God bereik sy doel ten spyte van die mens se beste pogings om dit te dwarsboom

21 Okt. 2012 (RB)

Gen. 11; Teksverse Gen. 11:5 & 7

Sing    Lofsang: Ps. 48 v 1               (OAB)

           Na wet:    Ps. 32 v 1               (OAB)

           Na gebed  Ps. 42 v 1             (OAB)

           Slotsang  Ps. 30 v 1               (OAB)

Inleiding

Ons leef vandag in ’n moderne wêreld wat baie ver verwyderd van Babel is. Ons het selfone, televisies, internet en nog veel meer produkte van ons moderne tegnologie tot ons beskikking. Dinge wat in die tyd van Babel ondenkbaar was. Ten spyte van ons totaal anderse leefwêreld is daar tog sekere dinge van die menslike natuur wat nie verander nie en wat by ons en by Babel teenwoordig was. Die wyse woorde van die Prediker is baie waar soos ons in Pred.1:9 hoor:

Wat was, sal weer wees; wat gebeur het, sal weer gebeur. Daar is niks nuuts in hierdie wêreld nie.

Die mens is vandag in hierdie moderne wêreld nog steeds net so opstandig teenoor God as wat hulle in die antieke wêreld van Babel was. In hierdie verhaal van Babel hoor ons hoe die nageslag van Noag nog steeds net so opstandig teenoor God is as wat die mensdom voor die vloed was. Ons hoor hoe die mens absoluut verhard is in sy sonde, maar dat God nog steeds ten spyte daarvan sy genade aan die mens betoon. In hierdie verhaal is daar as te ware twee bedrywe. Die eerste bedryf beskryf vir ons die mens se optrede en sy opstandigheid teenoor God en die tweede bedryf beskryf vir ons God se reaksie op die mens se optrede.

Die mens se opstandigheid teen God.

Van die begin af was die mens opstandig teenoor God ten spyte daarvan dat God net liefde teenoor die mens betoon het. Adam en Eva het daarmee begin toe hulle God se bevel verontagsaam het daar in die Paradys. Hulle kinders het maar net daarmee voort gegaan met Kain wat sy broer Abel vermoor het. Hulle nageslag het so boos geword dat God spyt gekry het dat Hy die mensdom gemaak het. Nadat God weer nuut begin het met Noag, het sy nageslag maar net weer voortgegaan met hul opstand teenoor God.

In Gen. 11:2 hoor ons hoe die mense ooswaarts getrek het totdat hulle by ’n vlakte in Sinar uitgekom het wat vandag as Irak bekend staan. Om ooswaarts te trek beteken om van God se seën af weg te trek na ’n land waar jou hoop verydel sal word soos dit ook die geval met Lot was wat ooswaarts na Sodom en Gemora getrek het.

In Gen. 11:3 hoor ons hoe die mense met mekaar ooreenkom om die tegnologie wat hulle ontwikkel het, te gebruik om ’n stad te bou. In Gen. 11:4 hoor ons waarom hulle die stad wou bou.

Toe sê hulle: “Kom ons bou vir ons ’n stad met ’n toring waarvan die punt tot in die hemel reik en ons maak so vir ons ’n naam. Dan sal ons nie oor die hele aarde versprei nie.”

Daar was twee redes waarom hulle die stad wou bou. In die eerste plek wou hulle vir hulself ’n naam maak. Hierin sien ons duidelik hoe die fokus van God af weg skuif na die mens toe. Dit is die wortel van sonde wat reeds by Adam en Eva begin het. Hulle wou net soos God wees. Die kern van sonde is dat die mens nie bereid is om God se gesag in sy lewe te aanvaar nie. Die gevolg daarvan is duidelik. Ongehoorsaamheid aan God se opdragte. God het reeds in die begin die opdrag gegee dat die mens oor die aarde moet versprei om dit te bewerk soos ons hoor in Gen. 1:28:

Toe het God hulle geseën en vir hulle gesê: “Wees vrugbaar, word baie, bewoon die aarde en bewerk dit. Heers oor die vis in die see, oor die voëls in die lug, oor al die diere van die aarde, ook oor die diere wat op die aarde kruip.”

Hierdie opdrag word weer aan Noag en sy seuns herhaal soos ons hoor in Gen. 9:1:

God het vir Noag en sy seuns geseën en vir hulle gesê: “Wees vrugbaar, word baie en bewoon die aarde.

Hieruit is die opstand teen God baie duidelik. Die mens doen net mooi die teenoorgestelde van dit wat God beveel. Die mens wil homself maar net nie aan God onderwerp nie. Hy vertrou net op homself en sy vermoëns en weier om homself aan God te onderwerp. Dit is vandag nog net soos dit in die tyd van Babel was. In Babel het die mense hulle tegnologie gebruik om strukture te skep waarin hulle hul vertroue kon plaas. Hulle het ’n toring gebou wat tot in die hemel moes ryk sodat hulle nie meer vir God nodig gehad het om daar te kom nie. Hulle kon nou deur hulle eie vernuf daar kom, nie om God te ontmoet nie, maar om self god te wees.

Dit is maar net soos die mens vandag nog is. Ons leef in ’n tegnologiese eeu en mens hoor al hoe meer die argument dat ons moderne tegnologie God oorbodig gemaak het. Daar is ’n al hoe sterker neiging van mense om van die wetenskap ’n godsdiens te maak, alhoewel hulle dit nooit as sulks sal beskryf nie. Ons mag nou wel dalk dink dat dit dalk waar is van die ongelowiges daar buite, maar dit is tog sekerlik nie ’n probleem by ons nie! Die feit is egter dat ons dalk nie soos die geharde ateïste die bestaan van God ontken nie, maar dat ons wel dikwels so leef asof Hy nie bestaan nie. Ons plaas ons vertroue in ons eie vermoëns en vernuf. Ons leef al hoe meer vir onsself en die wêreld en beweeg sodoende al hoe verder van God af.

Die mense van Babel het die bevel van God verontagsaam om die hele aarde te vul. Hulle het op een plek saamgekoek en sodoende God se doel om sy koninkryk oor die hele aarde te versprei probeer dwarsboom. Die kerk doen vandag nog steeds dieselfde! Jesus se opdrag aan sy kerk net voor sy hemelvaart was “Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het.” Hoe dikwels ignoreer die kerk nie hierdie opdrag nie? Maak ons nie ook soos die mense van Babel nie? Broei ons mekaar nie ook maar net warm nie, en voer nie die opdrag van die Here uit nie?

God antwoord met genade op die mens se opstandigheid

Wat was God se reaksie op die opstandigheid van Babel? Ons hoor in Gen. 11:5:

Die Here het afgekom om te kyk na die stad en die toring wat die mense vir hulle gebou het

Is dit ironies nie? Ten spyte daarvan dat die mense ’n toring gebou het wat tot in die hemel strek, moes God steeds afgaan! God is en sal altyd ver verhewe bo die mens wees.

God het afgekom om te kyk en Hy het gevind dat die een taal wat die mense gepraat het hulle in hul opstandigheid saamgebind het. Hy was bekommerd dat dit sal veroorsaak dat hierdie samehorigheid hulle so ver sal wegdryf van Hom af dat hulle vir ewig verlore sal gaan. Daarom tree God op. Hy verwar hul taal en verstrooi hulle sodoende oor die hele aarde. Dit wat hulle nie wou doen nie het God kom doen.

