Jesus bring hoop vir moedelose en gebroke mense

11 Aug. 2013 Jes. 42:1-9 & 2 Kor. 12:7-10

Fokusgedeelte : Jes. 42:3 & 2 Kor.:12:9

Lof-Psalm Ps. 111:1, 2 & 3      (NAB)

Na Wet Sb. 9-1:1 & 11            (Sb 26 in swart Psalmboek)

Na Gebed Ps. 34:1, 2 & 5        (OAB)

Slotsang Ps. 147:1, 2 & 3         (OAB)

Ons leef in ’n wêreld wat nie baie geduld met swakheid het nie. As jy nie meer funksioneer soos daar van jou verwag word nie, word jy eenkant toe gestoot en weggegooi. Daar is nie tyd of plek vir swakheid nie. Daar word van jou verwag om sterk te wees. Moenie vir die wêreld wys dat jy kwesbaar is nie. Maak nie saak hoe moeilik dit gaan nie, sorg dat jy glimlag. Daarom kry ons ook sulke motiverende spreukwoorde soos: “maak nie saak hoe jy voel nie, staan op, trek aan en veg vir wat joune is” of “wat die lewe na jou kant toe bring, selfs as dit seermaak, wees net sterk en maak of alles goed en reg is. Onthou sterk mure skud, maar hulle val nie om nie.”

Dit klink alles baie mooi, maar eintlik skuil daar ’n troostelose boodskap agter sulke mooi klinkende spreukwoorde. Wat sê dit eintlik vir jou? Moenie vir die wêreld jou swaarkry wys nie, want niemand gee om nie! Sorteer jou probleme by jouself uit en moenie ander daarmee pla nie! Die wêreld is ingestel op dit wat mens kan bereik. Hulle wat nie die paal haal nie word eenkant toe gestoot. Die wêreld het nie tyd of plek vir moedelose en stukkende mense nie. Die probleem is egter die dat wêreld vol is van stukkende en moedelose mense.

God het ons geroep om as sy kerk sy lig in ’n donker wêreld in te dra wat Hom nie ken. Die probleem is egter dat elkeen van ons ook maar een of ander stukkie seer het wat ons met ons saamdra. Hoe kan ons God se troos aan ’n moedelose en stukkende wêreld bring wanneer ons self ook soms stukkend en moedeloos is? As ons volgens wêreldse maatstawe meet is ons nie goed genoeg nie, maar God werk egter anders as die wêreld. Sy werk word gedoen deur gebroke mense, mense wat die nood en seerkry van die wêreld verstaan. In Jes. 42 leer die Here ons dat Hy deur middel van ons gebrokenheid en onvolmaaktheid sy wil met die wêreld bereik.

Jesaja 40 – 66 is geskryf om die Israeliete wat daar in die vreemde in gevangenskap is te bemoedig. Vir hierdie klein hopelose klompie Israeliete sê God deur sy profeet Jesaja dat daar hoop is vir die toekoms. Die boodskap van hoop is nie net in die verlossing van Israel uit ballingskap nie. Dit is veel groter want God wil deur die swak, nederige, magtelose groepie ballinge sy verlossingswerk laat uitkring tot aan die uithoeke van die aarde. God gee aan hulle die spesiale taak om sy wil aan al die nasies bekend te maak en om die moedelose mense te inspireer om weer lig te sien soos ons hoor in Jes.42:1-9.

Die beginsel dat God deur gebrokenheid sy wil met die wêreld bereik word vir ons duidelik gewys deur die lewe en werk van Jesus Christus. In Hom kry die “onlogiese” logika van God prakties gestalte. God bereik sy wil met die wêreld nie deur magsvertoon en bloedvergieting nie. Nie deur konings en wêreldbeheersers nie, maar deur gebrokenheid selfs die dood heen.

God roep ons ook in ons gebrokenheid om sy wil aan die wêreld bekend te maak. Die troos wat ons het is dat Hy ons met sy Gees toerus om die werk te doen waartoe Hy ons geroep het. Volgens die manier wat Christus sy werk gedoen het moet ons ook in sagkens werk en deernis betoon aan dié wat gebroke en moedeloos is. Ons kan dit doen omdat God met ons ook sagkens werk en dat Hy vol deernis is vir ons gebrokenheid soos ons hoor in Jes. 42:3

’n Geknakte riet sal hy nie afbreek nie, ’n lamppit wat dof brand, sal hy nie uitdoof nie.

