Sonder liefde beteken ons suiwer leer en onvermoeide arbeid niks nie!

26 Feb. 2012 (RB) 

Open. 2 v 1 tot 7; teksvers Open. 2  v 4

Sing    Lofsang:  Ps. 92 v 1           (OAB)

           Na wet:     Ps. 38 v 1           (OAB)

           Na gebed Ps. 42 v 1           (OAB)

           Slotsang   Ps. 18 v 1           (OAB)

Inleiding

As liefde nie meer in die kerk teenwoordig is nie, dan is selfs ’n kerk met suiwer leer en onvermoeide arbeid nie meer die moeite werd nie. In hierdie brief wat Christus aan sy kerk geskryf het, gebruik Hy die beeld van liefde tussen ’n bruid en bruidegom om aan ons te verduidelik wat beteken om werklik kerk van die Here te wees.

In hierdie brief is daar twee sake wat aangespreek word. Die eerste is: Julle liefde het afgekoel en die tweede saak is: Bekeer julle en doen weer wat julle in die begin gedoen het.. In kort sê hierdie brief vir ons: Sonder liefde beteken ons suiwer leer en onvermoeide arbeid niks nie! Hierdie brief is deel van die Bybel omdat Christus bedoel het dat dit ’n brief is wat gerig is aan sy kerk van alle tye, ook aan die Gereformeerde Kerk Reddersburg. Dit is in die eerste plek gerig aan die kerk in Efese en daarom is dit nodig dat ons ook die agtergrond van die kerk in Efese moet in ag neem om die boodskap van hierdie brief te verstaan.

Historiese agtergrond van Efese

Efese was een van die belangrikste stede in Klein-Asië tydens die Romeinse bewind. Dit was ’n belangrike hawestad waar die Ooste en die Westerse handelsroetes bymekaargekom het. Dit was ook ’n belangrike stad wat ’n rigting gewende rol gespeel het ten opsigte van die godsdienste van daardie tyd. Die tempel vir die vrugbaarheidsgodin Artemis of Diana soos sy ook bekend was onder die Romeine, was ’n baie prominente kenmerk van die stad en dit is inderdaad ook beskou as een van die sewe wonders van die antieke wêreld. Die stad is ook beskou as die bewaker van die keiserkultus waar die keiser as ’n god beskou en aanbid is. Verder was daar ook ’n lewendige belangstelling in die toorkunste soos ons in Hand. 19:19-20 hoor.

Dit is binne hierdie omstandighede wat die gemeente in Efese wat deur Priscilla en Akwila gestig is, moes funksioneer. In die brief wat Christus aan die gemeente gerig het moes hulle die ontstellende aanklag hoor:

Julle liefde het afgekoel!

Uit hulle omstandighede is dit verstaanbaar dat hulle baie hard moes stry teen valse leraars wat allerlei valse leer wou inbring. Christus beskryf hierdie omstandighede in Open. 2 v 2-3:

Ek weet alles wat julle doen. Ek ken julle onvermoeide arbeid en julle volharding. Julle kan nie slegte mense verdra nie. Julle het ondersoek ingestel na die mense wat voorgee dat hulle apostels is, en dit nie is nie, en gevind dat hulle leuenaars is. Verder volhard julle ook; julle het baie vir my Naam verduur, en julle het nie moeg geword nie.

Die gemeente het inderdaad ’n stryd oor oorlewing gehad. Hulle moes stoei teen valse leerstellings soos teen die Judaïseerders. Dit is hulle wat geleer het dat die wette van die Ou Testament streng nagekom moet word en dat mens se pad na saligheid in die nakoming van die wet lê. Dan waar daar die sogenaamde Dosetiste wat ontken het dat Jesus mens geword het om sondaars te red. Verder was daar die Gnostiese groep wat Jesus se menswording ontken het. Aan die ander kant was daar ’n groep wat teen die wet was en ’n baie liberale leefstyl voorgestaan het. En ook die Nikolaïte wat die gelowiges met sedelike en godsdienstige kompromieë wou verlei. Verder was die samelewing ook baie vyandig teenoor die gelowiges soos ons ook in Hand 19 hoor waar Paulus aangekla is deur ’n oproerige skare daar in Efese.