Wanneer die mens in opstand teen God kom en van die Hom af wegdraai, dan los God nie die mens nie. Die mens en die aarde waarop ons woon is so ’n stoffie gemeet teen die grootsheid van die heelal en die grootsheid van God dat dit aan God geen verskil sal maak om die mens maar net te ignoreer nie. Dit sal egter vir die mens katastrofies wees as God dit sou doen. Hy doen dit egter nie. Hy kom af na die mens toe deur self mens te word soos ons hoor in Joh. 1:14:

Die Woord het mens geword en onder ons kom woon. Ons het sy heerlikheid gesien, die heerlikheid wat Hy as die enigste Seun van die Vader het, vol genade en waarheid.

Die rede daarvoor hoor ons in Joh. 1:12:

Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word.

Dit is die evangelie, die goeie nuus wat ons as sy kerk in die wêreld moet uitdra. Die mense van Babel was ongehoorsaam en daarom het hulle die pynlike gevolge daarvan ervaar. Hulle taal is verwar en hulle is verstrooi oor die wêreld. As ons as kerk van die Here ongehoorsaam is aan sy opdrag, dan moet ons nie verbaas wees as dit met ons swaar gaan nie. God gebruik soms tydelike lyding om vir ons ’n ewige heerlikheid te verseker. ’n Kerk wat nie aktief betrokke is by sending en die uitbrei van God se koninkryk nie mag dalk net soos die mense van Babel verstrooi word. Onthou, God bereik sy doel ten spyte van die mens se beste pogings om dit te dwarsboom.

Hoe kry ons dit reg om aan God se opdrag gehoorsaam te wees? Ons moet erns maak met Jesus. As Jesus ’n werklikheid in ons lewens is, sal ons nie anders kan as om teenoor die hele wêreld daarvan te getuig nie. Kom na Jesus toe sodat Hy die vuur en ywer om die evangelie uit te dra in ons harte aan die brand kan steek.

Amen

Die wonder van God se genade oortref die nare werklikheid van ons sonde

14 Okt. 2012 (RB)

Ps. 130; Teksverse Ps. 130:1 & 8

Sing    Lofsang:       Ps. 147 v 1             (OAB)

           Na wet:          Ps. 146 v 2 & 3      (OAB)

           Na gebed      Ps. 40 v 4               (OAB)

           Slotsang        Ps. 130 v 1 & 4      (OAB)

Inleiding

Waar vind mens ware geluk en wat keer dat ons dit vind?” Indien mens nie jou lewensgeluk op die regte plek soek nie, sal jy dit nooit vind nie. Wanneer mens jou lewensgeluk op die verkeerde plek soek dryf jy net al hoe verder van die ware bron van geluk af weg. Die harde werklikheid is dat dit sonde is om lewensgeluk op die verkeerde plek te soek. Mens kan net by God ware vrede en lewensgeluk vind. In Ps. 130 hoor ons dan ook hoe sonde die mens van God vervreem. Ons hoor ook van die Psalmdigter se intense verlange om sy gebroke verhouding wat deur sonde verbreek is, met God te herstel.

In hierdie Psalm hoor ons hoe die wonder van God se genade die nare werklikheid van ons sondes oortref. Ons hoor hoe die Psalmdigter by God pleit om hom te red ten spyte van sy sondige korruptheid. Hy pleit by God op grond van sy genade en dan hoor ons hoe God antwoord op die pleidooi. Wag op die Here en Hy sal jou bevry van die sonde slawerny.

In die eerste plek hoor ons die Psalmdigter se pleidooi:

Here red ons ten spyte van die korruptheid van ons sonde

Ons hoor hoe hy sug: “Uit die dieptes  roep  ek na U, Here.” Dan hoor ons hoe hierdie soeke na God al hoe intenser word: “luister tog na my, Here, hoor tog my hulpgeroep.” Hierdie soeke na God is alleen omdat die Psalmdigter intens bewus is van sy sonde teenoor die Here soos ons hoor in vers 3:

As U ons sondes in aanmerking sou neem, Here, wie sou dan nog bestaan?

Voordat ons nie intens bewus word van ons sonde en die verwoestende effek daarvan nie, sal daar nooit ’n ware begeerte na God wees nie.

Die rede waarom ons nie altyd werklik besef hoe ernstig sonde is en die effek wat dit op ons lewens het nie, is omdat ons dikwels net teen die simptome van sonde vaskyk. Liefdeloosheid teenoor ons naaste, selfsug, woede, haat, onsedelikheid is alles net simptome van ’n baie dieper probleem. Die dieper probleem is dat ons afgode dien in plaas van die ware lewende God. Die afgode in ons lewens lyk miskien anders as die afgode wat die Israeliete gedien het, maar die effek daarvan is net so verwoestend as wat dit vir Israel was. Ons verhouding met die enigste ware lewende God ly skade.

Die afgode in ons lewens is ook nie opsigself noodwendig altyd boos of sleg nie. Ons sien maklik die bose afgode raak, soos die smag na mag en die misbruik van mag. By die meeste van ons is dit nie noodwendig ’n probleem nie. Die meeste afgode in ons lewens is baie goed vermom in dit wat eintlik mooi en goed is. Dinge soos ons my kinders, my loopbaan, my prestasies in die lewe, my vaardighede, my stokperdjie om maar enkele voorbeelde te noem.

Dit is nie verkeerd om ambisie te hê om te vorder in my loopbaan nie. Dit is nie verkeerd om my talente te gebruik om te presteer in die lewe nie. Dit is nie verkeerd om ’n stokperdjie te hê of om sport te geniet nie. Wanneer ek egter my sekuriteit en eiewaarde in hierdie dinge begin soek dan begin ek afgode daarvan maak. Wanneer ek byvoorbeeld op my eie prestasies staat maak om vir my sekuriteit en lewensgeluk te verskaf, dan begin ek meer op dit vertrou as wat ek op God vertrou. Die probleem lê nie daarin dat ek my kinders te lief het nie, maar eerder daarin dat ek God minder liefhet as wat ek hulle het.

Hoe bepaal ek wat is die afgode in my lewe? Ek moet myself afvra, wat is dit in die lewe wat ek nie bereid is om op te gee nie? Wat is dit wat na my mening vir my sin en betekenis in die lewe gee? Wat is dit wat in die lewe waarop ek my sekuriteit bou? Wat is dit wat my kwaad maak of wat laat my benoud voel? Wat maak my moedeloos en verskaf aan my ’n skuldgevoel? Wanneer ek op die gawes van God in die lewe begin fokus sonder om God wat dit gee raak te sien, dan maak ek selfs van die goeie dinge in die lewe afgode. Wanneer ek my vertroue nie in die Here stel nie, maar in die gawes wat Hy gee, dan is ek besig met afgodery.

Op ons eie sal ons nooit die afgode in ons lewe raak sien nie. Dit is die Heilige Gees wat dit vir ons uitwys. Dit is die Gees wat dit vir ons moontlik maak om soos die Psalmdigter na die Here te roep uit die diepte van ons ellende. Dan kan ons ook die Here aanroep en vra:

Red ons van ons sondes op grond van U genade

In Ps. 130:4 hoor ons:

Maar by U ís daar vergifnis: daarom word U steeds gedien.

God openbaar sy vergifnis aan ons deur die soenverdienste van Jesus aan die kruis en sy oorwinning van die dood. Die Psalmdigter het vooruit daarna gekyk terwyl ons terugkyk na daarna, terwyl ons en die Psalmdigter met hoop uitsien na Jesus wat weer op die wolke sal kom om ons finaal van die pyn en leiding te kom verlos. Dit is alleen op grond van sy offer aan die kruis dat ons kan bely: “Maar by U is daar vergifnis.” Dit is alleen op grond van hierdie genade van God dat ons kan weet dat ons nie goedkeuring en aanvaarding van God en die mense om ons moet verdien nie omdat Jesus reeds God se goedkeuring, aanvaarding en liefde vir ons aan die kruis verdien het.

