Gee al jou hartseer en pyn aan die Here, want God is ons toevlug en ons sterkte

23 Sep. 2012 (RB)

Ps. 73; Teksverse Ps. 73:26 & 28

Sing    Lofsang:  Ps. 1 v 1 & 3          (OAB)

           Na wet:     Ps. 42 v 1 & 3        (OAB)

           Na gebed Ps. 31 v 1 & 4        (OAB)

           Slotsang   Ps. 146 v 2 & 3      (OAB)

Inleiding

Misdaad affekteer elkeen van ons op een of ander wyse. Op hierdie stadium het Suid-Afrika een van die hoogste moordsyfers in die wêreld per 100 000 mense van die bevolking. Elkeen word op een of ander wyse direk of indirek daardeur geraak. Dink maar net aan die effek wat die plaasmoord naby Trompsburg op ons en op die gemeenskap van Trompsburg gehad het. Dan hoor ons ook nuusberigte van hoeveel ander soortgelyke voorvalle wat die afgelope tyd plaasgevind het. Byna daagliks is daar berigte in die nuus van moorde en geweldsmisdade wat plaasgevind het.

Dit is ook iets wat die Psalmdigter van Psalm 73 ervaar het. In die eerste deel van die Psalm hoor ons van sy moedeloosheid wat hy ervaar omdat gelowiges swaarkry terwyl die goddeloses oënskynlik net voorspoed beleef. Die Psalmdigter verwoord die gevoel wat baie van ons beleef met die misdaad wat so hoogty vier in die land. In hierdie Psalm is daar twee opvallende temas wat ons vandag ook ervaar. Die voorspoed van bose mense en die effek wat dit op ons het. Die tweede tema in die Psalm is hoe ons die emosies hanteer wat uit die situasie voortkom.

Die voorspoed van bose mense en die effek wat dit op ons het.

In Ps. 73:1-3 hoor ons hoe die Psalmdigter begin twyfel het aan God se goedheid en dat hy byna van koers af gegaan het omdat hy die hooghartige goddeloses met afguns bejeën het toe hy hul voorspoed sien. Die Hebreeuse woord wat met afguns vertaal is dui letterlik op ’n gevoel van kwaadwilligheid en woede teenoor die goddeloses. Hy het kwaad geword oor dit wat hulle gedoen het.

Ek moet erken dat ek ook ’n gevoel van woede en kwaadwilligheid ervaar het teenoor die drie verdagtes wat vir daardie plaasmoord naby Trompsburg in hegtenis geneem is. Toe ek later in die week lees dat die vyf verdagtes wat vir die moord op Alyssa Botha van Muldersdrif in hegtenis geneem is, weer vrygelaat is, was ek regtig kwaad! Die reaksie van Trompsburg se gemeenskap tydens Donderdag (20 Sep 2012) se hofverskyning waar hulle gedreig het om die drie verdagtes dood te maak wys vir ons dat woede en aggressie ’n algemene reaksie is wanneer mense met onreg gekonfronteer word.

Die vraag is: “is dit reg? Mag ons so kwaad word?” Woede is ’n werklikheid van die lewe. Dis ’n emosionele toestand wat deur almal ervaar word. Wat leer die Skrif ons daarvan? Goddelike toorn en menslike woede word herhaaldelik in die Bybel in die Ou en Nuwe Testament genoem. Woede is ’n kenmerk van God en ’n algemene, waarskynlike universele ervaring van die mens.

Die Bybel kritiseer nooit God se woede nie terwyl daar herhaaldelik teen menslike woede gewaarsku word. Woede teen ongeregtigheid is egter reg en goed by God sowel as by die mens. God vertolk altyd reg en word kwaad oor sonde en ongeregtigheid. Teenoor dit begaan die mens oordeelsfoute en reageer soms met wraaksug en vervolgsug. Die gevolg is dat menslike woede skadelik en gevaarlik kan wees! Menslike woede kan die satan ’n geleentheid bied om ’n vastrapplek in jou lewe te kry (Ef. 26:27) wat jou lewensvreugde steel.

Hoewel woede opsigself nie verkeerd is nie, kan woede maklik hand uit ruk en probleme veroorsaak en daarom waarsku die Here ons ook daarteen soos byvoorbeeld in Ps. 37:8:

Moenie kwaad word nie, laat staan die woede, moet jou nie ontstel nie: dit bring net ellende.

In Ps. 73 hoor ons dan ook wat die effek van hierdie ellende is wat uit woede kan voortspruit. In Ps. 73:2b hoor ons:

ek het byna koers verloor

en in vers 13&14 hoor ons:

Dat ek die kwaad vermy het en met ’n eed my onskuld verklaar het, het dus niks gehelp nie, want elke nuwe dag het vir my teenslae gebring en elke nuwe môre straf.

Die Psalmdigter het in ’n moedelose depressie verval waar hy begin voel het dat die lewe nie meer die moeite werd is nie. Hy het ’n geestelike stryd gevoer waarin hy byna koers verloor het.

Dit is inderdaad die effek wat woede en wrokke wat bitterheid tot gevolg het op ons lewens kan hê. Woede en bitterheid veroorsaak:

·        Fisiese simptome soos hoofpyne; maagswere; hoë bloeddruk en self hartaanvalle. Depressie veroorsaak dat die liggaam se immuunstelsel onderdruk word met die gevolg dat die persoon meer vatbaar is vir siektes en infeksies;

·        Sielkundig simptome soos angstigheid, vrees, spanning en selfs depressie;

·        gebrek aan eie waarde selfbejammering; wraakgedagtes waarin mens vasklou aan die verlede;

·        geestesstryd wat mens se verhouding met God beïnvloed waarin selfs die Heilige Gees bedroef word;

·        ’n kwaai ingesteldheid en ’n negatiewe vyandige lewenshouding waarin mens net die slegte in die lewe raaksien.

·        Ongelukkige mense met ’n siniese lewenshouding waarin mens skaamteloos ongevoelig, meedoënloos spottend is, sonder geloof in die goeie en die opregtheid van mense. Niks is meer lekker of aangenaam nie. Voel nie lus om iets te doen nie.

Slegte gebeure in die lewe wat ’n direkte of indirekte invloed op ons het wek intense emosies soos woede, haat self bitterheid by mens op en dit kan daartoe lei dat dit ’n baie negatiewe impak op ons lewens het.

Hoe hanteer ons die emosies wat uit die situasie voortkom?

Daar is ’n verkeerde manier en ’n regte manier. Ons kan ook daarna verwys as ’n negatiewe of ’n positiewe manier. In Ps. 73:15 hoor ons dat die Psalmdigter waarsku teen die negatiewe manier:

Maar as ek so sou aanhou praat, sou ek dié verloën wat aan U behoort

Hoe reageer mens negatief? Mens kan deur direkte aggressie reageer en dit is nogal ’n reaksie wat redelik algemeen by mense voorkom. As jy my seer gemaak het moet jy boet. ’n Oog vir ’n oog en ’n tand vir ’n tand! Dit verskaf tydelike verligting, maar op die lang duur versterk dit net die negatiewe emosies en word jou lewe naderhand deur jou woedebuie oorheers.

