossing waar ons rus sal vind

5 Feb. 2012 (RB) Jer. 6; teksvers Jer. 6:16

Sing    Lofsang: Ps. 9 v 1 & 7       (OAB)

           Na wet:              Ps. 34 v 1 & 6     (OAB)

           Na gebed Ps. 30 v 1            (OAB)

           Slotsang  Ps. 66 v 7            (OAB)

Inleiding

Die jaar is besig om spoed op te tel. Januarie is verby en die jaar is aan die gang met al sy bedrywighede. Ons raak soms so besig met ons dag tot dag bedrywighede dat ons nie regtig tyd maak om te besin waarmee ons besig is nie. Het dit waarmee ek besig is ewigheidswaarde of het dit net tydelike waarde? Is ek nog op koers na my ewige bestemming toe of het ek êrens ’n afdraai paadjie gevat wat my wegneem van my ewige bestemming af? Is ons as kerk nog op die regte pad? As ons nie in ons persoonlike lewe op die regte pad is nie, dan kan ons ook nie as kerk op die regte pad wees nie, want ons is die kerk. My persoonlike lewe bepaal waarheen die kerk op pad is.

Israel het ook ’n verkeerde afdraai paadjie gevat.

Israel as Ou Testamentiese kerk het ook ’n afdraai paadjie gevat wat hulle na ’n verkeerde bestemming gelei het soos ons hoor in Jer. 6. In vers 6 hoor ons dat verdrukking in Jerusalem aan die orde van die dag is. In vers 7 hoor ons dat geweld en vernietiging hoogty vier. Ten spyte daarvan dat die Here sy profeet Jeremia gestuur het om hulle te waarsku wou hulle nie hoor nie soos ons hoor in Jer. 6v10:

Hulle ore is doof, hulle is nie in staat om te hoor nie. Hulle praat smalend oor die woord van die Here, dit kan hulle nie skeel nie.

In Jer. 6 v 13-15 hoor ons:

¹³ Almal, klein en groot, wil hulleself net verryk, almal, selfs profete en priesters, is uit op bedrog. ¹⁴ Hulle het ’n goedkoop raat vir die wonde van my volk. Hulle sê net: “Alles is reg! Alles is reg!” Maar niks is reg nie. ¹⁵ Wanneer hulle aan die kaak gestel word oor die gruwelike dinge wat hulle gedoen het, skaam hulle, hulle nie eens nie, hulle weet nie van skaamte nie.

Die Here se opdrag om selfondersoek te doen

In Jer. 6 v 16 hoor ons hierdie dringende oproep van die Here aan sy volk, dit wil sê sy kerk in vandag se terme:

So sê die Here: Staan by die kruispaaie en kyk, en vra na die ou paaie. Vra watter pad die beste is en loop dit, dan sal julle rus vind.

Die eerste opdrag wat die Here hier aan sy volk gee is: “Staan by die kruispaaie en kyk,” Die Here gebruik hier die beeldspraak van ’n reisiger wat op pad is en wat nou bietjie gaan stilstaan om te kyk waarvandaan hy gekom het en waarheen hy op pad is. Die Here wil hê dat sy volk moet insien dat hulle op ’n verkeerde pad is en dat hulle ’n koersaanpassing moet maak weg van die sondige pad waarop hulle nou is.

Die Here het hierdie gedeelte in sy lewende Woord laat opteken, want daarmee gee Hy ook aan sy kerk vandag hierdie selfde opdrag: “Staan by die kruispaaie en kyk” As ons so bietjie gaan stilstaan en kyk, dan is daar ’n paar goed wat ons bekommerd behoort te maak. Die eerste is dat die Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika stadig maar seker besig is om dood te gaan! As ons na die statistieke gaan kyk, dan het ons belydende lidmate die afgelope twintig jaar met bykans 10% gedaal. Dit klink dalk nie so erg nie, maar as ons na die voerbron van die kerk kyk, ons dooplidmate dan sien ons die skokkende syfer dat ons dooplidmate in dieselfde tyd met bykans 60% gedaal het! Teenoor dit het ons by die pas afgelope sinode gehoor van ons broers en susters in Suid Amerika waar die kerke met Gereformeerde belydenis by ’n miljoen lidmate sterk is en waar hulle groei teen ’n tempo van ongeveer 300 kerke per jaar.

Ons kan baie redes uitdink oor hoekom dit so is, maar is die grootste rede nie omdat ons as kerk ’n verkeerde afdraaipaadjie gevat het nie? Is ons as kerk steeds besig om die Here se opdrag uit te voer soos Hy dit in Mat. 28 v 19 vir ons gegee het?

Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het.

Keer terug na die waarheid toe.

