Jesus Christus het ’n ware menslike natuur aangeneem sodat Hy tussen ons en die straf vir ons sonde kan staan

Fil. 2 v 5 tot 11 & 2 Kor. 5 v 11 tot 21 ; 

Sondag 14 Heidelbergse Kategismus

Teksverse Fil. 2 v 7 & 2 Kor. 5 v 21

18 Sep. 2011 (RB)

Lof-Psalm Ps. 92 v 1(OAB)

Na Wet Ps. 38 v 1 (OAB)

Na Gebed Ps. 38 v 17 (OAB)

Slotsang Ps. 130 v 1 & 2 (OAB)

 

SONDAG 14

35  Vraag:  Wat beteken:  wat ontvang is van die Heilige Gees, gebore is uit die maagd Maria?

Antwoord:  Dat die ewige Seun van God, wat ware en ewige God is (a) en bly (b), die ware menslike natuur uit die vlees en bloed van die maagd Maria (c) deur die werking van die Heilige Gees aangeneem het (d).  So is Hy tegelykertyd die ware nakomeling van Dawid (e), in alles aan sy broers gelyk (f), behalwe die sonde (g).

(a) 1 Joh 5:20;  Joh l:l;  17:3;  Rom 1:3, Kol 1:15.  (b) Rom 9:5.  (c) Gal 4:4;  Luk 1:31, 42, 43.  (d) Matt 1:20;  Luk 1:35.  (e) Rom 1:3;  Ps 132:11;  2 Sam 7:12;  Luk 1:32;  Hand 2:30.  (f)  Fil 2:7;  Heb 2:14, 17.  (g) Heb 4:15.

36  Vraag:  Watter nut verkry jy uit die heilige ontvangenis en geboorte van Christus?

Antwoord:  Dat Hy ons Middelaar is (a), en met sy onskuld en volkome heiligheid my sonde waarin ek ontvang en gebore is, voor God bedek (b).

(a) Heb 7:26, 27.  (b) 1 Pet 1:18, 19;  3:18;  1 Kor 1:30, 31;  Rom 8:3, 4;  Jes 53:11;  Ps 32:1.

Inleiding

Die Heidelbergse Kategismus staan as ’n troosboek bekend en tog kan dit so maklik gebeur dat ons dit as ’n vervelige teorie beleef. Dit gebeur wanneer ons byvoorbeeld die leer oor Jesus Christus se menswording slegs teoreties hanteer en nie werklik uitkom by wat dit vir ons beteken nie.

Hoe word ons getroos deur die wete dat Jesus Christus waarlik mens geword het? Eerstens moet ons weet, wat dit is wat ons bely van Jesus Christus se menswording en dan wat beteken dit vir ons. Dit is inderdaad hoe Sondag 14 dit hanteer. Vraag 35 handel oor die menswording van Jesus Christus en vraag 36 verduidelik vir ons hoe ons getroos word deur die wete dat Jesus Christus waarlik mens geword het deur die menslike natuur aan te neem.

In die eerste plek staan ons stil by:

Jesus Christus het mens geword

Die menswording van Jesus Christus is iets wat ons nie werklik ten volle kan begryp nie. Dit bly ’n misterie oor hoe Jesus terselfde tyd volledig God en volledig mens kan wees. Tog verduidelik die Here vir ons so iets daarvan soos ons hoor in Fil. 2v7:

maar Hy het Homself verneder deur die gestalte van ’n slaaf aan te neem en aan mense gelyk te word.

Die sleutelwoord hier, is “aangeneem” en dit is wat ons ook bely “Jesus Christus het die menslike natuur aangeneem”. Daar staan nie dat Jesus Christus wat God is, in ’n mens verander het nie. Nee, Hy het gebly wat Hy was, ’n ware en ewige God, maar terselfde tyd het Hy ook volledig mens geword.

Hierdie menswording het wel beteken dat Hy die heerlikheid wat Hy by sy Vader in die hemel gehad het, tydelik afgelê het en die eerlose kleed van mens-wees aangeneem het soos ons hoor in Fil. 2v8 & 9:

En toe Hy as mens verskyn het, het Hy Homself verder verneder. Hy was gehoorsaam tot in die dood, ja, die dood aan die kruis. Daarom het God Hom ook tot die hoogste eer verhef en Hom die Naam gegee wat bo elke naam is,

Al het Hy van kleed verwissel en onder ons gewoon as ’n mens en selfs as ’n dienskneg, het Hy God gebly en is Hy steeds aanbiddenswaardig tot in ewigheid.

Dit is eers wanneer ons verstaan dat Jesus Christus doelbewus gekies het om ook mens te word dat ons sy liefde kan begin verstaan. Wanneer ons gebore word het ons geen keuse of ons dit wil doen of nie. Christus se geboorte was ’n doelbewuste keuse wat Hy uitgeoefen het. Hierin sien ons sy liefde vir ons raak in sy geboorte. Christus wat God is het doelbewus gekies om ’n eenvoudige mens te word ter wille van ons.

