As die HERE nie saamgaan nie, durf ons nie 2013 aanpak nie!

6 Jan. 2013 (RB)

Eks. 33 Teksvers Eks. 33:15

Sing    Lofsang:  Ps. 8 v 1 & 4          (OAB)

           Na wet:     Ps. 119 v 11          (OAB)

           Na gebed Ps. 116 v 1 & 7     (OAB)

           Slotsang   Ps. 32 v 1 & 3       (OAB)

Hier aan die begin van 2013 lê die hele jaar nog voor ons uitgestrek. In ons beplanning vir die jaar wat voorlê moet ons onself afvra: “Is die teenwoordigheid van die HERE deel van ons beplanning vir die jaar wat voorlê of nie?”

Israel was ook op reis na die beloofde land en hulle het voor die harde werklikheid te staan gekom dat die HERE nie die reis sou meemaak nie as gevolg van hulle moedswillige eiewilligheid om hulle eie kop te volg soos ons hoor in Eks.33:3:

Julle is so ’n moedswillige volk dat Ek nie sal saamtrek na hierdie land wat oorloop van melk en heuning nie, want dan verdelg Ek julle op pad daarheen.

In Eks 32 hoor ons hoe die volk in weerwil van die HERE se opdrag eiewillig ’n goue kalf gemaak het om te aanbid. Die HERE kan nie in ’n beeld vasgevang word nie, maar nogtans wou hulle ’n sigbare beeld hê wanneer hulle aanbid. Nou staan hulle voor die verskriklike werklikheid dat hulle sonder die HERE verder moet trek na die beloofde land toe! Selfs in hierdie aankondiging van die HERE skyn sy genade soos ’n helder lig op ’n donker aand. Die HERE wil nie saamtrek nie want die volk se sonde sal sorg dat hulle verdelg word. Hierin sien ons ook die karakter van God duidelik raak. Hy is regverdig en genadig. Hy is regverdig en daarom moet Hy die sonde straf. Hy is genadig omdat Hy sy volk verlos van hulle sondes.

Dit is juis hierdie aspek wat in vandag se tyd baie onpopulêr is. Die mensdom wil nie hoor van ’n regverdige God nie, dit wil sê hulle wil nie hoor van God se oordeel oor die sonde nie. Hulle wil net hoor van ’n liefdevolle, genadige God en maak enige sprake van God wat sonde straf as veroordelend af. Die ironie van die saak is egter dat as God nie regverdig is nie, is daar GEEN genade nie! God is heilig, dit wil sê sonder sonde en daarom moet die sonde uitgedelg word. As God sonde verdra het deur dit nie te straf nie en maar net te verskoon, dan sou ons vir ewig in sondige gebroke wêreld moes leef.

Dit is op hierdie punt waar die volk met ’n groot dilemma sit. Hulle kan nie sonder God die beloofde land intrek nie, maar as gevolg van hulle sonde staar vernietiging hulle in die gesig as God wel saamgaan. Sonde het ’n geweldige effek op ons en dit dra verskriklike gevolge. Die volk moet God se teenwoordigheid ontbeer. Sonde bring verwydering tussen die mens en God en eindig in die dood soos uitgebeeld word deur die 3000 Israeliete wat gesterf het op daardie dag (vgl. Eks. 32:28). Die straf vir sonde is die ewige dood waar die mens ewig verwyder word uit die teenwoordigheid van God.

Moses besef hierdie dilemma van die volk en daarom tree hy namens die volk in by God. Hy is selfs bereid om in hulle plek die straf vir die sonde te dra soos ons hoor in Eks. 32:31-32:

Moses het toe na die Here toe teruggegaan en gesê: “Hierdie volk het ’n ernstige sonde gedoen deur vir hulle ’n god van goud te maak. Vergewe tog hulle sonde. As dit nie kan nie, moet U my naam maar uitvee uit die boek wat U geskrywe het.”

Moses pleit by God en hy rig self buite die laer ’n tent van ontmoeting op waar hy vir die volk kan intree by God. Die HERE luister na Moses daarom vra Hy vir Moses “Moet Ek self saamgaan en vir jou vrede gee?” soos ons hoor in Eks 33:14

Is die dilemma van die volk nie maar ook ons dilemma nie? Ons durf nie 2013 binnegaan sonder God nie, maar as gevolg van ons sonde sal die teenwoordigheid van God ons vernietig! Moses het vir die volk ingetree by God en daarmee het hy na Jesus Christus heengewys. Moses kon nie die finale prys betaal soos wat hy bereid was om te doen nie, omdat hy ook maar net ’n sondige mens was. Sy bereidwilligheid om die prys vir sonde te betaal wys heen na Christus wat die volle prys betaal het. vgl. Joh. 10:17 – 18:

“Die Vader het My lief omdat Ek my lewe aflê om dit weer op te neem. Niemand neem dit van My af nie, maar Ek lê dit uit my eie af. Ek het die volmag om dit af te lê, en Ek het die volmag om dit weer op te neem. Dit is die opdrag wat Ek van my Vader ontvang het.”

Christus het die finale prys betaal sodat daar versoening tussen God en die Israeliete kon wees sodat hulle saam met God kon trek na die beloofde land toe en dat Hy saam met hulle in die beloofde land was. Christus het ook die prys betaal sodat ons weer met God versoen kon word.

Wat beteken dit om weer met God versoen te wees? Moses se begeerte om die heerlikheid van God te aanskou wys vir ons wat dit beteken. Hy stel nie belang in die gawes of voordele wat dit sal inhou as God saam met die volk trek nie. Sy begeerte is om in die heerlike teenwoordigheid van God te wees. Wanneer mens die teenwoordigheid van God geniet dan geniet mens outomaties die gawes van God, maar die gawes is nie die hoofsaak waaroor dit gaan nie.

As ons 2013 aanpak saam met God moet ons dit nie om die verkeerde redes doen nie. As ons hoofverwagting is dat ons 2013 wil deurmaak saam met God omdat ons verwag dat Hy al die struikelblokke uit die weg moet ruim en vir die voordele wat dit sal inhou doen ons dit vir die verkeerde redes! Dan wil ons God eintlik net gebruik vir ons eie selfsugtige behoeftes. Die doel moet wees om 2013 deur te gaan saam met die mees wonderlike Wese wat daar is omdat Hy ewig, onbegryplik, onsienlik, onveranderlik, oneindig, almagtig, volkome wys, regverdig, goed en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is, is!