In ons teksvers Jer. 6v16 is die tweede opdrag wat die Here hier aan sy volk gee:

vra na die ou paaie. Vra watter pad die beste is en loop dit

Ons kan maklik hierdie opdrag misverstaan omdat daar in die vertaling so ietsie van die oorspronklike taal verlore gegaan het. Ons kan maklik uit die Afrikaanse vertaling verstaan dat ons moet terugkeer na ons ou tradisies, maar dit is nie wat daar staan nie. Letterlik staan daar: “vra na die ewige paaie.” Die Hebreeuse woord wat hier met ou paaie vertaal is, beteken letterlik ewigdurend met die verwysing na ’n onbeperkte tydsduur met ’n fokus op die toekoms. Die opdrag is dus dat ons moet vra: “wat het ewigheidswaarde?” Die beste pad, is daardie pad wat fokus op ewigheidswaarde.

Saam met hierdie opdrag gee die Here ook ’n belofte “dan sal julle rus vind.” In Mat. 11 v 28 herhaal Jesus hierdie belofte:

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.”

Ons kan alleen rus by God vind in Jesus Christus se verlossing. Dit is die evangelie, die goeie nuus wat ons as kerk van die Here moet uitdra. Die pad met ewigheidswaarde is daar waar die evangelie brandend in my lewe is. Ons kan alleen rus by die Here vind as ons op die pad is wat ewigheidswaarde in Jesus Christus het. Dit is eers as hierdie goeie nuus lewend is in my eie lewe dat ek op die regte pad is.

Is dit nie miskien die rede waarom ons nie aan die Here se opdrag gehoorsaam is nie, omdat die evangelie nie meer brandend in my lewe is nie? In Hand 1 v 8a hoor ons duidelik dat ons alleen die opdrag van die Here kan uitvoer as ons dit deur die krag van die Heilige Gees doen:

Maar julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judea en in Samaria en tot in die uithoeke van die wêreld.”

Is ons nie besig om die Gees te blus en bedroef met ons eie selfsug en ons fokus op die tydelike nie? Is dit nie dalk die rede waarom die krag van die Heilige Gees nie meer werklik is in ons lewens is nie?

Ons teksvers sluit met ’n baie hartseer stelling af:

Maar hulle het gesê: “Ons sal nie daardie pad loop nie.”

Die gevolg van hulle hardkoppigheid was dat hulle in ballingskap weggevoer is waar hulle as slawe vir die Babiloniërs moes gaan werk. Is dit waarheen ons op pad is? Is die rede waarom ons nie werklik by die roeping van kerkwees uitkom omdat ons ’n verkeerde begrip het van wat dit beteken om kerk van die Here te wees nie? In die prediking hierdie jaar gaan die fokus dan ook wees op wat dit beteken om werklik kerk van die Here te wees.

Daar is maar net een manier waarop ons die evangelie weer brandend in ons lewens kan kry, deur te vra na die pad met ewigheidswaarde, naamlik Jesus Christus se verlossing in my lewe.

Slot

Die Here se opdrag is: “Staan by die kruispaaie en kyk,” Daarmee sê die Here vir ons dat ons indringende selfondersoek moet gaan doen sodat ons ook ’n koersverandering kan ondergaan om op die regte pad te kom. Verder sê die Here ook vir ons: “vra na die ou paaie. Vra watter pad die beste is en loop dit” Hiermee sê die Here vir ons dat ons moet fokus op dit wat ewigheidswaarde het, naamlik Jesus Christus se verlossing in my lewe. As ek dit doen dan sal die belofte van rus ook in my lewe ’n werklikheid word. Geliefdes, kom ons keer terug na die ewige waarheid van Jesus Christus se verlossing waar ons rus sal vind.

Amen

Ware liefde beteken opoffering

29 Jan. 2012 (RB) Joh. 15; teksvers Joh. 15:12

Sing    Lofsang: Ps. 146 v 1  (OAB)

           Na wet:              Sb. 9-1 v 1 & 11 (Die Tien Gebooie)

           Na gebed Ps. 119 v 2 (OAB)

           Slotsang  Sb. 9-3 v 1 & 2 (Voor U wet, Heer, staan ons skuldig)

Julle behoort mekaar lief te hê. Dit is die Here se opdrag aan ons. In die vertaling gaan daar so ietsie van die Griekse grammatika verlore. Dis nie ’n klipharde opdrag wat ons moet doen of ons nou wil of nie. Liefde kan tog immers nie afgedwing word nie. Dit is veel eerder ’n aansporing van iets wat ons behoort te doen. In sekere sin is die aansporing dat ons dit behoort te doen ’n baie strenger opdrag as “julle moet dit doen of julle nou wil of nie”. Die opdrag behels dat ons mekaar moet liefhê omdat ons dit vanuit ons eie wil doen en nie omdat ons dit MOET doen nie. Ons moet wil liefhê omdat ons oortuig is dat dit die regte ding is om te doen en ons behoort dit te doen. Dit is die opdrag wat die Here aan sy kerk gee.