Alhoewel Jesus dus God is en bly het Hy in alle opsigte aan ’n mens gelyk geword met een groot uitsondering. In 2 Kor. 5v21 hoor ons:

Christus was sonder sonde, maar God het Hom in ons plek as sondaar behandel sodat ons, deur ons eenheid met Christus, deur God vrygespreek kan wees.

Christus was sonder sonde sodat Hy as mens ons sonde op Hom kon neem om in ons plek vir ons sondes te betaal. Om die straf te kon dra moes Hy egter ook God wees, want ’n mens kan nie die straf vir die sonde dra nie.

Ons belydenis dat Christus ons vlees en bloed aangeneem het is nie maar net ’n droë leerstuk nie, want dit wys vir ons op Christus se alles opofferende liefde vir ons. Hy het geweet dat toe Hy ons menslike natuur aangeneem het, dit ’n brose en sterflike natuur is. Hy het ook geweet dat Hy aan dié liggaam bitter sou moes ly vir sy uitverkore volk. Tog was Hy bereid om dit te doen uit liefde vir sy bruidskerk.

Jesus Christus het ’n menslike natuur aangeneem. Hy is dus volledig mens uitgesonderd die sonde, maar Hy is terselfde tyd ook volledig God. In hierdie leerstuk is daar geweldig baie troos opgesluit.

Ons word getroos deur die wete dat Jesus Christus mens geword het

Hoe word ons getroos deur die wete dat Jesus Christus mens geword het? In Heb. 2v18 hoor ons:

“Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy dié help wat versoek word”

Omdat Hy ’n mens geword het, verstaan Hy ons situasie. Geen deel van die menslike lewe is vir Hom vreemd nie. Hy het honger, dors, pyn eensaamheid ens. ervaar net soos wat enige mens dit ervaar. Daarom weet Hy hoe ons voel. Hy weet hoe ons voel wanneer ons moedeloos is. Hy weet hoe ons voel wanneer ons bang en onseker oor die toekoms is wanneer ons oor die nuus hoor dat daar oproermakers is wat meen dat ons grond sonder vergoeding gevat moet word. Hy verstaan wanneer ons, ons bekommer of daar vir ons kinders ’n toekoms sal wees.

In vraag 36 van ons belydenis word die vraag gevra:

Watter nut verkry jy uit die heilige ontvangenis en geboorte van Christus?

Met ander woorde, watter voordeel hou die menswording van Jesus Christus vir ons in? Die antwoord dat Hy ons middelaar is hou vir ons weer eens ontsettend baie troos in. Die wete dat Jesus Christus as middelaar tussen ons en God se straf vir die sonde kom staan, troos ons. Dit sê vir ons dat Christus ons sondes waarin ons ontvang en gebore is voor God bedek met sy onskuld en volkome heiligheid.

Wat beteken dit prakties vir ons? Dit beteken dat ons vergifnis ontvang. Dit is Jesus se geskenk aan ons en dit beteken dat ons voor God kan staan met al ons behoeftes, met al ons swakhede, met al ons tekortkominge sonder dat ons vir God hoef bang te wees. Ek as sondige mens kan voor God in al sy heiligheid kom staan sonder dat ek Hom vrees. Want dit is eers wanneer ek sonder vrees voor God staan dat ek werklik sy liefde kan ervaar soos ons ook hoor in 1 Joh. 4v18:

Waar liefde is, is daar geen vrees nie, maar volmaakte liefde verdryf vrees, want vrees verwag straf, en wie nog vrees, het nie volmaakte liefde nie.

Is dit nie wonderbaarlik dat al my sondes van die verlede, al my huidige sondes en al my toekomstige sondes reeds volkome bedek is met die bloed van Jesus Christus nie? Dit beteken dat ek nie verskonings hoef uit te dink om myself voor God te regverdig nie. Ek hoef nie te probeer om my skuldgevoel met my eie geregtigheid reg te stel nie. Ek hoef nie myself beter te laat voel deur my skuld op iemand anders te pak nie. Ek kan voor God kom staan net soos ek is sonder enige vrees omdat ek in Jesus Christus wat uit liefde vir my mens geword het heeltemal in totaliteit vergewe is.

As ek dus onseker is oor die toekoms, kan ek na God toe kom om vertroosting by Hom te soek. Ek hoef nie enige iets vir God te bewys nie, want Hy het my lief net soos ek is. Ek kan na God toe kom sodat Hy die slawekettings van die sonde kan losmaak en dat ek hiervandaan werklik kan lewe. Ek kan na God toe kom met die ware hoop en vertroue dat ek eendag vir ewig saam met Hom sal wees op ’n plek waar daar geen hartseer trane pyn en lyding sal wees nie.

