Die storms in ons harte kan nie God se liefde inperk nie!

Jon. 3 v 10 – 4 v 11; teksvers Jon. 4 v 2

29 Mei. 2011 Reddersburg

Lof-Psalm Ps. 48 v 1(OAB)

Na Wet Ps. 119 v 7 & 39 (OAB)

Na Gebed Ps. 66 v 7 & 9 (OAB)

Slotsang Ps. 32 v 1 & 6 (OAB)

Inleiding

Waaraan dink ons wanneer ons van Jona hoor? As ons van Jona hoor dan dink ons onwillekeurig aan die groot vis wat Jona ingesluk het omdat hy nie vir die Here wou luister nie. En tog is daar ’n ander tema wat net so duidelik in die verhaal voorkom. Storms! Die storm op die see, die storm van Nineve se dreigende verwoesting en die grootste storm van al drie: Die storm in Jona se hart! Een ding wat uitstaan in hierdie verhaal is woede. Woede wat ’n onkeerbare storm in die hart van Jona aansteek!

In hierdie verhaal kom daar twee aspekte wat lynreg teenoor mekaar staan hier in hoofstuk vier bymekaar, naamlik: Die storm van Jona se woede teenoor die kalmte van God se onvoorwaardelike genade en liefde. In hierdie verhaal leer ons dat Die storms in ons harte nie God se liefde kan inperk nie!

Die storm van Jona se woede

In Jon. 4v1 hoor ons:

Hieroor was Jona baie ontevrede en hy het baie kwaad geword.

Die Afrikaanse vertaling van “baie kwaad” stel Jona se woede nog sag. In Hebreeus staan daar letterlik dat hy gebrand het van woede. Sy woede was soos ’n vuur wat in sy binneste gebrand het. Waarom was Jona so kwaad? In die eerste plek was hy kwaad omdat God genade betoon het aan die mense van Nineve soos ons hoor in Jon. 3v10:

Toe God sien wat hulle doen, en hoe hulle, hulle bekeer van hulle verkeerde dade, het Hy afgesien van die ramp wat Hy gesê het Hy oor hulle sal bring. Hy het nie die ramp gestuur nie.

Jona kon nie verstaan waarom die Here se genade ook vir mense buite Israel beskikbaar moet wees nie en hy kon veral nie verstaan waarom dit vir Israel se vyande beskikbaar moes wees nie. Jona weet dat die Here genadig is soos ons hoor in Jon. 4v2b:

Ek het geweet U is ’n genadige en barmhartige God, lankmoedig en vol liefde. U sien maklik af van die straf wat U aangekondig het.

Jona se groot probleem is egter dat hy nie wil hê dat die Here se genade aan ander beskikbaar moet wees nie. Hy is selfs bereid om te sterf eerder as om te sien hoe die Here genade betoon aan Israel se vyande!

Jona is ook nog kwaad omdat die Here nie genade betoon nie. Twee keer vra die Here hom of hy rede het om kwaad te word. Die eerste keer antwoord hy nie eers nie, maar die tweede keer toe die Here die skaduwee van die plant wegneem is hy ook kwaad. Jona is kwaad omdat hy wil hê die Here moet net aan die Israeliete genade betoon en nie aan die ander volke nie, veral nie Israel se vyande nie.

Jona se woede wys in ’n sekere sin ook na die Here se woede. Die inwoners van Nineve was vol boosheid en geweld en daarom is Jona na hulle toe gestuur. Daar is egter ’n baie groot verskil tussen Jona se woede en die Here se woede. Jona se woede is op mense gerig en hy wil hê dat daardie mense uitgeroei moet word. Teenoor dit is God se woede op die sonde gerig. Jona veroordeel mense terwyl God die verkeerde dade van mense veroordeel. Jona se woede is eie aan ons menslike natuur. Ons doel is gewoonlik dat mense gestraf moet word en dat hulle moet seerkry veral daardie mense wat my seergemaak het en wat ek as my vyande beskou. Solank dit nie oor myself gaan nie, moet die mens boet. As dit egter oor myself gaan dan moet daar genade en vergifnis wees. Ons probeer dikwels net soos Jona om God se liefde en genade in te perk. Deur God net vir myself te wil toeëien soos Jona gemaak het skep ons in ons gedagtes ’n eie klein god wat inderdaad ’n afgod is. Wanneer ons `n afgod in ons gedagtes skep wat iets anders is as die ware lewende God, dan ontketen ons die storms van rebelsheid in ons harte.