In hierdie teksgedeelte wys die Here ons hoe ons dit kan regkry, want om mekaar lief te hê druis in teen ons sondige natuur. Uit ons sondige natuur sal ons veel eerder haat as om lief te hê en dit kom heel dikwels in ons optrede teenoor mekaar na vore. In hierdie teksgedeelte hoor ons hoe die Here die beeld van ’n druiwestok gebruik om aan ons te verduidelik hoe ons dit kan regkry om mekaar lief te hê. Dit is inderdaad wat die Here van ons verwag wanneer ons die nuwe lewensjaar aanpak. In Joh. 15 v 1 hoor ons:

“Ek is die ware wingerdstok en my Vader is die boer.

Die Vader is die Boer en Jesus is die wingerdstok (dit wil sê die hoofstam waaruit die take dit wil sê die lote groei) wat Hy geplant het en die lote is ons die gelowiges wat moet vrugte dra soos ons hoor in Joh. 15 v 2. Hiermee sê die Here vir ons dat God die Vader sy Seun Jesus na die mensdom gestuur het sodat hulle waarlik die lewe kan leef wat Hy vir ons beplan het. Die vrug wat ons moet dra is liefde en ons kan dit slegs doen as ons in Jesus ingeplant is.

Die Here gebruik hier ’n baie mooi beeld om vir ons te verduidelik hoe sy liefde werk. Net soos wat ’n druiweloot nie op sy eie kan vrugte dra nie, net so kan ons nie vrugte van liefde dra as ons los is van Jesus Christus se verlossing nie. As die lewegewende sap nie uit die wingerdstok (die hoofstam) vloei in die loot nie, gaan die loot dood en dit verdroog. Die mens wat nie glo in Jesus se verlossing nie is net soos daardie verdroogde loot soos ons hoor in Joh. 15 v 6:

As iemand nie in My bly nie, word hy weggegooi soos ’n loot en hy verdroog. Die mense maak sulke lote bymekaar en gooi dit in die vuur, en dit verbrand.

So verduidelik die Here vir ons dat ons op ons eie nie lief kan hê nie. As God se liefde nie in ons is nie kan ons nie liefhê nie soos Johannes ook in sy eerste brief 1 Joh. 4v19 verduidelik:

Ons het lief omdat God ons eerste liefgehad het.

In die eerste plek is die liefde van God dus ’n genadegawe wat ons van God ontvang. Aan die ander kant is  dit ook ’n opdrag soos ons in ons teksvers Joh. 15 v 12 hoor:

Dit is my opdrag: Julle moet mekaar liefhê soos Ek julle liefhet.

Die genade van God is dat Hy nooit meer vra as wat Hy alreeds vir ons gegee het nie. Aan die een kant gee Hy, maar aan die ander kant vra Hy wat Hy gee. God het net een doel voor oë met dit wat Hy vir ons gee en dit wat Hy vra soos ons hoor in Joh. 15v11:

“Dit sê Ek vir julle sodat my blydskap in julle kan wees en julle blydskap volkome kan wees.

In dit wat God vir ons gee en wat Hy van ons vra, doen Hy sodat ons net die heel beste in die lewe kan ontvang.

Die Here verwag van ons om vrug te dra in ons lewens. Die vrug wat Hy verwag is liefde. In Gal 5v22 & 23 sê die Here vir ons waaruit die vrug van liefde bestaan. Die vrug van liefde bestaan uit : vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing. As ons in Jesus, die ware wingerdstok ingeënt is, dan sal Hy vir ons hierdie vrug gee soos ons hoor in Joh. 15v7:

As julle in My bly en my woorde in julle, vra dan net wat julle wil hê, en julle sal dit kry.

As ons vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing van die Here vra, dan sal Hy dit vir ons gee.

Wanneer die Here sy opdrag vir ons gee om mekaar lief te hê, dan sê Hy ook hoe ons dit moet doen: “soos Ek julle liefhet”. Jesus se liefde strek so ver dat Hy sy lewe ter wille van ons geoffer het. Ware liefde beteken opoffering. Die vrug van liefde vereis opoffering van ons.

Wat se opoffering vereis die liefde wat die Here vra van ons? Dat ons nie net vir die mense sal lief wees waarvan ons hou nie, maar dat ons ook vir diegene moet lief wees waarvan ons nie hou nie! Dit is maklik om my mede broeders en susters waarvan ek hou lief te hê. Ongelukkig is ons nog blootgestel aan die gevolge van sonde en daarom is dit so dat daar broeders en susters in die gemeente is waarvan ons minder hou. Ons moet ook vir hulle lief wees!