Wees getroos met die wete dat Jesus Christus ’n menslike natuur aangeneem het en dat Hy tussen ons en die straf vir die sonde kom staan het. Wees getroos met die wete dat ons na God toe kan kom met al ons bekommernisse, hartseer en pyn sonder dat ons vir Hom hoef bang te wees.

Aanvaar Jesus se uitnodiging:

“Kom na My toe, almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee.

en ervaar die rus en vrede wat net by God beskikbaar is.

Amen

Die HERE se troue verbondsliefde tel ons op wanneer ons in wanhoop verval

4 Sep. 2011 (RB) Psalm 13 - Teksvers Ps. 13 v 6

Sing    Lofsang:   Ps. 42  v 1 & 3 (OAB)

           Na wet: Ps. 32 v 1 (OAB)

           Na gebed Ps. 31 v 1 (OAB)

           Slotsang   Ps. 86 v 1 & 3 (OAB)

Inleiding

Hoe lank nog HERE? Dis die noodroep van gelowiges oor al die eeue heen. Hoe lank gaan U ons vergeet Here? Hoe lank moet ons nog swaarkry in hierdie lewe? Hoe lank nog, Here, voordat U uitkoms gee?

In hierdie Psalm hoor ons ’n dringende roep na verlossing en dit is iets waarmee ons kan identifiseer. In hierdie Psalm hoor ons hoe Dawid sy nood na die Here toe bring. Ons weet nie presies wat die omstandighede was waarin Dawid verkeer het toe hy hierdie Psalm gedig het nie. Uit Dawid se geskiedenis weet ons wel dat hy tye in sy lewe beleef het waar hy onder erge vervolging gely het waar sy lewe in gevaar was. Dink maar aan die tyd toe hy as jongman vir sy lewe moes vlug toe koning Saul hom wou doodmaak of die tyd toe sy eie seun Absolom hom van die troon wou afsit om in sy plek koning te word.

In die Psalm self kry ons nie ’n aanduiding in watter van hierdie omstandighede Dawid in verkeer het nie. Wat wel duidelik is, is dat Dawid in ’n erge sielewroeging was toe hy hierdie Psalm geskryf het. Daarin sien ons hoe Dawid vorder vanaf wanhopige vrae na angstige versoeke tot by lofprysing en vertroue in die Here se liefde. Dawid se pad uit wanhoop deur gebed tot vertroue in die Here se liefde gee vir ons ook troos en hoop wanneer die stampe en die stote van die lewe ons moedeloos maak. Hierin sien ons hoe die Here se troue verbondsliefde ons optel wanneer ons in wanhoop verval. In hierdie Psalm sien ons dat ons, ons nood na die Here toe mag bring. Ons mag vir uitkoms vra en ons sien dat ons op die Here se troue verbondsliefde kan vertrou.

Bring jou nood na die Here toe

Hierdie Psalm begin by wanhoop. Vier keer vra Dawid die vraag “Hoe lank nog?”

s   Hoe lank gaan U my nog bly vergeet, Here? Vir altyd?

s   Hoe lank gaan U nog van my af weg kyk?

s   Hoe lank moet ek nog my eie planne maak en my dae met kommer deurbring?

s   Hoe lank sal die vyand my nog oorheers?

Die viervoudige herhaling van die vraag wys vir ons sy intense lyding. Hierin sien ons ook dat hierdie lyding baie meer is as die fisiese omstandighede wat daartoe aanleiding gegee het. Dit is ’n absolute sielewroeging waarin Dawid verkeer. Dit voel vir hom of die Here van hom vergeet het en dat Hy nie Dawid se ellende raaksien nie. Dit voel vir hom of hy alleen staan in hierdie stryd en dat hy absoluut op homself aangewese is. Hy is op daardie punt dat hy net nie meer weet watter kant toe.

In hierdie worstelstryd van Dawid is daar vir ons geweldig baie troos. Wanneer dit voel of die lewe vir ons te veel word, dan mag ons, ons lot teenoor die Here bekla. Hier sien ons hoe Dawid wat een van die groot geloofshelde in die Bybel is na die Here toe kom met sy nood. Hiermee sê die Here vir ons: “jy mag na My toe kom wanneer die lewe vir jou te veel word.” Ons mag na die Here toe kom en vir Hom sê: “Here ek kan nie meer nie. Ek sien nie meer kans nie!” Wanneer die lewe te veel word, bring jou nood na die Here toe.

Maar meer as dit, ons mag vra vir uitkoms.