’n Tweede manier is deur middel van passiewe aggressie. Mens gee voor dat alles goed is en jy steek jou ware emosie agter ’n aangeplakte glimlag weg, maar agteraf kry jy jou mes in. Mens sal so op ’n subtiele manier iemand wat jou te na gekom het grappenderwys verkleineer in die geselsskap. Agteraf word skadelike skinderstories versprei om die persoon in ’n slegte lig te stel. Die groot kenmerk hiervan is ontkenning. Die passiewe aggressiewe mens het ’n besondere talent om te doen wat die seerste maak, maar het altyd ’n onskuldige verduideliking om die optrede te regverdig. Selfs teenoor myself word die passiewe aggressie ontken en dit het die gevolg dat mens opkrop en opkrop totdat dit op ’n dag uitbars as gevolg van ’n kleinigheid.

’n Ander manier wat ook baie dikwels voorkom is herleide aggressie. Dit is waar jy jou woede op onskuldige mense uithaal omdat die persoon of persone wat jou kwaad aangedoen het onbereikbaar is. Dit is gewoonlik die mense wat die naaste aan jou is wat dit die meeste ontgeld wanneer mens van hierdie tegniek gebruik maak. Die man kom van die werk af waar sy baas hom kwaad gemaak het en nou moet sy vrou en kinders dit ontgeld. Die kind wat op skool deur sy onderwyser of skoolhoof ontstel is haal sy woede en aggressie op sy maats uit. Dink maar aan die diensleweringsprotesaksies waar onskuldige mense se eiendom beskadig of afgebrand word.

Al hierdie benaderings is op die uiteinde baie afbrekend en dit veroorsaak net dat mens dieper en dieper in die put van wanhoop insink. Mens fokus naderhand net op die negatiewe in die lewe met die gevolg dat die lewe nie meer sin maak nie. Die Here waarsku ons daarteen soos ons hoor in Spr. 4:23:

Wees veral versigtig met wat in jou hart omgaan, want dit bepaal jou hele lewe.

As jy op die negatiewe fokus in die lewe dan is jou hele lewensbestaan naderhand negatief sodat jy geen lewensvreugde meer ervaar nie. As mens egter op die positiewe fokus, dan help dit jou om die negatiewe dinge in die lewe te hanteer en te verwerk.

Hoe hanteer ons, ons emosies op ’n positiewe manier wanneer ons met die slegte kant van die lewe te doen kry? Aanvaar ons dit nou maar net gelate? Nee, geliefdes. Ons kan en ons mag ontsteld wees wanneer slegte dinge in die lewe gebeur. Dit is egter hoe ons, ons woede en seergemaaktheid hanteer wat die verskil maak. In Ps. 73 leer die Here ons hoe om dit positief te doen soos ons hoor in verse 15 en 16:

Daarom het ek diep nagedink om dit te verstaan en was dit vir my bitter moeilik totdat ek in die heiligdom van God ingegaan en besef het wat die uiteinde van die goddeloses is.

Erken die woede soos die Psalmdigter gedoen het. Verstaan wat die oorsaak is en kyk op ’n ander manier na die situasie. Hoe kry ek reg om dit te doen? Daar is maar net een manier. Die Psalmdigter het eers ’n ander perspektief begin kry nadat hy by die heiligdom van God ingegaan het. Hoe gaan mens in die heiligdom van God in? In ons teksverse (Ps. 73:26) hoor ons die Psalmdigter se belydenis:

Al is ek afgetakel na liggaam en gees, God is my sterkte; aan Hom behoort ek vir altyd.

En ook in vers 28

Maar wat my aangaan, dit is vir my goed om naby God te wees. Ek het die Here my God gekies as my toevlug!

Daar is net een manier hoe ons die Here as ons toevlug kan kies. Jesus Christus. Luister na sy uitnodiging (Mat 11:28):

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.

Ons moet besef dat ons ook verlore mense was wat in Jesus Christus vergifnis by God gevind het. Dit is net die Heilige Gees wat hierdie insig teweeg kan bring en ons maak dit ons eie met die geloof wat God die Heilige Gees self vir ons gee. In Jesus Christus help God ons om ons pyn en hartseer aan Hom oor te gee sodat ons by Hom genesing kan vind. God help ons om nie self wraak te neem nie, maar om dit aan Hom oor te laat soos Hy vir ons sê in Rom. 12:19:

Moenie self wraak neem nie, geliefdes, maar laat dit oor aan die oordeel van God.

Kom ons lê ons hartseer en pyn voor God neer. Kom ons gaan in by die heiligdom van God. Kom na Jesus toe almal wat oorlaai is en vind die rus wat net Hy vir ons kan gee. Kom ons gee al ons hartseer en pyn aan die Here, want God is ons toevlug en ons sterkte.

Amen

Ons swaarkry in hierdie lewe is net tydelik in vergelyking met die ewige heerlikheid wat op ons wag.

16 Sep. 2012 (RB)

2 Kor. 4:7 – 5:10; Teksvers 2 Kor. 4:17

Sing    Lofsang:  Ps. 107 v 1 & 2      (OAB)

           Na wet:     Sb. 9-2 v 1 & 9       (Sb 26 in swart Psalmboek)

           Na gebed Ps. 130 v 1 & 4      (OAB)

           Slotsang   Ps. 86 v 1 & 3        (OAB)

Die tragiese gebeure die afgelope week waar nog ’n plaasmoord plaasgevind het bring opnuut weer die harde werklikheid van lyding na vore. Hoekom moet ons so swaarkry? Wanneer gaan dit eendag eindig? Hierdie is moeilike vrae in die lewe waarop ons in die meeste gevalle nie antwoorde kry nie. Dit is maklik om hieroor te debatteer wanneer ons na die klein probleempies in die lewe kyk soos my kar wat alweer gebreek het of die 101 ander dinge wat die lewe elke dag so ’n bietjie moeiliker maak.

Wanneer ons egter met die harde werklikheid van die gebrokenheid van hierdie lewe kennis maak soos die afgelope week se moord waar self geharde polisiemanne geskok was oor die wreedaardigheid daarvan, dan val ons vinnige maklike antwoorde op die vraag ten opsigte van lyding plat. Wanneer ons eie menslike wysheid ons in die steek laat besef ons maar net opnuut weer dat ons by God antwoorde moet soek. Dit is net die Here wat ons kan sterk maak om vas te staan wanneer die lewe sy lelikste kant vir ons wys soos Christene dwarsoor die eeue gevind het. In die aangesig van die dood besef mens dat jy net by God ware antwoorde kan kry.

In ons teks vind ons ’n verrassende antwoord wat eintlik teenstrydig is met ons menslike wysheid. Hier leer die Here ons hoe om sterk te staan sodat lyding ons nie platslaan en verpletter nie. Dit klink amper ongelooflik wanneer die Here vir ons se in 2 Kor. 4:17:

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ’n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly.

Dit is moeilik om werklik perspektief te hê wanneer jy binne in die storm is. Wanneer die koeëls hier om jou kop vlieg, is dit moeilik om die groter prentjie te sien. Ons sien net die onmiddellike prentjie hier voor ons en dis moeilik om die groter perspektief rondom dit raak te sien. Dit is binne hierdie omstandighede wat die Here ons troos met die woorde:

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby

In 2 Kor. 4:7 sê die Here vir ons hoe ons moet staande bly wanneer dit vir jou voel of die wêreld rondom jou intuimel:

Ons wat hierdie skat in ons het, is maar kleipotte wat maklik breek; die krag wat alles oortref, kom dus van God, nie van ons nie.