Die grootste aspek van opoffering wat liefde verg is dat ons ook na onself moet kyk. As daar dalk een van ons is wat voel dat my broeders en susters nie so lief is vir my soos die Here van ons vra nie, dan moet ek na myself kyk. Die opoffering wat ons moet maak is dat ek dit vir my broers en susters in die geloof moet maklik maak om my lief te hê. Is ek heeltyd net kwaai en nors? Is ek gedurigdeur skoorsoekerig en soek ek rede om te baklei? Loop ek heeltyd rond en verwyt? Maak ek die lewe vir die mense om my moeilik? Doen ek aspris goed waarvan my broers en susters nie hou nie, sodat ek hulle kan grief? Is ek die een wat altyd net kla en fout vind? As vreugde, vrede, geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid, nederigheid en selfbeheersing deel is van my lewe, dan maak ek dit maklik vir my broers en susters om vir my lief te wees. Dit kan soms een van die grootste opofferings wees wat ek moet doen, naamlik om my eie foute raak te sien en vir die Here te bid dat Hy my help om daarvan ontslae te raak.

Nog ’n aspek van liefde is die invloed wat ek op die mense om my uitoefen. Ons het ’n spreukwoord wat sê dat maats jou kan maak of breek. As ek met die verkeerde maats deurmekaar is, dan kan hulle my lewe baie negatief beïnvloed. Die vraag is hier of ek nie ’n verkeerde maat is vir my vriende nie? Is ek besig om my vriende saam met my in die afgrond in te ly? Is ek daardie persoon teen wie ouers hulle kinders waarsku? Is ek die persoon wat heeltyd veroorsaak dat ek en my maats in die moeilikheid beland? Hierdie geld nie net vir die kinders nie, maar ook vir die grootmense. Bou ek op of breek ek af?

Geliefdes, die Here se opdrag aan ons is:

Julle behoort mekaar liefhê soos Ek julle liefhet.

Hierin leer die Here ons dat ware liefde opoffering vereis. Dit vereis opoffering in die sin dat ek moet liefhê omdat ek wil en nie omdat ek dit maar net doen om dit gedoen te kry nie. Ware liefde is opreg en dit vereis opoffering in die sin dat ek ook diegene liefhet waarvan ek nie hou nie. Ware liefde vereis opoffering deurdat ek dit vir my broers en susters moet maklik maak om my lief te hê. Ek kan dit slegs doen as ek bereid is om my eie foute raak te sien en dat ek vir die Here bid om my te help om dit reg te kry. Ek kan slegs hierdie gebed bid as Jesus Christus en sy verlossing van die sonde deel is van my lewe. Ware liefde vereis opoffering deurdat ek moet streef om ’n positiewe invloed uit te oefen op my vriende sodat ek hulle opbou en nie afbreek nie. Geliefdes, kom ons wees lief vir mekaar soos die Here vir ons lief is.

Amen

God wat die Hemel en die aarde geskep het dra ons deur die lewe

Preek Son 22 Jan. 2012 (RB) 

Psalm 19; teksvers Ps. 19:2

Sing    Lofsang: Ps. 8 v 1,3,4&7  (OAB)

           Na wet:    Ps. 1 v 1 (OAB)

           Na gebed Ps. 33 v 1 (OAB)

           Slotsang  Ps. 19 v 1 (OAB)

Art’s 1 & 2 NGB (Preek volg na die NGB Artikels)

ARTIKEL 1
DIE ENIGE GOD

Ons glo almal met die hart en bely met die mond dat daar 'n enige en enkelvoudige geestelike Wese is wat ons God noem.  Hy is ewig, onbegryplik, onsienlik, onveranderlik, oneindig, almagtig, volkome wys, regverdig, goed en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is.

2 Kor 3:17;  Joh 4:24;  Jes 40:14.

ARTIKEL 2
DIE MIDDELE WAARDEUR ONS GOD KEN

Ons ken Hom deur twee middele:

Ten eerste deur middel van die skepping, onderhouding en regering van die hele wêreld.  Dit is immers voor ons oë soos 'n mooi boek waarin alle skepsels, groot en klein, die letters is wat ons die onsigbare dinge van God, naamlik sy ewige krag en goddelikheid, duidelik laat sien, soos die apostel Paulus sê (Rom. 1:19-20).  Al die dinge is genoegsaam om die mense te oortuig en hulle alle verontskuldiging te ontneem.

Ten tweede maak Hy Hom deur sy heilige en Goddelike Woord nog duideliker en meer volkome aan ons bekend en wel so veel as wat vir ons in hierdie lewe nodig is om tot sy eer en tot die saligheid van hulle wat aan Hom behoort.

Ps 19:2;  Ef 4:6;  1 Tim 2:5;  Deut 6:4;  Mal 2:4;  1 Kor 8:4, 6;  1 Kor 12;  1 Kor 1.