Hoe gaan ons 2013 saam met God in? Deur in geloof vas te hou aan die soenoffer van Jesus Christus wat ons voorspraak by God is. Kom ons soek God se teenwoordigheid in alles wat ons in 2013 aanpak. Laat ons leuse vir 2013 wees “As U nie self saamgaan nie, moet U ons nie van hier af laat wegtrek nie”, want as die HERE nie saamgaan nie, durf ons nie 2013 aanpak nie!

Amen

Geloof gee aan ons verlede betekenis en hoop vir die toekoms

30 Des. 2012 (RB)

2 Tim. 4 v 6 – 18 Teksverse 2 Tim. 4 v 7 & 8a

Sing    Lofsang:    Ps. 9 v 1 & 7          (OAB)

           Na wet:       Ps. 38 v 1               (OAB)

           Na gebed   Ps. 20 v 1               (OAB)

           Slotsang     Ps. 23 v 1 & 2        (OAB)

Inleiding

Hier teen die einde van die jaar kyk ons terug na die jaar wat verby is en ons kyk ook vorentoe na die jaar wat vir ons voorlê. In hierdie tweede brief wat Paulus aan Timoteus skryf om hom uit sy dodesel te bemoedig kyk hy ook terug oor sy lewe en kyk hy vorentoe vir dit wat vir hom voorlê. Hiermee wil Paulus dan vir Timoteus bemoedig vir die pad wat voorlê en gee die Here aan ons ook perspektief wanneer ons vorentoe kyk vir dit wat vir ons voorlê.

Uit ons teksverse is daar twee aspekte waarop ons gaan fokus, naamlik:

’n Terugblik op die verlede en ’n vorentoe blik oor hoe om die toekoms te benader.

’n Terugblik op die jaar wat verby is

In ons teksgedeelte hoor ons die afskeidsgroet van Paulus kort voor sy teregstelling. Dit is ’n aangrypende openbaring van triomf van die genade in die lewe van die kind van God. Ons kan dit inderdaad as ’n oorwinningslied uit die dodesel beskryf. Paulus is vir ’n tweede keer in die tronk en hierdie keer is daar nie hoop dat hy vrygelaat gaan word nie soos in 2 Tim 4:6 hoor:

Wat my betref, ek word alreeds as drankoffer uitgegiet. Die tyd van my dood is voor die deur.

Die beeld wat hier gebruik word is ’n beeld uit die offervoorskrifte van die Ou Testament. Die drankoffer is die laaste deel van die hele offerproses. Met hierdie beeld verduidelik Paulus dat mens se hele lewe aan die Here gewy moet word, veral die laaste deel van jou lewe. In die kerk van die Here tree mens nie af nie, maar moet jy enduit volhou soos wat ons dan ook in 2 Tim 4:7 hoor:

Ek het die goeie wedloop afgelê; ek het die wenstreep bereik; ek het gelowig end-uit volgehou.

Paulus gebruik hier ’n beeld waarin hy sy lewenspad met ’n wedloop vergelyk. Uit dit wat Paulus hier sê is dit duidelik dat hierdie wedloop nie maklik was nie. As ons terugkyk na die lewenspad wat ons die afgelope jaar geloop het is ek seker dat elkeen van ons sal kan getuig dat dit beslis nie maklik was nie. Dit is veral die geloofswedloop wat soms bitter moeilik was. Hoeveel keer het ons nie geval wanneer versoekings oor ons pad gekom het nie? Elkeen van ons weet waar die swakplek in ons geloofsmondering is. Een van die groot struikelblokke is dat ons nie altyd vertrou dat God ons sal dra nie. Het dit nie ook maar telkemale die afgelope jaar gebeur nie?

Uit Paulus se getuienis is dit duidelik dat hy die wedloop nie in eie krag voltooi het nie. Hy het die wenstreep bereik omdat hy deur sy geloof gedra is. As ons so terugkyk dan kan ons ook maar net getuig dat God ons deur die genade van geloof gedra het. As ons na die laagtepunte, daardie benoude tye van die afgelope jaar kyk, dan is een ding duidelik, God het ons gedra! Daardie keer toe ek nie meer kans gesien het nie, het God my gedra. Daarom is ek nou hier.

Dit is egter ook belangrik dat ons moet raaksien hoe God ons deur die goeie tye die afgelope jaar gedra het. Ons moet sy seënende hand raaksien in ons lewens. Wanneer Paulus sê dat hy die goeie stryd gestry het en die wedloop voltooi het, bedoel hy dat hy enduit die Here se genade in sy lewe raakgesien het en dat hy enduit op die Here vertrou het om hom te dra in sy roeping waarvoor die Here hom geroep het.

Wanneer ons terugkyk oor die afgelope jaar dan sien ons hoe die Here ons deur die goeie en swaar tye gedra het.

Kyk vooruit na die toekoms

Met die nuwe jaar wat hier vlak voor ons lê kyk ons ook vooruit na die toekoms. Wanneer Paulus vorentoe kyk dan sien hy dat die oorwinnaarskroon , dit wil sê die lewe by God op hom wag. Hierdie oorwinnaarskroon is ’n uitbreiding op die wedloopbeeld wat hy gebruik. By die atletiekbyeenkomste van destyds is ’n lourierkrans aan die wenners oorhandig. Dit het dan ook die draer van die lourierkrans sekere voordele gegee soos eerbewyse, gratis etes en uitnodigings na vername persone se huise.

So word die oorwinnaarskroon hier dan ook as ’n beeld gebruik om die ewige lewe saam met God aan te dui. Die heerlikheid van die ewige lewe, waar die gelowige verlos word van die gevolge van die sondige wêreld is die finale fase hiervan. Die wonderlike troos is dat die ewige lewe nou reeds begin deurdat ons deur ons geloof kan vashou aan God se genade ook in hierdie lewe totdat ons Here Jesus Christus weer kom op die wolke soos Hy beloof het. Wanneer ons terugkyk dan sien ons dat God ons gedra het en dit is deel van die ewige lewe saam met God. Dit is wat vir ons hoop gee wanneer ons vorentoe kyk vir die jaar wat voorlê.

Die wonderlike troos is dat hierdie oorwinnaarskroon vir my ook bedoel is soos ons 2 Tim. 4:8 hoor:

Op die dag dat Hy weer kom, sal die Here, die regverdige Regter, dit vir my gee, en nie net vir my nie, maar ook vir almal wat met verlange uitsien na sy koms.