Teenoor hierdie afgod van ons staan die enigste lewende God wat vol liefde en genade is en daarom leer die Here ons ook in hierdie verhaal van Jona oor:

Die kalmte van God se onvoorwaardelike genade en liefde

God se doel is egter anders as ons eie selfsugtige doelwitte. Ons haat sondaars, maar God haat sonde en nie sondaars nie. Sy doel is dat mense moet wegdraai van hulle sonde en boosheid omdat hy weet dat die sonde wat mense doen hulself en ook die mense rondom hulle seermaak. Daarom staan die kalmte van God se onvoorwaardelike genade en liefde teenoor die storms van ons woede.

In hierdie verhaal van Jona leer ons werklik iets oor die liefdevolheid en besorgheid van God oor sy skepping soos dit so mooi saamgevat word in Jon. 4v2b:

Ek het geweet U is ’n genadige en barmhartige God, lankmoedig en vol liefde. U sien maklik af van die straf wat U aangekondig het.

Hierin word God se sagmoedigheid en sy deernisvolle liefde beskryf teenoor alle mense wat Hy geskep het. God is genadig en barmhartig. Barmhartig beteken dat hy meegevoel het met mense. Hy gee werklik om vir mense. Genade beteken dat ons niks hoef te doen om God se liefde te verdien nie. Hy gee dit onvoorwaardelik vir ons. Hierdie onvoorwaardelike liefde van God bereik ’n hoogtepunt in Jesus Christus soos ons hoor in Rom. 5v8:

Maar God bewys sy liefde vir ons juis hierin dat Christus vir ons gesterf het toe ons nog sondaars was.

Ons weet dit is waar want hierdie profesie van Jona wys heen na Jesus Christus wat vir ons sondes gesterf het soos die Here ook vir ons sê in Mat. 12v40:

Soos Jona drie dae en drie nagte in die maag van ’n groot vis was, so sal die Seun van die mens drie dae en drie nagte binne-in die aarde wees.

In ons teksvers word die Here se liefde ook beskryf as lankmoedig. Dit beteken dat Hy werklik geduld met ons het soos ons ook sien in sy optrede teenoor Jona. Ten spyte van Jona se opstandigheid teenoor die Here verloor Hy nie geduld met Jona nie. Uit ’n menslike oogpunt sou mens verwag dat die Here geduld moet verloor met Jona. Het Jona dan nie sy les geleer toe hy daar in die vis se maag was nie? Tog straf die Here nie vir Jona in ’n woedebui nie. Hy maak weereens moeite om vir Jona te leer dat Hy teenoor alle mense genadig is.

Jona gaan buite die stad en bou vir hom ’n skerm. Daar wil hy sit en wag om te sien of die Here maar nie tog van plan wil verander en die stad Nineve met sy wraak tref nie. Die skuiling wat Jona bou is egter nie goed genoeg om hom teen die brandende son te beskerm nie. Hierdie onvermoë van Jona gebruik die Here om vir Jona te leer van God se genade. Jona het niks gedoen om te verdien dat die Here vir hom ’n plant moet gee wat skaduwee maak nie. Inteendeel hy alles gedoen om dit nie te verdien nie! Die Here neem die plant weg en Hy stuur ’n skroeiende wind en ’n brandende son sodat Jona kan leer dat Hy teenoor alle mense genadig kan wees en nie net teenoor Jona nie.

Dit is op hierdie punt waar die boek Jona stomp eindig, want ons weet nie of Jona toe daardie les geleer het of nie! Tog is Jona se antwoord op die vraag van die Here se genade nie belangrik nie, want daardie selfde vraag word ook aan ons gerig. Kan ons besluit aan wie die Here genade moet betoon of nie? As ons sou antwoord net aan my en almal wat soos ek dink maar nie teenoor die mense van wie ek nie hou nie dan skiet ons onself ook eintlik in die voet. Want wat kan ek doen om die Here se genade te verdien? Niks nie. Dan sal ek ook vind dat die storms van woede en onvrede ook in my gemoed woed. As daar dan volgens my oordeel nie genade vir ander mense is nie, dan is daar ook nie vir my genade nie! As ek dan vir ander mense voorwaardes stel, dan geld daardie selfde voorwaardes vir my ook en dan is daar nie vir my hoop nie.

Dis egter op hierdie punt waar God se genade so helder skyn, want dit hang nie van my af nie want Die storms in ons harte kan nie God se liefde inperk nie! Hou daarom vas aan God se genade in Jesus Christus. Ons moet Glo dat Jesus Christus se bittere kruisdood en sy opstanding vir ons verlossing bring. Dan sal die storms in ons harte bedaar en dan sal God se liefde vir verlore sondaars ook in ons harte brand.