Inleiding

Die mens is geneig om klein te dink oor God. So dikwels hoor ons hoe ongelowiges vra dat hulle God wil sien voordat hulle sal glo. Sien is glo is hulle leuse. Dit is egter nie net ongelowiges wat God klein probeer maak nie. Gelowiges doen dit ook wanneer hulle twyfel of God raaksien wanneer hulle swaarkry. Dis nie ’n nuwe ding wat uniek is by die moderne mens nie. Israel het ook daarmee gesukkel soos ons hoor in Jes. 40v27:

Waarom sê jy dan, Jakob, waarom kla jy, Israel: “Die Here sien nie raak wat van my word nie, my reg gaan by my God verby”?

Hoe dikwels vra ons nie ook maar net soos die ongelowige “waar is God?” Luister na wat die Here antwoord wanneer die mens vra “Waar is God?” Jes. 40v28a:

Weet jy dan nie, het jy nog nie gehoor nie? Die Here is die ewige God, Skepper van die hele aarde.

In Rom. 1v20 hoor ons:

Van die skepping van die wêreld af kan ’n mens uit die werke van God duidelik aflei dat sy krag ewigdurend is en dat Hy waarlik God is, hoewel dit dinge is wat ’n mens nie met die oog kan sien nie.

Ons kan God nie direk sien nie, maar tog is Hy nie onsigbaar nie. Ons sien sy almag en majesteit in die werk van sy hande raak soos ons hoor in Ps. 19v2:

Die hemel getuig van die mag van God, die uitspansel maak die werk van sy hande bekend.

Dit is ook wat ons bely in Artikels 1 & 2 van die NGB. In Art. 1 bely ons sy Almag en majesteit en Art. 2 hoe God dit aan die mens bekend maak wie en wat Hy is. Hy doen dit op twee maniere soos ons ook hoor in Ps. 19. Die eerste sewe verse vertel vir ons hoe God Homself deur sy Skepping openbaar en verse 8 tot 12 oor hoe God Homself nog duideliker deur sy lewende Woord openbaar.

In die eerste plek hoor ons:

Die hemel getuig van die mag van God

In Ps. 19 v 2 sien ons ’n tipiese kenmerk van die Hebreeuse poësie waar dieselfde saak op twee verskillende maniere herhaal word om dit te beklemtoon. Die eerste maal hoor ons:

“Die hemel getuig van die mag van God,”

en dan word dieselfde waarheid op ’n ander manier gestel:

“die uitspansel maak die werk van sy hande bekend.”

Ons wetenskap bevestig vandag wat Dawid al 3000 jaar gelede geweet het. Op ’n helder aand kan ons met die blote oog ongeveer 2500 sterre op een slag waarneem. As ons so sonder ’n teleskoop na die nagtelike hemel kyk is dit asof ons net na die omslag van ’n boek kyk. Die omslag het dikwels net so ’n kort opsomming wat die inhoud van die boek bekend maak en dit is wat ons met die blote oog kan sien. Die wetenskap het ons in staat gestel om daardie boek oop te maak.

Deur middel van die Hubble-ruimteteleskoop het ons gesien dat die heelal uit veel meer as net die 2500 sterre bestaan wat ons met die blote oog kan sien. Ons son is maar 1 ster in die melkweg sterrestelsel wat na raming ongeveer 100 biljoen sterre bevat. Volgens wat nou waargeneem kan word is die skatting dat daar tussen 100 en 200 biljoen sterrestelsels in heelal is. En elk van daardie sterrestelsels is of groter

of gelykstaande aan die Melkweg. Ons kan nie regtig ’n begrip vorm van hoeveel sterrestelsels daar is of hoe groot die Heelal is nie. Hierdie syfers is uit die aard van die saak nie presiese akkuraat nie, maar dit gee darem so ’n idee.

Soos wat die wetenskap vorder kom die wetenskaplikes net elke slag agter dat die heelal veel groter is as wat voorheen gedink is. Die volgende proefneming bevestig hoe wetenskaplikes agtergekom het dat hulle te klein van die heelal dink. Die mense in beheer van die Hubble-teleskoop het besluit om die teleskoop op ’n klein donker kolletjie in die lugruim te fokus wat tot nou toe heeltemal donker was. Die kolletjie waarop hulle gefokus het was in vergelyking met die nagtelike hemelruim ongeveer so groot soos ’n sandkorrel wat ons ’n armlengte van ons af weghou.

Die teleskoop het vir 4 maande lank foto’s geneem van daardie spesifieke kolletjie en soos die data ingekom het, het hulle deur middel van ’n rekenaar ’n prentjie gevorm van daardie klein donker kolletjie in hemelruim. Die resultate van hierdie eksperiment het die wetenskaplikes absoluut stomgeslaan. Die saamgestelde foto het aangetoon dat daar net in daardie donker kolletjie ongeveer 10 000 sterrestelsels is waarvan die grootste ongeveer 8 keer so groot is soos die melkweg waarin ons woon. 