Vra vir uitkoms

Dawid het sy nood na die Here toe gebring en daarmee saam het hy die Here gesmeek om uitkoms te gee. Hy bring ’n dringende pleidooi na die HERE toe:

Luister tog en antwoord my, Here my God! Gee my tog nuwe lewenskrag. Ek wil nie sterwe nie, anders sê my vyand hy het my oorwin en juig my verdrukkers oor my ondergang.

Te midde van sy diepste vertwyfeling roep Dawid angstig tot Here vir uitkoms. As sy vyand oorwin, dan oorwin die boosheid die goeie en dan is alles verlore.

Soms is dit nodig dat ons tot die besef gebring moet word dat die enigste werklike uitkoms alleen by God te vinde is. In hierdie situasie besef Dawid dat daar alleen by die Here uitkoms is en daarom sy dringende gebed dat die HERE hom moet antwoord. Hy kan nie meer nie en daarom vra hy dat die HERE vir hom nuwe lewenskrag gee.

Wanneer dit met ons goed gaan dan vergeet ons so maklik dat dit maar alleen die HERE se genade is wat ons staande laat bly. As dit met my goedgaan dan dink ek maklik dat ek nie die HERE nodig het nie. Soms is dit nodig dat ’n krisis in my lewe my tot die besef moet bring dat dit net God is wat my hierdeur kan dra. Wanneer dit goed gaan plaas ons so maklik ons vertroue in ander dinge en nie op die HERE nie. Daarom moet ons weet dat ons in die goeie tye en die slegte tye alleen op die HERE moet vertrou.

Die krisisse in ons lewens help ons om te besef dat ons in goeie en slegte tye alleen op Hom moet vertrou. Wanneer die lewe te veel word mag ons, ons nood na die Here toe bring en ons mag vir uitkoms vra. Dit sal ons by die punt bring waar ons die HERE kan loof en prys uit dankbaarheid vir sy troue verbondliefde.

Vertrou op die HERE se troue verbondsliefde

Die Psalm se einde verskil radikaal van sy begin. Dawid se wanhoop het verander in ’n loflied van dankbaarheid omdat hy nou God se liefde raaksien. In Ps. 13v6 hoor ons:

Ek hou vas aan u troue liefde, oor die uitkoms wat U gee, juig my hart. Ek wil sing tot eer van die Here, omdat Hy aan my goed gedoen het.

Dawid se vertroue staan op die HERE se troue verbondsliefde. Hierin sien ons die liefdevolle karakter van God raak. Hy kan ons nie laat gaan nie omdat dit teen sy geaardheid sou wees om dit te doen.

God het Homself voorgeneem om sy liefde aan ons te gee. Daardie liefde sien ons raak in sy handelinge deur al die eeue heen. Nadat Adam en Eva teen Hom gerebelleer het, het Hy steeds in liefde na hulle toe uitgereik. Uit sy liefde het Hy ’n ewige verbond met Abraham aangegaan. “Ek sal vir jou ’n God wees en jy en jou nageslag behoort aan My.” Daardie verbond het Hy weer met Abraham se nageslag bevestig by Sinai. Hy het aan Dawid belowe dat een uit Dawid se nageslag vir ewig Koning sal wees. Dit is hierdie troue verbondsliefde wat Dawid deur sy krisis gedra het.

Die belofte van ’n ewige Koning het in Jesus Christus vir ons waar geword. In sy diepste nood het Jesus Christus in bange Godverlatenheid uitgeroep:

“Eloï, Eloï, lemá sabagtani?” Dit beteken: My God, my God, waarom het U My verlaat? (Mat 15v34)

Hy het dit gedoen sodat ons kan weet dat ons selfs in ons diepste krisis en nood nooit alleen sal wees nie, omdat God daar by ons is. Deur ons diepste nood en krisisse dra God se liefde ons, daardie liefde wat Hy vir ons in Jesus Christus aan die kruis bewys het. Wanneer ons na die kruis kyk, dan weet ons dat ons op die HERE se troue verbondsliefde kan vertrou.

Samevatting

Wanneer ons in nood verkeer moet ons nie die fout maak om ons blind te staar teen die omstandighede nie. Ons moet ons krisisse sien teen die wyer agtergrond van God se liefdesdade teenoor ons. God se liefde wat ons so duidelik sien teen die agtergrond van die kruisgebeure beteken nie dat ons nooit in ’n krisis sal beland nie. Dit beteken wel dat wanneer ons daarin beland dat sy troue verbondsliefde ons daardeur dra.

Wanneer ons dus in ’n krisis beland moet ons weet dat ons, ons nood voor die HERE se voete mag kom neerlê. Ons mag vir Hom vra om uitkoms te gee en ons moet weet dat sy liefde ons daardeur sal dra net soos Hy ons in die verlede gedra het. Hou dus vas aan die wete dat Die HERE se troue verbondsliefde ons optel wanneer ons in wanhoop verval.

Amen