Die sleutel om hierdie oorwinnaarskroon te ontvang is geloof. Paulus het gelowig end-uit volgehou om te vertrou op die Here. Dis my geloof wat vir my hoop gee vir die toekoms, my geloof in Jesus Christus, dat Hy vir my sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het en dat Hy vir my die lewe gee met sy oorwinning van die dood. Geloof dat ek op grond daarvan die oorwinnaarskroon van die ewige lewe kry. Geloof dat God my sal dra deur die jaar wat voorlê.

Wat beteken die oorwinnaarskroon van die ewige lewe vir my? Paulus was in die tronk met die sekere wete dat sy dood ophande was. Die laksman kan enige oomblik kom om die doodsvonnis te voltrek. Ten spyte daarvan dat ons nie in die tronk sit met ’n doodsvonnis wat oor ons koppe hang nie is ons in ’n sekere sin in dieselfde situasie as wat Paulus was. Nie een van ons weet wat die dag van more vir ons inhou nie. Tog het Paulus nie in sak en as gesit nie. Hy het nog steeds vir die toekoms beplan sodat hy elke oomblik wat hy op aarde was voluit kon leef.

Omdat hy weet dat God met hom is en hom dra gaan hy steeds aan met die lewe. Hy hanteer die krisis van Demas se vertrek en reël dat die werk deur medewerkers voortgaan soos ons hoor in die gedeelte van vers 9 tot 18. Ten spyte daarvan dat ons nie weet wat die komende jaar vir ons inhou nie, kan ons steeds volgens die beginsels wat hier gegee word gereed maak daarvoor. Ons moet end-uit voluit werk. Ons moet sorg dat die werk van die Here, dit wil sê die uitbouing van sy Koninkryk voortgaan.

Die opmerkings wat Paulus oor sy teenstanders en diegene wat hom in die steek gelaat het maak, leer ons dat ons die vergelding aan God moet oorlaat. Daar waar mense in die jaar wat voorlê vir ons ’n struikelblok gaan wees, moet ons nie wraak neem nie, maar die oordeel aan God oorlaat. Die oorwinnaarskroon van die ewige lewe stel ons in staat om Paulus se belydenis in 2 Tim. 4:18 ons eie te maak:

Die Here sal my red van elke onheil en my behoue in sy hemelse koninkryk bring. Aan Hom kom die eer toe tot in alle ewigheid!

Ons moet weet dat God se beskerming baie wyer strek as net die beskerming teen fisiese gevaar. Daar waar die Here fisieke gevaar in ons lewens toelaat moet ons vertrou dat Hy steeds in beheer is met die wete dat Hy ons geestelike redding en veilige aankoms in die hemelse koninkryk verseker .Ons moet met geloof vashou aan sy belofte dat niks ons van sy ewige liefde sal skei nie. Wanneer ons aan die jaar wat voorlê dink, kan ons verseker weet dat God ons sal dra vir die jaar wat voorlê.

Slot

Deur ons geloof weet ons dat God ons in die verlede deur goeie en slegte tye gedra het. Alhoewel ons nie weet wat in die toekoms vir ons wag nie, kan ons weet dat die Here ons sal dra sodat ons end-uit kan volhou. Ons geloof gee aan ons die vaste vertroue dat God ons deur die onsekerhede van die jaar wat voorlê sal dra en dat niks ons van sy liefde sal kan skei nie.

Geliefdes kom ons pak die jaar wat voorlê in geloof aan sodat ons aan die einde daarvan ook kan sê:

Ek het die goeie wedloop afgelê; ek het die wenstreep bereik; ek het gelowig end-uit volgehou.  Nou wag die oorwinnaarskroon vir my, die lewe by God.

Amen

Word's from a Father who lost his daughter in COLUMBINE 12 YEARS AGO!!

Word's from a Father who lost his daughter in COLUMBINE 12 YEARS AGO!!

Guess our national leaders didn't expect this. On Thursday, Darrell Scott, the father of Rachel Scott, a victim of the Columbine High School shootings in Littleton, Colorado, was invited to address the House Judiciary Committee's subcommittee. What he said to our national leaders during this special session of Congress was painfully truthful.

They were not prepared for what he was to say, nor was it received well. It needs to be heard by every parent, every teacher, every politician, every sociologist, every psychologist, and every so-called expert! These courageous words spoken by Darrell Scott are powerful, penetrating, and deeply personal. There is no doubt that God sent this man as a voice crying in the wilderness.. The following is a portion of the transcript:

"Since the dawn of creation there has been both good & evil in the hearts of men and women. We all contain the seeds of kindness or the seeds of violence. The death of my wonderful daughter, Rachel Joy Scott, and the deaths of that heroic teacher, and the other eleven children who died must not be in vain. Their blood cries out for answers."

"The first recorded act of violence was when Cain slew his brother Abel out in the field. The villain was not the club he used.. Neither was it the NCA, the National Club Association. The true killer was Cain, and the reason for the murder could only be found in Cain's heart."

"In the days that followed the Columbine tragedy, I was amazed at how quickly fingers began to be pointed at groups such as the NRA. I am not a member of the NRA. I am not a hunter. I do not even own a gun. I am not here to represent or defend the NRA - because I don't believe that they are responsible for my daughter's death. Therefore I do not believe that they need to be defended. If I believed they had anything to do with Rachel's murder I would be their strongest opponent."

"I am here today to declare that Columbine was not just a tragedy, it was a spiritual event that should be forcing us to look at where the real blame lies! Much of the blame lies here in this room. Much of the blame lies behind the pointing fingers of the accusers themselves. I wrote a poem just four nights ago that expresses my feelings best."

Your laws ignore our deepest needs,
Your words are empty air.
You've stripped away our heritage,
You've outlawed simple prayer.
Now gunshots fill our classrooms,
And precious children die.
You seek for answers everywhere,
And ask the question "Why?"
You regulate restrictive laws,
Through legislative creed.
And yet you fail to understand,
That God is what we need!

"Men and women are three-part beings. We all consist of body, mind, and spirit. When we refuse to acknowledge a third part of our make-up, we create a void that allows evil, prejudice, and hatred to rush in and wreak havoc. Spiritual presences were present within our educational systems for most of our nation's history. Many of our major colleges began as theological seminaries. This is a historical fact. What has happened to us as a nation? We have refused to honor God, and in so doing, we open the doors to hatred and violence. And when something as terrible as Columbine's tragedy occurs -- politicians immediately look for a scapegoat such as the NRA. They immediately seek to pass more restrictive laws that contribute to erode away our personal and private liberties. We do not need more restrictive laws. Eric and Dylan would not have been stopped by metal detectors. No amount of gun laws can stop someone who spends months planning this type of massacre. The real villain lies within our own hearts."