In Ps. 19 v 5b-7 hoor ons:

Vir die son is daar in die hemel ’n tent opgeslaan. As hy stralend begin om sy baan te volg, is hy soos ’n bruidegom wat uit sy slaapkamer kom. Aan die een kant van die hemel kom hy op en aan die ander kant gaan hy onder, en niks ontkom aan sy gloed nie

As ons so bietjie nader aan die huis kom dan sien ons dat die aarde in vergelyking met son baie klein is. Die son se deursnee is 100 keer groter as die aarde se deursnee. Om dit verduidelik kan ons die aarde vergelyk met ’n albaster en die son ’n bak waarin albaster gegooi word. Om die bak in die regte verhouding tot die son te plaas moet dit diep genoeg wees om 100 albasters hoog te wees. As die albaster 1cm in deursnee is dan moet die bak 100 cm of 1 meter hoog wees. As ons daardie bak sou vol maak dan sal daar 1 miljoen albasters binne daardie bak pas. Dit sal dus 1 miljoen aardes neem om ’n voorwerp te maak wat so groot soos die son is.

Aan die ander kant as ons, ons son met die grootste ster waarvan ons weet in ons sterrestelsel vergelyk dan is ons son so groot soos ’n 20c muntstuk in vergelyking met die Noord Amerika. Wat sê dit vir ons? Dit het my verskriklik klein laat voel. Dit laat mens met ander oë kyk na Gen. 1v1:

In die begin het God die hemel en die aarde geskep.

As ons so na die hemelruim kyk dan kan ons verstaan hoe die dag en die nag sonder spraak en sonder stem ’n boodskap oor die hele wêreld kan uitstuur. Die hele skepping verkondig die almag van God en as ons so na die skepping om ons kyk dan sien ons dat God Homself aan die mens daardeur bekend maak. Hy openbaar homself egter nog duideliker en meer volkome aan ons deur sy heilige en Goddelike Woord. Hierdie belydenis van ons in artikels 1 & 2 van die NGB is in die Woord gegrondves, want in Ps. 19v8 hoor ons:

Die woord van die Here is volmaak: dit gee lewe

In verse 8 tot 12 hoor ons dat die Here vir ons alles in sy Woord openbaar wat ons in hierdie lewe nodig het en wat vir diegene wat aan Hom behoort saligheid gee. In Ps. 19 v 12 hoor ons:

U dienaar laat hom daardeur leer. Wie dit alles onderhou, groot is sy beloning.

Die vraag wat by baie ongelowiges opkom (en dalk ook by ons) is hoekom sou die Here Homself met ons bemoei? Hoekom sal Hy enigsins aandag gee aan mense wat in vergelyking met sy skepping op ’n planeet wat onsigbaar is binne die groter geheel? As ons so na die heelal kyk dan lyk dit oorweldigend groot om ’n blyplek vir mense te maak. Ongelowiges redeneer dat God nie eens weet van ons nie. Hierdie redenasie rus egter op ’n verkeerde argument. Uit ons teksvers Ps. 19v2 is dit duidelik dat God alles geskep het om sy majesteit sigbaar te maak. Die skepping gaan dus nie in die eerste plek oor die mens nie, maar oor die eer van God.

Hoekom sou God hom met ons klein nietige mense bemoei? Omdat Hy wil! In Jes. 43 v 1 hoor ons:

Luister, so sê die Here wat jou geskep het, Jakob, wat jou gevorm het, Israel: Moenie bang wees nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is Myne.

Psalm 19 sluit af deur na die Here te verwys as my Rots en my Verlosser. Die naam Jesus beteken Verlosser. God wat die heelal geskep het, het Homself klein gemaak ter wille van ons. Hy is gebore as ’n eenvoudige mens en Hy het ’n vervloekte kruisdood gesterf sodat ons weer met Hom verenig kan word, sodat ons Hom kan ken.

Uit die skepping en uit die Woord leer ons dat daar 'n enige en enkelvoudige geestelike Wese is wat ons God noem.  Hy is ewig, onbegryplik, onsienlik, onveranderlik, oneindig, almagtig, volkome wys, regverdig, goed en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is.

Geliefdes as ons weer wonder “waar is God?” dan moet ons na sy skepping kyk en besef dat Hy wat dit alles gemaak het, ter wille van my mens geword het sodat ek kan lewe! Wat beteken dit vir my? Dit beteken dat wanneer ek die moeilike deel van die lewe bereik, ek kan weet dat God in Jesus Christus daar is vir my. Iemand het eendag gesê: wys my hoe groot jou probleem is, dan sal ek vir jou wys hoe groot God is. Ons probleme is vir die Here soos die grote van die aarde is in vergelyking met die heelal.

slot

Wonder u soms waar is God? Wanneer dit gebeur kyk bietjie weer op na die hemelruim daarbo en beleef die almag van God. Ontmoet Hom in sy Woord en beleef hoe Hy in Jesus Christus ons genadig is sodat ons Hom as die ewige God persoonlik kan leer ken. Hou vas aan God se groot genade en weet dat God wat die Hemel en die aarde geskep het ons deur die lewe dra.