Op grond van God se liefde vir ons in Jesus Christus kan ons saam met Psalmdigter bely dat ons alleen ons hoop op God plaas en dat ons ’n intense verlange het om saam met Hom te wees soos ons hoor in Ps. 130:5-6

Ek stel my vertroue in die Here, ek vertrou op Hom, ek wag op die vervulling van sy woord. Ek wag op die Here meer as wat die wagte op die môre wag, wagte op die môre.

Sonder die Here se genade sal ons Hom wat die enigste ware bron van vrede en lewensgeluk is, nooit vind nie. Dit is alleen God wat dit moontlik maak omdat Hy deur sy Gees vir ons alles gee wat nodig is om op Hom te vertrou.

Dit wat die Here vir ons gee, vra Hy egter ook van ons

Hoop op God en glo sy belofte dat Hy ons sal bevry van ons sondeslawerny

In Ps. 130:7 hoor ons:

Wag op die Here, Israel, want by die Here is daar troue liefde, by Hom is die verlossing seker.

Om op die Here te wag beteken dat ons Hom moet vertrou. Ons moet op sy troue verbondsliefde vertrou wat Hy deur Jesus Christus op Golgota vir ons gewys het. Om God te vertrou beteken om te glo dat die verlossing by Hom alleen seker is, om te glo dat Jesus die enigste weg na God is soos Hy ook vir ons in Joh. 14:6 sê:

Jesus het vir hom gesê: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie.

Om die Here te vertrou beteken dat Hy alleen ons van ons sondes, dit wil sê die afgode in ons lewens sal verlos soos ons hoor in Ps. 130:8:

Hy alleen sal Israel verlos van al sy sondes.

Die afgode in ons lewens maak van ons slawe deur ons afhanklik van hulle te maak. Dan soek mens jou geluk byvoorbeeld in die uitleef van jou loopbaan eerder as wat mens jou geluk by God alleen soek. Die Here verlos ons daarvan sodat ons maar alleen ons geluk by Hom soek. Dan kan mens ook die vreugdes, gawes en talente wat die Here vir ons gee geniet in die wete dat dit ’n gawe uit God se hand is. Dan kan ons weet dat God ons lewensgeluk bepaal.

slot

Waar vind mens ware geluk en wat keer dat ons dit vind?” Sonde beroof ons van ware lewensgeluk in die lewe omdat dit keer dat ons, ons geluk by God alleen soek. Deur God se genade in Jesus Christus verlos Hy ons van die sonde in ons lewe. Dan beleef ons dat die wonder van God se genade die nare werklikheid van ons sonde oortref. Dan soek ons, ons vrede en lewensgeluk net by God alleen en nie in die dinge van hierdie lewe nie. Dan kan ons inderdaad die goeie in die lewe geniet as gawes uit sy hand sonder dat ons daarvan afgode maak. Kom ons soek ons vrede en lewensgeluk by die Here alleen in Jesus Christus.

Amen

Jesus is die enigste ware weg na God en die lewe

30 Sep. 2012 (RB)

Joh. 13:31 – 14:18; Teksverse Joh. 14:16

Sing    Lofsang: Ps. 150 v 1 & 3      (OAB)

           Na wet:    Ps. 32 v 1               (OAB)

           Na gebed Ps. 84 v 1 & 6       (OAB)

           Slotsang  Ps. 105 v 1 & 2      (OAB)

Die lewe het ’n manier om anders uit te draai as wat ons verwag! Nes dit lyk of alles nou in plek val en my vooruitsigte lyk mooi en goed, dan gebeur daar iets wat alles deurmekaar krap. Dit is iets wat al meer as een maal in my lewe gebeur het en ek glo elkeen van ons het dit al ervaar.

In Joh. 14 vind ons dat dit ook iets is wat Jesus se dissipels ervaar het. Hulle is hewig ontsteld oor dit wat Jesus hulle nou net meegedeel het terwyl hulle besig was om die Paasmaal saam met Jesus te nuttig. Judas het homself verskoon nadat Jesus aan hom openbaar het dat Hy weet dat Judas Hom gaan verraai. Nou hoor die agterblywende dissipels hierdie onstellende boodskap wat in Joh. 13:33 vir ons opgeteken is:

My kinders, Ek is nog net ’n klein rukkie by julle. Dan sal julle My soek, en soos Ek vir die Jode gesê het, sê Ek nou vir julle ook: Waar Ek heen gaan, kan julle nie kom nie.

Simon Petrus vra die vraag wat in almal se gemoed is: “Here, waarheen gaan U?” Hy kan maar net nie aanvaar dat Jesus weggaan nie en vol bravade roep hy uit: (Joh. 13:37)

“Here, hoekom kan ek U nie nou volg nie? Ek sal my lewe vir U aflê.”

Dan hoor hy en die ander dissipels Jesus se skokkende antwoord v38:

“Sal jy jou lewe vir My aflê? Dít verseker Ek jou: Nog voor die haan kraai, sal jy My drie keer verloën.”

Dink net hoe ontsteld die dissipels op daardie punt was! Vir drie jaar lank het hulle Jesus gevolg nadat hulle alles opgegee het. Hulle hoop was totaal en al op hierdie Messias gevestig en heimlik het hulle verwag dat Hy Israel weer in sy vorige glorie sou herstel en van hulle vyande verlos. Nou moet hulle hoor die Messias op wie hulle al hulle hoop gevestig het, weggaan! Alles verniet, tevergeefs soos die Prediker gesê het!

Jesus se dissipels verstaan nog steeds nie die groter prentjie van God se koninkryk nie, naamlik dat dit nie maar net nog ’n tydelike aardse koninkryk is nie. God is besig om sy ewige koninkryk te vestig wat wyer strek as net die hier en nou waarin die dissipels vaskyk. Daarom sê Jesus vir hulle: (Joh. 14:1-4)

“Julle moet nie ontsteld wees nie. Glo in God; glo ook in My. In die huis van my Vader is daar baie woonplek. As dit nie so was nie, sou Ek nie vir julle gesê het Ek gaan om vir julle plek gereed te maak nie. En as Ek gegaan het en vir julle plek gereed gemaak het, kom Ek terug en sal julle na My toe neem, sodat julle ook kan wees waar Ek is. En julle ken die weg na die plek waarheen Ek gaan.”

Geliefdes, het ons nie ook maar dikwels dieselfde probleem as wat die dissipels gehad het nie? Is ons nie ook maar vasgevang in die hier en die nou nie? En wanneer dinge nie heeltemal glad verloop soos wat ons verwag nie, dan raak ons ook paniekerig en ontsteld! As ek tog maar net hierdie maand kan deurkom en dan breek die kar. Ek het nie geld om die kar reg te maak nie! En dan gaan ons vol ontsteltenis na God toe. Net soos die Jode ’n tydelike aardse koninkryk verwag het, ten spyte van wat Jesus reeds vir hulle gesê het. Kyk ons nie ook maar net in die hier en nou vas nie? Wil ons nie ook maar so dikwels vir Jesus gebruik om huidige probleme op te los sonder dat ons kyk na die groter prentjie van God se koninkryk waarmee Jesus besig is nie? Ons kyk net in die hier en nou vas en wil Jesus net soos die Jode van ouds misbruik om ons eie behoeftes te bevredig. Die Here waarsku ons teen so ’n benadering soos ons hoor in 1 Kor. 15:19:

As ons net vir hierdie lewe ons hoop op Christus vestig, is ons die bejammerenswaardigste van alle mense.