In die Bybelse tyd het hulle kleipotte gebruik om kosbaarhede in te bere. Dink maar aan die Qumran boekrolle waar daar vir 2 000 jaar boekrolle van die Bybel in kleipotte behoue gebly het. Met hierdie beeld van kleipotte sê die Here vir ons dat ons opsigself broos en swak is.

Uit ons eie krag kan ons nie staande bly nie. As ons in eie krag probeer vasstaan teen die aanslae van die lewe dan is ons soos kleipotte wat maklik breek. Die skat wat ons in ons het is ons verlossing in Jesus Christus wat van ons Koningskinders maak. God gee vir ons die krag om staande te bly soos ons ook hoor in Rom. 8:38-39 hoor:

Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

God se liefde in Jesus Christus hou ons staande teen die aanslae van die lewe. Mense kan en sal ons in die steek laat, maar God sal ons nooit in die steek laat nie. Daarom kan ons ook met vertroue getuig:

In alles word ons verdruk, maar ons is nie teneergedruk nie; ons is oor raad verleë, maar nie radeloos nie; ons word vervolg, maar nie deur God verlaat nie, op die grond neergegooi, maar nie vernietig nie. Die sterwe van Jesus dra ons altyd saam in ons liggaam, sodat ook die lewe van Jesus sigbaar kan word in ons liggaam. Voortdurend word ons wat lewe, ter wille van Jesus uitgelewer aan die dood, sodat ook in ons sterflike bestaan die lewe van Jesus sigbaar kan word.

God hou ons staande en Hy troos ons met die wete dat “Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby.” Saam met hierdie troos gee die Here vir ons ook die perspektief dat daar ’n groter prentjie is as dit wat ons hier en nou sien en beleef. As mens ’n legkaart bou en jy het nie die prent op die boks nie is dit baie moeilik om te bepaal presies waar die verskillende legkaart stukke moet inpas. Hoe groter die legkaart, hoe moeiliker word dit. God gee egter vir ons die perspektief deur vir ons ’n gedeelte van die groter prent te wys.

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ’n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly.

Om die ewige heerlikheid te verduidelik gebruik Hy die beeld van ’n tydelike tentwoning teenoor ’n permanente vaste gebou. Wanneer mens vir ’n paar dae in ’n tent gaan kamp dan is dit nie so erg om sonder die geriewe van ’n permanente woning klaar te kom nie. Dit is die perspektief God vir ons gee ten opsigte van ons lewe op aarde. Die lewe hier op aarde is maar net tydelik terwyl ons op is na ons ewige heerlikheid saam met God.

As jy skielik deur ’n reënstorm oorval word terwyl jy kamp en alles reën sopnat, dan voel dit vir jou of daardie situasie baie erg is. Op daardie stadium is dit vir jou baie sleg en ongemaklik, maar as jy dit in perspektief stel dat dit maar net een nag is wat jy koud en nat moet slaap en dat jy op pad is na ’n stewige huis met al die geriewe waar mens nie natreën nie, dan skep mens weer nuwe moed. Terwyl jy daar is doen jy dan wat jy kan om die ongemak te verlig, want jy weet dit is net tydelik.

So is dit ook met die lewe. Soms is die lewe moeilik en dit voel of die storms van die lewe ons gaan platslaan. Dan voel dit vir ons of ons heeltemal platgedruk gaan word en dat ons radeloos is wanneer ons op die grond neergegooi word. Dan voel dit of ons heeltemal vernietig gaan word. Genadiglik los die Here ons nooit alleen nie en gee Hy vir ons die vertroue en ondersteuning wat ons nodig het om staande te bly soos ons hoor in 2 Kor. 5:5:

Hy wat ons vir hierdie oorgang voorberei het, is God. As waarborg hiervan het Hy ons sy Gees gegee.

Die Heilige Gees verseker ons dat God ons nooit alleen laat terwyl ons op pad is na die ewige heerlikheid nie en Hy gee ook vir ons die geloof om met vertroue daaraan vas te hou soos ons hoor in 2 Kor. 5:6-7:

Daarom is ons altyd vol moed. Ons weet dat, solank as ons in die liggaam bly, ons nog nie by die Here woon nie, want ons lewe deur geloof, nie deur sien nie.

Elkeen wat glo in Jesus Christus se verlossingsgenade aan die kruis kan met sekerheid weet dat niks ons van sy liefde kan skei nie. Selfs nie eens die dood nie soos die Here ons dan ook in Luk 12:4 verseker:

Moenie bang wees vir dié wat die liggaam doodmaak en daarna niks verder kan doen nie.

en ook in Rom. 14:8 bevestig:

As ons lewe, leef ons tot eer van die Here; en as ons sterwe, sterf ons tot eer van die Here. Of ons dan lewe en of ons sterwe, ons behoort aan die Here.

Die Here het volgens sy wysheid bepaal hoe lank elkeen van ons in hierdie tydelike tentwoning op aarde gaan bly voordat Hy ons wegneem na sy ewige heerlikheid toe. Ons weet nie hoe lank nie, maar “Ons weet dat, wanneer ons aardse woning wat maar ’n tent is, afgebreek word, ons ’n vaste gebou in die hemel het. Dit is ’n woning wat nie deur mense gemaak is nie maar deur God, en dit bly ewig staan.”

Soos die Here vir ons sê in 2 Kor. 5:1.

Soms word die tent van ons aardse woning op ’n geweldadige wyse afgebreek soos wat die geval was met die Fouries die afgelope week en dit is vir ons wat agterbly skokkend. In dit word ons verdruk, maar ons is nie teneergedruk nie. Is ons oor raad verleë, maar ons is nie radeloos nie. Word ons op die grond neergegooi, maar ons word nie vernietig nie omdat die krag wat alles oortref van God af kom en nie van ons nie.

Ons teksvers in 2 Kor. 4:17 vat hierdie troosboodskap van ons Here baie mooi saam:

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ’n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly.

Kom ons vind ons troos daarin dat ons swaarkry in hierdie lewe net tydelik is in vergelyking met die ewige heerlikheid wat op ons wag.

Amen

Die heiligheid van die wet bring my by God se genade in Jesus Christus

9 Sep. 2012 (RB)

Rom. 7:7-25; Teksverse Rom. 7:12, 24 & 25

Sing    Lofsang:    Ps. 119 v 1 & 2       (OAB)

            Na wet:      Ps. 119 v 7 & 19     (OAB)

            Na gebed  Ps. 119 v 52 & 53   (OAB)

            Slotsang    Ps. 119 v 39 & 63   (OAB)

Inleiding

Is dit vir u moeite om eredienste by te woon? Vind u vreugde in ons Christelike godsdiens? Ervaar u die vrede wat God beloof? Hierdie vrae is vrae wat elkeen eerlik vir hom of haarself moet beantwoord. Hoekom ervaar ons soms dat ons godsdiens moeitevol en vreugdeloos is? Een van die aspekte van ons geloof wat ons dikwels verwar, is dat ons nie weet wat die werklike betekenis en doel van die wet is en hoe God se genade daarby inskakel nie.