Amen

Christus se sterwe en begrafnis is ons versekering van die ewige lewe

15 Jan. 2012 

Mat 27 v 45 - 66  Teksverse Mat 27 v 46 & 50

Sing  Lofsang:    Ps. 18 v 1 & 2 (OAB)

        Na wet:     Ps. 31 v 1 (OAB)

        Na gebed : Ps. 33 v 11 (OAB)

        Slotsang :  Ps. 147 v 1 & 2 (OAB)

SONDAG 16 Heidelbergse Kategismus

40  Vraag:  Waarom was dit noodsaaklik dat Christus Hom tot in die dood toe verneder het?

Antwoord:  Weens die geregtigheid en waarheid van God (a) kon nie anders as deur die dood van die Seun van God vir ons sondes betaal word nie (b).

(a) Gen 2:17.  (b) Rom 8:3, 4;  Heb 2:14, 15.

41  Vraag:  Waarom is Hy begrawe?

Antwoord:  Om daarmee die versekering te gee dat Hy werklik gesterf het (a).

(a) Hand 13:29;  Matt 27:59, 60;  Luk 23:53;  Joh 19:38.

42  Vraag:  As Christus dan vir ons gesterf het, waarom moet ons ook nog sterwe?

Antwoord:  Ons dood is nie 'n betaling vir ons sondes nie (a), maar slegs 'n afsterwe van die sondes en 'n deurgang tot die ewige lewe (b).

(a) Mark 8:37;  Ps 49:8.  (b) Fil 1:23;  Joh 5:24;  Rom 7:24.

43  Vraag:  Watter nut verkry ons nog verder uit die offer en dood van Christus aan die kruis?

Antwoord:  Deur sy krag word ons ou mens saam met Hom gekruisig, gedood en begrawe (a).  Gevolglik kan ons sondige begeertes nie meer oor ons heers nie, (b) maar kan ons onsself as 'n dankoffer aan Hom toewy (c).

(a) Rom 6:6.  (b) Rom 6:6, 12.  (c) Rom 12:1.

44  Vraag:  Waarom volg daar:  en neergedaal het na die hel?

Antwoord:  Sodat ek in my swaarste aanvegtinge verseker kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus Christus my van die hel se benoudheid en pyn verlos het (a).  Hierdie verlossing het Hy bewerk deur sy onuitspreeklike angs, smarte en verskrikking (b) wat Hy ook aan sy siel deur sy hele lewe, maar veral aan die kruis gely het.

(a) Jes 53:5.  (b) Ps 18:5, 6;  116:3;  Matt 26:38;  27:46 Heb 5:7

Inleiding

“Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dis die hulproep van Godverlatenheid. My God, my God, waarom het U my verlaat! Het u al gevoel of God u verlaat het? Sien u die prentjie van Christus se bange uitroep, “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Daar waar Hy aan die kruis hang. Die fisiese pyn wat Hy ervaar het was niks in vergelyking met die Godverlatenheid wat Hy ervaar het nie. Nadat Christus sy laaste asem uitgeblaas het, het die voorhangsel van die tempel van bo tot onder middeldeur geskeur. Die aarde het geskud, en die rotse het uitmekaar gebars. Grafte het oopgegaan, en baie gelowiges wat dood was, is opgewek, en hulle het uit hulle grafte uitgegaan.

Kan u uself indink wat daardie dag gebeur het. Ons het nog so ’n idee van Christus se fisiese lyding, maar ons sal nooit werklik weet wat dit beteken om deur God verlaat te word nie. Altans elkeen wat bely dat Jesus Christus die Seun van God is wat vir ons sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf, sal nooit werklik weet wat dit beteken om deur God verlaat te word nie. Wanneer ons bely dat Christus die angste van die hel tot die dood toe ondergaan het, bely ons dat ons nooit sal nodig hê om daardie Godverlatenheid te ervaar nie.

In Sondag 16 is daar twee hoofgedagtes wat in ons belydenis na vore kom. Die eerste is Christus sterf in ons plek sodat ons dood net ’n deurgang is na die ewige lewe (vrg en antw 40-43) en die tweede is Christus ly helse angs en pyn om ons daarvan te verlos (vrg en antwoord 44).

In die eerste plek dan wat beteken ons belydenis dat:

Christus sterf in ons plek sodat ons dood net ’n deurgang is na die ewige lewe (vrg. en antw. 40-43)

In Mat. 27 v 50 hoor ons:

Jesus het weer hard uitgeroep en die laaste asem uitgeblaas.