Jesus antwoord Petrus se vraag van “waar gaan U heen?” deur hom eers te kalmeer: “Moenie ontsteld wees nie.” Hoe kry mens dit reg om nie ontsteld te wees oor die dinge waarmee ons in hierdie lewe mee sukkel Nie? Eenvoudig: “Glo in God; glo ook in Jesus.” Vertrou God, Hy is in beheer. Niks op hierdie aarde gebeur buite sy wil nie. Dan gee Christus weer vir sy dissipels die groter perspektief van God se koninkryk. Dit is meer as net die hier en nou. Christus is besig om vir ons plek voor te berei om in die ewige heerlikheid saam met God te wees. En julle ken die weg na die plek waar Jesus is.

Die probleem is egter dat ons so dikwels net soos Tomas nie verstaan nie en dan het Jesus met ons ook net soveel geduld as wat Hy met Tomas gehad het. Hy verduidelik weer die eenvoudige boodskap van die evangelie (dit wil sê die goeie nuus van Jesus Christus) soos ons hoor in ons teksvers Joh. 14:6:

Jesus het vir hom gesê: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie.

Jesus is die enigste ware weg na God en die lewe, daar is nie ’n ander weg nie. Dit is ’n boodskap wat by die wêreld nie baie gewild is nie. ’n Wêreld wat vasgevang is in die leuen van die satan dat elkeen maar op sy eie manier wel by God sal uitkom. Dis nie ’n probleem wat uniek is aan die tyd waarin ons leef nie. Dit was maar eintlik van die begin af dat die mens onafhanklik sy eie pad wil loop.

Die probleem is egter dat dit die pad na die ewige dood is waar mens vir ewig van God verwyder is. Die beskuldiging word so dikwels gemaak dat dit ’n veroordelende boodskap is, maar dit is nie waar nie. As jy verkies om God te verwerp, dan kan jy mos vir niemand anders as jouself blameer wanneer jy as gevolg van daarvan vir ewig van God geskei word nie soos ons hoor in Joh. 3:17-18:

God het nie sy Seun na die wêreld toe gestuur om die wêreld te veroordeel nie, maar sodat die wêreld deur Hom gered kan word. Wie in Hom glo, word nie veroordeel nie; wie nie glo nie, is reeds veroordeel omdat hy nie in die enigste Seun van God glo nie.

Die mens kan egter nie op sy eie sonder God bestaan nie. Filippus spreek hierdie versugting van die mens uit met sy vraag: “Here, wys vir ons die Vader, en dit is vir ons genoeg.” Dan wys Jesus weer eens vir die waarheid uit soos ons hoor in Joh. 14: 9-10:

“Ek is al so lank by julle, en ken jy My nie, Filippus? Wie My sien, sien die Vader. Hoe kan jy dan sê: ‘Wys vir ons die Vader’? Glo jy nie dat Ek in die Vader is en die Vader in My nie?

Ten spyte van hierdie duidelike boodskap is daar sommiges wat nie glo nie en as gevolg van daarvan verlore gaan. Elkeen wat verlore gaan kan niemand buiten homself blameer nie.

Die uitverkore kinders van God ken egter vir Jesus en word sodoende weer met die Vader versoen soos ons hoor in Joh. 14:7:

As julle My ken, sal julle my Vader ook ken. En van nou af ken julle Hom en sien julle Hom.”

Jesus se dissipels het Hom geken omdat hulle Hom persoonlik gesien het en na Hom geluister het. Ons kan Jesus egter ook ken en as te ware ook sien. In Gal 3:1 hoor ons:

Julle Galasiërs, is julle dan so sonder begrip? Wie het julle verstand benewel? Jesus Christus is tog so duidelik aan julle verkondig dat julle Hom as ’t ware aan die kruis kon sien hang!

Deur Woordverkondiging en persoonlike Bybelstudie leer ons Jesus ken asof ons self soos sy dissipels saam met Hom geleef het en ook gesien het toe hulle Hom gekruisig het. Deur ons geloof in Jesus sien ons die wese en heerlikheid van die Vader self raak. God is onsigbaar en tog sien ons Hom!

In Joh. 14:11 herhaal Jesus dan weer hoe ons met die Vader versoen word en sodoende deel kry aan sy koninkryk:

Glo in My omdat Ek in die Vader is en die Vader in My; of anders, glo op grond van die werke self.

Glo in Jesus Christus en beleef die wonder van God se genade!

In Joh. 14:12 hoor ons dan ook wat die doel en opdrag van Jesus se kerk op aarde is:

“Dít verseker Ek julle: Wie in My glo, sal ook die dinge doen wat Ek doen; en hy sal nog groter dinge as dit doen, omdat Ek na die Vader toe gaan.

Jesus het aarde toe gekom om die verlossing van die mensdom te bewerkstellig. Sy kerk het die doel en die opdrag om hierdie verlossing aan die wêreld uit te dra. Die groter dinge waarna hier verwys word is nie belangriker as Christus se werk nie, maar wel dat daardie werk deur sy kerk voltooi sal word om al sy uitverkore kinders te laat deel in die heerlikheid van sy koninkryk. Self in hierdie taak laat God ons nie alleen nie, want Hy belowe dat hy sal luister wanneer ons bid. Hy verseker ons dat elke keer wanneer ons bid

Ons Vader wat in die hemel is, laat u Naam geheilig word;

laat u koninkryk kom; laat u wil ook op die aarde geskied, net soos in die hemel. Gee ons vandag ons daaglikse brood; en vergeef ons ons oortredings soos ons ook dié vergewe wat teen ons oortree; en laat ons nie in versoeking kom nie maar verlos ons van die Bose. Aan U behoort die koninkryk en die krag en die heerlikheid tot in ewigheid. Amen.”

Dat Hy ons gebed in die Naam van Jesus Christus sal verhoor.

Jesus laat nie sy kerk alleen agter nie. Hy het die Heilige Gees gestuur sodat ons deur sy Gees hierdie opdrag kan uitvoer wat Hy vir ons gegee het soos in Joh. 14:16&17 verseker:

Ek sal die Vader vra, en Hy sal vir julle ’n ander Voorspraak stuur om vir ewig by julle te wees, naamlik die Gees van die waarheid.

En dan gee Hy ook nog vir ons die troos van Joh. 14:18:

“Ek sal julle nie as weeskinders agterlaat nie; Ek kom weer na julle toe.

Geliefdes, is u so vasgevang in die dinge van hier en nou dat u nie die groter prentjie van God se koninkryk raak sien nie? Is u so verstrengel in die sorge van u onmiddellike omstandighede dat dit vir u voel of alles tevergeefs is? Moenie dat die tydelike dinge van hierdie lewe u ontstel nie. Sien die groter perspektief van God se koninkryk raak. Glo in God, glo in Jesus Christus. Glo dat Hy die enigste ware weg na God en die lewe is. Gaan dra hierdie goeie nuus in woord en daad uit sodat elkeen wat uitverkore is, die blye boodskap kan hoor en deur die Gees tot bekering gelei kan word. Maranate! Kom Here Jesus, kom!

Amen

Gee al jou hartseer en pyn aan die Here, want God is ons toevlug en ons sterkte

23 Sep. 2012 (RB)

Ps. 73; Teksverse Ps. 73:26 & 28

Sing    Lofsang:  Ps. 1 v 1 & 3          (OAB)

           Na wet:     Ps. 42 v 1 & 3        (OAB)

           Na gebed Ps. 31 v 1 & 4        (OAB)

           Slotsang   Ps. 146 v 2 & 3      (OAB)

Inleiding

Misdaad affekteer elkeen van ons op een of ander wyse. Op hierdie stadium het Suid-Afrika een van die hoogste moordsyfers in die wêreld per 100 000 mense van die bevolking. Elkeen word op een of ander wyse direk of indirek daardeur geraak. Dink maar net aan die effek wat die plaasmoord naby Trompsburg op ons en op die gemeenskap van Trompsburg gehad het. Dan hoor ons ook nuusberigte van hoeveel ander soortgelyke voorvalle wat die afgelope tyd plaasgevind het. Byna daagliks is daar berigte in die nuus van moorde en geweldsmisdade wat plaasgevind het.