"As my son Craig lay under that table in the school library and saw his two friends murdered before his very eyes, he did not hesitate to pray in school. I defy any law or politician to deny him that right! I challenge every young person in America , and around the world, to realize that on April 20, 1999, at Columbine High School prayer was brought back to our schools. Do not let the many prayers offered by those students be in vain. Dare to move into the new millennium with a sacred disregard for legislation that violates your God-given right to communicate with Him. To those of you who would point your finger at the NRA -- I give to you a sincere challenge.. Dare to examine your own heart before casting the first stone! My daughter's death will not be in vain! The young people of this country will not allow that to happen!"

- Darrell Scott

Do what the media did not - - let the nation hear this man's speech. Please send this out to everyone you can!!!

Die onsigbare God het ’n sigbare Mens geword wat die lig van God se genade in ’n donker wêreld indra

9 Des. 2012 (RB)

Joh. 1 v 1 – 18 Teksvers Joh. 1v14

Sing    Lofsang: Ps. 105 v 1 & 2      (OAB)

           Na wet:    Ps. 119 v 52          (OAB)

           Na gebed                                Ps. 119 v 39    (OAB)

           Slotsang  Sb. 4-8 v 1 & 2       (Sb 5 in Swart Psalmboek)

Wat herdenk Christene met Kersfees? Is dit ’n tyd van vreugde wat sy hoogtepunt bereik in ’n luukse ete met feestelik drank? Is dit ’n tyd van vrolikheid waar ons weer na liedjies luister wat die vrolikheid van Kersvader besing? Word die hoogtepunt van Kersfees bepaal deur die grote en prys van my geskenk? Terwyl hierdie dinge nie opsigself boos en verkeerd is nie, is dit ook nie waaroor Kersfees werklik vir Christene gaan nie.

Die ware betekenis van Kersfees vir Christene word mooi in ons teksvers saamgevat – Joh. 1:14a:

Die Woord het mens geword en onder ons kom woon.

dit wil sê die onsienlike God het ’n sigbare mens geword wat die lig van God se genade in ’n donker wêreld indra. Die Johannes evangelie beskryf die menswording van Jesus Christus uit ’n unieke oogpunt. Hierdie evangelie vertel nie vir ons die verhaal van die geboorte van ’n kind nie. Die betekenis van daardie maagdelike geboorte van ongeveer 2000 gelede word uit ’n ander hoek geskets. Ons hoor hier van Jesus wat die Waarheid is. Ons hoor van Jesus wat ’n lig vir ’n donker wêreld is. Ons hoor van Jesus wat uit genade verlossing bring aan ’n wêreld wat in moedeloosheid gedompel is. Ons hoor van Jesus wat Hoop vir die wêreld bring, ’n hoop van die ewige lewe saam met God wat nou reeds begin.

Met Kersfees herdenk ons as Christene dat die ewige God wat van ewigheid bestaan, ’n eenvoudige mens geword het sodat ons die ware karakter van God met eie oë kan sien. In Jesus Christus sien ons wie en wat God werklik is. Ons sien Hom in die getuienis van die ooggetuies wat Christus met hulle eie oë gesien het. Net so seker as wat ons die mense in ons geskiedenis sien deur die getuienis wat oor hulle gelewer word, sien ons die wonder van God se genade in die vertellinge van die ooggetuies wat Jesus fisies gesien het.

Die Woord het mens geword en onder ons kom woon. Ons het sy heerlikheid gesien, die heerlikheid wat Hy as die enigste Seun van die Vader het, vol genade en waarheid.

Ons sien in Hom die heerlikheid van God se genade wat ’n hart van deernis het vir mense wat die pad byster geraak het en wat in die donker ronddwaal. Ons sien in Hom ’n God wat my net soos die verlore seun van ouds sonder verwyte terugverwelkom.

Daar is egter diegene wat nie wil sien nie. Hulle wat die verhaal van Christus se menswording beskou as ’n ou holruggeryde boodskap van ’n kind in ’n krip wat net rakelings relevansie het met ons hedendaagse angs en onsekerheid soos ons hoor in Joh. 1:10-11:

Hy wás in die wêreld—die wêreld het deur Hom tot stand gekom—en tog het die wêreld Hom nie erken nie. Hy het na sy eiendom toe gekom, en tog het sy eie mense Hom nie aangeneem nie.

Al wat diegene in Kersfees sien is menslike vrede, liefde en welwillendheid. Dit moet bereik word deur te sorg dat jy ook ’n goeie mens is. Dit is soos om vir ’n drenkeling van die kant af te skree: “probeer harder! Gebruik jou arms en bene en swem harder!” Dit terwyl die persoon besig is om te sink.

Sonder Christus is enige vrede, liefde en welwillendheid leeg en oppervlakkig. Dit hou ook nie baie lank nie. Ware vrede, liefde en welwillendheid kom net van Christus af. Die wonder van God se genade deur die Woord wat mens geword het en onder ons kom woon het, beteken dat daar vir die persoon wat besig is om in die moedeloosheid, hopeloosheid, angs en onsekerheid van ons hedendaagse wêreld te verdrink, ’n lewensboei van God se genade uitgegooi word. Die lewensboei van Jesus Christus wat mens geword het. Dit word nie verkry van ’n Kersvader in ’n rooi pak wat goedkoop geskenke uitdeel en so ’n aangeplakte HO HO laggie uiter nie. Ware vrede, liefde en welwillendheid kan slegs verkry word wanneer die mensgeworde Woord, wat self God is, die heerlikheid van sy genade en waarheid aan ons uitdeel.

Jesus Christus is die waarheid. Dit is Hy wat die lig van lewe in ’n donker wêreld skyn. Hy is die enigste ware weg na die Vader toe. Ons kan slegs uit sy oorvloed genade op genade ontvang. Deur Hom ontvang ons die ewige lewe. Die ewige lewe gee aan ons die hoop om ewig in die teenwoordigheid van God se liefde te wees. Dit is egter nie iets wat daar ver is wat eers eendag gaan gebeur nie. Dit begin nou reeds.

Dit beteken dat ek nie in die negatiwiteit van die lewe vasgevang word nie. Wanneer mense my seermaak, dan het dit nie meer ’n houvas op my nie. Dit is nie meer mense wat my vrede en geluk bepaal nie, maar God. Wanneer ek met die negatiewe kant van die lewe gekonfronteer word, gee God aan my ’n hart vol deernis wat Hy ook in Jesus Christus aan ons gewys het. Dit beteken dat my reaksie en optrede teenoor mense nie deur mense se optrede teenoor my bepaal word nie. Dit beteken dat ek die nood van mense om my raaksien in plaas daarvan ek na my eie selfsugtige behoeftes raaksien. Die Woord wat mens geword het beteken dat ek weer met die God van genade en liefde versoen word en dat my verhouding met God ook my verhouding met my medemens bepaal. Dit beteken dat ek die nood van my medemens raaksien en dat ek ’n hart vol van deernis vir die nood van my medemens het.