Dit is belangrik dat ons as Christene moet weet en verstaan wat ons glo. Een van die aspekte van ons geloof wat ons dikwels verwar, is wat die werklike betekenis en doel van die wet is en hoe God se genade daarby inskakel. As ons nie werklik verstaan wat die onderskeid tussen die wet en God se genade is nie, raak ons vasgevang in ’n wettiese moralistiese godsdiens wat daartoe lei dat ons aanbidding nie meer ’n vreugde is nie, maar dat dit net ’n pligpleging is wat ek nakom omdat ek moet.

Om werklik by God se genade uit te kom en te verstaan wat die evangelie vir ons beteken, is dit nodig dat ons die verkeerde verstaan van God se wet uit die weg ruim. Die wet in hierdie sin is wyer as net die tien gebooie. Dit beteken al God se voorskrifte wat ons in die Bybel vind. Daar is ’n paar maniere waarop die verhouding tussen God se wet en sy genade verkeerd verstaan word. 

In die eerste plek word God se wet afgewater of selfs geïgnoreer. Die uiterste vorm is om God self saam met sy heilige wet te verwerp. Dis egter nie almal wat God verwerp nie, maar wat wel gebeur is dat die wet heeltemal eenkant toe geskuif word. God se genade word uitgelig ten koste van die wet. Hiermee word ’n tipe bandeloosheid verkondig. Ek kan maar leef soos ek wil, want God vergewe my mos! Of die voorskrifte van God word afgewater tot op so mate dat dit wat verkeerd is goedgepraat word. En so word dit wat God uitdruklik as verkeerd uitwys goedgepraat. Ons lewe mos nou in ’n moderne tyd en daarom kan ons mos maar saambly. Dit maak nie saak as ek ’n paar drankies te veel drink of selfs dat ek myself heeltemal vergryp aan drank nie. Onkuise gedrag is nou aanvaarbaar en seks buite die huwelik is nou reg. So is daar nog baie voorbeelde waar dit wat verkeerd is nou goed en aanvaarbaar geword het. God is mos ’n God van liefde en daarom word sy oordeel oor die sonde geïgnoreer.

Aan die ander kant word God se wet oorbeklemtoon en dan word God se genade eenkant toe geskuif. Dan word godsdiens ’n baie lang lys van moets en moenies. In die praktyk kom dit daarop neer dat ek met ’n goeie lewe vir God moet bewys dat ek goed genoeg is vir Hom. Ek moet eers my kant bring voordat ek God se genade kan ontvang. Dit bring mee dat ek veroordelend is teenoor almal wat na my mening nie heilig genoeg is nie.

Ek verwag perfektheid by ander, maar ek sien nie my eie liefdeloosheid raak nie. Ek sien net sonde by ander raak, maar nie by myself nie. Ek is liggeraak en neem vir die kleinste dingetjie aanstoot. As ek eers aanstoot geneem het vergewe ek ook nie maklik nie. Ek krap gereeld ou koeie uit die sloot uit. Op die uiteinde gaan dit net oor my en hoe sleg mense my behandel, terwyl ek nie eens raaksien dat ek hiermee net so liefdeloos is as wat ek die ander oor beskuldig.

In ons teks wys die Here vir ons dat die onderbeklemtoning of oorbeklemtoning van die wet verkeerd is deur vir ons aan te toon wat die werklike doel en betekenis van die wet is. In Rom. 7:1-7 het Paulus aangedui dat ons redding alleen op genade berus en dat mens nie deur wetsonderhouding gered kan word nie. Dit kon die persepsie skep dat die wet sonde is en daarom boos is. Daarom word daar in Rom. 7:7-25 uitgewys wat die doel van die wet is en hoe dit by die genade inskakel. Hier word aangetoon dat God se redding uit genade nie beteken dat die wet onderbeklemtoon word nie.

Vandag nog kan die onderbeklemtoning van die wet daartoe lei dat die wet as boos en sleg beskou word. In Rom. 7:7 sê die Here baie duidelik dat die wet nie sonde is nie. Met ander woorde die wet is nie boos nie en kan daarom nie ignoreer word nie. Dan word die doel van die wet duidelik uitgespel:

Inteendeel, ek sou nie geweet het wat sonde is nie, as dit nie deur die wet was nie. Ek sou byvoorbeeld nie geweet het dat dit sonde is om te begeer nie as die wet nie gesê het: “Jy mag nie begeer nie.”

Omdat die wet sonde uitwys beteken nie dat die wet boos of verkeerd is nie. Met ander woorde dit beteken nie dat ons nou maar die wet kan ignoreer nie.

Wanneer mens in ’n spieël kyk en jy sien dat daar ’n vuil kol op jou gesig is, kan mens die spieël die skuld gee vir die vuil kol op jou gesig nie. Die wet is spieël wat vir ons, ons sonde wys. Die wet is nie boos of verkeerd nie, inteendeel God se wet is heilig soos Hy vir ons Rom. 7:12 sê:

Die wet is dus heilig, en sy voorskrifte is heilig en reg en goed

Ons kan nie maar God se wet afwater nie. Ons kan nie maar kompromieë aangaan ten opsigte van God se wet nie. God se wet wys vir ons op God se oordeel van sonde.

Beide benaderings waar die wet onderskat word en waar dit oorskat word kom nie by die werklike bedoeling van God se wet uit nie. Om die wet te onderskat beteken dat die wet nie ernstig opgeneem word nie en daarom word die erns van sonde nie raakgesien nie. Dit lei daartoe dat sonde goedgepraat word en op die uiteinde bring dit mens op daardie punt dat Jesus se Verlossing nie meer ’n werklikheid in my lewe is nie.

Om die wet te oorskat aan die anderkant bring mens by die siening uit dat ek eintlik ’n goeie lewe lei. Ek is nie eintlik so sondig nie. Ek sien maklik my medemens se sondes raak en ek veroorloof myself om regter oor hulle te speel. Ek veroordeel maklik iemand met die gedagte of woorde, “jy gaan in die hel brand!” En so kom ons ook nie by die doel van die wet uit nie.

In ons teks wys die Here vir ons deur middel van Paulus se persoonlike worsteling op die ware doel van die wet. Wanneer ons eerlik in die spieël van die wet kyk dan moet ons ook soos Paulus bely in Rom. 7:18-23:

Ek weet immers dat die goeie nie in my woon nie, nie in my sondige aard nie. Daar is by my wel die wil om die goeie te doen, maar ek doen dit nie. Die goeie wat ek wil doen, doen ek nie, maar die slegte wat ek nie wil doen nie, dit doen ek. En as ek nou doen wat ek nie wil doen nie, dan is dit nie meer ek wat dit doen nie, maar die sonde wat in my woon.

So vind ek dan hierdie wet in my: ek wil die goeie doen, maar al wat ek doen, is die slegte. Diep in my wese vind ek vreugde in die wet van God, maar ek vind in my doen en late ’n ander wet, wat stryd voer teen die wet van my gees. Dit maak my ’n gevangene van die wet van die sonde wat in my doen en late aan die werk is.