Dit is ook iets wat die Psalmdigter van Psalm 73 ervaar het. In die eerste deel van die Psalm hoor ons van sy moedeloosheid wat hy ervaar omdat gelowiges swaarkry terwyl die goddeloses oënskynlik net voorspoed beleef. Die Psalmdigter verwoord die gevoel wat baie van ons beleef met die misdaad wat so hoogty vier in die land. In hierdie Psalm is daar twee opvallende temas wat ons vandag ook ervaar. Die voorspoed van bose mense en die effek wat dit op ons het. Die tweede tema in die Psalm is hoe ons die emosies hanteer wat uit die situasie voortkom.

Die voorspoed van bose mense en die effek wat dit op ons het.

In Ps. 73:1-3 hoor ons hoe die Psalmdigter begin twyfel het aan God se goedheid en dat hy byna van koers af gegaan het omdat hy die hooghartige goddeloses met afguns bejeën het toe hy hul voorspoed sien. Die Hebreeuse woord wat met afguns vertaal is dui letterlik op ’n gevoel van kwaadwilligheid en woede teenoor die goddeloses. Hy het kwaad geword oor dit wat hulle gedoen het.

Ek moet erken dat ek ook ’n gevoel van woede en kwaadwilligheid ervaar het teenoor die drie verdagtes wat vir daardie plaasmoord naby Trompsburg in hegtenis geneem is. Toe ek later in die week lees dat die vyf verdagtes wat vir die moord op Alyssa Botha van Muldersdrif in hegtenis geneem is, weer vrygelaat is, was ek regtig kwaad! Die reaksie van Trompsburg se gemeenskap tydens Donderdag (20 Sep 2012) se hofverskyning waar hulle gedreig het om die drie verdagtes dood te maak wys vir ons dat woede en aggressie ’n algemene reaksie is wanneer mense met onreg gekonfronteer word.

Die vraag is: “is dit reg? Mag ons so kwaad word?” Woede is ’n werklikheid van die lewe. Dis ’n emosionele toestand wat deur almal ervaar word. Wat leer die Skrif ons daarvan? Goddelike toorn en menslike woede word herhaaldelik in die Bybel in die Ou en Nuwe Testament genoem. Woede is ’n kenmerk van God en ’n algemene, waarskynlike universele ervaring van die mens.

Die Bybel kritiseer nooit God se woede nie terwyl daar herhaaldelik teen menslike woede gewaarsku word. Woede teen ongeregtigheid is egter reg en goed by God sowel as by die mens. God vertolk altyd reg en word kwaad oor sonde en ongeregtigheid. Teenoor dit begaan die mens oordeelsfoute en reageer soms met wraaksug en vervolgsug. Die gevolg is dat menslike woede skadelik en gevaarlik kan wees! Menslike woede kan die satan ’n geleentheid bied om ’n vastrapplek in jou lewe te kry (Ef. 26:27) wat jou lewensvreugde steel.

Hoewel woede opsigself nie verkeerd is nie, kan woede maklik hand uit ruk en probleme veroorsaak en daarom waarsku die Here ons ook daarteen soos byvoorbeeld in Ps. 37:8:

Moenie kwaad word nie, laat staan die woede, moet jou nie ontstel nie: dit bring net ellende.

In Ps. 73 hoor ons dan ook wat die effek van hierdie ellende is wat uit woede kan voortspruit. In Ps. 73:2b hoor ons:

ek het byna koers verloor

en in vers 13&14 hoor ons:

Dat ek die kwaad vermy het en met ’n eed my onskuld verklaar het, het dus niks gehelp nie, want elke nuwe dag het vir my teenslae gebring en elke nuwe môre straf.

Die Psalmdigter het in ’n moedelose depressie verval waar hy begin voel het dat die lewe nie meer die moeite werd is nie. Hy het ’n geestelike stryd gevoer waarin hy byna koers verloor het.

Dit is inderdaad die effek wat woede en wrokke wat bitterheid tot gevolg het op ons lewens kan hê. Woede en bitterheid veroorsaak:

·        Fisiese simptome soos hoofpyne; maagswere; hoë bloeddruk en self hartaanvalle. Depressie veroorsaak dat die liggaam se immuunstelsel onderdruk word met die gevolg dat die persoon meer vatbaar is vir siektes en infeksies;

·        Sielkundig simptome soos angstigheid, vrees, spanning en selfs depressie;

·        gebrek aan eie waarde selfbejammering; wraakgedagtes waarin mens vasklou aan die verlede;

·        geestesstryd wat mens se verhouding met God beïnvloed waarin selfs die Heilige Gees bedroef word;

·        ’n kwaai ingesteldheid en ’n negatiewe vyandige lewenshouding waarin mens net die slegte in die lewe raaksien.

·        Ongelukkige mense met ’n siniese lewenshouding waarin mens skaamteloos ongevoelig, meedoënloos spottend is, sonder geloof in die goeie en die opregtheid van mense. Niks is meer lekker of aangenaam nie. Voel nie lus om iets te doen nie.

Slegte gebeure in die lewe wat ’n direkte of indirekte invloed op ons het wek intense emosies soos woede, haat self bitterheid by mens op en dit kan daartoe lei dat dit ’n baie negatiewe impak op ons lewens het.

Hoe hanteer ons die emosies wat uit die situasie voortkom?

Daar is ’n verkeerde manier en ’n regte manier. Ons kan ook daarna verwys as ’n negatiewe of ’n positiewe manier. In Ps. 73:15 hoor ons dat die Psalmdigter waarsku teen die negatiewe manier:

Maar as ek so sou aanhou praat, sou ek dié verloën wat aan U behoort

Hoe reageer mens negatief? Mens kan deur direkte aggressie reageer en dit is nogal ’n reaksie wat redelik algemeen by mense voorkom. As jy my seer gemaak het moet jy boet. ’n Oog vir ’n oog en ’n tand vir ’n tand! Dit verskaf tydelike verligting, maar op die lang duur versterk dit net die negatiewe emosies en word jou lewe naderhand deur jou woedebuie oorheers.

’n Tweede manier is deur middel van passiewe aggressie. Mens gee voor dat alles goed is en jy steek jou ware emosie agter ’n aangeplakte glimlag weg, maar agteraf kry jy jou mes in. Mens sal so op ’n subtiele manier iemand wat jou te na gekom het grappenderwys verkleineer in die geselsskap. Agteraf word skadelike skinderstories versprei om die persoon in ’n slegte lig te stel. Die groot kenmerk hiervan is ontkenning. Die passiewe aggressiewe mens het ’n besondere talent om te doen wat die seerste maak, maar het altyd ’n onskuldige verduideliking om die optrede te regverdig. Selfs teenoor myself word die passiewe aggressie ontken en dit het die gevolg dat mens opkrop en opkrop totdat dit op ’n dag uitbars as gevolg van ’n kleinigheid.

’n Ander manier wat ook baie dikwels voorkom is herleide aggressie. Dit is waar jy jou woede op onskuldige mense uithaal omdat die persoon of persone wat jou kwaad aangedoen het onbereikbaar is. Dit is gewoonlik die mense wat die naaste aan jou is wat dit die meeste ontgeld wanneer mens van hierdie tegniek gebruik maak. Die man kom van die werk af waar sy baas hom kwaad gemaak het en nou moet sy vrou en kinders dit ontgeld. Die kind wat op skool deur sy onderwyser of skoolhoof ontstel is haal sy woede en aggressie op sy maats uit. Dink maar aan die diensleweringsprotesaksies waar onskuldige mense se eiendom beskadig of afgebrand word.