Is dit nie maar waarmee ons ook sukkel nie? Ons leef in ’n samelewing waar allerlei ander leerstellings verkondig word binne en buite die Christelike geloof. Binne die Christelike geloof is daar diegene wat daarop aandring dat slegs deur streng wetsgehoorsaamheid saligheid gevind kan word. Hulle val daarop terug dat die Ou Testamentiese voorskrifte nagekom MOET word soos byvoorbeeld dat die Sabbat op die sewende dag, dit wil sê Saterdag onderhou moet word. Daarmee ontken hulle dat ons verlossing alleen op grond van die genade in Christus geleë is.

Aan die ander kant is daar ook diegene wat alles oorboord gooi en ’n onsedelike lewensstyl voorhou, want Christus het mos vir ons sondes gesterf en daarom maak dit nie saak as ons onsedelik leef nie. Verder is daar ’n al hoe groter wordende beweging wat sekularisme voorhou, dit wil sê dat God nie werklik bestaan nie en dat alles net deur natuurlike prosesse beheer word sonder dat God daarby betrokke is. Ook hulle wat voorhou dat alle gelowe ewe goed is en dat mens daarin saligheid kan vind. Vir die Christene is dit deur Christus, vir die Moslems deur Mohammed en vir die Bhudiste deur Bhuda. Hierdie valse leer waarteen ons vandag in die kerk stry, is maar dieselfde valse leer waarteen die gelowiges in Efese so hard moet stry. Die inhoud is dieselfde, dit is net die verpakking wat so effens anders lyk.

Die gemeente in Efese het baie hard gestry teen hierdie valse leer. Christus gee erkenning aan die gemeente daarvoor soos ons hoor in Open 2 v 2:

Ek ken julle onvermoeide arbeid en julle volharding

In Open 2 v 3 hoor ons dat hulle deurgedruk met volharding en dat hulle selfs gely het vir die kerk. In daardie samelewing waar keiseraanbidding as ’n prioriteit gestel is, kan ons nogal verstaan dat hulle swaargekry het. Hoor net die mooi woorde wat Christus aan hulle rig:

Verder volhard julle ook; julle het baie vir my Naam verduur, en julle het nie moeg geword nie.

Dit is voorwaar woorde waarop mens trots kan wees. Ons kan selfs ook vir ons die vraag vra: “is ons as kerk so ywerig vir die Here?”

Daardie gemeente was werklik hardwerkend en ywerig en daarom moes die volgende woorde van Open 2 v 4 soos ’n glas yskoue water in die gesig gewees het:

Maar Ek het dít teen julle: julle het My nie meer so lief soos in die begin nie.

Die “maar” waarmee hierdie sin begin word, kanselleer effektief al die mooi en die goed van die vooraf gedeelte! Was dit dan verkeerd om so streng te waak teen die verkeerde leer? Nee geliefdes, die probleem is net dat iets verlore geraak het in die stryd. In Ef. 1 v 15 & 6 hoor ons:

Daarom, vandat ek gehoor het van julle geloof in die Here Jesus en van julle liefde vir al die gelowiges, hou ek ook nie op om God vir julle te dank nie.

Nou, 40 / 59 jaar later het hulle liefde verlore geraak. Wanneer die liefde verlore raak, raak die prys vir regsinnigheid te hoog!

Die probleem met hierdie gemeente was dat hulle entoesiasme en Gees-drif plek gemaak het vir kliniese kilheid. Hulle liefde vir hulle broers en susters het getaan en plek gemaak vir selfsug en agterdog. In 1 Joh. 3 v 17 hoor ons:

Wie aardse besittings het en sy broer sien gebrek ly, maar geen gevoel vir hom het nie—hoe kan die liefde van God in hom wees?