God se wet is heilig. Dit vereis perfektheid. Die doel van God se wet is om ons sonde vir ons te wys soos ’n spieël die vuil kol op jou gesig vir jou wys. Dit is nie die spieël se skuld dat jou gesig vuil is nie, maar die spieël kan ook nie die vuil kol afwas nie. Die wet wys vir ons dat ons sondig is. Die wet is nie daarom boos nie, maar die wet kan ook nie sonde wegneem nie. Inteendeel die wet wys vir ons dat die oordeel van God op ons rus vanweë ons sonde soos ons ook hoor in Rom. 3:10:

“Daar is nie een wat regverdig is nie, selfs nie een nie

Wanneer ons so eerlik in die spieël van God se wet kyk kom ons saam met Paulus tot die besef:

Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?

Geliefdes, het u al op die punt gekom dat u in wanhoop uitroep “Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?” Voordat ons nie by hierdie punt kom nie, sal ons nie werklik verstaan wat God se genade vir ons beteken nie.

Dit is eers wanneer die Heilige Gees ons by daardie punt van verlorendheid bring dat ons werklik saam met Paulus kan getuig:

Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons Here.

Dan kan ons ook met sekerheid weet dat ons kinders van God is soos ons hoor in Rom. 8:16:

Hierdie Gees getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is.

Dit is dan wanneer ons uit die Gees begin lewe en dat ons as kinders van God lewe omdat die Heilige Gees nou in beheer is van ons lewens.

Geliefdes ons kan vreugde in ons diens aan God beleef. My Christenskap kan ’n vreugde wees in my lewe wanneer ons werklik besef wat die doel van die wet is en dat God se wet absoluut heilig is. Dan sal ons nie die wet onderbeklemtoon nie en sodoende in sonde vasgevang bly nie. Ons sal ook nie wet oorbeklemtoon deur te dink dat ons deur middel van wetsonderhouding vir God kan wys dat ons goed genoeg is nie.

Die wet is die spieël wat ons sonde vir ons wys en daarom dwing dit ons na God se genade in Jesus Christus. Dan kan ons in die Gees werklik die lewe saam met God begin leef wat Hy vir ons beplan het want die heiligheid van die wet bring my by God se genade in Jesus Christus.                                           

Amen

By die Here is daar weer ’n geleentheid om weer te begin

26 Aug. 2012 Nagmaal (RB)

Mar 14:26-31 : Petrus se voortvarendheid – Voortvarende oppervlakkige Christene

Teksvers Mar 14:29

Luk. 22:54-62: Petrus se verraad & berou – Die dieptepunt van my sonde en                             ellende.

Teksvers Luk. 22:62

Joh. 21:15-19 Petrus ontvang vergifnis - God se genade

Teksvers Joh. 21:19

Sing    Lofsang:  Ps. 8 v 1 & 4       (OAB)

           Na wet:     Ps. 91 v 1 & 3     (OAB)

           Na gebed Ps. 86 v 1 & 3     (OAB)

           Tydens Nagmaal Ps. 23 v 3 & Ps. 116 (OAB)

           Slotsang   Ps. 18 v 1 & 2     (OAB)

Inleiding

Die verhaal van Petrus is kenmerkend van ons lewens saam met ons Here. Dit is ’n verhaal van bittere teleurstelling. ’n Verhaal van hartseer. ’n Verhaal van vergifnis. ’n Verhaal van ’n nuwe lewe saam met ons Here.

Voordat hy Jesus ontmoet het was Petrus ’n eenvoudige visserman sonder enige geleerdheid. Sy ontmoeting met Jesus verander sy hele lewe. Hy het ’n nuwe mens met nuwe doelwitte en prioriteite geword. Hy het egter nie ’n volmaakte mens geword nie, maar het nog altyd Simon Petrus gebly. Simon die seun van Johannes, Simon die voortvarende een. Simon die een wat eers gedoen en dan gedink het. Simon die een wat Jesus bitter teleurgestel het in sy uur van nood en benoudheid.

Wanneer ons na die lewe van Petrus kyk dan sien ons, ons eie lewens saam met die Here raak. Alhoewel ons ontmoeting met die Here ’n nuwe mens van ons gemaak het, bly ons nog steeds wie ons is. Die Here verander nie ons persoonlikheid en menswees nie. Hy gebruik dit in sy diens. Ons het nie nou skielik volmaakte mense geword na ons ontmoeting met die Here nie. Wat wel verander is dat ons nou nuwe doelwitte en prioriteite in ons lewens het.

In ons voorgelese gedeeltes hoor ons dat daar drie fases in Petrus se lewe saam met Christus was. Die eerste fase was die tyd van sy voortvarendheid. Kom ons noem dit die fase van voortvarende oppervlakkige Christenwees. Die tweede fase is Petrus se verraad & berou. Kom ons noem dit die dieptepunt van my sonde en ellende. Die derde fase is waar Petrus vergifnis ontvang. Kom ons noem dit God se genade in ons lewens.

Petrus se voortvarendheid – Voortvarende oppervlakkige Christene

Nadat Jesus sy dissipels van sy dood en opstanding vertel hoor ons in Mar 14:29 hoe Petrus ewe selfvoldaan verklaar:

“Al sal hulle ook almal van U afvallig word, ek sal nie.”

Kenmerkend van Christene wat in hierdie fase is, is ’n selfvoldane trotsheid. Dis tipies daai houding van die Fariseër wat saam met die tollenaar gebid het soos ons hoor in Luk 18:11 & 12:

O God, ek dank U dat ek nie soos ander mense is nie: diewe, bedrieërs, egbrekers, en ook nie soos hierdie tollenaar nie. Ek vas twee keer in die week en ek gee ’n tiende van my hele inkomste.’

Dis die Christene wat baie maklik hulle mede broers en susters veroordeel omdat hulle manier van aanbidding nie volgens hulle oordeel korrek is nie. Hoe maklik beland ons self nie ook daar nie? My lewe is reg, kyk maar self hoe goeie lewe ek ly! As die ander in die gemeente maar net soos ek kon wees soos Petrus verklaar, “al sal hulle ook, ek sal nie!” ’n Christen met so ’n houding en gesindheid is nie baie bruikbaar in God se koninkryk nie en doen selfs die koninkryk skade aan deur mense af te sit met hulle arrogansie en selfvoldaanheid. Die Here waarsku ons ook inderdaad daarteen soos ons hoor in 1 Kor. 10:12:

Daarom, wie meen dat hy staan, moet oppas dat hy nie val nie.

Dit is inderdaad wat ook met Petrus gebeur het soos ons in die volgende deel van sy verhaal hoor.

Petrus se verraad & berou – Die dieptepunt van my sonde en ellende

Kan u, uself indink hoe Petrus gevoel het toe hy opkyk en hy kyk in die hartseer oë van Jesus vas? Ons hoor so ietsie daarvan in Luk 22:62:

En Petrus het buitentoe gegaan en bitterlik gehuil.

Dit was nie maar net ’n oppervlakkige berou nie. Dit wat ons so maklik doen wanneer ons met ons sonde gekonfronteer word: ja ek het dit of dat gedoen, maar ...... en dan voer ons allerlei verskonings aan om ons sondige gedrag te regverdig. Hierdie oppervlakkige berou is nog steeds deel van die voortvarende oppervlakkige Christen! Petrus het ’n diepe berou gehad waar hy in absolute wanhoop besef het wat sy sonde aan die Here gedoen het.