Al hierdie benaderings is op die uiteinde baie afbrekend en dit veroorsaak net dat mens dieper en dieper in die put van wanhoop insink. Mens fokus naderhand net op die negatiewe in die lewe met die gevolg dat die lewe nie meer sin maak nie. Die Here waarsku ons daarteen soos ons hoor in Spr. 4:23:

Wees veral versigtig met wat in jou hart omgaan, want dit bepaal jou hele lewe.

As jy op die negatiewe fokus in die lewe dan is jou hele lewensbestaan naderhand negatief sodat jy geen lewensvreugde meer ervaar nie. As mens egter op die positiewe fokus, dan help dit jou om die negatiewe dinge in die lewe te hanteer en te verwerk.

Hoe hanteer ons, ons emosies op ’n positiewe manier wanneer ons met die slegte kant van die lewe te doen kry? Aanvaar ons dit nou maar net gelate? Nee, geliefdes. Ons kan en ons mag ontsteld wees wanneer slegte dinge in die lewe gebeur. Dit is egter hoe ons, ons woede en seergemaaktheid hanteer wat die verskil maak. In Ps. 73 leer die Here ons hoe om dit positief te doen soos ons hoor in verse 15 en 16:

Daarom het ek diep nagedink om dit te verstaan en was dit vir my bitter moeilik totdat ek in die heiligdom van God ingegaan en besef het wat die uiteinde van die goddeloses is.

Erken die woede soos die Psalmdigter gedoen het. Verstaan wat die oorsaak is en kyk op ’n ander manier na die situasie. Hoe kry ek reg om dit te doen? Daar is maar net een manier. Die Psalmdigter het eers ’n ander perspektief begin kry nadat hy by die heiligdom van God ingegaan het. Hoe gaan mens in die heiligdom van God in? In ons teksverse (Ps. 73:26) hoor ons die Psalmdigter se belydenis:

Al is ek afgetakel na liggaam en gees, God is my sterkte; aan Hom behoort ek vir altyd.

En ook in vers 28

Maar wat my aangaan, dit is vir my goed om naby God te wees. Ek het die Here my God gekies as my toevlug!

Daar is net een manier hoe ons die Here as ons toevlug kan kies. Jesus Christus. Luister na sy uitnodiging (Mat 11:28):

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.

Ons moet besef dat ons ook verlore mense was wat in Jesus Christus vergifnis by God gevind het. Dit is net die Heilige Gees wat hierdie insig teweeg kan bring en ons maak dit ons eie met die geloof wat God die Heilige Gees self vir ons gee. In Jesus Christus help God ons om ons pyn en hartseer aan Hom oor te gee sodat ons by Hom genesing kan vind. God help ons om nie self wraak te neem nie, maar om dit aan Hom oor te laat soos Hy vir ons sê in Rom. 12:19:

Moenie self wraak neem nie, geliefdes, maar laat dit oor aan die oordeel van God.

Kom ons lê ons hartseer en pyn voor God neer. Kom ons gaan in by die heiligdom van God. Kom na Jesus toe almal wat oorlaai is en vind die rus wat net Hy vir ons kan gee. Kom ons gee al ons hartseer en pyn aan die Here, want God is ons toevlug en ons sterkte.

Amen

Ons swaarkry in hierdie lewe is net tydelik in vergelyking met die ewige heerlikheid wat op ons wag.

16 Sep. 2012 (RB)

2 Kor. 4:7 – 5:10; Teksvers 2 Kor. 4:17

Sing    Lofsang:  Ps. 107 v 1 & 2      (OAB)

           Na wet:     Sb. 9-2 v 1 & 9       (Sb 26 in swart Psalmboek)

           Na gebed Ps. 130 v 1 & 4      (OAB)

           Slotsang   Ps. 86 v 1 & 3        (OAB)

Die tragiese gebeure die afgelope week waar nog ’n plaasmoord plaasgevind het bring opnuut weer die harde werklikheid van lyding na vore. Hoekom moet ons so swaarkry? Wanneer gaan dit eendag eindig? Hierdie is moeilike vrae in die lewe waarop ons in die meeste gevalle nie antwoorde kry nie. Dit is maklik om hieroor te debatteer wanneer ons na die klein probleempies in die lewe kyk soos my kar wat alweer gebreek het of die 101 ander dinge wat die lewe elke dag so ’n bietjie moeiliker maak.

Wanneer ons egter met die harde werklikheid van die gebrokenheid van hierdie lewe kennis maak soos die afgelope week se moord waar self geharde polisiemanne geskok was oor die wreedaardigheid daarvan, dan val ons vinnige maklike antwoorde op die vraag ten opsigte van lyding plat. Wanneer ons eie menslike wysheid ons in die steek laat besef ons maar net opnuut weer dat ons by God antwoorde moet soek. Dit is net die Here wat ons kan sterk maak om vas te staan wanneer die lewe sy lelikste kant vir ons wys soos Christene dwarsoor die eeue gevind het. In die aangesig van die dood besef mens dat jy net by God ware antwoorde kan kry.

In ons teks vind ons ’n verrassende antwoord wat eintlik teenstrydig is met ons menslike wysheid. Hier leer die Here ons hoe om sterk te staan sodat lyding ons nie platslaan en verpletter nie. Dit klink amper ongelooflik wanneer die Here vir ons se in 2 Kor. 4:17:

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ’n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly.

Dit is moeilik om werklik perspektief te hê wanneer jy binne in die storm is. Wanneer die koeëls hier om jou kop vlieg, is dit moeilik om die groter prentjie te sien. Ons sien net die onmiddellike prentjie hier voor ons en dis moeilik om die groter perspektief rondom dit raak te sien. Dit is binne hierdie omstandighede wat die Here ons troos met die woorde:

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby

In 2 Kor. 4:7 sê die Here vir ons hoe ons moet staande bly wanneer dit vir jou voel of die wêreld rondom jou intuimel:

Ons wat hierdie skat in ons het, is maar kleipotte wat maklik breek; die krag wat alles oortref, kom dus van God, nie van ons nie.

In die Bybelse tyd het hulle kleipotte gebruik om kosbaarhede in te bere. Dink maar aan die Qumran boekrolle waar daar vir 2 000 jaar boekrolle van die Bybel in kleipotte behoue gebly het. Met hierdie beeld van kleipotte sê die Here vir ons dat ons opsigself broos en swak is.

Uit ons eie krag kan ons nie staande bly nie. As ons in eie krag probeer vasstaan teen die aanslae van die lewe dan is ons soos kleipotte wat maklik breek. Die skat wat ons in ons het is ons verlossing in Jesus Christus wat van ons Koningskinders maak. God gee vir ons die krag om staande te bly soos ons ook hoor in Rom. 8:38-39 hoor:

Hiervan is ek oortuig: geen dood of lewe of engele of magte of teenswoordige of toekomstige dinge of kragte of hoogte of diepte of enigiets anders in die skepping kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here.

God se liefde in Jesus Christus hou ons staande teen die aanslae van die lewe. Mense kan en sal ons in die steek laat, maar God sal ons nooit in die steek laat nie. Daarom kan ons ook met vertroue getuig:

In alles word ons verdruk, maar ons is nie teneergedruk nie; ons is oor raad verleë, maar nie radeloos nie; ons word vervolg, maar nie deur God verlaat nie, op die grond neergegooi, maar nie vernietig nie. Die sterwe van Jesus dra ons altyd saam in ons liggaam, sodat ook die lewe van Jesus sigbaar kan word in ons liggaam. Voortdurend word ons wat lewe, ter wille van Jesus uitgelewer aan die dood, sodat ook in ons sterflike bestaan die lewe van Jesus sigbaar kan word.