Die Woord wat van ewigheid bestaan en deur wie alles tot stand gekom het, het die mens as ’n ewigheidswese geskep. As gevolg van sonde het daar ’n kloof tussen die mens en God ontstaan. Daarom het die Woord mens geword en onder ons kom woon sodat daardie kloof tussen die mens en God oorbrug kan word. Elkeen wat Hom in geloof aanneem ontvang die heerlikheid van Jesus Christus se genade om vir ewig in God se liefde en genade saam met Hom deur te bring. Die wat God se genade egter verwerp sal vir ewig sonder God wees, dit wil sê hulle sal vir ewig in moedeloosheid, hopeloosheid, angs en onsekerheid sonder God vasgevang sal wees.

Geliefdes, kom ons laat die lig van God se genade ook in hierdie Kerstyd skyn in ’n donker wêreld wat Hom nie ken nie. Kom ons reik uit na hulle wat van die spoor af is of wat God glad nie ken nie. Kom ons maak die ware betekenis van Kersfees bekend, naamlik dat die Woord mens geword het en onder ons kom woon het, dit wil sê Die onsigbare God het ’n sigbare Mens geword wat die lig van God se genade in ’n donker wêreld indra.

Amen

Die ware betekenis van Christus se geboorte vervul ons met verwondering

2 Des. 2012 (RB - Nagmaal)

Luk. 2 v 1 – 20 Teksvers Luk. 2 v 19

Sing    Lofsang: Ps. 65 v 1               (OAB)

           Na wet:    Ps. 119 v 1             (OAB)

           Na gebed                                Ps. 86 v 3         (OAB)

           Slotsang  Sb. 2-4 v 1             (Sb 33 in Swart Psalmboek)

Word u nog met verwondering vervul wanneer u die goeie tyding hoor van Christus se geboorte? Raak u nog opgewonde wanneer u hoor?

Vandag is daar vir julle in die stad van Dawid die Verlosser gebore, Christus die Here!

Desembermaand is die tyd van die jaar wanneer Christene weer oor die geboorte van Jesus nadink. Het hierdie Christus verhaal nog ’n impak op ons lewens?

In die Christus verhaal hoor ons hoe dit gebeur het dat die Koning van die heelal in ’n stal gebore is. Dit het so plaasgevind. Vooraf hoor ons eers hoe ’n eenvoudige jong meisie, Maria die byna ongelooflike nuus van ’n engel moet aanhoor dat sy wat nog steeds ’n maagd is, nou swanger is. Verder is dit nie net maar nog ’n gewone swangerskap nie. Die Seun wat gebore gaan word is die Koning wat uit die nageslag van Dawid gebore sou word en dat Hy as Koning tot in alle ewigheid sal regeer. Aanvanklik het Josef, haar verloofde homself voorgeneem om stilletjies van Maria te skei toe hy bewus geword het van haar swangerskap. Die Here het egter in ’n droom aan hom bekendgemaak dat Maria nie aan hom ontrou was nie, maar dat die swangerskap van die Here af kom.

Dan hoor ons hoe Josef en sy verloofde na Betlehem vir die volkstelling moes gaan. Anders as die sensusopnames vandag waar ’n sensusopnemer na jou huis toe kom, moes die Jode elkeen na die geboortestad van hulle stamvader gaan. Josef was gebore uit die geslag van Dawid en Betlehem was die geboortestad van Dawid. Daarom moes hy na Betlehem gaan vir die volkstelling.

Saam met hom het sy swanger verloofde Maria gereis. Die moeders hier by ons sal verstaan dat ’n reis op ’n donkie nie die maklikste ding vir ’n swanger vrou is nie, veral nie as sy hier op haar laaste is nie. So het dit toe ook gebeur dat sy geboorte geskenk het aan ’n Seun. Daar was egter nie vir hulle plek in die herberg nie en daarom moes hulle in ’n stal saam die diere ’n rusplek vind waar die kind toe gebore is. Maria het die kind in doeke toegedraai en in ’n krip neergelê. So is die Koning van die heelal in die mees eenvoudigste en nederigste omstandighede gebore.

Die nuus van hierdie gebeurtenis word dan ook heel eerste aan die mees onbelangrikste mense in die samelewing, die skaapwagters bekend gemaak. Hulle aanskou ’n engelekoor wat God Prys en sê: “Eer aan God in die hoogste hemel, en vrede op aarde vir die mense in wie Hy ’n welbehae het!” Hierna gaan soek hulle die kind en vind Hom waar die engel vir hulle gesê het dat hulle Hom sal vind. Toe hulle die kind vind vertel hulle vir almal daar wat die engel aan hulle gesê het:

Vandag is daar vir julle in die stad van Dawid die Verlosser gebore, Christus die Here!

Hoe het die mense daar op hierdie nuus reageer? Die skaapwagters het aanvanklik groot geskrik en was bang. Toe hulle egter eers die wonder van die gebeure besef is hulle gevul met opgewondenheid en hulle kon nie wag om aan almal te vertel wat die Here aan hulle bekendgemaak het nie. Die mense aan wie die goeie nuus bekendgemaak is, was vervul met verwondering. Maria het alles wat gesê is, onthou en telkens weer by haarself daaroor nagedink.

Hoe reageer ons op die nuus dat daar in die stad van Dawid die Verlosser, Christus die Here gebore is? Is daar by ons ook ’n borrelende opgewondeheid wat ons dring om dit aan almal wat ons teëkom oor te vertel? Is ons nog steeds verwonderd oor hierdie nuus? Is dit iets wat ons bybly en waaroor ons telkens weer nadink? Of is ons soos baie van die Jode van daardie tyd waaroor Jesus met weemoed uitgeroep het:

“Jerusalem, Jerusalem! Jy wat die profete doodmaak en die boodskappers stenig wat na jou toe gestuur is, hoe dikwels wou Ek jou kinders bymekaarmaak soos ’n hen haar kuikens onder haar vlerke, maar julle wou nie!