Geliefdes, het u al opgekyk en die pyn en hartseer in Jesus se oë raakgesien? Besef ek werklik die erns van my sonde wat ek daagliks teenoor die Here begaan? Is ek al op daardie punt dat ek vra: “hoekom doen die Here nog moeite met my?” Geliefdes, voordat ek nie die dieptepunt van my sonde ellende ervaar nie sal ek nooit werklik die diepere betekenis van geloofsversterking van die Nagmaal ervaar nie. Daarom sê die Here ook vir ons in 1 Kor. 11:28:

Maar elkeen moet eers homself ondersoek voor hy van die brood eet en uit die beker drink

Om werklik die troos van die Nagmaal te ervaar moet ons vooraf eers nadink oor ons sonde en vervloeking sodat ons, ons met ’n diepe berou daaroor voor God kan verootmoedig. Het ek al soos Petrus buitentoe gegaan en bitterlik gehuil oor my sonde en ellende? Wanneer ek op daardie punt kom is ek reg vir die genesende salf van God se genade. Dit bring ons by die derde deel van Petrus se verhaal:

Petrus ontvang vergifnis - God se genade

Petrus het Jesus langs ’n vuur verloën en nou langs ’n vuur ervaar Petrus die helende salf van God se genade. Drie maal vra die Here vir Petrus of hy Hom liefhet en driemaal antwoord Petrus positief. Wanneer Jesus vir Petrus vra of hy Hom liefhet, vra Hy vir Petrus of hy lojaal teenoor Jesus is en of hy bereid is om homself op te offer. Die derde maal antwoord Petrus deur middel van totale onderwerping wanneer hy erken dat Jesus alles weet. Petrus het Jesus regtig lief, hoe skeef en krom sy optrede ook al is. Hy ken Jesus en het Hom werklik lief, al is sy menslike pogings vol gebreke.

Met die Nagmaal vra ons Here ook aan elkeen van ons: “het jy my waarlik lief?” Met die Nagmaal word God se genade en sy vergifnis opnuut weer aan ons bevestig. Die wonder van God se genade is dat Hy nie verwag dat ons volmaak moet wees voordat ons in sy diens kan staan nie. Al is ons menslike pogings ook krom en skeef, het Hy ons onvoorwaardelik lief. Daarom moet ons nie by die dieptepunt van ons sonde en ellende in wanhoop bly vassteek nie. Dit moet ons bring na die wonder van God se genade sodat ons daarin sy liefde vir ons kan ervaar.

Dan is dit moontlik dat ons ook die opdrag van die Here wat Hy aan Petrus gee, kan nakom: “Volg My!” Dan kan ons ook hier van die Nagmaaltafel opstaan en versterk in ons geloof werklik dissipels van Jesus wees. Dan kan ons navolgers van Jesus wees en so ook bruikbaar in sy Koninkryk waar ons die evangelie uitdra sonder dat dit vir ons moeite is.

Geliefdes kom ons gaan sit nou aan by die tafel van die Here om daar in ons geloof versterk te word want by die Here is daar weer ’n geleentheid om weer te begin!

Amen

Dit is net God wat sin en betekenis aan ons lewens gee

19 Aug. 2012 (RB)

Pred. 2:17-26; Teksvers Pred. 2:22

Sing   Lofsang: Ps. 48 v 1 & 5       (OAB)

           Na wet:    Ps. 48 v 4             (OAB)

           Na gebed Ps. 119 v 1 & 2   (OAB)

           Slotsang  Ps. 18 v 12 & 14  (OAB)

Het my bestaan in hierdie wêreld enige sin en betekenis? Dit is een van die belangrike vrae wat elke mens homself op een of ander tyd afvra. Hoekom is ek hier? Wat is my doel? Sou dit enige verskil gemaak het as ek nie hier was nie?

Dit is die vraag waarmee die Prediker homself besig hou in ons teks vanoggend:

Wat het die mens nou eintlik aan alles waarmee hy hom met soveel sorg en ywer in hierdie wêreld besig hou?

Prediker is een van die boeke wat saam met Job en Spreuke as wysheidsliteratuur bekend staan. Hierin vind ons twee kategorieë, naamlik wysheid met die doel om onderrig te gee oor hoe mens moet lewe soos wat ons in Spreuke vind. Die ander kategorie is nadenkende wysheid waar die skrywers daarvan poog om die sin en doel van die lewe te bepaal soos wat ons in Job en Prediker vind.

As mens so deur die boek prediker lees, lyk dit dat die boek vir ons tyd geskryf is want daarin word die kwessies van ons tyd aangespreek. Sake soos die onvoorspelbaarheid van die lewe, die onsekerheid, onreg en wanhoop word bespreek. Die antwoord wat ons in Prediker hierop vind is skokkend. Telkemale hoor ons die refrein “dit kom tot niks. Dit is ’n gejaag na wind.” Nadat die skrywer homself bekendstel as die seun van Dawid en koning in Jerusalem in Pred.1:1 is sy volgende woorde:

Alles kom tot niks , sê die Prediker, tot niks.

soos ons hoor in Pred. 2:2. Hierdie woorde word dan telkemale weer herhaal as ’n slotsom van dit wat bespreek word.

Inderdaad word Prediker deur baie mense beskou as ’n pessimistiese depressiewe boek omdat dit die lewe as nutteloos, vrugteloos en sonder welslae beskryf. Dit bring ons by die ongemaklike vraag: “Het my bestaan in hierdie wêreld enige sin en betekenis?” Of anders gestel, “waarin soek ek na sin en betekenis vir my lewe?” Soek ek daarna deur rykdom na te jaag? Dit is belangrik dat ek daardie duur sportmotor besit, want dit wys darem vir die wêreld dat ek al iets bereik het! Ek glo die leuen van die satan dat as ek tog net ’n miljoenêr kan wees, dan sal ek gelukkig wees. Soek ek daarna in dit wat ek in die lewe kan bereik? Die mense moet sien wie en wat ek is. My posisie in die lewe gee vir my sin en betekenis. Soek ek dit in die najaag van fisiese plesier soos byvoorbeeld kos, opwinding, avontuur? Of soek ek daarna deur kennis na te jaag?

As ek by status of rykdom of plesier of geleerdheid sin en betekenis in die lewe soek, vind ek dat dit doelloos en leeg is soos die Prediker ook vir ons bevestig in Pred. 2:21:

’n Mens wat met wysheid en kennis gewerk en sukses behaal het, laat sy besittings na aan een wat glad nie daarvoor gewerk het nie. Dit is nie reg nie.

Ook dit kom dus tot niks.

As ons maar net na die lewens van die mense om ons kyk, sien ons die waarheid daarvan raak. Hoeveel mense wat skynbaar alles in die lewe het is sielsongelukkig! Besittings of rykdom of status kan mens nie gelukkig maak nie.

En dan kom ons maar weereens by die vraag:

Wat het die mens nou eintlik aan alles waarmee hy hom met soveel sorg en ywer in hierdie wêreld besig hou?