Die beeld van ’n lamppit wat dof brand is dalk nie so bekend met ons jonger mense nie. Die lamppit is ’n langwerpige stuk linne ongeveer so 2cm breed en 3mm dik. Die doel van die lamppit is om die olie wat onder in die lamp is op te suig en boontoe te bring na daar waar die vlam brand. Wanneer die lamppit egter te kort raak en dit nie meer in die olie hang nie, brand die vlammetjie al hoe flouer omdat daar nie meer olie is om te brand nie. So ’n vlammetjie wat flou brand word dan ook maklik uitgedoof.

Is dit nie hoe ons ook maar baie maal voel nie? ’n Vlammetjie wat so flou brand dat die geringste windjie dit sal uitblaas. Elkeen van ons het elkeen maar sy eie bekommernisse wat ons met ons saamdra. Dikwels voel dit vir ons dat ons nie eens genoeg lig het om ons eie donkerte in die lewe te verlig nie, wat nog daarvan om ’n lig te wees vir ander? Die troos wat die Here vir ons gee is dat dit juis dan is wanneer ons bruikbaar is soos ons ook hoor in 2 Kor. 12:9a

My krag kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.

Wanneer ons nie meer krag het om aan te gaan nie is dit juis Christus se krag wat ons dra soos ons hoor in 2 Kor. 12:9b & 10

Daarom sal ek baie liewer oor my swakhede roem, sodat die krag van Christus my beskutting kan wees. Daarom is ek bly oor swakhede, beledigings, ontberings, vervolging en moeilikhede ter wille van Christus, want as ek swak is, is ek sterk.

Die wêreld is in nood omdat sonde veroorsaak dat die mens se verhouding met God deur sonde vernietig is. Dit het meegebring dat mense se onderlinge verhoudings ook beskadig is. In Jes. 42:6 & 7 hoor ons dat God vir Christus as sy dienaar geroep het om die gebroke verhouding tussen God en die mens en tussen mense onderling te herstel.

Ek is die Here. Omdat Ek getrou is aan my verbond, het Ek jou geroep. Ek hou jou vas, Ek beskerm jou en Ek maak jou my verbond met my volk, my lig vir die nasies. Jy sal blindes laat sien, jy sal gevangenes uit die tronk bevry; wie in die donkerte van die gevangenis sit, sal jy laat uitgaan.

God se verbond is ’n vaste ooreenkoms wat Hy reeds met Abraham gemaak het en telkemale weer bevestig het met die gelowiges wie Hy uitverkies het. Die inhoud van daardie ooreenkoms is dat Hy onderneem om ons God te wees en dat ons sy volk moet wees. Met ander woorde God onderneem om die gebroke verhouding wat deur ons sonde veroorsaak is te herstel. In Jes. 42:7 hoor ons dat Hy sy verbond deur Jesus Christus bekragtig. Jesus Christus het met sy offer aan die kruis die gebroke verhouding tussen God en die mense kom herstel. Dit is die goeie nuus, dit wil sê die evangelie wat ons aan die wêreld moet uitdra. Jesus laat mense wat deur sonde verblind word vir God se liefde weer sien dat God liefde is. Dat mense wat deur sonde vasgevang is daarvan bevry kan word. Hierdie werk van God word in ons gebrokenheid gedoen en ons kan dit doen omdat ons krag in Jesus Christus gesetel is.

Die wonderlike troos hierin is dat Jesus nie net vir ons sondes in die verlede gesterf het nie. Hy het ook gesterf vir alles wat ons nou in die lewe moet deurmaak omdat Jesus hoop bring vir moedelose en gebroke mense. Die wêreld is ingestel op dit wat mens kan bereik en het nie tyd of plek vir moedelose en stukkende mense nie. In Jesus Christus bereik God sy wil met die wêreld nie deur magsvertoon en bloedvergieting nie. Nie deur konings en wêreldbeheersers nie, maar deur gebrokenheid selfs die dood heen.

Geliefdes, As die lewe jou moedeloos maak gemaak het. As jy uitgeput en oorlaai is kom na Jesus toe en Hy sal julle rus gee.

Amen

Ken ek God net met my kop of ken ek Hom met my hart ook?