Wat is dit wat ons opgewonde maak oor Kersfees? Word die wonder van Jesus Christus in ons lewens ook vervang met blink liggies en groot Kersgeskenke? Hierdie tyd van die jaar is gewoonlik so besig dat ons nie eens meer tyd vir mekaar het nie. Kom ons kom weer by die ware betekenis van Jesus Christus se geboorte uit. Kom laat ons dit onthou en vir altyd bewaar soos wat mens iets kosbaars in jou lewe koester en bewaar en laat ons daaroor nadink oor wat dit werklik vir ons beteken.

Laat ons onthou dat ons verlore was en dat God self mens geword het om ons te vind. Laat ons onthou om nederig soos Christus te wees. Laat ons onthou dat God ons sterkte is en dat ons op sy krag alleen moet staatmaak. Laat ons onthou dat God die mislukkings in ons lewe weer kom heel maak en dat ons vir Hom baie kosbaar is, soveel so dat Hy bereid was om as eenvoudige mens gebore te word sodat ons nie verlore gaan nie. Laat ons onthou dat God elkeen van ons name in die palm van sy hand ingraveer het, dit wil sê Hy vergeet ons nooit nie. Laat ons onthou dat Hy altyd daar is wanneer die lewe te moeilik word en dat ons na Hom toe kan gaan wanneer die hartseer in die lewe vir ons te veel word. Laat ons onthou dat ons by God genade gevind het en dat Hy ons so lief het dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Kom ons raak in hierdie tyd weer stil oor die verwondering van Jesus Christus in ons lewens.

Amen

God bereik sy doel ten spyte van die mens se beste pogings om dit te dwarsboom

21 Okt. 2012 (RB)

Gen. 11; Teksverse Gen. 11:5 & 7

Sing    Lofsang: Ps. 48 v 1               (OAB)

           Na wet:    Ps. 32 v 1               (OAB)

           Na gebed  Ps. 42 v 1             (OAB)

           Slotsang  Ps. 30 v 1               (OAB)

Inleiding

Ons leef vandag in ’n moderne wêreld wat baie ver verwyderd van Babel is. Ons het selfone, televisies, internet en nog veel meer produkte van ons moderne tegnologie tot ons beskikking. Dinge wat in die tyd van Babel ondenkbaar was. Ten spyte van ons totaal anderse leefwêreld is daar tog sekere dinge van die menslike natuur wat nie verander nie en wat by ons en by Babel teenwoordig was. Die wyse woorde van die Prediker is baie waar soos ons in Pred.1:9 hoor:

Wat was, sal weer wees; wat gebeur het, sal weer gebeur. Daar is niks nuuts in hierdie wêreld nie.

Die mens is vandag in hierdie moderne wêreld nog steeds net so opstandig teenoor God as wat hulle in die antieke wêreld van Babel was. In hierdie verhaal van Babel hoor ons hoe die nageslag van Noag nog steeds net so opstandig teenoor God is as wat die mensdom voor die vloed was. Ons hoor hoe die mens absoluut verhard is in sy sonde, maar dat God nog steeds ten spyte daarvan sy genade aan die mens betoon. In hierdie verhaal is daar as te ware twee bedrywe. Die eerste bedryf beskryf vir ons die mens se optrede en sy opstandigheid teenoor God en die tweede bedryf beskryf vir ons God se reaksie op die mens se optrede.

Die mens se opstandigheid teen God.

Van die begin af was die mens opstandig teenoor God ten spyte daarvan dat God net liefde teenoor die mens betoon het. Adam en Eva het daarmee begin toe hulle God se bevel verontagsaam het daar in die Paradys. Hulle kinders het maar net daarmee voort gegaan met Kain wat sy broer Abel vermoor het. Hulle nageslag het so boos geword dat God spyt gekry het dat Hy die mensdom gemaak het. Nadat God weer nuut begin het met Noag, het sy nageslag maar net weer voortgegaan met hul opstand teenoor God.

In Gen. 11:2 hoor ons hoe die mense ooswaarts getrek het totdat hulle by ’n vlakte in Sinar uitgekom het wat vandag as Irak bekend staan. Om ooswaarts te trek beteken om van God se seën af weg te trek na ’n land waar jou hoop verydel sal word soos dit ook die geval met Lot was wat ooswaarts na Sodom en Gemora getrek het.

In Gen. 11:3 hoor ons hoe die mense met mekaar ooreenkom om die tegnologie wat hulle ontwikkel het, te gebruik om ’n stad te bou. In Gen. 11:4 hoor ons waarom hulle die stad wou bou.

Toe sê hulle: “Kom ons bou vir ons ’n stad met ’n toring waarvan die punt tot in die hemel reik en ons maak so vir ons ’n naam. Dan sal ons nie oor die hele aarde versprei nie.”

Daar was twee redes waarom hulle die stad wou bou. In die eerste plek wou hulle vir hulself ’n naam maak. Hierin sien ons duidelik hoe die fokus van God af weg skuif na die mens toe. Dit is die wortel van sonde wat reeds by Adam en Eva begin het. Hulle wou net soos God wees. Die kern van sonde is dat die mens nie bereid is om God se gesag in sy lewe te aanvaar nie. Die gevolg daarvan is duidelik. Ongehoorsaamheid aan God se opdragte. God het reeds in die begin die opdrag gegee dat die mens oor die aarde moet versprei om dit te bewerk soos ons hoor in Gen. 1:28:

Toe het God hulle geseën en vir hulle gesê: “Wees vrugbaar, word baie, bewoon die aarde en bewerk dit. Heers oor die vis in die see, oor die voëls in die lug, oor al die diere van die aarde, ook oor die diere wat op die aarde kruip.”

Hierdie opdrag word weer aan Noag en sy seuns herhaal soos ons hoor in Gen. 9:1:

God het vir Noag en sy seuns geseën en vir hulle gesê: “Wees vrugbaar, word baie en bewoon die aarde.

Hieruit is die opstand teen God baie duidelik. Die mens doen net mooi die teenoorgestelde van dit wat God beveel. Die mens wil homself maar net nie aan God onderwerp nie. Hy vertrou net op homself en sy vermoëns en weier om homself aan God te onderwerp. Dit is vandag nog net soos dit in die tyd van Babel was. In Babel het die mense hulle tegnologie gebruik om strukture te skep waarin hulle hul vertroue kon plaas. Hulle het ’n toring gebou wat tot in die hemel moes ryk sodat hulle nie meer vir God nodig gehad het om daar te kom nie. Hulle kon nou deur hulle eie vernuf daar kom, nie om God te ontmoet nie, maar om self god te wees.