God hou ons staande en Hy troos ons met die wete dat “Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby.” Saam met hierdie troos gee die Here vir ons ook die perspektief dat daar ’n groter prentjie is as dit wat ons hier en nou sien en beleef. As mens ’n legkaart bou en jy het nie die prent op die boks nie is dit baie moeilik om te bepaal presies waar die verskillende legkaart stukke moet inpas. Hoe groter die legkaart, hoe moeiliker word dit. God gee egter vir ons die perspektief deur vir ons ’n gedeelte van die groter prent te wys.

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ’n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly.

Om die ewige heerlikheid te verduidelik gebruik Hy die beeld van ’n tydelike tentwoning teenoor ’n permanente vaste gebou. Wanneer mens vir ’n paar dae in ’n tent gaan kamp dan is dit nie so erg om sonder die geriewe van ’n permanente woning klaar te kom nie. Dit is die perspektief God vir ons gee ten opsigte van ons lewe op aarde. Die lewe hier op aarde is maar net tydelik terwyl ons op is na ons ewige heerlikheid saam met God.

As jy skielik deur ’n reënstorm oorval word terwyl jy kamp en alles reën sopnat, dan voel dit vir jou of daardie situasie baie erg is. Op daardie stadium is dit vir jou baie sleg en ongemaklik, maar as jy dit in perspektief stel dat dit maar net een nag is wat jy koud en nat moet slaap en dat jy op pad is na ’n stewige huis met al die geriewe waar mens nie natreën nie, dan skep mens weer nuwe moed. Terwyl jy daar is doen jy dan wat jy kan om die ongemak te verlig, want jy weet dit is net tydelik.

So is dit ook met die lewe. Soms is die lewe moeilik en dit voel of die storms van die lewe ons gaan platslaan. Dan voel dit vir ons of ons heeltemal platgedruk gaan word en dat ons radeloos is wanneer ons op die grond neergegooi word. Dan voel dit of ons heeltemal vernietig gaan word. Genadiglik los die Here ons nooit alleen nie en gee Hy vir ons die vertroue en ondersteuning wat ons nodig het om staande te bly soos ons hoor in 2 Kor. 5:5:

Hy wat ons vir hierdie oorgang voorberei het, is God. As waarborg hiervan het Hy ons sy Gees gegee.

Die Heilige Gees verseker ons dat God ons nooit alleen laat terwyl ons op pad is na die ewige heerlikheid nie en Hy gee ook vir ons die geloof om met vertroue daaraan vas te hou soos ons hoor in 2 Kor. 5:6-7:

Daarom is ons altyd vol moed. Ons weet dat, solank as ons in die liggaam bly, ons nog nie by die Here woon nie, want ons lewe deur geloof, nie deur sien nie.

Elkeen wat glo in Jesus Christus se verlossingsgenade aan die kruis kan met sekerheid weet dat niks ons van sy liefde kan skei nie. Selfs nie eens die dood nie soos die Here ons dan ook in Luk 12:4 verseker:

Moenie bang wees vir dié wat die liggaam doodmaak en daarna niks verder kan doen nie.

en ook in Rom. 14:8 bevestig:

As ons lewe, leef ons tot eer van die Here; en as ons sterwe, sterf ons tot eer van die Here. Of ons dan lewe en of ons sterwe, ons behoort aan die Here.

Die Here het volgens sy wysheid bepaal hoe lank elkeen van ons in hierdie tydelike tentwoning op aarde gaan bly voordat Hy ons wegneem na sy ewige heerlikheid toe. Ons weet nie hoe lank nie, maar “Ons weet dat, wanneer ons aardse woning wat maar ’n tent is, afgebreek word, ons ’n vaste gebou in die hemel het. Dit is ’n woning wat nie deur mense gemaak is nie maar deur God, en dit bly ewig staan.”

Soos die Here vir ons sê in 2 Kor. 5:1.

Soms word die tent van ons aardse woning op ’n geweldadige wyse afgebreek soos wat die geval was met die Fouries die afgelope week en dit is vir ons wat agterbly skokkend. In dit word ons verdruk, maar ons is nie teneergedruk nie. Is ons oor raad verleë, maar ons is nie radeloos nie. Word ons op die grond neergegooi, maar ons word nie vernietig nie omdat die krag wat alles oortref van God af kom en nie van ons nie.

Ons teksvers in 2 Kor. 4:17 vat hierdie troosboodskap van ons Here baie mooi saam:

Ons swaarkry in hierdie lewe is maar gering en gaan verby, maar dit loop vir ons uit op ’n heerlikheid wat alles verreweg oortref en wat ewig bly.

Kom ons vind ons troos daarin dat ons swaarkry in hierdie lewe net tydelik is in vergelyking met die ewige heerlikheid wat op ons wag.

Amen

Die heiligheid van die wet bring my by God se genade in Jesus Christus

9 Sep. 2012 (RB)

Rom. 7:7-25; Teksverse Rom. 7:12, 24 & 25

Sing    Lofsang:    Ps. 119 v 1 & 2       (OAB)

            Na wet:      Ps. 119 v 7 & 19     (OAB)

            Na gebed  Ps. 119 v 52 & 53   (OAB)

            Slotsang    Ps. 119 v 39 & 63   (OAB)

Inleiding

Is dit vir u moeite om eredienste by te woon? Vind u vreugde in ons Christelike godsdiens? Ervaar u die vrede wat God beloof? Hierdie vrae is vrae wat elkeen eerlik vir hom of haarself moet beantwoord. Hoekom ervaar ons soms dat ons godsdiens moeitevol en vreugdeloos is? Een van die aspekte van ons geloof wat ons dikwels verwar, is dat ons nie weet wat die werklike betekenis en doel van die wet is en hoe God se genade daarby inskakel nie.

Dit is belangrik dat ons as Christene moet weet en verstaan wat ons glo. Een van die aspekte van ons geloof wat ons dikwels verwar, is wat die werklike betekenis en doel van die wet is en hoe God se genade daarby inskakel. As ons nie werklik verstaan wat die onderskeid tussen die wet en God se genade is nie, raak ons vasgevang in ’n wettiese moralistiese godsdiens wat daartoe lei dat ons aanbidding nie meer ’n vreugde is nie, maar dat dit net ’n pligpleging is wat ek nakom omdat ek moet.

Om werklik by God se genade uit te kom en te verstaan wat die evangelie vir ons beteken, is dit nodig dat ons die verkeerde verstaan van God se wet uit die weg ruim. Die wet in hierdie sin is wyer as net die tien gebooie. Dit beteken al God se voorskrifte wat ons in die Bybel vind. Daar is ’n paar maniere waarop die verhouding tussen God se wet en sy genade verkeerd verstaan word. 

In die eerste plek word God se wet afgewater of selfs geïgnoreer. Die uiterste vorm is om God self saam met sy heilige wet te verwerp. Dis egter nie almal wat God verwerp nie, maar wat wel gebeur is dat die wet heeltemal eenkant toe geskuif word. God se genade word uitgelig ten koste van die wet. Hiermee word ’n tipe bandeloosheid verkondig. Ek kan maar leef soos ek wil, want God vergewe my mos! Of die voorskrifte van God word afgewater tot op so mate dat dit wat verkeerd is goedgepraat word. En so word dit wat God uitdruklik as verkeerd uitwys goedgepraat. Ons lewe mos nou in ’n moderne tyd en daarom kan ons mos maar saambly. Dit maak nie saak as ek ’n paar drankies te veel drink of selfs dat ek myself heeltemal vergryp aan drank nie. Onkuise gedrag is nou aanvaarbaar en seks buite die huwelik is nou reg. So is daar nog baie voorbeelde waar dit wat verkeerd is nou goed en aanvaarbaar geword het. God is mos ’n God van liefde en daarom word sy oordeel oor die sonde geïgnoreer.