Luk 24:1 – 35 teksvers 32

Sondag 7 v&a 21 Heidelbergse Kategismus

21  Vraag:  Wat is 'n ware geloof?

Antwoord:  'n Ware geloof is nie alleen 'n vasstaande kennis waardeur ek alles wat God in sy Woord aan ons geopenbaar het vir waar aanvaar nie, maar ook 'n vaste vertroue wat die Heilige Gees deur die evangelie in my hart werk, naamlik dat God nie net aan ander nie, maar ook aan my uit loutere genade, slegs op grond van die verdienste van Christus, vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid geskenk het.

Inleiding

Is ons nog opgewonde oor die Goeie Nuus van Jesus Christus? Weet ons wat die Goeie Nuus vir ons beteken? Onthou ons nog dat ons elke Sondag die opstanding van Jesus Christus as ’n feesdag behoort te vier? Ons verwys ook na die Goeie Nuus van Jesus Christus as die Evangelie. Wat is die Evangelie? Kan ons die Evangelie glo as ons nie weet wat dit is nie? Kan ons aan iemand anders vertel wat die Evangelie is as ons self nie weet wat dit is nie?

Die Evangelie, dit wil sê die Goeie Nuus van Jesus Christus is dat Hy vir my sondes aan ’n vervloekte kruishout gesterf het en dat Hy die dood oorwin deur sy opstanding. Sy opstanding is die bewys dat God my sondes vergewe het sonder dat ek iets hoef te doen om dit te verdien en daarom kan ek nou met ’n lewe wat aan God toegewy is vir Hom dankie sê.

Nou dat ons weet wat die Evangelie is, moet ons nog ’n vraag vra: “glo ons dit?” Daar is twee kante van die saak. ’n Kopkennis van wat die Evangelie is en ’n hartskennis, dit wil sê ek glo dat die Evangelie ook vir my waar is. In die verhaal van die Emmausgangers sien ons hoe dit prakties werk. Daar sien ons wat se invloed dit op ’n mens se lewe het wanneer die kopkennis van die Evangelie in ’n hartskennis verander.

Kopkennis

’n Kopkennis alleen help nie. Jesus se volgelinge het geweet dat Hy gekruisig moes word, maar ook dat Hy uit die dood moes opstaan. Jesus het dit immers op ten minste drie geleenthede vir hulle vertel soos ons in Luk 9:21, 9:44 en 18:25 hoor. Verder het die vroue wat van die leë graf af terug gekom het dit ook vir hulle vertel. Maar hulle het dit nie geglo nie soos ons hoor in Luk 24:11

Maar vir hulle het hierdie verhaal na onsin gelyk en hulle het die vroue nie geglo nie.

Hulle het vergeet wat Jesus self vir hulle hieroor gesê het en nou dat die vroue vir hulle daarvan vertel het, het hulle dit nie geglo nie! Is dit nie ook maar hoe dit in ons lewens gaan Nie geliefdes? Hoeveel maal hoor ons nie van God se trou en liefde in sy Ewige Woord nie? En wanneer ons daaraan herinner word, dan glo ons nie. Dink maar aan die woorde van Psalm 46 soos ons dit ook so dikwels al gesing het. “God is ’n toevlug in die nood .........” En wanneer die lewe begin druk? Glo ons dit?

Wat is die effek wat hierdie ongeloof op ’n mens se lewe het? In die verhaal hoor ons hoedat hulle uitmekaar begin gaan het en dat hulle met moedeloosheid oorval is soos ons hoor in Luk 24:17.

Hy vra hulle toe: “Wat is dit wat julle so ernstig met mekaar loop en bespreek?”

Met somber gesigte gaan hulle staan

En dan vertel hulle vir Jesus hoe hulle hoop teleurgestel is, daardie hoop wat hulle gehad het dat Israel verlos sou word is nou tot niet.

Hier is twee dinge duidelik. Hulle het die belofte van hoop en redding verkeerd verstaan en hulle het die waarheid wat die vroue vertel het onstellend gevind omdat dit nie ingepas het by hul verkeerde verwagting nie.

Is dit nie ook maar ons probleem nie? Is daar nie maar by ons ook ’n gebrek aan vreugde en opgewondenheid oor die evangelie nie? Raak ons nie maar ook al hoe minder nie? Volgens die Kerkalmanak was die aantal belydende lidmate in 2001 216 en nou is ons skaars 120. Hoeveel van die 120 woon gereeld eredienste by? Is die gebrek aan vreugde en opgewondenheid oor die Evangelie nie dalk die rede waarom mense nie meer ywerig is om daarna te kom luister nie? Is daar nie dalk ook maar ’n mate van gebrek van geloof by ons teenwoordig nie. Glo ons werklik dat die Evangelie hier en nou ’n verskil in ons lewens kan maak? Word ons nie ook maar ontsteld wanneer ons die waarheid hoor dat ons nie werklik sulke goeie mense is soos wat ons dink nie?