Amen

Sonder Jesus Christus is ek dood in my sonde, maar saam met Hom lewe ek

Jona 3; teksvers Jona 3 v 4

22 Mei. 2011 Reddersburg

Lof-Psalm Ps. 91 v 1(OAB)

Na Wet Ps. 103 v 1 & 2 (OAB)

Na Gebed Ps. 40 v 1 (OAB)

Slotsang Ps. 118 v 1 (OAB)

Nog net veertig dae en Reddersburg word verwoes! Hoe sou u reageer op hierdie preek? Die kortste preek van alle tye! Sou dit ’n effek op die mense van Reddersburg hê as ek deur die strate loop en dit uitroep? Dit is in wese wat Jona daar in die strate van Nineve amper drie duisend jaar gelede gepreek het. Nog net veertig dae en Nineve word verwoes! Dit is seker een van die kortste preke in die geskiedenis en tog het dit gelei tot een van die grootste wonderwerke van alle tye. In ’n groot stad is van die mees onbelangrikste persoon tot by die koning van daardie stad bekeer en hulle het weggedraai van al die geweld en boosheid waarmee hulle besig was!

Wat doen ons met die Woord van God wat tot ons kom? Gryp ons dit aan asof ons lewe daarvan afhang of nie? Nog net veertig dae en Nineve word verwoes! Hoe reageer ons op die dringende waarskuwing wat week na week tot ons gerig word? Sal die mense van Nineve ook op die oordeelsdag teen ons getuig soos die Here ons waarsku in Mat, 12v41? ’n Preek van vyf kort Hebreeuse woorde. Dis al wat die mense van Nineve gehad het: Nog net veertig dae en Nineve word verwoes! En tog het hulle berou gehad en hul bekeer. Ons het soveel meer! En hier staan een wat groter is as Jona! Jesus Christus! Ons het vandag weer die voorreg om die Heilige Nagmaal van die Here te vier. Gryp dit ons aan die hart? Is daar werklik ’n begeerte by ons om deur die geloof ook met Nagmaal al hoe nader aan die Here te kom. Is dit my begeerte om die Here nog beter te leer ken?

Nog net veertig dae en Nineve word verwoes! Dit klink na ’n ongenaakbare dreigende boodskap. En tog is daar binne in hierdie boodskap al die genade en liefde van God ingesluit. Die Hebreeuse woord wat met verwoes vertaal word beteken letterlik omgedop, omgekeer. Hierdie omkeer of omdop het ’n negatiewe en ’n positiewe betekenis. Aan die negatiewe kant beteken dit omkeer om te verwoes net soos wat ’n skinkbord vol glase verwoes sal word as mens dit vat en dit geweldadig omkeer. Dit is dan inderdaad ook hoe die mense van Nineve hierdie preek verstaan het. Daarom ook dat hulle erns gemaak het daarmee. In Jon. 3v5 & 6 hoor ons dat hulle in God geglo het en dat hulle rouklere aangetrek het om hulle voor God te verootmoedig. Daarmee het hulle hul sonde teenoor God erken omdat hulle geglo het dat God inderdaad sal doen wat Hy deur sy profeet aangekondig het.

Daar is egter ook ’n positiewe konnotasie aan die betekenis van die woord verbonde, naamlik ’n omkeer van ’n verkeerde pad. ’n Verandering van dit wat verkeerd is na dit wat reg is. Want alhoewel God ons waarsku teen die gevaar van verwoesting, is dit nie wat Hy wil hê met ons moet gebeur nie. In Joh. 3v17 sê Hy vir ons:

God het nie sy Seun na die wêreld toe gestuur om die wêreld te veroordeel nie, maar sodat die wêreld deur Hom gered kan word.

In hierdie verhaal is dit duidelik dat Jona sowel as die inwoners van Nineve hierdie positiewe kant ook raakgesien het. Dit was die hele rede vir Jona se opstand teen die Here en waarmee hy nie saamgestem het nie. Hy wou nie gehad het dat die Here die Assiriërs van hulle verkeerde pad laat terugdraai nie. Hy wou gehad het dat die Here se straf hul moes tref. Die inwoners het dit ook raakgesien want hulle het berou getoon en die Koning het dit ook so verstaan daarom het hy in Jon 3v9 gesê:

Miskien sal God van plan verander en nie meer kwaad wees nie. Dan sal ons nie omkom nie.

Hulle hoop wat hulle gehad het was ook nie ongegrond nie want in Jon 3v10 hoor ons:

Toe God sien wat hulle doen, en hoe hulle, hulle bekeer van hulle verkeerde dade, het Hy afgesien van die ramp wat Hy gesê het Hy oor hulle sal bring. Hy het nie die ramp gestuur nie.