Aan die ander kant word God se wet oorbeklemtoon en dan word God se genade eenkant toe geskuif. Dan word godsdiens ’n baie lang lys van moets en moenies. In die praktyk kom dit daarop neer dat ek met ’n goeie lewe vir God moet bewys dat ek goed genoeg is vir Hom. Ek moet eers my kant bring voordat ek God se genade kan ontvang. Dit bring mee dat ek veroordelend is teenoor almal wat na my mening nie heilig genoeg is nie.

Ek verwag perfektheid by ander, maar ek sien nie my eie liefdeloosheid raak nie. Ek sien net sonde by ander raak, maar nie by myself nie. Ek is liggeraak en neem vir die kleinste dingetjie aanstoot. As ek eers aanstoot geneem het vergewe ek ook nie maklik nie. Ek krap gereeld ou koeie uit die sloot uit. Op die uiteinde gaan dit net oor my en hoe sleg mense my behandel, terwyl ek nie eens raaksien dat ek hiermee net so liefdeloos is as wat ek die ander oor beskuldig.

In ons teks wys die Here vir ons dat die onderbeklemtoning of oorbeklemtoning van die wet verkeerd is deur vir ons aan te toon wat die werklike doel en betekenis van die wet is. In Rom. 7:1-7 het Paulus aangedui dat ons redding alleen op genade berus en dat mens nie deur wetsonderhouding gered kan word nie. Dit kon die persepsie skep dat die wet sonde is en daarom boos is. Daarom word daar in Rom. 7:7-25 uitgewys wat die doel van die wet is en hoe dit by die genade inskakel. Hier word aangetoon dat God se redding uit genade nie beteken dat die wet onderbeklemtoon word nie.

Vandag nog kan die onderbeklemtoning van die wet daartoe lei dat die wet as boos en sleg beskou word. In Rom. 7:7 sê die Here baie duidelik dat die wet nie sonde is nie. Met ander woorde die wet is nie boos nie en kan daarom nie ignoreer word nie. Dan word die doel van die wet duidelik uitgespel:

Inteendeel, ek sou nie geweet het wat sonde is nie, as dit nie deur die wet was nie. Ek sou byvoorbeeld nie geweet het dat dit sonde is om te begeer nie as die wet nie gesê het: “Jy mag nie begeer nie.”

Omdat die wet sonde uitwys beteken nie dat die wet boos of verkeerd is nie. Met ander woorde dit beteken nie dat ons nou maar die wet kan ignoreer nie.

Wanneer mens in ’n spieël kyk en jy sien dat daar ’n vuil kol op jou gesig is, kan mens die spieël die skuld gee vir die vuil kol op jou gesig nie. Die wet is spieël wat vir ons, ons sonde wys. Die wet is nie boos of verkeerd nie, inteendeel God se wet is heilig soos Hy vir ons Rom. 7:12 sê:

Die wet is dus heilig, en sy voorskrifte is heilig en reg en goed

Ons kan nie maar God se wet afwater nie. Ons kan nie maar kompromieë aangaan ten opsigte van God se wet nie. God se wet wys vir ons op God se oordeel van sonde.

Beide benaderings waar die wet onderskat word en waar dit oorskat word kom nie by die werklike bedoeling van God se wet uit nie. Om die wet te onderskat beteken dat die wet nie ernstig opgeneem word nie en daarom word die erns van sonde nie raakgesien nie. Dit lei daartoe dat sonde goedgepraat word en op die uiteinde bring dit mens op daardie punt dat Jesus se Verlossing nie meer ’n werklikheid in my lewe is nie.

Om die wet te oorskat aan die anderkant bring mens by die siening uit dat ek eintlik ’n goeie lewe lei. Ek is nie eintlik so sondig nie. Ek sien maklik my medemens se sondes raak en ek veroorloof myself om regter oor hulle te speel. Ek veroordeel maklik iemand met die gedagte of woorde, “jy gaan in die hel brand!” En so kom ons ook nie by die doel van die wet uit nie.

In ons teks wys die Here vir ons deur middel van Paulus se persoonlike worsteling op die ware doel van die wet. Wanneer ons eerlik in die spieël van die wet kyk dan moet ons ook soos Paulus bely in Rom. 7:18-23:

Ek weet immers dat die goeie nie in my woon nie, nie in my sondige aard nie. Daar is by my wel die wil om die goeie te doen, maar ek doen dit nie. Die goeie wat ek wil doen, doen ek nie, maar die slegte wat ek nie wil doen nie, dit doen ek. En as ek nou doen wat ek nie wil doen nie, dan is dit nie meer ek wat dit doen nie, maar die sonde wat in my woon.

So vind ek dan hierdie wet in my: ek wil die goeie doen, maar al wat ek doen, is die slegte. Diep in my wese vind ek vreugde in die wet van God, maar ek vind in my doen en late ’n ander wet, wat stryd voer teen die wet van my gees. Dit maak my ’n gevangene van die wet van die sonde wat in my doen en late aan die werk is.

God se wet is heilig. Dit vereis perfektheid. Die doel van God se wet is om ons sonde vir ons te wys soos ’n spieël die vuil kol op jou gesig vir jou wys. Dit is nie die spieël se skuld dat jou gesig vuil is nie, maar die spieël kan ook nie die vuil kol afwas nie. Die wet wys vir ons dat ons sondig is. Die wet is nie daarom boos nie, maar die wet kan ook nie sonde wegneem nie. Inteendeel die wet wys vir ons dat die oordeel van God op ons rus vanweë ons sonde soos ons ook hoor in Rom. 3:10:

“Daar is nie een wat regverdig is nie, selfs nie een nie

Wanneer ons so eerlik in die spieël van God se wet kyk kom ons saam met Paulus tot die besef:

Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?

Geliefdes, het u al op die punt gekom dat u in wanhoop uitroep “Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos?” Voordat ons nie by hierdie punt kom nie, sal ons nie werklik verstaan wat God se genade vir ons beteken nie.

Dit is eers wanneer die Heilige Gees ons by daardie punt van verlorendheid bring dat ons werklik saam met Paulus kan getuig:

Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons Here.

Dan kan ons ook met sekerheid weet dat ons kinders van God is soos ons hoor in Rom. 8:16:

Hierdie Gees getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is.

Dit is dan wanneer ons uit die Gees begin lewe en dat ons as kinders van God lewe omdat die Heilige Gees nou in beheer is van ons lewens.

Geliefdes ons kan vreugde in ons diens aan God beleef. My Christenskap kan ’n vreugde wees in my lewe wanneer ons werklik besef wat die doel van die wet is en dat God se wet absoluut heilig is. Dan sal ons nie die wet onderbeklemtoon nie en sodoende in sonde vasgevang bly nie. Ons sal ook nie wet oorbeklemtoon deur te dink dat ons deur middel van wetsonderhouding vir God kan wys dat ons goed genoeg is nie.

Die wet is die spieël wat ons sonde vir ons wys en daarom dwing dit ons na God se genade in Jesus Christus. Dan kan ons in die Gees werklik die lewe saam met God begin leef wat Hy vir ons beplan het want die heiligheid van die wet bring my by God se genade in Jesus Christus.                                           

Amen