Dit is maar net soos die mens vandag nog is. Ons leef in ’n tegnologiese eeu en mens hoor al hoe meer die argument dat ons moderne tegnologie God oorbodig gemaak het. Daar is ’n al hoe sterker neiging van mense om van die wetenskap ’n godsdiens te maak, alhoewel hulle dit nooit as sulks sal beskryf nie. Ons mag nou wel dalk dink dat dit dalk waar is van die ongelowiges daar buite, maar dit is tog sekerlik nie ’n probleem by ons nie! Die feit is egter dat ons dalk nie soos die geharde ateïste die bestaan van God ontken nie, maar dat ons wel dikwels so leef asof Hy nie bestaan nie. Ons plaas ons vertroue in ons eie vermoëns en vernuf. Ons leef al hoe meer vir onsself en die wêreld en beweeg sodoende al hoe verder van God af.

Die mense van Babel het die bevel van God verontagsaam om die hele aarde te vul. Hulle het op een plek saamgekoek en sodoende God se doel om sy koninkryk oor die hele aarde te versprei probeer dwarsboom. Die kerk doen vandag nog steeds dieselfde! Jesus se opdrag aan sy kerk net voor sy hemelvaart was “Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het.” Hoe dikwels ignoreer die kerk nie hierdie opdrag nie? Maak ons nie ook soos die mense van Babel nie? Broei ons mekaar nie ook maar net warm nie, en voer nie die opdrag van die Here uit nie?

God antwoord met genade op die mens se opstandigheid

Wat was God se reaksie op die opstandigheid van Babel? Ons hoor in Gen. 11:5:

Die Here het afgekom om te kyk na die stad en die toring wat die mense vir hulle gebou het

Is dit ironies nie? Ten spyte daarvan dat die mense ’n toring gebou het wat tot in die hemel strek, moes God steeds afgaan! God is en sal altyd ver verhewe bo die mens wees.

God het afgekom om te kyk en Hy het gevind dat die een taal wat die mense gepraat het hulle in hul opstandigheid saamgebind het. Hy was bekommerd dat dit sal veroorsaak dat hierdie samehorigheid hulle so ver sal wegdryf van Hom af dat hulle vir ewig verlore sal gaan. Daarom tree God op. Hy verwar hul taal en verstrooi hulle sodoende oor die hele aarde. Dit wat hulle nie wou doen nie het God kom doen.

Wanneer die mens in opstand teen God kom en van die Hom af wegdraai, dan los God nie die mens nie. Die mens en die aarde waarop ons woon is so ’n stoffie gemeet teen die grootsheid van die heelal en die grootsheid van God dat dit aan God geen verskil sal maak om die mens maar net te ignoreer nie. Dit sal egter vir die mens katastrofies wees as God dit sou doen. Hy doen dit egter nie. Hy kom af na die mens toe deur self mens te word soos ons hoor in Joh. 1:14:

Die Woord het mens geword en onder ons kom woon. Ons het sy heerlikheid gesien, die heerlikheid wat Hy as die enigste Seun van die Vader het, vol genade en waarheid.

Die rede daarvoor hoor ons in Joh. 1:12:

Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word.

Dit is die evangelie, die goeie nuus wat ons as sy kerk in die wêreld moet uitdra. Die mense van Babel was ongehoorsaam en daarom het hulle die pynlike gevolge daarvan ervaar. Hulle taal is verwar en hulle is verstrooi oor die wêreld. As ons as kerk van die Here ongehoorsaam is aan sy opdrag, dan moet ons nie verbaas wees as dit met ons swaar gaan nie. God gebruik soms tydelike lyding om vir ons ’n ewige heerlikheid te verseker. ’n Kerk wat nie aktief betrokke is by sending en die uitbrei van God se koninkryk nie mag dalk net soos die mense van Babel verstrooi word. Onthou, God bereik sy doel ten spyte van die mens se beste pogings om dit te dwarsboom.

Hoe kry ons dit reg om aan God se opdrag gehoorsaam te wees? Ons moet erns maak met Jesus. As Jesus ’n werklikheid in ons lewens is, sal ons nie anders kan as om teenoor die hele wêreld daarvan te getuig nie. Kom na Jesus toe sodat Hy die vuur en ywer om die evangelie uit te dra in ons harte aan die brand kan steek.

Amen

Die wonder van God se genade oortref die nare werklikheid van ons sonde

14 Okt. 2012 (RB)

Ps. 130; Teksverse Ps. 130:1 & 8

Sing    Lofsang:       Ps. 147 v 1             (OAB)

           Na wet:          Ps. 146 v 2 & 3      (OAB)

           Na gebed      Ps. 40 v 4               (OAB)

           Slotsang        Ps. 130 v 1 & 4      (OAB)

Inleiding

Waar vind mens ware geluk en wat keer dat ons dit vind?” Indien mens nie jou lewensgeluk op die regte plek soek nie, sal jy dit nooit vind nie. Wanneer mens jou lewensgeluk op die verkeerde plek soek dryf jy net al hoe verder van die ware bron van geluk af weg. Die harde werklikheid is dat dit sonde is om lewensgeluk op die verkeerde plek te soek. Mens kan net by God ware vrede en lewensgeluk vind. In Ps. 130 hoor ons dan ook hoe sonde die mens van God vervreem. Ons hoor ook van die Psalmdigter se intense verlange om sy gebroke verhouding wat deur sonde verbreek is, met God te herstel.

In hierdie Psalm hoor ons hoe die wonder van God se genade die nare werklikheid van ons sondes oortref. Ons hoor hoe die Psalmdigter by God pleit om hom te red ten spyte van sy sondige korruptheid. Hy pleit by God op grond van sy genade en dan hoor ons hoe God antwoord op die pleidooi. Wag op die Here en Hy sal jou bevry van die sonde slawerny.

In die eerste plek hoor ons die Psalmdigter se pleidooi:

Here red ons ten spyte van die korruptheid van ons sonde

Ons hoor hoe hy sug: “Uit die dieptes  roep  ek na U, Here.” Dan hoor ons hoe hierdie soeke na God al hoe intenser word: “luister tog na my, Here, hoor tog my hulpgeroep.” Hierdie soeke na God is alleen omdat die Psalmdigter intens bewus is van sy sonde teenoor die Here soos ons hoor in vers 3:

As U ons sondes in aanmerking sou neem, Here, wie sou dan nog bestaan?

Voordat ons nie intens bewus word van ons sonde en die verwoestende effek daarvan nie, sal daar nooit ’n ware begeerte na God wees nie.