Om ons naaste sonder voorbehoud lief te hê, is die sigbare bewys dat ons God lief het.

Hoe lyk die liefde in ons gemeente? Gee ons nog werklik vir mekaar om? Kom ek noem net een praktiese voorbeeld wat elkeen vir homself kan afvra? Ons kondig elke Sondag af (vanaf die kansel en/of in die nuusbrief) van ons broeders en susters wat beproef word en deur moeilike omstandighede gaan. Doen ons werklik moeite om hulle te ondersteun deur net ’n oproep of selfs ’n kuiertjie? Die belangrikste is, bid ons vir hulle? Sonder liefde beteken suiwer woordverkondiging, suiwere bediening van die sakramente en toepassing van die tug niks nie. Een van die belangrikste kenmerke van ’n kerk is ware liefde.

Wat moet ons doen as ons vind dat daar by ons ’n gebrek aan liefde is? Heel eenvoudig geliefdes. Dit wat die Here vir die kerk in Efese gesê het en wat Hy ook aan ons sê:

Bekeer julle en doen weer wat julle in die begin gedoen het.

In Open 2 v 5 sê die Here vir ons wat ons moet doen wanneer ons agterkom dat daar by ons ’n gebrek aan liefde is:

Dink daaraan hoe ver julle al agteruitgegaan het. Bekeer julle en doen weer wat julle in die begin gedoen het.

1) Onthou: Dink terug aan hoe dit was, met ander woorde ons moet erken dat iets verlore is. 
2) Bekering, dit wil sê draai terug: Met ander woorde: “neem verantwoordelikheid vir dit wat verkeerd gegaan het, sonder om die blaam op iemand anders te pak.” 
3) Doen: begin die lewe leef wat God vir ons gee. Die wonder van liefde is dat wanneer jy liefde uitdeel dat jy dubbel soveel terug ontvang. Hoe meer liefde ons gee, hoe meer ontvang ons terug.

Ons moet ag slaan op die ernstige waarskuwing wat die Here gee in Open 2 v 5:

as julle, julle nie bekeer nie, kom Ek na julle toe en sal Ek julle lamp van sy plek af wegvat!

As ons as kerk van die Here nie die lig laat skyn in sy koninkryk nie, sal ons die voorreg verloor om dit doen. Die opdrag van die Here is dat ons mekaar lief moet hê sodat ons daarmee die evangelie kan uitdra in ’n donker wêreld wat die Here nie ken nie.

Na hierdie ernstige waarskuwing van die Here ontvang die gemeente weer bemoediging soos ons hoor in Open 2 v 6:

Maar dít het julle darem in julle guns: julle verafsku wat die Nikolaïete doen, net soos Ek dit ook verafsku.

Die Nikolaïete het kompromieë met die heidense gebruike van die wêreld en ’n verdraagsaamheid daarmee voorgehou. Hiermee sê die Here dat ons nie moet ophou met die goeie dinge wat in die begin van die brief genoem is nie. Geliefdes, hoor ons wat die Gees vir ons gemeente sê? Hoor ons die wonderlike belofte wat die Here in Open 2 v 7 gee?

Aan elkeen wat die oorwinning behaal, sal Ek te ete gee van die boom van die lewe, wat in die paradys van God is.

As ons werklik die liefdesgebod van God begin uitleef, sal ons nou reeds begin deel in die nuwe lewe wat God uit genade vir ons gee. Hou vas aan die waarheid, maar moenie die liefde verwaarloos nie.

Slot

In hierdie brief sê die Here vir ons: Sonder liefde beteken ons suiwer leer en onvermoeide arbeid niks nie! Kom ons wees ware kerk van die Here deur vas te hou aan die waarheid sonder om die liefde vir mekaar en die Here te vergeet. 

Amen