Nog net veertig dae en Nineve word verwoes! Hiermee waarsku die Here teen die verwoesting wat geweld ook in ons lewens teweeg sal bring as ons aanhou daarmee. As ons aanhou om met gevoelens van bitterheid en haat rond te loop sal dit eventueel ons lewens verwoes en al ons lewensvreugde steel. As ons aanhou om al ons bekommernisse self te probeer dra gaan dit ons naderhand in die grond in druk. ’n Lewe sonder God waar God heeltyd eenkant toe gestoot word lei op die uiteinde net tot verwoesting.

Maar genadiglik staan daar ook in hierdie preek van Jona: “Nog net veertig dae en Nineve word getransformeer of verander.” Deur sy woord en sakramente verander die Here ons harte weg van ons ou sondige natuur na ’n nuwe lewe saam met Hom. Hy doen dit deur Jesus Christus wat aan ’n vervloekte kruishout gesterf het om ons sondes op Hom te neem. Al wat ons moet doen is om dit met geloof wat Hy vir ons gee vas te gryp. Dit is inderdaad wat ons ook met Nagmaal herdenk.

Wanneer ons Nagmaal gebruik dan is daar ook twee moontlikhede daarin opgesluit. As ons Nagmaal gebruik sonder om Jesus Christus se verlossing met geloof te omhels dan eet en drink ons ’n oordeel oor onsself soos die Here vir ons in 1 Kor. 11v29 sê:

want hy wat eet en drink sonder om te besef dat dit die liggaam van die Here is, bring daardeur ’n oordeel oor homself.

As Jesus Christus se verlossingswerk nie ’n werklikheid in ons lewens is nie, dan beteken die tekens van brood en wyn vir ons absoluut niks nie. Aan die ander kant lê daar in die Nagmaal die krag van God opgesluit om ons geloof te versterk. As Jesus Christus se verlossingswerk vir ons werklik is dan groei ons geloof met die gebruik van Nagmaal. Dan help dit ons om weg te draai van die bitterheid en haat wat so algemeen deel is van ons menslike natuur. Dan help dit ons om positief na die toekoms te kyk te midde van al die onsekerhede wat ons in die gesig staar omdat ons dit nie alleen aandurf nie, maar omdat ons dit saam met God aandurf.

Wat beteken hierdie Nagmaal vir ons? Moedeloosheid en verwoesting omdat ons nie werklik in geloof aan Jesus Christus se verlossing vashou nie? Of beteken dit vir ons ’n nuwe lewe waar ons die toekoms vol moed aanpak omdat ons weet dat God hier regs langs my is wanneer ek die lewe aandurf? Dan sal ek dit regkry om te vergewe en daardie gevoelens van bitterheid en haat een kant toe te stoot. Dan sal ek die onsekerhede van die toekoms met vertroue aanpak. Dan sal ek nie bang wees vir die tekort aan finansies nie. Dan sal ek nie bang wees vir daardie operasie wat vir my lê en wag nie want ek sal weet dat die ek dit nie alleen aandurf nie.

Daarom moet ons onthou: Sonder Jesus Christus is ek dood in my sonde, maar saam met Hom lewe ek

Geliefdes kom ons vier nou die Heilige Nagmaal met die volle geloof dat Jesus Christus se verlossing ook vir my ’n werklikheid is.

Amen.

God se onbeperkte genade is groter as ons rebelsheid teenoor Hom!

Jon. 1v17 – 2v10; teksverse Jon. 2 v 4

15 Mei. 2011 Reddersburg

Lof-Psalm Ps. 18 v 1 - 2(OAB)

Na Wet Sb. 9 - 1 v 1 - 11 (OAB)

Na Gebed Ps. 30 v 1 (OAB)

Slotsang Ps. 116 v 1 , 2 & 5 (OAB)

Daar is ’n ou Chinese spreukwoord wat sê: “Pasop waarvoor jy wens, want jy mag dit dalk kry” Daar diep in die ingewande van die vis het Jona die waarheid van hierdie spreukwoord besef. Hy het van God weggevlug en nou besef hy wat dit beteken om ver van God af te wees.  Die oomblik toe Jona oor die rand van die skip gegooi is, was daar nie meer omdraai kans vir hom nie. Hy was in opstand teen God en nou het hy besef wat die volle konsekwensies daarvan was.

Vir Jona het dit gevoel of asof die Here van hom af weggedraai het. Hy kon niks meer doen om uit sy benarde situasie te kom nie. Toe hy die geleentheid gehad het om te bid vir verlossing, het hy dit nie aangegryp nie. Die skeepskaptein het hom wakker gemaak en hom beveel om te bid, maar hy het nie. Dit is eers waar hy nou in ’n hopelose situasie is dat hy bid. In hierdie gebed van Jona is daar twee aspekte wat duidelik uitstaan, naamlik Jona se benarde situasie waaraan hy absoluut niks kon doen nie en die Here se eindelose genade aan die ander kant.