Wat is die rede daarvoor? In Luk 24:25 hoor ons Jesus se antwoord op hulle swaarmoedigheid:

Toe sê Hy vir hulle: “Wat ’n gebrek aan begrip en wat ’n traagheid van gees! Glo julle dan nie al die dinge wat die profete gesê het nie? Moes die Christus nie hierdie dinge ly om in sy heerlikheid in te gaan nie?”

’n Gebrek aan begrip. Hulle het nie verstaan nie. En hoekom nie? Daar was ’n traagheid van Gees teenwoordig om werklik by die Woord uit te kom en daarom het hulle nie geglo dat dit persoonlik op hulle van toepassing was nie. Dit was maar net ’n kopkennis en nie ’n hartskennis nie.

Hartskennis

Wat is die oplossing vir die probleem? Ons kopkennis moet in ’n hartskennis verander. Hoe gebeur dit? In Luk 24:27 hoor ons hoe Jesus hulle na die Woord toe terug geneem het:

Daarna het Hy by Moses en al die profete begin en al die Skrifuitsprake wat op Hom betrekking het, vir hulle uitgelê.

Hulle het Jesus nie dadelik herken nie, maar daar het ’n verandering by hulle begin gebeur soos ons hoor in Luk 24:32:

Hulle sê toe vir mekaar: “Het ons hart nie warm geword toe Hy op die pad met ons gepraat en vir ons die Skrif uitgelê het nie?”

Dit het veroorsaak dat daar ’n begeerte by hulle was om nog meer van Jesus se teenwoordigheid te ervaar, selfs al het hulle Hom nog nie herken nie.

Wat het gebeur nadat Hulle Jesus herken het? Dit het oorgekook in hulle soos ons hoor in Luk 24:33:

Hulle het dadelik opgestaan en na Jerusalem toe teruggegaan.

Hulle het weer betrokke geraak by die ander gelowiges en hulle kon nie stilbly oor wat met hulle gebeur het nie. Hulle swaarmoedigheid is in vreugde en opgewondenheid verander oor God se teenwoordigheid in hul lewens.

Wat is die oplossing vir ons gebrek van vreugde en opgewondenheid? Keer terug na die Woord toe. Luister na wat die Heilige Gees vir ons daar wil sê en leer. Selfs al herken ons nie dadelik God se teenwoordigheid in ons lewens nie, is Hy teenwoordig en verander Hy ons kopkennis in hartskennis. Die wonder van sy genade is dat as ons met sy Woord besig is, sal ons Hom ook eventueel in ons lewens raaksien en sy liefde en vrede in ons lewens ervaar. Dit sal ’n vreugde en opgewondenheid in ons lewens aan die brand steek wat ons nie sal kan wegsteek nie. Dit sal soos ’n helder ligbaken uitstaan en almal sal dit sien.

Geliefdes verstaan u nou ons belydenis oor wat ’n ware geloof is in Sondag 7 van die Heidelbergse Kategismus?

'n Ware geloof is nie alleen 'n vasstaande kennis waardeur ek alles wat God in sy Woord aan ons geopenbaar het vir waar aanvaar nie, maar ook 'n vaste vertroue wat die Heilige Gees deur die evangelie in my hart werk, naamlik dat God nie net aan ander nie, maar ook aan my uit loutere genade, slegs op grond van die verdienste van Christus, vergewing van sondes, ewige geregtigheid en saligheid geskenk het.

Geliefdes as u nie dadelik verstaan nie, moenie bekommer nie. Bly net besig met God se Woord en luister na die stem van die Heilige Gees. God sal dan ook ’n vuur in ons harte aansteek wat van ver af gesien en gehoor sal word.

Daardie vuur sal ons ook laat ervaar hoe God ons gebruik om sy Koninkryk hier op aarde te laat uitbrei. Geliefdes, kom ons keer terug na God se Woord en die beloftes van die Evangelie sodat ons kopkennis ook in hartskennis kan verander.

Amen