Beteken dit dat mens nie moet hard werk om vorentoe in die lewe te kom nie? Mag ons nie die goeie in die lewe geniet nie? Mag ons nie ’n feesgeleentheid hou soos gisteraand se biltongete nie? Is dit wat ons in die lewe bereik inherent boos?

Glad nie geliefdes. Diegene wat deel is van God se uitverkore kinders, ervaar die lewe as ’n gawe van God en daarom kan die lewe ten volle geleef word soos ons dan ook hoor in Pred. 2:24-25:

Dit is nie aan die mens self te danke dat hy kan eet en drink en onder al sy arbeid nog die goeie kan geniet nie. Ek het ingesien dat dit ’n gawe uit die hand van God is. Wie kan eet, wie kan geniet as Hy dit nie moontlik maak nie?

Prediker is inderdaad ’n boek wat hoop bied en daarom moet mens nie net teen die negatiewe daarin vaskyk nie. Om die lewe ten volle te leef en geniet beteken nie dat ons nou maar net leef om ons eie selfsugtige begeertes te bevredig nie. Dit is veel eerder ’n erkenning dat alles wat ons in die lewe het, ’n gawe uit die hand van God is.

Prediker is ’n boek van hoop, want daarin leer die Here ons dat alhoewel die mens baie dinge kan bereik en baie rykdom en kennis kan vergader, dit sinloos en leeg is sonder God. Dit kom tot niks en dit is ’n gejaag na wind. In prediker leer die Here ons dat die lewe slegs sin en betekenis het wanneer ons dit buite onsself soek deur in die regte verhouding met God te leef soos ons hoor in Pred. 2:26:

Vir die mens met wie se lewe God tevrede is, gee Hy wysheid, kennis en blydskap.

Die Here leer ons ook dat daar net een manier is hoe ons in die regte verhouding tot Hom kan leef. Ons kan dit slegs doen deur sy genade in Jesus Christus soos ons hoor in 1 Pet. 1:3-4:

Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! In sy groot ontferming het Hy ons die nuwe lewe geskenk deur die opstanding van Jesus Christus uit die dood. Nou het ons ’n lewende hoop op die onverganklike, onbesmette en onverwelklike erfenis wat in die hemel ook vir julle in bewaring gehou word.

Deur God se genade in Jesus Christus kan ons as sy uitverkorenes die diepere sin en betekenis in die lewe ervaar juis ook in daardie dinge wat die Prediker so depressief gemaak het. Jesus Christus gee sin en betekenis aan die lewe en Hy wys vir ons dat dit wat die Prediker so baie gevrees het, naamlik dat alles met die dood tot ’n einde kom, nie waar is nie. Die dood is in Jesus Christus nie die einde nie, maar juis ’n heerlike deurgang tot God.

Hoe deel ek in hierdie wonderlike hoop? Ek deel daarin wanneer ek in geloof wat die Heilige Gees vir my gee vasgryp aan die genade van God dat Jesus Christus vir my sondes aan die kruis gesterf het en dat Hy aan my die nuwe lewe geskenk het deur die sy opstanding uit die dood. Geliefdes, kom ons deel in hierdie hoop. Glo, glo in Jesus Christus, want dit is net God wat sin en betekenis aan ons lewens gee.

Amen

Elke gelowige is geroepe om die heerskappy van God op elke lewensterrein met sy hele lewe te verkondig.

8 Jul 2012 (RB)

Skriflesing: Jer. 32:26 – 33:26 Teksverse: Jer. 32:30 en Jer. 32:40 en 3:8

Sing    Lofsang:    Ps. 89 v 1 & 2     (OAB)

           Na wet:       Ps. 103 v 1 & 2   (OAB)

           Na gebed   Ps. 119 v 7&19  (OAB)

           Slotsang     Ps. 32 v 1 & 3     (OAB)

Inleiding

Maak God nog ’n verskil in ons lewe? As Christene aanbid ons die Skeppergod en ons bely dat Hy almagtig is, dat Hy in Jesus Christus ons Vader geword het. Ons glo dat dit Hy is wat ’n verskil in die wêreld kan maak. Tog leef ons dikwels asof Hy nie bestaan nie. Ons doen nie moeite om met Hom te praat nie en ons is traag om na sy stem te luister. Ons gaan Sondae kerk toe, maar vergeet van Maandag tot Saterdag feitlik heeltemal van sy bestaan.

Ons glo nie in die bestaan van afgode nie, maar ons vertrou ook nie juis op God vir elke oomblik van die dag nie. Die volkome beheer van ons lewens berus by ons en nie by Hom nie. In ons teksgedeelte hoor ons dat God volkome beheer oor ons lewe alleen vir Hom opeis. Hierin openbaar God Homself as die Heilige God wat sonde nie kan verdra nie, maar ook as die God wat ons geken het nog voordat ons gebore was en wat ons nooit sal verlaat nie, selfs nie wanneer ons ter wille van ons geloof moet ly nie. Wanneer ons die realiteit van God in ons lewens ervaar sal ons ook outomaties ons roeping uitvoer om as kerk van die Here om die heerskappy van God op elke lewensterrein met ons hele lewe te verkondig.

Historiese agtergrond

Die historiese agtergrond van ons teksgedeelte is soos volg: Dit is 587 vC die tiende jaar waarin Koning Sedekia regeer en dieselfde jaar dat die stad ingeneem sou word en die Jode in Ballingskap weggevoer sou word waar hulle vir 70 jaar sou bly voordat hulle na hul land kon terugkeer. Die Noordelike ryk of die 10 stammeryk Israel is reeds ongeveer 100 jaar vantevore deur Assirië in ballingskap weggevoer. Op hierdie stadium is die Babiloniërs besig om Jerusalem te beleer waar hulle stelling rondom die stad ingeneem het. Die prentjie lyk maar donker vir die Jode. Tog glo hulle en veral Koning Sedekia dat die Here nie sal toelaat dat die Babiloniërs hulle sal oorrompel nie. Jeremia was in gevangeskap omdat bly verkondig het dat die Babiloniërs die stad gaan inneem. Koning Sedekia vra vir Jeremia waarom hy so negatief is en dan antwoord Jeremia dat daar geen keer is aan wat noodwendig moet gebeur nie soos ons hoor in Jer. 32:28:

So sê die Here: Ek gee hierdie stad in die mag van die Galdeërs, in die mag van koning Nebukadnesar van Babel. Hy sal dit verower.

In hierdie gedeelte hoor ons dat God se Heiligheid vereis dat sonde gestraf moet word. God is egter nie net regverdig nie, maar Hy is ook genadig en dit is dan ook die twee aspekte waarby ons in die prediking gaan stilstaan, naamlik die werklikheid van sonde en God se genade.

Is sonde vir my nog ’n werklikheid?

In Jer. 32:26 tot 35 hoor ons dat die inwoners van Jerusalem gestraf gaan word oor hulle sonde. Die Jode het gedink hulle kan maar doen wat hulle wou en sonde doen. Daarom wys die Here hulle baie pertinent op hulle sonde soos ons hoor in Jer. 32:32:

Die mense van Israel en Juda het My getart met al die verkeerde dinge wat hulle gedoen het, hulle, hulle konings, hulle amptenare, hulle priesters, hulle profete, elkeen in Juda, al die inwoners van Jerusalem.