In hierdie gebed leer ons dat God se onbeperkte genade groter is as ons rebelsheid teenoor Hom!

Hierdie gebed is dan ook in die vorm van ’n Psalm en daar is verskeie ooreenkomste met verskillende Psalms soos byvoorbeeld met Ps. 18, 30, 42 en 120. Wat duidelik na vore kom is dat dit ’n danklied teenoor die Here is. Eerstens word daar ’n opsomming van die situasie in vers twee gegee. Dan beskryf Jona in verse drie tot ses hoe hy al hoe verder van die Here af wegsink tot in die onderste dieptes van die doderyk. Eers word hy deur die golwe en die strome rondgegooi. Dan sak hy dieper af en terwyl hy dieper afsak voel dit vir hom of hy van die Here af weggestoot word en al wat hy kan doen is om die Here te aanskou (vers 4). Dan sak hy nog verder af totdat die seegras om sy kop draai totdat hy op die diepste punt deur grendels van die graf toegesluit is. Daar is absoluut niks wat Jona aan sy situasie kan doen nie.

Dan beskryf hierdie danklied van Jona hoe die Here hom gered het. In Jon 2v7 hoor ons:

Toe ek wou vergaan, het ek aan die Here gedink,

en my gebed het by U gekom, in u heilige tempel.

En in Jon 2v9 sluit Jona sy gebed af met:

Terwyl ek ’n loflied sing, wil ek aan U ’n offer bring;

wat ek beloof het, sal ek doen. Hulp kom net van die Here af.

Wat ’n mooi lofpsalm is dit nie oor die Here se redding nie! Dit is duidelik dat Jona baie dankbaar is dat die Here hom gered het. Daarom bid hy dan ook hierdie dankgebed terwyl hy nog in die vis se ingewande is met die volle vertroue dat die Here hom ook daaruit sal red.

Wanneer ons egter verder na die verhaal van Jona luister dan is daar tog iets wat mens pla oor hierdie gebed van Jona. Veral wanneer ons by hoofstuk vier kom. In Jon. 4v2 hoor ons:

Hy het tot die Here gebid en gesê: “Ag, Here, ek het dit geweet toe ek nog in my land was. Daarom het ek reg in die begin na Tarsis toe gevlug. Ek het geweet U is ’n genadige en barmhartige God, lankmoedig en vol liefde. U sien maklik af van die straf wat U aangekondig het.

Jona is gered, maar hy het geen berou getoon vir sy opstandigheid teenoor die Here nie! Selfs nadat hy gered is, is hy nog steeds ontevrede omdat die Here genade betoon het aan die Assiriërs! As ons dan ook ’n bietjie fyner na hierdie gebed oplet dan sien ons dat Jona redelik selfgesentreerd is daarin. Hy verwys ten minste 17 keer na homself in die gebed. Verder kom sy veroordelende gesindheid ook daarin voor. In Jon 2v8 hoor ons:

Dié wat op nuttelose afgode vertrou, verlaat Hom wat liefde aan hulle betoon.

Jona verwys tog sekerlik nie na die matrose op die skip wat in die begin na hul afgode gebid het nie, want hulle het dan teen die einde tot die Here gebid. Hierin skemer Jona se veroordeling van die Assiriërs tog deur. Hy wil nie hê dat die Here genade teenoor hulle betoon nie. Nee, wat hy wil hê is dat die Here hulle moet straf.

Hier is dus spanning teenwoordig. As gevolg van Jona se opstandigheid teenoor die Here het hy in Here af weggevlug en dit het veroorsaak dat hy in groot moeilikheid beland het. Die Here het hom laat besef dat sonde skeiding maak tussen die mens en die Here en wat dit beteken om weg van sy teenwoordigheid te wees. Uit sy groot genade het die Here hom gered en tog ten spyte daarvan is Jona nog steeds opstandig teenoor die Here!