Die rede waarom ons nie altyd werklik besef hoe ernstig sonde is en die effek wat dit op ons lewens het nie, is omdat ons dikwels net teen die simptome van sonde vaskyk. Liefdeloosheid teenoor ons naaste, selfsug, woede, haat, onsedelikheid is alles net simptome van ’n baie dieper probleem. Die dieper probleem is dat ons afgode dien in plaas van die ware lewende God. Die afgode in ons lewens lyk miskien anders as die afgode wat die Israeliete gedien het, maar die effek daarvan is net so verwoestend as wat dit vir Israel was. Ons verhouding met die enigste ware lewende God ly skade.

Die afgode in ons lewens is ook nie opsigself noodwendig altyd boos of sleg nie. Ons sien maklik die bose afgode raak, soos die smag na mag en die misbruik van mag. By die meeste van ons is dit nie noodwendig ’n probleem nie. Die meeste afgode in ons lewens is baie goed vermom in dit wat eintlik mooi en goed is. Dinge soos ons my kinders, my loopbaan, my prestasies in die lewe, my vaardighede, my stokperdjie om maar enkele voorbeelde te noem.

Dit is nie verkeerd om ambisie te hê om te vorder in my loopbaan nie. Dit is nie verkeerd om my talente te gebruik om te presteer in die lewe nie. Dit is nie verkeerd om ’n stokperdjie te hê of om sport te geniet nie. Wanneer ek egter my sekuriteit en eiewaarde in hierdie dinge begin soek dan begin ek afgode daarvan maak. Wanneer ek byvoorbeeld op my eie prestasies staat maak om vir my sekuriteit en lewensgeluk te verskaf, dan begin ek meer op dit vertrou as wat ek op God vertrou. Die probleem lê nie daarin dat ek my kinders te lief het nie, maar eerder daarin dat ek God minder liefhet as wat ek hulle het.

Hoe bepaal ek wat is die afgode in my lewe? Ek moet myself afvra, wat is dit in die lewe wat ek nie bereid is om op te gee nie? Wat is dit wat na my mening vir my sin en betekenis in die lewe gee? Wat is dit wat in die lewe waarop ek my sekuriteit bou? Wat is dit wat my kwaad maak of wat laat my benoud voel? Wat maak my moedeloos en verskaf aan my ’n skuldgevoel? Wanneer ek op die gawes van God in die lewe begin fokus sonder om God wat dit gee raak te sien, dan maak ek selfs van die goeie dinge in die lewe afgode. Wanneer ek my vertroue nie in die Here stel nie, maar in die gawes wat Hy gee, dan is ek besig met afgodery.

Op ons eie sal ons nooit die afgode in ons lewe raak sien nie. Dit is die Heilige Gees wat dit vir ons uitwys. Dit is die Gees wat dit vir ons moontlik maak om soos die Psalmdigter na die Here te roep uit die diepte van ons ellende. Dan kan ons ook die Here aanroep en vra:

Red ons van ons sondes op grond van U genade

In Ps. 130:4 hoor ons:

Maar by U ís daar vergifnis: daarom word U steeds gedien.

God openbaar sy vergifnis aan ons deur die soenverdienste van Jesus aan die kruis en sy oorwinning van die dood. Die Psalmdigter het vooruit daarna gekyk terwyl ons terugkyk na daarna, terwyl ons en die Psalmdigter met hoop uitsien na Jesus wat weer op die wolke sal kom om ons finaal van die pyn en leiding te kom verlos. Dit is alleen op grond van sy offer aan die kruis dat ons kan bely: “Maar by U is daar vergifnis.” Dit is alleen op grond van hierdie genade van God dat ons kan weet dat ons nie goedkeuring en aanvaarding van God en die mense om ons moet verdien nie omdat Jesus reeds God se goedkeuring, aanvaarding en liefde vir ons aan die kruis verdien het.

Op grond van God se liefde vir ons in Jesus Christus kan ons saam met Psalmdigter bely dat ons alleen ons hoop op God plaas en dat ons ’n intense verlange het om saam met Hom te wees soos ons hoor in Ps. 130:5-6

Ek stel my vertroue in die Here, ek vertrou op Hom, ek wag op die vervulling van sy woord. Ek wag op die Here meer as wat die wagte op die môre wag, wagte op die môre.

Sonder die Here se genade sal ons Hom wat die enigste ware bron van vrede en lewensgeluk is, nooit vind nie. Dit is alleen God wat dit moontlik maak omdat Hy deur sy Gees vir ons alles gee wat nodig is om op Hom te vertrou.

Dit wat die Here vir ons gee, vra Hy egter ook van ons

Hoop op God en glo sy belofte dat Hy ons sal bevry van ons sondeslawerny

In Ps. 130:7 hoor ons:

Wag op die Here, Israel, want by die Here is daar troue liefde, by Hom is die verlossing seker.

Om op die Here te wag beteken dat ons Hom moet vertrou. Ons moet op sy troue verbondsliefde vertrou wat Hy deur Jesus Christus op Golgota vir ons gewys het. Om God te vertrou beteken om te glo dat die verlossing by Hom alleen seker is, om te glo dat Jesus die enigste weg na God is soos Hy ook vir ons in Joh. 14:6 sê:

Jesus het vir hom gesê: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie.

Om die Here te vertrou beteken dat Hy alleen ons van ons sondes, dit wil sê die afgode in ons lewens sal verlos soos ons hoor in Ps. 130:8:

Hy alleen sal Israel verlos van al sy sondes.

Die afgode in ons lewens maak van ons slawe deur ons afhanklik van hulle te maak. Dan soek mens jou geluk byvoorbeeld in die uitleef van jou loopbaan eerder as wat mens jou geluk by God alleen soek. Die Here verlos ons daarvan sodat ons maar alleen ons geluk by Hom soek. Dan kan mens ook die vreugdes, gawes en talente wat die Here vir ons gee geniet in die wete dat dit ’n gawe uit God se hand is. Dan kan ons weet dat God ons lewensgeluk bepaal.

slot

Waar vind mens ware geluk en wat keer dat ons dit vind?” Sonde beroof ons van ware lewensgeluk in die lewe omdat dit keer dat ons, ons geluk by God alleen soek. Deur God se genade in Jesus Christus verlos Hy ons van die sonde in ons lewe. Dan beleef ons dat die wonder van God se genade die nare werklikheid van ons sonde oortref. Dan soek ons, ons vrede en lewensgeluk net by God alleen en nie in die dinge van hierdie lewe nie. Dan kan ons inderdaad die goeie in die lewe geniet as gawes uit sy hand sonder dat ons daarvan afgode maak. Kom ons soek ons vrede en lewensgeluk by die Here alleen in Jesus Christus.

Amen