Wat beteken dit werklik vir ons? Maak dit regtig saak of Jesus gesterf het of nie? Geliefdes, die Christelike geloof staan of val by Jesus se sterwe en opstanding! Jesus hét gesterf. Sy begrafenis is die versekering, die bewys, dat Hy werklik gesterf het. Jesus se sterwe hou vir ons ’n wonderlike troos in. Dit is waarmee Christene mekaar troos wanneer hulle voor ’n oop graf staan, want vir ’n Christen is die liggaamlike dood nie die einde nie. Dit is die Christelike hoop waaraan ons vashou. Die dood hou vir ons geen verskrikking meer in nie.

Ons dood is geen betaling nie, maar ’n afsterwing en ’n deurgang. Ons leef nog in ’n wêreld wat deur sonde geteister word. Ons voel dit daagliks aan die lyf. Ons word nog kwaad. Ons vertel soms nog leuens. Ons voer ’n ewige stryd met sonde in ons lewens en ons ly nog as gevolg van ons eie sondige keuses en die sondige keuses van mense om ons. Christus se dood hou vir ons die troos in dat ons van hierdie gevolge van die sonde verlos gaan word. In die nuwe Jerusalem sondig ons as gelowiges nie meer nie.

Daar is dit finaal en vir altyd en volkome verby met ons sondes en ons sondige geaardheid. Dit beteken dat ons nie meer aan die lyding van misdaad blootgestel gaan wees nie. Dit beteken dat ons kwaadwillige geneigdheid waarteen ons so moet stry in hierdie lewe, nie meer daar gaan wees nie. Christus se dood beteken ook dat ons in hierdie lewe teen die sonde kan stry en ook oorwin. Dit beteken dat ek nie tevergeefs teen die sonde stry nie.

Hierdie belydenis van ons begin prakties iets beteken wanneer ons met die dood gekonfronteer word. Dit gee vir ons die vrede wanneer ons met ons eie sterflikheid gekonfronteer word. Geliefdes wanneer mens die dood in die oë staar is dit ’n wonderlike troos om aan vas te hou. Dit gee ook vir ons die troos dat ons nie moedeloos hoef te word met ons stryd teen die sonde nie.

In die tweede plek

Christus ly helse angs en pyn om ons daarvan te verlos (vrg. en antw. 44)

Het u al ooit in die lewe gevoel dat almal u in die steek gelaat het? Het dit al ooit vir u gevoel of u nie weet watter kant toe nie. In ons belydenis dat Christus die angste van die hel tot die dood toe ondergaan, lê ’n onuitspreeklike troos. Dit is die anker waaraan ons vashou wanneer alles rondom ons ineenstort. Wanneer dit vir ons voel of die lewe sy rug op ons gedraai het, dan is dit die troos waaraan ons moet vashou.

In ons kategismus bely ons dat ons Here Jesus onuitspreeklike angs, smarte en verskrikking gely het. In Mat 27 v 46 hoor ons hoe Jesus se smarte en angste ’n hoogtepunt bereik:

Teen drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eli, Eli, lemá sabagtani?” Dit is: My God, my God, waarom het U My verlaat?

Hiermee verseker Jesus ons dat ons nooit daardie doodsbenoudheid hoef te verduur nie.

Wat beteken dit prakties vir ons? In die kategismus bely ons: Sodat ek in my swaarste aanvegtinge verseker kan wees en myself volkome kan vertroos dat my Here Jesus Christus my van die hel se benoudheid en pyn verlos het.” Dit beteken dat wanneer dit vir ons voel of die lewe sy rug op ons gedraai het dat ons nie alleen staan nie. Mense kan ons in die steek laat, maar God sal ons nooit in die steek laat nie. Hierdie belydenis van ons word so mooi bevestig in Rom. 8 v 35-39:

³⁵ Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? ³⁶ Daar staan immers geskrywe: “Dit is oor U dat die dood ons dag vir dag bedreig, dat ons soos slagskape behandel word.” ³⁷ Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat vir ons liefhet. ³⁸ Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte ³⁹ of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

Dis die wonderlike troos en betekenis van Jesus Christus se lyde en sterwe. Mense kan ons in die steek laat, hulle kan alles van ons wegvat, selfs ons lewe, maar hulle kan ons nie uit die hand van God ruk nie.

slot

Ons vat saam. Ons belydenis in Sondag 16 oor die sterwe en begrafnis van Jesus Christus beteken vir ons dat ons nie vir die dood hoef bang te wees nie omdat ons liggaamlike dood slegs ’n deurgang is na die ewige heerlikheid saam met God.

Christus het deur sy hele lewe op aarde helse smart en pyn gely wat ’n hoogtepunt op die kruis bereik het toe Hy in Godverlatenheid uitgeroep het “My God, My God waarom het U My verlaat?” Hy het dit vir ons gedoen sodat ons verseker kan wees dat ons nooit deur God verlaat sal word nie. Alles kan van my af weggeneem word, selfs my lewe, maar niks of niemand kan my uit God se hand ruk nie.

Amen