Is Jona se probleem nie ook maar ons probleem nie? In hierdie verhaal van Jona is daar ook ’n profesie wat in Jesus vervul is. Net soos Jona drie dae en drie nagte in die vis was, was Jesus drie dae en drie nagte in die in die graf. Hierdie profesie wys dan na Jesus heen wat ons verlos van ons opstandige rebelsheid teenoor die Here. In Jesus Christus word ons van ons sondes verlos en staan ons voor God asof ons nooit enige sonde gedoen het nie. Tog is dieselfde spanning wat by Jona teenwoordig was nog steeds by ons teenwoordig. Ons is verlos van die slawebande van die sonde, maar ons val tog so dikwels weer daarin vas. Net soos Jona bly ons ook maar opstandig teenoor die Here. Ons weet dat ons Hom ten volle kan vertrou om vir ons te sorg en tog twyfel ons so dikwels. Die Here sorg vir ons en tog wil ons so dikwels vir Hom voorskryf hoe Hy dit moet doen. Is ons nie ook maar voorskriftelik teenoor wie Hy mag genade betoon en wie nie? Die Here moet teenoor my genade betoon, maar teenoor die mense wat ek as my vyande sien moet Hy asb. tog geen genade betoon nie! Hy moet hulle straf sodat ek my in hul leed kan verlekker!

As ons in hierdie lig na Jona kyk, dan wonder mens of Jona dan opreg dankbaar was? Is ons dan opreg dankbaar teenoor die Here? Jona was opreg dankbaar geliefdes en hy het gebid, dit wat hy in staat was om te bid. Hierin sien ons dan ook duidelik God se eindelose genade raak. Ten spyte daarvan dat Jona se gebed eintlik op homself gerig was en ten spyte daarvan dat hy nog nie werklik berou het nie neem God sy gebed aan. Die Here is nie van Jona afhanklik om genade te betoon nie. Jesus se verlossing is ook nie van ons doen en late afhanklik nie. Die Here gee sy genade onvoorwaardelik. Jona moes nog ’n pad saam met die Here stap soos ons sal hoor in hoofstukke drie en vier.

Die Here stap met ons ook ’n pad. Dit is waaroor voorbereiding vir die Nagmaal ook gaan dat ons moet besef dat God se onbeperkte genade groter is as ons rebelsheid teenoor Hom. Ons kom nie na die Nagmaal toe omdat ons nou sonder sonde is nie. Inteendeel ons kom na die Nagmaal toe omdat ons net soos Jona ook nog stoei teen ons eie onvolmaaktheid. Tog is ons ook dankbaar vir ons verlossing, wat ons dan ook met Nagmaal herdenk, net soos Jona dankbaar was terwyl hy nog in die Vis se ingewande was. Jona het vooruitgekyk daarna om ook uit die vis verlos te word. Net so kyk ons vooruit na die dag wanneer ons ook ten volle verlos kan word van ons eie sondige natuur en ons in volmaaktheid sonder hartseer trane of pyn vir altyd saam met God kan wees.

Geliefdes, kom ons berei ons dan nou ook in hierdie week voor om met dankbaarheid ons verlossing te herdenk met die wete dat die Here met ons gebreke geduld het en dat Hy ons sal lei en help om daarvan ontslae te raak omdat God se onbeperkte genade groter is as ons rebelsheid teenoor Hom.

Amen

In sy liefde reik God met onbeperkte genade uit na godsdienstige en Goddelose rebelle en Hy doen dit selfs met storms as dit nodig is!

Jon. 1; teksverse Jon. 1 v 15 & 17

08 Mei. 2011 Reddersburg

Lof-Psalm Ps. 147 v 1 (OAB)

Na Wet Ps. 25 v 5 (OAB)

Na Gebed Ps. 119 v 39 (OAB)

Slotsang Ps. 32 v 1 (OAB)

Inleiding

Die kerk stem nie altyd met God se verlossings planne saam nie! Wie is hierdie kerk? Dit is elkeen van ons, want ons is die lewende boustene van God se kerk soos Hy dan ook vir ons sê in 1 Pet 2 v 5:

Laat julle as lewende stene opbou tot ’n geestelike huis, om ’n heilige priesterdom te wees en geestelike offers te bring wat deur Jesus Christus vir God welgevallig is

Met ander woorde Ons stem nie altyd saam met God se verlossingsplanne nie! Hoe dikwels gebeur dit nie dat ons vir God wil voorsê nie?

Jona het ook gemeen dat hy beter as God weet. Daarom maak hy dan ook ’n ander plan wanneer die Here hom roep om ’n opdrag te gaan uitvoer.

Jona vlug

Jona kry ’n opdrag van die Here (vgl Jon 1v2)

“Maak klaar, gaan na die groot stad Nineve toe en spreek hom aan, want Ek weet hoe sleg hy is.”

Jona is egter glad nie van plan om te luister nie. Nee, hy maak ’n ander plan soos ons hoor in Jon 1v3:

Maar Jona het klaargemaak om na Tarsis toe te vlug, weg van die Here af. Jona is af Joppe toe, en daar het hy ’n skip gekry wat op vertrek was Tarsis toe. Hy het vir die reis betaal en aan boord gegaan om saam met die bemanning Tarsis toe te gaan, weg van die Here af.