Is dit nie ook maar die probleem van ons tyd nie? Met die mond bely ons God, maar ons leef asof Hy nie bestaan nie. Die moderne mens wil nie weet van sonde nie. Die ongelowige sal baie vinnig vir jou sê dat jy nie veroordelend moet wees nie wanneer jy van sonde praat. Die gelowige aan die ander kant wil ook nie eintlik van sonde hoor nie. God is dan ’n God van liefde. Moenie vir ons van die Ou Testamentiese God preek wat vol oordeel is nie! Daarmee verloor ons baie gerieflik; net soos die Jode van ouds; die werklikheid dat God regverdig en heilig is. Hy kan geen sonde verdra nie. Sonde MOET gestraf word! Die straf vir sonde is die ewige dood weg van God. Besef ons werklik hoe ernstig sonde is en wat die gevolge daarvan is?

Hiermee saam moet ons net weer mooi verstaan wat sonde werklik is. In Jer. 32:34 & 35 hoor ons presies wat sonde werklik is:

Hulle het hulle afskuwelike afgode in die huis gesit waaroor my Naam uitgeroep is en so het hulle my huis verontreinig. Hulle het hoogtes vir Baäl gebou in die Ben-Hinnomdal om hulle seuns en dogters vir Molek as offers te laat verbrand. Ek het hulle dit nie beveel nie; so ’n afskuwelike gedagte om vir Juda te laat sonde doen, het nie eens by My opgekom nie.

Ons mag dalk nou dink dat ons nie meer afgode aanbid nie. Ons bring tog nie meer offers aan Baäl nie.

Maar ons moet insien dat afgodery vandag nog net so aktief is as wat dit in die tyd van die Jode was. Mens dien afgode wanneer jy iets in die plek van God aanbid of anders gestel wanneer iets in jou lewe belangriker as God word. Maartin Luther het gesê: “dit waaraan jy bereid is om die meeste van jou tyd en geld te spandeer is op die uiteinde jou god, al sê jy ook dat jy ’n ander een aanbid!” In die tyd van die Jode het hulle Baäl, die vrugbaarheidsgod in die plek van God aanbid. Doen ons dit nie vandag nog met die permissiwiteit wat so algemeen geword het nie?

Die Jode het hulle kinders vir Molek as offers laat verbrand. Offer ons nie ook maar ons kinders op wanneer ons hulle maar net laat begaan nie? In pleks van liefde en aandag oorlaai ons, ons kinders met al wat wêreldse goed is en leer ons hulle daarmee om die afgod van materialisme en geld te aanbid. Wanneer ons self daardie afgod aanbid dan stel ons mos die voorbeeld vir ons kinders. Is dit nie maar so dat kinders doen wat ons doen en nie doen wat ons sê hulle moet doen nie?

Wanneer ons leef asof God nie bestaan nie is ons besig met afgodery. Wanneer die eie ek in my lewe so belangrik word dat dit die enigste ding is waarop ek fokus, dan is dit ook afgodery. Wanneer ek eksklusief op myself en my behoeftes en wat van my verlang word fokus. Wanneer ek my verkeerde gedrag en optrede regverdig met “ag dit is nou maar eenmaal hoe ek is en mense moet my maar so aanvaar.” As ek in weerwil van God se opdrag weier om my broeder of suster te vergewe soos Hy byvoorbeeld in Kol. 3:13 vir ons sê:

Wees geduldig met mekaar en vergewe mekaar as die een iets teen die ander het. Soos die Here julle vergewe het, moet julle mekaar ook vergewe.

’n Baie goeie toets om te bepaal of ek die afgod van die eie ek aanbid is: “het ek nou enigsins gedink hoe my broeders of susters gesondig het na aanleiding van die voorbeelde wat nou genoem is? Hoogmoed, waar ons maklik die sonde by ander raaksien terwyl ons dit nie by onsself raaksien nie, is sonde! Hoe dikwels is ons nie ook maar self skuldig aan die sondes wat ons so maklik by ander raaksien nie?

Genadiglik is God nie net regverdig nie, maar Hy is ook genadig!

Hoe groot is God se genade?

In Jer. 32:40 hoor ons:

Ek sal nooit ophou om aan hulle goed te doen nie en Ek sal in hulle die begeerte lê om My te dien en nie van My af weg te draai nie.

In Jer. 33:8 hoor ons:

Ek sal hulle reinig van al die sondes waarmee hulle teen My oortree het en al hulle sondes vergewe waarmee hulle teen My oortree het, en in opstand gekom het.

Deur die Heilige Gees verander God ons op grond van sy groot genade. Ons vergeet dit so maklik en die hoogmoed van die eie ek kry so maklik weer die oorhand in ons lewens. Wanneer ons uit God se genade begin leef dan trap ons so maklik in die strik van hoogmoed waar ons begin trots word op die goeie werke wat ons wel doen. Dan begin ons so maklik dink dat God ons iets skuld terwyl ons so maklik vergeet dat ons beste werke nog steeds so vol sonde is dat dit nie vir ’n oomblik voor God se heiligheid kan bestaan nie. ’n Christin kan en mag nie roem oor die goeie wat hy doen nie. Hy kan enkel en alleen maar net dankbaar wees oor God se genade wat in sy lewe werksaam is.

Dit is alleen op grond van God se genade wat Hy in Christus vir ons gedoen het dat ons enigsins vanuit sy genade begin leef. In Jer. 33:15 hoor ons:

In daardie dae, in daardie tyd, sal Ek vir Dawid ’n wettige afstammeling gebore laat word en hy sal in die land reg laat geskied en reg doen.

In die geslagsregister waaruit Christus gebore word soos ons hoor in Mat 1:1-17 sien ons dat hierdie belofte in Christus vervul is. Christus is die ewige Koning wat uit die geslag van Dawid gebore is. Hy is die Koning wat die gevolge van ons sondes op Hom geneem het sodat ons vlekkeloos voor God kan staan. Christus het ons sondes op Hom geneem en sy heiligheid en geregtigheid vir ons gegee sodat ons kan lewe. Daarom moet God die middelpunt van ons lewens wees. Christus se evangelie, dit wil sê die goeie nuus dat Hy my sondes op Hom geneem en vir my lewe gegee het, is nie die eerste stap in ons nuwe lewe saam met God nie. Die evangelie van Jesus Christus is die spilpunt waarom my hele lewe draai.

Slot

Geliefdes kom ons sien weer raak watter verskil God in ons lewens maak. Neem God ernstig op wanneer Hy in Jer. 33:33 sê:

Roep My aan, Ek sal jou antwoord en jou vertel van groot en onverstaanbare dinge waarvan jy nie weet nie.

Ons is geroepe om die heerskappy van God op elke lewensterrein met ons hele lewe te verkondig. Kom ons leef elke dag uit die geskenk van God se groot genade wat Jesus Christus vir ons deur sy kruisdood en opstanding gebring het. Kom ons gryp dit vas met die geloof wat God, die Heilige Gees aan ons gegee het. Kom ons leef asof Christus gister gesterf het en vandag uit die graf opgestaan het en more weer kom op die wolke soos Hy beloof het.                                      Amen