Hy vlug weg van die Here se opdrag af. Nineve lê Oos van hom, maar Jona vlug na die mees westelike stad van die bekende wêreld van daardie tyd. Die Here sê gaan Oos, maar Jona gaan Wes.

Nie net vlug Jona van Oos na Wes nie, maar hy gaan ook af weg van die Here af. Hy gaan af na Joppe toe en later in die skip gaan hy af onder in die skip in om so vêr as moontlik van die Here af weg te kom.

Hoekom het Jona gevlug en wou hy nie doen wat die Here vir hom sê nie? In Jon 4v2 hoor ons:

Hy het tot die Here gebid en gesê: “Ag, Here, ek het dit geweet toe ek nog in my land was. Daarom het ek reg in die begin na Tarsis toe gevlug. Ek het geweet U is ’n genadige en barmhartige God, lankmoedig en vol liefde. U sien maklik af van die straf wat U aangekondig het.

Jona stem nie saam met die Here nie en daarom vlug hy weg van die Here af. Jona wou nie gehad het dat die Here genade betoon aan Israel se aartsvyande die Assiriërs nie. Hoe dikwels het ons nie maar ook ons eie idees wat godsdiens nou eintlik behoort te wees nie. Net soos die Fariseërs van ouds maak ons ook ons eie mensgemaakte reëls en wee die een wat nie by ons reëls wil inval nie! Hoe dikwels tree ons wat die kerk is heeltemal teenoorgesteld op van wat God wil hê. Kom ek noem maar net een voorbeeld. Hoe dikwels loop ons nie met haat en oordeel in ons harte rond nie? Tog sê die Here baie duidelik vir ons dat ons mekaar moet vergewe (vgl. byvoorbeeld Kol 3v13)

Wees geduldig met mekaar en vergewe mekaar as die een iets teen die ander het. Soos die Here julle vergewe het, moet julle mekaar ook vergewe.

Wat het Jona gedoen? Hy het van die Here af weggevlug. Dit is wat ons ook doen. Jona het op skip geklim na Tarsis toe om van die Here af weg te kom. Hy het gehoop dat hy daar tussen die heidene van God sal kan ontsnap. En ons? In sommige gevalle bly ons weg van die samekomste van die Here af. In ander gevalle maak ons, ons lewens vol met vormgodsdiens waar ons aan allerlei rituele en mensgemaakte reëls vashou. Die essensie van vormgodsdiens is dat mens godsdiens hou sonder dat God daarby betrokke is. Hierdie is ’n gunsteling strategie wat die kerk inspan. In ander gevalle maak ons, ons lewens so vol van die wêreldse dinge dat ons nie tyd het om by God uit te kom nie.

Jona het egter nooit by Tarsis uitgekom nie want in sy genade agtervolg God agtervolg ons met sy onbeperkte genade. Hy laat nie toe dat ons van Hom af wegvlug nie.

God se plan van verlossing sluit soms storms in!

Jona het gevlug Maar die Here het ’n kwaai storm oor die see laat opkom. Daar was ’n baie sterk wind op die see, en die skip wou uitmekaar breek.

Geliefdes, het u al gewonder hoekom daar so baie storms in jou lewe is? Is dit nie dalk omdat ons van die Here af probeer wegvlug nie? God het ons te lief om ons maar net ongestoord op ’n verkeerde pad te laat voortgaan. As dit nodig is dat Hy ’n storm moet stuur om ons op die regte pad te bring, dan kan ons verseker wees dat Hy dit sal doen, want Hy is getrou. Hy laat vaar nooit die werke van sy hande nie.

In hierdie verhaal van Jona sien ons dat die storm in Jona se lewe ook ’n baie groot invloed gehad het op onskuldige mense. Die arme matrose het maar net hul werk gedoen en nou sit hulle in tamatiestraat! Wanneer die kerk, (dit wil sê ons) sy plig versaak dan het dit heel dikwels ’n slegte invloed op die ongelowige mense buite die kerk. Hoe dikwels gebeur dit nie dat die ongelowiges na ons kyk en tot die slotsom kom dat dit die laaste plek is waarby hulle betrokke wil raak nie. Wanneer ons vol haat en oordeel rondloop dan stoot dit heel dikwels mense weg eerder as wat dit mense aantrek.

Genadiglik laat die Here nie vir Jona alleen nie, want op die uiteinde het die storm wat die Here agter Jona aangestuur het vir hulle ’n groot voordeel ingehou. Hulle het die enigste lewende God leer ken. Aanvanklik probeer hulle alles wat hulle kan. Hulle bid tot hulle gode en as dit nie werk nie gooi hulle die skip se vrag in die see. Eienaardig genoeg het dit Jona nie veel geskeel nie. Hy het onder in die skip gaan lê en rustig aan die slaap geraak!

En dan gebeur ’n verrassende ding. Die kaptein van die skip wat God nie ken nie kom na Jona toe en hy beveel hom om tot God te bid. Die ongelowige buite die kerk wys die kerk op sy plig! En watter verskil maak dit nie in hul lewens wanneer Jona wel opstaan nie. Hy is nog nie waar hy moet wees nie. Hy toon nog geen berou nie en hy bid nog nie tot die Here nie. Hy bely wel dat die Here die enigste ware God is soos ons hoor in Jon. 1v9:

“Ek is ’n Hebreër. Ek dien die Here die God van die hemel wat die see en die vasteland gemaak het.”

Selfs ten spyte van die gebrokenheid van die kerk gebruik God die kerk nog steeds in sy genade om ongelowige mense met Hom te versoen. Interessant dat die storm egter nie bedaar nie, maar dit word net al hoe onstuimiger. Solank as wat hulle nog hul eie kop volg word die storm erger. Jona het vir hulle vertel wat hulle moes doen, maar hulle het nog eers hul eie planne probeer soos ons hoor in Jon. 1v13:

Die manne het hard geroei om weer die vasteland te bereik, maar hulle kon nie, want die see het al hoe onstuimiger geword rondom hulle.

Solank as wat die wêreld hul eie kop volg sal die storms nooit bedaar nie en sal hulle nooit werklik die lewende God leer ken wat die see en die vasteland gemaak het nie.

Eers nadat hulle dit gedoen het, het daar kalmte en rustigheid gekom soos ons hoor in Jon. 1 v 15:

Hulle vat toe vir Jona en gooi hom in die see. Die storm op die see het toe bedaar.

Hoekom was dit nodig dat hulle Jona in die see moes gooi? Want die Here het hierdie gebeurtenis gebruik as profesie wat vooruit gewys het na die enigste Verlosser wat daar vir die wêreld is. In Jon. 1 v 17 hoor ons:

Toe stuur die Here ’n groot vis om vir Jona in te sluk, en hy was drie dae en nagte in die vis se maag.

In Mat 12v38-42 hoor ons:

38 Party van die skrifgeleerdes en die Fariseërs sê toe vir Hom: “Meneer, ons wil ’n wonderteken van u sien.”

39 Maar Hy antwoord hulle: “’n Slegte en afvallige geslag vra ’n teken, en geen teken sal aan hulle gegee word nie, behalwe die teken van die profeet Jona. 40 Soos Jona drie dae en drie nagte in die maag van ’n groot vis was, so sal die Seun van die mens drie dae en drie nagte binne-in die aarde wees. 41 Die mense van Nineve sal op die oordeelsdag saam met die mense van vandag opstaan en teen hulle getuig. Hulle het hulle immers op die prediking van Jona bekeer. En hier staan Een wat groter is as Jona! 42 Die koningin van die Suide sal op die oordeelsdag saam met die mense van vandag opstaan en teen hulle getuig. Sy het immers van die uithoeke van die aarde af gekom om na die wysheid van Salomo te luister. En hier staan Een wat groter is as Salomo!”

Die teken van Jona (dit wil sê Jesus Christus) het redding vir die matrose beteken en dit het teweeg gebring dat hulle Here aanbid het soos ons hoor in Jon 1 v 16:

Die manne het toe baie bang geword vir die Here en hulle het vir Hom ’n offer gebring en geloftes afgelê.

Die Hebreeuse woorde wat met “baie bang” vertaal is, dra ’n baie ryker betekenis as net gewoonweg bang of vrees soos dit ook baie male vertaal word. Dit dra ook die betekenis van groot ontsag en eerbied. Die matrose het dus ’n groot ontsag en eerbied vir die Here gehad en daarom het hulle Hom aanbid.

Die teken van Jona het ook vir Jona besondere betekenis van verlossing vir Jona gehad. Ons gaan volgende week dieper daarop ingaan. Die belangrike is egter dat kerk wat in opstand teen die Here is en ook die ongelowiges buite kerk op net een manier met die Lewende God versoen kan word. Dit is deur Jesus Christus alleen.

slot

Laat ons daarom ophou om van die Here af weg te vlug en kom ons hou vas aan sy genade in Jesus Christus, want In sy liefde reik God met onbeperkte genade uit na godsdienstige en Goddelose rebelle en Hy doen dit selfs met storms as dit nodig is!                                                Amen